საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-2 მუხლის პირველ პუნქტის "ა"ქვეპუნქტში სიტყვებს: "დაინტერესებული მხარე – ნებისმიერი ფიზიკური ან იურიდიული პირი, ადმინისტრაციული ორგანო", უნდა დაემატოს სიტყვები "და საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი პირი", ვინაიდან, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ პირებსაც უნდა ჰქონდეთ ადმინისტრაციულ წარმოებაში მონაწილეობის მიღების უფლება. მაგალითად:"ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობის შესახებ" საქართველოს კანონის მე-14 მუხლის პირველი პუნქტის შესაბამისად, ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობა არ არის იურიდიული პირი და საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის მე-11 მუხლის შესაბამისად, არც ფიზიკური პირია. ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობა ადმინისტრაციულ წარმოებაში ვერ მიიღებს მონაწილეობას როგორც დაინტერესებული პირი, ვინაიდან, საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-2 მუხლის პირველ პუნქტის "ა"ქვეპუნქტში მითითებულია, რომ მხოლოდ იურიდიული და ფიზიკური პირი არის დაინტერესებული მხარე და არა საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სხვა პირები.
საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 38-ე მუხლი რომლითაც, დაუშვებელია დაწესდეს რაიმე სახის საფასური საჯარო ინფორმაციის გაცემისათვის, გარდა ასლის გადაღებისათვის აუცილებელი თანხის ანაზღაურებისა, ეწინააღმდეგება, “ეროვნული საარქივო ფონდისა და ეროვნული არქივის შესახებ” საქართველოს კანონის 22-ე მუხლის მე-2 პუნქტის მოთხოვნებს, რომლითაც ეროვნული არქივის მიერ გაწეული მომსახურებისთვის დაწესებული საფასურის ოდენობა, გადახდის წესი და პირობები, მომსახურების სახეობები და ვადები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით. „ საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში მოქმედი საჯარო სამართლის იურიდიული პირის – საქართველოს ეროვნული არქივის მიერ გაწეული მომსახურებისათვის დაწესებული საფასურის ოდენობების, გადახდის წესისა და მომსახურების ვადების დამტკიცების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2011 წლის 29 დეკემბრის №506 დადგენილებით განსაზღვრულია მომსახურების საფასური- საჯარო ინფორმაციის გაცემაზე, რომელიც აღემატება ასლის გადაღების საფასურს, მაგალითად, არქივში დაცული მოვლენის, ცნობის დადგენის (დადასტურების) შესახებ (11-20 წლის პერიოდი)ინფორმაციის გაცემის საფასურია- 50 ლარი და სხვა. ამდენად, საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 38-ე მუხლი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „1. საჯარო დაწესებულება ვალდებულია უზრუნველყოს საჯარო ინფორმაციის ასლების ხელმისაწვდომობა. დაუშვებელია დაწესდეს რაიმე სახის საფასური საჯარო ინფორმაციის გაცემისათვის, გარდა ასლის გადაღებისათვის აუცილებელი თანხის ანაზღაურებისა. 2. ამ მუხლის პირველი პუნქტი არ ვრცელდება იმ საინფორმაციო მომსახურებაზე, რომლის გაწევისათვის შესაბამისი საკანონმდებლო აქტით დადგენილია საფასური."
ამ კოდექსის მე-5 მუხლის მე-3 ნაწილი არასწორია, რადგან კოდექსში 2005 წელს განხორციელებული ცვლილების შედეგად, უფლებამოსილების გადამეტებით გამოცემული აქტი არის არა ბათილი, არამედ „არარა აქტი“ (მე-60 მუხლი). შესაბამისად, მე-5 მუხლის მე-3 ნაწილი უნდა იყოს მე-60 მუხლის შესაბამისი.
ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის არარა აქტად მიჩნევისთვის აუცილებელია, რომ მისიგამოცემის უფლებამოსილება მნიშვნელოვნად იყოს გადამეტებული. სხვა შემთხვევაში ის შეიძლება გახდეს აქტის უკანონობის და შესაბამსად ბათილად გამოცხხადების საფუძველი
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
უკანონოდ დაკავებულ ფართზე ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელება
საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-2 მუხლის პირველ პუნქტის "ა"ქვეპუნქტში სიტყვებს: "დაინტერესებული მხარე – ნებისმიერი ფიზიკური ან იურიდიული პირი, ადმინისტრაციული ორგანო", უნდა დაემატოს სიტყვები "და საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი პირი", ვინაიდან, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ პირებსაც უნდა ჰქონდეთ ადმინისტრაციულ წარმოებაში მონაწილეობის მიღების უფლება. მაგალითად:"ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობის შესახებ" საქართველოს კანონის მე-14 მუხლის პირველი პუნქტის შესაბამისად, ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობა არ არის იურიდიული პირი და საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის მე-11 მუხლის შესაბამისად, არც ფიზიკური პირია. ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობა ადმინისტრაციულ წარმოებაში ვერ მიიღებს მონაწილეობას როგორც დაინტერესებული პირი, ვინაიდან, საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-2 მუხლის პირველ პუნქტის "ა"ქვეპუნქტში მითითებულია, რომ მხოლოდ იურიდიული და ფიზიკური პირი არის დაინტერესებული მხარე და არა საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სხვა პირები.
საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 38-ე მუხლი რომლითაც, დაუშვებელია დაწესდეს რაიმე სახის საფასური საჯარო ინფორმაციის გაცემისათვის, გარდა ასლის გადაღებისათვის აუცილებელი თანხის ანაზღაურებისა, ეწინააღმდეგება, “ეროვნული საარქივო ფონდისა და ეროვნული არქივის შესახებ” საქართველოს კანონის 22-ე მუხლის მე-2 პუნქტის მოთხოვნებს, რომლითაც ეროვნული არქივის მიერ გაწეული მომსახურებისთვის დაწესებული საფასურის ოდენობა, გადახდის წესი და პირობები, მომსახურების სახეობები და ვადები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით. „ საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში მოქმედი საჯარო სამართლის იურიდიული პირის – საქართველოს ეროვნული არქივის მიერ გაწეული მომსახურებისათვის დაწესებული საფასურის ოდენობების, გადახდის წესისა და მომსახურების ვადების დამტკიცების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2011 წლის 29 დეკემბრის №506 დადგენილებით განსაზღვრულია მომსახურების საფასური- საჯარო ინფორმაციის გაცემაზე, რომელიც აღემატება ასლის გადაღების საფასურს, მაგალითად, არქივში დაცული მოვლენის, ცნობის დადგენის (დადასტურების) შესახებ (11-20 წლის პერიოდი)ინფორმაციის გაცემის საფასურია- 50 ლარი და სხვა. ამდენად, საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 38-ე მუხლი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „1. საჯარო დაწესებულება ვალდებულია უზრუნველყოს საჯარო ინფორმაციის ასლების ხელმისაწვდომობა. დაუშვებელია დაწესდეს რაიმე სახის საფასური საჯარო ინფორმაციის გაცემისათვის, გარდა ასლის გადაღებისათვის აუცილებელი თანხის ანაზღაურებისა. 2. ამ მუხლის პირველი პუნქტი არ ვრცელდება იმ საინფორმაციო მომსახურებაზე, რომლის გაწევისათვის შესაბამისი საკანონმდებლო აქტით დადგენილია საფასური."
(Y)
khatuna.kharkheli@gmail.com
ამ კოდექსის მე-5 მუხლის მე-3 ნაწილი არასწორია, რადგან კოდექსში 2005 წელს განხორციელებული ცვლილების შედეგად, უფლებამოსილების გადამეტებით გამოცემული აქტი არის არა ბათილი, არამედ „არარა აქტი“ (მე-60 მუხლი). შესაბამისად, მე-5 მუხლის მე-3 ნაწილი უნდა იყოს მე-60 მუხლის შესაბამისი.
რას ნიშნავს აღმასრულებლის პრივილეგია
ამ მუხლის 1 ნაწილში მითითებული 91–ე მუხლის ნაცვლად ხომ არ უნდა იყოს მითითებული 92–ე მუხლი?
აღმასრულებელი პრივილეგია – საჯარო დაწესებულებებისა და საჯარო მოსამსახურეების გათავისუფლება ამ თავით გათვალისწინებული მოვალეობებისაგან;
60 პრიმა
60 პრიმა
96 პრიმა მუხლი მაინტერესებს
ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის არარა აქტად მიჩნევისთვის აუცილებელია, რომ მისიგამოცემის უფლებამოსილება მნიშვნელოვნად იყოს გადამეტებული. სხვა შემთხვევაში ის შეიძლება გახდეს აქტის უკანონობის და შესაბამსად ბათილად გამოცხხადების საფუძველი
91-ე მუხლი შეცდომითაა მითითებული, სავარაუდოდ 92-ე უნდა იყოს!
96-ე მუხლის პირველი ნაწილი ძალიან ფართო მნიშვნელობით იკითხება და ყოველთვის ქმნის საკამათო სიტუაციას მხარეებს შორის.
მე-4 ნაწილში ჩაასწორეთ, მე-60 პრიმა უნდა ეწეროს და არა მე-60
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
სესხის ხელშეკრულება სამოქალაქო ბრუნვაში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ხელშეკრულებაა. სესხის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს, როგორც ზეპირად, ასევე წერილობით. მოცემულ შემთხვევაში გიორგის მიერ შეტანილი სასარჩელო მოთხოვნა თბილისის საქალაქო სასამართლოში შეესაბამება კანონით დადგენილ მოთხოვნებს ვინაიდან და რადგანაც, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის მე-15 მუხლის მიხედვით სასამართლოს სარჩელი წარედგინება მოპასუხის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით.
მოცემულ შემთხვევაში სასამართლოს მიერ განსაზღვრული 8 დღიანი ვადა არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც საქართველოს სამოქალაქო კდოექსის 201-ე მუხლის მიხედვით სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 14 დღეს, ხოლო რთული კატეგორიის საქმეებზე – 21 დღეს. ამ ვადის გაგრძელება დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც არსებობს საპატიო მიზეზი. მოპასუხეს აქვს შესაძლებლობა შესაგებლის წარდგენის ეტაპზე არ ცნოს სარჩელი და ეს ყოველივე შესაბამისი ფაქტებით და გარემოებებით გაამყაროს.
რაც შეეხება მოპასუხე ,,საბას’’ გამოუცხადებლობას 2018 წლის 20 მაისის სასამართლოს მთავარ სხდომაზე. საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 230-ე მუხლის გათვალისწინებით თუ სასამართლოს სხდომაზე არ გამოცხადდება მოპასუხე, რომელსაც გაეგზავნა შეტყობინება ამ კოდექსის 70-ე–78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, და მოსარჩელე შუამდგომლობს დაუსწრებელი გადაწყვეტილების გამოტანაზე, მაშინ სარჩელში მითითებული ფაქტობრივი გარემოებები დამტკიცებულად ითვლება.
სამოქალაქო კოდექსის 237 მუხლის მიხედვით მოპასუხე საბას აქვს უფლება 10 დღის ვადაში გაასაჩივროს დაუსწრებელი გადაწყვეტილება. მოცემულ შემთხვევაში არანაირ დარღვევას ადგილი არ აქვს. რაც შეეხება შემდეგ ფაქტობრივ გარემოებებს. იმ შეთხვევაში როდესაც გასაჩივრების უფლების მქონე პირი (საბა) ან მისი წარმომადგენელი ესწრება გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებას, ამ შემთხვევაში გადაწყვეტილების გასაჩივრების მქონე პირი ვალდებულია ვალდებულია გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის გამოცხადებიდან არა უადრეს 20 და არა უგვიანეს 30 დღისა გამოცხადდეს სასამართლოში და ჩაიბაროს გადაწყვეტილების ასლი, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს ვადა საბას მიერ არის დარღვეული. თუმცა საბას მიერ ეს ვადები რომ ყოფილიყო დაცული, სასამართლოს განჩინება საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისა და დაუსწრებელი გადაწყვეტილების ძალაში დატოვების თაობაზე დაუსწრებელ გადაწყვეტილებასთან ერთად გასაჩივრდებოდა სააპელაციო წესით. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 83-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით მოსარჩელეს უფლება აქვს, საქმის წინასწარი სასამართლო განხილვისათვის მომზადების დამთავრებამდე შეცვალოს სარჩელის საფუძველი ან საგანი, შეავსოს სარჩელში მითითებული გარემოებები და მტკიცებულებები, გაადიდოს ან შეამციროს სასარჩელო მოთხოვნის ოდენობა, რის შესახებაც სასამართლომ უნდა აცნობოს მოპასუხეს, მოცემულ შემთხვევაში კი ეს პირობა არ იქნა დაცული არც სასამართლოს და არც მოსარჩელის მიერ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 20 დეკემბრის მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც, აღნიშნულ სასამართლო სხდომაზე დაირღვა მოპასუხის საპროცესო უფლებები, რაზედაც ზემოთ იქნა აღნიშნულლი. 2018 წლის 28 დეკემბერის სააპელაციო საჩივარი, რომელიც საბამ შეიტანა არის კანონიერი, რადგან ეს მოქმედება არის ნებისმერი მოსახის საპროცესო უფლება, ხოლო მას დააკმაყოფილებენ თუ არა ეს უკვე სასამართლოს დისკრეციული უფლებამოსილებაა. 2019 წლის 4 იანვრის სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საბას სააპელაციო საჩივრის მიღების შესახებ არის უკანონო, ვინაიდან და რადგანაც მოპასუხე საბას არ განუცხადებია ის საპატიო მიზეზი რის გმოც ვერ გამოცხადდა 2018 წლის 20 დეკემბრის სხდომა. 2019 წლის 20 მარტის სააპელაციო საჩივრის ზეპირი განხილვის სხდომაზე სასამართლო მიერ მიღებული გადაწყვეტილება არის უკანონ ვინაიდან სასამართლოს არ აქვს უფლება მოსაპუხის შუამდგომლობის გარეშე გამოიტანოს ახალი გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც გამომდინარეობს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 229-ე მუხლის პირველი ნაწილის მიხედვით.
ვადები