კოდექსში "ნორმატიული აქტების შესახებ" საქართველოს კანონის მე-16 მუხლის მე-7 პუნქტით განსაზღვრულისაგან განსხვავებით მუხლები დაყოფილია არა ნაწილებად, არამედ პუნქტებად, ასევე გვხვდება "კარი" "წიგნის" ნაცვლად.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ პირველი მუხლიდან ამოსაღებია სიტყვები: „აგრეთვე ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობაზე სახელმწიფო ზედამხედველობისა„ , ამასთანავე, კოდექსიდან ამოსაღებია თავი XVI . “ მუნიციპალიტეტის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობა”აღნიშნული ნორმები ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მოთხოვნებს, კერძოდ: საქართველოს კონსტიტუციის 101 3-ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობა ხორციელდება კანონით დადგენილი წესით და არა ორგანული კანონით დადგენილი წესით. საქართველოს ორგანული კანონში „ადგილობივი თვიმმართველობის კოდექსში“ ვერ მოხდება ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობის მარეგულირებელი ნორმების გათვალისწინება, ამასთანავე, აღსანიშნავია, ის გარემოება, რომ „ნორმატიული აქტების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-10 მუხლის მე-5 პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს ორგანული კანონი მიიღება მხოლოდ იმ საკითხებზე, რომელთა მოწესრიგებაც საქართველოს კონსტიტუციის თანახმად საქართველოს ორგანული კანონითაა გათვალისწინებული. როგორც ზემოთ ავღნიშნეთ საქართველოს კონსტიტუციის 101 3 -ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობა ხორციელდება კანონით დადგენილი წესით და არა ორგანული კანონით დადგენილი წესით, ამდენად, საქართველოს ორგანული კანონიდან „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსიდან“ ამოსაღებია ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობაზე სახელმწიფო ზედამხედველობასთან დაკავშირებული ნორმები, აღნიშნული ნორმები გათვალისწინებულ უნდა იქნეს ცალკე კანონში.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ მე-16 მუხლის პირველი პუქტი ამოსაღებია, ვინაიდან, ზემოხსენებული პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის საკუთარი უფლებამოსილების მოცულობისა (ფარგლების) და განხორციელების წესის განსაზღვრა დასაშვებია მხოლოდ საკანონმდებლო აქტების საფუძველზე. საქართველოს კონსტიტუციის 101 2 -ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, ორგანული კანონით განსაზღვრული საკუთარი უფლებამოსილებანი ექსკლუზიურია, ე.ი საკუთარი უფლებამოსილების მოცულობის (ფარგლების) და განხორციელების წესის განსაზღვრა ცალკე საკანონმდებლო აქტით გარდა ორგანული კანონისა დაუშვებელია. ამდენად, კოდექსის მე-16 მუხლის პირველ პუნქტი ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 101 2 -ე მუხლის მე-2 პუნქტის მოთხოვნებს.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის კოდექსის მე-49 მუხლის შესაბამისად, გამგებელი (მერი) არჩევითია, კოდექსის 56-ე მუხლის მე-8 პუქტის შესაბამისად, გამგებლის/მერის უფლებამოსილების ვადამდე შეწყვეტის შემთხვევაში გამგებლის/მერის რიგგარეშე არჩევნები ინიშნება საქართველოს ორგანული კანონით „საქართველოს საარჩევნო კოდექსი“ დადგენილი წესით, გამგებლის/მერის უფლებამოსილების შეწყვეტიდან არაუადრეს 9 და არაუგვიანეს 11 დღისა. გამგებლის/მერის რიგგარეშე არჩევნები იმართება გამგებლის/მერის უფლებამოსილების შეწყვეტიდან არაუგვიანეს 50 დღისა. როგორც მოგეხსენებათ საქართველოს სხვადასხვა თვითმმართველ ერთეულში არის ხშირი შემთხვევა როცა მერს (გამგებელს) უწყდება უფლებამოსილება, შესაბამისად, ასეთ შემთხვევებში თვითმმართველი ერთეულებში უნდა ჩატარდეს არჩევნები. წელიწადში რამდენჯერმე არჩევნების ჩატარება ხელს შეუშლის თვითმმართველობის საქმიანობას. აქვე აღსანიშნავია, ის გარემოება, რომ თუ, არჩეული საკრებულო და გამგებელი (მერი) სხვადასხვა პოლიტიკური გაერთიანების წევრია, მაშინ აღნიშნული გარემოება საქართველოს რეალობიდან გამომდინარე ხელს შეუშლის თვითმმართველობის საქმიანობას, ზემოხსენებულიდან გამომდინარე, გამგებელს (მერს) უნდა ირჩევდეს საკრებულო.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 103-ე მუხლის შესაბამისად, სახელმწიფო ორგანოების მიერ მიღებული გადაწყვეტილება, რომელიც წლის განმავლობაში ზრდის მუნიციპალიტეტის ბიუჯეტის გადასახდელების ოდენობას ან ამცირებს მის შემოსავლებს, კომპენსირებული უნდა იქნეს შესაბამისად სახელმწიფო ან ავტონომიური რესპუბლიკის რესპუბლიკური ბიუჯეტიდან. აღნიშნული მუხლიდან ამოსაღებია სიტყვები: „წლის განმავლობაში „ ვინაიდან, ზემოხსენებული ნორმით სახელმწიფო ორგანო მხოლოდ გადაწყვეტილების მიღების წლის განმავლობაში არის ვალდებული თვითმმართველობაზე გასცეს შესაბამისი კომპენსაცია, რაც უკან გადადგმული ნაბიჯია მოქმედ „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანულ კანონთან მიმართებაში, კერძოდ: მოქმედი „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის 49-ე მუხლის მე-7 პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს სახელმწიფო ხელისუფლების უმაღლესი ორგანოების, აგრეთვე აფხაზეთისა და აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკების სახელმწიფო ხელისუფლების ორგანოების მიერ ისეთი გადაწყვეტილების მიღება, რომელიც ზრდის თვითმმართველი ერთეულის ბიუჯეტის გადასახდელების ოდენობას ან ამცირებს მის შემოსავლებს, კომპენსირებული უნდა იქნეს ამ გადაწყვეტილების მიმღები ორგანოების მიერ ე.ი მოქმედი „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანულ კანონის 49-ე მუხლის მე-7 პუნქტის შესაბამისად, სახელმწიფო მთლიანად არის ვალდებული დაფაროს ზემოხსენებული გადაწყვეტილებით გამოწვეული ხარჯები.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 108-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის საკრებულო სახელმწიფოსთვის ქონების გადაცემასთან დაკავშირებით წარდგენილ მოთხოვნაზე იღებს დასაბუთებულ დადებით ან უარყოფით გადაწყვეტილებას. პასუხი წერილობით ეცნობება მოთხოვნის წარმდგენს მისი წარდგენიდან არაუგვიანეს 45 დღისა. თუ უფლებამოსილმა ორგანომ 45 დღის ვადაში არ მიიღო გადაწყვეტილება, ქონების მმართველის მიერ მოთხოვნილი ქონება მის საკუთრებაში გადაცემულ ქონებად ჩაითვლება და სახელმწიფო საკუთრებად რეგისტრირდება. კოდექსის 108-ე მუხლის მე-2 პუნქტი ამოსაღებია, ვინაიდან, აღნიშნული ნორმით საკრებულოს გადაწყვეტილების გარეშე, თვითმმართველობის ქონება ხდება სახელმწიფო ქონება, რაც არღვევს საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლის მოთხოვნებს, რომლითაც საკუთრების უფლება აღიარებული და ხელშეუვალია. დაუშვებელია საკუთრების, მისი შეძენის, გასხვისების მიღების საყოველთაო უფლების გაუქმება. ამდენად, მესაკუთრის (აღნიშნულ შემთხვევაში უფლებამოსილი ორგანო-საკრებულო) გადაწყვეტილების გარეშე თვითმმართველობის ქონების სახელმწიფოსთვის გადაცემა ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლს.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 115-ე მუხლის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის ქონების პრივატიზების, სარგებლობისა და მართვის უფლებებით გადაცემის წესებს, ქონების პრივატიზებისას საწყისი საპრივატიზებო საფასურის, ქონების სარგებლობის უფლებით გადაცემისას ქირის საფასურის და ქირის საწყისი საფასურის განსაზღვრის, აგრეთვე ანგარიშსწორების წესებს ამ კანონის შესაბამისად ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა, ხოლო ამავე კოდექსის 24-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ე.ა“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის ქონების მართვისა და განკარგვის წესების დამტკიცება მუნიციპალიტეტის საკრებულოს კომპეტენციაა, ე.ი თუ, საქართველოს მთავრობა განსაზღვრავს მუნიციპალიტეტების ქონების პრივატიზების, სარგებლობის და მართვის წესს, მაშინ იგივე წესის საკრებულოს მიერ დამტკიცება ყოველგვარ საფუძველს მოკლებულია. ამასთანავე, თუ ქონების მესაკუთრე არის მუნიციპალიტეტი და საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლის თანახმად საკუთრების უფლება აღიარებული და ხელშეუვალია, შესაბამისად, მუნიციპალიტეტების ქონების პრივატიზების, სარგებლობის და მართვის წესი უნდა განსაზღვროს ქონების მესაკუთრემ (საკრებულო) კოდექსის მოთხოვნების გათვალისწინებით. ზემოხსენებული ხარვეზი უნდა გასწორდეს.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 156-ე მუხლი ითვალისწინებს თვითმმართველობის საჯარო მოხელეთა საშტატო ერთეულის შემცირებას, კერძოდ: განისაზღვრება მერიის (გამგეობის) და საკრებულოს აპარატის საშტატო ერთეულების ზედა ზღვარი. აღნიშნული მუხლი შეიძლება წინააღმდეგობაში მოვიდეს საქართველოს კონსტიტუციასთან და ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ ევროპულ ქარტიასთან (სტრასბურგი, 15.X.1985), კერძოდ: საქართველოს კონსტიტუციის 101 2-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, თვითმმართველი ერთეული საკუთარ უფლებამოსილებებს ახორციელებს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით, დამოუკიდებლად და საკუთარი პასუხისმგებლობით, ხოლო საქართველოს კონსტიტუციის 101 3-ე პირველი პუნქტის შესაბამისად, ადგილობრივ თვითმმართველობას აქვს საკუთარი ქონება და ფინანსები, ე.ი. მას აღნიშნული ფინანსების განკარგვა შეუძლია დამოუკიდებლად. „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ ევროპული ქარტიის“ (სტრასბურგი, 15.X.1985), მე-9 მუხლის პირველი პუნქტის თანახმად, ხელისუფლების ადგილობრივ ორგანოებს უფლება აქვთ ეროვნული ეკონომიკური პოლიტიკის ფარგლებში გააჩნდეთ საკუთარი ფინანსური სახსრები, რომელთა განკარგვაც მათ შეეძლებათ მათი უფლებამოსილების ფარგლებში, ხოლო კოდექსის 92-ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტს თავისი უფლებამოსილებების ფარგლებში შეუძლია, დამოუკიდებლად, საკუთარი შეხედულებისამებრ გამოიყენოს საკუთარი შემოსულობები. ზემოხსენებული სამართლებრივი აქტების ანალიზის საფუძველზე შეიძლება დავასკვნათ, რომ მუნიციპალიტეტს საკუთარი შემოსულობების ხარჯვა შეუძლია განახორციელოს დამოუკიდებლად ე.ი. მას უფლება აქვს საკუთარი უფლებამოსილების განსახორციელებლად დამოუკიდებლად განსაზღვროს მერიის(გამგეობის), საკრებულოს აპარატის საშტატო ნუსხა და შესაბამისად დააფინანსოს აღნიშნული საშტატო ერთეულებზე დასაქმებული პირები. ამდენად, ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 156-ე მუხლით იზღუდება მუნიციპალიტეტის უფლებები.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 30-ე მუხლის მე–2 პუქტის შესაბამისად, საარჩევნო ბლოკის წარდგენით არჩეულ უპარტიო მუნიციპალიტეტის საკრებულოს წევრს უფლება აქვს, გაერთიანდეს მხოლოდ ამ საარჩევნო ბლოკში გაერთიანებული პარტიების მიერ შექმნილ ერთ-ერთ ფრაქციაში. არჩევნებში მონაწილე პარტიის წარდგენით არჩეულ უპარტიო მუნიციპალიტეტის საკრებულოს წევრს უფლება აქვს, გაერთიანდეს ფრაქციაში მხოლოდ ამ პარტიის წევრებთან ერთად. ზემოხსენებული ნორმა ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მე–19 მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებს, რომლითაც ყველას აქვს სიტყვის, აზრის და შესაბამისად გამოხატვის უფლება, ამასთანავე, ნორმა ეწინააღმდეგება „ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციის“( რომი, 1950 წლის 4 ნოემბერი) მე–10 მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებს, რომლითაც ყველას აქვს უფლება გამოხატვის თავისუფლებისა. ეს უფლება მოიცავს პირის თავისუფლებას, ჰქონდეს შეხედულებები, მიიღოს ან გაავრცელოს ინფორმაცია თუ, მოსაზრებები საჯარო ხელისუფლების ჩაურევლად, ე.ი. საკრებულოს წევრს აქვს სიტყვის, აზრის და გამოხატვის უფლება, მათ შორის უფლება თავისუფლად, ყოველგვარი შეზღუდვის გარეშე გაერთიანდეს საკრებულოს ნებისმიერ ფრაქციაში და ამით გამოიყენოს მისი გამოხატვის უფლება.
„საქართველოს მთავრობის დეცენტრალიზაციისა და თვითმმართველობის განვითარების სტრატეგიის“ შემუშავების დასაწყისიდანვე, სტრატეგიის უმთავრეს მიზანს წარმოადგენდა საზოგადოებრივი მომსახურების ადეკვატური მიწოდება მოსახლეობისთვის, გადაწყვეტილების მიღების პროცესში საზოგადოების ჩართულობა და მოსახლეობისთვის საჯარო მომსახურების მიწოდების ეფექტიანობის ზრდა.
ადგილობრივი თვითმმართველობის განხორციელებაში საზოგადოების ჩართულობისთვის, გარდა კანონმდებლობით გათვალისწინებული მოქალაქეთა უფლებებისა, აუცილებელია საჯარო (ადგილობრივი) ხელისუფლების უშუალო კონტაქტი მოსახლეობასთან, მოსახლეობის პრობლემათა ადგილობრივ ხელისუფლებამდე დაყვანა და მიღებული გადაწყვეტილებების ადგილებზე აღსრულება.
საქართველოს ორგანული კანონი „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“, განსხვავებით „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონისა, არ ითვალისწინებს დასახლებებში ადგილობრივი ხელისუფლების ორგანოების ფუნქციონირებას და მხოლოდ განსაზღვრულია გამგებლის უფლება, ადმინისტრაციულ ერთეულში ჰყავდეს გამგებლის წარმომადგენელი. კანონში წარმომადგენელი მხოლობით რიცხვშია მითითებული და უნდა ვივარაუდოთ, რომ გამგებლის წარმომადგენელი მუნიციპალიტეტის თითოეულ ადმინისტრაციულ ერთეულში შეიძლება განისაზღვროს ერთი საშტატო ერთეულით.
ადგილობრივი ხელისუფლების უფლებამოსილებათა განხორციელება დიდ ადმინისტრაციულ ერთეულებში ერთი საჯარო მოსამსახურის მეშვეობით შეუძლებელია, იმის გათვალისწინებითაც, რომ დასახლებებში მხოლოდ სტატისტიკური ხასიათის არაერთი ინფორმაციაა შესაგროვებელი და დასამუშავებელი, რასაც უნდა დაეყრდნოს ადგილობრივი ხელისუფლება პრიორიტეტების განსაზღვრისა და შესაბამისი დაგეგმარებისას. ამასთანავე, მნიშვნელოვნად შემცირდება მოსახლეობასთან კომუნიკაციის შესაძლებლობები, ვინაიდან ერთი საჯარო მოსამსახურე დიდ დასახლებაში, მისი დატვირთვის გათვალისწინებით, არახელმისაწვდომი იქნება მოქალაქეთათვის.
აქვე, აღსანიშნავია, რომ საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“ ამოქმედებისთანავე, სავარაუდოდ ფუნქციონირება უნდა შეწყვიტონ მუნიციპალიტეტის ტერიტორიულმა ორგანოებმა, ვინაიდან ახალი კანონმდებლობით ისინი გათვალისწინებული არ არის და ტერიტორიული ორგანოების სარგებლობაში არსებული ქონება რჩება ყურადღების მიღმა ადმინისტრაციულ ერთეულებში გამგებლის წარმომადგენლის დანიშვნამდე (კანონმდებლობაში ასევე არ არის გათვალისწინებული ტერიტორიული ორგანოების სალიკვიდაციო სამუშაოები და სხვა სახის აუცილებელი ვალდებულებები).
გასათვალისწინებელია ერთი გარემოებაც: სავარაუდოდ, გამგებლის წარმომადგენელი მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციულ ერთეულებში ვერ დაინიშნება ახალ ადმინისტრაციულ დაყოფამდე, ვინაიდან დღევანდელი მდგომარეობით მუნიციპალიტეტების უმეტესობა დაყოფილია თემებად და სოფლებად, ახალი კანონმდებლობით, კი თემის სტატუსი ენიჭება თვით მუნიციპალიტეტს და ამჟამად არსებული თემები უნდა დაიშალოს და დაკომპლექტდეს „ადმინისტრაციული ერთეულის“ სახელწოდების ქვეშ (ვინაიდან სხვა ტერმინს ახალი კანონმდებლობა არ გვთავაზობს). მუნიციპალიტეტის ახალი ადმინისტრაციული დაყოფა, საკითხის დეტალური შესწავლისა და განხილვის აუცილებლობის გამო, ახლადარჩეული საკრებულოს პირველ სხდომებზე ვერ განხორციელდება და დროში გაჭიანურდება (ვინაიდან საკრებულო პირველ სხდომებზე საკრებულოს საორგანიზაციო საკითხებს განიხილავს). ამდენად, ადგილობრივ თვითმმართველობებში, ახალ მოწყობაზე გადასვლის გარკვეულ ეტაპზე, დაურეგულირებელი რჩება დასახლებებში თვითმმართველობის განხორციელებისა და წარმომადგენლობის საკითხები.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“ 156-ე მუხლის პირველი პუნქტი, რომელიც ძალაში შედის 2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების მორიგი არჩევნების შედეგების ოფიციალურად გამოცხადებიდან 120-ე დღეს, საშუალებას იძლევა ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები მოემზადონ ახალი სტრუქტურის შესამუშავებლად და რეორგანიზაციის განსახორციელებლად - შესაბამისი სამართლებრივი აქტების მისაღებად, კონკურსების ორგანიზებისა და ჩატარებისთვის, რის შემდგომაც არის მოსალოდნელი საშტატო ოპტიმიზაცია, თუმცა სავარაუდოდ, ეს ვერ შეეხება ტერიტორიულ ორგანოებს და მათში დასაქმებულ საჯარო მოსამსახურეებს, ვინაიდან ახალი კანონის ამოქმედებისთანავე ისინი კანონს მიღმა რჩებიან და გათავისუფლებას დაექვემდებარებიან (გასათვალისწინებელია „საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონის 108-ე მუხლი განთავისუფლების შესახებ მოხელის გაფრთხილების ვალდებულების შესახებ, რაც დროში ვერ ესწრება არსებული პრობლემისა და გაურკვევლობის აღმოფხვრამდე). ზემოთ აღწერილმა გარემოებებმა ადვილი შესაძლებელია გაურკვევლობები, პრობლემები, უკმაყოფილებები და კანონმდებლობის დარღვევები გამოიწვიოს.
გადაუდებლად აუცილებელია შესაბამისი საკანონმდებლო ცვლილებები, რომლებიც დაარეგულირებს მუნიციპალიტეტების დასახლებებში თვითმმართველობის განხორციელებისა და წარმომადგენლობის საკითხებს (თუნდაც დროებითი დებულებების სახით).
„ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „დ.გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს კომპეტენციაა მუნიციპალიტეტის მერის წარდგინებით, მუნიციპალიტეტის სახელით დადებული ხელშეკრულების დამტკიცება. „სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-3 მუხლის პირველი პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტი (თვითმმართველი ქალაქი ფოთი) არის შემსყიდველი ორგანიზაცია, რომელიც რეგისტრირებულია სახელმწიფო შესყიდვების ერთიან ელექტრონულ სისტემაში. „გამარტივებული შესყიდვის, გამარტივებული ელექტრონული ტენდერისა და ელექტრონული ტენდერის ჩატარების წესის დამტკიცების შესახებ“ სახელმწიფო შესყიდვების თავმჯდომარის 2011 წლის 7 აპრილის №9 ბრძანებით დამტკიცებული წესის მე-15 მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, სატენდერო წინადადების სატენდერო განცხადებასთან და სატენდერო დოკუმენტაციასთან შესაბამისობის დადგენის შემდეგ შემსყიდველი ორგანიზაცია პრეტენდენტს განუსაზღვრავს ვადას ხელშეკრულების შესრულების გარანტიის ან დაზღვევის წარმოსადგენად და ხელშეკრულების დასადებად არაუმეტეს 10 სამუშაო დღისა, ხოლო იმ შემთხვევაში, როდესაც ხელშეკრულების შესრულების გარანტიის ან დაზღვევის მოთხოვნა არ ხდება, შემსყიდველი ორგანიზაცია პრეტენდენტს განუსაზღვრავს ვადას ხელშეკრულების დასადებად არაუმეტეს 5 სამუშაო დღისა, ე.ი. სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულება უნდა დაიდოს შემჭიდროვებულ ვადებში. ამასთანავე, თუ, გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ წლის განმავლობაში ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტი დებს ექვსასზე მეტ სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულებას, საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 34-ე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად, საკრებულოს სხდომის ჩატარების შესახებ ინფორმაცია უნდა გამოქვეყნდეს ერთი კვირით ადრე, „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „დ.გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, ყველა ხელშეკრულება უნდა დაამტკიცოს საკრებულომ, შემჭიდროვებულ ვადებში ვერ მოხერხდება ყველა ხელშეკრულების დამტკიცება ქალაქ ფოთის საკრებულოს მიერ, რაც ხელს შეუშლის ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტის ორგანოების საქმიანობას. ამდენად, საკრებულოს მიერ ხელშეკრულების დამტკიცების ვალდებულება არ უნდა გავრცელდეს სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულებაზე, შესაბამისად, „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „დ.გ“ ქვეპუნქტი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „დ.გ. მუნიციპალიტეტის გამგებლის/მერის წარდგინებით, მუნიციპალიტეტის სახელით დადებული ხელშეკრულების დამტკიცება (გარდა სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულებისა), აგრეთვე ისეთი გარიგების დადებაზე თანხმობის მიცემა, რომლის ღირებულება აღემატება მუნიციპალიტეტის ბიუჯეტის გადასახდელების 5 პროცენტს;“.
„ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „ნ“ ქვეპუნქტისა და ამავე, კოდექსის 24-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, საკრებულოს კომპეტენციაა მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე მშენებლობის ნებართვის გაცემა. „მშენებლობის ნებართვის გაცემის წესისა და სანებართვო პირობების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2009 წლის 24 მარტის №57 დადგენილებით დამტკიცებული წესის 37-ე მუხლის პირველი პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, მშენებლობის ნებართვა უნდა გაიცეს არაუგვიანეს 5 დღისა. თუ, გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ წლის განმავლობაში ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტი გასცემს რამდენიმე ათეულ მშენებლობის ნებართვას, ხოლო საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 34-ე მუხლის შესაბამისად, საკრებულოს სხდომის ჩატარების შესახებ ინფორმაცია უნდა გამოქვეყნდეს ერთი კვირით ადრე, „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „ნ“ ქვეპუნქტისა და ამავე, კოდექსის 24-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, საკრებულოს კომპეტენციაა მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე მშენებლობის ნებართვის გაცემა, შემჭიდროვებულ ვადებში ვერ მოხერხდება ქალაქ ფოთის საკრებულოს სხდომების მოწვევა და მშენებლობის ნებართვების გაცემა, რაც ხელს შეუშლის ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტის ორგანოების საქმიანობას და ქალაქში მშენებლობის პროცესს. ზემოხსენებული ფუნქცია უნდა მიენიჭოს ქალაქის ფოთის მუნიციპალიტეტის მერს.
2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების მორიგი არჩევნების შედეგების ოფიციალურად გამოცხადების დღიდან ძალაში შესული საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ 59–ე მუხლის პირველი პუნქტის, მე–60 მუხლის მე–4 პუნქტის შესაბამისად, მერის/გამგებლის მოადგილეებს, გამგეობის/მერიის სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელებს უფლებამოსილება უწყდებათ ახალი გამგებლის/მერის არჩევისას. აღნიშნული ნორმები ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მოთხოვნებს, კერძოდ: საქართველოს კონსტიტუციის 29–ე მუხლის პირველ პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს ყოველ მოქალაქეს უფლება აქვს დაიკავოს ნებისმიერი სახელმწიფო თანამდებობა, თუ იგი აკმაყოფილებს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, ე.ი თუ, მოხელე (მერის მოადგილე, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელი) დანიშნულია განუსაზღვრელი ვადით და აკმაყოფილებს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, მაშინ არ უნდა მოხდეს მისი დაკავებული თანამდებობიდან უმიზეზოდ, მხოლოდ იმ მოტივით განთავისუფლება, რომ არჩეულია ახალი მერი.
ზემოხსენებული ნორმები ასევე, წინააღმდეგობაში მოდის საქართველოს კონსტიტუციის 42–ე მუხლის მე–5 პუნქტთან, რომლითაც კანონს , თუ ის არ ამსუბუქებს ან არ აუქმებს პასუხისმგებლობას, უკუძალა არა აქვს, ე.ი. თუ, მოხელე დანიშნული იყო კონკურსის წესით,განუსაზღვრელი ვადით და აკმაყოფილებდა კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, მაშინ მისი სამსახურიდან განთავისუფლება არ უნდა მოხდეს უმიზეზოდ და მხოლოდ იმ მოტივით, რომ არჩეულია ახალი მერი. 2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების მორიგი არჩევნების შედეგების ოფიციალურად გამოცხადებიდან ამოქმედებული საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ 59–ე მუხლის პირველი პუნქტი, მე–60 მუხლის მე–4 პუნქტი აუარესებს პირის –მოხელის (მერის მოადგილე, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელი) მდგომარეობას უმიზეზოდ, დაუსაბუთებლად. კანონს არ უნდა ქონდეს უკუძალა და კანონის ამოქმედებამდე დანიშნულ მერის მოადგილეს, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელს არ უნდა შეუწყდეს უფლებამოსილება .
კანონში შეტანილი ცვლილებები შეიძლება წინააღმდეგობაში მოვიდეს საქართველოს კონსტიტუციის 30–ე მუხლის მე–4 პუნქტთან, რომლითაც შრომითი უფლებები დაცულია, ე.ი უმიზეზოდ, ყოველგვარი მოტივაციის გარეშე განუსაზღვრელი ვადით დანიშნული პირის თანამდებობიდან განთავისუფლება არ შეიძლება.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ 59–ე მუხლის პირველი პუნქტი, მე–60 მუხლის მე–4 პუნქტი, შეიძლება წინააღმდეგობაში მოვიდეს ევროპის სოციალური ქარტიის (შესწორებული, სტრასბურგი, 3.V. 1996) 24–ე მუხლის „ა“ ქვეპუნქტთან, რომლითაც ყველა მუშაკს უფლება აქვს არ შეუწყდეთ დასაქმება ასეთი შეწყვეტის თაობაზე საპატიო მიზეზების გარეშე, ე.ი, თუ, მოხელე (მერის მოადგილე, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელი) დანიშნული იყო კონკურსის წესით, განუსაზღვრელი ვადით და აკმაყოფილებდა კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, მაშინ მისი დაკავებული თანამდებობიდან განთავისუფლება არ უნდა მოხდეს უმიზეზოდ და მხოლოდ იმ მოტივით, რომ არჩეულია ახალი მერი.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „პ“ ქვეპუნქტში და 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „ა.ე“ ქვეპუნქტში უნდა დაემატოს სიტყვები:„ქუჩებისა და მოედნების სახელდება და ნუმერაცია (გარდა ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტისა)“, ვინაიდან ძალადაკარგული საქართველოს ორგანული კანონის მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „ძ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, თვითმმართველი ერთეულის კომპეტენცია იყო ქუჩებისა და მოედნების ნუმერაცია, ხოლო მოქმედი საქართველოს ორგანულ კანონში„ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსში“ აღნიშნული ნორმა არ არის გათვალისწინებული. ამასთანავე, მოქმედი „საჯარო რეესტრის შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-3 მუხლის მე-2 პუნქტის „ვ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოს კომპეტენციაა, მხოლოდ ქალაქ თბილისის ტერიტორიაზე არსებული გეოგრაფიული ობიექტების, მათი კომპლექსებისა და ნაწილების ნუმერაცია და მათ შესახებ მონაცემების აღრიცხვა. ამდენად, ზემოხსენებული ხარვეზი უნდა გასწორდეს. აქვე, აღსანიშნავია, რომ საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ მე-16 მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტი უფლებამოსილია საკუთარი ინიციატივით გადაწყვიტოს ნებისმიერი საკითხი, რომლის გადაწყვეტაც საქართველოს კანონმდებლობით არ არის ხელისუფლების სხვა ორგანოს უფლებამოსილება და აკრძალული არ არის კანონით. საქართველოს ორგანულ კანონში „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსში“ ცვლილებების შეტანამდე საკრებულოებმა უნდა გადაწყვიტონ ზემოხსენებული საკითხი.
ცნობილია, რომ ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტში რეგისტრირებულ ამომრჩეველთა საერთო რაოდენობა არის 100 000.
ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტში რეგისტრირებულმა ამომრჩეველმა ირაკლი სამხარაძემ წამოაყენა ინიციატივა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების თაობაზე, ვინაიდან ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერი არ ასრულებდა მისთვის დაკისრებულ მოვალეობას და არ აწესრიგებდა ადგილობრივი მნიშვნელობის გზებს. ირაკლი სამხარაძემ ინიციატივას მხარი დაუჭირეს მისმა მეგობრებმა, რომლებიც, ასევე, რეგისტრირებულნი იყვნენ ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტში და შექმნეს საინიციატივო ჯგუფი 10 წევრის შემადგენლობით. საინიციატივო ჯგუფმა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების შესახებ ინიციატივა კონკრეტულად ჩამოაყალიბა და ინიციატივის თაობაზე განცხადება წარუდგინა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს, თუმცა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულომ არ დაარეგისტრირა საინიციატივო ჯგუფის განცხადება და შემადგენლობა. საინიციატივო ჯგუფმა რეგისტრაციაზე უარი 3 დღეში გაასაჩივრა ქუთაისის საქალაქო სასამართლოში, რომელმაც დააკმაყოფილა სარჩელი და დაავალა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს საინიციატივი ჯგუფისა და მათი განცხადების რეგისტრაცია. ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს აღნიშნული გადაწყვეტილება არ გაუსაჩივრებია სააპელაციო წესით და მისი აღსრულების მიზნით, საინიციატივი ჯგუფი და მათი განცხადება ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს აპარატმა დაარეგისტრირა. ამასთან, მათ გადასცა რეგისტრაციის მოწმობა. საინიციატივო ჯგუფმა დაიწყო ხელმოწერების შეგროვება. კერძოდ, მათ შეაგროვეს 25 000 ხელმოწერა. ხელმომწერთა შესახებ ინფორმაციით შევსებულ ფურცელს ხელს აწერდა ხელმოწერების შეგროვებაზე უფლებამოსილი პირი და მას ამოწმებდა ჭიჭიკია პოტერი. საინიციატივი ჯგუფმა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარეს განცხადების რეგისტრაციიდან 2 თვეში წარუდგინა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების შესახებ ინიციატივის თაობაზე განცხადება და თანდართული ხელმოწერები. ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარემ 15 დღეში მიიღო გადაწყვეტილება ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს სხდომაზე განცხადების განხილვის შესახებ. ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულომ სხდომაზე იმსჯელა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისთვის უნდობლობის გამოცხადების საკითხზე და სიითი შემადგენლობის უმრავლესობით მიიღო გადაწყვეტილება ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისთვის უფლებამოსილების შეწყვეტის შესახებ. აღნიშნული ფაქტით აღშფოთებულმა საქართველოს პრეზიდენტმა შეაჩერა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს საქმიანობა.
შეაფასეთ ზემოაღნიშნული შემთხვევები სამართლებრივად და იმსჯელეთ, დაცული იყო თუ არა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების პროცედურა და აქვს თუ არა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერს უფლებამოსილება შეწყვეტილი, ამასთან, იმსჯელეთ საქართველოს პრეზიდენტის გადაწყვეტილების კანონიერებაზე.
კოდექსში "ნორმატიული აქტების შესახებ" საქართველოს კანონის მე-16 მუხლის მე-7 პუნქტით განსაზღვრულისაგან განსხვავებით მუხლები დაყოფილია არა ნაწილებად, არამედ პუნქტებად, ასევე გვხვდება "კარი" "წიგნის" ნაცვლად.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ პირველი მუხლიდან ამოსაღებია სიტყვები: „აგრეთვე ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობაზე სახელმწიფო ზედამხედველობისა„ , ამასთანავე, კოდექსიდან ამოსაღებია თავი XVI . “ მუნიციპალიტეტის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობა”აღნიშნული ნორმები ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მოთხოვნებს, კერძოდ: საქართველოს კონსტიტუციის 101 3-ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობა ხორციელდება კანონით დადგენილი წესით და არა ორგანული კანონით დადგენილი წესით. საქართველოს ორგანული კანონში „ადგილობივი თვიმმართველობის კოდექსში“ ვერ მოხდება ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობის მარეგულირებელი ნორმების გათვალისწინება, ამასთანავე, აღსანიშნავია, ის გარემოება, რომ „ნორმატიული აქტების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-10 მუხლის მე-5 პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს ორგანული კანონი მიიღება მხოლოდ იმ საკითხებზე, რომელთა მოწესრიგებაც საქართველოს კონსტიტუციის თანახმად საქართველოს ორგანული კანონითაა გათვალისწინებული. როგორც ზემოთ ავღნიშნეთ საქართველოს კონსტიტუციის 101 3 -ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობის სახელმწიფო ზედამხედველობა ხორციელდება კანონით დადგენილი წესით და არა ორგანული კანონით დადგენილი წესით, ამდენად, საქართველოს ორგანული კანონიდან „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსიდან“ ამოსაღებია ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების საქმიანობაზე სახელმწიფო ზედამხედველობასთან დაკავშირებული ნორმები, აღნიშნული ნორმები გათვალისწინებულ უნდა იქნეს ცალკე კანონში.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ მე-16 მუხლის პირველი პუქტი ამოსაღებია, ვინაიდან, ზემოხსენებული პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის საკუთარი უფლებამოსილების მოცულობისა (ფარგლების) და განხორციელების წესის განსაზღვრა დასაშვებია მხოლოდ საკანონმდებლო აქტების საფუძველზე. საქართველოს კონსტიტუციის 101 2 -ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, ორგანული კანონით განსაზღვრული საკუთარი უფლებამოსილებანი ექსკლუზიურია, ე.ი საკუთარი უფლებამოსილების მოცულობის (ფარგლების) და განხორციელების წესის განსაზღვრა ცალკე საკანონმდებლო აქტით გარდა ორგანული კანონისა დაუშვებელია. ამდენად, კოდექსის მე-16 მუხლის პირველ პუნქტი ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 101 2 -ე მუხლის მე-2 პუნქტის მოთხოვნებს.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის კოდექსის მე-49 მუხლის შესაბამისად, გამგებელი (მერი) არჩევითია, კოდექსის 56-ე მუხლის მე-8 პუქტის შესაბამისად, გამგებლის/მერის უფლებამოსილების ვადამდე შეწყვეტის შემთხვევაში გამგებლის/მერის რიგგარეშე არჩევნები ინიშნება საქართველოს ორგანული კანონით „საქართველოს საარჩევნო კოდექსი“ დადგენილი წესით, გამგებლის/მერის უფლებამოსილების შეწყვეტიდან არაუადრეს 9 და არაუგვიანეს 11 დღისა. გამგებლის/მერის რიგგარეშე არჩევნები იმართება გამგებლის/მერის უფლებამოსილების შეწყვეტიდან არაუგვიანეს 50 დღისა. როგორც მოგეხსენებათ საქართველოს სხვადასხვა თვითმმართველ ერთეულში არის ხშირი შემთხვევა როცა მერს (გამგებელს) უწყდება უფლებამოსილება, შესაბამისად, ასეთ შემთხვევებში თვითმმართველი ერთეულებში უნდა ჩატარდეს არჩევნები. წელიწადში რამდენჯერმე არჩევნების ჩატარება ხელს შეუშლის თვითმმართველობის საქმიანობას. აქვე აღსანიშნავია, ის გარემოება, რომ თუ, არჩეული საკრებულო და გამგებელი (მერი) სხვადასხვა პოლიტიკური გაერთიანების წევრია, მაშინ აღნიშნული გარემოება საქართველოს რეალობიდან გამომდინარე ხელს შეუშლის თვითმმართველობის საქმიანობას, ზემოხსენებულიდან გამომდინარე, გამგებელს (მერს) უნდა ირჩევდეს საკრებულო.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 103-ე მუხლის შესაბამისად, სახელმწიფო ორგანოების მიერ მიღებული გადაწყვეტილება, რომელიც წლის განმავლობაში ზრდის მუნიციპალიტეტის ბიუჯეტის გადასახდელების ოდენობას ან ამცირებს მის შემოსავლებს, კომპენსირებული უნდა იქნეს შესაბამისად სახელმწიფო ან ავტონომიური რესპუბლიკის რესპუბლიკური ბიუჯეტიდან. აღნიშნული მუხლიდან ამოსაღებია სიტყვები: „წლის განმავლობაში „ ვინაიდან, ზემოხსენებული ნორმით სახელმწიფო ორგანო მხოლოდ გადაწყვეტილების მიღების წლის განმავლობაში არის ვალდებული თვითმმართველობაზე გასცეს შესაბამისი კომპენსაცია, რაც უკან გადადგმული ნაბიჯია მოქმედ „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანულ კანონთან მიმართებაში, კერძოდ: მოქმედი „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის 49-ე მუხლის მე-7 პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს სახელმწიფო ხელისუფლების უმაღლესი ორგანოების, აგრეთვე აფხაზეთისა და აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკების სახელმწიფო ხელისუფლების ორგანოების მიერ ისეთი გადაწყვეტილების მიღება, რომელიც ზრდის თვითმმართველი ერთეულის ბიუჯეტის გადასახდელების ოდენობას ან ამცირებს მის შემოსავლებს, კომპენსირებული უნდა იქნეს ამ გადაწყვეტილების მიმღები ორგანოების მიერ ე.ი მოქმედი „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანულ კანონის 49-ე მუხლის მე-7 პუნქტის შესაბამისად, სახელმწიფო მთლიანად არის ვალდებული დაფაროს ზემოხსენებული გადაწყვეტილებით გამოწვეული ხარჯები.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 108-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის საკრებულო სახელმწიფოსთვის ქონების გადაცემასთან დაკავშირებით წარდგენილ მოთხოვნაზე იღებს დასაბუთებულ დადებით ან უარყოფით გადაწყვეტილებას. პასუხი წერილობით ეცნობება მოთხოვნის წარმდგენს მისი წარდგენიდან არაუგვიანეს 45 დღისა. თუ უფლებამოსილმა ორგანომ 45 დღის ვადაში არ მიიღო გადაწყვეტილება, ქონების მმართველის მიერ მოთხოვნილი ქონება მის საკუთრებაში გადაცემულ ქონებად ჩაითვლება და სახელმწიფო საკუთრებად რეგისტრირდება. კოდექსის 108-ე მუხლის მე-2 პუნქტი ამოსაღებია, ვინაიდან, აღნიშნული ნორმით საკრებულოს გადაწყვეტილების გარეშე, თვითმმართველობის ქონება ხდება სახელმწიფო ქონება, რაც არღვევს საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლის მოთხოვნებს, რომლითაც საკუთრების უფლება აღიარებული და ხელშეუვალია. დაუშვებელია საკუთრების, მისი შეძენის, გასხვისების მიღების საყოველთაო უფლების გაუქმება. ამდენად, მესაკუთრის (აღნიშნულ შემთხვევაში უფლებამოსილი ორგანო-საკრებულო) გადაწყვეტილების გარეშე თვითმმართველობის ქონების სახელმწიფოსთვის გადაცემა ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლს.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 115-ე მუხლის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის ქონების პრივატიზების, სარგებლობისა და მართვის უფლებებით გადაცემის წესებს, ქონების პრივატიზებისას საწყისი საპრივატიზებო საფასურის, ქონების სარგებლობის უფლებით გადაცემისას ქირის საფასურის და ქირის საწყისი საფასურის განსაზღვრის, აგრეთვე ანგარიშსწორების წესებს ამ კანონის შესაბამისად ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა, ხოლო ამავე კოდექსის 24-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ე.ა“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტის ქონების მართვისა და განკარგვის წესების დამტკიცება მუნიციპალიტეტის საკრებულოს კომპეტენციაა, ე.ი თუ, საქართველოს მთავრობა განსაზღვრავს მუნიციპალიტეტების ქონების პრივატიზების, სარგებლობის და მართვის წესს, მაშინ იგივე წესის საკრებულოს მიერ დამტკიცება ყოველგვარ საფუძველს მოკლებულია. ამასთანავე, თუ ქონების მესაკუთრე არის მუნიციპალიტეტი და საქართველოს კონსტიტუციის 21-ე მუხლის თანახმად საკუთრების უფლება აღიარებული და ხელშეუვალია, შესაბამისად, მუნიციპალიტეტების ქონების პრივატიზების, სარგებლობის და მართვის წესი უნდა განსაზღვროს ქონების მესაკუთრემ (საკრებულო) კოდექსის მოთხოვნების გათვალისწინებით. ზემოხსენებული ხარვეზი უნდა გასწორდეს.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 156-ე მუხლი ითვალისწინებს თვითმმართველობის საჯარო მოხელეთა საშტატო ერთეულის შემცირებას, კერძოდ: განისაზღვრება მერიის (გამგეობის) და საკრებულოს აპარატის საშტატო ერთეულების ზედა ზღვარი. აღნიშნული მუხლი შეიძლება წინააღმდეგობაში მოვიდეს საქართველოს კონსტიტუციასთან და ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ ევროპულ ქარტიასთან (სტრასბურგი, 15.X.1985), კერძოდ: საქართველოს კონსტიტუციის 101 2-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, თვითმმართველი ერთეული საკუთარ უფლებამოსილებებს ახორციელებს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით, დამოუკიდებლად და საკუთარი პასუხისმგებლობით, ხოლო საქართველოს კონსტიტუციის 101 3-ე პირველი პუნქტის შესაბამისად, ადგილობრივ თვითმმართველობას აქვს საკუთარი ქონება და ფინანსები, ე.ი. მას აღნიშნული ფინანსების განკარგვა შეუძლია დამოუკიდებლად. „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ ევროპული ქარტიის“ (სტრასბურგი, 15.X.1985), მე-9 მუხლის პირველი პუნქტის თანახმად, ხელისუფლების ადგილობრივ ორგანოებს უფლება აქვთ ეროვნული ეკონომიკური პოლიტიკის ფარგლებში გააჩნდეთ საკუთარი ფინანსური სახსრები, რომელთა განკარგვაც მათ შეეძლებათ მათი უფლებამოსილების ფარგლებში, ხოლო კოდექსის 92-ე მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტს თავისი უფლებამოსილებების ფარგლებში შეუძლია, დამოუკიდებლად, საკუთარი შეხედულებისამებრ გამოიყენოს საკუთარი შემოსულობები. ზემოხსენებული სამართლებრივი აქტების ანალიზის საფუძველზე შეიძლება დავასკვნათ, რომ მუნიციპალიტეტს საკუთარი შემოსულობების ხარჯვა შეუძლია განახორციელოს დამოუკიდებლად ე.ი. მას უფლება აქვს საკუთარი უფლებამოსილების განსახორციელებლად დამოუკიდებლად განსაზღვროს მერიის(გამგეობის), საკრებულოს აპარატის საშტატო ნუსხა და შესაბამისად დააფინანსოს აღნიშნული საშტატო ერთეულებზე დასაქმებული პირები. ამდენად, ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 156-ე მუხლით იზღუდება მუნიციპალიტეტის უფლებები.
ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის 30-ე მუხლის მე–2 პუქტის შესაბამისად, საარჩევნო ბლოკის წარდგენით არჩეულ უპარტიო მუნიციპალიტეტის საკრებულოს წევრს უფლება აქვს, გაერთიანდეს მხოლოდ ამ საარჩევნო ბლოკში გაერთიანებული პარტიების მიერ შექმნილ ერთ-ერთ ფრაქციაში. არჩევნებში მონაწილე პარტიის წარდგენით არჩეულ უპარტიო მუნიციპალიტეტის საკრებულოს წევრს უფლება აქვს, გაერთიანდეს ფრაქციაში მხოლოდ ამ პარტიის წევრებთან ერთად. ზემოხსენებული ნორმა ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მე–19 მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებს, რომლითაც ყველას აქვს სიტყვის, აზრის და შესაბამისად გამოხატვის უფლება, ამასთანავე, ნორმა ეწინააღმდეგება „ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციის“( რომი, 1950 წლის 4 ნოემბერი) მე–10 მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებს, რომლითაც ყველას აქვს უფლება გამოხატვის თავისუფლებისა. ეს უფლება მოიცავს პირის თავისუფლებას, ჰქონდეს შეხედულებები, მიიღოს ან გაავრცელოს ინფორმაცია თუ, მოსაზრებები საჯარო ხელისუფლების ჩაურევლად, ე.ი. საკრებულოს წევრს აქვს სიტყვის, აზრის და გამოხატვის უფლება, მათ შორის უფლება თავისუფლად, ყოველგვარი შეზღუდვის გარეშე გაერთიანდეს საკრებულოს ნებისმიერ ფრაქციაში და ამით გამოიყენოს მისი გამოხატვის უფლება.
„საქართველოს მთავრობის დეცენტრალიზაციისა და თვითმმართველობის განვითარების სტრატეგიის“ შემუშავების დასაწყისიდანვე, სტრატეგიის უმთავრეს მიზანს წარმოადგენდა საზოგადოებრივი მომსახურების ადეკვატური მიწოდება მოსახლეობისთვის, გადაწყვეტილების მიღების პროცესში საზოგადოების ჩართულობა და მოსახლეობისთვის საჯარო მომსახურების მიწოდების ეფექტიანობის ზრდა.
ადგილობრივი თვითმმართველობის განხორციელებაში საზოგადოების ჩართულობისთვის, გარდა კანონმდებლობით გათვალისწინებული მოქალაქეთა უფლებებისა, აუცილებელია საჯარო (ადგილობრივი) ხელისუფლების უშუალო კონტაქტი მოსახლეობასთან, მოსახლეობის პრობლემათა ადგილობრივ ხელისუფლებამდე დაყვანა და მიღებული გადაწყვეტილებების ადგილებზე აღსრულება.
საქართველოს ორგანული კანონი „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“, განსხვავებით „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონისა, არ ითვალისწინებს დასახლებებში ადგილობრივი ხელისუფლების ორგანოების ფუნქციონირებას და მხოლოდ განსაზღვრულია გამგებლის უფლება, ადმინისტრაციულ ერთეულში ჰყავდეს გამგებლის წარმომადგენელი. კანონში წარმომადგენელი მხოლობით რიცხვშია მითითებული და უნდა ვივარაუდოთ, რომ გამგებლის წარმომადგენელი მუნიციპალიტეტის თითოეულ ადმინისტრაციულ ერთეულში შეიძლება განისაზღვროს ერთი საშტატო ერთეულით.
ადგილობრივი ხელისუფლების უფლებამოსილებათა განხორციელება დიდ ადმინისტრაციულ ერთეულებში ერთი საჯარო მოსამსახურის მეშვეობით შეუძლებელია, იმის გათვალისწინებითაც, რომ დასახლებებში მხოლოდ სტატისტიკური ხასიათის არაერთი ინფორმაციაა შესაგროვებელი და დასამუშავებელი, რასაც უნდა დაეყრდნოს ადგილობრივი ხელისუფლება პრიორიტეტების განსაზღვრისა და შესაბამისი დაგეგმარებისას. ამასთანავე, მნიშვნელოვნად შემცირდება მოსახლეობასთან კომუნიკაციის შესაძლებლობები, ვინაიდან ერთი საჯარო მოსამსახურე დიდ დასახლებაში, მისი დატვირთვის გათვალისწინებით, არახელმისაწვდომი იქნება მოქალაქეთათვის.
აქვე, აღსანიშნავია, რომ საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“ ამოქმედებისთანავე, სავარაუდოდ ფუნქციონირება უნდა შეწყვიტონ მუნიციპალიტეტის ტერიტორიულმა ორგანოებმა, ვინაიდან ახალი კანონმდებლობით ისინი გათვალისწინებული არ არის და ტერიტორიული ორგანოების სარგებლობაში არსებული ქონება რჩება ყურადღების მიღმა ადმინისტრაციულ ერთეულებში გამგებლის წარმომადგენლის დანიშვნამდე (კანონმდებლობაში ასევე არ არის გათვალისწინებული ტერიტორიული ორგანოების სალიკვიდაციო სამუშაოები და სხვა სახის აუცილებელი ვალდებულებები).
გასათვალისწინებელია ერთი გარემოებაც: სავარაუდოდ, გამგებლის წარმომადგენელი მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციულ ერთეულებში ვერ დაინიშნება ახალ ადმინისტრაციულ დაყოფამდე, ვინაიდან დღევანდელი მდგომარეობით მუნიციპალიტეტების უმეტესობა დაყოფილია თემებად და სოფლებად, ახალი კანონმდებლობით, კი თემის სტატუსი ენიჭება თვით მუნიციპალიტეტს და ამჟამად არსებული თემები უნდა დაიშალოს და დაკომპლექტდეს „ადმინისტრაციული ერთეულის“ სახელწოდების ქვეშ (ვინაიდან სხვა ტერმინს ახალი კანონმდებლობა არ გვთავაზობს). მუნიციპალიტეტის ახალი ადმინისტრაციული დაყოფა, საკითხის დეტალური შესწავლისა და განხილვის აუცილებლობის გამო, ახლადარჩეული საკრებულოს პირველ სხდომებზე ვერ განხორციელდება და დროში გაჭიანურდება (ვინაიდან საკრებულო პირველ სხდომებზე საკრებულოს საორგანიზაციო საკითხებს განიხილავს). ამდენად, ადგილობრივ თვითმმართველობებში, ახალ მოწყობაზე გადასვლის გარკვეულ ეტაპზე, დაურეგულირებელი რჩება დასახლებებში თვითმმართველობის განხორციელებისა და წარმომადგენლობის საკითხები.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“ 156-ე მუხლის პირველი პუნქტი, რომელიც ძალაში შედის 2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების მორიგი არჩევნების შედეგების ოფიციალურად გამოცხადებიდან 120-ე დღეს, საშუალებას იძლევა ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოები მოემზადონ ახალი სტრუქტურის შესამუშავებლად და რეორგანიზაციის განსახორციელებლად - შესაბამისი სამართლებრივი აქტების მისაღებად, კონკურსების ორგანიზებისა და ჩატარებისთვის, რის შემდგომაც არის მოსალოდნელი საშტატო ოპტიმიზაცია, თუმცა სავარაუდოდ, ეს ვერ შეეხება ტერიტორიულ ორგანოებს და მათში დასაქმებულ საჯარო მოსამსახურეებს, ვინაიდან ახალი კანონის ამოქმედებისთანავე ისინი კანონს მიღმა რჩებიან და გათავისუფლებას დაექვემდებარებიან (გასათვალისწინებელია „საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონის 108-ე მუხლი განთავისუფლების შესახებ მოხელის გაფრთხილების ვალდებულების შესახებ, რაც დროში ვერ ესწრება არსებული პრობლემისა და გაურკვევლობის აღმოფხვრამდე). ზემოთ აღწერილმა გარემოებებმა ადვილი შესაძლებელია გაურკვევლობები, პრობლემები, უკმაყოფილებები და კანონმდებლობის დარღვევები გამოიწვიოს.
გადაუდებლად აუცილებელია შესაბამისი საკანონმდებლო ცვლილებები, რომლებიც დაარეგულირებს მუნიციპალიტეტების დასახლებებში თვითმმართველობის განხორციელებისა და წარმომადგენლობის საკითხებს (თუნდაც დროებითი დებულებების სახით).
„ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „დ.გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს კომპეტენციაა მუნიციპალიტეტის მერის წარდგინებით, მუნიციპალიტეტის სახელით დადებული ხელშეკრულების დამტკიცება. „სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-3 მუხლის პირველი პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტი (თვითმმართველი ქალაქი ფოთი) არის შემსყიდველი ორგანიზაცია, რომელიც რეგისტრირებულია სახელმწიფო შესყიდვების ერთიან ელექტრონულ სისტემაში. „გამარტივებული შესყიდვის, გამარტივებული ელექტრონული ტენდერისა და ელექტრონული ტენდერის ჩატარების წესის დამტკიცების შესახებ“ სახელმწიფო შესყიდვების თავმჯდომარის 2011 წლის 7 აპრილის №9 ბრძანებით დამტკიცებული წესის მე-15 მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, სატენდერო წინადადების სატენდერო განცხადებასთან და სატენდერო დოკუმენტაციასთან შესაბამისობის დადგენის შემდეგ შემსყიდველი ორგანიზაცია პრეტენდენტს განუსაზღვრავს ვადას ხელშეკრულების შესრულების გარანტიის ან დაზღვევის წარმოსადგენად და ხელშეკრულების დასადებად არაუმეტეს 10 სამუშაო დღისა, ხოლო იმ შემთხვევაში, როდესაც ხელშეკრულების შესრულების გარანტიის ან დაზღვევის მოთხოვნა არ ხდება, შემსყიდველი ორგანიზაცია პრეტენდენტს განუსაზღვრავს ვადას ხელშეკრულების დასადებად არაუმეტეს 5 სამუშაო დღისა, ე.ი. სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულება უნდა დაიდოს შემჭიდროვებულ ვადებში. ამასთანავე, თუ, გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ წლის განმავლობაში ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტი დებს ექვსასზე მეტ სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულებას, საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 34-ე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად, საკრებულოს სხდომის ჩატარების შესახებ ინფორმაცია უნდა გამოქვეყნდეს ერთი კვირით ადრე, „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „დ.გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, ყველა ხელშეკრულება უნდა დაამტკიცოს საკრებულომ, შემჭიდროვებულ ვადებში ვერ მოხერხდება ყველა ხელშეკრულების დამტკიცება ქალაქ ფოთის საკრებულოს მიერ, რაც ხელს შეუშლის ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტის ორგანოების საქმიანობას. ამდენად, საკრებულოს მიერ ხელშეკრულების დამტკიცების ვალდებულება არ უნდა გავრცელდეს სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულებაზე, შესაბამისად, „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „დ.გ“ ქვეპუნქტი უნდა ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით: „დ.გ. მუნიციპალიტეტის გამგებლის/მერის წარდგინებით, მუნიციპალიტეტის სახელით დადებული ხელშეკრულების დამტკიცება (გარდა სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ ხელშეკრულებისა), აგრეთვე ისეთი გარიგების დადებაზე თანხმობის მიცემა, რომლის ღირებულება აღემატება მუნიციპალიტეტის ბიუჯეტის გადასახდელების 5 პროცენტს;“.
„ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „ნ“ ქვეპუნქტისა და ამავე, კოდექსის 24-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, საკრებულოს კომპეტენციაა მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე მშენებლობის ნებართვის გაცემა. „მშენებლობის ნებართვის გაცემის წესისა და სანებართვო პირობების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2009 წლის 24 მარტის №57 დადგენილებით დამტკიცებული წესის 37-ე მუხლის პირველი პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, მშენებლობის ნებართვა უნდა გაიცეს არაუგვიანეს 5 დღისა. თუ, გავითვალისწინებთ იმ გარემოებას, რომ წლის განმავლობაში ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტი გასცემს რამდენიმე ათეულ მშენებლობის ნებართვას, ხოლო საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 34-ე მუხლის შესაბამისად, საკრებულოს სხდომის ჩატარების შესახებ ინფორმაცია უნდა გამოქვეყნდეს ერთი კვირით ადრე, „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ საქართველოს ორგანული კანონის მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „ნ“ ქვეპუნქტისა და ამავე, კოდექსის 24-ე მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად, საკრებულოს კომპეტენციაა მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე მშენებლობის ნებართვის გაცემა, შემჭიდროვებულ ვადებში ვერ მოხერხდება ქალაქ ფოთის საკრებულოს სხდომების მოწვევა და მშენებლობის ნებართვების გაცემა, რაც ხელს შეუშლის ქალაქ ფოთის მუნიციპალიტეტის ორგანოების საქმიანობას და ქალაქში მშენებლობის პროცესს. ზემოხსენებული ფუნქცია უნდა მიენიჭოს ქალაქის ფოთის მუნიციპალიტეტის მერს.
:-)
:-(
2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების მორიგი არჩევნების შედეგების ოფიციალურად გამოცხადების დღიდან ძალაში შესული საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ 59–ე მუხლის პირველი პუნქტის, მე–60 მუხლის მე–4 პუნქტის შესაბამისად, მერის/გამგებლის მოადგილეებს, გამგეობის/მერიის სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელებს უფლებამოსილება უწყდებათ ახალი გამგებლის/მერის არჩევისას. აღნიშნული ნორმები ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მოთხოვნებს, კერძოდ: საქართველოს კონსტიტუციის 29–ე მუხლის პირველ პუნქტის შესაბამისად, საქართველოს ყოველ მოქალაქეს უფლება აქვს დაიკავოს ნებისმიერი სახელმწიფო თანამდებობა, თუ იგი აკმაყოფილებს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, ე.ი თუ, მოხელე (მერის მოადგილე, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელი) დანიშნულია განუსაზღვრელი ვადით და აკმაყოფილებს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, მაშინ არ უნდა მოხდეს მისი დაკავებული თანამდებობიდან უმიზეზოდ, მხოლოდ იმ მოტივით განთავისუფლება, რომ არჩეულია ახალი მერი.
ზემოხსენებული ნორმები ასევე, წინააღმდეგობაში მოდის საქართველოს კონსტიტუციის 42–ე მუხლის მე–5 პუნქტთან, რომლითაც კანონს , თუ ის არ ამსუბუქებს ან არ აუქმებს პასუხისმგებლობას, უკუძალა არა აქვს, ე.ი. თუ, მოხელე დანიშნული იყო კონკურსის წესით,განუსაზღვრელი ვადით და აკმაყოფილებდა კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, მაშინ მისი სამსახურიდან განთავისუფლება არ უნდა მოხდეს უმიზეზოდ და მხოლოდ იმ მოტივით, რომ არჩეულია ახალი მერი. 2014 წლის ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების მორიგი არჩევნების შედეგების ოფიციალურად გამოცხადებიდან ამოქმედებული საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ 59–ე მუხლის პირველი პუნქტი, მე–60 მუხლის მე–4 პუნქტი აუარესებს პირის –მოხელის (მერის მოადგილე, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელი) მდგომარეობას უმიზეზოდ, დაუსაბუთებლად. კანონს არ უნდა ქონდეს უკუძალა და კანონის ამოქმედებამდე დანიშნულ მერის მოადგილეს, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელს არ უნდა შეუწყდეს უფლებამოსილება .
კანონში შეტანილი ცვლილებები შეიძლება წინააღმდეგობაში მოვიდეს საქართველოს კონსტიტუციის 30–ე მუხლის მე–4 პუნქტთან, რომლითაც შრომითი უფლებები დაცულია, ე.ი უმიზეზოდ, ყოველგვარი მოტივაციის გარეშე განუსაზღვრელი ვადით დანიშნული პირის თანამდებობიდან განთავისუფლება არ შეიძლება.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ 59–ე მუხლის პირველი პუნქტი, მე–60 მუხლის მე–4 პუნქტი, შეიძლება წინააღმდეგობაში მოვიდეს ევროპის სოციალური ქარტიის (შესწორებული, სტრასბურგი, 3.V. 1996) 24–ე მუხლის „ა“ ქვეპუნქტთან, რომლითაც ყველა მუშაკს უფლება აქვს არ შეუწყდეთ დასაქმება ასეთი შეწყვეტის თაობაზე საპატიო მიზეზების გარეშე, ე.ი, თუ, მოხელე (მერის მოადგილე, სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელი) დანიშნული იყო კონკურსის წესით, განუსაზღვრელი ვადით და აკმაყოფილებდა კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს, მაშინ მისი დაკავებული თანამდებობიდან განთავისუფლება არ უნდა მოხდეს უმიზეზოდ და მხოლოდ იმ მოტივით, რომ არჩეულია ახალი მერი.
საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „პ“ ქვეპუნქტში და 24-ე მუხლის პირველი პუნქტის „ა.ე“ ქვეპუნქტში უნდა დაემატოს სიტყვები:„ქუჩებისა და მოედნების სახელდება და ნუმერაცია (გარდა ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტისა)“, ვინაიდან ძალადაკარგული საქართველოს ორგანული კანონის მე-16 მუხლის მე-2 პუნქტის „ძ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, თვითმმართველი ერთეულის კომპეტენცია იყო ქუჩებისა და მოედნების ნუმერაცია, ხოლო მოქმედი საქართველოს ორგანულ კანონში„ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსში“ აღნიშნული ნორმა არ არის გათვალისწინებული. ამასთანავე, მოქმედი „საჯარო რეესტრის შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-3 მუხლის მე-2 პუნქტის „ვ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოს კომპეტენციაა, მხოლოდ ქალაქ თბილისის ტერიტორიაზე არსებული გეოგრაფიული ობიექტების, მათი კომპლექსებისა და ნაწილების ნუმერაცია და მათ შესახებ მონაცემების აღრიცხვა. ამდენად, ზემოხსენებული ხარვეზი უნდა გასწორდეს. აქვე, აღსანიშნავია, რომ საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსის“ მე-16 მუხლის მე-3 პუნქტის შესაბამისად, მუნიციპალიტეტი უფლებამოსილია საკუთარი ინიციატივით გადაწყვიტოს ნებისმიერი საკითხი, რომლის გადაწყვეტაც საქართველოს კანონმდებლობით არ არის ხელისუფლების სხვა ორგანოს უფლებამოსილება და აკრძალული არ არის კანონით. საქართველოს ორგანულ კანონში „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსში“ ცვლილებების შეტანამდე საკრებულოებმა უნდა გადაწყვიტონ ზემოხსენებული საკითხი.
ცნობილია, რომ ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტში რეგისტრირებულ ამომრჩეველთა საერთო რაოდენობა არის 100 000.
ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტში რეგისტრირებულმა ამომრჩეველმა ირაკლი სამხარაძემ წამოაყენა ინიციატივა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების თაობაზე, ვინაიდან ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერი არ ასრულებდა მისთვის დაკისრებულ მოვალეობას და არ აწესრიგებდა ადგილობრივი მნიშვნელობის გზებს. ირაკლი სამხარაძემ ინიციატივას მხარი დაუჭირეს მისმა მეგობრებმა, რომლებიც, ასევე, რეგისტრირებულნი იყვნენ ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტში და შექმნეს საინიციატივო ჯგუფი 10 წევრის შემადგენლობით. საინიციატივო ჯგუფმა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების შესახებ ინიციატივა კონკრეტულად ჩამოაყალიბა და ინიციატივის თაობაზე განცხადება წარუდგინა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს, თუმცა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულომ არ დაარეგისტრირა საინიციატივო ჯგუფის განცხადება და შემადგენლობა. საინიციატივო ჯგუფმა რეგისტრაციაზე უარი 3 დღეში გაასაჩივრა ქუთაისის საქალაქო სასამართლოში, რომელმაც დააკმაყოფილა სარჩელი და დაავალა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს საინიციატივი ჯგუფისა და მათი განცხადების რეგისტრაცია. ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს აღნიშნული გადაწყვეტილება არ გაუსაჩივრებია სააპელაციო წესით და მისი აღსრულების მიზნით, საინიციატივი ჯგუფი და მათი განცხადება ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს აპარატმა დაარეგისტრირა. ამასთან, მათ გადასცა რეგისტრაციის მოწმობა. საინიციატივო ჯგუფმა დაიწყო ხელმოწერების შეგროვება. კერძოდ, მათ შეაგროვეს 25 000 ხელმოწერა. ხელმომწერთა შესახებ ინფორმაციით შევსებულ ფურცელს ხელს აწერდა ხელმოწერების შეგროვებაზე უფლებამოსილი პირი და მას ამოწმებდა ჭიჭიკია პოტერი. საინიციატივი ჯგუფმა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარეს განცხადების რეგისტრაციიდან 2 თვეში წარუდგინა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების შესახებ ინიციატივის თაობაზე განცხადება და თანდართული ხელმოწერები. ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარემ 15 დღეში მიიღო გადაწყვეტილება ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს სხდომაზე განცხადების განხილვის შესახებ. ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულომ სხდომაზე იმსჯელა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისთვის უნდობლობის გამოცხადების საკითხზე და სიითი შემადგენლობის უმრავლესობით მიიღო გადაწყვეტილება ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისთვის უფლებამოსილების შეწყვეტის შესახებ. აღნიშნული ფაქტით აღშფოთებულმა საქართველოს პრეზიდენტმა შეაჩერა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს საქმიანობა.
შეაფასეთ ზემოაღნიშნული შემთხვევები სამართლებრივად და იმსჯელეთ, დაცული იყო თუ არა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერისათვის უნდობლობის გამოცხადების პროცედურა და აქვს თუ არა ქალაქ ქუთაისის მუნიციპალიტეტის მერს უფლებამოსილება შეწყვეტილი, ამასთან, იმსჯელეთ საქართველოს პრეზიდენტის გადაწყვეტილების კანონიერებაზე.