ON ELECTRONIC COMMERCE

Consolidated version (final)

 

საქართველოს კანონი

 

 

ელექტრონული კომერციის შესახებ

თავი I

ზოგადი დებულებები

მუხლი 1. კანონის რეგულირების სფერო და მიზანი

1. ეს კანონი არეგულირებს ელექტრონულ კომერციასთან დაკავშირებულ სამართლებრივ ურთიერთობებს.

2. ამ კანონის მიზნებისთვის ელექტრონული კომერცია გულისხმობს საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურების მიწოდებას.

3. ამ კანონის მიზანია საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურების თავისუფალი გადაადგილებით უზრუნველყოფით შიდა ბაზრის სათანადოდ ფუნქციონირების ხელშეწყობა, ელექტრონული კომერციის პროცესში მომხმარებელთა უფლებების დაცვა, შუალედური მომსახურების მიმწოდებელთა უფლებებისა და მოვალეობების განსაზღვრა და ზოგადი მონიტორინგის ვალდებულების დაწესებისგან მათი დაცვა.

4. ამ კანონის მოქმედება ვრცელდება „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად საქართველოში რეგისტრირებულ მეწარმეზე, აგრეთვე უცხო ქვეყნის სამეწარმეო საზოგადოების ფილიალზე.

5. ამ კანონის მოქმედება არ ვრცელდება:

ა) სასამართლოში მხარის ინტერესების დაცვასა და მის წარმომადგენლობაზე;

ბ) საქართველოს საგადასახადო კოდექსითა და საქართველოს საბაჟო კოდექსით გათვალისწინებულ საკითხებზე;

გ) უძრავ ნივთზე უფლების საჯარო რეესტრში რეგისტრაციაზე;

დ) ისეთი უფლების რეგისტრაციაზე, რომლისთვისაც საქართველოს კანონმდებლობით სპეციალური ფორმაა დადგენილი;

ე) სანოტარო საქმიანობაზე;

ვ) სათამაშო ბიზნესზე, მათ შორის, აზარტული ან/და მომგებიანი თამაშობის მოწყობის ნებართვის მფლობელსა (გარდა წამახალისებელი გათამაშების მოწყობის ნებართვის მფლობელისა, თუ წამახალისებელი გათამაშების მოწყობის ნებართვა აზარტული ან/და მომგებიანი თამაშობის ორგანიზატორზე არ არის გაცემული) და აზარტული ან/და მომგებიანი თამაშების მიწოდების ნებართვის მფლობელზე;

ზ) ტელე- და რადიომაუწყებლობის სერვისებზე;

თ) ხმოვანი სატელეფონო საშუალებებით (მათ შორის, ტელეგრაფით, ტელეფაქსითა და ტელექსით) გაწეულ მომსახურებებზე;

ი) პირებს შორის ელექტრონული ფოსტით ან სხვა, მსგავსი, ინდივიდუალური საკომუნიკაციო საშუალებით ისეთი ინფორმაციის გაცვლაზე, რომელიც მათ კომერციულ საქმიანობას არ უკავშირდება;

კ) საქართველოს ეროვნული ბანკის რეგულირების სფეროზე;

ლ) ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ თავისი საჯარო სამართლებრივი უფლებამოსილების ფარგლებში განხორციელებულ საქმიანობაზე.

6. ამ კანონის (გარდა ამ კანონის მე-11−მე-14 მუხლებისა) მოქმედება არ ვრცელდება იმ ურთიერთობებზე, რომლებიც „ელექტრონული კომუნიკაციების შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული ელექტრონული საკომუნიკაციო მომსახურების მიმწოდებლის მიერ ელექტრონული საკომუნიკაციო მომსახურების მიწოდებას უკავშირდება და სპეციალური კანონმდებლობით რეგულირდება.

მუხლი 2. ტერმინთა განმარტება

ამ კანონის მიზნებისთვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურება − მომსახურების მიმღების ინდივიდუალური მოთხოვნის საფუძველზე, ანაზღაურების სანაცვლოდ მომსახურების ელექტრონული საშუალებებით, დისტანციურად გაწევა:

ა.ა) მომსახურების დისტანციურად გაწევა − ელექტრონული საშუალებებით მომსახურების მხარეთა ერთდროულად დაუსწრებლად გაწევა;

ა.ბ) ელექტრონული საშუალებები − ელექტრონული მოწყობილობები, რომლებიც გამოიყენება მონაცემთა დამუშავებისა (ციფრული შეკუმშვა და სხვა) და შენახვისთვის და რომლებითაც ხორციელდება მომსახურების დანიშნულების ადგილზე გადაცემა და მიღება სადენების (მათ შორის, ოპტიკური სადენების), რადიოტალღების  ან  სხვა ელექტრომაგნიტური საშუალებების გამოყენებით;

ა.გ) მომსახურების მიმღების ინდივიდუალური მოთხოვნის საფუძველზე მომსახურების მიწოდება − მომსახურების მიმღების ინდივიდუალური მოთხოვნის შესაბამისად მომსახურების ელექტრონული საშუალებებით მიწოდება;

ბ) კომერციული შეტყობინება − საქონლის ან/და მომსახურების ელექტრონული საშუალებებით შეთავაზება ან შეტყობინება, რომელიც პირდაპირ ან ირიბად ხელს უწყობს საქონლის, მომსახურების ან/და ფიზიკური ან იურიდიული პირის პოპულარიზაციას;

გ) მომსახურების მიმწოდებელი − ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელიც საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურებას ახორციელებს;

დ) მომსახურების მიმღები:

დ.ა) ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელიც საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურებას პროფესიული ან სხვა მიზნებისთვის (მათ შორის, ინფორმაციის საძიებლად ან მისი ხელმისაწვდომობისთვის) იყენებს;

დ.ბ) ფიზიკური პირი, რომელიც პირადი მიზნებისთვის, თავისი ბიზნესსაქმიანობის ან სამეწარმეო ან პროფესიული საქმიანობის მიღმა მოქმედებს;

ე) შეკვეთა − მომსახურების მიმღების მიერ მომსახურების მიმწოდებლისთვის წარდგენილი მოთხოვნა საქონლის ან/და მომსახურების შესყიდვის ან/და მიწოდების თაობაზე;

ვ) ინდივიდუალური საკომუნიკაციო საშუალება − ელექტრონული კომუნიკაციების სისტემა, რომელიც უზრუნველყოფს მხარეთა შორის ინდივიდუალური კავშირის დამყარებასა და ინფორმაციის/შეტყობინების გაცვლას/გაზიარებას;

ზ) შუალედური მომსახურების მიწოდება − შემდეგი სპეციფიკური საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურებების მიწოდება:

ზ.ა) ინფორმაციის გატარება − ინფორმაციის საკომუნიკაციო ქსელით გატარება ან საკომუნიკაციო ქსელზე წვდომის უზრუნველყოფა;

ზ.ბ) ქეშირება − საკომუნიკაციო ქსელით ინფორმაციის ავტომატური, შუალედური და დროებითი შენახვის მომსახურება, რომლის საშუალებითაც ეს ინფორმაცია ინტერნეტში ეფექტიანად ვრცელდება;

ზ.გ) ჰოსტინგი − ინფორმაციის სერვერზე განთავსებისთვის სივრცის გამოყოფის მომსახურება;

თ) ელექტრონული ხელშეკრულება − ამ კანონის მიზნებისთვის ელექტრონული საშუალებებით დადებული ხელშეკრულება;

ი) სააგენტო − საჯარო სამართლის იურიდიული პირი – საქართველოს კონკურენციისა და მომხმარებლის დაცვის სააგენტო;

კ) ფაქტობრივი ცოდნა − სასამართლოს, საქართველოს კანონმდებლობით საამისოდ უფლებამოსილი შესაბამისი ადმინისტრაციული ან სამართალდამცავი ორგანოს გადაწყვეტილებების საფუძველზე მიღებული ცოდნა ინფორმაციის ან ქმედების უკანონოდ ცნობის შესახებ ან შესაძლო უკანონობის თაობაზე;

ლ) განმცხადებელი − პირი, რომელიც სააგენტოს მიმართავს მომსახურების მიმღების უფლების დარღვევის ან/და სავარაუდო დარღვევის შესახებ, მიუხედავად იმისა, მიადგა თუ არა ზიანი უშუალოდ ამ პირის ინტერესს.

საქართველოს 2023 წლის 29 ნოემბრის კანონი №3755 – ვებგვერდი, 11.12.2023წ.

თავი II

საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურების მიწოდება

მუხლი 3. საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურების მიწოდება

1. საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურების მიწოდება ლიცენზირებას, ნებართვის მიღებას ან/და ავტორიზებას არ ექვემდებარება.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტის მოქმედება არ ვრცელდება „ლიცენზიებისა და ნებართვების შესახებ“ საქართველოს კანონითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო აქტებით განსაზღვრულ სალიცენზიო, სანებართვო და ავტორიზაციის რეჟიმისადმი დაქვემდებარებულ საქმიანობებზე.

მუხლი 4. ინფორმაციის მიწოდების ვალდებულება

1. მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია უზრუნველყოს მომსახურების მიმღებისთვის მომსახურების მიმწოდებლის შესახებ სულ მცირე შემდეგი ინფორმაციის მუდმივად და ადვილად ხელმისაწვდომობა:

ა) საფირმო სახელწოდება და სამართლებრივი ფორმა;

ბ) მისამართი;

გ) ელექტრონული ფოსტის მისამართი და სხვა საკონტაქტო ინფორმაცია;

დ) მეწარმეთა და არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების რეესტრში რეგისტრირებული შესაბამისი საიდენტიფიკაციო ნომერი/პირადი ნომერი;

ე) სალიცენზიო ან/და სანებართვო მოწმობის ნომერი/ლიცენზიის ან/და ნებართვის რეგისტრაციის შესახებ მონაცემები, მისი მოქმედების ვადა და გამცემი ორგანოს დასახელება (არსებობის შემთხვევაში).

2. მომსახურების ღირებულება მკაფიოდ და გასაგებად უნდა იყოს მითითებული და უნდა მოიცავდეს დეტალურ ინფორმაციას მასში გათვალისწინებული ყველა ხარჯის შესახებ, მათ შორის, მიტანის ღირებულებისა და საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა გადასახადების თაობაზე.

3. მომსახურების მიმწოდებელი პასუხისმგებელია ამ მუხლით განსაზღვრული ინფორმაციის სიზუსტისა და ხელმისაწვდომობისთვის.

4. თუ მომსახურების მიმწოდებლის იმ საქმიანობისთვის, რომელიც სცდება მომსახურების მიმწოდებლის საქმიანობას, საქართველოს კანონმდებლობით ინფორმაციის მიწოდების უფრო მაღალი სტანდარტია დადგენილი, ამ მუხლით გათვალისწინებული მოთხოვნები მას არ ათავისუფლებს შესაბამისი ინფორმაციის მიწოდების ვალდებულებისგან.

მუხლი 5. კომერციული შეტყობინება

1. მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია უზრუნველყოს კომერციული შეტყობინების, როგორც საინფორმაციო საზოგადოების მომსახურების ნაწილის, შემდეგ მოთხოვნებთან შესაბამისობა:

ა) შესაძლებელი უნდა იყოს კომერციული შეტყობინების მკაფიოდ იდენტიფიცირება;

ბ) შესაძლებელი უნდა იყოს იმ ფიზიკური ან იურიდიული პირის ცალსახად იდენტიფიცირება, რომლის სახელითაც იგზავნება კომერციული შეტყობინება;

გ) ფასდაკლება, სპეციალური შეთავაზება ან/და საჩუქარი და ამ ფასდაკლებით, შეთავაზებით ან/და საჩუქრით სარგებლობისთვის დადგენილი პირობები (არსებობის შემთხვევაში) ადვილად ხელმისაწვდომი და გასაგები უნდა იყოს;

დ) შესაძლებელი უნდა იყოს სარეკლამო გათამაშების ან შეჯიბრების მკაფიოდ იდენტიფიცირება, ხოლო მასში მონაწილეობისთვის დადგენილი პირობები ადვილად ხელმისაწვდომი და გასაგებად ახსნილი უნდა იყოს. 

2. არასასურველ კომერციულ შეტყობინებაზე ვრცელდება „პერსონალურ მონაცემთა დაცვის შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-8 მუხლის მოქმედება.

3. თუ მომსახურების მიმწოდებლის იმ საქმიანობისთვის, რომელიც სცდება მომსახურების მიმწოდებლის საქმიანობას, საქართველოს კანონმდებლობით ინფორმაციის მიწოდების უფრო მაღალი სტანდარტია დადგენილი, ამ მუხლით გათვალისწინებული მოთხოვნები მას არ ათავისუფლებს შესაბამისი ინფორმაციის მიწოდების ვალდებულებისგან.

მუხლი 6. ელექტრონული კომერციის პროცესში პერსონალურ მონაცემთა დაცვა

1. ელექტრონული კომერციის მონაწილე მხარე ვალდებულია დაიცვას პერსონალური მონაცემები. 

2. ელექტრონული კომერციის მონაწილე მხარის პერსონალური მონაცემები მუშავდება „პერსონალურ მონაცემთა დაცვის შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული მოთხოვნების დარღვევის შემთხვევაში დასაკისრებელი პასუხისმგებლობა განისაზღვრება „პერსონალურ მონაცემთა დაცვის შესახებ“ საქართველოს კანონის VII თავით.

თავი III

ელექტრონული ხელშეკრულება

მუხლი 7. ელექტრონული  ხელშეკრულება

ელექტრონული ხელშეკრულების ხელმოწერით დადასტურების საჭიროების შემთხვევაში ელექტრონული ხელშეკრულება იდება საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

მუხლი 8. ელექტრონული ხელშეკრულების დადებისთვის საჭირო ინფორმაცია

1. მომსახურების მიმწოდებელმა ელექტრონული ხელშეკრულების დადებამდე უნდა უზრუნველყოს მომსახურების მიმღებისთვის შემდეგი ინფორმაციის მკაფიოდ, სრულყოფილად და გასაგებად მიწოდება:

ა) ხელშეკრულების დადებისთვის საჭირო  ყველა ტექნიკური ეტაპის შესახებ;

ბ) ხელშეკრულების ელექტრონული საშუალებებით შენახვისა და მისი ხელმისაწვდომობის პირობების შესახებ;

გ) ხელშეკრულების დადებისთვის ხელმისაწვდომი ენების შესახებ;

დ) შეკვეთის საბოლოოდ განთავსებამდე დაშვებული შეცდომის იდენტიფიცირებისა და გამოსწორების ტექნიკური საშუალებების შესახებ.

2. მხარეებს, კერძოდ, მომსახურების მიმწოდებელსა და მომსახურების მიმღებს, თუ ის არ არის ამ კანონის მე-2 მუხლის „დ.ბ“ ქვეპუნქტით განსაზღვრული პირი, უფლება აქვთ, შეთანხმდნენ ამ მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნებით დადგენილისგან განსხვავებულ წესზე.

3. ამ მუხლის პირველი და მე-2 პუნქტების მოქმედება არ ვრცელდება  ელექტრონული ფოსტით ან სხვა, მსგავსი, ინდივიდუალური საკომუნიკაციო საშუალებით დადებულ ხელშეკრულებაზე.

4. მომსახურების მიმღებს უნდა მიეცეს მისთვის მიწოდებული ინფორმაციის (მათ შორის, ხელშეკრულების) ელექტრონული ფორმით შენახვის ან/და გამოყენების შესაძლებლობა.

მუხლი 9. შეკვეთა

1. თუ მომსახურების მიმღები შეკვეთას ელექტრონული საშუალებებით განათავსებს, მომსახურების მიმწოდებელმა მისი მიღება ასევე ელექტრონული საშუალებებით, დაუყოვნებლივ უნდა დაადასტუროს.

2. შეკვეთა ან შეკვეთის მიღების დადასტურება მიღებულად მიიჩნევა, თუ იგი მიმღები მხარისთვის ფაქტობრივად ხელმისაწვდომია.

3. მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია შეკვეთის საბოლოოდ განთავსებამდე უზრუნველყოს მომსახურების მიმღები შესაბამისი, შეცდომის იდენტიფიცირებისა და გამოსწორებისთვის აუცილებელი ტექნიკური საშუალებებით.  

4. მხარეებს, კერძოდ, მომსახურების მიმწოდებელსა და მომსახურების მიმღებს, თუ ის არ არის ამ კანონის მე-2 მუხლის „დ.ბ“ ქვეპუნქტით განსაზღვრული პირი, უფლება აქვთ, შეთანხმდნენ ამ მუხლის პირველი−მე-3 პუნქტების მოთხოვნებით დადგენილისგან განსხვავებულ წესზე.

5. ამ მუხლის პირველი−მე-3 პუნქტების მოქმედება არ ვრცელდება  ელექტრონული ფოსტით ან სხვა, მსგავსი, ინდივიდუალური საკომუნიკაციო საშუალებით დადებულ ხელშეკრულებაზე.

თავი IV

ინფორმაციის მიწოდების ენა

მუხლი 10. ინფორმაციის მიწოდების ენა

მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია უზრუნველყოს ამ კანონის II და III თავებით განსაზღვრული ინფორმაციის საქართველოს სახელმწიფო ენაზე მიწოდება. ამასთანავე, მას აქვს აღნიშნული ინფორმაციის დამატებით სხვა ენებზე მიწოდების უფლება.

თავი V

შუალედური მომსახურების მიმწოდებლის პასუხისმგებლობა

მუხლი 11. ინფორმაციის გატარება

1. მომსახურების მიმღების ინფორმაციის საკომუნიკაციო ქსელით გატარებისას ან საკომუნიკაციო ქსელზე წვდომის უზრუნველყოფისას შუალედური მომსახურების მიმწოდებელი ამ ინფორმაციაზე პასუხისმგებელი არ არის, თუ:

ა) იგი არ ყოფილა ინფორმაციის გატარების ინიციატორი;

ბ) მას არ აურჩევია გატარებული ინფორმაციის მიმღები;

გ) მას არ შეურჩევია ან არ შეუცვლია გატარებული ინფორმაციის შინაარსი.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ინფორმაციის საკომუნიკაციო ქსელით გატარება და საკომუნიკაციო ქსელზე წვდომის უზრუნველყოფა გულისხმობს გასატარებელი ინფორმაციის ავტომატურ, შუალედურ და დროებით შენახვას, იმდენად, რამდენადაც აღნიშნული მოქმედება სრულდება საკომუნიკაციო ქსელით ინფორმაციის გატარების პროცესის განსახორციელებლად. ამასთანავე, ინფორმაცია არ შეინახება იმაზე მეტი ხნით, ვიდრე მის გადასაცემად ტექნიკურად არის საჭირო.

3. ამ მუხლის დებულებები არ ზღუდავს სასამართლოს, საქართველოს კანონმდებლობით საამისოდ უფლებამოსილ შესაბამის ადმინისტრაციულ ან სამართალდამცავ ორგანოს, კანონის დარღვევის შემთხვევაში საქართველოს კანონმდებლობით მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების ფარგლებში იმოქმედოს.

მუხლი 12. ქეშირება

1. მომსახურების მიმღების ინფორმაციის საკომუნიკაციო ქსელით გატარებისას შუალედური მომსახურების მიმწოდებელი  ამ ინფორმაციის ავტომატური, შუალედური და დროებითი შენახვისთვის ან მისი შინაარსისთვის პასუხისმგებელი არ არის, თუ ეს ინფორმაცია ინახება სხვა მომსახურების მიმღებისთვის ეფექტიანად და სწრაფად მიწოდების მიზნით, იმ პირობით, რომ შუალედური მომსახურების მიმწოდებელი:

ა) არ ცვლის ინფორმაციას;

ბ) არ არღვევს ინფორმაციის ხელმისაწვდომობის უზრუნველყოფის პირობებს;

გ) იცავს ინფორმაციის განახლებასთან დაკავშირებულ წესებს ინდუსტრიაში ფართოდ გამოყენებული და საყოველთაოდ აღიარებული პრაქტიკის შესაბამისად;

დ) ხელს არ უშლის ინდუსტრიაში ფართოდ აღიარებული და საყოველთაოდ გამოყენებული ტექნოლოგიის კანონიერად გამოყენებას ინფორმაციის გამოყენების შესახებ მონაცემების მისაღებად;

ე) დაუყოვნებლივ შლის შენახულ ინფორმაციას ან/და ზღუდავს მის ხელმისაწვდომობას მას შემდეგ, რაც შეიტყობს, რომ ინფორმაციის გადაცემის პირველად წყაროსთან იგი ქსელიდან იქნა ამოღებული (წაიშალა) ან მისი ხელმისაწვდომობა შეიზღუდა ან სასამართლო, საქართველოს კანონმდებლობით საამისოდ უფლებამოსილი შესაბამისი ადმინისტრაციული ან სამართალდამცავი ორგანო კანონის დარღვევის აღსაკვეთად საქართველოს კანონმდებლობით მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების ფარგლებში მოქმედებდა.

2. ამ მუხლის დებულებები არ ზღუდავს სასამართლოს, საქართველოს კანონმდებლობით საამისოდ უფლებამოსილ შესაბამის ადმინისტრაციულ ან სამართალდამცავ ორგანოს, კანონის დარღვევის შემთხვევაში საქართველოს კანონმდებლობით მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების ფარგლებში იმოქმედოს.

მუხლი 13. ჰოსტინგი

1. მომსახურების მიმღების ინფორმაციის შენახვისას შუალედური მომსახურების მიმწოდებელი შენახულ ინფორმაციაზე პასუხისმგებელი არ არის, თუ არსებობს ერთ-ერთი შემდეგი პირობა:

ა) მას არ აქვს ფაქტობრივი ცოდნა უკანონო საქმიანობის ან ინფორმაციის შესახებ, ხოლო ზიანის ანაზღაურების თაობაზე სარჩელის შეტანის შემთხვევაში ის არ იცნობს იმ ფაქტებს ან გარემოებებს, რომლებითაც მჟღავნდება უკანონო საქმიანობის ან ინფორმაციის არსებობა;

ბ) იგი უკანონო საქმიანობის ან ინფორმაციის შესახებ ფაქტობრივი ცოდნის მიღებისთანავე, დაუყოვნებლივ ამოიღებს უკანონო ინფორმაციას ან მის ხელმისაწვდომობას შეზღუდავს.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტის მოთხოვნები არ ვრცელდება იმ შემთხვევაზე, როდესაც შუალედური მომსახურების მიმღები მომსახურების მიმწოდებლის სახელით მოქმედებს ან შუალედური მომსახურების მიმღებს მომსახურების მიმწოდებელი მართავს.

3. ამ მუხლის დებულებები არ ზღუდავს სასამართლოს, საქართველოს კანონმდებლობით საამისოდ უფლებამოსილ შესაბამის ადმინისტრაციულ ან სამართალდამცავ ორგანოს, კანონის დარღვევის შემთხვევაში საქართველოს კანონმდებლობით მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების ფარგლებში იმოქმედოს.

მუხლი 14. მონიტორინგის ვალდებულების არარსებობა

1. აკრძალულია ამ კანონის მე-11−მე-13 მუხლებით განსაზღვრული შუალედური მომსახურების მიმწოდებლისთვის მის მიერ გატარებული ან შენახული ინფორმაციის მონიტორინგის ვალდებულების ან უკანონო ქმედების გამოვლენისთვის აქტიური ქმედებების განხორციელების ვალდებულების დაწესება.

2. შუალედური მომსახურების მიმწოდებელს სასამართლოს, საქართველოს კანონმდებლობით საამისოდ უფლებამოსილი შესაბამისი ადმინისტრაციული ან სამართალდამცავი ორგანოს მოთხოვნით, საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევებში და დადგენილი წესით შესაძლებელია დაევალოს უკანონო ქმედების გამოვლენისთვის, აღკვეთისა და თავიდან აცილებისთვის იმ მომსახურების მიმღების მაიდენტიფიცირებელი ინფორმაციის მიწოდება, რომელთანაც მას დადებული აქვს ინფორმაციის შენახვის შესახებ შეთანხმება, აგრეთვე მომსახურების მიმღების თაობაზე სხვა ინფორმაციის მიწოდება.

თავი VI

სახელმწიფო რეგულირება, კონტროლი და პასუხისმგებლობა

მუხლი 15. მომსახურების მიმღების უფლებების დაცვის მექანიზმები

1. მომსახურების მიმღებს უფლება აქვს, მომსახურების მიმწოდებლის მიერ ამ კანონის მე-4 მუხლითა და მე-5 მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ვალდებულებების შეუსრულებლობისა და მე-8−მე-10 მუხლების დარღვევის შემთხვევებში სააგენტოს მიმართოს.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული უფლების არსებობა მომსახურების მიმღებს არ ართმევს სასამართლოსთვის ან არბიტრაჟისთვის მიმართვის უფლებას ან/და დავის მედიაციის გზით გადაწყვეტის უფლებას.

მუხლი 16. სააგენტოს უფლებამოსილება მომსახურების მიმღების უფლებების დაცვის სფეროში

1. საქართველოს ტერიტორიაზე ამ კანონით განსაზღვრული მომსახურების მიმღების უფლებებისა და კანონიერი ინტერესების დაცვას, მისი უფლებების დარღვევის პრევენციასა და დარღვეული უფლებების აღდგენის ხელშეწყობას, მომსახურების მიმღების უფლებების დარღვევის ფაქტების გამოვლენასა და დარღვევებზე კანონით გათვალისწინებულ სათანადო რეაგირებას ახორციელებს სააგენტო.

2. სააგენტო საქართველოს კანონმდებლობით მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების განსახორციელებლად:

ა) შეისწავლის ამ კანონით განსაზღვრული მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის ფაქტს, რამაც გამოიწვია ან შესაძლებელია გამოიწვიოს მომსახურების მიმღებთა ჯგუფის უფლების დარღვევა;

ბ) საქმის შესწავლის მიზნით განმცხადებლისგან ან/და მომსახურების მიმწოდებლისგან გამოითხოვს ინფორმაციას (მათ შორის, კონფიდენციალურ ინფორმაციას), რომელიც აღნიშნული უფლებამოსილების განსახორციელებლად სჭირდება;

გ) უფლებამოსილია საქმესთან დაკავშირებული ინფორმაციის მიუღებლობის შემთხვევაში სასამართლოს წარუდგინოს შუამდგომლობა მომსახურების მიმწოდებლის მიერ საქმესთან დაკავშირებული შესაბამისი ინფორმაციის წარდგენის თაობაზე;

დ) იწვევს მხარეს/დაინტერესებულ პირს ახსნა-განმარტების მისაღებად;

ე) საჭიროების შემთხვევაში მართავს საკონსულტაციო შეხვედრას სახელმწიფო უწყებების წარმომადგენელთან, ექსპერტთან ან/და სხვა პირთან;

ვ) შეიმუშავებს რეკომენდაციებს საქართველოში მომსახურების მიმღების უფლებების დაცვის მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად განსახორციელებელი ღონისძიებების შესახებ;

ზ) საქმის შესწავლის შედეგად მომსახურების მიმღების უფლების დარღვევის ფაქტის დადგენის შემთხვევაში მომსახურების მიმწოდებელს განუსაზღვრავს გონივრულ ვადას დარღვეული უფლების აღსადგენად ან/და მას მოსთხოვს დარღვევად მიჩნეული ქმედების ან/და ამ კანონით გათვალისწინებული აკრძალული ქმედების განსაზღვრულ ვადაში შეწყვეტას;

თ) საქმის შესწავლის შედეგად, მომსახურების მიმწოდებლის მიერ სააგენტოს გადაწყვეტილების მის მიერვე განსაზღვრულ ვადაში შეუსრულებლობის ან არაჯეროვნად შესრულების შემთხვევაში მას ჯარიმას აკისრებს;

ი) უფლებამოსილია აუცილებლობის შემთხვევაში დანიშნოს ექსპერტიზა;

კ) ახორციელებს სააგენტოს გადაწყვეტილების შესრულების მონიტორინგს;

ლ) აღრიცხავს და აანალიზებს მომსახურების მიმღების უფლებების დარღვევის ფაქტების შესახებ სტატისტიკურ მონაცემებს;

მ) ახორციელებს ღონისძიებებს მომსახურების მიმღების უფლებებთან დაკავშირებულ საკითხებზე საზოგადოების ცნობიერების ასამაღლებლად;

ნ) მომსახურების მიმღების უფლებების დაცვის საკითხებზე თანამშრომლობს სახელმწიფო და ადგილობრივი ხელისუფლებების, საერთაშორისო ორგანიზაციებისა და სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენლებთან.

მუხლი 17. სააგენტოს მიერ მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის ფაქტის შესწავლის დაწყების საფუძველი

1. განმცხადებელს უფლება აქვს, სააგენტოს წარუდგინოს განცხადება მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის შესახებ.

2. სააგენტო იწყებს მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის ფაქტის შესწავლას, თუ მას აქვს ინფორმაცია, რომ კონკრეტული პირის/პირების ქმედების შედეგად ირღვევა ან შესაძლებელია დაირღვეს მომსახურების მიმღებთა ჯგუფის უფლება.

3. სააგენტოს მიერ მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის ფაქტის შესწავლის დაწყების საფუძველია გონივრული ვარაუდი, რომ ამ კანონის მოთხოვნების დარღვევისას მომსახურების მიმღებთა ჯგუფის ინტერესს ადგება ან შესაძლებელია მიადგეს ზიანი.

მუხლი 18. სააგენტოს მიერ საქმის შესწავლის ვადა და პროცედურა

1. სააგენტო მისთვის მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის შესახებ განცხადების წარდგენიდან 10 სამუშაო დღის ვადაში აცნობებს განმცხადებელს განცხადებაზე რეაგირების, საქმის შესწავლის დაწყების ან ამ კანონის მე-17 მუხლის მე-2 და მე-3 პუნქტებით გათვალისწინებული საფუძვლების არარსებობის შესახებ.

2. სააგენტო საქმეს შეისწავლის საქმის შესწავლის დაწყების შესახებ გადაწყვეტილების მიღებიდან 1 თვის ვადაში.

3. საქმის შესწავლა, მისი მნიშვნელობისა და სირთულის გათვალისწინებით, შეიძლება გაგრძელდეს არაუმეტეს 3 თვისა.

4. საქმესთან დაკავშირებული დამატებითი ინფორმაციის გამოთხოვის ან/და ექსპერტიზის დანიშვნის შემთხვევაში ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ვადის ან/და საქმის შესწავლის ვადის დინება ჩერდება სააგენტოს მიერ განსაზღვრული ვადით.

5. სააგენტო საქმის შესწავლის დაწყების შესახებ გადაწყვეტილების მიღებიდან 3 სამუშაო დღის ვადაში აწვდის მომსახურების მიმწოდებელს შესაბამის ინფორმაციას და განუსაზღვრავს მას არანაკლებ 5 სამუშაო დღის ვადას მომსახურების მიმღების უფლების სავარაუდო დარღვევის თაობაზე პოზიციის წარსადგენად.

6. სააგენტო უფლებამოსილია საქმის შესწავლისას მხარე/დაინტერესებული პირი მოიწვიოს ახსნა-განმარტების მისაღებად, აგრეთვე გამართოს საკონსულტაციო შეხვედრა.

7. სააგენტო უფლებამოსილია საქმის შესწავლისას აუცილებლობის შემთხვევაში მიიღოს გადაწყვეტილება ექსპერტიზის დანიშვნის შესახებ, თუ საქმეზე დასაბუთებული გადაწყვეტილების მიღება ექსპერტიზის დასკვნის გარეშე შეუძლებელია. მომსახურების მიმღების უფლების დარღვევის ფაქტის დადგენის შემთხვევაში მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია სრულად აანაზღაუროს ექსპერტიზის ხარჯი.

მუხლი 19. სააგენტოს გადაწყვეტილება

1. სააგენტო საქმის შესწავლის შედეგად, ამ კანონის მე-18 მუხლით დადგენილ ვადაში იღებს გადაწყვეტილებას მომსახურების მიმღებთა ჯგუფის უფლების დარღვევის დადასტურების ან უარყოფის შესახებ.

2. მომსახურების მიმღებთა ჯგუფის უფლების დარღვევის დადასტურების შემთხვევაში სააგენტო თავისი გადაწყვეტილებით მომსახურების მიმწოდებელს განუსაზღვრავს ვადას და მოსთხოვს ერთ-ერთი ან ორივე შემდეგი პირობის შესრულებას:

ა) დარღვეული უფლების აღდგენას;

ბ) ამ კანონით გათვალისწინებული აკრძალული ქმედების შეწყვეტას.

3. სააგენტოს მიერ საქმის შესწავლის შედეგად მიღებული გადაწყვეტილება 3 სამუშაო დღის ვადაში ეგზავნება მომსახურების მიმწოდებელს.

4. მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია სააგენტოს მიერ განსაზღვრული ვადის გასვლიდან არაუგვიანეს 5 სამუშაო დღისა მიაწოდოს მას ინფორმაცია დარღვეული უფლების აღდგენის ან ამ კანონით გათვალისწინებული აკრძალული ქმედების შეწყვეტის მიზნით განხორციელებული ღონისძიებების შესახებ.

5. მომსახურების მიმწოდებლის მიერ ამ მუხლის მე-2 პუნქტის შესაბამისად განსაზღვრულ ვადაში სააგენტოს გადაწყვეტილების შეუსრულებლობის ან არაჯეროვნად შესრულების შემთხვევაში სააგენტო მას ამ კანონის მე-20 მუხლის შესაბამისად ჯარიმას დააკისრებს.

6. სააგენტოს გადაწყვეტილება უნდა შეიცავდეს:

ა) იმ მომსახურების მიმწოდებლის რეკვიზიტებს, რომლის მიმართაც მიმდინარეობდა საქმის შესწავლა;

ბ) ფაქტების აღწერას;

გ) საქმესთან დაკავშირებით სააგენტოს მიერ მიღებულ და დამუშავებულ ინფორმაციას;

დ) სააგენტოს დასაბუთებულ შეფასებას;

ე) მომსახურების მიმწოდებლის მიერ მომსახურების მიმღების უფლების დარღვევის ფაქტის აღმოფხვრის, დარღვეული უფლების აღდგენის ან/და ამ კანონით გათვალისწინებული აკრძალული ქმედების შეწყვეტის მიზნით განსახორციელებელი ღონისძიებებისა და შესაბამისი ვადის შესახებ მითითებას.

7. სააგენტო ვალდებულია გადაწყვეტილების მიღებიდან 3 სამუშაო დღის ვადაში თავის ოფიციალურ ვებგვერდზე გამოაქვეყნოს ამ გადაწყვეტილების სრული ტექსტი, დასაბუთების ჩათვლით, გარდა კანონით განსაზღვრული კონფიდენციალური ინფორმაციისა.

8. სააგენტოს მიერ საქმის შესწავლის წესისა და პროცედურის შესახებ შესაბამის ნორმატიულ აქტს შეიმუშავებს და ამტკიცებს სააგენტო.

მუხლი 20. ჯარიმა

1. სააგენტოს გადაწყვეტილების მის მიერვე განსაზღვრულ ვადაში შეუსრულებლობის ან არაჯეროვნად შესრულების შემთხვევაში მომსახურების მიმწოდებელს ჯარიმა დაეკისრება. ამ ჯარიმის ოდენობა წინა ფინანსური წლის განმავლობაში მომსახურების მიმწოდებლის წლიური ბრუნვის 2 პროცენტს არ უნდა აღემატებოდეს.

2. თუ, დაჯარიმებული მომსახურების მიმწოდებლის დაფუძნების თარიღიდან გამომდინარე, წინა ფინანსური წლის განმავლობაში მისი წლიური ბრუნვის დაანგარიშება შეუძლებელია, ჯარიმის ოდენობა განისაზღვრება მომსახურების მიმწოდებლის დაფუძნებიდან მის დაჯარიმებამდე გასული პერიოდის მიხედვით გამოანგარიშებული ბრუნვიდან.

3. ჯარიმის ოდენობის განსაზღვრისას გათვალისწინებული უნდა იქნეს დარღვევის ხასიათი, სიმძიმე და ხანგრძლივობა.

4. 12 თვის განმავლობაში დარღვევის განმეორებით ჩადენის შემთხვევაში მომსახურების მიმწოდებელს დაეკისრება ჯარიმა დაკისრებული ჯარიმის ორმაგი ოდენობით.

5. ჯარიმის დაკისრება მომსახურების მიმწოდებელს არ ათავისუფლებს სააგენტოს გადაწყვეტილების შესრულების ვალდებულებისგან.

6. მომსახურების მიმწოდებელი ვალდებულია ჯარიმა მისი დაკისრებიდან 1 თვის ვადაში გადაიხადოს.

7. ჯარიმა საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტში გადაიხდება.

8. გადაუხდელობის შემთხვევაში ჯარიმა საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით დაუყოვნებლივ აღსასრულებლად მიექცევა.

მუხლი 21. სააგენტოს გადაწყვეტილების გასაჩივრება

1. სააგენტოს გადაწყვეტილება მისი გაცნობიდან 1 თვის ვადაში შეიძლება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გასაჩივრდეს სასამართლოში.

2. მომსახურების მიმღების უფლების დარღვევის ფაქტის დადგენის შესახებ სააგენტოს გადაწყვეტილების გასაჩივრება სააგენტოს არ ართმევს ამ კანონის მე-19 მუხლის მე-5 პუნქტით გათვალისწინებული უფლებამოსილების განხორციელებისა და მომსახურების მიმწოდებლისთვის შესაბამისი ჯარიმის დაკისრების უფლებას.

მუხლი 22. სააგენტოსთვის მიმართვის ვადა

1. ამ კანონის მოთხოვნის დარღვევის შესახებ სააგენტოსთვის მიმართვის ვადაა დარღვევის ჩადენიდან არაუმეტეს 2 წლისა.

2. სააგენტოს მიერ საქმის შესწავლის დაწყება ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ვადის დინების შეჩერების საფუძველია.

მუხლი 23. წლიური ანგარიში

სააგენტო ყოველწლიურად, არაუგვიანეს 1 მაისისა საქართველოს მთავრობას წარუდგენს მის მიერ ელექტრონული კომერციის სფეროში განხორციელებული საქმიანობის შესახებ ანგარიშს. ეს ანგარიში საჯაროა და სააგენტოს ოფიციალურ ვებგვერდზე ქვეყნდება.

თავი VII

გარდამავალი და დასკვნითი დებულებები

მუხლი 24. გარდამავალი დებულება

სააგენტომ ამ მუხლის ამოქმედებიდან 6 თვის ვადაში შეიმუშაოს და დაამტკიცოს სააგენტოს მიერ საქმის შესწავლის წესისა და პროცედურის შესახებ შესაბამისი ნორმატიული აქტი.

მუხლი 25. კანონის ამოქმედება

1. ეს კანონი, გარდა ამ კანონის მე-4−23-ე მუხლებისა, ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.

2. ამ კანონის მე-4−23-ე მუხლები ამოქმედდეს გამოქვეყნებიდან 190-ე დღეს.


საქართველოს პრეზიდენტისალომე ზურაბიშვილი

 

 

თბილისი,

13 ივნისი 2023 წ.

N3110-XIმს-Xმპ

 

 

LAW OF GEORGIA

ON ELECTRONIC COMMERCE

 

Chapter I – General Provisions

 

Article 1 – Scope and purpose of the Law

1. This Law regulates legal relations related to electronic commerce.

2. For the purposes of this Law, electronic commerce entails the provision of commercial services over the internet.

3. The purpose of this Law is to promote the proper functioning of the internal market through the free movement of commercial services over the internet, to protect the rights of customers in the process of electronic commerce, to determine the rights and obligations of providers of intermediation services and to protect them from being obliged to monitor such services.

4. This Law shall apply to entrepreneurs registered in Georgia in compliance with the Law of Georgia on Entrepreneurs and to branches of foreign companies.

5. This Law shall not apply to:

a) the protection of the interests of a party or their representative in court;

b) issues provided for by the Tax Code of Georgia and the Customs Code of Georgia;

c) registering immovable property rights in the Public Registry;

d) registering a right for which a special form is provided for by the legislation of Georgia;

e) notarial activities;

f) gambling businesses, including a permit holder for the organisation of games of chance and/or prize games (except for a permit holder for the organisation of promotional games, if a permit for organising the promotional games is not issued to the organiser of the games of chance and/or prize games) and a permit holder for the provision of games of chance and/or prize games;

g) TV or radio broadcasting services;

h) services rendered by means of voice communication (including telegraph, telefax and telex);

i) the exchange of information not related to their commercial activities among persons through e-mail or other similar means of individual communication;

j) matters under the scope of regulation of the National Bank of Georgia;

k) activities carried out by an administrative body within the scope of its public legal authority.

6. This Law (except for Articles 11 and 14) shall not apply to relations connected to the provision of electronic communication services by a provider of electronic communication services in accordance with the Law of Georgia on Electronic Communications.

 

Article 2 – Definition of terms

For the purposes of this Law, the terms used herein shall have the following meanings:

a) commercial services over the internet – the provision of services remotely, through electronic means, in exchange for remuneration, at the individual request of a recipient of a service;

a.a) the provision of services remotely – the provision of services through electronic means with the simultaneous absence of the parties;

a.b) electronic means - electronic equipment used for processing (digital compression etc.) and storage of data and for the delivery and reception of services to their destination using wire (including optical cable), radio waves or other electromagnetic means;

a.c) the provision of services at the individual request of a recipient of a service – the provision of services through electronic means at the request of a recipient of a service;

b) commercial communication - offering goods and/or services through electronic means or providing notifications that directly or indirectly promote goods, services and/or natural or legal persons;

c) service provider - a natural or legal person that provides commercial services over the internet;

d) recipient of a service:

d.a) a natural or legal person that uses commercial services over the internet for professional or other purposes (including the search for information or access to information);

d.b) a natural person acting beyond the scope of their business activities or entrepreneurial or professional activities for private purposes;

e) order - a request submitted by a recipient of a service to a service provider for the purchase or provision of goods and/or services;

f) individual means of communication – an electronic communication system that establishes individual connections between parties and the exchange/sharing of information/notifications;

g) provision of intermediation services – the provision of the following specific commercial services over the internet:

g.a) the conveying of information - passing on information via communications networks or enabling access to communications networks;

g.b) caching - the automatic, intermediate and temporary storage of information by communications networks through which that information is disseminated efficiently on the internet;

g.c) hosting - the allocation of space to publish information to the server;

h) electronic contract - a contract concluded by electronic means for the purposes of this Law;

i) Agency - the Legal Entity under Public Law called the Georgian Competition and Consumer Agency;

j) actual knowledge - knowledge about an illegal act or possible unlawfulness that is obtained on the basis of a decision made by a court or a relevant administrative or law enforcement authority authorised by the legislation of Georgia;

k) applicant - a person who applies to the Agency about a violation/alleged violation of the rights of a recipient of a service, regardless of any direct prejudice to the interests of that person.

Law of Georgia No 3755 of 29 November 2023 - website, 11.12.2023

 

Chapter II – Provision of Commercial Services Over The Internet

 

Article 3 – Provision of commercial services over the internet

1. The provision of commercial services over the internet is not subject to licensing, obtaining a permit and/or authorisation.

2. Paragraph 1 of this article shall not apply to activities subject to licence, permit and authorisation regimes determined by the Law of Georgia on Licences and Permits and other legislative acts of Georgia.

 

Article 4 – Obligation to provide information

1. A service provider shall ensure that at least the following information about the service provider is permanently and easily accessible for a recipient of a service:

a) the company name and legal form;

b) the address;

c) an e-mail address and other contact information;

d) the relevant identification number/personal number registered at the Registry of Entrepreneurs and Non-entrepreneurial (Non-commercial) Legal Entities;

e) a licence and/or permit certificate number/data on registration of licences and/or permits, the term of validity thereof and the name of the issuing body (if any).

2. Service fees shall be determined clearly and comprehensibly and shall contain detailed information on all expenses incurred, including delivery fees and other taxes provided for by the legislation of Georgia.

3. A service provider shall be responsible for the accuracy and availability of the information provided for by this article.

4. If the legislation of Georgia establishes a higher standard for the provision of information on the activities of a service provider, which go beyond the activities of the service provider, the requirements provided for by this article shall not release them from the obligation to provide the relevant information.

 

Article 5 – Commercial communication

1. A service provider shall ensure the compliance of commercial communication with the following requirements as an integral part of providing commercial services over the internet :

a) commercial communication shall be clearly identifiable;

b) a natural or legal person, in whose name a commercial communication is sent, shall be explicitly identifiable;

c) discounts, special offers, gifts and/or conditions which determine benefits shall be easily available and understandable;

d) promotional games or competitions shall be clearly identifiable and the conditions for participation shall be easily available and understandable. 

2. Article 8 of the Law of Georgia on Personal Data Protection shall apply to undesirable commercial communication.

3. If the legislation of Georgia establishes a higher standard for the provision of information on the activities of a service provider, which go beyond the activities of the service provider, the requirements provided for by this article shall not release them from the obligation to provide the relevant information.

 

Article 6 – Personal data protection in the process of electronic commerce

1. A party to electronic commerce shall protect personal data. 

2. The personal data of a party to electronic commerce shall be processed in accordance with the Law of Georgia on Personal Data Protection.

3. Any liabilities imposed in the case of a violation of the requirements of this article shall be determined by Chapter VII of the Law of Georgia on Personal Data Protection.

 

Chapter III – Electronic Contract

 

Article 7 – Electronic contract

When an electronic contract requires authentication by signature, it shall be concluded in compliance with the legislation of Georgia.

 

Article 8 – Information necessary for concluding electronic contract

1. A service provider, before concluding an electronic contract, shall ensure the provision of the following information to a recipient of a service clearly, comprehensibly and understandably, regarding:

a) all technical steps necessary for concluding the contract;

b) the conditions for storing contracts by electronic means and access thereto;

c) the languages available for concluding the contract;

d) the technical means for identifying and correcting errors made before placing the final order.

2. Parties to an electronic contract, in particular a service provider and a recipient of a service, if they are not persons as determined by article 2(d.b) of this Law, shall have the right to agree on a procedure other than the one determined by paragraph 1 of this article.

3. Paragraphs 1 and 2 of this article shall not apply to contracts concluded by e-mail or other similar individual means of communication.

4. A recipient of a service shall be enabled to store and/or use information (including a contract) provided to him/her in electronic form.

 

Article 9 – Order

1. If a recipient of a service places an order by electronic means, a service provider shall immediately confirm the receipt of the order by electronic means as well.

2. An order or a confirmation of the receipt of an order shall be considered accepted if it is actually available to a recipient party.

3. A service provider shall provide a recipient of a service with the relevant necessary technical means to identify and correct errors before the final placement of an order.  

4. Parties to a transaction as referred to in paragraphs 1-3 of this article, in particular a service provider and a recipient of a service, if they are not persons determined by article 2(d.b) of this Law, shall have the right to agree on a procedure other than those determined by paragraphs 1-3 of this article.

5. Paragraphs 1-3 of this article shall not apply to contracts concluded by e-mail or other similar individual means of communication.

 

Chapter IV – Language for Provision of Information

 

Article 10 – Language for provision of information

A service provider shall ensure the provision of information determined by Chapters II and III of this Law in the official language of Georgia. In addition, he/she/it shall have the right to provide this information in other languages.

 

Chapter V – Responsibility of the provider of intermediation services

 

Article 11 – Convey information

1. When conveying the information of a recipient of a service via a communications network or ensuring access to a communications network, a provider of intermediation services shall not be responsible for that information if:

a) he/she/it did not initiate the conveying of the information;

b) he/she/it did not choose the recipient of the conveyed information;

c) he/she/it did not choose or change the content of the conveyed information.

2. Conveying information via a communications network and ensuring access to a communications network as referred to in paragraph 1 of this article involves the automatic, intermediate and temporary storage of information to be conveyed. Such information shall not be stored longer than is technically required to ensure its transmission.

3. In the case of a violation of law, the provisions of this article shall not limit a court or a duly authorised relevant administrative or law enforcement authority from acting within the scope of its powers as granted by the legislation of Georgia.

 

Article 12 – Caching

1. When conveying information by a communications network, if that information is stored to provide it efficiently and rapidly to other recipients of a service, a provider of intermediation services shall not be responsible for the automatic, intermediate and temporary storage of information or its content, provided that provider of intermediation services:

a) does not change information;

b) does not violate conditions for ensuring the availability of information;

c) observes the procedure for updating information in accordance with the widely applied and universally recognised practice in the industry;

d) does not interfere with the lawful application of widely recognised and universally used technology in the industry to obtain data on the usage of information;

e) deletes the stored information immediately and/or limits its availability after becoming aware that at the primary source, the information was removed (deleted) from the network, or its availability has been limited, or the court or a duly authorised relevant administrative or law enforcement authority acted within the scope of its powers granted by the legislation of Georgia to prevent a violation of the law.

2. In the case of a violation of law, the provisions of this article shall not limit the court or a duly authorised relevant administrative or law enforcement authority from acting within the scope of its powers as granted by the legislation of Georgia.

 

Article 13 – Hosting

1. When storing the information of a recipient of a service, a provider of intermediation services shall not be responsible for the stored information if one of the following conditions is met:

a) he/she/it does not have actual knowledge of any illegal activity or information, or in the case of filing a claim for compensation for damage incurred, he/she/it is not familiar with the facts or circumstances that indicate the existence of any illegal activity or information;

b) on acquiring actual knowledge of any illegal activity or information, he/she/it immediately removes the illegal information or limits its availability.

2. The requirements of paragraph 1 of this article shall not apply when a recipient of intermediation services acts on behalf of a service provider or a recipient of intermediation services is managed by a service provider.

3. In the case of a violation of law, the provisions of this article shall not limit a court or a duly authorised relevant administrative or law enforcement authority from acting within the scope of its powers as granted by the legislation of Georgia.

 

Article 14 – Absence of monitoring obligation

1. It shall be prohibited to impose an obligation on a provider of intermediation services as defined by Articles 11 and 13 of this Law to monitor the information conveyed or stored by him/her/it or take active steps to detect illegal activities.

2. To identify, prevent and avoid illegal actions, a provider of intermediation services may be requested by a court or a duly authorised relevant administrative or law enforcement authority to provide identification information or other types of information on the recipient of a service with whom he/she/it has concluded an agreement on the storage of information.

 

Chapter VI – State Regulation, Control and Responsibility

 

Article 15 – Mechanisms for the protection of the rights of a recipient of a service

1. If a service provider does not fulfil the obligations provided for by Article 4 and Article 5(1) and violates Articles 8-10 of this Law, a recipient of a service has the right to apply to the Agency 

2. The existence of the rights provided for by paragraph 1 of this article shall not deprive a recipient of a service of the right to apply to a court or for arbitration and/or to resolve a dispute through mediation.

 

Article 16 – Powers of the Agency in the protection of the rights of a recipient of a service

1. In the territory of Georgia, the protection of the rights and lawful interests of a recipient of a service as determined by this Law, the prevention of a violation of his/her/its rights and the promotion of restoration of such violated rights, the detection of the facts of a violation of the rights of a recipient of a service, and ensuring an adequate response to any violations as provided for by law, shall be carried out by the Agency.

2. To exercise the powers granted by the legislation of Georgia, the Agency shall:

a) examine the fact of an alleged violation of the rights of a recipient of a service as determined by this Law, which resulted in or may result in a violation of the rights of a group of recipients of a service;

b) examine a case, request information (including confidential information) from an applicant and/or a service provider which is required for exercising its powers;

c) in the case of a failure to receive information concerning a case, be authorised to submit a motion to a court on the submission of the relevant information related to the case by a service provider;

d) invite a party/interested person to receive explanations;

e) hold a consultation meeting, if necessary, with representatives of state agencies, experts and/or other persons;

f) prepare recommendations on the measures to be implemented in order to improve a situation concerning the protection of the rights of recipients of a service;

g) in the case of the detection of a fact of violation of the rights of a recipient of a service as a result of an investigation of a case, determine reasonable time frames for a service provider to restore the violated rights and/or order him/her/it to terminate the activities that are considered as violations and/or actions prohibited under this Law within a specified period;

h) impose a fine if a service provider fails to fulfil or improperly fulfils a decision of the Agency within the time frame determined by the Agency as a result of the investigation of a case;

i) be authorised to appoint an expert to examine a violation, if necessary;

j) monitor the implementation of the decisions made by the Agency;

k) record and analyse statistical data on the facts related to a violation of the rights of a recipient of a service;

l) carry out measures to raise public awareness on issues related to the rights of a recipient of a service;

m) cooperate with representatives of state and local governments, international organisations and civil society regarding issues related to the protection of the rights of a recipient of a service.

 

Article 17 – Grounds for commencement of an investigation by the Agency of facts of an alleged violation of the rights of a recipient of a service

1. An applicant has the right to submit to the Agency an application on an alleged violation of the rights of a recipient of a service.

2. The Agency shall commence an investigation of the fact of an alleged violation of the rights of a recipient of a service if it has information that the rights of a group of recipients of a service are or may be violated as a result of the actions of a particular person/persons.

3. Grounds for the commencement of an investigation by the Agency of a fact of alleged violation of the rights of a recipient of a service shall be a reasonable belief that a violation of the requirements of this Law harms or may harm the interests of a group of recipients of a service.

 

Article 18 – Time frame and procedure for the investigation of a case by the Agency

1. The Agency shall notify an applicant of the response to their application, the commencement of an investigation or the absence of grounds as provided for by Article 17(2)-(3) of this Law within 10 business days after an application on an alleged violation of the rights of a recipient of a service is submitted.

2. The Agency shall investigate a case within 1 month after a decision on the commencement of an investigation is made.

3. The investigation of a case, in consideration of its significance and complexity, may be prolonged by no more than 3 months.

4. If additional information in connection with a case is requested and/or an examining expert is appointed, the time limits provided for by paragraph 1 of this article and/or determined for the investigation of a case shall be suspended for a term determined by the Agency.

5. The Agency shall provide relevant information to a service provider within 3 days after the decision on the commencement of an investigation is made and determine a period of at least 5 business days for them to submit their position on an alleged violation of the rights of a recipient of a service.

6. The Agency is authorised to invite a party/interested person to submit explanations and hold consultation meetings during the investigation of a case.

7. The Agency is authorised to make a decision on appointing an examining expert during the investigation of a case, if necessary, provided that it is impossible to make a reasoned decision regarding the case without an expert opinion. A service provider shall fully compensate the costs of the examining expert where a violation of the rights of a recipient of a service is detected.

 

Article 19 – Decision of the Agency

1. The Agency, as a result of an investigation of a case, shall make a decision to confirm or deny a violation of the rights of a group of recipients of a service within the time frame established by Article 18 of this Law.

2. Where a violation of the rights of a recipient of a service is confirmed, the Agency shall determine a time frame for a service provider and request that one or both of the following conditions are fulfilled:

a) the restoration of the violated rights;

b) the termination of illegal actions as provided for by this Law.

3. A decision made by the Agency as a result of an investigation of a case shall be sent to a service provider within 3 business days.

4. Within 5 business days after the time frames established by the Agency expire, a service provider shall provide the Agency with information on the restoration of the violated rights of a recipient of a service or on the measures carried out to terminate illegal actions as provided for by this Law.

5. If a service provider fails to fulfil or improperly fulfils the obligations in a decision made by the Agency within the time frames established by paragraph 2 of this article, the Agency shall impose a fine thereon in accordance with Article 20 of this Law.

6. A decision made by the Agency shall include:

a) the details of the service provider whose case has been investigated;

b) a description of the facts;

c) information obtained and processed by the Agency concerning the case;

d) the substantiated assessment of the Agency;

e) a reference to the elimination of the violation of the rights of a recipient of a service by a service provider, the restoration of the violated rights and/or measures to be carried out to terminate illegal actions as provided for by this Law, as well as the relevant time frames.

7. The Agency shall publish the full text of a decision on its official website, including the justification, except for confidential information as provided for by the law, within 3 business days after making the decision.

8. The Agency shall develop and approve a relevant normative act on rules and procedures for the investigation of a case by the Agency.

 

Article 20 – Fine

1. If a service provider fails to fulfil or improperly fulfils a decision made by the Agency within the time frames determined by the Agency, a fine shall be imposed thereon. The amount of the fine shall not exceed 2 per cent of the annual turnover of the service provider for the previous financial year.

2. If it is impossible to calculate the annual turnover for the previous financial year due to the date of the foundation of the service provider subject to the fine, the amount of the fine shall be determined by calculating the annual turnover during the period between the foundation of the service provider and the imposition of the fine.

3. When determining the amount of the fine, the nature, gravity and duration of the violation shall be taken into consideration.

4. In the case of the commission of the same violation within 12 months, a fine of double the amount of the previous fine shall be imposed on the service provider.

5. The imposition of a fine shall not release a service provider from the obligation to fulfil the requirements of a decision made by the Agency.

6. A service provider shall pay the fine within 1 month after its imposition.

7. The fine shall be paid into the State Budget of Georgia.

8. In the case of failure to pay a fine, it shall be referred for immediate enforcement in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia.

 

Article 21 – Appealing a decision of the Agency

1. A decision of the Agency can be appealed within 1 month after official access thereto in accordance with the procedure provided for by the legislation of Georgia.

2. Appealing a decision of the Agency on detecting the fact of a violation of the rights of a recipient of a service shall not prevent the Agency from exercising the powers provided for by Article 19(5) of this Law and the right to impose a respective fine on a service provider.

 

Article 22 – Time limits for applying to the Agency

1. The time limits for applying to the Agency on a violation of the requirements of this Law shall be not more than 2 years after the violation was committed.

2. The commencement of an investigation of a case by the Agency shall serve as grounds for the suspension of the time limits provided for by paragraph 1 of this article.

 

Article 23 – Annual report

The Agency shall submit to the Government of Georgia a report on the activities carried out in the area of electronic commerce annually, no later than 1 May. This report is public and shall be published on the official website of the Agency.

 

Chapter VII – Transitional and Final Provisions

 

Article 24 – Transitional provision

The Agency shall develop and approve a relevant normative act on the rules and procedures for the investigation of a case by the Agency within 6 months after the entry of this article into force.

 

Article 25 – Entry into force of the Law

1. This Law, except for Articles 4-23 of this Law, shall enter into force upon its promulgation.

2. Articles 4-23 of this Law shall enter into force 190 days after its promulgation.

 

 

President of Georgia                                                                        Salome Zourabichvili

 

Tbilisi

13 June 2023

No 3110-XIმს-Xმპ