მუხლი 2. პუნქტი 1. ქვეპუნქტი ლ2) საჯარო სამართლის იურიდიული პირის (გარდა კულტურული, საგანმანათლებლო, სამეცნიერო, კვლევითი, სასპორტო და რელიგიური საქმიანობისათვის შექმნილი საჯარო სამართლის იურიდიული პირებისა და პოლიტიკური პარტიებისა) ხელმძღვანელი და მისი მოადგილე;
მე თუ მკითხავთ, მე-13 მუხლი სრული კატასტროფა და უსამართლობაა, დისკრიმინაციული მუხლია დაბალანაზღაურებადი სპეციალისტებისთვის. ე.ი. რა გამოდის, თანამდებობის პირს, რომელსაც მაღალი თანამდებობა უკავია და შესაბამისად, მაღალი ანაზღაურებაც აქვს, და გადაწყვეტს, რომ ლექციები წაიკითხოს რომელიმე უსდ-ში, ან სამეცნიერო-კვლევით დაწესებულებაში იმუშაოს, გგონიათ რომელიმე რექტორი, დეკანი ან დირექტორი ეტყვის უარს? ამ დროს ის ფაქტი, რომ საჯარო მოხელე თუ გადაწყვეტს, ვთაქვათ პროფესორის ვაკანტურ ადგილზე კონკურსში მონაწილეობას, გავლენას არ ახდენს მიუკერძოებლობაზე? ბოლობოლო პირდაპირ ხელშეკრულებით, კონკურსის გარეშე აიყვანენ. მაგრამ ამას თავი დავანებოთ, მეორეც, თუ დღევანდელ ეკონომიკურ სიტუაციას გადავხედავთ, რა გამოდის, თანამდებობის პირს თუ არა, სპეციალისტს მაინც რატომ უნდა აუკრძალო სხვა (პედაგოგობის და სამეცნიერო სფეროს, თავისი სისტემის გარეთ) ანაზღაურებადი სამუშაოს შესრულება? საჯარო მოხელემ რომ თავისუფალ დროს სულ სხვა სფეროში, რომელსაც შეხება არ აქვს თავის სამსახურთან გამოიმუშავოს ლეგალური დამატებითი თანხა, რატომ უნდა იყოს აკრძალული? ყველა მეცნიერი და პედაგოგი ხომ არ იქნება? მით უმეტეს, თუ დაბალი რანგის საჯარო მოხელე სპეციალისტების ხელფასი დღეს 1000-2000 ლარის შუალედშია? არ არის ახლა ეს დისკრიმინაცია? ლეგალური დამატებითი შემოსავლის მიღება შეუთავსებლობასთან რა კავშირშია, თუ შესაძლებელია სულ სხვა სისტემაში (არა იმავე სისტემაში), სამსახურის ინტერესების არდაზიანებით, თავისი შრომით და უნარებით გამოიმუშავოს დამატებითი შემოსავალი?
takoambroladze@yahoo.com
არის თუ არა სსიპ ხელმძღვანელი თანამდებობის პირი და ვრცელდება თუ არა მასზე ამ კანონის მე-13 მუხლი?
იგულისხმება თუ არა ახლო ნათსავში დისშვილი, ძმისშვილი
მუხლი 2. პუნქტი 1. ქვეპუნქტი ლ2) საჯარო სამართლის იურიდიული პირის (გარდა კულტურული, საგანმანათლებლო, სამეცნიერო, კვლევითი, სასპორტო და რელიგიური საქმიანობისათვის შექმნილი საჯარო სამართლის იურიდიული პირებისა და პოლიტიკური პარტიებისა) ხელმძღვანელი და მისი მოადგილე;
სპორტული ა(ა)იპ - ის ხელმძღვანელზე "პრეზიდენტზე" ვრცელდება ამ კანონის მე-13 მუხლი?
P.S. როდესაც ანაზღაურება არ აქვს
მე თუ მკითხავთ, მე-13 მუხლი სრული კატასტროფა და უსამართლობაა, დისკრიმინაციული მუხლია დაბალანაზღაურებადი სპეციალისტებისთვის. ე.ი. რა გამოდის, თანამდებობის პირს, რომელსაც მაღალი თანამდებობა უკავია და შესაბამისად, მაღალი ანაზღაურებაც აქვს, და გადაწყვეტს, რომ ლექციები წაიკითხოს რომელიმე უსდ-ში, ან სამეცნიერო-კვლევით დაწესებულებაში იმუშაოს, გგონიათ რომელიმე რექტორი, დეკანი ან დირექტორი ეტყვის უარს? ამ დროს ის ფაქტი, რომ საჯარო მოხელე თუ გადაწყვეტს, ვთაქვათ პროფესორის ვაკანტურ ადგილზე კონკურსში მონაწილეობას, გავლენას არ ახდენს მიუკერძოებლობაზე? ბოლობოლო პირდაპირ ხელშეკრულებით, კონკურსის გარეშე აიყვანენ. მაგრამ ამას თავი დავანებოთ, მეორეც, თუ დღევანდელ ეკონომიკურ სიტუაციას გადავხედავთ, რა გამოდის, თანამდებობის პირს თუ არა, სპეციალისტს მაინც რატომ უნდა აუკრძალო სხვა (პედაგოგობის და სამეცნიერო სფეროს, თავისი სისტემის გარეთ) ანაზღაურებადი სამუშაოს შესრულება? საჯარო მოხელემ რომ თავისუფალ დროს სულ სხვა სფეროში, რომელსაც შეხება არ აქვს თავის სამსახურთან გამოიმუშავოს ლეგალური დამატებითი თანხა, რატომ უნდა იყოს აკრძალული? ყველა მეცნიერი და პედაგოგი ხომ არ იქნება? მით უმეტეს, თუ დაბალი რანგის საჯარო მოხელე სპეციალისტების ხელფასი დღეს 1000-2000 ლარის შუალედშია? არ არის ახლა ეს დისკრიმინაცია? ლეგალური დამატებითი შემოსავლის მიღება შეუთავსებლობასთან რა კავშირშია, თუ შესაძლებელია სულ სხვა სისტემაში (არა იმავე სისტემაში), სამსახურის ინტერესების არდაზიანებით, თავისი შრომით და უნარებით გამოიმუშავოს დამატებითი შემოსავალი?