აღნიშნული მუხლის "ბ" ქვეპუნქტი - "იცის სისხლის სამართლის პროცესის ენა" არის აფსულიტურატ პრიმიტიული ჩანაწერი /თუნდაც საქართველოს კონსტიტუციის თანახმად, თავი რომ დავანებოთ ამავე სსსკ-ის კოდექსს/, არაფერი დაშავდებოდა, რომ წერებულიყო იცის სახელმწიფო ენა... /აღნიშნული კოდექსი მრავალ ნაკლოვანებას შეიცავს, თუმცა, ესეთი ზედაპირული ჩანაწერები მაინც რომ იყოს შედარებით სწორედ არაფერი დაშავდება/
ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო არჩევანი არა სასამართლოს ან პროკურატურას, არამედ ბრალდებულს ეკუთვნის. ამაზე თავად ნაფიც მსაჯულთა სასამართლოს არსი საუბრობს, რა აზრთა სხვა და სხვაობაც არ ურდა იყოს.
მე-6 პუნქტი ძალიან უაზრო და გაუგებარია. დაუსაბუთებელი აცილება გულისხმობს იმას, რომ არ სახელდება აცილების მიზეზი და მოტივი. ხოდა თუ არ სახელდება, მოსამართლემ როგორ უნდა გაიგოს მე მსაჯულობის კანდიდატს დისკრიმინაციული ნიშნით ვიცილებ თუ არადისკრიმინაციულით ? უნდა დაესიზმროს ???
გამარჯობათ,ახლად გამოვლენილ გარემოებათა გამო განაჩენის გადასინჯვის შუამდგომლობა პირდაპირ სააპელაციოში შეგვაქვს თუ სააპელაციო საჩივრის მსგავსად საქალაქო სასამართლოში ?
მე შეკრებითობის წესის შეცვლასთან დაკავშირებით ვაპირებ შუამდგომლობის შეტანას და ალბათ განაჩენის დართვა საკმარისი იქნება ხომ ? თუ საქმის გაცნობა დაჭირდათ თვითონ სააპელაციოს ხომ შეუძლია გამოთხოვა ?
და ფსიქიატრი, ფსიქოლოგი ან იურისტი რატომ არ შეიძლება იყოს ნაფიცი მსაჯული ? რომელმა ჭკვიანმა მოიფიქრა ეს წესი და რა მოტივით შეუზღუდა ამ პროფესიის პირებს ნაფიცი მსაჯულობა? აშშ-ში ან ბრიტანეთში არ არის ესეთი შეზღუდვები და ამათ საიდან გადმოიღეს ?
ბრალდებულს თუ მოწმის ვალდებულებები ექნება, მაშინ ცრუ ჩვენებისთვის შეიძლება დაისაჯოს. მართალია პრაქტიკში არ ისჯებიან ბრალდებულები ცრუ ჩვენებისთვის, მაგრამ თეორიულადაც არ უნდა არსებობდეს ესეთი საფრთხე !
შვილმკვდარ დედას რომ შვილის მკვლელობის საქმის გასაჩივრების უფლება არ ექნება ეს არის სრულიად ამორალური მიდგომა და ჩვენი საპროცესო კანონმდებლობის სამარცხვინო ხარვეზი !
მე-3 ნაწილი როგორ გესმით : თუ მასალა სრულად არ გადმოგვცა პროკურორმა, მხოლოდ გადაუცემელი მასალა ჩაითვლება დაუშვებლად თუ მთლიანად მასალა (მათ შორის გადაცემულიც)? იმიტომ რომ თუ შინაარსს სიტყვასიტყვითი მნიშვნელობით გავიგებთ "ამ მასალაში" იგულისხმება მთლიანად მასალა და არა მხოლოდ გადაუცემელი მასალა !
მე-14 პუნქტი ძალიან უსამართლოა. 5000 ლარით დამაჯარიმოს და მე გასაჩივრების უფლებაც არ მქონდეს ??? სრულიად უსამართლოდ რომ დამაჯარიმოს ვინ აღადგენს ჩემს დარღვეულ უფლებას თუ გასაჩივრების უფლება არ მექნება ??? არა ეს კოდექსი საფუძვლიანად არის გადასახედი !!!
ძველი კოდექსი გაცილებით უფრო ჰუმანური იყო. დაზარალებულიც ადამიანია და მის ინტერესებსაც ჭირდება დაცვა. უნდა ჰქონდეს მას შეწყვეტის სასამართლოში გასაჩივრების უფლება, ისევე როგორც განაჩენის გასაჩივრების უფლება !
სასამართლოსაც უნდა ჰქონდეს არასაპატიმრო საქმეების განხილვის ვადა დადგენილი ! არ შეიძლება პიროვნებას ბრალდებულის სტატუსი წლების განმავლობაში ჰქონდეს. ეს მის ღირსებას და მშვიდად ცხოვრების უფლებას ხელყოფს. მქონია შემთხვევები როდესაც სასმართლოში საქმის შესვლიდან 7-8 წლის შემდეგ დაიწყო სასამართლომ განხილვა ! წინასასამართლო სხდომამდე რომ ბრალდებულად ყოფნის 9 თვიანი ვადაა დადგენილი კარგია, მაგრამ სასამართლოსაც უნდა ჰქონდეს რაიმე ვადა დადგენილი.
საზოგადოებრივ მაუწყებლობას თუ არ ჭირდება დასაბუთებული მოთხოვნა სხვა ტელევიზიებს რატომ უნდა ჭირდებოდეთ ? და დასაბუთება რა საჭიროა საერთოდ, თუ ღიაა სასამართლო სხდომა ყველა აკრედიტებულ მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებს უნდა ჰქონდეთ გადაღების უფლება. დასაბუთებაში რა უნდა ჩაწეროს, თუ რატომ აინტერესებს ესა თუ ის პროცესი ?
ამ მუხლის მე-3 პუქტის წყალობით ფაქტიურად უზენაეს სასამართლოში გასაჩივრების უფლება აღარ აქვს მსჯავრდებულს. იმედია ამ მარაზმს მალე შეცვლიან. თუმცა სამწუხაროდ სსსსკ-ს ცვლილებების პაკეტში ეს საკითხი საერთოდ არ მოხვდა.
მეორე ნაწილში სიტყვა "ან" სიტყვა "და"-თი რომ შეიცვალოს უმჯობესია, იმიტომ რომ ზოგიერთი მოსამართლე პრაქტიკაში ერთი კანონიერ წარმომადგენლის გარდა სხვა ახლო ნათესავებს არ უშვებს ხოლმე. ბაბუას ან და-ძმას რომ არასრულწლოვანის პროცესზე არ დაშვება, უაზრობაა.
მეტისმეტად ნელა შემოაქვთ ნაფიც მსაჯულთა სისტემა. 110-114-ე მუხლებს ძალიან იშვიათად აქვს ადგილი ცხოვრებაში. მაგას ჯობდა დამთავრებული 108-ე შემოეღოთ თბილისში ! თუ სამოხელეო დანაშაული შემოაქვთ 108-ს შემოღებას რა უშლის ხელს ? უფრო კლასიკური დანაშაულია და უფრო ადვილად არის აღსაქმელი უბრალო მოქალაქეებისთვის, ვიდრე რთული და ჩახლართული სამოხელეო საქმეები.
თან არჩევის უფლებასაც ტოვებენ და დარწმუნებული ვარ არც ერთი ყოფილი მაღალჩინოსანი ნაფიც მსაჯულებს არ აირჩევს. ალბათ 3 პრიმა პუნქტი მხოლოდ ფურცელზე დარჩება. :)
საქმე სააპელაციო სასამართლომ აუცილებლად უნდა გამოითხოვოს და მე სხვა ახალ მტკიცებულებებსაც დავურთავ ამ შუამდგომლობას რათა საჯელის შემცირებასთან გამართლებაც მოვითხოვო...
ახლაც არის საშიში პრაქტიკა, რაც გამოიხატება შემდეგში: არასასურ ველ ადვოკატს ჯერ ამ საქმეზე კითხავენ მოწმის სახით, ხოლო მერე რადგან ამ საქმეზე მოწმის სახითაა დაკითხული გამომძიებლის დადგენილებით აცილებენ საქმიდან - სამწუხაროდ ეს არის ამ კანონის უკუღმართი გაგება
ზოგიერთი მოხელის მოქმედებანი იმდენად არის შენიღბული, რომ დანაშაულის ნიშნების არსებობისას ძნელდება სათანადო მტკიცებულებების მოპოვება. ასეთ შემთხვევაში შესაძლებელია ნაფიც მსაჯულების დიდი ალბათობით გამამართლებელი ვერდიქტის მიღება, ამიტომ ასეთ საქმეებზე ასეთი მოხელეები სავარაუდოდ აირჩევენ ნაფიც მსაჯულებს.
სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 106-ე მუხლის პირველი ნაწილი „ გამოძიების ან/და სისხლისსამართლებრივი დევნის შეწყვეტის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს პროკურორი დადგენილებით. ეს დადგენილება სასამართლოში არ საჩივრდება. იგი დაზარალებულმა შეიძლება ერთჯერადად გაასაჩივროს ზემდგომ პროკურორთან.“ ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 42-ე მუხლის პირველი პუნქტს, რომლითაც ყოველ ადამიანს უფლება აქვს თავის უფლებათა და თავისუფლებათა დასაცავად მიმართოს სასამართლოს.
ამდენად, დაზარალებულს უფლება უნდა ქონდეს სისხლისსამართლებრივი დევნის შეწყვეტის შესახებ პროკურორის დადგენილება გაასაჩივროს სასამართლოში.
სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 106-ე მუხლის პირველი ნაწილი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „1. გამოძიების ან/და სისხლისსამართლებრივი დევნის შეწყვეტის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს პროკურორი დადგენილებით. ეს დადგენილება საჩივრდება სასამართლოში."
როგორც წესი სასჯელის შთქნთქმის პრინციპს განაჩენის გამომტანი სასამართლოები განიხილავე ზეპირი მოსმენის გარეაშე და მაინც საჭიროა სააპელაციო სასამართლოში შუამდგომლობის შეტანა?
ბატონო ნიკა, სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 332 1 მუხლში შეცდომა არ არის დაშვებული, იქ, საუბარია სისხლის სამართლის კოდექსის 414–ე მუხლის მე–8 ნაწილზე, რომლითაც „საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში ცვლილების შეტანის შესახებ“ 2013 წლის 17 აპრილის საქართველოს კანონით დადგენილ ამ კოდექსის 59-ე მუხლის რედაქციას აქვს უკუძალა იმ მსჯავრდებულის მიმართ, რომელსაც დანაშაულთა/განაჩენთა ერთობლიობის დროს საბოლოო სასჯელი დაენიშნა აღნიშნული ცვლილების ამოქმედებამდე არსებული რედაქციის შესაბამისად, ე.ი. საუბარია სისხლის სამართლის კოდექსის 414–ე მუხლის მე–8 ნაწილზე და არა სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსზე.
მუხლი 38 ნაწილი 5 "თუ ის უქონელია" რა ტერმინია ახლა ეს?! შეიძლება ეწეროს იურიდიული დახმარების შესახებ კანონით გათვალისწინებულ შემთხვევაში დაენიშნება სახელმწიფოს ხარჯზე. ჩემი სუბიექტური აზრია, რომ სიტყვა "უქონელი" პატივისა და ღირსებისსაკითხია :)
>:O ნუ კითხულობთ ხალხო მარტო სათაურებს აბა ნახეთმე–7 მუხლი "ბრალდებულის მიერ მოწმის სახით ჩვენების მიცემამდე დადებული ფიცი არ ხელყოფს მის უფლებას, არ მისცეს მამხილებელი ჩვენება საკუთარი თავის ან ახლო ნათესავის წინააღმდეგ."
48-ე მუხლის მე-7 ნაწილი ბრალდებულს აძლევს უფლებას არ მისცეს ჩვენაბა, საკუთარი თავის ან ახლო ნათესავის წინააღმდეგ, მაგრამ თუ მისცემს ჩვენების, უნდა თქვას სიმართლე,წინააღმდეგ შემთხვევაში მოქმედი კოდექსით ნამდვილად არის შესაძლებელი ცრუ ჩვენების მიცემისათვის დასაჯონ. იმედია ამ მანკიერ პრაქტიკას არ დაუშვებენ.
მე ვფიქრობ, რომ მთლიანი მასალის იმიტომ რომ "იმ მომენტისათვის არსებული მასალის" აქ საუბარია ბრალდებასთან არსებული ყველა მასალა და თუ ნაწილს გადასცემს, გადაცემულიც და გადაუცემელიც დაუშვებელი მტკიცებულება იქნება.
ბესიკ გაიხსნე მოჭიდავეებმა რომ დაანგრიეს სასამართლოს დარბაზი. მსგავსი სიტუაციების პრევენციისთვის 5000 ლარი ნამდვილად შემაკავებელი ხასიათის იქნება. თუმცა გეთანხმები ვაი და "თვალშ არ მოუხვიდე მოსამართლეს"
ამ მუხლში ვფიქრობ აკლია ერთი მომენტი: თუ ზეპირი მოსმენის გამართვის დროს განკარგულების გამომტანი მოსამართლე გადაწყვეტს, რომ მიმართვაში დაფქსირებული დარღვევის გამო მიზანშეუწონელია განკარგულების გამოატანა რას შვრება? კოდექსის მიხედვით მაინც გამოაქვს.
საქართველოს კონსტიტუციის 85–ე მუხლის მე–3 პუნქტის შესაბამისად, სამართალწარმოება ხორციელდება მხარეთა თანასწორობისა და შეჯიბრებითობის საფუძველზე. მოქმედი საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111–ე მუხლის მე–2 ნაწილის თანახმად, დაცვის მხარე არ არის უფლებამოსილი, სასამართლოს მიმართოს შუამდგომლობით ჩხრეკის ან ამოღების ჩატარების თაობაზე. ამდენად, საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111–ე მუხლის მე–2 ნაწილი ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 85–ე მუხლის მე–3 პუნქტს, რომლითაც ბრალდებისა და დაცვის მხარე სარგებლობს ერთნაირი უფლებებით. საქართველოს კონსტიტუციის მე–6 მუხლის პირველი პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს კონსტიტუცია სახელმწიფოს უზენაესი კანონია. ყველა სხვა სამართლებრივი აქტი უნდა შეესაბამებოდეს კონსტიტუციას. ამდენად, საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111–ე მუხლის მე–2 ნაწილი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: "2.დაცვის მხარე უფლებამოსილი არის , სასამართლოს მიმართოს შუამდგომლობით ჩხრეკის ან ამოღების ჩატარების თაობაზე.".
მე ახალი საპროცესო კოდექსის მომხრეთა რიგებში ვზივარ, მაგრამ ის ფაქტი, რომ დაზარალებულს უნდა შეატყობინონ და თან პროკურორი ვალდებულია გაიაროს კონსულტაცია საპროცესო შეთანხმებაზე ავტომატურად უნდა აძლევდეს უფლებას დაზარალებულს შეთანხმების გასაჩივრების უფლებასაც. იქნებ დაზარალებული დასაბუთებულად ადასტურებს საპროცესო კანონმდებლობის დარღვევას, რაც შეთანხმების დადების საფუძველი გახდა.
ვერ დაგეთანხმებით. "ამ მასალის გადაუცემლობაში" ნამდვილად არ იგულისხმება ის მასალა, რომელიც მხარეს გადავეცი. ზოგადად იდეა ძალზე მარტივია მე-3 ნაწილის. აქ საუბარია მხოლოდ იმ მტკიცებულების დაუშვებლად ცნობაზე, რომლის გადაცემაც მხარის მიერ არ მომხდარა, მაშინ როცა აღნიშნული მტკიცებულება ამ უკანასკნელს უკვე მოპოვებული ჰქონდა. ეს გამომდინარეობს ლოგიკურადაც და წინადადების სტრუქტურიდანაც.
george harison სანამ უაზრო სმაილებს დადებ ხოლმე, ჯერ კარგად წაიკითხე რა წერია. მე ცრუ ჩვენების მიცემა მიწერია და არა ჩვენების მიცემაზე უარის თქმა. ჩვენების მიცემა-არმიცემა ბრალდებულის უფლებაა, მაგრამ თუ მიცემს აღარ უნდა მოიტყუოს !
112-ე მუხლის მე-5 ნაწილში შეტანილი ცვლილებით (საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6549 – ვებგვერდი,04.07.2012წ.), გადაუდებელი აუცილებლობისას გამომძიებლის დადგენილება აღარ დგება. აღნიშნულთან წინაღმდეგობაში მოვიდა 120-ე მუხლის 1-ლი ნაწილი, რაც საჭიროებს გასწორებას.
სამართლიანობისა და სასამართლო სისტემების ნდობის აღდგენის მიზნით სასურველი იქნება 310–ე მუხლის ზ პუნქტი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: ზ) წარდგენილია ახალი ფაქტი ან მტკიცებულება, რომელიც გადასასინჯი განაჩენის გამოტანის დროს არ იყო ცნობილი, ვინაიდან აღნიშნული ფაქტი ან მტკიცებულება არ ან/და ვერ იქნა წარმოდგენილი ბრალდებულის/ბრალმდებელის მიერ და თავისთავად თუ სხვა დადგენილ გარემოებასთან ერთად ამტკიცებს მსჯავრდებულის უდანაშაულობას ან მის მიერ იმ დანაშაულზე უფრო მსუბუქი ან უფრო მძიმე დანაშაულის ჩადენას, რომლისთვისაც მას მსჯავრი დაედო, აგრეთვე ამტკიცებს გამართლებულის ბრალეულობას ან დანაშაულის იმ პირის მიერ ჩადენას, რომლის მიმართაც სისხლისსამართლებრივი დევნა შეწყვეტილი იყო.
ბრალდებაზე უარის თქმა
აღნიშნული მუხლის "ბ" ქვეპუნქტი - "იცის სისხლის სამართლის პროცესის ენა" არის აფსულიტურატ პრიმიტიული ჩანაწერი /თუნდაც საქართველოს კონსტიტუციის თანახმად, თავი რომ დავანებოთ ამავე სსსკ-ის კოდექსს/, არაფერი დაშავდებოდა, რომ წერებულიყო იცის სახელმწიფო ენა... /აღნიშნული კოდექსი მრავალ ნაკლოვანებას შეიცავს, თუმცა, ესეთი ზედაპირული ჩანაწერები მაინც რომ იყოს შედარებით სწორედ არაფერი დაშავდება/
მუხლი 226. ჩემი აზრით და არამარტოჩემი აზრით-
ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო არჩევანი არა სასამართლოს ან პროკურატურას, არამედ ბრალდებულს ეკუთვნის. ამაზე თავად ნაფიც მსაჯულთა სასამართლოს არსი საუბრობს, რა აზრთა სხვა და სხვაობაც არ ურდა იყოს.
ბრალდებულს უნდა ჰქონდეს უფლება თავად აირჩიოს განიხილავენ თუ არა მის საქმეს ნაფიცი მსაჯულები და ეს ინსტიტუტი არ უნდა იყოს იძულებითი......
მე-6 პუნქტი ძალიან უაზრო და გაუგებარია. დაუსაბუთებელი აცილება გულისხმობს იმას, რომ არ სახელდება აცილების მიზეზი და მოტივი. ხოდა თუ არ სახელდება, მოსამართლემ როგორ უნდა გაიგოს მე მსაჯულობის კანდიდატს დისკრიმინაციული ნიშნით ვიცილებ თუ არადისკრიმინაციულით ? უნდა დაესიზმროს ???
ფაქტობრივად მე-6 პუნქტი დაუსაბუთებელი აცილების უფლების დაუსაბუთებელ შეზღუდვას შეუწყობს ხელს.
გამარჯობათ,ახლად გამოვლენილ გარემოებათა გამო განაჩენის გადასინჯვის შუამდგომლობა პირდაპირ სააპელაციოში შეგვაქვს თუ სააპელაციო საჩივრის მსგავსად საქალაქო სასამართლოში ?
მე შეკრებითობის წესის შეცვლასთან დაკავშირებით ვაპირებ შუამდგომლობის შეტანას და ალბათ განაჩენის დართვა საკმარისი იქნება ხომ ? თუ საქმის გაცნობა დაჭირდათ თვითონ სააპელაციოს ხომ შეუძლია გამოთხოვა ?
"ახლად გამოვლენილ გარემოებათა გამო განაჩენის გადასინჯვის შუამდგომლობა წერილობით შეაქვთ სააპელაციო სასამართლოში განსჯადობის მიხედვით"
ბრალდებაზე უარის თქმა რა შუაშია ამ მუხლთან ? ? ?
და ფსიქიატრი, ფსიქოლოგი ან იურისტი რატომ არ შეიძლება იყოს ნაფიცი მსაჯული ? რომელმა ჭკვიანმა მოიფიქრა ეს წესი და რა მოტივით შეუზღუდა ამ პროფესიის პირებს ნაფიცი მსაჯულობა? აშშ-ში ან ბრიტანეთში არ არის ესეთი შეზღუდვები და ამათ საიდან გადმოიღეს ?
ბრალდებულს თუ მოწმის ვალდებულებები ექნება, მაშინ ცრუ ჩვენებისთვის შეიძლება დაისაჯოს. მართალია პრაქტიკში არ ისჯებიან ბრალდებულები ცრუ ჩვენებისთვის, მაგრამ თეორიულადაც არ უნდა არსებობდეს ესეთი საფრთხე !
შვილმკვდარ დედას რომ შვილის მკვლელობის საქმის გასაჩივრების უფლება არ ექნება ეს არის სრულიად ამორალური მიდგომა და ჩვენი საპროცესო კანონმდებლობის სამარცხვინო ხარვეზი !
მე-3 ნაწილი როგორ გესმით : თუ მასალა სრულად არ გადმოგვცა პროკურორმა, მხოლოდ გადაუცემელი მასალა ჩაითვლება დაუშვებლად თუ მთლიანად მასალა (მათ შორის გადაცემულიც)? იმიტომ რომ თუ შინაარსს სიტყვასიტყვითი მნიშვნელობით გავიგებთ "ამ მასალაში" იგულისხმება მთლიანად მასალა და არა მხოლოდ გადაუცემელი მასალა !
მე-14 პუნქტი ძალიან უსამართლოა. 5000 ლარით დამაჯარიმოს და მე გასაჩივრების უფლებაც არ მქონდეს ??? სრულიად უსამართლოდ რომ დამაჯარიმოს ვინ აღადგენს ჩემს დარღვეულ უფლებას თუ გასაჩივრების უფლება არ მექნება ??? არა ეს კოდექსი საფუძვლიანად არის გადასახედი !!!
ძველი კოდექსი გაცილებით უფრო ჰუმანური იყო. დაზარალებულიც ადამიანია და მის ინტერესებსაც ჭირდება დაცვა. უნდა ჰქონდეს მას შეწყვეტის სასამართლოში გასაჩივრების უფლება, ისევე როგორც განაჩენის გასაჩივრების უფლება !
სასამართლოსაც უნდა ჰქონდეს არასაპატიმრო საქმეების განხილვის ვადა დადგენილი ! არ შეიძლება პიროვნებას ბრალდებულის სტატუსი წლების განმავლობაში ჰქონდეს. ეს მის ღირსებას და მშვიდად ცხოვრების უფლებას ხელყოფს. მქონია შემთხვევები როდესაც სასმართლოში საქმის შესვლიდან 7-8 წლის შემდეგ დაიწყო სასამართლომ განხილვა ! წინასასამართლო სხდომამდე რომ ბრალდებულად ყოფნის 9 თვიანი ვადაა დადგენილი კარგია, მაგრამ სასამართლოსაც უნდა ჰქონდეს რაიმე ვადა დადგენილი.
საზოგადოებრივ მაუწყებლობას თუ არ ჭირდება დასაბუთებული მოთხოვნა სხვა ტელევიზიებს რატომ უნდა ჭირდებოდეთ ? და დასაბუთება რა საჭიროა საერთოდ, თუ ღიაა სასამართლო სხდომა ყველა აკრედიტებულ მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებს უნდა ჰქონდეთ გადაღების უფლება. დასაბუთებაში რა უნდა ჩაწეროს, თუ რატომ აინტერესებს ესა თუ ის პროცესი ?
ამ მუხლის მე-3 პუქტის წყალობით ფაქტიურად უზენაეს სასამართლოში გასაჩივრების უფლება აღარ აქვს მსჯავრდებულს. იმედია ამ მარაზმს მალე შეცვლიან. თუმცა სამწუხაროდ სსსსკ-ს ცვლილებების პაკეტში ეს საკითხი საერთოდ არ მოხვდა.
მეორე ნაწილში სიტყვა "ან" სიტყვა "და"-თი რომ შეიცვალოს უმჯობესია, იმიტომ რომ ზოგიერთი მოსამართლე პრაქტიკაში ერთი კანონიერ წარმომადგენლის გარდა სხვა ახლო ნათესავებს არ უშვებს ხოლმე. ბაბუას ან და-ძმას რომ არასრულწლოვანის პროცესზე არ დაშვება, უაზრობაა.
მეტისმეტად ნელა შემოაქვთ ნაფიც მსაჯულთა სისტემა. 110-114-ე მუხლებს ძალიან იშვიათად აქვს ადგილი ცხოვრებაში. მაგას ჯობდა დამთავრებული 108-ე შემოეღოთ თბილისში ! თუ სამოხელეო დანაშაული შემოაქვთ 108-ს შემოღებას რა უშლის ხელს ? უფრო კლასიკური დანაშაულია და უფრო ადვილად არის აღსაქმელი უბრალო მოქალაქეებისთვის, ვიდრე რთული და ჩახლართული სამოხელეო საქმეები.
თან არჩევის უფლებასაც ტოვებენ და დარწმუნებული ვარ არც ერთი ყოფილი მაღალჩინოსანი ნაფიც მსაჯულებს არ აირჩევს. ალბათ 3 პრიმა პუნქტი მხოლოდ ფურცელზე დარჩება. :)
საქმე სააპელაციო სასამართლომ აუცილებლად უნდა გამოითხოვოს და მე სხვა ახალ მტკიცებულებებსაც დავურთავ ამ შუამდგომლობას რათა საჯელის შემცირებასთან გამართლებაც მოვითხოვო...
ახლაც არის საშიში პრაქტიკა, რაც გამოიხატება შემდეგში: არასასურ ველ ადვოკატს ჯერ ამ საქმეზე კითხავენ მოწმის სახით, ხოლო მერე რადგან ამ საქმეზე მოწმის სახითაა დაკითხული გამომძიებლის დადგენილებით აცილებენ საქმიდან - სამწუხაროდ ეს არის ამ კანონის უკუღმართი გაგება
ადვოკატი არ შეიძლება მოწმის სახით დაიკითხოს იმ საქმეზე, სადაც ის არის ადვოკატი.
ზოგიერთი მოხელის მოქმედებანი იმდენად არის შენიღბული, რომ დანაშაულის ნიშნების არსებობისას ძნელდება სათანადო მტკიცებულებების მოპოვება. ასეთ შემთხვევაში შესაძლებელია ნაფიც მსაჯულების დიდი ალბათობით გამამართლებელი ვერდიქტის მიღება, ამიტომ ასეთ საქმეებზე ასეთი მოხელეები სავარაუდოდ აირჩევენ ნაფიც მსაჯულებს.
პროკურორს აძლევს საშვალებას თავის ინტერესები განახორციელოს. ჩემ შემთხვევაში არ მცნო დაზარალებულაად და თავის ჭკუით მიკძალავსს დავის გაგძელებას.
სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 106-ე მუხლის პირველი ნაწილი „ გამოძიების ან/და სისხლისსამართლებრივი დევნის შეწყვეტის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს პროკურორი დადგენილებით. ეს დადგენილება სასამართლოში არ საჩივრდება. იგი დაზარალებულმა შეიძლება ერთჯერადად გაასაჩივროს ზემდგომ პროკურორთან.“ ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 42-ე მუხლის პირველი პუნქტს, რომლითაც ყოველ ადამიანს უფლება აქვს თავის უფლებათა და თავისუფლებათა დასაცავად მიმართოს სასამართლოს.
ამდენად, დაზარალებულს უფლება უნდა ქონდეს სისხლისსამართლებრივი დევნის შეწყვეტის შესახებ პროკურორის დადგენილება გაასაჩივროს სასამართლოში.
სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 106-ე მუხლის პირველი ნაწილი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „1. გამოძიების ან/და სისხლისსამართლებრივი დევნის შეწყვეტის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს პროკურორი დადგენილებით. ეს დადგენილება საჩივრდება სასამართლოში."
როგორც წესი სასჯელის შთქნთქმის პრინციპს განაჩენის გამომტანი სასამართლოები განიხილავე ზეპირი მოსმენის გარეაშე და მაინც საჭიროა სააპელაციო სასამართლოში შუამდგომლობის შეტანა?
ბატონო ნიკა, სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 332 1 მუხლში შეცდომა არ არის დაშვებული, იქ, საუბარია სისხლის სამართლის კოდექსის 414–ე მუხლის მე–8 ნაწილზე, რომლითაც „საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსში ცვლილების შეტანის შესახებ“ 2013 წლის 17 აპრილის საქართველოს კანონით დადგენილ ამ კოდექსის 59-ე მუხლის რედაქციას აქვს უკუძალა იმ მსჯავრდებულის მიმართ, რომელსაც დანაშაულთა/განაჩენთა ერთობლიობის დროს საბოლოო სასჯელი დაენიშნა აღნიშნული ცვლილების ამოქმედებამდე არსებული რედაქციის შესაბამისად, ე.ი. საუბარია სისხლის სამართლის კოდექსის 414–ე მუხლის მე–8 ნაწილზე და არა სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსზე.
კარგად წაიკითხე დიანა "მიიღოს გასასაჩივრებელი გადაწყვეტილების ასლი და არა გასაჩივრებული. დიდი განსხვავებაა
მუხლი 38 ნაწილი 5 "თუ ის უქონელია" რა ტერმინია ახლა ეს?! შეიძლება ეწეროს იურიდიული დახმარების შესახებ კანონით გათვალისწინებულ შემთხვევაში დაენიშნება სახელმწიფოს ხარჯზე. ჩემი სუბიექტური აზრია, რომ სიტყვა "უქონელი" პატივისა და ღირსებისსაკითხია :)
>:O ნუ კითხულობთ ხალხო მარტო სათაურებს აბა ნახეთმე–7 მუხლი "ბრალდებულის მიერ მოწმის სახით ჩვენების მიცემამდე დადებული ფიცი არ ხელყოფს მის უფლებას, არ მისცეს მამხილებელი ჩვენება საკუთარი თავის ან ახლო ნათესავის წინააღმდეგ."
48-ე მუხლის მე-7 ნაწილი ბრალდებულს აძლევს უფლებას არ მისცეს ჩვენაბა, საკუთარი თავის ან ახლო ნათესავის წინააღმდეგ, მაგრამ თუ მისცემს ჩვენების, უნდა თქვას სიმართლე,წინააღმდეგ შემთხვევაში მოქმედი კოდექსით ნამდვილად არის შესაძლებელი ცრუ ჩვენების მიცემისათვის დასაჯონ. იმედია ამ მანკიერ პრაქტიკას არ დაუშვებენ.
მე ვფიქრობ, რომ მთლიანი მასალის იმიტომ რომ "იმ მომენტისათვის არსებული მასალის" აქ საუბარია ბრალდებასთან არსებული ყველა მასალა და თუ ნაწილს გადასცემს, გადაცემულიც და გადაუცემელიც დაუშვებელი მტკიცებულება იქნება.
საგამონაკლისო უფლება ნამდვილად მონაპოვარია და არ უნდა დაიკარგოს.
ბესიკ გაიხსნე მოჭიდავეებმა რომ დაანგრიეს სასამართლოს დარბაზი. მსგავსი სიტუაციების პრევენციისთვის 5000 ლარი ნამდვილად შემაკავებელი ხასიათის იქნება. თუმცა გეთანხმები ვაი და "თვალშ არ მოუხვიდე მოსამართლეს"
ამ მუხლში ვფიქრობ აკლია ერთი მომენტი: თუ ზეპირი მოსმენის გამართვის დროს განკარგულების გამომტანი მოსამართლე გადაწყვეტს, რომ მიმართვაში დაფქსირებული დარღვევის გამო მიზანშეუწონელია განკარგულების გამოატანა რას შვრება? კოდექსის მიხედვით მაინც გამოაქვს.
საქართველოს კონსტიტუციის 85–ე მუხლის მე–3 პუნქტის შესაბამისად, სამართალწარმოება ხორციელდება მხარეთა თანასწორობისა და შეჯიბრებითობის საფუძველზე. მოქმედი საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111–ე მუხლის მე–2 ნაწილის თანახმად, დაცვის მხარე არ არის უფლებამოსილი, სასამართლოს მიმართოს შუამდგომლობით ჩხრეკის ან ამოღების ჩატარების თაობაზე. ამდენად, საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111–ე მუხლის მე–2 ნაწილი ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 85–ე მუხლის მე–3 პუნქტს, რომლითაც ბრალდებისა და დაცვის მხარე სარგებლობს ერთნაირი უფლებებით. საქართველოს კონსტიტუციის მე–6 მუხლის პირველი პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს კონსტიტუცია სახელმწიფოს უზენაესი კანონია. ყველა სხვა სამართლებრივი აქტი უნდა შეესაბამებოდეს კონსტიტუციას. ამდენად, საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111–ე მუხლის მე–2 ნაწილი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: "2.დაცვის მხარე უფლებამოსილი არის , სასამართლოს მიმართოს შუამდგომლობით ჩხრეკის ან ამოღების ჩატარების თაობაზე.".
მე ახალი საპროცესო კოდექსის მომხრეთა რიგებში ვზივარ, მაგრამ ის ფაქტი, რომ დაზარალებულს უნდა შეატყობინონ და თან პროკურორი ვალდებულია გაიაროს კონსულტაცია საპროცესო შეთანხმებაზე ავტომატურად უნდა აძლევდეს უფლებას დაზარალებულს შეთანხმების გასაჩივრების უფლებასაც. იქნებ დაზარალებული დასაბუთებულად ადასტურებს საპროცესო კანონმდებლობის დარღვევას, რაც შეთანხმების დადების საფუძველი გახდა.
საგამონაკლისო უფლება მხარეთა თანასწორობის და შეჯიბრებითობის მაბალანსებელი ერთ–ერთი საშვალება. ამისთვის ჯარიმა არ უნდა იყოს გათვალისწინწბული.
მკვდარი მუხლია პრაქტიკაში, ამ ჯარიმის გამო
ვერ დაგეთანხმებით. "ამ მასალის გადაუცემლობაში" ნამდვილად არ იგულისხმება ის მასალა, რომელიც მხარეს გადავეცი. ზოგადად იდეა ძალზე მარტივია მე-3 ნაწილის. აქ საუბარია მხოლოდ იმ მტკიცებულების დაუშვებლად ცნობაზე, რომლის გადაცემაც მხარის მიერ არ მომხდარა, მაშინ როცა აღნიშნული მტკიცებულება ამ უკანასკნელს უკვე მოპოვებული ჰქონდა. ეს გამომდინარეობს ლოგიკურადაც და წინადადების სტრუქტურიდანაც.
42-ე მუხლის სათაურში აშკარა შეცდომაა და/ან, ის არ პასუხობს ამ მუხლის შინაარს.
george harison სანამ უაზრო სმაილებს დადებ ხოლმე, ჯერ კარგად წაიკითხე რა წერია. მე ცრუ ჩვენების მიცემა მიწერია და არა ჩვენების მიცემაზე უარის თქმა. ჩვენების მიცემა-არმიცემა ბრალდებულის უფლებაა, მაგრამ თუ მიცემს აღარ უნდა მოიტყუოს !
axali wesi sadaaaaaaaaaa
112-ე მუხლის მე-5 ნაწილში შეტანილი ცვლილებით (საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6549 – ვებგვერდი,04.07.2012წ.), გადაუდებელი აუცილებლობისას გამომძიებლის დადგენილება აღარ დგება. აღნიშნულთან წინაღმდეგობაში მოვიდა 120-ე მუხლის 1-ლი ნაწილი, რაც საჭიროებს გასწორებას.
უფლებამოსილების შეჩერება
'გადადების' გამორჩათ :)
სამართლიანობისა და სასამართლო სისტემების ნდობის აღდგენის მიზნით სასურველი იქნება 310–ე მუხლის ზ პუნქტი ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: ზ) წარდგენილია ახალი ფაქტი ან მტკიცებულება, რომელიც გადასასინჯი განაჩენის გამოტანის დროს არ იყო ცნობილი, ვინაიდან აღნიშნული ფაქტი ან მტკიცებულება არ ან/და ვერ იქნა წარმოდგენილი ბრალდებულის/ბრალმდებელის მიერ და თავისთავად თუ სხვა დადგენილ გარემოებასთან ერთად ამტკიცებს მსჯავრდებულის უდანაშაულობას ან მის მიერ იმ დანაშაულზე უფრო მსუბუქი ან უფრო მძიმე დანაშაულის ჩადენას, რომლისთვისაც მას მსჯავრი დაედო, აგრეთვე ამტკიცებს გამართლებულის ბრალეულობას ან დანაშაულის იმ პირის მიერ ჩადენას, რომლის მიმართაც სისხლისსამართლებრივი დევნა შეწყვეტილი იყო.