Document structure
View explanations
Referenced documents
Document Highlights
Consolidated publications
Return back Consolidated versions (17/07/2015 - 06/06/2018)
საქართველოს კანონი
ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ
საქართველო არის სუვერენული, ერთიანი და განუყოფელი სახელმწიფო და მის ტერიტორიაზე ნებისმიერი სხვა სახელმწიფოს შეიარაღებული ძალების ყოფნა საქართველოს სახელმწიფოს მკაფიოდ და ნებაყოფლობით განცხადებული თანხმობის გარეშე, 1907 წლის ჰააგის რეგულაციების, 1949 წლის ჟენევის IV კონვენციისა და საერთაშორისო ჩვეულებითი სამართლის ნორმების შესაბამისად, არის სუვერენული სახელმწიფოს ტერიტორიის უკანონო სამხედრო ოკუპაცია.
ამ კანონის მიზანია განსაზღვროს იმ ტერიტორიების სტატუსი, რომლებიც ოკუპირებულია რუსეთის ფედერაციის სამხედრო აგრესიის შედეგად, დაადგინოს ამ ტერიტორიების განსაკუთრებული სამართლებრივი რეჟიმი.
მუხლი 2. ოკუპირებული ტერიტორიები და საზღვაო ზონები
ამ კანონის მიზნებისათვის ოკუპირებული ტერიტორიები და საზღვაო ზონებია (შემდგომ – ოკუპირებული ტერიტორიები):
ა) აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის ტერიტორიები;
ბ) ცხინვალის რეგიონი (ყოფილი სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის ტერიტორიები);
გ) შავ ზღვაზე: რუსეთის ფედერაციასთან საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის მდინარე ფსოუდან სამხრეთით მდინარე ენგურის შავ ზღვასთან ჩადინების ადმინისტრაციული საზღვრის გასწვრივ მიმდებარე საზღვაო აკვატორიაში შემავალი საქართველოს შიდა წყლები და ტერიტორიული ზღვა, მათი ფსკერი და წიაღი, რომლებზედაც საქართველო ახორციელებს სუვერენიტეტს, აგრეთვე საზღვაო ზონები: მიმდებარე ზონა, განსაკუთრებული ეკონომიკური ზონა და კონტინენტური შელფი, სადაც საქართველო თავისი კანონმდებლობისა და საერთაშორისო სამართლის ნორმების, კერძოდ, „საზღვაო სამართლის შესახებ“ გაეროს 1982 წლის კონვენციის შესაბამისად, მიმდებარე ზონაში სარგებლობს ფისკალური, სანიტარიული, საიმიგრაციო და საგადასახადო უფლებებით, ხოლო განსაკუთრებულ ეკონომიკურ ზონაში და კონტინენტურ შელფზე – სუვერენული უფლებებითა და იურისდიქციით;
დ) ამ მუხლის „ა“, „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული ტერიტორიების ზემოთ არსებული საჰაერო სივრცე.
საქართველოს 2010 წლის 12 ნოემბრის კანონი №3806-სსმI, №66,03.12.2010წ., მუხ.414
მუხლი 3. ოკუპირებული ტერიტორიების სამართლებრივი რეჟიმი
ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ამ კანონის მოქმედების ვადით ვრცელდება საგანგებო მდგომარეობის რეჟიმი, აგრეთვე განსაკუთრებული სამართლებრივი რეჟიმი, რაც გულისხმობს შეზღუდვებს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე თავისუფლად გადაადგილების, ამ კანონით გათვალისწინებული ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელების, უძრავ ქონებასთან დაკავშირებით გარიგების დადებისა და ამ კანონით განსაზღვრულ სხვა საკითხებთან დაკავშირებით.
მუხლი 4. თავისუფლად გადაადგილების შეზღუდვა ოკუპირებულ ტერიტორიებზე
1. უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისათვის და მოქალაქეობის არმქონე პირებისათვის ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შესვლა დაშვებულია მხოლოდ:
ა) აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის ტერიტორიებზე – ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის მიმართულებიდან;
ბ) ცხინვალის რეგიონში (ყოფილი სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქის ტერიტორიებზე) – გორის მუნიციპალიტეტის მიმართულებიდან.
2. ამ მუხლის პირველ პუნქტში განსაზღვრულის გარდა, ყველა სხვა მიმართულებიდან ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შესვლა უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისათვის და მოქალაქეობის არმქონე პირებისათვის აკრძალულია და ისჯება საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსით.
3. განსაკუთრებულ შემთხვევაში ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებულ პირებზე შეიძლება გაიცეს ოკუპირებულ ტერიტორიაზე აკრძალული მიმართულებებიდან შესვლის სპეციალური ნებართვა საქართველოს მთავრობის სამართლებრივი აქტით დადგენილი წესით, თუ ეს ემსახურება საქართველოს სახელმწიფო ინტერესებს, კონფლიქტის მშვიდობიანი მოგვარების, დეოკუპაციის, ომით დაზარალებულ მოსახლეობას შორის ნდობის აღდგენის ან ჰუმანიტარულ მიზნებს.
4. ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული აკრძალვა და შესაბამისი პასუხისმგებლობა არ ვრცელდება :
ა) უცხო ქვეყნის მოქალაქეზე ან მოქალაქეობის არმქონე პირზე, რომელიც საქართველოში უშუალოდ იმ ტერიტორიებიდან შემოვიდა, სადაც მის სიცოცხლეს ან თავისუფლებას „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის პირველი მუხლით გათვალისწინებული საფრთხე ემუქრებოდა და რომელიც საქართველოში უნებართვოდ იმყოფება და იმავე კონვენციისა და საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად თავშესაფარს სთხოვს საქართველოს ხელისუფლებას, იმ პირობით, რომ ის დაუყოვნებლივ გამოცხადდება ხელისუფლების ორგანოში და წარადგენს სათანადო განმარტებას საქართველოში უკანონო შემოსვლის ან უნებართვო ყოფნის შესახებ, და თუ მის ქმედებაში არ არის სხვა დანაშაულის ნიშნები, აგრეთვე პირზე, რომელმაც აღნიშნული ქმედება ადამიანით ვაჭრობის (ტრეფიკინგის) მსხვერპლად ყოფნის გამო, ადამიანით ვაჭრობის (ტრეფიკინგის) მსხვერპლის სტატუსის მოპოვებამდე ჩაიდინა;
ბ) იმ პირზე , რომელიც ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ახორციელებს გადაუდებელ ჰუმანიტარულ დახმარებას მოსახლეობის სიცოცხლის უფლების უზრუნველსაყოფად, კერძოდ, მოსახლეობას უზრუნველყოფს საკვებით , მედიკამენტებითა და პირველადი მოთხოვნილების საგნებით ;
გ) იმ პირზე, რომელზედაც გაცემულია პირადობის ნეიტრალური მოწმობა ან/და ნეიტრალური სამგზავრო დოკუმენტი.
5. ამ მუხლის მე-4 პუნქტის „ა“ და „ბ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული პირები ვალდებული არიან ოკუპირებულ ტერიტორიებზე აკრძალული მიმართულებიდან შესვლამდე, ხოლო შეუძლებლობის შემთხვევაში – შესვლის შემდგომ გონივრულ ვადაში, შეატყობინონ საქართველოს მთავრობას ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შესვლისა და ამ ტერიტორიებიდან გასვლის დრო. ამ მუხლის მე-4 პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული პირები ასევე ვალდებული არიან წარადგინონ ინფორმაცია იმ დახმარების შესახებ, რომელიც მათ გაუწიეს მოსახლეობას.
საქართველოს 2010 წლის 26 თებერვლის კანონი №2676-სსმI, №10, 16.03.2010წ., მუხ.39
საქართველოს 2011 წლის 1 ივლისის კანონი №4994 - ვებგვერდი, 15.07.2011წ.
საქართველოს 2015 წლის 17 ივლისის კანონი №4061 - ვებგვერდი, 29.07.2015წ.
მუხლი 5. უძრავ ქონებაზე საკუთრების უფლება ოკუპირებულ ტერიტორიებზე
1. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე უძრავ ქონებასთან დაკავშირებით საქართველოს კანონმდებლობის მოთხოვნათა დარღვევით დადებული ნებისმიერი გარიგება დადების მომენტიდან ბათილად ითვლება და სამართლებრივ შედეგებს არ წარმოშობს.
2. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე საკუთრების უფლება დაცულია და რეგულირდება საქართველოს კანონმდებლობით.
საქართველოს 2010 წლის 26 თებერვლის კანონი №2676-სსმI, №10, 16.03.2010წ., მუხ.39
მუხლი 6. ეკონომიკური საქმიანობის შეზღუდვა ოკუპირებულ ტერიტორიებზე
1. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე აკრძალულია შემდეგი სახის საქმიანობა:
ა) ნებისმიერი ეკონომიკური (სამეწარმეო ან არასამეწარმეო) საქმიანობა, მიუხედავად იმისა, ხორციელდება თუ არა იგი მოგების, შემოსავლის ან კომპენსაციის მისაღებად, თუ ასეთი საქმიანობა „ლიცენზიებისა და ნებართვების შესახებ“, „მეწარმეთა შესახებ“, „მუზეუმების შესახებ“, „წყლის შესახებ“, „საჯარო რეესტრის შესახებ“ და „ელექტრონული კომუნიკაციების შესახებ“ საქართველოს კანონების, საქართველოს საზღვაო კოდექსის ან საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის მიხედვით საჭიროებს შესაბამისი ლიცენზიის ან ნებართვის მოპოვებას, ავტორიზაციის ან რეგისტრაციის გავლას, ან თუ ასეთი საქმიანობა საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად საჭიროებს შეთანხმებას, ასეთის არარსებობის შემთხვევაში;
ბ) სამხედრო და ორმაგი დანიშნულების პროდუქციის შეტანა ან/და გამოტანა;
გ ) საერთაშორისო საჰაერო და საზღვაო მიმოსვლა , გარდა გაეროს 1982 წლის საზღვაო სამართლის შესახებ კონვენციით დადგენილი შემთხვევებისა;
გ1) სარკინიგზო მიმოსვლა და საერთაშორისო საგზაო სატრანსპორტო გადაზიდვა;
დ) სახელმწიფო რესურსებით სარგებლობა;
ე) ფულადი გადარიცხვების ორგანიზება;
ვ) ამ პუნქტის „ა“–„ე“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული საქმიანობის დაფინანსება ან რაიმე სხვა ფორმით ხელშეწყობა.
2. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული აკრძალული საქმიანობის განხორციელება დაშვებულია მხოლოდ განსაკუთრებულ შემთხვევაში სპეციალური თანხმობით , რომელიც გაიცემა საქართველოს მთავრობის სამართლებრივი აქტით დადგენილი წესით , თუ ეს ემსახურება საქართველოს სახელმწიფო ინტერესებს , კონფლიქტის მშვიდობიანი მოგვარების , დეოკუპაციის , ომით დაზარალებულ მოსახლეობას შორის ნდობის აღდგენის ან ჰუმანიტარულ მიზნებს .
3. ამ მუხლის მოთხოვნათა დარღვევა იწვევს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ პასუხისმგებლობას.
4. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული საქმიანობის განხორციელებისათვის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სანქციები ვრცელდება დაკავშირებულ პირებზედაც, ანუ იმ პირებზე, რომლებიც პირდაპირ ან არაპირდაპირ მონაწილეობენ ამ მუხლის პირველ პუნქტში მითითებული საქმიანობის განმახორციელებელი პირების კაპიტალში ან/და რაიმე ფორმით გავლენას ახდენენ მათ მიერ გადაწყვეტილების მიღებაზე.
5. ამ მუხლის მე-4 პუნქტის მიზნებისათვის დაკავშირებული პირები არიან:
ა) პირი, რომელსაც ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული საქმიანობის განმახორციელებელ პირში აქვს წილი ან აქციათა 5%-ზე მეტი;
ბ) პირი, რომელსაც აქვს წილი ან აქციათა 25%-ზე მეტი ამ პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტით განსაზღვრულ პირში;
გ) პირი, რომელსაც აქვს წილი ან აქციათა 50%-ზე მეტი ამ პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით განსაზღვრულ პირში.
6. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული აკრძალვა და ამავე მუხლის მე-3 და მე -4 პუნქტებით განსაზღვრული პასუხისმგებლობა არ ვრცელდება იმ პირებზე , რომლებიც ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ახორციელებენ გადაუდებელ ჰუმანიტარულ დახმარებას მოსახლეობის სიცოცხლის უფლების უზრუნველსაყოფად , კერძოდ, მოსახლეობას უზრუნველყოფენ საკვებით , მედიკამენტებითა და პირველადი მოთხოვნილების საგნებით .
7. ამ მუხლის მე-6 პუნქტით გათვალისწინებული პირები ვალდებული არიან ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ამ მუხლის მე-6 პუნქტით განსაზღვრული საქმიანობის განხორციელებამდე , ხოლო შეუძლებლობის შემთხვევაში – მისი განხორციელების შემდგომ გონივრულ ვადაში, შეატყობინონ საქართველოს მთავრობას ოკუპირებულ ტერიტორიებზე განსახორციელებელი / განხორციელებული შესაბამისი საქმიანობის დაწყებისა და დასრულების დრო , აგრეთვე წარუდგინონ ინფორმაცია იმ დახმარების შესახებ , რომელიც მათ გაუწიეს მოსახლეობას .
საქართველოს 2010 წლის 26 თებერვლის კანონი №2676-სსმI, №10, 16.03.2010წ., მუხ.39
საქართველოს 2010 წლის 17 დეკემბრის კანონი №4145-სსმI, №76,29.12.2010წ., მუხ.517
მუხლი 7. ადამიანის უფლებათა და კულტურული მემკვიდრეობის დაცვა ოკუპირებულ ტერიტორიებზე
1. ოკუპირებული ტერიტორიები საქართველოს ტერიტორიის განუყოფელი ნაწილია და მათზე ვრცელდება საქართველოს კანონმდებლობა. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე საქართველოს კონსტიტუციით განსაზღვრული ადამიანის საყოველთაოდ აღიარებული უფლებების დარღვევისათვის პასუხისმგებლობა ეკისრება რუსეთის ფედერაციას საერთაშორისო სამართლის ნორმების შესაბამისად.
2. საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლება ვალდებულია შესაბამის საერთაშორისო ორგანიზაციებს პერიოდულად მიაწოდოს ინფორმაცია ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ადამიანის უფლებათა დარღვევის ფაქტების შესახებ.
3. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე საქართველოს მოქალაქეებისათვის , მოქალაქეობის არმქონე პირებისათვის და სათანადო ნებართვით საქართველოში მყოფი და ოკუპირებულ ტერიტორიებზე გადასული უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისათვის მიყენებული მატერიალური და მორალური ზიანის ანაზღაურებისთვის რუსეთის ფედერაციის, როგორც სამხედრო ოკუპაციის განმახორციელებელი სახელმწიფოს , პასუხისმგებლობა განისაზღვრება საერთაშორისო სამართლის ნორმებისა და პრინციპების შესაბამისად.
4. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე კულტურული მემკვიდრეობის დაცვისთვის რუსეთის ფედერაციის, როგორც სამხედრო ოკუპაციის განმახორციელებელი სახელმწიფოს , პასუხისმგებლობა განისაზღვრება საერთაშორისო სამართლის ნორმებისა და პრინციპების შესაბამისად.
საქართველოს 2010 წლის 26 თებერვლის კანონი №2676-სსმI, №10, 16.03.2010წ., მუხ.39
მუხლი 8. უკანონო ორგანოები (თანამდებობის პირები)
1. უკანონოა ნებისმიერი ორგანო (თანამდებობის პირი), რომელიც შექმნილი (დანიშნული/არჩეული) არ არის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით ან/და რაიმე ფორმით ფაქტობრივად ახორციელებს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე საკანონმდებლო, აღმასრულებელ ან სასამართლო ფუნქციებს ან სხვა საქმიანობას, რაც მიეკუთვნება საქართველოს სახელმწიფო ან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოთა ფუნქციებს.
2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ორგანოების მიერ გამოცემული ნებისმიერი აქტი არარად ითვლება და სამართლებრივ შედეგებს არ წარმოშობს, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა აღნიშნული აქტი გამოიყენება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით პირადობის ნეიტრალური მოწმობის ან/და ნეიტრალური სამგზავრო დოკუმენტის გაცემის მიზნებისათვის.
3. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე სამოქალაქო მნიშვნელობის მქონე ფაქტების დადგენის შესაძლებლობა უზრუნველყოფილია „სამოქალაქო აქტების შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად.
საქართველოს 2010 წლის 26 თებერვლის კანონი №2676-სსმI, №10, 16.03.2010წ., მუხ.39
საქართველოს 2011 წლის 1 ივლისის კანონი №4994 - ვებგვერდი, 15.07.2011წ.
საქართველოს 2011 წლის 20 დეკემბრის კანონი №5576- ვებგვერდი, 28.12.2011 წ.
მუხლი 9. საქართველოს ხელისუფლების ვალდებულება
1. საქართველოს ხელისუფლება ამ კანონის მოთხოვნათა დარღვევისას ვალდებულია მიმართოს საქართველოს კანონმდებლობითა და საერთაშორისო სამართლით გათვალისწინებულ ყველა მექანიზმს საქართველოს კანონიერი ინტერესებისა და უსაფრთხოების დაცვის მიზნით.
2. საქართველოს მთავრობა ვალდებულია უზრუნველყოს ორმხრივი ხელშეკრულებების გაფორმება ხელშეკრულების მონაწილე სახელმწიფოს მიერ ამ კანონის მოთხოვნათა დამრღვევი პირის მიმართ ამავე სახელმწიფოს კანონმდებლობით დადგენილი შესაბამისი სანქციების გამოყენების უზრუნველყოფის მიზნით.
მუხლი 10. გარდამავალი დებულებანი
1. საქართველოს მთავრობამ ამ კანონის ამოქმედებიდან 1 თვის ვადაში უზრუნველყოს ყველა სამართლებრივი აქტის მიღება, რომელიც გათვალისწინებულია ამ კანონით და ადგენს განსაკუთრებულ რეჟიმს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე.
2. 2008 წლის 12 აგვისტოს ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებიდან გამომდინარე, ამ კანონის მოქმედება ასევე ვრცელდება შემდეგ ტერიტორიებზე: საჩხერის რაიონის სოფელ პერევზე, ქურთის, ერედვისა და აჟარის მუნიციპალიტეტების და ახალგორის მუნიციპალიტეტის ტერიტორიებზე.
1. ეს კანონი ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.
2. ამ კანონის მე-5, მე-6 და მე-8 მუხლების მოქმედება გავრცელდეს 1990 წლიდან წარმოშობილ ურთიერთობებზე. უკუძალა არ აქვს ამ მუხლების არც ერთ დებულებას, რომელიც მიუთითებს სისხლისსამართლებრივ პასუხისმგებლობაზე.
3. ამ კანონით გათვალისწინებული სამართლებრივი რეჟიმი მოქმედებს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე საქართველოს იურისდიქციის სრულად აღდგენამდე.
4. 2012 წლის 1 იანვრამდე საქართველოს პარლამენტი დეოკუპაციის პროცესის შესაბამისად იმსჯელებს ამ კანონში ცვლილებებისა და დამატებების შეტანის მიზანშეწონილობის თაობაზე.
საქართველოს 2010 წლის 26 თებერვლის კანონი №2676-სსმI, №10, 16.03.2010წ., მუხ.39
საქართველოს პრეზიდენტი მ. სააკაშვილი
თბილისი,
2008 წლის 23 ოქტომბერი.
№431–IIს
Закон Грузии
Об оккупированных территориях
Грузия – суверенное, единое и неделимое государство, и нахождение на ее территории вооруженных сил любого другого государства без четкого и добровольного согласия Грузии в соответствии с Гаагскими правилами 1907 года, IV Женевской конвенцией 1949 года и нормами международного обычного права является незаконной военной оккупацией территории суверенного государства.
Статья 1. Цель Закона
Цель настоящего Закона – определение статуса территорий, оккупированных в результате военной агрессии Российской Федерации, установление особого правового режима на этих территориях.
Статья 2. Оккупированные территории и морские зоны
В целях настоящего Закона оккупированными территориями и морскими зонами (далее – оккупированные территории) являются:
а) территории Абхазской Автономной Республики;
б) Цхинвальский регион (территории бывшей Юго-Осетинской автономной области);
в) на Черном море: внутренние воды и территориальное море Грузии, входящие в морскую акваторию вдоль административной границы на юге от реки Псоу на Государственной границе Грузии с Российской Федерацией до места впадения реки Ингури в Черное море, их дно и недра, на которых Грузия осуществляет суверенитет, а также морские зоны: прилежащая зона, особая экономическая зона и континентальный шельф, где Грузия в соответствии со своим законодательством и нормами международного права, в частности с Конвенцией ООН «О морском праве» 1982 года, пользуется фискальными, санитарными, иммиграционными и налоговыми правами, а в особой экономической зоне и на континентальном шельфе - суверенными правами и юрисдикцией; (12.11.2010 N3806)
г) воздушное пространство над территориями, предусмотренными подпунктами «а», «б» и «в» настоящей статьи.
Статья 3. Правовой режим оккупированных территорий
На оккупированных территориях на срок действия настоящего Закона распространяется режим чрезвычайного положения, а также особый правовой режим, который подразумевает ограничения по вопросам свободного передвижения, осуществления предусмотренной настоящим Законом экономической деятельности, заключения сделок, связанных с недвижимым имуществом, на оккупированных территориях, и иным вопросам, определенным настоящим Законом.
Статья 4. Ограничение свободного передвижения на оккупированных территориях
1. Для граждан иностранных государств и лиц без гражданства въезд на оккупированные территории допускается только:
а) на территории Абхазской Автономной Республики - с направления Зугдидского муниципалитета;
б) в Цхинвальский регион (на территории бывшей Юго-Осетинской автономной области) - с направления Горийского муниципалитета.
2. Кроме определенных в пункте первом настоящей статьи территорий, проникновение на оккупированные территории со всех других направлений дляграждан иностранных государств и лиц без гражданства запрещается и наказывается в соответствии с Уголовным кодексом Грузии.
3. В особых случаях лицам, предусмотренным пунктом 2 настоящей статьи, в порядке, установленном правовым актом Правительства Грузии, может быть выдано специальное разрешение на въезд с запрещенных направлений на оккупированные территории, если указанное служит государственным интересам Грузии, мирному урегулированию конфликта, деоккупации, восстановлению доверия среди пострадавшего от последствий войны населения или гуманитарным целям. (26.02.2010 N2676)
4. Предусмотренный пунктом 2 настоящей статьи запрет и соответствующая ответственность не распространяются: (26.02.2010 N2676)
а) на иностранных граждан или лиц без гражданства, прибывших в Грузию непосредственно с территорий, где их жизни или свободе угрожала опасность, предусмотренная статьей первой Конвенции ООН «О статусе беженцев» 1951 года, которые находятся в Грузии без разрешения и в соответствии с той же Конвенцией и законодательством Грузии просят у властей Грузии убежища при условии незамедлительной явки в органы власти и представления надлежащих объяснений по поводу незаконного въезда или нахождения в Грузии без разрешения и при отсутствии в их деяниях признаков другого преступления, а также лица, совершившие указанное деяние, являясь жертвами торговли людьми (трефикинга), до приобретения статуса жертвы торговли людьми (трефикинга); (17.07.2015 N4061)
б) на лиц, осуществляющих на оккупированных территориях неотложную гуманитарную помощь для обеспечения права на жизнь населения, в частности, обеспечивающих население питанием, медикаментами и предметами первой необходимости.
в) на лиц, которым выдано нейтральное удостоверение личности, или (и) нейтральный проездной документ. (1.07.2011 N4994)
5. Лица, предусмотренные подпунктами «а» и «б» пункта 4 настоящей статьи, обязаны до въезда (входа) на оккупированные территории с запрещенного направления, а в случае невозможности – после въезда, в разумный срок сообщать Правительству Грузии о времени въезда на оккупированные территории и выезда с этих территорий. Лица, предусмотренные подпунктом «б» пункта 4 настоящей статьи, также обязаны представить информацию о помощи, оказанной ими населению. (1.07.2011 N4994)
Статья 5. Право собственности на недвижимое имущество на оккупированных территориях
1. На оккупированных территориях любая сделка, связанная с недвижимым имуществом, заключенная с нарушением требований законодательства Грузии, считается недействительной с момента заключения и не порождает правовых последствий.
2. На оккупированных территориях право собственности защищено и регулируется законодательством Грузии. (26.02.2010 N2676)
Статья 6. Ограничение экономической деятельности на оккупированных территориях
1. На оккупированных территориях запрещается деятельность следующих видов:
а) любая экономическая (предпринимательская или непредпринимательская) деятельность, независимо от того, осуществляется ли она с целью извлечения прибыли, дохода или компенсации, если такая деятельность в соответствии с законами Грузии «О лицензиях и разрешениях», «О предпринимателях», «О музеях», «О воде», «О публичном реестре» и «Об электронных коммуникациях», Морским кодексом Грузии или Гражданским кодексом Грузии требует получения соответствующей лицензии или разрешения, авторизации либо регистрации или если такая деятельность в соответствии с законодательством Грузии требует согласования при отсутствии таковых; (17.12.2010 N4145
б) ввоз или(и) вывоз военной продукции и продукции двойного назначения;
в) международное воздушное и морское сообщение, кроме случаев, установленных Конвенцией ООН «О морском праве» от 1982 года; (26.02.2010 N2676)
в1) железнодорожное сообщение и международные перевозки дорожными транспортными средствами; (26.02.2010 N2676)
г) пользование государственными ресурсами;
д) организация денежных переводов;
е) финансирование деятельности, предусмотренной подпунктами «а» - «д» настоящего пункта, или содействие в какой-либо иной форме.
2. На оккупированных территориях осуществление запрещенной деятельности, предусмотренной пунктом первым настоящей статьи, допускается только в особом случае по специальному согласию, которое выдается в порядке, установленном правовым актом Правительства Грузии, если указанное служит государственным интересам Грузии, мирному урегулированию конфликта, деоккупации, восстановлению доверия среди пострадавшего от последствий войны населения или гуманитарным целям.(26.02.2010 N2676)
3. Нарушение требований настоящей статьи влечет ответственность, установленную законодательством Грузии.
4. Установленные законодательством Грузии санкции за осуществление на оккупированных территориях видов деятельности, предусмотренных пунктом первым настоящей статьи, распространяются и на связанных лиц, то есть на лиц, которые прямо или косвенно участвуют в капитале лиц, осуществляющих деятельность, указанную в пункте первом настоящей статьи, или (и) в какой-либо форме влияют на принятие ими решений.
5. К связанным лицам в целях пункта 4 настоящей статьи относятся:
а) лицо, имеющее долю или более 5 процентов акций в лице, осуществляющем деятельность, предусмотренную пунктом первым настоящей статьи;
б) лицо, имеющее долю или более 25 процентов акций в лице, определенном подпунктом «а» настоящего пункта;
в) лицо, имеющее долю или более 50 процентов акций в лице, определенном подпунктом «б» настоящего пункта.
6. Предусмотренный пунктом первым настоящей статьи запрет и определенная пунктами 3 и 4 этой же статьи ответственность не распространяются на лиц, осуществляющих на оккупированных территориях неотложную гуманитарную помощь для обеспечения права на жизнь населения, в частности, обеспечивающих население питанием, медикаментами и предметами первой необходимости. (26.02.2010 N2676)
7. Лица, предусмотренные пунктом 6 настоящей статьи, обязаны до осуществления деятельности, определенной пунктом 6 настоящей статьи, на оккупированных территориях, а в случае невозможности – после осуществления в разумный срок сообщать Правительству Грузии о времени начала и окончания соответствующей подлежащей осуществлению/осуществленной деятельности на оккупированных территориях, а также представлять информацию о помощи, оказанной ими населению. (26.02.2010 N2676)
Статья 7. Защита прав человека и культурного наследия на оккупированных территориях
1. Оккупированные территории являются неотъемлемой частью территории Грузии и на них распространяется законодательство Грузии. Ответственность за нарушение определенных Конституцией Грузии общепризнанных прав человека на оккупированных территориях в соответствии с нормами международного права возлагается на Российскую Федерацию.
2. Исполнительная власть Грузии обязана периодически предоставлять соответствующим международным организациям информацию о фактах нарушения прав человека на оккупированных территориях.
3. Ответственность Российской Федерации как государства, осуществившего военную оккупацию, за возмещение материального и морального вреда, причиненного на оккупированных территориях гражданам Грузии,лицам без гражданства и гражданам иностранных государств, находящимся в Грузии и перешедшим на оккупированные территории с соответствующим разрешением, определяется в соответствии с нормами и принципами международного права. (26.02.2010 N 2676)
4. Ответственность Российской Федерации за охрану культурного наследия на оккупированных территориях как государства, осуществившего военную оккупацию, определяется в соответствии с нормами и принципами международного права. (26.02.2010 N 2676)
Статья 8. Незаконные органы (должностные лица)
1. Любой орган (должностное лицо) считается вне закона, если он не создан (назначено/избрано) в порядке, установленном законодательством Грузии, или (и) на оккупированных территориях в какой-либо форме фактически осуществляет законодательные, исполнительные или судебные функции либо иную деятельность, отнесенные к функциям государственных органов Грузии или органов местного самоуправления.
2. Любой акт, изданный органами, предусмотренными пунктом первым настоящей статьи, считается недействительным и не порождает правовых последствий, кроме случаев, когда указанный акт применяется в целях выдачи нейтрального удостоверения личности или (и) нейтрального проездного документа в порядке, установленном законодательством Грузии. (1.07.2011N4994)
3. На оккупированных территориях возможность установления фактов, имеющих гражданское значение, обеспечивается в соответствии с Законом Грузии «О гражданских актах».(20.12.2011 N5576)
Статья 9. Обязательства властей Грузии
1. При нарушении требований настоящего Закона власти Грузии обязаны применять все механизмы, предусмотренные законодательством Грузии и международным правом в целях защиты законных интересов и безопасности Грузии.
2. Правительство Грузии обязано обеспечить оформление двусторонних договоров в целях обеспечениягосударством – участником договора применения соответствующих санкций, установленных законодательством этого же государства, в отношении лиц, нарушивших требования настоящего Закона.
Статья 10. Переходные положения
1. Правительству Грузии в месячный срок после введения настоящего Закона в действие обеспечить принятие всех правовых актов, предусмотренных настоящим Законом и устанавливающих особый режим на оккупированных территориях.
2. Исходя из соглашения «О прекращении огня» от 12 августа 2008 года действие настоящего Закона также распространяется на следующие территории: село Переви Сачхерского района, территории Куртского, Ередвского и Ажарского муниципалитетов и Ахалгорского муниципалитета.
Статья 11. Введение Закона в действие
1. Настоящий Закон ввести в действие по опубликовании.
2. Действие статей 5, 6 и 8 настоящего Закона распространяется на отношения, возникшие с 1990 года. Ни одно из положений этих статей, указывающих на уголовную ответственность, не имеет обратной силы. (26.02.2010 N2676)
3. Предусмотренный настоящим Законом правовой режим действует до полного восстановления юрисдикции Грузии на оккупированных территориях.
4. До 1 января 2012 года Парламент Грузии в соответствии с процессом деоккупации будет рассматривать вопрос о целесообразности внесения изменений и дополнений в настоящий Закон. (26.02.2010 N2676)
Президент Грузии Михаил Саакашвили
Тбилиси
23 октября 2008 года
№ 431-IIс
Document comments