დოკუმენტის სტრუქტურა
განმარტებების დათვალიერება
დაკავშირებული დოკუმენტები
დოკუმენტის მონიშვნები
კონსოლიდირებული პუბლიკაციები
უკან დაბრუნება კონსოლიდირებული ვერსია (საბოლოო)
(ძალადაკარგულია - 01.12.2016, №42)
ლტოლვილისა და ჰუმანიტარული სტატუსების შესახებ
ეს კანონი ემყარება საქართველოს კონსტიტუციას, საერთაშორისო სამართლის საყოველთაოდ აღიარებულ პრინციპებსა და ნორმებს, მათ შორის, „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციასა და „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ 1967 წლის ოქმს, და ემსახურება საქართველოს მიერ ლტოლვილთა და ადამიანის უფლებათა სამართლის სფეროში ნაკისრი საერთაშორისო ვალდებულებების შესრულებას.
ეს კანონი განსაზღვრავს საქართველოში თავშესაფრის მაძიებლის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის სამართლებრივ სტატუსს, უფლება-მოვალეობებს, სამართლებრივ გარანტიებს, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის სოციალურ-ეკონომიკურ გარანტიებს, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტისა და გაუქმების საფუძვლებსა და პროცედურებს.
ამ კანონის მიზნებისათვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:
ა) თავშესაფრის მოთხოვნა – პირის მიერ საქართველოს ხელისუფლების წინაშე ნების გამოხატვა, ამ კანონის საფუძველზე მიიღოს სამართლებრივი დაცვა;
ბ) განცხადება – თავშესაფრის მოთხოვნის შესახებ წერილობითი განაცხადი საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა , განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს მიმართ ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მიღების მიზნით;
გ) თავშესაფრის მაძიებელი – პირი, რომელიც ამ კანონის საფუძველზე ითხოვს სამართლებრივ დაცვას ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების გზით;
დ) ლტოლვილის სტატუსის მქონე პირი – პირი, რომელსაც ამ კანონის მე-2 მუხლის საფუძველზე მიენიჭა ლტოლვილის სტატუსი;
ე ) ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირი – პირი , რომელსაც ამ კანონის მე -4 მუხლის საფუძველზე მიენიჭა ჰუმანიტარული სტატუსი ;
ვ ) სამინისტრო – საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა , განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტრო ;
ზ) მიმღები ცენტრი – თავშესაფრის მაძიებელთა დროებითი განთავსების ადგილი;
თ) ცნობა – თავშესაფრის მაძიებლობის დამადასტურებელი საბუთი, რომლის ფორმას, გაცემისა და შეცვლის წესს ადგენს სამინისტრო;
ი) მზრუნველობის გარეშე დარჩენილი არასრულწლოვანი – უცხოელი ან მოქალაქეობის არმქონე არასრულწლოვანი, რომელიც საქართველოში შემოვიდა მარტო, კანონიერი ან მასზე პასუხისმგებელი სრულწლოვანი პირის თანხლების გარეშე და რომელიც განცხადების შეტანის დროისთვის არ სარგებლობს მეურვეობით/მზრუნველობით, ან არასრულწლოვანი, რომელიც საქართველოში შემოსვლის შემდეგ აღმოჩნდა კანონიერი ან მასზე პასუხისმგებელი სრულწლოვანი პირის თანხლების გარეშე;
კ) ოჯახის წევრი – ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მეუღლე, 18 წლამდე შვილი, მხარდაჭერის მიმღები სრულწლოვანი შვილი, მხარდაჭერის მიმღები ან ხანდაზმული (საპენსიო ასაკის) მშობელი, მეურვეობის ან მზრუნველობის ქვეშ მყოფი ან მხარდაჭერის მიმღები სხვა პირი;
ლ) ოჯახის გაერთიანება – ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის ოჯახის წევრთა საქართველოში კანონიერი შემოსვლა და ცხოვრება ოჯახის ერთიანობის შენარჩუნების მიზნით;
მ) წარმოშობის ქვეყანა – თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან/და ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მოქალაქეობის ან მუდმივი საცხოვრებელი ქვეყანა.
თავი II. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭება
მუხლი 2. ლტოლვილის სტატუსის მინიჭება
ლტოლვილის სტატუსი ენიჭება პირს, რომელიც არ არის საქართველოს მოქალაქე ან საქართველოში მუდმივად მცხოვრები მოქალაქეობის არმქონე პირი, იმყოფება საქართველოში , აქვს საფუძვლიანი შიში, რომ იგი შეიძლება გახდეს დევნის მსხვერპლი რასის, რელიგიის, აღმსარებლობის, ეროვნების, გარკვეული სოციალური ჯგუფისადმი კუთვნილების ან პოლიტიკური შეხედულებების გამო , და არ შეუძლია ან არ სურს , ამგვარი შიშიდან გამომდინარე , დაბრუნდეს თავისი წარმოშობის ქვეყანაში ან ისარგებლოს ამ ქვეყნის მფარველობით .
მუხლი 3. ლტოლვილის სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმის საფუძვლები
1. ლტოლვილის სტატუსი არ ენიჭება პირს:
ა) რომელმაც ჩაიდინა დანაშაული მშვიდობის წინააღმდეგ, სამხედრო დანაშაული ან დანაშაული კაცობრიობის წინააღმდეგ, როგორც ეს ქმედება განსაზღვრულია შესაბამის საერთაშორისო აქტებში;
ბ) რომელმაც საქართველოს ფარგლების გარეთ ჩაიდინა არაპოლიტიკური ხასიათის მძიმე დანაშაული საქართველოს მიერ ლტოლვი ლის სტატუსის მინიჭებამდე ;
გ) რომელსაც ბრალი მიუძღვის გაეროს მიზნებისა და პრინციპების საწინააღმდეგო ქმედების ჩადენაში;
დ) რომელიც არ საჭიროებს სამართლებრივ დაცვას „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის პირველი მუხლის „D“ ნაწილის თანახმად;
ე) რომლის მიმართაც არსებობს საფუძვლიანი ვარაუდი, რომ საფრთხეს შეუქმნის საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოებას, ტერიტორიულ მთლიანობას, საზოგადოებრივ წესრიგს და საჯარო მართლწესრიგს ;
ვ) რომელიც კანონიერ ძალაში შესული განაჩენით მსჯავრდებულია განსაკუთრებით მძიმე დანაშაულის ჩადენისათვის;
ზ) რომელიც მხილებულია საქართველოს საწინააღმდეგო ქმედების ჩადენაში და რომელმაც საქართველოში ადრე ყოფნის დროს ჩაიდინა სისხლის სამართლის დანაშაული;
თ) რომელმაც თავისი წარმოშობის ქვეყანა დატოვა ეკონომიკური, ეპიდემიური, ბუნებრივი ან ტექნოგენური ხასიათის საგანგებო სიტუაციის გამო.
2. ლტოლვილის სტატუსი შეიძლება არ მიენიჭოს პირს:
ა) რომელიც სხვა ქვეყნის მიერ აღიარებულია ლტოლვილად და კვლავ სარგებლობს ამ ქვეყნის ქმედითი სამართლებრივი დაცვით, თუ საწინააღმდეგო არ დაუმტკიცებია;
ბ) რომელსაც აქვს „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის 28-ე მუხლით განსაზღვრული სხვა ქვეყნის მიერ გაცემული სამგზავრო დოკუმენტი;
გ) რომელსაც დაწყებული აქვს ლტოლვილის სტატუსის მინიჭების პროცედურა და შეუძლია გააგრძელოს ის „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის ხელმომწერ სხვა სახელმწიფოში.
3. პირს, რომელიც ორი ან ორზე მეტი ქვეყნის მოქალაქეა, ლტოლვილის სტატუსი არ მიენიჭება, თუ მას შეუძლია ისარგებლოს რომელიმე ამ ქვეყნის მფარველობით.
მუხლი 4. ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭება
1. ჰუმანიტარული სტატუსი ენიჭება პირს, რომელიც არ არის საქართველოს მოქალაქე ან საქართველოში მუდმივად მცხოვრები მოქალაქეობის არმქონე პირი , არ აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-2 მუხლით დადგენილ კრიტერიუმებს და:
ა) რომელიც იძულებული იყო დაეტოვებინა თავისი წარმოშობის ქვეყანა ძალადობის, გარე აგრესიის, ოკუპაციის, შიგა კონფლიქტების, ადამიანის უფლებების მასობრივი დარღვევის ან საზოგადოებრივი წესრიგის მნიშვნელოვანი დარღვევის გამო;
ბ) რომელიც სამართლებრივი საფუძვლების, კერძოდ, საქართველოს მიერ ნაკისრი საერთაშორისო ვალდებულებების (ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციის მე-3 მუხლი დან (წამების, არაადამიანური ან ღირსების შემლახველი მოპყრობის ან დასჯის აკრძალვა) ან ადამიანის უფლებათა დაცვის სხვა საერთაშორისო აქტებიდან გამომდინარე არგაძევების სხვა ვალდებულებების) გამო არ შეიძლება იძულებით დაბრუნებულ იქნეს თავისი წარმოშობის ქვეყანაში და რომელსაც არ შეუძლია გაემგზავროს სხვა ქვეყანაში;
გ) რომლის წარმოშობის ქვეყანაში დაბრუნების შემთხვევაში შეიძლება სერიოზული საფრთხე შეექმნას მის სიცოცხლეს ან დაირღვეს მისი უფლებები.
2. ჰუმანიტარული სტატუსი შეიძლება აგრეთვე მიენიჭოს პირს, რომელიც არ არის საქართველოს მოქალაქე ან საქართველოში მუდმივად მცხოვრები მოქალაქეობის არმქონე პირი და:
ა) რომელიც იძულებული გახდა გადაადგილებულიყო საქართველოს შიგნით, მაგრამ არ ეკუთვნის დევნილის სტატუსი „ იძულებით გადაადგილებულ პირთა – დევნილთა შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად ;
ბ) რომელიც საქართველოში შემოვიდა მოსაზღვრე წარმოშობის ქვეყნიდან, იქ მომხდარი სტიქიური უბედურების გამო;
გ) რომელსაც ესაჭიროება სხვა სარწმუნო ჰუმანიტარული დახმარება.
3. პირს ჰუმანიტარული სტატუსი არ მიენიჭება, თუ იგი აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-3 მუხლის პირველი პუნქტით დადგენილ კრიტერიუმებს ან მისი საქართველოში ყოფნა სხვა მნიშვნელოვანი გარემოებების გამო ეწინააღმდეგება ქვეყნის ინტერესებს.
4. ჰუმანიტარული სტატუსი პირს ენიჭება 1 წლის ვადით და შეიძლება გაგრძელდეს, თუ კვლავ არსებობს გარემოებები, რომელთა საფუძველზედაც მას ეს სტატუსი მიენიჭა.
ამ კანონის მე-2 და მე-4 მუხლებით გათვალისწინებულ გარემოებათა არსებობისას საქართველოში იმ პირთა მასობრივი შემოსვლის დროს, რომლებიც არ არიან საქართველოს მოქალაქეები, სამინისტრო მათთვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს მათი წარმოშობის ქვეყანაში არსებული საერთო მდგომარეობის გათვალისწინებით.
მუხლი 6. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის ოჯახის წევრის დაცვა
1. ლტოლვილის სტატუსის მქონე პირის ოჯახის წევრს ენიჭება ლტოლვილის სტატუსი, თუ იგი ინდივიდუალურად არ აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-2 მუხლით დადგენილ კრიტერიუმებს და არ ეწინააღმდეგება ამ კანონის მე-3 მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებს.
2. ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის ოჯახის წევრს ენიჭება ჰუმანიტარული სტატუსი, თუ იგი ინდივიდუალურად არ აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-4 მუხლით დადგენილ კრიტერიუმებს, არ ეწინააღმდეგება ამ კანონის მე-3 მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებს ან მისი საქართველოში ყოფნა სხვა მნიშვნელოვანი გარემოებების გამო არ ეწინააღმდეგება ქვეყნის ინტერესებს .
1. ლტოლვილის სტატუსის მქონე პირს მიეცემა ოჯახის გაერთიანების უფლება აღნიშნულის თაობაზე განაცხადის შეტანიდან 1 წლის განმავლობაში.
2. ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს შეიძლება მიეცეს ოჯახის გაერთიანების უფლება. ეს უფლება უნდა განხორციელდეს, თუ ჰუმანიტარული სტატუსის მიღებიდან 1 წლის განმავლობაში ვერ მოხერხდა ოჯახის გაერთიანება და ეს სხვა ქვეყანაშიც შეუძლებელია.
3. პირს ოჯახის გაერთიანებაზე უარი ეთქმება, თუ მისი ოჯახის წევრი აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-3 მუხლის პირველი პუნქტით დადგენილ კრიტერიუმებს.
4. პირის ოჯახის წევრის საქართველოში შემოსვლის შემდეგ მასზე ვრცელდება ამ კანონის მე-6 მუხლი.
მუხლი 8. არასრულწლოვანზე მეურვეობა/მზრუნველობა
1. საქართველოში სრულწლოვან პირთან ერთად შემოსული არასრულწლოვანი ოჯახის წევრის შესახებ მონაცემები შეიტანება ერთ-ერთი მშობლის განცხადებაში, ხოლო მშობლების არყოფნის შემთხვევაში – მეურვის/მზრუნველის, ერთ-ერთი სრულწლოვანი ოჯახის წევრის ან სხვა ნათესავის განცხადებაში.
2. თუ არასრულწლოვანი საქართველოში მარტო შემოვიდა, განცხადებას საქმის ყველა გარემოების და მისი საუკეთესო ინტერესის გათვალისწინებით შეიტანს არასრულწლოვნის მეურვე/მზრუნველი, რომელიც მას დაენიშნება საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად. სამინისტრო დაუყოვნებლივ, წერილობითი ფორმით მიმართავს შესაბამის მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანოს, რათა მზრუნველობის გარეშე დარჩენილ არასრულწლოვანს დაენიშნოს მეურვე/მზრუნველი, სანამ ის საქართველოში რჩება.
3. მზრუნველობის გარეშე დარჩენილი არასრულწლოვნისთვის მეურვის/მზრუნველის დასანიშნად მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანომ შეძლებისდაგვარად მცირე დროში უნდა მიიღოს ზომები საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად. მზრუნველობის გარეშე დარჩენილი არასრულწლოვნისთვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების პროცედურა ხორციელდება მისი ასაკის, განვითარების დონისა და გონებრივი მდგომარეობის შესაბამისად, იმ ფაქტის გათვალისწინებით, რომ მზრუნველობის გარეშე დარჩენილ არასრულწლოვანს შესაძლოა მწირი ინფორმაცია ჰქონდეს თავისი წარმოშობის ქვეყანაში არსებული რეალური მდგომარეობის შესახებ.
მუხლი 9. ლტოლვილზე პასუხისმგებლობის საქართველოსთვის გადაცემა
1. უცხოელი ან მოქალაქეობის არმქონე პირი, რომელსაც მინიჭებული აქვს ლტოლვილის სტატუსი „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის ხელმომწერი სახელმწიფოს მიერ, მიჩნეული უნდა იქნეს აგრეთვე ლტოლვილის სტატუსის მქონე პირად ამ კანონის შესაბამისად, თუ მან მოიპოვა საქართველოში არანაკლებ 2 წლით ცხოვრების ნებართვა.
2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებულ პირებზე დროებითი ბინადრობის მოწმობა გაიცემა სამინისტროს წერილობითი მოთხოვნის საფუძველზე.
3. ამ მუხლის პირველ პუნქტში აღნიშნულ პირებზე არ ვრცელდება ამ კანონით გათვალისწინებული სოციალურ-ეკონომიკური გარანტიები.
თავი III. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების პროცედურა
მუხლი 10. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების პროცედურა
ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების პროცედურა ითვალისწინებს:
ა) განცხადებით მიმართვას;
ბ) პირის თავშესაფრის მაძიებლად რეგისტრაციას და თავშესაფრის მაძიებლის ანკეტირებას;
გ) თავშესაფრის მაძიებლის ცნობისა და დროებითი საიდენტიფიკაციო მოწმობის გაცემას;
დ) განცხადების განხილვას და პირისთვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების თაობაზე ან ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებას;
ე) ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ზე დროებითი ბინადრობის მოწმობის გაცემას ან პირისთვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმის შესახებ სამინისტროს გადაწყვეტილების ჩაბარებას.
მუხლი 11. თავშესაფრის მოთხოვნა
1. თავშესაფრის მოთხოვნა არის პირის მიერ პირდაპირ ან არაპირდაპირ, ზეპირად ან წერილობით გამოხატული სურვილი საქართველოში სამართლებრივი დაცვისა , ამ კანონის მე-2 ან მე-4 მუხლში აღნიშნული საფუძვლების გამო.
2. საქართველოს საზღვრის უკანონოდ გადმოკვეთის შემთხვევაში პირი ვალდებულია 24 საათის განმავლობაში მიმართოს პირველივე სახელმწიფო ორგანოს.
3. პირისგან დამოუკიდებელი გარემოებების არსებობის შემთხვევაში, რომლებიც ხელს უშლის განცხადებით დროულად მიმართვას, მიმართვის ვადა შეიძლება გაგრძელდეს არა უმეტეს აღნიშნული გარემოებების არსებობის დროისა.
4. თავშესაფრის მოთხოვნა, მიღებული ნებისმიერი სახელმწიფო ორგანოს მიერ, ფიქსირდება წერილობითი ფორმით, რომლის ასლიც 3 დღის განმავლობაში ეგზავნება სამინისტროს და გადაეცემა პირს, რომლის თაობაზედაც შედგენილია ის.
5. თუ ლტოლვილის სტატუსის მინიჭების სურვილს გამოთქვამს პირი, რომელიც კანონიერად იმყოფება საქართველოში, იგი ვალდებულია განცხადებით პირადად მიმართოს სამინისტროს.
მუხლი 12. პირის თავშესაფრის მაძიებლად რეგისტრაცია და თავშესაფრის მაძიებლის ანკეტირება
1. სამინისტრო პირს განცხადების შეტანისთანავე არეგისტრირებს თავშესაფრის მაძიებლად და თავშესაფრის მაძიებელსა და მისი ოჯახის წევრებზე გასცემს თავშესაფრის მაძიებლის ცნობას. არასრულწლოვნის ცნობა მის კანონიერ წარმომადგენელს გადაეცემა.
2. განცხადების შეტანიდან 10 დღის ვადაში სამინისტრო ატარებს თავშესაფრის მაძიებლის ანკეტირებას დადგენილი კითხვარის მიხედვით. თავშესაფრის მაძიებელს ანკეტირების თარიღის შესახებ განცხადების შეტანის დღეს ეცნობება.
3. პირის თავშესაფრის მაძიებლად რეგისტრაცია არის თავშესაფრის მაძიებლისა და მისი ოჯახის წევრებისათვის ამ კანონის მე-18 მუხლით გათვალისწინებული უფლებების მინიჭებისა და მოვალეობების დაკისრების საფუძველი.
4. თავშესაფრის მაძიებელზე საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით, 1 წლის ვადით გაიცემა დროებითი საიდენტიფიკაციო მოწმობა.
საქართველოს 2015 წლის 17 ივლისის კანონი №4062 - ვებგვერდი, 29.07.2015წ.
მუხლი 14. განცხადების განხილვა და გადაწყვეტილების მიღება
1. სამინისტრო განცხადებას განიხილავს მისი რეგისტრაციიდან 6 თვის ვადაში. სამინისტრომ განცხადების განხილვის ვადა შეიძლება გააგრძელოს არაუმეტეს 3 თვისა, რის შესახებაც თავშესაფრის მაძიებელს წერილობით ეცნობება.
2. განცხადების რეგისტრაციიდან 5 თვის განმავლობაში სამინისტრო თავშესაფრის მაძიებელს უტარებს გასაუბრებას. გასაუბრების დანიშვნის შესახებ თავშესაფრის მაძიებელი გაფრთხილებული უნდა იქნეს 3 დღით ადრე, განცხადებაში მითითებულ მისამართზე წერილობითი შეტყობინები ს გაგზავნით . თავშესაფრის მაძიებლის მიერ საპატიო მიზეზის გარეშე, შეტყობინების იგნორირებით გასაუბრებაზე ორჯერ გამოუცხადებლობის შემთხვევაში სამინისტრო წყვეტს განცხადების განხილვას. შესაძლებლობის შემთხვევაში თავშესაფრის მაძიებელს გასაუბრება უნდა ჩაუტაროს სამინისტროს იმავე სქესის წარმომადგენელმა და იგი უზრუნველყოფილი უნდა იქნეს იმავე სქესის კვალიფიციური თარჯიმნის მომსახურებით. დასაშვებია დამატებითი გასაუბრების ჩატარება თავშესაფრის მაძიებლის მიერ მოყვანილი ფაქტების და სა ზუსტებ ლად .
3. სამინისტროს სტრუქტურული ერთეული ამზადებს დასკვნას თავშესაფრის მიცემ ის ან თავშესაფრის მიცემაზე უარის თქმის შესახებ, რომელიც ემყარება:
ა) თავშესაფრის მაძიებლის ანკეტირებას;
ბ) თავშესაფრის მაძიებელთან გასაუბრებას;
გ) თავშესაფრის მაძიებლის მიერ მოწოდებული ინფორმაციის ა და მოყვანილი ფაქტების უტყუარობის, ასევე მისი ქცევის სანდოობის ანალიზს;
დ) თავშესაფრის მაძიებლისა და მისი თანმხლები ოჯახის წევრებისაგან მიღებული ინფორმაციის გადამოწმებას;
ე) თავშესაფრის მაძიებლის წარმოშობის ქვეყნის შესახებ ინფორმაციას;
ვ) თავშესაფრის მაძიებლის წარმოშობის ქვეყნიდან გაქცევის, მესამე ქვეყნის გავლით ტრანზიტის, სა ქართველოში შემოსვლის ა და ყოფნის გარემოებათა ყოველმხრივ შესწავლის შედეგებს.
4. თავშესაფრის მიცემ ის ან თავშესაფრის მიცემაზე უარის თქმის შესახებ დასკვნაზე დაყრდნობით სამინისტრო წყვეტს, აკმაყოფილებს თუ არა თავშესაფრის მაძიებელი ამ კანონის მე-2 მუხლით დადგენილ კრიტერიუმებს. თუ თავშესაფრის მაძიებელი არ აკმაყოფილებს აღნიშნულ კრიტერიუმებს, სამინისტრო განიხილავს თავშესაფრის მაძიებლის ამ კანონის მე-4 მუხლით დადგენილ კრიტერიუმებთან შესატყვისობის საკითხს. თუ თავშესაფრის მაძიებელი არ აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-2 და მე-4 მუხლების მოთხოვნებს, სამინისტრო უარს ამბობს მისთვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭებაზე.
5. თავშესაფრის მაძიებელს, რომელსაც მიენიჭა ჰუმანიტარული სტატუსი, უფლება აქვს, შეიტანოს ახალი განცხადება, თუ ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების შემდეგ არსებითად შეიცვალა გარემოებები, რაც მას აძლევს ლტოლვილის სტატუსის მინიჭების მოთხოვნის უფლებას.
5 1. პირისათვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭება, აგრეთვე ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმა იწვევს მასზე გაცემული დროებითი საიდენტიფიკაციო მოწმობის გაუქმებას.
6. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირზე საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გაიცემა დროებითი ბინადრობის მოწმობა.
7. დროებითი ბინადრობის მოწმობა ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირზე გაიცემა ჰუმანიტარული სტატუსის მოქმედების ვადით, ამასთან ავე , სტატუსის გაგრძელების შემთხვევაში − განმეორებით, ხოლო ლტოლვი ლის სტატუსის მქონე პირზე – 3 წლის ვადით .
8. თუ სამინისტრო მიიღებს გადაწყვეტილებას ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმის შესახებ, იგი 3 დღ ე ში გადაეცემა ან ეგზავნება თავშესაფრის მაძიებელს განცხადებაში მითითებულ მისამართზე , უარის თქმის მიზეზებისა და გადაწყვეტილების გასაჩივრების წესის მითითებით.
9. სამინისტროს გადაწყვეტილება ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმის შესახებ შეიძლება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გასაჩივრდეს სასამართლოში. სასამართლოს გადაწყვეტილების კანონიერ ძალაში შესვლამდე მოსარჩელე სარგებლობს ამ კანონის მე-18 და 21-ე მუხლებით გათვალისწინებული უფლებებითა და გარანტიებით.
10. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირი გადი ს ყოველწლიურ რეგისტრაციას სამინისტროს მიერ დადგენილი წესის შესაბამისად.
თავი IV. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტა და გაუქმება
მუხლი 15. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის საფუძვლები
1. პირს ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსი შეუწყდება, თუ:
ა) მან მოიპოვა საქართველოს მოქალაქეობა ან საქართველოში მუდმივად ცხოვრების უფლება;
ბ) მან დაკარგა და შემდეგ ნებაყოფლობით კვლავ მიიღო თავისი წარმოშობის ქვეყნის მოქალაქეობა;
გ) მან მიიღო სხვა ქვეყნის მოქალაქეობა და სარგებლობს ამ ქვეყნის მფარველობით;
დ) მან ნებაყოფლობით ისარგებლა იმ ქვეყნის მფარველობით, რომელიც იძულებით დატოვა;
ე) მას აღარ შეუძლია უარი თქვას თავისი წარმოშობის ქვეყნის მფარველობაზე, რამდენადაც აღარ არსებობს გარემოებები, რომელთა გამოც მან ეს სტატუსი მიიღო;
ვ) მას პირადი მიზეზების გამო აღარ სურს ისარგებლოს ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსით;
ზ ) იგი გარდაიცვალა ;
თ) არსებობს საფუძვლიანი ვარაუდი, რომ იგი საფრთხეს უქმნის საქართველოს უსაფრთხოებას.
2. ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ე “ ქვეპუნქტი არ ვრცელდება ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირზე, თუ მას შეუძლია წარმოადგინოს ადრინდელი დევნიდან გამომდინარე დასაბუთებული მოტივაცია თავისი წარმოშობის ქვეყანაში დაბრუნებაზე უარის სათქმელად.
3. თუ პირის ოჯახი განქორწინების, განშორების ან გარდაცვალების გამო დაიშლება, მისი ოჯახის წევრებს, რომლებსაც ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსი მიენიჭათ ოჯახის გაერთიანების საფუძველზე, უნარჩუნდებათ ეს სტატუსი, თუ მათზე არ ვრცელდება ამ მუხლით განსაზღვრული პირობები.
4 . პირს ჰუმანიტარული სტატუსი შეუწყდება, თუ მას ამ კანონის მე-14 მუხლის მე-5 პუნქტის საფუძველზე მიენიჭა ლტოლვილის სტატუსი.
მუხლი 16. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის გაუქმების საფუძვლები
1. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსი გაუქმდება, თუ ცნობილი გახდა, რომ პირი არ აკმაყოფილებს ამ კანონის მე-2 და მე-4 მუხლების მოთხოვნებს, კერძოდ, თუ ახალაღმოჩენილი ინფორმაცია ადასტურებს, რომ ადრე მოწოდებული ინფორმაცია არასწორია ან საბუთები ყალბია.
2. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსი გაუქმდება, თუ სასამართლომ პირი უგზო-უკვლოდ დაკარგულად აღიარა ან გარდაცვლილად გამოაცხადა. პირს ეს სტატუსი აღუდგება, თუ სასამართლომ მიიღო გადაწყვეტილება აღნიშნული საფუძვლის გაუქმების შესახებ.
3. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის გაუქმების შესახებ გადაწყვეტილება ვრცელდება ასევე პირის ოჯახის წევრებზე, რომლებმაც ამ კანონის მე-6 და მე-7 მუხლების საფუძველზე მიიღეს ეს სტატუსი.
მუხლი 17. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების პროცედურა
1. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების ამ კანონის მე-15 ან მე-16 მუხლში აღნიშნული ერთ-ერთი საფუძვლის დადგენის შემთხვევაში სამინისტრო იწყებს ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების პროცედურას.
2. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების პროცედურა ითვალისწინებს:
ა) პირის გაფრთხილებას აღნიშნული პროცედურის დაწყების და გასაუბრების ჩატარების შესახებ;
ბ) პირისთვის გასაუბრების ჩატარებას აღნიშნული პროცედურის დაწყებიდან 1 თვის განმავლობაში;
გ) პირის მიერ ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების შესახებ გადაწყვეტილების საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გასაჩივრების შესაძლებლობას.
3. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების პროცედურის მიმდინარეობის დროს სამინისტრო არ იხილავს პირის ამ კანონის მე-2 და მე-4 მუხლებით დადგენილ კრიტერიუმებთან შესატყვისობას.
4. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირი მის მიმართ ამ მუხლით განსაზღვრული პროცედურის დაწყების შემთხვევაში საკითხის საბოლოო გადაწყვეტამდე ინარჩუნებს დროებითი ბინადრობის მოწმობას და ყველა უფლებას, რომლ ებ იც ამ სტატუსის მფლობელს აქვს.
5. პირისათვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტა ან გაუქმება იწვევს მასზე გაცემული დროებითი ბინადრობის მოწმობისა და სამგზავრო დოკუმენტის გაუქმებას .
6. სამინისტრო ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების შესახებ გადაწყვეტილების მიღებიდან 3 დღის განმავლობაში გადასცემს ან უგზავნის პირს შეტყობინებას გადაწყვეტილების მიღების თაობაზე, მისი მიზეზებისა და გასაჩივრების წესის მითითებით.
7. თუ პირი არ გაასაჩივრებს გადაწყვეტილებას ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების შესახებ , ან თუ პირს არ აქვს საქართველოში ყოფნის სხვა სამართლებრივი საფუძვლები, იგი ვალდებულია ოჯახის წევრებთან ერთად დატოვოს საქართველო გადაწყვეტილების მიღების თაობაზე შეტყობინების მიღებიდან 1 თვის განმავლობაში.
8. ამ მუხლის მე-7 პუნქტით გათვალისწინებული ვალდებულების შეუსრულებლობის შემთხვევაში საკითხი გადაწყდება „უცხოელთა და მოქალაქეობის არმქონე პირთა სამართლებრივი მდგომარეობის შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად.
თავი V. თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის უფლება-მოვალეობანი
მუხლი 18. თავშესაფრის მაძიებლის უფლება-მოვალეობანი
1. თავშესაფრის მაძიებელს უფლება აქვს :
ა) ისარგებლოს მთარგმნელობითი მომსახურებით და მიიღოს ინფორმაცია ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების პროცედურის შესახებ, ასევე ამ მუხლით გათვალისწინებული ნებისმიერი ინფორმაცია ;
ბ) მიიღოს დროებითი განთავსების შესახებ მიმართვა და უფასოდ იცხოვროს მიმღებ ცენტრში , ხოლო განსაკუთრებულ შემთხვევაში – სამინისტროს მიერ გამოყოფილ დროებითი განთავსების სხვა ადგილზე ;
გ) მიმღებ ცენტრში , ხოლო განსაკუთრებულ შემთხვევაში – სამინისტროს მიერ გამოყოფილ დროებითი განთავსების სხვა ადგილზე განთავსებისას მიიღოს ხელშეწყობა გადაადგილებასა და ბარგის გადატანაში ;
დ ) მიიღოს სხვა სახის დახმარება ;
ე ) საქართველოს მოქალაქის მსგავსად ისარგებლოს განათლების უფლებით ;
ვ ) ისარგებლოს სამედიცინო და სოციალური დახმარებით საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად ;
ზ ) გამოითხოვოს განცხადება ;
თ) განთავისუფლდეს ნებისმიერ ინსტანციაში განცხადების განხილვასთან დაკავშირებული გადასახადებისაგან და ისარგებლოს უფასო მთარგმნელობითი მომსახურებით ;
ი) ისარგებლოს შრომითი მოწყობის უფლებით საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად ;
კ) თავის უფლებათა და თავისუფლებათა დასაცავად მიმართოს სასამართლოს , საქართველოს კონსტიტუციის 42- ე მუხლის პირველი პუნქტის თანახმად ;
ლ) ინფორმირებული იყოს გაეროს ლტოლვილთა უმაღლეს კომისარიატთან დაკავშირების შესაძლებლობის თაობაზე ;
მ) ისარგებლოს საქართველოს კანონმდებლობით უცხოელისათვის მინიჭებული უფლებებით, თუ ამ კანონით სხვა რამ არ არის დადგენილი.
2. თავშესაფრის მაძიებელი ვალდებულია:
ა) სამინისტროს სტრუქტურულ ერთეულს მიაწოდოს მისი განცხადების განხილვისთვის აუცილებელი ყველა საბუთი;
ბ) დროებითი განთავსების შესახებ მიმართვის მიღებიდან 15 დღეში გაემგზავროს მიმღებ ცენტრში ან სამინისტროს მიერ გამოყოფილ დროებითი განთავსების სხვა ადგილზე;
გ) სამინისტროს მიერ გამოყოფილის ნაცვლად სხვა საცხოვრებელი ადგილის არჩევის ას სამინისტროს სტრუქტურულ ერთეულს აცნობოს ზუსტი მისამართი და გადაადგილების შემთხვევაში რეგულარულად მიაწოდოს მას განახლებული ინფორმაცია;
დ) დაიცვას საქართველოს კანონმდებლობა და მიმღებ ცენტრში განთავსების, ქცევის და მიმღები ცენტრიდან გასახლების სამინისტროს მიერ დადგენილი წესი;
ე) სამინისტროს მიერ დადგენილ ვადაში გაიაროს სავალდებულო სამედიცინო შემოწმება ჯანმრთელობის დაცვის დაწესებულებაში.
3. თავშესაფრის მაძიებლის მიერ ამ მუხლის მე-2 პუნქტის მოთხოვნათა შეუსრულებლობას სამინისტრო განიხილავს, როგორც მიმღებ ცენტრში განთავსების უფლებაზე უარის თქმას.
მუხლი 19. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის უფლება-მოვალეობანი
1. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს უფლება აქვს:
ა) ამ სტატუსის მინიჭებიდან 3 თვის განმავლობაში იცხოვროს მიმღებ ცენტრში, ხოლო განსაკუთრებულ შემთხვევაში – სამინისტროს მიერ გამოყოფილ დროებითი განთავსების სხვა ადგილზე და ისარგებლოს ამ კანონის მე-18 მუხლით გათვალისწინებული ყველა უფლებით;
ბ) ამ სტატუსის მინიჭებიდან 3 თვის განმავლობაში საცხოვრებლად აირჩიოს სამინისტროს მიერ გამოყოფილი ადგილი ან განთავსდეს სხვა ადგილზე საკუთარი ხარჯით;
გ) „საქართველოს მოქალაქეობის შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის შესაბამისად მიმართოს საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში მოქმედ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს − სახელმწიფო სერვისების განვითარების სააგენტოს საქართველოს მოქალაქეობის მინიჭების მიზნით;
დ) დაბრუნდეს თავისი წარმოშობის ქვეყანაში ან გაემგზავროს სხვა ქვეყანაში;
ე) საქართველოს მოქალაქის მსგავსად ისარგებლოს განათლების უფლებით;
ვ) ისარგებლოს სამედიცინო და სოციალური დახმარებით საქართველოს კანონმდებლობი თ დადგენილი წესის შესაბამისად;
ზ) ისარგებლოს საქართველოს კანონმდებლობით უცხოელისათვის მინიჭებული უფლებებით, თუ ამ კანონით სხვა რამ არ არის დადგენილი.
2. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირზე (თუ ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს არ აქვს პირადობის დამადასტურებელი დოკუმენტი ან/და ასეთი დოკუმენტის მოპოვება შეუძლებელია) გაიცემა „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის 27-ე და 28-ე მუხლებით განსაზღვრული დროებითი ბინადრობის მოწმობა და სამგზავრო დოკუმენტი.
3. ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირზე დროებითი ბინადრობის მოწმობა და სამგზავრო დოკუმენტი ამ მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად გაიცემა სამინისტროს წერილობითი მოთხოვნის საფუძველზე.
4. სამგზავრო დოკუმენტის ფორმასა და გაცემის წესს ადგენს საქართველოს იუსტიციის სამინისტრო „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციის შესაბამისად.
5. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირი ვალდებულია:
ა) დაიცვას საქართველოს კანონმდებლობა;
ბ) წინასწარ აცნობოს სამინისტროს, რომ სურს ადრე არჩეული საცხოვრებელი ადგილის შეცვლა;
გ) გაიაროს ყოველწლიური რეგისტრაცია.
1. თავშესაფრის მაძიებლის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის უფლებებს იცავს სახელმწიფო.
2. სახელმწიფო ორგანოთა და თანამდებობის პირთა გადაწყვეტილებები, რომლებიც ლახავს თავშესაფრის მაძიებლის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ უფლებებს, ბათილია და არ წარმოშობს სამართლებრივ შედეგებს.
მუხლი 21. გარანტიები იძულებითი დაბრუნების წინააღმდეგ
1. ამ კანონისა და საერთაშორისო სამართლის შესაბამისად, არგაძევების პრინციპი ნიშნავს საქართველოს ვალდებულებას, თავშესაფრის მაძიებელი, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირი არ გააძევოს იმ ქვეყანაში ან არ დააბრუნოს იმ ქვეყნის საზღვარზე, სადაც მის სიცოცხლეს ან თავისუფლებას საფრთხე ემუქრება მისი რასის, რელიგიის, აღმსარებლობის, ეროვნების, გარკვეული სოციალური ჯგუფისადმი კუთვნილების ან პოლიტიკური შეხედულებების გამო ანდა ძალადობის, გარე აგრესიის, ოკუპაციის, შიგა კონფლიქტების, ადამიანის უფლებების მასობრივი დარღვევის ან საზოგადოებრივი წესრიგის სხვა მნიშვნელოვანი დარღვევის გამო.
2. დაუშვებელია თავშესაფრის მაძიებლის საქართველოდან გაძევება განცხადების თაობაზე ამ კანონის მე-14 მუხლის შესაბამისად საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებამდე.
3. დაუშვებელია ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის გაძევება ან ექსტრადირება სხვა ქვეყანაში, თუ არსებობს საფუძვლიანი ვარაუდი, რომ ამ ქვეყანაში იგი გახდება წამების ან სხვა სასტიკი, არაადამიანური ან ღირსების შემლახველი მოპყრობის ან დასჯის მსხვერპლი.
მუხლი 22. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის სოციალურ-ეკონომიკური გარანტიები
1. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის სოციალურ-ეკონომიკურ გარანტიებთან დაკავშირებულ საკითხებს (კერძოდ, მისი მიღების, განთავსების, განათლებისა და უსაფრთხოების საკითხებს) წყვეტს სამინისტრო საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების სხვა შესაბამის ორგანოებთან შეთანხმებით. სამინისტრო კოორდინაციას უწევს საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების ორგანოების საქმიანობას ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირთა დახმარების სფეროში.
2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული სოციალურ-ეკონომიკური გარანტიების მოქმედება შეჩერდება იმ ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მიმართ, რომელმაც:
ა) 1 თვეზე მეტი ხნით დატოვა საქართველო;
ბ) ჩაიდინა დანაშაული, რის გამოც მის მიმართ კანონიერ ძალაში შევიდა სასამართლოს გამამტყუნებელი განაჩენი, რომელიც ითვალისწინებს თავისუფლების აღკვეთას;
გ) ამ კანონის მე-19 მუხლის მე- 5 პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად არ გაიარა ყოველწლიური რეგისტრაცია და რეგისტრაციის დასრულების შემდეგ 3 თვის განმავლობაში არ გამოცხადდა სამინისტროში და არ წარმოადგინა გამოუცხადებლობის საპატიო მიზეზი;
დ) პირადი განცხადებით უარი თქვა საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული დახმარებების მიღებაზე.
3. თავშესაფრის მაძიებლ ის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის მიღების, სტატუსის განსაზღვრის და განთავსების ხარჯები, მათ შორის, საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების ორგანოებისა და ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების დანახარჯები, რომლებიც დაკავშირებულია მათ ტერიტორიაზე ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირთა მიღებასა და განთავსებასთან, ანაზღაურდება სამინისტროსთვის საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტიდან ამ მიზნით გამოყოფილი ასიგნებით.
4. ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირებთან დაკავშირებული საკითხების დამოუკიდებლად გადაწყვეტის შეუძლებლობის შემთხვევაში საქართველოს შეუძლია შესაბამისი დახმარების მისაღებად მიმართოს სხვა სახელმწიფოებს და საერთაშორისო ორგანიზაციებს.
თავი VI. საქართველოს ხელისუფლების უფლებამოსილებანი , ვალდებულებანი და საერთაშორისო თანამშრომლობა
მუხლი 23. ამ კანონის აღსრულებისთვის პასუხისმგებელი ორგანოები
1. ამ კანონის აღსრულებისთვის პასუხისმგებელი არიან შემდეგი ორგანოები:
ა) საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტრო ;
ბ) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო;
ბ 1) საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახური;
გ) საქართველოს იუსტიციის სამინისტრო;
დ) საქართველოს სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის სამინისტრო;
ე ) საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო;
ვ ) საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრო;
ზ ) საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო;
თ) ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები.
2. დაუშვებელია, ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ორგანოები ამ კანონის ან ამ კანონით განსაზღვრული სფეროს მარეგულირებელი სხვა სამართლებრივი აქტების აღსრულებისას ინფორმაციის გაცვლის მიზნით დაუკავშირდნენ თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის წარმოშობის ქვეყნის ხელისუფლებას.
საქართველოს 2013 წლის 13 დეკემბრის კანონი №1784 - ვებგვერდი, 28.12.2013წ.
საქართველოს 2015 წლის 8 ივლისის კანონი №3936 - ვებგვერდი, 15.07.2015წ.
1. საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტრო არის ერთადერთი ადმინისტრაციული ორგანო, რომელიც პასუხისმგებელია განცხადების განხილვისა და გადაწყვეტილების მიღებისათვის.
2. საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტრო:
ა) ახორციელებს თავშესაფრის მაძიებლ ის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის რეგისტრაციას; ადგენს მონაცემთა ბაზას და სისტემატურად განაახლებს ინფორმაციას;
ბ) ახორციელებს ამ კანონით განსაზღვრულ პროცედურებს ამავე კანონით დადგენილი წესით;
გ) საჭიროების შემთხვევაში მიმართავს:
გ.ა) საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურს ქვეყანაში უკანონოდ შემოსული თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მხრიდან ქვეყნის უსაფრთხოებისათვის პოტენციური საშიშროების შექმნის საკითხებზე რჩევის მისაღებად;
გ.ბ) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს ქვეყანაში უკანონოდ შემოსული თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მხრიდან საზოგადოებრივი წესრიგისა და საჯარო მართლწესრიგისათვის პოტენციური საშიშროების შექმნის საკითხებზე რჩევის მისაღებად;
დ) საჭიროების შემთხვევაში მიმართავს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს და საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურს თავშესაფრის მაძიებლის პიროვნების იდენტიფიკაციაში დახმარების მისაღებად;
ე) საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს აცნობებს თავშესაფრის მაძიებლის საქმეზე, ამ კანონით გათვალისწინებული პროცედურის თანახმად, კანონიერ ძალაში შესული სასამართლო გადაწყვეტილების თაობაზე, რომლითაც არ დაკმაყოფილდა თავშესაფრის მაძიებლის მოთხოვნა მისთვის თავშესაფრის მინიჭებასთან დაკავშირებით;
ვ) საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში მოქმედ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს − სახელმწიფო სერვისების განვითარების სააგენტოს აცნობებს პირისთვის ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის შეწყვეტის ან გაუქმების შესახებ, მასზე გაცემული დროებითი ბინადრობის მოწმობისა და სამგზავრო დოკუმენტის გაუქმების მიზნით;
ზ) თავშესაფრის მაძიე ბ ლ ის ათვის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის ათვის მინიჭებული უფლებების განხორციელების უზრუნველყოფისას თანამშრომლობს ამ კანონის 23-ე მუხლით გათვალისწინებულ ორგანოებთან და გაეროს ლტოლვილთა უმაღლეს კომისარიატთან;
თ) გაეროს ლტოლვილთა უმაღლეს კომისარიატს აწვდის ინფორმაციას თავშესაფრის მაძიებლ ის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის შესახებ;
ი) ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს ეხმარება თავისი წარმოშობის ქვეყანაში დაბრუნებაში.
სა ქართველოს 2012 წლის 25 მაისის კანონი №6317 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.
საქართველოს 2015 წლის 8 ივლისის კანონი №3936 - ვებგვერდი, 15.07.2015წ.
მუხლი 25. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო და საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახური
1. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო თავისი კომპეტენციის ფარგლებში:
ა) სამინისტროს თხოვნის საფუძველზე ეხმარება მას თავშესაფრის მაძიებლის პიროვნების იდენტიფიკაციაში და სტატუსის განსაზღვრისას მოწოდებული ფაქტების შემოწმებაში, აგრეთვე აწვდის ინფორმაციას თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მხრიდან საზოგადოებრივი წესრიგისა და საჯარო მართლწესრიგისათვის პოტენციური საშიშროების შექმნის საკითხებზე;
ბ) სამინისტროს 2 კვირის ვადაში აცნობებს თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მიერ საქართველოში დანაშაულის ჩადენის შესახებ;
გ) დადგენილი წესებისა და პროცედურების თანახმად ამოწმებს თავშესაფრის მაძიებლის საბუთებს საკონტროლო გამშვებ პუნქტებზე;
დ) განცხადებას სასაზღვრო ან საპატრულო პოლიციის ტერიტორიული ორგანოს ან საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს სხვა სტრუქტურული ერთეულის ან საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის შესაბამისი დანაყოფის მიერ მიღებიდან არაუგვიანეს 3 დღისა უგზავნის სამინისტროს;
ე) სამინისტროს შეტყობინების საფუძველზე, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად იწყებს იმ პირის გაძევების პროცედურას, რომელსაც შეუწყდა ან გაუუქმდა ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსი ან/და უარი ეთქვა თავშესაფრის მინიჭებაზე საქართველოს კანონმდებლობის თანახმად.
2. საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახური თავისი კომპეტენციის ფარგლებში, სამინისტროს თხოვნის საფუძველზე ეხმარება მას თავშესაფრის მაძიებლის პიროვნების იდენტიფიკაციაში და სტატუსის განსაზღვრისას მოწოდებული ფაქტების შემოწმებაში, აგრეთვე აწვდის ინფორმაციას თავშესაფრის მაძიებლის, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის მხრიდან საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოებისათვის პოტენციური საშიშროების შექმნის საკითხებზე.
3. ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოებისათვის პოტენციური საშიშროება გულისხმობს ისეთ შემთხვევებს, როდესაც არსებობს საკმარისი საფუძველი ვარაუდისათვის, რომ თავშესაფრის მაძიებელს, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს კავშირი აქვს:
ა) საქართველოს თავდაცვისა და უსაფრთხოებისადმი მტრულად განწყობილი ქვეყნის/ორგანიზაციის შეიარაღებულ ძალებთან;
ბ) სხვა სახელმწიფოს სადაზვერვო სამსახურებთან;
გ) ტერორისტულ ან/და ექსტრემისტულ ორგანიზაციებთან;
დ) სხვა დანაშაულებრივ ორგანიზაციებთან (მათ შორის, ტრანსნაციონალურ დანაშაულებრივ ორგანიზაციებთან) ან/და შეიარაღების, მასობრივი განადგურების იარაღის ან მათი კომპონენტების უკანონო ბრუნვასთან.
4. ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტითა და მე-3 პუნქტით გათვალისწინებული გარემოებების შესახებ ინფორმაცია საქმის განმხილველ ორგანოს ისეთი ფორმით უნდა მიეწოდოს, რომ ზიანი არ მიადგეს სახელმწიფო საიდუმლოების, საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების ან/და საზოგადოებრივი უსაფრთხოების დაცვის ინტერესებს.
მუხლი 26. საქართველოს იუსტიციის სამინისტრო
საქართველოს იუსტიციის სამინისტრო:
ა) ლტოლვილის ა და ჰუმანიტარული სტატუს ებ ის მქონე პირ ებ ზე გასცემს დროებითი ბინადრობის მოწმობას საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს მიერ გაცემული სტატუსის დამადასტურებელი დოკუმე ნ ტის საფუძველზე, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად;
ბ) ლტოლვილისა და ჰუმანიტარული სტატუსების მქონე პირებზე გასცემს სამგზავრო დოკუმენტს საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად;
გ) (ამოღებულია - 05.03.2014, №2048).
მუხლი 27. საქართველოს სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის სამინისტრო
საქართველოს სასჯელაღსრულებისა და პრობაციის სამინისტრო საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს და საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს სასჯელის ვადის გასვლამდე არაუგვიანეს 2 თვისა აცნობებს იმ პირის მოსალოდნელი განთავისუფლების შესახებ, რომელიც დაპატიმრებულია და ექვემდებარება საქართველოდან გაძევებას (დეპორტაციას).
საქართველოს 2013 წლის
13
დეკემბრის კანონი №1784
- ვებგვერდი, 28.12.2013წ.
მუხლი 28. საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო
საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო:
ა) საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს თხოვნის საფუძველზე ეხმარება მას ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის განსაზღვრისას მოწოდებული ფაქტების შემოწმებაში და პირის წარმოშობის ქვეყნის შესახებ ინფორმაციის მოპოვებაში, გარდა ამ კანონის 23-ე მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული გზით მოპოვებისა ;
ბ) საქართველოს საკონსულო დაწესებულებ ის მეშვეობით ეხმარება საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს ამ კანონის მე-7 მუხლის შესაბამისად ოჯახის გაერთიანებაში, საქართველოს კანონმდებლობით მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების ფარგლებში , საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს მიმართვის საფუძველზე;
გ) დიპლომატიური წარმომადგენლობისა და საკონსულო დაწესებულების დახმარებით ხელს უწყობს ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირის ნებაყოფლობით რეპატრიაციას თავისი წარმოშობის ქვეყანაში , კომპეტენციის ფარგლებში.
მუხლი 29. საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრო
საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრო:
ა) თავშესაფრის მაძიებელს, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს უზრუნველყოფს სამედიცინო და სოციალური დახმარებით საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად;
ბ) საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს თხოვნის საფუძველზე, მშობლების მზრუნველობას მოკლებულ არასრულწლოვნებს უზრუნველყოფს ადეკვატური საცხოვრებლით და მეურვეობის/მზრუნველობის დადგენით საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.
მუხლი 30. საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო
საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო:
ა) თავშესაფრის მაძიებელს, ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს უზრუნველყოფს განათლების უფლებით ამ კანონის მე-18 და მე-19 მუხლების შესაბამისად;
ბ) საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს დადგენილი წესით უგზავნის ინფორმაციას ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის შვილების ყოფითი პირობებისა და მათი სახელმწიფო და ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებებში, პროფესიულ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში სწავლების შესაძლებლობის შესახებ, ასევე მათი საშუალო და უმაღლეს პროფესიულ სასწავლებლებში გადაყვანის პირობებისა და შესაძლებლობის თაობაზე.
მუხლი 31. ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები
ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები უფლებამოსილი არიან საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტროს წარუდგინონ ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის ათვის საცხოვრებელ ადგილად შეთავაზებული დასახლებული პუნქტების ჩამონათვალი. საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტრო ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს აწვდის ინფორმაციას ამ პუნქტებში არსებული საცხოვრებელი პირობების შესახებ.
მუხლი 32. საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების ორგანოების საერთო პასუხისმგებლობა
საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების ორგანოები:
ა) თანამშრომლობენ ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოებთან თავშესაფრის მაძიებლის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის და მათი ოჯახის წევრების მიღების, განთავსებისა და ინტეგრაციის საკითხებზე;
ბ) თანამშრომლობენ საზოგადოებრივ გაერთიანებებთან და სხვა ორგანიზაციებთან თავშესაფრის მაძიებლ ის , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის და მათი ოჯახის წევრების დასახმარებლად;
გ) ახორციელებენ სხვა უფლებამოსილებებს ამ კანონის აღსრულებისათვის.
მუხლი 33. საქართველოს თანამშრომლობა სხვა სახელმწიფოებთან და საერთაშორისო ორგანიზაციებთან
1. საქართველო ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის პრობლემების გადასაჭრელად თანამშრომლობს სხვა სახელმწიფოებთან, გაეროს ლტოლვილთა უმაღლეს კომისარიატთან და სხვა საერთაშორისო ორგანიზაციებთან .
2. „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ გაეროს 1951 წლის კონვენციისა და „ლტოლვილთა სტატუსის შესახებ“ 1967 წლის ოქმის აღსრულებაზე ზედამხედველობისათვის საქართველოს სახელმწიფო ორგანოები გაეროს ლტოლვილთა საქმეების უმაღლეს კომისარს უზრუნველყოფენ სრული მხარდაჭერითა და თანამშრომლობით . გაეროს ლტოლვილთა საქმეების უმაღლესი კომისრის წარმომადგენლებს მიეცემათ შესაძლებლობა , მოთხოვნის საფუძველზე ნებისმიერ დროს დაუბრკოლებლად შეხვდნენ თავშესაფრის მაძიებელს , ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირს განცხადების განხილვის ნებისმიერ სტადიაზე .
თავი VII. პასუხისმგებლობა ამ კანონის დარღვევისათვის
მუხლი 34. პასუხისმგებლობა ამ კანონის დარღვევისათვის
ამ კანონის დარღვევა გამოიწვევს პასუხისმგებლობას საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად .
თავი VIII. გარდამავალი და დასკვნითი დებულებანი
მუხლი 35. ამ კანონის ამოქმედებასთან დაკავშირებით გასატარებელი ღონისძიებანი
1. ამ კანონის ამოქმედებიდან 6 თვეში საქართველოს მთავრობამ უზრუნველყოს საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე აქტების ამ კანონთან შესაბამისობა.
2. ამ კანონის მიღებიდან 6 თვის ვადაში საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან იძულებით გადაადგილებულ პირთა, განსახლებისა და ლტოლვილთა სამინისტრომ შეიმუშაოს და დაამტკიცოს:
ა) ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მქონე პირ ის ყოველწლიური რეგისტრაციის წესი;
ბ) თავშესაფრის მაძიებლის ცნობის ფორმა, მისი გაცემისა და შეცვლის წესი;
გ) ლტოლვილის ან ჰუმანიტარული სტატუსის მინიჭების პროცედურა;
დ) მიმღებ ცენტრში განთავსების, ქცევის და მიმღები ცენტრიდან გასახლების წესი.
3. ამ კანონის მიღებიდან 3 თვის განმავლობაში საქართველოს იუსტიციის სამინისტრომ შეიმუშაოს და დაამტკიცოს ლტოლვილისა და ჰუმანიტარული სტატუსების მქონე პირებისათვის სამგზავრო დოკუმენტის ბლანკის ფორმა .
ამ კანონის მიზნებისათვის ოჯახის წევრებად ითვლებიან აგრეთვე 2015 წლის 1 აპრილამდე სასამართლოს მიერ ქმედუუნაროდ ცნობილი სრულწლოვანი შვილი და მშობელი, სანამ მათი ინდივიდუალური შეფასება არ მოხდება.
მუხლი 36. ძალადაკარგული ნორმატიული აქტი
ამ კანონის ამოქმედებისთანავე ძალადაკარგულად გამოცხადდეს საქართველოს 1998 წლის 18 თებერვლის კანონი „ლტოლვილთა შესახებ “ (პარლამენტის უწყებანი, № 11-12, 14.03.1998, გვ. 39).
ეს კანონი ამოქმედდეს გამოქვეყნებიდან 90- ე დღეს .
საქართველოს პრეზიდენტი მ. სააკაშვილი
თბილისი,
2011 წლის 6 დეკემბერი.
№5370- IIს
(Repealed – 01.12.2016, No 42)
LAW OF GEORGIA
ON REFUGEE AND HUMANITARIAN STATUS
This Law is based on the Constitution of Georgia, and universally recognised principles and norms of international law, including the United Nations Convention relating to the Status of Refugees 1951, and the 1967 Protocol on Status of Refugees, and serves the fulfilment of international commitments undertaken by Georgia in the field of refugee and human rights law.
This Law defines the legal status, rights and obligations, and legal guarantees of asylum seekers, and refugee or humanitarian status holders in Georgia, and the social and economic guarantees of refugee or humanitarian status holders, and the grounds and procedures for granting, terminating and cancelling refugee or humanitarian status.
Chapter I - General Provisions
Article 1 - Definition of terms
For the purposes of this Law the terms used in this Law shall have the following meaning:
a) seeking asylum – the expression of a will by a person before the government of Georgia to have legal protection on the basis of this Law;
b) an application – a written application requesting asylum, filed with the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia, with the purpose of being granted refugee or humanitarian status;
c) an asylum-seeker – a person who has requested legal protection on the basis of this Law through the granting of refugee or humanitarian status;
d) a refugee status holder – a person who has been granted refugee status under Article 2 of this Law;
e) a humanitarian status holder – a person who has been granted humanitarian status under Article 4 of this Law;
f) the Ministry - the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia;
g) a reception centre – a place of temporary accommodation for asylum-seekers;
h) a certificate - a document certifying that a person is an asylum-seeker, the form of which, and the rules of its issuance and amendment, shall be determined by the Ministry;
i) minors left without parental care – alien or stateless minors, who have entered Georgia alone, without being accompanied by a legal guardian or adult(s) responsible for them, and who at the time of filing an application have no guardianship or are not under custody; or minors who, after entering Georgia, were identified as being unaccompanied by a legal guardian or adult(s) responsible for them;
j) a family member – a spouse of a refugee or humanitarian status holder, a child under the age of 18, a dependent adult child, a recipient of support or elderly parents (of retirement age), or other persons under guardianship, or custody, or other dependants;
k) a family reunion – the legal entry into Georgia of the family members of refugee or humanitarian status holders in order to maintain family unity;
l) the country of origin – the country of citizenship or permanent residence of an asylum-seeker, or a refugee status holder or humanitarian status holder.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Law of Georgia No 3348 of 20 March 2015 - website, 31.3.2015
Chapter II - Granting Refugee And Humanitarian Status
Article 2 - Granting refugee status
Refugee status shall be granted to a person who is not a citizen of Georgia or to a stateless person permanently residing in Georgia, or to a person who is in Georgia and has a reasonable fear that he/she may become a victim of persecution on the basis of race, religion, denomination, ethnicity, or for belonging to a particular social group, or for political opinions, and, because of such fear, can not or does not want to return to his/her country of origin or to enjoy the protection of such country.
Article 3 - Grounds for refusing to grant refugee status
1. Refugee status shall not be granted to a person who:
a) has committed a crime against peace, a war crime or a crime against humanity, as determined in relevant international acts;
b) has committed a serious non-political crime outside of Georgia before being granted refugee status;
c) has been proven to have acted against the goals and principles of the UN;
d) does not require legal protection under paragraph (d) of Article 1 of the United Nations Convention relating to the Status of Refugees 1951;
e) in relation to whom there are reasonable grounds for believing that he/she may create a threat to state security and/or to the territorial integrity and public order of Georgia;
f) has been convicted by a legally enforcible court decision of committing a particularly serious crime;
g) has been proven to have acted against Georgia and has committed a criminal offence during a previous visit to Georgia;
h) has left the country of origin for economic reasons, or because of an epidemic, or a natural or man-made emergency.
2. Refugee status may not be granted to a person who:
a) is recognised as a refugee in another country and continues to enjoy the effective legal protection of that country, unless he/she has proven otherwise;
b) holds a travel document issued by another country, determined by Article 28 of the United Nations Convention relating to the Status of Refugees 1951;
c) has initiated the procedure for granting refugee status in another state which is a signatory to the United Nations Convention relating to the Status of Refugees 1951, and is eligible to continue such procedure.
3. A person who is a citizen of two or more countries shall not be granted refugee status if the person may benefit from the protection of one of such countries.
Article 4 - Granting humanitarian status
1. Humanitarian status shall be granted to a person who is not a citizen of Georgia, or is a stateless person permanently residing in Georgia, or who does not comply with the requirements provided for by Article 2 of this Law, and who:
a) was forced to leave the country of origin due to violence, external aggression, occupation, internal conflicts, mass violations of human rights or serious violations of public order;
b) may not be forcibly returned to the country of origin and may not travel to another country for legal reasons, in particular the international responsibilities undertaken by Georgia, (provided for by Article 3 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (prohibition of torture and inhuman or degrading treatment or punishment, and/or other international agreements relating to the protection of human rights and prohibiting refoulement;
c) may face serious life threatening conditions and/or a violation of his/her rights if he/she returns to the country of origin.
2. Humanitarian status may also be granted to a person who is not a citizen of Georgia, or a stateless person permanently residing in Georgia, and who:
a) was forced to move to Georgia, but is not entitled to refugee status under the law of Georgia on Internally Displaced Persons – Persecuted from Occupied Territories of Georgia;
b) has entered Georgia from a neighbouring country of origin as a result of a natural disaster;
c) is in need of other justified humanitarian assistance.
3. Humanitarian status shall not be granted to a person if he/she meets the requirements listed in paragraph 1 of Article 3 of this Law, or if his/her presence in Georgia conflicts with the interests of Georgia, or because of other significant circumstances.
4. Humanitarian status shall be granted to a person for a period of one year and may be extended if the grounds for granting such status still exist.
Article 5 - Mass entry
Where the circumstances provided for by Article 2 and Article 4 of this Law do not exist, during a mass entry into Georgia of persons who are not citizens of Georgia, the Ministry shall make a decision on granting refugee or humanitarian status taking into consideration the general situation in the country of origin of such persons.
Article 6 - Protection of family members of refugee or humanitarian status holders
1. A family member of a refugee status holder shall be granted refugee status, if he/she does not individually comply with the criteria provided for by Article 2 of this Law and does not contravene the requirements of Article 3(1) of this Law.
2. A family member of a humanitarian status holder shall be granted humanitarian status, if he/she does not individually comply with the criteria provided for by Article 4 of this Law and does not contravene the requirements of paragraph (1) of Article 3 of this Law, and his/her presence in Georgia does not conflict with the interests of the country because of other significant circumstances.
Article 7 - Family reunion
1. A refugee status holder shall be granted the right to family reunification within one year after submitting an application.
2. A humanitarian status holder may be given the right to family reunification. This right shall be exercised if within one year after receiving humanitarian status, a family reunification can not be undertaken and nor is it possible to be undertaken in another country.
3. A person shall be refused family reunification if his/her family member(s) meets the requirements provided for by paragraph (1) of Article 3 of this Law;
4. After entry into Georgia a family member of a refugee or humanitarian staus holder shall be subject to Article 6 of this Law.
Article 8 - Custody/guardianship of minors
1. Information about a minor family member who has entered Georgia with an adult shall be included in the application of one of the parents, and in the case of the absence of the parents, in the application of a guardian/caregiver, or one of the adult family members or another relative.
2. If a minor has entered Georgia alone, the Ministry shall immediately make a written request to the appropriate body of guardianship and custody in order to appoint a guardian/caregiver to the unaccompanied minor as long as he/she remains in Georgia. An application for refugee or humanitarian status, including all the circumstances of the case and taking into account the best interests of the minor, shall be submitted by the appointed guardian/caregiver of the minor according to the legislation of Georgia.
3. The body of guardianship and custody, in the appointment of a guardian / caregiver to an unaccompanied Minor, shall take measures as soon as possible, in accordance with the legislation of Georgia. The procedure for granting unaccompanied minors refugee or humanitarian status shall be carried out taking into account their age, development level and mental state, and taking into consideration the fact that the unaccompanied minor may have little information on the real situation in their country of origin.
Article 9 - Transferring responsibility for a refugee to Georgia
1. An alien or stateless person who has been granted refugee status by a state who is a signatory to the United Nations Convention relating to the Status of Refugees 1951 shall also be considered as a refugee status holder in accordance with this Law, if he/she has been issued a residence permit in Georgia for not less than two years.
2. A temporary residence permit shall be issued to persons specified in paragraph 1 of this article on the basis of a written request from the Ministry.
3. The persons specified in paragraph 1 of this article shall not be eligible for the social and economic guarantees provided for by this Law.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.03.2014
Chapter III - Procedure for Granting Refugee or Humanitarian Status
Article 10 - Procedure for granting refugee or humanitarian status
The procedure for granting refugee or humanitarian status shall include:
a) the submission of an application;
b) the registration of a person as an asylum-seeker and the profiling of an asylum-seeker;
c) the issuance of an asylum-seeker certificate and a temporary identification card;
d) the consideration of an application and the making of a decision on granting refugee or humanitarian status, or on the refusal to grant refugee or humanitarian status to a person;
e) the issuance of a temporary residence permit to the refugee or humanitarian status holder, or the submission to the Ministry of the decision on the refusal to grant refugee or humanitarian status.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Law of Georgia No 4062 of 17 July 2015 – website, 29.7.2015
Article 11 - Seeking asylum
1. Seeking asylum is based on the wish of a person, expressed directly or indirectly, orally or in writing, to seek legal protection in Georgia for the reasons determined in Article 2 or Article 4 of this Law.
2. Where a person has illegally crossed the Georgian border, the person is obliged to inform the first available state body within 24 hours.
3. If circumstances beyond the control of a person hinder the person from timely informing a state body within 24 hours, the said time limit may be extended by not more than the period that such circumstances still exist.
4. A request for asylum received by a state authority shall be recorded in writing, and a copy shall be sent to the Ministry within 3 days, and handed to a duly authorised person.
5. Where refugee status is sought by a person who is in Georgia lawfully, he/she shall submit an application in person to the Ministry.
Article 12 - Registration of a person as asylum-seeker and profiling of asylum-seeker
1. The Ministry shall, at the time of submitting an application, register a person as an asylum-seeker and issue an asylum-seeker certificate to the asylum-seeker and his/her family members. A certificate of minor shall be given to the legal representative of a minor.
2. The Ministry, within 10 days after filing an application, shall conduct an interview with the asylum-seeker according to the established questionnaire. The applicant shall be notified about the date of the interview on the day of submitting an application.
3. The registration of a person as an asylum-seeker shall be the basis for granting rights to and imposing responsibilities on an asylum-seeker and his/her family members as provided for by Article 18 of this Law.
4. A temporary identification card shall be issued to an asylum-seeker for one year in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Law of Georgia No 4062 of 17 July 2015 – website, 29.7.2015
Article 13 - (Deleted)
Law of Georgia No 4062 of 17 July 2015 – website, 29.7.2015
Article 14 - Revision of application and making a decision
1. The Ministry shall review an application within 6 months from the moment of its registration. The Ministry may extend the revision period for no more than 3 months, of which the asylum-seeker shall be notified in writing.
2. The Ministry shall conduct an interview with an asylum-seeker within 5 months from the date of the registration of an application. The asylum-seeker shall be notified about the appointment of the interview 3 days before the interview by written notification to the address provided in the application. If the asylum-seeker, ignores the notification without a justified excuse, and does not attend the interview on two occasions, the Ministry shall stop the revision of the application. Where possible, the asylum seeker shall be interviewed by a representative of the Ministry of the same gender, and shall be provided with the services of a qualified interpreter of the same gender. Additional interviews shall be allowed for the verification of facts provided by asylum-seekers.
3. The structural unit of the Ministry shall prepare a conclusion on granting asylum, or the refusal to grant asylum, which shall be based on the following:
a) a profile of the asylum-seeker;
b) an interview with the asylum-seeker;
c) analysis of the veracity of the information and facts provided by the asylum-seeker, and the credibility of his/her behaviour;
d) verification of the information provided by the asylum-seeker and his/her accompanying family members;
e) information on the country of origin of the asylum-seeker;
f) the results of a comprehensive consideration of circumstances conducted to determine the reason(s) for the asylum-seeker leaving the country of origin, and/or his/her transit via a third country, and/or his/her entering Georgia and/or staying in Georgia.
4. On the basis of the conclusion on granting refugee status or refusing to grant refugee status, the Ministry shall decide whether the asylum-seeker meets the requirements provided for by Article 2 of this Law. If the asylum-seeker does not meet the requirements provided for by Article 2 of this Law, the Ministry shall consider whether the asylum seeker meets the requirements provided for by Article 4 of this Law. If the asylum-seeker does not meet either the requirements provided for by Article 2 or by Article 4 of this Law, the Ministry shall refuse to grant refugee or humanitarian status to him/her.
5. An asylum-seeker who has been granted humanitarian status may submit a new application for refugee status if, since the granting of humanitarian status, the circumstances of his/her case have changed materially, and thereby make him/her eligible to request refugee status.
51. Granting refugee or humanitarian status to persons, or refusing to grant refugee or humanitarian status to persons, shall cause the cancellation of their temporary identity cards.
6. A temporary residence permit shall be issued to refugee or humanitarian status holders in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia.
7. A temporary residence permit shall be issued to humanitarian status holders for the period of validity of the humanitarian status and in the case of an extension to the status, the renewed permit shall be issued , and to the refugee status holders - for a period of 3 years
8. If the Ministry makes a decision to refuse to grant refugee or humanitarian status, the decision shall be handed to the asylum-seeker or sent within 3 days to the address provided in the application, stating the reasons for refusal and the procedure for appealing the decision.
9. The decision to refuse to grant refugee or humanitarian status may be appealed to the court in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia. The applicant shall have the rights and guarantees provided for by Article 18 and Article 21 of this Law before the court decision enters into force.
10. Refugee or humanitarian status holders shall undergo annual registration in accordance with the procedure provided for by the Ministry.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Law of Georgia No 4062 of 17 July 2015 – website, 29.7.2015
Chapter IV - Suspension and Revocation of Refugee or Humanitarian Status
Article 15 - Grounds for suspending and revoking refugee or humanitarian status
1. Refugee or humanitarian status shall be suspended if a person:
a) has been granted citizenship of Georgia or a permanent residence permit in Georgia;
b) has lost and then voluntarily regained citizenship of his/her country of origin;
c) has acquired citizenship of another country and is under the protection of that country;
d) has voluntarily used the protection of the country he/she was forced to leave;
e) may no longer refuse the protection of the country of origin, provided that there are no circumstances baised on which he/she has received this status;
f) for personal reasons does not want to retain refugee or humanitarian status;
g) has passed away;
h) is reasonably suspected of posing a threat to the security of Georgia.
2. Sub-paragraph (e) of paragraph 1 of this article shall not apply to refugee and humanitarian status holders if they are able to present reasonable grounds for refusing to return to their country of origin based on previous persecution.
3. If the family of a person breaks down due to divorce, separation or death, his/her family members who have been granted refugee or humanitarian status on the basis of family reunification shall maintain such status unless the relevant requirements provided for by this article apply to him/her.
4 . Humanitarian status shall be suspended in relation to a person who has been granted refugee status under paragraph 5 of Article 14 of this Law.
Article 16 - Grounds for revoking refugee or humanitarian status
1. Refugee or humanitarian status shall be revoked if it becomes known that the person does not meet the requirements provided for by Article 2 and Article 4 of this Law, in particular if newly discovered information proves that the information provided earlier was incorrect or the documents were fraudulent.
2. Refugee or humanitarian status shall be revoked if the court recognises a person as missing or announces a person as dead. The status shall be restored to the person if the court makes a decision on revoking such recognition or announcement.
3. The decision on revoking refugee or humanitarian status shall also apply to family members who have been granted such status according to Article 6 and Article 7 of this Law.
Article 17 - Procedure for suspending or revoking refugee or humanitarian status
1. Where there are grounds for suspending or revoking refugee or humanitarian status provided for by Article 15 and Article 14 of this Law, the Ministry shall initiate the procedure for suspending or revoking refugee and humanitarian status.
2. The procedure for suspending or revoking refugee or humanitarian status shall include:
a) notifying the person of the commencement of the procedure and conducting an interview;
b) conducting an interview with the person within one month from commencing the procedure;
c) the right to appeal the decision on suspension or revocation of refugee or humanitarian status in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia.
3. The Ministry shall not consider the compliance or otherwise of a person with the requirements provided for by Article 2 and Article 4 of this Law during the suspension or revocation procedure.
4. Refugee or humanitarian status holders, where the procedure determined by this article has been initiated against them, shall maintain a temporary residence permit and all the rights of status holders until a final decision has been made on the issue.
5. The suspension or revocation of the refugee or humanitarian status of a person shall result in the suspension or revocation of the temporary residence permit and travel document issued to that person.
6. The Ministry, within 3 days after making a decision on suspending or revoking refugee or humanitarian status, shall hand or send to the person a notification of the decision indicating the reasons, and the procedure for appeal.
7. If a person does not appeal the decision on suspending or revoking refugee or humanitarian status, or if the person has no other legal grounds for remaining in Georgia, the person shall leave Georgia together with his/her family members within one month after receiving the notification of the decision.
8. In the case of failure to meet the requirements provided for by paragraph 7 of this article, the issue shall become subject to the law of Georgia on Legal Status of Aliens and Stateless persons.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Chapter V - Rights and Responsibilities of Asylum-Seekers or Refugee and Humanitarian Status Holders
Article 18 - Rights and responsibilities of asylum-seekers
1. Asylum-seekers shall be entitled to:
a) use translation services and receive information on the procedure for granting refugee or humanitarian status, and any other information provided for by this article;
b) receive a reference on temporary placement and live free of charge in a reception centre, and in special cases, at other locations of temporary placement allocated by the Ministry;
c) when placed in a reception centre, or in special cases another location of temporary placement allocated by the Ministry, receive assistance in moving and carrying luggage .
d) receive other types of assistance;
e) enjoy the right to education like a citizen of Georgia;
f) benefit from medical and social assistance according to procedures provided for by the legislation of Georgia;
g) withdraw an application;
h) be exempt from fees payable for the revision of an application at any instance and enjoy free interpretation services;
i) enjoy the right to be employed according to the legislation of Georgia;
j) appeal to the court to protect their rights and freedoms, in accordance with paragraph 1 of Article 42 of the Constitution of Georgia;
k) be informed of the right to contact the United Nations High Commissioner for Refugees;
l) enjoy the rights granted to aliens under the legislation of Georgia, if this Law does not provide otherwise.
2. Asylum-seekers shall be be obliged:
a) to provide all documents necessary for the revision of their application to the structural unit of the Ministry;
b) to go to the reception centre or another location of temporary placement allocated by the Ministry within 15 days they receive a reference on temporary accommodation;
c) in the case of selecting another place of residence instead of one allocated by the Ministry, to notify the structural unit of the Ministry of the exact address and in the case of moving regularly provide updated information;
d) to comply with the legislation of Georgia, and the regulations on accommodation, behaviour and eviction in the reception centre provided for by the Ministry;
e) to undergo a compulsory medical examination at a health care facility within a period established by the Ministry.
3. The failure of asylum-seekers to meet the requirements of paragraph 2 of this article shall be considered by the Ministry as a refusal to be placed in a reception centre.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Article 19 - Rights and responsibilities of refugee and humanitarian status holders
1. Refugee or humanitarian status holders are entitled to:
a) live in a reception centre for a period of 3 months after the receipt of the status, and in special cases at another location of temporary placement allocated by the Ministry and enjoy all the rights provided for by Article 18 of this Law;
b) select between the place allocated by the Ministry or relocate to another location at their own expense within 3 months from granting the status;
c) apply to the legal entity under public law the State Services Development Agency operating within the governance of the Ministry of Justice of Georgia for granting citizenship of Georgia according to the organic law of Georgia on Citizenship of Georgia;
d) return to the country of origin or travel to another country;
e) enjoy the right to education like a citizen of Georgia;
f) benefit from medical and social assistance according to procedures provided for by the legislation of Georgia;
g) enjoy the rights granted to aliens under the legislation of Georgia, if this Law does not provide otherwise.
2. The temporary residence certificate and travel document defined by Article 27 and Article 28 of the United Nations Convention relating to the Status of Refugees 1951, shall be issued to refugee or humanitarian status holders (if the humanitarian status holders do not have an identity document and/or such document cannot be obtained).
3. A temporary residence permit and travel document shall be issued to humanitarian status holders in accordance with the paragraph (2) of this article, on the basis of written request from the Ministry.
4. The form of and the procedure for issuance of the travel document shall be determined by the Ministry of Justice of Georgia in accordance with the United Nations Convention 1951 on Status of Refugees.
5. Refugee or humanitarian status holders shall:
a) comply with the legislation of Georgia;
b) notify the Ministry in advance on a change of a previously chosen place of residence;
c) undergo annual registration.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Law of Georgia No 2320 of 30 April 2014 - website, 13.5.2014
Article 20 - Legal guarantees of asylum-seekers, and refugee or humanitarian status holders
1. The rights of asylum-seekers, and refugee or humanitarian status holders, shall be protected by the State.
2. The decisions of state agencies and officials that violate the rights of asylum-seekers, or refugee or humanitarian status holders, as granted by the legislation of Georgia, shall be void and shall not be valid in law.
Article 21 - Guarantees against refoulement
1. The principle of non-refoulement, in accordance with this Law and international law, means the obligation of Georgia not to force asylum-seekers, or refugee or humanitarian status holders, to leave Georgia, or to return to countries or the borders of countries where their life or freedom will be threatened because of their race, religion, denomination, nationality, political opinion, or because they belong to a certain social group, and/or because of violence, external aggression, occupation, internal conflicts, mass human rights violations or other gross violations of public order.
2. It is prohibited to deport an asylum seeker from Georgia until a final decision is made on their application, in accordance with Article 14 of this Law.
3. It is prohibited to deport or extradite refugee and humanitarian status holders to another country if there are reasonable grounds for believing that they will be subjected to torture or other cruel, inhuman or degrading treatment or punishment in that country.
Article 22 - Social and economic guarantees of refugee or humanitarian status holders
1. Issues regarding the social and economic guarantees of refugee and humanitarian status holders (particularly the issues of reception, accommodation, education and security) shall be decided by the Ministry in agreement with other appropriate executive authorities of Georgia. The Ministry shall coordinate the activities of the executive authorities of Georgia in the field of assistance for refugee or humanitarian status holders.
2. The social and economic guarantees provided for by paragraph 1 of this article shall be suspended in relation to refugee or humanitarian status holders who:
a) leave Georgia for more than one month;
b) have committed a crime, for which a court's judgement of conviction against them has entered into legal force, punishable with imprisonment;
c) have not undergone annual registration in accordance with sub paragraph (c) of paragraph 5 of Article 19 of this Law, and within three month after the completion of registration have not appeared at the Ministry and have not submitted an appropriate justification for failure to appear;
d) have submitted an application on refusal to receive the assistance provided for by the legislation of Georgia.
3. The costs of the reception, status definition, and accommodation of asylum-seekers and refugee and humanitarian status holders, including the expenses of the executive agencies and local self–government bodies of Georgia related to the reception and accommodation of refugee or humanitarian status holders in their territories, shall be reimbursed with the funds of the Ministry allocated for this purpose from the state budget of Georgia.
4. Where the state of Gerogia cannot independently resolve issues related to refugee and humanitarian status holders, it may address other states and international organisations in order to receive relevant assistance.
Chapter VI - Authority, Obligations and International Collaboration of the Government of Georgia
Article 23 - Bodies responsible for the enforcement of this Law
1. The following bodies shall be responsible for the enforcement of this Law:
a) the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia;
b) the Ministry of Internal Affairs of Georgia;
b1) the State Security Service of Georgia;
c) the Ministry of Justice of Georgia;
d) the Ministry of Corrections and Legal Assistance of Georgia;
e) the Ministry for Foreign Affairs of Georgia ;
f) the Ministry of Health, Labour and Social Affairs of Georgia;
g) the Ministry of Education and Science of Georgia;
h) local self-government bodies.
2. It is prohibited for bodies provided for by paragraph 1 of this article to contact the government of the country of origin of asylum-seekers and refugee or humanitarian status holders in order to exchange information upon the execution of this Law or other legal acts regulating the field determined by this Law.
Law of Georgia No 1784 of 13 December 2013 - website, 28.12.2013
Law of Georgia No 3936 of 8 July 2015 - website, 15.7.2015.
Article 24 - Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia
1. The Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia is only one administrative body responsible for the revision of applications and making decisions on applications.
2. The Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia shall:
a) carry out the registration of asylum-seekers, and refugee or humanitarian status holders, and shall create a database and regularly update the information therein;
b) carry out the procedures determined by this Law in accordance with the regulations provided for herein;
c) if necessary, address:
c.a) the State Security Service of Georgia, to take advice on issues relating to a potential threat to the security of the country created by asylum-seekers, or refugee or humanitarian status holders who have illegally entered in the country;
c.b) the Ministry of Internal Affairs of Georgia, to take advice on issues relating to a potential threat to social order and public law and order created by asylum-seekers, or refugee or humanitarian status holders who have illegally entered in the country;
d) if necessary, the Ministry of Internal Affairs of Georgia and the State Security Service of Georgia, for assistance in the identification of asylum-seekers;
e) inform the Ministry of Justice of Georgia, in accordance with the procedure provided for by this Law, of a court decision in force relating to a case of an asylum seeker, on the basis of which a request for asylum has been rejected;
f) inform the legal entity under public law called the State Services Development Agency, operating within the governance of the Ministry of Justice of Georgia on the suspension or revocation of refugee or humanitarian status, in order to cancel the temporary residence permits and travel documents issued to persons whose status has been suspended or revoked;
g) cooperate with the bodies defined by Article 23 of this Law and the United Nations High Commissioner for Refugees while ensuring the exercise of rights granted to asylum-seekers, and refugee and humanitarian status holders;
h) provide information to the United Nations High Commissioner for Refugees on asylum-seekers, and refugee and humanitarian status holders;
i) assist refugee and humanitarian status holders to return to their country of origin.
Law of Georgia No 6317 of 25 May 2012 - website, 19.6.2012
Law of Georgia No 3936 of 8 July 2015 - website, 15.7.2015.
Article 25 - Ministry of Internal Affairs of Georgia and the State Security Service of Georgia
1. The Ministry of Internal Affairs of Georgia, within the scope of its authority, shall:
a) upon request, assist the Ministry in the identification of asylum-seekers and the verification of facts provided during the determination of their status, and provide information on issues of a potential threat to the social order and public law and order created by asylum-seekers, and refugee or humanitarian status holders;
b) inform the Ministry about the commission of a criminal offence in Georgia by an asylum-seeker, or a refugee or humanitarian status holder, within two weeks;
c) verify the documents of asylum-seekers, according to established rules and procedures, at control checkpoints;
d) send an application received by the territorial body of the border or patrol police, or other structural unit of the Ministry of Internal Affairs of Georgia, or an appropriate division of the the State Security Service of Georgia, to the Ministry within three days of receiving it;
e) on the basis of a notification from the Ministry in accordance with the legislation of Georgia, start the procedure for refoulement of those persons whose refugee or humanitarian status has been terminated and/or who have received a refusal to grant asylum in accordance with the legislation of Georgia.
2. The State Security Service of Georgia, within the scope of its authority, and if requested, shall assist the Ministry in the identification of asylum-seekers and the verification of facts provided during the determination of their status, and shall provide information on issues of a potential threat to the state security of Georgia created by asylum-seekers, or refugee or humanitarian status holders.
3. A potential threat to the state security of Georgia, as referred to in paragraph 2 of this Article, includes cases where there is a reasonable belief that an asylum-seeker, or a refugee or humanitarian status holder, has connections with:
a) the armed forces of a country and/or organisation which threatens the defence and security of Georgia;
b) the intelligence services of other countries;
c) terrorist and/or extremist organisations;
d) other criminal organisations (including transnational criminal organisations) and/or the illegal trade in armaments, and/or weapons of mass destruction, and/or their components.
4. Information on the circumstances under sub paragraph (a) of paragraph 1 and paragraph 3 of this article shall be provided to the trial body in a manner that does not damage the interests of the protection of state secrets, and/or the state security of Georgia, and/or public security.
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Law of Georgia No 3936 of 8 July 2015 - website, 15.7.2015.
Law of Georgia No 4062 of 17 July 2015 – website, 29.7.2015
Article 26 - Ministry of Justice of Georgia
The Ministry of Justice of Georgia shall:
a) issue temporary residence permits to refugee and humanitarian status holders on the basis of the document certifying status issued by the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia, in accordance with the legislation of Georgia;
b) issue travel documents to refugee and humanitarian status holders, in accordance with the legislation of Georgia;
c) (Deleted - 5.3.2014, No 2048).
Law of Georgia No 2048 of 5 March 2014 - website, 17.3.2014
Article 27 - Ministry of Corrections and Legal Assistance of Georgia
The Ministry of Corrections and Legal Assistance of Georgia, no later than 2 months before the expiration of the sentence of a person who is detained and is subject to refoulement from Georgia, shall inform the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia and the Ministry of Internal Affairs of Georgia about the expected release of such person.
Law of Georgia No 1784 of 13 December 2013 - website, 28.12.2013
Article 28 - Ministry of Foreign Affairs of Georgia
The Ministry of Foreign Affairs of Georgia shall:
a) if requested, assist the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia in the verification of the facts provided during the determination of refugee or humanitarian status and in obtaining information on the country of origin of such person, except for information through the procedure provided for by Article 23(2) of this Law;
b) through the Consulate of Georgia, assist the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia in the reunification of families in accordance with Article 7 of this Law, and within the scope of its powers granted by the legislation of Georgia, on the basis of an application from the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia;
c) through the assistance of the diplomatic missions or consulates, and within its authority, support refugee or humanitarian status holders in voluntary repatriation to their country of origin.
Article 29 - Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia
The Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall:
a) provide medical and social assistance to asylum-seekers, and refugee and humanitarian status holders, in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia;
b) on the basis of a request from the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia, provide minors without parental care with adequate accommodation and the establishment of custody/guardianship, in accordance with the legislation of Georgia.
Article 30 - Ministry of Education and Science of Georgia
The Ministry of Education and Science of Georgia shall:
a) ensure the right to education for asylum-seekers, and refugee and humanitarian status holders, in accordance Article 18 and Article 19 of this Law;
b) send information to the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia, under established procedure, on the living conditions of the children of refugee or humanitarian status holders and on the possibility of their studying at state and comprehensive (secondary) schools, or vocational educational institutions, and the possibility and conditions for their transfer to secondary and vocational educational institutions.
Article 31 - Local self-government bodies
Local self-government bodies are authorised to submit a list of settlements offered as places of residence for refugee and humanitarian status holders to the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia. The Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia shall provide refugee and humanitarian status holders with information on the living conditions in these settlements.
Article 32 - Joint responsibility of executive government bodies of Georgia
The executive government bodies of Georgia shall:
a) cooperate with local self-government bodies on issues of reception, accommodation and integration of the asylum-seekers, and refugee or humanitarian status holders and their family members;
b) cooperate with public associations and other organisations in the assistance of refugee and humanitarian status holders and their family members;
c) execute their authority to ensure the execution of this Law.
Article 33 - Collaboration of Georgia with other states and international organisations
1. Georgia shall collaborate with other states, and the United Nations High Commissioner for Refugees and other international organisations to solve the problems of refugee or humanitarian status holders.
2. State bodies shall provide the United Nations High Commissioner for Refugees with full support and collaboration in supervising the implementation of the 1951 United Nations Convention relating to the Status of Refugees, and the 1967 Protocol on Status of Refugees. The representatives of the United Nations High Commissioner for Refugees shall be given the opportunity, upon request, at any time and without impediment, to meet asylum-seekers, and refugee or humanitarian status holders, at any stage of the revision of an application.
Chapter VII - Liability for Violation of this Law
Article 34 - Liability for Violation of this Law
Violation of this Law shall result in liability in accordance with the legislation of Georgia.
Chapter VIII - Transitional and Final Provisions
Article 35 - Measures to be carried out in connection with the entry into force of this Law
1. The Government of Georgia shall ensure compliance of legislative and subordinate acts with this Law within six months after the entry into force of this Law.
2. The Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Accommodation and Refugees of Georgia within 6 months after the adoption of this Law shall develop and approve:
a) regulations for the annual registration of refugee and humanitarian status holders;
b) the form of the asylum-seeker permit and the rules for its issuance and amendment;
c) the procedure for granting refugee and humanitarian status;
d) regulations for accommodation and behaviour in a reception centre, and eviction from a reception centre.
3. The Ministry of Justice of Georgia shall develop and approve, within three months from the adoption of this Law, the form of travel document for refugee and humanitarian status holders.
Article 35 1 - Legal regulation during transitional period relating to persons declared legally incapable by the court before 1 April 2015
For the purposes of this Law, adults, children, and parents declared legally incapable by a court before 1 April 2015 shall be considered as family members until their individual assessment.
Law of Georgia No 3348 of 20 March 2015 - website, 31.3.2015
Article 36 - Void normative act
Upon the entry into force of this Law, the law of Georgia of 18 February 1998 on Refugees shall be declared void (The Official Gazette of the Parliament of Georgia, No11-12, 14.03.1998, pg. 39).
Article 37 - Entry into force of the Law
This Law shall enter into force on the 90th day after its promulgation.
President of Georgia M. Saakashvili
Tbilisi,
6 December 2011
No 5370- IIს
დოკუმენტის კომენტარები