საქართველოს საბაჟო კოდექსი

დოკუმენტის სტრუქტურა

განმარტებების დათვალიერება

დაკავშირებული დოკუმენტები

დოკუმენტის კომენტარები

დოკუმენტის მონიშვნები

კონსოლიდირებული პუბლიკაციები

05/04/2023 16/12/2022 17/12/2021 02/08/2021 30/09/2020 15/07/2020 14/07/2020 04/07/2019
უკან დაბრუნება

კონსოლიდირებული ვერსია (საბოლოო)

 

საქართველოს კანონი

საქართველოს საბაჟო კოდექსი

წიგნი I

ზოგადი დებულებები

 

თავი I.  საქართველოს საბაჟო კოდექსის რეგულირების სფერო და საგანი, მიზანი და ტერმინთა განმარტება

 

მუხლი 1. საქართველოს საბაჟო კოდექსის რეგულირების სფერო და საგანი

ეს კოდექსი საქართველოს კონსტიტუციის შესაბამისად განსაზღვრავს საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანასა და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანასთან დაკავშირებულ წესებსა და საბაჟო ფორმალობებს, საბაჟო დავის გადაწყვეტის წესს, საბაჟო სამართალდარღვევის სახეებს და ამ სამართალდარღვევების ჩადენისთვის პასუხისმგებლობას.

 

მუხლი 2. საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობა

1. საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობა შედგება საბაჟო ფორმალობებთან დაკავშირებული საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებისგან, ამ კოდექსისგან და მის შესაბამისად მიღებული ან გამოცემული კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებისგან.

2. ამ კოდექსით გათვალისწინებულ შემთხვევაში საქართველოს მთავრობა იღებს ან საქართველოს ფინანსთა მინისტრი გამოსცემს კანონქვემდებარე ნორმატიულ აქტს.

3. საქართველოსთვის ძალაში შესულ საერთაშორისო ხელშეკრულებას ამ კოდექსის მიმართ აქვს უპირატესი იურიდიული ძალა.

 

მუხლი 3. საქართველოს საბაჟო ტერიტორია და საქართველოს საბაჟო საზღვარი

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორია შედგება:

ა) საქართველოს სახმელეთო ტერიტორიისგან;

ბ) საქართველოს ტერიტორიული წყლებისა და საქართველოს შიდა წყლებისგან;

გ) საქართველოს საჰაერო სივრცისგან;

დ) განსაკუთრებულ საზღვაო ეკონომიკურ ზონაში განლაგებული დანადგარის, ნაგებობისა და ხელოვნური კუნძულის ტერიტორიისგან, რომელზედაც ვრცელდება საქართველოს განსაკუთრებული იურისდიქცია.

2. საქართველოს საბაჟო საზღვარი ემთხვევა საქართველოს სახელმწიფო საზღვარს.

 

მუხლი 4. საბაჟო ფორმალობების განხორციელების ენა

1. საბაჟო ფორმალობები საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ხორციელდება ქართულ ენაზე, ხოლო აფხაზეთის ავტონომიურ რესპუბლიკაში − აგრეთვე აფხაზურ ენაზე.

2. საბაჟო ორგანოს შეიძლება წარედგინოს უცხოურ ენაზე შედგენილი დოკუმენტი.

3. საბაჟო ორგანოს უფლებამოსილ პირს უფლება აქვს, მოსთხოვოს პირს საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილი უცხოურ ენაზე შედგენილი დოკუმენტის საქართველოს სახელმწიფო ენაზე თარგმნა.

 

მუხლი 5. საქართველოს საბაჟო ორგანო, მისი მიზნები და უფლება-მოვალეობანი

1. საქართველოს საბაჟო ორგანოებია:

ა) საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს მმართველობის სფეროში შემავალი საჯარო სამართლის იურიდიული პირი – შემოსავლების სამსახური (შემდგომ – შემოსავლების სამსახური);

ბ) შემოსავლების სამსახურის საბაჟო დეპარტამენტი.

2. საბაჟო ორგანო ახორციელებს საბაჟო ზედამხედველობას, საბაჟო კონტროლს და საბაჟო ფორმალობებს.

3. საბაჟო ორგანო თავისი კომპეტენციის ფარგლებში:

ა) სამართლიანი და თავისუფალი ვაჭრობის მხარდაჭერის მიზნით ზედამხედველობას უწევს საქართველოს საერთაშორისო ვაჭრობას; 

ბ) იცავს საქართველოს ფინანსურ ინტერესებს;

გ) კანონიერი ეკონომიკური საქმიანობის მხარდაჭერით იცავს საქართველოს ეკონომიკურ სივრცეს არაკეთილსინდისიერი და უკანონო საერთაშორისო ვაჭრობისგან;

დ) უზრუნველყოფს საქართველოს სახელმწიფოს და ადამიანთა უსაფრთხოებას, აგრეთვე გარემოს დაცვას, მათ შორის, საჭიროების შემთხვევაში სხვა შესაბამის სახელმწიფო ორგანოებთან თანამშრომლობით;

ე) ახორციელებს ფიტოსანიტარიულ სასაზღვრო-საკარანტინო კონტროლს, ვეტერინარულ სასაზღვრო-საკარანტინო კონტროლს და სანიტარიულ სასაზღვრო-საკარანტინო კონტროლს;

ვ) საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის გადაკვეთისას სამგზავრო დოკუმენტებში შესაბამის აღნიშვნებს აკეთებს და საქართველოს ფინანსთა მინისტრისა და საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ერთობლივი ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევებში ინფორმაციას ასახავს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს მონაცემთა ავტომატიზებულ ბაზაში;

ზ) გასცემს ლიცენზიას, ნებართვასა და სერტიფიკატს;

თ) უფლებამოსილია საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული კონტროლის განხორციელების მიზნით შექმნას საბაჟო ლაბორატორია;

ი) უზრუნველყოფს ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებების განხორციელებას;

კ) ახორციელებს საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ სხვა ღონისძიებებს.

4. საქართველოს საბაჟო საზღვარზე საქონლის სახით გადაადგილებული სატრანსპორტო საშუალების გაფორმება საქართველოს ფინანსთა მინისტრისა და საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ერთობლივი ბრძანებით დადგენილი წესით და მათ მიერ დელეგირებულ უფლებამოსილებათა ფარგლებში შეიძლება განახორციელოს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს უფლებამოსილმა სამსახურმა.

5. ამ მუხლის მე-3 ნაწილის „თ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საბაჟო ლაბორატორიის შექმნისა და საქმიანობის წესი განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

 

მუხლი 6. ტერმინთა განმარტება

1. ამ კოდექსში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) საბაჟო კონტროლი – საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის, აგრეთვე საქართველოს საბაჟო ტერიტორიასა და უცხო ქვეყანას შორის გადაადგილებული საქონლის შემოტანის, ტრანზიტის, გადაადგილების, შენახვის, მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებისა და გატანის, აგრეთვე უცხოური საქონლის და მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებული საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე განთავსებისა და გადაადგილების მარეგულირებელი სხვა სამართლებრივი აქტების მოთხოვნათა დაცვის უზრუნველსაყოფად საბაჟო ორგანოს მიერ განსახორციელებელი ცალკეული ქმედებები;

ბ) პირი:

ბ.ა) ფიზიკური პირი;

ბ.ბ) პირთა გაერთიანება, რომელიც დამოუკიდებლად მონაწილეობს სამართლებრივ ურთიერთობებში, მაგრამ არ აქვს იურიდიული პირის სტატუსი;

ბ.გ) საწარმო ან ორგანიზაცია;

გ) საქართველოში დაფუძნებული პირი − საქართველოს მოქალაქე ან/და პირი, რომელიც რეგისტრირებულია საქართველოში გადასახადის გადამხდელად;

დ) საბაჟო ფორმალობა – დაინტერესებული პირის ან/და საბაჟო ორგანოს მიერ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის შესასრულებლად განსახორციელებელი სავალდებულო ქმედება;

ე) ზოგადი დეკლარაცია − დოკუმენტი/ქმედება, რომლითაც პირი დადგენილი ფორმითა და წესით, დადგენილ ვადაში აცნობებს საბაჟო ორგანოს საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანის შესახებ;

ვ) დროებით შენახვის დეკლარაცია − დოკუმენტი/ქმედება, რომლითაც პირი დადგენილი ფორმითა და წესით აცხადებს, რომ საქონელი დროებით არის შენახული;

ზ) საბაჟო დეკლარაცია − დოკუმენტი/ქმედება, რომლითაც პირი დადგენილი ფორმითა და წესით აცხადებს, რომ განზრახული აქვს საქონლის მიმართ შესაბამისი საბაჟო პროცედურის გამოყენება, და რომელშიც საჭიროების შემთხვევაში დამატებით პირობას უთითებს;

თ) რეექსპორტის დეკლარაცია − დოკუმენტი/ქმედება, რომლითაც პირი დადგენილი ფორმითა და წესით აცხადებს, რომ განზრახული აქვს უცხოური საქონლის (გარდა თავისუფალი ზონის პროცედურაში მოქცეული ან დროებით შენახული უცხოური საქონლისა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა;

ი) რეექსპორტის შეტყობინება − დოკუმენტი/ქმედება, რომლითაც პირი დადგენილი ფორმითა და წესით აცხადებს, რომ განზრახული აქვს თავისუფალი ზონის პროცედურაში მოქცეული ან დროებით შენახული უცხოური საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა;

კ) დეკლარანტი − პირი, რომელიც საბაჟო ორგანოს თავისი სახელით წარუდგენს საბაჟო დეკლარაციას, დროებით შენახვის დეკლარაციას, საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციას, საქონლის გატანის ზოგად დეკლარაციას, რეექსპორტის დეკლარაციას ან რეექსპორტის შეტყობინებას, ან პირი, რომლის სახელითაც საბაჟო ორგანოს წარედგინება შესაბამისი დეკლარაცია ან შეტყობინება;

ლ) საბაჟო პროცედურა − ნებისმიერი პროცედურა, რომელშიც შეიძლება მოექცეს საქონელი ამ კოდექსის შესაბამისად, კერძოდ:

ლ.ა) თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვება;

ლ.ბ) სპეციალური პროცედურები;

ლ.გ) ექსპორტი;

მ) დროებით შენახვა − იმ უცხოური საქონლის მდგომარეობა, რომელიც საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ დროებით, მისი საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენიდან საბაჟო პროცედურაში მოქცევამდე/რეექსპორტამდე არის შენახული;

ნ) საბაჟო ვალდებულება − პირის ვალდებულება, გადაიხადოს საქართველოს საგადასახადო კოდექსით დადგენილი იმპორტის გადასახადი;

ო) ვალდებული პირი − პირი, რომელიც საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად ვალდებულია შეასრულოს საბაჟო ვალდებულება;

პ) საბაჟო სტატუსი − საქონლისთვის მინიჭებული საქართველოს საქონლის სტატუსი ან უცხოური საქონლის სტატუსი;

ჟ) საქონელი – საქართველოს საბაჟო საზღვარზე გადაადგილებული ნებისმიერი მატერიალური ქონება, მათ შორის, ფული, ფასიანი ქაღალდი, ელექტროენერგია, თბოენერგია, გაზი, წყალი;

რ) საქართველოს საქონელი:

რ.ა) საქონელი, რომელიც მთლიანად მიღებულია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე და არ შეიცავს უცხო ქვეყნიდან შემოტანილ საქონელს ან არ არის წარმოებული უცხო ქვეყნიდან შემოტანილი საქონლისგან;

რ.ბ) უცხო ქვეყნიდან/თავისუფალი ზონიდან შემოტანილი და თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული საქონელი;

რ.გ) საქონელი, რომელიც მიღებულია ან წარმოებულია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ამ ნაწილის „რ.ა“ და რ.ბ“ ქვეპუნქტებით ან მხოლოდ „რ.ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქონლისგან;

რ.დ) გადამუშავებული პროდუქტი, რომელიც ექსპორტის პროცედურაში უნდა მოექცეს;

ს) უცხოური საქონელი − საქონელი, რომელიც ამ ნაწილის „რ“ ქვეპუნქტით არ არის გათვალისწინებული, ან საქონელი, რომელმაც დაკარგა საქართველოს საქონლის სტატუსი;

ტ) საქონლის გაშვება – საქონლის განკარგვის უფლების ან/და საქონლით სარგებლობის უფლების მინიჭება საქონლის მიმართ გამოყენებული საბაჟო პროცედურის/რეექსპორტის პირობების შესაბამისად;

უ) საბაჟო ზედამხედველობა – საბაჟო ორგანოს მიერ განსახორციელებელ ღონისძიებათა ერთობლიობა, რომლის მიზანია საქონლის მიმართ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი ვალდებულებების შესრულება;

ფ) საწარმო − საქართველოს საგადასახადო კოდექსით გათვალისწინებული საწარმო;

ქ) ორგანიზაცია − საქართველოს საგადასახადო კოდექსით გათვალისწინებული ორგანიზაცია;

ღ) გადამუშავებული პროდუქტი – შიდა გადამუშავების პროცედურაში ან გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებული საქონელი;

ყ) საქონლის წარდგენა − საბაჟო ორგანოში, საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ ადგილზე ან მასთან შეთანხმებულ სხვა ადგილზე (შემდგომ − საბაჟო ორგანოსთვის) საქონლის მიტანის შესახებ ინფორმაციის საბაჟო ორგანოსთვის მიწოდება;

შ) საქონლის მფლობელი − საქონლის მესაკუთრე, საქონლის განკარგვის უფლების მქონე პირი ან პირი, რომლის ფიზიკური კონტროლის ქვეშაც არის საქონელი;

ჩ) პროცედურის მფლობელი:

ჩ.ა) პირი, რომელიც წარადგენს საბაჟო დეკლარაციას ან რომლის დავალებითაც არის წარდგენილი დეკლარაცია;

ჩ.ბ) პირი, რომელსაც გადაეცა საბაჟო პროცედურებთან დაკავშირებული უფლება-მოვალეობები;

ც) საქონლის გადამუშავების ოპერაცია:

ც.ა) საქონლის დამუშავება, მათ შორის, მონტაჟი, აწყობა, სხვა საქონლისთვის მორგება;

ც.ბ) საქონლის წარმოება;

ც.გ) საქონლის განადგურება;

ც.დ) საქონლის შეკეთება, მათ შორის, მისი აღდგენა და სამუშაო მდგომარეობაში მოყვანა;

ც.ე) იმ საქონლის გამოყენება, რომელიც არ იდენტიფიცირდება გადამუშავებულ პროდუქტში, მაგრამ რომელიც ხელს უწყობს ან აადვილებს გადამუშავებული პროდუქტის წარმოებას, მიუხედავად იმისა, რომ ეს საქონელი გადამუშავების პროცესში მთლიანად ან ნაწილობრივ იხარჯება;

ძ) გამოსავლიანობის ნორმა – გადამუშავებული პროდუქტის ოდენობა ან ამ ოდენობის პროცენტული მაჩვენებელი, რომელიც მიღებულია შიდა გადამუშავების პროცედურაში ან გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული, განსაზღვრული რაოდენობის საქონლის გადამუშავების შედეგად;

წ) გადაწყვეტილება − საბაჟო ორგანოს მიერ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის საფუძველზე განხორციელებული ქმედება ან/და გამოცემული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი, რომელსაც პირის ან დაინტერესებულ პირთა მიმართ შეიძლება მოჰყვეს სამართლებრივი შედეგები;

ჭ) გადამზიდავი:

ჭ.ა) საქონლის შემოტანის შემთხვევაში − პირი, რომელსაც შემოაქვს საქონელი ან რომელიც პასუხისმგებელია საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გადაზიდვისთვის. ამასთანავე:

ჭ.ა.ა) კომბინირებული გადაზიდვისას გადამზიდავი არის პირი, რომელიც ორგანიზებას უწევს იმ სატრანსპორტო საშუალების გადაადგილებას, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოსვლის შემდეგ თავისი სვლით გადაადგილდება;

ჭ.ა.ბ) საზღვაო ან საჰაერო გადაზიდვისას გადამზიდავი არის პირი, რომელიც დებს ხელშეკრულებას და გასცემს საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გადაზიდვის დოკუმენტს;

ჭ.ბ) საქონლის გატანის შემთხვევაში − პირი, რომელსაც გააქვს საქონელი ან რომელიც პასუხისმგებელია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან საქონლის გადაზიდვისთვის. ამასთანავე:

ჭ.ბ.ა) კომბინირებული გადაზიდვისას, როდესაც თავისი სვლით გადაადგილებული სატრანსპორტო საშუალება გადაზიდავს სხვა სატრანსპორტო საშუალებას და თავისი სვლით გადაადგილებული სატრანსპორტო საშუალების დანიშნულების ადგილზე მისვლის შემდეგ მის მიერ გადაზიდული სატრანსპორტო საშუალება გადაადგილებას თავისი სვლით განაგრძობს, გადამზიდავად მიიჩნევა პირი, რომელიც მართავს იმ სატრანსპორტო საშუალებას, რომელიც გადაადგილებას თავისი სვლით განაგრძობს, მას შემდეგ, რაც სატრანსპორტო საშუალება, რომელმაც საქართველოს საბაჟო ტერიტორია თავისი სვლით დატოვა, დანიშნულების ადგილზე მივიდა;

ჭ.ბ.ბ) საზღვაო ან საჰაერო გადაზიდვისას გადამზიდავი არის პირი, რომელიც დებს ხელშეკრულებას და გასცემს საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გადაზიდვის დოკუმენტს;

ხ) შესყიდვის საკომისიო − იმპორტიორის მიერ შესაფასებელი საქონლის ყიდვისას მისი წარმომადგენლისთვის გადახდილი ან გადასახდელი ნებისმიერი ანაზღაურება;

ჯ) იმპორტის გადასახდელი − საქართველოს საგადასახადო კოდექსით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადი, აქციზი, დამატებული ღირებულების გადასახადი, რომლის გადახდის ვალდებულება საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანასთან დაკავშირებით წარმოიშობა;

ჰ) ბარგი – მგზავრისგან განცალკევებულად გადასაზიდი საგანი;

ჰ1) საბაჟო ორგანოს საწყობი – შემოსავლების სამსახურის საბაჟოკონტროლის ზონა, სადაც ხდება საქონლის შენახვა;

ჰ2) ხელბარგი – მგზავრის მიერ პირადად გადასატანი საგანი;

ჰ3) გაფორმების ეკონომიკური ზონა – შემოსავლების სამსახურის სპეციალურად შექმნილი საბაჟო კონტროლის ზონა, სადაც ხდება საქონლის გაფორმება;

ჰ4) მგზავრი – ფიზიკური პირი, რომელიც კანონიერად კვეთს საქართველოს საბაჟო საზღვარს;

ჰ5) საბაჟო გამშვები პუნქტი – საქართველოს საბაჟო საზღვართან მდებარე საბაჟო კონტროლის ზონა, სადაც მგზავრის, საქონლისა და სატრანსპორტო საშუალების მიმართ ხორციელდება ამ კოდექსით დადგენილი პროცედურები;

ჰ6) აღმჭურველი გადაწყვეტილება – საბაჟო ორგანოს მიერ მიღებული გადაწყვეტილება, რომელიც დაინტერესებულ მხარეს რაიმე უფლებას ან სარგებელს ანიჭებს;

ჰ7) ტრანზიტი − საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უცხო ქვეყნებს შორის ან უცხო ქვეყნის ტერიტორიაზე გადაადგილება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გავლით;

ჰ8) სატრანსპორტო საშუალება – საავტომობილო, საჰაერო, საზღვაო ან სარკინიგზო სატრანსპორტო საშუალება, აგრეთვე მილსადენი, ელექტროგადამცემი ხაზი, კონტეინერი, მისაბმელი, ნახევარმისაბმელი ან ნებისმიერი სხვა საშუალება, რომელიც მგზავრის გადაყვანისთვის ან/და საქონლის გადაზიდვისთვის გამოიყენება;

ჰ9) საბაჟო მარშრუტი – საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებული საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გადაადგილებისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული ტრაექტორია ან/და ამ საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების დანიშნულების ადგილამდე (საბაჟო კონტროლის ზონამდე ან საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ ადგილამდე ან მასთან შეთანხმებულ ნებისმიერ სხვა ადგილამდე) გადაზიდვის/გადატანის მიმართულება.

2. ტერმინი (ცნება), რომელიც ამ კოდექსში განმარტებული არ არის, ამ კოდექსში გამოიყენება იმ მნიშვნელობით, რომელიც მას აქვს საქართველოს შესაბამის კანონმდებლობაში.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 7. ვადების განსაზღვრა

1. ამ კოდექსით დადგენილი ვადა განისაზღვრება კონკრეტული კალენდარული თარიღით ან დროის მონაკვეთით, რომელიც გამოიანგარიშება წლებით, თვეებით, დღეებით ან/და იმ გარემოებაზე მითითებით, რომელიც აუცილებლად უნდა დადგეს.

2. ამ კოდექსით დადგენილი ვადის ათვლა იწყება შესაბამისი მოქმედების განხორციელების მომდევნო დღიდან. დღე შეიძლება იყოს სამუშაო ან კალენდარული. თუ დაკონკრეტებული არ არის, დღე არის კალენდარული დღე. სამუშაო დღე ემთხვევა კალენდარულ დღეს, გარდა შაბათისა, კვირისა და საქართველოს ორგანული კანონით „საქართველოს შრომის კოდექსი“ განსაზღვრული უქმე დღისა, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

3. ვადა, რომელიც გამოიანგარიშება წლებით, მთავრდება ვადის ბოლო წლის შესაბამის თვესა და რიცხვში.

4. ვადა, რომელიც გამოიანგარიშება თვეებით, მთავრდება ვადის ბოლო თვის შესაბამის რიცხვში.

5. მოქმედება, რომლის განხორციელებისთვისაც დადგენილია ვადა, შეიძლება განხორციელდეს ამ ვადის ბოლო სამუშაო დღის დამთავრებამდე, ხოლო თუ ასეთი მოქმედება საბანკო გადარიცხვით, საფოსტო გზავნილით ან/და ელექტრონული ფორმით ხორციელდება, − ამ ვადის ბოლო დღის 24 საათამდე.

6. თუ მოქმედების განხორციელების ვადის ბოლო დღე არასამუშაო დღეს ემთხვევა, მოქმედების განხორციელების ვადა გრძელდება შემდეგი სამუშაო დღის დამთავრებამდე, ხოლო თუ ასეთი მოქმედება საბანკო გადარიცხვით, საფოსტო გზავნილით ან/და ელექტრონული ფორმით ხორციელდება, იგი შეიძლება განხორციელდეს შემდეგი სამუშაო დღის 24 საათამდე.

7. კალენდარული წელი არის დროის მონაკვეთი ერთი წლის 1 იანვრიდან 31 დეკემბრის ჩათვლით.

8. წელი (გარდა კალენდარული წლისა) არის დროის მონაკვეთი, რომელიც შედგება ნებისმიერი უწყვეტი 12 თვისგან.

9. თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, დაუშვებელია, ამ მუხლის შესაბამისად განსაზღვრული დროის მონაკვეთი გაიზარდოს ან შემცირდეს, ხოლო ვადა ან კალენდარული თარიღი − გადმოიწიოს ან გადავადდეს.

 

მუხლი 8. საქართველოს ეროვნული ვალუტის გაცვლითი კურსი უცხო ქვეყნის ვალუტის მიმართ

საქონლის საბაჟო ღირებულებისა და იმპორტის გადასახადის ოდენობის განსაზღვრისას უცხო ქვეყნის ვალუტა საქართველოს ეროვნულ ვალუტაზე გადაიანგარიშება შემდეგი თანამიმდევრობით:

ა) საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღისთვის/საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის დღისთვის საქართველოს ეროვნული ბანკის მიერ ამ ქვეყნის ვალუტის მიმართ განსაზღვრული ლარის ოფიციალური გაცვლითი კურსის არსებობის შემთხვევაში − ამ კურსით;

ბ) საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღისთვის/საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის დღისთვის საქართველოს ეროვნული ბანკის მიერ ამ ქვეყნის ვალუტის მიმართ განსაზღვრული ლარის ოფიციალური გაცვლითი კურსის არარსებობის შემთხვევაში − საქართველოს ეროვნული ბანკის საბჭოს მიერ დადგენილი წესით განსაზღვრული კურსით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

თავი II. საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული უფლებები და მოვალეობები

 

მუხლი 9. ინფორმაციის გაცვლა და შენახვა

1. პირსა და საბაჟო ორგანოს შორის ინფორმაციის გაცვლა და ამ ინფორმაციის შენახვა ხდება მონაცემთა დამუშავების ელექტრონული საშუალების გამოყენებით, გარდა ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

2. მონაცემთა დამუშავების ელექტრონული საშუალების გარდა, ინფორმაციის გაცვლისა და შენახვის სხვა საშუალება შეიძლება გამოყენებულ იქნეს:

ა) მუდმივად, გადაზიდვის სახის გათვალისწინებით, ან როდესაც მონაცემთა დამუშავების ელექტრონული საშუალების გამოყენება შესაბამისი საბაჟო ფორმალობისთვის შესაფერისი არ არის;

ბ) დროებით, პირის ან საბაჟო ორგანოს ელექტრონული სისტემის გაუმართაობის შემთხვევაში.

3. საერთაშორისო საჰაერო გადაზიდვის განმახორციელებელი პირი ვალდებულია საბაჟო ორგანოს საქართველოს ფინანსთა მინისტრის მიერ განსაზღვრული წესის შესაბამისად წარუდგინოს წინასწარი ინფორმაცია საერთაშორისო საჰაერო გადაზიდვის განმახორციელებელი სატრანსპორტო საშუალებისა და ამ სატრანსპორტო საშუალებით გადასაადგილებელი საქონლის ან/და მგზავრთა შესახებ.

4. საბაჟო რისკის იდენტიფიცირებისა და მასზე რეაგირების მიზნით, წერილობითი ხელშეკრულების საფუძველზე შეიძლება განხორციელდეს საბაჟო ორგანოსა და დეკლარანტს ან სხვა ვალდებულ პირს შორის ისეთი ინფორმაციის გაცვლა, რომლის მიწოდება არ არის გათვალისწინებული საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით. აღნიშნული ინფორმაციის გაცვლა შესაძლებელია მოიცავდეს დეკლარანტის მონაცემებთან საბაჟო ორგანოს დაშვებას.

5. ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული ურთიერთობის ფარგლებში მხარეებს შორის გაცვლილი ინფორმაცია არის საბაჟო საიდუმლოება, თუ მხარეები სხვა რამეზე არ შეთანხმდებიან.

6. თუ ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ინფორმაციის გაცვლა მატერიალური (წერილობითი) ფორმით ხდება, გაგზავნილ დოკუმენტს ხელს უნდა აწერდეს უფლებამოსილი პირი. ადრესატს უნდა გადაეცეს დოკუმენტის დედანი ან მისი დამოწმებული ასლი.

7. ნავსადგური, რკინიგზის სადგური, აეროპორტი ვალდებულია საბაჟო ორგანოს შეატყობინოს იმ სატრანსპორტო საშუალების შემოსვლის/ჩამოფრენის ან/და გასვლის/გაფრენის შესახებ, რომელიც კვეთს საქართველოს საბაჟო საზღვარს.

8. ინფორმაციასთან/მონაცემებთან დაკავშირებული მოთხოვნები, ინფორმაციის საჯაროდ გავრცელების წესი, ინფორმაციის გაცვლისა და შენახვის სხვა საშუალება და მისი გამოყენების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 10. დოკუმენტის წარდგენა და ჩაბარება 

1. საბაჟო ორგანოს მიერ პირისთვის ერთი და იმავე დოკუმენტის რამდენჯერმე ან ამ კოდექსის მე-9 მუხლით გათვალისწინებული რამდენიმე ფორმით წარდგენის შემთხვევაში მისი წარდგენის თარიღად მიიჩნევა ამ დოკუმენტის პირველად ჩაბარების თარიღი.

2. მატერიალური დოკუმენტის წარდგენისას პირის მიერ მის მიღებაზე უარის თქმის შემთხვევაში ამ დოკუმენტზე კეთდება შესაბამისი აღნიშვნა.

3. საბაჟო ორგანოს უფლება აქვს, მატერიალური დოკუმენტის წარდგენისას მის ჩაბარებაზე უარის თქმის ფაქტის დაფიქსირების მიზნით გამოიყენოს ტექნიკური საშუალება. თუ მატერიალური დოკუმენტის წარდგენის ფაქტი ტექნიკური საშუალებით არის დაფიქსირებული, ეს დოკუმენტი ჩაბარებულად მიიჩნევა.

4. მატერიალური დოკუმენტი ჩაბარებულად მიიჩნევა, თუ იგი ჩაჰბარდა:

ა) პირადად ადრესატს;

ბ) პირის უფლებამოსილ წარმომადგენელს ან კანონიერ წარმომადგენელს;

გ) პირის საქმიანობის ადგილზე არსებულ კანცელარიას ან ასეთივე დანიშნულების სტრუქტურულ ერთეულს;

დ) ფიზიკური პირის შემთხვევაში − მის საცხოვრებელ ადგილზე ამ პირთან მცხოვრებ მისი ოჯახის რომელიმე სრულწლოვან წევრს, ხოლო იურიდიული პირის შემთხვევაში − სარეგისტრაციო დოკუმენტებით ამ პირის იურიდიულ მისამართად განსაზღვრულ საცხოვრებელ ბინაში მცხოვრებ ნებისმიერ სრულწლოვან პირს.

5. მატერიალური დოკუმენტის ჩაბარება დასტურდება მის მეორე ეგზემპლარზე ან ფოსტის შესაბამის დოკუმენტზე მიმღების ხელმოწერით. იქვე აღინიშნება მატერიალური დოკუმენტის მიმღების სახელი და გვარი და ადრესატთან დამოკიდებულება, აგრეთვე ამ დოკუმენტის ჩაბარების თარიღი.

6. საბაჟო ორგანოს მიერ პირისთვის მონაცემთა დამუშავების ელექტრონული საშუალებით გაგზავნილი დოკუმენტი ჩაბარებულად მიიჩნევა ადრესატის მიერ მისი გაცნობისთანავე.

7. საბაჟო ორგანოს/დავის განმხილველ ორგანოს უფლება აქვს, დოკუმენტი საჯაროდ გაავრცელოს, თუ პირი (გარდა ფიზიკური პირისა) საბაჟო ორგანოს მიერ ელექტრონული ფორმით გაგზავნილ დოკუმენტს გადასახადის გადამხდელის ავტორიზებული მომხმარებლის გვერდზე განთავსებიდან 30 დღის განმავლობაში არ გასცნობია. თუ პირი ფიზიკური პირია, დოკუმენტის საჯაროდ გავრცელება შესაძლებელია, თუკი შესრულებულია შემდეგი პირობები: 

ა) პირს ორჯერ მაინც გაეგზავნა/წარედგინა დოკუმენტი წერილობითი ფორმით და ადრესატისთვის მისი ჩაბარება ვერ მოხერხდა;

ბ) პირი არ არის შემოსავლების სამსახურის ოფიციალური ვებგვერდის ავტორიზებული მომხმარებელი ან ადრესატი დოკუმენტს ავტორიზებული მომხმარებლის გვერდზე განთავსებიდან 30 დღის განმავლობაში არ გასცნობია.

8. დოკუმენტის საჯაროდ გავრცელება ხდება მისი შემოსავლების სამსახურის ოფიციალურ ვებგვერდზე განთავსებით. ეს დოკუმენტი ჩაბარებულად მიიჩნევა ამ ვებგვერდზე განთავსებიდან მე-20 დღეს.

9. პირის მიერ საბაჟო ორგანოსთვის მატერიალური დოკუმენტის ფოსტით გაგზავნის შემთხვევაში მისი წარდგენის თარიღად მიიჩნევა ამ დოკუმენტის გაგზავნის თარიღი. ამასთანავე, აღნიშნულ დოკუმენტზე რეაგირების ვადა აითვლება საფოსტო გზავნილის საბაჟო ორგანოსთვის ფაქტობრივად ჩაბარების დღის მომდევნო დღიდან.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 11. საბაჟო საიდუმლოება

1. საბაჟო ორგანოში პირის შესახებ არსებული ინფორმაცია, გარდა საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 39-ე მუხლის 11 ნაწილით გათვალისწინებული ინფორმაციისა, არის საბაჟო საიდუმლოება.

2. პირის შესახებ ინფორმაცია, რომელიც საბაჟო საიდუმლოებას შეიცავს, სხვა პირს შეიძლება გადაეცეს საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 39-ე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევებში.

3. საბაჟო ორგანო და მესამე პირი, რომელმაც ამ მუხლის საფუძველზე მიიღო საბაჟო საიდუმლოების შემცველი ინფორმაცია, ვალდებული არიან დაიცვან ამ ინფორმაციის საიდუმლოება.

4. საბაჟო საიდუმლოების შემცველი ინფორმაციის გახმაურება იწვევს პასუხისმგებლობას საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

5. საბაჟო ორგანოში არსებულ, საბაჟო საიდუმლოების შემცველ ინფორმაციას აქვს შენახვისა და დამუშავების სპეციალური რეჟიმი. საბაჟო საიდუმლოების შემცველ ინფორმაციასთან შეიძლება დაშვებულ იქნენ მხოლოდ საქართველოს ფინანსთა მინისტრის მიერ განსაზღვრული უფლებამოსილი პირები ფინანსთა მინისტრის მიერვე დადგენილი წესის შესაბამისად.

6. ეს მუხლი არ გამოიყენება საბაჟო ორგანოს მიერ ამ კოდექსის მე-10 მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებული დოკუმენტის საჯაროდ გავრცელების მიმართ.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 12. საბაჟო ორგანოს მიერ ინფორმაციის გაცემა

1. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია პირის მიმართვის საფუძველზე გასცეს ინფორმაცია საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის გამოყენების შესახებ.

2. საბაჟო ორგანოს უფლება აქვს, არ გასცეს მოთხოვნილი ინფორმაცია, თუ ეს მოთხოვნა არ უკავშირდება საქონლით საერთაშორისო ვაჭრობის რეალურ ოპერაციებს.

3. საბაჟო ორგანომ უნდა შეინარჩუნოს საერთაშორისო ვაჭრობაში ჩართულ პირებთან მუდმივი დიალოგის საშუალებები, აგრეთვე უზრუნველყოს საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის/საბაჟო პროცედურების შესახებ ინფორმაციისა და საბაჟო ფორმალობების განსახორციელებლად საჭირო შესაბამისი განცხადების ფორმის ხელმისაწვდომობა სათანადო გადასახდელის გადახდის გარეშე.

4. საბაჟო ორგანოს უფროსს უფლება აქვს, გამოსცეს საბაჟო ორგანოს მიერ ამ კოდექსის ნორმის გამოყენების შესახებ მითითება/ინსტრუქცია. ამ მითითების/ინსტრუქციის შესრულება საბაჟო ორგანოსთვის სავალდებულოა.

 

მუხლი 13. საბაჟო ორგანოსთვის დოკუმენტისა და სხვა ინფორმაციის წარდგენა

1. ნებისმიერი პირი, რომელიც პირდაპირ ან ირიბად ჩართულია საბაჟო ფორმალობის განხორციელებაში ან რომელსაც ეხება საბაჟო კონტროლი, ვალდებულია საბაჟო ორგანოს მოთხოვნის შემთხვევაში წარუდგინოს მას მოთხოვნილი დოკუმენტი ან/და სხვა ინფორმაცია, აგრეთვე გაუწიოს დახმარება აღნიშნული საბაჟო ფორმალობისა და საბაჟო კონტროლის განხორციელებაში.

2. პირის მიერ საბაჟო დეკლარაციის, დროებით შენახვის დეკლარაციის, საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის, საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის, რეექსპორტის დეკლარაციის ან რეექსპორტის შეტყობინების წარდგენა, აგრეთვე ავტორიზაციის ან საბაჟო ორგანოს სხვა გადაწყვეტილების მისაღებად განაცხადის წარდგენა წარმოშობს აღნიშნული პირის ვალდებულებას:

ა) დეკლარაციაში, შეტყობინებაში ან განაცხადში ინფორმაცია ასახოს სწორად და სრულად;

ბ) უზრუნველყოს, რომ დეკლარაციისთვის, შეტყობინებისთვის ან განაცხადისთვის დართული დოკუმენტი იყოს ნამდვილი, სწორი და ძალაში მყოფი;

გ) შეასრულოს საქონლის საბაჟო პროცედურაში მოქცევასთან, საქონლის რეექსპორტთან ან ნებადართული საქმიანობის განხორციელებასთან დაკავშირებული მოთხოვნები.

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილით დადგენილი მოთხოვნები ვრცელდება აგრეთვე საბაჟო ორგანოს მიერ მოთხოვნილ ან/და საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილ ნებისმიერ ინფორმაციაზე.

4. ამ მუხლის მე-2 ნაწილით დადგენილი მოთხოვნები ვრცელდება აგრეთვე საბაჟო წარმომადგენელზე.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 14. საბაჟო წარმომადგენლობა

1. პირს უფლება აქვს, საბაჟო ორგანოსთან ურთიერთობა განახორციელოს კანონიერი წარმომადგენლის ან უფლებამოსილი წარმომადგენლის მეშვეობით.

2. ფიზიკური პირის კანონიერ წარმომადგენლად მიიჩნევა პირი, რომელიც საქართველოს კანონმდებლობის საფუძველზე ახორციელებს შესაბამის უფლებამოსილებას. ამ შემთხვევაში ფიზიკური პირის ამ კოდექსით გათვალისწინებული ყველა ვალდებულება და პასუხისმგებლობა მის კანონიერ წარმომადგენელს ეკისრება.

3. ფიზიკური პირის გარდა, სხვა პირის უფლებამოსილი წარმომადგენელი მოქმედებს ამ სხვა პირის მიერ გაცემული მინდობილობის საფუძველზე.

4. ფიზიკური პირის უფლებამოსილი წარმომადგენელი მოქმედებს ამ ფიზიკური პირის მიერ გაცემული და სანოტარო წესით დადასტურებული მინდობილობის საფუძველზე.

5. საბაჟო წარმომადგენელი (შემდგომ − წარმომადგენელი) არის პირი, რომელიც სხვა პირის დავალებით საბაჟო ორგანოსთან ამ სხვა პირის ურთიერთობისას ახორციელებს საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებულ ქმედებებსა და საბაჟო ფორმალობებს.

6. წარმომადგენელი შეიძლება იყოს:

ა) პირდაპირი – როდესაც წარმომადგენელი მოქმედებს სხვა პირის სახელით და ამავე პირის დავალებით;

ბ) ირიბი – როდესაც წარმომადგენელი მოქმედებს თავისი სახელით, მაგრამ სხვა პირის დავალებით.

7. წარმომადგენელი უნდა იყოს საქართველოში დაფუძნებული პირი. ეს სავალდებულო არ არის ტრანზიტის ან დროებით შემოტანის პროცედურასთან დაკავშირებული წარმომადგენლობის განხორციელებისას.

8. საბაჟო ფორმალობის განხორციელებისას ირიბ წარმომადგენელს ეკისრება ისეთივე პასუხისმგებლობა, როგორიც დაეკისრებოდა შესაბამისი დავალების მიმცემ პირს.

 

მუხლი 15. წარმომადგენლის უფლებამოსილება

1. საბაჟო ორგანოსთან ურთიერთობისას წარმომადგენელმა უნდა განაცხადოს, რომ სხვა პირის დავალებით მოქმედებს, და მიუთითოს, პირდაპირი წარმომადგენელია თუ ირიბი. მიიჩნევა, რომ პირი თავისი სახელით მოქმედებს, თუ იგი არ აცხადებს, რომ მოქმედებს, როგორც წარმომადგენელი, ან აცხადებს, რომ მოქმედებს, როგორც წარმომადგენელი, მაგრამ შესაბამისი უფლებამოსილების გარეშე.

2. საბაჟო ორგანოს შეუძლია წარმომადგენელს მოსთხოვოს უფლებამოსილების დამადასტურებელი დოკუმენტი.

3. თუ ერთი და იმავე პირის წარმომადგენელი ამ პირთან დაკავშირებულ საბაჟო ფორმალობებს რეგულარულად ახორციელებს, მას საბაჟო ორგანომ ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში არ უნდა მოსთხოვოს უფლებამოსილების დამადასტურებელი დოკუმენტი. ამასთანავე, საბაჟო ორგანოს მოთხოვნის შემთხვევაში წარმომადგენელი ვალდებულია წარუდგინოს მას აღნიშნული დოკუმენტი.

4. საბაჟო ორგანოში წარმომადგენლის უფლებამოსილების დადასტურების წესი და პირობები, აგრეთვე უფლებამოსილების დასადასტურებლად წარსადგენი დოკუმენტების ჩამონათვალი და შემთხვევები, როდესაც უფლებამოსილების დადასტურება სავალდებულო არ არის, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 16. განცხადების საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილება

1. პირმა ან პირთა ჯგუფმა, რომელიც საბაჟო ორგანოს წარუდგენს განცხადებას საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის გამოყენებასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილების მისაღებად, მას უნდა წარუდგინოს ამ გადაწყვეტილების მისაღებად საჭირო, ნებისმიერი მოთხოვნილი ინფორმაცია.

2. საბაჟო ორგანომ დაყოვნების გარეშე, მაგრამ განცხადების მიღებიდან არაუგვიანეს 30 დღისა, უნდა შეამოწმოს, შესრულებულია თუ არა განცხადების წარმოებაში მიღებისთვის დადგენილი პირობები, და, თუ ეს პირობები შესრულებულია, იმავე ვადაში უნდა აცნობოს განმცხადებელს განცხადების წარმოებაში მიღების თაობაზე.

3. საბაჟო ორგანომ ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს დაყოვნების გარეშე, მაგრამ განცხადების წარმოებაში მიღებიდან არაუგვიანეს 120 დღისა.

4. თუ საბაჟო ორგანო ვერ მიიღებს გადაწყვეტილებას ამ მუხლის მე-3 ნაწილით დადგენილ ვადაში, მან განმცხადებელს აღნიშნული ვადის ამოწურვამდე უნდა შეატყობინოს ამის თაობაზე, ამასთანავე, უნდა მიუთითოს შესაბამისი მიზეზი და გადაწყვეტილების მიღების ახალი ვადა, რომელიც არ უნდა აღემატებოდეს 30 დღეს, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

5. საბაჟო ორგანოს შეუძლია, ამ მუხლის მე-4 ნაწილის გათვალისწინებით, განმცხადებლის მოთხოვნით გაზარდოს გადაწყვეტილების მიღებისთვის დადგენილი ვადა განმცხადებლის მიერ წარდგენილი ინფორმაციის კორექტირების მიზნით. განმცხადებელმა საბაჟო ორგანოს უნდა აცნობოს ამ ინფორმაციის კორექტირების დეტალები და კორექტირებისთვის საჭირო დროის მონაკვეთი.

6. გადაწყვეტილება ძალაში შედის განმცხადებლისთვის ჩაბარების დღიდან, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით ან იმავე გადაწყვეტილებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული. გადაწყვეტილების შესრულება საბაჟო ორგანოსთვის სავალდებულოა მისი ძალაში შესვლის თარიღიდან, გარდა ამ კოდექსის 33-ე მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევისა.

7. გადაწყვეტილება მოქმედებს უვადოდ, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

8. თუ გადაწყვეტილებამ მიღების შემთხვევაში შესაძლებელია უარყოფითად იმოქმედოს განმცხადებელზე, საბაჟო ორგანო ვალდებულია ამ გადაწყვეტილების მიღებამდე აცნობოს/გააცნოს განმცხადებელს მისი შინაარსი და დასაბუთება. ამ შემთხვევაში განმცხადებელს უნდა მიეცეს შესაძლებლობა, საბაჟო ორგანოს დადგენილ ვადაში წარუდგინოს შესაბამისი არგუმენტაცია. ამ ვადის ამოწურვის შემდეგ საბაჟო ორგანო იღებს გადაწყვეტილებას და ამის შესახებ დადგენილი წესით აცნობებს განმცხადებელს.

9. ამ მუხლის მე-8 ნაწილი არ მოქმედებს:

ა) ამ კოდექსის 22-ე მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული წინასწარი გადაწყვეტილების გამოცემისას;

ბ) თუ ამას მოითხოვს საქართველოს სახელმწიფოს და მისი მოსახლეობის, ადამიანის ან ცხოველის ჯანმრთელობის ან მცენარის სიჯანსაღის, გარემოს ან მომხმარებლის უსაფრთხოების დაცვის ინტერესები;

გ) თუ ამ მუხლის მე-8 ნაწილით გათვალისწინებული გადაწყვეტილების მიღების მიზანია სხვა გადაწყვეტილების აღსრულების ხელშეწყობა;

დ) თუ შესაძლებელია ზიანი მიადგეს სისხლის სამართლის საქმის გამოძიების ან საბაჟო სამართალდარღვევის საქმის წარმოების ინტერესებს;

ე) სხვა განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

10. გადაწყვეტილება, რომელიც უარყოფითად მოქმედებს განმცხადებელზე, უნდა იყოს დასაბუთებული და მიუთითებდეს ამ კოდექსით დადგენილი წესით გასაჩივრების უფლებაზე.

 

მუხლი 17. განცხადების საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილების გამოყენება

1. გადაწყვეტილების მფლობელი ვალდებულია შეასრულოს გადაწყვეტილებით განსაზღვრული ვალდებულებები.

2. გადაწყვეტილების მფლობელი ვალდებულია საბაჟო ორგანოს დაუყოვნებლივ აცნობოს ნებისმიერი გარემოების შესახებ, რომელიც გადაწყვეტილების მიღების შემდეგ წარმოიშვა და რომელმაც შესაძლებელია გავლენა მოახდინოს მის მოქმედებაზე/შესრულებაზე ან/და შეცვალოს მისი შინაარსი.

3. განსაკუთრებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანოს შეუძლია:

ა) გადასინჯოს გადაწყვეტილება;

ბ) შეაჩეროს გადაწყვეტილება, რომელიც არ შეიძლება შეიცვალოს, ბათილად იქნეს ცნობილი ან ძალადაკარგულად გამოცხადდეს.

4. საბაჟო ორგანო აკონტროლებს გადაწყვეტილების მფლობელის მიერ გადაწყვეტილებით განსაზღვრული ვალდებულებებისა და პირობების შესრულებას. თუ გადაწყვეტილების მფლობელის დაფუძნებიდან 3 წელი არ არის გასული, საბაჟო ორგანო გადაწყვეტილების მიღებიდან 1 წლის განმავლობაში ახორციელებს განსაკუთრებულ დაკვირვებას.

5. გადაწყვეტილების მისაღებად წარდგენილი განცხადების მიღებასა და განხილვასთან დაკავშირებული პროცედურები და ვადები, აგრეთვე გადაწყვეტილების შესრულების კონტროლის წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 18. აღმჭურველი გადაწყვეტილების ბათილად ცნობა

1. საბაჟო ორგანომ ბათილად უნდა ცნოს აღმჭურველი გადაწყვეტილება, თუ შესრულდა ყველა შემდეგი პირობა:

ა) აღმჭურველი გადაწყვეტილება მიღებულია არასწორ ან არასრულ ინფორმაციაზე დაყრდნობით;

ბ) აღმჭურველი გადაწყვეტილების მფლობელმა იცოდა ან მას უნდა სცოდნოდა, რომ მის მიერ წარდგენილი ინფორმაცია არასწორი ან არასრული იყო;

გ) სწორი ან/და სრული ინფორმაციის წარდგენის შემთხვევაში ეს აღმჭურველი გადაწყვეტილება არ იქნებოდა მიღებული.

2. აღმჭურველი გადაწყვეტილების მფლობელს უნდა გაეგზავნოს შეტყობინება ამ გადაწყვეტილების ბათილად ცნობის თაობაზე.

3. აღმჭურველი გადაწყვეტილების ბათილობა ძალაშია ამ გადაწყვეტილების ძალაში შესვლის თარიღიდან, თუ საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად ამ გადაწყვეტილებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

 

მუხლი 19. აღმჭურველ გადაწყვეტილებაში ცვლილების შეტანა ან მისი ძალადაკარგულად გამოცხადება

1. ამ კოდექსის მე-18 მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევების გარდა, აღმჭურველი გადაწყვეტილება უნდა გაუქმდეს ან მასში შეტანილი უნდა იქნეს ცვლილება:

ა) თუ აღმჭურველი გადაწყვეტილების მიღებისთვის აუცილებელი რომელიმე პირობა ამ გადაწყვეტილების მიღების შემდეგ არ სრულდებოდა ან არ სრულდება;

ბ) აღმჭურველი გადაწყვეტილების მფლობელის განცხადების საფუძველზე.

2. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, პირთა ჯგუფის მიმართ მიღებული აღმჭურველი გადაწყვეტილება შეიძლება გაუქმდეს მხოლოდ იმ პირის მიმართ, რომელიც არ ასრულებს ამ გადაწყვეტილებიდან გამომდინარე ვალდებულებას.

3. აღმჭურველი გადაწყვეტილების მფლობელს უნდა ეცნობოს ამ გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადების ან მასში ცვლილების შეტანის თაობაზე.

4. აღმჭურველი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადებაზე ან მასში ცვლილების შეტანაზე ვრცელდება ამ კოდექსის მე-16 მუხლის მე-6 ნაწილი. ამასთანავე, გამონაკლის შემთხვევაში, როდესაც აღმჭურველი გადაწყვეტილების მფლობელის კანონიერი ინტერესები მოითხოვს, საბაჟო ორგანომ აღმჭურველი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადების ან მასში ცვლილების შეტანის ძალაში შესვლისთვის უნდა დაადგინოს განსხვავებული ვადა, არაუმეტეს 1 წლისა. ეს ვადა უნდა მიეთითოს აღმჭურველი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადების ან მასში ცვლილების შეტანის შესახებ გადაწყვეტილებაში.

5. აღმჭურველი გადაწყვეტილების ბათილად ცნობასთან, ძალადაკარგულად გამოცხადებასთან ან მასში ცვლილების შეტანასთან დაკავშირებული პროცედურები და ვადები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 20. განცხადების გარეშე მიღებული გადაწყვეტილება

საბაჟო ორგანოს მიერ განცხადების გარეშე მიღებულ გადაწყვეტილებაზე ვრცელდება ამ კოდექსის მე-16 მუხლის მე-6–მე-10 ნაწილები და მე-18 და მე-19 მუხლები.

 

მუხლი 21. საბაჟო პროცედურაში მოქცეული ან დროებით შენახული საქონლის მიმართ აღმჭურველი გადაწყვეტილების მოქმედების შეზღუდვა

თუ დაინტერესებული პირი არ მოითხოვს, აღმჭურველი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადება, მასში ცვლილების შეტანა ან მისი შეჩერება არ მოქმედებს იმ საქონლის მიმართ, რომელიც აღმჭურველი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადების, მასში ცვლილების შეტანის ან მისი შეჩერების ძალაში შესვლის მომენტისთვის იყო და არის საბაჟო პროცედურაში მოქცეული ან დროებით შენახული ამ გადაწყვეტილების საფუძველზე.

 

მუხლი 22. წინასწარი გადაწყვეტილება

1. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია დაინტერესებული პირის განცხადების საფუძველზე გამოსცეს სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება ან საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება. საბაჟო ორგანოს მიერ წინასწარი გადაწყვეტილების გამოცემის შესახებ განცხადება წარმოებაში არ მიიღება, თუ:

ა) განცხადება წარდგენილია სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელის მიერ ან მისი სახელით, ამ გადაწყვეტილებით გათვალისწინებულ საქონელზე ან საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელის მიერ ან მისი სახელით, ამ გადაწყვეტილებით გათვალისწინებულ საქონელზე და მასში მითითებულია საქონლის წარმოშობის განსაზღვრისთვის საჭირო, ამ გადაწყვეტილებით გათვალისწინებული გარემოებები;

ბ) განცხადებაში არ არის მითითებული, რომელი საბაჟო პროცედურისთვის გამოიყენება აღნიშნული გადაწყვეტილება.

2. სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება ან საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება სასაქონლო კლასიფიკაციასთან ან საქონლის წარმოშობის განსაზღვრასთან დაკავშირებით:

ა) საბაჟო ორგანოსთვის სავალდებულოა მხოლოდ იმ საქონელთან დაკავშირებით, რომლის მიმართაც ხორციელდება საბაჟო ფორმალობა აღნიშნული გადაწყვეტილების ძალაში შესვლის შემდეგ;

ბ) წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელისთვის შესასრულებლად სავალდებულოა ამ გადაწყვეტილების მისთვის ჩაბარების თარიღიდან.

3. სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება ან საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება მოქმედებს ძალაში შესვლიდან 3 წლის განმავლობაში.

4. ცალკეული საბაჟო პროცედურების განხორციელებისას წინასწარი გადაწყვეტილების შესრულების უზრუნველსაყოფად წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელმა უნდა დაადასტუროს, რომ:

ა) სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების შემთხვევაში დეკლარირებული საქონელი სრულად შეესაბამება ამ გადაწყვეტილებაში აღწერილ საქონელს;

ბ) საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების შემთხვევაში განსახილველი საქონელი და მისი წარმოშობის გარემოებები სრულად შეესაბამება ამ გადაწყვეტილებაში აღწერილ საქონელსა და გარემოებებს.

 

მუხლი 23. წინასწარი გადაწყვეტილების მოქმედება

1. სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება ვადაზე ადრე წყვეტს მოქმედებას, თუ:

ა) შეიცვალა ან გაუქმდა საქართველოს კანონმდებლობის ის ნორმა, რომლის საფუძველზედაც გამოიცა აღნიშნული გადაწყვეტილება;

ბ) შეიცვალა საგარეო-ეკონომიკური საქმიანობის ეროვნული სასაქონლო ნომენკლატურა და ეს ცვლილება აღნიშნული გადაწყვეტილებით გათვალისწინებულ საქონელს ეხება.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული წინასწარი გადაწყვეტილება უქმდება იმავე ნაწილით გათვალისწინებული ცვლილების ძალაში შესვლის თარიღიდან.

3. საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება ვადაზე ადრე წყვეტს მოქმედებას, თუ:

ა) შეიცვალა ან გაუქმდა საქართველოს კანონმდებლობის ის ნორმა, რომლის საფუძველზედაც გამოიცა აღნიშნული გადაწყვეტილება;

ბ) იგი აღარ შეესაბამება „წარმოშობის წესების შესახებ“ ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციის შეთანხმებას.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული წინასწარი გადაწყვეტილება მოქმედებას წყვეტს იმავე ნაწილით გათვალისწინებული ცვლილების ძალაში შესვლის თარიღიდან.

5. სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების ან საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადებას არ შეიძლება ჰქონდეს უკუქცევითი ძალა.

6. ამ კოდექსის მე-18 მუხლის მიუხედავად, წინასწარი გადაწყვეტილება ბათილად უნდა იქნეს ცნობილი, თუ იგი გამოცემულია არასწორ ან არასრულ ინფორმაციაზე დაყრდნობით.

7. წინასწარი გადაწყვეტილება ძალადაკარგულად ცხადდება ამ კოდექსის მე-19 მუხლის შესაბამისად. ამასთანავე, არ შეიძლება წინასწარი გადაწყვეტილება ძალადაკარგულად გამოცხადდეს წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელის განცხადების საფუძველზე.

8. დაუშვებელია წინასწარ გადაწყვეტილებაში ცვლილების შეტანა.

9. საბაჟო ორგანომ უნდა გააუქმოს სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება:

ა) თუ იგი, სასამართლოს გადაწყვეტილების თანახმად, არ შეესაბამება საგარეო-ეკონომიკური საქმიანობის ეროვნული სასაქონლო ნომენკლატურის (შემდგომ − სეს ესნ) შესაბამისი ნორმის ინტერპრეტაციას. ამ შემთხვევაში წინასწარი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადება ძალაში შედის სასამართლოს გადაწყვეტილების ძალაში შესვლის დღიდან;

ბ) სხვა განსაკუთრებულ შემთხვევაში, როდესაც იგი არ შეესაბამება სეს ესნ-ის შესაბამისი ნორმის ინტერპრეტაციას.

10. საბაჟო ორგანომ უნდა გააუქმოს საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება:

ა) თუ იგი არ შეესაბამება სასამართლოს გადაწყვეტილებას. ამ შემთხვევაში წინასწარი გადაწყვეტილების ძალადაკარგულად გამოცხადება ძალაში შედის სასამართლოს გადაწყვეტილების ძალაში შესვლის დღიდან;

ბ) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის მიერ განსაზღვრულ სხვა განსაკუთრებულ შემთხვევაში.

11. ამ მუხლის მე-3, მე-9 და მე-10 ნაწილების შესაბამისად წინასწარი გადაწყვეტილების მოქმედების ვადაზე ადრე შეწყვეტის ან ძალადაკარგულად გამოცხადების შემთხვევაში ამ გადაწყვეტილების მოქმედება შეიძლება გაგრძელდეს სავალდებულო ხელშეკრულებისთვის, რომელიც აღნიშნულ გადაწყვეტილებას ეფუძნება და რომელიც დადებულია მისი მოქმედების შეწყვეტამდე ან მის ძალადაკარგულად გამოცხადებამდე. ასეთი გადავადება არ ვრცელდება საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარ გადაწყვეტილებაზე, რომელიც გამოცემულია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატანი საქონლის მიმართ.

12. ამ მუხლის მე-11 ნაწილით გათვალისწინებული გადავადება არ უნდა აღემატებოდეს წინასწარი გადაწყვეტილების მოქმედების ვადაზე ადრე შეწყვეტის ან ძალადაკარგულად გამოცხადების დღიდან 6 თვეს. იმ საქონლისთვის, რომლის მიმართ საბაჟო ფორმალობების განხორციელებისას წარდგენილია საქონლის შემოტანასთან ან გატანასთან დაკავშირებული სერტიფიკატი, 6-თვიანი ვადა უნდა შეიცვალოს ამ სერტიფიკატის მოქმედების ვადით.

13. იმისთვის, რომ წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელმა ისარგებლოს ამ მუხლის მე-11 ნაწილით გათვალისწინებული გადავადებით, მან აღნიშნული გადაწყვეტილების მოქმედების ვადაზე ადრე შეწყვეტიდან ან ძალადაკარგულად გამოცხადებიდან 30 დღის ვადაში უნდა მიმართოს საბაჟო ორგანოს განაცხადით. ეს განაცხადი უნდა შეიცავდეს ინფორმაციას იმ საქონლის რაოდენობის შესახებ, რომლისთვისაც მოთხოვნილია ვადის გაგრძელება. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია მიიღოს გადაწყვეტილება ვადის გაგრძელების თაობაზე და ეს აცნობოს წინასწარი გადაწყვეტილების მფლობელს დაყოვნების გარეშე, მაგრამ გადაწყვეტილების მიღებისთვის აუცილებელი ყველა ინფორმაციის წარდგენიდან არაუგვიანეს 30 დღისა.

14. წინასწარი გადაწყვეტილების გამოცემასთან და წინასწარი გადაწყვეტილების გაუქმებასთან დაკავშირებული პროცედურები და წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 24. სხვა ფაქტორების შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილება

სასაქონლო კოდის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილებისა და საქონლის წარმოშობის შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების გარდა, საქართველოს ფინანსთა მინისტრს უფლება აქვს, განსაზღვროს საბაჟო ორგანოს მიერ სხვა ფაქტორების შესახებ წინასწარი გადაწყვეტილების გამოცემის შემთხვევები.

 

მუხლი 25. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორი

1. საქართველოში დაფუძნებულ პირს, რომელიც აკმაყოფილებს ამ კოდექსის 26-ე მუხლით გათვალისწინებულ კრიტერიუმებს, უფლება აქვს, საბაჟო ორგანოს მიმართოს განცხადებით ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის მინიჭების თაობაზე. საჭიროების შემთხვევაში სხვა კომპეტენტურ ორგანოებთან კონსულტაციის შემდეგ საბაჟო ორგანო განმცხადებელს ანიჭებს ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსს.

2. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსი მოიცავს ორი სახის ავტორიზაციას:

ა) ავტორიზაცია საბაჟო გამარტივებისთვის, რომელიც, საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის შესაბამისად, მის მფლობელს აძლევს გარკვეული გამარტივებული საბაჟო ფორმალობებით სარგებლობის საშუალებას;

ბ) ავტორიზაცია დაცვისა და უსაფრთხოებისთვის, რომელიც მის მფლობელს აძლევს დაცვასა და უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული გარკვეული შეღავათებით სარგებლობის უფლებას.

3. პირს უფლება აქვს, ერთდროულად ფლობდეს ორივე სახის ავტორიზაციას.

4. თუ საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებული ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსი აღიარებულია და შესრულებულია საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი, კონკრეტული ტიპის საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებული მოთხოვნები, საბაჟო ორგანომ პირს უნდა მისცეს ამ გამარტივებით სარგებლობის უფლება. საბაჟო ორგანომ არ უნდა გადაამოწმოს ის კრიტერიუმები, რომლებიც ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის მინიჭების დროს შემოწმდა.

5. ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორი ავტორიზაციის სახის შესაბამისად სარგებლობს გამარტივებული საბაჟო კონტროლის ღონისძიებებით, მათ შორის, ნაკლები ფიზიკური და დოკუმენტური კონტროლით.

6. საბაჟო ორგანო ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსთან დაკავშირებულ პრივილეგიებს ანიჭებს უცხო ქვეყანაში დაფუძნებულ პირს, თუ იგი ასრულებს აღნიშნული ქვეყნის შესაბამისი კანონმდებლობით გათვალისწინებულ იმ ვალდებულებებსა და პირობებს, რომლებიც საქართველოს მიერ აღიარებულია, როგორც საქართველოში ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორისთვის დადგენილი ვალდებულებებისა და პირობების ეკვივალენტური. აღნიშნული პრივილეგიების მინიჭება უნდა ეფუძნებოდეს საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებით გათვალისწინებულ ნაცვალგების პრინციპს, თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

7. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორისთვის გამარტივებული საბაჟო ფორმალობები, დაცვასა და უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული შეღავათები და გამარტივებული საბაჟო კონტროლის ღონისძიებები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 26. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის მინიჭების კრიტერიუმები

1. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის მინიჭების კრიტერიუმებია:

ა) საქართველოს საბაჟო, საგადასახადო და ადმინისტრაციული კანონმდებლობების მნიშვნელოვანი დარღვევის არარსებობა, აგრეთვე განმცხადებლის ეკონომიკურ საქმიანობასთან დაკავშირებული სისხლის სამართლის დანაშაულის არარსებობა;

ბ) განმცხადებლის მიერ განხორციელებული ოპერაციებისა და საქონლის ნაკადების კონტროლის მაღალი დონის არსებობა, რომელიც მიიღება კომერციული მართვის სისტემისა და შესაბამის შემთხვევაში ტრანსპორტირების აღრიცხვის მეშვეობით და რომელიც უზრუნველყოფს სათანადო საბაჟო კონტროლს;

გ) გადახდისუნარიანობა და ფინანსური მდგრადობა. ეს კრიტერიუმი შეიძლება დადასტურებულად იქნეს მიჩნეული, თუ განმცხადებელს აქვს კარგი ფინანსური მდგომარეობა, რომელიც საშუალებას აძლევს, შეასრულოს მის ეკონომიკურ საქმიანობასთან დაკავშირებული ვალდებულებები;

დ) ამ კოდექსის 25-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ავტორიზაციის შემთხვევაში − კომპეტენციის პრაქტიკული სტანდარტი ან განხორციელებულ საქმიანობასთან უშუალოდ დაკავშირებული პროფესიული კვალიფიკაცია;

ე) ამ კოდექსის 25-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ავტორიზაციის შემთხვევაში − დაცვისა და უსაფრთხოების სათანადო სტანდარტი. ეს მოთხოვნა შესრულებულად უნდა იქნეს მიჩნეული, თუ განმცხადებელი ადასტურებს, რომ იღებს სათანადო ზომებს საერთაშორისო მიწოდების ჯაჭვის უსაფრთხოებისა და დაცულობის უზრუნველსაყოფად, მათ შორის, ისეთ სფეროებში, როგორიცაა საქონლის მთლიანობა და შეღწევადობა, ლოჯისტიკური პროცესები და სპეციფიკური საქონლის დამუშავება, პერსონალი და ბიზნესპარტნიორების იდენტიფიცირება.

2. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის ფლობასთან დაკავშირებული გამარტივებული საბაჟო ფორმალობები ან/და დაცვასა და უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული შეღავათები არ ვრცელდება იმ საქონელზე, რომლისთვისაც საქართველოს კანონმდებლობით საბაჟო კონტროლის განსაკუთრებული პირობებია დადგენილი.

3. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის მინიჭების პირობები, შესაბამისი სახის ავტორიზაციით სარგებლობის წესი, აგრეთვე შემთხვევები, რომლებზედაც არ ვრცელდება ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის სტატუსის ფლობასთან დაკავშირებული გამარტივებული საბაჟო ფორმალობები ან/და დაცვასა და უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული შეღავათები, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

თავი III. საბაჟო კონტროლი

 

მუხლი 27. საბაჟო კონტროლი და რისკის მართვა

1. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია განახორციელოს საბაჟო კონტროლი ნებისმიერი ფორმით, მათ შორის:

ა) შეამოწმოს დეკლარაცია, დოკუმენტი, მონაცემი და მისთვის ნებისმიერი სახით წარდგენილი სხვა ინფორმაცია;

ბ) ჩაატაროს ზეპირი გამოკითხვა, მიიღოს ახსნა-განმარტება, განახორციელოს დაკვირვება (ვიდეო- და აუდიოჩაწერა);

გ) დაათვალიეროს საქონელი, სატრანსპორტო საშუალება, შენობა-ნაგებობა და ტერიტორია;

დ) ლაბორატორიული კვლევის მიზნით აიღოს საქონლის სინჯი ან/და ნიმუში;

ე) დაათვალიეროს ფიზიკური პირი;

ვ) მოახდინოს საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების იდენტიფიკაციის საშუალების გამოყენებით ნიშანდება;

ზ) განახორციელოს კონტროლისადმი დაქვემდებარებული მიწოდება;

თ) განახორციელოს საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლი;

ი) განახორციელოს საბაჟო კონტროლი საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული სხვა ფორმით.

2. საბაჟო კონტროლი, გარდა შემთხვევითი შერჩევის მეთოდით შემოწმებისა, ეფუძნება ეროვნულ და საერთაშორისო დონეებზე შემუშავებული რისკის კრიტერიუმების საფუძველზე რისკის გამოვლენის, შეფასების და პრევენციული ზომების მიღების მიზნით მონაცემთა ავტომატიზებული დამუშავების საშუალების გამოყენებას.

3. საბაჟო ორგანო რისკის მართვის ფარგლებში ადგენს საბაჟო კონტროლისადმი ან საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებულ საქონელთან დაკავშირებული რისკის განსხვავებულ დონეებს, აგრეთვე იმას, ექვემდებარება თუ არა საქონელი სპეციალურ საბაჟო კონტროლს, და, თუ საქონელი აღნიშნულ კონტროლს ექვემდებარება, განსაზღვრავს საბაჟო კონტროლის განხორციელების ადგილს.

4. რისკი არის საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანასთან, ტრანზიტთან, გადაადგილებასთან, მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებასთან ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანასთან ან/და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე არსებულ უცხოურ საქონელთან დაკავშირებული შემთხვევის დადგომის ალბათობა, რომელიც:

ა) ხელს უშლის საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული ღონისძიების სათანადო გამოყენებას;

ბ) ზიანს აყენებს საქართველოს სახელმწიფოს ფინანსურ ინტერესს;

გ) საფრთხეს უქმნის საქართველოს სახელმწიფოს და მისი მოსახლეობის უსაფრთხოებას, ადამიანის ან ცხოველის ჯანმრთელობას ან მცენარის სიჯანსაღეს, გარემოს ან მომხმარებელს.

5. რისკის მართვა არის რისკის ზემოქმედების შესამცირებლად საჭირო ღონისძიებების განხორციელების მიზნით რისკის სისტემატური იდენტიფიცირება, მათ შორის, შემთხვევითი შერჩევის მეთოდით შემოწმებით. რისკის მართვა მოიცავს მონაცემებისა და ინფორმაციის შეგროვებას, რისკის ანალიზსა და შეფასებას, მისაღები ზომების განსაზღვრას და მათ მიღებას, ამ პროცესებსა და მათ შედეგებზე რეგულარულ დაკვირვებას და მათ გადახედვას.

6. თუ საქონელი, საბაჟო კონტროლის გარდა, ექვემდებარება აგრეთვე საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ სხვა სახის კონტროლს, რომელსაც საბაჟო ორგანოს გარდა, სხვა კომპეტენტური ორგანოც ახორციელებს, საბაჟო ორგანო ამ კომპეტენტურ ორგანოსთან მჭიდრო თანამშრომლობის ფარგლებში (თუ შესაძლებელია, საბაჟო კონტროლთან ერთად (ერთი სარკმლის პრინციპით)) ახორციელებს ამ სახის კონტროლს.

7. საქართველოს კონსტიტუციით განსაზღვრული თანამდებობის პირების ან საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული პირების მიმართ განსხვავებული საბაჟო კონტროლის განხორციელების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 28. კონტროლისადმი დაქვემდებარებული მიწოდება

1. საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით შემოტანილი საქონლის ბრუნვის აღსაკვეთად და ამ ბრუნვაში მონაწილე პირების გამოსავლენად საბაჟო ორგანო ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში, საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულების საფუძველზე, უცხო ქვეყნის საბაჟო ორგანოს ან/და სხვა კომპეტენტური ორგანოს მოთხოვნით ან საქართველოს საბაჟო ორგანოს ან/და სამართალდამცავი ორგანოს მოთხოვნით იყენებს კონტროლისადმი დაქვემდებარებული მიწოდების ფორმას, რაც გულისხმობს საბაჟო ორგანოს კონტროლის ქვეშ ზემოაღნიშნული, უკანონო ბრუნვაში მოქცეული საქონლის საქართველოში შემოტანას, საქართველოდან გატანას ან მის ტერიტორიაზე ტრანზიტით გატარებას.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის მიმართ კონტროლისადმი დაქვემდებარებული მიწოდების ფორმის გამოყენების თაობაზე გადაწყვეტილებას იღებს საბაჟო ორგანო შესაბამის სამართალდამცავ ორგანოსთან შეთანხმებით.

3. კონტროლისადმი დაქვემდებარებული მიწოდების განხორციელების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრისა და საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ერთობლივი ბრძანებით.

 

მუხლი 29. საბაჟო კონტროლის ზონა

1. საბაჟო კონტროლის ზონა არის სპეციალურად გამოყოფილი ადგილი, სადაც საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების და პირის მიმართ ხორციელდება საბაჟო კონტროლის ღონისძიებები.

2. საბაჟო კონტროლის ზონებია:

ა) საბაჟო გამშვები პუნქტი;

ბ) საბაჟო ორგანოს საწყობი;

გ) გაფორმების ეკონომიკური ზონა;

დ) საბაჟო საწყობი;

ე) თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტი;

ვ) საერთაშორისო მიმოსვლისთვის გახსნილ აეროპორტში, საზღვაო პორტში, ნავსადგურში, რკინიგზის სადგურში არსებული, საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული ტერიტორია;

ზ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე განლაგებული რკინიგზის სადგურის სალიანდაგო ნაწილი − ამ სალიანდაგო ნაწილზე საბაჟო კონტროლისადმი დაქვემდებარებული საქონლის განთავსების პერიოდში;

თ) შენახვის სხვა ადგილი, ნაგებობა, სატრანსპორტო საშუალება, სადაც იმყოფება საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებული საქონელი ან/და სატრანსპორტო საშუალება;

ი) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით საბაჟო ორგანოს მიერ საბაჟო ფორმალობის განხორციელებისთვის განსაზღვრული სხვა ადგილი.

3. აკრძალულია საბაჟო კონტროლის ზონაში საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელება საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების და პირის გადაადგილება, სატრანსპორტო საშუალების დატვირთვა/გადმოტვირთვა და აუცილებელი საბაჟო ფორმალობის განხორციელებამდე საქონლის საბაჟო კონტროლის ზონის საზღვრების გარეთ გატანა.

4. საბაჟო კონტროლის ზონაში არსებულ საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებულ საქონელზე საკუთრების უფლება შეიძლება გადაეცეს სხვა პირს საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესითა და პირობებით.

5. აეროპორტის, ნავსადგურის, რკინიგზის სადგურის საბაჟო კონტროლის ზონაში შესვლისა და გადაადგილების და ამ ზონის დატოვების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრისა და საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ერთობლივი ბრძანებით.

 

მუხლი 30. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლი

1. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლი ხორციელდება საბაჟო ორგანოს გადაწყვეტილების საფუძველზე.

2. საბაჟო ორგანოს შეუძლია საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელებისას შეამოწმოს:

ა) საბაჟო დეკლარაციით, დროებით შენახვის დეკლარაციით, საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციით, საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციით, რეექსპორტის დეკლარაციით ან რეექსპორტის შეტყობინებით დეკლარირებული მონაცემების სისწორე, აგრეთვე მისი თანმხლები დოკუმენტების არსებობა, სისწორე, ნამდვილობა და ძალაში ყოფნა;

ბ) დეკლარანტის საბუღალტრო და სხვა ჩანაწერები, რომლებიც დაკავშირებულია შესამოწმებელ საქონელთან ან მასთან დაკავშირებულ ოპერაციებთან ამ საქონლის გაშვებამდე ან გაშვების შემდეგ.

3. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელებისას საბაჟო ორგანოს უფლება აქვს, დაათვალიეროს საქონელი ან/და აიღოს მისი სინჯი ან/და ნიმუში, თუ საქონლის დათვალიერება ან/და მისი სინჯის ან/და ნიმუშის აღება შესაძლებელია.

4. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლი შეიძლება განხორციელდეს საქონლის მფლობელის ან მისი წარმომადგენლის ანდა საქონელთან დაკავშირებით განხორციელებულ ოპერაციაში პირდაპირ ან ირიბად ჩართული ნებისმიერი პირის შენობა-ნაგებობაში, აგრეთვე ნებისმიერი სხვა პირის შენობა-ნაგებობაში, რომელიც ფლობს აღნიშნულ ოპერაციასთან დაკავშირებულ დოკუმენტაციასა და მონაცემს.

5. საქონლის გაშვების შემდგომ კონტროლს ახორციელებს მხოლოდ საბაჟო ორგანო. სხვა მაკონტროლებელ ორგანოს და სამართალდამცავ ორგანოს ეკრძალებათ საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელება.

6. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელებისას საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია იმპორტის გადასახდელის/საბაჟო სანქციის ოდენობა განსაზღვროს ამ ორგანოში არსებული ინფორმაციის საფუძველზე, თუ პირი მას არ წარუდგენს მოთხოვნილ ინფორმაციას.

7. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლი შეიძლება გაგრძელდეს არაუმეტეს 3 თვისა. საჭიროების შემთხვევაში, საბაჟო ორგანოს უფროსთან შეთანხმებით შესაძლებელია შემოწმების ვადა დამატებით გაგრძელდეს არაუმეტეს 2 თვისა.

8. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის შედეგები აისახება შემოწმების აქტში, რომლის საფუძველზედაც მიიღება შესაბამისი გადაწყვეტილება.

9. თუ საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის შედეგად გამოვლინდა პირისთვის იმპორტის გადასახდელის დარიცხვის ან/და საბაჟო სანქციის შეფარდების აუცილებლობა, საბაჟო ორგანო იღებს გადაწყვეტილებას პირისთვის იმპორტის გადასახდელის დარიცხვის ან/და საბაჟო სანქციის შეფარდების შესახებ.

10. ამ მუხლის მე-9 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში შემოწმების აქტი და მის საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილება პირს წარედგინება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 64-ე მუხლით გათვალისწინებულ საგადასახადო მოთხოვნასთან (შემდგომ − საგადასახადო მოთხოვნა) ერთად.

11. შემოწმების აქტის საფუძველზე იმპორტის გადასახდელის დარიცხვის და შესაბამისი საგადასახადო მოთხოვნის წარდგენის ხანდაზმულობის ვადაა 3 წელი. ეს ვადა არ გამოიყენება ამ კოდექსის 141-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში.

12. ამ მუხლის მე-11 ნაწილით დადგენილი ვადა აითვლება იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულების წარმოშობის შესაბამისი კალენდარული წლის დასრულებიდან.

13. ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის გამოვლენის შემთხვევაში საბაჟო ორგანოს უფლებამოსილი პირი ადგენს ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ოქმს.

14. აკრძალულია მოსამართლის ბრძანების გარეშე შემოწმებული საკითხის ხელახალი შემოწმება.

15. საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 31. დოკუმენტებისა და სხვა ინფორმაციის შენახვის ხანდაზმულობის ვადა

1. საბაჟო კონტროლის მიზნისთვის პირი ვალდებულია ამ კოდექსის მე-13 მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული დოკუმენტები და სხვა ინფორმაცია შეინახოს არანაკლებ 3 წლისა, საბაჟო ორგანოსთვის მისაღები და ხელმისაწვდომი ნებისმიერი ფორმით.

2. თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული საქონლისთვის (გარდა ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევისა) ან ექსპორტის პროცედურაში დეკლარირებული საქონლისთვის ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადა აითვლება საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის ან ექსპორტის პროცედურაში საქონლის მოქცევის წლის დასრულებიდან.

3. თავისუფალ მიმოქცევაში მიზნობრივი დანიშნულებით გაშვებული საქონლისთვის ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადა აითვლება ამ საქონელზე საბაჟო ზედამხედველობის დასრულების წლის ბოლოდან.

4. თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების გარდა, სხვა საბაჟო პროცედურაში ან რეექსპორტში მოქცეული ან დროებით შენახული საქონლისთვის ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადა აითვლება აღნიშნული საბაჟო პროცედურის, რეექსპორტის ან დროებით შენახვის დასრულების წლის ბოლოდან.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 32. მომსახურების საფასურები

1. პირს არ ეკისრება საბაჟო ორგანოს მიერ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სამუშაო დროის განმავლობაში საბაჟო კონტროლის განხორციელებისთვის ამ ორგანოსთვის საფასურის გადახდის ვალდებულება.

2. პირს შეიძლება დაეკისროს მომსახურების საფასურის გადახდის ან გაწეული ხარჯის ანაზღაურების ვალდებულება საბაჟო ორგანოს მიერ მომსახურების გაწევისას, კერძოდ, იმ შემთხვევაში, როდესაც:

ა) საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი საბაჟო ორგანო დაინტერესებული პირის მოთხოვნით საბაჟო კონტროლს ახორციელებს არასამუშაო დროს, საბაჟო გამშვები პუნქტის, საქონლის გაფორმების ადგილის ან საბაჟო ორგანოს კომპეტენციისთვის მიკუთვნებული საბაჟო ფორმალობების განხორციელების ადგილის გარეთ;

ბ) წინასწარი გადაწყვეტილების გამოცემისთვის ან საბაჟო ორგანოს მიერ ამ კოდექსის მე-12 მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის გამოყენების შესახებ ინფორმაციის გაცემისთვის აუცილებელი გახდა შესაბამისი პირის მიერ საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილი საქონლის გამოკვლევის/ექსპერტიზის ჩატარება და ამ საქონლის განმცხადებლისთვის დაბრუნების საფოსტო მომსახურების გაწევა;

გ) ხორციელდება საქონლის გამოკვლევა/ექსპერტიზა საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების მიზნით ან საქონლის განადგურება, თუ გაწეულია სხვა დანახარჯები, გარდა საბაჟო ორგანოს კომპეტენციისთვის მიკუთვნებულ საქმიანობასთან დაკავშირებული ხარჯებისა;

დ) საქონლის სახეობიდან ან პოტენციური რისკიდან გამომდინარე, ხორციელდება განსაკუთრებული კონტროლის ღონისძიებები;

ე) საბაჟო ორგანოს მიერ საბაჟო ფორმალობების განხორციელებისას გაიწევა საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული სხვა სახის მომსახურება.

3. მომსახურების საფასურის განაკვეთი და გადახდის წესი განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

 

თავი IV. საბაჟო დავა

 

მუხლი 33. საბაჟო დავის წარმოება

1. საბაჟო ორგანოს მიერ ამ კოდექსის საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილება შეიძლება გასაჩივრდეს საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სისტემაში ან სასამართლოში.

2. საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სისტემაში საბაჟო დავა (შემდგომ − დავა) განიხილება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის შესაბამისად საგადასახადო დავის განხილვისთვის დადგენილი წესით, თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

3. საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სისტემაში დავის განხილვის ნებისმიერ ეტაპზე მომჩივანს უფლება აქვს, მიმართოს სასამართლოს.

4. სასამართლოში დავის წარმოების წესი განისაზღვრება საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კანონმდებლობით. 

5. საბაჟო ორგანოს გადაწყვეტილების გასაჩივრება არ აჩერებს მის მოქმედებას, გარდა ამ მუხლის მე-6 და მე-7 ნაწილებით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

6. საბაჟო ორგანომ/დავის განმხილველმა ორგანომ მთლიანად ან ნაწილობრივ უნდა შეაჩეროს გასაჩივრებული გადაწყვეტილების აღსრულება, თუ არსებობს საფუძვლიანი ვარაუდი, რომ ეს გადაწყვეტილება ეწინააღმდეგება საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობას ან მისი აღსრულება შესაბამის პირს გამოუსწორებელ ზიანს მიაყენებს.

7. გასაჩივრებული გადაწყვეტილება, რომელიც იმპორტის გადასახდელის/საბაჟო სანქციის გადახდის ვალდებულებას წარმოშობს, შეჩერებულად მიიჩნევა დავის დაწყების დღიდან მის დასრულებამდე, მხოლოდ იმპორტის გადასახდელის/საბაჟო სანქციის გადახდის ნაწილში.

8. ამ მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში გამოიყენება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 254-ე მუხლით გათვალისწინებული სადავო საგადასახადო დავალიანების უზრუნველყოფის ღონისძიებები იმავე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევებში და დადგენილი წესით.

9. დავის პერიოდში ამ კოდექსით დადგენილი ხანდაზმულობის ვადა ჩერდება.

10. საბაჟო ორგანოს მიერ სასამართლოს/დავის განმხილველი ორგანოს გადაწყვეტილების აღსრულებისას ამ კოდექსით დადგენილი ხანდაზმულობის ვადა არ გამოიყენება.

 

წიგნი II

ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები, საქონლის საბაჟო ღირებულება

თავი V. ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები

 

მუხლი 34. ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიება

ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიება არის ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციის პრინციპებისა და ნორმების და საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად შემოღებული ღონისძიება.

 

მუხლი 35. საქონლის იდენტიფიკაცია და კლასიფიკაცია

1. საქონლის იდენტიფიკაცია და კლასიფიკაცია ხორციელდება სეს ესნ-ის საფუძველზე, რომელიც დგინდება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

2. სეს ესნ არის სასაქონლო კლასიფიკაციის კოდების სისტემა, რომელიც შეესაბამება „საქონლის აღწერისა და კოდირების ჰარმონიზებული სისტემის შესახებ“ საერთაშორისო კონვენციის ნომენკლატურას და დეტალიზებულია თერთმეტი ნიშნით, ეროვნული ეკონომიკის სპეციფიკის გათვალისწინებით.

3. საქონლის დეკლარირებისას სასაქონლო კოდს სეს ესნ-ის შესაბამისად განსაზღვრავს დეკლარანტი.

4. საბაჟო ორგანო აკონტროლებს დეკლარანტის მიერ განსაზღვრული სასაქონლო კოდის სისწორეს.

 

მუხლი 36. საქონლის წარმოშობა

1. საქონლის წარმოშობა განისაზღვრება საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას ან/და საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებების განხორციელების მიზნით.

2. საქონლის წარმოშობა შეიძლება იყოს არაპრეფერენციული ან პრეფერენციული.

3. საქონლის არაპრეფერენციული წარმოშობა გამოიყენება:

ა) იმპორტის გადასახადის მიზნისთვის, გარდა საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებით გათვალისწინებული შეღავათით სარგებლობისა;

ბ) საგარეო ვაჭრობის მარეგულირებელი არასატარიფო ღონისძიების განხორციელებისთვის, რომელიც დადგენილია სხვა სამართლებრივი აქტებით.

4. საქონელს მიენიჭება არაპრეფერენციული წარმოშობა და მიიჩნევა იმ ქვეყანაში წარმოშობილად, სადაც:

ა) მთლიანად მიღებულია ეს საქონელი;

ბ) ამ საქონელმა განიცადა ბოლო მნიშვნელოვანი ტრანსფორმაცია, როდესაც მის წარმოებაში ერთზე მეტი ქვეყანა მონაწილეობდა.

5. საქონლის პრეფერენციული წარმოშობის განსაზღვრის კრიტერიუმები და წესი, აგრეთვე საქონლის პრეფერენციული წარმოშობის დამადასტურებელი დოკუმენტის ფორმა და მისი შევსების წესი განისაზღვრება საქართველოს შესაბამისი საერთაშორისო ხელშეკრულებით.

6. თუ საბაჟო დეკლარაციაში/რეექსპორტის დეკლარაციაში მითითებულია ინფორმაცია საქონლის წარმოშობის ქვეყნის შესახებ, საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს შეიძლება საქონლის წარმოშობის დადასტურება მოსთხოვოს.

7. თუ საქონლის წარმოშობის დადასტურება საქართველოს კანონმდებლობით მოითხოვება, გონივრული ეჭვის არსებობისას საბაჟო ორგანომ შეიძლება მოითხოვოს დამატებითი მტკიცებულებები იმაში დასარწმუნებლად, რომ საქონლის წარმოშობის შესახებ ინფორმაცია საქონლის წარმოშობის განსაზღვრის შესაბამისი წესების მიხედვით არის მითითებული. 

8. საქართველოში წარმოშობის სტატუსის მქონე საქონლის წარმოშობის დამადასტურებელი დოკუმენტის გაცემის, აგრეთვე მისი წარმოშობის დადასტურების პროცედურები და წესები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

თავი VI. საქონლის საბაჟო ღირებულება

 

მუხლი 37. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის ზოგადი დებულებები

1. საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება ამ კოდექსისა და „ტარიფებისა და ვაჭრობის შესახებ“ 1994 წლის გენერალური შეთანხმების მე-7 მუხლის განხორციელების შესახებ“ შეთანხმებით დადგენილი წესების შესაბამისად.

2. საქონლის დეკლარირებისას საქონლის საბაჟო ღირებულებას განსაზღვრავს დეკლარანტი, ხოლო დეკლარანტის მიერ განსაზღვრული საქონლის საბაჟო ღირებულების სისწორეს აკონტროლებს საბაჟო ორგანო.

3. ის ფაქტი, რომ საქონელი გაყიდვის საგანია და დეკლარირებულია თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების მიზნით, საკმარისია იმისთვის, რომ ეს საქონელი მიჩნეულ იქნეს საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდულად. თუ საქონლის საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდვის შემდეგ განხორციელდა ამ საქონლის გადაყიდვა (მათ შორის, საბაჟო საწყობში), საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისთვის გამოიყენება მისი საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდვის ფასი.

4. ამ თავის მიზნებისთვის პირები ურთიერთდამოკიდებულ პირებად მიიჩნევიან, თუ:

ა) ისინი მართავენ ერთმანეთის ბიზნესს (არიან სამეწარმეო სუბიექტის მართვის უფლებამოსილების მქონე პირები);

ბ) ისინი არიან კანონიერად აღიარებული საქმიანი პარტნიორები (სამეწარმეო ინტერესით დაკავშირებული პირები);

გ) ისინი არიან დამსაქმებელი და დასაქმებული;

დ) მესამე პირი პირდაპირ ან არაპირდაპირ ფლობს ან აკონტროლებს ორივე პირის ხმის უფლების მქონე აქციების 5 ან 5-ზე მეტ პროცენტს ან მესამე პირს აქვს აღნიშნული აქციების 5 ან 5-ზე მეტი პროცენტი;

ე) ერთი პირი პირდაპირ ან არაპირდაპირ აკონტროლებს მეორე პირს;

ვ) მათ პირდაპირ ან არაპირდაპირ აკონტროლებს მესამე პირი;

ზ) ისინი ერთად, პირდაპირ ან არაპირდაპირ აკონტროლებენ მესამე პირს;

თ) ისინი არიან ერთი ოჯახის წევრები.

5. ამ თავის მიზნებისთვის საქმიანი ურთიერთობით დაკავშირებული პირები, რომელთაგან ერთი არის მეორის ექსკლუზიური აგენტი, დისტრიბუტორი ან კონცესიონერი, ურთიერთდამოკიდებულ პირებად მიიჩნევიან მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ აკმაყოფილებენ ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებულ კრიტერიუმებს.

6. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება შემდეგი მეთოდებით:

ა) გარიგების ფასის მიხედვით (პირველი მეთოდი);

ბ) იდენტური საქონლის გარიგების ფასის მიხედვით (მეორე მეთოდი);

გ) მსგავსი საქონლის გარიგების ფასის მიხედვით (მესამე მეთოდი);

დ) საქონლის ერთეულის ფასის მიხედვით (მეოთხე მეთოდი);

ე) შედგენილი ღირებულების მიხედვით (მეხუთე მეთოდი);

ვ) სარეზერვო მეთოდით (მეექვსე მეთოდი).

7. ამ მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის ყოველი მომდევნო მეთოდი გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუ დასაბუთებულად ვერ ხერხდება წინა მეთოდის გამოყენება. დეკლარანტს უფლება აქვს, შეცვალოს ამ მუხლის მე-6 ნაწილის „დ“ და „ე“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის მეთოდების გამოყენების რიგითობა.

8. საქონლის საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდვის შემდეგ, მის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების პროცედურაში მოქცევამდე ამ საქონლის მესამე ქვეყანაში გამოყენება შეიძლება გახდეს საქონლის საბაჟო ღირებულების გარიგების ფასის მიხედვით განსაზღვრაზე უარის თქმის საფუძველი.

9. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის მიზნისთვის ფაქტობრივად გადახდილი ან/და გადასახდელი ფასი არის მთლიანი თანხა, რომელიც მყიდველმა გამყიდველს გადაუხადა ან/და უნდა გადაუხადოს ან/და გამყიდველის სასარგებლოდ უნდა გადაიხადოს. აღნიშნული ფასი მოიცავს ყველა გადახდას, როგორც პირდაპირს, ისე არაპირდაპირს, რომლებიც საქონლის გაყიდვის პირობებია.

10. საქონლის წარმოშობის ქვეყანაში ან საქონლის ექსპორტის ქვეყანაში გადახდილი არაპირდაპირი გადასახადის თანხა საქონლის საბაჟო ღირებულებაში არ შეიტანება.

11. თუ საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის მომენტისთვის:

ა) საქონლის ფასი ფაქტობრივად ან სრულად გადახდილი არ არის, მისი საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის საფუძვლად გამოიყენება სრულად გადასახდელი ფასი;

ბ) საქონლის საბოლოო გადასახდელი ფასი ფაქტობრივად გადახდილ ან/და გადასახდელ ფასზე მაღალია, მისი საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის საფუძვლად გამოიყენება საბოლოო გადასახდელი ფასი;

გ) საქონლის საბოლოო გადასახდელი ფასი ფაქტობრივად გადახდილ ან/და გადასახდელ ფასზე დაბალია, მისი საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის საფუძვლად დეკლარანტის განცხადების საფუძველზე შეიძლება გამოყენებულ იქნეს საბოლოო გადასახდელი ფასი, თუ ეს თავდაპირველი კონტრაქტით განსაზღვრული ვალდებულებაა.

12. თუ დეკლარირებული საქონელი ერთი ტრანზაქციით შეძენილი სასაქონლო პარტიის ნაწილია, საქონლის გარიგების ფასი ისეთივე პროპორციით უნდა შეეფარდებოდეს მთლიანი სასაქონლო პარტიის ფასს, როგორითაც დეკლარირებული საქონლის რაოდენობა შეეფარდება მთლიანი სასაქონლო პარტიის რაოდენობას. ფაქტობრივად გადახდილი ან გადასახდელი ფასი პროპორციულად განაწილდება აგრეთვე იმ შემთხვევაში, თუ ტვირთის ნაწილი დაიკარგა.

13. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისას ამ თავის დებულებები გამოიყენება აგრეთვე საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებამდე მის მიმართ სხვა საბაჟო პროცედურის გამოყენების ან საქონლის გამოყენების მიზნის შეცვლის შემთხვევაში.

 

მუხლი 38. გარიგების ფასის მეთოდი

1. ეს მუხლი განიხილება ამ კოდექსის 44-ე მუხლთან ერთად, რომელიც ითვალისწინებს საქონლისთვის ფაქტობრივად გადახდილი ან/და გადასახდელი ფასის კორექტირებას იმ შემთხვევაში, როდესაც მყიდველს ეკისრება გარკვეული ელემენტების გადახდა, რომლებიც საბაჟო ღირებულების ნაწილია, მაგრამ არ არის შეტანილი საქონლისთვის ფაქტობრივად გადახდილ ან გადასახდელ ფასში.

2. საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება გარიგების ფასით, ანუ საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდული საქონლისთვის ფაქტობრივად გადახდილი ან/და გადასახდელი ფასით, ამ კოდექსის 44-ე მუხლით დადგენილი მოთხოვნების გათვალისწინებით, თუ სრულდება ყველა შემდეგი პირობა:

ა) არ არსებობს რაიმე შეზღუდვა, რომელიც დაკავშირებულია მყიდველის მიერ საქონლის განკარგვასთან ან გამოყენებასთან, გარდა იმ შეზღუდვისა, რომელიც:

ა.ა) საქართველოს კანონმდებლობით არის დადგენილი ან მოთხოვნილი;

ა.ბ) ადგენს იმ გეოგრაფიული რაიონების ჩამონათვალს, სადაც დაშვებულია საქონლის ხელახალი გაყიდვა;

ა.გ) გავლენას არ ახდენს საქონლის ღირებულებაზე;

ბ) საქონლის გაყიდვა ან ფასი არ არის დაკავშირებული რაიმე პირობასთან ან გარემოებასთან, რომლის საქონლის ღირებულებასთან მიმართებით შეფასება (ღირებულების განსაზღვრა) შეუძლებელია. თუ ასეთი პირობის ან გარემოების შეფასება (ღირებულების განსაზღვრა) შესაძლებელია, ეს ღირებულება მიიჩნევა მყიდველის მიერ განხორციელებულ ირიბ გადახდად და, შესაბამისად, ფაქტობრივად გადახდილი ან გადასახდელი ფასის ნაწილად;

გ) მყიდველის მიერ საქონლის შემდგომი გაყიდვის, განკარგვის ან გამოყენების შედეგად მიღებული შემოსავლის არცერთი ნაწილი არც პირდაპირ და არც ირიბად არ გადაეცემა გამყიდველს, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც შესაძლებელია სათანადო შესწორების შეტანა ამ კოდექსის 44-ე მუხლის შესაბამისად;

დ) ფაქტობრივად გადახდილი ან გადასახდელი ფასი გამოიანგარიშება ობიექტურ და დასაბუთებულ მონაცემთა საფუძველზე;

ე) მყიდველი და გამყიდველი არ არიან ურთიერთდამოკიდებული პირები. თუ მყიდველი და გამყიდველი ურთიერთდამოკიდებული პირები არიან, საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისთვის გარიგების ფასის მეთოდის გამოყენების შესაძლებლობა დგინდება ამ მუხლის მე-3 და მე-6 ნაწილების გათვალისწინებით.

3. მხოლოდ ის გარემოება, რომ მყიდველი და გამყიდველი ურთიერთდამოკიდებული პირები არიან, არ შეიძლება გახდეს საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის დროს გარიგების ფასის მეთოდის გამოყენებაზე უარის თქმის საფუძველი. ამ შემთხვევაში მოწმდება საქონლის გაყიდვის ყველა გარემოება და გარიგების ფასი გამოიყენება, თუ აღნიშნულ პირთა ურთიერთდამოკიდებულებას საქონლის გარიგების ფასზე გავლენა არ მოუხდენია.

4. თუ დეკლარანტის მიერ წარდგენილი ან სხვა სახით მიღებული ინფორმაციის საფუძველზე საბაჟო ორგანოს გაუჩნდა საფუძვლიანი ეჭვი, რომ მყიდველისა და გამყიდველის ურთიერთდამოკიდებულებამ გავლენა მოახდინა საქონლის გარიგების ფასზე, საბაჟო ორგანო დეკლარანტს აცნობებს თავის დასაბუთებულ მოსაზრებებს (დეკლარანტის მოთხოვნის შემთხვევაში − წერილობით). დეკლარანტს უფლება აქვს, აღნიშნულ მოსაზრებებთან დაკავშირებით წარადგინოს შესაბამისი ახსნა-განმარტება.

5. თუ მყიდველი და გამყიდველი ურთიერთდამოკიდებული პირები არიან, საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება გარიგების ფასის მეთოდით, თუკი დეკლარანტი საბაჟო ორგანოს წარუდგენს იმის მტკიცებულებას, რომ აღნიშნული ღირებულება მაქსიმალურად მიახლოებულია დროის იმავე მონაკვეთში განსაზღვრული შემდეგი ღირებულებებიდან ერთ-ერთთან:

ა) იმ შემოტანილი იდენტური ან მსგავსი საქონლის გარიგების ფასთან, რომელიც გამყიდველმა არაურთიერთდამოკიდებულ პირს (მყიდველს) მიჰყიდა;

ბ) ამ კოდექსის 41-ე მუხლის შესაბამისად განსაზღვრულ იდენტური ან მსგავსი საქონლის საბაჟო ღირებულებასთან;

გ) ამ კოდექსის 42-ე მუხლის შესაბამისად განსაზღვრულ იდენტური ან მსგავსი საქონლის საბაჟო ღირებულებასთან.

6. ამ მუხლის მე-5 ნაწილით დადგენილი წესი გამოიყენება დეკლარანტის სურვილით, მხოლოდ შედარებისთვის. ამასთანავე, გათვალისწინებული უნდა იქნეს განსხვავებები კომერციულ და რაოდენობრივ დონეებს შორის, ამ კოდექსის 44-ე მუხლით გათვალისწინებულ ელემენტებსა და გამყიდველის მიერ საქონლის ისეთი გაყიდვის შედეგად გაწეულ ხარჯებში, რომლის დროსაც მყიდველი და გამყიდველი არ არიან ურთიერთდამოკიდებული პირები.

 

მუხლი 39. იდენტური საქონლის გარიგების ფასის მეთოდი

1. თუ შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების გარიგების ფასის მეთოდით განსაზღვრა შეუძლებელია, საქონლის საბაჟო ღირებულებად მიიჩნევა იმ შემოტანილი იდენტური საქონლის გარიგების ღირებულება, რომელიც საქართველოში საექსპორტოდ გაიყიდა და ექსპორტირებულ იქნა იმავე ან თითქმის იმავე დროს, როდესაც შესაფასებელი საქონლის ექსპორტი განხორციელდა.

2. ამ მუხლის მიზნისთვის იდენტური საქონლის იმავე ან თითქმის იმავე დროს ექსპორტირება ნიშნავს, რომ იდენტური საქონლის ექსპორტის თარიღსა და შესაფასებელი საქონლის ექსპორტის თარიღს შორის განსხვავება 30 დღეს არ აღემატება (შესაფასებელი საქონლის ექსპორტი განხორციელდა იდენტური საქონლის ექსპორტამდე 30 დღით ადრე ან მისი ექსპორტიდან 30 დღის შემდეგ).

3. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის მიზნისთვის საქონელი იდენტურ საქონლად მიიჩნევა, თუ ეს საქონელი და შესაფასებელი საქონელი, ფიზიკური მახასიათებლების, ხარისხის, რეპუტაციისა და წარმოშობის ქვეყნის მიხედვით, ერთნაირია. საქონელი იდენტურ საქონლად მიიჩნევა იმის მიუხედავად, რომ ამ საქონელსა და შესაფასებელ საქონელს შორის უმნიშვნელო გარეგნული განსხვავებებია, თუ სხვა მაჩვენებლებით იგი შეესაბამება ზემოაღნიშნულ განსაზღვრებას.

4. იდენტურ საქონლად არ მიიჩნევა ისეთი საქონელი, რომლის ინჟინერია, დამუშავება, მხატვრული დიზაინი, ნახაზები და ესკიზები საქართველოშია დამზადებული.

5. ამ მუხლის გამოყენებისას სხვა პირის მიერ წარმოებული საქონლის გარიგების ფასი გაითვალისწინება, თუ არ მოიპოვება მონაცემები იმავე პირის (მწარმოებლის) მიერ წარმოებული იდენტური საქონლის გარიგების ფასის შესახებ.

6. ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის საფუძველია:

ა) საბაჟო ორგანოს მიერ რეგისტრირებული იმ შემოტანილი იდენტური საქონლის გარიგების ფასი, რომელიც საქართველოში საექსპორტოდ გაიყიდა იმავე კომერციულ და რაოდენობრივ დონეებზე, რომლებზედაც გაიყიდა შესაფასებელი საქონელი (იგულისხმება სასაქონლო პარტიის მოცულობა და ფასი);

ბ) ამ ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული პირობის არარსებობისას – საბაჟო ორგანოს მიერ რეგისტრირებული, შემოტანილი იდენტური საქონლის გარიგების ფასი, რომელიც გაიყიდა სხვა კომერციულ დონეზე ან/და სხვა რაოდენობით, თუ აღნიშნული საქონლის საბაჟო ღირებულება კორექტირებულია კომერციული დონით ან/და რაოდენობით განპირობებულ სხვაობათა გათვალისწინებით. ასეთი კორექტირება შეიძლება გაკეთდეს საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილი მტკიცებულების საფუძველზე, რომელიც ადასტურებს კორექტირების მიზანშეწონილობასა და სიზუსტეს, მიუხედავად იმისა, ზრდის თუ ამცირებს კორექტირება საქონლის საბაჟო ღირებულებას.

7. ამ კოდექსის 44-ე მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული ხარჯების იმ განსხვავების გასათვალისწინებლად, რომელიც გამოწვეულია შესაფასებელი საქონლისა და შემოტანილი იდენტური საქონლის გადასაზიდი სატრანსპორტო საშუალებების და გადაზიდვის მანძილების განსხვავებით, ხორციელდება საქონლის საბაჟო ღირებულების კორექტირება.

8. ამ მუხლის მიზნისთვის შემოტანილი იდენტური საქონლის საბაჟო ღირებულება, რომელიც კორექტირებულია ამ მუხლის მე-6 და მე-7 ნაწილების შესაბამისად, განისაზღვრება მხოლოდ გარიგების ფასის მეთოდით.

9. თუ გამოვლინდა შემოტანილი იდენტური საქონლის ერთზე მეტი გარიგების ფასი, შესაფასებელი საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისთვის გამოიყენება უმცირესი ფასი.

 

მუხლი 40. მსგავსი საქონლის გარიგების ფასის მეთოდი

1. თუ შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების გარიგების ფასის მეთოდით ან იდენტური საქონლის გარიგების ფასის მეთოდით განსაზღვრა შეუძლებელია, საქონლის საბაჟო ღირებულებად მიიჩნევა იმ მსგავსი საქონლის გარიგების ფასი, რომელიც გაყიდულ იქნა საქართველოში ექსპორტირების მიზნით და ექსპორტირებულ იქნა იმავე ან თითქმის იმავე დროს, როდესაც შესაფასებელი საქონლის ექსპორტი განხორციელდა.

2. ამ მუხლის მიზნისთვის იმავე ან თითქმის იმავე დროს ექსპორტირებული ნიშნავს, რომ მსგავსი საქონლის ექსპორტის თარიღსა და შესაფასებელი საქონლის ექსპორტის თარიღს შორის განსხვავება 30 დღეს არ აღემატება (ექსპორტამდე 30 დღით ადრე ან ექსპორტიდან 30 დღის შემდეგ).

3. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის მიზნისთვის მსგავს საქონლად მიიჩნევა საქონელი, რომელიც არ არის ზუსტად შესაფასებელი საქონელი, ამასთანავე, მსგავს საქონელსა და შესაფასებელ საქონელს აქვს ერთი და იგივე წარმოშობის ქვეყანა, მსგავსი ფიზიკური მახასიათებლები და შემადგენელი მასალები, რომელთა საფუძველზედაც მსგავს საქონელს შეუძლია შეასრულოს იგივე ფუნქციები, რომლებსაც შესაფასებელი საქონელი ასრულებს, და იყოს კომერციული თვალსაზრისით ჩანაცვლებადი.

4. მსგავს საქონლად არ მიიჩნევა ისეთი საქონელი, რომლის ინჟინერია, დამუშავება, მხატვრული დიზაინი, ნახაზები და ესკიზები საქართველოშია დამზადებული.

5. ამ მუხლის გამოყენებისას სხვა პირის მიერ წარმოებული საქონლის გარიგების ფასი გაითვალისწინება, თუ არ მოიპოვება მონაცემები იმავე პირის (მწარმოებლის) მიერ წარმოებული მსგავსი საქონლის გარიგების ფასის შესახებ.

6. ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის საფუძველია:

ა) საბაჟო ორგანოს მიერ რეგისტრირებული იმ შემოტანილი მსგავსი საქონლის გარიგების ფასი, რომელიც საქართველოში გაიყიდა იმავე კომერციულ და რაოდენობრივ დონეებზე, რომლებზედაც გაიყიდა შესაფასებელი საქონელი (იგულისხმება სასაქონლო პარტიის მოცულობა და ფასი);

ბ) ამ ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული პირობის არარსებობისას – საბაჟო ორგანოს მიერ რეგისტრირებული, შემოტანილი მსგავსი საქონლის გარიგების ფასი, რომელიც გაიყიდა სხვა კომერციულ დონეზე ან/და სხვა რაოდენობით, თუ აღნიშნული საქონლის საბაჟო ღირებულება კორექტირებულია კომერციული დონით ან/და რაოდენობით განპირობებულ სხვაობათა გათვალისწინებით. ასეთი კორექტირება შეიძლება გაკეთდეს საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილი მტკიცებულების საფუძველზე, რომელიც ადასტურებს კორექტირების მიზანშეწონილობასა და სიზუსტეს, მიუხედავად იმისა, ზრდის თუ ამცირებს კორექტირება საქონლის საბაჟო ღირებულებას.

7. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისას ამ კოდექსის 44-ე მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული ხარჯების იმ განსხვავების გასათვალისწინებლად, რომელიც გამოწვეულია შესაფასებელი საქონლისა და შემოტანილი მსგავსი საქონლის გადასაზიდი სატრანსპორტო საშუალებების და გადაზიდვის მანძილების განსხვავებით, ხორციელდება საქონლის საბაჟო ღირებულების კორექტირება.

8. ამ მუხლის მიზნისთვის შემოტანილი მსგავსი საქონლის საბაჟო ღირებულება, რომელიც კორექტირებულია ამ მუხლის მე-6 და მე-7 ნაწილების შესაბამისად, განისაზღვრება მხოლოდ გარიგების ფასის მეთოდით.

9. თუ გამოვლინდა შემოტანილი მსგავსი საქონლის ერთზე მეტი გარიგების ფასი, შესაფასებელი საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისთვის გამოიყენება უმცირესი ფასი.

 

მუხლი 41. საქონლის ერთეულის ფასის მეთოდი

1. ამ მუხლის მიზნისთვის:

ა) იდენტური საქონელი არის საქონელი, რომელიც აკმაყოფილებს ამ კოდექსის 39-ე მუხლის მე-3 და მე-4 ნაწილებით დადგენილ მოთხოვნებს;

ბ) მსგავსი საქონელი არის საქონელი, რომელიც აკმაყოფილებს ამ კოდექსის მე-40 მუხლის მე-3 და მე-4 ნაწილებით დადგენილ მოთხოვნებს;

გ) იმავე კლასის ან ტიპის საქონელი არის საქონელი, რომელიც ძირითადი ფიზიკური მახასიათებლებით შესაფასებელი საქონლის ერთგვაროვანია, ამასთანავე, მისი მახასიათებლები მაქსიმალურად მიახლოებულია შესაფასებელი საქონლის მახასიათებლებთან და იგი საქონლის სახეობის ვიწრო ჯგუფს, რიგსა და ნომენკლატურას მიეკუთვნება. იმავე კლასის ან ტიპის საქონლად შეიძლება მიჩნეულ იქნეს საქონელი, რომელიც საქართველოში შემოიტანება შესაფასებელი საქონლის ექსპორტის ქვეყნიდან ან სხვა ქვეყნიდან.

2. თუ შესაფასებელი, იდენტური ან მსგავსი საქონელი საქართველოში იყიდება იმავე სასაქონლო სახით, რა სახითაც იგი შემოტანილია საქართველოში (უცვლელ მდგომარეობაში), შესაფასებელი საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება საქონლის ერთეულის იმ ფასით, რომლითაც იდენტური ან მსგავსი საქონელი იმავე ან თითქმის იმავე დროს, როდესაც შესაფასებელი საქონელი იქნა შემოტანილი, მაქსიმალური ოდენობით გაიყიდა არაურთიერთდამოკიდებულ პირზე, პირველივე კომერციულ დონეზე, შემდეგი გამოქვითვების გათვალისწინებით:

ა) საკომისიო, რომელიც, ჩვეულებრივ, გადაიხდევინება ან წინასწარ შეთანხმდება გადასახდელად, ან ფასნამატი, რომელიც, ჩვეულებრივ, ხორციელდება მოგების მიღებისა და იმ ხარჯის ანაზღაურების მიზნით, რომელიც დაკავშირებულია საქართველოში იმავე კლასის ან ტიპის საქონლის გაყიდვასთან;

ბ) საქართველოში გაწეული ჩვეულებრივი სატრანსპორტო და სადაზღვევო ხარჯები და მათთან დაკავშირებული ხარჯები;

გ) საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული გადასახადები და სხვა გადასახდელები, რომლებიც დაკავშირებულია საქონლის იმპორტთან ან გაყიდვასთან.

3. თუ შესაფასებელი, იდენტური ან მსგავსი საქონელი საქართველოში არ იყიდება იმავე ან თითქმის იმავე დროს, როდესაც შესაფასებელი საქონელი იქნა შემოტანილი საქართველოში, შესაფასებელი საქონლის საბაჟო ღირებულება, ამ მუხლის მე-2 ნაწილის გათვალისწინებით, განისაზღვრება საქონლის ერთეულის იმ ფასით, რომლითაც შესაფასებელი, იდენტური ან მსგავსი საქონელი იყიდება შესაფასებელი საქონლის შემოტანის შემდეგ, უახლოეს პერიოდში, მაგრამ არაუგვიანეს 90 დღისა, იმავე სასაქონლო სახით, რა სახითაც იგი შემოტანილია საქართველოში (უცვლელ მდგომარეობაში).

4. თუ შესაფასებელი, იდენტური ან მსგავსი საქონელი საქართველოში არ იყიდება იმავე სასაქონლო სახით, რა სახითაც იგი შემოტანილია საქართველოში (უცვლელ მდგომარეობაში), დეკლარანტის მოთხოვნით შესაფასებელი საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება საქონლის ერთეულის იმ ფასით, რომლითაც შესაფასებელი საქონელი საქართველოში გადამუშავების შემდეგ მაქსიმალური ოდენობით გაიყიდა არაურთიერთდამოკიდებულ პირზე. ამასთანავე, შესაფასებელი საქონლის ფასს გამოაკლდება მისი გადამუშავების დროს შექმნილი დამატებული ღირებულება და განხორციელდება ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული გამოქვითვები.

 

მუხლი 42. შედგენილი ღირებულების მეთოდი

1. საქონლის საბაჟო ღირებულებად მიიჩნევა შედგენილი ღირებულება, რომელიც შედგება შემდეგი ელემენტებისგან:

ა) საქონლის წარმოებისთვის გამოყენებული მასალების დამზადების ან/და დამუშავების ღირებულება;

ბ) ექსპორტიორ ქვეყანაში მწარმოებლის მიერ იმავე კლასის ან ტიპის საქონლის საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდვისას მიღებული მოგებისა და გაწეული საერთო ხარჯების ოდენობა;

გ) ამ კოდექსის 44-ე მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული ხარჯები.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქონლის წარმოებისთვის გამოყენებული მასალების დამზადების ან/და დამუშავების ღირებულება უნდა მოიცავდეს:

ა) ამ კოდექსის 44-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულ ხარჯებს;

ბ) ნებისმიერი იმ საქონლის ან მომსახურების პროპორციულად გადანაწილებულ ღირებულებას, რომელიც გათვალისწინებულია ამ კოდექსის 44-ე მუხლის მე-2 ნაწილით და რომელიც მყიდველმა პირდაპირ ან არაპირდაპირ მიაწოდა გამყიდველს შემოტანილი საქონლის წარმოებასთან და საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდვასთან დაკავშირებით. ამ კოდექსის 44-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქართველოში წარმოებული ელემენტების ღირებულება საბაჟო ღირებულებაში შეტანილი უნდა იქნეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ამ ელემენტებისთვის შესაბამისი ხარჯი მწარმოებელმა გასწია. ღირებულების გაანგარიშებისას ამ ნაწილში მითითებული ელემენტების ფასი ან ღირებულება ორჯერ არ უნდა იქნეს გათვალისწინებული.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საერთო ხარჯები მოიცავს საექსპორტო საქონლის წარმოებისა და გაყიდვისთვის გაწეულ პირდაპირ და ირიბ ხარჯებს, რომლებიც ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული არ არის.

 

მუხლი 43. სარეზერვო მეთოდი

1. თუ შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების ამ კოდექსის 38-ე−42-ე მუხლების საფუძველზე განსაზღვრა შეუძლებელია, საქონლის საბაჟო ღირებულება განისაზღვრება მიზანშეწონილი საშუალებების გამოყენებით, რომლებიც შეესაბამება:

ა) „ტარიფებისა და ვაჭრობის შესახებ“ 1994 წლის გენერალური შეთანხმების მე-7 მუხლის დებულებებს;

ბ) „ტარიფებისა და ვაჭრობის შესახებ“ 1994 წლის გენერალური შეთანხმების მე-7 მუხლის განხორციელების შესახებ“ შეთანხმების ზოგად პრინციპებსა და დებულებებს;

გ) ამ თავის ზოგად პრინციპებსა და დებულებებს.

2. საქონლის საბაჟო ღირებულების სარეზერვო მეთოდით განსაზღვრის საფუძვლად არ გამოიყენება:

ა) საქართველოში წარმოებული საქონლის შიდა გასაყიდი ფასი;

ბ) ექსპორტიორი ქვეყნის შიდა ბაზარზე საქონლის ფასი;

გ) უცხო ქვეყანაში საექსპორტო საქონლის ფასი;

დ) საქონლის მინიმალური საბაჟო ღირებულება;

ე) საქონლის თვითნებურად შერჩეული ან ფიქციური ღირებულება;

ვ) საქონლის ორი ღირებულებიდან უდიდესის მიღების პრინციპი;

ზ) საქონლის წარმოების ხარჯი, გარდა შედგენილი ღირებულებისა, რომელიც განსაზღვრულია იდენტური ან მსგავსი საქონლისთვის ამ კოდექსის 42-ე მუხლის შესაბამისად.

3. სარეზერვო მეთოდით განსაზღვრული საქონლის საბაჟო ღირებულება შეძლებისდაგვარად მაქსიმალურად უნდა ეფუძნებოდეს ადრე განსაზღვრულ საქონლის საბაჟო ღირებულებას.

4. საქონლის საბაჟო ღირებულების სარეზერვო მეთოდით განსაზღვრის სისწორის კონტროლის დროს გამოსაყენებელი ფასი შეიძლება შეიცავდეს ინფორმაციის ღია წყაროებიდან და პრაქტიკის განზოგადებიდან მიღებულ მონაცემებს, რომლებიც საინფორმაციო ხასიათისაა და გამოიყენება მხოლოდ საქონლის საბაჟო ღირებულების სარეზერვო მეთოდით განსაზღვრის სისწორის დადგენის მიზნით.

 

მუხლი 44. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების ელემენტები

1. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების ამ კოდექსის 38-ე მუხლის საფუძველზე განსაზღვრისას გარიგების ფასს უნდა დაემატოს შემდეგი ხარჯები, თუ ეს ხარჯები მყიდველმა რეალურად გასწია, მაგრამ ისინი გარიგების ფასში შეტანილი არ არის:

ა) საკომისიო და საბროკერო ხარჯები (გარდა შესყიდვის საკომისიოს ხარჯისა), რომლის ასანაზღაურებლად იმპორტიორმა თავის აგენტს გადაუხადა თანხა შესაფასებელი საქონლის შესყიდვისთვის გაწეული მომსახურების სანაცვლოდ;

ბ) იმ კონტეინერის ღირებულება, რომელიც შემოტანილი საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების პროცედურის მიზნისთვის ამ საქონელთან ერთად განიხილება. თუ ასეთი კონტეინერი მრავალჯერადი გამოყენებისაა, დეკლარანტის მოთხოვნით მისი ღირებულება ბუღალტრული აღრიცხვის საერთაშორისო სტანდარტების გამოყენებით, პროპორციულად უნდა გადანაწილდეს შესაფასებელ საქონელზე;

გ) საქონლის შეფუთვის ღირებულება, გაწეული შრომისა და შესაფუთი მასალების ჩათვლით.

2. თუ საქონელი ან მომსახურება მყიდველის მიერ გამყიდველს უფასოდ ან ფასდაკლებით, პირდაპირ ან არაპირდაპირ მიეწოდება და გამოიყენება შემოტანილი საქონლის წარმოებასთან და საქართველოში საექსპორტოდ გაყიდვასთან დაკავშირებით, შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების ამ კოდექსის 38-ე მუხლის საფუძველზე განსაზღვრისას გარიგების ფასს უნდა დაემატოს შემდეგი საქონლისა და მომსახურების პროპორციულად გადანაწილებული ღირებულება იმ ოდენობით, რომლითაც ეს ღირებულება შეტანილი არ არის ფაქტობრივად გადახდილ ან გადასახდელ ფასში:

ა) საქონლის შემადგენლობაში შემავალი მასალები, ნედლეული, ნაწილები (დეტალები) და სხვა ანალოგიური კომპონენტები;

ბ) საქონლის წარმოების დროს გამოყენებული სამუშაო ინსტრუმენტები, შტამპები, ჩამოსასხმელი ფორმები და მსგავსი კომპონენტები;

გ) საქონლის წარმოების დროს გახარჯული მასალები;

დ) საქართველოს ფარგლების გარეთ შესრულებული ინჟინერია, დამუშავება, საკონსტრუქტორო და სამხატვრო-დიზაინერული საქმიანობა, მხაზველობითი სამუშაოები, პროექტები, სქემები, ესკიზები და სხვა სამუშაოები (მომსახურება საქართველოს ფარგლების გარეთ გაწეულად მიიჩნევა, თუ მომსახურების გაწევის ადგილად საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 1621 მუხლის საფუძველზე არ მიიჩნევა საქართველო და ოპერაცია არ ექვემდებარება დამატებული ღირებულების გადასახადით უკუდაბეგვრას).

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილის მიზნისთვის საქონლის ან მომსახურების ღირებულება, რომელიც შეტანილი უნდა იქნეს საბაჟო ღირებულებაში, უნდა განისაზღვროს იმ ფასით, რომლითაც იგი შეიძინა მყიდველმა. თუ ეს საქონელი მყიდველის მიერ არის წარმოებული, მისი ღირებულება განისაზღვრება მყიდველის საბუღალტრო დოკუმენტაციაზე დაყრდნობით. თუ აღნიშნული საქონელი ამორტიზებულია, მისი ღირებულება განისაზღვრება ამორტიზაციის ნორმების გათვალისწინებით.

4. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების ამ კოდექსის 38-ე მუხლის საფუძველზე განსაზღვრისას გარიგების ფასს უნდა დაემატოს ამ საქონელთან დაკავშირებული საავტორო ჰონორარი ან სალიცენზიო გადასახდელი იმ ოდენობით, რომლითაც იგი შეტანილი არ არის გადახდილ ან გადასახდელ ფასში და რომელიც პირდაპირ ან არაპირდაპირ უნდა გადაიხადოს მყიდველმა, როგორც შემოტანილი საქონლის ყიდვა-გაყიდვის ხელშეკრულებით გათვალისწინებული პირობა. სალიცენზიო გადასახდელებია გადასახდელები პატენტებზე, სასაქონლო ნიშნებზე, საავტორო უფლებებზე, ნოუ-ჰაუზე. ამასთანავე, სალიცენზიო გადასახდელები და ინტელექტუალური საკუთრების გადასახდელები შეიტანება საქონლის საბაჟო ღირებულებაში, თუ ინტელექტუალური საკუთრების ნიმუშები შემოტანილი საქონლისგან განუყოფელია და ეს პირობა აღნიშნულია კონტრაქტში. თუ მყიდველი სალიცენზიო გადასახდელს მესამე პირს უხდის, ეს შეთანხმებული უნდა იყოს გამყიდველთან.

5. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების ამ კოდექსის 38-ე მუხლის საფუძველზე განსაზღვრისას გარიგების ფასს უნდა დაემატოს იმ მოგების ნაწილის ღირებულება, რომელიც საქონლის ყოველი შემდგომი გადაყიდვის, განკარგვისა და გამოყენების შედეგად პირდაპირ ან არაპირდაპირ ეკუთვნის გამყიდველს.

6. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულებაში შეიტანება ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის ადგილამდე გაწეული შემდეგი ხარჯები:

ა) ტრანსპორტირების ხარჯები, დატვირთვა-გადმოტვირთვისა და დამუშავების (მათ შორის, საწყობში შენახვის) ხარჯები. თუ სხვადასხვა სასაქონლო პარტია ერთი და იმავე სატრანსპორტო საშუალებით არის შემოტანილი, ტრანსპორტირების ხარჯები პროპორციულად განაწილდება, რაც უნდა განისაზღვროს გადამზიდავთან დადებული ხელშეკრულებით;

ბ) სადაზღვევო ხარჯი, თუ ეს ხარჯი დეკლარანტმა გასწია.

7. ფაქტობრივად გადახდილ ან გადასახდელ ფასს ამ მუხლით გათვალისწინებული ხარჯები დაემატება მხოლოდ დოკუმენტურად დადასტურებული მონაცემების საფუძველზე.

8. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისას დაუშვებელია გარიგების ფასისთვის იმ ხარჯის დამატება, რომელიც ამ მუხლით გათვალისწინებული არ არის.

9. შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულებაში არ უნდა იქნეს შეტანილი შემდეგი ხარჯები, თუ ეს ხარჯები ფაქტობრივად გადახდილი ან გადასახდელი ფასისგან დამოუკიდებლად/განცალკევებულად არის ნაჩვენები:

ა) საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული გადასახადები და მოსაკრებლები;

ბ) საქართველოს საბაჟო საზღვრის გადმოკვეთის შემდეგ გაწეული ტრანსპორტირების ხარჯები;

გ) სამშენებლო-სამონტაჟო სამუშაოების, საწყობის, მომსახურების ან ტექნიკური დახმარების ხარჯები, რომლებიც გაწეულ იქნა საქონლის შემოტანის შემდეგ;

დ) საქართველოს საბაჟო საზღვრის გადმოკვეთის პროცედურებთან დაკავშირებული ხარჯები და სხვა ხარჯები, რომლებიც დაკავშირებულია საქართველოს ტერიტორიაზე შემოტანილი საქონლის გადაადგილებასთან;

ე) მყიდველის მიერ შემოსატანი საქონლის ყიდვასთან დაკავშირებით დადებული საფინანსო შეთანხმებით გათვალისწინებული პროცენტები, თუ:

ე.ა) ეს პროცენტები გამოყოფილია საქონლის ფაქტობრივი ფასისგან;

ე.ბ) საფინანსო შეთანხმება შედგენილია წერილობით;

ე.გ) საჭიროების შემთხვევაში მყიდველს შეუძლია დაადასტუროს, რომ საქონელი ფაქტობრივად გაყიდულია დეკლარირებული ფასით და საპროცენტო განაკვეთი არ აღემატება საშუალო საპროცენტო განაკვეთს, რომელიც დაფინანსების მომენტში მოქმედებს მსგავსი საფინანსო შეთანხმების მიმართ იმ ქვეყანაში, რომელშიც დამფინანსებელი პირი იმყოფება. ეს დებულება გამოიყენება მიუხედავად იმისა, გარიგებას აფინანსებს გამყიდველი, ბანკი თუ მესამე პირი;

ვ) შემოტანილი საქონლის საქართველოში გადამუშავების უფლების მოპოვებისთვის აუცილებელი ხარჯები;

ზ) მყიდველის მიერ შემოტანილი საქონლის დისტრიბუციის ან გაყიდვის უფლების მისაღებად გაწეული ხარჯები.

საქართველოს 2020 წლის 14 ივლისის კანონი №6818  – ვებგვერდი, 22.07.2020წ.

 

მუხლი 45. მონაცემთა ავტომატიზებული დამუშავების ან სხვა პროგრამული უზრუნველყოფის მატარებლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრა

1. მონაცემთა ავტომატიზებული დამუშავების ან სხვა პროგრამული უზრუნველყოფის მატარებლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრისას გაითვალისწინება მხოლოდ ამ პროგრამული უზრუნველყოფის მატარებლის ფასი. თუ მონაცემთა ავტომატიზებული დამუშავების ან სხვა პროგრამული უზრუნველყოფის ღირებულება პროგრამის მატარებლის ღირებულებისგან განცალკევებული არ არის, პროგრამული უზრუნველყოფის მატარებლის ღირებულება განისაზღვრება ამ კოდექსის 38-ე–44-ე მუხლების გათვალისწინებით.

2. ამ მუხლის მიზნისთვის „პროგრამული უზრუნველყოფის მატარებელი“ არ მოიცავს ინტეგრირებულ სქემებს და მსგავს მოწყობილობებს, აგრეთვე ნაწილებს, რომლებისგანაც შედგება აღნიშნული სქემები და მოწყობილობები.

 

მუხლი 46. საქონლის საბაჟო ღირებულების განსაზღვრის გამარტივებული წესი

თუ დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს შეუძლებელია ფაქტობრივად გადახდილი ან/და გადასახდელი ფასის ან ელემენტების (რომლებიც შეიტანება ან არ შეიტანება საქონლის საბაჟო ღირებულებაში) ღირებულების რაოდენობრივი შეფასება, საბაჟო ორგანომ დაინტერესებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს ამ ფასის ან ელემენტების ღირებულების სპეციალური კრიტერიუმებით შეფასების უფლება. აღნიშნული ღირებულების სპეციალური კრიტერიუმებით შეფასების შემთხვევები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

წიგნი III

 

საბაჟო ვალდებულება და იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველყოფის გარანტია

 

თავი VII. საბაჟო ვალდებულების წარმოშობა

 

მუხლი 47. თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვება და დროებით შემოტანა

1. საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა იმპორტის გადასახადით დასაბეგრი უცხოური საქონლის ერთ-ერთ შემდეგ საბაჟო პროცედურაში მოქცევისას:

ა) თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვება;

ბ) დროებით შემოტანა იმპორტის გადასახადისგან ნაწილობრივ გათავისუფლებით.

2. საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის მომენტში.

3. დეკლარანტი წარმოადგენს ვალდებულ პირს. ირიბი წარმომადგენლობის შემთხვევაში პირი, რომლის დავალებითაც ხდება დეკლარაციის წარდგენა, ასევე წარმოადგენს ვალდებულ პირს. თუ საბაჟო დეკლარაცია შედგენილია ამ მუხლის პირველ ნაწილში მითითებულ ერთ-ერთ საბაჟო პროცედურასთან დაკავშირებული ისეთი ინფორმაციის საფუძველზე, რომელიც იმპორტის გადასახადისთვის თავის არიდებას იწვევს, ის პირი, რომელმაც წარადგინა ამ დეკლარაციის შედგენისთვის საჭირო ინფორმაცია და რომელმაც იცოდა ან რომელსაც გონივრულ ფარგლებში უნდა სცოდნოდა, რომ ეს ინფორმაცია მცდარი იყო, ასევე წარმოადგენს ვალდებულ პირს.

 

მუხლი 48. საქართველოში წარმოშობის სტატუსის არმქონე საქონელთან დაკავშირებული სპეციალური დებულებები

1. თუ საქართველოს მიერ უცხო ქვეყანასთან ან უცხო ქვეყნების ჯგუფთან გაფორმებული პრეფერენციული საერთაშორისო შეთანხმება ითვალისწინებს იმპორტის გადასახადის დაბრუნების ან მისგან გათავისუფლების აკრძალვას საქართველოში წარმოშობის სტატუსის არმქონე საქონლისთვის, რომელიც გამოიყენება ისეთი პროდუქტის საწარმოებლად, რომლისთვისაც იმავე შეთანხმების შესაბამისად გაიცემა ან გამოიწერება წარმოშობის დამადასტურებელი დოკუმენტი, საქართველოში წარმოშობის სტატუსის არმქონე ასეთ საქონელზე საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა ამ საქონლით წარმოებულ პროდუქტთან დაკავშირებული რეექსპორტის დეკლარაციის რეგისტრაციისას.

2. თუ საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად, იმპორტის გადასახადის ოდენობა გამოითვლება ისევე, როგორც ის გამოითვლებოდა შიდა გადამუშავების პროცედურის დასრულების მიზნით რეექსპორტის დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს პროდუქტის საწარმოებლად გამოყენებული, საქართველოში წარმოშობის სტატუსის არმქონე საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის შედეგად.

3. ამ მუხლის პირველ და მე-2 ნაწილებზე ვრცელდება ამ კოდექსის 47-ე მუხლის მე-2 და მე-3 ნაწილების დებულებები. ამასთანავე, ამ კოდექსის 160-ე მუხლით გათვალისწინებული უცხოური საქონლის შემთხვევაში პირი, რომელიც წარადგენს რეექსპორტის დეკლარაციას, წარმოადგენს ვალდებულ პირს. ირიბი წარმომადგენლობის შემთხვევაში პირი, რომლის დავალებითაც ხდება დეკლარაციის წარდგენა, ასევე წარმოადგენს ვალდებულ პირს.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 49. საბაჟო ვალდებულება, რომელიც წარმოიშობა საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის დარღვევისას

1. იმპორტის გადასახადით დასაბეგრ საქონელზე საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა, თუ დაირღვა:

ა) უცხოური საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანასთან, საბაჟო ზედამხედველობიდან გატანასთან, გადაადგილებასთან, გადამუშავებასთან, საბაჟო საწყობში ან თავისუფალ ზონაში შენახვასთან, დროებით შენახვასთან ან განკარგვასთან დაკავშირებული საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობა;

ბ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებასთან დაკავშირებული საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობა;

გ) უცხოური საქონლის საბაჟო პროცედურაში/რეექსპორტში მოქცევის პირობა ან საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებისას მისი იმპორტის გადასახდელისგან გათავისუფლების პირობა.

2. საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის დრო არის:

ა) იმ ვალდებულების შეუსრულებლობის ან შესრულების შეწყვეტის მომენტი, რომლის შეუსრულებლობა იწვევს საბაჟო ვალდებულების წარმოშობას;

ბ) საქონლის საბაჟო პროცედურაში/რეექსპორტში მოქცევის დეკლარაციის რეგისტრაციის მომენტი, თუ დადგინდა, რომ ფაქტობრივად არ სრულდება ამ საბაჟო პროცედურის/რეექსპორტის პირობა ან საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებისას მისი იმპორტის გადასახდელისგან გათავისუფლების პირობა.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ და „ბ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში ვალდებული პირი არის:

ა) ნებისმიერი პირი, რომელსაც მოეთხოვებოდა შესაბამისი ვალდებულების შესრულება;

ბ) ნებისმიერი პირი, რომელმაც იცოდა ან რომელსაც გონივრულ ფარგლებში უნდა სცოდნოდა, რომ საბაჟო ვალდებულება შესრულებული არ არის, და რომელიც მოქმედებდა იმ პირის სახელით, რომელსაც მოეთხოვებოდა საბაჟო ვალდებულების შესრულება, ან რომელიც მონაწილეობდა ისეთ ქმედებაში, რომელმაც საბაჟო ვალდებულების შეუსრულებლობა გამოიწვია;

გ) ნებისმიერი პირი, რომელმაც შეიძინა საქონელი ან რომელიც ფლობს საქონელს და რომელმაც მისი შეძენის ან მიღების მომენტში იცოდა ან რომელსაც უნდა სცოდნოდა, რომ ამ საქონელთან დაკავშირებული საბაჟო ვალდებულება შესრულებული არ არის.

4. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ვალდებული პირი არის პირი, რომელსაც მოეთხოვებოდა საქონლის საბაჟო პროცედურაში მოქცევის, დეკლარირების ან მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებისას მისი იმპორტის გადასახდელისგან გათავისუფლების პირობის შესრულება.

5. თუ ამ მუხლის პირველი ნაწილის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ რომელიმე საბაჟო პროცედურასთან დაკავშირებით საბაჟო დეკლარაციაში შეტანილი ინფორმაცია ან იმავე საბაჟო პროცედურასთან დაკავშირებული ნებისმიერი სხვა ინფორმაცია იწვევს იმპორტის გადასახადისთვის თავის არიდებას, ის პირი, რომელმაც წარადგინა ამ დეკლარაციის შედგენისთვის საჭირო ინფორმაცია, ასევე წარმოადგენს ვალდებულ პირს.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 50. გადახდილი იმპორტის გადასახადის გამოქვითვა

დროებით შემოტანის პროცედურაში იმპორტის გადასახადისგან ნაწილობრივი გათავისუფლებით მოქცეულ საქონელზე ამ კოდექსის 49-ე მუხლის პირველი ნაწილის საფუძველზე საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის შემთხვევაში საბაჟო ვალდებულების შესაბამისი იმპორტის გადასახადის ოდენობას უნდა გამოაკლდეს მისგან ნაწილობრივი გათავისუფლების ფარგლებში გადახდილი იმპორტის გადასახადის ოდენობა.

 

მუხლი 51. საბაჟო ვალდებულების წარმოშობა აკრძალვებისა და შეზღუდვების არსებობისას

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქართველოს კანონმდებლობით აკრძალული ან შეზღუდული საქონლის შემოტანისას წარმოიშობა საბაჟო ვალდებულება. 

2. საბაჟო ვალდებულება არ წარმოიშობა:

ა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ყალბი ფულის შემოტანისას;

ბ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ნარკოტიკული საშუალების ან ფსიქოტროპული ნივთიერების შემოტანისას, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ის შესაბამისი ორგანოს ზედამხედველობით გამოიყენება სამედიცინო ან სამეცნიერო მიზნით.

 

მუხლი 52. სოლიდარული პასუხისმგებლობა

თუ ერთი საბაჟო ვალდებულების შესრულება რამდენიმე პირის მოვალეობაა, ისინი იმპორტის გადასახადის გადახდისთვის სოლიდარულად არიან პასუხისმგებელი.

 

მუხლი 53. იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშების ზოგადი წესები

1. იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისთვის მისი ოდენობა განისაზღვრება შესაბამის საქონელზე საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის დროს მოქმედი საქართველოს კანონმდებლობის საფუძველზე.

2. თუ საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის ზუსტი დროის განსაზღვრა შეუძლებელია, მისი წარმოშობის დროდ მიიჩნევა მომენტი, როდესაც საბაჟო ორგანომ დაადგინა, რომ კონკრეტულ საქონელზე წარმოშობილია საბაჟო ვალდებულება.

3. თუ საბაჟო ორგანო ამ ორგანოში არსებული ინფორმაციის საფუძველზე დაადგენს, რომ საბაჟო ვალდებულება ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებულ მომენტზე ადრე წარმოიშვა, საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის მომენტად მიიჩნევა ამ ინფორმაციის საფუძველზე დადგენილი უადრესი მომენტი.

 

მუხლი 54. იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშების სპეციალური წესები

1. იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშებისას საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საბაჟო პროცედურაში მოქცეული ან დროებით შენახული საქონლის დასაწყობების ხარჯი ან/და მის მიმართ განხორციელებული ამ კოდექსის 116-ე მუხლით გათვალისწინებული დასაშვები ქმედებების განხორციელების ხარჯი არ გაითვალისწინება, თუ დეკლარანტი წარადგენს ამ ხარჯის დამადასტურებელ შესაბამის დოკუმენტს. ამასთანავე, ამ საქონლის დასაწყობებისას ან/და მის მიმართ დასაშვები ქმედებების განხორციელებისას გამოყენებული უცხოური საქონლის საბაჟო ღირებულება, რაოდენობა, სახეობა და წარმოშობა გაითვალისწინება იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშებისას.

2. თუ ამ კოდექსის 116-ე მუხლით გათვალისწინებული საქონლის მიმართ დასაშვები ქმედებების განხორციელების შედეგად იცვლება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საბაჟო პროცედურაში მოქცეული საქონლის სეს ესნ-ის კოდი, დეკლარანტის მოთხოვნით ამ საქონლისთვის გამოიყენება თავდაპირველი სეს ესნ-ის კოდი.

3. თუ საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებულ გადამუშავებულ პროდუქტზე, დეკლარანტის მოთხოვნით ეს საბაჟო ვალდებულება განისაზღვრება ამ საქონლის შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცევის დეკლარაციის რეგისტრაციის მომენტში, აღნიშნული საქონლის სეს ესნ-ის კოდის, რაოდენობის, სახეობისა და წარმოშობის საფუძველზე.

4. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევებში სავაჭრო პოლიტიკის ღონისძიებების განხორციელებისთვის ან საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სხვა მოთხოვნებისთვის თავის არიდების გამოსარიცხად იმპორტის გადასახადის ოდენობა, დეკლარანტის შესაბამისი მოთხოვნის გარეშე, გაანგარიშდება ამ მუხლის მე-2 ან მე-3 ნაწილით დადგენილი წესით.

5. თუ საბაჟო ვალდებულება წარმოიშობა გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებულ საქონელზე ან ამ კოდექსის 153-ე მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ შემცვლელ საქონელზე, ეს საბაჟო ვალდებულება განისაზღვრება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ განხორციელებული საქონლის გადამუშავების ოპერაციის ღირებულების საფუძველზე.

6. ამ კოდექსის 49-ე მუხლის შესაბამისად წარმოშობილი საბაჟო ვალდებულების განსაზღვრისას გაითვალისწინება საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებით, საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობით, საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით ან ამ კოდექსის 107-ე−109-ე მუხლებით დადგენილი საქონლის შეღავათიანი დაბეგვრის რეჟიმი.

 

თავი VIII. იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველყოფის გარანტია

 

მუხლი 55. ზოგადი დებულებები

1. პირმა, რომელსაც წარმოეშვა ან შეიძლება წარმოეშვას იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულება, უნდა წარადგინოს იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველყოფის გარანტია (შემდგომ − გარანტია), თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია ამ პირის ნაცვლად სხვა პირს მისცეს უფლება, წარადგინოს გარანტია.

2. საბაჟო ორგანომ შეიძლება ამ კოდექსის 59-ე მუხლის გათვალისწინებით, ერთ კონკრეტულ საბაჟო დეკლარაციასთან ან კონკრეტულ საქონელთან დაკავშირებით მოითხოვოს მხოლოდ ერთი გარანტიის წარდგენა. კონკრეტულ საბაჟო დეკლარაციასთან დაკავშირებით წარდგენილი გარანტიით უნდა დაიფაროს იმ იმპორტის გადასახდელის ოდენობა, რომლის გადახდის ვალდებულებაც წარმოიშობა ამ საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებულ ან გაშვებულ საქონელთან დაკავშირებით, მიუხედავად იმისა, სწორად არის თუ არა შედგენილი აღნიშნული საბაჟო დეკლარაცია.

3. თუ გარანტია გაუქმებული არ არის, ის შეიძლება გამოყენებულ იქნეს საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელების შედეგად წარმოშობილი საბაჟო ვალდებულების შესასრულებლად.

4. საბაჟო ორგანომ შეიძლება ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე, ამ კოდექსის 59-ე მუხლის შესაბამისად მისცეს უფლება, წარადგინოს საერთო გარანტია ორ ან მეტ ისეთ ოპერაციაზე, საბაჟო დეკლარაციაზე ან საბაჟო პროცედურაზე, რომელთა მიმართაც წარმოიშვა ან შეიძლება წარმოიშვას იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულება.

5. გარანტიის წარდგენა საჭირო არ არის სახელმწიფო ხელისუფლების ორგანოს ან მუნიციპალიტეტის ორგანოს მიერ იმ საქმიანობის ან ოპერაციის განხორციელებისთვის, რომელსაც ის საჯარო უფლებამოსილების ფარგლებში ახორციელებს.

6. გარანტიის წარდგენა არ ხდება, თუ საქონელი გადაადგილდება:

ა) საჰაერო ან საზღვაო სატრანსპორტო საშუალებით;

ბ) მილსადენით ან ელექტროგადამცემი ხაზით;

გ) სარკინიგზო სატრანსპორტო საშუალებით.

7. სხვა შემთხვევები, როდესაც გარანტიის წარდგენა არ მოითხოვება, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2020 წლის 15 ივლისის კანონი №7006 – ვებგვერდი, 28.07.2020წ.

 

მუხლი 56. საგარანტიო თანხის ოდენობის განსაზღვრა

1. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნების შესაბამისად გარანტიის წარდგენა სავალდებულოა, საბაჟო ორგანო განსაზღვრავს საგარანტიო თანხის ოდენობას, რომელიც ეკვივალენტურია:

ა) იმ იმპორტის გადასახდელის ზუსტი თანხისა, რომლის გადახდის ვალდებულებაც წარმოშობილია ან შეიძლება წარმოიშვას, თუ გარანტიის წარდგენის მოთხოვნის მომენტში ამ თანხის განსაზღვრა შესაძლებელია;

ბ) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით განსაზღვრული საგარანტიო თანხისა, თუ იმპორტის გადასახდელის ზუსტი თანხის განსაზღვრა შეუძლებელია.

2. თუ საერთო გარანტიის წარდგენა ხდება იმ იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველსაყოფად, რომლის გადახდის ვალდებულება წარმოშობილია ან შეიძლება წარმოიშვას და რომლის ოდენობა დროთა განმავლობაში იცვლება, ამ კოდექსის 59-ე მუხლის გათვალისწინებით, საერთო გარანტიის თანხა განისაზღვრება იმ ოდენობით, რომელიც ნებისმიერ მომენტში უზრუნველყოფს იმპორტის გადასახდელის დაფარვას.

 

მუხლი 57. არასავალდებულო გარანტია

თუ გარანტიის წარდგენა სავალდებულო არ არის, მაგრამ საბაჟო ორგანო მიიჩნევს, რომ პირი კუთვნილ იმპორტის გადასახდელს დადგენილ ვადაში არ გადაიხდის, საბაჟო ორგანომ უნდა მოითხოვოს გარანტიის წარდგენა. ასეთ შემთხვევაში გარანტიის ოდენობა ამ კოდექსის 56-ე მუხლით გათვალისწინებულ საგარანტიო თანხის ოდენობას არ უნდა აღემატებოდეს.

 

მუხლი 58. გარანტიის სახეები

1. საბაჟო ორგანოს წარედგინება შემდეგი გარანტიები:

ა) საბანკო გარანტია;

ბ) დაზღვევის პოლისი;

გ) დეპოზიტი;

დ) თავდებობა, გარდა ამ ნაწილის „ა“ და „ბ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული გარანტიებისა;

ე) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული სხვა გარანტია.

2. პირს უფლება აქვს, წარადგინოს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ნებისმიერი გარანტია.

3. საბაჟო ორგანოს შეუძლია მოითხოვოს წარდგენილი გარანტიის შეცვლა, თუ წარდგენილი გარანტია საბაჟო პროცედურის სათანადოდ განხორციელებისთვის შესაბამისი არ არის. საბაჟო ორგანოს შეუძლია გარანტიის წარმდგენს მოსთხოვოს, არ შეცვალოს წარდგენილი გარანტია განსაზღვრული პერიოდის განმავლობაში.

4. გარანტიის დეპოზიტის სახით წარდგენის შემთხვევაში ამ დეპოზიტთან დაკავშირებით საბაჟო ორგანო სარგებელს არ იხდის.

5. გარანტიის წარდგენისა და მისი მონიტორინგის წესები, აგრეთვე გარანტიის მოქმედების ვადა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 59. საერთო გარანტია

1. საერთო გარანტიის წარდგენის უფლება უნდა მიეცეს იმ პირს, რომელიც აკმაყოფილებს ყველა შემდეგ პირობას:

ა) იგი არის საქართველოში დაფუძნებული პირი;

ბ) იგი აკმაყოფილებს ამ კოდექსის 26-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ კრიტერიუმებს;

გ) იგი მუდმივად სარგებლობს საბაჟო პროცედურით, ან აქვს საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვა, ან აკმაყოფილებს ამ კოდექსის 26-ე მუხლის პირველი ნაწილის „დ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ კრიტერიუმებს.

2. თუ საერთო გარანტიის წარდგენა ხდება იმ იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველსაყოფად, რომლის გადახდის ვალდებულება შეიძლება წარმოიშვას, პირს უფლება აქვს, საერთო გარანტია შემცირებული ოდენობით წარადგინოს ან გათავისუფლდეს საერთო გარანტიის წარდგენის ვალდებულებისგან, თუ იგი აკმაყოფილებს ამ კოდექსის 26-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულ კრიტერიუმებს.

3. თუ საერთო გარანტიის წარდგენა ხდება იმ იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველსაყოფად, რომლის გადახდის ვალდებულება შეიძლება წარმოიშვას, საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებულ ავტორიზებულ ეკონომიკურ ოპერატორს მისი განცხადების საფუძველზე უნდა მიეცეს საერთო გარანტიის შემცირებული ოდენობით წარდგენის უფლება. ამ შემთხვევაში მიიჩნევა, რომ საერთო გარანტია სრული ოდენობითაა წარდგენილი.

4. საერთო გარანტიის ოდენობა, მისი შემცირების ან მისი წარდგენის ვალდებულებისგან გათავისუფლების წესი და პირობები, აგრეთვე საერთო გარანტიის გამოყენებასთან დაკავშირებული დროებითი აკრძალვის შემოღებისა და გაუქმების წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 60. გარანტიის შეცვლა ან დამატებითი გარანტიის წარდგენა

თუ საბაჟო ორგანო დაადგენს, რომ წარდგენილი გარანტიის საგარანტიო თანხა არასაკმარისია ან ეს გარანტია დადგენილ ვადაში ვეღარ უზრუნველყოფს იმპორტის გადასახდელის გადახდის წარმოსაშობი ვალდებულების შესრულებას, საბაჟო ორგანო ვალდებულია ამ კოდექსის 55-ე მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ პირს მოსთხოვოს წარდგენილი გარანტიის ახალი გარანტიით შეცვლა ან დამატებითი გარანტიის წარდგენა.

 

მუხლი 61. გარანტიის გაუქმება

1. თუ იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულება არ წარმოიშვა ან შესრულდა, ან შეწყდა ამ ვალდებულების წარმოშობის საფუძველი, წარდგენილი გარანტია უქმდება.

2. თუ იმპორტის გადასახდელი ნაწილობრივ გადახდილია ან შეიძლება წარმოიშვას იმპორტის გადასახდელის მხოლოდ ნაწილის გადახდის ვალდებულება, შესაბამისი პირის განცხადების საფუძველზე უქმდება წარდგენილი გარანტიის საგარანტიო თანხის შესაბამისი ნაწილი.

 

თავი IX. საბაჟო ვალდებულების შესრულება

 

მუხლი 62. საბაჟო ვალდებულების შესრულება

1. საბაჟო ვალდებულების შესრულება ნიშნავს ვალდებული პირის მიერ იმპორტის გადასახადის გადახდას.

2. საბაჟო ვალდებულება შესრულებულად მიიჩნევა:

ა) საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევაში გადასახადის გადამხდელის პირადი აღრიცხვის ბარათზე არსებული გადასახადის ზედმეტად გადახდილი თანხის გამოყენებით (ჩათვლით);

ბ) თუ განხორციელდა საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის დარღვევისთვის სისხლის სამართლის საქმეზე სასჯელის სახით საქონლის უსასყიდლოდ ჩამორთმევა;

გ) თუ განხორციელდა ამ კოდექსით გათვალისწინებული საქონლის განკარგვის ღონისძიება;

გ1) ამ კოდექსის 70-ე მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში, თუ საქონლის მფლობელმა საბაჟო ორგანოს წარუდგინა საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის განადგურების უტყუარი მტკიცებულებები საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესის შესაბამისად;

დ) თუ საქონელი განადგურდა ამ კოდექსით გათვალისწინებული დაუძლეველი ძალის მოქმედების შედეგად;

ე) თუ ის წარმოიშვა ამ კოდექსის 49-ე მუხლის შესაბამისად და საბაჟო ორგანო დარწმუნდა, რომ შესაბამისი საქონელი მოხმარებული ან გამოყენებული არ იქნა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე და გატანილია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან;

ვ) იმ საბაჟო დეკლარაციის გაუქმებით, რომლითაც წარმოიშვა იმპორტის გადასახადის გადახდის ვალდებულება.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 63. იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშება და გადახდის წესი

1. საბაჟო ორგანო იმპორტის გადასახადით დაბეგვრის ობიექტის, მისი განაკვეთისა და კანონით დადგენილი შეღავათის გათვალისწინებით გაიანგარიშებს გადასახდელი იმპორტის გადასახადის ოდენობას, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. საბაჟო ორგანომ შეიძლება მიიღოს დეკლარანტის მიერ გაანგარიშებული იმპორტის გადასახადის ოდენობა, გარდა ამ კოდექსის 30-ე მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევისა.

3. იმპორტის გადასახადი გადაიხდება საქართველოს ეროვნული ვალუტით – ლარით, ნაღდი ან უნაღდო ანგარიშსწორებით, საბანკო დაწესებულების მეშვეობით, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

4. (ამოღებულია - 05.04.2023, №2767).

5. ვალდებული პირის საბაჟო ვალდებულება შეიძლება შეასრულოს მესამე პირმა.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 64. საბაჟო ვალდებულების შესახებ შეტყობინება

თუ საბაჟო ვალდებულების წარმოშობა დაკავშირებული არ არის საბაჟო დეკლარაციის წარდგენასთან, საბაჟო ორგანო ვალდებულ პირს უგზავნის საგადასახადო მოთხოვნას.

 

მუხლი 65. იმპორტის გადასახადის გადახდის ვადა

1. თუ საბაჟო ვალდებულების წარმოშობის საფუძველია საბაჟო დეკლარაციის წარდგენა, იმპორტის გადასახადი გადახდილი უნდა იქნეს შესაბამისი საქონლის გაშვებიდან არაუგვიანეს 5 დღისა.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით შეიძლება შემცირდეს ან გაიზარდოს არაუმეტეს 45 დღემდე.

3. იმპორტის გადასახადის გადახდის გარეშე საქონლის გაშვებისთვის აუცილებელი გარანტიის წარდგენის შემთხვევები და წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

4. დროებით შემოტანის პროცედურაში იმპორტის გადასახადისგან ნაწილობრივ გათავისუფლებით მოქცეულ საქონელზე კუთვნილი იმპორტის გადასახადი გადახდილი უნდა იქნეს არაუგვიანეს ყოველი თვის მომდევნო თვის 15 რიცხვისა, ხოლო ბოლო გადახდა უნდა განხორციელდეს დროებით შემოტანის პროცედურის დასრულების დღეს. დეკლარანტს უფლება აქვს, მთელი გადასახდელი თანხა ერთდროულად გადაიხადოს.

 

წიგნი IV

საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა

 

თავი X. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაცია

 

მუხლი 66. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა

1. საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანამდე საბაჟო ორგანოს უნდა წარედგინოს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაცია.

2. ზოგად დეკლარირებას არ ექვემდებარება:

ა) მილსადენით ან ელექტროგადამცემი ხაზით საქართველოს საბაჟო საზღვარზე გადაადგილებული საქონელი;

ბ) საჰაერო ან საზღვაო სატრანსპორტო საშუალება და ამ სატრანსპორტო საშუალებით საქართველოს ტერიტორიული წყლების ან საქართველოს საჰაერო სივრცის გავლით, გაჩერების გარეშე გადაზიდული საქონელი;

გ) საქონელი, რომელზედაც წარდგენილია საბაჟო დეკლარაცია;

დ) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული საქონელი.

3. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაცია გადამზიდავმა უნდა წარადგინოს. გადამზიდავის ვალდებულების მიუხედავად, საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაცია შეიძლება წარადგინოს იმპორტიორმა, ტვირთის მიმღებმა ან სხვა პირმა, რომლის სახელითაც მოქმედებს გადამზიდავი, ან ნებისმიერმა სხვა პირმა, რომელსაც შეუძლია ამ საქონლის საბაჟო გამშვებ პუნქტში წარდგენა ან რომელმაც წარადგინა იგი აღნიშნულ პუნქტში.

4. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაცია უნდა შეიცავდეს იმ მონაცემებს, რომლებიც დაცულობისა და უსაფრთხოების მიზნით რისკის ანალიზისთვისაა საჭირო.

5. თუ ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული მონაცემების ამავე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული პირებისგან მიღება შეუძლებელია, საბაჟო ორგანოს შეუძლია ეს მონაცემები მოსთხოვოს სხვა პირს, რომელსაც აქვს მათი გაცემის უფლება.

6. საბაჟო ორგანომ შეიძლება დაუშვას საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის შესავსებად სავაჭრო, საპორტო ან სატრანსპორტო საინფორმაციო სისტემის გამოყენება, თუ ეს სისტემა შეიცავს ამ დეკლარაციისთვის საჭირო მონაცემებს და ეს მონაცემები ხელმისაწვდომია აღნიშნული დეკლარაციის წარდგენისთვის დადგენილ პერიოდში.

7. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის ნაცვლად შეიძლება წარდგენილ იქნეს შეტყობინება, თუ საბაჟო ორგანოსთვის ხელმისაწვდომია ზოგად დეკლარირებასთან დაკავშირებული შესაბამისი მონაცემები, რომლებიც ზოგადი დეკლარირების განმახორციელებელი პირის კომპიუტერულ სისტემაშია განთავსებული.

8. საბაჟო გამშვებ პუნქტზე საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის ან ამ მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებული შეტყობინების საფუძველზე დაცულობისა და უსაფრთხოების მიზნით რისკის ანალიზის ვადა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით. რისკის ანალიზის შედეგების საფუძველზე მიღებული უნდა იქნეს შესაბამისი ზომები.

9. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის წესი და ვადა, შემთხვევები, როდესაც საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა არ ხდება, აგრეთვე დეკლარირებისთვის საჭირო მონაცემების სხვა პირებისთვის მოთხოვნის წესი და შემთხვევები და აღნიშნული პირების ჩამონათვალი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 67. საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა ან მისი ბათილად ცნობა

1. საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს უფლება, წარდგენილ საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაში შეიტანოს ცვლილება.

2. საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა დაუშვებელია, თუ:

ა) საბაჟო ორგანომ საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარმდგენს შეატყობინა ამ დეკლარაციით დეკლარირებული საქონლის შემოწმების განზრახვის შესახებ;

ბ) საბაჟო ორგანომ დაადგინა დეკლარირებული მონაცემების მცდარობა;

გ) საქონელი წარედგინა საბაჟო ორგანოს.

3. თუ საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციით დეკლარირებული საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილი არ იქნა, საბაჟო ორგანომ ეს დეკლარაცია ბათილად უნდა ცნოს:

ა) დეკლარანტის მიერ შესაბამისი განცხადების წარდგენისთანავე;

ბ) ამ დეკლარაციის წარდგენიდან 200 დღის გასვლის შემდეგ.

4. საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაში ცვლილების შეტანისა და მისი ბათილად ცნობის წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 68. საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის ნაცვლად საბაჟო დეკლარაციის წარდგენა

საბაჟო ორგანომ შეიძლება არ მოითხოვოს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა, თუ:

ა) ამ დეკლარაციით დასადეკლარირებელ საქონელზე ამავე დეკლარაციის წარდგენის ვადის ამოწურვამდე წარდგენილ იქნა საბაჟო დეკლარაცია. ამ შემთხვევაში საბაჟო დეკლარაცია სულ მცირე უნდა შეიცავდეს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციისთვის საჭირო მონაცემებს. საბაჟო დეკლარაციას ამ კოდექსის 89-ე მუხლის შესაბამისად რეგისტრაციამდე აქვს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის სტატუსი;

ბ) ამ დეკლარაციით დასადეკლარირებელ საქონელზე ამავე დეკლარაციის წარდგენის ვადის ამოწურვამდე წარდგენილ იქნა დროებით შენახვის დეკლარაცია. ამ შემთხვევაში დროებით შენახვის დეკლარაცია უნდა შეიცავდეს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციისთვის საჭირო მონაცემებს. დროებით შენახვის დეკლარაციას დეკლარირებული საქონლის ამ კოდექსის 73-ე მუხლის შესაბამისად საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენამდე აქვს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის სტატუსი.

 

თავი XI. საქონლის შემოტანა და დროებით შენახვა

 

მუხლი 69. საზღვაო ან საჰაერო ხომალდის შემოსვლის შესახებ შეტყობინება

1. იმ საზღვაო ან საჰაერო ხომალდის ოპერატორმა, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოდის, საბაჟო ორგანოს ამ ხომალდის შემოსვლის შესახებ უნდა შეატყობინოს მისი შემოსვლისთანავე. თუ საზღვაო ან საჰაერო ხომალდის შემოსვლის შესახებ ინფორმაცია საბაჟო ორგანოსთვის ხელმისაწვდომია, მან შეიძლება არ მოითხოვოს ამ ინფორმაციის შეტყობინება.

2. საზღვაო ან საჰაერო ხომალდის შემოსვლის შესახებ შესატყობინებლად საბაჟო ორგანოს თანხმობით შეიძლება გამოყენებულ იქნეს პორტის ან აეროპორტის შესაბამისი სისტემა ან ინფორმაციის გადაცემის სხვა საშუალება.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული ინფორმაციის შეტყობინების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 70. საბაჟო ზედამხედველობა

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილი საქონელი შემოტანისთანავე ექვემდებარება საბაჟო ზედამხედველობას და შეიძლება დაექვემდებაროს საბაჟო კონტროლის პროცედურებს. საჭიროების შემთხვევაში ეს საქონელი ექვემდებარება ისეთ აკრძალვებსა და შეზღუდვებს, რომლებიც, სხვა დანარჩენთან ერთად, ეფუძნება საზოგადოებრივი უსაფრთხოების, ეროვნული ინტერესებისა და საზოგადოებრივი ზნეობის დაცვის, ადამიანის ან ცხოველის ჯანმრთელობის ან მცენარის სიჯანსაღისა და სიცოცხლის დაცვის, ხელოვნების ნიმუშისა და ისტორიული და არქეოლოგიური ღირებულების მქონე ეროვნული სიმდიდრის დაცვისა და ეკონომიკურ საქმიანობაში გამოყენებული ქონების დაცვის აუცილებლობას, პრეკურსორის, ფსიქოტროპული ნივთიერებისა და ფსიქოაქტიური ნივთიერების, ინტელექტუალური საკუთრების უფლების დამრღვევი საქონლისა და ფულადი სახსრების კონტროლის ჩათვლით. საჭიროების შემთხვევაში, აღნიშნული საქონელი ექვემდებარება აგრეთვე თევზსარეწების კონსერვაციისა და მართვის ღონისძიებებს და ეკონომიკური პოლიტიკის სხვა ღონისძიებებს.

2. საქონელი მისი საბაჟო სტატუსის განსაზღვრამდე საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ რჩება და საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე მისი საბაჟო ზედამხედველობიდან გატანა ან განკარგვა არ შეიძლება. ამ კოდექსის 141-ე მუხლის შესაბამისად, საქართველოს საქონელი მისი საბაჟო სტატუსის განსაზღვრის შემდეგ საბაჟო ზედამხედველობას არ ექვემდებარება. უცხოური საქონელი მისი საბაჟო სტატუსის შეცვლამდე, საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე ან ამ კოდექსის XV თავის შესაბამისად განკარგვამდე საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ უნდა დარჩეს.

3. საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის მფლობელი საბაჟო ორგანოს თანხმობით ნებისმიერ დროს ამოწმებს საქონელს და იღებს მის სინჯს ან/და ნიმუშს, მათ შორის, საქონლის კლასიფიკაციისთვის, მისი საბაჟო ღირებულების ან საბაჟო სტატუსის განსაზღვრისთვის.

4. თუ საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონელი განადგურდა ან დაზიანდა, საქონლის მფლობელი ვალდებულია საბაჟო ორგანოს დაუყოვნებლივ აცნობოს ამის შესახებ და წარუდგინოს საქონლის განადგურების ან დაზიანების უტყუარი მტკიცებულებები. სხვა შემთხვევაში ეს საქონელი საბაჟო ზედამხედველობიდან უკანონოდ გატანილად მიიჩნევა. ამ ნაწილის გამოყენების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

5. ტრანზიტის პროცედურაში მოქცეულ საქონელზე, რომელიც დანიშნულების საბაჟო ორგანოს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე წარედგინა, ვრცელდება ამ კოდექსის 74-ე−78-ე მუხლები.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 71. საქონლის განსაზღვრულ ადგილზე გადაზიდვა/გადატანა

1. საბაჟო ორგანომ შეიძლება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილი საქონლისთვის განსაზღვროს საბაჟო მარშრუტი ან/და დაადგინოს ვადა, რომლის განმავლობაშიც ეს საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე უნდა გადაადგილდეს. ამ შემთხვევაში საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო მარშრუტითა და დადგენილ ვადაში გადაზიდვის/გადატანის ვალდებულება ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემომტან პირს ეკისრება.

2. ნებისმიერ პირს, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქონლის შემოტანის შემდეგ იღებს მისი გადაზიდვის პასუხისმგებლობას, ეკისრება ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ვალდებულება.

3. საქონელი, რომელიც ჯერ კიდევ უცხო ქვეყნის საბაჟო ტერიტორიაზე იმყოფება და საქართველოსა და ამ უცხო ქვეყანას შორის გაფორმებული საერთაშორისო ხელშეკრულების საფუძველზე შეიძლება დაექვემდებაროს საქართველოს საბაჟო ორგანოს კონტროლს, საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილ საქონლად მიიჩნევა.

4. თუ სასაზღვრო ზონაში მილსადენით ან ელექტროგადამცემი ხაზით ტრანსპორტირებულ საქონელთან, მცირე ეკონომიკური მნიშვნელობის (ღირებულების) წერილის, ღია ბარათის, ბეჭდვითი მასალის და მათი ელექტრონული ეკვივალენტის გადაზიდვასთან ან მგზავრის მიერ გადაადგილებულ საქონელთან მიმართებით საბაჟო ზედამხედველობასა და საბაჟო კონტროლს საფრთხე არ ექმნება, შეიძლება გამოყენებულ იქნეს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული წესისგან განსხვავებული, საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესი.

5. ამ მუხლის პირველი ნაწილი არ ვრცელდება იმ საზღვაო და საჰაერო ხომალდებზე, რომლებიც საქართველოს ტერიტორიული წყლების ან საქართველოს საჰაერო სივრცის გავლით, გაჩერების გარეშე გადაადგილდებიან, და ამ ხომალდებით გადაზიდულ საქონელზე.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 72. დაუძლეველი ძალის მოქმედების დროს განსახორციელებელი ღონისძიებები

1. დაუძლეველ ძალად მიიჩნევა ისეთი საგანგებო ან განსაკუთრებული გარემოება, რომელიც შეუძლებელს ხდის ამ კოდექსით გათვალისწინებულ ვალდებულებათა შესრულებას და რომლის დადგომა დამოკიდებული არ არის პირის ნებაზე, მათ შორის:

ა) სტიქიური უბედურება (მიწისძვრა, წყალდიდობა, მეწყერი, ზვავი, ხანძარი და სხვა);

ბ) საგარეო ვაჭრობის შეზღუდვა, საგანგებო ან საომარი მდგომარეობის გამოცხადება, სახელმწიფო ორგანოს სხვა გადაწყვეტილება;

გ) მასობრივი არეულობა ან გაფიცვა.

2. პირმა, რომელიც დაუძლეველი ძალის მოქმედების შედეგად ვერ ასრულებს ამ კოდექსის 71-ე მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ ვალდებულებას, პირველი შესაძლებლობისთანავე უნდა აცნობოს საბაჟო ორგანოს ამ გარემოებისა და საქონლის ზუსტი ადგილმდებარეობის (გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საქონელი სრულად განადგურდა) შესახებ და იმოქმედოს საბაჟო ორგანოს მითითების შესაბამისად.

3. თუ ამ კოდექსის 71-ე მუხლის მე-5 ნაწილით გათვალისწინებული საზღვაო ან საჰაერო ხომალდი დაუძლეველი ძალის მოქმედების შედეგად იძულებულია გაჩერდეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მდებარე პორტში ან აეროპორტში და ვერ სრულდება იმავე მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ვალდებულება, ამ ხომალდის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემომყვანმა პირმა ან მისი სახელით მოქმედმა ნებისმიერმა პირმა ამის შესახებ დაუყოვნებლივ უნდა აცნობოს საბაჟო ორგანოს.

4. საბაჟო ორგანომ უნდა მიიღოს ზომები ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებულ საქონელზე, ამავე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულ საზღვაო ან საჰაერო ხომალდსა და ამ ხომალდით გადაზიდულ საქონელზე საბაჟო ზედამხედველობის განსახორციელებლად. საჭიროების შემთხვევაში უზრუნველყოფილი უნდა იქნეს ამ საქონლის ან/და ამ ხომალდის შესაბამის საბაჟო კონტროლის ზონაში ან საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ ან მასთან შეთანხმებულ ნებისმიერ სხვა ადგილზე გადაზიდვა.

 

მუხლი 73. საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენა

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილი საქონელი საბაჟო გამშვებ პუნქტში ან საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ ან მასთან შეთანხმებულ ნებისმიერ სხვა ადგილზე შემოსვლისთანავე, დაუყოვნებლივ საბაჟო ორგანოს უნდა წარუდგინოს:

ა) პირმა, რომელმაც საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოიტანა;

ბ) პირმა, რომელიცსაქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქონლის შემომტანი პირის სახელით ან დავალებით მოქმედებს;

გ) პირმა, რომელმაც საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის შემდეგ აიღო მისი გადაზიდვის პასუხისმგებლობა.

2. საქონელი, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საზღვაო ან საჰაერო გზით შემოიტანება და რომელიც არ გადმოიტვირთება და რჩება იმავე სატრანსპორტო საშუალების ბორტზე, საბაჟო ორგანოს უნდა წარედგინოს მხოლოდ იმ პორტში ან აეროპორტში, სადაც მისი გადმოტვირთვა ან გადატვირთვა ხორციელდება. ამასთანავე, საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილი საქონელი, რომლის ჩამოტვირთვა და იმავე სატრანსპორტო საშუალებაში დატვირთვა ხდება სხვა საქონლის გადმოტვირთვის ან დატვირთვის უზრუნველსაყოფად, არ უნდა წარედგინოს საბაჟო ორგანოს აღნიშნულ პორტში ან აეროპორტში.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული პირის ვალდებულების მიუხედავად, მის ნაცვლად საბაჟო ორგანოს საქონელი შეიძლება წარუდგინოს:

ა) ნებისმიერმა პირმა, რომელიც საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენისას საქონელს საბაჟო პროცედურაში აქცევს ან საქონლის მიმართ რეექსპორტს იყენებს;

ბ) საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვის მქონე პირმა ან თავისუფალი ინდუსტრიული ზონის საწარმომ.

4. საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენისას პირმა უნდა მიუთითოს ამ საქონელზე წარდგენილ საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაზე, ხოლო ამ კოდექსის 68-ე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევაში − საბაჟო დეკლარაციაზე ან დროებით შენახვის საბაჟო დეკლარაციაზე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა სავალდებულო არ არის.

5. თუ საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა სავალდებულოა და საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილ საქონელზე ეს დეკლარაცია წინასწარ წარდგენილი არ არის, ამ კოდექსის 66-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულმა რომელიმე პირმა იმავე მუხლის მე-5 ნაწილის გათვალისწინებით დაუყოვნებლივ უნდა წარადგინოს საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაცია ან მის ნაცვლად − საბაჟო დეკლარაცია ან დროებით შენახვის დეკლარაცია.

6. თუ სასაზღვრო ზონაში მილსადენით ან ელექტროგადამცემი ხაზით ტრანსპორტირებულ საქონელთან, მცირე ეკონომიკური მნიშვნელობის წერილის, ღია ბარათის, ბეჭდვითი მასალის და მათი ელექტრონული ეკვივალენტის გადაზიდვასთან ან მგზავრის მიერ გადაადგილებულ საქონელთან მიმართებით საბაჟო ზედამხედველობასა და საბაჟო კონტროლს საფრთხე არ ექმნება, შეიძლება გამოყენებულ იქნეს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული წესისგან განსხვავებული წესი.

7. საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილი საქონელი საბაჟო ორგანოს ნებართვის გარეშე არ უნდა გადაადგილდეს მისი წარდგენის ადგილიდან.

8. საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენისა და მისი წარდგენის სხვა ადგილის საბაჟო ორგანოსთან შეთანხმების წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 74. საქონლის გადმოტვირთვა და გახსნა

1. საქონელი მისი გადამზიდავი სატრანსპორტო საშუალებიდან უნდა გადმოიტვირთოს ან გადაიტვირთოს მხოლოდ საბაჟო ორგანოს თანხმობით, ამ ორგანოს მიერ განსაზღვრულ ან მასთან შეთანხმებულ ადგილზე. ამასთანავე, საბაჟო ორგანოს თანხმობა არ მოითხოვება გარდაუვალი საფრთხის არსებობის შემთხვევაში, როდესაც აუცილებელია მთლიანი საქონლის ან მისი ნაწილის დაუყოვნებლივ გადმოტვირთვა. ამ შემთხვევაში შესაბამისი გარემოების შესახებ საბაჟო ორგანოს დაუყოვნებლივ უნდა ეცნობოს.

2. საბაჟო ორგანოს ნებისმიერ დროს შეუძლია მოითხოვოს საქონლის გადმოტვირთვა და გახსნა მისი დათვალიერების, სინჯის ან/და ნიმუშის აღების ან ამ საქონლის გადამზიდავი სატრანსპორტო საშუალების დათვალიერების მიზნით. 

 

მუხლი 75. უცხოური საქონლის დროებით შენახვა და დროებით შენახვის დეკლარაცია

1. უცხოური საქონელი საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენისთანავე დროებით უნდა იქნეს შენახული.

2. საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილ უცხოურ საქონელზე წარდგენილი უნდა იქნეს დროებით შენახვის დეკლარაცია, რომელიც შეიცავს მისი დროებით შენახვისთვის აუცილებელ ყველა მონაცემს.

3. დროებით შენახულ საქონელთან დაკავშირებული დოკუმენტები უნდა წარედგინოს საბაჟო ორგანოს, თუ ეს გათვალისწინებულია საქართველოს კანონმდებლობით ან აუცილებელია საბაჟო კონტროლის განხორციელებისთვის.

4. ამ კოდექსის 73-ე მუხლის პირველი ან მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულმა პირმა დროებით შენახვის დეკლარაცია უნდა წარადგინოს არაუგვიანეს საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის მომენტისა.

5. დროებით შენახვის დეკლარაცია უნდა შეიცავდეს მითითებას საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენილ საქონელთან დაკავშირებულ საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაზე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენის ვალდებულება არ არსებობს ან ეს საქონელი უკვე იყო დროებით შენახული ან საბაჟო პროცედურაში მოქცეული და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან ჯერ არ არის გატანილი.

6. საბაჟო ორგანოს თანხმობით დროებით შენახვის დეკლარაცია შეიძლება წარდგენილ იქნეს შემდეგი ფორმით:

ა) შესაბამისი საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაზე მითითებით, თუ საბაჟო ორგანოსთვის დამატებით წარდგენილია დროებით შენახვის დეკლარაციისთვის აუცილებელი მონაცემები;

ბ) სატრანსპორტო დოკუმენტით, თუ იგი შეიცავს დროებით შენახვის დეკლარაციის შესაბამის მონაცემებს, მათ შორის, საქონლის შემოტანის ზოგად დეკლარაციაზე მითითებას.

7. საბაჟო ორგანომ შეიძლება დაუშვას დროებით შენახვის დეკლარაციის შესავსებად სავაჭრო, საპორტო ან სატრანსპორტო საინფორმაციო სისტემის გამოყენება, თუ ეს სისტემა შეიცავს ამ დეკლარაციისთვის საჭირო მონაცემებს და ეს მონაცემები ხელმისაწვდომია ამ მუხლის მე-4 ნაწილით დადგენილი მოთხოვნის შესაბამისად.

8. დროებით შენახვის დეკლარაცია მოწმდება ამ კოდექსის 96-ე−მე-100 მუხლების შესაბამისად.

9. დროებით შენახვის დეკლარაცია შეიძლება გამოყენებულ იქნეს ერთ-ერთი შემდეგი მიზნით:

ა) ამ კოდექსის 69-ე მუხლით გათვალისწინებული ინფორმაციის შეტყობინების მიზნით;

ბ) ამ კოდექსის 73-ე მუხლის შესაბამისად საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის მიზნით, თუ შესრულებულია იმავე მუხლით დადგენილი მოთხოვნები.

10. დროებით შენახვის დეკლარაციის წარდგენა არ მოითხოვება, თუ არაუგვიანეს საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის ვადისა ამ კოდექსის შესაბამისად საქონელს განესაზღვრა საქართველოს საქონლის სტატუსი.

11. საბაჟო ორგანომ უნდა შეინახოს დროებით შენახვის დეკლარაცია ან ხელი უნდა მიუწვდებოდეს მასზე, რათა შეამოწმოს, ამ დეკლარაციით დეკლარირებული საქონელი მოექცა თუ არა საბაჟო პროცედურაში ან განხორციელდა თუ არა მისი რეექსპორტი ამ კოდექსის 78-ე მუხლის შესაბამისად.

12. ამ მუხლის მიზნისთვის ტრანზიტის პროცედურაში მოქცეული უცხოური საქონლის დანიშნულების ადგილზე წარდგენისას ტრანზიტის ოპერაციისთვის წარდგენილი მონაცემები შეიძლება მიჩნეულ იქნეს დროებით შენახვის დეკლარაციად, თუ ისინი შეიცავს დროებით შენახვის დეკლარაციისთვის აუცილებელ ინფორმაციას.

 

მუხლი 76. დროებით შენახვის დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა ან მისი ბათილად ცნობა

1. საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს მისი განცხადების საფუძველზე უნდა მისცეს უფლება, წარდგენილ დროებით შენახვის დეკლარაციაში ცვლილება შეიტანოს.

2. დროებით შენახვის დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა დაუშვებელია, თუ:

ა) საბაჟო ორგანომ დროებით შენახვის დეკლარაციის წარმდგენს შეატყობინა ამ დეკლარაციით დეკლარირებული საქონლის შემოწმების განზრახვის შესახებ;

ბ) საბაჟო ორგანომ დაადგინა დეკლარირებული მონაცემების მცდარობა.

3. თუ დროებით შენახვის დეკლარაციით დეკლარირებული საქონელი საბაჟო ორგანოს არ წარედგინა, მან ეს დეკლარაცია ბათილად უნდა ცნოს:

ა) დეკლარანტის მიერ შესაბამისი განცხადების წარდგენისთანავე;

ბ) ამ დეკლარაციის წარდგენიდან 30 დღის გასვლის შემდეგ.

4. დროებით შენახული საქონლის გადაადგილების, დროებით შენახვის დეკლარაციის წარდგენის, მასში ცვლილების შეტანისა და მისი ბათილად ცნობის წესები, აგრეთვე საქონლის დროებით შენახვის სხვა ადგილის საბაჟო ორგანოსთან შეთანხმების პირობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 77. საქონლის დროებით შენახვასთან დაკავშირებული პირობები და მოვალეობები

1. დროებით შენახული საქონელი უნდა დასაწყობდეს მხოლოდ საბაჟო საწყობში ან საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ ან მასთან შეთანხმებულ შენახვის სხვა ადგილზე.

2. ამ კოდექსის 70-ე მუხლის მე-3 ნაწილის გათვალისწინებით, დროებით შენახული საქონლის მიმართ უნდა განხორციელდეს მხოლოდ ის ოპერაცია, რომელიც უზრუნველყოფს მის უცვლელ მდგომარეობაში (გარეგნული მხარის ან ტექნიკური მახასიათებლის შეუცვლელად) შენარჩუნებას. საქართველოს მთავრობას უფლება აქვს, დაადგინოს ამ ნაწილით გათვალისწინებული წესისგან განსხვავებული წესი.

3. იმ საბაჟო საწყობის ან საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული ან მასთან შეთანხმებული შენახვის სხვა ადგილის მფლობელი, სადაც დასაწყობებულია დროებით შენახული საქონელი, ვალდებულია:

ა) უზრუნველყოს, რომ დროებით შენახული საქონელი უკანონოდ არ იქნეს გატანილი საბაჟო ზედამხედველობიდან;

ბ) შეასრულოს დროებით შენახული საქონლის შენახვასთან დაკავშირებული ვალდებულებები.

4. თუ საქონლის დროებით შენახვის გაგრძელება შეუძლებელია, საბაჟო ორგანომ დაუყოვნებლივ უნდა მიიღოს ამ კოდექსის XV თავით გათვალისწინებული ზომები.

 

მუხლი 78. საქონლის დროებით შენახვის დასრულება

1. დროებით შენახული უცხოური საქონლის მიმართ საბაჟო პროცედურის განსაზღვრისთვის ან რეექსპორტის გამოყენებისთვის აუცილებელი საბაჟო ფორმალობა 30 დღეში უნდა განხორციელდეს.

2. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადა შეამციროს ან 60 დღით გაზარდოს.

3. საბაჟო საწყობში საქონლის დროებით შენახვის შემთხვევაში ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული ვადა 180 დღეა.

4. საქონელი, რომლის მიმართაც უკვე განსაზღვრულია საბაჟო პროცედურა, გარდა ექსპორტის პროცედურისა, შესაბამისი პირის მოთხოვნით საბაჟო საწყობში შეიძლება შენახულ იქნეს დროებით, არაუმეტეს 180 დღისა, ხოლო ექსპორტის პროცედურის შემთხვევაში − არაუმეტეს 120 დღისა.

5. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია გაზარდოს ამ მუხლის მე-3 და მე-4 ნაწილებით დადგენილი ვადები არაუმეტეს 180 დღით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 79. საბაჟო პროცედურის არჩევა

თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, დეკლარანტს შეუძლია აირჩიოს ნებისმიერი საბაჟო პროცედურა, რომელშიც მოაქცევს საქონელს ამ საბაჟო პროცედურის პირობების გათვალისწინებით, მიუხედავად აღნიშნული საქონლის მახასიათებლებისა, რაოდენობისა, წარმოშობის ქვეყნისა, დანიშნულებისა და სასაქონლო პარტიისა.

 

წიგნი V

საქონლის საბაჟო სტატუსი, საქონლის საბაჟო პროცედურაში მოქცევა, საბაჟო დეკლარაციის შემოწმება, საქონლის გაშვება და საბაჟო ორგანოს მიერ საქონლის განკარგვა

თავი XII. საქონლის საბაჟო სტატუსი

 

მუხლი 80. საქართველოს საქონლის საბაჟო სტატუსი

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე არსებული ნებისმიერი საქონელი საქართველოს საქონლად მიიჩნევა, ვიდრე არ დადგინდება მისი, როგორც უცხოური საქონლის, სტატუსი.

2. ცალკეულ შემთხვევებში, როდესაც ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი წესი არ გამოიყენება, ხდება საქონლისთვის საქართველოს საქონლის სტატუსის დადასტურება.

3. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევაში იმ საქონელს, რომელიც მთლიანად მიღებულია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე, არ აქვს საქართველოს საქონლის სტატუსი, თუ ის მიღებულია დროებით შენახული საქონლისგან ან ტრანზიტის, საბაჟო საწყობის, დროებით შემოტანის ან შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლისგან.

4. საქართველოს საქონლის საბაჟო სტატუსის მინიჭების, დადასტურებისა და შემოწმების წესები, აგრეთვე ცალკეული შემთხვევები, როდესაც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე არსებული საქონელი საქართველოს საქონლის სტატუსის მქონე საქონლად არ მიიჩნევა, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 81. საქართველოს საქონლის მიერ საბაჟო სტატუსის დაკარგვა

საქონელი კარგავს საქართველოს საქონლის სტატუსს და იძენს უცხოური საქონლის სტატუსს, თუ:

ა) ის გაიტანება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან;

ბ) ის ექცევა ტრანზიტის, საბაჟო საწყობის, თავისუფალი ზონის ან შიდა გადამუშავების პროცედურაში, თუ ეს დაშვებულია საქართველოს კანონმდებლობით;

გ) ის მოქცეულია საბაჟო პროცედურაში მიზნობრივი დანიშნულებით და შემდეგ გადაეცემა სახელმწიფოს ან ნადგურდება ისე, რომ რჩება ნარჩენი;

დ) საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაცია საქონლის გაშვების შემდეგ ბათილად იქნა ცნობილი;

ე) ამ კოდექსის 90-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ბ.ა“ ქვეპუნქტისა და 160-ე მუხლის მე-3 ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაციაში ცვლილება შეიტანება.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

თავი XIII. საქონლის საბაჟო პროცედურაში მოქცევა

 

მუხლი 82. საბაჟო დეკლარაცია და საქართველოს საქონლის მიმართ საბაჟო ზედამხედველობის განხორციელება

1. საქონელი, რომელიც განკუთვნილია საბაჟო პროცედურაში მოქცევისთვის, დეკლარირდება შესაბამისი საბაჟო პროცედურის საბაჟო დეკლარაციით.

2. ამ კოდექსის მე-9 მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებულისგან განსხვავებულ შემთხვევაში, რომელიც განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით, საბაჟო დეკლარაცია შეიძლება წარდგენილ იქნეს მონაცემთა დამუშავების ელექტრონული საშუალებისგან განსხვავებული საშუალებით, საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით.

3. ექსპორტის ან გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქართველოს საქონელი ექვემდებარება საბაჟო ზედამხედველობას ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე ან ამ საბაჟო დეკლარაციის ბათილად ცნობამდე.

4. საბაჟო დეკლარაციის წარდგენისა და რეგისტრაციის, საბაჟო დეკლარაციის თანხმლებ დოკუმენტთან საბაჟო ორგანოს დაშვების, საბაჟო დეკლარაციაში ცვლილების შეტანისა და მისი გაუქმების წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 83. საბაჟო ფორმალობების განხორციელების დრო და ადგილი 

1. საბაჟო ორგანომ საქონლის გაფორმების ადგილების, საბაჟო გამშვები პუნქტებისა და საბაჟო ორგანოს კომპეტენციისთვის მიკუთვნებული საბაჟო ფორმალობების განხორციელების ადგილების სამუშაო საათები ისე უნდა დაადგინოს, რომ საბაჟო პროცედურისა და საბაჟო პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადაზიდვის სახეობის გათვალისწინებით არ შეფერხდეს ან არ დაირღვეს საერთაშორისო გადაზიდვის ნაკადი.

2. საბაჟო ორგანოს მიერ საბაჟო ფორმალობების განხორციელების დრო და ადგილი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 84. სტანდარტული საბაჟო დეკლარაცია და მისი თანმხლები დოკუმენტები

1. სტანდარტული საბაჟო დეკლარაცია უნდა შეიცავდეს ყველა მონაცემს, რომლებიც საჭიროა იმ საბაჟო პროცედურის გამოსაყენებლად, რომელშიც ხდება შესაბამისი საქონლის დეკლარირება.

2. სტანდარტული საბაჟო დეკლარაციის თანმხლები ყველა დოკუმენტი, რომლებიც აუცილებელია იმ საბაჟო პროცედურის გამოსაყენებლად, რომელშიც ხდება შესაბამისი საქონლის დეკლარირება, უნდა ინახებოდეს დეკლარანტთან, ამასთანავე, ხელმისაწვდომი უნდა იყოს საბაჟო ორგანოსთვის სტანდარტული საბაჟო დეკლარაციის წარდგენის მომენტში. სტანდარტული საბაჟო დეკლარაციის მონაცემთა დამუშავების ელექტრონული საშუალებით წარდგენისას ან საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევაში არ მოითხოვება სტანდარტული საბაჟო დეკლარაციისთვის იმ დოკუმენტების დართვა, რომლებიც განსაზღვრულია აღნიშნული საბაჟო პროცედურის გამოყენებისთვის, თუ ისინი ელექტრონული ფორმით იქნა წარდგენილი. ეს დოკუმენტები უნდა ინახებოდეს დეკლარანტთან ამ კოდექსის 31-ე მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადით. მან მოთხოვნისთანავე უნდა წარუდგინოს ისინი საბაჟო ორგანოს.

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული სტანდარტული საბაჟო დეკლარაციის თანმხლები ნებისმიერი დოკუმენტი უნდა წარედგინოს საბაჟო ორგანოს, თუ ამას მოითხოვს საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობა ან ეს დოკუმენტი საჭიროა საბაჟო კონტროლის განსახორციელებლად.

4. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევაში პირს, რომელსაც საბაჟო ორგანომ შესაბამისი უფლებამოსილება მიანიჭა, შეუძლია შექმნას სტანდარტული საბაჟო დეკლარაციის თანმხლები დოკუმენტი.

 

მუხლი 85. გამარტივებული საბაჟო დეკლარაცია

1. პირმა საბაჟო ორგანოს თანხმობით საქონელი საბაჟო პროცედურაში შეიძლება მოაქციოს გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციის საფუძველზე, რომელიც სრულად არ შეიცავს ამ კოდექსის 84-ე მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ მონაცემებს ან რომელსაც სრულად არ ახლავს იმავე მუხლის მე-2 და მე-3 ნაწილებით გათვალისწინებული დოკუმენტები.

2. პირმა ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული გამარტივებული საბაჟო დეკლარაცია შეიძლება რეგულარულად წარადგინოს საბაჟო ორგანოს თანხმობით, რომელიც გაიცემა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული პირობების შესაბამისად.

 

მუხლი 86. დამატებითი საბაჟო დეკლარაცია

1. ამ კოდექსის 85-ე მუხლით გათვალისწინებული გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციის წარდგენის ან ამავე კოდექსის 94-ე მუხლის შესაბამისად საბაჟო დეკლარაციის დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვის ფორმით წარდგენის შემთხვევაში დეკლარანტმა საბაჟო ორგანოს საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ ვადაში უნდა წარუდგინოს დამატებითი საბაჟო დეკლარაცია, რომელიც შეიცავს შესაბამისი საბაჟო პროცედურის გამოყენებისთვის აუცილებელ ყველა მონაცემს.

2. ამ კოდექსის 85-ე მუხლით გათვალისწინებული გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციის წარდგენის შემთხვევაში ამ დეკლარაციის თანმხლები ყველა დოკუმენტი უნდა ინახებოდეს დეკლარანტთან, ამასთანავე, ხელმისაწვდომი უნდა იყოს საბაჟო ორგანოსთვის საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული ვადის განმავლობაში.

3. დამატებითი საბაჟო დეკლარაციის წარდგენა არ მოითხოვება:

ა) თუ საქონელი საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოექცა;

ბ) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ სხვა შემთხვევაში.

4. საბაჟო ორგანომ შეიძლება არ მოითხოვოს დამატებითი საბაჟო დეკლარაციის წარდგენა, თუ შესრულებულია ყველა შემდეგი პირობა:

ა) გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებული საქონლის ოდენობა და ღირებულება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილ მინიმალურ ზღვრებზე ნაკლებია;

ბ) გამარტივებული საბაჟო დეკლარაცია უკვე შეიცავს შესაბამისი საბაჟო პროცედურის გამოსაყენებლად საჭირო ყველა ინფორმაციას;

გ) გამარტივებული საბაჟო დეკლარაცია დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვის ფორმით არ არის წარდგენილი.

5. ამ კოდექსის 85-ე მუხლით გათვალისწინებული გამარტივებული საბაჟო დეკლარაცია ან ამავე კოდექსის 94-ე მუხლის შესაბამისად დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვის ფორმით წარდგენილი საბაჟო დეკლარაცია და დამატებითი საბაჟო დეკლარაცია მიიჩნევა ერთიან, განუყოფელ დოკუმენტად, რომელსაც იურიდიული ძალა ენიჭება გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციის ამ კოდექსის 89-ე მუხლის შესაბამისად რეგისტრაციის თარიღიდან, ხოლო დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვის შემთხვევაში − ამ მონაცემების ასახვის დასრულების დღიდან.

 

მუხლი 87. საბაჟო დეკლარაციის წარდგენა

1. ამ კოდექსის 86-ე მუხლის პირველი ნაწილის გათვალისწინებით, საბაჟო დეკლარაცია შეიძლება წარადგინოს პირმა, რომელსაც შეუძლია საბაჟო ორგანოსთვის საქონლის წარდგენა და იმ საბაჟო პროცედურის გამოსაყენებლად საჭირო ყველა ინფორმაციის მიწოდება, რომელშიც ხდება საქონლის დეკლარირება. ამასთანავე, საბაჟო დეკლარაცია უნდა წარადგინოს პირმა ან მისმა წარმომადგენელმა, თუ საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაცია კონკრეტული პირის ცალკეულ ვალდებულებებს წარმოშობს.

2. დეკლარანტი უნდა იყოს საქართველოში დაფუძნებული პირი, გარდა ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

3. საქართველოში დაფუძნების ვალდებულების შესრულება არ მოეთხოვება:

ა) პირს, რომელიც წარადგენს საქონლის ტრანზიტის ან დროებით შემოტანის პროცედურაში მოქცევის საბაჟო დეკლარაციას;

ბ) პირს, რომელიც საბაჟო ორგანოსთან შეთანხმებით არარეგულარულად წარადგენს საბაჟო დეკლარაციას, მათ შორის, შიდა გადამუშავების პროცედურის ან საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენებისას; 

გ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის მომიჯნავე უცხო ქვეყნის საბაჟო ტერიტორიაზე დაფუძნებულ პირს, რომელიც საქონელს წარადგენს უშუალოდ ამ ტერიტორიებს შორის არსებულ საბაჟო გამშვებ პუნქტში, იმ პირობით, რომ, ნაცვალგების პრინციპის გამოყენებით, მსგავსი შეღავათით სარგებლობს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე დაფუძნებული პირი.

 

მუხლი 88. საბაჟო დეკლარაციის წინასწარ წარდგენა

საბაჟო დეკლარაცია შეიძლება წინასწარ, საბაჟო ორგანოსთვის ამ დეკლარაციით დეკლარირებული საქონლის წარდგენამდე იქნეს წარდგენილი. თუ საბაჟო დეკლარაციის წინასწარ წარდგენის დღიდან 45 დღის განმავლობაში ეს საქონელი საბაჟო ორგანოს არ წარედგინა, მიიჩნევა, რომ საბაჟო დეკლარაცია არ იქნა წარდგენილი.

 

მუხლი 89. საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაცია

1. საბაჟო დეკლარაცია, რომელიც აკმაყოფილებს ამ თავით გათვალისწინებულ პირობებს, საბაჟო ორგანომ დაუყოვნებლივ უნდა დაარეგისტრიროს.

2. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, საბაჟო ორგანო საქონლის მიმართ იყენებს საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს მოქმედ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობას.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 90. რეგისტრირებულ საბაჟო დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა

1. დეკლარანტის განცხადების საფუძველზე შესაძლებელია რეგისტრირებულ საბაჟო დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა:

ა) საქონლის გაშვებამდე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც:

ა.ა) საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს შეატყობინა ამ დეკლარაციის შემოწმების განზრახვის შესახებ;

ა.ბ) საბაჟო ორგანომ დაადგინა ამ დეკლარაციაში არასწორი მონაცემის არსებობა;

ბ) საქონლის გაშვების შემდეგ:

ბ.ა) ამ კოდექსის 160-ე მუხლის მე-3 ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში, როდესაც თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული საქონლის ნაწილის რეექსპორტი ხორციელდება;

ბ.ბ) საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციიდან 3 წლის განმავლობაში, საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის განხორციელების შესახებ სასამართლოს ან საბაჟო ორგანოს შესაბამისი გადაწყვეტილების ჩაბარებამდე, რათა დეკლარანტმა შეასრულოს საქონლის შესაბამის საბაჟო პროცედურაში მოქცევასთან დაკავშირებული ვალდებულებები.

2. რეგისტრირებულ საბაჟო დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა შესაძლებელია საქონლის გაშვებამდე საბაჟო ორგანოს ინიციატივით, თუ დადგინდა ამ დეკლარაციაში არასწორი მონაცემის არსებობა.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 91. რეგისტრირებული საბაჟო დეკლარაციის გაუქმება

1. საბაჟო ორგანომ დეკლარანტის განცხადების საფუძველზე ბათილად უნდა ცნოს რეგისტრირებული საბაჟო დეკლარაცია, თუ შესრულებულია ერთ-ერთი შემდეგი პირობა:

ა) საბაჟო ორგანო დარწმუნდა, რომ შესაბამისი საქონელი დაუყოვნებლივ უნდა მოექცეს განცხადებულისგან განსხვავებულ საბაჟო პროცედურაში;

ბ) განსაკუთრებული გარემოებების გამო გაუმართლებელია საქონლის მიმართ განცხადებული საბაჟო პროცედურის გამოყენება.

2. თუ საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს შეატყობინა საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების განზრახვის შესახებ, ამ საბაჟო დეკლარაციის ბათილად ცნობის თაობაზე დეკლარანტის განცხადება არ მიიღება საქონლის შესწავლის დასრულებამდე.

3. დაუშვებელია საბაჟო დეკლარაციის ბათილად ცნობა შესაბამისი საქონლის გაშვების შემდეგ, გარდა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული შემთხვევებისა.

4. საქონლის გაშვების შემდეგ საბაჟო დეკლარაცია შეიძლება ძალადაკარგულად გამოცხადდეს:

ა) დეკლარანტის განცხადების საფუძველზე, თუ იგი წარადგენს მტკიცებულებებს, რომ გარკვეული გარემოებების დადგომის (მათ შორის, საქონლის განადგურების, დაზიანების ან გაფუჭების, ხელშეკრულების პირობების შეცვლის) გამო შეუძლებელია ამ საქონლის მიმართ განცხადებული საბაჟო პროცედურის გამოყენება;

ბ) იმ საქონლის მიზნობრივი დანიშნულების შეცვლისას (თავისუფალ მიმოქცევაში სხვა მიზნობრივი დანიშნულებით გაშვებისას), რომელიც მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში გაშვებულ იქნა თავისუფალ მიმოქცევაში იმპორტის გადასახდელისგან გათავისუფლების პირობით.

 

მუხლი 92. იმპორტის გადასახადის სხვადასხვა განაკვეთით დასაბეგრი საქონლისთვის საბაჟო დეკლარაციის გამარტივებულად შედგენა

1. დეკლარანტის განცხადების საფუძველზე, საბაჟო ორგანოს თანხმობით სასაქონლო პარტიისთვის იმპორტის გადასახადი შეიძლება გაანგარიშდეს მასში შემავალი სხვადასხვა საქონლისთვის განსაზღვრული იმპორტის გადასახადის უმაღლესი განაკვეთის საფუძველზე, თუ ეს სასაქონლო პარტია შედგება იმპორტის გადასახადის სხვადასხვა განაკვეთით დასაბეგრი საქონლისგან და სასაქონლო პარტიაზე საბაჟო დეკლარაციის შედგენა იმპორტის გადასახადის ოდენობის შეუსაბამო, დიდ დანახარჯებსა და ძალისხმევას მოითხოვს.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადის გაანგარიშების წესი არ გამოიყენება საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი აკრძალვებისადმი ან/და შეზღუდვებისადმი ან აქციზით დაბეგვრისადმი დაქვემდებარებული საქონლის მიმართ.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული საბაჟო დეკლარაციის გამარტივებულად შედგენის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 93. საქონლის ცენტრალიზებული გაფორმება

1. საბაჟო ორგანოს უფლება აქვს, დაინტერესებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე მისცეს საბაჟო დეკლარაციის წარდგენის და საქონლის გაფორმების სხვადასხვა ადგილზე განხორციელების უფლება.

2. საქონლის გაფორმების სხვადასხვა ადგილზე საბაჟო დეკლარაციის წარდგენისა და საქონლის გაფორმების განხორციელების წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 94. დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვა

1. საბაჟო ორგანომ პირს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს საბაჟო დეკლარაციის, მათ შორის, გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციის, დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვის ფორმით წარდგენის ავტორიზაცია, თუ ეს პირი უზრუნველყოფს საბაჟო ორგანოსთვის ამ მონაცემების ხელმისაწვდომობას.

2. საბაჟო დეკლარაცია რეგისტრირებულად მიიჩნევა დეკლარანტის ჩანაწერებში საქონლის შესახებ მონაცემების ასახვის მომენტიდან.

3. საბაჟო ორგანომ პირის განცხადების საფუძველზე შეიძლება გააუქმოს საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის ვალდებულება. ამ შემთხვევაში საქონელი გაშვებულად მიიჩნევა დეკლარანტის ჩანაწერებში საქონლის შესახებ მონაცემების ასახვის მომენტიდან. ამ ნაწილის შესაბამისად საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენა სავალდებულო არ არის, თუ დაკმაყოფილებულია ყველა შემდეგი პირობა:

ა) დეკლარანტი არის საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებული ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორი;

ბ) საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის ვალდებულებისგან გათავისუფლება განპირობებულია საქონლის სახეობითა და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანის სიხშირით;

გ) საბაჟო ორგანოსთვის ხელმისაწვდომია ყველა ინფორმაცია, რომლებიც აუცილებელია საჭიროების შემთხვევაში საქონლის შემოწმებისას საბაჟო ორგანოს მიერ უფლებამოსილების განხორციელებისთვის;

დ) დეკლარანტის ჩანაწერებში საქონლის შესახებ მონაცემების ასახვის მომენტში საქონელი აღარ ექვემდებარება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ შეზღუდვებსა და აკრძალვებს, თუ ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის ავტორიზაციით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

4. განსაკუთრებულ შემთხვევებში საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია მოითხოვოს საქონლის მისთვის წარდგენა.

5. პირობები, რომელთა დაკმაყოფილების შემთხვევაშიც დაიშვება საქონლის გაშვება, დადგენილი უნდა იყოს ავტორიზაციით.

6. საბაჟო დეკლარაციის დეკლარანტის ჩანაწერებში მონაცემების ასახვის ფორმით წარდგენის ავტორიზაციის გაცემის პირობები და დეკლარანტის ჩანაწერებში საქონლის შესახებ მონაცემების ასახვის წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 95. ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორის მიერ იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშება

1. საბაჟო ორგანომ იმ ავტორიზებულ ეკონომიკურ ოპერატორს, რომელსაც აქვს ავტორიზაცია საბაჟო გამარტივებისთვის, მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშებასთან დაკავშირებული გარკვეული საბაჟო ფორმალობებისა და საბაჟო კონტროლის ცალკეული ღონისძიებების საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ განხორციელების უფლება.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადის ოდენობის გაანგარიშებასთან დაკავშირებული საბაჟო ფორმალობებისა და საბაჟო კონტროლის ღონისძიებების განხორციელების უფლების მიცემის პირობები, განსახორციელებელი საბაჟო პროცედურა ან/და საბაჟო კონტროლის ღონისძიებები და მათი განხორციელების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

თავი XIV. რეგისტრირებული საბაჟო დეკლარაციის შემოწმება და საქონლის გაშვება

 

მუხლი 96. რეგისტრირებული საბაჟო დეკლარაციის შემოწმება

1. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია რეგისტრირებულ საბაჟო დეკლარაციაში არსებული მონაცემების სიზუსტის შემოწმების მიზნით:

ა) შეისწავლოს ეს დეკლარაცია და მისი თანმხლები დოკუმენტები;

ბ) მოსთხოვოს დეკლარანტს დამატებითი დოკუმენტების წარდგენა;

გ) დაათვალიეროს საქონელი;

დ) აიღოს საქონლის სინჯი ან/და ნიმუში მისი ანალიზისთვის ან საქონლის დეტალური შემოწმებისთვის.

2. რეგისტრირებული საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 97. საქონლის დათვალიერება, სინჯის ან/და ნიმუშის აღება

1. საქონლის დასათვალიერებლად და ანალიზისთვის მისი სინჯის ან/და ნიმუშის ასაღებად განკუთვნილ ადგილზე საქონლის მიტანა, აგრეთვე საქონლის დასათვალიერებლად და ანალიზისთვის მისი სინჯის ან/და ნიმუშის ასაღებად საქონლის მომზადება უნდა უზრუნველყოს დეკლარანტმა. ამ ქმედებებთან დაკავშირებულ ხარჯებს დეკლარანტი ანაზღაურებს.

2. დეკლარანტს ან მის წარმომადგენელს უფლება აქვს, დაესწროს საქონლის დათვალიერებას და ანალიზისთვის მისი სინჯის ან/და ნიმუშის აღებას. დეკლარანტი ან მისი წარმომადგენელი ვალდებულია საქონლის დასათვალიერებლად და ანალიზისთვის მისი სინჯის ან/და ნიმუშის ასაღებად დახმარების გაწევის მიზნით საბაჟო ორგანოს მოთხოვნის საფუძველზე დაესწროს საქონლის დათვალიერებას და ანალიზისთვის მისი სინჯის ან/და ნიმუშის აღებას.

3. საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის სინჯის ან/და ნიმუშის აღება, საბაჟო ორგანოს თანხმობით, შეუძლია აგრეთვე დეკლარანტს, საქონელთან ან/და სატრანსპორტო საშუალებასთან დაკავშირებული უფლებამოსილების მქონე სხვა პირს ან მის წარმომადგენელს, სხვა სახელმწიფო მაკონტროლებელი ორგანოს თანამშრომელს, თუ ეს:

ა) არ ეწინააღმდეგება და არ ართულებს საბაჟო კონტროლს;

ბ) არ ცვლის საქონლის მახასიათებლებს.

4. თუ საქონლის სინჯი ან/და ნიმუში საბაჟო ორგანოს ინიციატივით აიღება, ჩატარებული ანალიზის ან გამოკვლევის ხარჯებს აანაზღაურებს საბაჟო ორგანო. ამასთანავე, საბაჟო ორგანო ვალდებული არ არის, აანაზღაუროს სინჯის ან/და ნიმუშის სახით აღებული საქონლის ღირებულება.

5. თუ საქონლის სინჯი ან/და ნიმუში დეკლარანტის ინიციატივით აიღება, ჩატარებული ანალიზის ან გამოკვლევის ხარჯებს აანაზღაურებს დეკლარანტი.

6. საქონლის სინჯის ან/და ნიმუშის ანალიზის/ექსპერტიზის ან გამოკვლევის შედეგები უნდა ეცნობოს დეკლარანტს ან საქონელთან დაკავშირებული უფლებამოსილების მქონე სხვა პირს ანდა მის წარმომადგენელს.

7. ანალიზის/ექსპერტიზის ან გამოკვლევის დამთავრების შემდეგ საქონლის სინჯი ან/და ნიმუში უბრუნდება მის მფლობელს, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ეს სინჯი ან/და ნიმუში საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად განადგურებას ექვემდებარება, ან მისი ნაწილი ანალიზის ან გამოკვლევის პროცესში გაიხარჯა, ან სინჯის ან/და ნიმუშის დაბრუნებასთან დაკავშირებული ხარჯები მის ღირებულებას აღემატება.

8. საქონლის დათვალიერებისა და სინჯის ან/და ნიმუშის აღების წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 98. საქონლის ნაწილობრივი დათვალიერება და საქონლის ნაწილიდან სინჯის ან/და ნიმუშის აღება

1. საქონლის ნაწილობრივი დათვალიერების ან საქონლის ნაწილიდან აღებული სინჯის ან/და ნიმუშის ანალიზის შედეგები ვრცელდება ერთი საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებულ მთელ საქონელზე, თუ საბაჟო ორგანო ახორციელებს ამ დეკლარაციით დეკლარირებული საქონლის ნაწილის დათვალიერებას ან საქონლის ნაწილიდან სინჯის ან/და ნიმუშის აღებას.

2. თუ დეკლარანტი მიიჩნევს, რომ ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შედეგები არ შეიძლება გავრცელდეს დანარჩენ საქონელზე, მას უფლება აქვს, მოითხოვოს საქონლის დამატებითი დათვალიერების განხორციელება. ეს მოთხოვნა უნდა დაკმაყოფილდეს, თუ საქონელი გაშვებული არ არის ან საქონელი გაშვებულია, მაგრამ დეკლარანტი დაადასტურებს, რომ მას არანაირი ცვლილება არ განუცდია.

3. თუ ერთი საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებულია საქონლის რამდენიმე სახეობა, ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილების მიზნებისთვის საქონლის თითოეული სახეობის შესახებ მონაცემები ცალ-ცალკე დეკლარირებულად მიიჩნევა.

 

მუხლი 99. საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების შედეგები

1. საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების შედეგები ვრცელდება იმ საბაჟო პროცედურის გამოყენებაზე, რომელშიც საქონელი არის მოქცეული.

2. თუ საბაჟო დეკლარაცია არ მოწმდება, ამ მუხლის პირველი ნაწილი გამოიყენება ამ საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებული მონაცემების საფუძველზე.

 

მუხლი 100. საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალება

1. თუ ნიშანდება აუცილებელია საქონლის შემდგომი იდენტიფიკაციისთვის ან/და საჭიროა საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების ან/და შენობა-ნაგებობის ხელშეუხებლობის უზრუნველყოფისთვის, საბაჟო ზედამხედველობის ნებისმიერ ეტაპზე საბაჟო ორგანო ან მის მიერ უფლებამოსილი პირი ახორციელებს მის ნიშანდებას საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების გამოყენებით.

2. საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების იდენტიფიკაციის მიზნით საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების ნაცვლად ან მასთან ერთად შეიძლება გამოყენებულ იქნეს საქონლის ვიდეოგადაღება ან/და ფოტოგადაღება, მასშტაბურად გამოსახვა და საქონლის მონიშვნა ციფრული ან მწარმოებლის მიერ გამოსახული სერიული ნომრების მარკირებით ან აღწერით.

3. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია აღიაროს საბაჟო იდენტიფიკაციის სხვა საშუალება, რომლითაც საქონლის გამგზავნის, გადამზიდავის, დეკლარანტის ან/და სხვა ვალდებული პირის ან უცხო ქვეყნის საბაჟო ორგანოს მიერ ნიშანდებულია საქონელი ან/და სატრანსპორტო საშუალება ან/და შენობა-ნაგებობა. ამ შემთხვევაში საბაჟო ორგანოს მიერ აღიარებული საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალება ცვლის საქართველოში დადგენილ საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალებას.

4. საბაჟო ორგანოს უფლება აქვს, მოითხოვოს საბაჟო ორგანოს მიერ საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების დადებისას ან/და მოხსნისას/მოცილებისას დაინტერესებული პირის ან მისი უფლებამოსილი წარმომადგენლის დასწრება.

5. საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალება ისე უნდა იქნეს დადებული, რომ მის დაუზიანებლად შეუძლებელი იყოს საქონელთან მისვლა ან კვალის დატოვების გარეშე სატრანსპორტო საშუალებაში ან შენობა-ნაგებობაში უკანონო შეღწევა. საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალება იმგვარად უნდა იყოს დადებული, რომ გამოირიცხოს დაუზიანებლად მისი მოხსნა/მოცილება. საბაჟო ორგანო ან მის მიერ უფლებამოსილი პირი ვალდებულია შესაბამის დოკუმენტში ან/და საბაჟო დეკლარაციაში აღნიშნოს მის მიერ საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების დადება.

6. სატრანსპორტო საშუალების ან შენობა-ნაგებობის მფლობელი ვალდებულია დაუყოვნებლივ შეატყობინოს საბაჟო ორგანოს საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების დაზიანების ან დაკარგვის თაობაზე და ნიშანდებულ სატრანსპორტო საშუალებაზე ან შენობა-ნაგებობაზე დაზიანების კვალის ან სხვა დაზიანების აღმოჩენის შესახებ.

7. დაუშვებელია საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების მოხსნა/მოცილება, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც მისი მოხსნა/მოცილება აუცილებელია სატრანსპორტო საშუალებაში ან შენობა-ნაგებობაში შენახული საქონლის ხელშეუხებლობის ან/და განადგურებისგან დაცვის უზრუნველყოფისთვის და ეს აუცილებლობა ამ კოდექსით გათვალისწინებული დაუძლეველი ძალის შედეგად წარმოიშვა. 

8. საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალებები, მათი დადებისა და მოხსნის/მოცილების, ნიშანდებულ საქონელთან, სატრანსპორტო საშუალებასა და შენობა-ნაგებობასთან მოპყრობისა და საქონლის იდენტიფიკაციის სხვა საშუალებების აღიარების წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 101. საქონლის გაშვება

1. თუ საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების შედეგად დადგინდა, რომ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნები სრულად არის დაცული, საქონელი გაიშვება დაუყოვნებლივ, საბაჟო დეკლარაციის შემოწმების დასრულებისთანავე, ხოლო თუ საბაჟო დეკლარაცია არ მოწმდება − ამ გადაწყვეტილების მიღებისთანავე.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად საქონელი გაიშვება აგრეთვე იმ შემთხვევაში, თუ ამ კოდექსის 96-ე მუხლით გათვალისწინებული საბაჟო დეკლარაციის შემოწმება გონივრულ ვადაში ვერ სრულდება და მისი შემოწმების მიზნისთვის საქონლის წარდგენის ადგილზე ყოფნა აღარ მოითხოვება.

3. ერთი საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებული ყველა საქონელი გაშვებული უნდა იქნეს ერთდროულად, გარდა იმ შემთხვევისა, რომელზედაც გადაწყვეტილებას იღებს საბაჟო ორგანო.

4. თუ ერთი საბაჟო დეკლარაციით დეკლარირებულია საქონლის რამდენიმე სახეობა, ამ მუხლის მე-3 ნაწილის მიზნისთვის საქონლის თითოეული სახეობის შესახებ მონაცემები ცალ-ცალკე დეკლარირებულად მიიჩნევა.

5. თუ საქონლის საბაჟო პროცედურაში მოქცევა გარანტიის წარდგენას ითვალისწინებს, ამ საბაჟო პროცედურაში მოსაქცევი საქონლის გაშვება დასაშვებია შესაბამისი გარანტიის წარდგენის შემდეგ.

 

თავი XV. საქონლის განკარგვა

 

მუხლი 102. საქონლის განადგურება

1. შესაბამისი საფუძვლის არსებობისას საბაჟო ორგანოს შეუძლია მოითხოვოს მისთვის წარდგენილი საქონლის განადგურება, რის შესახებაც მან უნდა აცნობოს საქონლის მფლობელს. საქონლის განადგურების ხარჯებს საქონლის მფლობელი ანაზღაურებს.

2. საქონლის გასანადგურებლად განსახორციელებელი საბაჟო ფორმალობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 103. საქონლის განკარგვის ღონისძიებები

1. საბაჟო ორგანომ საქონლის განკარგვის მიზნით მის მიმართ შეიძლება განახორციელოს შემდეგი ღონისძიებები:

ა) საბაჟო სანქციის სახით საბაჟო სამართალდარღვევის საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევა;

ბ) საქონლის განადგურება;

გ) საქონლის სახელმწიფო საკუთრებაში გადაცემა.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული საქონლის განკარგვის ღონისძიებები საბაჟო ორგანოს ინიციატივით ხორციელდება იმ საქონლის მიმართ:

ა) რომლის გაშვება არ შეიძლება, რადგან დეკლარანტის მიზეზით შეუძლებელი გახდა დადგენილ ვადაში საბაჟო ფორმალობების განხორციელება/საქონლის საბაჟო პროცედურაში მოქცევა ან გადახდილი არ იქნა იმპორტის გადასახდელი ან/და წარდგენილი არ იქნა გარანტია;

ბ) რომლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან/და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა აკრძალულია ან შეზღუდულია;

გ) რომელიც გაშვებიდან 5 სამუშაო დღის ვადაში გატანილი არ იქნა საბაჟო კონტროლის ზონიდან, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საქართველოს კანონმდებლობით ნებადართულია გაშვებული საქონლის საბაჟო კონტროლის ზონაში გარკვეული ვადით დატოვება;

დ) რომლის (მათ შორის, დროებით შენახული საქონლის) მიმართაც საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ ვადაში არ განსაზღვრულა საბაჟო პროცედურა ან რომლის მიმართაც აღნიშნული ვადის ამოწურვამდე ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის განკარგვის ღონისძიება არ განხორციელებულა;

ე) რომლის მიმართაც საბაჟო პროცედურა განსაზღვრულია და ამ კოდექსის 78-ე მუხლის მე-4 ნაწილით დადგენილი ვადა ამოწურულია, თუ ეს საბაჟო პროცედურა არ დასრულებულა ან სხვა საბაჟო პროცედურა არ განსაზღვრულა, ან რომლის მიმართაც ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის განკარგვის ღონისძიება არ განხორციელებულა;

ვ) რომლის საბაჟო საწყობის პროცედურაში შენახვის ვადა ამოიწურა და არ გაგრძელებულა, ან რომლის მიმართაც სხვა საბაჟო პროცედურა არ განსაზღვრულა ან არ განხორციელებულა ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის განკარგვის ღონისძიება;

ზ) რომელიც გათვალისწინებულია ამ კოდექსის 164-ე მუხლის მე-8 ნაწილით.

3. საბაჟო ორგანო დეკლარანტს წერილობით ატყობინებს საქონლის განკარგვის განზრახვის შესახებ და ადგენს ამ მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“−„ვ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული ნაკლოვანებების აღმოფხვრის ვადას, რომელიც 30 დღეს არ უნდა აღემატებოდეს. ამ ვადაში დეკლარანტის მიერ აღნიშნული ნაკლოვანებების აღმოფხვრის ან საქონლის რეექსპორტის შემთხვევაში საბაჟო ორგანო არ ახორციელებს საქონლის სახელმწიფო საკუთრებაში გადაცემას ან საქონლის განადგურებას.

4. დეკლარანტის ინიციატივითა და საბაჟო ორგანოს ზედამხედველობით ხორციელდება საქონლის განკარგვის შემდეგი ღონისძიებები: 

ა) საქონლის სახელმწიფო საკუთრებაში ან მუნიციპალიტეტის საკუთრებაში გადაცემა;

ბ) საქონლის განადგურება.

5. საქონლის განკარგვის მიზნით საბაჟო ორგანოს მიერ მის მიმართ ღონისძიებების განხორციელების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2020 წლის 15 ივლისის კანონი №7006 – ვებგვერდი, 28.07.2020წ.

 

მუხლი 104. საქონლის სახელმწიფოსთვის ან/და მუნიციპალიტეტისთვის გადაცემა

1. პროცედურის მფლობელმა ან საქონლის მფლობელმა უცხოური საქონელი და მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონელი საბაჟო ორგანოსთან წინასწარი შეთანხმებით შეიძლება საკუთრებაში გადასცეს სახელმწიფოს ან/და მუნიციპალიტეტს.

2. საქონლის სახელმწიფოსთვის ან/და მუნიციპალიტეტისთვის გადაცემის წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2020 წლის 15 ივლისის კანონი №7006 – ვებგვერდი, 28.07.2020წ.

 

წიგნი VI

საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვება და იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლების განსაკუთრებული შემთხვევები

თავი XVI. საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვება

 

მუხლი 105. მოქმედების სფერო და მიზანი

1. უცხოური საქონელი, რომელიც განკუთვნილია საქართველოში რეალიზაციისთვის, მოხმარებისთვის ან გამოყენებისთვის, უნდა მოექცეს თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების პროცედურაში, თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვება იწვევს:

ა) იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულების წარმოშობას;

ბ) მის მიმართ ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებებისა და აკრძალვებისა და შეზღუდვების გამოყენებას, თუ ისინი მანამდე გამოყენებული არ ყოფილა;

გ) მის შემოტანასთან დაკავშირებული სხვა მოთხოვნების შესრულებას.

3. თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებისას საქონელს ენიჭება საქართველოს საქონლის სტატუსი.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 106. ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებების გამოყენება

1. თუ შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებული გადამუშავებული პროდუქტი თავისუფალ მიმოქცევაში გაიშვება და იმპორტის გადასახადის ოდენობა გაანგარიშდება ამ კოდექსის 54-ე მუხლის მე-3 ნაწილის შესაბამისად, გადამუშავებული პროდუქტის მიმართ გამოიყენება შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების შემთხვევაში გამოსაყენებელი ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილი არ ვრცელდება გადამუშავების შედეგად მიღებულ ნარჩენზე.

3. შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებული გადამუშავებული პროდუქტის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებისას და იმპორტის გადასახადის ოდენობის ამ კოდექსის 53-ე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად გაანგარიშებისას გადამუშავებული პროდუქტისთვის დადგენილი ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის მიმართ ანალოგიური ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები გამოიყენება.

4. გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებული გადამუშავებული პროდუქტის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების შემთხვევაში ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები არ გამოიყენება, თუ:

ა) ეს პროდუქტი ინარჩუნებს ქართულ წარმოშობას ამ კოდექსის 36-ე მუხლის მე-4 ნაწილის შესაბამისად;

ბ) გარე გადამუშავება მოიცავს შეკეთებას, მათ შორის, ამ კოდექსის 153-ე მუხლის შესაბამისად სტანდარტული გაცვლის სისტემის გამოყენებას;

გ) გარე გადამუშავება გამოიყენება ამ კოდექსის 147-ე მუხლის შესაბამისად დამატებითი გადამუშავებისთვის.

 

თავი XVII. იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლების განსაკუთრებული შემთხვევები

 

მუხლი 107. დაბრუნებული საქონელი

1. თუ საქონელი ან მისი ნაწილი, რომელიც ექსპორტირებულ იქნა საქართველოდან და რომელსაც უცხოური საქონლის სტატუსი მიენიჭა, 3 წლის ვადაში დაბრუნდა საქართველოში თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად, დეკლარანტის მოთხოვნის შემთხვევაში დაბრუნებული საქონელი თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან, თუ იგი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე დაბრუნებისას არის იმავე მდგომარეობაში, რომელშიც იყო საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას.

2. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია დეკლარანტის განცხადების საფუძველზე ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი ვადა გააგრძელოს 1 წლით.

3. თუ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე საქონელი საქართველოში გაშვებული იყო თავისუფალ მიმოქცევაში მიზნობრივი დანიშნულებით, დაბრუნებული საქონელი ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება, თუ იგი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილია უცვლელ მდგომარეობაში და იმავე მიზნობრივი დანიშნულებით.

4. ამ მუხლის პირველი−მე-3 ნაწილები ვრცელდება იმ შემთხვევაზე, როდესაც საქონელი ამ კოდექსის 81-ე მუხლის შესაბამისად კარგავს საქართველოს საქონლის საბაჟო სტატუსს და შემდეგ გაიშვება თავისუფალ მიმოქცევაში.

5. ამ მუხლით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლებით სარგებლობისთვის უნდა შესრულდეს ამავე მუხლით გათვალისწინებული პირობები. ამ პირობების შესრულება დასტურდება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით.

6. შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებულ გადამუშავებულ პროდუქტზე, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან რეექსპორტირებულ იქნა და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე უცვლელ მდგომარეობაში დაბრუნდა, გადასახდელი იმპორტის გადასახადის ოდენობა გაანგარიშდება ამ კოდექსის 54-ე მუხლის მე-3 ნაწილის შესაბამისად. ამ შემთხვევაში რეექსპორტის დეკლარაციის რეგისტრაციის დღე მიიჩნევა აღნიშნული პროდუქტის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების დღედ.

7. ამ მუხლით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლება არ გამოიყენება ამ კოდექსის 117-ე მუხლის მე-4 ნაწილის „გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად საქართველოდან ექსპორტირებული გადამუშავებული პროდუქტის მიმართ, თუ უზრუნველყოფილი არ იქნება, რომ იმავე ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქონელი ან/და დაბრუნებული საქონელი არ მოექცევა შიდა გადამუშავების პროცედურაში. 

 

მუხლი 108. საზღვაო თევზჭერის პროდუქტები და ზღვის სხვა პროდუქტები

1. ამ კოდექსის 36-ე მუხლის მე-4 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტის გათვალისწინებით, თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებისას იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საქონელი:

ა) საქართველოში რეგისტრირებული და საქართველოს დროშით მცურავი გემის მიერ საქართველოს ტერიტორიული წყლების გარეთ მოპოვებული საზღვაო თევზჭერის პროდუქტი ან ზღვის სხვა პროდუქტი;

ბ) პროდუქტი, რომელიც საქართველოში რეგისტრირებულ და საქართველოს დროშით მცურავ გადამამუშავებელ (მწარმოებელ) გემზე მიიღება ამ ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული პროდუქტისგან.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლებით სარგებლობისთვის უნდა შესრულდეს ამავე მუხლით გათვალისწინებული პირობები. ამ პირობების შესრულება დასტურდება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით.

 

მუხლი 109. თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტი

1. თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტი არის საბაჟო კონტროლის ზონა, სადაც შესაძლებელია იმ ფიზიკურ პირზე, რომელიც ტოვებს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიას, პირადი სარგებლობისთვის საცალო წესით რეალიზებულ იქნეს:

ა) უცხოური საქონელი იმპორტის გადასახდელის გადახდისა და ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებების განხორციელების გარეშე;

ბ) საქართველოს საქონელი.

2. თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტი საქმიანობას ახორციელებს საბაჟო ორგანოს მიერ გაცემული ნებართვის საფუძველზე.

3. თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტში შეიძლება რეალიზებულ იქნეს ნებისმიერი საქონელი, გარდა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული საქონლისა.

4. თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტში შენახული საქონელი უნდა დარჩეს უცვლელ მდგომარეობაში, გარდა იმ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ბუნებრივი ცვეთით ან შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით.

5. თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტის საქმიანობის ნებართვის გაცემის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

 

წიგნი VII

სპეციალური პროცედურები

 

თავი XVIII. ზოგადი დებულებები სპეციალური პროცედურებისთვის

 

მუხლი 110. სპეციალური პროცედურები

საქონელი შეიძლება მოექცეს ნებისმიერ შემდეგ სპეციალურ პროცედურაში:

ა) ტრანზიტი;

ბ) საბაჟო საწყობი;

გ) თავისუფალი ზონა;

დ) დროებით შემოტანა;

ე) მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენება;

ვ) შიდა გადამუშავება;

ზ) გარე გადამუშავება.

 

მუხლი 111. ავტორიზაცია

1. საბაჟო ორგანოს მიერ გაცემული ავტორიზაცია აუცილებელია შიდა გადამუშავების, გარე გადამუშავების, დროებით შემოტანის და მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურების გამოყენებისთვის.

2. საბაჟო ორგანომ დაინტერესებული პირის განცხადების საფუძველზე შეიძლება გასცეს ავტორიზაცია უკუქცევითი ძალით, თუ შესრულებულია ყველა შემდეგი პირობა:

ა) დადასტურებულია შესაბამისი საბაჟო პროცედურის ეკონომიკური საჭიროება;

ბ) განცხადება არ უკავშირდება საბაჟო ორგანოს მოტყუების მცდელობას;

გ) დაინტერესებული პირის საბუღალტრო ჩანაწერებით დასტურდება:

გ.ა) შესაბამის საბაჟო პროცედურასთან დაკავშირებული მოთხოვნების შესრულება;

გ.ბ) შესაბამის პერიოდში საქონლის იდენტიფიკაციის შესაძლებლობა, როდესაც ეს შესაძლებელია;

გ.გ) ამ ჩანაწერებით შესაბამისი პროცედურის კონტროლის შესაძლებლობა;

დ) შესაძლებელია საქონელთან დაკავშირებით განხორციელდეს ყველა საჭირო ფორმალობა, მათ შორის, საბაჟო დეკლარაციის ბათილად ცნობა, თუ ეს აუცილებელია;

ე) განცხადების მიღებამდე 3 წლის განმავლობაში განმცხადებელზე არ არის გაცემული ავტორიზაცია უკუქცევითი ძალით;

ვ) არ მოითხოვება ეკონომიკური პირობების შესწავლა, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც განმცხადებელი ითხოვს იმავე სახის ოპერაციასა და საქონელზე მანამდე გაცემული ავტორიზაციის ვადის გაგრძელებას;

ზ) იმავე სახის ოპერაციასა და საქონელზე მანამდე გაცემული ავტორიზაციის ვადის გაგრძელებასთან დაკავშირებული განცხადება წარდგენილია პირველადი ავტორიზაციის გაცემიდან 3 წლის ვადაში.

3. საბაჟო ორგანომ შეიძლება უკუქცევითი ძალით გასცეს ავტორიზაცია იმ საქონელზე, რომელიც მოქცეული იყო საბაჟო პროცედურაში, მაგრამ რომელიც ამ ავტორიზაციის გაცემასთან დაკავშირებული დაინტერესებული პირის განცხადების მიღების მომენტში ხელმისაწვდომი აღარ არის.

4. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ავტორიზაცია გაიცემა პირზე, რომელიც აკმაყოფილებს ყველა შემდეგ პირობას:

ა) იგი არის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე დაფუძნებული პირი;

ბ) იგი ადასტურებს ოპერაციების სათანადოდ განხორციელების შესაძლებლობას. მიიჩნევა, რომ საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებული ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორი აკმაყოფილებს ამ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ პირობას, თუ მის მიერ განსახორციელებელი ოპერაციები მითითებულია ამ კოდექსის 25-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტის შესაბამისად გაცემულ ავტორიზაციაში;

გ) იგი წარმოადგენს ამ კოდექსის 55-ე მუხლით გათვალისწინებულ გარანტიას, თუ საქონლის სპეციალურ პროცედურაში მოქცევა იწვევს საბაჟო ვალდებულების წარმოშობას;

დ) დროებით შემოტანის ან შიდა გადამუშავების პროცედურის შემთხვევაში იგი დადგენილი წესით იყენებს საქონელს ან ორგანიზებას უწევს მის გამოყენებას ანდა ახორციელებს საქონლის გადამუშავების ოპერაციას ან ორგანიზებას უწევს მის განხორციელებას.

5. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ავტორიზაცია გაიცემა, თუ ამავე მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული პირობების გარდა სრულდება აგრეთვე შემდეგი პირობები:

ა) საბაჟო ორგანოს ექნება შესაძლებლობა, ნებისმიერ დროს განახორციელოს საბაჟო ზედამხედველობა ეკონომიკურ საჭიროებასთან შეუსაბამო ადმინისტრაციული ფორმალობის გარეშე;

ბ) შიდა გადამუშავების ან გარე გადამუშავების პროცედურასთან დაკავშირებული ავტორიზაციის გაცემა ადგილობრივი მეწარმის ინტერესებზე უარყოფით გავლენას არ მოახდენს.

6. მიიჩნევა, რომ ავტორიზაციის გაცემა ადგილობრივი მეწარმის ინტერესებზე უარყოფით გავლენას არ მოახდენს, თუ არ არსებობს საწინააღმდეგო გარემოების დამადასტურებელი მტკიცებულება ან თუ ეკონომიკური პირობები შესრულებულად ჩაითვლება.

7. შემთხვევები, როდესაც ავტორიზაციის გაცემისთვის აუცილებელია ადგილობრივი მეწარმის ინტერესებზე მისი გაცემის გავლენის შესწავლა, და შესაბამისი კომპეტენტური უწყება, რომლის დასკვნაც აუცილებელია ავტორიზაციის გაცემისთვის, განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

8. საბაჟო ორგანოს მიერ ავტორიზაციის გაცემის წესი და პირობები და ამ პირობების შესრულებისგან გათავისუფლების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 112. აღრიცხვა

1. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ავტორიზაციის მფლობელმა, პროცედურის მფლობელმა (გარდა ტრანზიტის პროცედურის მფლობელისა) ან ნებისმიერმა პირმა, რომელიც ახორციელებს საქონლის შენახვასთან ან გადამუშავებასთან დაკავშირებულ საქმიანობას ანდა თავისუფალ ზონაში საქონლის გაყიდვას ან შეძენას, უნდა აწარმოოს სათანადო აღრიცხვა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული ფორმით. აღრიცხვა გულისხმობს ისეთი მონაცემისა და სხვა ინფორმაციის შენახვას, რომლებიც საბაჟო ორგანოს საშუალებას მისცემს, ზედამხედველობა გაუწიოს შესაბამის საბაჟო პროცედურას, კერძოდ, ამ პროცედურაში მოქცეული საქონლის იდენტიფიკაციასთან, საბაჟო სტატუსთან და გადაადგილებასთან დაკავშირებით.

2. მიიჩნევა, რომ საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებული ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორი ასრულებს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ ვალდებულებას, თუ მის მიერ წარმოებული აღრიცხვა შეესაბამება სპეციალური პროცედურის მიზნებს.

 

მუხლი 113. სპეციალური პროცედურის დასრულება

1. ამ კოდექსის 141-ე მუხლის გათვალისწინებით, სპეციალური პროცედურა, გარდა ტრანზიტის პროცედურისა, დასრულდება, თუ ამ პროცედურაში მოქცეული საქონელი ან გადამუშავებული პროდუქტი მოექცა სხვა საბაჟო პროცედურაში ან გატანილ იქნა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან ან განადგურდა ნარჩენის გარეშე ან ამ კოდექსის 104-ე მუხლის შესაბამისად გადაეცა სახელმწიფოს.

2. ტრანზიტის პროცედურა დასრულდება, თუ:

ა) საქონელი და მასთან დაკავშირებული დოკუმენტები წარედგინა დანიშნულების საბაჟო ორგანოს ან ისინი წარდგენილ იქნა საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ სხვა ადგილზე;

ბ) საქონელი მოექცა სხვა საბაჟო პროცედურაში;

გ) განხორციელდა საქონლის განკარგვა ამ კოდექსის XV თავის შესაბამისად.

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანო ტრანზიტის პროცედურას დაასრულებს, თუ საქონლის გაგზავნის საბაჟო გამშვებ პუნქტსა და დანიშნულების საბაჟო გამშვებ პუნქტში ან საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ სხვა ადგილზე არსებული მონაცემების შედარებით დადასტურდა, რომ ეს პროცედურა საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის დაცვით განხორციელდა.

4. თუ სპეციალური პროცედურა არ სრულდება დადგენილი პირობების შესაბამისად, საბაჟო ორგანომ უნდა მიიღოს ნებისმიერი საჭირო ზომა საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნების შესრულების უზრუნველსაყოფად.

5. სპეციალური პროცედურის დასრულების წესი და ვადა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 114. პროცედურის მფლობელის უფლებებისა და მოვალეობების გადაცემა

1. პროცედურის მფლობელის უფლებები და მოვალეობები, რომლებიც დაკავშირებულია სპეციალურ პროცედურაში მოქცეულ საქონელთან, გარდა ტრანზიტის პროცედურაში მოქცეული საქონლისა, შეიძლება სრულად ან ნაწილობრივ გადაეცეს სხვა პირს, რომელიც ასრულებს ამ საბაჟო პროცედურასთან დაკავშირებულ პირობებს.

2. პროცედურის მფლობელის უფლებებისა და მოვალეობების სხვა პირისთვის გადაცემის წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 115. საქონლის გადაადგილება

1. სპეციალურ პროცედურაში მოქცეული საქონელი გადაადგილდება ამ კოდექსის 118-ე მუხლით დადგენილი წესით.

2. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევებში სპეციალურ პროცედურაში მოქცეული საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე განლაგებულ სხვადასხვა ადგილს შორის შეიძლება გადაადგილდეს იმავე ბრძანებით დადგენილი განსხვავებული პირობებით.

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილი არ ვრცელდება ტრანზიტის ან თავისუფალი ზონის პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადაადგილებაზე.

 

მუხლი 116. საქონლის მიმართ დასაშვები ქმედებები

1. საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეული საქონლის მიმართ, შიდა გადამუშავების პროცედურაში ან გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის მიმართ საქონლის გადამუშავების ოპერაციის დაწყებამდე, აგრეთვე თავისუფალი ზონის პროცედურაში შენახვის ან/და გატანის მიზნით მოქცეული საქონლის მიმართ შეიძლება განხორციელდეს საქონლის შენახვის უზრუნველყოფისთვის ან/და მისი სასაქონლო სახის ან მდგომარეობის გაუმჯობესებისთვის აუცილებელი ქმედებები ან საქონლის გაყიდვისთვის/ტრანსპორტირებისთვის მოსამზადებელი ქმედებები.

2. საქონელი უნდა დარჩეს უცვლელ მდგომარეობაში, გარდა იმ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ბუნებრივი ცვეთით, შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით ან ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედებებით.

3. საბაჟო საწყობის, შიდა გადამუშავების, გარე გადამუშავებისა და თავისუფალი ზონის პროცედურებში მოქცეული საქონლის მიმართ დასაშვები ქმედებების ნუსხა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

4. საქართველოს მთავრობას უფლება აქვს, დაადგინოს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული შემთხვევები.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 117. ეკვივალენტური საქონელი

1. ეკვივალენტური საქონელი არის საქართველოს საქონელი, რომელიც შეიძლება შენახულ, გამოყენებულ ან გადამუშავებულ იქნეს სპეციალურ საბაჟო პროცედურაში მოქცეული საქონლის ნაცვლად.

2. გარე გადამუშავების პროცედურის შემთხვევაში ეკვივალენტური საქონელი არის უცხოური საქონელი, რომელიც შეიძლება გადამუშავდეს გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქართველოს საქონლის ნაცვლად.

3. ეკვივალენტურ საქონელს უნდა ჰქონდეს იგივე სეს ესნ-ის კოდი თერთმეტნიშნა დონეზე, ხარისხი და ტექნიკური მახასიათებლები, რომლებიც აქვს იმ საქონელს, რომელსაც იგი ანაცვლებს, გარდა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული შემთხვევებისა.

4. საბაჟო ორგანო პირის განცხადების საფუძველზე და იმ პირობით, რომ საბაჟო ზედამხედველობის მიზნისთვის უზრუნველყოფილი იქნება პროცედურის სათანადო განხორციელება, გასცემს ავტორიზაციას:

ა) ეკვივალენტური საქონლის საბაჟო საწყობის, თავისუფალი ზონის, მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების, შიდა გადამუშავების ან გარე გადამუშავების პროცედურაში გამოყენებაზე;

ბ) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევებში ეკვივალენტური საქონლის დროებით შემოტანის პროცედურაში გამოყენებაზე; 

გ) შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად ეკვივალენტური საქონლისგან მიღებული გადამუშავებული პროდუქტის ჩასანაცვლებელი საქონლის შემოტანამდე გატანაზე;

დ) გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად ეკვივალენტური საქონლისგან მიღებული გადამუშავებული პროდუქტის ჩასანაცვლებელი საქონლის გატანამდე შემოტანაზე.

5. მიიჩნევა, რომ საბაჟო გამარტივებასთან დაკავშირებული ავტორიზებული ეკონომიკური ოპერატორი უზრუნველყოფს პროცედურის სათანადო განხორციელებას, თუ მის მიერ განსახორციელებელი ოპერაციები, რომლებშიც ეკვივალენტური საქონელი გამოიყენება, მითითებულია ამ კოდექსის 25-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტის შესაბამისად გაცემულ ავტორიზაციაში.

6. ეკვივალენტური საქონლის გამოყენებაზე ავტორიზაცია არ შეიძლება გაიცეს, თუ:

ა) შიდა გადამუშავების პროცედურაში გამოიყენება მხოლოდ ამ კოდექსის 116-ე მუხლით გათვალისწინებული საქონლის მიმართ დასაშვები ქმედებები;

ბ) საქართველოს მიერ უცხო ქვეყანასთან ან უცხო ქვეყნების ჯგუფთან გაფორმებული პრეფერენციული საერთაშორისო შეთანხმება ითვალისწინებს იმპორტის გადასახადის დაბრუნების ან მისგან გათავისუფლების აკრძალვას შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებული ისეთი გადამუშავებული პროდუქტის საწარმოებლად გამოყენებული საქართველოს წარმოშობის სტატუსის არმქონე საქონლისთვის, რომლისთვისაც იმავე შეთანხმების შესაბამისად გაიცემა ან გამოიწერება საქონლის წარმოშობის სერტიფიკატი;

გ) ეს გამოიწვევს იმპორტის გადასახადზე გაუმართლებელ შეღავათს ან დადგენილია საქართველოს კანონმდებლობით.

7. ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ეკვივალენტური საქონლის გამოყენების წესი და პირობები, აგრეთვე შემთხვევები, როდესაც ეკვივალენტური საქონელი არ გამოიყენება, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

თავი XIX. ტრანზიტის პროცედურა

 

მუხლი 118. ტრანზიტის პროცედურის გამოყენება

1. ტრანზიტის პროცედურა საშუალებას იძლევა, უცხოური საქონელი გადაადგილდეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მდებარე ორ პუნქტს შორის. ტრანზიტის პროცედურის გამოყენება არ იწვევს:

ა) იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულების წარმოშობას;

ბ) საქონლის მიმართ ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიების გამოყენებას, თუ ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა აკრძალული არ არის.

2. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევებში საქართველოს საქონელი უნდა მოექცეს ტრანზიტის პროცედურაში.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული გადაადგილება შეიძლება განხორციელდეს:

ა) ტრანზიტის პროცედურის შესაბამისად;

ბ) „TIR კარნეტის ფარგლებში საქონლის საერთაშორისო გადაზიდვის შესახებ“ ჟენევის 1975 წლის 14 ნოემბრის საბაჟო კონვენციის (TIR კონვენცია) შესაბამისად, თუ გადაზიდვა იწყება ან სრულდება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ;

გ) „საქონლის დროებითი დაშვების ATA კარნეტის შესახებ“ ბრიუსელის 1961 წლის 6 დეკემბრის საბაჟო კონვენციის (ATA კონვენცია) და „დროებითი დაშვების შესახებ“ სტამბოლის 1990 წლის 26 ივნისის კონვენციის შესაბამისად;

დ) თუ გადაზიდვა, მსოფლიო საფოსტო კავშირის შესაბამისი აქტების მიხედვით, არის საფოსტო გადაზიდვა.

4. საქონელი, რომელიც გადაიზიდება ტრანზიტის პროცედურის შესაბამისად, უნდა დარჩეს უცვლელ მდგომარეობაში, გარდა ამ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ბუნებრივი ცვეთით, ტრანსპორტირებით ან შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით.

 

მუხლი 119. ტვირთის უფლებამოსილი მიმღები

საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრულ შემთხვევებში საბაჟო ორგანომ დაინტერესებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს „TIR კარნეტის ფარგლებში საქონლის საერთაშორისო გადაზიდვის შესახებ“ ჟენევის 1975 წლის 14 ნოემბრის საბაჟო კონვენციის (TIR კონვენცია) შესაბამისად გადაადგილებული საქონლის საბაჟო ორგანოსთან წინასწარ შეთანხმებულ ადგილზე მიღების უფლება, თუ ამ საქონლის გადაზიდვა ხორციელდება იმავე კონვენციის პირველი მუხლის „დ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად. ამ უფლების მიღების შემთხვევაში დაინტერესებული პირი არის ტვირთის უფლებამოსილი მიმღები.

 

მუხლი 120. ტრანზიტის პროცედურის მფლობელის, გადამზიდავისა და საქონლის მიმღების ვალდებულებები

1. ტრანზიტის პროცედურის მფლობელი ვალდებულია:

ა) საქონელი და მისი თანმხლები დოკუმენტები დადგენილ ვადაში და უცვლელ მდგომარეობაში წარუდგინოს დანიშნულების საბაჟო ორგანოს ან წარადგინოს საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ სხვა ადგილზე იდენტიფიკაციის საშუალებების (ნიშნების) დაუზიანებლად;

ბ) თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, საბაჟო ორგანოს წარუდგინოს გარანტია, რომლის წარდგენის ვალდებულება შეიძლება წარმოიშვას გადასაზიდ საქონელთან დაკავშირებით;

გ) შეასრულოს ტრანზიტის პროცედურასთან დაკავშირებული საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა ვალდებულებები.

2. ტრანზიტის პროცედურის მფლობელის ვალდებულება შესრულდება და ტრანზიტის პროცედურა დასრულდება, თუ ამ პროცედურაში მოქცეული საქონელი და მასთან დაკავშირებული დოკუმენტები საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი წესით წარედგინა დანიშნულების საბაჟო ორგანოს ან წარდგენილ იქნა საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ სხვა ადგილზე.

3. გადამზიდავი და საქონლის მიმღები, რომლებისთვისაც ცნობილია, რომ საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ტრანზიტის პროცედურის საფუძველზე გადაადგილდება, ვალდებული არიან საქონელი და მისი თანმხლები დოკუმენტები დადგენილ ვადაში და უცვლელ მდგომარეობაში წარუდგინონ საბაჟო ორგანოს ან წარადგინონ საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრულ სხვა ადგილზე იდენტიფიკაციის საშუალებების (ნიშნების) დაუზიანებლად.

 

მუხლი 121. გამარტივებული ტრანზიტის პროცედურა

1. საბაჟო ორგანომ დაინტერესებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს ტრანზიტის პროცედურაში საქონლის გამარტივებული წესით მოქცევის და ტრანზიტის პროცედურის გამარტივებულად დასრულების უფლება, კერძოდ:

ა) მიანიჭოს ტვირთის უფლებამოსილი გამგზავნის სტატუსი, რაც მას შესაძლებლობას აძლევს, საქონელი ტრანზიტის პროცედურაში საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის გარეშე მოაქციოს;

ბ) მიანიჭოს ტვირთის უფლებამოსილი მიმღების სტატუსი, რაც მას შესაძლებლობას აძლევს, ტრანზიტის პროცედურაში მოქცეული საქონელი საბაჟო ორგანოსთან წინასწარ შეთანხმებულ ადგილზე მიიღოს, რათა დასრულდეს ტრანზიტის პროცედურა ამ კოდექსის 120-ე მუხლის მე-2 ნაწილის შესაბამისად;

გ) მისცეს საბაჟო იდენტიფიკაციის სპეციალური საშუალების გამოყენების უფლება, თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობა ტრანზიტის პროცედურაში მოქცეული საქონლის საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების გამოყენებით ნიშანდებას მოითხოვს;

დ) მისცეს შესაძლებლობა, საქონელი ტრანზიტის პროცედურაში გამარტივებული საბაჟო დეკლარაციით მოაქციოს;

ე) მისცეს შესაძლებლობა, საბაჟო დეკლარაციის ნაცვლად წარადგინოს ტრანსპორტირების ელექტრონული დოკუმენტი, თუ ის შეიცავს საბაჟო დეკლარაციის მონაცემებს და ეს მონაცემები ხელმისაწვდომია გაგზავნის საბაჟო ორგანოსა და დანიშნულების საბაჟო ორგანოსთვის, რათა მათ უზრუნველყონ საქონლის მიმართ საბაჟო ზედამხედველობის განხორციელება და ტრანზიტის პროცედურის დასრულება.

2. ტრანზიტის პროცედურაში საქონლის მოქცევისა და ამ პროცედურის დასრულების წესები, აგრეთვე გამარტივებული ტრანზიტის პროცედურით სარგებლობის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

თავი XX. საბაჟო საწყობის პროცედურა

 

მუხლი 122. საბაჟო საწყობის პროცედურის გამოყენება

1. საბაჟო საწყობის პროცედურა საშუალებას იძლევა, უცხოური საქონელი დასაწყობდეს საბაჟო საწყობში, საბაჟო ორგანოს საწყობში ანშენახვის სხვა ადგილზე, რაც არ იწვევს:

ა) იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულების წარმოშობას;

ბ) საქონლის მიმართ ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიების გამოყენებას, თუ ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა აკრძალული არ არის.

2. საბაჟო საწყობში, საბაჟო ორგანოს საწყობში ან შენახვის სხვა ადგილზე დაუძლეველი ძალის მოქმედების შედეგად დაზიანებული ან გაფუჭებული საქონელი საბაჟო პროცედურაში ექცევა იმავე წესით, რომლითაც მოექცეოდა ამ სახით არსებული საქონელი.

3. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით საქართველოს საქონელი შეიძლება მოექცეს საბაჟო საწყობის პროცედურაში საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ან ამ საქონელზე გადახდილი იმპორტის გადასახადის დაბრუნების მიზნით.

 

მუხლი 123. საბაჟო საწყობის პროცედურის ვადა

1. საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეული საქონლის შენახვის ვადა 2 წელს არ უნდა აღემატებოდეს. დეკლარანტმა შეიძლება გააგრძელოს ეს ვადა შეუზღუდავი რაოდენობით, იმ პირობით, რომ თითოეული გაგრძელებული ვადა 2 წელს არ აღემატება.

2. განსაკუთრებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანოს შეუძლია დაადგინოს საბაჟო საწყობის პროცედურის დასრულების ვადა იმ საქონლისთვის, რომლის ხანგრძლივად დასაწყობებამ, მისი სახეობიდან და მახასიათებლიდან გამომდინარე, შესაძლებელია საფრთხე შეუქმნას ადამიანის ან ცხოველის ჯანმრთელობას, მცენარეს ან გარემოს.

 

მუხლი 124. საბაჟო საწყობი, საბაჟო ორგანოს საწყობი და საქონლის შენახვის სხვა ადგილი

1. საბაჟო საწყობში შესაძლებელია:

ა) საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეული საქონლის შენახვა;

ბ) საქონლის დროებით შენახვა;

გ) საბაჟო კონტროლის ქვეშ მყოფი საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების დროებით შენახვა.

2. დასაშვებია საბაჟო საწყობში შენახულ საქონელზე საკუთრების უფლების გადაცემა.

3. საბაჟო ორგანოს საწყობში შეიძლება საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეული საქონლის გარდა საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებული სხვა საქონელიც განთავსდეს.

4. საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეული საქონლის შენახვის სხვა ადგილები და მისი შენახვის შემთხვევები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 125. საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვა

1. საბაჟო საწყობის საქმიანობა ხორციელდება საბაჟო ორგანოს მიერ გაცემული ნებართვის საფუძველზე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც საბაჟო ორგანო თავად ახორციელებს საბაჟო საწყობის საქმიანობას.

2. საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვა გაიცემა საქართველოში დაფუძნებულ პირზე. აკრძალულია ამ ნებართვის სხვა პირისთვის გადაცემა.

3. საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვის მისაღებად დასაკმაყოფილებელი პირობები განისაზღვრება „ლიცენზიებისა და ნებართვების შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად.

4. ნებართვის მაძიებელმა საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვის მისაღებად საბაჟო ორგანოს უნდა წარუდგინოს საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული ოდენობის გარანტია.

5. საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვის გაცემის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

 

მუხლი 126. საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცევის გარეშე საქონლის საბაჟო საწყობში მოთავსება

1. ეკონომიკური ინტერესებიდან გამომდინარე, საბაჟო ორგანოს თანხმობით, თუ ეს უარყოფითად არ იმოქმედებს საბაჟო ზედამხედველობის განხორციელებაზე, შესაძლებელია:

ა) საბაჟო საწყობში შენახულ იქნეს საქართველოს საქონელი;

ბ) შიდა გადამუშავების პროცედურაში ან მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში მოქცეული საქონელი გადამუშავდეს საბაჟო საწყობში ამ პროცედურით განსაზღვრული პირობებისა და შესაბამისი შემთხვევებისთვის საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის სპეციალური ნორმების დაცვით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევებში საქონელი არ მიიჩნევა საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეულად.

 

მუხლი 127. საბაჟო საწყობის მფლობელისა და საბაჟო საწყობის პროცედურის მფლობელის ვალდებულებები

1. საბაჟო საწყობის მფლობელი და საბაჟო საწყობის პროცედურის მფლობელი ვალდებული არიან:

ა) არ დაუშვან საბაჟო საწყობში მოთავსებული საქონლის საბაჟო ზედამხედველობიდან გატანა საბაჟო ორგანოსთან შეუთანხმებლად;

ბ) შეასრულონ საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეული საქონლის დასაწყობებიდან გამომდინარე მოთხოვნები.

2. საბაჟო საწყობის პროცედურის მფლობელი ვალდებულია შეასრულოს საბაჟო საწყობის პროცედურაში საქონლის მოქცევასთან დაკავშირებული მოთხოვნები.

3. საბაჟო საწყობის მფლობელი ვალდებულია დაიცვას საბაჟო საწყობის საქმიანობის ნებართვით გათვალისწინებული სანებართვო პირობები.

 

თავი XXI. თავისუფალი ზონის პროცედურა

 

მუხლი 128. თავისუფალი ზონის არსი

თავისუფალი ზონა საშუალებას იძლევა, მისი ტერიტორია გამოყენებულ იქნეს ამ კოდექსის 132-ე მუხლით გათვალისწინებული ნებადართული საქმიანობისთვის. თავისუფალ ზონაში:

ა) იმპორტის გადასახდელის გადახდისა და ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებების განხორციელებისთვის უცხოური საქონლის შეტანა არ მიიჩნევა საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების პროცედურაში მოქცევად და, შესაბამისად, ამ საქონელზე იმპორტის გადასახდელი არ გადაიხდევინება;

ბ) საქართველოს საქონლის მოთავსებისას გამოიყენება საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის ის ნორმები, რომლებიც გამოიყენება ექსპორტის პროცედურაში ანალოგიური საქონლის მოქცევისას (მათ შორის, საქართველოს საქონელს ენიჭება უცხოური საქონლის სტატუსი).

 

მუხლი 129. თავისუფალი ზონის შექმნა

1. თავისუფალი ზონა არის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის სპეციალურად გამოყოფილი ნაწილი.

2. დაინტერესებული პირის განცხადებისა და შესაბამისი გარანტიის წარდგენის საფუძველზე თავისუფალი ზონის შექმნის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს საქართველოს მთავრობა.

3. თავისუფალ ზონაში ნებისმიერი შენობა-ნაგებობის ან კონსტრუქციის მშენებლობა წინასწარ უნდა შეთანხმდეს საბაჟო ორგანოსთან.

4. თავისუფალი ზონა სპეციალური ზღუდით უნდა იყოს შემოსაზღვრული და უნდა განისაზღვროს თავისუფალ ზონაში შესასვლელი ან/და გამოსასვლელი.

5. თავისუფალი ზონის შექმნის პირობები, მისი შექმნისთვის წარსადგენი გარანტიის ოდენობა, თავისუფალი ზონის ფუნქციონირების, მასში საქონლის შენახვისა და საბაჟო კონტროლის განხორციელების წესები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

 

მუხლი 130. თავისუფალი ზონის პროცედურის ვადა

1. თავისუფალი ზონის პროცედურაში საქონელი შეიძლება მოექცეს უვადოდ.

2. განსაკუთრებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანოს შეუძლია დაადგინოს თავისუფალი ზონის პროცედურის დასრულების ვადა იმ საქონლისთვის, რომლის ხანგრძლივად დასაწყობებამ, მისი სახეობიდან და ბუნებიდან გამომდინარე, შესაძლებელია საფრთხე შეუქმნას ადამიანის ან ცხოველის ჯანმრთელობას, მცენარეს ან გარემოს.

 

მუხლი 131. თავისუფალ ზონაში საბაჟო კონტროლის განხორციელება

1. თავისუფალი ზონის შესასვლელსა და გამოსასვლელს, თავისუფალი ზონის პერიმეტრს აკონტროლებს საბაჟო ორგანო.

2. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია:

ა) გააკონტროლოს პირის, საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების თავისუფალ ზონაში შესვლა/თავისუფალი ზონიდან გასვლა;

ბ) აკრძალოს თავისუფალ ზონაში იმ პირის შესვლა და საქმიანობა, რომელიც ვერ უზრუნველყოფს საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნების სათანადოდ შესრულებას;

გ) მოითხოვოს თავისუფალ ზონაში არსებული საქონლის დოკუმენტების ასლები;

დ) საჭიროების შემთხვევაში დაათვალიეროს თავისუფალ ზონაში შენახული საქონელი.

 

მუხლი 132. თავისუფალ ზონაში ნებადართული საქმიანობა

1. დასაშვებია თავისუფალ ზონაში ნებისმიერი საქონლის შეტანა, შენახვა, გადამუშავება, მიწოდება ან/და მომსახურების გაწევა, აგრეთვე თავისუფალი ზონიდან ნებისმიერი საქონლის გამოტანა, თუ ამ მუხლით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. თავისუფალ ზონაში აკრძალულია:

ა) იარაღისა და საბრძოლო მასალის წარმოება, იარაღითა და საბრძოლო მასალით ვაჭრობა;

ბ) ბირთვული და რადიოაქტიური ნივთიერებების წარმოება, ბირთვული და რადიოაქტიური ნივთიერებებით ვაჭრობა;

გ) ნარკოტიკული საშუალებისა და ფსიქოტროპული ნივთიერების შეტანა, შენახვა, წარმოება ან/და რეალიზაცია;

დ) თამბაქოს ნაწარმის ან/და თამბაქოს ნედლეულის შეტანა (გარდა ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევისა), შენახვა, წარმოება ან/და რეალიზაცია.

3. თავისუფალ ზონაში დასაშვებია ამ მუხლის მე-2 ნაწილის „დ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქონლის შეტანა ადგილზე მოხმარებისთვის. მისი შეტანა საქონლის ექსპორტად არ მიიჩნევა.

4. თავისუფალ ზონაში ნებადართულ საქმიანობაზე საქართველოს მთავრობის დადგენილებით შეიძლება დაწესდეს აკრძალვები ან შეზღუდვები.

 

მუხლი 133. თავისუფალ ზონაში საქონლის წარდგენა და დეკლარირება

1. თავისუფალ ზონაში შესატან საქონელზე საბაჟო ორგანოს წარედგინება მხოლოდ გამარტივებული საბაჟო დეკლარაცია, თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. თავისუფალ ზონაში შესატანი საქონელი ექვემდებარება საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენას და საბაჟო ფორმალობების განხორციელებას, თუ:

ა) იგი მოქცეული იყო სხვა საბაჟო პროცედურაში, რომელიც თავისუფალ ზონაში საქონლის შეტანით დასრულდა. ამასთანავე, საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენა სავალდებულო არ არის, თუ ამ საბაჟო პროცედურის მარეგულირებელი საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებულია საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის ვალდებულებისგან გათავისუფლება;

ბ) იგი შეტანილ იქნა თავისუფალ ზონაში იმპორტის გადასახდელის დაბრუნების ან მისი გადახდისგან გათავისუფლების შესახებ გადაწყვეტილების საფუძველზე;

გ) მის მიმართ გამოიყენება ექსპორტის პროცედურაში მსგავსი საქონლის მოქცევისთვის გათვალისწინებული ღონისძიებები.

 

მუხლი 134. თავისუფალი ზონიდან საქონლის გატანის პირობები და თავისუფალი ზონიდან გატანილი საქონლის საბაჟო სტატუსი

1. თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, თავისუფალი ზონიდან გასატანი საქონელი შეიძლება:

ა) გატანილ იქნეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან ექსპორტის პროცედურით ან განხორციელდეს მისი რეექსპორტი;

ბ) გატანილ იქნეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის სხვა ადგილზე.

2. თავისუფალი ზონიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის სხვა ადგილზე გატანილ საქონელზე ვრცელდება ამ კოდექსის 70-ე−78-ე მუხლები.

 

მუხლი 135. საქონლის საბაჟო სტატუსი

1. თუ საქონელი თავისუფალი ზონიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის სხვა ადგილზე შეიტანება, ის მიიჩნევა უცხოურ საქონლად, ვიდრე არ დადასტურდება მისი, როგორც საქართველოს საქონლის, სტატუსი.

2. თუ საქონელი თავისუფალი ზონიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ გაიტანება, საქონლის ექსპორტთან დაკავშირებული საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული ღონისძიების განხორციელების მიზნისთვის ეს საქონელი მიიჩნევა საქართველოს საქონლად, თუ არ დადასტურდება, რომ მას არ აქვს საქართველოს საქონლის სტატუსი.

 

მუხლი 136. თავისუფალი ზონის საქმიანობის შეწყვეტა

თავისუფალი ზონის საქმიანობა წყდება:

ა) ამ საქმიანობის ვადის გასვლისთანავე;

ბ) თავისუფალი ზონის მფლობელის განცხადების საფუძველზე;

გ) საქართველოს მთავრობის შუამდგომლობის საფუძველზე სასამართლოს გადაწყვეტილებით, თუ თავისუფალი ზონა აღარ შეესაბამება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს ან ეს მოთხოვნები არ სრულდება.

 

თავი XXII. დროებით შემოტანის პროცედურა

 

მუხლი 137. დროებით შემოტანის პროცედურის გამოყენება

1. დროებით შემოტანის პროცედურის გამოყენებით უცხოური საქონელი რეექსპორტის განხორციელების პირობით შეიძლება შემოტანილ იქნეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გამოყენების მიზნით, რაც არ იწვევს საქონლის მიმართ ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიების გამოყენებას, თუ ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა აკრძალული არ არის.

2. დროებით შემოტანისას საქონელი სრულად ან ნაწილობრივ თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან.

3. იმპორტის გადასახადისგან სრულად გათავისუფლებული საქონლის ნუსხა, აგრეთვე იმ საქონლის ნუსხა, რომლის დროებით შემოტანა აკრძალულია, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

4. იმპორტის გადასახადისგან ნაწილობრივ გათავისუფლებით დროებით შემოტანის პროცედურაში შეიძლება მოექცეს მხოლოდ ის უცხოური საქონელი, რომელიც არ შედის იმპორტის გადასახადისგან სრულად გათავისუფლებული საქონლის ნუსხაში.

5. დროებით შემოტანის პროცედურაში მოსაქცევი საქონელი უნდა დარჩეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ დაფუძნებული პირის საკუთრებაში.

6. თუ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, დროებით შემოტანის პროცედურის მფლობელი უნდა იყოს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ დაფუძნებული პირი.

 

მუხლი 138. დროებით შემოტანის პროცედურის გამოყენების პირობები

დროებით შემოტანის პროცედურაში საქონლის მოქცევისთვის აუცილებელია:

ა) არსებობდეს საქონლის საიმედო იდენტიფიკაციის შესაძლებლობა, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც:

ა.ა) საქონლის იდენტიფიკაციის შეუძლებლობა, მისი მახასიათებლისა და გამოყენების მიზნის გათვალისწინებით, არ გამოიწვევს ამ პროცედურის პირობების დარღვევას;

ა.ბ) ამ კოდექსის 117-ე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევაში შესაძლებელია ეკვივალენტურ საქონელთან დაკავშირებული პირობების შესრულების შემოწმება;

ბ) წარდგენილ იქნეს გარანტია, გარდა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული შემთხვევისა;

გ) დროებით შემოტანილი საქონელი უკან იქნეს გატანილი უცვლელ მდგომარეობაში, გარდა იმ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ექსპლუატაციით, ტრანსპორტირებით ან შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით;

დ) შესრულდეს საქონლის იმპორტის გადასახადისგან სრულად ან ნაწილობრივ გათავისუფლებისთვის საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნები.

 

მუხლი 139. საქონლის დროებით შემოტანის ვადები

1. დეკლარანტი განსაზღვრავს ვადას, რომლის განმავლობაშიც დროებით შემოტანის პროცედურაში მოქცეული საქონელი უნდა მოექცეს სხვა საბაჟო პროცედურაში ან უნდა განხორციელდეს მისი რეექსპორტი.

2. თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ერთი ავტორიზაციის მფლობელმა საქონელი დროებით შემოტანის პროცედურაში შეიძლება მოაქციოს არაუმეტეს 3 წლისა. თუ ერთი ავტორიზაციის მფლობელი დროებით შემოტანის პროცედურას საქონლის სხვა სპეციალურ პროცედურაში მოქცევით ასრულებს და შემდეგ ეს საქონელი ისევ ექცევა დროებით შემოტანის პროცედურაში, დროებით შემოტანის პროცედურაში საქონლის მოქცევის ჯამური ვადა 3 წელს არ უნდა აღემატებოდეს.

3. განსაკუთრებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია ავტორიზაციის მფლობელის მოტივირებული განცხადების საფუძველზე გაზარდოს დეკლარანტის მიერ ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად განსაზღვრული ვადა ან/და ამ მუხლის მე-2 ნაწილით დადგენილი 3-წლიანი ვადა.

4. დროებით შემოტანის პროცედურაში საქონლის მოქცევის საერთო ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 10 წელს, გარდა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული შემთხვევისა.

 

მუხლი 140. ნაწილობრივ გათავისუფლებით დროებით შემოტანილ საქონელზე იმპორტის გადასახადის ოდენობა

1. იმპორტის გადასახადისგან ნაწილობრივ გათავისუფლებით დროებით შემოტანილი საქონელი საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ყოფნის ყოველ სრულ და არასრულ კალენდარულ თვეზე იბეგრება იმპორტის გადასახადის იმ თანხის 3 პროცენტით, რომელიც გადაიხდევინებოდა დროებით შემოტანის საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს ამ საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებისას. აღნიშნული თანხა გადახდილი უნდა იქნეს არაუგვიანეს საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ყოფნის ყოველი თვის მომდევნო თვის 15 რიცხვისა, ხოლო ბოლო გადახდა უნდა განხორციელდეს დროებით შემოტანის პროცედურის დასრულების დღეს. დეკლარანტს უფლება აქვს, კუთვნილი გადასახდელი თანხა ერთდროულად, ამ ნაწილით დადგენილ ვადაში გადაიხადოს.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული გადასახდელი თანხების ჯამური ოდენობა (საურავის გარეშე) არ უნდა აღემატებოდეს იმპორტის გადასახადის იმ თანხას, რომელიც გადაიხდევინებოდა დროებით შემოტანის საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს შესაბამისი საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებისას.

 

თავი XXIII. მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურა

 

მუხლი 141. მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურის გამოყენება

1. მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში საქონელი, მისი სპეციალური გამოყენების გათვალისწინებით, შეიძლება გაშვებულ იქნეს თავისუფალ მიმოქცევაში იმპორტის გადასახდელისგან გათავისუფლების პირობით.

2. თუ საქონელი იმყოფება წარმოების ისეთ ეტაპზე, რომელიც მხოლოდ მისი საბოლოო მოხმარების შესაძლებლობას უზრუნველყოფს, საბაჟო ორგანოს შეუძლია ავტორიზაციაში მიუთითოს ის პირობები, რომელთა დაკმაყოფილების შემთხვევაშიც მიიჩნევა, რომ საქონელი გამოყენებულ იქნა იმ მიზნობრივი დანიშნულებით, რომლისთვისაც გათავისუფლდა იმპორტის გადასახდელისგან.

3. თუ შესაძლებელია მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონლის მრავალჯერადი გამოყენება და საბაჟო ორგანო საქართველოს კანონმდებლობის დარღვევის თავიდან აცილების მიზნით საჭიროდ მიიჩნევს მის მიმართ საბაჟო ზედამხედველობის გაგრძელებას, იგი უნდა გაგრძელდეს საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით პირველად გამოყენების დღიდან არაუმეტეს 3 წლით. იმ საქონლის ნუსხა, რომლის მიმართაც საბაჟო ზედამხედველობა არ სრულდება ამ ნაწილით დადგენილი ვადის გასვლის შემდეგ, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

4. დაუშვებელია საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებული მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონლის საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე გასხვისება, დაგირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან სარგებლობაში გადაცემა ან სხვაგვარად გამოყენება.

5. თუ საბაჟო ზედამხედველობისადმი დაქვემდებარებული მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონელი განადგურდა ან დაზიანდა, საქონლის მფლობელი ვალდებულია შესაბამის საბაჟო ორგანოს დაუყოვნებლივ შეატყობინოს ამის შესახებ და წარუდგინოს საქონლის განადგურების ან დაზიანების უტყუარი, უფლებამოსილი პირის მიერ დამოწმებული მტკიცებულებები. სხვა შემთხვევაში საქონელი უკანონოდ განკარგულად მიიჩნევა.

6. საბაჟო ზედამხედველობა სრულდება, თუ:

ა) შესრულდა საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პირობა;

ბ) საქონელი დეკლარირებულ იქნა ექსპორტის პროცედურაში;

გ) საბაჟო ორგანოს თანხმობით საქონელი სხვა მიზნით იქნა გამოყენებული და გადახდილ იქნა იმპორტის გადასახდელის შესაბამისი თანხა;

დ) განხორციელდა საქონლის განკარგვა ამ კოდექსის XV თავის შესაბამისად.

7. თუ მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონელი გასხვისდა იმ პირზე, რომელიც მას იყენებს იმ მიზნობრივი დანიშნულებით, რომლისთვისაც საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების პროცედურაში მოქცევისას იმპორტის გადასახდელზე შეღავათები იქნებოდა გამოყენებული, ამ საქონელზე ისევ გავრცელდება აღნიშნული შეღავათები და იგი ახალი მიზნობრივი დანიშნულებით დარჩება საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ.

8. საჭიროების შემთხვევაში მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში გამოიყენება ამ კოდექსის 143-ე მუხლით გათვალისწინებული გამოსავლიანობის ნორმა.

9. მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონლის გამოყენების ან დამუშავების შედეგად მიღებული ნარჩენი ან/და ჯართი, მისი მიზნობრივი დანიშნულებისა და ბუნებრივი დანაკარგების გათვალისწინებით, იმავე მიზნით გამოსაყენებელ საქონლად მიიჩნევა.

10. მიზნობრივი დანიშნულებით შემოტანილი საქონლის განადგურების შედეგად მიღებული ნარჩენი ან/და ჯართი საბაჟო საწყობის პროცედურაში მოქცეულად მიიჩნევა.

11. საქონლის მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში მოქცევისა და ამ პროცედურის დასრულების წესები და პირობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

თავი XXIV. შიდა გადამუშავების პროცედურა

 

მუხლი 142. შიდა გადამუშავების პროცედურის გამოყენება

1. ამ კოდექსის 117-ე მუხლის გათვალისწინებით, შიდა გადამუშავების პროცედურის გამოყენებით უცხოური საქონლის მიმართ შეიძლება გამოყენებულ იქნეს გადამუშავების ერთი ან რამდენიმე ოპერაცია, რაც არ იწვევს:

ა) იმპორტის გადასახდელის გადახდის ვალდებულების წარმოშობას;

ბ) საქონლის მიმართ ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიების გამოყენებას, თუ ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა აკრძალული არ არის.

2. საქონლის შეკეთებისა და საქონლის განადგურების გარდა, სხვა შემთხვევაში შიდა გადამუშავების პროცედურა გამოიყენება, თუ არსებობს ამ პროცედურაში მოქცეული საქონლის (გარდა ამ კოდექსის მე-6 მუხლის პირველი ნაწილის „ც.ე“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქონლისა) გადამუშავებულ პროდუქტში იდენტიფიკაციის შესაძლებლობა. ამ კოდექსის 117-ე მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევაში უნდა არსებობდეს გამოყენებულ ეკვივალენტურ საქონელთან დაკავშირებული პირობების შესრულების შემოწმების შესაძლებლობა.

3. ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული შემთხვევების გარდა, შიდა გადამუშავების პროცედურა შეიძლება გამოყენებულ იქნეს აგრეთვე:

ა) საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების მიზნით მისი ტექნიკურ მოთხოვნებთან შესაბამისობის დასადგენი ოპერაციის განსახორციელებლად;

ბ) იმ საქონლის მიმართ, რომელზედაც უნდა განხორციელდეს ამ კოდექსის 116-ე მუხლით გათვალისწინებული ქმედებები.

 

მუხლი 143. გამოსავლიანობის ნორმა

1. თუ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი არ არის გამოსავლიანობის სტანდარტული ნორმა, შიდა გადამუშავების პროცედურის გამოყენებისას დეკლარანტი საბაჟო ორგანოს უთანხმებს გამოსავლიანობის ნორმას ან გამოსავლიანობის საშუალო ნორმას ან, საჭიროების შემთხვევაში, მისი გაანგარიშების მეთოდს.

2. გამოსავლიანობის ნორმის შეთანხმებისას საბაჟო ორგანოს შეუძლია მოითხოვოს უფლებამოსილი პირის დასკვნა.

3. გამოსავლიანობის ნორმა ან გამოსავლიანობის საშუალო ნორმა უნდა განისაზღვროს იმ ფაქტობრივი გარემოების საფუძველზე, რომელშიც ხორციელდება ან განხორციელდება გადამუშავების პროცესი. საჭიროების შემთხვევაში, ეს ნორმა შეიძლება შეიცვალოს ამ კოდექსის მე-19 მუხლის შესაბამისად.

 

მუხლი 144. შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოსაქცევი საქონლის იდენტიფიკაცია

1. შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოსაქცევი საქონლის იდენტიფიკაციისთვის გამოიყენება შემდეგი საშუალებები: 

ა) საქონლის შტამპით ან ციფრული ან სხვაგვარი მარკირებით მონიშვნა;

ბ) საქონლის დაწვრილებითი აღწერა, ფოტოგადაღება ან მასშტაბურად გამოსახვა;

გ) საქონლის სინჯის ან/და ნიმუშის გამოკვლევა ან ანალიზი მისი შედეგების შემდგომ შედარების მიზნით;

დ) საქონელზე მწარმოებლის მიერ გამოსახული სერიული ნომრების ან სხვაგვარი მარკირება;

ე) დოკუმენტი, რომლითაც დასტურდება შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების ოპერაციების განხორციელება; 

ვ) იდენტიფიკაციის სხვა საშუალებები, რომლებიც თანამედროვე ტექნოლოგიების გამოყენებას ითვალისწინებს. 

2. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია აირჩიოს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული, მისთვის მისაღები ერთი ან რამდენიმე საშუალება.

3. შიდა გადამუშავების პროცედურის ავტორიზაციის მფლობელის მოთხოვნითა და საბაჟო ორგანოს თანხმობით საქონლის იდენტიფიკაცია შეიძლება უზრუნველყოფილ იქნეს საქონლის გადამუშავების ოპერაციაში გამოყენებული ნედლეულის, მასალებისა და მაკომპლექტებელი ნაწილების, აგრეთვე გადამუშავებული პროდუქტის წარმოების ტექნოლოგიის შესახებ წარდგენილი დეტალური მონაცემების გამოკვლევით.

 

მუხლი 145. შიდა გადამუშავების პროცედურის გამოყენების პირობები

შიდა გადამუშავების პროცედურის გამოყენებისთვის აუცილებელია:

ა) გადამუშავებული პროდუქტის პირვანდელ მდგომარეობაში აღდგენა არ იყოს ეკონომიკურად მოგებიანი; 

ბ) დეკლარანტმა წარადგინოს დასაბუთებული მონაცემები:

ბ.ა) იმ პირის შესახებ, რომელიც უშუალოდ ახორციელებს საქონლის გადამუშავების ოპერაციას;

ბ.ბ) შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოსაქცევი საქონლის, გადამუშავებული პროდუქტის, ნაშთისა და ნარჩენის აღწერილობის, ხარისხისა და რაოდენობის შესახებ;

ბ.გ) საქონლის გადამუშავების ოპერაციების, მათი განხორციელების ვადებისა და საშუალებების შესახებ;

ბ.დ) გადამუშავებულ პროდუქტში გადაუმუშავებელი საქონლის იდენტიფიკაციის საშუალების შესახებ;

გ) გამოსავლიანობის ნორმა შეთანხმებული იყოს საბაჟო ორგანოსთან;

დ) დეკლარანტმა წარადგინოს შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოსაქცევ საქონელზე იმპორტის გადასახდელის გადახდის უზრუნველყოფის შესაბამისი გარანტია, გარდა საქართველოს ფინანსთა მინისტრის მიერ განსაზღვრული შემთხვევისა.

 

მუხლი 146. შიდა გადამუშავების პროცედურის ვადა

1. საბაჟო ორგანო განსაზღვრავს ვადას, რომლის განმავლობაშიც უნდა დასრულდეს შიდა გადამუშავების პროცედურა. ეს ვადა განისაზღვრება შიდა გადამუშავების პროცედურის ხანგრძლივობისა და მის დასასრულებლად საჭირო დროის გათვალისწინებით.

2. საქონლის გადამუშავების ვადა აითვლება შიდა გადამუშავების პროცედურაში საქონლის მოქცევის დღიდან, ხოლო ამ პროცედურაში საქონლის ცალკეულ სასაქონლო პარტიებად მოქცევისას – მასში საქონლის პირველი პარტიის მოქცევის დღიდან.

3. წინასწარ განსაზღვრული ვადა შეიძლება გაგრძელდეს დეკლარანტის მოტივირებული განცხადების საფუძველზე.

4. ამ კოდექსის 117-ე მუხლის მე-4 ნაწილის „გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად გადამუშავებული პროდუქტის წინასწარი ექსპორტის განხორციელების შემთხვევაში საბაჟო ორგანომ უნდა განსაზღვროს ვადა, რომლის განმავლობაშიც უნდა განხორციელდეს უცხოური საქონლის შიდა გადამუშავების პროცედურაში დეკლარირება. ეს ვადა უნდა იყოს არაუმეტეს 6 თვისა. ამ ვადის განსაზღვრისას გაითვალისწინება უცხოური საქონლის შესყიდვისა და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ტრანსპორტირებისთვის საჭირო დრო. აღნიშნული ვადა აითვლება შესაბამისი ეკვივალენტური საქონლისგან მიღებული გადამუშავებული პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანასთან დაკავშირებული ექსპორტის საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღიდან.

5. საბაჟო ორგანოს შეუძლია შიდა გადამუშავების პროცედურის ავტორიზაციის მფლობელის განცხადების საფუძველზე ამ მუხლის მე-4 ნაწილის შესაბამისად განსაზღვრული ვადა გააგრძელოს არაუმეტეს 12 თვისა, თუ ეს განცხადება იმავე ვადის ამოწურვამდეა წარდგენილი.

6. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით საქონლის გადამუშავებასთან დაკავშირებული მოქმედებისთვის ან ცალკეული საქონლის გადამუშავებისთვის შეიძლება დადგინდეს კონკრეტული ვადები.

 

მუხლი 147. საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ გადამუშავება

შიდა გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონელი, გადამუშავებული პროდუქტი ან/და მისი მაკომპლექტებელი ნაწილები საბაჟო ორგანოსთან შეთანხმებით, ამ კოდექსის 146-ე მუხლის პირველი, მე-2 და მე-3 ნაწილების შესაბამისად განსაზღვრული ვადის ამოწურვამდე დაბრუნების პირობით შეიძლება გადამუშავებისთვის დროებით გატანილ იქნეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ. ამ შემთხვევაში გასატან საქონელთან დაკავშირებით მოქმედებს გარე გადამუშავების პროცედურისთვის დადგენილი წესები და პირობები.

 

თავი XXV. გარე გადამუშავების პროცედურა

 

მუხლი 148. გარე გადამუშავების პროცედურის გამოყენება

1. გარე გადამუშავების პროცედურის გამოყენებით საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ დროებით გატანილი საქართველოს საქონლის მიმართ შეიძლება გამოყენებულ იქნეს გადამუშავების ერთი ან რამდენიმე ოპერაცია. გადამუშავებული პროდუქტი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას შეიძლება იმპორტის გადასახადისგან სრულად ან ნაწილობრივ გათავისუფლებით თავისუფალ მიმოქცევაში მოაქციოს გარე გადამუშავების პროცედურის ავტორიზაციის მფლობელმა ან საქართველოში დაფუძნებულმა პირმა, თუ მას აქვს გარე გადამუშავების პროცედურის ავტორიზაციის მფლობელის შესაბამისი თანხმობა და გარე გადამუშავების პროცედურის გამოყენების ყველა პირობა შესრულებულია.

2. გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქართველოს საქონლის გატანისას ხორციელდება ის საბაჟო ფორმალობები, რომლებიც გათვალისწინებულია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან საქართველოს საქონლის გატანისთვის, ხოლო გადამუშავებული პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას − ის საბაჟო ფორმალობები, რომლებიც გათვალისწინებულია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქონლის შემოტანისთვის.

3. ამ თავის მიზნებისთვის გამოსავლიანობის ნორმასთან დაკავშირებით გამოიყენება ამ კოდექსის 143-ე მუხლი, ხოლო გარე გადამუშავების პროცედურაში მოსაქცევი საქონლის იდენტიფიკაციისთვის − ამ კოდექსის 144-ე მუხლი.

 

მუხლი 149. გარე გადამუშავების პროცედურის გამოყენებასთან დაკავშირებული შეზღუდვები

1. გარე გადამუშავების პროცედურა არ შეიძლება გამოყენებულ იქნეს საქართველოს საქონლის მიმართ, თუ:

ა) მისი გატანა გამოიწვევს ამ საქონელზე გადახდილი იმპორტის გადასახადის დაბრუნებას ან ჩათვლას;

ბ) იგი გატანამდე მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში გაშვებული იყო თავისუფალ მიმოქცევაში იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლების პირობით და ამ შეღავათის გამოყენების პირობა მოქმედებს, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ეს საქონელი შეკეთების მიზნით გაიტანება.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით დადგენილი შეზღუდვებიდან გამონაკლისები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 150. გარე გადამუშავების პროცედურის გამოყენების პირობები

გარე გადამუშავების პროცედურის გამოყენებისთვის აუცილებელია:

ა) არსებობდეს გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავებულ პროდუქტში იდენტიფიკაციის შესაძლებლობა, გარდა:

ა.ა) ამ კოდექსის მე-6 მუხლის პირველი ნაწილის „ც.ე“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქონლისა;

ა.ბ) იმ შემთხვევისა, როდესაც გადამუშავებული პროდუქტი ამ კოდექსის 153-ე მუხლით გათვალისწინებული შემცვლელი საქონლით იცვლება;

ა.გ) ამ კოდექსის 117-ე მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევისა, თუ არსებობს გამოყენებულ ეკვივალენტურ საქონელთან დაკავშირებული პირობების შესრულების შემოწმების შესაძლებლობა;

ბ) გადამუშავებული პროდუქტის პირვანდელ მდგომარეობაში აღდგენა არ იყოს ეკონომიკურად მოგებიანი;

გ) დეკლარანტმა წარადგინოს დასაბუთებული მონაცემები:

გ.ა) იმ პირის შესახებ, რომელიც უშუალოდ ახორციელებს საქონლის გადამუშავების ოპერაციას;

გ.ბ) გარე გადამუშავების პროცედურაში მოსაქცევი საქონლის, გადამუშავებული პროდუქტის, ნაშთისა და ნარჩენის აღწერილობის, ხარისხისა და რაოდენობის შესახებ;

გ.გ) გადამუშავების ოპერაციების, მათი განხორციელების ვადებისა და საშუალებების შესახებ;

გ.დ) გადამუშავებულ პროდუქტში გადაუმუშავებელი საქონლის იდენტიფიკაციის საშუალების შესახებ;

დ) გამოსავლიანობის ნორმა შეთანხმებული იყოს საბაჟო ორგანოსთან.

 

მუხლი 151. გარე გადამუშავების პროცედურის ვადა

1. საბაჟო ორგანო განსაზღვრავს ვადას, რომლის განმავლობაშიც უნდა განხორციელდეს გადამუშავებული პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანაან ამ კოდექსის 158-ე მუხლის მე-4 ნაწილის შესაბამისად გასხვისება. ეს ვადა განისაზღვრება გარე გადამუშავების პროცედურის ხანგრძლივობისა და მის დასასრულებლად საჭირო დროის გათვალისწინებით.

2. საქონლის გადამუშავების ვადა აითვლება გარე გადამუშავების პროცედურაში საქონლის მოქცევის დღიდან, ხოლო ამ პროცედურაში საქონლის ცალკეულ სასაქონლო პარტიებად მოქცევისას – მასში საქონლის პირველი პარტიის მოქცევის დღიდან.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად განსაზღვრული ვადა შეიძლება გაგრძელდეს დეკლარანტის მოტივირებული განცხადების საფუძველზე.

4. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით საქონლის გადამუშავებასთან დაკავშირებული მოქმედებისთვის ან ცალკეული საქონლის გადამუშავებისთვის შეიძლება დადგინდეს კონკრეტული ვადები.

 

მუხლი 152. გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის უსასყიდლოდ შეკეთება

1. თუ დეკლარანტი დაადასტურებს, რომ გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონელი, სახელშეკრულებო ან საგარანტიო ვალდებულებიდან გამომდინარე ან საწარმოო დეფექტის გამო, უსასყიდლოდ გადამუშავდა, გადამუშავებული პროდუქტი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული უნდა იქნეს იმპორტის გადასახადისგან სრულად გათავისუფლებით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება გადამუშავებული პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას, თუ საქონლის გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცევამდე საწარმოო დეფექტი გათვალისწინებული იყო მისი თავისუფალ მიმოქცევაში თავდაპირველად გაშვებისას.

 

მუხლი 153. სტანდარტული გაცვლის სისტემა

1. სტანდარტული გაცვლის სისტემა საშუალებას იძლევა, გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მისაღები გადამუშავებული პროდუქტი შეიცვალოს უცხოური საქონლით (შემდგომ – შემცვლელი საქონელი) ამ მუხლის მე-2−მე-6 ნაწილების შესაბამისად.

2. საბაჟო ორგანო დეკლარანტის მოტივირებული განცხადების საფუძველზე იღებს გადაწყვეტილებას დეფექტური საქონლის შესაკეთებლად სტანდარტული გაცვლის სისტემის გამოყენების შესახებ.

3. შემცვლელ საქონელს უნდა ჰქონდეს იგივე სეს ესნ-ის კოდი თერთმეტნიშნა დონეზე, ხარისხი და ტექნიკური მახასიათებლები, რომლებიც აქვს შესაკეთებელ დეფექტურ საქონელს.

4. თუ დეფექტური საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე იყო გამოყენებული, შემცვლელი საქონელიც გამოყენებული (მეორეული) უნდა იყოს.

5. საბაჟო ორგანოს შეუძლია დაუშვას გამონაკლისი ამ მუხლის მე-4 ნაწილით დადგენილი მოთხოვნიდან, თუ შემცვლელი საქონელი საწარმოო დეფექტის გამო, სახელშეკრულებო ან საგარანტიო ვალდებულებიდან გამომდინარე, უსასყიდლოდ იქნა მოწოდებული.

6. გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების შედეგად მიღებულ გადამუშავებულ პროდუქტთან დაკავშირებული ამ თავის დებულებები ვრცელდება აგრეთვე შემცვლელ საქონელზე.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 154. შემცვლელი საქონლის წინასწარ შემოტანა

1. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია დაინტერესებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე მისცეს დეფექტური საქონლის გატანამდე შემცვლელი საქონლის დადგენილი პირობების შესაბამისად შემოტანის უფლება. ამ შემთხვევაში განმცხადებელმა უნდა წარადგინოს შესაბამისი ოდენობის გარანტია.

2. დეფექტური საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანილი უნდა იქნეს 2 თვის ვადაში. ეს ვადა აითვლება შემცვლელი საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღიდან.

3. განსაკუთრებულ შემთხვევაში, თუ დეფექტური საქონლის ამ მუხლის მე-2 ნაწილით დადგენილ ვადაში გატანა შეუძლებელია, საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია გარე გადამუშავების პროცედურის ავტორიზაციის მფლობელის მოტივირებული განცხადების საფუძველზე გააგრძელოს ეს ვადა გონივრულ ვადამდე.

 

წიგნი VIII

საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა

 

თავი XXVI. საქონლის გატანასთან დაკავშირებული საბაჟო ფორმალობები

 

მუხლი 155. საქონლის გატანამდე განსახორციელებელი ღონისძიებები

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატან საქონელზე საბაჟო ორგანოს უნდა წარედგინოს საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაცია. ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა ხდება საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე.

2. ზოგად დეკლარირებას არ ექვემდებარება:

ა) მილსადენით ან ელექტროგადამცემი ხაზით საქართველოს საბაჟო საზღვარზე გადაადგილებული საქონელი;

ბ) საჰაერო ან საზღვაო სატრანსპორტო საშუალება და ამ სატრანსპორტო საშუალებით საქართველოს ტერიტორიული წყლების ან საქართველოს საჰაერო სივრცის გავლით, გაჩერების გარეშე გადაადგილებული საქონელი;

გ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატანი საქონელი, რომელზედაც წარდგენილია საბაჟო დეკლარაცია;

დ) საქონელი, რომელზედაც წარდგენილია რეექსპორტის დეკლარაცია;

ე) საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით განსაზღვრული საქონელი.

3. საბაჟო გამშვებ პუნქტში საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის ან ამ მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული შეტყობინების საფუძველზე დაცულობისა და უსაფრთხოების მიზნით რისკის ანალიზის ვადა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით. რისკის ანალიზის შედეგების საფუძველზე მიღებული უნდა იქნეს შესაბამისი ზომები.

4. საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაცია გადამზიდავმა უნდა წარადგინოს. გადამზიდავის ვალდებულების მიუხედავად, საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაცია შეიძლება წარადგინოს ექსპორტიორმა, ტვირთის გამგზავნმა ან სხვა პირმა, რომლის დავალებითაც მოქმედებს გადამზიდავი, ან ნებისმიერმა სხვა პირმა, რომელსაც შეუძლია ამ საქონლის საბაჟო გამშვებ პუნქტში წარდგენა ან რომელმაც წარადგინა იგი აღნიშნულ პუნქტში.

5. საბაჟო ორგანომ შეიძლება დაუშვას საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის შესავსებად სავაჭრო, საპორტო ან სატრანსპორტო საინფორმაციო სისტემის გამოყენება, თუ ეს სისტემა შეიცავს ამ დეკლარაციისთვის საჭირო მონაცემებს და ეს მონაცემები ხელმისაწვდომია აღნიშნული დეკლარაციის წარდგენისთვის დადგენილ პერიოდში.

6. საბაჟო ორგანოს შეუძლია დაუშვას საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის ნაცვლად შეტყობინების წარდგენა და, შესაბამისად, წვდომა ზოგად დეკლარირებასთან დაკავშირებულ შესაბამის მონაცემებზე ზოგადი დეკლარირების განმახორციელებელი პირის კომპიუტერულ სისტემაში.

7. საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენის წესი, ვადა და შემთხვევები, როდესაც საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა არ ხდება, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 156. საქონლის გატანის ზოგად დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა ან მისი ბათილად ცნობა

1. საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს უფლება, წარდგენილ საქონლის გატანის ზოგად დეკლარაციაში შეიტანოს ცვლილება.

2. საქონლის გატანის ზოგად დეკლარაციაში ცვლილების შეტანა დაუშვებელია, თუ:

ა) საბაჟო ორგანომ საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის წარმდგენს შეატყობინა ამ დეკლარაციით დეკლარირებული საქონლის შემოწმების განზრახვის შესახებ;

ბ) საბაჟო ორგანომ დაადგინა დეკლარირებული მონაცემების უზუსტობა ან არასრულობა;

გ) საბაჟო ორგანომ გაუშვა საქონელი.

3. თუ საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციით დეკლარირებული საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანილი არ იქნა, საბაჟო ორგანომ ეს დეკლარაცია ბათილად უნდა ცნოს:

ა) დეკლარანტის მიერ შესაბამისი განცხადების წარდგენისთანავე;

ბ) ამ დეკლარაციის წარდგენიდან 150 დღის გასვლის შემდეგ.

4. საქონლის გატანის ზოგად დეკლარაციაში ცვლილების შეტანისა და მისი ბათილად ცნობის წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 157. საქონლის გატანისას განსახორციელებელი ღონისძიებები

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატანი საქონელი ექვემდებარება საბაჟო ზედამხედველობას და შეიძლება დაექვემდებაროს საბაჟო კონტროლის პროცედურებს. საჭიროების შემთხვევაში საბაჟო ორგანოს შეუძლია განსაზღვროს მარშრუტი, რომლითაც უნდა გადაადგილდეს გასატანი საქონელი, და ვადა, რომლის განმავლობაშიც ეს საქონელი უნდა იქნეს გატანილი.

2. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატანი საქონელი საბაჟო ორგანოს უნდა წარუდგინოს:

ა) პირმა, რომელსაც საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გააქვს;

ბ) პირმა, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან საქონლის გამტანი პირის სახელით ან დავალებით მოქმედებს;

გ) პირმა, რომელმაც საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე აიღო მისი გადაზიდვის პასუხისმგებლობა.

3. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატანი საქონელი საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ექვემდებარება:

ა) იმპორტის გადასახადის დაბრუნებას ან ჩათვლას;

ბ) საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა გადასახდელების გადახდასთან დაკავშირებულ საბაჟო ფორმალობებს;

გ) ისეთ აკრძალვებსა და შეზღუდვებს, რომლებიც, სხვა დანარჩენთან ერთად, ეფუძნება საზოგადოებრივი უსაფრთხოების, ეროვნული ინტერესებისა და საზოგადოებრივი ზნეობის დაცვის, ადამიანის ან ცხოველის ჯანმრთელობის ან მცენარის სიჯანსაღისა და სიცოცხლის დაცვის, ხელოვნების ნიმუშისა და ისტორიული და არქეოლოგიური ღირებულების მქონე ეროვნული სიმდიდრის დაცვისა და ეკონომიკურ საქმიანობაში გამოყენებული ქონების დაცვის აუცილებლობას, პრეკურსორის, ფსიქოტროპული ნივთიერებისა და ფსიქოაქტიური ნივთიერების, ინტელექტუალური საკუთრების უფლების შესაძლო დარღვევით წარმოებული საქონლისა და ფულადი სახსრების კონტროლის ჩათვლით;

დ) თევზსარეწების კონსერვაციისა და მართვის ღონისძიებებს და ვაჭრობაში დამცავ ღონისძიებებს.

4. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გასატან საქონელს საბაჟო ორგანო გაუშვებს, თუ ეს საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას არის იმავე მდგომარეობაში, რომელშიც იყო საბაჟო დეკლარაციის, რეექსპორტის დეკლარაციის ან საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს, გარდა იმ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ბუნებრივი ცვეთით, ტრანსპორტირებით ან შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით.

5. საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანის წესი და მისი გატანისას განსახორციელებელი საბაჟო ფორმალობები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

თავი XXVII. ექსპორტის პროცედურა

 

მუხლი 158. ექსპორტის პროცედურის გამოყენება

1. თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ექსპორტის პროცედურა საშუალებას იძლევა, საქართველოს საქონელი გატანილ იქნეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან (მათ შორის, დროებით, დაბრუნების პირობით), რა დროსაც ხორციელდება ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებები.

2. საქართველოს საქონელი, რომელიც ტოვებს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიას, უნდა მოექცეს ექსპორტის პროცედურაში, გარდა:

ა) გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლისა;

ბ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანილი საქონლისა, რომელიც გატანამდე მოქცეული იყო მიზნობრივი დანიშნულებით გამოყენების პროცედურაში;

გ) საერთაშორისო საავიაციო რეისებისა და საერთაშორისო საზღვაო რეისების განსახორციელებლად ბორტზე მიწოდებული საქონლისა, რომელიც გათავისუფლებულია დამატებული ღირებულების გადასახადისა და აქციზისგან, ამასთანავე, ასეთი მიწოდებისთვის ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული ანგარიშგება.

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“−„გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულ შემთხვევებზე ვრცელდება ექსპორტის საბაჟო დეკლარაციასთან დაკავშირებული საბაჟო ფორმალობები.

4. საქონლის საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის გარეშე ექსპორტის პროცედურა შეიძლება გამოყენებულ იქნეს გარე გადამუშავების პროცედურაში მოქცეული საქონლის გადამუშავების ვადის გასვლამდე, თუ დეკლარანტი საბაჟო ორგანოს წარუდგენს ამ საქონლის გასხვისების დოკუმენტს.

5. შემთხვევები და პირობები, როდესაც ექსპორტის საბაჟო დეკლარაციის წარდგენის ვალდებულება საქართველოს საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას არ წარმოიშობა, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 159. ექსპორტის პროცედურის დასრულების პირობები

1. ექსპორტის პროცედურა დასრულდება, თუ საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას არის იმავე მდგომარეობაში, რომელშიც იყო ექსპორტის საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციის დღეს, გარდა იმ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ბუნებრივი ცვეთით, ტრანსპორტირებით ან შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით.

2. საქონელი, რომელზედაც წარდგენილია ექსპორტის საბაჟო დეკლარაცია, საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანილი უნდა იქნეს საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილ ვადაში, ხოლო ამ კოდექსის 78-ე მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში – საბაჟო დეკლარაციის რეგისტრაციიდან 120 დღეში. ამ ვადის დარღვევის შემთხვევაში დეკლარანტი ვალდებულია საბაჟო ორგანოს 5 დღეში წარუდგინოს შუამდგომლობა საბაჟო დეკლარაციის ბათილად ცნობის შესახებ ან შუამდგომლობა საქონლის გატანისთვის დადგენილი ვადის 10 დღით გაგრძელების შესახებ.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

თავი XXVIII. რეექსპორტი

 

მუხლი 160. რეექსპორტის გამოყენება

1. რეექსპორტი საშუალებას იძლევა, საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანილი უცხოური საქონელი გატანილ იქნეს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან.

2. უცხოური საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას საბაჟო ორგანოს წარედგინება რეექსპორტის დეკლარაცია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც:

ა) ტრანზიტის პროცედურაში მოქცეული საქონელი გადაადგილდება უცხო ქვეყნებს შორის ან უცხო ქვეყნის ტერიტორიაზე საქართველოს ტერიტორიის გავლით;

ბ) საქონელი თავისუფალი ზონიდან პირდაპირ რეექსპორტირდება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ;

გ) დროებით შენახული საქონელი დასაწყობების ადგილიდან პირდაპირ გაიტანება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის გარეთ.

3. თუ დადგინდა, რომ თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებულ საქონელს აქვს დეფექტი ან მისი რაოდენობა, ხარისხი, შეფუთვა ან აღწერილობა არ შეესაბამება საგარეო-ეკონომიკური გარიგების პირობებს და ამის გამო იგი მომწოდებელს ან მის მიერ მითითებულ სხვა პირს უბრუნდება, ეს საქონელი შეიძლება რეექსპორტს დაექვემდებაროს. ამ შემთხვევაში:

ა) თუ ხორციელდება თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული საქონლის მთლიანი ოდენობის რეექსპორტი, საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაცია ბათილად იქნება ცნობილი და თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებულ საქონელს ჩამოერთმევა საქართველოს საქონლის სტატუსი;

ბ) თუ ხორციელდება თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული საქონლის ნაწილის რეექსპორტი, საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების საბაჟო დეკლარაციაში სათანადო ცვლილება შეიტანება და თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული საქონლის რეექსპორტისთვის განკუთვნილ ნაწილს ჩამოერთმევა საქართველოს საქონლის სტატუსი.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში:

ა) საქონლის თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებისას ამ საქონელზე გადახდილი იმპორტის გადასახდელის თანხა (გარდა იმ თანხისა, რომელზედაც პირს მიღებული აქვს ჩათვლა) დაბრუნებას ან მომავალ საგადასახადო/საბაჟო ვალდებულებათა ანგარიშში ჩათვლას ექვემდებარება;

ბ) საბაჟო ორგანო დაინტერესებულ პირს მისი განცხადების საფუძველზე აძლევს უფლებას, საქონელი მოაქციოს შიდა გადამუშავების პროცედურაში (მათ შორის, განადგურების მიზნით) ან ტრანზიტის, საბაჟო საწყობის ან თავისუფალი ზონის პროცედურაში.

5. რეექსპორტის განხორციელებისას საქონელი უნდა დარჩეს უცვლელ მდგომარეობაში, გარდა იმ ცვლილებებისა, რომლებიც გამოწვეულია ბუნებრივი ცვეთით, ტრანსპორტირებით ან შენახვის ნორმალური პირობებისთვის დამახასიათებელი ბუნებრივი დანაკარგებით.

6. ამ კოდექსის 82-ე−101-ე მუხლები ვრცელდება რეექსპორტის დეკლარაციაზე.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 161. რეექსპორტის შეტყობინების წარდგენა

1. თუ ამ კოდექსის 160-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული საქონელი გაიტანება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან და არ არსებობს საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენის ვალდებულება, ამ კოდექსის 157-ე მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებულმა პირმა საბაჟო ორგანოს უნდა წარუდგინოს რეექსპორტის შეტყობინება.

2. რეექსპორტის შეტყობინება უნდა შეიცავდეს თავისუფალი ზონის პროცედურისთვის ან დროებით შენახვის დასრულებისთვის აუცილებელ მონაცემებს.

3. საბაჟო ორგანომ შეიძლება დაუშვას რეექსპორტის შეტყობინების შესავსებად სავაჭრო, საპორტო ან სატრანსპორტო საინფორმაციო სისტემის გამოყენება, თუ ეს სისტემა შეიცავს ამ შეტყობინებისთვის საჭირო მონაცემებს და ეს მონაცემები ხელმისაწვდომია შესაბამისი საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანამდე.

4. საბაჟო ორგანოს შეუძლია დაუშვას რეექსპორტის შეტყობინების ნაცვლად შეტყობინების წარდგენა და, შესაბამისად, წვდომა რეექსპორტის შეტყობინებასთან დაკავშირებულ შესაბამის მონაცემებზე რეექსპორტის შეტყობინების წარმდგენი პირის კომპიუტერულ სისტემაში.

5. რეექსპორტის შეტყობინების საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენის წესი, ვადა და შემთხვევები, როდესაც რეექსპორტის შეტყობინების წარდგენა არ ხდება, განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

მუხლი 162. რეექსპორტის შეტყობინებაში ცვლილების შეტანა ან მისი ბათილად ცნობა

1. საბაჟო ორგანომ დეკლარანტს მისი განცხადების საფუძველზე შეიძლება მისცეს უფლება, წარდგენილ რეექსპორტის შეტყობინებაში შეიტანოს ცვლილება.

2. რეექსპორტის შეტყობინებაში ცვლილების შეტანა დაუშვებელია, თუ:

ა) საბაჟო ორგანომ რეექსპორტის შეტყობინების წარმდგენს აცნობა ამ შეტყობინებით დეკლარირებული საქონლის შემოწმების განზრახვის შესახებ;

ბ) საბაჟო ორგანომ დაადგინა წარდგენილი მონაცემების უზუსტობა ან არასრულობა;

გ) საბაჟო ორგანომ გაუშვა საქონელი.

3. თუ რეექსპორტის შეტყობინებით დეკლარირებული საქონელი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანილი არ იქნა, საბაჟო ორგანომ ეს შეტყობინება ბათილად უნდა ცნოს:

ა) დეკლარანტის მიერ შესაბამისი განცხადების წარდგენისთანავე;

ბ) ამ შეტყობინების წარდგენიდან 150 დღის გასვლის შემდეგ.

4. რეექსპორტის შეტყობინებაში ცვლილების შეტანისა და მისი ბათილად ცნობის წესები განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

წიგნი IX

საბაჟო სამართალდარღვევა და პასუხისმგებლობა

თავი XXIX. ზოგადი დებულებები

 

მუხლი 163. საბაჟო სამართალდარღვევა. პასუხისმგებლობის ზოგადი პრინციპები

1.საბაჟო სამართალდარღვევა არის პირის მართლსაწინააღმდეგო ქმედება (მოქმედება ან უმოქმედობა), რომლის ჩადენისთვისაც ამ კოდექსით გათვალისწინებულია პასუხისმგებლობა.

2. საბაჟო სანქცია არის საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის დაკისრებული პასუხისმგებლობის ზომა.

3. საბაჟო სანქცია გამოიყენება გაფრთხილების, ჯარიმის, საბაჟო სამართალდარღვევის საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევის სახით.

4. საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის პასუხისმგებლობა ეკისრება შესაბამისი ქმედების ჩამდენ პირს.

5. თუ სამართალდამრღვევი პირი ერთზე მეტია, მათ ამ კოდექსით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა სოლიდარულად ეკისრებათ.

6. ერთი და იმავე საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის პასუხისმგებლობა პირს არ შეიძლება განმეორებით დაეკისროს.

7. რამდენიმე საბაჟო სამართალდარღვევის გამოვლენისას საბაჟო სანქცია თითოეული საბაჟო სამართალდარღვევისთვის ცალკე გამოიყენება. ამასთანავე, უფრო მკაცრი საბაჟო სანქცია არ შთანთქავს ნაკლებად მკაცრ საბაჟო სანქციას.

8. პირს ამ კოდექსით გათვალისწინებული სამართალდარღვევის ჩადენისთვის პასუხისმგებლობა იმ შემთხვევაში დაეკისრება, თუ მას აღნიშნული ქმედებისთვის საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა არ დაეკისრა.

9. საბაჟო სამართალდარღვევა განმეორებით ჩადენილად მიიჩნევა, თუ იგივე ქმედება ჩადენილია წინა საბაჟო სამართალდარღვევის გამოვლენიდან 12 თვის განმავლობაში. ამასთანავე, ამ კოდექსით გათვალისწინებული საბაჟო სამართალდარღვევა განმეორებით ჩადენილად არ მიიჩნევა, თუ აღნიშნული საბაჟო სამართალდარღვევები ჩადენილია ერთსა და იმავე დღეს.

10. საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის საბაჟო სანქციის შეფარდებისას ან დავაზე გადაწყვეტილების მიღებისას, თუ:

ა) კანონით გაუქმებულია ან შემსუბუქებულია პასუხისმგებლობის ზომა, ამ სამართალდარღვევისთვის გამოიყენება მოქმედი კანონი;

ბ) კანონით შემოღებულია ან დამძიმებულია პასუხისმგებლობის ზომა, ამ სამართალდარღვევისთვის გამოიყენება შესაბამისი ქმედების ჩადენის მომენტისთვის მოქმედი კანონი;

გ) საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენიდან ამ ქმედებისთვის საბაჟო სანქციის შეფარდებამდე ან დავაზე გადაწყვეტილების მიღებამდე ამ საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის პასუხისმგებლობის ზომა რამდენჯერმე შეიცვალა, გამოიყენება ყველაზე მსუბუქი პასუხისმგებლობის ზომა.

11. საბაჟო ორგანოს/დავის განმხილველ ორგანოს ან სასამართლოს უფლება აქვს, პირი გაათავისუფლოს ამ კოდექსით გათვალისწინებული საბაჟო სანქციისგან, თუ შესაბამისი საბაჟო სამართალდარღვევა ჩადენილია შეცდომით/არცოდნით.

12. პირს საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის პასუხისმგებლობა არ ეკისრება, თუ ეს საბაჟო სამართალდარღვევა გამოწვეულია დაუძლეველი ძალის მოქმედებით.

121. პირს საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის პასუხისმგებლობა არ დაეკისრება ამ კოდექსის 70-ე მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში, თუ საქონლის მფლობელმა საბაჟო ორგანოს წარუდგინა საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის განადგურების უტყუარი მტკიცებულებები საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესის შესაბამისად.

13. პირს საბაჟო დეკლარაციაში/რეექსპორტის დეკლარაციაში არასწორი მონაცემის შეტანისთვის ამ კოდექსით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა არ დაეკისრება, თუ:

ა) საბაჟო დეკლარაციაში/რეექსპორტის დეკლარაციაში ცვლილება შეტანილ იქნა ამ კოდექსის 90-ე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად;

ბ) საქონლის გაშვებამდე შემოწმებისას აღმოჩენილი არადეკლარირებული საქონლის (გარდა მალულად გადაადგილებული საქონლისა, ამ კოდექსის 168-ე მუხლის მე-4 და მე-5 ნაწილებით გათვალისწინებული საქონლისა და ამავე კოდექსის 169-ე მუხლით გათვალისწინებული ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდისა) საბაჟო ღირებულება 15 000 ლარს არ აჭარბებს და დეკლარირებული საბაჟო ღირებულების 5 პროცენტს არ აღემატება;

გ) ამ კოდექსის 173-ე მუხლით გათვალისწინებული საბაჟო სამართალდარღვევა საქონლის გაშვებამდე გამოვლინდა.

14. ამ კოდექსის შესაბამისად საქონლის განკარგვის ღონისძიებების განხორციელებისას პირს ამ კოდექსის 165-ე, 167-ე (გარდა მე-2 ნაწილისა) და 171-ე მუხლებით გათვალისწინებული ჯარიმა არ დაეკისრება, ხოლო დაკისრებული ჯარიმა აღსრულებულად ჩაითვლება.

15. ამ კოდექსის 165-ე მუხლით გათვალისწინებული საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის (გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ეს ქმედება ჩადენილია განმეორებით) ან ამავე კოდექსის 167-ე მუხლის მე-3 ნაწილით, 168-ე მუხლის მე-3 ნაწილით, 170-ე მუხლის პირველი ნაწილით, 172-ე მუხლით, 177-ე მუხლის პირველი ნაწილით ან 178-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის ჯარიმის ნაცვლად შეიძლება გამოყენებულ იქნეს გაფრთხილება.

16. საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის ამ კოდექსით გათვალისწინებული საბაჟო სანქციის შეფარდების ხანდაზმულობის ვადაა 3 წელი. ეს ვადა არ გამოიყენება ამ კოდექსის 141-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში.

17. ამ მუხლის მე-16 ნაწილით დადგენილი ვადა აითვლება საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენის შესაბამისი კალენდარული წლის დასრულებიდან.

171. ამ კოდექსის 164-ე მუხლის მე-5 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში საბაჟო სამართალდარღვევის ჩადენისთვის ამავე კოდექსით განსაზღვრული საბაჟო სანქციის შეფარდების ხანდაზმულობის ვადა ჩერდება და იგი განახლდება საგამოძიებო ორგანოს ან სასამართლოს შესაბამისი გადაწყვეტილების საბაჟო ორგანოსთვის ჩაბარების დღიდან.

18. შეფარდებული საბაჟო სანქციის გადახდევინების უზრუნველსაყოფად გამოიყენება საქართველოს საგადასახადო კოდექსით გათვალისწინებული საგადასახადო დავალიანების გადახდევინების უზრუნველყოფის ღონისძიებები.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 164. საბაჟო სამართალდარღვევის საქმის წარმოება

1. საბაჟო სამართალდარღვევის საქმეს აწარმოებს საბაჟო ორგანო.

2. საბაჟო სამართალდარღვევის გამოვლენისას საბაჟო ორგანოს უფლებამოსილი პირი ადგენს საბაჟო სამართალდარღვევის ოქმს, რომელიც წარედგინება სამართალდამრღვევ პირს.

3. საბაჟო სამართალდარღვევის ოქმი არის საბაჟო ორგანოს გადაწყვეტილება პირისთვის სამართალდარღვევის ჩადენისთვის საბაჟო სანქციის შეფარდების შესახებ. საბაჟო სამართალდარღვევის ოქმი მიიჩნევა საგადასახადო მოთხოვნად.

4. სამართალდამრღვევ პირს უფლება აქვს, საბაჟო ორგანოს წარუდგინოს განმარტება ან/და შენიშვნა, რომელიც აისახება საბაჟო სამართალდარღვევის ოქმში ან დაერთვება მას.

5. საბაჟო სამართალდარღვევის ოქმი არ დგება:

ა) სისხლის სამართლის დანაშაულის ნიშნების აღმოჩენის შემთხვევაში. ამასთანავე, საქმის მასალები დაუყოვნებლივ ეგზავნება შესაბამის საგამოძიებო ორგანოს ქვემდებარეობის მიხედვით;

ბ) თუ საბაჟო სამართალდარღვევა დაფიქსირებულია საქონლის გაშვების შემდგომი კონტროლის შემოწმების აქტში.

6. ამ მუხლის მე-5 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანო, საგამოძიებო ორგანოს ან სასამართლოს შესაბამისი გადაწყვეტილების გათვალისწინებით, ამ გადაწყვეტილების მისთვის ჩაბარებიდან 30 დღის ვადაში წყვეტს საბაჟო სამართალდარღვევის საქმეს ან იღებს გადაწყვეტილებას შესაბამისი პირისთვის საბაჟო სანქციის შეფარდების შესახებ. ეს გადაწყვეტილება მიიჩნევა საგადასახადო მოთხოვნად.

7. საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია საბაჟო სამართალდარღვევის საქმის წარმოების უზრუნველსაყოფად გამოიყენოს საქართველოს ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსის 244-ე, 245-ე და 247-ე−249-ე მუხლებით გათვალისწინებული ღონისძიებები.

8. თუ საბაჟო სამართალდარღვევის გამოვლენიდან 30 დღის ვადაში შეუძლებელია ამ ქმედების ჩამდენი პირის დადგენა ან/და იდენტიფიცირება, საბაჟო ორგანო იღებს გადაწყვეტილებას საბაჟო სამართალდარღვევის საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების მიმართ ამ კოდექსით გათვალისწინებული საქონლის განკარგვის ღონისძიების გამოყენების შესახებ.

9. საბაჟო სამართალდარღვევის საქმის წარმოების წესი, საბაჟო სანქციის აღსრულების უზრუნველყოფის ღონისძიებები და მათი განხორციელების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

თავი XXX. საბაჟო სამართალდარღვევის სახეები და პასუხისმგებლობა

 

მუხლი 165. საქონლის წარდგენის/ზოგადი დეკლარირების/საქონლის დეკლარირების ვადის ან სატრანსპორტო საშუალების გამოცხადების ვადის დარღვევა 

საქონლის წარდგენის/ზოგადი დეკლარირების/საქონლის დეკლარირების ვადის ან სატრანსპორტო საშუალების გამოცხადების ვადის დარღვევა –

იწვევს დაჯარიმებას ყოველ დაგვიანებულ სრულ/არასრულ დღეზე 50 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 1 000 ლარისა.

შენიშვნა: ამ მუხლით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა პირს არ დაეკისრება, როდესაც საქონლის დეკლარირების ვადის დარღვევა იწვევს საბაჟო პროცედურის/რეექსპორტის პირობების დარღვევას.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 166. საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების მოხსნა/მოცილება ან/და სხვაგვარად გაუვარგისება/განადგურება

1. საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალების მოხსნა/მოცილება ან/და სხვაგვარად გაუვარგისება/განადგურება, ნიშანდებული სატრანსპორტო საშუალების, საბაჟო კონტროლის ზონაში არსებული შენობა-ნაგებობის ან ნიშანდებული ბარგის/ხელბარგის დაზიანება ანდა სატრანსპორტო საშუალების გადაადგილება იმგვარად დადებული საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალებით, რომელიც მასში ამ იდენტიფიკაციის საშუალების დაუზიანებლად შეღწევის შესაძლებლობას იძლევა, –

იწვევს მფლობელის დაჯარიმებას 500 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, −

იწვევს მფლობელის დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

3​. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, რამაც გამოიწვია ნიშანდებული სატრანსპორტო საშუალებიდან, საბაჟო კონტროლის ზონაში არსებული შენობა-ნაგებობიდან ან ნიშანდებული ბარგიდან/ხელბარგიდან საქონლის განკარგვა, დაკარგვა ან განადგურება, –

იწვევს მფლობელის დაჯარიმებას 5 000 ლარის ოდენობით.

4​. ამ მუხლის მე-3​ ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, −

იწვევს მფლობელის დაჯარიმებას 10 000 ლარის ოდენობით.

შენიშვნა:

1. პირს არ დაეკისრება ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა, თუ საბაჟო იდენტიფიკაციის საშუალებაზე ან/და ნიშანდებულ სატრანსპორტო საშუალებაზე, საბაჟო კონტროლის ზონაში არსებულ შენობა-ნაგებობაზე ან/და ნიშანდებულ ბარგზე/ხელბარგზე მცირე დაზიანება შეინიშნება, მაგრამ ნიშანდებულ სატრანსპორტო საშუალებაში, საბაჟო კონტროლის ზონაში არსებულ შენობა-ნაგებობაში ან/და ნიშანდებულ ბარგში/ხელბარგში შეღწევა შეუძლებელია.

2. პირს არ დაეკისრება ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა, თუ კონტეინერი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საზღვაო ტრანსპორტით იქნა შემოტანილი.

 

მუხლი 167. იმპორტის გადასახდელის ოდენობის შემცირება

1. საბაჟო დეკლარაციასა და მის თანმხლებ დოკუმენტში არასწორი მონაცემის არსებობისას იმპორტის გადასახდელის ოდენობის შემცირება (გარდა ამ მუხლის მე-3 და მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებული შემთხვევებისა)–

იწვევს დაჯარიმებას საბაჟო დეკლარაციაში შემცირებული იმპორტის გადასახდელის თანხის 100 პროცენტის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას საბაჟო დეკლარაციაში შემცირებული იმპორტის გადასახდელის თანხის 200 პროცენტის ოდენობით.

3. ფიზიკური პირის მიერ 3 000 ლარამდე ღირებულების საქონელზე (გარდა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საფოსტო გზავნილით შემოტანილი საქონლისა) წარდგენილ საბაჟო დეკლარაციასა და მის თანმხლებ დოკუმენტში არასწორი მონაცემის არსებობისას იმპორტის გადასახდელის ოდენობის შემცირება –

იწვევს დაჯარიმებას საბაჟო დეკლარაციაში შემცირებული იმპორტის გადასახდელის თანხის 40 პროცენტის ოდენობით.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას საბაჟო დეკლარაციაში შემცირებული იმპორტის გადასახდელის თანხის 100 პროცენტის ოდენობით.

5. ამ მუხლის მიზნებისთვის იმპორტის გადასახდელის ოდენობის შემცირებად მიიჩნევა საბაჟო დეკლარაციაში ისეთი მონაცემის შეტანა, რომლის არასწორობა დადასტურებულია მტკიცებულებებზე დაყრდნობით საბაჟო კონტროლის განხორციელებისას ან სისხლის სამართლის საქმეზე საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით. მხოლოდ ეჭვის არსებობა, რომელიც შეიძლება გახდეს საქონლის საბაჟო ღირებულების კორექტირების ან განსხვავებული მეთოდით დადგენის საფუძველი, არ ქმნის საბაჟო სამართალდარღვევის შემადგენლობას.

შენიშვნა: თუ საბაჟო დეკლარაციასა და მის თანმხლებ დოკუმენტში არასწორი მონაცემის შეტანით იმპორტის გადასახდელის ოდენობა შემცირდა იმ საქონელზე, რომლის საბაჟო ღირებულება 15 000 ლარს აჭარბებს, ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილები გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუ პირს აღნიშნული ქმედებისთვის სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა არ დაეკისრა.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 168. საქონლის უკანონო გადატანა ან გადმოტანა

1. საქონლის (გარდა ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდისა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა (გარდა ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევისა) საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად –

იწვევს დაჯარიმებას საქონლის საბაჟო ღირებულების 100 პროცენტის ოდენობით ან საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევას.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას საქონლის საბაჟო ღირებულების 100 პროცენტის ოდენობით, საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევით ან უამისოდ.

3. ფიზიკური პირის მიერ 3 000 ლარამდე ღირებულების საქონლის (გარდა ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდისა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად –

იწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით ან/და საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევას.

31. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 3 000 ლარის ოდენობით ან/და საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევას.

4. ტრანზიტული გადაადგილებისთვის განკუთვნილ სატრანსპორტო საშუალებაში განთავსებული საქონლის (გარდა ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდისა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანა საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად –

იწვევს დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

5. ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 4 000 ლარის ოდენობით.

შენიშვნა:

1. თუ საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად გადაადგილებული საქონლის საბაჟო ღირებულება 15 000 ლარს აჭარბებს, ამ მუხლის პირველი, მე-2, მე-4 და მე-5 ნაწილები გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პირს აღნიშნული ქმედებისთვის სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა არ დაეკისრა.

2. თუ სამალავით ან საქართველოს საბაჟო საზღვრის უკანონოდ გადაკვეთით საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით შემოტანილი საქონლის საბაჟო ღირებულება აჭარბებს 5 000 ლარს, ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილები გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პირს აღნიშნული ქმედებისთვის არ დაეკისრა სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 169. საქართველოს საბაჟო საზღვარზე ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდის უკანონო გადატანა და გადმოტანა

1. საქართველოს საბაჟო საზღვარზე 30 000 ლარზე ან სხვა ვალუტაში მის ეკვივალენტზე მეტი, მაგრამ არაუმეტეს 50 000 ლარის ოდენობის ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდის გადატანა ან გადმოტანა საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად ან არასწორი დეკლარირებით –

იწვევს დაჯარიმებას 3 000 ლარის ოდენობით ან ამ საქონლის უსასყიდლოდ ჩამორთმევას.

2. საქართველოს საბაჟო საზღვარზე 50 000 ლარზე ან სხვა ვალუტაში მის ეკვივალენტზე მეტი, მაგრამ არაუმეტეს 100 000 ლარის ოდენობის ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდის გადატანა ან გადმოტანა საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად ან არასწორი დეკლარირებით –

იწვევს დაჯარიმებას 5 000 ლარის ოდენობით ან ამ საქონლის უსასყიდლოდ ჩამორთმევას.

3. საქართველოს საბაჟო საზღვარზე 100 000 ლარზე ან სხვა ვალუტაში მის ეკვივალენტზე მეტი ოდენობის ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდის გადატანა ან გადმოტანა საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად ან არასწორი დეკლარირებით –

იწვევს დაჯარიმებას საბაჟო კონტროლის გვერდის ავლით ან მისგან მალულად ან არასწორი დეკლარირებით გადატანილი ან გადმოტანილი ნაღდი ფულისა და ფასიანი ქაღალდის ღირებულების 10 პროცენტის ოდენობით ან ამ საქონლის უსასყიდლოდ ჩამორთმევას.

შენიშვნა: ამ მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევაში არადეკლარირებული საქონლის არსებობისას არასწორ დეკლარირებად მიიჩნევა, თუ დეკლარირებული საქონლისა და არადეკლარირებული საქონლის საერთო ოდენობა 30 000 ლარზე ან სხვა ვალუტაში მის ეკვივალენტზე მეტია.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 170. საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის გადატვირთვა/გადმოტვირთვა ან საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების მიერ საბაჟო კონტროლის ზონის დატოვება ან სატრანსპორტო საშუალების მიერ საბაჟო მარშრუტიდან გადახვევა

1. საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების მიერ საბაჟო კონტროლის ზონის დატოვება, საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის სატრანსპორტო საშუალებაში გადატვირთვა ან სატრანსპორტო საშუალებიდან გადმოტვირთვა ან საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების მიერ მოძრაობისთვის განსაზღვრული საბაჟო მარშრუტიდან გადახვევა –

იწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

შენიშვნა: ამ მუხლით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა პირს არ დაეკისრება, როდესაც საბაჟო ორგანოს თანხმობის გარეშე საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების მიერ საბაჟო კონტროლის ზონის დატოვება, საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის სატრანსპორტო საშუალებაში გადატვირთვა ან სატრანსპორტო საშუალებიდან გადმოტვირთვა ან საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების მიერ მოძრაობისთვის განსაზღვრული საბაჟო მარშრუტიდან გადახვევა იწვევს საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უკანონო განკარგვას, დაკარგვას ან განადგურებას.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 171. საბაჟო პროცედურის/რეექსპორტის პირობების დარღვევა

1. საბაჟო პროცედურის/რეექსპორტის პირობების დარღვევა –

იწვევს დაჯარიმებას 500 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, −

იწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

შენიშვნა: ამ მუხლით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა პირს არ დაეკისრება, როდესაც იმავე ქმედებისთვის ამ კოდექსის შესაბამისად დადგენილია სხვა პასუხისმგებლობა.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 172. საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უკანონო განკარგვა, დაკარგვა ან განადგურება

საბაჟო პროცედურის/რეექსპორტის პირობების დარღვევა ან სხვა ქმედება, რამაც გამოიწვია საბაჟო ზედამხედველობის ქვეშ მყოფი საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უკანონო განკარგვა, დაკარგვა ან განადგურება, –

იწვევს დაჯარიმებას იდენტურ/მსგავს საქონელზე ან/და სატრანსპორტო საშუალებაზე გადასახდელი იმპორტის გადასახდელის თანხის 100 პროცენტის ოდენობით.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 173. საქონლის საბაჟო ღირებულების გაზრდა ან შემცირება

1. საბაჟო დეკლარაციასა და მის თანმხლებ დოკუმენტში/რეექსპორტის დეკლარაციასა და მის თანმხლებ დოკუმენტში სავალდებულოდ შესატანი საქონლის საბაჟო ღირებულების შესახებ არასწორი მონაცემის არსებობისას დეკლარანტის მიერ საქონლის საბაჟო ღირებულების გაზრდა ან შემცირება –

იწვევს დაჯარიმებას საქონლის საბაჟო ღირებულებასა და გაზრდილ ან შემცირებულ საბაჟო ღირებულებას შორის სხვაობის თანხის 10 პროცენტის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას საქონლის საბაჟო ღირებულებასა და გაზრდილ ან შემცირებულ საბაჟო ღირებულებას შორის სხვაობის თანხის 20 პროცენტის ოდენობით.

შენიშვნა:

1. ამ მუხლით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა პირს არ დაეკისრება, როდესაც საბაჟო დეკლარაციასა და მის თანმხლებ დოკუმენტში სავალდებულოდ შესატანი საქონლის საბაჟო ღირებულების შესახებ არასწორი მონაცემის არსებობა იწვევს იმპორტის გადასახდელის ოდენობის შემცირებას.

2. თუ საქონლის საბაჟო ღირებულებასა და გაზრდილ ან შემცირებულ საბაჟო ღირებულებას შორის სხვაობის თანხა 15 000 ლარს აჭარბებს, ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილები გამოიყენება იმ შემთხვევაში, თუ პირს აღნიშნული ქმედებისთვის სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა არ დაეკისრა.

საქართველოს 2023 წლის 5 აპრილის კანონი №2767 – ვებგვერდი, 18.04.2023წ.

 

მუხლი 174. სატრანსპორტო საშუალების შემოსვლის/ჩამოფრენის ან გასვლის/გაფრენის შესახებ საბაჟო ორგანოსთვის შეუტყობინებლობა

1. ნავსადგურის, რკინიგზის სადგურის ან აეროპორტის მიერ იმ სატრანსპორტო საშუალების შემოსვლის/ჩამოფრენის ან გასვლის/გაფრენის შესახებ საბაჟო ორგანოსთვის შეუტყობინებლობა, რომელიც კვეთს საქართველოს საბაჟო საზღვარს, –

იწვევს დაჯარიმებას 5 000 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 10 000 ლარის ოდენობით.

 

 

მუხლი 175. დოკუმენტის შენახვის ვადის დარღვევა

დოკუმენტის შენახვის ვადის დარღვევა, თუ დოკუმენტის საბაჟო ორგანოსთვის ელექტრონულად წარდგენისას მისი მატერიალური ფორმით წარდგენა სავალდებულო არ არის, –

იწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

 

მუხლი 176. სანებართვო პირობების შეუსრულებლობა

1. საბაჟო საწყობის საქმიანობისან თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტის საქმიანობის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სანებართვო პირობის დარღვევა –

იწვევს ნებართვის მფლობელის დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება (იმავე სანებართვო პირობის დარღვევა), ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ჯარიმის გასამმაგებას.

 

მუხლი 177. საბაჟო ორგანოს უფლებამოსილი პირისთვის წინააღმდეგობის გაწევა, მისი კანონიერი მოთხოვნის უგულებელყოფა

1. საბაჟო ორგანოს უფლებამოსილი პირისთვის წინააღმდეგობის გაწევა, მისი კანონიერი მოთხოვნის უგულებელყოფა, რამაც შეაფერხა საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული ღონისძიების განხორციელება, −

იწვევს დაჯარიმებას 800 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

 

მუხლი 178. საბაჟო ორგანოსთვის ინფორმაციის წარუდგენლობა

1. საბაჟო ორგანოს მოთხოვნის შემთხვევაში, საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით დადგენილ ვადაში საბაჟო ზედამხედველობის, საბაჟო კონტროლის ანდა საბაჟო ფორმალობების განხორციელებასთან დაკავშირებული ინფორმაციის საბაჟო ორგანოსთვის წარუდგენლობა –

იწვევს დაჯარიმებას 400 ლარის ოდენობით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

3. საერთაშორისო საჰაერო გადაზიდვის განმახორციელებელი პირის მიერ საბაჟო ორგანოსთვის საერთაშორისო საჰაერო გადაზიდვის განმახორციელებელი სატრანსპორტო საშუალების, ამ სატრანსპორტო საშუალებით გადასაადგილებელი საქონლის ან/და მგზავრთა შესახებ წინასწარი ინფორმაციის დადგენილი წესით წარუდგენლობა –

იწვევს დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, –

იწვევს დაჯარიმებას 4 000 ლარის ოდენობით.

 

მუხლი 179. სავალდებულო მარკირებისადმი დაქვემდებარებული არააქციზური საქონლის მარკირების გარეშე თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების მიზნით დეკლარირება

სავალდებულო მარკირებისადმი დაქვემდებარებული არააქციზური საქონლის მარკირების გარეშე თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვების მიზნით დეკლარირება −

იწვევს დაჯარიმებას მარკირების გარეშე გამოვლენილი სავალდებულო მარკირებისადმი დაქვემდებარებული არააქციზური საქონლის საბაჟო ღირებულების ოდენობით, მაგრამ არანაკლებ 500 ლარისა.

 

წიგნი X

საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლება

 

თავი XXXI. ზოგადი დებულებები

 

მუხლი 180. საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლების არსი და ტერმინთა განმარტება

1. ეს წიგნი ადგენს საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლების შემთხვევებსა და პირობებს.

2. ამ წიგნის მიზნებისთვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) პირადი საკუთრება − ნებისმიერი ნივთი, რომელიც განკუთვნილია პირის პირადი სარგებლობისთვის ან საყოფაცხოვრებო საჭიროების დაკმაყოფილებისთვის. პირადი საკუთრების მახასიათებლები ან ოდენობა არ უნდა მიანიშნებდეს მის სამეწარმეო მიზნით შემოტანაზე. პირად საკუთრებას განეკუთვნება:

ა.ა) საყოფაცხოვრებო ნივთი;

ა.ბ) ველოსიპედი, პირის პირად საკუთრებაში არსებული სატრანსპორტო საშუალება, კერძოდ, მოტოციკლი და მისი მისაბმელი, დასვენებისთვის გამიზნული ფურგონის ტიპის სატრანსპორტო საშუალება, იახტა, თვითმფრინავი და სხვა;

ა.გ) ჩვეულებრივი საოჯახო საჭიროების დაკმაყოფილებისთვის განკუთვნილი საყოფაცხოვრებო ტექნიკა, შინაური და საუნაგირე ცხოველები, გამოყენებითი და ჰუმანიტარული მეცნიერებებისთვის განკუთვნილი პორტატიული ინსტრუმენტი, რომელიც პირის მიერ მის ხელობასთან ან პროფესიასთან დაკავშირებული საქმიანობის განსახორციელებლადაა საჭირო;

ბ) საყოფაცხოვრებო ნივთი − პირადი მოხმარების საგანი, საყოფაცხოვრებო დანიშნულების თეთრეული, ავეჯი, აღჭურვილობა, რომელიც განკუთვნილია პირის პირადი სარგებლობისთვის ან საყოფაცხოვრებო საჭიროების დაკმაყოფილებისთვის;

გ) ალკოჰოლიანი ნაწარმი − საქონელი (ლუდი, ღვინო, ღვინისგან ან ალკოჰოლისგან დამზადებული აპერიტივი, ბრენდი, ლიქიორი ან სპირტიანი სასმელი და სხვა), რომელიც სეს ესნ-ის 2203–2208 სასაქონლო პოზიციებშია კლასიფიცირებული;

დ) შეღავათი − ამ კოდექსით გათვალისწინებული საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლება.

3. ამ წიგნის მიზნებისთვის პირადი საკუთრების სამეწარმეო მიზნით გამოსაყენებლად მიჩნევის წესი განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

4. ამ წიგნით გათვალისწინებული საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლების წესი განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

 

თავი XXXII. საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლება

 

მუხლი 181. საქართველოში მუდმივად საცხოვრებლად გადმოსვლისას პირის მიერ პირადი საკუთრების საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა

1. ფიზიკური პირის უცხო ქვეყნიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მუდმივად საცხოვრებლად გადმოსვლისას მის მიერ პირადი საკუთრების შემოტანა თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან ამ მუხლის შესაბამისად.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ პირად საკუთრებაზე, რომელიც:

ა) პირის მიერ უცხო ქვეყანაში საცხოვრებელი ადგილის დატოვების მომენტამდე არანაკლებ 6 თვის განმავლობაში იყო მის სარგებლობაში. ეს პირობა არ ვრცელდება სახარჯ საქონელზე;

ბ) პირის ახალ საცხოვრებელ ადგილზე იმავე მიზნით გამოყენებისთვისაა განკუთვნილი.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ პირზე, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ ცხოვრობდა სულ მცირე უწყვეტი 12 თვის განმავლობაში.

4. საბაჟო ორგანომ შეიძლება დაუშვას ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული წესიდან გამონაკლისი, თუ დადგინდა, რომ პირს განზრახული ჰქონდა ეცხოვრა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ სულ მცირე უწყვეტი 12 თვის განმავლობაში.

5. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება:

ა) ალკოჰოლიან ნაწარმზე;

ბ) თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე;

გ) სამეწარმეო დანიშნულების სატრანსპორტო საშუალებაზე;

დ) ნივთზე, რომელიც საჭიროა ხელობასთან ან პროფესიასთან დაკავშირებული საქმიანობის განსახორციელებლად, გარდა გამოყენებითი და ჰუმანიტარული მეცნიერებებისთვის განკუთვნილი პორტატიული ინსტრუმენტისა.

6. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება მხოლოდ იმ პირად საკუთრებაზე, რომელიც პირმა თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოიტანა მისი საცხოვრებელ ადგილზე დაფუძნებიდან (ცხოვრების უფლების მოპოვებიდან) 12 თვის განმავლობაში.

7. პირადი საკუთრება თავისუფალ მიმოქცევაში შეიძლება გაშვებულ იქნეს რამდენიმე სასაქონლო პარტიად ამ მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებული პერიოდის განმავლობაში.

8. დაუშვებელია თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად შეღავათით შემოტანილი პირადი საკუთრების შემოტანის თარიღიდან 12 თვის განმავლობაში საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე მისი უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

9. შეღავათით შემოტანილი პირადი საკუთრების ამ მუხლის მე-8 ნაწილით დადგენილ ვადაში უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული პირადი საკუთრების უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, პირადი საკუთრების სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ შეღავათით შემოტანილი პირადი საკუთრების უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება ამ საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

10. ამ მუხლის მე-6 ნაწილით დადგენილი მოთხოვნის მიუხედავად, იმპორტის გადასახადისგან შეიძლება გათავისუფლდეს თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად შემოტანილი პირადი საკუთრება პირის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საცხოვრებლად შემოსვლამდე (ცხოვრების უფლების მოპოვებამდე), თუ პირი აიღებს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე 6 თვის განმავლობაში საცხოვრებლად დაფუძნების ვალდებულებას და საბაჟო ორგანოს წარუდგენს შესაბამის გარანტიას, რომლის სახესა და ოდენობას განსაზღვრავს საქართველოს ფინანსთა მინისტრი.

11. ამ მუხლის მე-10 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში შემოტანილი საქონლისთვის ამ მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით დადგენილი ვადა აითვლება ამ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის მომენტიდან.

12. იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება იმ პირის მიერ შემოტანილი პირადი საკუთრება, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოდის სამსახურებრივი მოვალეობიდან გამომდინარე და რომელსაც განზრახული აქვს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მუდმივად საცხოვრებლად დაფუძნება.

13. ამ მუხლის მე-12 ნაწილით გათვალისწინებული პირადი საკუთრება იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება ამავე მუხლის პირველი−მე-9 ნაწილებით გათვალისწინებული პირობების შესაბამისად, იმის გათვალისწინებით, რომ:

ა) ამ მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტითა და მე-6 ნაწილით დადგენილი ვადები აითვლება პირადი საკუთრების საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის მომენტიდან;

ბ) ამ მუხლის მე-8 ნაწილით დადგენილი ვადა აითვლება პირისთვის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ცხოვრების უფლების მინიჭებიდან.

14. ამ მუხლის მე-12 ნაწილით გათვალისწინებული პირადი საკუთრების იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლება შესაძლებელია, თუ პირი წინასწარ აიღებს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საბაჟო ორგანოს მიერ დადგენილ ვადაში საცხოვრებლად დაფუძნების ვალდებულებას (ცხოვრების უფლების მინიჭება). ამ შემთხვევაში საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია მოითხოვოს გარანტია, რომლის სახე და ოდენობა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით.

15. საბაჟო ორგანომ შეიძლება შეცვალოს (შეამსუბუქოს) ამ მუხლის მე-2, მე-8 და მე-9 ნაწილებით, აგრეთვე მე-5 ნაწილის „გ“ და „დ“ ქვეპუნქტებით დადგენილი მოთხოვნები, თუ პირი საცხოვრებელ ადგილს განსაკუთრებული პოლიტიკური გარემოებიდან გამომდინარე იცვლის.

 

მუხლი 182. ქორწინების შემთხვევაში საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება პირის მიერ მისი კუთვნილი საყოფაცხოვრებო ნივთის (განურჩევლად იმისა, ეს საქონელი ახალია თუ არა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა, თუ ეს პირი ქორწინების გამო უცხო ქვეყნიდან მუდმივად საცხოვრებლად გადმოდის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული პირობების შესაბამისად, საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ქორწინების გამო მუდმივად საცხოვრებლად გადმოსული პირის მიერ უცხო ქვეყანაში მცხოვრები პირისგან მიღებული საქორწინო საჩუქარი თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან. ამასთანავე, თითოეული საჩუქრის ღირებულება 1000 ლარს არ უნდა აღემატებოდეს.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ პირზე, რომელმაც შეასრულა შემდეგი პირობები:

ა) იგი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ ცხოვრობდა სულ მცირე უწყვეტი 12 თვის განმავლობაში. ამასთანავე, ეს მოთხოვნა არ გამოიყენება, თუ დადგინდა, რომ პირს განზრახული ჰქონდა ეცხოვრა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ სულ მცირე უწყვეტი 12 თვის განმავლობაში;

ბ) მან წარმოადგინა ქორწინებაში ყოფნის ფაქტის დამადასტურებელი დოკუმენტი.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება ალკოჰოლიან ნაწარმზე, თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე.

5. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ საქონელზე, რომელიც თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად შემოტანილ იქნა:

ა) პირის ქორწინების თარიღამდე არაუადრეს 2 თვისა (ამ შემთხვევაში სავალდებულოა გარანტიის წარმოდგენა, რომლის სახე და ოდენობა განისაზღვრება საქართველოს ფინანსთა მინისტრის მიერ);

ბ) პირის ქორწინების თარიღიდან არაუგვიანეს 4 თვისა.

6. ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული საქონელი თავისუფალ მიმოქცევაში შეიძლება გაიშვას რამდენიმე სასაქონლო პარტიად ამ მუხლის მე-5 ნაწილით დადგენილ ვადებში.

7. დაუშვებელია თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად ამ მუხლის შესაბამისად შეღავათით შემოტანილი საქონლის შემოტანის თარიღიდან 12 თვის განმავლობაში საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე მისი უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

8. შეღავათით შემოტანილი საქონლის ამ მუხლის მე-7 ნაწილით დადგენილ ვადაში უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ შეღავათით შემოტანილი საქონლის ამ მუხლის მე-7 ნაწილით დადგენილ ვადაში უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება ამ საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

 

მუხლი 183. მემკვიდრეობით მიღებული პირადი საკუთრების საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მუდმივად მცხოვრები პირის მიერ მემკვიდრეობით მიღებული პირადი საკუთრების საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის „პირადი საკუთრება“ არის გარდაცვლილი პირის ნებისმიერი ქონება, რომელიც აკმაყოფილებს ამ კოდექსის 180-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით დადგენილ მოთხოვნებს.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება:

ა) ალკოჰოლიან ნაწარმზე;

ბ) თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე;

გ) სამეწარმეო დანიშნულების სატრანსპორტო საშუალებაზე;

დ) ნივთზე, რომელიც საჭიროა ხელობასთან ან პროფესიასთან დაკავშირებული საქმიანობის განსახორციელებლად, გარდა გამოყენებითი და ჰუმანიტარული მეცნიერებებისთვის განკუთვნილი პორტატიული ინსტრუმენტისა, რომელსაც გარდაცვლილი პირი საკუთარ ხელობასთან ან პროფესიასთან დაკავშირებული საქმიანობის განსახორციელებლად იყენებდა;

ე) ნედლეულის მარაგზე, მზა ნაწარმსა და ნახევარფაბრიკატზე;

ვ) სასოფლო-სამეურნეო ცხოველსა და სასოფლო-სამეურნეო პროდუქტის მარაგზე, რომლის ოდენობა ჩვეულებრივი საოჯახო საჭიროების დასაკმაყოფილებლად საჭირო ოდენობას აღემატება.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ პირად საკუთრებაზე, რომელიც პირმა თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად შემოიტანა მის მიერ ამ საკუთრებაზე უფლების მიღების მომენტიდან (მემკვიდრეობის საკითხის საბოლოოდ გადაწყვეტის მომენტიდან) არაუგვიანეს 2 წლისა. განსაკუთრებულ შემთხვევაში საბაჟო ორგანო უფლებამოსილია გაზარდოს აღნიშნული ვადა.

5. პირადი საკუთრება შეიძლება შემოტანილ იქნეს რამდენიმე სასაქონლო პარტიად ამ მუხლის მე-4 ნაწილით დადგენილ ვადაში.

6. ეს მუხლი შესაბამის შემთხვევაში გამოიყენება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე რეგისტრირებული არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის მიერ მემკვიდრეობით მიღებული პირადი საკუთრების შემოტანისას.

 

მუხლი 184. სასწავლო აღჭურვილობის, საგანმანათლებლო ნივთისა და საყოფაცხოვრებო ნივთის შემოტანა

1. საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე სწავლის მიზნით დასარჩენად შემომსვლელი მოსწავლის ან სტუდენტის მიერ სასწავლო პერიოდში პირადი სარგებლობისთვის განკუთვნილი იმ სასწავლო აღჭურვილობის, საგანმანათლებლო ნივთის ან საყოფაცხოვრებო ნივთის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა, რომელიც მოსწავლის ან სტუდენტის საცხოვრებელი ადგილის ჩვეულებრივი ატრიბუტიკაა და მას ეკუთვნის, თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის:

ა) „მოსწავლე ან სტუდენტი“ არის საგანმანათლებლო დაწესებულებაში დასწრებულ განყოფილებაზე რეგისტრირებული ნებისმიერი პირი;

ბ) „სასწავლო აღჭურვილობა“ არის ტანსაცმელი ან საყოფაცხოვრებო დანიშნულების თეთრეული, განურჩევლად იმისა, ის ახალია თუ არა;

გ) „საგანმანათლებლო ნივთი“ არის ნივთი ან ხელსაწყო (მათ შორის, კალკულატორი და საბეჭდი მანქანა), რომელსაც მოსწავლე ან სტუდენტი, როგორც წესი, სასწავლო მიზნით იყენებს.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი შეიძლება გამოყენებულ იქნეს სასწავლო წლის განმავლობაში ერთხელ.

 

მუხლი 185. უმნიშვნელო ღირებულების სასაქონლო პარტიის შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება უმნიშვნელო ღირებულების საქონლისგან შემდგარი ნებისმიერი სასაქონლო პარტიის შემოტანა, რომელიც საქართველოში მიმღებს უცხო ქვეყნიდან ეგზავნება.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის „უმნიშვნელო ღირებულების საქონელი“ არის 300 ლარამდე ღირებულების სასაქონლო პარტია.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება ალკოჰოლიან ნაწარმზე, სუნამოზე, ტუალეტის წყალზე, თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე.

 

მუხლი 186. ფიზიკური პირის მიერ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მცხოვრები ფიზიკური პირისთვის გამოგზავნილი სასაქონლო პარტიის შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება უცხო ქვეყნიდან ფიზიკური პირის მიერ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მცხოვრები ფიზიკური პირისთვის გამოგზავნილი სასაქონლო პარტიის შემოტანა, თუ ეს სასაქონლო პარტია ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის მიიჩნევა, რომ შემოტანილი სასაქონლო პარტია ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი, თუ სრულდება შემდეგი პირობები:

ა) სასაქონლო პარტია არარეგულარულად იგზავნება;

ბ) სასაქონლო პარტია შეიცავს მხოლოდ მიმღების ან მისი ოჯახის წევრების პირადი მოხმარებისთვის განკუთვნილ საქონელს, რომელიც მახასიათებლებით ან ოდენობით ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი;

გ) გამომგზავნი მიმღებს სასაქონლო პარტიას კომპენსაციის გარეშე უგზავნის.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება 300 ლარამდე ღირებულების თითოეულ სასაქონლო პარტიაზე, ამ მუხლის მე-5 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის ღირებულების ჩათვლით.

4. თუ რამდენიმე საქონლისგან შემდგარი სასაქონლო პარტიის ღირებულება აღემატება ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულ ლიმიტს, ამ ლიმიტის ფარგლებში იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება ის საქონელი, რომელიც ცალკე შემოტანისას გათავისუფლდებოდა იმპორტის გადასახადისგან, იმის გათვალისწინებით, რომ ცალკეული სასაქონლო ერთეულის ღირებულება არ შეიძლება დანაწევრდეს.

5. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათით სარგებლობისთვის ქვემოთ მითითებულ საქონელზე სასაქონლო პარტიის მიხედვით ვრცელდება აგრეთვე შემდეგი რაოდენობრივი შეზღუდვები:

ა) 200 ღერი სიგარეტი ან 50 სიგარა ან 50 სიგარილა ან სეს ესნ-ის 2403 99 900 02 კოდით გათვალისწინებული 200 ღერი თამბაქოს ნაწარმი ან სეს ესნ-ის 2403 99 900 01 კოდით გათვალისწინებული 10 ცალი კაფსულა და მსგავსი სახის პროდუქტი ან 250 გრამი თამბაქოს სხვა ნაწარმი (გარდა თამბაქოს ნედლეულისა), ან ამ ქვეპუნქტში მითითებული თამბაქოს ნაწარმის სახეობათა ნაკრები, თუ მასში შემავალი თითოეული სახეობის თამბაქოს ნაწარმის წილის პროცენტულ მაჩვენებელთა (პროცენტული მაჩვენებელი შესაბამის ზღვრულ ოდენობასთან მიმართებით) ჯამი 100-ს არ აღემატება, ან სეს ესნ-ის 3824 90 980 01 კოდით გათვალისწინებული 50 მლ საქონელი, რომელიც მგზავრის გადაყვანისას ბარგით ან/და ხელბარგით გადაიზიდება და რომელიც ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი;

ბ) ჯამურად 1 ლიტრი 22% ან 22%-ზე მეტი ალკოჰოლის შემცველობის ალკოჰოლიანი ნაწარმი ან 80% ან 80%-ზე მეტი ალკოჰოლის შემცველობის არადენატურირებული ეთილის სპირტი ან 2 ლიტრი 22%-ზე ნაკლები ალკოჰოლის შემცველობის ალკოჰოლიანი ნაწარმი, ან ამ ქვეპუნქტში მითითებული ალკოჰოლიანი ნაწარმის სახეობათა ნაკრები, თუ მასში შემავალი თითოეული სახეობის ალკოჰოლიანი ნაწარმის წილის პროცენტულ მაჩვენებელთა (პროცენტული მაჩვენებელი შესაბამის ზღვრულ ოდენობასთან მიმართებით) ჯამი 100-ს არ აღემატება;

გ) 4 ლიტრი ღვინო და 16 ლიტრი ლუდი.

შენიშვნა:

1. თუ ალკოჰოლიანი ნაწარმის ან/და თამბაქოს ნაწარმის ან/და სეს ესნ-ის 3824 90 980 01 კოდით გათვალისწინებული საქონლის ოდენობა აღემატება ამ მუხლის მე-5 ნაწილის „ა“, „ბ“ ან „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ ზღვრულ ოდენობას, ამავე მუხლით გათვალისწინებული იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლება გამოიყენება საქონლის ზემოთ მითითებული ზღვრული ოდენობის ფარგლებში.

2. ამ მუხლის მე-5 ნაწილის „ა“, „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში შეღავათით სარგებლობის უფლება ფიზიკურ პირს 18 წლის ასაკიდან წარმოეშობა.

3. ამ მუხლის მე-5 ნაწილის „ა“, „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტების მიზნებისთვის მიიჩნევა, რომ საქონელი ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი, თუ ის ერთჯერადად შემოიტანება და განკუთვნილია მიმღების პირადი მოხმარებისთვის ან მისი ოჯახის წევრების მიერ მოხმარებისთვის ან/და ჩუქებისთვის. ამასთანავე, საქონლის შემოტანა ერთჯერადია, თუ საჰაერო ტრანსპორტით შემოტანის შემთხვევაში − 1 კალენდარული დღის განმავლობაში, ხოლო სხვა შემთხვევაში − 30 კალენდარული დღის განმავლობაში ამ საქონლის შემოტანის არაუმეტეს 1 შემთხვევაა.

 

მუხლი 187. უცხო ქვეყნიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე საქმიანობის გასაგრძელებლად საწარმოს გადმოტანისას მისი კუთვნილი ძირითადი საშუალებისა და სხვა აღჭურვილობის შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით, საქართველოს სამრეწველო და ვაჭრობაში დამცავი ღონისძიებების შეუზღუდავად, იმ საწარმოს კუთვნილი ძირითადი საშუალებისა და სხვა აღჭურვილობის შემოტანა, რომელიც წყვეტს უცხო ქვეყანაში საქმიანობას და ანალოგიური საქმიანობის განხორციელების მიზნით საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გადმოდის, თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან. სასოფლო-სამეურნეო საქმიანობის განმახორციელებელი საწარმოს შემთხვევაში იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება აგრეთვე ამ საწარმოს კუთვნილი ბიოლოგიური აქტივი (გარდა მცენარისა).

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის „საწარმო“ არის დამოუკიდებლად მოქმედი სამეურნეო სუბიექტი, რომელიც საქმიანობას წარმოების ან მომსახურების სფეროში ახორციელებს.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ ძირითად საშუალებასა და სხვა აღჭურვილობაზე, რომელიც:

ა) ფაქტობრივად გამოიყენებოდა საწარმოს მიერ უცხო ქვეყანაში (საიდანაც იგი გადმოტანილ იქნა საქმიანობის გასაგრძელებლად) საქმიანობის შეწყვეტამდე არანაკლებ 12 თვის განმავლობაში;

ბ) საქართველოში იმავე მიზნით გამოყენებისთვისაა განკუთვნილი;

გ) საწარმოს მახასიათებლებსა და ზომას შეესაბამება.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი საწარმოზე არ ვრცელდება, თუ მისი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გადმოტანა ხდება საქართველოში დაფუძნებულ საწარმოსთან შერწყმის ან მიერთების შედეგად ან ამ მიზნით, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც რეორგანიზაცია ახალი საქმიანობის დასაწყებად ხორციელდება.

5. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება:

ა) სატრანსპორტო საშუალებაზე, რომელიც ტექნიკური მახასიათებლებით არ არის განკუთვნილი წარმოების საშუალებად გამოყენებისთვის ან მომსახურების გაწევისთვის;

ბ) მარაგზე, რომელიც განკუთვნილია (გამოსადეგია) ადამიანის მიერ მოხმარებისთვის ან ცხოველის საკვებად გამოყენებისთვის;

გ) საწვავზე, ნედლეულის მარაგზე, მზა ნაწარმსა და ნახევარფაბრიკატზე;

დ) ცხოველით მოვაჭრის საკუთრებაში არსებულ სასოფლო-სამეურნეო ცხოველზე.

6. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ ძირითად საშუალებასა და სხვა აღჭურვილობაზე, რომელიც თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად შემოტანილ იქნა საწარმოს მიერ უცხო ქვეყანაში საქმიანობის შეწყვეტის თარიღიდან არაუგვიანეს 12 თვისა.

7. დაუშვებელია თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად ამ მუხლის შესაბამისად შეღავათით შემოტანილი საქონლის შემოტანის თარიღიდან 12 თვის განმავლობაში საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე მისი უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა. თუ არსებობს ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათის არაკეთილსინდისიერად გამოყენების რისკი, საბაჟო ორგანომ აღნიშნული ვადა შეიძლება გააგრძელოს 36 თვემდე. 

8. შეღავათით შემოტანილი საქონლის ამ მუხლის მე-7 ნაწილით დადგენილ ვადაში უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი სახით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ შეღავათით შემოტანილი საქონლის ამ მუხლის მე-7 ნაწილით დადგენილ ვადაში უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება ამ საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

9. ეს მუხლი შესაბამის შემთხვევაში გამოიყენება „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-3 მუხლის პირველი ან მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული საქმიანობის განმახორციელებელი პირის ან არასამეწარმეო საქმიანობაში ჩართული იურიდიული პირის მიერ ძირითადი საშუალებისა და სხვა აღჭურვილობის შემოტანისას, თუ იგი საქმიანობის გასაგრძელებლად უცხო ქვეყნიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გადმოდის.

საქართველოს 2021 წლის 2 აგვისტოს კანონი №896 – ვებგვერდი, 04.08.2021წ.

 

მუხლი 188. საქართველოში დაფუძნებული პირის მიერ უცხო ქვეყანაში საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის უშუალოდ მომიჯნავე ტერიტორიაზე არსებული საკუთრებიდან მიღებული საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება უცხო ქვეყანაში საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის უშუალოდ მომიჯნავე ტერიტორიაზე არსებული საკუთრებიდან (მეურნეობიდან) მიღებული სასოფლო-სამეურნეო, მეცხოველეობის, მეფუტკრეობის, მებაღეობის ან მეტყევეობის პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა, თუ ამ მეურნეობას მართავს სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის მწარმოებელი, რომლის ძირითადი საქმიანობის განხორციელების ადგილი საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მდებარეობს.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათით სარგებლობისთვის მეცხოველეობის პროდუქტი მიღებული უნდა იყოს საქართველოში გაჩენილი და გაზრდილი ცხოველისგან ან საქართველოში თავისუფალ მიმოქცევაში გაშვებული ცხოველისგან.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ საქონელზე, რომელსაც არ გაუვლია დამუშავება, გარდა ისეთი დამუშავებისა, რომელიც, ჩვეულებრივ, თან ახლავს საქონლის მიღებას ან წარმოებას.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ საქონელზე, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის მწარმოებლის მიერ ან მისი დავალებით არის შემოტანილი.

5. ეს მუხლი შესაბამის შემთხვევაში გამოიყენება საქართველოსა და უცხო ქვეყნის საზღვარზე მდებარე ტბაში ან წყლის არხში საქართველოს მოქალაქეობის მქონე მეთევზის მიერ თევზჭერით ან მეთევზეობით მოპოვებული პროდუქტისა და ამ ტბაში ან წყლის არხში საქართველოს მოქალაქეობის მქონე მონადირის მიერ ნადირობით მოპოვებული პროდუქტის მიმართ.

 

მუხლი 189. უცხო ქვეყნის სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის მწარმოებლის მიერ სათესლე მასალის, სასუქის და სხვა საშუალების საქართველოში მდებარე მეურნეობაში გამოსაყენებლად შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება საქართველოში მდებარე, უცხო ქვეყნის უშუალოდ მომიჯნავე საკუთრებაში (მეურნეობაში) გამოსაყენებლად განკუთვნილი სათესლე მასალის, ნიადაგისა და მოსავლის დასამუშავებელი სასუქისა და სხვა საშუალების შემოტანა, თუ ამ მეურნეობას მართავს სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის მწარმოებელი, რომლის ძირითადი საქმიანობის განხორციელების ადგილი უცხო ქვეყანაში საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის უშუალოდ მომიჯნავე ტერიტორიაზე მდებარეობს.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება სათესლე მასალის, ნიადაგისა და მოსავლის დასამუშავებლად განკუთვნილი სასუქისა და სხვა საშუალების იმ რაოდენობაზე, რომელიც აუცილებელია შესაბამისი მეურნეობის საჭიროებისთვის.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ სათესლე მასალაზე, ნიადაგისა და მოსავლის დასამუშავებლად განკუთვნილ სასუქსა და სხვა საშუალებაზე, რომელიც პირდაპირ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე სასოფლო-სამეურნეო პროდუქციის უშუალოდ მწარმოებლის მიერ ან მისი დავალებით არის შემოტანილი.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული საქონელი შეიძლება ნაცვალგების პრინციპის გათვალისწინებით გათავისუფლდეს იმპორტის გადასახადისგან.

 

მუხლი 190. მგზავრის მიერ პირადი ბარგის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება მგზავრის მიერ:

ა) 1 კალენდარული დღის განმავლობაში ერთხელ სეს ესნ-ის 02, 04, 06−მე-12 და მე-15− 21-ე ჯგუფებითა და 0302−0307 და 2201−2202 სასაქონლო პოზიციებით გათვალისწინებული ჯამური თანხით 500 ლარამდე ღირებულების, 30 კილოგრამამდე საერთო წონის კვების პროდუქტის შემოტანა, რომელიც ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი;

ბ) 30 კალენდარულ დღეში ერთხელ სეს ესნ-ის 28-ე–97-ე ჯგუფებით (გარდა სეს ესნ-ის 3824 90 980 01 კოდისა) გათვალისწინებული 500 ლარამდე ღირებულების, 30 კილოგრამამდე საერთო წონის საქონლის შემოტანა, რომელიც ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი;

გ) ამ კოდექსის 186-ე მუხლის მე-5 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის იმავე ნაწილით განსაზღვრული ოდენობით შემოტანა, იმავე ნაწილის შენიშვნის გათვალისწინებით.

 

მუხლი 191. საგანმანათლებლო, სამეცნიერო ან კულტურული დანიშნულების მასალის, სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოს ან აპარატურის შემოტანა

1. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ან მისი სპეციალური წარმომადგენლობის მიერ წარმოებული საგანმანათლებლო, სამეცნიერო ან კულტურული დანიშნულების ვიზუალური მასალის ან აუდიომასალის (კერძოდ, ლაზერული პროექციის ჰოლოგრამის, მულტიმედიური ნაკრების, პროგრამული ინსტრუქციის მასალის, მათ შორის, ბეჭდური მასალის შესაბამისი მასალის ნაკრების) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანა თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან, მიუხედავად ამ მასალის მიმღებისა და გამოყენების მიზნისა.

2. იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება:

ა) ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონელი, რომელიც განკუთვნილია საზოგადოებრივი საქმიანობის განმახორციელებელი საგანმანათლებლო, სამეცნიერო ან კულტურის დაწესებულებისთვის/ორგანიზაციისთვის;

ბ) საგანმანათლებლო, სამეცნიერო ან კულტურული დანიშნულების საკოლექციო ერთეული ან ხელოვნების ნიმუში, რომლის მიმღებია მუზეუმი, გალერეა ან მსგავსი დაწესებულება და რომელიც გასაყიდად არ არის განკუთვნილი.

3. ამ მუხლის მე-5–მე-12 ნაწილების გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყო ან/და აპარატურა, რომელსაც არ მოიცავს ამ მუხლის მე-2 ნაწილი, თუ ის არასამეწარმეო მიზნითაა შემოტანილი.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოზე ან/და აპარატურაზე, რომელიც განკუთვნილია:

ა) იმ საჯარო დაწესებულებისთვის ან საჯარო დაწესებულების იმ სტრუქტურული ერთეულისთვის, რომლის ძირითადი საქმიანობა საგანმანათლებლო ან სამეცნიერო-კვლევითი საქმიანობაა;

ბ) კერძო დაწესებულებისთვის, რომლის ძირითადი საქმიანობა საგანმანათლებლო ან სამეცნიერო-კვლევითი საქმიანობაა.

5. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება აგრეთვე:

ა) სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოსთვის ან/და აპარატურისთვის განკუთვნილ სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე, თუ ის შემოიტანება იმ სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოსთან ან/და აპარატურასთან ერთად, რომლისთვისაც განკუთვნილია, ან თუ ის მოგვიანებით შემოიტანება და იდენტიფიცირდება, როგორც იმ ხელსაწყოსთვის ან/და აპარატურისთვის განკუთვნილი, რომელიც:

ა.ა) მანამდე შეღავათით იქნა შემოტანილი, თუ სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე შეღავათის მოთხოვნის მომენტში ეს ხელსაწყო ან/და აპარატურა ისევ სამეცნიერო დანიშნულებისაა;

ა.ბ) სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე შეღავათის მოთხოვნის მომენტში შესაძლებელია გათავისუფლდეს იმპორტის გადასახადისგან;

ბ) სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოს ან/და აპარატურის ტექნიკური მომსახურებისთვის, კონტროლისთვის, დაკალიბრებისთვის ან შეკეთებისთვის საჭირო ინსტრუმენტზე, თუ ის შემოიტანება იმ სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოსთან ან/და აპარატურასთან ერთად, რომლისთვისაც განკუთვნილია, ან თუ ის მოგვიანებით შემოიტანება და იდენტიფიცირდება, როგორც იმ ხელსაწყოსთვის ან/და აპარატურისთვის განკუთვნილი, რომელიც:

ბ.ა) მანამდე შეღავათით იქნა შემოტანილი, თუ ინსტრუმენტზე შეღავათის მოთხოვნის მომენტში ეს ხელსაწყო ან/და აპარატურა ისევ სამეცნიერო დანიშნულებისაა;

ბ.ბ) ინსტრუმენტზე შეღავათის მოთხოვნის მომენტში შესაძლებელია გათავისუფლდეს იმპორტის გადასახადისგან.

6. ამ მუხლის მე-3−მე-5 ნაწილების მიზნებისთვის:

ა) „სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყო ან/და აპარატურა“ არის ნებისმიერი ხელსაწყო ან/და აპარატურა, რომელიც, ტექნიკური მახასიათებლებიდან და ექსპლუატაციით მიღებული შედეგებიდან გამომდინარე, ძირითადად ან მხოლოდ სამეცნიერო საქმიანობისთვისაა განკუთვნილი;

ბ) „სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოს ან/და აპარატურის არასამეწარმეო მიზნით შემოტანა“ არის ისეთი სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოს ან/და აპარატურის შემოტანა, რომელიც სამეცნიერო კვლევისთვისაა განკუთვნილი ან საგანმანათლებლო დანიშნულებისაა და შესაბამისი საქმიანობა მოგების მიღების მიზნით არ ხორციელდება.

7. საქართველოს მთავრობა უფლებამოსილია, საჭიროების შემთხვევაში, კონკრეტულ ხელსაწყოზე ან აპარატურაზე არ გაავრცელოს ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი, თუ დადგინდა, რომ აღნიშნული ხელსაწყოს ან აპარატურის იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლება საქართველოს სამრეწველო ინტერესებს წარმოების კონკრეტულ სექტორში ზიანს მიაყენებს.

8. დაუშვებელია საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული იმ საქონლის ან სამეცნიერო დანიშნულების ხელსაწყოს ან აპარატურის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა, რომელიც იმპორტის გადასახადისგან ამ მუხლის მე-5−მე-7 ნაწილებით გათვალისწინებული პირობებით თავისუფლდება.

9. თუ ხდება ამ მუხლის მე-8 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლის მე-2 ან მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე დაწესებულებისთვის ან ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათი ძალაში რჩება, თუ მიმღები დაწესებულება ან ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათით სარგებლობის უფლებას იძლევა. სხვა შემთხვევაში ამ მუხლის მე-8 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით წინასწარ გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

10. ამ მუხლის მე-2−მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებული დაწესებულება ან ორგანიზაცია, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას ან რომელსაც განზრახული აქვს, შეღავათით შემოტანილი საქონელი ამ მუხლის მე-2−მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოიყენოს, ვალდებულია ამის თაობაზე აცნობოს საბაჟო ორგანოს.

11. იმ დაწესებულების ან ორგანიზაციის მფლობელობაში დარჩენილი საქონელი, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას, ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული პირობის შესრულების შეწყვეტის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

12. შეღავათით მოსარგებლე დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ ამ მუხლის მე-2−მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოყენებული საქონელი ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს საქონლის სხვა დანიშნულებით გამოყენების დაწყების მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

13. ამ მუხლის მე-7−მე-12 ნაწილები შესაბამის შემთხვევებში გამოიყენება აგრეთვე ამ მუხლის მე-5 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის მიმართ.

14. უცხო ქვეყნის სამეცნიერო დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ ან მისი დავალებით მოწყობილობის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე არასამეწარმეო მიზნით შემოტანა თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან.

15. ამ მუხლის მე-14 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი გამოიყენება, თუ მოწყობილობა:

ა) ამ მუხლის მე-14 ნაწილით გათვალისწინებული დაწესებულების ან ორგანიზაციის წევრის თანხმობით განკუთვნილია იმ სამეცნიერო თანამშრომლობის შესახებ შეთანხმების ფარგლებში გამოყენებისთვის, რომლის მიზანი საერთაშორისო კვლევითი პროგრამის საქართველოში დაფუძნებულ სამეცნიერო-კვლევით ორგანიზაციაში განხორციელებაა;

ბ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ყოფნის პერიოდში რჩება უცხო ქვეყნის ფიზიკური ან იურიდიული პირის საკუთრებაში.

16. ამ მუხლის მე-14, მე-15 და მე-17−22-ე ნაწილების მიზნებისთვის:

ა) „მოწყობილობა“ არის სამეცნიერო კვლევის ჩატარებისთვის განკუთვნილი ინსტრუმენტი, აპარატურა, მანქანა-დანადგარი ან/და მისი აქსესუარი (მათ შორის, სათადარიგო ნაწილი და ხელსაწყო), რომელიც სპეციალურად მისი ტექნიკური მომსახურებისთვის, კონტროლისთვის, დაკალიბრებისთვის ან შეკეთებისთვის არის განკუთვნილი;

ბ) „არასამეწარმეო მიზნით შემოტანილი მოწყობილობა“ არის მოწყობილობა, რომელიც განკუთვნილია იმ სამეცნიერო კვლევის ჩატარებისთვის, რომლის მიზანი არ არის მოგების მიღება.

17. დაუშვებელია საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე ამ მუხლის მე-14−მე-16 ნაწილებით გათვალისწინებული პირობების შესაბამისად შეღავათით შემოტანილი მოწყობილობის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

18. თუ ხდება ამ მუხლის მე-17 ნაწილით გათვალისწინებული მოწყობილობის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლის მე-14−მე-16 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათებით მოსარგებლე დაწესებულებისთვის ან ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათები ძალაში რჩება, თუ მიმღები დაწესებულება ან ორგანიზაცია ამ მოწყობილობას იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათებით სარგებლობის უფლებას იძლევა.

19. ამ მუხლის მე-3−მე-5 ნაწილების გათვალისწინებით, სხვა შემთხვევაში ამავე მუხლის მე-17 ნაწილით გათვალისწინებული მოწყობილობის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს აღნიშნულ მოწყობილობაზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით წინასწარ გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს ამ მოწყობილობის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, მოწყობილობის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ მუხლის მე-17 ნაწილით გათვალისწინებული მოწყობილობის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

20. ამ მუხლის მე-14 ნაწილით გათვალისწინებული დაწესებულება ან ორგანიზაცია, რომელიც აღარ ასრულებს შესაბამისი შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელ პირობებს ან რომელსაც განზრახული აქვს, შეღავათით შემოტანილი მოწყობილობა ამ მუხლის მე-14 და მე-15 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოიყენოს, ვალდებულია ამის თაობაზე აცნობოს საბაჟო ორგანოს.

21. იმ დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ გამოყენებული მოწყობილობა, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას, ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული პირობის შესრულების შეწყვეტის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

22. ამ მუხლის მე-3−მე-5 ნაწილების გათვალისწინებით, შეღავათით მოსარგებლე დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ ამ მუხლის მე-14−მე-16 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოყენებული მოწყობილობა ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს საქონლის სხვა დანიშნულებით გამოყენების დაწყების მომენტში, მოწყობილობის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

 

მუხლი 192. ლაბორატორიული კვლევისთვის განკუთვნილი ცხოველის შემოყვანა, ბიოლოგიური ან ქიმიური ნივთიერების შემოტანა

1. იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება:

ა) ლაბორატორიაში გამოყენებისთვის განკუთვნილი ცხოველის შემოყვანა;

ბ) საქართველოს მთავრობის მიერ დადგენილი ნუსხით გათვალისწინებული ბიოლოგიური ან ქიმიური ნივთიერების არასამეწარმეო მიზნით შემოტანა.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმავე ნაწილით გათვალისწინებულ ცხოველზე, ბიოლოგიურ ან ქიმიურ ნივთიერებაზე, რომელიც განკუთვნილია:

ა) იმ საჯარო დაწესებულებისთვის ან საჯარო დაწესებულების იმ სტრუქტურული ერთეულისთვის, რომლის ძირითადი საქმიანობა საგანმანათლებლო ან სამეცნიერო-კვლევითი საქმიანობაა;

ბ) კერძო დაწესებულებისთვის, რომლის ძირითადი საქმიანობა საგანმანათლებლო ან სამეცნიერო-კვლევითი საქმიანობაა.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ნუსხა შეიძლება მოიცავდეს აგრეთვე იმ ბიოლოგიურ და ქიმიურ ნივთიერებებს, რომელთა ეკვივალენტური პროდუქცია საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე არ არის და რომლებიც, განსაკუთრებული მახასიათებლებიდან ან ხარისხიდან გამომდინარე, აუცილებელია სამეცნიერო კვლევისთვის.

 

მუხლი 193. ადამიანური წარმოშობის სამკურნალო ნივთიერების, სისხლის ჯგუფის განმსაზღვრელი რეაგენტისა და ქსოვილის ტიპირების რეაგენტის შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საქონლის შემოტანა:

ა) ადამიანური წარმოშობის სამკურნალო ნივთიერება;

ბ) სისხლის ჯგუფის განმსაზღვრელი რეაგენტი;

გ) ქსოვილის ტიპირების რეაგენტი.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის:

ა) „ადამიანური წარმოშობის სამკურნალო ნივთიერება“ არის ადამიანის სისხლი და მისი დერივატები (მთლიანი სისხლი, მშრალი პლაზმა, ალბუმინი, პლაზმის ცილების სტაბილიზებული ხსნარი, იმუნოგლობულინი, ფიბრინოგენი);

ბ) „სისხლის ჯგუფის განმსაზღვრელი რეაგენტი“ არის ადამიანური, ცხოველური, მცენარეული ან სხვა წარმოშობის რეაგენტი, რომელიც ადამიანის სისხლის ჯგუფისა და სისხლის შეუთავსებლობის დასადგენად გამოიყენება;

გ) „ქსოვილის ტიპირების რეაგენტი“ არის ადამიანური, ცხოველური, მცენარეული ან სხვა წარმოშობის რეაგენტი, რომელიც ადამიანის ქსოვილის ტიპირებისთვის გამოიყენება.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ საქონელზე:

ა) რომელიც განკუთვნილია შესაბამისი ორგანოს მიერ განსაზღვრული ინსტიტუტის ან ლაბორატორიის მიერ არასამეწარმეო სამედიცინო ან სამეცნიერო დანიშნულებით გამოსაყენებლად;

ბ) რომელსაც თან ახლავს გამომგზავნი ქვეყნის უფლებამოსილი ორგანოს მიერ გაცემული შესაბამისობის დამადასტურებელი სერტიფიკატი;

გ) რომელიც სპეციალური მაიდენტიფიცირებელი ეტიკეტით მარკირებულ კონტეინერშია მოთავსებული.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება აგრეთვე ადამიანური წარმოშობის სამკურნალო ნივთიერების, სისხლის ჯგუფის განმსაზღვრელი რეაგენტის, ქსოვილის ტიპირების რეაგენტის ტრანსპორტირებისთვის აუცილებელ შესაფუთ მასალაზე და მისი გამოყენებისთვის საჭირო ნებისმიერ გამხსნელსა და აქსესუარზე, რომლებიც შეიძლება სასაქონლო პარტიის ნაწილი იყოს.

 

მუხლი 194. სამედიცინო კვლევისთვის, სამედიცინო დიაგნოსტირებისთვის ან სამედიცინო მკურნალობისთვის განკუთვნილი ხელსაწყოს ან აპარატურის შემოტანა

1. იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება სამედიცინო კვლევისთვის, სამედიცინო დიაგნოსტირებისთვის ან სამედიცინო მკურნალობისთვის განკუთვნილი იმ ხელსაწყოს ან აპარატურის შემოტანა, რომელიც ფიზიკური პირის ან საქველმოქმედო ორგანიზაციის მიერ საავადმყოფოსთვის, ჯანმრთელობის დაცვის დაწესებულებისთვის ან სამედიცინო-კვლევითი დაწესებულებისთვის არის შემოწირული. იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება აგრეთვე სამედიცინო კვლევისთვის, სამედიცინო დიაგნოსტირებისთვის ან სამედიცინო მკურნალობისთვის განკუთვნილი ის ხელსაწყო ან აპარატურა, რომელიც შეძენილია საავადმყოფოს, ჯანმრთელობის დაცვის დაწესებულების ან სამედიცინო-კვლევითი დაწესებულების მიერ, საქველმოქმედო ორგანიზაციის მიერ შემოწირული თანხით ან ნებაყოფლობითი შენატანებით, თუ შესრულდა ყველა შემდეგი პირობა:

ა) ხელსაწყოს ან აპარატურის შემოწირვა შემომწირველისთვის სამეწარმეო მიზნის შემცველი არ არის;

ბ) შემომწირველს არ აქვს კავშირი იმ ხელსაწყოს ან აპარატურის მწარმოებელთან, რომელზედაც შეღავათი უნდა გავრცელდეს.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება აგრეთვე:

ა) ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ხელსაწყოსთვის ან/და აპარატურისთვის განკუთვნილ სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე, თუ ის შემოიტანება იმ ხელსაწყოსთან ან/და აპარატურასთან ერთად, რომლისთვისაც განკუთვნილია, ან თუ ის მოგვიანებით შემოიტანება და იდენტიფიცირდება, როგორც მანამდე შეღავათით შემოტანილი ხელსაწყოსთვის ან/და აპარატურისთვის განკუთვნილი;

ბ) ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ხელსაწყოს ან/და აპარატურის ტექნიკური მომსახურებისთვის, კონტროლისთვის, დაკალიბრებისთვის ან შეკეთებისთვის საჭირო ინსტრუმენტზე, თუ ის შემოიტანება იმ ხელსაწყოსთან ან/და აპარატურასთან ერთად, რომლისთვისაც განკუთვნილია, ან თუ ის მოგვიანებით შემოიტანება და იდენტიფიცირდება, როგორც მანამდე შეღავათით შემოტანილი ხელსაწყოსთვის ან/და აპარატურისთვის განკუთვნილი.

3. ამ კოდექსის 191-ე მუხლის მე-7−მე-12 ნაწილები შესაბამის შემთხვევებში გამოიყენება აგრეთვე ამ მუხლით გათვალისწინებული ხელსაწყოს ან/და აპარატურის და შემოწირულების მიმღების მიმართ.

 

მუხლი 195. სამედიცინო პროდუქციის წარმოებაში გამოყენებული მასალის ხარისხის კონტროლისთვის საჭირო ეტალონური პრეპარატის ნიმუშის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება იმ სასაქონლო პარტიის შემოტანა, რომელიც შეიცავს სამედიცინო პროდუქციის წარმოებაში გამოყენებული მასალის ხარისხის კონტროლისთვის საჭირო, ჯანმრთელობის დაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის მიერ აღიარებული ეტალონური პრეპარატის ნიმუშს.

 

მუხლი 196. საერთაშორისო სპორტულ ღონისძიებაზე გამოსაყენებელი ფარმაცევტული პროდუქტის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება იმ ფარმაცევტული პროდუქტის შემოტანა, რომელიც განკუთვნილია იმ ადამიანის ან/და ცხოველის სამედიცინო მოხმარებისთვის, რომელიც უცხო ქვეყნიდან საქართველოს ტერიტორიაზე ორგანიზებულ საერთაშორისო სპორტულ ღონისძიებაში მონაწილეობისთვის შემოდის, საქართველოში ყოფნის პერიოდში მისი საჭიროების დაკმაყოფილებისთვის აუცილებელი ოდენობის ფარგლებში.

 

მუხლი 197. სახელმწიფო ორგანოს, საქველმოქმედო ორგანიზაციის მიერ საქონლის შემოტანა

1. ამ მუხლის მე-3−მე-6 ნაწილების გათვალისწინებით, თუ ეს არ გამოიწვევს კონკურენციის წესების ბოროტად გამოყენებას ან დარღვევას, იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საქონელი:

ა) პირველადი დანიშნულების საგანი, რომელიც შემოტანილია სახელმწიფო ორგანოს, საქველმოქმედო ორგანიზაციის მიერ, შესაბამისი საჭიროების მქონე პირებისთვის უსასყიდლოდ გადაცემის მიზნით;

ბ) სახელმწიფო ორგანოსთვის, საქველმოქმედო ორგანიზაციისთვის უცხო ქვეყანაში დაფუძნებული ფიზიკური ან იურიდიული პირის მიერ უსასყიდლოდ გამოგზავნილი ნებისმიერი საქონელი, რომლის გამომგზავნს არ აქვს სამეწარმეო მიზანი და რომელიც გამოგზავნილია იმ არარეგულარული საქველმოქმედო ღონისძიებისთვის, რომლის მიზანი შესაბამისი საჭიროების მქონე პირისთვის სახსრების შეგროვებაა;

გ) საქველმოქმედო ორგანიზაციისთვის უცხო ქვეყანაში დაფუძნებული ფიზიკური ან იურიდიული პირის მიერ უსასყიდლოდ გამოგზავნილი მოწყობილობა ან საკანცელარიო ნივთი, რომელიც საქველმოქმედო ორგანიზაციის ფუნქციის შესრულებისთვის ან მისი საქველმოქმედო მიზნისთვის არის საჭირო და რომლის გამომგზავნს არ აქვს სამეწარმეო მიზანი.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტის მიზნისთვის „პირველადი დანიშნულების საგანი“ არის საქონელი, რომელიც აუცილებელია ადამიანის გადაუდებელი საჭიროების დაკმაყოფილებისთვის, მაგალითად, საკვები, მედიკამენტი, ტანსაცმელი, ლოგინის თეთრეული.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება:

ა) ალკოჰოლიან ნაწარმზე;

ბ) თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე;

გ) ყავასა და ჩაიზე;

დ) სატრანსპორტო საშუალებაზე, გარდა სასწრაფო სამედიცინო დახმარების მანქანისა.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ ორგანიზაციაზე, რომელიც საქველმოქმედო საქმიანობას საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად ახორციელებს.

5. დაუშვებელია შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციის მიერ საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის იმავე ნაწილის „ა“ და „ბ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

6. თუ ხდება ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლის პირველი და მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათებით მოსარგებლე ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათები ძალაში რჩება, თუ მიმღები ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათებით სარგებლობის უფლებას იძლევა. სხვა შემთხვევაში ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით წინასწარ გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

7. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ორგანიზაცია, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას ან რომელსაც განზრახული აქვს, შეღავათით შემოტანილი საქონელი ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოიყენოს, ვალდებულია ამის თაობაზე აცნობოს საბაჟო ორგანოს.

8. იმ ორგანიზაციის მფლობელობაში დარჩენილი საქონელი, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას, ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული პირობის შესრულების შეწყვეტის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

9. შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციის მიერ ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოყენებული საქონელი ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს საქონლის სხვა დანიშნულებით გამოყენების დაწყების მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

 

მუხლი 198. შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირისთვის განკუთვნილი საქონლის შემოტანა

1. მხედველობის გამო მნიშვნელოვნად გამოხატული შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის (შემდგომ − უსინათლო პირი) განათლებისთვის ან სამეცნიერო ან კულტურული განვითარებისთვის სპეციალურად დამზადებული საქონლის შემოტანა თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან, თუ ის შემოტანილია:

ა) უსინათლო პირის მიერ პირადი მოხმარებისთვის;

ბ) იმ დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ, რომელიც უსინათლო პირს განათლებას აძლევს ან დახმარებას უწევს.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმავე ნაწილით გათვალისწინებული საქონლისთვის განკუთვნილ სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე, აღნიშნული საქონლის ტექნიკური მომსახურებისთვის, კონტროლისთვის, დაკალიბრებისთვის ან შეკეთებისთვის საჭირო ინსტრუმენტზე, თუ ის შემოიტანება იმ საქონელთან ერთად, რომლისთვისაც განკუთვნილია, ან თუ ის მოგვიანებით შემოიტანება და იდენტიფიცირდება, როგორც მანამდე შეღავათით შემოტანილი საქონლისთვის განკუთვნილი ან იმ საქონლისთვის განკუთვნილი, რომელიც სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე ან ინსტრუმენტზე შეღავათის მოთხოვნის მომენტში შესაძლებელია გათავისუფლდეს იმპორტის გადასახადისგან.

3. შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის, გარდა უსინათლო პირისა, განათლებისთვის, მისთვის სამუშაო პირობების შექმნისთვის ან მისი სოციალური ადაპტაციისთვის სპეციალურად დამზადებული საქონელი თავისუფლდება იმპორტის გადასახადისგან, თუ ის შემოტანილია:

ა) შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის მიერ პირადი მოხმარებისთვის;

ბ) იმ დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ, რომლის ძირითადი საქმიანობაა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირისთვის განათლების მიცემა ან დახმარების გაწევა.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმავე ნაწილით გათვალისწინებული საქონლისთვის განკუთვნილ სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე ან აქსესუარზე, აღნიშნული საქონლის ტექნიკური მომსახურებისთვის, კონტროლისთვის, დაკალიბრებისთვის ან შეკეთებისთვის საჭირო ინსტრუმენტზე, თუ ის შემოიტანება იმ საქონელთან ერთად, რომლისთვისაც განკუთვნილია, ან თუ ის მოგვიანებით შემოიტანება და იდენტიფიცირდება, როგორც მანამდე შეღავათით შემოტანილი საქონლისთვის განკუთვნილი ან იმ საქონლისთვის განკუთვნილი, რომელიც სათადარიგო და მაკომპლექტებელ ნაწილზე, აქსესუარზე ან ინსტრუმენტზე შეღავათის მოთხოვნის მომენტში შესაძლებელია გათავისუფლდეს იმპორტის გადასახადისგან.

5. საქართველოს მთავრობა უფლებამოსილია, საჭიროების შემთხვევაში, ცალკეულ საქონელზე არ გაავრცელოს ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი, თუ დადგინდა, რომ აღნიშნული საქონლის იმპორტის გადასახადისგან გათავისუფლება საქართველოს სამრეწველო ინტერესებს წარმოების კონკრეტულ სექტორში ზიანს მიაყენებს.

6. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტითა და მე-3 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შეღავათი უსინათლო პირის ან სხვა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის პირადი სარგებლობისთვის განკუთვნილ ნივთზე ვრცელდება, თუ, საქართველოს კანონმდებლობის მიხედვით, ეს პირი მიჩნეული იქნება ასეთი შეღავათით სარგებლობის უფლების მქონე უსინათლო პირად ან შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირად.

7. დაუშვებელია ამ მუხლის პირველი ან მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული პირის მიერ საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე შეღავათით შემოტანილი საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

8. თუ ხდება ამ მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლის პირველი−მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათებით მოსარგებლე პირისთვის, დაწესებულებისთვის ან ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათები ძალაში რჩება, თუ მიმღები პირი, დაწესებულება ან ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათებით სარგებლობის უფლებას იძლევა. სხვა შემთხვევაში ამ მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით წინასწარ გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

9. ამ მუხლის პირველი−მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებული პირობების შესაბამისად შეღავათით მოსარგებლე დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ შემოტანილი საქონელი შესაძლებელია ამ დაწესებულებამ ან ორგანიზაციამ არასამეწარმეო მიზნით, შესაბამისი იმპორტის გადასახადის გადახდის გარეშე გააქირაოს, ათხოვოს ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადასცეს იმ უსინათლო პირს ან სხვა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირს, რომელთანაც მისი საქმიანობაა დაკავშირებული.

10. დაუშვებელია საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე ამ მუხლის მე-7 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის ამავე მუხლის მე-9 ნაწილით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული პირობებით უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან გადაცემა.

11. თუ ხდება ამ მუხლის მე-9 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლის პირველი ან მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე პირისთვის, დაწესებულებისთვის ან ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათი ძალაში რჩება, თუ მიმღები პირი, დაწესებულება ან ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათით სარგებლობის უფლებას იძლევა. სხვა შემთხვევაში ამ მუხლის მე-9 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა იწვევს ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით წინასწარ გადახდის ვალდებულების წარმოშობას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ მუხლის მე-9 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

12. ამ მუხლის პირველი და მე-3 ნაწილებით გათვალისწინებული დაწესებულება ან ორგანიზაცია, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას ან რომელსაც განზრახული აქვს, შეღავათით შემოტანილი საქონელი ამ მუხლის პირველი და მე-3 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოიყენოს, ვალდებულია ამის თაობაზე აცნობოს საბაჟო ორგანოს.

13. იმ დაწესებულების ან ორგანიზაციის მფლობელობაში დარჩენილი საქონელი, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას, ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული პირობის შესრულების შეწყვეტის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

14. შეღავათით მოსარგებლე დაწესებულების ან ორგანიზაციის მიერ ამ მუხლის პირველი−მე-4 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოყენებული საქონელი ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს საქონლის სხვა დანიშნულებით გამოყენების დაწყების მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

 

მუხლი 199. კატასტროფის ან სტიქიური უბედურების შედეგად დაზარალებული პირის დასახმარებლად საქონლის შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება სახელმწიფო ორგანოს, საქველმოქმედო ორგანიზაციის მიერ შემოტანილი საქონელი, რომელიც განკუთვნილია:

ა) კატასტროფის ან სტიქიური უბედურების შედეგად დაზარალებული პირისთვის უსასყიდლოდ გადასაცემად;

ბ) კატასტროფის ან სტიქიური უბედურების შედეგად დაზარალებული პირისთვის უსასყიდლოდ დროებით სარგებლობაში გადასაცემად, თუ სარგებლობის პერიოდში საქონელი სახელმწიფოს ან საქველმოქმედო ორგანიზაციის საკუთრებაში რჩება.

2. კატასტროფის ან სტიქიური უბედურების დროს დახმარების გაწევის უზრუნველმყოფი სამსახურის მიერ თავისუფალ მიმოქცევაში გასაშვებად შემოტანილ, მისივე ღონისძიებების განსახორციელებლად საჭირო საქონელზე ვრცელდება ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი იმავე ნაწილით გათვალისწინებული პირობების შესაბამისად.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება კატასტროფის ან სტიქიური უბედურების შედეგად დაზარალებული ტერიტორიის აღდგენისთვის განკუთვნილ მასალაზე ან/და აღჭურვილობაზე.

4. ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათი ამავე მუხლით გათვალისწინებულ საქონელზე ვრცელდება საქართველოს მთავრობის მიერ დადგენილი წესისა და პირობების შესაბამისად.

5. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ საქველმოქმედო ორგანიზაციაზე, რომელიც საქველმოქმედო საქმიანობას საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად ახორციელებს.

6. დაუშვებელია შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციის მიერ საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის ამავე მუხლით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული პირობებით უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

7. თუ ხდება ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათი ძალაში რჩება, თუ მიმღები ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათით სარგებლობის უფლებას იძლევა. სხვა შემთხვევაში ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ხდება ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით გადახდის შემდეგ, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

8. დაუშვებელია საბაჟო ორგანოსთვის წინასწარი შეტყობინების გარეშე ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული იმ საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა, რომელსაც კატასტროფის ან სტიქიური უბედურების შედეგად დაზარალებული პირი აღარ იყენებს.

9. თუ ხდება ამ მუხლის მე-8 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციისთვის ან, საჭიროების შემთხვევაში, ამ კოდექსის 197-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათი ძალაში რჩება, თუ მიმღები ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათით სარგებლობის უფლებას იძლევა. სხვა შემთხვევაში ამ მუხლის მე-8 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენება, გაქირავება, სხვა პირისთვის თხოვება ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა ხდება ამ საქონელზე შესაბამისი იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით გადახდის შემდეგ, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. თუ ამ მუხლისმე-8 ნაწილით გათვალისწინებული საქონლის უზრუნველყოფის საგნად გამოყენების, გაქირავების, სხვა პირისთვის თხოვების ან ნებისმიერი ფორმით სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემის მომენტის დადგენა შეუძლებელია, კუთვნილი იმპორტის გადასახადის გაანგარიშებისას გამოიყენება აღნიშნული საქონლის დეკლარირების დღისთვის მოქმედი განაკვეთი.

10. ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებული საქველმოქმედო ორგანიზაცია ან სამსახური, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას ან რომელსაც განზრახული აქვს, შეღავათით შემოტანილი საქონელი ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოიყენოს, ვალდებულია ამის თაობაზე აცნობოს საბაჟო ორგანოს.

11. თუ ხდება იმ ორგანიზაციის ან სამსახურის მფლობელობაში დარჩენილი საქონლის, რომელიც წყვეტს შეღავათით სარგებლობისთვის აუცილებელი პირობის შესრულებას, გადაცემა ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციისთვის ან, საჭიროების შემთხვევაში, ამ კოდექსის 197-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციისთვის, ეს შეღავათი ძალაში რჩება, თუ მიმღები ორგანიზაცია ამ საქონელს იმ მიზნით იყენებს, რომელიც აღნიშნული შეღავათით სარგებლობის უფლებას იძლევა.

12. შეღავათით მოსარგებლე ორგანიზაციის ან სამსახურის მიერ ამ მუხლით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული მიზნით გამოყენებული საქონელი ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს საქონლის სხვა დანიშნულებით გამოყენების დაწყების მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

 

მუხლი 200. ორდენის ან ჯილდოს შემოტანა

თუ შესაბამისი პირი საბაჟო ორგანოს წარუდგენს სათანადო მტკიცებულებას, რომ საქონელი სამეწარმეო მიზნით არ არის შემოტანილი, იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება:

ა) ორდენი, რომელიც უცხო ქვეყნის მთავრობამ გადასცა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მუდმივად მცხოვრებ პირს;

ბ) სიმბოლური მნიშვნელობის თასი, მედალი ან მსგავსი ნივთი, რომელიც უცხო ქვეყანაში ჯილდოს სახით გადაეცა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მუდმივად მცხოვრებ პირს ხელოვნების, მეცნიერების ან სპორტის სფეროში ან საჯარო სამსახურში გაწეული საქმიანობისთვის ან კონკრეტული დამსახურების აღიარების ნიშნად და რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე თვით ამ პირმა შემოიტანა;

გ) სიმბოლური მნიშვნელობის თასი, მედალი ან მსგავსი ნივთი, რომელიც უცხო სახელმწიფომ ან უცხო ქვეყანაში დაფუძნებულმა პირმა უსასყიდლოდ გადასცა საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მუდმივად მცხოვრებ პირს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ამ მუხლის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული გარემოებების გამო;

დ) სიმბოლური მნიშვნელობისა და მცირე ღირებულების ჯილდო, პრიზი ან სუვენირი, რომელიც განკუთვნილია უცხო ქვეყანაში მუდმივად მცხოვრები პირისთვის კონფერენციის ან ანალოგიური საერთაშორისო ღონისძიების ფარგლებში უსასყიდლოდ გადასაცემად, თუ მისი საცალო ღირებულება და სხვა მახასიათებლები მის სამეწარმეო მიზნით შემოტანაზე არ მიანიშნებს.

 

მუხლი 201. საერთაშორისო ურთიერთობების ფარგლებში მიღებული საჩუქრის შემოტანა

1. ამ მუხლისა და, შესაბამის შემთხვევაში, ამ კოდექსის 190-ე მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება საქონელი, რომელიც:

ა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოიტანა იმ პირმა,რომელმაც ეს საქონელი უცხო ქვეყანაში ოფიციალური ვიზიტის ფარგლებში მასპინძელი ქვეყნის სახელმწიფო დაწესებულებისგან საჩუქრის სახით მიიღო;

ბ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოიტანა იმ პირმა, რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ოფიციალური ვიზიტის ფარგლებში შემოდის და ეს საქონელი საქართველოს სახელმწიფო დაწესებულებისთვის საჩუქრის სახით გადასაცემად შემოაქვს;

გ) მეგობრობისა და კეთილი ნების ნიშნად, საჩუქრის სახით გამოგზავნილია უცხო ქვეყნის საზოგადოებრივი ინტერესების განმახორციელებელი ოფიციალური ორგანოს, საჯარო დაწესებულების ან ჯგუფის მიერ და რომელიც საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე არსებული საზოგადოებრივი ინტერესების განმახორციელებელი ოფიციალური ორგანოსთვის, საჯარო დაწესებულებისთვის ან ჯგუფისთვის არის განკუთვნილი.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება ალკოჰოლიან სასმელზე, თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი გამოიყენება, თუ შესრულებულია ყველა შემდეგი პირობა:

ა) საჩუქრად განკუთვნილი საქონლის შემოტანა არასისტემატურად ხდება;

ბ) საჩუქრად განკუთვნილი საქონელი მახასიათებლებით, ღირებულებით ან ოდენობით ეკონომიკური საქმიანობისთვის არ არის განკუთვნილი;

გ) საჩუქრად განკუთვნილი საქონელი სამეწარმეო მიზნით არ გამოიყენება.

 

მუხლი 202. სახელმწიფოს მეთაურის მიერ სარგებლობისთვის ან მოხმარებისთვის განკუთვნილი საქონლის შემოტანა

1. საქართველოს მთავრობის მიერ დადგენილი პირობებით და დადგენილი ოდენობის ფარგლებში იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება:

ა) უცხო ქვეყნის მოქმედი მონარქისთვის ან სახელმწიფოს მეთაურისთვის განკუთვნილი საჩუქრის შემოტანა;

ბ) იმ საქონლის შემოტანა, რომელიც განკუთვნილია უცხო ქვეყნის მოქმედი მონარქის ან სახელმწიფოს მეთაურის ან მის მიერ წარდგენილი ოფიციალური პირის მიერ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ოფიციალური ვიზიტის განმავლობაში სარგებლობისთვის ან მოხმარებისთვის. ეს შეღავათი ნაცვალგების პრინციპის გათვალისწინებით მოქმედებს.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება აგრეთვე იმ პირზე, რომელიც საერთაშორისო დონეზე უცხო ქვეყნის მოქმედი მონარქის ან სახელმწიფოს მეთაურის პრეროგატივით სარგებლობს.

 

მუხლი 203. საქონლის ვაჭრობის ხელშეწყობის მიზნით შემოტანა

1. ამ მუხლის მე-7 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება უმნიშვნელო ღირებულების საქონლის ნიმუშის შემოტანა, რომელიც შეიძლება გამოყენებულ იქნეს მხოლოდ იმ საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის წასახალისებლად, რომლის საჩვენებლადაცაა შემოტანილი.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათით სარგებლობისთვის საბაჟო ორგანომ შეიძლება მოითხოვოს დანაწევრებით, გახვრეტით, თვალსაჩინო და წაუშლელი ნიშანდებით ან სხვა საშუალებით საქონლის ნიმუშის სამუდამოდ უსარგებლო მდგომარეობაში ყოფნის უზრუნველყოფა, თუ აღნიშნული ქმედება არ გამოიწვევს საქონლის ნიმუშის სადემონსტრაციო მახასიათებლების მოსპობას.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის „საქონლის ნიმუში“ არის ნებისმიერი ნივთი, რომელიც იმავე ხარისხისა და მახასიათებლების საქონლის ერთეულია და რომლის დემონსტრირების მეთოდი და ოდენობა გამორიცხავს მის სხვა მიზნით გამოყენებას, გარდა შეკვეთის მიღებისა.

4. ამ მუხლის მე-5 ნაწილის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემოსატანი ბეჭდური სარეკლამო მასალა, როგორიცაა კატალოგი, ფასების ჩამონათვალი, გამოყენების ინსტრუქცია, ბროშურა, თუ ეს მასალა დაკავშირებულია:

ა) გასაყიდ ან გასაქირავებელ საქონელთან;

ბ) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ დაფუძნებული პირის მიერ შემოთავაზებულ ტრანსპორტირების, დაზღვევის ან საბანკო მომსახურებასთან.

5. ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ ბეჭდურ სარეკლამო მასალაზე, რომელიც აკმაყოფილებს შემდეგ პირობებს:

ა) ბეჭდურ სარეკლამო მასალაზე თვალსაჩინოდაა გამოსახული იმ კომპანიის სახელწოდება, რომელიც აწარმოებს, ყიდის ან აქირავებს იმ საქონელს ან ახდენს იმ მომსახურების შეთავაზებას, რომლის რეკლამირებაც ამ მასალით ხდება;

ბ) რამდენიმე დოკუმენტის გამოგზავნისას სასაქონლო პარტია შეიცავს 1 დოკუმენტს ან დოკუმენტის 1 ასლს. სასაქონლო პარტია, რომელიც შეიცავს დოკუმენტის რამდენიმე ასლს, შესაძლებელია არ გათავისუფლდეს იმპორტის გადასახადისგან, თუ სასაქონლო პარტიის ჯამური წონა 1 კილოგრამს აღემატება;

გ) ბეჭდური სარეკლამო მასალა ერთი და იმავე გამომგზავნის მიერ ერთი და იმავე მიმღებისთვის რამდენიმე სასაქონლო პარტიად არ არის გამოგზავნილი.

6. იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება აგრეთვე მიმწოდებლის მიერ თავისი მომხმარებლისთვის უსასყიდლოდ გაგზავნილი, რეალური კომერციული ღირებულების არმქონე, სარეკლამო დანიშნულების ნივთი, რომელიც, გარდა სარეკლამო დანიშნულებისა, სხვა დანიშნულებით ვერ იქნება გამოყენებული.

7. ამ მუხლის მე-10−მე-13 ნაწილების გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საქონლის შემოტანა:

ა) საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ წარმოებული საქონლის მცირე ზომის სადემონსტრაციო ნიმუში, რომელიც განკუთვნილია გამოფენა-გაყიდვაზე ან მსგავს ღონისძიებაზე გამოყენებისთვის ან მოხმარებისთვის;

ბ) მხოლოდ ჩვენების მიზნით ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ წარმოებული მანქანა-დანადგარის ან აპარატურის დემონსტრირებისთვის შემოტანილი საქონელი, რომელიც წარდგენილია გამოფენა-გაყიდვის ან მსგავსი ღონისძიების ფარგლებში;

გ) მცირე ღირებულების სხვადასხვა მასალა (საღებავი, ლაქი და სხვა), რომელიც გამოიყენება გამოფენა-გაყიდვაზე ან მსგავს ღონისძიებაზე იმ დროებითი სტენდის ასაშენებლად, დასამონტაჟებლად ან გასაფორმებლად, რომელიც გამოყენების შემდეგ განადგურებას ექვემდებარება;

დ) უსასყიდლოდ მიწოდებული ბეჭდური მასალა, კატალოგი, სარეკლამო პროსპექტი, ფასების ჩამონათვალი, სარეკლამო პლაკატი, კალენდარი, ფოტოსურათი (ჩარჩოს გარეშე) ან სხვა საქონელი, რომელიც რეკლამას უწევს საქართველოს საბაჟო ტერიტორიის ფარგლების გარეთ წარმოებულ, გამოფენა-გაყიდვის ან მსგავსი ღონისძიების ფარგლებში წარდგენილ საქონელს.

8. ამ მუხლის მე-7 ნაწილის მიზნისთვის „გამოფენა-გაყიდვა ან მსგავსი ღონისძიება“ არის:

ა) ვაჭრობასთან, წარმოებასთან, სოფლის მეურნეობასთან ან კუსტარულ ხელოსნობასთან დაკავშირებული გამოფენა, ბაზრობა, ჩვენება ან მსგავსი ღონისძიება;

ბ) უმთავრესად საქველმოქმედო მიზნით ჩატარებული გამოფენა ან სხვა ღონისძიება;

გ) უმთავრესად მეცნიერებასთან, ხელოვნებასთან, განათლებასთან, კულტურასთან, სპორტთან, რელიგიასთან, ღვთისმსახურებასთან, ტექნიკასთან, კუსტარულ ხელოსნობასთან, ტურიზმთან ან პროფესიული კავშირის საქმიანობასთან დაკავშირებული ან საერთაშორისო ურთიერთგაგების ხელშეწყობის მიზნით ჩატარებული გამოფენა ან მსგავსი ღონისძიება;

დ) საერთაშორისო ორგანიზაციის ან სხვა გაერთიანების წარმომადგენლობის შეხვედრა;

ე) ოფიციალური ან ხსოვნისადმი მიძღვნილი ცერემონია ან შეკრება.

9. ამ მუხლის მე-8 ნაწილით გათვალისწინებული „გამოფენა-გაყიდვა ან მსგავსი ღონისძიება“ არ მოიცავს სავაჭრო მოედანზე ან შენობა-ნაგებობაში უცხოური საქონლის გასაყიდად კერძო მიზნით გამართულ გამოფენას.

10. ამ მუხლის მე-7 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება მხოლოდ იმ ნიმუშზე, რომელიც:

ა) შემოტანილია უსასყიდლოდ ან მიღებულია გამოფენაზე უცხო ქვეყნიდან შემოტანილი საბითუმო პარტიიდან;

ბ) გამოფენაზე დამსწრე პირს უსასყიდლოდ შესთავაზეს და დაურიგეს მის მიერ გამოყენებისთვის ან მოხმარებისთვის;

გ) სარეკლამო დანიშნულებისა და დაბალი ღირებულებისაა;

დ) მარტივად რეალიზაციას არ ექვემდებარება და, საჭიროების შემთხვევაში, იმგვარადაა შეფუთული, რომ მასში საქონლის ოდენობა უფრო ნაკლებია, ვიდრე ბაზარზე გასაყიდი ანალოგიური საქონლის უმცირეს შეფუთვაში;

ე) არის კვების პროდუქტი ან სასმელი, რომელიც არ არის შეფუთული ამ ნაწილის „დ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული წესით და განკუთვნილია გამოფენაზე მოხმარებისთვის;

ვ) ჯამური ღირებულებითა და ოდენობით შეესაბამება გამოფენის ხასიათს, დამთვალიერებელთა რაოდენობას და ექსპონენტის (გამომფენის) მონაწილეობის მასშტაბს.

11. ამ მუხლის მე-7 ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შეღავათი გამოიყენება, თუ შესრულებულია შემდეგი პირობები:

ა) საქონელი მოიხმარება და ნადგურდება გამოფენაზე;

ბ) საქონელი ჯამური ღირებულებითა და ოდენობით შეესაბამება გამოფენის ხასიათს, დამთვალიერებელთა რაოდენობას და ექსპონენტის (გამომფენის) მონაწილეობის მასშტაბს.

12. ამ მუხლის მე-7 ნაწილის „დ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება საქონლის რეკლამირებისთვის განკუთვნილ იმ ბეჭდურ მასალაზე ან ნივთზე, რომელიც:

ა) გამოფენაზე დამსწრე პირებისთვის უსასყიდლოდ გავრცელდა;

ბ) ჯამური ღირებულებითა და ოდენობით შეესაბამება გამოფენის ხასიათს, დამთვალიერებელთა რაოდენობას და ექსპონენტის (გამომფენის) მონაწილეობის მასშტაბს.

13. ამ მუხლის მე-7 ნაწილის „ა“ და „ბ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება:

ა) ალკოჰოლიან სასმელზე;

ბ) თამბაქოსა და თამბაქოს ნაწარმზე;

გ) მყარ, თხევად ან აირად მდგომარეობაში მყოფ საწვავზე.

 

მუხლი 204. საქონლის ცდის, ანალიზის ან ტესტირების ჩატარების მიზნით შემოტანა

1. ამ მუხლის გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება იმ საქონლის შემოტანა, რომელიც ექვემდებარება გამოცდას, ანალიზს ან ტესტირებას მისი შემადგენლობის, ხარისხის ან სხვა ტექნიკური მახასიათებლების დასადგენად, თუ აღნიშნული ოპერაცია ინფორმაციის მიღების ან სამრეწველო ან სავაჭრო კვლევის მიზნით ხორციელდება.

2. ამ მუხლის მე-5 ნაწილის გათვალისწინებით, ამავე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება ცდისადმი, ანალიზისადმი ან ტესტირებისადმი დაქვემდებარებული საქონლის შემოტანა, თუ იგი ცდის, ანალიზის ან ტესტირების პროცესში სრულად იქნება გამოყენებული ან განადგურებული.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი არ ვრცელდება იმ საქონელზე, რომლის ცდის, ანალიზის ან ტესტირების პროცესი მოიცავს ამ საქონლის გაყიდვის ხელშეწყობის ოპერაციებს.

4. ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება საქონლის იმ ოდენობაზე, რომელიც მისი შემოტანის მიზნისთვისაა საჭირო.

5. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება იმ საქონელზე, რომელიც ცდის, ანალიზის ან ტესტირების პროცესში სრულად არ გამოიყენება ან არ ნადგურდება, თუ ცდის, ანალიზის ან ტესტირების დასრულების შემდეგ დარჩენილი პროდუქტი:

ა) სრულად განადგურდება ან დაკარგავს კომერციულ ღირებულებას ცდის, ანალიზის ან ტესტირების დასრულების შემდეგ;

ბ) საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის შესაბამისად სახელმწიფოს საკუთრებაში გადაეცემა;

გ) განსაკუთრებული გარემოების გამო საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გაიტანება.

6. ამ მუხლის მე-5 ნაწილის მიზნისთვის „დარჩენილი პროდუქტი“ არის ცდის, ანალიზის ან ტესტირების შედეგად მიღებული პროდუქტი ან საქონელი, რომელიც ფაქტობრივად არ იქნა გამოყენებული ცდის, ანალიზის ან ტესტირების პროცესში.

7. თუ ამ მუხლის მე-5 ნაწილით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ცდის, ანალიზის ან ტესტირების დასრულების შემდეგ დარჩენილი პროდუქტი ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს ცდის, ანალიზის ან ტესტირების დასრულების მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე. დაინტერესებულ მხარეს შეუძლია ცდის, ანალიზის ან ტესტირების დასრულების შემდეგ დარჩენილი პროდუქტი ნარჩენად ან/და ჯართად აქციოს. ამ შემთხვევაში დაბეგვრა მოხდება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით, რომელიც მოქმედებს მისი ნარჩენად ან/და ჯართად ქცევის მომენტში.

8. კომპეტენტური ორგანო განსაზღვრავს ვადას, რომლის ფარგლებშიც უნდა ჩატარდეს ცდა, ანალიზი ან ტესტირება, აგრეთვე ადმინისტრაციულ ფორმალობებს, რომლებიც უნდა განხორციელდეს საქონლის წინასწარ განსაზღვრული მიზნით გამოყენების უზრუნველსაყოფად.

 

მუხლი 205. საავტორო უფლებების ან სამრეწველო და სავაჭრო პატენტების დამცველი ორგანიზაციისთვის გამოგზავნილი სასაქონლო პარტიის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება სასაქონლო ნიშანი, ნიმუში, დიზაინის პროექტი ან მისი თანმხლები დოკუმენტი, აგრეთვე განაცხადი გამოგონების პატენტის გასაცემად ან მსგავსი დოკუმენტი, რომელიც წარედგინება საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს − ინტელექტუალური საკუთრების ეროვნულ ცენტრს − „საქპატენტს“.

 

მუხლი 206. ტურიზმის შესახებ საცნობარო ლიტერატურის შემოტანა

ამ კოდექსის 191-ე მუხლის პირველი−მე-13 ნაწილების გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საცნობარო ლიტერატურის შემოტანა:

ა) უსასყიდლოდ გასავრცელებლად განკუთვნილი დოკუმენტი (სარეკლამო ფურცელი, ბროშურა, წიგნი, ჟურნალი, გზამკვლევი, პლაკატი (ჩარჩოთი ან ჩარჩოს გარეშე), ფოტოსურათი (ჩარჩოს გარეშე), გადიდებული ფოტოსურათი, რუკა (ილუსტრირებული ან ილუსტრაციის გარეშე), მინაზე გასაკრავი გამჭვირვალე პლაკატი, ილუსტრირებული კალენდარი),რომლის ძირითადი მიზანია ადამიანის უცხო ქვეყანაში ვიზიტის წახალისება, კერძოდ, მისი კულტურულ, ტურისტულ, სპორტულ, რელიგიურ, სავაჭრო ან პროფესიულ შეხვედრაზე ან სხვა ღონისძიებაზე დასწრება, თუ ამ დოკუმენტის (ლიტერატურის) სარეკლამო ხასიათი თვალსაჩინოა და მისი არაუმეტეს 25% (საქართველოს საწარმოს/მეწარმის კერძო კომერციული რეკლამის გამოკლებით) კერძო კომერციული სარეკლამო მასალაა;

ბ) ოფიციალური ტურისტული სააგენტოს მიერ ან მისი ეგიდით გამოცემული, უსასყიდლოდ გასავრცელებელი უცხოური სასტუმროების ჩამონათვალი, ყოველწლიური ცნობარი, უცხო ქვეყანაში სატრანსპორტო საშუალებების მიმოსვლის განრიგი, თუ მისი (ლიტერატურის) არაუმეტეს 25% (საქართველოს საწარმოს/მეწარმის კერძო კომერციული რეკლამის გამოკლებით) კერძო კომერციული სარეკლამო მასალაა;

გ) ოფიციალური ეროვნული ტურისტული სააგენტოს მიერ აკრედიტებული წარმომადგენლობისთვის ანდანიშნული აგენტისთვის მიწოდებული საცნობარო მასალა, რომელიც გასავრცელებლად არ არის განკუთვნილი, კერძოდ, ყოველწლიური ცნობარი, ტელეფონის ან ტელექსის ნომრების ჩამონათვალი, სასტუმროების ჩამონათვალი, გამოფენა-გაყიდვების კატალოგი, უმნიშვნელო ღირებულების ხელნაკეთი ნივთის ნიმუში, ლიტერატურა მუზეუმების, უნივერსიტეტების, გამაჯანსაღებელი და მსგავსი დაწესებულებების შესახებ.

 

მუხლი 207. სხვადასხვა დოკუმენტისა და ნივთის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი დოკუმენტებისა და ნივთების შემოტანა:

ა) საჯარო დაწესებულებისთვის უსასყიდლოდ გამოგზავნილი დოკუმენტი; 

ბ) უსასყიდლოდ გავრცელებისთვის განკუთვნილი უცხო ქვეყნის მთავრობის ან ოფიციალური საერთაშორისო ორგანოს პუბლიკაცია;

გ) არჩევნებისთვის განკუთვნილი ბიულეტენი, რომლის შემოტანა უცხო ქვეყნის დაწესებულების/ორგანიზაციის მიერაა ორგანიზებული;

დ) სასამართლოსთვის ან სხვა სახელმწიფო დაწესებულებისთვის მტკიცებულების სახით ან მსგავსი მიზნით წარსადგენი ნივთი;

ე) სახელმწიფო ან საბანკო დაწესებულებებს შორის ინფორმაციის გაცვლის ფარგლებში გამოგზავნილი ხელმოწერის ნიმუში ან ხელმოწერასთან დაკავშირებული ნაბეჭდი ცირკულარი;

ვ) საქართველოს ეროვნული ბანკისთვის გამოგზავნილი ოფიციალური ბეჭდური მასალა;

ზ) უცხო ქვეყანაში რეგისტრირებული კომპანიის მიერ გამოშვებული ფასიანი ქაღალდის მფლობელისთვის ან ხელმომწერისთვის გამოგზავნილი, ამავე კომპანიის მიერ მომზადებული მოხსენება, ანგარიში, შენიშვნა, პროსპექტი, განაცხადის ფორმა ან სხვა დოკუმენტი;

თ) ადრესატისთვის უსასყიდლოდ გაგზავნილი ინფორმაციის გადასაცემად გამოსაყენებელი ინფორმაციის მატარებელი (პერფორირებული ბარათი, ხმის ჩანაწერი, მიკროფირი და სხვა), თუ ეს შეღავათი არ იქნება ბოროტად გამოყენებული ან ამ შეღავათით კონკურენციის წესები არ დაირღვევა;

ი) საერთაშორისო შეხვედრაზე, კონფერენციაზე ან კონგრესზე გამოყენებისთვის განკუთვნილი ფაილი, არქივი, ნაბეჭდი ბლანკი ან მსგავსი დოკუმენტი, აღნიშნული შეკრების შესახებ მომზადებული ანგარიში;

კ) უცხო ქვეყანაში შეკვეთის მისაღებად ან შესასრულებლად ან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე გამართულ კონკურსში მონაწილეობის მისაღებად შემოტანილი გეგმა, ტექნიკური ნახაზი, სქემა, აღწერილობა ან მსგავსი დოკუმენტი;

ლ) უცხო ქვეყანაში დაფუძნებული დაწესებულების მიერ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ჩატარებულ გამოცდაში გამოსაყენებელი დოკუმენტი;

მ) საერთაშორისო კონვენციის ფარგლებში სატრანსპორტო საშუალების ან საქონლის საერთაშორისო გადაადგილებისას ოფიციალურ დოკუმენტად გამოსაყენებელი ნაბეჭდი ბლანკი;

ნ) უცხო ქვეყნის სატრანსპორტო კომპანიის ან სასტუმრო საქმიანობის განმახორციელებლის მიერ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე დაფუძნებული ტურისტული სააგენტოსთვის გამოგზავნილი ნაბეჭდი ბლანკი, ეტიკეტი, ბილეთი ან მსგავსი დოკუმენტი;

ო) გამოყენებული ნაბეჭდი ბლანკი ან ბილეთი, კონოსამენტი, ზედნადები ან სხვა სამეწარმეო დოკუმენტი ან ოფისისთვის განკუთვნილი დოკუმენტი;

პ) უცხო ქვეყნის ან საერთაშორისო ორგანიზაციის ოფიციალური ნაბეჭდი ბლანკი; უცხო ქვეყნის ასოციაციის მიერ საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე მდებარე შესაბამისი ასოციაციისთვის გასავრცელებლად გამოგზავნილი, საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისი ბეჭდური მასალა;

ჟ) საინფორმაციო სააგენტოსთვის ან გაზეთის ან ჟურნალის გამომცემლობისთვის გამოგზავნილი ფოტოსურათი, დიაპოზიტივი ან ფოტოსურათისთვის სტანდარტული პასპარტუ (წარწერით ან წარწერის გარეშე);

რ) უცხო ქვეყანაში გადასახდელის გადახდის ფაქტის დამადასტურებელი საგადასახადო ან მსგავსი დანიშნულების მარკა.

 

მუხლი 208. საქონლის ტრანსპორტირებისას მის შესაფუთად ან დასაცავად გამოსაყენებელი დამხმარე მასალის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება სხვადასხვა სახის მასალის (მათ შორის, თოკის, თივის, ტილოს, ქაღალდის, მუყაოს, ხის, პლასტმასის) შემოტანა, რომელიც ერთჯერადად გამოიყენება საქონლის შესაფუთად ან დასაცავად (მათ შორის, საქონლის სითბური დაცვისთვის) მისი უცხო ქვეყნიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ტრანსპორტირებისას.

 

მუხლი 209. ცხოველის ტრანსპორტირებისას გამოყენებული ქვეშსაგების, ფურაჟის ან ცხოველის სხვა სახის საკვების შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება ნებისმიერი სახის ქვეშსაგების, ფურაჟის ან ცხოველის სხვა სახის საკვების შემოტანა, რომელიც განთავსებულია უცხო ქვეყნიდან საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე ცხოველის გადმომყვანი სატრანსპორტო საშუალების ბორტზე და რომელიც მხოლოდ ცხოველის ტრანსპორტირებისას გამოიყენება.

 

მუხლი 210. სახმელეთო სატრანსპორტო საშუალების ან სპეციალური კონტეინერის ავზში არსებული საწვავისა და სატრანსპორტო საშუალებაში არსებული საპოხი საშუალების შემოტანა

1. ამ მუხლის მე-2−მე-7 ნაწილების გათვალისწინებით იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საქონლის შემოტანა:

ა) საწვავი, რომელიც განთავსებულია:

ა.ა) კერძო სატრანსპორტო საშუალების ან სამეწარმეო სატრანსპორტო საშუალების (მათ შორის, მოტოციკლის) სტანდარტულ ავზში;

ა.ბ) სპეციალური კონტეინერის სტანდარტულ ავზში;

ბ) პორტატიულ ავზში განთავსებული საწვავი, რომელიც შემოიტანება კერძო სატრანსპორტო საშუალებით (მათ შორის, მოტოციკლით), − თითოეულ სატრანსპორტო საშუალებაზე არაუმეტეს 10 ლიტრი საწვავისა, საწვავის შენახვისა და ტრანსპორტირებისთვის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესების გათვალისწინებით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნისთვის:

ა) „სამეწარმეო სატრანსპორტო საშუალება“ არის:

ა.ა) ნებისმიერი ძრავიანი საგზაო სატრანსპორტო საშუალება (მათ შორის, ტრაქტორი მისაბმელით ან მისაბმელის გარეშე), რომელიც ისეა შექმნილი, რომ, მისი კონსტრუქციის ტიპიდან და აღჭურვილობიდან გამომდინარე, შეუძლია ანაზღაურებით ან ანაზღაურების გარეშე გადაიყვანოს 9 კაცზე მეტი (მძღოლის ჩათვლით) ან გადაზიდოს საქონელი;

ა.ბ) ამ ნაწილის „ა.ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული ნებისმიერი სპეციალური დანიშნულების საგზაო სატრანსპორტო საშუალება;

ბ) „კერძო სატრანსპორტო საშუალება“ არის ძრავიანი სატრანსპორტო საშუალება, გარდა ამ ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული სატრანსპორტო საშუალებისა;

გ) „სტანდარტული ავზი“ არის:

გ.ა) ავზი, რომელიც დამამზადებლის მიერ დამონტაჟებულია მოცემული ტიპის ყველა სატრანსპორტო საშუალებაზე და იძლევა შესაძლებლობას საწვავის უწყვეტი მიწოდებისა როგორც გამწევი ძალის შესაქმნელად, ისე ტრანსპორტირებისას საჭიროების შემთხვევაში სამაცივრე ან მსგავსი სისტემის ფუნქციონირებისთვის;

გ.ბ) სატრანსპორტო საშუალებაზე დამონტაჟებული აირის ავზი, რომელიც იძლევა შესაძლებლობას, მასში განთავსებული აირი გამოყენებულ იქნეს საწვავად, ან სატრანსპორტო საშუალების იმ სისტემაზე დამონტაჟებული ავზი, რომლითაც ეს სატრანსპორტო საშუალებაა აღჭურვილი;

გ.გ) ავზი, რომელიც დამამზადებლის მიერ დამონტაჟებულია მოცემული ტიპის ყველა კონტეინერზე და იძლევა შესაძლებლობას ტრანსპორტირებისას საწვავის უწყვეტი მიწოდებისა იმ სამაცივრე ან მსგავსი სისტემის ფუნქციონირებისთვის, რომლითაც სპეციალური კონტეინერია აღჭურვილი;

დ) „სპეციალური კონტეინერი“ არის კონტეინერი, რომელზედაც სამაცივრე, ჟანგბადის, თბოიზოლაციის ან სხვა სისტემისთვის განკუთვნილი სპეციალური აპარატურაა დამონტაჟებული.

3. საქართველოს ფინანსთა მინისტრს უფლება აქვს, შეზღუდოს სამეწარმეო სატრანსპორტო საშუალების სტანდარტულ ავზში ან სპეციალურ კონტეინერში არსებულ საწვავზე ამ მუხლით გათვალისწინებული შეღავათის გამოყენება − თითო სატრანსპორტო საშუალებაზე, სპეციალურ კონტეინერზე ან მგზავრობაზე 200 ლიტრის ოდენობით.

4. საქართველოს ფინანსთა მინისტრის ბრძანებით შეიძლება შემცირდეს ამ მუხლის შესაბამისად საბაჟო ვალდებულებისგან გათავისუფლებული საწვავის ოდენობა:

ა) იმ სამეწარმეო სატრანსპორტო საშუალების შემთხვევაში, რომლითაც ქვეყნის სასაზღვრო ზონაში მცხოვრები პირი ახორციელებს საერთაშორისო გადაზიდვას სასაზღვრო ზონაში არაუმეტეს 25 კილომეტრის სიღრმეზე;

ბ) იმ კერძო სატრანსპორტო საშუალების შემთხვევაში, რომელიც ქვეყნის სასაზღვრო ზონაში მცხოვრებ პირს ეკუთვნის;

გ) კონკრეტული საბაჟო გამშვები პუნქტიდან შემოსული სატრანსპორტო საშუალების შემთხვევაში.

5. ამ მუხლის მე-4 ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტის მიზნისთვის „სასაზღვრო ზონა“ არის ქვეყნის საზღვრიდან არაუმეტეს 15 კილომეტრის სიღრმეზე მდებარე ზონა, თუ შესაბამისი საერთაშორისო კონვენციით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

6. არ შეიძლება ამ მუხლის პირველი−მე-5 ნაწილების შესაბამისად შეღავათით შემოტანილი საწვავის გამოყენება სხვა სატრანსპორტო საშუალებისთვის, გარდა იმ სატრანსპორტო საშუალებისა, რომლითაც იგი იქნა შემოტანილი, აგრეთვე ამ საწვავის აღნიშნული სატრანსპორტო საშუალებიდან ამოღება და შენახვა, გარდა სატრანსპორტო საშუალებისთვის აუცილებელი სარემონტო სამუშაოების ჩატარების შემთხვევისა. ასევე აკრძალულია შეღავათით მოსარგებლე პირის მიერ საწვავის სხვა პირისთვის სასყიდლით ან უსასყიდლოდ გადაცემა.

7. ამ მუხლის მე-6 ნაწილით დადგენილი მოთხოვნების შეუსრულებლობის შემთხვევაში ამ მუხლის პირველი−მე-5 ნაწილების შესაბამისად შეღავათით შემოტანილი საწვავი ექვემდებარება იმპორტის გადასახადის იმ განაკვეთით დაბეგვრას, რომელიც მოქმედებს აღნიშნული მოთხოვნების შეუსრულებლობის მომენტში, საქონლის სახეობიდან და იმავე მომენტისთვის საბაჟო ორგანოს მიერ განსაზღვრული საბაჟო ღირებულებიდან გამომდინარე.

8. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული შეღავათი ვრცელდება აგრეთვე სატრანსპორტო საშუალებაში არსებულ საპოხ საშუალებაზე, რომელიც მოცემული ტრანსპორტირების პერიოდში მისი ნორმალური ექსპლუატაციისთვისაა საჭირო.

 

მუხლი 211. უცხო ქვეყნის ომის მსხვერპლთა მემორიალის, სასაფლაოს ან სამარხის ასაგებად, მოვლა-შენახვისთვის, შესაკეთებლად ან შესამკობად გამოსაყენებელი საქონლის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე დაკრძალულ უცხო ქვეყნის ომის მსხვერპლთა მემორიალის, სასაფლაოს ან სამარხის ასაგებად, მოვლა-შენახვისთვის, შესაკეთებლად ან შესამკობად გამოსაყენებელი საქონლის შემოტანა.

 

მუხლი 212. გარდაცვლილი პირის ან მისი ფერფლის გადმოსასვენებელი საშუალებისა და სამგლოვიარო დეკორატიული საგნის შემოტანა

იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება შემდეგი საქონლის შემოტანა:

ა) კუბო ან რელიგიური ტრადიციის შესაბამისი სხვა სპეციალური საშუალება, რომელიც გამოიყენება გარდაცვლილი პირის გადმოსვენებისას, სპეციალური ურნა, რომელშიც გარდაცვლილი პირის ფერფლია, ყვავილი, სამგლოვიარო გვირგვინი ან სხვა დეკორატიული საგანი, რომელიც, ჩვეულებრივ, ახლავს მათ;

ბ) ყვავილი, სამგლოვიარო გვირგვინი ან სხვა დეკორატიული საგანი, რომელიც ჩამოტანილია უცხო ქვეყანაში მცხოვრები იმ პირის მიერ, რომელიც ესწრება დაკრძალვას ან მიდის საფლავის შესამკობად საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე, თუ ამ საქონლის მახასიათებლები ან ოდენობა მის სამეწარმეო მიზნით შემოტანაზე არ მიანიშნებს.

 

წიგნი XI

გარდამავალი და დასკვნითი დებულებები

 

თავი XXXIII. გარდამავალი და დასკვნითი დებულებები

 

მუხლი 213. გარდამავალი დებულებები

1. საქართველოში ნავთობის მსუბუქი, საშუალო და მძიმე დისტილატების მიმართ არ გამოიყენება გარე გადამუშავებისა და შიდა გადამუშავების პროცედურები, გარდა შიდა გადამუშავების პროცედურისა, რომელიც საქონლის შერევის (კომპაუდირების) და გადამუშავებული პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანის პირობით ხორციელდება.

2. ნამუშევარი ნავთობპროდუქტების (ლიალური წყლის (ნავთობით დაბინძურებული წყლის) ან/და ნავთობპროდუქტების ბაკ-საცავების ნარეცხის) მიმართ არ გამოიყენება გარე გადამუშავებისა და შიდა გადამუშავების პროცედურები, გარდა შიდა გადამუშავების პროცედურისა, რომელიც გადამუშავებული პროდუქტის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანის პირობით ხორციელდება.

3. ამ კოდექსის ამოქმედებამდე საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად გაცემული:

ა) სანებართვო მოწმობა ინარჩუნებს იურიდიულ ძალას და მასზე ვრცელდება ამ კოდექსის დებულებები;

ბ) ნებართვის მფლობელი ვალდებულია ამ კოდექსის ამოქმედების დღიდან არაუგვიანეს 3 თვისა უზრუნველყოს ამ კოდექსის დებულებების შესრულება.

4. ამ კოდექსის დებულებები ვრცელდება ამ კოდექსის ამოქმედების დღიდან დეკლარირებულ საბაჟო პროცედურებზე.

5. ამ კოდექსის ამოქმედებამდე დეკლარირებულ სასაქონლო ოპერაციებზე ვრცელდება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის ამ კოდექსის ამოქმედებამდე მოქმედი დებულებები და მათ შესაბამისად გამოცემული კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტები.

6. 2026 წლის 1 იანვრამდე იმ თავისუფალი ვაჭრობის პუნქტში, რომელიც არ მდებარეობს სასაზღვრო-საბაჟო გამშვებ პუნქტზე ან საერთაშორისო მიმოსვლისთვის გახსნილი აეროპორტის ტერიტორიაზე, უცხო ქვეყნების დიპლომატიური წარმომადგენლობებისა და მათთან გათანაბრებული წარმომადგენლობების სამსახურებრივი სარგებლობისთვის, ამ წარმომადგენლობებისა და დიპლომატიური მისიების წევრების (მათთან მცხოვრები ოჯახის წევრების ჩათვლით) პირადი სარგებლობისთვის მათზე საცალო წესით შესაძლებელია რეალიზებულ იქნეს უცხოური საქონელი სატარიფო და არასატარიფო ღონისძიებების განხორციელების გარეშე ან/და საქართველოს საქონელი.

7. ოქროს სიაში შეყვანით პირს 2026 წლის 1 იანვრამდე ენიჭება უფლება, კუთვნილი საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანისას ან/და საქართველოს საბაჟო ტერიტორიიდან გატანისას ისარგებლოს გამარტივებული საბაჟო ფორმალობებით.

8. საბაჟო ორგანოს მიერ დაინტერესებულ პირზე ამ კოდექსის 111-ე მუხლით გათვალისწინებული ავტორიზაციის გაცემად მიიჩნევა შესაბამისი საბაჟო დეკლარაციისთვის შეფასების ნომრის მინიჭება.

9. 2026 წლის 1 იანვრამდე ამ კოდექსის 66-ე მუხლით გათვალისწინებული საქონლის შემოტანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენად მიიჩნევა საქონლის საქართველოს საბაჟო ტერიტორიაზე შემოტანის შემთხვევაში საბაჟო გამშვებ პუნქტში დეკლარანტის ან მისი წარმომადგენლის მიერ საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობით გათვალისწინებული დოკუმენტების საბაჟო ორგანოსთვის წარდგენა.

10. 2026 წლის 1 იანვრამდე საბაჟო ორგანოსთვის ამ კოდექსის 155-ე მუხლით გათვალისწინებული საქონლის გატანის ზოგადი დეკლარაციის წარდგენა არ მოითხოვება.

11. 2019 წლის 1 სექტემბრამდე საქართველოს მთავრობამ, საქართველოს ფინანსთა მინისტრმა და საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრმა უზრუნველყონ ამ კოდექსით გათვალისწინებული კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტების მიღება/გამოცემა.

საქართველოს 2020 წლის 30 სექტემბრის კანონი №7203  – ვებგვერდი, 05.10.2020წ.
საქართველოს 2021 წლის 17 დეკემბრის კანონი №1164 – ვებგვერდი, 28.12.2021წ.
საქართველოს 2022 წლის 16 დეკემბრის კანონი №2440 – ვებგვერდი, 27.12.2022წ.

 

მუხლი 214. დასკვნითი დებულებები

1. ეს კოდექსი, გარდა ამ კოდექსის X წიგნისა, ამოქმედდეს 2019 წლის 1 სექტემბრიდან.

2. ამ კოდექსის X წიგნი ამოქმედდეს 2020 წლის 1 სექტემბრიდან.

3. ამ კოდექსის X წიგნის მოქმედება შეჩერდეს 2026 წლის 1 იანვრამდე.

საქართველოს 2020 წლის 30 სექტემბრის კანონი №7203  – ვებგვერდი, 05.10.2020წ.
საქართველოს 2021 წლის 17 დეკემბრის კანონი №1164 – ვებგვერდი, 28.12.2021წ.
საქართველოს 2022 წლის 16 დეკემბრის კანონი №2440 – ვებგვერდი, 27.12.2022წ.

საქართველოს პრეზიდენტისალომე ზურაბიშვილი

 

 

თბილისი,

28 ივნისი 2019 წ.

N4905-IIს

 

 

Контролный текст по состоянию на 5.04.2023 N2767

 

 

 

Таможенный кодекс Грузии

Книга I

Общие положения

Глава I. Сфера и предмет регулирования Таможенного кодекса Грузии, его цели и разъяснение терминов

 

Статья 1. Сфера и предмет регулирования Таможенного кодекса Грузии

Настоящий Кодекс в соответствии с Конституцией Грузии определяет правила и таможенные формальности, связанные с ввозом товаров на таможенную территорию Грузии и их вывозом с таможенной территории Грузии, порядок регулирования таможенных споров, виды таможенных правонарушений и ответственность за совершение указанных правонарушений.

Статья 2. Таможенное законодательство Грузии

1. Таможенное законодательство Грузии состоит из международных договоров Грузии, связанных с таможенными формальностями, настоящего Кодекса и подзаконных нормативных актов, принятых или изданных в соответствии с ним.

2. В случае, предусмотренном настоящим Кодексом, Правительство Грузии принимает или Министр финансов Грузии издает подзаконные нормативные акты.

3. Международный договор, вступивший в силу для Грузии, имеет преимущественную юридическую силу по отношению к настоящему Кодексу.

Статья 3. Таможенная территория Грузии и таможенная граница Грузии

1. Таможенная территория Грузии состоит из:

а) сухопутной территории Грузии;

б) территориальных вод Грузии и внутренних вод Грузии;

в) воздушного пространства Грузии;

г) расположенных в особой морской экономической зоне установок, сооружений и территории искусственных островов, на которые распространяется особая юрисдикция Грузии.

2. Таможенная граница Грузии совпадает с Государственной границей Грузии.

Статья 4. Язык осуществления таможенных формальностей

1. Таможенные формальности на таможенной территории Грузии осуществляются на грузинском языке, а в Абхазской Автономной Республике – также на абхазском языке.

2. Таможенному органу может быть представлен документ, составленный на иностранном языке.

3. Уполномоченное лицо таможенного органа вправе требовать от лиц перевода на государственный язык Грузии представленного таможенному органу документа, составленного на иностранном языке.

Статья 5. Таможенные органы Грузии, их цели, права и обязанности

1. Таможенными органами Грузии являются:

а) юридическое лицо публичного права, входящее в сферу управления Министерства финансов Грузии, – Служба доходов (далее – Служба доходов);

б) Таможенный департамент Службы доходов.

2. Таможенные органы осуществляют таможенный надзор, таможенный контроль и таможенные формальности.

3. Таможенный орган в пределах своей компетенции:

а) с целью поддержки справедливой и свободной торговли осуществляет надзор за международной торговлей Грузии;

б) соблюдает финансовые интересы Грузии;

в) путем поддержки законной экономической деятельности охраняет экономическое пространство Грузии от недобросовестной и незаконной международной торговли;

г) обеспечивает безопасность Грузинского государства и людей, а также охрану окружающей среды, в том числе, в случае необходимости в сотрудничестве с другими соответствующими государственными органами;

д) осуществляет фитосанитарный погранично-карантинный контроль, ветеринарный погранично-карантинный контроль и санитарный погранично-карантинный контроль;

е) вносит соответствующие отметки в проездные документы при пересечении Государственной границы Грузии и в случаях, определенных совместным приказом Министра финансов Грузии и Министра внутренних дел Грузии, отражает информацию в автоматизированной базе данных Министерства внутренних дел Грузии;

ж) выдает лицензии, разрешения и сертификаты;

з) правомочен с целью осуществления контроля, предусмотренного законодательством Грузии, создавать таможенную лабораторию;

и) обеспечивает осуществление защитных мер в торговле;

к) осуществляет другие мероприятия, предусмотренные законодательством Грузии.

4. Оформление транспортных средств, перемещаемых через таможенную границу Грузии в качестве товаров, в порядке, установленном совместным приказом Министра финансов Грузии и Министра внутренних дел Грузии, и в пределах делегированных ими полномочий может осуществлять уполномоченная служба Министерства внутренних дел Грузии.

5. Порядок создания и деятельности таможенной лаборатории, предусмотренной подпунктом «з» части 3 настоящей статьи, определяется постановлением Правительства Грузии.

Статья 6. Разъяснение терминов

1. Термины, использованные в настоящем Кодексе, имеют следующие значения:

а) таможенный контроль – отдельные действия, осуществляемые таможенным органом для обеспечения соблюдения требований таможенного законодательства Грузии, а также других правовых актов, регулирующих ввоз, транзит, перемещение, хранение, использование по целевому назначению и вывоз товаров, перемещаемых между таможенной территорией Грузии и иностранным государством, а также размещения и перемещения на таможенной территории Грузии иностранных товаров и товаров, используемых по целевому назначению;

б) лица:

б.а) физические лица;

б.б) объединение лиц, самостоятельно участвующих в правовых отношениях, но не имеющих статуса юридического лица;

б.в) предприятия или организации;

в) лицо, учрежденное в Грузии, – гражданин Грузии или (и) лицо, зарегистрированное в Грузии в качестве налогоплательщика;

г) таможенная формальность – обязательные действия, осуществляемые заинтересованным лицом или (и) таможенным органом во исполнение таможенного законодательства Грузии;

д) общая декларация – документ/действие, которым лицо в установленных форме и порядке, в установленный срок уведомляет таможенный орган о ввозе товаров на таможенную территорию Грузии или их вывозе с таможенной территории Грузии;

е) декларация о временном хранении – документ/действие, которым лицо в установленных форме и порядке заявляет о помещении товаров на временное хранение;

ж) таможенная декларация – документ/действие, которым лицо в установленных форме и порядке объявляет о намерении применить соответствующую таможенную процедуру в отношении товаров, и в котором при необходимости указывает дополнительное условие;

з) декларация реэкспорта – документ/действие, которым лицо в установленных форме и порядке объявляет о намерении вывезти иностранные товары (за исключением иностранных товаров, помещенных под процедуру свободной зоны или размещенных на временное хранение) с таможенной территории Грузии;

и) уведомление о реэкспорте – документ/действие, которым лицо в установленных форме и порядке объявляет о намерении вывезти иностранные товары, помещенные под процедуру свободной зоны или размещенные на временное хранение, с таможенной территории Грузии;

к) декларант – лицо, от своего имени представляющее в таможенный орган таможенную декларацию, декларацию о временном хранении, общую декларацию о ввозе товаров, общую декларацию о вывозе товаров, реэкспортная декларация или уведомление о реэкспорте, или лицо, от имени которого в таможенный орган представляются соответствующая декларация или уведомление;

л) таможенная процедура – любая процедура, под которую товары могут быть помещены в соответствии с настоящим Кодексом, в частности:

л.а) выпуск для свободного обращения;

л.б) специальные процедуры;

л.в) экспорт;

м) временное хранение – состояние иностранных товаров, временно хранящихся под таможенным надзором после их предъявления таможенному органу и до помещения под таможенную процедуру/до реэкспорта;

н) таможенное обязательство – обязательство лица по уплате налога на импорт, установленного Налоговым кодексом Грузии;

о) обязанное лицо – лицо, которое в соответствии с законодательством Грузии обязано выполнять таможенное обязательство;

п) таможенный статус – присвоенный товарам статус грузинских товаров или иностранных товаров;

р) товары – любое материальное имущество, перемещаемое через таможенную границу Грузии, в том числе деньги, ценные бумаги, электроэнергия, теплоэнергия, газ, вода;

с) грузинские товары:

с.а) товары, полностью полученные на таможенной территории Грузии и не содержащие товары, ввезенные из иностранных государств, или не произведенные из товаров, ввезенных из иностранных государств;

с.б) товары, ввезенные из иностранных государств/свободной зоны, и выпущенные в свободное обращение;

с.в) товары, полученные или произведенные на таможенной территории Грузии из товаров, предусмотренных подпунктами «с.а» и «с.б» или только подпунктом «с.б» настоящей части;

с.г) переработанный продукт, подлежащий помещению под процедуру экспорта;

т) иностранные товары – товары, не предусмотренные подпунктом «с» настоящей части, или товары, утратившие статус грузинских товаров;

у) выпуск товаров – предоставление права на распоряжение товарами или (и) пользование товарами в соответствии с условиями применяемой в отношении товаров таможенной процедуры/реэкспорта;

ф) таможенный надзор – совокупность осуществляемых таможенным органом мероприятий, целью которых является выполнение в отношении товаров обязательств, установленных законодательством Грузии;

х) предприятие – предприятие, предусмотренное Налоговым кодексом Грузии;

ц) организация – организация, предусмотренная Налоговым кодексом Грузии;

ч) переработанный продукт – товары, полученные в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки или под процедуру внешней переработки;

ш) предъявление товаров – предоставление таможенному органу информации о доставке товаров в таможенный орган, место, определенное таможенным органом, либо другое согласованное с ним место (далее – в таможенный орган);

щ) владелец товаров – собственник товаров, лицо имеющее право распоряжаться товарами, или лицо, под физическим контролем которого находятся товары;

ы) владелец процедуры:

ы.а) лицо, которое подает таможенную декларацию, или, по поручению которого подана декларация;

ы.б) лицо, которому были переданы права и обязанности, связанные с таможенными процедурами;

э) операция переработки товаров:

э.а) обработка товаров, в том числе монтаж, сборка, подгонка под другие товары;

э.б) производство товаров;

э.в) уничтожение товаров;

э.г) ремонт товаров, в том числе их восстановление и приведение в рабочее состояние;

э.д) использование товаров, которые не идентифицируются в переработанном продукте, но способствуют производству или облегчают производство переработанного продукта, независимо от того, что указанные товары в процессе переработки полностью или частично расходуются;

ю) норма выхода – количество переработанного продукта или процентный показатель этого количества, полученный в результате переработки определенного количества товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки или под процедуру внешней переработки;

я) решение – действие, осуществленное таможенным органом на основании таможенного законодательства Грузии, или (и) изданный им индивидуальный административно-правовой акт, который может повлечь правовые последствия в отношении лица или заинтересованных лиц;

я1) перевозчик:

я1.а) в случае ввоза товаров – лицо, которое ввозит товары, или которое ответственно за перевозку товаров по таможенной территории Грузии. При этом:

я1.а.а) при комбинированных перевозках перевозчиком является лицо, которое организовывает передвижение транспортного средства, которое движется своим ходом после въезда на таможенную территорию Грузии;

я1а.б) при морских или воздушных перевозках перевозчиком является лицо, заключающее договор и выдающее документ о перевозке товаров по таможенной территории Грузии;

я1.б) в случае вывоза товаров – лицо, вывозящее товары или ответственное за вывоз товаров с таможенной территории Грузии, при этом:

я1.б.а) при комбинированных перевозках, когда транспортное средство, движущееся своим ходом, перевозит другие транспортные средства и по прибытии к месту назначения транспортного средства, движущегося своим ходом, перевезенное им транспортное средство продолжает путь своим ходом, перевозчиком считается лицо, управляющее транспортным средством, продолжающим путь своим ходом, после того как транспортное средство, покинувшее своим ходом таможенную территорию Грузии, прибыло к месту назначения;

я1б.б) при морских или воздушных перевозках перевозчиком является лицо, заключающее договор и выдающее документ о перевозке товаров с таможенной территории Грузии;

я2) комиссионные за закупку – любое вознаграждение, выплаченное или подлежащее выплате импортером его представителю при закупке оцениваемых товаров;

я3) платеж за импорт – предусмотренные Налоговым кодексом Грузии налог на импорт, акциз, налог на добавленную стоимость, обязательство по уплате которого возникает в связи с ввозом товаров на таможенную территорию Грузии;

я4) багаж – предметы, перевозимые отдельно от пассажиров;

я5) склад таможенного органа – зона таможенного контроля Службы доходов, в которой осуществляется хранение товаров;

я6) ручная кладь – предметы, перевозимые пассажирами лично;

я7) экономическая зона оформления – специально созданная зона таможенного контроля Службы доходов, в которой производится оформление товаров;

я8) пассажиры – физические лица, законно пересекающие таможенную границу Грузии;

я9) таможенный пропускной пункт – зона таможенного контроля при таможенной границе Грузии, в которой в отношении пассажиров, товаров и транспортных средств осуществляются процедуры, установленные настоящим Кодексом;

я10) управомочивающее решение – решение, принятое таможенным органом, которое наделяет заинтересованную сторону каким-либо правом или выгодой;

я11) транзит – перемещение товаров или (и) транспортных средств между иностранными государствами или на территорию иностранного государства через таможенную территорию Грузии;

я12) транспортное средство – автомобильные, воздушные, морские или железнодорожные транспортные средства, а также трубопроводы, линии электропередачи, контейнеры, прицепы, полуприцепы или любые другие средства, используемые для перевозки пассажиров или (и) товаров.

 я13) таможенный маршрут – траектория, определенная таможенным органом для перемещения по таможенной территории Грузии товаров или (и) передвижения транспортных средств, подлежащих таможенному надзору, или (и) направление перевозок/перемещения этих товаров или (и) транспортных средств до мест их назначения (до зоны таможенного контроля или определенного таможенным органом места либо любого другого места, согласованного с ним). (5.04.2023 N2767)

2. Термины (понятия), не разъясненные в настоящем Кодексе, используются в настоящем Кодексе в значениях, которые они имеют в соответствующем законодательстве Грузии.

Статья 7. Определение сроков

1. Установленный настоящим Кодексом срок определяется конкретной календарной датой или отрезком времени, исчисляемым годами, месяцами, днями, или (и) указанием на обстоятельство, которое должно наступить непременно.

2. Исчисление срока, установленного настоящим Кодексом, начинается со дня, следующего за днем осуществления соответствующего действия. День может быть рабочим или календарным. Если нет конкретного указания, то день – календарный день. Рабочий день совпадает с календарным, кроме субботы, воскресенья и выходных дней, определенных Органическим законом Грузии «Трудовой кодекс Грузии», если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное.

3. Срок, исчисляемый годами, истекает в соответствующий месяц и число последнего года данного срока.

4. Срок, исчисляемый месяцами, истекает в соответствующее число последнего месяца данного срока.

5. Действие, для осуществления которого установлен срок, может осуществляться до окончания последнего рабочего дня данного срока, а если такое действие осуществляется путем банковских перечислений, почтовых отправлений или (и) в электронной форме, – до 24 часов последнего дня указанного срока.

6. Если последний день срока осуществления действия совпадает с нерабочим днем, срок осуществления действия продлевается до окончания следующего рабочего дня, а если такое действие осуществляется путем банковских перечислений, почтовых отправлений или (и) в электронной форме, – до 24 часов последнего дня указанного срока.

 7. Календарный год – это отрезок времени с 1 января до 31 декабря одного года включительно.

8. Год (кроме календарного года) – это отрезок времени, состоящий из любых непрерывных 12 месяцев.

9. Если законодательством Грузии не предусмотрено иное, не допускается увеличение или сокращение отрезка времени, определенного в соответствии с настоящей статьей, или перенос вперед или отсрочка срока либо календарной даты.

Статья 8. Обменный курс национальной валюты Грузии по отношению к иностранной валюте (5.04.2023 N2767)

 При определении таможенной стоимости товаров и размера налога на импорт пересчет иностранной валюты в национальную валюту Грузии осуществляется в следующей последовательности:

а) в случае наличия официального обменного курса лари по отношению к валюте указанного иностранного государства, определенного Национальным банком Грузии на день регистрации таможенной декларации/возникновения таможенного обязательства, – по данному курсу;

б) в случае отсутствия официального обменного курса лари по отношению к валюте указанного иностранного государства, определенного Национальным банком Грузии на день регистрации таможенной декларации/возникновения таможенных обязательств, – по курсу, определенному в порядке, установленном Советом Национального банка Грузии.

 

Глава II.

 Права и обязанности, предусмотренные таможенным

законодательством Грузии

Статья 9. Обмен информацией и ее хранение

1. Обмен информацией между лицом и таможенным органом и хранение указанной информации производятся с использованием электронных средств обработки данных, кроме случаев, предусмотренных частью 2 настоящей статьи.

2. Другие средства обмена информацией и ее хранения, помимо электронных средств обработки данных могут использоваться:

а) постоянно, с учетом вида перевозки, или в случаях, когда использование электронного средства обработки данных не соответствует таможенной формальности;

б) временно, в случае неисправности электронной системы лица или таможенного органа.

3. Лицо, осуществляющее международные воздушные перевозки, обязано в порядке, определенном Министром финансов Грузии, предоставить таможенному органу предварительную информацию о транспортном средстве, осуществляющем международную воздушную перевозку, и товарах или (и) пассажирах, перевозимых указанным транспортным средством.

4. В целях идентификации таможенного риска и реагирования на него, на основании письменного договора между таможенным органом и декларантом или другим обязанным лицом может осуществляться обмен информацией, предоставление которой не предусмотрено таможенным законодательством Грузии. Обмен указанной информацией может включать допуск таможенного органа к данным декларанта.

5. Информация, обмен которой состоялся между сторонами в рамках отношений, предусмотренных частью 4 настоящей статьи, является таможенной тайной, если стороны не придут к иному соглашению.

6. Если в случае, предусмотренном частью 2 настоящей статьи, обмен информацией производится в материальной (письменной) форме, направленный документ должен быть подписан уполномоченным лицом. Адресату должны быть вручены оригинал документа или его заверенная копия.

7. Порт, морской порт, аэропорт обязаны уведомлять таможенный орган о въезде/прилете или (и) выезде/вылете транспортного средства, пересекающего таможенную границу Грузии.

8. Требования, связанные с информацией/данными, порядок публичного распространения информации, другие средства обмена и хранения информации и порядок ее использования определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 10. Представление и вручение документа

1. В случае вручения таможенным органом лицу одного и того же документа несколько раз или в нескольких формах, предусмотренных статьей 9 настоящего Кодекса, датой его представления считается дата первоначального вручения указанного документа.

2. В случае, если лицо при представлении материального документа отказывается от его получения, на указанном документе делается соответствующая отметка.

3. Таможенный орган вправе использовать техническое средство для фиксирования факта отказа от получения материального документа при его представлении. Если факт представления материального документа зафиксирован при помощи технического средства, указанный документ считается врученным.

4. Материальный документ считается врученным, если он был вручен:

а) адресату лично;

б) уполномоченному представителю или законному представителю лица;

в) канцелярии или структурной единице такого же назначения по месту деятельности лица;

г) в случае с физическим лицом – по месту жительства указанного лица, проживающему с ним одному из совершеннолетних членов его семьи, а в случае с юридическим лицом – любому совершеннолетнему лицу, проживающему в жилом помещении, определенном регистрационными документами в качестве юридического адреса указанного лица.

5. Вручение материального документа подтверждается подписью получателя его на втором экземпляре или соответствующем почтовом документе. Там же указываются имя, фамилия получателя материального документа, кем он приходится адресату, а также дата вручения указанного документа.

6. Документ, направленный лицу таможенным органом при помощи электронного средства обработки данных, считается врученным с момента ознакомления с ним адресата.

7. Таможенный орган/орган, рассматривающий споры, имеет право на публичное распространение документа, если лицо (кроме физических лиц) не ознакомилось с документом, посланным ему таможенным органом в электронной форме, в течение 30-ти дней с момента его размещения на странице авторизованного пользователя налогоплательщика. Если лицо является физическим лицом, публичное распространение документа допускается в случае выполнения следующих условий: (5.04.2023 N2767)

а) лицу по крайней мере дважды был отправлен/представлен документ в письменной форме и вручить его адресату не удалось;

б) лицо не является авторизованным пользователем официальной веб-страницы Службы доходов или адресат не ознакомился с документом в течение 30 дней со дня его размещения на странице авторизованного пользователя.

Статья 11. Таможенная тайна

1. Имеющаяся в таможенном органе информация о лице, за исключением информации, предусмотренной частью 11 статьи 39 Налогового кодекса Грузии, является таможенной тайной.

2. Информация о лице, содержащая таможенную тайну, может передаваться другому лицу в случаях, предусмотренных статьей 39 Налогового кодекса Грузии.

3. Таможенный орган и третье лицо, получившее на основании настоящей статьи информацию, содержащую таможенную тайну, обязаны соблюдать секретность указанной информации.

4. Разглашение информации, содержащей таможенную тайну, влечет ответственность в соответствии с законодательством Грузии.

5. Информация, содержащая таможенную тайну, которая хранится в таможенном органе, имеет специальный режим хранения и обработки. К информации, содержащей таможенную тайну, могут быть допущены только уполномоченные лица, определенные Министром финансов Грузии, в порядке, установленном Министром финансов. (5.04.2023 N2767)

6. Настоящая статья не применяется в отношении публичного распространения таможенным органом документа, предусмотренного частью 7 статьи 10 настоящего Кодекса. (5.04.2023 N2767)

Статья 12. Выдача информации таможенным органом

1. Таможенный орган правомочен на основании обращения лица выдавать информацию о применении таможенного законодательства Грузии.

2. Таможенный орган вправе не выдавать истребованную информацию, если указанное требование не связано с реальными операциями международной торговли товарами.

3. Таможенный орган должен поддерживать средства постоянного диалога с лицами, вовлеченными в международную торговлю, а также обеспечивать доступность информации о таможенном законодательстве/таможенных процедурах Грузии и формы соответствующего заявления, требующегося для осуществления таможенных формальностей, без уплаты соответствующих платежей.

4. Начальник таможенного органа вправе издавать указание (инструкцию) о применении таможенным органом норм настоящего Кодекса. Данное указание/инструкция обязательны к исполнению таможенным органом.

Статья 13. Представление таможенному органу документа и другой информации

1. Любые лица, прямо или косвенно вовлеченные в осуществление таможенной формальности или подпадающие под таможенный контроль, обязаны по требованию таможенного органа представить ему истребованный документ или (и) другую информацию, а также оказать помощь в осуществлении указанной таможенной формальности и таможенного контроля.

2. Представление лицом таможенной декларации, декларации о временном хранении, общей декларации о ввозе товаров, общей декларации о вывозе товаров, реэкспортной декларации или уведомления о реэкспорте, а также подача заявки на получение авторизации или иного решения таможенного органа порождает обязательства указанного лица:

а) достоверно и в полном объеме отражать информацию в декларации, уведомлении или заявке;

б) обеспечить, чтобы документ, прилагаемый к декларации, уведомлению или заявке был подлинный, достоверный и действительный;

в) выполнять требования, связанные с помещением товаров под таможенную процедуру, реэкспортом товаров или осуществлением разрешенной деятельности. (5.04.2023 N2767)

3. Требования, установленные частью 2 настоящей статьи, распространяются также на любую информацию, истребованную таможенным органом или (и) представленную таможенному органу.

4. Требования, установленные частью 2 настоящей статьи, распространяются также на таможенного представителя. (5.04.2023 N2767)

Статья 14. Таможенное представительство

1. Лица вправе осуществлять отношения с таможенным органом через законного представителя или уполномоченного представителя.

2. Законным представителем физического лица считается лицо, осуществляющее соответствующее полномочие на основании законодательства Грузии. В таком случае все обязательства и ответственность физического лица, предусмотренные настоящим Кодексом, возлагаются на его законного представителя.

3. Уполномоченные представители других лиц, кроме физических лиц, действуют на основании доверенности, выданной указанными другими лицами.

4. Уполномоченный представитель физического лица действует на основании доверенности, выданной указанным физическим лицом и удостоверенной в нотариальном порядке.

5. Таможенный представитель (далее – представитель) – это лицо, по поручению другого лица в отношениях указанного другого лица с таможенным органом осуществляющее действия и таможенные формальности, предусмотренные таможенным законодательством Грузии.

6. Представитель может быть:

а) прямым – когда представитель действует от имени другого лица и по поручению этого же лица;

б) косвенным – когда представитель действует от своего имени, но по поручению другого лица.

7. Представителем должно быть лицо, учрежденное в Грузии. Указанное не обязательно при осуществлении представительства, связанного с процедурой транзита или временного ввоза.

8. При осуществлении таможенной формальности на косвенного представителя возлагается такая же ответственность, которая возлагалась бы на лицо, давшее соответствующее поручение.

Статья 15. Полномочие представителя

1. В отношениях с таможенным органом представитель должен заявить, что действует по поручению другого лица, и указать, является ли он прямым или косвенным представителем. Считается, что лицо действует от своего имени, если оно не заявляет, что действует как представитель, или заявляет, что действует как представитель, но без соответствующего полномочия.

2. Таможенный орган может требовать от представителя документ, подтверждающий полномочия.

3. Если представитель одного и того же лица регулярно осуществляет таможенные формальности, связанные с указанным лицом, истребование таможенным органом в каждом конкретном случае документа, подтверждающего его полномочия, не обязательно. При этом, в случае требования таможенного органа представитель обязан предъявить ему указанный документ.

4. Порядок и условия подтверждения полномочий представителя в таможенном органе, а также перечень документов, подлежащих представлению для подтверждения полномочий, и случаи, когда подтверждение полномочий не является обязательным, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 16. Решение, принятое на основании заявления

1. Лицо или группа лиц, которые подают в таможенный орган заявление для принятия решения в связи с применением таможенного законодательства Грузии, должны предоставить ему необходимую для принятия указанного решения любую истребованную информацию.

2. Таможенный орган без промедления, но не позднее 30 дней со дня поступления заявления должен проверить, выполнены ли условия, установленные для принятия заявления к производству, и, если указанные условия выполнены, в тот же срок уведомить заявителя о принятии заявления к производству.

3. Таможенный орган должен принять решение, предусмотренное частью первой настоящей статьи, без промедления, но не позднее 120 дней со дня принятия заявления к производству.

4. Если таможенный орган не примет решения в срок, установленный частью 3 настоящей статьи, он должен уведомить заявителя об этом до истечения указанного срока, указав при этом соответствующую причину и новый срок принятия решения, который не должен превышать 30 дней, если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное.

5. Таможенный орган может с учетом части 4 настоящей статьи по требованию заявителя увеличить срок, установленный для принятия решения, с целью корректировки информации, предоставленной заявителем. Заявитель должен сообщить таможенному органу детали корректировки указанной информации с указанием отрезка времени, необходимого для корректировки.

6. Решение вступает в силу со дня его вручения заявителю, если таможенным законодательством Грузии или тем же решением не предусмотрено иное. Исполнение решения обязательно для таможенного органа с даты его вступления в силу, за исключением случая, предусмотренного частью 6 статьи 33 настоящего Кодекса.

7. Решение действует бессрочно, если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное.

8. Если решение в случае его принятия может иметь отрицательные последствия для заявителя, таможенный орган обязан до принятия указанного решения известить/ознакомить заявителя с его содержанием и обоснованием. В этом случае заявителю должна предоставляться возможность в установленный срок представить таможенному органу соответствующую аргументацию. По истечении указанного срока таможенный орган принимает решение и в установленном порядке уведомляет об этом заявителя.

9. Часть 8 настоящей статьи не действует:

а) при издании предварительного решения, предусмотренного частью первой статьи 22 настоящего Кодекса;

б) если того требуют интересы защиты Грузинского государства и его населения, здоровья людей или животных либо растений, охраны окружающей среды или соблюдения безопасности потребителей;

в) если целью принятия решения, предусмотренного частью 8 настоящей статьи, является содействие исполнению другого решения;

г) если может быть причинен вред интересам расследования по уголовному делу или производства по делу о таможенном правонарушении;

д) в других особых случаях.

10. Решение, влекущее отрицательные последствия для заявителя, должно быть обосновано и содержать указание на право обжалования в порядке, установленном настоящим Кодексом.

Статья 17. Применение решения, принятого на основании заявления

1. Владелец решения обязан выполнять обязательства, определенные решением.

2. Владелец решения обязан незамедлительно уведомить таможенный орган о любых обстоятельствах, возникших после принятия решения и могущих повлиять на его действие/исполнение или (и) изменить его содержание.

3. В особых случаях таможенный орган может:

а) пересмотреть решение;

б) приостановить решение, которое не может быть изменено, признано недействительным или объявлено утратившим силу.

4. Таможенный орган контролирует исполнение владельцем решения обязательств и условий, определенных решением. Если после учреждения владельца разрешения не истекло 3 года, таможенный орган в течение 1 года со дня принятия решения ведет особое наблюдение.

5. Процедуры и сроки, связанные с приемом и рассмотрением заявления, поданного для принятия решения, а также порядок контроля за исполнением решения определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 18. Признание управомочивающего решения недействительным

1. Таможенный орган должен признать недействительным управомочивающее решение при выполнении всех следующих условий:

а) управомочивающее решение принято на основании недостоверной или неполной информации;

б) владельцу управомочивающего решения было известно или должно было быть известно о том, что предоставленная им информация была недостоверной или неполной;

в) в случае предоставления достоверной или (и) полной информации указанное управомочивающее решение не было бы принято.

2. Владельцу управомочивающего решения должно быть направлено уведомление о признании указанного решения недействительным.

3. Недействительность управомочивающего решения вступает в силу с даты вступления в силу указанного решения, если в соответствии с законодательством Грузии указанным решением не предусмотрено иное.

Статья 19. Внесение изменения в управомочивающее решение или его объявление утратившим силу

1. Кроме случаев, предусмотренных статьей 18 настоящего Кодекса, управомочивающее решение подлежит отмене или в него должны быть

внесены изменения:

а) если какое-либо из условий, необходимых для принятия управомочивающего решения, после принятия указанного решения не выполнялось или не выполняется;

б) на основании заявления владельца управомочивающего решения.

2. Если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, управомочивающее решение, принятое в отношении группы лиц, может быть отменено только в отношении лица, не исполняющего обязательство, вытекающее из указанного решения.

3. Владелец управомочивающего решения должен быть извещен об объявлении указанного решения утратившим силу или внесении в него изменения.

4. На объявление управомочивающего решения утратившим силу или внесение в него изменения распространяется действие части 6 статьи 16 настоящего Кодекса. При этом в случае, составляющем исключение, когда того требуют законные интересы владельца управомочивающего решения, таможенный орган должен установить иной срок для объявления управомочивающего решения утратившим силу или вступления в силу изменения в него, но не более 1 года. Указанный срок должен указываться в решении об объявлении управомочивающего решения утратившим силу или о внесении в него изменения.

5. Процедуры и сроки, связанные с признанием управомочивающего решения недействительным, объявлением утратившим силу или внесением в него изменения, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 20. Решение, принятое без заявления

На решение, принятое таможенным органом без заявления, распространяются действие частей 6–10 статьи 16 и статей 18 и 19 настоящего Кодекса.

Статья 21. Ограничение действия управомочивающего решения применительно к товарам, помещенным под таможенную процедуру или на временное хранение

Если заинтересованное лицо не требует того, объявление управомочивающего решения утратившим силу, внесение в него изменения или его приостановление не действуют применительно к товарам, которые на момент объявления управомочивающего решения утратившим силу, внесения в него изменения или его приостановления были помещены и продолжают находиться под таможенной процедурой или на временном хранении на основании указанного решения.

Статья 22. Предварительное решение

1. Таможенный орган правомочен на основании заявления заинтересованного лица издавать предварительное решение о товарном коде или предварительное решение о происхождении товаров. Заявление об издании таможенным органом предварительного решения к производству не принимается, если:

а) заявление представлено владельцем предварительного решения о товарном коде или от его имени, по товарам, предусмотренным этим решением, или владельцем предварительного решения о происхождении товаров или от его имени по товарам, предусмотренным указанным решением, и в нем указаны необходимые для определения происхождения товаров обстоятельства, предусмотренные этим решением;

б) в заявлении не указано, для какой таможенной процедуры применяется указанное решение.

2. Предварительное решение о товарном коде или предварительное решение о происхождении товаров в связи с товарной классификацией или определением происхождения товара:

а) является обязательным для таможенного органа только применительно к товарам, в отношении которых осуществляется таможенная формальность после вступления в силу указанного решения;

б) обязательно к исполнению владельцем предварительного решения с даты вручения ему указанного решения.

3. Предварительное решение о товарном коде или предварительное решение о происхождении товаров действует в течение 3 лет со дня вступления в силу.

4. При осуществлении отдельных таможенных процедур для обеспечения исполнения решения владелец предварительного решения должен подтвердить, что:

а) в случае с предварительным решением о товарном коде декларированные товары полностью соответствуют товарам, описанным в указанном решении;

б) в случае с предварительным решением о происхождении товаров рассматриваемые товары и обстоятельства их происхождения полностью соответствуют товарам и обстоятельствам, описанным в указанном решении.

Статья 23. Действие предварительного решения

1. Действие предварительного решения о товарном коде прекращается досрочно в случае:

а) изменения или отмены нормы законодательства Грузии, на основании которой было издано указанное решение;

б) изменения Национальной товарной номенклатуры внешнеэкономической деятельности, и если указанное изменение касается товаров, предусмотренных указанным решением.

2. Предварительное решение, предусмотренное частью первой настоящей статьи, отменяется с даты вступления в силу изменения, предусмотренного той же частью.

3. Действие предварительного решения о происхождении товаров прекращается досрочно в случае:

а) изменения или отмены нормы законодательства Грузии, на основании которой было издано указанное решение;

б) если оно более не соответствует Соглашению Всемирной торговой организации «По правилам происхождения товаров».

4. Действие предусмотренного частью 3 настоящей статьи предварительного решения прекращается с даты вступления в силу изменения, предусмотренного той же частью.

5. Объявление утратившим силу предварительного решения о товарном коде или предварительного решения о происхождении товаров не может иметь обратной силы.

6. Независимо от статьи 18 настоящего Кодекса предварительное решение должно быть признано недействительным, если оно издано на основании недостоверной или неполной информации.

7. Предварительное решение объявляется утратившим силу в соответствии со статьей 19 настоящего Кодекса. При этом не допускается объявление предварительного решения утратившим силу на основании заявления владельца предварительного решения.

8. Не допускается внесение изменения в предварительное решение.

9. Таможенный орган должен отменить предварительное решение о товарном коде, если:

а) если согласно решению суда оно не соответствует интерпретации соответствующей нормы Национальной товарной номенклатуры внешнеэкономической деятельности (далее – НТН ВЭД). В таком случае объявление предварительного решения утратившим силу вступает в силу со дня вступления в силу решения суда;

б) в другом особом случае, когда оно не соответствует интерпретации соответствующей нормы НТН ВЭД.

10. Таможенный орган должен отменить предварительное решение о происхождении товаров:

а) если оно не соответствует решению суда. В таком случае объявление предварительного решения утратившим силу вступает в силу со дня вступления в силу решения суда;

б) в других особых случаях, определенных Министром финансов Грузии.

11. В случае досрочного прекращения действия или объявления утратившими силу частей 3, 9 и 10 настоящей статьи, действие указанного решения может быть продлено для обязательного договора, который основывается на указанном решении и который заключен до прекращения его действия или объявления его утратившим силу. Такая отсрочка не распространяется на предварительное решение о происхождении товаров, которое издано в отношении товаров, вывозимых с таможенной территории Грузии.

12. Отсрочка, предусмотренная частью 11 настоящей статьи, не должна превышать 6 месяцев со дня досрочного прекращения действия предварительного решения или объявления его утратившим силу. Применительно к товарам, в отношении которых при осуществлении таможенных формальностей представлен сертификат на ввоз или вывоз товаров, 6-месячный срок должен быть заменен сроком действия указанного сертификата.

13. Для того, чтобы владелец предварительного решения воспользовался отсрочкой, предусмотренной частью 11 настоящей статьи, он в 30-дневный срок со дня досрочного прекращения действия указанного решения или объявления его утратившим силу должен обратиться в таможенный орган с заявкой. Указанная заявка должна содержать информацию о количестве товаров, для которых истребовано продление срока. Таможенный орган правомочен принимать решение о продлении срока и уведомлять об этом владельца предварительного решения без промедления, но не позднее 30 дней после предоставления в полном объеме информации, необходимой для принятия решения.

14. Процедуры и правила, связанные с изданием предварительного решения и отменой предварительного решения, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 24. Предварительное решение о других факторах

Помимо предварительного решения о товарном коде и предварительного решения о происхождении товаров Министр финансов Грузии вправе определять случаи издания таможенным органом предварительного решения, касающегося других факторов.

Статья 25. Авторизованный экономический оператор

1. Лицо, учрежденное в Грузии, удовлетворяющее критериям, предусмотренным статьей 26 настоящего Кодекса, вправе обращаться в таможенный орган с заявлением о предоставлении статуса авторизованного экономического оператора. В случае необходимости после консультаций с другими компетентными органами таможенный орган присваивает заявителю статус авторизованного экономического оператора.

2. Статус авторизованного экономического оператора включает авторизацию двух видов:

а) авторизацию для упрощения таможенных формальностей, которая в соответствии с таможенным законодательством Грузии предоставляет ее владельцу возможность пользования отдельными упрощенными таможенными формальностями;

б) авторизацию для охраны и безопасности, которая предоставляет ее владельцу возможность пользования определенными льготами, связанными с охраной и безопасностью.

3. Лицо вправе одновременно иметь авторизацию обоих видов.

4. Если статус авторизованного экономического оператора, связанный с упрощением таможенных формальностей, признан, и выполнены установленные таможенным законодательством Грузии требования, связанные с упрощением таможенных формальностей конкретного типа, таможенный орган должен предоставить лицу право пользоваться указанным упрощением. Таможенный орган не должен перепроверять критерии по которым производилась проверка при присвоении статуса авторизованного экономического оператора.

5. Предусмотренный частью 2 настоящей статьи авторизованный экономический оператор в соответствии с видом авторизации пользуется мероприятиями упрощенного таможенного контроля, в том числе меньшим физическим и документальным контролем.

6. Таможенный орган предоставляет привилегии, связанные со статусом авторизованного экономического оператора, лицу, учрежденному в иностранном государстве, если оно исполняет предусмотренные соответствующим законодательством указанной страны обязательства и условия, которые признаны Грузией эквивалентными обязательствам и условиям, установленным для авторизованного экономического оператора в Грузии. Предоставление указанных привилегий должно основываться на предусмотренном международными договорами Грузии принципе взаимности, если законодательством Грузии не предусмотрено иное.

7. Упрощенные таможенные формальности, льготы, связанные с охраной и безопасностью, и упрощенные мероприятия таможенного контроля определяются для авторизованного экономического оператора приказом Министра финансов Грузии.

Статья 26. Критерии присвоения статуса авторизованного экономического оператора

1. Критериями присвоения статуса авторизованного экономического оператора являются:

а) отсутствие значительных нарушений таможенного, налогового и административного законодательства Грузии, а также отсутствие уголовного преступления, связанного с экономической деятельностью заявителя;

б) наличие контроля высокого уровня за операциями, осуществляемыми заявителем, и товарными потоками, который обеспечивается при помощи системы коммерческого управления и учета транспортировок в соответствующих случаях и который обеспечивает надлежащий таможенный контроль;

в) платежеспособность и финансовая устойчивость. Указанный критерий может считаться подтвержденным, если у заявителя прочное финансовое положение, позволяющее исполнять обязательства, связанные с его экономической деятельностью;

г) в случае с авторизацией, предусмотренной подпунктом «а» части 2 статьи 25 настоящего Кодекса, – практический стандарт компетенции или профессиональная квалификация, непосредственно связанная с осуществляемой деятельностью;

д) в случае с авторизацией, предусмотренной подпунктом «б» части 2 статьи 25 настоящего Кодекса, – надлежащий стандарт охраны и безопасности. Указанное требование следует считать выполненным, если заявитель подтверждает, что принимает надлежащие меры для обеспечения безопасности и охраны цепи международной поставки, в том числе, в таких сферах, как целостность и проницаемость товаров, логистические процессы и обработка специфических товаров, персонал и идентификация бизнес-партнеров.

2. Упрощенные таможенные формальности, связанные с наличием статуса авторизованного экономического оператора, или (и) льготы, связанные с защитой и безопасностью, не распространяются на товары, для которых законодательством Грузии установлены особые условия таможенного контроля.

3. Условия присвоения статуса авторизованного экономического оператора, порядок пользования авторизацией соответствующего вида, а также случаи, на которые не распространяются упрощенные таможенные формальности, связанные с наличием статуса авторизованного экономического оператора, или (и) льготы, связанные с охраной и безопасностью, определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава III. Таможенный контроль

Статья 27. Таможенный контроль и управление риском

1. Таможенный орган правомочен осуществлять таможенный контроль в любой форме, в том числе:

а) проверить декларацию, документ, данные и любую другую предоставленную ему информацию;

б) проводить устный опрос, получать объяснения, осуществлять наблюдение (видео- и аудиозапись);

в) осматривать товары, транспортные средства, здания и сооружения, территорию;

г) брать пробу или (и) образец товаров с целью лабораторного исследования;

д) проводить осмотр физических лиц;

е) производить маркировку товаров или (и) транспортных средств с использованием средств идентификации;

ж) осуществлять контролируемую поставку;

з) осуществлять контроль после выпуска товаров;

и) осуществлять таможенный контроль в другой форме, определенной приказом Министра финансов Грузии.

2. Таможенный контроль, за исключением проверки методом случайной выборки, основывается на применении средств автоматизированной обработки данных в целях выявления, оценки риска и принятия превентивных мер на основании критериев риска, разработанных на национальном и международном уровнях.

3. Таможенный орган в рамках управления риском устанавливает различные уровни риска, связанного с товарами, подлежащими таможенному контролю или таможенному надзору, а также, подлежат ли товары специальному таможенному контролю, и, если товары подлежат указанному контролю, определяет место осуществления таможенного контроля.

4. Риск – это вероятность наступления случая, связанного с ввозом товаров на таможенную территорию Грузии, транзитом, перемещением, использованием по целевому назначению или вывозом с таможенной территории Грузии или (и) с иностранными товарами, находящимися на таможенной территории Грузии, который:

а) препятствует надлежащему выполнению мероприятий, предусмотренных таможенным законодательством Грузии;

б) причиняет вред финансовому интересу Грузинского государства;

в) создает угрозу безопасности Грузинского государства и населению Грузии, здоровью людей или животных либо растений, окружающей среде или потребителям.

5. Управление риском – это систематическая идентификация риска с целью осуществления мероприятий, необходимых для сокращения воздействия риска, в том числе путем проверки методом случайной выборки. Управление риском включает сбор данных и информации, анализ и оценку риска, определение подлежащих принятию мер и их принятие, регулярное наблюдение за указанными процессами и их результатами, их пересмотр.

6. Если товары помимо таможенного контроля подлежат также другому контролю, предусмотренному законодательством Грузии, который кроме таможенного органа осуществляют также другие компетентные органы, таможенный орган осуществляет данный контроль в рамках тесного сотрудничества с указанными компетентными органами (по возможности вместе с таможенным контролем (по принципу одного окна)).

7. Порядок осуществления особого таможенного контроля в отношении должностных лиц, определенных Конституцией Грузии, или лиц, определенных постановлением Правительства Грузии, определяется приказом Министра финансов Грузии.

Статья 28. Контролируемая поставка

1. Для пресечения обращения товаров, ввозимых в обход таможенного контроля, и выявления лиц, участвующих в этом обороте, таможенный орган в каждом конкретном случае на основании международного договора Грузии по требованию иностранного таможенного органа или (и) других компетентных органов либо по требованию таможенного органа или (и) правоохранительного органа Грузии применяет форму контролируемой поставки, что подразумевает ввоз в Грузию, вывоз из Грузии или транзитный провоз по ее территории под контролем таможенного органа вышеуказанных товаров, подпадающих под незаконный оборот.

2. Решение о применении формы контролируемой поставки в отношении отваров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, таможенный орган принимает по согласованию с соответствующим правоохранительным органом.

3. Порядок осуществления контролируемой поставки определяется совместным приказом Министра финансов Грузии и Министра внутренних дел Грузии.

Статья 29. Зона таможенного контроля

1. Зона таможенного контроля – это специально отведенное место для осуществления мероприятий таможенного контроля в отношении товаров или (и) транспортных средств и лиц.

2. Зонами таможенного контроля являются:

а) таможенный пропускной пункт;

б) склад таможенного органа;

в) экономическая зона оформления;

г) таможенный склад;

д) пункт свободной торговли;

е) определенная таможенным органом территория в аэропортах, открытых для международного сообщения, морских портах, причалах, железнодорожных вокзалах;

ж) путевая часть железнодорожной станции, расположенной на таможенной территории Грузии, – в период размещения на указанной путевой части товаров, подлежащих таможенному контролю;

з) другие места хранения, сооружения, транспортные средства, в которых находятся товары или (и) транспортные средства, подлежащие таможенному надзору;

и) другие места, определенные таможенным органом для осуществления таможенных формальностей в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии.

3. Запрещается без разрешения таможенного органа осуществлять в зоне таможенного контроля экономическую деятельность, перемещение товаров или (и) транспортных средств и лиц, загрузку/разгрузку транспортных средств и вывоз товаров за пределы зоны таможенного контроля до осуществления необходимых таможенных формальностей.

4. Право собственности на находящиеся в зоне таможенного контроля товары, подлежащие таможенному контролю, может быть передано другому лицу в порядке и на условиях, установленных приказом Министра финансов Грузии.

5. Порядок въезда в зону таможенного контроля в аэропортах, портах, железнодорожных станциях, перемещения в указанной зоне и выезда из нее определяется совместным приказом Министра финансов Грузии и Министра внутренних дел Грузии.

Статья 30. Контроль после выпуска товаров

1. Контроль после выпуска товаров осуществляется на основании решения таможенного органа.

2. Таможенный орган вправе при осуществлении контроля после выпуска товаров проверять:

а) достоверность данных, декларированных в таможенной декларации, декларации о временном хранении, общей декларации о ввозе товаров, общей декларации о вывозе товаров, реэкспортной декларации или уведомлении о реэкспорте, а также наличие правильности, подлинности и действительности их сопроводительных документов;

б) бухгалтерские и другие записи декларанта, связанные с проверяемыми товарами или связанными с ними операциями до выпуска или после выпуска указанных товаров.

3. При осуществлении контроля после выпуска товаров таможенный орган вправе осмотреть товары или (и) брать их пробы или (и) образцы, если осматривать товары или (и) брать пробы или (и) образцы представляется возможным.

4. Контроль после выпуска товаров может осуществляться в здании и сооружении, принадлежащем владельцу товаров или его представителю, либо любому лицу, прямо или косвенно вовлеченному в операцию, осуществляемую в связи с товарами, а также в зданиях и сооружениях любых других лиц, владеющих документацией и данными, связанными с указанной операцией.

5. Контроль после выпуска товаров осуществляет только таможенный орган. Другим контролирующим органам и правоохранительным органам запрещается осуществлять контроль после выпуска товаров.

6. При осуществлении контроля после выпуска товаров таможенный орган правомочен определять размер платежа за импорт/таможенной санкции на основании информации, имеющейся в указанном органе, если лицо не представит ему истребованную информацию.

7. Контроль после выпуска товаров может длиться не более 3 месяцев. В случае необходимости по согласованию с начальником таможенного органа срок проверки может продлеваться дополнительно не более чем на 2 месяца.

8. Результаты контроля после выпуска товаров отражаются в акте проверки, на основании которого принимается соответствующее решение.

9. Если в результате контроля после выпуска товаров выявится необходимость начисления на лицо платежа за импорт или (и) применения к лицу таможенной санкции, таможенный орган принимает решение о начислении на лицо платежа за импорт или (и) применении к лицу таможенной санкции.

10. В случае, предусмотренном частью 9 настоящей статьи, акт проверки и принятое на его основании решение представляются лицу вместе с налоговым требованием, предусмотренным статьей 64 Налогового кодекса Грузии (далее – налоговое требование).

11. Срок давности начисления платежа за импорт и предъявления соответствующего налогового требования на основании акта о проверке – 3 года. Указанный срок не применяется в случае, предусмотренном частью 3 статьи 141 настоящего Кодекса.

12. Срок, установленный частью 11 настоящей статьи, исчисляется с окончания соответствующего календарного года возникновения обязательства по уплате платежа за импорт.

13. В случае выявления административного правонарушения уполномоченное лицо таможенного органа составляет протокол об административном правонарушении.

14. Повторная проверка без приказа судьи по вопросу, уже подвергавшемуся проверке, запрещается.

15. Порядок осуществления контроля после выпуска товаров определяется приказом Министра финансов Грузии.

Статья 31. Срок давности хранения документов и другой информации

1. Для целей таможенного контроля лицо обязано хранить документы и другую информацию, предусмотренные частью первой статьи 13 настоящего Кодекса, в течение не менее 3 лет в любой форме, приемлемой и доступной для таможенного органа.

2. Срок, установленный частью первой настоящей статьи, для товаров, выпущенных для свободного обращения (кроме случая, предусмотренного частью 3 настоящей статьи) или товаров, декларированных в процедуре экспорта, исчисляется с окончания года регистрации таможенной декларации выпуска товаров для свободного обращения или помещения товаров под процедуру экспорта.

3. Срок, установленный частью первой настоящей статьи для товаров, выпущенных для свободного обращения по целевому назначению, исчисляется с окончания года завершения таможенного надзора за указанными товарами.

4. Помимо выпуска для свободного обращения срок, установленный частью первой настоящей статьи для товаров, помещенных под другую таможенную процедуру или под процедуру реэкспорта либо на временное хранение, исчисляется с окончания года завершения указанной таможенной процедуры, реэкспорта или временного хранения. (5.04.2023 N2767)

Статья 32. Стоимость услуг

1. За осуществление таможенным органом таможенного контроля в течение рабочего времени, установленного законодательством Грузии, на лиц не возлагается обязательство по уплате указанному органу стоимости услуг.

2. На лиц может возлагаться обязательство по уплате стоимости услуг или возмещению понесенных расходов при оказании услуг таможенным органом, в частности в случаях, когда:

а) установленный законодательством Грузии таможенный орган по требованию заинтересованного лица осуществляет таможенный контроль в нерабочее время, вне таможенного пропускного пункта, места оформления товаров или места осуществления таможенных формальностей, относящихся к компетенции таможенного органа;

б) для издания предварительного решения или выдачи информации о применении таможенным органом таможенного законодательства Грузии, предусмотренного частью первой статьи 12 настоящего Кодекса, стало необходимым проведение исследования/экспертизы товаров, представленных таможенному органу соответствующим лицом, и оказание почтовых услуг по возврату указанных товаров заявителю;

в) осуществляется исследование/экспертиза товаров с целью проверки таможенной декларации или уничтожение товаров, если понесены другие затраты, кроме расходов, связанных с деятельностью, относящейся к компетенции таможенного органа;

г) исходя из вида товаров или потенциального риска осуществляются мероприятия особого контроля;

д) при осуществлении таможенным органом таможенных формальностей оказываются другие услуги, определенные постановлением Правительства Грузии.

3. Ставка и порядок оплаты стоимости услуг определяются постановлением Правительства Грузии.

 

Глава IV. Таможенные споры

Статья 33. Ведение таможенных споров

1. Решение, принятое таможенным органом на основании настоящего Кодекса, может быть обжаловано в системе Министерства финансов Грузии или суде.

2. В системе Министерства финансов Грузии таможенные споры (далее – споры) рассматриваются в порядке, установленном для рассмотрения налоговых споров в соответствии с Налоговым кодексом Грузии, если настоящим Кодексом не предусмотрено иное.

3. На любом этапе рассмотрения спора в системе Министерства финансов Грузии жалобщик вправе обратиться в суд.

4. Порядок ведения спора в суде определяется административно- процессуальным законодательством Грузии.

5. Обжалование решения таможенного органа не приостанавливает его действия, за исключением случаев, предусмотренных частями 6 и 7 настоящей статьи.

6. Таможенный орган/орган, рассматривающий жалобу, должен полностью или частично приостановить исполнение обжалуемого решения при наличии обоснованного предположения, что указанное решение противоречит таможенному законодательству Грузии или его исполнение причинит соответствующему лицу непоправимый вред.

 7. Действие обжалуемого решения, порождающего обязательство по уплате платежа за импорт/таможенной санкции, признается приостановленным со дня начала спора до его завершения, только в части уплаты платежа за импорт/таможенной санкции.

8. В случае, предусмотренном частью 7 настоящей статьи, применяются меры по обеспечению взыскания оспариваемой налоговой задолженности, предусмотренные статьей 254 Налогового кодекса Грузии, в случаях и порядке, предусмотренных той же статьей.

9. В период спора срок давности, установленный настоящим Кодексом, приостанавливается.

10. При исполнении таможенным органом решения суда/органа, рассматривающего спор, срок давности, установленный настоящим Кодексом, не применяется.

 

Книга II

Защитные меры в торговле, таможенная стоимость товаров

Глава V. Защитные меры в торговле

Статья 34. Защитные меры в торговле

Защитными мерами в торговле являются меры, вводимые в соответствии с принципами и нормами Всемирной торговой организации и законодательством Грузии.

Статья 35. Идентификация и классификация товаров

1. Идентификация и классификация товаров осуществляются на основании НТН ВЭД, которая устанавливается приказом Министра финансов Грузии.

2. НТН ВЭД – это система кодов товарной классификации, которая соответствует номенклатуре международной конвенции «О гармонизированной системе описания и кодирования товаров» и детализована по одиннадцати признакам, с учетом специфики национальной экономики.

3. При декларировании товаров товарный код в соответствии с НТН ВЭД определяет декларант.

4. Таможенный орган контролирует правильность товарного кода, определенного декларантом.

Статья 36. Происхождение товаров

1. Происхождение товаров определяется при ввозе товаров на таможенную территорию Грузии или (и) вывозе товаров с таможенной территории Грузии с целью осуществления защитных мер в торговле.

2. Происхождение товаров может быть непреференциальным или преференциальным.

3. Непреференциальное происхождение товаров применяется:

а) для целей налога на импорт, кроме пользования льготами, предусмотренными международными договорами Грузии;

б) для осуществления регулирующих внешнюю торговлю нетарифных мероприятий, установленных другими правовыми актами.

4. Товарам присваивается непреференциальное происхождение и страной их происхождения считается:

а) страна, в которой указанные товары получены полностью;

 б) страна, в которой эти товары подверглись последней значительной трансформации, когда в их производстве участвовала более чем одна страна.

5. Критерии и порядок определения преференциального происхождения товаров, а также форма документа, подтверждающего преференциальное происхождение товаров, и порядок ее заполнения определяются соответствующим международным договором Грузии.

6. Если в таможенной декларации/декларации реэкспорта указана информация о стране происхождения товаров, таможенный орган может потребовать от декларанта подтверждения происхождения товаров. (5.04.2023 N2767)

7. Если подтверждение происхождения товаров требуется по законодательству Грузии, при наличии разумных сомнений таможенный орган может требовать представления дополнительных доказательств, чтобы удостовериться в том, что информация о происхождении товаров указана с соблюдением соответствующих правил определения происхождения товаров.

8. Процедуры и правила выдачи документа, подтверждающего происхождение товаров, имеющих статус происходящих из Грузии, а также подтверждения происхождения определяются постановлением Правительства Грузии.

 

Глава VI. Таможенная стоимость товаров

Статья 37. Общие положения определения таможенной стоимости товаров

1. Таможенная стоимость товаров определяется в соответствии с настоящим Кодексом и правилами, установленными Соглашением по применению статьи 7 Генерального соглашения «О тарифах и торговле» 1994 год».

2. При декларировании товаров таможенную стоимость товаров определяет декларант, а правильность определенной декларантом таможенной стоимости товаров контролирует таможенный орган.

3. Того факта, что товары являются предметом продажи и декларированы с целью выпуска для свободного обращения, достаточно для того, чтобы указанные товары считать проданными в Грузии на экспорт. Если после продажи в Грузии товаров на экспорт они будут перепроданы (в том числе, на таможенном складе), для определения таможенной стоимости товаров используется цена их продажи в Грузии на экспорт.

4. Для целей настоящей статьи лица считаются взаимозависимыми лицами, если:

а) они управляют бизнесом друг друга (являются лицами, уполномоченными на управление субъектом предпринимательской деятельности);

б) они являются законно признанными деловыми партнерами (лицами, связанными предпринимательским интересом);

в) они являются нанимателем и наемным работником;

г) третье лицо непосредственно или косвенно владеет 5 или более процентами акций с правом голоса обоих лиц или контролирует указанные акции или третье лицо имеет 5 или более процентов указанных акций;

д) одно лицо непосредственно или косвенно контролирует второе;

е) они непосредственно или косвенно контролируются третьим лицом;

ж) они совместно, непосредственно или косвенно контролируют третье лицо;

з) они являются членами одной семьи.

5. Для целей настоящей главы связанные деловыми отношениями лица, одно из которых является эксклюзивным агентом, дистрибутором или концессионером другого, считаются взаимозависимыми лицами только в случае, если удовлетворяют критериям, предусмотренным частью 4 настоящей статьи.

6. Таможенная стоимость ввезенных товаров определяется следующими методами:

а) по цене сделки (первый метод);

б) по цене сделки с идентичными товарами (второй метод);

в) по цене сделки с однородными товарами (третий метод);

г) по цене единицы товара (четвертый метод);

д) по составной стоимости (пятый метод);

е) резервным методом (шестой метод).

7. Каждый следующий метод определения таможенной стоимости товаров, предусмотренный частью 6 настоящей статьи, применяется в случае, когда не удается обоснованно воспользоваться предыдущим методом. Декларант вправе изменить очередность применения методов определения таможенной стоимости товаров, предусмотренную подпунктами «г» и «д» части 6 настоящей статьи.

8. После продажи товаров на экспорт в Грузию до их помещения под процедуру выпуска для свободного обращения использование указанных товаров в третьей стране может стать основанием для отказа в определении таможенной стоимости товаров по стоимости сделки.

9. Для цели определения таможенной стоимости товаров фактически уплаченная или (и) подлежащая уплате цена – это вся сумма, которую покупатель уплатил или (и) должен уплатить продавцу или (и) в пользу продавца. Указанная цена включает все выплаты, как прямые, так и косвенные, которые являются условиями продажи товаров.

10. Сумма косвенного налога, уплаченная в стране происхождения товаров или в стране экспорта товаров, в таможенную стоимость товаров не включается.

11. Если на момент определения таможенной стоимости товаров:

а) цена товаров не уплачена фактически или полностью, за основание для определения их рыночной стоимости принимается сумма, подлежащая уплате полностью;

б) подлежащая уплате окончательная цена товаров выше фактически уплаченной или (и) подлежащей уплате цены, за основание для определения их рыночной стоимости принимается подлежащая уплате окончательная сумма;

в) подлежащая уплате окончательная цена товаров ниже фактически уплаченной или (и) подлежащей уплате цены, за основание для определения их рыночной стоимости на основании заявления декларанта может приниматься подлежащая уплате окончательная сумма, если это является обязательством, определенным первоначальным контрактом.

12. Если декларированные товары являются частью товарной партии, приобретенной в результате одной транзакции, пропорциональное соотношение цены сделки с товарами с ценой всей товарной партии должно равняться соотношению количества декларированных товаров с количеством всей товарной партии. Цена, уплаченная фактически или подлежащая уплате, распределяется пропорционально также в случае утери части груза.

13. При определении таможенной стоимости товаров положения настоящей главы применяются также в случае применения к ним другой таможенной процедуры или изменения цели использования товаров до их выпуска для свободного обращения.

Статья 38. Метод по цене сделки

1. Настоящая статья рассматривается вместе со статьей 44 настоящего Кодекса, которая предусматривает корректировку цены, фактически уплаченной или подлежащей уплате за товары в случае, когда на покупателя возлагается уплата определенных элементов, являющихся частью таможенной стоимости, но не включенных в цену, фактически уплаченную или подлежащую уплате за товары.

2. Таможенная стоимость товаров определяется ценой сделки, то есть ценой, фактически уплаченной или (и) подлежащей уплате за товары, проданные в Грузии на экспорт, с учетом требований, установленных статьей 44 настоящего Кодекса, при выполнении всех следующих условий:

а) отсутствует какое-либо ограничение, связанное с распоряжением или использованием товаров покупателем, за исключением ограничения, которое:

а.а) не установлено или не требуется законодательством Грузии:

а.б) устанавливает перечень географических районов, в которых допускается повторная продажа товаров;

а.в) не влияет на стоимость товаров;

б) продажа или цена товаров не связана с каким-либо условием или обстоятельством, оценить (определить стоимость) которого применительно к стоимости товаров не представляется возможным. Если оценить такое условие или обстоятельство (определение стоимости) возможно, указанная стоимость считается косвенным платежом, осуществляемым покупателем, и соответственно, частью фактически уплаченной или подлежащей уплате цены;

в) не одна из частей доходов, полученных покупателем, в результате последующей продажи товаров, распоряжения ими или их использования ни прямо, ни косвенно не передается продавцу, за исключением случая, когда возможно внесение надлежащих поправок в соответствии со статьей 44 настоящего Кодекса;

г) фактически уплаченная или подлежащая уплате цена исчисляется на основании объективных и обоснованных данных;

д) покупатель и продавец не являются взаимозависимыми лицами. Если покупатель и продавец являются взаимозависимыми лицами, возможность применения метода цены сделки для определения таможенной стоимости товаров устанавливается с учетом частей 3 и 6 настоящей статьи.

3. Только то обстоятельство, что покупатель и продавец являются взаимозависимыми лицами, не может стать основанием для отказа при определении таможенной стоимости товаров от применения метода цены сделки. В таком случае проверяются все обстоятельства продажи товаров, и цена сделки применяется, если взаимозависимость указанных лиц не влияла на цену сделки.

4. Если на основании информации, представленной декларантом, или полученной иным образом, у таможенного органа возникли обоснованные сомнения, что взаимозависимость покупателя и продавца повлияла на цену сделки товара, таможенный орган уведомляет декларанта, о своих обоснованных доводах (в случае требования, исходящего от декларанта – письменно). Декларант вправе представлять соответствующие объяснения в связи с указанными доводами.

5. Если покупатель и продавец являются взаимозависимыми лицами, таможенная стоимость товаров определяется по методу цены сделки в случае представления декларантом таможенному органу доказательства того, что указанная стоимость максимально приближена к одной из следующих стоимостей, определенных в тот же временной отрезок:

а) цене сделки с ввозимыми идентичными или подобными товарами, проданными продавцом взаимозависимому лицу (покупателю);

б) таможенной стоимости идентичных или подобных товаров, определенных в соответствии со статьей 41 настоящего Кодекса;

в) таможенной стоимости идентичных или подобных товаров, определенных в соответствии со статьей 42 настоящего Кодекса.

6. Порядок, установленный частью 5 настоящей статьи, применяется по желанию декларанта, только для сравнения. При этом должна учитываться различия между коммерческими и количественными уровнями, элементами, предусмотренными статьей 44 настоящего Кодекса, и расходах, понесенных продавцом в результате продажи товаров, при которой продавец и покупатель не являются взаимозависимыми лицами.

Статья 39. Метод по цене сделки с идентичными товарами

1. Если определение таможенной стоимости ввозимых товаров методом по цене сделки невозможно, таможенной стоимостью товаров считается стоимость сделки с ввозимыми идентичными товарами, которые были проданы в Грузии на экспорт и экспортированы одновременно или почти одновременно с экспортом оцениваемых товаров.

2. Для целей настоящей статьи экспортирование идентичных товаров одновременно или почти одновременно означает, что разность между датой экспорта идентичных товаров и датой экспорта оцениваемых товаров не превышает 30 дней (экспорт оцениваемых товаров был осуществлен 30 днями ранее или 30 днями позже экспорта идентичных товаров).

3. Для цели определения таможенной стоимости товаров товары признаются идентичными товарами, если указанные товары и оцениваемые товары одинаковы по физическим характеристикам, качеству, репутации и стране происхождения. Товары признаются идентичными товарами независимо от наличия незначительных внешних различий между указанными и оцениваемыми товарами, если по другим показателям они соответствуют вышеуказанному определению.

4. Идентичными не признаются товары, инженерия, обработка, художественный дизайн которых, чертежи и эскизы к которым изготовлены в Грузии.

5. При применении настоящей статьи цена сделки с товарами, произведенными другим лицом, учитывается, если невозможно получить данные о цене сделки с идентичными товарами, произведенными тем же лицом (производителем).

6. Основанием для определения таможенной стоимости товаров в соответствии с частью первой настоящей статьи являются:

а) цена сделки с зарегистрированным таможенным органом ввозимыми идентичными товарами, проданными в Грузии на экспорт на тех же коммерческих и количественных уровнях, что и оцениваемые товары (подразумеваются объем и цена товарной партии);

б) при отсутствии условия, предусмотренного подпунктом «а» настоящей части, цена сделки с зарегистрированными таможенным органом ввозимыми идентичными товарами, которые были проданы на другом коммерческом уровне или (и) в другом количестве, если таможенная стоимость указанных товаров скорректирована с учетом различий, определенных коммерческим уровнем или (и) количеством. Такая корректировка может осуществляться на основании доказательства, представленного таможенному органу, подтверждающего целесообразность и точность корректировки, независимо от того, увеличивает или сокращает корректировка таможенную стоимость товаров.

7. Для учета разницы между расходами, предусмотренными частью 6 статьи 44 настоящего Кодекса, вызванной различием транспортных средств, используемых для перевозки оцениваемых товаров и ввозимых идентичных товаров, и расстояниями перевозок, производится корректировка таможенной стоимости товаров.

8. Для цели настоящей статьи таможенная стоимость ввозимых идентичных товаров, скорректированная в соответствии с частями 6 и 7 настоящей статьи, определяется только методом по цене сделки.

9. При выявлении более чем одной цены сделки с ввозимыми идентичными товарами для определения таможенной стоимости оцениваемых товаров применяется наименьшая цена.

Статья 40. Метод по цене сделки с товарами

1. Если определить таможенную стоимость ввозимых товаров методом по цене сделки или методом по цене сделки с идентичными товарами невозможно, таможенной стоимостью товаров признается цена сделки с подобными товарами, проданными в Грузии на экспорт и экспортированными одновременно или почти одновременно с экспортом оцениваемых товаров.

2. Для целей настоящей статьи «экспортированные одновременно или почти одновременно» означает, что разница между датой экспорта подобных товаров и датой экспорта оцениваемых товаров не превышает 30 дней (30 днями ранее или 30 днями позже экспорта).

3. Для цели определения таможенной стоимости товаров подобными товарами признаются товары, не являющиеся в точности оцениваемыми товарами, при этом подобные товары и оцениваемые товары из одной и той же страны происхождения, у них схожие физические характеристики и составные материалы, на основании которых подобные товары могут выполнять те же функции, что и оцениваемые товары, и быть замещаемыми с коммерческой точки зрения.

4. Подобными товарами не признаются товары, инженерия, обработка, художественный дизайн которых, чертежи и эскизы к которым произведены в Грузии.

5. При применении настоящей статьи цена сделки с товарами, произведенными другим лицом, учитывается, если нет данных о цене сделки с подобными товарами, произведенными тем же лицом (производителем).

6. Основанием для определения таможенной стоимости товаров, ввозимых в соответствии с частью первой настоящей статьи, являются:

а) цена сделки с зарегистрированными таможенным органом ввозимыми подобными товарами, проданными в Грузии на тех же коммерческих и количественных уровнях, что и оцениваемые товары (подразумеваются объем и цена товарной партии);

б) при отсутствии условия, предусмотренного подпунктом «а» настоящей части, цена сделки с зарегистрированными таможенным органом ввозимыми подобными товарами, которые были проданы на другом коммерческом уровне или (и) в другом количестве, если таможенная стоимость указанных товаров скорректирована с учетом различий, определенных коммерческим уровнем или (и) количеством. Такая корректировка может осуществляться на основании доказательства, представленного таможенному органу, подтверждающего целесообразность и точность корректировки, независимо от того, увеличивает или сокращает корректировка таможенную стоимость товаров.

7. При определении таможенной стоимости товаров для учета разницы между расходами, предусмотренными частью 6 статьи 44 настоящего Кодекса, вызванной различием транспортных средств, используемых для перевозки оцениваемых товаров и ввозимых идентичных товаров, и расстояниями перевозок, производится корректировка таможенной стоимости товаров.

8. Для цели настоящей статьи таможенная стоимость ввозимых подобных товаров, скорректированная в соответствии с частями 6 и 7 настоящей статьи, определяется только по методу цены сделки.

9. При выявлении более чем одной цены сделки с ввозимыми подобных товарами для определения таможенной стоимости оцениваемых товаров применяется наименьшая цена.

Статья 41. Метод по цене за единицу товара

1. Для целей настоящей статьи:

а) идентичными являются товары, удовлетворяющие требованиям, установленным частями 3 и 4 статьи 39 настоящего Кодекса;

б) подобными товарами являются товары, удовлетворяющие требованиям, установленным частями 3 и 4 статьи 40 настоящего Кодекса;

в) товарами того же класса или типа являются товары, однородные по основным физическим характеристикам с оцениваемыми товарами, при этом их характеристики максимально приближены к характеристикам оцениваемых товаров, и они относятся к узкой группе, ряду и номенклатуре вида товаров. Товарами того же класса или типа могут признаваться товары, ввозимые в Грузию из страны экспорта оцениваемых товаров или другой страны.

2. Если оцениваемые, идентичные или подобные товары продаются в Грузии в том же товарном виде, в котором они ввезены в Грузию (в неизменном виде), таможенная стоимость оцениваемых товаров определяется ценой единицы товара, по которой идентичные или подобные товары в максимальном количестве были одновременно или почти одновременно с ввозом оцениваемых товаров проданы лицу, не относящемуся к числу взаимосвязанных, на первом же коммерческом уровне, за вычетом следующих сумм:

а) комиссионных, которые обычно взимаются или предварительно согласовываются к уплате, или наценки, которая обычно осуществляется с целью получения прибыли и возмещения расходов, связанных с продажей в Грузии товаров того же класса или типа;

 б) понесенных в Грузии обычных транспортных и страховых расходов и связанных с ними затрат;

в) налогов и других платежей, предусмотренных законодательством Грузии, которые связаны с импортом или продажей товаров.

3. Если оцениваемые, идентичные или подобные товары продаются в Грузии не одновременно или почти одновременно с ввозом в Грузию оцениваемых товаров, таможенная стоимость оцениваемых товаров с учетом части 2 настоящей статьи определяется по цене за единицу товара, по которой оцениваемые, идентичные или подобные товары продаются после ввоза оцениваемых товаров в ближайший период, но не позднее 90 дней, в том же товарном виде, в котором они ввезены в Грузию (в неизменном виде).

4. Если оцениваемые, идентичные или подобные товары продаются в Грузии не в том же товарном виде, в котором они завезены в Грузию (в неизменном виде), по требованию декларанта таможенная стоимость оцениваемых товаров определяется ценой за единицу товара, по которой оцениваемые товары после переработки в Грузии были проданы в максимальном количестве лицу, не относящемуся к числу взаимозависимых лиц. При этом из цены оцениваемых товаров вычитается добавленная стоимость, созданная при их переработке, и осуществляются вычеты, предусмотренные частью 2 настоящей статьи.

Статья 42. Метод составной стоимости

1. Таможенной стоимостью товаров считается составная стоимость, которая состоит из следующих элементов:

а) стоимость изготовления или (и) обработки материалов, использованных для производства товаров;

б) размер прибыли, полученной производителем в стране-экспортере от продажи товаров того же класса или типа на экспорт в Грузию и понесенных общих расходов;

в) расходы, предусмотренные частью 6 статьи 44 настоящего Кодекса.

2. Стоимость изготовления или (и) обработки материалов, использованных для производства товаров, предусмотренных подпунктом «а» части первой настоящей статьи, должна включать:

а) расходы, предусмотренные подпунктами «б» и «в» части первой статьи 44 настоящего Кодекса;

б) пропорционально распределенную стоимость любых товаров или услуг, предусмотренных частью 2 статьи 44 настоящего Кодекса, и прямо или косвенно предоставленных покупателем продавцу в связи с производством ввозимых товаров и их продажей в Грузии на экспорт. Стоимость предусмотренных подпунктом «в» части 2 статьи 44 настоящего Кодекса элементов, производимых в Грузии, должна включаться в таможенную стоимость только в случае, когда соответствующие расходы по указанным элементам понес производитель. При расчете стоимости цена или стоимость элементов, указанных в настоящей части, не должна учитываться дважды.

3. Общие расходы, предусмотренные подпунктом «б» части первой настоящей статьи, включают понесенные на производство и продажу экспортных товаров прямые и косвенные расходы, не предусмотренные подпунктом «а» части первой настоящей статьи.

Статья 43. Резервный метод

1. Если определить таможенную стоимость ввозимых товаров на основании статей 38–42 настоящего Кодекса невозможно, таможенная стоимость товаров определяется с применением целесообразных средств, которые соответствуют:

а) положениям статьи 7 Генерального соглашения «О тарифах и торговле» 1994 года;

б) общим принципам и положениям Соглашения «Об осуществлении статьи 7 Генерального соглашения «О тарифах и торговле» 1994 года;

в) общим принципам и положениям настоящей главы.

2. Для определения таможенной стоимости товаров резервным методом в качестве основания не используются:

а) внутренняя цена продажи товаров, производимых в Грузии;

б) цена товаров на внутреннем рынке страны–экспортера;

в) цена экспортируемых товаров в иностранном государстве;

г) минимальная таможенная стоимость товаров;

д) самовольно выбранная или фиктивная стоимость товаров;

е) принцип получения наибольшей из двух стоимостей товаров;

ж) расходы на производство товаров, за исключением составной стоимости, определенной для идентичных или подобных товаров в соответствии со статьей 42 настоящего Кодекса.

3. Таможенная стоимость товаров, определенная резервным методом, по возможности максимально должна основываться на определенной ранее таможенной стоимости товаров.

4. Цена, используемая при контроле правильности определения таможенной стоимости товаров резервным методом, может содержать информацию из открытых источников и данные, полученные путем обобщения практики, носящие информативный характер и используемые только с целью установления правильности определения таможенной стоимости резервным методом.

Статья 44. Элементы таможенной стоимости ввозимых товаров

 1. При определении таможенной стоимости ввозимых товаров на основании статьи 38 настоящего Кодекса к цене сделки должны прибавляться следующие расходы, если они реально понесены покупателем, но не включены в цену сделки:

а) комиссионные и брокерские расходы (кроме комиссионных расходов на закупку), для возмещения которых импортер уплатил своему агенту сумму взамен услуг, оказанных для закупки оцениваемых товаров;

б) стоимость контейнера, который для цели процедуры выпуска ввозимых товаров для свободного обращения рассматривается вместе с указанными товарами. Если такой контейнер – многоразового использования, по требованию декларанта его стоимость с применением Международных стандартов бухгалтерского учета должна пропорционально перераспределяться между оцениваемыми товарами;

в) стоимость упаковки товаров, включая проделанную работу и упаковочные материалы.

2. Если товары или услуги предоставляются покупателем продавцу безвозмездно или со скидкой, прямо или косвенно и используются в связи с производством ввозимых товаров и продажей в Грузии на экспорт, при определении таможенной стоимости ввозимых товаров на основании статьи 38 настоящего Кодекса, к цене сделки должна добавляться пропорционально перераспределенная стоимость следующих товаров и услуг в размере, в котором указанная стоимость не включена в фактически уплаченную или подлежащую уплате цену:

а) материалы, сырье, части (детали) и другие аналогичные компоненты, входящие в состав товаров;

б) использовавшиеся в процессе производства товаров рабочие инструменты, штампы, литейные формы и подобные компоненты;

в) материалы, израсходованные при производстве товаров;

 г) выполненные за пределами границ Грузии инженерия, обработка, конструкторские, художественная и дизайнерская деятельность, чертежные работы, проекты, схемы, эскизы и другие работы (услуги считаются оказанными за пределами границ Грузии, если местом оказания услуг на основании статьи 1621 Налогового кодекса Грузии не признается Грузия и операция не подлежит обратному налогообложению налогом на добавленную стоимость). (14.07.2020 N6818, ввести в действие с 1 января 2021 года.)

3. Для цели части 2 настоящей статьи стоимость товаров или услуг, которая должна быть включена в таможенную стоимость, должна определяться ценой, по которой они приобретены покупателем. Если указанные товары произведены покупателем, их стоимость определяется на основании бухгалтерской документации покупателя. В случае амортизации указанных товаров их стоимость определяется с учетом норм амортизации.

4. При определении таможенной стоимости ввозимых товаров на основании статьи 38 настоящего Кодекса к цене сделки должны прибавляться авторский гонорар, связанный с указанными товарами, или лицензионный платеж в размере, в котором он не внесен в уплаченную или подлежащую уплате цену, и должен быть прямо или косвенно уплачен покупателем в качестве обязательного условия, предусмотренного договором о купле-продаже ввозимых товаров. Лицензионными платежами являются платежи за патенты, товарные знаки, авторские права, но-хау. При этом лицензионные платежи и платежи, связанные с интеллектуальной собственностью, включаются в таможенную стоимость товаров, если образцы интеллектуальной собственности являются неотъемлемой частью ввозимых товаров и данное условие указано в контракте. Если покупатель уплачивает лицензионный платеж третьему лицу, это должно быть согласовано с продавцом.

5. При определении таможенной стоимости ввозимых товаров на основании статьи 38 настоящего Кодекса к цене сделки должна добавляться стоимость части прибыли, прямо или косвенно причитающейся продавцу в результате каждой последующей перепродажи, распоряжения и использования товаров.

6. В таможенную стоимость ввозимых товаров включаются следующие расходы, понесенные до места ввоза на таможенную территорию Грузии указанных товаров:

а) расходы на транспортировку, загрузку, выгрузку и обработку (в том числе, хранение на складе). Если разные товарные партии ввозятся одним и тем же транспортным средством, расходы на транспортировку распределяются пропорционально, что должно быть определено в договоре, заключенном с перевозчиком;

б) страховые расходы, если они понесены декларантом.

7. Расходы, предусмотренные настоящей статьей, прибавляются к фактически уплаченной или подлежащей уплате цене только на основании документально подтвержденных данных.

8. При определении таможенной стоимости ввозимых товаров не допускается прибавление к цене сделки расходов, не предусмотренных настоящей статьей.

9. В таможенную стоимость ввозимых товаров не должны включаться следующие расходы, если они указаны независимо/отдельно от фактически уплаченной или подлежащей уплате цены:

а) налоги и сборы, предусмотренные законодательством Грузии;

б) расходы на транспортировку, понесенные после пересечения таможенной границы Грузии;

в) расходы на строительно-монтажные работы, склады, услуги или техническую помощь, оказанные после ввоза товаров;

г) расходы, связанные с процедурами пересечения таможенной границы Грузии, и другие расходы, связанные с перемещением товаров, ввезенных на территорию Грузии;

д) проценты, предусмотренные финансовым соглашением, заключенным в связи с покупкой ввозимых товаров покупателем, если:

д.а) указанные проценты отделены от фактической цены товаров;

д.б) финансовое соглашение составлено письменно;

д.в) в случае необходимости покупатель может подтвердить, что товары фактически проданы по декларированной цене и процентная ставка не превышает среднюю процентную ставку, на момент финансирования действующую в отношении подобных финансовых соглашений в стране, в которой находится финансирующее лицо. Указанное положение применяется независимо от того, кем финансируется сделка, – продавцом, банком либо третьим лицом;

е) расходы, необходимые для получения права на переработку в Грузии ввозимых товаров;

ж) расходы, понесенные покупателем для получения права на дистрибуцию или продажу ввозимых товаров.

Статья 45. Определение таможенной стоимости носителей автоматизированной обработки данных или иного программного обеспечения

1. При определении таможенной стоимости носителей автоматизированной обработки данных или иного программного обеспечения учитывается только цена указанного носителя программного обеспечения. Если стоимость автоматизированной обработки данных или иного программного обеспечения не отделена от стоимости носителя программного обеспечения, стоимость носителя программного обеспечения определяется с учетом статей 38–44 настоящего Кодекса.

2. Для целей настоящей статьи к «носителям программного обеспечения» не относятся интегрированные схемы и подобные устройства, а также составные части указанных схем и устройств.

Статья 46. Упрощенный порядок определения таможенной стоимости товаров

Если в день регистрации декларации невозможно произвести количественную оценку фактически уплаченной или (и) подлежащей уплате цены или стоимости элементов (которые включаются или не включаются в таможенную стоимость товаров), таможенный орган на основании заявления заинтересованного лица может предоставить указанному лицу право на оценку указанной цены или стоимости элементов по специальным критериям. Случаи оценки указанной стоимости по специальным критериям определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Книга III

Таможенное обязательство и гарантия обеспечения уплаты

платежа за импорт

Глава VII. Возникновение таможенного обязательства

Статья 47. Выпуск для свободного обращения и временный ввоз

1. Во время ввоза товаров на таможенную территорию Грузии таможенное обязательство возникает при помещении иностранных товаров, облагаемых налогом на импорт, под одну из следующих таможенных процедур:

 а) выпуск для свободного обращения;

б) временный ввоз с частичным освобождением от налога на импорт.

2. Таможенное обязательство возникает в момент регистрации таможенной декларации.

3. Декларант является обязанным лицом. В случае косвенного представительства лицо, по поручению которого подается декларация, также является обязанным лицом. Если таможенная декларация составлена на основании информации, связанной с одной из таможенных процедур, указанных в части первой настоящей статьи, которая влечет уклонение от налога на импорт, лицо, которое предоставило информацию, необходимую для составления указанной декларации, и которому было известно либо в разумных пределах должно было быть известно о недостоверности указанной информации, также является обязанным лицом.

Статья 48. Специальные положения, связанные с товарами, не имеющими статуса происхождения из Грузии

1. Если преференциальное международное соглашение, оформленное Грузией с иностранным государством или группой иностранных государств, предусматривает запрет на возврат налога на импорт или на освобождение от него для товаров без статуса происхождения из Грузии, используемых для производства продуктов, на которые в соответствии с тем же соглашением выдается или выписывается документ, подтверждающий происхождение, таможенное обязательство по указанным товарам без статуса происхождения из Грузии возникает при регистрации декларации реэкспорта, связанной с продуктами, производимыми из этих товаров. (5.04.2023 N2767)

2. В случае возникновения таможенного обязательства в соответствии с частью первой настоящей статьи размер налога на импорт исчисляется так же, как он исчисляется в результате регистрации таможенной декларации выпуска для свободного обращения товаров без статуса происхождения из Грузии, используемых для производства продуктов, в день регистрации декларации реэкспорта с целью завершения процедуры внутренней переработки. (5.04.2023 N2767)

3. На части первую и 2 настоящей статьи распространяются положения частей 2 и 3 статьи 47 настоящего Кодекса. При этом в случае с иностранными товарами, предусмотренными статьей 160 настоящего Кодекса, лицо, подающее декларацию реэкспорта, является обязанным лицом. В случае косвенного представительства лицо, по поручению которого подается декларация, также является обязанным лицом.

Статья 49. Таможенное обязательство, возникающее при нарушении таможенного законодательства Грузии

1. Таможенное обязательство по товарам, облагаемым налогом на импорт, возникает при нарушении:

а) таможенного законодательства Грузии, связанного с ввозом иностранных товаров на таможенную территорию Грузии, выводом из-под таможенного надзора, перемещением, переработкой, хранением на таможенном складе или в свободной зоне, временным хранением или распоряжением;

б) таможенного законодательства Грузии, связанного с использованием товаров на таможенной территории Грузии по целевому назначению;

в) условия помещения иностранных товаров под таможенную процедуру/процедуру реэкспорта или условия освобождения товаров от платежа за импорт при их использовании по целевому назначению. (5.04.2023 N2767)

2. Временем возникновения таможенного обязательства являются:

а) момент невыполнения или прекращения выполнения обязательства, невыполнение которого влечет возникновение таможенного обязательства;

б) момент регистрации декларации помещения товаров под таможенную процедуру/процедуру реэкспорта, если будет установлено, что фактически не выполняется условие указанной таможенной процедуры/процедуры реэкспорта или условие освобождения товаров от платежа за импорт при их использовании по целевому назначению. (5.04.2023 N2767)

3. В случаях, предусмотренных подпунктами «а» и «б» части первой настоящей статьи, обязанным лицом является:

а) любое лицо, от которого требовалось выполнение соответствующего обязательства;

б) любое лицо, которому было известно или в разумных пределах должно было быть известно о невыполнении таможенного обязательства и которое действовало от имени лица, от которого требовалось выполнение таможенного обязательства, или которое участвовало в действии, повлекшем невыполнение таможенного обязательства;

в) любое лицо, которое приобрело товары или владеет товарами и которому в момент их приобретения или получения было известно или должно было быть известно, о невыполнении таможенного обязательства, связанного с указанными товарами.

4. В случае, предусмотренном подпунктом «в» части первой настоящей статьи, обязанным лицом является лицо, от которого требовалось выполнение условия освобождения от платежа за импорт, связанного с помещением товаров под таможенную процедуру, с декларированием или использованием товаров по целевому назначению.

5. Если информация, внесенная в таможенную декларацию в связи с какой-либо из таможенных процедур, предусмотренных подпунктом «в» части первой настоящей статьи, или любая другая информация, связанная с той же таможенной процедурой, влечет уклонения от налога на импорт, лицо, предоставившее информацию, необходимую для составления указанной декларации, также является обязанным лицом.

Статья 50. Вычет уплаченного налога на импорт

В случае возникновения таможенного обязательства по товарам, помещенным под процедуру временного ввоза с частичным освобождением от налога на импорт на основании части первой статьи 49 настоящего Кодекса, из размера налога на импорт, соответствующего таможенному обязательству, должна вычитаться сумма в размере налога на импорт, уплаченного в условиях частичного освобождения от его уплаты.

Статья 51. Возникновение таможенного обязательства при наличии запретов и ограничений

1. При ввозе на таможенную территорию Грузии товаров, ввоз которых запрещен или ограничен законодательством Грузии, возникает таможенное обязательство.

2. Таможенное обязательство не возникает:

а) при ввозе на таможенную территорию Грузии поддельных денег;

б) при ввозе на территорию Грузии наркотических средств или психотропных веществ, за исключением случая, когда они под надзором соответствующего органа используются для медицинских или научных целей.

Статья 52. Солидарная ответственность

Если выполнение одного таможенного обязательства является обязанностью нескольких лиц, они несут солидарную ответственность за уплату налога на импорт.

Статья 53. Общие правила исчисления размера налога на импорт

1. Для исчисления налога на импорт его размер определяется на основании законодательства Грузии, действующего на момент возникновения таможенного обязательства по соответствующим товарам.

2. При невозможности определения точного времени возникновения таможенного обязательства временем его возникновения считается момент, когда таможенным органом было установлено, что в отношении конкретных товаров возникло таможенное обязательство.

3. Если таможенный орган на основании информации, имеющейся в указанном органе, установит, что таможенное обязательство возникло до момента, предусмотренного частью 2 настоящей статьи, моментом возникновения таможенного обязательства считается наиболее ранний момент, установленный на основании указанной информации.

Статья 54. Специальные правила исчисления размера налога на импорт

1. При исчислении размера налога на импорт расходы на складирование товаров, помещенных под таможенную процедуру или на временное хранение на таможенной территории Грузии, или (и) расходы на осуществление предусмотренных статьей 116 настоящего Кодекса действий, допущенных в отношении указанных товаров, не учитываются, в случае представления декларантом соответствующего документа, подтверждающего указанные расходы. При этом таможенная стоимость, количество, вид и происхождение иностранных товаров, используемых при складировании указанных товаров или (и) осуществлении в отношении них допустимых действий, учитываются при исчислении размера налога на импорт.

2. Если в результате осуществления допустимых действий в отношении товаров, предусмотренных статьей 116 настоящего Кодекса, меняется код по НТН ВЭД товаров, помещенных под таможенную процедуру на таможенной территории Грузии, по требованию декларанта для указанных товаров применяется первоначальный код по НТН ВЭД.

3. Если таможенное обязательство возникает применительно к продуктам, полученным в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, по требованию декларанта указанное таможенное обязательство определяется в момент регистрации декларации помещения указанного товара под процедуру внутренней переработки на основании кода по НТН ВЭД, количества, вида и происхождения указанных товаров.

4. В случаях, определенных приказом Министра финансов Грузии, для исключения уклонения от осуществления мероприятий торговой политики или других требований, установленных законодательством Грузии, размер налога на импорт без соответствующего требования декларанта исчисляется в порядке, установленном частью 2 или 3 настоящей статьи.

5. Если таможенное обязательство возникает в отношении товаров, полученных в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, или заменяющих товаров, предусмотренных частью первой статьи 153 настоящего Кодекса, указанное таможенное обязательство, определяется на основании стоимости операции переработки товаров, осуществленной за пределами таможенной территории Грузии.

6. При определении таможенного обязательства, возникшего в соответствии со статьей 49 настоящего Кодекса, учитывается режим льготного налогообложения товаров, установленных международным договором Грузии, налоговым законодательством Грузии, таможенным законодательством Грузии или статьями 107–109 настоящего Кодекса.

 

Глава VIII. Гарантия обеспечения уплаты платежа за импорт

 Статья 55. Общие положения

1. Лицо, у которого возникло или может возникнуть обязательство по уплате платежа за импорт, должно предоставить гарантию обеспечения уплаты платежа за импорт (далее – гарантия), если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное. Таможенный орган правомочен разрешить другому лицу предоставить гарантию вместо указанного лица.

2. Таможенный орган может с учетом статьи 59 настоящего Кодекса, в связи с одной конкретной таможенной декларацией или конкретными товарами требовать предоставления только одной гарантии. Гарантией, предоставленной в связи с конкретной таможенной декларацией, должен покрываться размер платежа за импорт, обязательство по уплате которого возникает в связи с товарами, декларированными или выпущенными по указанной таможенной декларации, независимо от того, правильно ли составлена указанная таможенная декларация.

3. Если гарантия не отменена, она может использоваться для выполнения таможенного обязательства, возникшего в результате осуществления контроля после выпуска товаров.

4. Таможенный орган на основании заявления лица, предусмотренного частью первой настоящей статьи, в соответствии со статьей 59 настоящего Кодекса может разрешить ему предоставить общую гарантию по двум или более операциям, таможенным декларациям или таможенным процедурам, в отношении которых возникло или может возникнуть обязательство по уплате платежа за импорт.

5. Предоставление гарантии не требуется от органов государственной власти или органов муниципалитета при осуществлении ими деятельности или операции в пределах публичных полномочий. (15.07.2020 N7006)

6. Гарантия не предоставляется, если товары перемещаются:

а) воздушными или морскими транспортными средствами;

б) трубопроводами или линиями электропередачи;

в) железнодорожными транспортными средствами.

Другие случаи, когда предоставление гарантии не требуется, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 56. Определение размера гарантийной суммы

1. Если в соответствии с требованиями, установленными таможенным законодательством Грузии, предоставление гарантии является обязательным, таможенный орган определяет размер гарантийной суммы, эквивалентной:

а) точной сумме платежа за импорт, обязательство по уплате которого возникло или может возникнуть, если определение указанной суммы в момент требования о предоставлении гарантии представляется возможным;

б) гарантийной сумме, определенной в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии, если определение точной суммы платежа за импорт не представляется возможным.

2. Если общая гарантия предоставляется для обеспечения уплаты платежа за импорт, обязательство по уплате которого возникло или может возникнуть, и размер которого с течением времени меняется, с учетом статьи 59 настоящего Кодекса сумма общей гарантии определяется в размере, обеспечивающем покрытие платежа за импорт в любой момент.

Статья 57. Необязательная гарантия

Если предоставление гарантии не является обязательным, но таможенный орган считает, что причитающийся платеж за импорт не будет уплачен лицом в установленный срок, таможенный орган должен требовать предоставления гарантии. В таком случае размер гарантии не должен превышать размера гарантийной суммы, предусмотренной статьей 56 настоящего Кодекса.

Статья 58. Виды гарантии

1. Таможенному органу предоставляются следующие гарантии:

а) банковская гарантия;

б) страховой полис;

в) депозит;

г) поручительство, за исключением гарантий, предусмотренных подпунктами «а» и «б» настоящей статьи;

д) другая гарантия, определенная приказом Министра финансов Грузии.

2. Лицо вправе предоставлять любую из гарантий, предусмотренных частью первой настоящей статьи.

3. Таможенный орган может требовать изменения предоставленной гарантии, если предоставленная гарантия не соответствует цели надлежащего осуществления таможенной процедуры. Таможенный орган может требовать от лица, предоставляющего гарантию, не менять предоставленную гарантию в течение определенного периода.

4. В случае предоставления гарантии в виде депозита таможенный орган не уплачивает процентов в связи с указанным депозитом.

5. Порядок предоставления и мониторинга гарантии, а также срок действия гарантии определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 59. Общая гарантия

1. Право на предоставление общей гарантии должно предоставляться лицу, удовлетворяющему всем следующим условиям:

а) оно является лицом, учрежденным в Грузии;

б) оно удовлетворяет критериям, предусмотренным подпунктом «а» части первой статьи 26 настоящего Кодекса;

в) оно пользуется таможенной процедурой постоянно или имеет разрешение на осуществление деятельности таможенного склада либо удовлетворяет критериям, предусмотренным подпунктом «г» части первой статьи 26 настоящего Кодекса.

2. Если общая гарантия предоставляется для обеспечения уплаты платежа за импорт, обязательство по уплате которого может возникнуть, лицо вправе предоставить общую гарантию в сокращенном размере или быть освобожденным от обязательства по предоставлению общей гарантии, если оно удовлетворяет критериям, предусмотренным подпунктами «б» и «в» части первой статьи 26 настоящего Кодекса.

3. Если общая гарантия предоставляется для обеспечения уплаты платежа за импорт, обязательство по уплате которого может возникнуть, связанному с упрощением таможенных формальностей авторизованному экономическому оператору на основании его заявления должно быть предоставлено право на предоставление общей гарантии в сокращенном размере. В таком случае считается, что общая гарантия предоставлена в полном объеме.

4. Размер общей гарантии, порядок и условия ее сокращения или освобождения от обязательства по ее предоставлению, а также порядок и условия введения и отмены временного запрета, связанного с применением общей гарантии, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 60. Изменение гарантии или предоставление дополнительной гарантии

Если таможенный орган установит, что гарантийной суммы предоставленной гарантии недостаточно или указанной гарантией не удастся обеспечить в установленный срок выполнение возникающего обязательства по уплате платежа за импорт, таможенный орган обязан требовать от лица, предусмотренного частью первой статьи 55 настоящего Кодекса, замены предоставленной гарантии новой гарантией или предоставления дополнительной гарантии.

Статья 61. Отмена гарантии

1. Если обязательство по уплате платежа за импорт не возникло или было выполнено, либо отпало основание для возникновения указанного обязательства, предоставленная гарантия отменяется.

2. Если платеж за импорт частично уплачен или может возникнуть обязательство по уплате лишь части платежа за импорт, на основании заявления соответствующего лица отменяется соответствующая часть гарантийной суммы предоставленной гарантии.

 

Глава IX. Исполнение таможенного обязательства

Статья 62. Исполнение таможенного обязательства

1. Исполнение таможенного обязательства означает уплату обязанным лицом налога на импорт.

2. Таможенное обязательство считается исполненным:

а) при использовании (зачете) излишне уплаченной суммы налога, имеющейся на личной учетной карточке налогоплательщика в случае, предусмотренном законодательством Грузии;

 б) в случае осуществления безвозмездного изъятия товаров в виде наказания по уголовному делу за нарушение таможенного законодательства Грузии; (5.04.2023 N2767)

 в) в случае осуществления мероприятий по распоряжению товарами, предусмотренных настоящим Кодексом;

в1) в случае, предусмотренном частью 4 статьи 70 настоящего Кодекса, если владелец товаров представил таможенному органу достоверные доказательства уничтожения товаров, находящихся под таможенным надзором, в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии; (5.04.2023 N2767)

г) в случае товары уничтожения товаров в результате действия непреодолимой силы, предусмотренной настоящим Кодексом;

 д) в случае его возникновения в соответствии со статьей 49 настоящего Кодекса, если таможенный орган убедился, что соответствующие товары не были употреблены или использованы на таможенной территории Грузии, а были вывезены с таможенной территории Грузии;

е) с отменой таможенной декларации, по которой возникло обязательство по уплате налога на импорт.

Статья 63. Исчисление размера и порядок уплаты налога на импорт

1. Налоговый орган с учетом объекта налогообложения налогом на импорт, его ставки и установленной законом льготы исчисляет размер подлежащего уплате налога на импорт, если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное.

2. Таможенный орган может принять размер налога на импорт, исчисляемый декларантом, за исключением случая, предусмотренного статьей 30 настоящего Кодекса.

3. Налог на импорт уплачивается в национальной валюте Грузии – лари, по наличному или безналичному расчету, посредством банковского учреждения, если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное.

4. искл. (5.04.2023 N2767)

5. Таможенное обязательство обязанного лица может быть исполнено третьим лицом.

Статья 64. Уведомление о таможенной задолженности

Если возникновение таможенного обязательства не связано с подачей таможенной декларации, таможенный орган направляет налоговое требование обязанному лицу.

Статья 65. Срок уплаты налога на импорт

1. Если основанием для возникновения таможенного обязательства является подача таможенной декларации, налог на импорт подлежит уплате не позднее 5 дней со дня выпуска соответствующих товаров.

2. Срок, установленный частью первой настоящей статьи, приказом Министра финансов Грузии может быть сокращен или увеличен не более чем до 45 дней.

3. Случаи и порядок предоставления обязательной гарантии для выпуска товаров без уплаты налога на импорт определяются приказом Министра финансов Грузии.

4. Налог на импорт, причитающийся по товарам, помещенным под процедуру временного ввоза с частичным освобождением от уплаты налога на импорт, подлежит уплате не позднее 15-го числа месяца, следующего за каждым месяцем, а последняя выплата должна быть осуществлена в день завершения процедуры временного ввоза. Декларант вправе уплатить всю подлежащую уплате сумму единовременно.

 

Книга IV

Ввоз товаров на таможенную территорию Грузии

Глава X. Общая декларация о ввозе товаров

Статья 66. Представление общей декларации о ввозе товаров

1. До ввоза товаров на таможенную территорию Грузии таможенному органу должна быть представлена общая декларация о ввозе товаров.

2. Общему декларированию не подлежат:

а) товары, перемещаемые через таможенную границу Грузии по трубопроводам или линиям электропередачи;

б) воздушные или морские транспортные средства и товары, без остановки перевозимые указанными транспортными средствами по территориальным водам Грузии или через воздушное пространство Грузии;

в) товары, на которые подана таможенная декларация;

г) товары, определенные приказом Министра финансов Грузии.

3. Общую декларацию о ввозе товаров должен представлять перевозчик. Независимо от обязательства перевозчика общую декларацию о ввозе товаров могут представлять импортер, получатель грузов или иное лицо, от имени которого действует перевозчик, или любое другое лицо, могущее представлять либо представившее указанные товары в таможенном пропускном пункте.

4. Общая декларация о ввозе товаров должна содержать сведения, необходимые для анализа рисков с целью обеспечения защищенности и безопасности.

5. В случае невозможности получения сведений, предусмотренных частью 4 настоящей статьи, от лиц, предусмотренных частью 3 этой же статьи, таможенный орган может потребовать предоставления указанных сведений от другого лица, имеющего право на их выдачу.

6. Таможенный орган может допустить использование торговой, портовой или транспортной информационной системы для заполнения общей декларации о ввозе товаров, если эта система содержит сведения, необходимые для заполнения данной декларации, и эти сведения доступны в период, установленный для представления указанной декларации.

7. Вместо общей декларации о ввозе товаров может быть представлено сообщение, если для таможенного органа доступны соответствующие сведения, связанные с общим декларированием, размещенные в компьютерной системе лица, осуществляющего общее декларирование.

8. Срок анализа рисков на основании общей декларации о ввозе товаров или сообщения, предусмотренного частью 7 настоящей статьи, с целью обеспечения защищенности и безопасности в таможенных пропускных пунктах определяется приказом Министра финансов Грузии. На основании результатов анализа рисков должны быть приняты соответствующие меры.

9. Порядок и сроки представления таможенному органу декларации о ввозе товаров, случаи непредставления общей декларации о ввозе товаров, а также порядок и случаи требования от других лиц представления необходимых для декларирования сведений и список указанных лиц определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 67. Внесение изменения в общую декларацию о ввозе товаров или признание ее недействительной

1. Таможенный орган может предоставить декларанту на основании его заявления право внести изменение в представленную им общую декларацию о ввозе товаров.

2. Внесение изменения в общую декларацию о ввозе товаров не допускается:

а) в случае уведомления таможенным органом лица, представившего общую декларацию о ввозе товаров, о намерении провести проверку товаров, декларированных в этой декларации;

б) в случае установления таможенным органом недостоверности декларированных сведений;

в) в случае предъявления товаров таможенному органу.

3. Если товары, декларированные в общей декларации о ввозе товаров, не были ввезены на таможенную территорию Грузии, таможенный орган должен признать эту декларацию недействительной:

а) по представлении декларантом соответствующего заявления;

б) по истечении 200 дней после подачи указанной декларации.

4. Правила внесения изменений в общую декларацию о ввозе товаров и признания ее недействительной определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 68. Представление таможенной декларации вместо общей декларации о ввозе товаров

Таможенный орган может не требовать представления общей декларации о ввозе товаров:

а) в случае подачи таможенной декларации на товары, подлежащие декларированию в указанной декларации, до истечения срока подачи этой же декларации. В этом случае таможенная декларация должна содержать, как минимум, сведения, необходимые для заполнения общей декларации о ввозе товаров. Таможенная декларация до регистрации в соответствии со статьей 89 настоящего Кодекса имеет статус общей декларации о ввозе товаров;

б) в случае подачи декларации о временном хранении на товары, подлежащие декларированию в вышеуказанной декларации, до истечения срока подачи этой же декларации. В этом случае декларация о временном хранении должна содержать сведения, необходимые для заполнения общей декларации о ввозе товаров. Декларация о временном хранении до предъявления декларированных товаров таможенному органу в соответствии со статьей 73 настоящего Кодекса имеет статус общей декларации о ввозе товаров.

 

 

Глава XI. Ввоз и временное хранение товаров

Статья 69. Сообщение о прибытии морских или воздушных судов

1. Операторы морских или воздушных судов, прибывающих на таможенную территорию Грузии, должны сообщать таможенному органу о заходе этих судов сразу после их прибытия. Если информация о прибытии морских или воздушных судов доступна таможенному органу, он может не требовать предоставления указанной информации.

2. Для информирования о прибытии морских или воздушных судов, с согласия таможенного органа могут быть использованы соответствующая система порта или аэропорта либо другие средства передачи информации.

3. Порядок информирования, предусмотренный настоящей статьей, определяется приказом Министра финансов Грузии.

Статья 70. Таможенный надзор

1. Товары, ввезенные на таможенную территорию Грузии, сразу после их прибытия подлежат таможенному надзору и могут быть подвергнуты процедурам таможенного контроля. В случае необходимости к этим товарам применяются ограничения и запреты, которые вместе с остальными ограничениями и запретами основаны на необходимости: обеспечения общественной безопасности, защиты национальных интересов и общественной нравственности; охраны здоровья человека или животных либо здоровья и жизни растений; охраны образцов искусства и национального богатства, имеющего историческую и археологическую ценность, и защиты имущества, используемого в экономической деятельности, включая контроль прекурсоров, психотропных веществ и психоактивных веществ, денежных средств и товаров, связанных с нарушением права на интеллектуальную собственность. В случае необходимости в отношении указанных товаров осуществляются также мероприятия по консервации и управлению рыбным промыслом и другие мероприятия в сфере экономической политики.

2. Товары до определения их таможенного статуса остаются под таможенным надзором, и вывод товаров из-под таможенного надзора или распоряжение ими без согласия таможенного органа не допускается. Согласно статье 141 настоящего Кодекса грузинские товары после определения их таможенного статуса не подлежат таможенному надзору. Иностранные товары до изменения их таможенного статуса, их вывоза с таможенной территории Грузии или распоряжения ими в соответствии с главой XV настоящего Кодекса должны оставаться под таможенным надзором. (5.04.2023 N2767)

3. Владелец товаров, находящихся под таможенным надзором, с согласия таможенного органа в любое время осуществляет проверку товаров и проводит отбор проб или (и) образцов товаров, в том числе – для классификации товаров, определения их таможенной стоимости или таможенного статуса.

4. В случае уничтожения или повреждения товаров, находящихся под таможенным надзором, владелец товаров обязан незамедлительно сообщить об этом таможенному органу и представить ему достоверные доказательства уничтожения или повреждения товаров. В других случаях эти товары считаются незаконно выведенными из-под таможенного надзора. Порядок применения настоящей части определяется приказом Министра финансов Грузии. (5.04.2023 N2767)

5. На товары, помещенные под таможенную процедуру транзита, представляемые таможенному органу назначения на таможенной территории Грузии, распространяется действие статей 74–78 настоящего Кодекса.

Статья 71. Перевозка/перенос товаров в определенное место

1. Таможенный орган может определять для товаров, ввезенных на таможенную территорию Грузии, таможенные маршруты или (и) устанавливать сроки, в течение которых эти товары должны перемещаться по таможенной территории Грузии. В таком случае обязательство по перевозке/перемещению по определенному таможенным органом таможенному маршруту и в установленные им сроки товаров, находящихся под таможенным надзором, возлагается на лиц, ввозящих эти товары на таможенную территорию Грузии. (5.04.2023 N2767)

2. На любые лица, которые после ввоза товаров на таможенную территорию Грузии берут на себя ответственность по их перевозке, возлагается обязательство, предусмотренное частью первой настоящей статьи.

3. Товары, которые еще находятся на таможенной территории иностранного государства и на основании международного договора, оформленного между Грузией и этим иностранным государством, могут подлежать контролю таможенного органа Грузии, считаются товарами, ввезенными на таможенную территорию Грузии.

4. В случае отсутствия угрозы осуществлению таможенного надзора и таможенного контроля в пограничной зоне в отношении товаров, транспортируемых по трубопроводам или линиям электропередачи, перевозок писем малого экономического значения (стоимости), открытых писем, печатных материалов и их электронных эквивалентов или в отношении товаров, перемещаемых пассажирами, может применяться порядок, установленный приказом Министра финансов Грузии, отличающийся от порядка, предусмотренного частью первой настоящей статьи.

5. Действие части первой настоящей статьи не распространяется на морские суда, без остановки проходящие по территориальным водам Грузии, и воздушные суда, без остановки пролетающие через воздушное пространство Грузии, и на товары, перевозимые указанными судами.

Статья 72. Мероприятия, подлежащие осуществлению во время действия непреодолимой силы

1. Непреодолимой силой считаются чрезвычайные или особые обстоятельства, которые делают невозможным выполнение обязательств, предусмотренных настоящим Кодексом, и наступление которых не зависит от воли лица, в том числе:

а) стихийные бедствия (землетрясения, наводнения, оползни, снежные лавины, пожары и другое.);

б) ограничение внешней торговли, объявление чрезвычайного или военного положения, другие решения государственных органов;

в) массовые беспорядки или забастовки.

2. Лицо, которое в результате действия непреодолимой силы не может выполнить обязательство, предусмотренное частью первой статьи 71 настоящего Кодекса, при первой же возможности должно уведомить таможенный орган об указанном обстоятельстве и точном местонахождении товаров (кроме случая полного уничтожения товаров) и действовать в соответствии с указаниями таможенного органа.

3. Если морские или воздушные суда, предусмотренные частью 5 статьи 71 настоящего Кодекса, в результате действия непреодолимой силы вынуждены остановиться в порту или приземлиться в аэропорту, находящемся на таможенной территории Грузии, и не исполняется обязательство, предусмотренное частью первой той же статьи, лица, управляющие указанными судами, или любые лица, действующие от их имени, по прибытии на таможенную территорию Грузии должны незамедлительно известить об этом таможенный орган.

4. Таможенный орган должен принять меры по обеспечению осуществления таможенного надзора в отношении товаров, предусмотренных частью 2 настоящей статьи, морских или воздушных судов, предусмотренных частью 3 той же статьи, и товаров, перевозимых указанными судами. В случае необходимости должна быть обеспечена перевозка этих товаров или (и) этих судов в соответствующую зону таможенного контроля или в любое другое место, определенное таможенным органом или согласованное с ним.

Статья 73. Предъявление товаров таможенному органу

1. Товары, ввезенные на таможенную территорию Грузии, сразу после их прибытия в таможенный пропускной пункт или любое другое место, определенное таможенным органом или согласованное с ним, незамедлительно должны быть предъявлены таможенному органу:

а) лицами, осуществившими ввоз товаров на таможенную территорию Грузии;

б) лицами, действующими от имени или по поручению лиц, осуществивших ввоз товаров на таможенную территорию Грузии;

в) лицами, которые после ввоза товаров на таможенную территорию Грузии взяли на себя ответственность за их перевозку.

2. Товары, ввозимые на таможенную территорию Грузии морским или воздушным путем, которые не подлежат разгрузке и остаются на борту того же транспортного средства, должны быть предъявлены таможенному органу только в том порту или аэропорту, где осуществляется разгрузка или перегрузка товаров. При этом товары, ввезенные на таможенную территорию Грузии, разгрузка и погрузка которых в то же транспортное средство осуществляются для обеспечения выгрузки или погрузки других товаров, не должны быть предъявлены таможенному органу в указанном порту или аэропорту.

3. Независимо от обязательства лиц, предусмотренных частью первой настоящей статьи, вместо них таможенному органу могут предъявлять товары следующие лица:

а) любые лица, которые при предъявлении товаров таможенному органу помещают их под таможенную процедуру или применяют в отношении товаров процедуру реэкспорта; (5.04.2023 N2767)

б) лица, имеющие разрешение на деятельность таможенного склада, или предприятия свободной индустриальной зоны.

4. При предъявлении товаров таможенному органу лицо должно сослаться на общую декларацию о ввозе товаров, поданную на эти товары, а в случае, предусмотренном статьей 68 настоящего Кодекса, – на таможенную декларацию или таможенную декларацию о временном хранении, кроме случая, когда подача общей декларации о ввозе товаров не является обязательной.

5. Если представление общей декларации о ввозе товаров является обязательным и эта декларация на товары, предъявленные таможенному органу, не подана предварительно, какое-либо из лиц, предусмотренных частью 3 статьи 66 настоящего Кодекса, с учетом части 5 той же статьи должно незамедлительно представить общую декларацию о ввозе товаров или вместо нее – таможенную декларацию или декларацию о временном хранении.

6. В случае отсутствия угрозы осуществлению таможенного надзора и таможенного контроля в пограничной зоне в отношении товаров, транспортируемых по трубопроводам или линиям электропередачи, перевозок писем малого экономического значения (стоимости), открытых писем, печатных материалов и их электронных эквивалентов или в отношении товаров, перемещаемых пассажирами, может применяться порядок, отличающийся от порядка, предусмотренного частью первой настоящей статьи.

7. Товары, предъявленные таможенному органу, не должны перемещаться из места их предъявления без разрешения таможенного органа.

8. Правила предъявления товаров таможенному органу и согласования с таможенным органом другого места их предъявления определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 74. Разгрузка и распаковка товаров

1. Товары выгружаются из перевозящего их транспортного средства или перегружаются только с согласия таможенного органа, в определенном указанным органом или согласованном с ним месте. При этом, согласие таможенного органа не требуется в случае наличия непреодолимой опасности, когда незамедлительная разгрузка всего товара или его части является необходимой. В таком случае таможенный орган незамедлительно уведомляется о соответствующих обстоятельствах.

2. Таможенный орган может в любое время потребовать разгрузки и распаковки товаров с целью их осмотра, отбора проб или (и) образцов или осмотра транспортных средств, перевозящих эти товары.

Статья 75. Временное хранение иностранных товаров и декларация о временном хранении

1. Иностранные товары по предъявлении таможенному органу должны помещаться на временное хранение.

2. В отношении иностранных товаров, предъявленных таможенному органу, должна быть подана декларация о временном хранении, содержащая все сведения, необходимые для их временного хранения.

3. Документы на товары, находящиеся на временном хранении, должны быть представлены таможенному органу, если это предусмотрено законодательством Грузии или необходимо для осуществления таможенного контроля.

4. Лица, предусмотренные частью первой или частью 3 статьи 73 настоящего Кодекса, должны представить декларацию о временном хранении не позднее момента предъявления товаров таможенному органу.

5. Декларация о временном хранении должна содержать ссылку на общую декларацию о ввозе товаров, связанную с предъявленными таможенному органу товарами, кроме случая отсутствия обязательства по представлению общей декларации о ввозе товаров либо случая, когда эти товары уже находились на временном хранении или были помещены под таможенную процедуру и еще не вывезены с таможенной территории Грузии.

6. С согласия таможенного органа декларация о временном хранении может быть представлена в следующих формах:

а) со ссылкой на общую декларацию о ввозе соответствующих товаров, если таможенному органу дополнительно предоставлены сведения, необходимые для заполнения декларации о временном хранении;

б) в виде транспортного документа, если он содержит соответствующие сведения декларации о временном хранении, в том числе – ссылку на общую декларацию о ввозе товаров.

7. Таможенный орган может допустить использование торговой, портовой или транспортной информационной системы для заполнения декларации о временном хранении, если эта система содержит сведения, необходимые для заполнения данной декларации, и эти сведения доступны в соответствии с требованием, установленным частью 4 настоящей статьи.

8. Декларация о временном хранении удостоверяется в соответствии со статьями 96–100 настоящего Кодекса.

9. Декларация о временном хранении может быть использована с одной из следующих целей:

а) с целью информирования, предусмотренного статьей 69 настоящего Кодекса;

б) с целью предъявления товаров таможенному органу в соответствии со статьей 73 настоящего Кодекса, если выполнены требования, установленные той же статьей.

10. Подача декларации о временном хранении не требуется, если не позднее срока предъявления товаров таможенному органу товарам присвоен статус грузинских товаров в соответствии с настоящим Кодексом.

11. Таможенный орган должен обеспечить хранение декларации о временном хранении или иметь доступ к ней, чтобы проверить, будут ли помещены декларированные в указанной декларации товары под таможенную процедуру или будет ли осуществлен их реэкспорт в соответствии со статьей 78 настоящего Кодекса.

12. Для целей настоящей статьи при предъявлении иностранных товаров, помещенных под таможенную процедуру транзита, по месту назначения сведения, представленные для осуществления операции транзита, могут считаться декларацией о временном хранении, если они содержат информацию, необходимую для заполнения декларации о временном хранении.

Статья 76. Внесение изменения в декларацию о временном хранении или признание ее недействительной

1. Таможенный орган должен предоставлять декларанту на основании его заявления право внести изменения в представленную им декларацию о временном хранении. (5.04.2023 N2767)

2. Внесение изменения в декларацию о временном хранении не допускается:

а) в случае уведомления таможенным органом лица, представившего декларацию о временном хранении, о намерении осуществить проверку товаров, декларированных в указанной декларации;

б) в случае установления таможенным органом недостоверности декларированных сведений.

3. Если товары, декларированные в декларации о временном хранении, не были предъявлены таможенному органу, таможенный орган должен признать эту декларацию недействительной:

а) по представлении декларантом соответствующего заявления;

б) по истечении 30 дней после подачи указанной декларации.

4. Условия перемещения товаров, находящихся на временном хранении, представления декларации о временном хранении, внесения в нее изменений и признания ее недействительной, а также согласования с таможенным органом другого места временного хранения товаров определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 77. Условия и обязанности, связанные с временным хранением товаров

1. Товары, находящиеся на временном хранении, подлежат складированию только на таможенных складах либо в других определенных таможенным органом или согласованных с ним местах.

2. С учетом части 3 статьи 70 настоящего Кодекса в отношении товаров, находящихся на временном хранении, должна осуществляться только операция, обеспечивающая их сохранность в неизменном состоянии (без изменения внешней стороны или технических показателей). Правительство Грузии вправе установить порядок, отличающийся от порядка, предусмотренного настоящей частью.

3. Владелец таможенного склада или определенного таможенным органом либо согласованного с ним другого места хранения, где складированы товары, помещенные на временное хранение, обязан:

а) обеспечить, чтобы товары, помещенные на временное хранение, не были незаконно выведены из-под таможенного надзора;

б) исполнить обязательства, связанные с хранением товаров, помещенных на временное хранение.

4. В случае невозможности продления срока временного хранения товаров таможенный орган должен незамедлительно принять меры, предусмотренные главой XV настоящего Кодекса.

Статья 78. Завершение процедуры временного хранения товаров

1. Таможенные формальности, необходимые для определения таможенной процедуры в отношении иностранных товаров, находящихся на временном хранении, или для применения в отношении них процедуры реэкспорта должны быть осуществлены в 30-дневный срок. (5.04.2023 N2767)

2. Таможенный орган правомочен сократить или увеличить срок, установленный частью первой настоящей статьи, на 60 дней.

3. В случае временного хранения товаров на таможенном складе срок, указанный в части первой настоящей статьи, составляет 180 дней.

4. Товары, в отношении которых уже определена таможенная процедура, кроме процедуры экспорта, по требованию соответствующего лица могут временно храниться на таможенном складе не более 180 дней, а в случае осуществления процедуры экспорта – не более 120 дней.

5. Таможенный орган правомочен увеличить сроки, установленные частями 3 и 4 настоящей статьи, не более чем на 180 дней.

Статья 79. Избрание таможенной процедуры

Если законодательством Грузии не предусмотрено иное, декларант может избрать любую таможенную процедуру, под которую поместит товары с учетом условий избранной им таможенной процедуры, независимо от характеристик, количества, страны происхождения, назначения и товарной партии указанных товаров.

 

Книга V

Таможенный статус товаров, помещение товаров под таможенную процедуру, проверка таможенной декларации, выпуск товаров и распоряжение товарами таможенным органом

Глава XII. Таможенный статус товаров

Статья 80. Таможенный статус грузинских товаров

1. Любые товары, находящиеся на таможенной территории Грузии, считаются грузинскими товарами до установления их статуса как иностранных товаров.

2. В отдельных случаях, когда не применяется порядок, установленный частью первой настоящей статьи, в отношении товаров осуществляется подтверждение их статуса как грузинских товаров.

3. В случае, определенном приказом Министра финансов Грузии, товары, полностью полученные на таможенной территории Грузии, не имеют статуса грузинских товаров, если они получены из товаров, находящихся на временном хранении, или из товаров, помещенных под таможенную процедуру транзита, таможенного склада, временного ввоза или внутренней переработки.

4. Правила присвоения, подтверждения и проверки таможенного статуса грузинских товаров, а также отдельные случаи, когда находящиеся на таможенной территории Грузии товары не считаются товарами со статусом грузинских товаров, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 81. Утрата грузинскими товарами таможенного статуса

Товары утрачивают статус грузинских товаров и приобретают статус иностранных товаров:

а) в случае их вывоза с таможенной территории Грузии;

б) в случае их помещения под таможенную процедуру транзита, таможенного склада, свободной зоны или внутренней переработки, если это допускается законодательством Грузии;

в) в случае их помещения под таможенную процедуру по целевому назначению и их последующей передачи государству или уничтожения таким образом, что образуются отходы;

г) в случае признания таможенной декларации о выпуске товаров для свободного обращения недействительной после выпуска товаров.

 д) в случае внесения изменения в таможенную декларацию о выпуске товаров для свободного обращения в соответствии с подпунктом «б.а» части первой статьи 90 и подпунктом «б» части 3 статьи 160 настоящего Кодекса. (5.04.2023 N2767)

 

Глава XIII. Помещение товаров под таможенную процедуру

Статья 82. Таможенная декларация и осуществление таможенного надзора в отношении грузинских товаров

1. Товары, предназначенные для помещения под таможенную процедуру, декларируются таможенной декларацией на соответствующую таможенную процедуру.

2. В случае, отличающемся от предусмотренного частью 2 статьи 9 настоящего Кодекса, определенном приказом Министра финансов Грузии, таможенная декларация может быть подана с помощью средств, отличающихся от электронных средств обработки данных, в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии.

3. Грузинские товары, помещенные под таможенную процедуру экспорта или внешней переработки, подлежат таможенному надзору с момента регистрации таможенной декларации, предусмотренной частью первой настоящей статьи, до вывоза с таможенной территории Грузии или признания указанной таможенной декларации недействительной.

4. Правила представления и регистрации таможенной декларации, доступа таможенного органа к сопроводительным документам таможенной декларации, внесения изменения в таможенную декларацию и ее отмены определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 83. Время и место осуществления таможенных формальностей

1. Таможенный орган должен устанавливать часы работы в местах оформления товаров, местах осуществления таможенных формальностей, отнесенных к компетенции таможенных пропускных пунктов и таможенного органа, таким образом, чтобы с учетом вида таможенной процедуры и перевозки товаров, помещенных под таможенную процедуру, не создавались препятствия или не нарушался поток международных перевозок.

2. Время и место осуществления таможенным органом таможенных формальностей определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 84. Стандартная таможенная декларация и сопроводительные документы

1. Стандартная таможенная декларация должна содержать все сведения, необходимые для применения таможенной процедуры, во время осуществления которой декларируются соответствующие товары.

2. Все сопроводительные документы стандартной таможенной декларации, необходимые для применения таможенной процедуры, во время осуществления которой декларируются соответствующие товары, должны храниться у декларанта, при этом быть доступны таможенному органу на момент подачи стандартной таможенной декларации. При представлении стандартной таможенной декларации с помощью электронных средств обработки данных или в случае, предусмотренном законодательством Грузии, не требуется сопровождения стандартной таможенной декларации документами, определенными для применения указанной таможенной процедуры, если они были представлены в электронной форме. Эти документы должны храниться у декларанта в течение срока, установленного частью первой статьи 31 настоящего Кодекса. Он по требованию должен представить их таможенному органу.

3. Любые сопроводительные документы стандартной таможенной декларации, предусмотренные частью 2 настоящей статьи, должны быть представлены таможенному органу, если этого требует таможенное законодательство Грузии или если эти документы необходимы для осуществления таможенного контроля.

4. В случае, определенном приказом Министра финансов Грузии, лицо, наделенное таможенным органом соответствующим полномочием, может создать сопроводительный документ стандартной таможенной декларации.

Статья 85. Упрощенная таможенная декларация

1. Лицо с согласия таможенного органа может поместить товары под таможенную процедуру на основании упрощенной таможенной декларации, которая не содержит в полном объеме сведений, предусмотренных частью первой статьи 84 настоящего Кодекса, или к которой не прилагаются в полном объеме документы, предусмотренные частями 2 и 3 этой же статьи.

2. Лицо с согласия таможенного органа может регулярно представлять упрощенную таможенную декларацию, предусмотренную частью первой настоящей статьи, которая выдается в соответствии с условиями, определенными приказом Министра финансов Грузии.

Статья 86. Дополнительная таможенная декларация

1. В случае представления упрощенной таможенной декларации, предусмотренной статьей 85 настоящего Кодекса, или представления таможенной декларации в форме отражения сведений в записях декларанта в соответствии со статьей 94 этого же Кодекса декларант в срок, определенный приказом Министра финансов Грузии, должен представить таможенному органу дополнительную таможенную декларацию, содержащую все сведения, необходимые для применения соответствующей таможенной процедуры.

2. В случае представления упрощенной таможенной декларации, предусмотренной статьей 85 настоящего Кодекса, все сопроводительные документы данной декларации должны храниться у декларанта, при этом должны быть доступны таможенному органу в течение срока, определенного приказом Министра финансов Грузии.

3. Представление дополнительной таможенной декларации не требуется:

а) в случае помещения товаров под таможенную процедуру таможенного склада;

б) в других случаях, определенных приказом Министра финансов Грузии.

4. Таможенный орган может не требовать представления дополнительной таможенной декларации, если выполнены все следующие условия:

а) размер и стоимость товаров, декларированных в упрощенной таможенной декларации, ниже минимальных границ, установленных приказом Министра финансов Грузии;

б) упрощенная таможенная декларация уже содержит всю информацию, необходимую для применения соответствующей таможенной процедуры;

в) упрощенная таможенная декларация представлена не в форме отражения сведений в записях декларанта.

5. Упрощенная таможенная декларация, предусмотренная статьей 85 настоящего Кодекса, или таможенная декларация, представленная в форме отражения сведений в записях декларанта в соответствии со статьей 94 этого же Кодекса, и дополнительная таможенная декларация считаются единым, нераздельным документом, который приобретает юридическую силу с даты регистрации упрощенной таможенной декларации в соответствии со статьей 89 настоящего Кодекса, а в случае отражения сведений в записях декларанта – со дня завершения отражения этих сведений.

Статья 87. Представление таможенной декларации

1. Таможенная декларация с учетом части первой статьи 86 настоящего Кодекса может быть подана лицом, могущим предъявить товары таможенному органу и предоставить всю информацию, необходимую для применения таможенной процедуры, во время осуществления которой декларируются товары. При этом, таможенная декларация должна быть подана лицом или его представителем, если регистрация таможенной декларации порождает отдельные обязательства конкретного лица.

2. Декларантом должно быть лицо, учрежденное в Грузии, кроме случаев, предусмотренных частью 3 настоящей статьи.

3. Выполнение обязательства по учреждению в Грузии не требуется:

а) от лиц, подающих таможенную декларацию о помещении товаров под таможенную процедуру транзита или временного ввоза;

б) от лиц, которые по согласованию с таможенным органом нерегулярно подают таможенную декларацию, в том числе – при применении процедуры внутренней переработки или товаров по целевому назначению;

в) от лиц, учрежденных на таможенной территории иностранного государства, смежной с таможенной территорией Грузии, которые представляют товары в таможенном пропускном пункте, находящемся непосредственно между указанными территориями, с условием, что по принципу взаимности подобными льготами пользуются лица, учрежденные на таможенной территории Грузии.

Статья 88. Предварительное представление таможенной декларации

Таможенная декларация может быть подана предварительно, до предъявления таможенному органу товаров, декларированных в этой декларации. Если в течение 45 дней со дня предварительного представления таможенной декларации эти товары не были предъявлены таможенному органу, считается, что таможенная декларация не была подана.

Статья 89. Регистрация таможенной декларации

1. Таможенная декларация, удовлетворяющая условия, предусмотренные настоящей главой, подлежит незамедлительной регистрации таможенным органом. (5.04.2023 N2767)

2. Если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, таможенный орган применяет в отношении товаров таможенное законодательство Грузии, действующее на день регистрации таможенной декларации.

Статья 90. Внесение изменений в зарегистрированную таможенную Декларацию (5.04.2023 N2767)

1. На основании заявления декларанта изменения в зарегистрированную таможенную декларацию могут быть внесены:

а) до выпуска товаров, кроме случаев:

а.а) когда таможенный орган уведомил декларанта о намерении осуществить проверку указанной декларации;

а.б) когда таможенный орган установил наличие недостоверных сведений в данной декларации;

б) после выпуска товаров:

б.а) в случае, предусмотренном подпунктом «б» части 3 статьи 160 настоящего Кодекса, когда осуществляется реэкспорт части товаров, выпущенных с свободное обращение;

б.б) в течение 3 лет со дня регистрации таможенной декларации, до вручения соответствующего решения суда или таможенного органа об осуществлении контроля после выпуска товаров, чтобы декларант исполнил обязательства, связанные с помещением товаров под соответствующую таможенную процедуру.

2. В зарегистрированную таможенную декларацию изменения могут быть внесены по инициативе таможенного органа, до выпуска товаров, в случае установления наличия недостоверных сведений в указанной декларации.

Статья 91. Отмена зарегистрированной таможенной декларации

1. Таможенный орган на основании заявления декларанта должен признать зарегистрированную таможенную декларацию недействительной при выполнении одного из следующих условий:

а) в случае убежденности таможенного органа, что соответствующие товары должны быть незамедлительно помещены под таможенную процедуру, отличающуюся от заявленной;

б) ввиду особых обстоятельств применение в отношении товаров заявленной таможенной процедуры является неоправданным.

2. В случае уведомления таможенным органом декларанта о намерении осуществить проверку таможенной декларации заявление декларанта о признании этой таможенной декларации недействительной не принимается до завершения изучения товаров.

3. Не допускается признание таможенной декларации недействительной после выпуска соответствующих товаров, кроме случаев, определенных приказом Министра финансов Грузии.

4. Таможенная декларация после выпуска товаров может быть объявлена утратившей силу:

а) на основании заявления декларанта, если он представит доказательства, что ввиду наступления определенных обстоятельств (в том числе – ввиду уничтожения, повреждения или порчи товаров, изменения условий договора) в отношении указанных товаров невозможно применить заявленную таможенную процедуру;

б) при изменении целевого назначения (выпуске для свободного обращения по другому целевому назначению) товаров, которые при применении процедуры использования по целевому назначению были выпущены в свободное обращение с условием освобождения от платежа за импорт.

Статья 92. Упрощенное составление таможенной декларации для товаров, подлежащих налогообложению по разным ставкам налога на импорт

1. На основании заявления декларанта, с согласия таможенного органа исчисление налога на импорт для товарной партии может производиться по высшим ставкам налога на импорт, определенным для входящих в нее разных товаров, если указанная товарная партия состоит из товаров, подлежащих налогообложению по разным ставкам налога на импорт, и составление таможенной декларации на товарную партию требует больших затрат и усилий, не соответствующих размеру налога на импорт.

2. Порядок исчисления налога на импорт, предусмотренный частью первой настоящей статьи, не применяется в отношении товаров, подлежащих ограничениям или (и) запретам, установленным таможенным законодательством Грузии, или налогообложению акцизом.

3. Порядок и условия упрощенного составления таможенной декларации, предусмотренные настоящей статьей, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 93. Централизованное оформление товаров

1. Таможенный орган вправе предоставить заинтересованному лицу на основании его заявления право на подачу таможенной декларации и осуществление оформления товаров в разных местах.

2. Правила подачи таможенной декларации в разных местах оформления товаров и осуществления оформления товаров определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 94. Отражение сведений в записях декларанта

1. Таможенный орган может предоставить лицу на основании его заявления авторизацию на представление таможенной декларации, в том числе – упрощенной таможенной декларации, в форме отражения сведений в записях декларанта, если указанное лицо обеспечит доступность этих сведений для таможенного органа.

2. Таможенная декларация считается зарегистрированной с момента отражения сведений о товарах в записях декларанта.

3. Таможенный орган на основании заявления лица может отменить обязательство по предъявлению товаров таможенному органу. В этом случае товары считаются выпущенными с момента отражения сведений о товарах в записях декларанта. Предъявление товаров таможенному органу в соответствии с настоящей частью не является обязательным, если удовлетворены все следующие условия:

а) декларантом является авторизованный экономический оператор, связанный с упрощением таможенных формальностей;

б) освобождение от обязательства по предъявлению товаров таможенному органу обусловлено видом товаров и частотой их ввоза на таможенную территорию Грузии или вывоза с таможенной территории Грузии;

в) таможенному органу доступна любая информация, необходимая для осуществления таможенным органом в случае необходимости полномочий при проверке товаров;

г) на момент отражения сведений о товарах в записях декларанта товары уже не подлежат ограничениям и запретам, установленным законодательством Грузии, если авторизацией авторизованного экономического оператора не предусмотрено иное.

4. В особых случаях таможенный орган правомочен потребовать предъявления ему товаров.

5. Условия, в случае удовлетворения которых допускается выпуск товаров, должны быть установлены авторизацией.

6. Условия предоставления авторизации на подачу таможенной декларации в форме отражения сведений в записях декларанта и порядок отражения сведений о товарах в записях декларанта определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 95. Исчисление авторизованным экономическим оператором размера налога на импорт

1. Таможенный орган может предоставить авторизованному экономическому оператору, имеющему авторизацию на упрощение таможенных формальностей, на основании его заявления право осуществлять под таможенным надзором определенные таможенные формальности, связанные с исчислением размера налога на импорт, и отдельные мероприятия по таможенному контролю.

2. Условия предоставления предусмотренного частью первой настоящей статьи права осуществлять определенные таможенные формальности, связанные с исчислением размера налога на импорт, и отдельные мероприятия по таможенному контролю, подлежащие осуществлению таможенные процедуры или (и) мероприятия по таможенному контролю и порядок их осуществления определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава XIV. Проверка зарегистрированной таможенной декларации

 и выпуск товаров

Статья 96. Проверка зарегистрированной таможенной декларации

1. Таможенный орган правомочен с целью проверки точности сведений, изложенных в зарегистрированной таможенной декларации:

а) изучить указанную декларацию с сопроводительными документами;

б) потребовать от декларанта представления дополнительных документов;

в) осмотреть товары;

г) провести отбор проб или (и) образцов товаров для их анализа или детальной проверки товаров.

2. Порядок проверки зарегистрированной таможенной декларации определяется приказом Министра финансов Грузии.

Статья 97. Осмотр товаров, отбор проб или (и) образцов товаров

1. Доставку товаров в место, отведенное для осмотра товаров и отбора проб или (и) образцов товаров с целью их анализа, а также подготовку товаров для их осмотра и отбора проб или (и) образцов товаров с целью их анализа обеспечивает декларант. Расходы на указанные действия возмещает декларант.

2. Декларант или его представитель вправе присутствовать при осмотре товаров и отборе проб или (и) образцов товаров для их анализа. Декларант или его представитель обязаны с целью оказания помощи при осмотре товаров и отборе проб или (и) образцов товаров для их анализа присутствовать по требованию таможенного органа во время осмотра товаров и отбора проб или (и) образцов для их анализа.

3. Отбор проб или (и) образцов товаров, находящихся под таможенным надзором, с согласия таможенного органа могут осуществлять также декларант, другое лицо с полномочием, связанным с товарами или (и) транспортными средствами, или его представитель, сотрудник другого государственного контролирующего органа, если это:

а) не противоречит и не осложняет таможенный контроль;

б) не влечет изменения характеристик товаров.

4. Если пробы или (и) образцы товаров отбираются по инициативе таможенного органа, расходы на проведенный анализ или исследования возмещает таможенный орган. При этом таможенный орган не обязан возмещать стоимость товаров, взятых в качестве проб или (и) образцов.

5. Если пробы или (и) образцы товаров отбираются по инициативе декларанта, расходы на проведенный анализ или исследования возмещает декларант.

6. О результатах анализа/экспертизы или исследований проб или (и) образцов товаров должны быть извещены декларант или другое лицо с полномочием, связанным с товарами, либо его представитель.

7. По завершении анализа/экспертизы или исследований пробы или (и) образцы товаров возвращаются их владельцу, кроме случаев, когда эти пробы или (и) образцы подлежат уничтожению в соответствии с законодательством Грузии, или их часть была израсходована в процессе анализа либо исследований, или расходы, связанные с возвратом проб или (и) образцов товаров, превышают стоимость самих товаров.

8. Правила осмотра товаров и отбора проб или (и) образцов товаров определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 98. Частичный осмотр товаров и отбор проб или (и) образцов из части товаров

1. Результаты частичного осмотра товаров или анализа проб или (и) образцов, взятых из части товаров, распространяются на все товары, декларированные в одной таможенной декларации, если таможенный орган осуществляет осмотр части товаров, декларированных в этой декларации, или отбор проб или (и) образцов из части указанных товаров.

2. Если декларант считает, что результаты, предусмотренные частью первой настоящей статьи, не могут распространяться на остальные товары, он вправе потребовать осуществления дополнительного осмотра товаров. Это требование должно быть удовлетворено в случае, если товары не были выпущены или товары были выпущены, однако декларант подтвердит, что товары не подверглись никаким изменениям.

3. Если в одной таможенной декларации декларированы несколько видов товаров, для целей частей первой и 2 настоящей статьи сведения о каждом виде товаров считаются отдельно декларированными.

Статья 99. Результаты проверки таможенной декларации

1. Результаты проверки таможенной декларации распространяются на применение таможенной процедуры, под которую помещены товары.

2. Если таможенная декларация не подлежит проверке, часть первая настоящей статьи применяется на основании сведений, декларированных в этой таможенной декларации.

Статья 100. Средство таможенной идентификации

1. Если маркировка обязательна для дальнейшей идентификации товаров или (и) необходима для обеспечения неприкосновенности товаров или (и) транспортных средств или (и) зданий и сооружений, таможенный орган или уполномоченное им лицо на любом этапе таможенного надзора осуществляют их маркировку с использованием средств таможенной идентификации.

2. В целях идентификации товаров или (и) транспортных средств вместо средств таможенной идентификации или наряду с ними могут быть использованы видеосъемка или (и) фотосъемка товаров, их масштабное изображение и обозначение товаров с помощью цифровой маркировки или описания либо маркировки или описания нанесенных производителем серийных номеров.

3. Таможенный орган правомочен признать другие средства таможенной идентификации, которыми маркированы товары или (и) транспортные средства или (и) здания и сооружения отправителем, перевозчиком, декларантом товаров или (и) другим обязанным лицом или таможенным органом иностранного государства. В таком случае средствами таможенной идентификации, признанными таможенным органом, заменяются средства таможенной идентификации, установленные в Грузии.

4. Таможенный орган вправе при нанесении или (и) снятии/удалении таможенным органом средства таможенной идентификации требовать присутствия заинтересованных лиц или их уполномоченных представителей.

5. Средство таможенной идентификации наносится таким образом, что подойти к товарам без их повреждения или незаконно проникнуть в транспортное средство или здание и сооружение, не оставив следа, не представляется возможным. Средство таможенной идентификации наносится таким образом, что исключается возможность его снятия/удаления без повреждения. Таможенный орган или уполномоченное им лицо обязаны указывать в соответствующих документах или (и) таможенных декларациях факт нанесения ими средства таможенной идентификации.

6. Владельцы транспортных средств или зданий и сооружений обязаны незамедлительно сообщать таможенному органу о повреждении или утрате средств таможенной идентификации и об обнаружении следов повреждения или других повреждений на транспортном средстве или здании и сооружении.

7. Не допускается снятие/удаление средства таможенной идентификации без согласия таможенного органа, кроме случая, когда его снятие/удаление необходимы для обеспечения неприкосновенности и предотвращения уничтожения товаров, хранящихся в транспортном средстве или здании и сооружении, и эта необходимость возникла в результате действия непреодолимой силы, предусмотренной настоящим Кодексом.

8. Средства таможенной идентификации, правила их нанесения и снятия/удаления, обращения с маркированными товарами, транспортными средствами, зданиями и сооружениями и признания других средств идентификации товаров определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 101. Выпуск товаров

1. Если в результате проверки таможенной декларации будет установлено, что требования, установленные законодательством Грузии, соблюдаются в полной мере, выпуск товаров производится незамедлительно, по завершении проверки таможенной декларации, а если таможенная декларация не подлежит проверке, – с принятием этого решения.

2. Выпуск товаров в соответствии с частью первой настоящей статьи производится также в случае, если проверку таможенной декларации, предусмотренной статьей 96 настоящего Кодекса, не удается завершить в разумные сроки и для цели ее проверки уже не требуется нахождение товаров по месту их предъявления.

3. Все товары, декларированные в одной таможенной декларации, должны быть выпущены одновременно, кроме случая, когда решение принимает таможенный орган.

4. Если в одной таможенной декларации декларированы несколько видов товаров, для целей части 3 настоящей статьи сведения о каждом виде товаров считаются отдельно декларированными.

5. Если помещение товаров под таможенную процедуру предусматривает предоставление гарантий, выпуск товаров, подлежащих помещению под эту таможенную процедуру, допускается после предоставления соответствующих гарантий.

 

Глава XV. Распоряжение товарами

Статья 102. Уничтожение товаров

1. При наличии соответствующего основания таможенный орган может потребовать уничтожения предъявленных ему товаров, о чем он должен уведомить владельца товаров. Расходы по уничтожению товаров возмещает владелец товаров.

2. Таможенные формальности, подлежащие осуществлению с целью уничтожения товаров, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 103. Мероприятия по распоряжению товарами

1. Таможенный орган с целью распоряжения товарами может осуществлять в отношении них следующие мероприятия:

а) в качестве таможенной санкции безвозмездное изъятие товаров или (и) транспортных средств, являвшихся предметом таможенных правонарушений;

б) уничтожение товаров;

в) передача товаров в государственную собственность.

2. Мероприятия по распоряжению товарами, предусмотренными подпунктами «б» и «в» части первой настоящей статьи, по инициативе таможенного органа проводятся в отношении товаров:

а) выпуск которых не разрешается, так как по причине декларанта стало невозможным осуществление в установленный срок таможенных формальностей/помещение товаров под таможенную процедуру или не уплачен платеж за импорт или (и) не предоставлены гарантии;

б) ввоз которых на таможенную территорию Грузии или (и) вывоз которых с таможенной территории Грузии ограничен или запрещен;

в) которые в срок, составляющий 5 рабочих дней, не были вывезены из зоны таможенного контроля, кроме случая, когда законодательством Грузии разрешается оставление выпущенных товаров в зоне таможенного контроля на определенный срок;

г) для которых (в том числе – для временно хранящихся товаров) в сроки, установленные законодательством Грузии, не была определена таможенная процедура или в отношении которых до истечения указанного срока не были осуществлены мероприятия по распоряжению товарами, предусмотренные частью 4 настоящей статьи;

д) для которых была определена таможенная процедура и истек срок, установленный частью 4 статьи 78 настоящего Кодекса, если эта таможенная процедура не была завершена или другая таможенная процедура не была определена, или в отношении которых не были осуществлены мероприятия по распоряжению товарами, предусмотренные частью 4 настоящей статьи;

е) срок хранения которых под процедурой таможенного склада истек и не был продлен или в отношении которых не была определена другая таможенная процедура или не были осуществлены мероприятия по распоряжению товарами, предусмотренные частью 4 настоящей статьи;

ж) предусмотренных частью 8 статьи 164 настоящего Кодекса.

3. Таможенный орган письменно уведомляет декларанта о намерении распоряжаться товарами и устанавливает срок для устранения недостатков, предусмотренных подпунктами «а»–«е» части 2 настоящей статьи, который не должен превышать 30 дней. В случае устранения декларантом указанных недостатков в данный срок или реэкспорта товаров таможенный орган не осуществляет передачу товаров в государственную собственность или уничтожение товаров.

4. По инициативе декларанта и под надзором таможенного органа осуществляются следующие мероприятия по распоряжению товарами:

а) передача товаров в государственную собственность или собственность муниципалитета; (15.07.2020 N7006)

б) уничтожение товаров.

5. Порядок осуществления таможенным органом мероприятий в отношении товаров с целью распоряжения ими определяется приказом Министра финансов Грузии.

Статья 104. Передача товаров государству или (и) муниципалитету

 (15.07.2020 N7006)

1. Владелец процедуры или владелец товаров по предварительному согласованию с таможенным органом могут передать иностранные товары и товары, ввезенные по целевому назначению, в собственность государства или (и) муниципалитета. 

2. Порядок передачи товаров государству или (и) муниципалитету определяется приказом Министра финансов Грузии.

 

Книга VI

Выпуск товаров в свободное обращение и особые случаи

освобождения от налога на импорт

Глава XVI. Выпуск товаров в свободное обращение

Статья 105. Сфера и цель действия

1. Иностранные товары, предназначенные для реализации, потребления или использования в Грузии, должны быть помещены под процедуру выпуска в свободное обращение, если настоящим Кодексом не предусмотрено иное. (5.04.2023 N2767)

2. Выпуск товаров в свободное обращение влечет:

а) возникновение обязательства по уплате платежа за импорт;

б) применение в отношении товаров защитных мер в торговле, ограничений и запретов, если они не были применены до этого;

в) выполнение других требований, связанных с их ввозом.

3. При выпуске в свободное обращение товарам присваивается статус грузинских товаров.

Статья 106. Применение защитных мер в торговле

1. В случае выпуска в свободное обращение переработанного продукта, полученного в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, и исчисления размера налога на импорт в соответствии с частью 3 статьи 54 настоящего Кодекса, в отношении переработанного продукта применяются защитные меры в торговле, подлежащие применению в случае выпуска в свободное обращение товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки.

2. Часть первая настоящей статьи не распространяется на отходы, образовавшиеся в результате процесса переработки.

3. При выпуске в свободное обращение переработанного продукта, полученного в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, и исчислении размера налога на импорт в соответствии с частью первой статьи 53 настоящего Кодекса, защитные меры в торговле, установленные для переработанного продукта, применяются только в случае, если в отношении товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, применяются аналогичные защитные меры в торговле.

4. В случае выпуска в свободное обращение переработанного продукта, полученного в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, защитные меры в торговле не применяются:

а) если этот продукт сохраняет грузинское происхождение в соответствии с частью 4 статьи 36 настоящего Кодекса;

б) если внешняя переработка включает в себя ремонт, в том числе – применение системы стандартного обмена в соответствии со статьей 153 настоящего Кодекса;

в) если внешняя переработка применяется для дополнительной переработки в соответствии со статьей 147 настоящего Кодекса.

 

Глава XVII. Особые случаи освобождения от налога на импорт

Статья 107. Возвращенные товары

1. Если товары или их части, экспортированные из Грузии, которым присвоен статус иностранных товаров, в течение 3 лет будут возвращены в Грузию для выпуска в свободное обращение, по требованию декларанта возвращенные товары освобождаются от уплаты налога на импорт, если они по прибытии на таможенную территорию Грузии находятся в том же состоянии, в каком находились при их вывозе с таможенной территории Грузии.

2. Таможенный орган правомочен на основании заявления декларанта продлить срок, установленный частью первой настоящей статьи, на 1 год.

3. Если до вывоза с таможенной территории Грузии товары были выпущены в свободное обращение по целевому назначению в Грузии, возвращенные товары освобождаются от уплаты налога на импорт в соответствии с частью первой настоящей статьи, если они ввезены на таможенную территорию Грузии в неизменном состоянии и по тому же целевому назначению.

4. Действие частей первой–3 настоящей статьи распространяется на случай утраты товарами в соответствии со статьей 81 настоящего Кодекса таможенного статуса грузинских товаров и их дальнейшего выпуска в свободное обращение.

5. Для пользования освобождением от уплаты налога на импорт, предусмотренным настоящей статьей, должны быть выполнены условия, предусмотренные этой же статьей. Выполнение указанных условий подтверждается в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии.

6. Размер уплачиваемого налога на импорт в отношении переработанных продуктов, полученных в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, реэкспортированных с таможенной территории Грузии и возвращенных на таможенную территорию Грузии в неизменном состоянии, исчисляется в соответствии с частью 3 статьи 54 настоящего Кодекса. В таком случае днем регистрации реэкспортной декларации считается день выпуска указанных продуктов в свободное обращение.

7. Освобождение от уплаты налога на импорт, предусмотренное настоящей статьей, не применяется в отношении переработанных продуктов, экспортированных из Грузии в соответствии с подпунктом «в» части 4 статьи 117 настоящего Кодекса, если не будет обеспечено, что предусмотренные тем же подпунктом товары или (и) возвращенные товары не будут помещены под процедуру внутренней переработки.

Статья 108. Продукты морского рыболовства и другие морепродукты

1. С учетом подпункта «а» части 4 статьи 36 настоящего Кодекса, при выпуске в свободное обращение от уплаты налога на импорт освобождаются следующие товары:

а) продукты морского рыболовства или другие морепродукты, добытые зарегистрированными в Грузии и плавающими под флагом Грузии судами вне территориальных вод Грузии;

б) продукты, получаемые из продуктов, предусмотренных подпунктом «а» настоящей части, на зарегистрированных в Грузии и плавающих под флагом Грузии перерабатывающих (производственных) судах.

2. Для пользования освобождением от уплаты налога на импорт, предусмотренным частью первой настоящей статьи, должны быть выполнены условия, предусмотренные этой же статьей. Выполнение этих условий подтверждается в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии.

Статья 109. Пункт свободной торговли

1. Пунктом свободной торговли является зона таможенного контроля, в которой может производиться реализация в розницу в личное пользование физическим лицам, оставляющим таможенную территорию Грузии:

а) иностранных товаров без уплаты платежа за импорт и применения защитных мер в торговле;

б) грузинских товаров.

2. Пункты свободной торговли осуществляют свою деятельность на основании разрешения, выданного таможенным органом.

3. В пунктах свободной торговли могут быть реализованы любые товары, кроме товаров, определенных приказом Министра финансов Грузии.

4. Товары, хранящиеся в пунктах свободной торговли, должны оставаться в неизменном состоянии, кроме изменений, вызванных естественным износом или естественными потерями, свойственными товарам при нормальных условиях хранения.

5. Порядок и условия выдачи разрешения на деятельность пункта свободной торговли определяются постановлением Правительства Грузии.

 

Книга VII

Специальные процедуры

Глава XVIII. Общие положения для специальных процедур

Статья 110. Специальные процедуры

Товары могут быть помещены под любые следующие специальные процедуры:

а) транзит;

б) таможенный склад;

в) свободная зона;

г) временный ввоз;

д) использование по целевому назначению;

е) внутренняя переработка;

ж) внешняя переработка.

Статья 111. Авторизация

1. Авторизация, выданная таможенным органом, обязательна при применении процедур: внутренней переработки, внешней переработки, временного ввоза и использования по целевому назначению.

2. Таможенный орган на основании заявления заинтересованного лица может выдать авторизацию с применением обратной силы, если выполнены все следующие условия:

а) подтверждена экономическая необходимость в соответствующей таможенной процедуре;

б) заявление не связано с попыткой ввести таможенный орган в заблуждение;

в) бухгалтерскими записями заинтересованного лица удостоверяется:

в.а) выполнение требований, связанных с соответствующей таможенной процедурой;

в.б) возможность идентификации товаров в соответствующий период, когда это возможно;

в.в) возможность контроля соответствующей процедуры с помощью этих записей;

г) могут осуществляться все необходимые формальности в связи с товарами, в том числе – признание таможенной декларации недействительной, если это необходимо;

д) в течение 3 лет до приема заявления заявителю не выдана авторизация с применением обратной силы;

е) не требуется изучения экономических условий, кроме случая, когда заявитель требует продления операции того же вида и срока ранее выданной авторизации на товары;

ж) заявление, связанное с продлением операции того же вида и срока ранее выданной авторизации на товары, подано в 3-годичный срок после выдачи первичной авторизации.

3. Таможенный орган может с применением обратной силы выдать авторизацию на товары, помещенные под таможенную процедуру, но уже не доступные на момент принятия заявления заинтересованного лица, связанного с выдачей данной авторизации.

4. Если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, авторизация, указанная в части первой настоящей статьи, выдается лицам, удовлетворяющим все следующие условия:

а) они являются лицами, учрежденными на таможенной территории Грузии;

б) они подтверждают возможность осуществления операций надлежащим образом. Считается, что авторизованные экономические операторы, связанные с упрощением таможенных формальностей, удовлетворяют условие, предусмотренное настоящим подпунктом, если операции, подлежащие осуществлению ими, указаны в авторизации, выданной в соответствии с подпунктом «а» части 2 статьи 25 настоящего Кодекса;

в) они предоставляют гарантии, предусмотренные статьей 55 настоящего Кодекса, если помещение товаров под специальную процедуру влечет возникновение таможенного обязательства;

г) в случае применения процедуры временного ввоза или внутренней переработки они в установленном порядке используют товары или организуют их использование, либо осуществляют операцию по переработке товаров, или организуют ее осуществление.

5. Если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, авторизация, указанная в части первой настоящей статьи, выдается, если помимо условий, предусмотренных частью 4 этой же статьи, выполняются также следующие условия:

а) таможенному органу предоставляется возможность осуществлять в любое время таможенный надзор без административных формальностей, не соответствующих экономическим нуждам;

б) выдача авторизации, связанной с процедурой внутренней переработки или внешней переработки, не окажет отрицательного влияния на интересы местных предпринимателей.

6. Считается, что выдача авторизации не окажет отрицательного влияния на интересы местных предпринимателей в случае отсутствия доказательств, удостоверяющих наличие противного обстоятельства, или признания экономических условий выполненными.

7. Случаи, когда для выдачи авторизации необходимо изучение влияния ее выдачи на интересы местных предпринимателей, и соответствующее компетентное ведомство, заключение которого обязательно для выдачи авторизации, определяются постановлением Правительства Грузии.

8. Порядок и условия выдачи авторизации таможенным органом и порядок освобождения от выполнения этих условий определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 112. Учет

1. Если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, владелец авторизации, владелец процедуры (кроме владельца процедуры транзита) или любое лицо, осуществляющее деятельность, связанную с хранением или переработкой товаров, или занятое продажей либо приобретением товаров в свободной зоне, должны вести надлежащий учет по форме, определенной приказом Министра финансов Грузии. Учет подразумевает хранение данных и другой информации, которые предоставляют таможенному органу возможность осуществлять надзор за соответствующей таможенной процедурой, в частности, в связи с идентификацией, таможенным статусом и перемещением товаров, помещенных под указанную процедуру.

2. Считается, что авторизованные экономические операторы, связанные с упрощением таможенных формальностей, выполняют обязательство, предусмотренное частью первой настоящей статьи, если учет, который они ведут, соответствует целям специальной процедуры.

Статья 113. Завершение специальной процедуры

1. С учетом статьи 141 настоящего Кодекса специальная таможенная процедура, кроме процедуры транзита, завершается, если помещенные под эту процедуру товары или переработанный продукт помещены под другую таможенную процедуру или вывезены с таможенной территории Грузии, или уничтожены без образования отходов, или переданы государству в соответствии со статьей 104 настоящего Кодекса.

2. Процедура транзита завершается:

а) если товары и связанные с ними документы были представлены таможенному органу назначения или были представлены в другом месте, определенном таможенным органом;

б) в случае помещения товаров под другую таможенную процедуру;

в) в случае распоряжения товарами в соответствии с главой XV настоящего Кодекса.

3. Таможенный орган завершает процедуру транзита в случае, предусмотренном подпунктом «а» части 2 настоящей статьи, если на основе сравнения сведений о товарах, имеющихся в таможенном пропускном пункте отправления и таможенном пропускном пункте назначения или определенном таможенным органом другом месте, подтверждается, что эта процедура была осуществлена с соблюдением таможенного законодательства Грузии.

4. Если специальная процедура не выполняется в соответствии с установленными условиями, таможенный орган должен принять любые необходимые меры для обеспечения выполнения требований, установленных таможенным законодательством Грузии.

5. Порядок и сроки завершения специальной процедуры определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 114. Передача прав и обязанностей владельца процедуры

1. Права и обязанности владельца процедуры, связанные с товарами, помещенными под специальную процедуру, кроме товаров, помещенных под процедуру транзита, могут быть полностью или частично переданы другим лицам, выполняющим условия, связанные с указанной таможенной процедурой.

2. Порядок передачи прав и обязанностей владельца процедуры другим лицам определяется приказом Министра финансов Грузии.

Статья 115. Перемещение товаров

1. Товары, помещенные под специальную процедуру, перемещаются в порядке, установленном статьей 118 настоящего Кодекса.

2. В случаях, определенных приказом Министра финансов Грузии, товары, помещенные под специальную процедуру, могут перемещаться между разными пунктами на таможенной территории Грузии согласно отличающимся условиям, установленным тем же приказом.

3. Действие части 2 настоящей статьи не распространяется на перемещение товаров, помещенных под процедуру транзита или свободной зоны.

Статья 116. Действия, допустимые в отношении товаров

1. В отношении товаров, помещенных под таможенную процедуру таможенного склада, товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки или под процедуру внешней переработки, до начала операции переработки товаров, а также в отношении товаров, помещенных под процедуру свободной зоны с целью хранения или (и) вывоза, могут осуществляться действия, необходимые для обеспечения хранения товаров или (и) улучшения их товарного вида либо состояния, или действия по подготовке товаров к продаже/транспортировке. (5.04.2023 N2767)

2. Товары должны оставаться в неизменном состоянии, кроме изменений, вызванных естественным износом, естественными потерями, свойственными товарам при нормальных условиях хранения, или действиями, предусмотренными частью первой настоящей статьи.

3. Перечень допустимых действий в отношении товаров, помещенных под процедуру таможенного склада, внутренней переработки, внешней переработки и свободной зоны, определяется приказом Министра финансов Грузии.

4. Правительство Грузии вправе устанавливать случаи, отличающиеся от предусмотренных частью первой настоящей статьи.

Статья 117. Эквивалентные товары

1. Эквивалентными товарами являются товары Грузии, которые могут храниться, использоваться или перерабатываться вместо товаров, помещенных под специальную таможенную процедуру.

2. В случае осуществления процедуры внешней переработки эквивалентными товарами являются иностранные товары, которые могут перерабатываться вместо товаров Грузии, помещенных под процедуру внешней переработки.

3. Эквивалентные товары должны иметь тот же код НТН ВЭД на уровне 11-значного числа, качество и технические характеристики, какими характеризуются товары, которые они замещают, кроме случаев, определенных приказом Министра финансов Грузии. (5.04.2023 N2767).

4. Таможенный орган на основании заявления лица и при условии, что для целей таможенного надзора будет обеспечено надлежащее осуществление процедуры, выдает авторизацию:

а) на использование эквивалентных товаров в процедуре таможенного склада, свободной зоны, использования по целевому назначению, внутренней переработки или внешней переработки;

б) в случаях, определенных приказом Министра финансов Грузии, на использование эквивалентных товаров в процедуре временного ввоза;

в) на вывоз переработанного продукта, полученного из эквивалентных товаров в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, до ввоза замещающих их товаров;

г) на ввоз переработанного продукта, полученного из эквивалентных товаров в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, до вывоза замещающих их товаров.

5. Считается, что авторизованные экономические операторы, связанные с упрощением таможенных формальностей, обеспечивают надлежащее осуществление процедуры, если операции, подлежащие осуществлению ими, в которых используются эквивалентные товары, указаны в авторизации, выданной в соответствии с подпунктом «а» части 2 статьи 25 настоящего Кодекса.

6. Авторизация на использование эквивалентных товаров не может выдаваться:

а) если в процедуре внутренней переработки применяются только действия, допустимые в отношении товаров, предусмотренных статьей 116 настоящего Кодекса;

б) если преференциальное международное соглашение, оформленное Грузией с иностранным государством или группой иностранных государств, предусматривает запрет на возврат налога на импорт или на освобождение от него в отношении товаров, не имеющих статуса происхождения из Грузии, используемых для производства переработанного продукта, полученного в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки, на которые в соответствии с указанным соглашением выдается или выписывается сертификат происхождения товаров;

в) если это вызовет неоправданные льготы в отношении налога на импорт или установлено законодательством Грузии.

7. Порядок и условия использования эквивалентных товаров в случае, предусмотренном частью 4 настоящей статьи, а также случаи неиспользования эквивалентных товаров определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава XIX. Процедура транзита

Статья 118. Применение процедуры транзита

1. Процедура транзита предоставляет возможность перемещения иностранных товаров между двумя пунктами на таможенной территории Грузии. Применение процедуры транзита не вызывает:

а) возникновения обязательства по уплате платежа за импорт;

б) применения в отношении товаров защитных мер в торговле, если не запрещается ввоз указанных товаров на таможенную территорию Грузии или их вывоз с таможенной территории Грузии.

2. В случаях, определенных приказом Министра финансов Грузии, грузинские товары должны быть помещены под процедуру транзита.

3. Перемещение, предусмотренное частью первой настоящей статьи, может осуществляться:

а) в соответствии с процедурой транзита;

б) в соответствии с Женевской Таможенной конвенцией о международных перевозках товаров в рамках карнета TIR (Конвенция TIR) от 14 ноября 1975 года, если перевозки начинаются или выполняются вне таможенной территории Грузии;

в) в соответствии с Брюссельской Таможенной конвенцией о карнете ATA для временного допуска товаров (Конвенция ATA) от 6 декабря 1961 года и Стамбульской конвенцией о временном допуске от 26 июня 1990 года;

г) если перевозки согласно соответствующим актам Всемирного почтового союза являются почтовыми перевозками.

4. Товары, перемещаемые в соответствии с процедурой транзита, должны оставаться в неизменном состоянии, кроме изменений, вызванных естественным износом, транспортировкой или естественными потерями, свойственными товарам при нормальных условиях хранения.

Статья 119. Уполномоченный получатель товаров

В случаях, определенных приказом Министра финансов Грузии, таможенный орган может предоставлять заинтересованному лицу на основании его заявления право на получение в месте, предварительно согласованном с таможенным органом, товаров, перемещаемых в соответствии с Женевской Таможенной конвенцией о международных перевозках товаров в рамках карнета TIR (Конвенция TIR) от 14 ноября 1975 года, если перевозка указанных товаров осуществляется в соответствии с подпунктом «г» статьи первой той же Конвенции. В случае получения данного права заинтересованное лицо становится уполномоченным получателем груза.

Статья 120. Обязательства владельца процедуры транзита, перевозчика и получателя товаров

1. Владелец процедуры транзита обязан:

а) представить таможенному органу назначения товары и их сопроводительные документы в установленный срок и в неизменном состоянии или представить их в другом месте, определенном таможенным органом, без повреждения средств (знаков) идентификации;

б) если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, предоставить таможенному органу гарантии, обязательство по предоставлению которых может возникнуть в связи с перевозимыми товарами;

в) выполнить связанные с процедурой транзита другие обязательства, предусмотренные законодательством Грузии.

2. Обязательство владельца процедуры транзита считается выполненным и процедура транзита завершенной, если помещенные под эту процедуру товары и связанные с ними документы были представлены в порядке, установленном таможенным законодательством Грузии, таможенному органу назначения или в другом месте, определенном таможенным органом.

3. Перевозчики и получатели товаров, которым известно, что товары перемещаются на транзитной территории Грузии на основании процедуры транзита, обязаны представить таможенному органу товары и их сопроводительные документы в установленный срок и в неизменном состоянии или представить их в другом, определенном таможенным органом месте без повреждения средств (знаков) идентификации.

Статья 121. Процедура упрощенного транзита

1. Таможенный орган может предоставить заинтересованному лицу на основании его заявления право на помещение товаров под процедуру транзита в упрощенном порядке и на упрощенное завершение процедуры транзита, в частности:

а) присвоить заинтересованному лицу статус уполномоченного отправителя груза, что дает ему возможность поместить товары под процедуру транзита без их предъявления таможенному органу;

б) присвоить заинтересованному лицу статус уполномоченного получателя груза, что дает ему возможность получить товары, помещенные под процедуру транзита, в предварительно согласованном с таможенным органом месте для завершения процедуры транзита в соответствии с частью 2 статьи 120 настоящего Кодекса;

в) предоставить заинтересованному лицу право на применение специальных средств таможенной идентификации, если таможенное законодательство Грузии требует маркировки товаров, помещенных под процедуру транзита, с применением средств таможенной идентификации;

г) предоставить заинтересованному лицу возможность поместить товары под процедуру транзита на основании упрощенной таможенной декларации;

д) предоставить заинтересованному лицу возможность представить вместо таможенной декларации электронный документ транспортировки, если он содержит сведения, необходимые для заполнения таможенной декларации, и эти сведения доступны таможенному органу отправления и таможенному органу назначения для обеспечения ими осуществления таможенного надзора в отношении товаров и завершения процедуры транзита.

2. Правила помещения товаров под процедуру транзита и завершения этой процедуры, а также порядок и условия пользования упрощенной процедурой транзита определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава XX. Процедура таможенного склада

Статья 122. Применение процедуры таможенного склада

1. Процедура таможенного склада предоставляет возможность складирования иностранных товаров на таможенных складах, складах таможенного органа или в других местах хранения, что не вызывает:

а) возникновения обязательства по уплате платежа за импорт;

б) применения в отношении товаров защитных мер в торговле, если не запрещается ввоз указанных товаров на таможенную территорию Грузии или их вывоз с таможенной территории Грузии.

2. Товары, поврежденные или испорченные в результате действия непреодолимой силы на таможенных складах, складах таможенного органа или в других местах хранения, помещаются под таможенную процедуру в порядке, в каком были бы помещены товары, находящиеся в указанном состоянии.

3. В порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии, грузинские товары могут быть помещены под процедуру таможенного склада в случае, предусмотренном законодательством Грузии, или с целью возврата уплаченной суммы налога на импорт в отношении указанных товаров.

Статья 123. Срок процедуры таможенного склада

1. Срок хранения товаров, помещенных под процедуру таможенного склада, не должен превышать 2 лет. Продление этого срока декларантом не ограничено при условии, что каждый продленный срок не должен превышать 2 лет.

2. В особых случаях таможенный орган может установить срок завершения процедуры таможенного склада в отношении товаров, длительное складирование которых с учетом их вида и характеристик может представлять опасность для здоровья человека или животных, растений или окружающей среды.

Статья 124. Таможенный склад, склад таможенного органа и другое место хранения товаров

1. На таможенных складах допускается:

а) хранение товаров, помещенных под процедуру таможенного склада;

б) временное хранение товаров;

в) временное хранение товаров или (и) транспортных средств, находящихся под таможенным контролем.

2. Допускается передача права собственности на товары, хранящиеся в таможенных складах.

3. На складах таможенного органа помимо товаров, помещенных под процедуру таможенного склада, могут размещаться также другие товары, подлежащие таможенному надзору.

4. Другие места хранения товаров, помещенных под процедуру таможенного склада, и случаи их хранения определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 125. Разрешение на деятельность таможенного склада

1. Деятельность таможенного склада осуществляется на основании разрешения, выданного таможенным органом, кроме случая, когда таможенный орган сам осуществляет деятельность таможенного склада.

2. Разрешение на деятельность таможенного склада выдается лицам, учрежденным в Грузии. Запрещается передача этого разрешения другим лицам.

3. Условия, подлежащие удовлетворению для получения разрешения на деятельность таможенного склада, определяются в соответствии с Законом Грузии «О лицензиях и разрешениях».

4. Соискатель разрешения для получения разрешения на деятельность таможенного склада должен предоставить таможенному органу гарантию, размер которой определяется приказом Министра финансов Грузии.

5. Порядок и условия выдачи разрешения на деятельность таможенного склада определяются постановлением Правительства Грузии.

Статья 126. Размещение на таможенном складе товаров без помещения под процедуру таможенного склада

1. Руководствуясь экономическими интересами, с согласия таможенного органа, если это не окажет отрицательного влияния на осуществление таможенного надзора, допускается:

а) хранение грузинских товаров на таможенных складах;

б) переработка товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки или процедуру использования по целевому назначению, на таможенных складах с соблюдением условий, определенных указанными процедурами, и специальных норм таможенного законодательства Грузии для соответствующих случаев.

2. В случаях, предусмотренных частью первой настоящей статьи, товары не считаются помещенными под процедуру таможенного склада.

Статья 127. Обязательства владельца таможенного склада и владельца процедуры таможенного склада

1. Владелец таможенного склада и владелец процедуры таможенного склада обязаны:

а) не допускать вывод товаров, размещенных на таможенных складах, из-под таможенного надзора без согласования с таможенным органом;

б) выполнять требования, вытекающие из складирования товаров, помещенных под процедуру таможенного склада.

2. Владелец процедуры таможенного склада обязан выполнять требования, связанные с помещением товаров под процедуру таможенного склада.

3. Владелец таможенного склада обязан соблюдать разрешительные условия, предусмотренные разрешением на деятельность таможенного склада.

 

Глава XXI. Процедура свободной зоны

Статья 128. Суть свободной зоны

Свободная зона предоставляет возможность использования ее территории для осуществления разрешенной деятельности, предусмотренной статьей 132 настоящего Кодекса. В свободной зоне:

а) ввоз иностранных товаров для уплаты платежа за импорт и применения защитных мер в торговле не считается помещением товаров под процедуру выпуска в свободное обращение – и соответственно платеж за импорт указанных товаров не взимается;

б) при размещении грузинских товаров применяются нормы таможенного законодательства Грузии, предусмотренные при помещении аналогичных товаров под процедуру экспорта (в том числе – грузинским товарам присваивается статус иностранных товаров).

Статья 129. Создание свободной зоны

1. Свободной зоной является специально выделенная часть таможенной территории Грузии.

2. Решение о создании свободной зоны на основании подачи заявления заинтересованного лица и предоставления им соответствующих гарантий принимает Правительство Грузии.

3. Строительство любых зданий и сооружений или конструкций в свободной зоне должно быть предварительно согласовано с таможенным органом.

4. Свободная зона должна быть ограждена специальной оградой, и должны быть определены вход в свободную зону или (и) выход из нее.

5. Условия создания свободной зоны, размер гарантий, предоставляемых для ее создания, правила функционирования свободной зоны, хранения в ней товаров и осуществления таможенного контроля определяются постановлением Правительства Грузии.

Статья 130. Срок процедуры свободной зоны

1. Товары могут быть помещены под процедуру свободной зоны бессрочно.

2. В особых случаях таможенный орган может установить срок завершения процедуры свободной зоны в отношении товаров, длительное складирование которых, исходя из их вида и природы, может представлять опасность для здоровья человека или животных, растений и окружающей среды.

Статья 131. Осуществление таможенного контроля в свободной зоне

1. Входы в свободную зону и выходы из свободной зоны, периметр свободной зоны контролируются таможенным органом.

2. Таможенный орган правомочен:

а) осуществлять контроль за входом (въездом) лиц, товаров или (и) транспортных средств в свободную зону/их выходом (выездом) из свободной зоны;

б) запрещать вход (въезд) в свободную зону и осуществление в ней деятельности лицам, которые не могут обеспечить надлежащее выполнение требований, установленных таможенным законодательством Грузии;

в) требовать копии документов на товары, находящиеся в свободной зоне;

г) в случае необходимости осматривать товары, хранящиеся в свободной зоне.

Статья 132. Разрешенная деятельность в свободной зоне

1. Допускается ввоз, хранение, переработка, поставка или (и) обслуживание в свободной зоне любых товаров, а также вывоз из свободной зоны любых товаров, если настоящей статьей не предусмотрено иное.

2. В свободной зоне запрещается:

а) производство оружия и боеприпасов, торговля оружием и боеприпасами;

б) производство ядерных и радиоактивных веществ, торговля ядерными и радиоактивными веществами;

в) ввоз, хранение, производство или (и) реализация наркотических средств и психотропных веществ;

г) ввоз (кроме случая, предусмотренного частью 3 настоящей статьи), хранение, производство или (и) реализация табачных изделий или (и) табачного сырья.

3. Допускается ввоз в свободную зону товаров, предусмотренных подпунктом «г» части 2 настоящей статьи, для пользования ими на месте. Их ввоз не считается экспортом товаров.

4. На разрешенную деятельность в свободной зоне постановлением Правительства Грузии могут быть установлены ограничения или запреты.

Статья 133. Предъявление и декларирование товаров в свободной зоне

1. На товары, подлежащие ввозу в свободную зону, таможенному органу подается только упрощенная таможенная декларация, если настоящим Кодексом не предусмотрено иное.

2. Товары, ввозимые в свободную зону, подлежат предъявлению таможенному органу и осуществлению таможенных формальностей:

а) если они были помещены под другую таможенную процедуру, которая завершилась ввозом товаров в свободную зону. При этом предъявление товаров таможенному органу не является обязательным, если таможенное законодательство Грузии, регулирующее данную таможенную процедуру, предусматривает освобождение от обязательства по предъявлению товаров таможенному органу;

б) если они были ввезены в свободную зону на основании решения о возврате суммы платежа за импорт или об освобождении от его уплаты;

в) если в отношении них применяются мероприятия, предусмотренные для помещения подобных товаров под процедуру экспорта.

Статья 134. Условия вывоза товаров из свободной зоны и таможенный статус товаров, вывезенных из свободной зоны

1. Если законодательством Грузии не предусмотрено иное, товары, вывозимые из свободной зоны:

а) могут быть вывезены с таможенной территории Грузии с применением процедуры экспорта, или может быть осуществлен их реэкспорт;

б) могут быть вывезены в другое место на таможенной территории Грузии.

2. На товары, вывезенные из зоны свободной зоны в другое место на таможенной территории Грузии, распространяется действие статей 70–78 настоящего Кодекса.

Статья 135. Таможенный статус товаров

1. В случае ввоза товаров из свободной зоны в другое место на таможенной территории Грузии они считаются иностранными товарами до подтверждения их статуса как грузинских товаров.

2. В случае вывоза товаров из свободной зоны за пределы таможенной территории Грузии, для целей осуществления предусмотренных законодательством Грузии мероприятий по экспорту товаров эти товары считаются грузинскими товарами, если не подтвердится отсутствие у них статуса грузинских товаров.

Статья 136. Прекращение деятельности свободной зоны

Деятельность свободной зоны прекращается:

а) с истечением срока указанной деятельности;

б) на основании заявления владельца свободной зоны;

в) по решению суда на основании ходатайства Правительства Грузии, если свободная зона более не соответствует требованиям, установленным законодательством Грузии, или эти требования не выполняются.

 

Глава XXII. Процедура временного ввоза

Статья 137. Применение процедуры временного ввоза

1. Иностранные товары с применением процедуры временного ввоза при условии осуществления реэкспорта могут быть ввезены на таможенную территорию Грузии с целью их использования, что не влечет применения к товарам защитных мер в торговле, если ввоз указанных товаров на таможенную территорию Грузии или их вывоз с таможенной территории Грузии не запрещается.

2. При временном ввозе товары полностью или частично освобождаются от налога на импорт.

3. Перечень товаров, полностью освобожденных от налога на импорт, а также перечень товаров, временный ввоз которых запрещается, определяются приказом Министра финансов Грузии.

4. Под процедуру временного ввоза с частичным освобождением от налога на импорт могут быть помещены только иностранные товары, не включенные в перечень товаров, полностью освобожденных от налога на импорт.

5. Товары, подлежащие помещению под процедуру временного ввоза, должны оставаться в собственности лица, учрежденного вне таможенной территории Грузии.

6. Если таможенным законодательством Грузии не предусмотрено иное, владелец процедуры временного ввоза должен быть лицом, учрежденным вне таможенной территории Грузии.

Статья 138. Условия применения процедуры временного ввоза

Для помещения товаров под процедуру временного ввоза необходимо соблюдение следующих условий:

а) наличие возможности надежной идентификации товаров, кроме случая, когда:

а.а) невозможность идентификации товаров с учетом их характеристик и цели использования не влечет нарушения условий данной процедуры;

а.б) в случае, предусмотренном статьей 117 настоящего Кодекса, допускается проверка выполнения условий, связанных с эквивалентными товарами;

б) предоставление гарантии, кроме случая, определенного приказом Министра финансов Грузии;

в) обратный вывоз ранее временно ввезенных товаров в неизменном состоянии, кроме изменений, вызванных эксплуатацией, транспортировкой или естественными потерями, свойственными товарам при нормальных условиях хранения;

г) выполнение требований, установленных таможенным законодательством Грузии для полного или частичного освобождения от налога на импорт в отношении товаров.

Статья 139. Сроки временного ввоза товаров

1. Декларант определяет срок, в течение которого товары, помещенные под процедуру временного ввоза, должны быть помещены под другую таможенную процедуру или должен быть осуществлен их реэкспорт.

2. Если настоящим Кодексом не предусмотрено иное, владелец одной авторизации может поместить товары под процедуру временного ввоза не более чем на 3 года. Если владелец одной авторизации завершает процедуру временного ввоза помещением товаров под другую специальную процедуру и затем эти товары вновь помещаются под процедуру временного ввоза, суммарный срок помещения товаров под процедуру временного ввоза не должен превышать 3 лет.

3. В особых случаях таможенный орган правомочен на основании мотивированного заявления владельца авторизации увеличить срок, определенный декларантом в соответствии с частью первой настоящей статьи, или (и) 3-летний срок, установленный частью 2 настоящей статьи.

4. Общий срок помещения товаров под процедуру временного ввоза не должен превышать 10 лет, кроме случая, определенного приказом Министра финансов Грузии.

Статья 140. Размер налога на импорт в отношении временно ввезенных товаров с частичным освобождением

1. Временно ввезенные товары с частичным освобождением от налога на импорт за каждый полный и неполный календарный месяц нахождения на таможенной территории Грузии со дня регистрации таможенной декларации облагаются налогом на импорт в размере 3 процентов суммы налога, взимаемой при выпуске указанных товаров в свободное обращение в день регистрации таможенной декларации о временном ввозе. Указанная сумма уплачивается не позднее 15 числа месяца, следующего за каждым месяцем нахождения товаров на таможенной территории Грузии, а последняя уплата должна быть произведена в день завершения процедуры временного ввоза. Декларант вправе уплатить всю причитающуюся к уплате сумму единовременно в срок, установленный настоящей частью.

2. Суммарный размер уплачиваемых сумм, предусмотренных частью первой настоящей статьи (без пени), не должен превышать сумму налога на импорт, взимаемую при выпуске соответствующих товаров в свободное обращение в день регистрации таможенной декларации о временном ввозе.

 

Глава XXIII. Процедура использования по целевому назначению

Статья 141. Применение процедуры использования по целевому назначению

1. В процедуре использования по целевому назначению товары с учетом их специального использования могут быть выпущены в свободное обращение при условии освобождения от платежа за импорт.

2. Если товары находятся на этапе производства, обеспечивающем лишь возможность их конечного потребления, таможенный орган может указать в авторизации условия, в случае удовлетворения которых считается, что товары были использованы по целевому назначению, для чего они освобождаются от платежа за импорт.

3. В случае возможности многократного использования товаров, ввезенных по целевому назначению, и если таможенный орган с целью предотвращения нарушения законодательства Грузии сочтет необходимым продление таможенного надзора в отношении указанных товаров, таможенный надзор должен быть продлен не более чем на 3 года со дня первичного использования товаров по целевому назначению. Перечень товаров, в отношении которых не осуществляется таможенный надзор по истечении срока, установленного настоящей частью, определяется приказом Министра финансов Грузии.

4. Не допускаются без согласия таможенного органа отчуждение, залог, предоставление другому лицу в безвозмездное временное пользование (ссуда) или передача в пользование либо иное использование подлежащих таможенному надзору товаров, ввезенных по целевому назначению.

5. В случае повреждения или уничтожения подлежащих таможенному надзору товаров, ввезенных по целевому назначению, владелец товаров обязан незамедлительно уведомить об этом соответствующий таможенный орган и представить ему достоверные, удостоверенные уполномоченным лицом доказательства повреждения или уничтожения товаров. В другом случае товары считаются товарами, находящимися в незаконном распоряжении.

6. Таможенный надзор осуществляется:

а) в случае выполнения условия использования товаров по целевому назначению;

б) в случае декларирования товаров в процедуре экспорта;

в) в случае использования товаров с согласия таможенного органа с другой целью и уплаты соответствующей суммы платежа за импорт;

г) в случае осуществления распоряжения товарами в соответствии с главой XV настоящего Кодекса.

7. В случае отчуждения товаров, ввезенных по целевому назначению, лицу, использующему их по целевому назначению, предусматривавшему при помещении товаров под процедуру выпуска в свободное обращение применение льгот по платежу за импорт, на эти товары вновь будут распространяться указанные льготы, и они, получив новое целевое назначение, остаются под таможенным надзором.

8. В случае необходимости в процедуре использования по целевому назначению применяется норма выхода, предусмотренная статьей 143 настоящего Кодекса.

9. Отходы или (и) лом, полученные в результате использования или обработки товаров, ввезенных по целевому назначению, с учетом их целевого назначения и естественных потерь считаются товарами, подлежащими использованию с той же целью.

10. Отходы или (и) лом, полученные в результате уничтожения товаров, ввезенных по целевому назначению, считаются товарами, помещенными под процедуру таможенного склада.

11. Правила и условия помещения товаров под процедуру использования по целевому назначению и завершения указанной процедуры определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава XXIV. Процедура внутренней переработки

Статья 142. Применение процедуры внутренней переработки

1. С учетом статьи 117 настоящего Кодекса, с применением в отношении иностранных товаров процедуры внутренней переработки может применяться одна или несколько операций, что не влечет:

а) возникновения обязательства по уплате платежа за импорт;

б) применения в отношении товаров защитных мер в торговле, если ввоз этих товаров на таможенную территорию Грузии или их вывоз с таможенной территории Грузии не запрещается.

2. За исключением ремонта товаров и уничтожения товаров, в других случаях процедура внутренней переработки применяется при наличии возможности идентификации товаров, помещенных под эту процедуру (кроме товаров, предусмотренных подпунктом «э.д» части первой статьи 6 настоящего Кодекса), в переработанном продукте. В случае, предусмотренном статьей 117 настоящего Кодекса, необходимо наличие возможности проверки выполнения условий, связанных с использованными эквивалентными товарами.

3. За исключением случаев, предусмотренных частями первой и 2 настоящей статьи, процедура внутренней переработки может применяться также:

а) для осуществления операции по установлению соответствия товаров техническим требованиям с целью их выпуска в свободное обращение;

б) в отношении товаров, в отношении которых должны быть осуществлены действия, предусмотренные статьей 116 настоящего Кодекса.

Статья 143. Норма выхода

1. Если законодательством Грузии не установлена стандартная норма выхода, при применении процедуры внутренней переработки декларант согласовывает норму выхода или среднюю норму выхода или, в случае необходимости, метод ее расчета с таможенным органом.

2. При согласовании нормы выхода таможенный орган может потребовать представления заключения уполномоченного лица.

3. Норма выхода или средняя норма выхода должна определяться на основании фактических обстоятельств, при которых осуществляется или будет осуществляться процесс переработки. В случае необходимости эта норма может быть изменена в соответствии со статьей 19 настоящего Кодекса.

Статья 144. Идентификация товаров, подлежащих помещению под процедуру внутренней переработки

1. Для идентификации товаров, подлежащих помещению под процедуру внутренней переработки, применяются следующие способы:

а) маркировка товаров с помощью штампа или цифровая либо иная маркировка;

б) детальное описание, фотосъемка или масштабное изображение товаров;

в) исследование и анализ проб или (и) образцов товаров с целью дальнейшего сравнения их результатов;

г) маркировка товаров с помощью нанесения на них производителем серийных номеров или иная маркировка;

д) документ, удостоверяющий осуществление операций по переработке товаров, помещенных под процедуру внутренней переработки;

е) другие средства идентификации, предусматривающие использование современных технологий.

2. Таможенный орган вправе избрать одно или несколько приемлемых для него средств идентификации, предусмотренных частью первой настоящей статьи.

3. По требованию владельца авторизации процедуры внутренней переработки и с согласия таможенного органа идентификация товаров может быть обеспечена на основе сбора представленных детальных сведений о сырье, материалах и комплектующих частях, использованных в операции по переработке товаров, а также о технологии производства переработанного продукта.

Статья 145. Условия применения процедуры внутренней переработки

Для применения процедуры внутренней переработки необходимо соблюдение следующих условий:

а) невозможность восстановления переработанного продукта до первоначального состояния экономически выгодным способом;

б) представление декларантом обоснованных сведений:

б.а) о лицах, непосредственно осуществляющих операцию по переработке товаров;

б.б) об описании, качестве и количестве товаров, подлежащих помещению под процедуру внутренней переработки, переработанного продукта, остатков и отходов;

б.в) об операциях по переработке товаров, сроках и способах их осуществления;

б.г) о средстве идентификации непереработанных товаров в переработанном продукте;

в) согласование нормы выхода с таможенным органом;

г) предоставление декларантом соответствующих гарантий по обеспечению уплаты платежа за импорт на товары, подлежащие помещению под процедуру внутренней переработки, кроме случая, определенного Министром финансов Грузии.

Статья 146. Срок процедуры внутренней переработки

1. Таможенный орган определяет срок, в течение которого должна завершиться процедура внутренней переработки. Этот срок определяется с учетом продолжительности процедуры внутренней переработки и времени, необходимого для ее завершения.

2. Исчисление срока переработки товаров начинается со дня помещения товаров под процедуру внутренней переработки, а при помещении под эту процедуру товаров в виде отдельных товарных партий – со дня помещения первой партии товаров под указанную процедуру.

3. Предварительно определенный срок может быть продлен на основании мотивированного заявления декларанта.

4. В случае осуществления предварительного экспорта продукта, переработанного в соответствии с подпунктом «в» части 4 статьи 117 настоящего Кодекса, таможенный орган должен определить срок, в течение которого должно быть осуществлено декларирование иностранных товаров в процедуре внутренней переработки. Этот срок должен составлять не более 6 месяцев. При определении указанного срока учитывается время, необходимое для закупки иностранных товаров и их транспортировки на таможенную территорию Грузии. Исчисление указанного срока начинается со дня регистрации таможенной декларации на экспорт, связанной с вывозом переработанных продуктов, полученных из соответствующих эквивалентных товаров, с таможенной территории Грузии.

5. Таможенный орган может на основании заявления владельца авторизации процедуры внутренней переработки продлить срок, определенный в соответствии с частью 4 настоящей статьи, не более чем на 12 месяцев, если это заявление подано до истечения указанного срока.

6. Приказом Министра финансов Грузии могут быть установлены конкретные сроки для осуществления действий, связанных с переработкой товаров, или для переработки отдельных товаров.

Статья 147. Переработка товаров вне таможенной территории Грузии

Товары, помещенные под процедуру внутренней переработки, переработанные продукты или (и) их комплектующие части по согласованию с таможенным органом, при условии возврата до истечения срока, определенного в соответствии с частями первой, 2 и 3 статьи 146 настоящего Кодекса, могут быть временно вывезены за пределы таможенной территории Грузии для переработки. В таком случае в отношении вывозимых товаров действуют правила и условия, установленные для процедуры внешней переработки.

 

Глава XXV. Процедура внешней переработки

 Статья 148. Применение процедуры внешней переработки

1. В отношении грузинских товаров, временно вывезенных за пределы таможенной территории Грузии с применением процедуры внешней переработки, могут применяться одна или несколько операций по переработке. Переработанный продукт при ввозе на таможенную территорию Грузии может быть помещен в свободное обращение с полным или частичным освобождением от налога на импорт владельцем авторизации процедуры внешней переработки или лицом, учрежденным в Грузии, при наличии соответствующего согласия владельца авторизации процедуры внешней переработки и выполнении всех условий применения процедуры внешней переработки.

2. При вывозе грузинских товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, осуществляются таможенные формальности, предусмотренные для вывоза грузинских товаров с таможенной территории Грузии, а при ввозе переработанного продукта на таможенную территорию Грузии – таможенные формальности, предусмотренные для ввоза товаров на таможенную территорию Грузии.

3. Для целей настоящей главы в связи с нормой выхода применяется статья 143 настоящего Кодекса, а для идентификации товаров, подлежащих помещению под процедуру внешней переработки, – статья 144 настоящего Кодекса.

Статья 149. Ограничения, связанные с применением процедуры внешней переработки

1. Процедура внешней переработки не может применяться в отношении грузинских товаров:

а) если их вывоз повлечет возврат или зачет уплаченной суммы налога на импорт в отношении указанных товаров;

б) если до их вывоза они были выпущены в свободное обращение в процедуре использования по целевому назначению при условии освобождения от налога на импорт и действует условие применения этой льготы, кроме случая вывоза указанных товаров с целью ремонта.

2. Исключения из ограничений, установленных частью первой настоящей статьи, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 150. Условия применения процедуры внешней переработки

Для применения процедуры внешней переработки необходимо соблюдение следующих условий:

а) возможность идентификации в переработанном продукте товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, кроме:

а.а) товаров, предусмотренных подпунктом «э.д» части первой статьи 6 настоящего Кодекса;

а.б) случая замены переработанного продукта товарами, предусмотренными статьей 153 настоящего Кодекса;

а.в) случая, предусмотренного статьей 117 настоящего Кодекса, при наличии возможности проверки выполнения условий, связанных с используемыми эквивалентными товарами;

б) невозможность восстановления переработанного продукта до первоначального состояния экономически выгодным способом;

в) представление декларантом обоснованных сведений:

в.а) о лицах, непосредственно осуществляющих операцию по переработке товаров;

в.б) об описании, качестве и количестве товаров, подлежащих помещению под процедуру внешней переработки, переработанного продукта, остатков и отходов;

в.в) об операциях по переработке товаров, сроках и способах их осуществления;

в.г) о средстве идентификации непереработанных товаров в переработанном продукте;

г) согласование нормы выхода с таможенным органом.

Статья 151. Срок процедуры внешней переработки

1. Таможенный орган определяет срок, в течение которого должен быть осуществлен ввоз переработанного продукта на таможенную территорию Грузии или его отчуждение в соответствии с частью 4 статьи 158 настоящего Кодекса. Этот срок определяется с учетом продолжительности процедуры внешней переработки и времени, необходимого для ее завершения.

2. Исчисление срока переработки товаров начинается со дня помещения товаров под процедуру внешней переработки, а при помещении под эту процедуру товаров в виде отдельных товарных партий – со дня помещения первой партии товаров под указанную процедуру.

3. Срок, определенный в соответствии с частью первой настоящей статьи, может быть продлен на основании мотивированного заявления декларанта.

4. Приказом Министра финансов Грузии могут быть установлены конкретные сроки для осуществления действий, связанных с переработкой товаров, или для переработки отдельных товаров.

Статья 152. Безвозмездный ремонт товаров, помещенных под процедуру внешней переработки

1. В случае подтверждения декларантом безвозмездной переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, исходя из договорных или гарантийных обязательств либо ввиду производственного дефекта, переработанный продукт при ввозе на таможенную территорию Грузии подлежит выпуску в свободное обращение с полным освобождением от налога на импорт.

2. Льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, не распространяется на ввоз переработанного продукта на таможенную территорию Грузии, если до помещения товаров под процедуру внешней переработки производственный дефект был учтен при его первичном выпуске в свободное обращение.

Статья 153. Система стандартного обмена

1. Система стандартного обмена предоставляет возможность замены переработанного продукта, получаемого в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, иностранными товарами (далее – замещающие товары) в соответствии с частями 2–6 настоящей статьи.

2. Таможенный орган на основании мотивированного заявления декларанта принимает решение об использовании системы стандартного обмена в связи с ремонтом товаров с дефектом. (5.04.2023 N2767).

3. Замещающие товары должны иметь тот же код НТН ВЭД на уровне 11-значного числа, качество и технические характеристики, какими характеризуются товары с дефектом, подлежащие ремонту. (5.04.2023 N2767).

4. Если товары с дефектом были использованы до их вывоза с таможенной территории Грузии, замещающие (вторичные) товары также подлежат использованию.

5. Таможенный орган может допустить исключение из требования, установленного частью 4 настоящей статьи, если замещающие товары ввиду их производственного дефекта, исходя из договорных или гарантийных обязательств, были поставлены безвозмездно.

6. Положения настоящей главы, связанные с переработанным продуктом, полученным в результате переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, распространяются также на замещающие товары.

Статья 154. Предварительный ввоз замещающих товаров

1. Таможенный орган вправе предоставить заинтересованному лицу на основании его заявления право на ввоз в соответствии с установленными условиями замещающих товаров до вывоза товаров с дефектом. В таком случае заявитель должен предоставить гарантию в соответствующем размере.

2. Товары с дефектом подлежат вывозу с таможенной территории Грузии в 2-месячный срок. Исчисление указанного срока начинается со дня регистрации таможенной декларации о выпуске замещающих товаров в свободное обращение.

3. В особых случаях, когда невозможно вывезти товары с дефектом в срок, установленный частью 2 настоящей статьи, таможенный орган правомочен на основании мотивированного заявления владельца авторизации процедуры внешней переработки обеспечить разумное продление указанного срока.

 

Книга VIII

Вывоз товаров с таможенной территории Грузии

Глава XXVI. Таможенные формальности, связанные с вывозом товаров

Статья 155. Мероприятия, подлежащие осуществлению до вывоза товаров

1. На товары, подлежащие вывозу с таможенной территории Грузии, таможенному органу должна быть подана общая декларация о вывозе товаров. Общая декларация подается до вывоза товаров с таможенной территории Грузии.

2. Общему декларированию не подлежат:

а) товары, перемещаемые через таможенную границу Грузии по трубопроводам или линиям электропередачи;

б) морские транспортные средства, без остановки проходящие по территориальным водам Грузии, или воздушные транспортные средства, без остановки пролетающие через воздушное пространство Грузии, и на товары, перевозимые указанными транспортными средствами;

в) товары, подлежащие вывозу с таможенной территории Грузии, на которые подана таможенная декларация;

г) товары, на которые подана реэкспортная декларация;

д) товары, определенные приказом Министра финансов Грузии.

3. Срок анализа рисков на основании общей декларации о вывозе товаров или сообщения, предусмотренного частью 6 настоящей статьи, с целью обеспечения защищенности и безопасности в таможенных пропускных пунктах определяется приказом Министра финансов Грузии. На основании результатов анализа рисков должны быть приняты соответствующие меры.

4. Общую декларацию о вывозе товаров должен представлять перевозчик. Независимо от обязательства перевозчика общую декларацию о вывозе товаров могут представлять экспортер, отправитель груза или иное лицо, по поручению которого действует перевозчик, или любое другое лицо, могущее предъявлять либо предъявившие указанные товары на таможенном пропускном пункте.

5. Таможенный орган может допустить использование торговой, портовой или транспортной информационной системы для заполнения общей декларации о вывозе товаров, если эта система содержит сведения, необходимые для заполнения данной декларации, и эти сведения доступны в период, установленный для подачи указанной декларации.

6. Таможенный орган может допустить представление сообщения вместо общей декларации о вывозе товаров и, соответственно, доступ к соответствующим сведениям, связанным с общим декларированием, в компьютерной системе лица, осуществляющего общее декларирование.

7. Порядок и сроки подачи общей декларации о вывозе товаров таможенному органу и случаи непредставления общей декларации о вывозе товаров определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 156. Внесение изменения в общую декларацию о вывозе товаров или признание ее недействительной

1. Таможенный орган может предоставить декларанту на основании его заявления право вносить изменение в представленную им общую декларацию о вывозе товаров.

2. Внесение изменения в общую декларацию о вывозе товаров не допускается:

а) в случае уведомления таможенным органом лица, представившего общую декларацию о вывозе товаров, о намерении осуществить проверку товаров, декларированных в этой декларации;

б) в случае установления таможенным органом неточности или неполноты декларированных сведений;

в) в случае выпуска товаров таможенным органом.

3. Если товары, декларированные в общей декларации о вывозе товаров, не были вывезены с таможенной территории Грузии, таможенный орган должен признать эту декларацию недействительной:

а) по представлении декларантом соответствующего заявления;

б) по истечении 150 дней после подачи указанной декларации.

4. Правила внесения изменений в общую декларацию о вывозе товаров и признания ее недействительной определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 157. Мероприятия, подлежащие осуществлению при вывозе товаров

1. Товары, вывозимые с таможенной территории Грузии, подлежат таможенному надзору и могут подчиняться процедурам таможенного контроля. В случае необходимости таможенный орган может определить маршрут, по которому должны перемещаться вывозимые товары, и срок, в течение которого эти товары подлежат вывозу.

2. Товары, подлежащие вывозу с таможенной территории Грузии, должны быть предъявлены таможенному органу:

а) лицами, вывозящими товары с таможенной территории Грузии;

б) лицами, действующими от имени или по поручению лиц, вывозящих товары с таможенной территории Грузии;

в) лицами, которые до вывоза товаров с таможенной территории Грузии взяли на себя ответственность по их перевозке.

3. В отношении товаров, вывозимых с таможенной территории Грузии, в случаях, предусмотренных законодательством Грузии:

а) осуществляется возврат или зачет суммы налога на импорт;

б) осуществляются таможенные формальности, связанные с уплатой других платежей, предусмотренных законодательством Грузии;

в) применяются ограничения и запреты, которые вместе с остальными ограничениями и запретами основаны на необходимости: соблюдения общественной безопасности, защиты национальных интересов и общественной нравственности; охраны здоровья человека или животных либо здоровья и жизни растений; охраны образцов искусства и национального богатства, имеющего историческую и археологическую ценность, и защиты имущества, используемого в экономической деятельности, включая контроль прекурсоров, психотропных веществ и психоактивных веществ, денежных средств и товаров, производимых с возможным нарушением права на интеллектуальную собственность;

г) осуществляются мероприятия по консервации и управлению рыбным промыслом и применяются защитные меры в торговле.

4. Таможенный орган производит выпуск товаров, вывозимых с таможенной территории Грузии, если эти товары при вывозе с таможенной территории Грузии находятся в том же состоянии, в каком были в день регистрации таможенной декларации, реэкспортной декларации или общей декларации о вывозе товаров, кроме изменений, вызванных естественным износом, транспортировкой или естественными потерями, свойственными товарам при нормальных условиях хранения.

5. Порядок вывоза товаров с таможенной территории Грузии и таможенные формальности, подлежащие осуществлению при их вывозе, определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава XXVII. Процедура экспорта

Статья 158. Применение процедуры экспорта

1. Если законодательством Грузии не предусмотрено иное, процедура экспорта предоставляет возможность вывозить грузинские товары с таможенной территории Грузии (в том числе – временно, с условием возврата), во время чего осуществляются охранные меры в торговле.

2. Грузинские товары, покидающие таможенную территорию Грузии, должны быть помещены под процедуру экспорта, кроме:

а) товаров, помещенных под процедуру внешней переработки;

б) товаров, вывозимых с таможенной территории Грузии, которые до вывоза были помещены под процедуру использования по целевому назначению;

в) товаров, доставленных на борт для осуществления международных авиационных рейсов и международных морских рейсов, освобожденных от налога на добавленную стоимость и акциза, при этом осуществляется отчетность о такой доставке, предусмотренная законодательством Грузии.

3. На случаи, предусмотренные подпунктами «а»–«в» части 2 настоящей статьи, распространяются таможенные формальности, связанные с таможенной декларацией на экспорт.

4. Процедура экспорта без предъявления товаров таможенному органу может применяться до истечения срока переработки товаров, помещенных под процедуру внешней переработки, если декларант представит таможенному органу документ об отчуждении этих товаров.

5. Случаи и условия, когда не возникает обязательство по подаче таможенной декларации на экспорт при вывозе грузинских товаров с таможенной территории Грузии, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 159. Условия завершения процедуры экспорта

1. Процедура экспорта завершается, если товары при вывозе с таможенной территории Грузии находятся в том же состоянии, в каком они находились в день регистрации таможенной декларации на экспорт, кроме изменений, вызванных природным износом, транспортировкой или естественной убылью, характерной для нормальных условий хранения.

 2. Товары, на которые подана таможенная декларация на экспорт, должны быть вывезены с таможенной территории Грузии в срок, установленный приказом Министра финансов Грузии, а в случае, предусмотренном частью 4 статьи 78 настоящего Кодекса, – в течение 120 дней после регистрации таможенной декларации. В случае нарушения указанного срока декларант обязан в 5-дневный срок подать в таможенный орган ходатайство о признании таможенной декларации недействительной или ходатайство о продлении срока, установленного для вывоза товаров, на 10 дней. (5.04.2023 N2767).

 

Глава XXVIII. Реэкспорт

Статья 160. Применение реэкспорта

1. Реэкспорт предоставляет возможность вывозить с таможенной территории Грузии иностранные товары, ввезенные на таможенную территорию Грузии.

2. При вывозе иностранных товаров с таможенной территории Грузии в таможенный орган подается декларация на реэкспорт, кроме случаев, когда:

а) товары, помещенные под процедуру транзита, перемещаются между иностранными государствами или на территорию иностранного государства через территорию Грузии;

б) товары из свободной зоны непосредственно реэкспортируются за пределы таможенной территории Грузии;

в) товары, временно помещенные на хранение, вывозятся с места складирования непосредственно за пределы таможенной территории Грузии.

3. В случае установления, что товары, выпущенные в свободное обращение, имеют дефект или их количество, качество, упаковка или описание не соответствуют условиям внешнеэкономической сделки и ввиду этого они возвращаются поставщику или указанному им другому лицу, эти товары могут подлежать реэкспорту. В этом случае: (5.04.2023 N2767)

а) если производится реэкспорт всего объема товаров, выпущенных в свободное обращение, таможенная декларация на выпуск товаров в свободное обращение будет признана недействительной, и товары, выпущенные в свободное обращение, лишаются статуса грузинских товаров;

б) если производится реэкспорт части товаров, выпущенных в свободное обращение, в таможенную декларацию на выпуск товаров в свободное обращение вносится соответствующее изменение, и подлежащая реэкспорту часть товаров, выпущенных в свободное обращение, лишается статуса грузинских товаров.

4. В случае, предусмотренном частью 3 настоящей статьи: (5.04.2023 N2767)

а) при выпуске товаров в свободное обращение уплаченная сумма платежа за импорт по указанным товарам (кроме суммы, по которой лицом получен зачет) подлежит возврату или зачету в счет предстоящих налоговых/таможенных обязательств;

б) таможенный орган на основании заявления заинтересованного лица предоставляет ему право помещать товары под процедуру внутренней переработки (в том числе, с целью уничтожения) или под процедуру транзита, таможенного склада или свободной зоны.

5. При осуществлении реэкспорта товары должны оставаться в неизмененном состоянии, кроме изменений, вызванных естественным износом, транспортировкой или естественной убылью, характерной для нормальных условий хранения.

6. Статьи 82–101 настоящего Кодекса распространяются на декларацию на реэкспорт.

Статья 161. Представление уведомления о реэкспорте

1. Если товары, предусмотренные подпунктами «б» и «в» части 2 статьи 160 настоящего Кодекса, вывозятся с таможенной территории Грузии и не существует обязательства по подаче общей декларации на вывоз товаров, лицо, предусмотренное частью 2 статьи 157 настоящего Кодекса, должно представить таможенному органу уведомление о реэкспорте.

 2. Уведомление о реэкспорте должно содержать сведения, необходимые для завершения процедуры свободной зоны или временного хранения.

3. Таможенный орган может разрешить для заполнения уведомления о реэкспорте использовать торговую, портовую или транспортную информационные системы, если указанные системы содержат сведения, необходимые для этого уведомления, и эти сведения доступны до вывоза соответствующих товаров с таможенной территории Грузии.

4. Таможенный орган может разрешить представление сообщения вместо уведомления о реэкспорте и, соответственно, доступ к соответствующим сведениям, связанным с уведомлением о реэкспорте, в компьютерной системе лица, представившего уведомление о реэкспорте.

5. Порядок, сроки представления уведомления о реэкспорте таможенному органу и случаи, когда представление уведомления о реэкспорте не осуществляется, определяются приказом Министра финансов Грузии.

Статья 162. Внесение изменений в уведомление о реэкспорте или признание его недействительным

1. Таможенный орган на основании заявления декларанта может предоставить ему право внести изменения в уведомление о реэкспорте.

2. Внесение изменений в уведомление о реэкспорте не разрешается, если:

а) таможенный орган сообщил лицу, представившему уведомление о реэкспорте, о намерении осуществить проверку товаров, декларированных согласно указанному уведомлению;

б) таможенным органом установлено, что представленные сведения являются неточными или неполными;

в) таможенным органом осуществлен выпуск товаров.

3. Если товары, декларированные согласно уведомлению о реэкспорте, не будут вывезены с таможенной территории Грузии, таможенный орган должен признать данное уведомление недействительным:

а) с подачей декларантом соответствующего заявления;

б) по истечении 150 дней после представления указанного уведомления.

4. Правила внесения изменений в уведомление о реэкспорте и признания его недействительным определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Книга IX

Таможенные правонарушения и ответственность

Глава XXIX. Общие положения

Статья 163. Таможенные правонарушения.  Общие принципы ответственности

1. Таможенное правонарушение – противоправное деяние (действие или бездействие) лица, за совершение которого настоящим Кодексом предусмотрена ответственность.

2. Таможенная санкция – мера ответственности, возложенная за совершение таможенного правонарушения.

3. Таможенная санкция применяется в виде предупреждения, наложения штрафа, безвозмездного изъятия товаров или (и) транспортных средств, являвшихся предметами таможенного правонарушения.

4. Ответственность за совершение таможенных правонарушений возлагается на лиц, совершивших соответствующие деяния.

5. Если число правонарушителей больше одного, на них возлагается солидарная ответственность, предусмотренная настоящим Кодексом,

6. Ответственность за совершение одного и того же таможенного правонарушения не может возлагаться на лицо повторно.

7. При выявлении нескольких таможенных правонарушений таможенные санкции применяются за каждое таможенное правонарушение в отдельности. При этом более строгая таможенная санкция не поглощает менее строгую таможенную санкцию.

8. Ответственность за совершение правонарушения, предусмотренного настоящим Кодексом, возлагается на лицо в случае, если лицо не было привлечено к уголовной ответственности за совершение указанного деяния в соответствии с законодательством Грузии. (5.04.2023 N2767)

9. Таможенное правонарушение считается совершенным повторно, если то же деяние совершено в течение 12 месяцев после выявления предыдущего таможенного правонарушения. При этом таможенное правонарушение, предусмотренное настоящим Кодексом, не считается совершенным повторно, если указанные таможенные правонарушения совершены в один и тот же день.

10. При наложении таможенной санкции за совершение таможенного правонарушения или принятии решения по спору, если:

а) законом отменена или смягчена мера ответственности, в отношении указанного правонарушения применяется действующий закон;

б) законом введена или ужесточена мера ответственности, в отношении указанного правонарушения применяется закон, действующий на момент совершения соответствующего деяния;

в) с момента совершения таможенного правонарушения до наложения таможенной санкции за данное деяние или принятия решения по спору мера ответственности за совершение указанного таможенного правонарушения была неоднократно изменена, применяется самая мягкая мера ответственности.

11. Таможенный орган/орган по рассмотрению споров или суд вправе освободить лицо от предусмотренной настоящим Кодексом таможенной санкции, если соответствующее таможенное правонарушение совершено по ошибке/незнанию.

12. Ответственность за совершение таможенного правонарушения на лицо не возлагается, если указанное таможенное правонарушение вызвано действием непреодолимой силы.

121. Лицо не привлекается к ответственности за совершение таможенного правонарушения в случае, предусмотренном частью 4 статьи 70 настоящего Кодекса, если владелец товаров представил таможенному органу достоверные доказательства уничтожения товаров, находящихся под таможенным надзором, в порядке, установленном приказом Министра финансов Грузии; (5.04.2023 N2767)

13. Лицо не привлекается к предусмотренной настоящим Кодексом ответственности за внесение недостоверных сведений в таможенную декларацию/декларацию реэкспорта, если: (5.04.2023 N2767)

а) изменения внесены в таможенную декларацию/декларацию реэкспорта в соответствии с частью первой статьи 90 настоящего Кодекса;

б) таможенная стоимость недекларированных товаров (кроме тайно перемещаемых товаров, товаров, предусмотренных частями 4 и 5 статьи 168 настоящего Кодекса, а также наличных денег и ценных бумаг, предусмотренных статьей 169 того же Кодекса), обнаруженных при проверке до выпуска товаров, не превышает 15 000 лари и составляет не более 5 процентов декларированной таможенной стоимости;

в) таможенное правонарушение, предусмотренное статьей 173 настоящего Кодекса, выявлено до выпуска товаров.

14. При осуществлении мероприятий по распоряжению товарами в соответствии с настоящим Кодексом штрафы, предусмотренные статьями 165, 167 (кроме части 2) и 171 настоящего Кодекса, не налагаются на лиц, а наложенные штрафы считаются исполненными.

15. За совершение таможенных правонарушений, предусмотренных статьей 165 настоящего Кодекса (кроме случая повторного совершения этих деяний), или таможенных правонарушений, предусмотренных частью 3 статьи 167, частью 3 статьи 168, частью первой статьи 170, статьей 172, частью первой статьи 177 или частью 3 статьи 178 этого же Кодекса, вместо штрафа может применяться предупреждение. (5.04.2023 N2767)

16. Срок давности наложения таможенных санкций, предусмотренных настоящим Кодексом за совершение таможенных правонарушений, составляет 3 года. Указанный срок не применяется в случае, предусмотренном частью 3 статьи 141 настоящего Кодекса.

17. Срок, установленный частью 16 настоящей статьи, исчисляется со дня завершения соответствующего календарного года совершения таможенного правонарушения.

171. В случае, предусмотренном подпунктом «а» части 5 статьи 164 настоящего Кодекса, сроки давности назначения определенной этим же Кодексом таможенной санкции за совершение таможенного правонарушения приостанавливаются, и они возобновляются со дня представления таможенному органу соответствующего решения следственного органа или суда. (5.04.2023 N2767)

18. Для обеспечения взыскания наложенной таможенной санкции применяются меры по обеспечению взыскания налоговой задолженности, предусмотренные Налоговым кодексом Грузии.

Статья 164. Производство по делам о таможенных правонарушениях

1. Производство по делам о таможенных правонарушениях ведет таможенный орган.

2. При выявлении таможенного правонарушения уполномоченным лицом таможенного органа составляется протокол о таможенном правонарушении, который представляется лицу, совершившему правонарушение.

3. Протокол о таможенном правонарушении – решение таможенного органа о применении таможенной санкции в отношении лица, совершившего правонарушение. Протокол о таможенном правонарушении считается налоговым требованием.

4. Лицо, совершившее правонарушение, вправе представить в таможенный орган объяснения или (и) замечания, которые отражаются в протоколе о таможенном правонарушении или прилагаются к нему.

5. Протокол о таможенном правонарушении не составляется:

а) в случае обнаружения признаков уголовного преступления. При этом материалы дела незамедлительно направляются соответствующему следственному органу по подследственности; (5.04.2023 N2767)

б) в случае, если таможенное правонарушение зафиксировано в акте проверки в результате контроля после выпуска товаров.

6. В случае, предусмотренном подпунктом «а» части 5 настоящей статьи, таможенный орган с учетом соответствующего решения следственного органа или суда в 30-дневный срок после вручения ему указанного решения прекращает производство по делу о таможенном правонарушении или принимает решение о применении таможенной санкции в отношении соответствующего лица. Указанное решение считается налоговым требованием.

7. Таможенный орган правомочен для обеспечения производства по делам о таможенных правонарушениях применять меры, предусмотренные статьями 244, 245 и 247 – 249 Кодекса Грузии об административных правонарушениях.

8. Если в 30-дневный срок после обнаружения таможенного правонарушения невозможно установить или (и) идентифицировать лицо, совершившее данное деяние, таможенный орган принимает решение о применении предусмотренных настоящим Кодексом мер по распоряжению имуществом в отношении товаров или (и) транспортных средств, являвшихся предметами таможенного правонарушения. (5.04.2023 N2767)

 9. Порядок производства по делам о таможенных правонарушениях, меры по обеспечению исполнения таможенных санкций и порядок их осуществления определяются приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава ХХХ. Виды таможенных правонарушений и

ответственность за них

Статья 165. Нарушение срока предъявления товаров/общего декларирования/ декларирования товаров или срока прибытия транспортного средства

Нарушение срока предъявления товаров/общего декларирования/декларирования товаров или срока прибытия транспортного средства –

влечет наложение штрафа за каждый просроченный полный/неполный день в размере 50 лари, но не более 1000 лари.

Примечание. Лицо не привлекается к ответственности, предусмотренной настоящей статьей, в случае, когда нарушение срока декларирования товаров влечет нарушение условий таможенной процедуры/процедуры реэкспорта. (5.04.2023 N2767)

Статья 166. Снятие/удаление или (и) приведение иным способом в негодность/уничтожение средств таможенной идентификации без согласия таможенного органа

1. Снятие/удаление или (и) приведение иным способом в негодность/уничтожение средств таможенной идентификации без согласия таможенного органа, повреждение маркированного транспортного средства, здания и сооружения, находящихся в зоне таможенного контроля, или маркированного багажа/ручной клади либо передвижение транспортного средства, на которое средство таможенной идентификации нанесено таким способом, который позволяет проникнуть в него без повреждения этого средства идентификации, –

влекут наложение штрафа на владельца в размере 500 лари.

2. Деяния, предусмотренные частью первой настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа на владельца в размере 1000 лари.

3. Деяния, предусмотренные частью первой настоящей статьи, повлекшие распоряжение товарами, находившимися в маркированном транспортном средстве, здании и сооружении, в зоне таможенного контроля или маркированном багаже/ручной клади, их утрату или уничтожение–

влекут наложение штрафа на владельца в размере 5000 лари.

4. Деяния, предусмотренные частью 3 настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа на владельца в размере 10000 лари.

Примечания:

1. На лиц не возлагается ответственность, предусмотренная частями первой и 2 настоящей статьи, если на средстве таможенной идентификации или (и) маркированном транспортном средстве, здании и сооружении в зоне таможенного контроля или (и) на маркированном багаже/ручной клади заметны небольшие повреждения, но в маркированное транспортное средство, здания и сооружения в зоне таможенного контроля или (и) маркированные багаж/ручную кладь невозможно проникнуть.

2. На лиц не возлагается ответственность, предусмотренная частями первой и 2 настоящей статьи, если контейнер ввезен на таможенную территорию Грузии морским транспортом.

Статья 167. Занижение размера платежа за импорт

1. Занижение размера платежа за импорт (кроме случаев, предусмотренных частями 3 и 4 настоящей статьи) при наличии недостоверных данных в таможенной декларации и сопроводительных документах –

влечет наложение штрафа в размере 100 процентов суммы платежа за импорт, заниженной в таможенной декларации.

2. Деяние, предусмотренное частью первой настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет наложение штрафа в размере 200 процентов суммы платежа за импорт, заниженной в таможенной декларации.

3. Занижение размера платежа за импорт при наличии недостоверных сведений в таможенной декларации и сопроводительных документах, представленных физическим лицом на товары стоимостью до 3 000 лари (кроме товаров, ввезенных на таможенную территорию Грузии в виде почтовых отправлений), – (5.04.2023 N2767)

влечет наложение штрафа в размере 40 процентов суммы платежа за импорт, заниженной в таможенной декларации.

4. Деяние, предусмотренное частью 3 настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет наложение штрафа в размере 100 процентов суммы платежа за импорт, заниженной в таможенной декларации.

5. В целях настоящей статьи занижением размера платежа за импорт считается внесение в таможенную декларацию сведений, недостоверность которых подтверждается на основании доказательств при осуществлении таможенного контроля, или в ходе уголовного дела в порядке, установленном законодательством Грузии. Только наличие сомнений, которые могут стать основанием корректировки или установления иного, отличающегося метода таможенной стоимости товаров, не создают состава таможенного правонарушения.

Примечание. Если внесение недостоверных сведений в таможенную декларацию и сопроводительные документы повлекло занижение размера платежа за импорт на товары, таможенная стоимость которых превышает 15 000 лари, части первая и 2 настоящей статьи применяются в случае непривлечения лица к уголовной ответственности за совершение указанного деяния. (5.04.2023 N2767)

Статья 168. Незаконные вывоз или ввоз товаров

1. Ввоз на таможенную территорию Грузии или вывоз с таможенной территории Грузии товаров (кроме наличных денег и ценных бумаг) в обход таможенного контроля или втайне от него (кроме случаев, предусмотренных частью 3 настоящей статьи) –

влекут наложение штрафа в размере 100 процентов таможенной стоимости товаров или безвозмездное изъятие товаров или (и) транспортного средства.

2. Деяния, предусмотренные частью первой настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа в размере 100 процентов таможенной стоимости товаров с безвозмездным изъятием товаров или (и) транспортного средства либо без такового.

3. Ввоз на таможенную территорию Грузии или вывоз с таможенной территории Грузии физическим лицом товаров (кроме наличных денег и ценных бумаг) стоимостью до 3000 лари в обход таможенного контроля или втайне от него –

влекут наложение штрафа в размере 1000 лари или (и) безвозмездное изъятие товаров или (и) транспортного средства.

 31. Деяние, предусмотренное частью 3 настоящей статьи, совершенное повторно, – (5.04.2023 N2767)

влечет наложение штрафа в размере 3 000 лари или (и) безвозмездное изъятие товаров или (и) транспортных средств.

4. Ввоз на таможенную территорию Грузии или вывоз с таможенной территории Грузии товаров (кроме наличных денег и ценных бумаг), помещенных в транспортное средство, предназначенное для транзитного перемещения, в обход таможенного контроля или втайне от него –

влекут наложение штрафа в размере 2000 лари.

5. Деяния, предусмотренные частью 4 настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа в размере 4000 лари.

Примечания:

 1. Если таможенная стоимость товаров, перемещенных в обход таможенного контроля или втайне от него, превышает 15 000 лари, части первая, 2, 4 и 5 настоящей статьи применяются только в случае непривлечения лица к уголовной ответственности за совершение указанного деяния. (5.04.2023 N2767)

2. Если таможенная стоимость товаров, ввезенных в тайниках или путем незаконного пересечения таможенной границы Грузии в обход таможенного контроля, превышает 5000 лари, части первая и 2 настоящей статьи применяются только в том случае, если на лиц за указанные деяния не возложена уголовная ответственность.

Статья 169. Незаконный вывоз и ввоз наличных денег и ценных бумаг через таможенную границу Грузии

1. Вывоз или ввоз через таможенную границу Грузии наличных денег и ценных бумаг в размере более 30000 лари или их эквивалента в иной валюте, но не более 50000 лари в обход таможенного контроля или втайне от него либо путем недостоверного декларирования –

влекут наложение штрафа в размере 3000 лари или безвозмездное изъятие указанных товаров.

2. Вывоз или ввоз через таможенную границу Грузии наличных денег и ценных бумаг в размере более 50000 лари или их эквивалента в иной валюте, но не более 100000 лари в обход таможенного контроля или втайне от него либо путем недостоверного декларирования, –

влекут наложение штрафа в размере 5000 лари или безвозмездное изъятие указанных товаров.

3. Вывоз или ввоз через таможенную границу Грузии наличных денег и ценных бумаг в размере более 100000 лари или их эквивалента в иной валюте в обход таможенного контроля или втайне от него либо путем недостоверного декларирования, –

влекут наложение штрафа в размере 10 процентов стоимости вывезенных или ввезенных в обход таможенного контроля или втайне от него либо путем недостоверного декларирования наличных денег и ценных бумаг либо безвозмездное изъятие указанных товаров.

 Примечание. В случае, предусмотренном настоящей статьей, при наличии недекларированных товаров недостоверным декларированием считается, если общий размер стоимости декларированных товаров и недекларированных товаров превышает 30 000 лари или эквивалент этой суммы в иной валюте. (5.04.2023 N2767)

Статья 170. Перегрузка/выгрузка товаров, находящихся под таможенным надзором, или оставление зоны таможенного контроля товарами или (и) транспортным средством либо отклонение транспортного средства от таможенного маршрута без согласия таможенного органа

1. Вывоз из зоны таможенного контроля товаров или (и) транспортных средств, перегрузка в транспортное средство товаров, находящихся под таможенным надзором, или их выгрузка из транспортного средства либо отклонение при перемещении товаров или (и) транспортных средств от таможенного маршрута, определенного для движения, без согласия таможенного органа – (5.04.2023 N2767)

влекут наложение штрафа в размере 1000 лари.

2. Деяния, предусмотренные частью первой настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа в размере 2000 лари.

 Примечание. Лицо не привлекается к ответственности, предусмотренной настоящей статьей, в случаях, когда вывоз из зоны таможенного контроля товаров или (и) транспортных средств, перегрузка в транспортное средство товаров, находящихся под таможенным надзором, или их выгрузка из транспортного средства либо отклонение при перемещении товаров или (и) транспортных средств от таможенного маршрута, определенного для движения, без согласия таможенного органа влекут незаконное распоряжение, утрату или уничтожение находящихся под таможенным надзором товаров или (и) транспортного средства. (5.04.2023 N2767)

Статья 171. Нарушение условий таможенной процедуры/процедуры Реэкспорта (5.04.2023 N2767)

1. Нарушение условий таможенной процедуры/процедуры реэкспорта –

влечет наложение штрафа в размере 500 лари.

2. Деяние, предусмотренное частью первой настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет наложение штрафа в размере 1 000 лари.

Примечание. Лицо не привлекается к ответственности, предусмотренной настоящей статьей, если за то же деяние в соответствии с настоящим Кодексом установлена иная ответственность.

Статья 172. Незаконное распоряжение товарами или (и) транспортным средством, их утрата или уничтожение

 (5.04.2023 N2767)

1. Нарушение условий таможенной процедуры/процедуры реэкспорта или другие деяния, повлекшие незаконное распоряжение товарами или (и) транспортным средством, находящимися под таможенным надзором, их утрату или уничтожение, –

влекут наложение штрафа в размере 100 процентов подлежащей уплате суммы платежа за импорт в отношении идентичных/подобных товаров или (и) транспортного средства.

Статья 173. Завышение или занижение таможенной стоимости товаров (5.04.2023 N2767)

1. Увеличение или занижение декларантом таможенной стоимости товаров при наличии недостоверных сведений о таможенной стоимости товаров, подлежащих обязательному внесению в таможенную декларацию и сопроводительные документы/декларацию реэкспорта и сопроводительные документы, –

влекут наложение штрафа в размере 10 процентов суммы разницы между таможенной стоимостью товаров и завышенной или заниженной таможенной стоимостью.

2. Деяния, предусмотренные частью первой настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа в размере 20 процентов суммы разницы между таможенной стоимостью товаров и завышенной или заниженной таможенной стоимостью.

Примечания:

1. Лицо не привлекается к ответственности, предусмотренной настоящей статьей, в случае, когда наличие недостоверных сведений о таможенной стоимости товаров, подлежащих обязательному внесению в таможенную декларацию и сопроводительные документы, влечет сокращение размера платежа за импорт.

2. Если сумма разницы между таможенной стоимостью товаров и увеличенной или заниженной таможенной стоимостью превышает 15 000 лари, части первая и 2 настоящей статьи применяются в случае непривлечения лица к уголовной ответственности за совершение указанного деяния.

Статья 174. Неуведомление таможенного органа о въезде/прилете  или выезде/вылете транспортного средства

1. Неуведомление портом, железнодорожной станцией или аэропортом таможенного органа о въезде/прилете или выезде/вылете транспортного средства, пересекающего таможенную границу Грузии, –

влечет наложение штрафа в размере 5000 лари.

2. Деяние, предусмотренное частью первой настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет наложение штрафа в размере 10000 лари.

Статья 175. Нарушение срока хранения документа

Нарушение срока хранения документа, если при представлении таможенному органу документа в электронной форме его подача в материальной форме не обязательна, –

влечет наложение штрафа в размере 1000 лари.

Статья 176. Невыполнение разрешительных условий

1. Нарушение установленных законодательством Грузии разрешительных условий деятельности таможенного склада или пункта свободной торговли –

влечет наложение штрафа на владельца разрешения в размере 2000 лари.

2. Деяние (нарушение тех же разрешительных условий), предусмотренное частью первой настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет троекратное увеличение суммы штрафа, предусмотренного частью первой настоящей статьи.

Статья 177. Оказание сопротивления уполномоченному лицу таможенного органа, игнорирование его законного требования

1. Оказание сопротивления уполномоченному лицу таможенного органа, игнорирование его законного требования, повлекшие задержку осуществления мероприятий, предусмотренных таможенным законодательством Грузии, –

влекут наложение штрафа в размере 800 лари.

2. Деяния, предусмотренные частью первой настоящей статьи, совершенные повторно, –

влекут наложение штрафа в размере 2000 лари.

Статья 178. Непредоставление информации таможенному органу

1. В случае требования таможенного органа непредоставление таможенному органу в срок, установленный таможенным законодательством Грузии, информации, связанной с осуществлением таможенного надзора, таможенного контроля либо таможенных формальностей, –

влечет наложение штрафа в размере 400 лари.

2. Деяние, предусмотренное частью первой настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет наложение штрафа в размере 1000 лари.

3. Непредоставление таможенному органу в установленном порядке лицом, осуществляющим международные воздушные перевозки, предварительной информации о транспортном средстве, осуществляющем международные воздушные перевозки, товарах или (и) пассажирах, подлежащих перемещению указанным транспортным средством, –

влечет наложение штрафа в размере 2000 лари.

4. Деяние, предусмотренное частью 3 настоящей статьи, совершенное повторно, –

влечет наложение штрафа в размере 4000 лари.

Статья 179. Декларирование неподакцизных товаров, подлежащих обязательной маркировке, в целях выпуска в свободное обращение без маркировки

Декларирование неподакцизных товаров, подлежащих обязательной маркировке, в целях выпуска в свободное обращение без маркировки –

влечет наложение штрафа в размере таможенной стоимости выявленного без маркировки неподакцизного товара, подлежащего обязательной маркировке, но не менее 500 лари.

 

Книга X

Освобождение от таможенного обязательства

Глава XXXI. Общие положения

Статья 180. Суть освобождения от таможенного обязательства и разъяснение терминов

1. Настоящая книга устанавливает случаи и условия освобождения от таможенного обязательства.

2. В целях настоящей книги использованные в ней термины имеют следующие значения:

а) личная собственность – любая вещь, предназначенная для личного пользования или удовлетворения бытовых нужд лица. Характеристики или размеры личной собственности не должны указывать на ее ввоз в предпринимательских целях. К личной собственности относятся:

а.а) бытовые вещи;

а.б) велосипед, транспортное средство, находящееся в личной собственности лица, в частности, мотоцикл и его прицеп, транспортное средство типа фургон, предназначенное для отдыха, яхта, самолет и другое;

а.в) бытовая техника, предназначенная для удовлетворения обычных семейных нужд, домашние и седельные животные, портативный инструмент, предназначенный для прикладных и гуманитарных наук, необходимый лицу для осуществления деятельности, связанной с его ремеслом или профессией;

б) бытовая вещь – предмет личного потребления, белье бытового назначения, мебель, оснащение, предназначенное для личного пользования или удовлетворения бытовых нужд лица;

в) алкогольные изделия – товары (пиво, вино, аперитив, изготовленный из вина или алкоголя, бренди, ликер или спиртные напитки и другое), классифицируемые в товарных позициях 2203–2208 НТН ВЭД;

г) льгота – освобождение от таможенного обязательства, предусмотренного настоящим Кодексом.

3. Для целей настоящей книги порядок признания личной собственности для использования в предпринимательских целях определяется постановлением Правительства Грузии.

4. Порядок освобождения от таможенного обязательства, предусмотренный настоящей книгой, определяется приказом Министра финансов Грузии.

 

Глава XXXII. Освобождение от таможенного обязательства

Статья 181. Ввоз лицом личной собственности на таможенную территорию Грузии при переселении в Грузию на постоянное место жительства

1. Ввоз физическим лицом личной собственности на таможенную территорию Грузии при его переселении из иностранного государства на постоянное место жительства освобождается от налога на импорт в соответствии с настоящей статьей.

2. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на личную собственность, которая:

а) в течение не менее 6 месяцев до момента оставления лицом места жительства в иностранном государстве находилась в его пользовании. Указанное условие не распространяется на расходные товары;

б) предназначается для использования в тех же целях по новому месту жительства лица.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на лиц, которые проживали за пределами таможенной территории Грузии непрерывно в течение не менее 12 месяцев.

4. Таможенный орган может допустить исключение из правила, предусмотренного частью 3 настоящей статьи, если будет установлено, что лицо намеревалось проживать за пределами таможенной территории Грузии непрерывно в течение не менее 12 месяцев.

5. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется:

а) на алкогольные изделия;

б) на табак и табачные изделия;

в) на транспортные средства, предназначенные для предпринимательской деятельности;

г) на вещи, необходимые для осуществления деятельности, связанной с ремеслом или профессией, кроме портативных инструментов, предназначенных для прикладных и гуманитарных наук.

6. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется только на личную собственность, ввезенную лицом на таможенную территорию Грузии для выпуска в свободное обращение в течение 12 месяцев после его поселения в месте проживания (после приобретения права на проживание).

7. Личная собственность может быть выпущена в свободное обращение несколькими товарными партиями в течение периода, предусмотренного частью 6 настоящей статьи.

8. Не разрешается использование личной собственности, ввезенной по льготе для выпуска в свободное обращение, в качестве предмета обеспечения, ее передача в аренду, ее предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу без предварительного уведомления таможенного органа в течение 12 месяцев с даты ввоза.

9. Использование личной собственности, ввезенной по льготе, в качестве предмета обеспечения, ее передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу в течение срока, установленного частью 8 настоящей статьи, влечет возникновение обязательства по уплате соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанной личной собственности в качестве предмета обеспечения, ее передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости личной собственности, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования личной собственности, ввезенной по льготе, в качестве предмета обеспечения, передачи в аренду, ее предоставления в безвозмездное временное пользование или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования этих товаров.

10. Независимо от требования, установленного частью 6 настоящей статьи, от налога на импорт может освобождаться личная собственность, ввезенная для выпуска в свободное обращение, до прибытия лица на таможенную территорию Грузии на жительство (приобретения права на проживание), если лицо возьмет на себя обязательство о поселении на проживание на таможенной территории Грузии в течение 6 месяцев и представит таможенному органу соответствующую гарантию, вид и размер которой определяет Министр финансов Грузии.

11. В случае, предусмотренном частью 10 настоящей статьи, срок, установленный подпунктом «а» части 2 настоящей статьи для ввезенных товаров, исчисляется с момента ввоза указанных товаров на таможенную территорию Грузии.

12. От налога на импорт освобождается личная собственность, ввезенная лицом, прибывшим на таможенную территорию Грузии в связи со служебными обязанностями, которое намеревается поселиться на постоянное жительство на таможенной территории Грузии.

13. Личная собственность, предусмотренная частью 12 настоящей статьи, освобождается от налога на импорт в соответствии с условиями, предусмотренными частями первой–9 этой же статьи, с учетом того, что:

а) сроки, установленные подпунктом «а» части 2 и частью 6 настоящей статьи, исчисляются с момента ввоза личной собственности на таможенную территорию Грузии;

б) срок, установленный частью 8 настоящей статьи, исчисляется со дня предоставления лицу права на проживание на таможенной территории Грузии.

14. Освобождение личной собственности, предусмотренной частью 12 настоящей статьи, от налога на импорт допускается, если лицо предварительно возьмет на себя обязательство о поселении на проживание на таможенной территории Грузии в срок, установленный таможенным органом (предоставление права на проживание). В этом случае таможенный орган правомочен требовать гарантию, вид и размер которой определяются приказом Министра финансов Грузии.

15. Таможенный орган может изменить (смягчить) требования, установленные частями 2, 8 и 9, а также подпунктами «в» и «г» части 5 настоящей статьи, если лицо меняет место жительства исходя из особых политических обстоятельств.

Статья 182. Ввоз товаров на таможенную территорию Грузии в случае бракосочетания

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз на таможенную территорию Грузии вещей бытового назначения (независимо от степени новизны данных товаров), принадлежащих лицу, если указанное лицо переселяется на постоянное место жительства на таможенную территорию Грузии из иностранного государства в связи со вступлением в брак.

2. В соответствии с условиями, предусмотренными частью первой настоящей статьи, свадебный подарок, полученный лицом, переселяющимся на постоянное место жительства на таможенную территорию Грузии в связи с бракосочетанием, от лица, проживающего в иностранном государстве, освобождается от налога на импорт. При этом стоимость каждого подарка не должна превышать 1000 лари.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на лицо, выполнившее следующие условия:

а) оно проживало за пределами таможенной территории Грузии непрерывно в течение не менее 12 месяцев. При этом данное требование не применяется, если установлено, что лицо намеревалось проживать за пределами таможенной территории Грузии непрерывно в течение не менее 12 месяцев;

б) оно представило документ, удостоверяющий факт состояния в браке.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется на алкогольные изделия, табак и табачные изделия.

5. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на товары, ввезенные для выпуска в свободное обращение:

а) не ранее чем за 2 месяца до даты бракосочетания лица (в этом случае обязательным является предоставление гарантии, вид и размеры которой определяются Министром финансов Грузии);

б) не позднее 4 месяцев после даты бракосочетания лица.

6. Товары, предусмотренные частями первой и 2 настоящей статьи, могут быть выпущены в свободное обращение несколькими товарными партиями в сроки, установленные частью 5 настоящей статьи.

7. Не разрешается использование товаров, ввезенных по льготе в соответствии с настоящей статьей для выпуска в свободное обращение, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу без предварительного уведомления таможенного органа в течение 12 месяцев с даты ввоза.

8. Использование товаров, ввезенных по льготе, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу в течение срока, установленного частью 7 настоящей статьи, влечет возникновение обязательства по уплате соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, ввезенных по льготе, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу в течение срока, установленного частью 7 настоящей статьи, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования этих товаров.

Статья 183. Ввоз на таможенную территорию Грузии личной собственности, полученной по наследству

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз на таможенную территорию Грузии личной собственности, полученной по наследству, лицом, постоянно проживающим на таможенной территории Грузии.

2. В целях части первой настоящей статьи, «личной собственностью» является любое имущество умершего лица, удовлетворяющее требованиям, установленным подпунктом «а» части 2 статьи 180 настоящего Кодекса.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется:

а) на алкогольные изделия;

б) на табак и табачные изделия;

в) на транспортные средства, предназначенные для предпринимательской деятельности;

г) на вещи, необходимые для осуществления деятельности, связанной с ремеслом или профессией, кроме портативных инструментов, предназначенных для прикладных и гуманитарных наук, которые умершим лицом использовались для осуществления деятельности, связанной со своим ремеслом или профессией;

д) на запасы сырья, готовую продукцию и полуфабрикаты;

е) на сельскохозяйственных животных и запасы сельскохозяйственных продуктов, количество которых превышает количество, необходимое для удовлетворения обычных семейных нужд.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на личную собственность, ввозимую лицом для выпуска в свободное обращение, не позднее 2 лет с момента получения им права на указанную собственность (с момента окончательного решения вопроса о наследстве). В особых случаях таможенный орган правомочен продлить указанный срок.

5. Личная собственность может ввозиться несколькими товарными партиями в сроки, установленные частью 4 настоящей статьи.

6. Настоящая статья в соответствующем случае применяется при ввозе личной собственности, полученной по наследству непредпринимательским (некоммерческим) юридическим лицом, зарегистрированным на таможенной территории Грузии.

Статья 184. Ввоз учебного оснащения, учебных вещей, и бытовых предметов

1. Ввоз на таможенную территорию Грузии учащимся или студентом, прибывшим на таможенную территорию Грузии для проживания с целью обучения, учебного оснащения, учебных вещей или бытовых предметов, предназначенных для личного пользования в учебный период, которые являются обычной атрибутикой места жительства учащегося или студента и принадлежат ему, освобождаются от налога на импорт.

2. В целях части первой настоящей статьи:

а) «учащийся или студент» – любое лицо, зарегистрированное на очном отделении в образовательном учреждении;

б) «учебное оснащение» – одежда или белье бытового назначения, независимо от степени их износа;

в) «учебные вещи» – вещи или приборы (в том числе – калькулятор и печатная машинка), которые учащийся или студент, как правило, использует в учебных целях.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, может применяться один раз в течение учебного года.

Статья 185. Ввоз товарной партии незначительной стоимости

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз любой товарной партии, состоящей из товаров незначительной стоимости, которая отправляется получателю в Грузию из иностранного государства.

2. В целях части первой настоящей статьи «товарами незначительной стоимости» является товарная партия стоимостью до 300 лари.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется на алкогольные изделия, духи, туалетную воду, табак и табачные изделия.

Статья 186. Ввоз товарной партии, отправленной физическим лицом физическому лицу, проживающему на таможенной территории Грузии

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз товарной партии, отправленной физическим лицом из иностранного государства физическому лицу, проживающему на таможенной территории Грузии, если указанная товарная партия не предназначена для экономической деятельности.

2. В целях части первой настоящей статьи считается, что ввезенная товарная партия не предназначается для экономической деятельности, если выполняются следующие условия:

а) товарная партия присылается нерегулярно;

б) товарная партия содержит товары, предназначенные только для личного потребления получателя и членов его семьи, которые исходя из их характеристик и количества не предназначены для экономической деятельности;

в) отправитель присылает получателю товарную партию без компенсации.

3. Льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, распространяется на каждую товарную партию стоимостью до 300 лари, включая стоимость товаров, предусмотренных частью 5 настоящей статьи.

4. Если стоимость товарной партии, состоящей из товаров нескольких видов, превышает лимит, предусмотренный частью 3 настоящей статьи, от налога на импорт в пределах указанного лимита освобождаются товары, которые при ввозе по отдельности были бы освобождены от налога на импорт с учетом невозможности вычленить стоимость отдельных товарных единиц.

5. За пользование льготой, предусмотренной частью первой настоящей статьи, на нижеуказанные товары в соответствии с товарной партией распространяются также следующие количественные ограничения:

а) 200 штук сигарет или 50 сигар либо 50 сигарилл или 200 штук табачных изделий, предусмотренных кодом 2403 99 900 02 НТН ВЭД, или 10 штук капсул, предусмотренных кодом 2403 99 900 01 НТН ВЭД, и продукты подобного вида или 250 граммов других табачных изделий (кроме табачного сырья), или набор видов табачных изделий, указанных в настоящем подпункте, если сумма процентных показателей (процентный показатель по отношению к соответствующему предельному количеству) доли табачных изделий каждого вида, входящего в него, не превышает 100, либо 50 мл товаров, предусмотренных кодом 3824 90 980 01 НТН ВЭД, которые при перевозке пассажира перевозятся в багаже или (и) ручной клади и которые не предназначены для экономической деятельности;

б) суммарно 1 литр алкогольного изделия с содержанием в нем алкоголя 22% или более 22% или неденатурированного этилового спирта с содержанием в нем алкоголя 80% или более 80% либо 2 литра алкогольного изделия с содержанием в нем алкоголя менее 22%, или набор видов алкогольных изделий, указанных в настоящем подпункте, если сумма процентных показателей (процентный показатель по отношению к соответствующему предельному количеству) доли алкогольного изделия каждого вида, входящего в него, не превышает 100;

в) 4 литра вина и 16 литров пива.

Примечания:

1. Если количество алкогольных изделий или (и) табачных изделий или (и) товаров, предусмотренных кодом 3824 90 980 01 НТН ВЭД, превышает предельное количество, предусмотренное подпунктами «а», «б» или «в» части 5 настоящей статьи, освобождение от налога на импорт, предусмотренное этой же статьей, применяется в пределах вышеуказанного предельного количества товаров.

2. В случаях, предусмотренных подпунктами «а», «б» и «в» части 5 настоящей статьи, право пользования льготой возникает у физических лиц по достижении 18-летнего возраста.

3. Для целей подпунктов «а», «б» и «в» части 5 настоящей статьи считается, что товары не предназначены для экономической деятельности, если они ввозятся в одноразовом порядке и предназначаются для личного потребления получателем или потребления членами его семьи или (и) дарения. При этом ввоз товаров является одноразовым, если в случае ввоза воздушным транспортом – в течение одного календарного дня, а в других случаях – в течение 30 календарных дней осуществляется не более одного случая ввоза указанных товаров.

Статья 187. Ввоз основных средств и другого оборудования, принадлежащих предприятию, при его переводе из иностранного государства на таможенную территорию Грузии для продолжения деятельности

1. С учетом настоящей статьи ввоз без ограничения промышленных мероприятий Грузии и охранных мер в торговле основных средств и другого оборудования, принадлежащих предприятию, которое прекращает деятельность в иностранном государстве и в целях осуществления аналогичной деятельности переводится на таможенную территорию Грузии, освобождается от налога на импорт. В случае с предприятием, осуществляющим сельскохозяйственную деятельность, от налога на импорт освобождаются также биологические активы (кроме растений), принадлежащие этому предприятию.

2. Для целей части первой настоящей статьи «предприятие» – самостоятельно действующий хозяйственный субъект, который осуществляет деятельность в сфере производства или услуг.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на основные средства и другое оборудование, которые:

а) фактически использовались предприятием до прекращения деятельности в иностранном государстве (откуда оно было вывезено для продолжения деятельности) в течение не менее 12 месяцев;

б) предназначены для использования в тех же целях в Грузии;

в) соответствуют характеристикам и размерам предприятия.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется на предприятие, если его перевод на таможенную территорию Грузии осуществляется в результате слияния или присоединения к учрежденному в Грузии предприятию или в этих целях, кроме случаев, когда реорганизация осуществляется для начала новой деятельности.

5. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется:

а) на транспортные средства, по техническим характеристикам не предназначенные для использования в качестве средства производства или оказания услуг;

б) на запасы, предназначенные (пригодные) для потребления человеком или использования в качестве кормов для животных;

в) на топливо, запасы сырья, готовую продукцию и полуфабрикаты;

г) на сельскохозяйственных животных, находящихся в собственности торговцев животными.

6. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на основные средства и другое оборудование, ввезенные предприятием для выпуска в свободное обращение не позднее 12 месяцев после даты прекращения деятельности в иностранном государстве.

7. Не разрешается использование товаров, ввезенных по льготе в соответствии с настоящей статьей для выпуска в свободное обращение, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу без предварительного уведомления таможенного органа в течение 12 месяцев с даты ввоза. Если существует риск недобросовестного использования льготы, предусмотренной настоящей статьей, таможенный орган может продлить указанный срок до 36 месяцев.

8. Использование товаров, ввезенных по льготе, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу в течение срока, установленного частью 7 настоящей статьи, влечет возникновение обязательства по уплате соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, ввезенных по льготе, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу в течение срока, установленного частью 7 настоящей статьи, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования этих товаров.

9. Настоящая статья применяется в соответствующем случае при ввозе основных средств или другого оборудования лицом, осуществляющим деятельность, предусмотренную пунктом 3 статьи первой Закона Грузии «О предпринимателях», или юридическим лицом, вовлеченным в непредпринимательскую деятельность, если оно переводится из иностранного государства на таможенную территорию Грузии для продолжения деятельности.

9. Настоящая статья применяется в соответствующем случае при ввозе основных средств или другого оборудования лицом, осуществляющим деятельность, предусмотренную пунктом первым или 2 статьи 3 Закона Грузии «О предпринимателях», или юридическим лицом, вовлеченным в непредпринимательскую деятельность, если оно переводится из иностранного государства на таможенную территорию Грузии для продолжения деятельности. (2.08.2021 N896, ввести в действие с 1 января 2022 года.)

Статья 188. Ввоз лицом, учрежденным в Грузии, на таможенную территорию Грузии товаров, полученных из собственности, находящейся в иностранном государстве на территории, непосредственно граничащей с таможенной территорией Грузии

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз на таможенную территорию Грузии сельскохозяйственных продуктов, продуктов животноводства, пчеловодства, садоводства или лесоводства, полученных из собственности (хозяйства), находящейся в иностранном государстве на территории, непосредственно граничащей с таможенной территорией Грузии, если этим хозяйством управляет производитель сельскохозяйственной продукции, место осуществления основной деятельности которого находится на таможенной территории Грузии.

2. Для пользования льготой, предусмотренной настоящей статьей, продукты животноводства должны быть получены от животных, рожденных и выращенных в Грузии, или животных, выпущенных в свободное обращение в Грузии.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на товары, не прошедшие обработку, кроме обработки, которая обычно сопровождает получение или производство товаров.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на товары, ввезенные на таможенную территорию Грузии производителем сельскохозяйственной продукции или по его поручению.

5. Настоящая статья в соответствующем случае применяется в отношении продуктов, добытых лицами, имеющими гражданство Грузии, занимающимися рыболовством или рыбной ловлей в озере или водном канале, расположенном на границе Грузии и иностранного государства, и в отношении продуктов, добытых охотой на указанном озере или водном канале лицами, занимающимися охотой, имеющими гражданство Грузии.

Статья 189. Ввоз иностранным производителем сельскохозяйственной продукции семенного материала, удобрений и других средств для использования в хозяйстве, находящемся в Грузии

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз семенного материала, удобрений и других средств для обработки почвы и урожая, предназначенных для использования в собственности (хозяйстве), расположенной в Грузии, граничащей непосредственно с иностранным государством, если этим хозяйством управляет производитель сельскохозяйственной продукции, место осуществления основной деятельности которого находится в иностранном государстве на территории, непосредственно граничащей с таможенной территорией Грузии.

2. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на количество семенного материала, удобрений и других средств, предназначенных для обработки почвы и урожая, необходимых для нужд соответствующего хозяйства.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на семенные материалы, удобрения и другие средства, предназначенные для обработки почвы и урожая, ввезенные непосредственно производителем сельскохозяйственной продукции, или по его поручению прямо на таможенную территорию Грузии.

4. Товары, предусмотренные настоящей статьей, с учетом принципа взаимности могут быть освобождены от налога на импорт.

Статья 190. Ввоз личного багажа пассажирами

От налога на импорт освобождается ввоз пассажиром:

а) не предназначенных для экономической деятельности пищевых продуктов, предусмотренных группами 02, 04, 06–12 и 15–21 и товарными позициями 0302–0307 и 2201–2202 НТН ВЭД, суммарной стоимостью не более 500 лари, общим весом до 30 килограммов, один раз в течение 1 календарного дня;

б) не предназначенных для экономической деятельности товаров, предусмотренных группами 28–97 НТН ВЭД (кроме кода 3824 90 980 01 НТН ВЭД), суммарной стоимостью не более 500 лари, общим весом до 30 килограммов, один раз в течение 30 календарных дней;

в) товаров, предусмотренных частью 5 статьи 186 настоящего Кодекса, в количествах, определенных той же частью, с учетом примечаний к той же части.

Статья 191. Ввоз материалов образовательного, научного или культурного назначения, приборов или аппаратуры научного назначения

1. Ввоз на таможенную территорию Грузии визуальных материалов или аудиоматериалов (в частности, голограмм лазерной проекции, мультимедийных сборников, материалов программных инструкций, в том числе – сборников соответствующих материалов печатных материалов) образовательного, научного или культурного назначения, произведенных Организацией Объединенных Наций или ее специальным представительством, освобождается от налога на импорт, независимо от получателя и цели использования указанных материалов.

2. От налога на импорт освобождаются:

а) товары, предусмотренные частью первой настоящей статьи, предназначенные для образовательных, научных или культурных учреждений/организаций, осуществляющих общественную деятельность;

б) коллекционные единицы образовательного, научного или культурного назначения или образцы искусства, получателем которых являются музей, галерея или подобное учреждение и которые не предназначены для продажи.

3. С учетом частей 5–12 настоящей статьи от налога на импорт освобождаются приборы или (и) аппаратура научного назначения, не включенные в часть 2 настоящей статьи, если они ввозятся в непредпринимательских целях.

4. Льгота, предусмотренная частью 3 настоящей статьи, распространяется на приборы или (и) аппаратуру научного назначения, которые предназначены:

а) для публичных учреждений или структурных единиц публичного учреждения, основной деятельностью которых является образовательная или научно-исследовательская деятельность;

б) для частных учреждений, основной деятельностью которых является образовательная или научно-исследовательская деятельность.

5. Льгота, предусмотренная частью 3 настоящей статьи, распространяется также:

а) на запасные и комплектующие части или аксессуары, предназначенные для приборов или (и) аппаратуры научного назначения, если они ввозятся вместе с приборами или (и) аппаратурой научного назначения, для которых предназначены, или если они ввозятся позднее и идентифицируются как предназначенные для этих приборов или (и) аппаратуры, которые:

а.а) ранее были ввезены по льготе, если на момент требования льготы на запасные и комплектующие части или аксессуары эти приборы или (и) аппаратура все еще являются приборами или (и) аппаратурой научного назначения;

а.б) на момент требования льготы на запасные и комплектующие части или аксессуары могут быть освобождены от налога на импорт;

б) на инструменты, необходимые для технического обслуживания, контроля, калибровки или ремонта приборов или (и) аппаратуры научного назначения, если они ввозятся вместе с приборами или (и) аппаратурой научного назначения, для которых предназначены, или если они ввозятся позднее и идентифицируются как предназначенные для этих приборов или (и) аппаратуры, которые:

б.а) ранее были ввезены по льготе, если на момент требования льготы на инструменты эти приборы или (и) аппаратура все еще являются приборами или (и) аппаратурой научного назначения;

б.б) на момент требования льготы на инструменты могут быть освобождены от налога на импорт.

6. Для целей частей 3 – 5 настоящей статьи:

а) «приборы или (и) аппаратура научного назначения» – любые приборы или (и) аппаратура, которые, исходя из технических характеристик и результатов, полученных в ходе эксплуатации, предназначаются в основном или только для научной деятельности;

б) «ввоз приборов или (и) аппаратуры научного назначения в непредпринимательских целях» – ввоз приборов или (и) аппаратуры научного назначения, которые предназначены для научных исследований, или имеют образовательное назначение, и соответствующая деятельность осуществляется не в целях получения прибыли.

7. Правительство Грузии правомочно в случае необходимости не распространять льготу, предусмотренную настоящей статьей, на конкретные приборы или аппаратуру, если будет установлено, что освобождение указанных приборов или аппаратуры от налога на импорт может причинить вред промышленным интересам Грузии в конкретном секторе производства.

8. Не разрешается использование в качестве предмета обеспечения, передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу товаров, предусмотренных частью 2 настоящей статьи, либо приборов или аппаратуры научного назначения, которые освобождаются от налога на импорт на условиях, предусмотренных частями 5–7 настоящей статьи, без предварительного уведомления таможенного органа.

9. Если осуществляется использование товаров, предусмотренных частью 8 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме учреждениям или организациям, пользующимся льготами, предусмотренными частью 2 или 4 настоящей статьи, указанные льготы остаются в силе, если получающие учреждения или организации используют данные товары в тех целях, которые предоставляют право пользования этими льготами. В иных случаях использование товаров, предусмотренных частью 8 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу влечет возникновение обязательства по предварительной уплате соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования этих товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

10. Учреждения или организации, предусмотренные частями 2–4 настоящей статьи, которые прекращают выполнять условия, необходимые для пользования льготами, или намереваются использовать ввезенные по льготе товары в иных целях, отличающихся от предусмотренных частями 2 – 4 настоящей статьи, обязаны уведомить об этом таможенный орган.

11. Товары, оставшиеся во владении учреждений или организаций, прекративших выполнять условия, необходимые для пользования льготой, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент прекращения выполнения указанных условий, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

12. Товары, используемые учреждениями или организациями, пользующимися льготами, в иных целях, отличающихся от предусмотренных частями 2–4 настоящей статьи, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент начала использования товаров по иному назначению, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

13. В соответствующих случаях части 7–12 настоящей статьи применяются также в отношении товаров, предусмотренных частью 5 настоящей статьи.

14. Ввоз иностранным научным учреждением или организацией либо по их поручению оборудования на таможенную территорию Грузии в непредпринимательских целях освобождается от налога на импорт.

15. Льгота, предусмотренная частью 14 настоящей статьи, применяется, если оборудование:

а) с согласия учреждения или члена организации, предусмотренных частью 14 настоящей статьи, предназначается для использования в пределах соглашения о научном сотрудничестве, целью которого является осуществление международной исследовательской программы в научно-исследовательской организации, учрежденной в Грузии;

б) в период нахождения на таможенной территории Грузии остается в собственности иностранного физического лица или юридического лица.

16. Для целей частей 14, 15 и 17–22 настоящей статьи:

а) «оборудование» – необходимые для проведения научных исследований инструменты, аппаратура, машины и установки или (и) их аксессуары (в том числе – запасные части и приборы), предназначенные специально для их технического обслуживания, контроля, калибровки или ремонта;

б) «оборудование, ввезенное в непредпринимательских целях» – оборудование, предназначенное для проведения научных исследований, целью которых не является получение прибыли.

17. Не разрешается использование оборудования, ввезенного по льготе в соответствии с условиями, предусмотренными частями 14–16 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, его передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу без предварительного уведомления таможенного органа.

18. Если осуществляется использование оборудования, предусмотренного частью 17 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, его передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме учреждению или организации, пользующимся льготами, предусмотренными частями 14–16 настоящей статьи, указанные льготы остаются в силе, если получающие учреждение или организация используют данное оборудование в целях, которые предоставляют право пользования указанными льготами.

19. С учетом частей 3–5 настоящей статьи, в иных случаях использование оборудования, предусмотренного частью 17 этой же статьи, в качестве предмета обеспечения, его передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу влечет возникновение обязательства по предварительной уплате соответствующего налога на импорт в отношении указанного оборудования по ставке, действующей на момент использования указанного оборудования в качестве предмета обеспечения, его передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости оборудования, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования оборудования, предусмотренного частью 17 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, его передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

20. Учреждение или организация, предусмотренные частью 14 настоящей статьи, которые больше не выполняют условий, необходимых для пользования соответствующей льготой, или намереваются использовать ввезенное по льготе оборудование в иных целях, отличающихся от предусмотренных частями 14 и 15 настоящей статьи, обязаны уведомить об этом таможенный орган.

21. Оборудование, используемое учреждениями или организациями, которые прекращают выполнять условия, необходимые для пользования льготой, подлежит налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент прекращения выполнения указанных условий, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

22. С учетом частей 3–5 настоящей статьи, оборудование, используемое учреждениями или организациями, пользующимися льготой, в целях, отличающихся от предусмотренных частями 14–16 настоящей статьи, подлежит налогообложению по ставке налога на импорт, которая действует на момент начала использования товаров по иному назначению, исходя из вида оборудования и таможенной стоимости, определенной таможенным органом на тот же момент.

Статья 192. Ввоз животных, предназначенных для лабораторных исследований, ввоз биологических или химических веществ

1. От налога на импорт освобождаются:

а) ввоз животных, предназначенных для использования в лабораторных условиях;

б) ввоз в непредпринимательских целях биологических или химических веществ, предусмотренных перечнем, установленным Правительством Грузии.

2. Льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, распространяется на предусмотренных той же частью животных, биологические или химические вещества, предназначенные:

а) для публичного учреждения или структурной единицы публичного учреждения, основной деятельностью которых является образовательная или научно-исследовательская деятельность;

б) для частного учреждения, основной деятельностью которого является образовательная или научно-исследовательская деятельность.

3. Перечень, предусмотренный подпунктом «б» части первой настоящей статьи, может включать в себя также биологические и химические вещества, эквивалентной которым продукции на таможенной территории Грузии не имеется и которые исходя из особых характеристик или качества необходимы для научных исследований.

Статья 193. Ввоз лечебных веществ человеческого происхождения, реагентов для определения групп крови, и реагентов для типирования тканей

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз следующих товаров:

а) лечебные вещества человеческого происхождения;

б) реагенты для определения группы крови;

в) реагенты для типирования тканей.

2. Для целей части первой настоящей статьи:

а) «лечебные вещества человеческого происхождения» – кровь человеческая и ее дериваты (цельная кровь, сухая плазма, альбумин, стабилизированный раствор белков плазмы, иммуноглобулин, фибриноген);

б) «реагенты для определения группы крови» – реагенты человеческого, животного, растительного или иного происхождения, которые используются для установления группы крови человека и несовместимости крови;

в) «реагенты для типирования тканей» – реагенты человеческого, животного, растительного или иного происхождения, которые используются для типирования тканей человека.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на товары:

а) предназначенные для использования институтом или лабораторией, определенными соответствующим органом, в непредпринимательских медицинских или научных целях;

б) которые сопровождаются сертификатом соответствия, выданным правомочным органом страны-отправителя;

в) помещенные в контейнеры, маркированные специальными идентификационными этикетками.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется также на упаковочные материалы, необходимые для транспортировки лечебных веществ человеческого происхождения, реагентов для определения группы крови, реагентов для типирования тканей и на любые растворители и аксессуары, необходимые для их использования, которые могут быть частью товарной партии.

Статья 194. Ввоз приборов или аппаратуры, предназначенных для медицинских исследований, медицинского диагностирования или медицинского лечения

1. От налога на импорт освобождается ввоз приборов или аппаратуры, предназначенных для медицинских исследований, медицинского диагностирования или медицинского лечения, пожертвованных физическим лицом или благотворительной организацией для больницы, учреждения здравоохранения или медицинского исследовательского учреждения. От налога на импорт освобождаются также приборы или аппаратура, предназначенные для медицинских исследований, медицинского диагностирования или медицинского лечения, приобретенные больницей, учреждением здравоохранения или медицинским исследовательским учреждением за счет сумм или добровольных взносов, пожертвованных благотворительной организацией, при выполнении всех следующих условий:

а) пожертвователь, жертвуя приборы и аппаратуру не преследовал предпринимательские цели;

б) жертвователь не связан с производителем приборов или аппаратуры, на которые должна распространяться льгота.

2. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется также:

а) на запасные и комплектующие части или аксессуары, предназначенные для приборов или (и) аппаратуры, предусмотренных частью первой настоящей статьи, если они ввозятся вместе с приборами или (и) аппаратурой, для которых они предназначены, или если они ввозятся позднее и идентифицируются как предназначенные для приборов или (и) аппаратуры, ранее ввезенных по льготе;

б) на инструменты, необходимые для технического обслуживания, контроля, калибровки или ремонта приборов или (и) аппаратуры, предусмотренных частью первой настоящей статьи, если они ввозятся вместе с приборами или (и) аппаратурой, для которых они предназначены, или если они ввозятся позднее и идентифицируются как предназначенные для приборов или (и) аппаратуры, ранее ввезенных по льготе.

 3. В соответствующих случаях части 7–12 статьи 191 настоящего Кодекса применяются также в отношении получателя приборов или (и) аппаратуры и пожертвований, предусмотренных настоящей статьей.

Статья 195. Ввоз образца эталонного препарата, необходимого для контроля качества материалов, используемых в производстве медицинской продукции

От налога на импорт освобождается ввоз товарной партии, в которой содержится образец признанного Всемирной организацией здравоохранения эталонного препарата, необходимого для контроля качества материалов, используемых в производстве медицинской продукции.

Статья 196. Ввоз фармацевтических продуктов, подлежащих применению на международных спортивных мероприятиях

От налога на импорт освобождается ввоз фармацевтических продуктов, предназначенных для потребления в медицинских целях людьми или (и) животными, прибывающими из иностранного государства для участия в международных спортивных мероприятиях, организованных на территории Грузии, в пределах количеств, необходимых для удовлетворения их нужд в период нахождения в Грузии.

Статья 197. Ввоз товаров государственным органом, благотворительной организацией

1. С учетом частей 3–6 настоящей статьи, если указанное не влечет злоупотребления правилами конкуренции или их нарушения, от налога на импорт освобождаются следующие товары:

а) предметы первой необходимости, ввезенные государственным органом, благотворительной организацией, в целях безвозмездной передачи лицам с соответствующими потребностями;

б) любые товары, присланные безвозмездно физическим или юридическим лицом, учрежденным в иностранном государстве, государственному органу, благотворительной организации, отправитель которых не преследует предпринимательских целей и которые присланы для нерегулярно проводимого благотворительного мероприятия, целью которого является сбор средств для лица с соответствующими потребностями;

в) устройства или канцелярские товары, присланные безвозмездно физическим или юридическим лицом, учрежденным в иностранном государстве, для благотворительной организации, необходимые для выполнения функций благотворительной организации или ее благотворительных целей, отправитель которых не преследует предпринимательские цели.

2. В целях подпункта «а» части первой настоящей статьи, «предметы первой необходимости» – товары, необходимые для удовлетворения неотложных потребностей человека, например, пища, медикаменты, одежда, постельное белье.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется:

а) на алкогольные изделия;

б) на табак и табачные изделия;

в) на кофе и чай;

г) на транспортные средства, кроме автомобилей скорой медицинской помощи.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на организации, осуществляющие благотворительную деятельность в соответствии с законодательством Грузии.

5. Не разрешается использование товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу организациями, пользующимися льготой, в иных целях, отличающихся от предусмотренных подпунктами «а» и «б» той же части, без предварительного уведомления таможенного органа.

6. Если осуществляется использование товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме организациям, пользующимся льготами, предусмотренными частью первой или 4 настоящей статьи, указанные льготы остаются в силе, если получающие организации используют данные товары в тех целях, которые предоставляют право пользования этими льготами. В иных случаях использование товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу влечет возникновение обязательства по предварительной уплате соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

7. Организации, предусмотренные частью первой настоящей статьи, которые прекращают выполнять условия, необходимые для пользования льготой, или намереваются использовать ввезенные по льготе товары в иных целях, отличающихся от предусмотренных частью первой настоящей статьи, обязаны уведомить об этом таможенный орган.

8. Товары, оставшиеся во владении организаций, которые прекращают выполнять условия, необходимые для пользования льготой, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент прекращения выполнения указанных условий, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

9. Товары, используемые организациями, пользующимися льготой, в иных целях, отличающихся от предусмотренных частью первой настоящей статьи, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент начала использования товаров по иному назначению, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

Статья 198. Ввоз товаров, предназначенных для лиц с ограниченными возможностями

1. Ввоз товаров, изготовленных специально для образования или научного либо культурного развития лиц со значительно выраженными ограниченными возможностями, связанными со зрением (далее – слепых лиц), освобождается от налога на импорт, если они ввозятся:

а) слепыми лицами для личного потребления;

б) учреждениями или организациями, которые предоставляют образование или оказывают помощь слепым лицам.

2. Льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, распространяется на запасные и комплектующие части или аксессуары, предназначенные для товаров, предусмотренных той же частью, на инструменты, необходимые для технического обслуживания, контроля, калибровки или ремонта указанных товаров, если они ввозятся вместе с товарами, для которых они предназначены, или если они ввозятся позднее и идентифицируются как предназначенные для товаров, ранее ввезенных по льготе, или предназначенные для товаров, которые на момент требования льготы на запасные и комплектующие части или аксессуары могут быть освобождены от налога на импорт.

3. Товары, изготовленные специально для образования лиц с ограниченными возможностями, кроме слепых лиц, создания для них условий труда или их социальной адаптации, освобождаются от налога на импорт, если они ввозятся:

а) лицами с ограниченными возможностями для личного потребления;

б) учреждениями или организациями, основной деятельностью которых является предоставление образования или оказание помощи лицам с ограниченными возможностями.

4. Льгота, предусмотренная частью 3 настоящей статьи, распространяется на запасные и комплектующие части или аксессуары, предназначенные для товаров, предусмотренных той же частью, на инструменты, необходимые для технического обслуживания, контроля, калибровки или ремонта указанных товаров, если они ввозятся вместе с товарами, для которых они предназначены, или если они ввозятся позднее и идентифицируются как предназначенные для товаров, ранее ввезенных по льготе, или предназначенные для товаров, которые на момент требования льготы на запасные и комплектующие части, аксессуары или инструменты могут быть освобождены от налога на импорт.

5. Правительство Грузии правомочно в случае необходимости не распространять льготу, предусмотренную настоящей статьей, на отдельные виды товаров, если будет установлено, что освобождение указанных товаров от налога на импорт причинит вред промышленным интересам Грузии в конкретном секторе производства.

6. Льготы, предусмотренные подпунктом «а» части первой и подпунктом «а» части 3 настоящей статьи, распространяются на вещи, предназначенные для личного пользования слепыми лицами или другими лицами с ограниченными возможностями, если согласно законодательству Грузии указанные лица будут признаны слепыми лицами или лицами с ограниченными возможностями, имеющими право пользоваться такими льготами.

7. Не разрешается использование товаров, ввезенных по льготе, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу лицами, предусмотренными частью первой или 3 настоящей статьи, без предварительного уведомления таможенного органа.

8. Если осуществляется использование товаров, предусмотренных частью 7 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме лицам, учреждениям или организациям, пользующимся льготами, предусмотренными частями первой–4 настоящей статьи, указанные льготы остаются в силе, если получающие лица, учреждения или организации используют данные товары в целях, которые предоставляют им право пользования этими льготами. В иных случаях использование товаров, предусмотренных частью 7 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу влечет возникновение обязательства по предварительной уплате соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, предусмотренных частью 7 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

9. Товары, ввезенные учреждениями или организациями, пользующимися льготами, в соответствии с условиями, предусмотренными частями первой–4 настоящей статьи, могут быть без уплаты соответствующего налога на импорт в непредпринимательских целях переданы указанными учреждениями или организациями в аренду, предоставлены в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездно либо безвозмездно переданы в любой форме слепым лицам или другим лицам с ограниченными возможностями, с которыми связана их деятельность.

10. Не разрешается использование товаров, предусмотренных частью 7 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или передача на иных условиях, отличающихся от предусмотренных частью 9 этой же статьи, без предварительного уведомления таможенного органа.

11. Если осуществляется использование товаров, предусмотренных частью 9 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме лицам, учреждениям или организациям, пользующимся льготой, предусмотренной частью первой или 3 настоящей статьи, указанная льгота остается в силе, если получающие лица, учреждения или организации используют данные товары в целях, которые предоставляют право пользования этой льготой. В иных случаях использование товаров, предусмотренных частью 9 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу влечет возникновение обязательства по предварительной уплате соответствующего налога на импорт по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, предусмотренных частью 9 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

12. Учреждения или организации, предусмотренные частями первой и 3 настоящей статьи, которые прекращают выполнять условия, необходимые для пользования льготами, или намереваются использовать ввезенные по льготам товары в иных целях, отличающихся от предусмотренных частями первой и 3 настоящей статьи, обязаны уведомить об этом таможенный орган.

13. Товары, оставшиеся во владении учреждений или организаций, которые прекращают выполнять условия, необходимые для пользования льготами, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент прекращения выполнения указанных условий, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

14. Товары, используемые учреждениями или организациями, пользующимися льготами, в иных целях, отличающихся от предусмотренных частями первой–4 настоящей статьи, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент начала использования товаров по иному назначению, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

Статья 199. Ввоз товаров для оказания помощи лицам, пострадавшим в результате катастрофы или стихийного бедствия

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождаются товары, ввезенные государственным органом, благотворительной организацией, предназначенные:

а) для безвозмездной передачи лицам, пострадавшим в результате катастрофы или стихийного бедствия;

б) для передачи в безвозмездное временное пользование (ссуды) лицам, пострадавшим в результате катастрофы или стихийного бедствия, если в период пользования товары остаются в собственности государства или благотворительной организации.

2. На товары, ввезенные для выпуска в свободное обращение службой по обеспечению оказания помощи во время катастрофы или стихийного бедствия,

необходимые для осуществления ее же мероприятий, распространяется льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, в соответствии с условиями, предусмотренными той же частью.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется на материалы или (и) оборудование, предназначенные для восстановления территории, пострадавшей в результате катастрофы или стихийного бедствия.

4. Льгота, предусмотренная частями первой и 2 настоящей статьи, распространяется на товары, предусмотренные этой же статьей, в порядке и на условиях, установленных Правительством Грузии.

5. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на благотворительные организации, осуществляющие благотворительную деятельность в соответствии с законодательством Грузии.

6. Не разрешается использование товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу организациями, пользующимися льготой, на иных условиях, отличающихся от предусмотренных этой же статьей, без предварительного уведомления таможенного органа.

7. Если осуществляется использование товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме организациям, пользующимся льготой, предусмотренной настоящей статьей, указанная льгота остается в силе, если получающие организации используют данные товары в целях, которые предоставляют им право пользования этой льготой. В иных случаях использование товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу осуществляется после уплаты соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, предусмотренных частью первой настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

8. Не разрешается использование в качестве предмета обеспечения, передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу товаров, предусмотренных подпунктом «б» части первой настоящей статьи, которыми лица, пострадавшие в результате катастрофы или стихийного бедствия, больше не пользуются, без предварительного уведомления таможенного органа.

9. Если осуществляется использование товаров, предусмотренных частью 8 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование или возмездная или безвозмездная передача в любой форме организациям, пользующимся льготой, предусмотренной настоящей статьей, или в случае необходимости организациям, пользующимся льготой, предусмотренной подпунктом «а» части первой статьи 197 настоящего Кодекса, указанная льгота остается в силе, если получающие организации используют данные товары в целях, которые предоставляют право пользования этими льготами. В иных случаях использование товаров, предусмотренных частью 8 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передача в аренду, предоставление в безвозмездное временное пользование (ссуда) или возмездная или безвозмездная передача в любой форме другому лицу осуществляется после уплаты соответствующего налога на импорт в отношении этих товаров по ставке, действующей на момент использования указанных товаров в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Если невозможно установить момент использования товаров, предусмотренных частью 8 настоящей статьи, в качестве предмета обеспечения, их передачи в аренду, предоставления в безвозмездное временное пользование (ссуды) или возмездной или безвозмездной передачи в любой форме другому лицу, при исчислении причитающегося налога на импорт применяется ставка, действующая на день декларирования указанных товаров.

10. Благотворительная организация или служба, предусмотренные частями первой и 2 настоящей статьи, которые прекращают выполнение условий, необходимых для пользования льготой, или намереваются использовать ввезенные по льготе товары в иных целях, отличающихся от предусмотренных частями первой и 2 настоящей статьи, обязаны уведомить об этом таможенный орган.

11. Если осуществляется передача товаров, оставшихся во владении организации или службы, прекративших выполнение условий, необходимых для пользования льготой, организации, пользующейся льготой, предусмотренной частью первой настоящей статьи, или, в случае необходимости, организации, пользующейся льготой, предусмотренной подпунктом «а» части первой статьи 197 настоящего Кодекса, указанная льгота остается в силе, если получающая организация использует данные товары в целях, которые предоставляют право пользования этой льготой.

12. Товары, используемые организацией или службой, пользующимися льготой, в иных целях, отличающихся от предусмотренных настоящей статьей, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент начала использования товаров по иному назначению, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

Статья 200. Ввоз орденов или наград

Если соответствующее лицо представит в таможенный орган надлежащие доказательства того, что товары ввозятся в непредпринимательских целях, от налога на импорт освобождаются:

а) орден, врученный правительством иностранного государства, лицу, постоянно проживающему на таможенной территории Грузии;

б) кубок символического значения, медаль или подобная вещь, врученная в иностранном государстве в качестве награды лицу, постоянно проживающему на таможенной территории Грузии, за деятельность в сфере искусства, науки или спорта или на публичной службе, либо в качестве признания конкретных заслуг, ввезенная на таможенную территорию Грузии самим указанным лицом;

в) кубок символического значения, медаль или подобная вещь, безвозмездно переданная иностранным государством или лицом, учрежденным в иностранном государстве, лицу, постоянно проживающему на таможенной территории Грузии, ввиду обстоятельств, предусмотренных подпунктом «б» настоящей статьи;

г) награда, приз или сувенир символического значения и низкой стоимости, предназначенные для безвозмездной передачи лицу, постоянно проживающему в иностранном государстве, в рамках конференции или аналогичного международного мероприятия, если ее (его) розничная стоимость и другие характеристики не указывают на ввоз в предпринимательских целях.

Статья 201. Ввоз подарков, полученных в рамках международных отношений

1. С учетом настоящей статьи и в соответствующем случае статьи 190 настоящего Кодекса от налога на импорт освобождаются товары, которые:

а) ввозятся на таможенную территорию Грузии лицом, получившим указанные товары в качестве подарка от государственного учреждения принимающей страны в рамках официального визита в иностранное государство;

б) ввозятся на таможенную территорию Грузии лицом, прибывающим на таможенную территорию Грузии в рамках официального визита, если указанные товары ввозятся для их передачи в качестве подарка государственному учреждению Грузии;

в) направлены в качестве подарка официальным органом, публичным учреждением или группой в знак дружбы и доброй воли и предназначены для официального органа, публичного учреждения или группы, осуществляющих общественные интересы на таможенной территории Грузии.

2. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется на алкогольные напитки, табак и табачные изделия.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, применяется, если выполнены все следующие условия:

а) ввоз товаров, предназначенных для подарка, осуществляется несистематически;

б) товары, предназначенные для подарка, по своим характеристикам, стоимости или количествам не предназначены для экономической деятельности;

в) товары, предназначенные для подарка, не используются в предпринимательских целях.

Статья 202. Ввоз товаров, предназначенных для пользования или потребления главой государства

1. На условиях, установленных Правительством Грузии, и в пределах установленного количества от налога на импорт освобождаются:

а) ввоз подарков, предназначенных для действующего монарха или главы иностранного государства;

б) ввоз товаров, предназначенных для пользования или потребления действующим монархом или главой иностранного государства либо представленным им официальным лицом в течение официального визита на таможенной территории Грузии. Указанная льгота действует с учетом принципа взаимности.

2. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется также на лиц, пользующихся на международном уровне прерогативой действующего монарха или главы иностранного государства.

Статья 203. Ввоз товаров в целях содействия торговле

1. От налога на импорт с учетом подпункта «а» части 7 настоящей статьи освобождается ввоз образцов товаров незначительной стоимости, которые могут применяться только для поощрения ввоза на таможенную территорию Грузии тех товаров, которые ввозятся для показа.

2. Для пользования льготой, предусмотренной настоящей статьей, таможенный орган может потребовать обеспечение приведения в постоянное непригодное состояние образцов товаров путем их разделения на части, прокола, нанесения нестираемой метки на видном месте или иным способом, если указанное деяние не повлечет уничтожения характеристик демонстрационных образцов товаров.

3. Для целей части первой настоящей статьи «образец товара» – любая вещь, являющаяся единицей товаров того же качества и с теми же характеристиками, метод демонстрации и количество которой исключают ее использование в других целях, кроме получения заказов.

4. С учетом части 5 настоящей статьи от налога на импорт освобождаются подлежащие ввозу такие печатные рекламные материалы, как каталог, перечень цен, инструкция по применению, брошюра, если указанные материалы связаны:

а) с товарами, подлежащими продаже или сдаче в наем;

б) с транспортировкой, страхованием или банковскими услугами, предлагаемыми лицом, учрежденным за пределами таможенной территории Грузии.

5. Льгота, предусмотренная частью 4 настоящей статьи, распространяется на печатные рекламные материалы, которые удовлетворяют следующим условиям:

а) на печатных рекламных материалах на видном месте изображено наименование компании, которая производит, продает или сдает в наем товары или осуществляет предложение услуг, рекламируемых данными материалами;

б) при отправке нескольких документов товарная партия содержит 1 документ или 1 копию документа. Товарная партия, содержащая несколько копий документа, может не освобождаться от налога на импорт, если суммарный вес товарной партии превышает 1килограмм;

в) печатные рекламные материалы отправлены не одним и тем же отправителем несколькими товарными партиями для одного и того же получателя.

6. От налога на импорт освобождаются также отправленные поставщиком своему потребителю безвозмездно вещи рекламного назначения, не имеющие реальной коммерческой стоимости, которые не могут быть использованы по иному назначению, кроме рекламного.

7. С учетом частей 10–13 настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз следующих товаров:

а) демонстрационные образцы малых размеров товаров, произведенных за пределами таможенной территории Грузии, предназначенные для выставки-продажи или использования либо потребления на подобном мероприятии;

б) товары, ввезенные только в целях показа или для демонстрации произведенных за пределами таможенной территории Грузии машин и установок или аппаратуры, представленные в рамках выставки-продажи или подобного мероприятия;

в) различные материалы (краски, лаки и другое) низкой стоимости, используемые на выставке-продаже или подобном мероприятии при сооружении, монтаже или оформлении временных стендов, подлежащих уничтожению после их использования;

г) безвозмездно поставленные печатные материалы, каталоги, рекламные проспекты, перечни цен, рекламные плакаты, календари, фотографии (без рамок) или другие товары, которые рекламируют товары, произведенные за пределами таможенной территории Грузии, представленные в рамках выставки-продажи или подобного мероприятия.

8. В целях части 7 настоящей статьи под термином «выставка-продажа или подобное мероприятие» подразумеваются:

а) выставки, ярмарки, показы или иные подобные мероприятия, связанные с торговлей, производством, сельским хозяйством или кустарными ремеслами;

б) выставки или иные подобные мероприятия, проведенные главным образом в благотворительных целях;

в) выставки или иные подобные мероприятия, связанные главным образом с наукой, искусством, образованием, культурой, спортом, религией, богослужением, техникой, кустарными ремеслами, туризмом или деятельностью профессиональных союзов либо проводимые в целях содействия международному взаимопониманию;

г) встречи представительств международных организаций или иных объединений;

д) церемонии или собрания официального или мемориального характера.

9. Предусмотренный частью 8 настоящей статьи термин «выставка-продажа или подобное мероприятие» не включает в себя выставки, организованные в частных целях на торговых площадях или в зданиях и сооружениях для продажи иностранных товаров.

10. Льгота, предусмотренная подпунктом «а» части 7 настоящей статьи, распространяется только на образцы:

а) ввезенные безвозмездно или полученные из оптовой партии, ввезенной из иностранного государства для выставки;

б) которые бесплатно предлагаются и раздаются присутствующим лицам для использования или потребления ими в ходе выставки;

в) рекламного назначения и низкой стоимости;

г) не подлежащие простой реализации и в случае необходимости упакованные таким образом, что количество товаров, находящихся в данной упаковке, меньше, чем содержится в самой маленькой упаковке аналогичных товаров, подлежащих продаже на рынке;

д) являющиеся пищевыми продуктами или напитками, не упакованными в порядке, предусмотренном подпунктом «г» настоящей части, и предназначенные для потребления в ходе выставки;

е) суммарная стоимость и количество которых соответствуют характеру выставки, численности посетителей и масштабу участия экспонента (участника выставки).

11. Льгота, предусмотренная подпунктом «б» части 7 настоящей статьи, применяется, если выполнены следующие условия:

а) товары употребляются в ходе выставки и уничтожаются;

б) товары суммарной стоимостью и размерами соответствуют характеру выставки, численности посетителей и масштабу участия экспонента (участника выставки).

12. Льгота, предусмотренная подпунктом «г» части 7 настоящей статьи, распространяется на печатные материалы или вещи, предназначенные для рекламирования товаров, которые:

а) безвозмездно распространяются среди присутствующих лиц на выставке;

б) суммарной стоимостью и количеством соответствуют характеру выставки, численности посетителей и масштабу участия экспонента (участника выставки).

13. Льгота, предусмотренная подпунктами «а» и «б» части 7 настоящей статьи, не распространяется:

а) на алкогольные напитки;

б) на табак и табачные изделия;

в) на топливо в твердом, жидком или газообразном состоянии.

Статья 204. Ввоз товаров в целях проведения испытаний, анализа или тестирования

1. С учетом настоящей статьи от налога на импорт освобождается ввоз товаров, подвергаемых испытаниям, анализу или тестированию для установления их состава, качества или иных технических характеристик, если указанная операция осуществляется в целях получения информации или промышленных или торговых исследований.

2. С учетом части 5 настоящей статьи от налога на импорт в соответствии с частью первой этой же статьи освобождается ввоз товаров, подвергаемых испытаниям, анализу или тестированию, если они в процессе испытаний, анализа или тестирования будут полностью использованы или уничтожены.

3. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, не распространяется на товары, процесс испытания, анализа или тестирования которых включает в себя операции по содействию продаже указанных товаров.

4. Льгота, предусмотренная настоящей статьей, распространяется на количество товаров, необходимое для целей их ввоза.

5. Льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, распространяется на товары, которые в процессе испытаний, анализа или тестирования не используются или не уничтожаются полностью, если продукты, оставшиеся после завершения испытаний, анализа или тестирования:

а) будут полностью уничтожены или утратят коммерческую стоимость после завершения испытаний, анализа или тестирования;

б) в соответствии с таможенным законодательством Грузии передаются в собственность государства;

в) вывозятся с таможенной территории Грузии ввиду особых обстоятельств.

6. Для целей части 5 настоящей статьи «оставшиеся продукты» – продукты, полученные в результате испытаний, анализа или тестирования или товары, фактически не использовавшиеся в процессе испытаний, анализа или тестирования.

7. Если частью 5 настоящей статьи не предусмотрено иное, продукты, оставшиеся после завершения испытаний, анализа или тестирования, подлежат налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент завершения испытаний, анализа или тестирования, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент. Заинтересованная сторона может после завершения испытаний, анализа или тестирования обратить оставшиеся продукты в отходы или (и) лом. В этом случае налогообложение осуществляется по ставке налога на импорт, действующей на момент их обращения в отходы или (и) лом.

8. Компетентный орган определяет срок, в пределах которого должны проводиться испытания, анализ или тестирование, а также административные формальности, которые должны осуществляться для обеспечения использования товаров в предварительно определенных целях.

Статья 205. Ввоз товарной партии, отправленной организации, защищающей авторские права или промышленные и торговые патенты

От налога на импорт освобождаются товарный знак, образец, проект дизайна или его сопроводительный документ, а также заявка для выдачи патента на изобретение или подобные документы, которые подаются в юридическое лицо публичного права – Национальный центр интеллектуальной собственности – «Сакпатенти».

Статья 206. Ввоз справочной литературы по туризму

С учетом частей первой–13 статьи 191 настоящего Кодекса от налога на импорт освобождается ввоз следующей справочной литературы:

а) предназначенный для безвозмездного распространения документ (рекламный листок, брошюра, книга, журнал, путеводитель, плакат (с рамкой или без рамки), фотография (без рамки), увеличенная фотография, карта (иллюстрированная или без иллюстраций), прозрачный плакат для наклеивания на стекло, иллюстрированный календарь), основной целью которого является поощрение людей к посещению иностранных государств, в частности, присутствию на культурных, туристических, спортивных, религиозных, торговых или профессиональных встречах или иных мероприятиях, если рекламный характер данного документа (литературы) очевиден и не более 25% этих материалов (за исключением частной коммерческой рекламы предприятия/предпринимателя Грузии) являются частным коммерческим рекламным материалом;

б) изданный официальным туристическим агентством или под его эгидой перечень иностранных гостиниц, подлежащий безвозмездному распространению, ежегодный справочник, расписание движения транспортных средств в иностранном государстве, если их не более 25 процентов (за исключением частной коммерческой рекламы предприятия/предпринимателя) являются частным коммерческим рекламным материалом;

в) справочные материалы, предоставленные официальным национальным туристическим агентством аккредитованному представительству или назначенному агенту, не предназначенные для распространения, в частности, ежегодный справочник, перечень номеров телефонов или телекса, перечень гостиниц, каталог выставок-продаж, образцы вещей ручной работы незначительной стоимости, литература о музеях, университетах, оздоровительных и подобных учреждениях.

Статья 207. Ввоз различных документов и вещей

От налога на импорт освобождается ввоз следующих документов и вещей:

а) документы, отправленные безвозмездно для публичного учреждения;

б) публикации правительства иностранного государства или официального международного органа, предназначенные для безвозмездного распространения;

в) бюллетени, предназначенные для выборов, ввоз которых организован учреждением/организацией иностранного государства;

г) вещи, подлежащие предъявлению в суде или другом государственном учреждении в качестве доказательств или в подобных целях;

д) образцы подписей или печатные циркуляры, связанные с подписями, отправленные в пределах обмена информацией между государственными или банковскими учреждениями;

е) официальные печатные материалы, отправленные Национальному банку Грузии;

ж) отправленные владельцу или подписчику ценных бумаг, выпущенных компанией, зарегистрированной в иностранном государстве, доклады, отчеты, замечания, проспекты, формы заявки или иные документы, подготовленные этой же компанией;

з) носители информации (перфорированное письмо, звуковая запись, микропленка и другое), используемые для передачи информации, отправленной адресату безвозмездно, если не будет иметь место злоупотребление указанной льготой или указанной льготой не будут нарушены правила конкуренции;

и) файлы, архивы, печатные бланки или подобные документы, предназначенные для использования на международных встречах, конференциях или конгрессах, отчеты, подготовленные об указанных собраниях;

к) планы, технические чертежи, схемы, описания или подобные документы, ввезенные для получения или выполнения заказов в иностранном государстве или участия в конкурсе, организованном на таможенной территории Грузии;

л) документы, используемые в ходе испытаний, проведенных на таможенной территории Грузии учреждением, учрежденным в иностранном государстве;

м) печатные бланки, используемые в качестве официального документа при международном перемещении транспортных средств или товаров в рамках международной конвенции;

н) печатные бланки, этикетки, билеты или подобные документы, отправленные туристическому агентству, учрежденному на таможенной территории Грузии иностранной транспортной компанией или лицом, осуществляющим гостиничную деятельность;

о) использованные печатные бланки или билеты, коносаменты, накладные или другие документы, касающиеся предпринимательской деятельности, или документы, предназначенные для офиса;

п) официальные печатные бланки иностранного государства или международной организации; печатные материалы, соответствующие международным стандартам, отправленные иностранной ассоциацией для распространения соответствующей ассоциации, находящейся на таможенной территории Грузии;

р) фотографии, диапозитивы или стандартные паспарту для фотографий (с надписью или без надписи), отправленные информационному агентству или издательству газеты либо журнала;

с) налоговые марки или марки подобного назначения, подтверждающие факт уплаты платежа в иностранном государстве.

Статья 208. Ввоз вспомогательных материалов, используемых для упаковки или защиты товаров при транспортировке

От налога на импорт освобождается ввоз материалов различных видов (в том числе – веревок, сена, полотна, бумаги, картона, дерева, пластмассы), используемых в одноразовом порядке для упаковки или защиты товаров (в том числе – для тепловой защиты товаров) при их транспортировке из иностранного государства на таможенную территорию Грузии.

Статья 209. Ввоз подстилок, фуража или иных видов кормов для животных, используемых при транспортировке животных

От налога на импорт освобождается ввоз подстилок различных видов, фуража или иных видов кормов для животных, размещенных на борту транспортного средства, переправляющего животных из иностранного государства на таможенную территорию Грузии и используемого только для транспортировки животных.

Статья 210. Ввоз горючего, находящегося в баке сухопутного транспортного средства или специального контейнера, и смазочных средств, находящихся в транспортном средстве

1. От налога на импорт с учетом частей 2–7 настоящей статьи освобождается ввоз следующих товаров:

а) горючее, помещенное:

а.а) в стандартный бак частного транспортного средства или транспортного средства, предназначенного для предпринимательской деятельности (в том числе – мотоцикла):

а.б) в стандартный бак специального контейнера;

б) горючее, помещенное в портативный бак, ввозимое частным транспортным средством (в том числе – мотоциклом), – не более 10 литров горючего на каждое транспортное средство, с учетом правил, установленных законодательством Грузии для хранения и транспортировки топлива.

2. Для целей части первой настоящей статьи:

а) «транспортное средство, предназначенное для предпринимательской деятельности»:

а.а) любое дорожное транспортное средство с двигателем (в том числе – трактор с прицепом или без прицепа), которое исходя из типа его конструкции и оснащения может перевозить более 9 человек (включая водителя) или товары за определенную плату или бесплатно;

а.б) любое дорожное транспортное средство специального назначения, отличающееся от предусмотренных подпунктом «а.а» настоящей части;

б) «частное транспортное средство» – транспортное средство с двигателем, кроме транспортных средств, предусмотренных подпунктом «а» настоящей части;

в) «стандартный бак»:

в.а) бак, смонтированный изготовителем на всех транспортных средствах данного типа и предоставляющий возможность непрерывной подачи горючего как для создания тяговой силы, так и для функционирования охлаждающей или подобной системы в случае необходимости транспортировки;

в.б) газовый бак, смонтированный на транспортном средстве, предоставляющий возможность использовать находящийся в нем газ в качестве горючего, или бак, смонтированный на системе транспортного средства, которой указанное транспортное средство оборудовано;

в.в) бак, смонтированный изготовителем на всех контейнерах данного типа и предоставляющий возможность непрерывной подачи горючего при транспортировке для функционирования охлаждающей или подобной системы, которой оборудован специальный контейнер;

г) «специальный контейнер» – контейнер, на котором смонтирована специальная аппаратура, предназначенная для охлаждающей, кислородной, теплоизоляционной или другой системы.

3. Министр финансов Грузии вправе ограничивать использование льготы, предусмотренной настоящей статьей на горючее, находящееся в стандартном баке или в специальном контейнере транспортного средства, предназначенного для предпринимательской деятельности, – в размере 200 литров на каждое транспортное средство, специальный контейнер или каждый проезд.

4. По приказу Министра финансов Грузии может быть сокращено количество горючего, освобожденного от таможенного обязательства, в соответствии с настоящей статьей:

а) в случае с транспортным средством, предназначенным для предпринимательской деятельности, с помощью которого лицо, проживающее в пограничной зоне страны, осуществляет международные перевозки в пограничной зоне на расстояние не более 25 километров вглубь страны;

б) в случае с частным транспортным средством, принадлежащим лицу, проживающему в пограничной зоне страны;

в) в случае с транспортным средством, прибывшим с конкретного таможенного пропускного пункта.

5. Для целей подпункта «б» части 4 настоящей статьи «пограничная зона» – зона, расположенная на расстоянии не более 15 километров вглубь от границы страны, если соответствующей международной конвенцией не предусмотрено иное.

6. Не разрешается использование горючего, ввезенного по льготе в соответствии с частями первой–5 настоящей статьи, для других транспортных средств, кроме транспортного средства, которым оно было ввезено, а также изъятие этого горючего из указанного транспортного средства и его хранение, кроме случаев проведения ремонтных работ, необходимых для транспортного средства. Также запрещается возмездная или безвозмездная передача горючего лицом, пользующимся льготой, другому лицу.

7. В случае невыполнения требований, установленных частью 6 настоящей статьи, горючее, ввезенное по льготе в соответствии с частями первой–5 настоящей статьи, подлежит налогообложению по ставке налога на импорт, действующей на момент невыполнения указанных требований, исходя из вида и таможенной стоимости товаров, определенной таможенным органом на тот же момент.

8. Льгота, предусмотренная частью первой настоящей статьи, распространяется также на находящиеся в транспортном средстве смазочные средства, необходимые для его нормальной эксплуатации в период данной транспортировки.

Статья 211. Ввоз товаров, используемых для сооружения, ухода и содержания, ремонта или оформления мемориала, кладбища или захоронений жертв войны иностранного государства

От налога на импорт освобождается ввоз товаров, используемых для сооружения, ухода и содержания, ремонта или оформления мемориала, кладбища или захоронений жертв войны иностранного государства, погребенных на таможенной территории Грузии.

Статья 212. Ввоз средств для перевозки тела или праха умершего лица и траурных декоративных предметов

От налога на импорт освобождается ввоз следующих товаров:

а) гроб или иное специальное средство, соответствующее религиозным традициям, используемое при перевозке тела умершего лица, специальная урна с прахом умершего лица, цветы, траурный венок или иные декоративные предметы, обычно сопровождающие их;

б) цветы, траурный венок или иные декоративные предметы, ввезенные лицом, проживающим в иностранном государстве, которое присутствует при погребении или прибыло для оформления могилы, находящейся на таможенной территории Грузии, если характеристики или количество этих товаров не указывают на их ввоз в предпринимательских целях.

 

Книга XI

Переходные и заключительные положения

Глава XXXIII. Переходные и заключительные положения

Статья 213. Переходные положения

1. В Грузии в отношении легких, средних и тяжелых дистиллятов нефти не применяются процедуры внешней переработки и внутренней переработки, кроме процедуры внутренней переработки, которая осуществляется при условии смешения (компаундирования) товаров и вывоза переработанных продуктов с таможенной территории Грузии.

2. В отношении отработанных нефтепродуктов (льяльных вод (вод, загрязненных нефтепродуктами) или (и) смыва баков-хранилищ нефтепродуктов) не применяются процедуры внешней переработки и внутренней переработки, кроме процедуры внутренней переработки, которая осуществляется при условии вывоза переработанных продуктов с таможенной территории Грузии.

3. До введения настоящего Кодекса в действие:

а) разрешительные свидетельства, выданные в соответствии с законодательством Грузии, сохраняют юридическую силу, и на них распространяются положения настоящего Кодекса;

б) владелец разрешения, выданного в соответствии с законодательством Грузии, обязан не позднее 3 месяцев со дня введения настоящего Кодекса в действие обеспечить исполнение положений настоящего Кодекса.

4. Положения настоящего Кодекса распространяются на таможенные процедуры, декларированные со дня введения настоящего Кодекса в действие.

5. На товарные операции, декларированные до введения настоящего Кодекса в действие, распространяются положения Налогового кодекса Грузии, действующие до введения настоящего Кодекса в действие, и изданные в соответствии с ними подзаконные нормативные акты.

 6. До 1 января 2026 года в пункте свободной торговли, не расположенном в пограничном таможенном пропускном пункте или на территории аэропорта, открытого для международного сообщения, иностранным дипломатическим представительствам и приравненным к ним представительствам для служебного пользования, членам указанных представительств и дипломатических миссий (включая проживающих с ними членов семей) для личного пользования могут быть реализованы иностранные товары в розничном порядке без осуществления тарифных и нетарифных мероприятий или (и) грузинские товары. (16.12.2022 N2440, ввести в действие с 1 января 2023 года.)

 7. С включением лица в Золотой список ему до 1 января 2026 года предоставляется право пользоваться упрощенными таможенными формальностями при ввозе принадлежащих ему товаров на таможенную территорию Грузии или (и) при их вывозе с таможенной территории Грузии. (16.12.2022 N2440, ввести в действие с 1 января 2023 года.)

8. Выдачей таможенным органом заинтересованному лицу авторизации, предусмотренной статьей 111 настоящего Кодекса, считается предоставление номера оценки для соответствующей таможенной декларации.

 9. До 1 января 2026 года подачей общей декларации на ввоз товаров, предусмотренных статьей 66 настоящего Кодекса, считается представление декларантом или его представителем документов, предусмотренных таможенным законодательством Грузии, таможенному органу в таможенном пропускном пункте в случае ввоза товаров на таможенную территорию Грузии. (16.12.2022 N2440, ввести в действие с 1 января 2023 года.)

 10. До 1 января 2026 года подача таможенному органу общей декларации на вывоз товаров, предусмотренных статьей 155 настоящего Кодекса, не требуется. (16.12.2022 N2440, ввести в действие с 1 января 2023 года.)

11. До 1 сентября 2019 года Правительству Грузии, Министру финансов Грузии и Министру внутренних дел Грузии обеспечить принятие/издание подзаконных нормативных актов, предусмотренных настоящим Кодексом.

Статья 214. Заключительные положения

1. Настоящий Кодекс, за исключением книги Х настоящего Кодекса, ввести в действие с 1 сентября 2019 года.

2. Книгу Х настоящего Кодекса ввести в действие с 1 сентября 2020 года.

 3. Действие книги X настоящего Кодекса приостановить до 1 января 2026 года. (16.12.2022 N2440, ввести в действие с 1 января 2023 года.)

 

 

Президент Грузии                               Саломе Зурабишвили

 

 

Тбилиси

28 июня 2019 г.

№ 4905-IIс