ON OCCUPATIONAL SAFETY

Document structure

View explanations

Referenced documents

Document comments

Document Highlights

Consolidated publications

19/02/2019 22/12/2018 30/11/2018 05/07/2018 21/03/2018
Return back

Consolidated versions (30/11/2018 - 22/12/2018)

 

საქართველოს კანონი

 

 
შრომის უსაფრთხოების შესახებ

თავი I

ზოგადი დებულებანი

მუხლი 1. კანონის მიზანი და რეგულირების საგანი

1. ამ კანონის მიზანია იმ ძირითადი მოთხოვნებისა და პრევენციული ღონისძიებების ზოგადი პრინციპების განსაზღვრა, რომლებიც უკავშირდება სამუშაო ადგილზე შრომის უსაფრთხოების საკითხებს, არსებულ და მოსალოდნელ საფრთხეებს, უბედური შემთხვევებისა და პროფესიული დაავადებების თავიდან აცილებას, დასაქმებულთა სწავლებას, მათთვის ინფორმაციის მიწოდებასა და კონსულტაციის გაწევას და შრომის უსაფრთხოებისა და ჯანმრთელობის დაცვის საკითხებში დასაქმებულთა თანაბარ მონაწილეობას.

2. ეს კანონი არეგულირებს სახელმწიფო ორგანოების, დამსაქმებელთა, დასაქმებულთა, დასაქმებულთა წარმომადგენლებისა და სამუშაო სივრცეში მყოფ სხვა პირთა უფლებებს, ვალდებულებებს და პასუხისმგებლობას, რომლებიც დაკავშირებულია უსაფრთხო და ჯანსაღი სამუშაო გარემოს შექმნასთან.

მუხლი 2. კანონის მოქმედების სფერო

1. ეს კანონი ვრცელდება მომეტებული საფრთხის შემცველ, მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიან სამუშაოებზე. ამ კანონის მიზნებისათვის მომეტებული საფრთხის შემცველი, მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების ჩამონათვალს განსაზღვრავს საქართველოს მთავრობა სოციალურ პარტნიორებთან შეთანხმებით.

2. ეს კანონი არ ვრცელდება:

ა) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროზე, საქართველოს თავდაცვის სამინისტროზე, სახელმწიფო დაცვის სპეციალურ სამსახურზე, საქართველოს დაზვერვის სამსახურზე, საქართველოს პრემიერ-მინისტრის უშუალო დაქვემდებარებაში არსებულ სპეციალური დანიშნულების სახელმწიფო დაწესებულებაზე – საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახურზე, საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურზე და მათდამი დაქვემდებარებულ უწყებებზე, თუ ამ კანონით გათვალისწინებული საკითხები რეგულირდება საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს, საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს, სახელმწიფო დაცვის სპეციალური სამსახურის, საქართველოს დაზვერვის სამსახურის, საქართველოს პრემიერ-მინისტრის უშუალო დაქვემდებარებაში არსებული სპეციალური დანიშნულების სახელმწიფო დაწესებულების – საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახურის და საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის სისტემებში მოქმედი სპეციალური კანონმდებლობით;

ბ) შრომით საქმიანობაზე საგანგებო მდგომარეობისა და საომარი მდგომარეობის დროს, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

მუხლი 3. ტერმინთა განმარტება

ამ კანონის მიზნებისათვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) დამსაქმებელი – საქართველოს ორგანული კანონით „საქართველოს შრომის კოდექსი“ გათვალისწინებული ფიზიკური ან იურიდიული პირი, ანდა პირთა გაერთიანება, რომლისთვისაც შრომითი ხელშეკრულების საფუძველზე სრულდება გარკვეული სამუშაო;

ბ) დასაქმებული – საქართველოს ორგანული კანონით „საქართველოს შრომის კოდექსი“ გათვალისწინებული ფიზიკური პირი, რომელიც შრომითი ხელშეკრულების საფუძველზე, დამსაქმებლისათვის ასრულებს გარკვეულ სამუშაოს;

გ) სხვა პირი – პირი, რომელიც დამსაქმებლის ნებართვით ან სხვა ხელშეკრულების საფუძველზე ასრულებს სამუშაოს ან ახორციელებს საქმიანობას, აგრეთვე მიმწოდებელი, ვიზიტორი, საწარმოო/სამუშაო პრაქტიკის განმახორციელებელი პირი და სხვა;

დ) სამუშაო სივრცე – ყველა სამუშაო ადგილისა და იმ ტერიტორიის ერთობლიობა, სადაც დასაქმებული და სხვა პირი იმყოფებიან/გადაადგილდებიან სამსახურებრივი დანიშნულებით და რომლებსაც პირდაპირ ან არაპირდაპირ დამსაქმებელი აკონტროლებს;

ე) სამუშაო ადგილი – კონკრეტული ადგილი, სადაც დასაქმებული და სხვა პირი უშუალოდ ახორციელებენ შრომით საქმიანობას;

ვ) შრომის უსაფრთხოება – დასაქმებულისა და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის სიცოცხლის, ჯანმრთელობისა და ფუნქციური შესაძლებლობების სამუშაოს უარყოფითი ასპექტებისგან დაცვის სისტემა, რომელიც ჯანსაღი და უსაფრთხო საქმიანობის პირობებს ქმნის და მოიცავს სამართლებრივ, სოციალურ-ეკონომიკურ, ორგანიზაციულ-ტექნიკურ, სანიტარიულ-ჰიგიენურ, სამკურნალო-პროფილაქტიკურ, სარეაბილიტაციო და სხვა ღონისძიებებს;

 ზ) პრევენცია – იმ ღონისძიებებისა და პროცედურების სისტემა, რომლებსაც ახორციელებს დამსაქმებელი ან რომელთა განხორციელებაც დაგეგმილი აქვს დამსაქმებელს საქმიანობის ყველა მიმართულებით პროფესიული რისკების, სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევების, პროფესიული დაავადებების ან შრომითი საქმიანობის გამო ჯანმრთელობისათვის სხვაგვარი ზიანის მიყენების თავიდან ასაცილებლად ან ზიანის შესამცირებლად;

თ) შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა წარმომადგენელი – პირი, რომელიც წარმოადგენს შესაბამისი საწარმოს დასაქმებულების ინტერესებს შრომის უსაფრთხოების საკითხებში;

ი) შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტი – დამსაქმებლის მიერ დანიშნული/მოწვეული შესაბამისი კვალიფიკაციის მქონე პირი, რომელიც შრომის უსაფრთხოების ნორმების დარღვევის პრევენციის მიზნით უზრუნველყოფს შრომის უსაფრთხოების ღონისძიებების დანერგვასა და მართვას; 

კ) საფრთხე – საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის (მანქანა-დანადგარების, მასალების, ნივთიერებების, სამუშაო მეთოდების, გარემო პირობების ან შრომის ორგანიზების) თავისებურებები, რომლებმაც შეიძლება ზიანი მიაყენოს დასაქმებულის ან სხვა პირის ჯანმრთელობას, გამოიწვიოს მისი დაავადება ან მის ჯანმრთელობას სხვა პრობლემები შეუქმნას;

ლ) რისკი – საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის ფაქტორების გავლენით დასაქმებულის ან სხვა პირის ჯანმრთელობისათვის ზიანის მიყენების ან მისთვის სხვაგვარი ზიანის მიყენების ალბათობის ხარისხი, შესაბამისი შედეგის სიმძიმის ხარისხის გათვალისწინებით;

მ) მძიმე სამუშაო – სამუშაო პროცესი, რომელიც ზემოქმედებას ახდენს უპირატესად ადამიანის ორგანიზმის საყრდენ-მამოძრავებელ აპარატსა და ფუნქციურ სისტემებზე (გულ-სისხლძარღვთა, სასუნთქი და სხვა), რომლებიც უზრუნველყოფს მის საქმიანობას, და რომელიც ხასიათდება ფიზიკური დინამიკური დატვირთვით, ასაწევი და გადასაადგილებელი ტვირთის მასით, სტერეოტიპული სამუშაო მოძრაობების საერთო რაოდენობით, სტატიკური დატვირთვის სიდიდით, სამუშაო პოზის ფორმით, სხეულის დახრის ხარისხით და სივრცეში გადაადგილებით;

ნ) მავნე სამუშაო – საწარმოო გარემო ან/და სამუშაო პროცესი, რომლის ადამიანზე ზემოქმედებას გარკვეულ პირობებში (ინტენსივობა, ხანგრძლივობა და სხვა) შეუძლია გამოიწვიოს პროფესიული დაავადება, შრომისუნარიანობის დროებითი ან მდგრადი დაქვეითება, გაზარდოს სომატური და ინფექციური დაავადებების სიხშირე და დაარღვიოს შთამომავლობის ჯანმრთელობა;

ო) საშიშპირობებიანი სამუშაო – საწარმოო გარემო ან/და სამუშაო პროცესი, რომელიც შეიძლება გახდეს მწვავე დაავადების, ადამიანის ჯანმრთელობის უეცარი, მკვეთრი გაუარესების ან გარდაცვალების მიზეზი;

პ) მომეტებული საფრთხე – საფრთხე, რომელიც ნაკლები რისკის შემცველი სხვა საშუალებებით ვერ ჩანაცვლდება;

ჟ) არაარსებითი შეუსაბამობა – შეუსაბამობა, რომლის გამოსწორება შესაძლებელია ჩვეულებრივი სამუშაო პროცესის შეჩერების გარეშე და რომელიც ადამიანის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას პირდაპირ საფრთხეს არ უქმნის;

რ) არსებითი შეუსაბამობა – შეუსაბამობა, რომლის გამოსწორება სავალდებულოა, მაგრამ დაუყოვნებლივ შეუძლებელია, და რომელიც მოცემულ მომენტში საშიშროებას არ უქმნის ადამიანის სიცოცხლეს, თუმცა მისი გამოუსწორებლობა ადამიანის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას მნიშვნელოვან საფრთხეს შეუქმნის;

ს) კრიტიკული შეუსაბამობა – შეუსაბამობა, რომელიც მნიშვნელოვან საფრთხეს უქმნის ადამიანის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას და რომლის დაუყოვნებლივ გამოსწორება სავალდებულოა;

ტ) მავნე საწარმოო ფაქტორები – საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის ფაქტორები, რომელთა ადამიანზე ზემოქმედებას გარკვეულ პირობებში (ინტენსივობა, ხანგრძლივობა და სხვა) შეუძლია გამოიწვიოს პროფესიული დაავადება, შრომისუნარიანობის დროებითი ან მდგრადი დაქვეითება;

უ) პროფესიული რისკი – პროფესიულ საქმიანობასთან დაკავშირებული საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის ფაქტორების გავლენით დასაქმებულის ან სხვა პირის ჯანმრთელობისთვის უშუალო და პირდაპირი ზიანის მიყენების ალბათობის ხარისხი, შესაბამისი შედეგის სიმძიმის ხარისხის გათვალისწინებით;

ფ) რისკის შეფასება – ღონისძიებათა კომპლექსი, რომელიც ეფუძნება შრომის საერთაშორისო ორგანიზაციის მიერ აღიარებულ მეთოდოლოგიას და მოიცავს სამუშაო სივრცეში სამუშაო პროცესთან დაკავშირებული საფრთხეების იდენტიფიცირებას, ანალიზს, შეფასებასა და პრევენციული ღონისძიებების განსაზღვრას;

ქ) საფრთხის შემცველი ფაქტორები – საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის ფიზიკური, ქიმიური, ბიოლოგიური ან ფიზიოლოგიური ფაქტორები, რომლებმაც შეიძლება საფრთხე შეუქმნას დასაქმებულის ან სხვა პირის სიცოცხლესა და ჯანმრთელობას და გამოიწვიოს პროფესიული დაავადება ან ჯანმრთელობის მკვეთრი გაუარესება;

ღ) სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევა – სამუშაო პროცესში ან სამუშაო პროცესთან დაკავშირებით მომხდარი შემთხვევა, რომელსაც შედეგად მოჰყვა დასაქმებულის ან სხვა პირის ჯანმრთელობის დაზიანება, შრომისუნარიანობის შეზღუდვა ან დაკარგვა, გარდაცვალება ან მისი უგზო-უკვლოდ დაკარგულად აღიარება;

ყ) საშიში შემთხვევა – იდენტიფიცირებადი მდგომარეობა (ტექნიკური ინციდენტი, სიმაღლიდან ვარდნა, აფეთქება, ხანძარი, მავნე ნივთიერების გაჟონვა და სხვა), რომელიც არ გამოუწვევია დასაქმებულს ან სხვა პირს და რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს მატერიალური ზიანი ან/და სხვა არასასურველი შედეგები და უშუალოდ არ შეუქმნას საფრთხე დასაქმებულს ან სხვა პირს;

შ) პროფესიული დაავადება – დასაქმებულის მწვავე ან ქრონიკული დაავადება, რომელიც ვითარდება საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის საფრთხის შემცველი ფაქტორების ზემოქმედებით, იწვევს მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუარესებას ან/და პროფესიული შრომისუნარიანობის შეზღუდვას მოკლე პერიოდში ან ხანგრძლივად და განსაზღვრულია საქართველოს კანონმდებლობით;

ჩ) ინდივიდუალური დაცვის საშუალებები – ტექნიკური და სხვა საშუალებები, რომლებიც გამოიყენება ინდივიდუალურად, დასაქმებულზე საფრთხის შემცველი ფაქტორების გავლენის შესამცირებლად ან თავიდან ასაცილებლად;

ც) კოლექტიური დაცვის საშუალებები – ტექნიკური და საინჟინრო საშუალებების ერთობლიობა, რომლებიც კონსტრუქციულად და ფუნქციურად დაკავშირებულია საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესთან და განკუთვნილია საფრთხის შემცველი ფაქტორების თავიდან ასაცილებლად ან შესამცირებლად;

ძ) ზედამხედველი ორგანო – საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს (შემდგომ – სამინისტრო) შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვის შემოწმების განმახორციელებელი სამსახური.

საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის  კანონი №3090 –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

თავი II

 დამსაქმებლის ზოგადი ვალდებულებები

მუხლი 4. მომეტებული საფრთხის შემცველი მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების შესაბამის საქმიანობათა რეგისტრაცია

1. ყოველი პირი, რომელიც ახორციელებს საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრულ მომეტებული საფრთხის შემცველ მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიან სამუშაოებს, ვალდებულია საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით განახორციელოს შესაბამისი საქმიანობის ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში რეგისტრაცია და ამ საქმიანობის დაწყების, განხორციელების ან შეწყვეტის ან/და აღნიშნულ საქმიანობასთან დაკავშირებული ნებისმიერი რეგისტრირებული მონაცემის ცვლილების შემთხვევაში ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში ცვლილების შეტანის მიზნით საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით მიმართოს საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში მოქმედ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს − საჯარო რეესტრის ეროვნულ სააგენტოს.

2. აკრძალულია მომეტებული საფრთხის შემცველი მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების შესაბამისი საქმიანობის ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში რეგისტრაციის გარეშე განხორციელება.

3. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებულ საქმიანობათა რეგისტრაციის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს იუსტიციის მინისტრის ბრძანებით.

მუხლი 5. დამსაქმებლის ვალდებულებები

1. სამუშაო სივრცეში შრომის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად დამსაქმებელი თავისი კომპეტენციისა და პასუხისმგებლობის ფარგლებში ვალდებულია: 

ა) დაიცვას შრომის უსაფრთხოების სფეროში საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი სამართლებრივი მარეგულირებელი ნორმები და წესები;

ბ) იზრუნოს, რომ საფრთხის არსებობისას დასაქმებულისა და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის უსაფრთხოებასა და ჯანმრთელობას ზიანი არ მიადგეს;

გ) უზრუნველყოს, რომ ფიზიკურმა, ქიმიურმა და ბიოლოგიურმა საფრთხის შემცველმა ფაქტორებმა დასაქმებულისა და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის უსაფრთხოებასა და ჯანმრთელობას საშიშროება არ შეუქმნას;

დ) აღრიცხოს სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევები, პროფესიული დაავადებების შემთხვევები და საშიში შემთხვევები და მოთხოვნის შემთხვევაში შესაბამისი ინფორმაცია მიაწოდოს დასაქმებულს ან/და დასაქმებულთა წარმომადგენელს;

ე) უზრუნველყოს სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევებისა და პროფესიული დაავადებების შემთხვევების რეგისტრაცია, მოკვლევა და ანგარიშგება ამ კანონის მე-15 მუხლის შესაბამისად;

ვ) რეგულარულად, საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული პერიოდულობით:

ვ.ა) შეამოწმოს შესაბამისი ტექნიკური აღჭურვილობის უსაფრთხოების მდგომარეობა;

ვ.ბ) უზრუნველყოს ინდივიდუალური დაცვის საშუალებების და სხვა დამცავი საშუალებების მოვლა-გასუფთავება, გააკონტროლოს მათი სწორად გამოყენება და საჭიროების შემთხვევაში დროულად შეცვალოს ისინი;

ზ) საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული პერიოდულობით შეამოწმოს, გაზომოს და შეაფასოს საწარმოო გარემოს შემდეგი ფაქტორები:

ზ.ა) ფიზიკური ფაქტორები (მათ შორის, ტემპერატურა, ტენიანობა, ჰაერის მოძრაობის სიჩქარე, სითბური გამოსხივება, არამაიონებელი გამოსხივება, მაიონებელი გამოსხივება, საწარმოო ხმაური, ულტრაბგერა, ინფრაბგერა, ვიბრაცია, უპირატესად ფიბროგენული მოქმედების აეროზოლები (მტვერი), არასათანადო განათება, აეროიონები);

ზ.ბ) ქიმიური ფაქტორები (მათ შორის, ქიმიური სინთეზით მიღებული, ბიოლოგიური ბუნების მქონე ზოგიერთი ნივთიერება (ანტიბიოტიკები, ვიტამინები, ჰორმონები, ფერმენტები, ცილოვანი პრეპარატები) ან/და ნივთიერებები, რომელთა კონტროლისათვის ქიმიური ანალიზის მეთოდები გამოიყენება).

2. დამსაქმებელი ვალდებულია უზრუნველყოს დასაქმებულებისთვის სწავლების (ტრენინგების) და ინსტრუქტაჟის ჩატარება და მათ გასაგებ ენაზე მიაწოდოს ინფორმაცია:

ა) შრომის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად სამართლებრივი და სხვა ნორმების და უსაფრთხო შრომის პრინციპების შესახებ;

ბ) სამუშაო პროცედურების, მანქანა-დანადგარების, სამუშაო ტექნიკისა და სამუშაო აღჭურვილობის გამოყენებისა და შეკეთების ინსტრუქციებისა და სახელმძღვანელოების შესახებ;

გ) საგანგებო სიტუაციების, საევაკუაციო ღონისძიებების და მათი განხორციელების შესახებ.

3. დამსაქმებელმა ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული სწავლების (ტრენინგების) ჩატარება უნდა უზრუნველყოს:

ა) დასაქმებულების დაქირავებისას, მათ მიერ სამუშაოს შესრულების დაწყებამდე;

ბ) დასაქმებულთა სხვა სამუშაო ადგილზე გადაყვანისას/სამუშაოს შეცვლისას;

გ) ახალი ტექნოლოგიური პროცესისა და სამუშაო მეთოდების დანერგვის, ახალი მანქანა-დანადგარების გამოყენების ან/და საწარმოო პროცესის ცვლილების დაწყებამდე;

დ) განმეორებით, თავის მიერ განსაზღვრული გეგმის შესაბამისად ან საჭიროების მიხედვით.

4. ამ მუხლის მე-2 და მე-3 პუნქტებით გათვალისწინებული სწავლება (ტრენინგები) და ინსტრუქტაჟი ტარდება სამუშაო საათებში. ტრენინგებისთვის გაცდენილი დღეები საპატიოდ ჩაითვლება და ანაზღაურდება დამსაქმებლის მიერ, სამუშაო საათების პროპორციულად. სწავლება (ტრენინგები) და ინსტრუქტაჟი დასაქმებულებს უფასოდ უტარდებათ.

5. საწარმოს სიდიდისა და საქმიანობის სპეციფიკის გათვალისწინებით, დამსაქმებელი ვალდებულია დასაქმებულებს, დასაქმებულთა წარმომადგენელს, შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტს ან/და სამუშაო სივრცეში მყოფ სხვა პირს მიაწოდოს ინფორმაცია, რომელიც შეეხება:

ა) პროფესიულ რისკებსა და მავნე საწარმოო ფაქტორებს, რომლებიც დაკავშირებულია სამუშაო ადგილთან, და დასაქმებულების ჯანმრთელობაზე მათ შესაძლო გავლენას, აგრეთვე მათგან თავის დაცვის მექანიზმებს;

ბ) რისკებს, რომელთა წინაშეც შეიძლება დადგნენ დასაქმებულები, და რისკების შედეგების შეფასებას, მათ შორის, დამსაქმებლის მიერ მიღებულ შრომის უსაფრთხოებისა და პრევენციულ ზომებს;

გ) საგანგებო სიტუაციებს, საევაკუაციო გეგმებს და მომეტებული საფრთხის არსებობის შემთხვევაში მისაღებ ზომებს, აგრეთვე იმ ღონისძიებებსა და პროცედურებს, რომლებიც უნდა განხორციელდეს ავარიის ან ხანძრის შემთხვევაში;

დ) აკრძალვებს, რომლებიც დაკავშირებულია საწარმოში შესვლასთან, იქ ყოფნასთან და ისეთი სამუშაოს შესრულებასთან, რომელიც საფრთხეს უქმნის დასაქმებულის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას;

ე) გარკვეული სამუშაოების შესრულებასთან დაკავშირებით საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ აკრძალვებს. 

6. დამსაქმებელმა არ უნდა დაასაქმოს 18 წლამდე პირი, აგრეთვე ორსული და მეძუძური ქალები მომეტებული საფრთხის შემცველ მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიან სამუშაოებზე. მომეტებული საფრთხის შემცველი მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების ნუსხა განისაზღვრება საქართველოს კანონმდებლობით.

7. თუ რამდენიმე საწარმოს დასაქმებულები ერთად მუშაობენ, აღნიშნულ პროცესში მონაწილე ყოველი დამსაქმებელი ვალდებულია:

ა) ითანამშრომლოს სხვა დამსაქმებელთან შრომის უსაფრთხოების, ჯანმრთელობისა და ჰიგიენური ნორმების დაცვის საკითხებთან დაკავშირებით;

ბ) სამუშაოს სპეციფიკიდან გამომდინარე, უზრუნველყოს დამსაქმებელთა საქმიანობის კოორდინაცია დასაქმებულთა შრომის უსაფრთხოებისა და პროფესიული რისკების პრევენციის საკითხებთან დაკავშირებით;

გ) სხვა დამსაქმებელთან გაცვალოს ინფორმაცია შრომის უსაფრთხოებისა და პროფესიული რისკების შესახებ;

დ) დასაქმებულებს ან/და დასაქმებულთა წარმომადგენელს მიაწოდოს ინფორმაცია შრომის უსაფრთხოებისა და პროფესიული რისკების შესახებ.

8. დამსაქმებელი ვალდებულია საკუთარი ხარჯებით მუშაობის პერიოდში დასაქმებული უზრუნველყოს უბედური შემთხვევის დაზღვევით.

9. დამსაქმებელი ვალდებულია გასწიოს სამუშაო სივრცეში შრომის უსაფრთხოებასთან და სანიტარიულ-ჰიგიენურ ღონისძიებებთან დაკავშირებული ყველა ხარჯი.

10. თუ დამსაქმებელი ამ კანონის მე-7 მუხლის მე-2 და მე-4 პუნქტების შესაბამისად ნიშნავს შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტს ან შესაბამისი მომსახურების გასაწევად იწვევს სხვა უფლებამოსილ პირს (გარე მომსახურება), ეს არ ათავისუფლებს დამსაქმებელს ამ კანონით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობისაგან.

11. შრომის უსაფრთხოების საკითხებთან დაკავშირებული დასაქმებულის ვალდებულებები გავლენას არ ახდენს დამსაქმებლის პასუხისმგებლობის პრინციპზე.

12. დამსაქმებელი თავისუფლდება პასუხისმგებლობისაგან, თუ სამუშაო ადგილზე მომხდარი უბედური შემთხვევა გამოწვეულია იმ გარემოებებით, რომელთა წინასწარ გათვალისწინება შეუძლებელი იყო ან რომლებიც არ იყო დამსაქმებლის კონტროლის ქვეშ, ან ისეთი მოსალოდნელი გარემოებებით, რომელთა თავიდან აცილება ვერ მოხერხდა, დამსაქმებლის შესაბამისი ძალისხმევის მიუხედავად.

მუხლი 6. პრევენცია

1. დამსაქმებელმა მუშაობის ყველა ეტაპზე ჯანმრთელობისთვის ზიანის მიყენების რისკის შესამცირებლად ან აღმოსაფხვრელად უნდა განსაზღვროს ეს რისკი და მიიღოს შესაბამისი ზომები შემდეგი საერთო პრინციპების საფუძველზე:

ა) იზრუნოს არსებული რისკების თავიდან აცილებაზე;

ბ) შეაფასოს ის რისკები და საფრთხეები, რომელთა თავიდან აცილებაც შეუძლებელია;

გ) იზრუნოს საფრთხის შემცველი ფაქტორების შემცირებასა და აღმოფხვრაზე;

დ) თავისი შესაძლებლობის ფარგლებში, სამუშაოს სპეციფიკის გათვალისწინებით ჩაანაცვლოს საფრთხის შემცველი ფაქტორები უსაფრთხო ან ნაკლებად საშიში ფაქტორებით;

ე) შეიმუშაოს თანამიმდევრული პრევენციული ღონისძიებების პოლიტიკა, რომელიც უნდა ითვალისწინებდეს საწარმოო გარემოსა და სამუშაო პროცესის თავისებურებებს;

ვ) ამ პუნქტის „ე“ ქვეპუნქტისა და საფრთხის შემცველი ფაქტორების ანალიზის საფუძველზე შეიმუშაოს წერილობითი დოკუმენტი, რომელიც უნდა ითვალისწინებდეს დასაქმებულისა და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის ჯანმრთელობისთვის ზიანის მიყენების რისკის შემცირების ან აღმოფხვრის ღონისძიებებს, რომლებიც უნდა განხორციელდეს ყველა სახის საქმიანობის დროს და საწარმოს მმართველობის ყველა დონეზე, ამ ღონისძიებების განხორციელების ვადებს, განმახორციელებლებს და განხორციელებისთვის საჭირო სახსრებს;

ზ) კოლექტიური დაცვის საშუალებებს მიანიჭოს უპირატესობა ინდივიდუალური დაცვის საშუალებებთან შედარებით, თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის დადგენილი;

თ) დასაქმებულებს ჩაუტაროს შესაბამისი ინსტრუქტაჟი.

2. საწარმოს სპეციფიკიდან გამომდინარე, უსაფრთხო და ჯანსაღი სამუშაო პირობების უზრუნველსაყოფად და სამუშაო ადგილზე უბედური შემთხვევებისა და პროფესიული დაავადებების თავიდან ასაცილებლად დამსაქმებელი ვალდებულია:

ა) ფუნქციების განაწილების საფუძველზე წერილობით განსაზღვროს შრომის უსაფრთხოების სფეროში შესაბამისი დასაქმებულების და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირების ვალდებულებები და პასუხისმგებლობა;

ბ) უზრუნველყოს რისკის შემცველ სამუშაო ადგილებზე მხოლოდ იმ დასაქმებულისა და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის დაშვება, რომლებმაც გაიარეს შესაბამისი სპეციალური სწავლება ან ინსტრუქტაჟი;

გ) გამოავლინოს და აღრიცხოს რისკის შემცველი სამუშაო ადგილები;

დ) უზრუნველყოს დაცვისა და კონტროლის სისტემების, საშიში ნივთიერებების შემგროვებელი და გამანეიტრალებელი აღჭურვილობების უწყვეტი და გამართული ფუნქციონირება;

ე) მოთხოვნის შემთხვევაში ზედამხედველ ორგანოს მიაწოდოს ყველა საჭირო ინფორმაცია და დოკუმენტი და შეასრულოს ამ ორგანოს მითითებები;

ვ) საწარმო აღჭურვოს შესაბამისი კოლექტიური დაცვის საშუალებებით;

ზ) დასაქმებული და სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირი უფასოდ აღჭურვოს აუცილებელი ეფექტიანი ინდივიდუალური დაცვის საშუალებებით იქ, სადაც ეს აუცილებელია მათი სიცოცხლის ან ჯანმრთელობის დასაცავად, უზრუნველყოს ინდივიდუალური დაცვის საშუალებების სისუფთავე და ტექნიკური გამართულობა;

თ) უზრუნველყოს დასაქმებულისთვის წინასწარი და პერიოდული სამედიცინო შემოწმების ჩატარება საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევებში;

ი) არ დაუშვას სამუშაოზე დასაქმებული ან/და სხვა პირი, რომელიც ალკოჰოლური, ნარკოტიკული ან ფსიქოტროპული სიმთვრალის მდგომარეობაში იმყოფება, და ამ მიზნით შიდა მარეგულირებელი ნორმებით განსაზღვროს დასაქმებულების ან/და სხვა პირების ჯგუფი, რომელიც უფლებამოსილი იქნება, ზედამხედველობა გაუწიოს აღნიშნულ პროცესს.

მუხლი 7. შრომის უსაფრთხოების ორგანიზება და მართვა

1. შრომის უსაფრთხოების სფეროში დასახული ამოცანების შესრულების ორგანიზებისათვის, ამ კანონის მე-6 მუხლის პირველი პუნქტის „ე“ და „ვ“ ქვეპუნქტების გათვალისწინებით, დამსაქმებელი ვალდებულია დანიშნოს ერთი ან ერთზე მეტი დასაქმებული შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტად ან აღნიშნული მიზნით შექმნას შრომის უსაფრთხოების სამსახური. შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტი და დასაქმებულთა წარმომადგენელი შეიძლება იყოს ერთი და იგივე პირი.

2. დამსაქმებელს, რომელსაც 20 ან ნაკლები დასაქმებული ჰყავს, შეუძლია პირადად შეასრულოს შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტის პროფესიული მოვალეობები იმ პირობით, რომ მას გავლილი აქვს ამ მუხლის მე-6 პუნქტით გათვალისწინებული აკრედიტებული პროგრამა. თუ დამსაქმებელს 20-დან 100-მდე დასაქმებული ჰყავს, იგი ვალდებულია დანიშნოს არანაკლებ 1 შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტი, ხოლო 100 ან მეტი დასაქმებულის ყოლის შემთხვევაში დამსაქმებელი ვალდებულია შექმნას შრომის უსაფრთხოების სამსახური არანაკლებ 2 შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტით.

3. შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტი/სამსახური აღჭურვილი უნდა იყოს შესაბამისი ტექნიკური საშუალებებითა და ინსტრუმენტებით. შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტის/სამსახურის მიერ თავისი მოვალეობების შესასრულებლად შესაფერისი დრო იმგვარად უნდა შეირჩეს, რომ, რამდენადაც შესაძლებელია, არ შეფერხდეს საწარმოო პროცესი. აღნიშნული დრო ჩაითვლება სამუშაო დროში და ანაზღაურდება. შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტი, თავისი საქმიანობიდან გამომდინარე, არ უნდა აღმოჩნდეს სხვა დასაქმებულებთან შედარებით უარეს მდგომარეობაში შრომის უსაფრთხოების დაცვის თვალსაზრისით.

4. თუ საწარმოს სიდიდის, დასაქმებულთა რაოდენობის, სამუშაო პირობების, საფრთხის ხარისხის, ხასიათისა და სტრუქტურის და შესაბამისი რისკების გათვალისწინებით დამსაქმებელს არ ჰყავს სათანადო რაოდენობის შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტი, დამსაქმებელი ვალდებულია მოიწვიოს აღნიშნული დარგის სპეციალისტები/ორგანიზაციები.

5. შრომის უსაფრთხოებისთვის პასუხისმგებელ პირს უნდა ჰქონდეს შესაბამისი პროფესიული გამოცდილება და კვალიფიკაცია (უნარები და ტექნიკური ჩვევები, რომლებიც დასტურდება ამ მუხლის მე-6 პუნქტით გათვალისწინებული აკრედიტებული პროგრამის გავლის დამადასტურებელი მოწმობით).

6. შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტს გავლილი უნდა ჰქონდეს შესაბამისი აკრედიტებული პროგრამა. ამ პროგრამის მოცულობა, განხორციელების წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტით.

7. საქმიანობის სპეციფიკიდან და დასაქმებულთა რაოდენობიდან გამომდინარე, საწარმოს შეიძლება ჰყავდეს საწარმოო ექიმი. საწარმოო ექიმს უნდა ჰქონდეს დამოუკიდებელი საექიმო საქმიანობის უფლების დამადასტურებელი სახელმწიფო სერტიფიკატი ერთ-ერთ შემდეგ სპეციალობაში: „შინაგანი მედიცინა“, „საოჯახო მედიცინა“, „საზოგადოებრივი ჯანდაცვა“, „პროფესიული პათოლოგია“.

საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის  კანონი №3090 –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

მუხლი 8. პირველადი სამედიცინო დახმარება, სახანძრო უსაფრთხოება, ევაკუაცია, მომეტებული საფრთხე

1. დამსაქმებელი ვალდებულია:

ა) საწარმოს სიდიდის, საქმიანობის სფეროსა და სხვა პირობების გათვალისწინებით მიიღოს პირველადი სამედიცინო დახმარების, სახანძრო უსაფრთხოებისა და ევაკუაციის უზრუნველსაყოფად აუცილებელი ზომები;

ბ) განახორციელოს აუცილებელი და მყისიერი კომუნიკაცია სასწრაფო, სამაშველო, სახანძრო და სხვა სპეციალიზებულ სამსახურებთან.

2. დამსაქმებელი ვალდებულია პირადად ან/და დანიშნული/მოწვეული შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტის ან სპეციალური სამსახურის მეშვეობით დაუყოვნებლივ აცნობოს ყველა დასაქმებულსა და სამუშაო სივრცეში მყოფ სხვა პირს, რომლებსაც ემუქრებათ ან შესაძლოა დაემუქროთ მომეტებული საფრთხე, პრევენციული და საევაკუაციო ზომებისა და უსაფრთხოების ღონისძიებების შესახებ.

3. მომეტებული საფრთხის წარმოშობის შემთხვევაში დამსაქმებელი ვალდებულია მიიღოს ყველა შესაბამისი ზომა და გასცეს სამუშაოს შეწყვეტის ბრძანება, რათა დასაქმებულებმა და სამუშაო სივრცეში მყოფმა სხვა პირებმა შეძლონ სამუშაო ადგილებიდან უსაფრთხო ზონაში გასვლა.

4. დამსაქმებელს უფლება არ აქვს, მოსთხოვოს დასაქმებულს ან სამუშაო სივრცეში მყოფ სხვა პირს სამუშაოს გაგრძელება მანამდე, სანამ არსებობს მომეტებული საფრთხე.

5. დასაქმებული არ უნდა აღმოჩნდეს არახელსაყრელ მდგომარეობაში მომეტებული საფრთხის არსებობის დროს სამუშაო ადგილის ან/და საფრთხის შემცველი ტერიტორიის მიტოვებისას საკუთარი ქმედების გამო და დაცული უნდა იყოს ზიანის მომტანი შედეგებისგან.

6. დამსაქმებელმა უნდა იზრუნოს, რომ მომეტებული საფრთხის არსებობის შემთხვევაში თითოეულ დასაქმებულს/სამუშაო სივრცეში მყოფ სხვა პირს, რომელსაც არ შეუძლია მიმართოს უშუალო ხელმძღვანელს, ჰქონდეს შესაძლებლობა, მიიღოს შესაბამისი ზომები, მათ შორის, დატოვოს სამუშაო ადგილი, საკუთარი ან სხვა პირების უსაფრთხოების დასაცავად, რათა თავიდან იქნეს აცილებული აღნიშნული საფრთხის შედეგები.

7. დამსაქმებელმა არ უნდა ჩააყენოს დასაქმებული არახელსაყრელ მდგომარეობაში ამ მუხლის მე-6 პუნქტით გათვალისწინებული ზომების მიღების გამო, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც დასაქმებულის მხრიდან ადგილი ჰქონდა დაუდევარ ან/და გაუფრთხილებელ ქმედებებს.

მუხლი 9. კონსულტაციები და შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა მონაწილეობა

1. დამსაქმებელმა გადაწყვეტილების მიღებამდე უნდა უზრუნველყოს შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულების ან/და დასაქმებულთა წარმომადგენლის მონაწილეობა, რაც გულისხმობს:

ა) დასაქმებულებთან კონსულტაციებს;

ბ) დასაქმებულის ან დასაქმებულთა წარმომადგენლის უფლებას, მოახდინოს შრომის უსაფრთხოების შესახებ წინადადების ინიციირება;

გ) დაბალანსებულ მონაწილეობას.

2. დამსაქმებელსა და დასაქმებულებს შორის შრომის უსაფრთხოების საკითხებზე კონსულტაციების, ეფექტიანი თანამშრომლობისა და კომუნიკაციის განხორციელების მიზნით დასაქმებულები დასაქმებულთაგან ირჩევენ შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა წარმომადგენელს. პირი დასაქმებულთა წარმომადგენლად შეიძლება აირჩეს და დაინიშნოს მხოლოდ მისი თანხმობის შემთხვევაში.

3. იმ საწარმოში/დაწესებულებაში, სადაც 20 ან მეტი დასაქმებულია, შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა წარმომადგენელი აირჩევა განსაზღვრული ვადით, ხმათა უბრალო უმრავლესობით. დამსაქმებელი ვალდებულია დაეხმაროს დასაქმებულებს აღნიშნული არჩევნების ორგანიზებაში.

4. დასაქმებულთა წარმომადგენელი უფლებამოსილია:

ა) წარმოადგინოს დასაქმებულების ინტერესები დამსაქმებელთან, შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტთან და ზედამხედველ ორგანოსთან შრომის უსაფრთხოების საკითხებთან დაკავშირებით;

ბ) შეამოწმოს სამუშაო სივრცე და სამუშაო ადგილებზე შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვა ისე, რომ ხელი არ შეუშალოს საწარმოო პროცესს, და დარღვევების აღმოჩენის შემთხვევაში ამის შესახებ დაუყოვნებლივ აცნობოს დამსაქმებელს;

გ) დამსაქმებელს მოსთხოვოს ინფორმაცია იმ ფაქტების შესახებ, რომლებიც გავლენას ახდენს სამუშაო სივრცეში შრომის უსაფრთხოებაზე, და განიხილოს ისინი დამსაქმებელთან და დასაქმებულებთან;

დ) ითანამშრომლოს დამსაქმებელთან და წარუდგინოს მას წინადადებები სამუშაო სივრცეში შრომის უსაფრთხოების დაცვის ხარისხის ამაღლებასთან და მომეტებული საფრთხის შემცირებასთან/აღმოფხვრასთან დაკავშირებით;

ე) მონაწილეობა მიიღოს დამსაქმებლის მიერ ორგანიზებულ დისკუსიებში, რომლებიც შეეხება სამუშაო ადგილზე შრომის უსაფრთხოების საკითხებს, აგრეთვე მოკვლევებში, რომლებითაც დგინდება მუშაობის პროცესში მომხდარი საწარმოო ტრავმების, პროფესიული დაავადებების და სხვა შემთხვევების მიზეზები;

ვ) ზედამხედველ ორგანოს წარუდგინოს შენიშვნები და წინადადებები ამ ორგანოს მიერ დამსაქმებლის საწარმოში შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვის შემოწმებისას;

ზ) მიმართოს შესაბამის უწყებებს, თუ დამსაქმებლის მიერ მიღებული ზომები და გამოყოფილი საშუალებები სამუშაო ადგილზე შრომის უსაფრთხოების დაცვის უზრუნველსაყოფად საკმარისი არ არის.

5. დამსაქმებელი ვალდებულია თვალსაჩინო ადგილზე განათავსოს დასაქმებულთა წარმომადგენლების სია შესაბამისი სამუშაო ადგილების მითითებით.

6. დაუშვებელია დასაქმებულთა წარმომადგენლის სამუშაოდან გათავისუფლება ან/და არახელსაყრელ მდგომარეობაში ჩაყენება თავისი უფლებამოსილების განხორციელების გამო.

7. დამსაქმებელი ვალდებულია შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა წარმომადგენელს მისცეს ანაზღაურებადი, სამუშაოსგან თავისუფალი დრო კვირაში არანაკლებ 2 და არაუმეტეს 5 საათისა და უზრუნველყოს იგი შესაბამისი აღჭურვილობით, რათა მან შეძლოს თავისი უფლებამოსილების განხორციელება.

8. საწარმოს სიდიდის, სამუშაო პირობებისა და სხვა გარემოებების გათვალისწინებით დასაქმებულთა წარმომადგენლის მიერ თავისი უფლებამოსილების განხორციელების დრო განისაზღვრება კოლექტიური ხელშეკრულებით ან სხვა წერილობითი დოკუმენტით.

თავი III

დასაქმებულის უფლებები და ვალდებულებები

მუხლი 10. დასაქმებულის უფლებები

1. დასაქმებულს უფლება აქვს:

ა) დამსაქმებელთან განიხილოს შესასრულებელ სამუშაოსთან დაკავშირებული შრომის უსაფრთხოების ყველა საკითხი და მოითხოვოს ასეთ განხილვაზე ურთიერთშეთანხმების საფუძველზე ამ დარგის ექსპერტის მოწვევა. ექსპერტის მომსახურებასთან დაკავშირებული ხარჯები ეკისრება ექსპერტის მომწვევ მხარეს. მხარეთა შეთანხმებით შესაძლებელია ექსპერტის მომსახურებასთან დაკავშირებული ხარჯების გაყოფა;

ბ) მიიღოს ინფორმაცია საფრთხის შემცველი ფაქტორების, რისკის შეფასების შედეგების, შრომის უსაფრთხოების დაცვის უზრუნველსაყოფად დამსაქმებლის მიერ მიღებული ზომების, სამედიცინო გამოკვლევების შედეგების და ზედამხედველი ორგანოს რეკომენდაციებისა და მითითებების შესახებ;

გ) უარი თქვას იმ სამუშაოს, დავალების ან მითითების შესრულებაზე, რომელიც ეწინააღმდეგება კანონს ან შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაუცველობის გამო აშკარა და არსებით საფრთხეს უქმნის მის ან მესამე პირის სიცოცხლეს, ჯანმრთელობას ან საკუთრებას ან ბუნებრივი გარემოს უსაფრთხოებას; საფრთხის არსებობისას დატოვოს სამუშაო ადგილი ან სახიფათო ზონა;

დ) სამედიცინო დასკვნის საფუძველზე დამსაქმებელს მოსთხოვოს სხვა მუდმივ ან დროებით სამუშაო ადგილზე გადაყვანა ან სამუშაო პირობების შემსუბუქება, ან დღის ცვლაში გადაყვანა, თუ ღამის ცვლა საზიანოა დასაქმებულის ჯანმრთელობისთვის, ხოლო დამსაქმებელს აქვს შესაბამისი ვაკანსია და დასაქმებული აკმაყოფილებს ამ ვაკანსიისადმი წაყენებულ მოთხოვნებს;

ე) საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით მიიღოს კომპენსაცია სამუშაო სივრცეში მიყენებული ზიანისათვის;

ვ) მიმართოს შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტს, ზედამხედველ ორგანოს, დასაქმებულთა წარმომადგენელს, თუ სამუშაო სივრცეში შრომის უსაფრთხოების ნორმები სათანადოდ დაცული არ არის.

 2. დაუშვებელია დასაქმებულის სამუშაოდან გათავისუფლება ან სხვა დასაქმებულებთან შედარებით მისი მდგომარეობის გაუარესება ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული უფლების გამოყენების გამო.

მუხლი 11. დასაქმებულის ვალდებულებები

დასაქმებული ვალდებულია:

ა) იხელმძღვანელოს შრომის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული ინსტრუქციებით, სამართლებრივი ნორმებითა და სხვა წესებით და დაემორჩილოს დამსაქმებლის მიერ დადგენილ სამუშაო პროცედურებს;

ბ) ითანამშრომლოს დამსაქმებელთან და დასაქმებულთა წარმომადგენელთან შრომის უსაფრთხოების ნორმების შესაბამისად უსაფრთხო სამუშაო გარემოს შექმნისა და შენარჩუნებისთვის;

გ) ამ კანონის მე-10 მუხლის პირველი პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში დაუყოვნებლივ აცნობოს დამსაქმებელს იმ გარემოების შესახებ, რომლის გამოც იგი უარს ამბობს შრომითი ხელშეკრულებით ნაკისრი ვალდებულების შესრულებაზე; 

დ) შეასრულოს სამუშაო, მართოს და გამოიყენოს სამუშაო ტექნიკა, მასალები, საშიში ნივთიერებები და სხვა საშუალებები დამსაქმებლის ინსტრუქციებისა და მუშაობისას მიღებული ცოდნისა და კვალიფიკაციის შესაბამისად;

ე) მართოს სპეციალური წესების მიხედვით განსაზღვრული, მომეტებულ საფრთხესთან დაკავშირებული სამუშაო ტექნიკა და შეასრულოს სამუშაო მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ აქვს შესაბამისი მოწმობა, და მხოლოდ მაშინ, როდესაც ამ სამუშაოს შესრულება დამსაქმებელმა დაავალა;

ვ) თვითნებურად არ გამორთოს, არ შეცვალოს ან არ მოხსნას სამუშაო ტექნიკის, აპარატის, ინსტრუმენტის, დანადგარის ან აღჭურვილობის უსაფრთხოებისა და ჯანმრთელობის დამცავი მოწყობილობები და აღნიშნული მოწყობილობები დანიშნულებისამებრ გამოიყენოს;

ზ) ინდივიდუალური დაცვის საშუალებები გამოიყენოს ინსტრუქციების შესაბამისად, შეინახოს მუშა მდგომარეობაში და დააბრუნოს მათთვის განკუთვნილ ადგილზე;

თ) დაუყოვნებლივ წარუდგინოს დამსაქმებელს ან მის წარმომადგენელს ინფორმაცია ნებისმიერი ხარვეზის შესახებ, რომელმაც შეიძლება სამუშაო სივრცეში საშიშროება შეუქმნას შრომის უსაფრთხოებას ან გამოიწვიოს უბედური შემთხვევა ან საშიში შემთხვევა, აგრეთვე თავისი შესაძლებლობის ფარგლებში მონაწილეობა მიიღოს ამ ხარვეზის აღმოფხვრაში;

ი) დაესწროს დამსაქმებლის მიერ ორგანიზებულ შრომის უსაფრთხოების შესახებ ტრენინგებსა და საინფორმაციო შეხვედრებს;

კ) გაიაროს პროფილაქტიკური სამედიცინო გამოკვლევები იმ სამუშაოსთან დაკავშირებით, რომლის შესრულებისთვისაც აღნიშნული გამოკვლევების გავლა აუცილებელია საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად;

ლ) დაიცვას დამსაქმებლის, შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტის, საწარმოო ექიმისა და ზედამხედველი ორგანოს განკარგულებები, მითითებები და რეკომენდაციები შრომის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებულ საკითხებზე;

მ) არ გამოცხადდეს სამუშაოზე ალკოჰოლური, ნარკოტიკული, ტოქსიკური ან ფსიქოტროპული სიმთვრალის მდგომარეობაში და სამუშაოს შესრულებისას არ მოიხმაროს ასეთი მდგომარეობის გამომწვევი ნივთიერებები;

ნ) დაემორჩილოს სამუშაო სივრცეში თამბაქოს მოხმარების შესახებ აკრძალვებს;

ო) ითანამშრომლოს დამსაქმებელთან ან/და შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა წარმომადგენელთან იმ დროის განმავლობაში, რამდენიც საჭირო იქნება სამუშაო ადგილზე დასაქმებულთა შრომის უსაფრთხოების დაცვისათვის ნებისმიერი დავალების ან ზედამხედველი ორგანოს მოთხოვნების შესასრულებლად;

პ) ითანამშრომლოს დამსაქმებელთან ან/და შრომის უსაფრთხოების საკითხებში დასაქმებულთა წარმომადგენელთან მანამდე, სანამ დამსაქმებელი არ დარწმუნდება, რომ სამუშაო გარემო და სამუშაო პირობები საშიშროებას არ უქმნის დასაქმებულთა უსაფრთხოებასა და ჯანმრთელობას;

ჟ) თავისი შესაძლებლობის ფარგლებში, მომზადებისა და დამსაქმებლის მიერ ჩატარებული ინსტრუქტაჟის შესაბამისად იზრუნოს საკუთარი უსაფრთხოებისა და ჯანმრთელობის დაცვაზე, აგრეთვე იმ პირების უსაფრთხოებისა და ჯანმრთელობის დაცვაზე, რომლებსაც საკუთარი მოქმედებით ან უმოქმედობით ზიანი მიადგათ.

თავი IV

სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის უფლებები და ვალდებულებები

მუხლი 12. სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის უფლებები

სამუშაო სივრცეში მყოფ სხვა პირს უფლება აქვს:

ა) დამსაქმებელს მოსთხოვოს ინფორმაცია სამუშაო სივრცეში შრომის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული საკითხების შესახებ;

ბ) უარი თქვას იმ სამუშაოს, დავალების ან მითითების შესრულებაზე, რომელიც ეწინააღმდეგება კანონს ან შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაუცველობის გამო აშკარა და არსებით საფრთხეს უქმნის მის ან მესამე პირის სიცოცხლეს, ჯანმრთელობას ან საკუთრებას ან ბუნებრივი გარემოს უსაფრთხოებას; საფრთხის არსებობისას დატოვოს სამუშაო ადგილი ან სახიფათო ზონა;

გ) საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით მიიღოს კომპენსაცია სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის შედეგად მიყენებული ზიანისათვის;

დ) დაიცვას დამსაქმებლის, შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტის, საწარმოს ექიმისა და ზედამხედველი ორგანოს მითითებები და რეკომენდაციები შრომის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებულ საკითხებზე.

მუხლი 13. სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირის ვალდებულებები

სამუშაო სივრცეში მყოფი სხვა პირი ვალდებულია:

ა) იხელმძღვანელოს შრომის უსაფრთხოების დაცვასთან დაკავშირებული ინსტრუქციებით, სამართლებრივი ნორმებითა და სხვა წესებით და დაემორჩილოს დამსაქმებლის მიერ დადგენილ სამუშაო პროცედურებს;

ბ) დაიცვას დამსაქმებლის, შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტის, საწარმოო ექიმისა და ზედამხედველი ორგანოს განკარგულებები საწარმოო გარემოსა და არასაწარმოო გარემოში შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვასთან დაკავშირებულ საკითხებზე;

გ) ამ კანონის მე-12 მუხლის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული უფლების გამოყენების შესახებ დაუყოვნებლივ აცნობოს დამსაქმებელს ან მის წარმომადგენელს;

დ) არ გამოცხადდეს სამუშაოზე ალკოჰოლური, ნარკოტიკული, ტოქსიკური ან ფსიქოტროპული სიმთვრალის მდგომარეობაში და სამუშაოს შესრულებისას არ მოიხმაროს ასეთი მდგომარეობის გამომწვევი ნივთიერებები;

ე) გონივრული ეჭვის არსებობისას დამსაქმებლის მოთხოვნის შემთხვევაში გაიაროს შემოწმება იმის დასადგენად, იმყოფება თუ არა ალკოჰოლური, ნარკოტიკული ან ფსიქოტროპული სიმთვრალის მდგომარეობაში;

ვ) დაემორჩილოს სამუშაო სივრცეში თამბაქოს მოხმარების შესახებ აკრძალვებს.

თავი V

სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევები და პროფესიული დაავადებები

მუხლი 14. სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევა

სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევა კლასიფიცირდება მისი შედეგების და ერთ ჯერზე დაშავებული ადამიანების რაოდენობის მიხედვით, შემდეგნაირად:

ა) მსუბუქი უბედური შემთხვევა – უბედური შემთხვევის გამო მსუბუქი დაზიანება შრომისუნარიანობის დაკარგვის გარეშე ან შრომისუნარიანობის დაკარგვით არაუმეტეს 3 დღისა;

ბ) საშუალო სიმძიმის უბედური შემთხვევა – უბედური შემთხვევის გამო დაზიანება შრომისუნარიანობის დაკარგვით 3 დღიდან 40 დღემდე;

გ) მძიმე უბედური შემთხვევა – უბედური შემთხვევის გამო მუდმივი შრომისუუნარობის განვითარება ან ჯანმრთელობის მძიმე დაზიანება ან/და დროებითი შრომისუუნარობის განვითარება 40 კალენდარულ დღეზე მეტი ხნით; 

დ) ფატალური უბედური შემთხვევა – უბედური შემთხვევის გამო ადამიანის (დასაქმებულის ან სხვა პირის) სამუშაო ადგილზე ან უბედური შემთხვევიდან 1 წლის განმავლობაში გარდაცვალება;

ე) მასობრივი უბედური შემთხვევა – უბედური შემთხვევის გამო 3 ან მეტი ადამიანის დაშავება, მათ შორის, 1 მძიმე უბედური შემთხვევა ან 1 ფატალური უბედური შემთხვევა.

მუხლი 15. სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევებისა და პროფესიული დაავადებების შემთხვევების რეგისტრაცია, მოკვლევა და ანგარიშგება 

1. დასაქმებული ვალდებულია დაუყოვნებლივ აცნობოს დამსაქმებელს სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის შესახებ, რომელიც სხვა პირს შეემთხვა და რომელსაც დასაქმებული შეესწრო, ან რომელიც დასაქმებულს შეემთხვა, თუ ჯანმრთელობის მდგომარეობა ამის საშუალებას აძლევს. დამსაქმებელს აგრეთვე უნდა ეცნობოს ნებისმიერი უბედური შემთხვევის, საშიში შემთხვევისა და მავნე საწარმოო ფაქტორების შესახებ.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტის საფუძველზე დამსაქმებელი ვალდებულია:

ა) დაუყოვნებლივ მიიღოს პირის სიცოცხლისა და ჯანმრთელობისთვის შემდგომი საფრთხის თავიდან აცილებისათვის აუცილებელი ზომები;

ბ) ამ კანონის მე-14 მუხლის „გ“–„ე“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული შემთხვევების დროს დაიცვას სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის ადგილი და უცვლელად შეინარჩუნოს იგი კომპეტენტური საგამოძიებო ორგანოების წარმომადგენელთა მოსვლამდე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც აუცილებელია ზომების მიღება პირის სიცოცხლისა და ჯანმრთელობის დასაცავად ან სერიოზული ეკონომიკური ზიანის თავიდან ასაცილებლად. თუ სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის ადგილზე სიტუაცია იცვლება პირის სიცოცხლისა და ჯანმრთელობისთვის შემდგომი საფრთხის თავიდან აცილების ან სერიოზული ეკონომიკური ზიანის თავიდან აცილების მიზნით, დამსაქმებელმა უნდა შეადგინოს სამუშაო ადგილზე არსებული სიტუაციის შესაბამისი აღწერილობა სათანადო მდგომარეობის გამომწვევი მიზეზების მოკვლევის ხელშეწყობისთვის;

გ) სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის შესახებ დაუყოვნებლივ აცნობოს:

გ.ა) შესაბამის დასაქმებულთა გაერთიანებას (არსებობის შემთხვევაში) და დასაქმებულთა წარმომადგენელს;

გ.ბ) სამართალდამცავ ორგანოებს – ამ კანონის მე-14 მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევის დროს და იმ შემთხვევაში, თუ უბედურ შემთხვევასთან დაკავშირებული ფაქტები დანაშაულის ნიშნებზე მიანიშნებს;

გ.გ) ზედამხედველ ორგანოს – ამ კანონის მე-14 მუხლის „გ“–„ე“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული შემთხვევების დროს; 

დ) აღრიცხოს სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევები და პროფესიული დაავადებების შემთხვევები, რაც გულისხმობს კომპეტენტური უწყებების წარმომადგენელთა, შრომის უსაფრთხოების სპეციალისტისა და დაშავებული დასაქმებულის, თუ მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა ამის საშუალებას იძლევა, ერთობლივი მონაწილეობით შესაბამისი უბედური შემთხვევის და პროფესიული დაავადების მიზეზის დადგენას.

3. თუ უბედური შემთხვევა დასაქმებულს სხვა დამსაქმებლის სამუშაო სივრცეში შეემთხვა, ეს დამსაქმებელი ვალდებულია დაზარალებული დასაქმებულის დამსაქმებელს დაუყოვნებლივ აცნობოს უბედური შემთხვევის შესახებ.

4. დამსაქმებელი ვალდებულია შეინახოს საშუალო სიმძიმის, მძიმე, ფატალური და მასობრივი უბედური შემთხვევების შესახებ მტკიცებულებები, რომლებიც უნდა შეიცავდეს იმ მონაცემებს, რომლებიც საჭირო იქნება შესაბამისი უბედური შემთხვევის აღწერისთვის იმ შემთხვევაში, თუ სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის შედეგები მოგვიანებით გამოვლინდება, და მიიღოს სათანადო ზომები ასეთი უბედური შემთხვევების თავიდან ასაცილებლად.

5. მტკიცებულებების შეგროვებისა და შენახვის დეტალური პროცედურები, აგრეთვე უბედური შემთხვევებისა და პროფესიული დაავადებების აღრიცხვის წესი და ფორმა, მოკვლევის პროცედურები, ანგარიშგების წესი და ვადები განისაზღვრება საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტით.

საქართველოს 2018 წლის 5  ივლისის  კანონი №3090  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

თავი VI

შრომის უსაფრთხოების სფეროში სახელმწიფო პოლიტიკა და სახელმწიფო ზედამხედველობის განმახორციელებელი უწყებები

მუხლი 16. შრომის უსაფრთხოების სფეროში სახელმწიფო პოლიტიკა და კომპეტენტური უწყებები

1. შრომის უსაფრთხოების სფეროში სახელმწიფო პოლიტიკას განსაზღვრავს საქართველოს მთავრობა.

2. ამ კანონის მიზნებისათვის სამინისტრო უზრუნველყოფს:

ა) შრომის უსაფრთხოების სფეროში სახელმწიფო პოლიტიკის განმსაზღვრელი დოკუმენტის შემუშავებას სხვა სამინისტროებთან, ინსტიტუტებსა და სოციალურ პარტნიორებთან თანამშრომლობით;

ბ) შრომის უსაფრთხოების საკითხებთან დაკავშირებით საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის ბრძანებების გამოცემას;

გ) შრომის უსაფრთხოების საკითხებზე საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებას, კვლევების განხორციელებას, საჭიროების შემთხვევაში სხვადასხვა ტრენინგის ჩატარების ორგანიზებას/ხელშეწყობას;

დ) იმ ინსტიტუტებთან თანამშრომლობას, რომელთა საქმიანობაც შრომის უსაფრთხოების საკითხებს უკავშირდება;

ე) საზედამხედველო ორგანოების მიერ შრომის უსაფრთხოების სფეროში საქართველოს კანონმდებლობის დაცვის კონტროლსა და მონიტორინგს;

ვ) შრომის უსაფრთხოების მდგომარეობის შესახებ ყოველწლიური ანგარიშების მომზადებას.

3. სოციალური პარტნიორობის სამმხრივი კომისია შრომის უსაფრთხოების მდგომარეობის გაუმჯობესების მიზნით:

ა) შეიმუშავებს წინადადებებსა და რეკომენდაციებს შრომის უსაფრთხოების სფეროში სახელმწიფო პოლიტიკისა და პროგრამების თაობაზე;

ბ) განიხილავს სამუშაო ადგილზე შრომის უსაფრთხოების საკითხებთან დაკავშირებული დოკუმენტების პროექტებს და შეიმუშავებს შესაბამის რეკომენდაციებს;

გ) ახორციელებს სოციალური პარტნიორობის სამმხრივი კომისიის დებულებით განსაზღვრულ სხვა უფლებამოსილებებს.

4. ზედამხედველი ორგანო აკონტროლებს შრომის უსაფრთხოების ნორმების აღსრულებასა და გამოყენებას, ახორციელებს სამუშაო ადგილზე მომხდარი უბედური შემთხვევებისა და პროფესიული დაავადებების შემთხვევების მოკვლევას და აღრიცხავს მათ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად. ზედამხედველი ორგანოს ფუნქციები, უფლება-მოვალეობები და სტრუქტურა განისაზღვრება ზედამხედველი ორგანოს დებულებით, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

5. ზედამხედველი ორგანოს მიერ შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვის შემოწმებაზე არ ვრცელდება „სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-3 მუხლის მე-2 პუნქტის მოთხოვნები, თუ შემოწმება ხორციელდება:

ა) შერჩევითი კონტროლით კალენდარული წლის განმავლობაში ერთხელ;

ბ) განმეორებითი შემოწმების მიზნით გონივრული ვადის ფარგლებში;

გ) სამუშაო სივრცეში უბედური შემთხვევის მოკვლევის მიზნით.

6. შერჩევითი კონტროლით გათვალისწინებული დამსაქმებელთა ნუსხა საჯარო ინფორმაცია არ არის.

7. შერჩევითი კონტროლის წესსა და პირობებს განსაზღვრავს საქართველოს მთავრობა.

8. შერჩევითი კონტროლის შედეგების გამოქვეყნების წესი განისაზღვრება საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის შესაბამისად.

საქართველოს 2018 წლის 5  ივლისის  კანონი №3090  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

თავი VII

 პასუხისმგებლობა

მუხლი 17. პასუხისმგებლობის ზოგადი საფუძვლები

1. შრომის უსაფრთხოების ნორმების დარღვევისათვის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება ამ კანონითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებით, ხოლო ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის საქმის წარმოებასთან დაკავშირებული საკითხები რეგულირდება აგრეთვე საქართველოს ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსით, თუ ამ კანონით სხვა რამ არ არის დადგენილი.

2. ამ თავით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის საქმეზე ზედამხედველი ორგანოს მიერ მიღებული გადაწყვეტილება საჩივრდება სასამართლოში.

3. ამ თავით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ოქმის ფორმა, მისი შევსებისა და წარდგენის წესი განისაზღვრება საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის  მინისტრის ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტით.

საქართველოს 2018 წლის 5  ივლისის  კანონი №3090  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

მუხლი 18. ადმინისტრაციული სახდელები ამ კანონის დარღვევისათვის

1. ამ თავით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ჩადენისათვის შეიძლება გამოყენებულ იქნეს შემდეგი ადმინისტრაციული სახდელები:

ა) გაფრთხილება;

ბ) ჯარიმა;

გ) სამუშაო პროცესის შეჩერება.

2. ზედამხედველი ორგანო ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ა“ ან „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სახდელის გამოყენებისას გასცემს მითითებას აღმოჩენილი დარღვევის ზედამხედველი ორგანოს მიერ დადგენილ გონივრულ ვადაში გამოსწორების შესახებ.

3. ზედამხედველი ორგანოს მიერ დადგენილი გონივრული ვადა შეიძლება შეთანხმდეს სამართალდამრღვევთან და აღინიშნება შესაბამის ოქმში, რომელსაც ხელს აწერს ორივე მხარე.

4. ზედამხედველი ორგანო ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ა“ ან „ბ“ ქვეპუნქტის საფუძველზე გაცემული მითითებით დადგენილი ვადის გასვლის შემდეგ ამოწმებს სამართალდამრღვევს, რის შესახებაც დგება შემოწმების აქტი. შემოწმების აქტში აღინიშნება საწარმოს ფაქტობრივი მდგომარეობა მითითების პირობებთან მიმართებით, კერძოდ:

ა) მითითება შესრულდა;

ბ) მითითება არ შესრულდა.

5. ზედამხედველი ორგანო დარღვევის გამოსასწორებლად გაცემული მითითებით დადგენილ ვადაში დარღვევის გამოუსწორებლობის შემთხვევაში იღებს გადაწყვეტილებას ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სახდელის გამოყენების და გაცემული მითითების შესასრულებლად სამართალდამრღვევისთვის დამატებითი გონივრული ვადის მიცემის შესახებ. ამასთანავე, ზედამხედველ ორგანოს უფლება აქვს, შეაჩეროს სამუშაო პროცესი ამ მუხლის მე-12 პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში.

6. ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ჩადენისას სამართალდამრღვევის დასაბუთებული შუამდგომლობის საფუძველზე შემოწმების აქტი შესაძლებელია შედგეს ზედამხედველი ორგანოს მითითებით დადგენილი ვადის გასვლამდე. ეს ფაქტი უნდა აღინიშნოს შემოწმების აქტში.

7. ამ მუხლის მე-4 პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში გამოიყენება შესაბამისი ადმინისტრაციული სახდელი.

8. ამ კანონით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ჩადენისას ზედამხედველი ორგანო გამოსცემს შესაბამის ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ აქტს, რომელიც დაუყოვნებლივ გადაეცემა დაინტერესებულ მხარეს.

9. ადმინისტრაციული სახდელის დაკისრება არ ათავისუფლებს პირს საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული მოთხოვნების შესრულებისაგან.

10. დაკისრებული ჯარიმის დადგენილ ვადაში გადაუხდელობის შემთხვევაში სამართალდამრღვევს ზედამხედველი ორგანო დააკისრებს საურავს აღნიშნული ჯარიმის ორმაგი ოდენობით, ხოლო საურავის დაკისრებიდან 30 დღის ვადაში ჯარიმის ან/და საურავის გადაუხდელობის შემთხვევაში განხორციელდება იძულებითი აღსრულება „სააღსრულებო წარმოებათა შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად.

11. ჯარიმის გადახდა არ ათავისუფლებს პირს საურავის გადახდისაგან.

12. სამუშაო პროცესი შეჩერდება შემდეგი წესით:

ა) ამ კანონით გათვალისწინებული იმ ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ოქმს, რომლისთვისაც ადმინისტრაციულ სახდელად განსაზღვრულია სამუშაო პროცესის შეჩერება, ადგენს ზედამხედველი ორგანო, ხოლო ზედამხედველი ორგანოს მიერ მიღებულ სამუშაო პროცესის შეჩერების შესახებ გადაწყვეტილებას ამტკიცებს სასამართლო საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსით დადგენილი წესით;

ბ) კრიტიკული შეუსაბამობის აღმოჩენის შემთხვევაში ზედამხედველი ორგანო ვალდებულია შეაჩეროს მიმდინარე კონკრეტული სამუშაო პროცესი სამუშაო სივრცის კონკრეტულ მონაკვეთზე (მონაკვეთებზე) ან შესაბამის სამუშაო ადგილზე (ადგილებზე), თუ შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაუცველობის გამო საფრთხე ექმნება სამუშაო პროცესთან დაკავშირებული დასაქმებულის ან მესამე პირის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას და მისი დაუყოვნებლივ გამოსწორება სავალდებულოა;

გ) ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული სახდელის გამოყენებისას გაცემული მითითების შეუსრულებლობის შემთხვევაში ზედამხედველ ორგანოს უფლება აქვს, შეაჩეროს სამუშაო პროცესი სამუშაო სივრცის კონკრეტულ მონაკვეთზე (მონაკვეთებზე) ან შესაბამის სამუშაო ადგილზე (ადგილებზე);

დ) ზედამხედველი ორგანო ვალდებულია ამ პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემიდან 24 საათში სასამართლოს წარუდგინოს შუამდგომლობა სამუშაო პროცესის შეჩერების დამტკიცების შესახებ. შუამდგომლობის აღნიშნულ ვადაში წარუდგენლობის შემთხვევაში სამუშაო პროცესის შეჩერების შესახებ გადაწყვეტილება ჩაითვლება გაუქმებულად, ხოლო სამუშაო პროცესი – აღდგენილად.

13. სამუშაო პროცესის შეჩერების შესახებ გადაწყვეტილება მოქმედებს შესაბამისი დარღვევის გამოსწორებამდე და ზედამხედველი ორგანოს მიერ სამუშაო პროცესის აღდგენის შესახებ გადაწყვეტილების მიღებამდე. დარღვევის გამოსწორების შემდეგ ზედამხედველი ორგანოს უფლებამოსილი პირი ვალდებულია თავისი ინიციატივით ან დაინტერესებული პირის მიმართვის საფუძველზე 24 საათში გააუქმოს ზედამხედველი ორგანოს მიერ მიღებული სამუშაო პროცესის შეჩერების შესახებ გადაწყვეტილება.

14. ამ მუხლის მე-13 პუნქტით განსაზღვრულ ვადაში გადაწყვეტილების მიუღებლობის შემთხვევაში სამუშაო პროცესის შეჩერების შესახებ გადაწყვეტილება გაუქმებულად ჩაითვლება.

15. თუ ზედამხედველი ორგანოს უფლებამოსილი პირი მიიღებს გადაწყვეტილებას სამუშაო პროცესის აღდგენაზე უარის თქმის შესახებ, მისი დასაბუთებული გადაწყვეტილება დაუყოვნებლივ უნდა ჩაჰბარდეს/გაეგზავნოს დაინტერესებულ მხარეს. აღნიშნული გადაწყვეტილება საჩივრდება სასამართლოში.

16. ამ მუხლის მე-15 პუნქტით გათვალისწინებული გადაწყვეტილების გასაჩივრების შემთხვევაში სასამართლო საქმეს განიხილავს საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 2161 და 2162 მუხლებით დადგენილი წესით.

მუხლი 19. მომეტებული საფრთხის შემცველი მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების განხორციელება ამ საქმიანობის რეგისტრაციის გარეშე

1. მომეტებული საფრთხის შემცველი მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების განხორციელება ამ საქმიანობის რეგისტრაციის გარეშე ან ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრისათვის ამ საქმიანობასთან დაკავშირებული ნებისმიერი რეგისტრირებული მონაცემის ცვლილების წარუდგენლობა –

გამოიწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

2. სამართალდამრღვევის მიერ ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული სამართალდარღვევის საფუძველზე გაცემული მითითების შეუსრულებლობა –

გამოიწვევს დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებული ჯარიმის გადახდა არ ათავისუფლებს პირს საქმიანობის რეგისტრაციის ვალდებულებისაგან.

4. მომეტებული საფრთხის შემცველი მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების განხორციელება რეგისტრაციის გარეშე არ ათავისუფლებს პირს ამ კანონით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობისაგან.

მუხლი 20. ზედამხედველი ორგანოს საქმიანობისათვის ხელის შეშლა

1. ზედამხედველი ორგანოს საქმიანობისათვის ხელის შეშლა –

გამოიწვევს გაფრთხილებას.

2. სამართალდამრღვევის მიერ ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული გაფრთხილების საფუძველზე გაცემული მითითების შეუსრულებლობა –

გამოიწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

3. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ქმედების სამჯერ ან მეტჯერ ჩადენა –

გამოიწვევს დაჯარიმებას 2 000 ლარის ოდენობით.

მუხლი 21. საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით (რეგლამენტებით) განსაზღვრული შრომის უსაფრთხოების ნორმების დარღვევა

1. საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით (რეგლამენტებით) განსაზღვრული შრომის უსაფრთხოების ნორმების დარღვევა, თუ საწარმოში არ არსებობს კრიტიკული შეუსაბამობა, –

გამოიწვევს გაფრთხილებას.

2. სამართალდამრღვევის მიერ ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული გაფრთხილების საფუძველზე გაცემული მითითების შეუსრულებლობა:

ა) არაარსებითი შეუსაბამობის არსებობისას გამოიწვევს:

ა.ა) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარამდე შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 100 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 2 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ა.ბ) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარის ან მეტი შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 4 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ა.გ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 100 000 ლარს არ აღემატება, დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 4 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ა.დ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა აღემატება 100 000 ლარს, მაგრამ არ აღემატება 500 000 ლარს, დაჯარიმებას 400 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 6 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ა.ე) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 500 000 ლარს აღემატება, დაჯარიმებას 600 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 8 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ა.ვ) პირის, რომელიც რეგისტრირებული არ არის დღგ-ის გადამხდელად (გარდა ფიზიკური პირისა), დაჯარიმებას 100 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 2 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ბ) არსებითი შეუსაბამობის არსებობისას გამოიწვევს:

ბ.ა) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარამდე შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 400 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 3 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ბ.ბ) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარის ან მეტი შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 800 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 6 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ბ.გ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 100 000 ლარს არ აღემატება, დაჯარიმებას 800 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 6 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ბ.დ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა აღემატება 100 000 ლარს, მაგრამ არ აღემატება 500 000 ლარს, დაჯარიმებას 900 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 10 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ბ.ე) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 500 000 ლარს აღემატება, დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 14 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის;

ბ.ვ) პირის, რომელიც რეგისტრირებული არ არის დღგ-ის გადამხდელად (გარდა ფიზიკური პირისა), დაჯარიმებას 400 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 3 000 ლარისა, შესაბამისი საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით განსაზღვრული თითოეული პირობის შეუსრულებლობისათვის.

3. საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით (რეგლამენტებით) განსაზღვრული შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვის კრიტიკული შეუსაბამობა –

გამოიწვევს სამუშაო პროცესის შეჩერებას.

4. ამ მუხლის მე-3 პუნქტით გათვალისწინებული დარღვევისათვის ადმინისტრაციული სახდელის დაკისრებიდან 2 კალენდარული წლის განმავლობაში კრიტიკული შეუსაბამობის აღმოჩენა –

გამოიწვევს სამუშაო პროცესის შეჩერებას და:

ა) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარამდე შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 10 000 ლარის ოდენობით;

ბ) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარის ან მეტი შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 20 000 ლარის ოდენობით;

გ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 100 000 ლარს არ აღემატება, დაჯარიმებას 20 000 ლარის ოდენობით;

დ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა აღემატება 100 000 ლარს, მაგრამ არ აღემატება 500 000 ლარს, დაჯარიმებას 30 000 ლარის ოდენობით;

ე) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 500 000 ლარს აღემატება, დაჯარიმებას 50 000 ლარის ოდენობით;

ვ) პირის, რომელიც რეგისტრირებული არ არის დღგ-ის გადამხდელად (გარდა ფიზიკური პირისა), დაჯარიმებას 10 000 ლარის ოდენობით.

5. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული დარღვევისათვის ადმინისტრაციული სახდელის დაკისრებიდან 2 კალენდარული წლის განმავლობაში იმავე ქმედების განმეორებით ჩადენა –

გამოიწვევს დაჯარიმებას შესაბამისი მითითების შეუსრულებლობისათვის განსაზღვრული ადმინისტრაციული სახდელის ორმაგი ოდენობით.

მუხლი 22. ამ კანონით გათვალისწინებული მოთხოვნების დარღვევა

1. ამ კანონით გათვალისწინებული მოთხოვნების დარღვევა –

გამოიწვევს გაფრთხილებას.

2. სამართალდამრღვევის მიერ ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული გაფრთხილების საფუძველზე გაცემული მითითების შეუსრულებლობა –

გამოიწვევს:

ა) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარამდე შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 100 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 2 000 ლარისა, ამ კანონით გათვალისწინებული თითოეული მოთხოვნის შეუსრულებლობისათვის;

ბ) წინა კალენდარული წლის მიხედვით 100 000 ლარის ან მეტი შემოსავლის მქონე ფიზიკური პირის დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 4 000 ლარისა, ამ კანონით გათვალისწინებული თითოეული მოთხოვნის შეუსრულებლობისათვის;

გ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 100 000 ლარს არ აღემატება, დაჯარიმებას 200 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 4 000 ლარისა, ამ კანონით გათვალისწინებული თითოეული მოთხოვნის შეუსრულებლობისათვის;

დ) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა აღემატება 100 000 ლარს, მაგრამ არ აღემატება 500 000 ლარს, დაჯარიმებას 600 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 10 000 ლარისა, ამ კანონით გათვალისწინებული თითოეული მოთხოვნის შეუსრულებლობისათვის;

ე) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირის (გარდა ფიზიკური პირისა), რომლის მიერ წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის განმავლობაში განხორციელებული, დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციების საერთო თანხა 500 000 ლარს აღემატება, დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 14 000 ლარისა, ამ კანონით გათვალისწინებული თითოეული მოთხოვნის შეუსრულებლობისათვის;

ვ) პირის, რომელიც რეგისტრირებული არ არის დღგ-ის გადამხდელად (გარდა ფიზიკური პირისა), დაჯარიმებას 100 ლარის ოდენობით, მაგრამ არაუმეტეს 2 000 ლარისა, ამ კანონით გათვალისწინებული თითოეული მოთხოვნის შეუსრულებლობისათვის.

3. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული დარღვევისათვის ადმინისტრაციული სახდელის დაკისრებიდან 2 კალენდარული წლის განმავლობაში იმავე ქმედების განმეორებით ჩადენა –

გამოიწვევს დაჯარიმებას შესაბამისი მითითების შეუსრულებლობისათვის განსაზღვრული ადმინისტრაციული სახდელის ორმაგი ოდენობით.

თავი VIII

გარდამავალი დებულებანი

მუხლი 23. კანონის ამოქმედებასთან დაკავშირებით განსახორციელებელი ღონისძიებები

1. საქართველოს მთავრობამ ამ კანონის ამოქმედებიდან 3 თვის ვადაში უზრუნველყოს ამავე კანონის მე-2 მუხლის პირველი პუნქტითა და მე-16 მუხლის მე-7 პუნქტით გათვალისწინებული სამართლებრივი აქტების მიღება.

2. სამინისტრომ ამ კანონის ამოქმედებიდან 3 თვის ვადაში უზრუნველყოს ამავე კანონის მე-7 მუხლის მე-6 პუნქტით, მე-15 მუხლის მე-5 პუნქტითა და მე-17 მუხლის მე-3 პუნქტით გათვალისწინებული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტების გამოცემა.

3. ყოველი პირი, რომელიც ახორციელებს საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრულ მომეტებული საფრთხის შემცველ მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიან სამუშაოებს, ვალდებულია 2018 წლის 15 დეკემბრამდე, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით განახორციელოს შესაბამისი საქმიანობის ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში რეგისტრაცია.

საქართველოს2   018 წლის 5  ივლისის  კანონი №3090  – ვებგვერდი, 11.07.2018წ.
საქართველოს 2018 წლის 30 ნოემბრის კანონი №3824 – ვებგვერდი, 12.12.2018წ.
 

თავი IX

დასკვნითი დებულებანი

მუხლი 24. კანონის ამოქმედება

1. ეს კანონი, გარდა ამ კანონის მე-5 მუხლის მე-8 პუნქტისა, მე-7 მუხლისა, მე-17 მუხლის პირველი და მე-2 პუნქტებისა და მე-18–22-ე მუხლებისა, ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.

2. ამ კანონის მე-17 მუხლის პირველი და მე-2 პუნქტები და მე-18–22-ე მუხლები ამოქმედდეს 2018 წლის 1 აგვისტოდან. 

3. ამ კანონის მე-5 მუხლის მე-8 პუნქტი და მე-7 მუხლი ამოქმედდეს 2019 წლის 1 იანვრიდან.


საქართველოს პრეზიდენტიგიორგი მარგველაშვილი

 

 

ქუთაისი,

7 მარტი 2018 წ.

N2048-IIს

Контрольный  текст  по  состоянию  на  30.11.2018  N3824

 

Закон Грузии

 

О безопасности труда

 

Глава I

Общие положения

 

 

Статья 1. Цель и предмет регулирования Закона

1. Целью настоящего Закона является определение основных требований и общих принципов превентивных мероприятий, связанных с вопросами безопасности труда на рабочем месте, существующих и ожидаемых угроз, предотвращения несчастных случаев и предупреждения профессиональных заболеваний, обучения занятых лиц, предоставления им информации и консультаций, и равного участия занятых лиц в вопросах, касающихся безопасности труда и охраны здоровья.

2. Настоящим Законом регулируются права, обязанности и ответственность государственных органов, работодателей, занятых лиц, представителей занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве, связанные с созданием безопасной и здоровой рабочей среды.

 

Статья 2. Сфера действия Закона

1. Настоящий Закон распространяется на содержащие повышенную опасность тяжелые, вредные работы и работы с опасными условиями труда. Для целей настоящего Закона перечень содержащих повышенную опасность тяжелых, вредных работ и работ с опасными условиями труда определяет Правительство Грузии по согласованию с социальными партнерами.

2. Настоящий Закон не распространяется на:

а) Министерство внутренних дел Грузии, Министерство обороны Грузии, Специальную службу государственной охраны, Службу разведки Грузии, находящееся в непосредственном подчинении Премьер-министра Грузии государственное учреждение специального назначения – Службу по управлению чрезвычайными ситуациями, Службу государственной безопасности Грузии и подчиненные им ведомства, если вопросы, предусмотренные настоящим Законом, регулируются специальным законодательством, действующим в системах Министерства внутренних дел Грузии, Министерства обороны Грузии, Специальной службы государственной охраны, Службы разведки Грузии, находящегося в непосредственном подчинении Премьер-министра Грузии государственного учреждения специального назначения – Службы по управлению чрезвычайными ситуациями и Службы государственной безопасности Грузии;

б) трудовую деятельность во время чрезвычайного положения и военного положения в соответствии с законодательством Грузии.

 

Статья 3. Разъяснение терминов

Для целей настоящего Закона термины, использованные в нем, имеют следующие значения:

а) работодатель – предусмотренное Органическим законом Грузии «Трудовой кодекс Грузии» физическое или юридическое лицо либо объединение лиц, для которого на основании трудового договора выполняется определенная работа;

б) занятое лицо – предусмотренное Органическим законом Грузии «Трудовой кодекс Грузии» физическое лицо, выполняющее на основании трудового договора определенные работы для работодателя;

в) другие лица – лица, с разрешения работодателя или на основании иного договора выполняющие работу или осуществляющие деятельность, а также поставщики, визитеры, лица, осуществляющие производственную/рабочую практику, и другие;

г) рабочее пространство – совокупность всех рабочих мест и территории, на которых находятся/передвигаются занятые и другие лица по служебному назначению и которые контролируются работодателем прямо или косвенно;

д) рабочее место – конкретное место, где занятые и другие лица непосредственно осуществляют трудовую деятельность;

е) безопасность труда – система защиты жизни, здоровья и функциональных возможностей занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве, от отрицательных аспектов работы, создающая условия для здоровой и безопасной деятельности и включающая правовые, социально-экономические, организационно-технические, санитарно-гигиенические, лечебно-профилактические, реабилитационные и другие мероприятия;

ж) превенция – система мероприятий и процедур, которые осуществляет работодатель или осуществление которых планирует работодатель по всем направлениям деятельности для предотвращения предупреждения профессиональных рисков, несчастных случаев в рабочем пространстве, предупреждения профессиональных заболеваний или причинения иного вреда здоровью ввиду трудовой деятельности либо для сокращения вреда;

з) представитель занятых лиц по вопросам безопасности труда – лицо, представляющее интересы лиц, занятых на соответствующем предприятии по вопросам безопасности труда;

и) специалист по безопасности труда – назначенное/приглашенное работодателем лицо с соответствующей квалификацией, которое с целью превенции нарушения норм безопасности труда обеспечивает внедрение мероприятий по безопасности труда и управление ими;

к) опасность – особенности производственной среды и рабочего процесса (машин и установок, материалов, веществ, рабочих методов, условий окружающей среды или организации труда), которые могут причинить вред здоровью занятых или других лиц, вызвать их заболевания или создать иные проблемы со здоровьем;

л) риск – степень вероятности причинения вреда здоровью занятых или других лиц или причинения им иного вреда вследствие воздействия факторов производственной среды и рабочего процесса, с учетом степени тяжести соответствующих последствий;

м) тяжелая работа – рабочий процесс, воздействующий главным образом на опорно-двигательный аппарат и функциональные системы организма человека (сердечно-сосудистая, дыхательная и другие) которые обеспечивают его деятельность, и характеризующийся физической динамической нагрузкой, массой поднимаемого и перемещаемого груза, общим количеством стереотипных рабочих движений, величиной статической нагрузки, формой рабочей позы, степенью наклона тела и передвижением в пространстве;

н) вредная работа – производственная среда или (и) рабочий процесс, воздействие которого на человека при определенных условиях (интенсивность, продолжительность и другое) может вызвать профессиональное заболевание, временное или устойчивое снижение трудоспособности, увеличение частоты соматических и инфекционных заболеваний и нарушение здоровья потомства;

о) работа с опасными условиями труда – производственная среда или (и) рабочий процесс, который может стать причиной острого заболевания, внезапного, резкого ухудшения здоровья или смерти человека;

п) повышенная опасность – опасность, которая не может быть замещена иными средствами, содержащими меньший риск;

р) несущественное несоответствие – несоответствие, которое можно исправить без приостановления обычного рабочего процесса и которое не создает прямой угрозы жизни или (и) здоровью человека ;

с) существенное несоответствие – несоответствие, которое подлежит обязательному устранению, однако его незамедлительное устранение невозможно, и которое в данный момент не создает угрозу жизни человека, хотя его неустранение создаст значительную угрозу жизни или (и) здоровью человека впоследствии;

т) критическое несоответствие – несоответствие, которое создает значительную угрозу жизни или (и) здоровью человека и незамедлительное устранение которого является обязательным;

у) вредные производственные факторы – факторы производственной среды и трудовых процессов, воздействие которых на человека при определенных условиях (интенсивность, продолжительность и другое) может вызвать профессиональное заболевание, временное или устойчивое снижение трудоспособности;

ф) профессиональный риск – степень вероятности причинения непосредственного и прямого вреда здоровью занятых или других лиц вследствие воздействия связанных с профессиональной деятельностью факторов производственной среды и рабочего процесса, с учетом степени тяжести соответствующих последствий;

х) оценка риска – комплекс мероприятий, основанный на методологии, признанной Международной организацией труда, и включающий идентификацию, анализ, оценку угроз, связанных с рабочим процессом в рабочей среде, и определение превентивных мероприятий;

ц) факторы, содержащие угрозу, – физические, химические, биологические или физиологические факторы производственной среды и рабочего процесса, которые могут создавать угрозу жизни и здоровью занятых или других лиц и вызывать профессиональное заболевание или резкое ухудшение здоровья;

ч) несчастный случай в рабочем пространстве – случай, произошедший в ходе рабочего процесса или в связи с рабочим процессом, повлекший причинение вреда здоровью занятых или других лиц, ограничение или утрату трудоспособности, смерть или их признание безвестно отсутствующими;

ш) опасный случай – идентифицируемое положение (технический инцидент, падение с высоты, взрыв, пожар, утечка вредных веществ и другое), которое не было вызвано занятым или другим лицом и которое может повлечь причинение материального вреда или (и) другие нежелательные последствия и   не создавать непосредственной угрозы занятым или другим лицам;

щ) профессиональное заболевание – острое или хроническое заболевание занятых лиц, которое развивается под воздействием содержащих угрозу факторов производственной среды и рабочего процесса, вызывает резкое ухудшение состояния их здоровья или (и) ограничение профессиональной трудоспособности в течение краткого или продолжительного периода и определяется законодательством Грузии;

ы) средства индивидуальной защиты – технические и другие средства, которые применяются индивидуально для уменьшения или предотвращения воздействия на занятых лиц факторов, содержащих угрозу;

э) коллективные средства защиты – совокупность технических и инженерных средств, конструктивно и функционально связанных с производственной средой и рабочим процессом и предназначенных для уменьшения или предотвращения воздействия факторов, содержащих угрозу;

ю) надзорный орган – Служба Министерства лиц, вынужденно перемещенных с оккупированных территорий, труда, здравоохранения и социальной защиты Грузии (далее – Министерство), осуществляющая проверку соблюдения норм безопасности труда. (5.07.2018  N 3090)

 

Глава II

Общие обязательства работодателя

 

Статья 4. Регистрация видов деятельности, соответствующих

содержащим повышенную угрозу тяжелым, вредным

работам и работам с опасными условиями труда

 1. Каждое лицо, осуществляющее определенные постановлением Правительства Грузии содержащие повышенную угрозу тяжелые, вредные работы и работы с опасными условиями труда, обязано в порядке, установленном законодательством Грузии, зарегистрировать соответствующий вид деятельности в Реестре видов экономической деятельности и в случае начала осуществления или прекращения такой деятельности или (и) изменения любых зарегистрированных данных, связанных с указанной деятельностью, в порядке, установленном законодательством Грузии, с целью внесения изменения в Реестр видов экономической деятельности обращаться в юридическое лицо публичного права, действующее в сфере управления Министерства юстиции Грузии, – Национальное агентство публичного реестра.

2. Запрещается без регистрации в Реестре видов экономической деятельности осуществлять деятельность, соответствующую содержащим повышенную угрозу тяжелым, вредным работам и работам с опасными условиями труда.

3. Порядок и условия регистрации видов деятельности, предусмотренных пунктом первым настоящей статьи, определяются приказом Министра юстиции Грузии.

 

Статья 5. Обязательства работодателя

1. Для обеспечения безопасности труда в рабочем пространстве работодатель в пределах своей компетенции и ответственности обязан:

а) соблюдать правовые регулирующие нормы и правила, установленные законодательством Грузии в сфере безопасности труда;

б) заботиться о том, чтобы при наличии угрозы не причинялся вред безопасности и здоровью занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве;

в) обеспечивать, чтобы физические, химические и биологические факторы, содержащие угрозу, не создавали угрозу безопасности и здоровью занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве;

г) вести учет несчастных случаев в рабочем пространстве, случаев профессиональных заболеваний и опасных случаев и по требованию предоставлять соответствующую информацию занятому лицу или (и) представителю занятых лиц;

д) обеспечивать регистрацию несчастных случаев в рабочем пространстве и случаев профессиональных заболеваний, дознание и отчетность в соответствии со статьей 15 настоящего Закона;

е) регулярно, с периодичностью, предусмотренной законодательством Грузии:

е.а) проверять положение с безопасностью соответствующего технического оснащения;

е.б) обеспечивать содержание и очистку средств индивидуальной защиты и других средств защиты, контролировать их правильное использование и в случае необходимости производить их своевременную замену;

ж) с периодичностью, предусмотренной законодательством Грузии, производить проверку, измерения и оценку следующих факторов производственной среды:

ж.а) физические факторы (в том числе температура, влажность, скорость движения воздуха, тепловое излучение, неионизирующее излучение, ионизирующее излучение, производственный шум, ультразвук, инфразвук, вибрация, аэрозоли преимущественно фиброгенного действия (пыль), ненадлежащее освещение, аэроионы);

ж.б) химические факторы (в том числе некоторые вещества биологической природы, полученные путем химического синтеза (антибиотики, витамины, гормоны, ферменты, белковые препараты) или (и) вещества, для контроля которых используются методы химического анализа).

2. Работодатель обязан обеспечивать проведение обучения (тренингов) и инструктажа занятых лиц и предоставлять им информацию на понятном для них языке:

а) о правовых и других нормах и принципах безопасного труда для обеспечения безопасности труда;

б) об инструкциях, касающихся рабочих процедур, инструкциях и учебных пособиях по применению и ремонту машин и установок, рабочей техники и рабочего оснащения;

в) о чрезвычайных ситуациях, эвакуационных мероприятиях и их осуществлении.

3. Работодатель должен обеспечивать проведение обучения (тренингов), предусмотренных пунктом 2 настоящей статьи:

а) при найме занятых лиц, до начала ими выполнения работ;

б) при переводе занятых лиц на другое рабочее место/смене работы;

в) до начала внедрения нового технологического процесса и рабочих методов, применения новых машин и установок или (и) изменения производственного процесса;

г) повторно, в соответствии с определенным им планом или по необходимости.

4. Обучение (тренинги) и инструктаж, предусмотренные пунктами 2 и 3 настоящей статьи, проводятся в рабочие часы. Пропуск дней ввиду прохождения тренингов считается уважительным, и эти дни оплачиваются работодателем пропорционально рабочим часам. Обучение (тренинги) и инструктаж занятых лиц проводятся бесплатно.

5. С учетом величины и специфики деятельности предприятия работодатель обязан предоставлять занятым лицам, представителю занятых лиц специалисту по безопасности труда или (и) другим лицам, находящимся в рабочем пространстве, информацию, касающуюся:

а) профессиональных рисков и вредных производственных факторов, связанных с рабочим местом, их возможным воздействием на здоровье занятых лиц, а также механизмов защиты от них;

б) рисков, перед которыми могут оказаться занятые лица, и оценки результатов рисков, в том числе принимаемых работодателем мер по безопасности труда и превентивных мер;

в) чрезвычайных ситуаций, эвакуационных планов и мер, принимаемых при наличии повышенной угрозы, а также мероприятий и процедур, которые должны осуществляться в случае аварии или пожара;

г) запретов, связанных с входом на предприятие, нахождения там и выполнения работ, создающих угрозу жизни или (и) здоровью занятых лиц;

д) запретов, установленных законодательством Грузии в связи с выполнением определенных работ.

6. Работодатель не должен принимать на содержащую повышенный риск тяжелую, вредную работу и работу с опасными условиями труда лиц в возрасте до 18 лет, а также беременных женщин и кормящих матерей. Перечень содержащих повышенную угрозу тяжелых, вредных работ и работ с опасными условиями труда определяется законодательством Грузии.

  7. Если занятые лица нескольких предприятий работают вместе, каждый работодатель, участвующий в таком процессе, обязан:

а) сотрудничать с другими работодателями по вопросам, касающимся безопасности труда, соблюдения норм охраны здоровья и гигиены труда;

 б) исходя из специфики работ, обеспечивать координацию деятельности работодателей по вопросам, касающимся безопасности труда занятых лиц и превенции профессиональных рисков;

в) обмениваться с другими работодателями информацией о безопасности труда и профессиональных рисках;

г) предоставлять занятым лицам или (и) представителю занятых лиц информацию о безопасности труда и профессиональных рисках.

8. Работодатель обязан за собственный счет обеспечивать занятых лиц в период работы страхованием от несчастных случаев.

9. Работодатель обязан нести все расходы, связанные с мероприятиями по безопасности труда и санитарно-гигиеническими мероприятиями в рабочем пространстве.

10. Если работодатель в соответствии с пунктами 2 и 4 статьи 7 настоящего Закона назначает специалиста по безопасности труда или приглашает для оказания соответствующих услуг другое уполномоченное лицо (внешние услуги), указанное не освобождает работодателя от ответственности, предусмотренной настоящим Законом.

11. Обязательства занятых лиц, связанные с вопросами безопасности труда, не влияют на принцип ответственности работодателя.

12. Работодатель освобождается от ответственности, если несчастный случай на рабочем месте вызван обстоятельствами, предусмотреть которые не представлялось возможным или которые не подлежали контролю работодателя, или ожидаемыми обстоятельствами, предотвратить которые не удалось, несмотря на соответствующие усилия, предпринятые работодателем.

 

Статья 6. Превенция

1. Работодатель для уменьшения или устранения риска причинения вреда здоровью на всех этапах работы должен определить указанный риск и принять соответствующие меры на основе следующих общих принципов:

а) заботиться о предотвращении существующих рисков;

б) произвести оценку рисков и угроз, предотвратить которые невозможно;

в) заботиться о сокращении и устранении факторов, содержащих угрозу;

г) в пределах своих возможностей с учетом специфики работ замещать опасные факторы безопасными или менее опасными факторами;

д) разработать политику последовательных превентивных мероприятий, которая должна учитывать особенности производственной среды и рабочего процесса;

е) на основании подпункта «д» настоящего пункта и анализа факторов, содержащих угрозу, разработать письменный документ, предусматривающий мероприятия по уменьшению или устранению риска причинения вреда здоровью занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве, которые должны осуществляться в ходе деятельности любых видов и на всех уровнях управления предприятием, сроки осуществления указанных мероприятий, осуществляющих лиц и средства, необходимые для осуществления;

ж) отдавать предпочтение средствам коллективной защиты по сравнению со средствами индивидуальной защиты, если законодательством Грузии не установлено иное;

з) проводить соответствующий инструктаж для занятых лиц.

2. Исходя из специфики предприятия, для обеспечения безопасных и здоровых условий труда, предотвращения несчастных случаев на рабочем месте и профессиональных заболеваний работодатель обязан:

а) на основе распределения функций письменно определить обязательства и ответственность в сфере безопасности труда соответствующих занятых и других лиц, находящихся на рабочем месте;

б) обеспечить допуск к рабочим местам, содержащим риск, только тех занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве, которые прошли соответствующее специальное обучение или инструктаж;

в) выявлять и вести учет рабочих мест, содержащих риск;

г) обеспечивать непрерывное слаженное функционирование систем охраны и контроля, оборудования для сбора и нейтрализации опасных веществ;

д) в случае требования предоставлять вышестоящему органу всю необходимую информацию и документы и выполнять указания данного органа;

е) оборудовать предприятие соответствующими средствами коллективной защиты;

ж) бесплатно снабжать занятых и других лиц, находящихся в рабочем пространстве, необходимыми эффективными средствами индивидуальной защиты там, где это обязательно для охраны их жизни или здоровья, обеспечивать чистоту и техническую исправность средств индивидуальной защиты;

з) обеспечивать проведение предварительного и периодического медицинского освидетельствования занятых лиц в случаях, предусмотренных законодательством Грузии;

и) не допускать к работе занятых или (и) других лиц, находящихся в состоянии алкогольного, наркотического или психотропного опьянения, и с указанной целью определить внутренними регулирующими нормами группу занятых или (и) других лиц, уполномоченных осуществлять надзор за указанным процессом.

 

Статья 7. Организация и управление безопасностью труда

1. Для организации выполнения задач, намеченных в сфере безопасности труда, с учетом подпунктов «д» и «е» пункта первого статьи 6 настоящего Закона работодатель обязан назначить одно или более занятых лиц в качестве специалиста по безопасности труда или с указанной целью создать службу безопасности труда. Одно и то же лицо может быть специалистом по безопасности труда и представителем занятых лиц.

2. Работодатель, у которого трудоустроены 20 или менее занятых лиц, может лично исполнять профессиональные обязанности специалиста по безопасности труда при условии, что им пройдена аккредитованная программа, предусмотренная пунктом 6 настоящей статьи. Если у работодателя трудоустроены от 20 до 100 лиц, он обязан назначить хотя бы по меньшей мере 1 специалиста по безопасности труда, а при наличии 100 или более занятых лиц работодатель обязан создать службу безопасности труда не менее чем из 2 специалистов по безопасности труда.

3. Специалист по безопасности труда/служба безопасности труда должны быть оснащены соответствующими техническими средствами и инструментами. Время, подходящее для исполнения специалистом по безопасности труда/службой безопасности труда своих обязанностей, должно быть подобрано таким образом, чтобы по возможности не препятствовать производственному процессу. Указанное время засчитывается в рабочее время и оплачивается. Специалист по безопасности труда исходя из своей деятельности не должен находиться в худшем положении по сравнению с другими занятыми лицами с точки зрения соблюдения безопасности труда.

4. Если у работодателя с учетом величины предприятия, численности занятых на нем лиц, рабочих условий, степени, характера и структуры опасности и соответствующих рисков не имеется достаточного числа специалистов по безопасности труда, работодатель обязан приглашать специалистов/организации в данной области.

5. Лицо, ответственное за безопасность труда, должно иметь соответствующий профессиональный опыт и квалификацию (умения и технические навыки, подтвержденные свидетельством, удостоверяющим прохождение аккредитованной программы, предусмотренной пунктом 6 настоящей статьи).

           6. Специалист по безопасности труда должен пройти соответствующую аккредитованную программу. Объем, порядок и условия осуществления указанной программы определяются административно-правовым актом Министра лиц, вынужденно перемещенных с оккупированных территорий, труда, здравоохранения и социальной защиты Грузии. (5.07.2018 N 3090)

7. Исходя из специфики деятельности и численности занятых лиц, на предприятии может работать производственный врач. Производственный врач должен обладать государственным сертификатом, подтверждающим право на независимую врачебную деятельность по одной из следующих специальностей: «Внутренняя медицина», «Семейная медицина», «Общественное здравоохранение», «Профессиональная патология».

 

Статья 8. Первичная медицинская помощь, пожарная

безопасность, эвакуация, повышенная опасность

1. Работодатель обязан:

а) с учетом величины предприятия, сферы его деятельности и других условий принимать меры, необходимые для обеспечения первичной медицинской помощи, пожарной безопасности и эвакуации;

б) осуществлять необходимую и безотлагательную коммуникацию со службой скорой медицинской помощи, спасательной, пожарной и другими специализированными службами.

2. Работодатель обязан лично или (и) посредством назначенного/приглашенного специалиста по безопасности труда или специальной службы незамедлительно сообщать всем занятым и другим лицам, находящимся в рабочем пространстве, которым грозит повышенная опасность или которые могут оказаться под угрозой повышенной опасности, о превентивных и эвакуационных мерах и мерах безопасности.

3. В случае возникновения повышенной опасности работодатель обязан принимать все соответствующие меры и выдавать приказ о прекращении работ, чтобы занятые и другие лица, находящиеся в рабочем пространстве, могли покинуть рабочие места и выйти в безопасную зону.

4. Работодатель не вправе требовать у занятых или других лиц, находящихся в рабочем пространстве, продолжения работ до тех пор, пока существует повышенная опасность.

5. Занятые лица не должны оказаться в неблагоприятном положении во время повышенной опасности при оставлении рабочих мест или (и) территории, содержащих опасность, ввиду собственных действий и должны быть защищены от последствий, причиняющих вред.

6. Работодатель должен заботиться о том, чтобы при наличии повышенной опасности каждое занятое лицо/другое лицо, находящееся в рабочем пространстве, которое не может обратиться к непосредственному руководителю, имело возможность принимать соответствующие меры, в том числе – покинуть рабочее место для защиты собственной безопасности или безопасности других лиц во избежание последствий указанной опасности.

7. Работодатель не должен ставить занятое лицо в неблагоприятное положение ввиду принятия мер, предусмотренных пунктом 6 настоящей статьи, кроме случаев, когда со стороны занятого лица имели место деяния по халатности или неосторожности.

 

Статья 9. Консультации и участие занятых лиц в вопросах

безопасности труда

1. Работодатель до принятия решения должен обеспечить участие занятых лиц или (и) их представителя в вопросах безопасности труда, что подразумевает:

а) проведение консультаций с занятыми лицами;

б) право занятых лиц или представителя занятых лиц инициировать предложения, касающиеся безопасности труда;

в) сбалансированное участие.

2. В целях проведения консультаций, эффективного сотрудничества и осуществления коммуникации между работодателем и занятыми лицами по вопросам безопасности труда занятые лица выбирают из числа занятых лиц своего представителя по вопросам безопасности труда. Лицо может быть избрано и назначено представителем занятых лиц только с его согласия.

3. На предприятии/в учреждении, где работает 20 или более занятых лиц, представитель занятых лиц по вопросам безопасности труда избирается на определенный срок простым большинством голосов. Работодатель обязан оказывать помощь занятым лицам в организации указанных выборов.

4. Представитель занятых лиц правомочен:

а) представлять интересы занятых лиц перед работодателем, специалистом по безопасности труда и надзорным органом в связи с вопросами безопасности труда;

б) проверять рабочее пространство и соблюдение норм безопасности труда на рабочих местах, не создавая препятствий производственному процессу, и в случае выявления нарушений незамедлительно сообщать об этом работодателю;

в) требовать у работодателя предоставления информации о фактах, влияющих на безопасность труда в рабочем пространстве, и рассматривать их с работодателем и занятыми лицами;

г) сотрудничать с работодателем и представлять ему предложения в связи с повышением качества соблюдения безопасности труда и сокращением/устранением повышенной опасности в рабочем пространстве;

д) участвовать в организованных работодателем дискуссиях, касающихся вопросов безопасности труда на рабочих местах, а также в дознаниях причин производственных травм, профессиональных заболеваний и других случаев, происшедших в процессе работы;

е) представлять замечания и предложения надзорному органу при проверке указанным органом соблюдения норм безопасности труда на предприятии работодателя;

ж) обращаться к соответствующим ведомствам, если меры, принятые работодателем, и выделенные им средства недостаточны для обеспечения соблюдения безопасности труда на рабочих местах.

5. Работодатель обязан разместить на видном месте список представителей занятых лиц с указанием соответствующих рабочих мест.

6. Не разрешается освобождать от работы или (и) ставить в неблагоприятное положение представителя занятых лиц ввиду осуществления им своих полномочий.

7. Работодатель обязан предоставлять представителю занятых лиц по вопросам безопасности труда оплачиваемое, свободное от работы время в количестве не менее 2 и не более 5 часов в неделю и обеспечивать его соответствующим оснащением для того, чтобы тот имел возможность осуществлять свои полномочия.

8. С учетом величины предприятия, условий труда и других обстоятельств время для осуществления представителем занятых лиц своих полномочий определяется коллективным договором или другим письменным документом.

 

 

Глава III

Права и обязанности занятых лиц

 

Статья 10. Права занятых лиц

1. Занятые лица вправе:

а) рассматривать с работодателем все вопросы безопасности труда, связанные с выполняемыми работами, и по взаимному согласию требовать приглашения на такое рассмотрение эксперта в данной области. Расходы, связанные с услугами эксперта, возлагаются на сторону, приглашающую эксперта. По согласованию сторон допускается разделение расходов, связанных с услугами эксперта;

б) получать информацию о факторах, содержащих угрозу, результатах оценки риска, мерах, принятых работодателем для обеспечения соблюдения безопасности труда, результатах медицинских исследований, а также рекомендациях и указаниях надзорного органа;

в) отказываться от выполнения работ, поручений или указаний, противоречащих закону или создающих ввиду несоблюдения норм безопасности труда явную и существенную угрозу их жизни, здоровью или собственности либо жизни, здоровью или собственности третьих лиц или безопасности природной среды; при наличии угрозы оставлять рабочие места или опасную зону;

г) на основании медицинского заключения требовать от работодателя перевода на другое постоянное или временное рабочее место либо облегчения условий труда, или перевода в дневную смену, если работа в ночную смену причиняет вред здоровью занятого лица, а у работодателя имеется соответствующая вакансия и занятое лицо удовлетворяет требованиям, предъявляемым к данной вакансии;

д) в порядке, установленном законодательством Грузии, получать компенсацию за вред, причиненный в рабочем пространстве;

е) обращаться к специалисту по безопасности труда, надзорному органу, представителю занятых лиц, если нормы безопасности труда в рабочем пространстве не соблюдаются надлежащим образом.

2. Не допускается освобождение занятого лица от работы или ухудшение его положения по сравнению с другими занятыми лицами ввиду применения права, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи.

 

Статья 11. Обязанности занятых лиц

Занятые лица обязаны:

а) руководствоваться инструкциями, правовыми нормами и другими правилами, связанными с безопасностью труда, и подчиняться рабочим процедурам, установленным работодателем;

б) сотрудничать с работодателем и представителем занятых лиц с целью создания и сохранения безопасной рабочей среды в соответствии с нормами безопасности труда;

в) в случае, предусмотренном подпунктом «в» пункта первого статьи 10 настоящего Закона, незамедлительно сообщать работодателю об обстоятельствах, ввиду которых они отказываются от выполнения обязательств, взятых на себя по трудовому договору;

г) выполнять работы, управлять рабочей техникой и использовать указанную технику, материалы, опасные вещества и другие средства в соответствии с инструкциями работодателя, а также знаниями и квалификацией, полученными в процессе работы;

д) управлять определенной рабочей техникой, связанной с повышенной опасностью, в соответствии со специальными правилами, и выполнять работы только при наличии соответствующего свидетельства и только в случае поручения выполнения указанной работы работодателем;

е) самовольно не выключать, не заменять или не снимать устройства защиты безопасности рабочей техники, аппаратов, инструментов, установок или оснащения и устройства защиты здоровья и использовать указанные устройства по назначению;

ж) использовать средства индивидуальной защиты в соответствии с инструкциями, содержать их в рабочем состоянии и возвращать на предназначенные для них места;

з) незамедлительно предоставлять работодателю или его представителю информацию о любых недостатках, которые могут создавать угрозу безопасности труда в рабочем пространстве или повлечь несчастный случай либо опасный случай, а также в пределах своих возможностей участвовать в устранении этих недостатков;

и) присутствовать на организованных работодателем тренингах и информационных встречах, касающихся безопасности труда;

к) пройти профилактическое медицинское освидетельствование в связи с работами, для выполнения которых в соответствии с законодательством Грузии необходимо пройти указанное освидетельствование;

л) соблюдать распоряжения, указания и рекомендации работодателя, специалиста по безопасности труда, производственного врача и надзорного органа по вопросам, связанным с безопасностью труда;

м) не являться на работу в состоянии алкогольного, наркотического, токсического или психотропного опьянения и при выполнении работ не потреблять вещества, вызывающие указанное состояние;

н) подчиняться запретам на потребление табака в рабочем пространстве;

о) сотрудничать с работодателем или (и) представителем занятых лиц по вопросам безопасности труда в течение времени, необходимого для выполнения любого поручения по соблюдению безопасности труда занятых лиц на рабочих местах или требований надзорного органа;

п) сотрудничать с работодателем или (и) представителем занятых лиц по вопросам безопасности труда до тех пор, пока работодатель не убедится, что рабочая среда и условия труда не создают угрозу безопасности и здоровью занятых лиц;

р) в пределах своих возможностей в соответствии с подготовкой и инструктажем, проведенным работодателем, заботиться о собственной безопасности и охране здоровья, а также безопасности и об охране здоровья лиц, которым был причинен вред своими действиями или бездействием.

 

 

Глава IV

Права и обязанности других лиц, находящихся в

рабочем пространстве

 

Статья 12. Права других лиц, находящихся

  в рабочем пространстве

Другие лица, находящиеся в рабочем пространстве, вправе:

а) требовать у работодателя предоставления информации по вопросам, связанным с безопасностью труда в рабочем пространстве;

б) отказываться от выполнения работ, поручений или указаний, противоречащих закону или создающих ввиду несоблюдения норм безопасности труда явную и существенную угрозу их жизни, здоровью или собственности либо жизни, здоровью или собственности третьих лиц или безопасности природной среды; при наличии угрозы оставлять рабочие места или опасную зону;

в) в порядке, установленном законодательством Грузии, получать компенсацию за вред, причиненный в результате несчастного случая в рабочем пространстве;

 г) соблюдать указания и рекомендации работодателя, специалиста по безопасности труда, производственного врача и надзорного органа по вопросам, связанным с безопасностью труда.

 

Статья 13. Обязанности других лиц, находящихся

  в рабочем пространстве

Другие лица, находящиеся в рабочем пространстве, обязаны:

а) руководствоваться инструкциями, правовыми нормами и другими правилами, связанными с соблюдением безопасности труда, и подчиняться рабочим процедурам, установленным работодателем;

б) соблюдать распоряжения работодателя, специалиста по безопасности труда, производственного врача и надзорного органа по вопросам, связанным с соблюдением норм безопасности труда в производственной среде и непроизводственной среде;

в) незамедлительно сообщать работодателю или его представителю о применении права, предусмотренного подпунктом «б» статьи 12 настоящего Закона;

г) не являться на работу в состоянии алкогольного, наркотического, токсического или психотропного опьянения и при выполнении работ не потреблять вещества, вызывающие указанное состояние;

д) при наличии разумных сомнений по требованию работодателя пройти проверку для установления того, находятся ли они в состоянии алкогольного, наркотического или психотропного опьянения;

е) подчиняться запретам на потребление табака в рабочем пространстве.

 

 

Глава V

Несчастные случаи в рабочем пространстве и профессиональные заболевания

 

Статья 14. Несчастные случаи в рабочем пространстве

Несчастные случаи в рабочем пространстве классифицируются по их последствиям и числу пострадавших людей за один раз следующим образом:

а) легкий несчастный случай – легкое повреждение здоровья в результате несчастного случая без утраты трудоспособности или с утратой трудоспособности продолжительностью не более 3 дней;

б) несчастный случай средней тяжести – повреждение здоровья в результате несчастного случая с утратой трудоспособности продолжительностью от 3 дней до 40 дней;

в) тяжелый несчастный случай – развитие постоянной нетрудоспособности или повреждение здоровья тяжелой степени или (и) развитие временной нетрудоспособности в результате несчастного случая продолжительностью более 40 календарных дней;

г) фатальный несчастный случай – смерть человека (занятого или другого лица) на рабочем месте в результате несчастного случая или смерть в течение 1 года после несчастного случая;

д) массовый несчастный случай – получение увечий 3 или более людьми в результате несчастного случая, в том числе – 1 тяжелый несчастный случай либо 1 фатальный несчастный случай.

 

Статья 15. Регистрация, дознание и учет несчастных

случаев в рабочем пространстве и профессиональных заболеваний

1. Занятое лицо обязано незамедлительно сообщать работодателю о несчастном случае в рабочем пространстве, произошедшем с другим лицом, при котором присутствовало занятое лицо или которое произошло с занятым лицом, если состояние здоровья предоставляет ему такую возможность. Работодателю также необходимо сообщать о любых несчастных случаях, опасных случаях и вредных производственных факторах.

2. На основании    пункта   первого   настоящей      статьи    работодатель обязан:

а) незамедлительно принимать меры, необходимые для предотвращения последующей угрозы жизни и здоровью лиц;

б) во время случаев, предусмотренных подпунктами «в»–«д» статьи 14 настоящего Закона, охранять место несчастного случая в рабочем пространстве и сохранять его в неизмененном состоянии до прибытия представителей компетентных следственных органов, кроме случаев, когда принятие мер необходимо для защиты здоровья и жизни лиц или предотвращения серьезного экономического вреда. Если ситуация на месте несчастного случая в рабочем пространстве меняется, в целях предотвращения последующей угрозы жизни и здоровью лиц или предотвращения серьезного экономического вреда работодатель должен составить соответствующее описание ситуации, создавшейся на рабочем месте, для содействия дознанию причин, вызвавших соответствующую ситуацию;

в) незамедлительно сообщать о несчастном случае в рабочем пространстве:

в.а) соответствующему объединению занятых лиц (при наличии такового) и представителю занятых лиц;

в.б) правоохранительным органам – во время случая, предусмотренного статьей 14 настоящего Закона, и в случае, если факты, связанные с несчастным случаем, указывают на признаки преступления;

в.в) надзорному органу – во время случаев, предусмотренных подпунктами «в»–«д»  статьи 14 настоящего Закона;

г) вести учет несчастных случаев в рабочем пространстве и случаев профессиональных заболеваний, что подразумевает установление причин соответствующего несчастного случая и профессионального заболевания при совместном участии представителей компетентных ведомств, специалиста по безопасности труда и пострадавших занятых лиц, если состояние их здоровья предоставляет такую возможность.

3. Если несчастный случай произошел с занятым лицом в рабочем пространстве другого работодателя, указанный работодатель обязан незамедлительно сообщить о несчастном случае работодателю пострадавшего занятого лица.

4. Работодатель обязан сохранять доказательства несчастных случаев средней тяжести, тяжелых, фатальных и массовых несчастных случаев, содержащие сведения, которые будут необходимы для описания соответствующего несчастного случая, если последствия несчастного случая в рабочем пространстве будут выявлены позднее, и принимать надлежащие меры по предотвращению таких несчастных случаев.

5. Детальные процедуры сбора и хранения доказательств, а также порядок и форма учета несчастных случаев и профессиональных заболеваний, процедуры дознания, порядок и сроки отчетности определяются административно-правовым актом Министра лиц, вынужденно перемещенных с оккупированных территорий, труда, здравоохранения и социальной защиты Грузии. (5.07.2018 N 3090)

 

Глава VI

Государственная политика и ведомства, осуществляющие государственный надзор в сфере безопасности труда

 

Статья 16. Государственная политика и компетентные

  ведомства в сфере безопасности труда

1. Государственную политику в сфере безопасности труда определяет Правительство Грузии.

2. В целях настоящего Закона Министерство обеспечивает:

а) разработку документа, определяющего государственную политику в сфере безопасности труда, в сотрудничестве с другими министерствами, институтами и социальными партнерами;

б) издание приказов Министра лиц, вынужденно перемещенных с оккупированных территорий, труда, здравоохранения и социальной защиты Грузии по вопросам безопасности труда; (5.07.2018 N3090)

в) повышение сознания общества, осуществление исследований, в случае необходимости организацию/содействие проведению различных тренингов по вопросам безопасности труда;

г) сотрудничество с институтами, деятельность которых связана с вопросами безопасности труда;

д) контроль и мониторинг за соблюдением законодательства Грузии в сфере безопасности труда, осуществляемые надзорными органами;

е) подготовку ежегодных отчетов о состоянии безопасности труда.

3. Трехсторонняя комиссия социального партнерства в целях улучшения положения в сфере безопасности труда:

а) разрабатывает предложения и рекомендации в связи с государственной политикой и программами в сфере безопасности труда;

б) рассматривает проекты документов, связанных с вопросами безопасности труда на рабочих местах, и разрабатывает соответствующие рекомендации;

в) осуществляет иные полномочия, определенные Положением о трехсторонней комиссии социального партнерства.

4. Надзорный орган контролирует исполнение и применение норм безопасности труда, осуществляет дознание несчастных случаев, происшедших на рабочих местах, и профессиональных заболеваний и ведет их учет в порядке, установленном законодательством Грузии. Функции, права, обязанности и структура надзорного органа определяются Положением о надзорном органе в соответствии с законодательством Грузии.

5. На проверку надзорным органом соблюдения норм безопасности труда требования пункта 2 статьи 3 Закона Грузии «О контроле за предпринимательской деятельностью» не распространяются, если проверка осуществляется:

а) один раз в течение календарного года методом выборочного контроля;

б) с целью повторной проверки в пределах разумного срока;

в) в целях дознания несчастных случаев в рабочем пространстве.

6. Список занятых лиц, предусмотренный методом выборочного контроля, не является публичной информацией.

7. Порядок и условия выборочного контроля определяет Правительство Грузии.

8. Порядок опубликования результатов выборочного контроля определяется в соответствии с Общим административным кодексом Грузии.

 

 

Глава VII

Ответственность

 

Статья 17. Общие основания ответственности

1. Ответственность за нарушение норм безопасности труда определяется настоящим Законом, другими законодательными и подзаконными нормативными актами Грузии, а вопросы, связанные с производством по делам об административных правонарушениях, регулируются также Кодексом Грузии об административных правонарушениях, если настоящим Законом не установлено иное.

2.  Решения, принятые надзорным органом по делам об административных правонарушениях, предусмотренных настоящей главой, подлежат обжалованию в суд.

3. Форма протокола об административных правонарушениях, предусмотренных настоящей главой, порядок его заполнения и представления определяются административно-правовым актом Министра лиц, вынужденно перемещенных с оккупированных территорий, труда, здравоохранения и социальной защиты Грузии. (5.07.2018 N 3090)

 

Статья 18. Административные взыскания за нарушение

настоящего Закона

1. За совершение административных правонарушений, предусмотренных настоящей главой, могут быть применены следующие административные взыскания:

а) предупреждение;

б) штраф;

в) приостановление рабочего процесса.

2. Надзорный орган в случае применения административных взысканий, предусмотренных подпунктами «а» или «б» пункта первого настоящей статьи, дает указание об устранении выявленного нарушения в разумные сроки, установленные надзорным органом.

3. Установленные надзорным органом разумные сроки могут быть согласованы с правонарушителем и указываются в соответствующем протоколе, подписываемом обеими сторонами.

4. Надзорный орган по истечении срока, установленного указанием, выданным на основании подпунктов «а» или «б» пункта первого настоящей статьи, подвергает правонарушителя проверке, о чем составляется акт проверки. В акте проверки указывается фактическое положение предприятия применительно к условиям указания, в частности:

а) указание исполнено;

б) указание не исполнено.

5. Надзорный орган в случае неустранения нарушения в сроки, установленные указанием, данным для устранения нарушения, принимает решение о применении административного взыскания, предусмотренного подпунктом «б» пункта первого настоящей статьи, и о предоставлении правонарушителю дополнительного разумного срока на исполнение выданного указания. При этом надзорный орган вправе приостановить рабочий процесс в случае, предусмотренном подпунктом «в» пункта 12 настоящей статьи.

6. В случае совершения административного правонарушения на основании обоснованного ходатайства правонарушителя акт проверки может быть составлен до истечения срока, установленного указанием надзорного органа. Этот факт должен быть указан в акте проверки.

7. В случае, предусмотренном подпунктом «б» пункта 4 настоящей статьи, применяется соответствующее административное взыскание.

8. В случае совершения административного правонарушения, предусмотренного настоящим Законом, надзорный орган издает соответствующий административно-правовой акт, который незамедлительно передается заинтересованной стороне.

9. Наложение административного взыскания не освобождает лицо от выполнения требований, предусмотренных законодательством Грузии.

10. В случае неуплаты суммы наложенного штрафа в установленный срок надзорный орган налагает на правонарушителя пеню в двойном размере указанного штрафа, а в случае неуплаты штрафа или (и) пени в 30-дневный срок после наложения пени производится принудительное исполнение в соответствии с Законом Грузии «Об исполнительных производствах».

11. Уплата штрафа не освобождает лицо от уплаты пени.

12. Рабочий процесс приостанавливается в следующем порядке:

а) протокол об административном правонарушении, предусмотренном настоящим Законом, за совершение которого в качестве административного взыскания определено приостановление рабочего процесса, составляет надзорный орган, а решение надзорного органа о приостановлении рабочего процесса утверждает суд в порядке, установленном         Административно-процессуальным кодексом Грузии;

б) в случае выявления критического несоответствия надзорный орган обязан приостановить текущий конкретный рабочий процесс на конкретном участке (участках) рабочего пространства или на соответствующем рабочем месте (местах), если ввиду несоблюдения норм безопасности труда создается угроза жизни или (и) здоровью связанных с рабочим процессом занятых или третьих лиц и его незамедлительное устранение является обязательным;

в) в случае неисполнения указания, данного при применении административного взыскания, предусмотренного подпунктом «б» пункта первого настоящей статьи, надзорный орган вправе приостановить рабочий процесс на конкретном участке (участках) рабочего пространства или на соответствующем рабочем месте (местах);

г) надзорный орган обязан в течение 24 часов после издания административно-правового акта, предусмотренного подпунктом «а» этого пункта, подать в суд ходатайство об утверждении приостановления рабочего процесса. В случае непредоставления ходатайства в указанный срок решение о приостановлении рабочего процесса считается отмененным, а рабочий процесс – возобновленным.

13. Решение о приостановлении рабочего процесса действует до устранения соответствующего нарушения и принятия надзорным органом решения о восстановлении рабочего процесса. После устранения нарушения уполномоченное лицо надзорного органа обязано по собственной          инициативе или на основании обращения заинтересованной стороны в течение 24 часов отменить решение надзорного органа о приостановлении рабочего процесса.

14. В случае непринятия решения в срок, определенный пунктом 13 настоящей статьи, решение о приостановлении рабочего процесса считается отмененным.

15. В случае принятия уполномоченным лицом надзорного органа решения об отказе в восстановлении рабочего процесса его обоснованное решение должно быть незамедлительно вручено/направлено заинтересованной стороне. Указанное решение подлежит обжалованию в суд.

16. В случае обжалования решения, предусмотренного пунктом 15 настоящей статьи, суд рассматривает дело в порядке, установленном статьями 2161 и 2162 Административно-процессуального кодекса Грузии.

 

Статья 19. Осуществление представляющих повышенную опасность

 тяжелых, вредных работ и работ с опасными условиями

труда без регистрации указанной деятельности

1. Осуществление представляющихповышенную опасность тяжелых, вредных работ и работ с опасными условиями труда без регистрации указанной деятельности или непредставление в Реестр видов экономической деятельности изменений любых зарегистрированных данных, связанных с этой деятельностью, –  

влечет наложение штрафа в размере 1 000 лари.

2. Неисполнение правонарушителем указания, данного на основании правонарушения, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, – 

влечет наложение штрафа в размере 2 000 лари.

3. Уплата штрафа, предусмотренного настоящей статьей, не освобождает лицо от обязательства по регистрации деятельности.

4. Осуществление представляющихповышенную опасность тяжелых, вредных работ и работ с опасными условиями труда без регистрации не освобождает лицо от ответственности, предусмотренной настоящим Законом.

 

Статья 20. Воспрепятствование деятельности надзорного органа

1. Воспрепятствование деятельности надзорного органа –

влечет предупреждение.

2. Неисполнение правонарушителем указания, данного на основании предупреждения, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, –

влечет наложение штрафа в размере 1 000 лари.

3. Троекратное или более совершение деяния, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, –

влечет наложение штрафа в размере 2 000 лари.

 

 

Статья 21. Нарушение норм безопасности труда, определенных

Техническим регламентом (регламентами), утвержденным

Правительством Грузии

1. Нарушение норм безопасности труда, определенных Техническим регламентом (регламентами), утвержденным Правительством Грузии, в случае отсутствия на производстве критического несоответствия –

влечет предупреждение.

2. Неисполнение правонарушителем указания, данного на основании предупреждения, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи:

а) при наличии несущественного несоответствия влечет:

а.а) наложение на физическое лицо с доходом до 100 000 лари за предыдущий календарный год штрафа в размере 100 лари, но не более 2 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

а.б) наложение на физическое лицо с доходом в 100 000 лари или более за предыдущий календарный год штрафа в размере 200 лари, но не более 4 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

а.в) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, не превышает 100 000 лари, штрафа в размере 200 лари, но не более 4 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

а.г) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 100 000 лари, но не превышает 500 000 лари, штрафа в размере 400 лари, но не более 6 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

а.д) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 500 000 лари, штрафа в размере 600 лари, но не более 8 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

а.е) наложение на лицо, не зарегистрированное в качестве плательщика НДС (кроме физического лица), штрафа в размере 100 лари, но не более    2 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

б) при наличии существенного несоответствия влечет:

б.а) наложение на физическое лицо с доходом до 100 000 лари за предыдущий календарный год штрафа в размере 400 лари, но не более 3 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

б.б) наложение на физическое лицо с доходом в 100 000 лари или более за предыдущий календарный год штрафа в размере 800 лари, но не более 6 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

б.в) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, не превышает 100 000 лари, штрафа в размере 800 лари, но не более 6 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

б.г) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 100 000 лари, но не превышает 500 000 лари, штрафа в размере 900 лари, но не более 10 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

б.д) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 500 000 лари, штрафа в размере 1 000 лари, но не более 14 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии;

б.е) наложение на лицо, не зарегистрированное в качестве плательщика НДС (кроме физического лица), штрафа в размере 400 лари, но не более    3 000 лари за невыполнение каждого условия, определенного соответствующим Техническим регламентом, утвержденным Правительством Грузии.

3. Критическое несоответствие соблюдения норм безопасности труда, определенных Техническим регламентом (регламентами), утвержденным Правительством Грузии, –

влечет приостановление рабочего процесса.

4. Выявление критического несоответствия в течение 2 календарных лет после наложения административного взыскания за нарушение, предусмотренное пунктом 3 настоящей статьи, –

влечет приостановление рабочего процесса и:

а) наложение на физическое лицо с доходом до 100 000 лари за предыдущий календарный год штрафа в размере 10 000 лари;

б) наложение на физическое лицо с доходом в 100 000 лари или более за предыдущий календарный год штрафа в размере 20 000 лари;

в) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, не превышает 100 000 лари, штрафа в размере 20 000 лари;

г) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 100 000 лари, но не превышает 500 000 лари, штрафа в размере 30 000 лари;

д) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 500 000 лари, штрафа в размере 50 000 лари;

е) наложение на лицо, не зарегистрированное в качестве плательщика НДС (кроме физического лица), штрафа в размере 10 000 лари.

5. Повторное совершение того же деяния в течение 2 календарных лет после наложения административного взыскания за нарушение, предусмотренное пунктом первым настоящей статьи, –

влечет наложение штрафа в двойном размере суммы административного взыскания, определенного за неисполнение соответствующего указания.

 

Статья 22. Нарушение требований, предусмотренных

настоящим Законом

1. Нарушение требований, предусмотренных настоящим Законом, –

влечет предупреждение.

2. Неисполнение правонарушителем указания, данного на основании предупреждения, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, –

влечет:

а) наложение на физическое лицо с доходом до 100 000 лари за предыдущий календарный год штрафа в размере 100 лари, но не более 2 000 лари за невыполнение каждого требования, предусмотренного настоящим Законом;

б) наложение на физическое лицо с доходом в 100 000 лари или более за предыдущий календарный год штрафа в размере 200 лари, но не более 4 000 лари за невыполнение каждого требования, предусмотренного настоящим Законом;

в) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, не превышает 100 000 лари, штрафа в размере 200 лари, но не более 4 000 лари за невыполнение каждого требования, предусмотренного настоящим Законом;

г) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 100 000 лари, но не превышает 500 000 лари, штрафа в размере 600 лари, но не более 10 000 лари за невыполнение каждого требования, предусмотренного настоящим Законом;

д) наложение на зарегистрированное в качестве плательщика НДС лицо (кроме физического лица), если общая сумма подлежащих налогообложению НДС операций, осуществленных им в течение 12 предыдущих непрерывных календарных месяцев, превышает 500 000 лари, штрафа в размере 1 000 лари, но не более 14 000 лари за невыполнение каждого требования, предусмотренного настоящим Законом;

е) наложение на лицо, не зарегистрированное в качестве плательщика НДС (кроме физического лица), штрафа в размере 100 лари, но не более 2 000 лари за невыполнение каждого требования, предусмотренного настоящим Законом.

3. Повторное совершение того же деяния в течение 2 календарных лет после наложения административного взыскания за нарушение, предусмотренное пунктом первым настоящей статьи, –

влечет наложение штрафа в двойном размере суммы административного взыскания, определенного за неисполнение соответствующего указания.

 

 

Глава VIII

Переходные положения

 

Статья 23. Мероприятия, подлежащие осуществлению в связи с

 введением Закона в действие

1. Правительству Грузии в 3-месячный срок после введения настоящего Закона в действие обеспечить принятие правовых актов, предусмотренных пунктом первым статьи 2 и пунктом 7 статьи 16 этого же Закона.

2. Министерству в 3-месячный срок после введения настоящего Закона в действие обеспечить издание административно-правовых актов, предусмотренных пунктом 6 статьи 7, пунктом 5 статьи 15 и пунктом 3 статьи 17 этого же Закона. (5.07.2018 N 3090)

3. Все лица, осуществляющие определенные постановлением Правительства Грузии представляющие повышенную опасность тяжелые, вредные работы и работы с опасными условиями труда, обязаны до 15 декабря 2018 года зарегистрировать соответствующую деятельность в Реестре видов экономической деятельности в порядке, установленном законодательством Грузии. (30.11.2018 N 3824)

 

Глава IX

Заключительные положения

 

Статья 24. Введение Закона в действие

1. Настоящий Закон, за исключением пункта 8 статьи 5, статьи 7, пунктов первого и 2 статьи 17 и статей 18–22 настоящего Закона, ввести в действие по опубликовании.

2. Пункты первый и 2 статьи 17 и статьи 18–22 настоящего Закона ввести в действие с 1 августа 2018 года.

3. Пункт 8 статьи 5 и статью 7 настоящего Закона ввести в действие с 1 января 2019 года.

 

 

Президент Грузии               Георгий Маргвелашвили

Кутаиси

7 марта 2018 г.

№2048- II с