Maritime Code of Georgia

Consolidated versions (20/09/2022 - 09/02/2023)

საქართველოს კანონი

საქართველოს საზღვაო კოდექსი

 

თავი I. ზოგადი დებულებანი

    მუხლი 1

საქართველოს საზღვაო კოდექსი (შემდეგში – „კოდექსი“) არეგულირებს საზღვაო ნაოსნობასთან დაკავშირებულ ურთიერთობებს. „საზღვაო ნაოსნობა“ გულისხმობს გემების გამოყენებას მგზავრთა გადასაყვანად, ტვირთის, ბარგის, ფოსტის გადასაზიდად, თევზისა და სხვა საზღვაო რეწვის, სასარგებლო წიაღისეულის ძიება-მოპოვების, საბუქსირო და სამაშველო ოპერაციების წარმოებისა და სხვა სამეურნეო, სამეცნიერო და კულტურული მიზნებისათვის.

    მუხლი 2

კოდექსი ვრცელდება საზღვაო გემებით ზღვებში, მდინარეებში, ტბებში, წყალსაცავებსა და სხვა სანაოსნო გზებზე მიმოსვლაზე, თუ არ არსებობს საქართველოს სხვა სპეციალური კანონი ან საერთაშორისო ხელშეკრულება.

    მუხლი 3

სამხედრო-საზღვაო დროშით მცურავ გემებზე კოდექსის წესები არ ვრცელდება, გარდა გამონაკლისი შემთხვევებისა, რომლებიც არ უნდა ითვალისწინებდეს ამ გემებისა და ტვირთის დაკავების, დაპატიმრების ან ამოღების შესაძლებლობას. კოდექსის წესები სამხედრო-საზღვაო გადაზიდვასთან დაკავშირებით გამოიყენება მხოლოდ იმ ნაწილში, რომელიც არ არის გათვალისწინებული ასეთი გადაზიდვის მარეგულირებელ სპეციალურ კანონმდებლობაში.

    მუხლი 4

საზღვაო ტრანსპორტის მონაწილეობით განხორციელებულ პირდაპირ-შერეულ და პირდაპირ-საწყლოსნო მიმოსვლით გადაზიდვასთან დაკავშირებით, კოდექსის წესები გამოიყენება პირდაპირ მასში მითითებულ შემთხვევებში, ასევე იმ ნაწილში, რომელიც არ არის გათვალისწინებული ასეთი გადაზიდვის მარეგულირებელ სპეციალურ კანონმდებლობაში.

    მუხლი 5

საქართველოს ნავსადგურებს შორის გადაზიდვა და ბუქსირზიდვა ხორციელდება საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემით. უცხო ქვეყნის გემს საქართველოს ნავსადგურებს შორის სამუშაოს შესრულება შეუძლია საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულების შესაბამისად.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 6

საქართველოსა და საზღვარგარეთის ნავსადგურებს შორის გადაზიდვისა და ბუქსირზიდვის სამუშაოებს ახორციელებენ ნებისმიერი ქვეყნის კუთვნილი გემები.

    მუხლი 7

1. კოდექსის პირველი მუხლით გათვალისწინებული „საზღვაო ნაოსნობა“ საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად შეიძლება განახორციელონ ფიზიკურმა ან იურიდიულმა პირებმა, რომელთა საკუთრებაში ან მფლობელობაშია გემები.

2. სანაოსნო კომპანია არის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით რეგისტრირებული იურიდიული პირი

საქართველოს 2000 წლის 13 ივლისის კანონი №490-სსმI, №28, 24.07.2000წ., მუხ.87

    მუხლი 8

საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს სისტემაში შემავალი საჯარო სამართლის იურიდიული პირი − საზღვაო ტრანსპორტის სააგენტო (შემდგომ – სააგენტო) ახორციელებს საზღვაო დარგის ტექნიკურ რეგულირებას საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 9

სააგენტო:

ა) საქართველოს სახელით ახორციელებს დროშის სახელმწიფო კონტროლს, ნავსადგურის სახელმწიფო კონტროლსა და სანავსადგურე ერთეულის სახელმწიფო კონტროლს, აგრეთვე თავისი კომპეტენციის ფარგლებში შეიმუშავებს და გამოსცემს სამართლებრივ აქტებს;

ბ) ქმნის მეზღვაურთა განათლებისა და სერტიფიცირების ერთიან სისტემას;

გ) ხელმძღვანელობს საზღვაო სამაშველო-საკოორდინაციო ცენტრს და ახორციელებს ზღვაზე ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენისა და ზღვის დაბინძურების ლიკვიდაციის ორგანიზების სახელმწიფო ზედამხედველობას;

დ) ახორციელებს/ასრულებს ამ კოდექსითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებით გათვალისწინებულ სხვა უფლებებს/მოვალეობებს.

საქართველოს 2000 წლის 13 ივლისის კანონი №490-სსმI, №28, 24.07.2000წ., მუხ.87

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 10

საქართველოს ნავსადგურში შემოსული ყველა გემი ვალდებულია იმყოფებოდეს დროშის სახელმწიფოს მიერ აღიარებული საკლასიფიკაციო საზოგადოების ტექნიკური ზედამხედველობის ქვეშ.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

     მუხლი 11

1. საზღვაო გზებისა და სანავიგაციო საშუალებების განლაგებისა და მოქმედების ზონაში წყლის სივრცისა და მიწის ნაკვეთის გამოყოფა, აგრეთვე მშენებლობა ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით, საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს სისტემაში შემავალ უფლებამოსილ ორგანოსთან − საჯარო სამართლის იურიდიულ პირთან − საქართველოს სახელმწიფო ჰიდროგრაფიულ სამსახურთან და სააგენტოსთან შეთანხმებით.

2. ფიზიკური და იურიდიული პირები, რომლებიც დაარღვევენ ამ მუხლით გათვალისწინებულ წესებს, ვალდებული არიან საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს სისტემაში შემავალი უფლებამოსილი ორგანოს − საჯარო სამართლის იურიდიული პირის − საქართველოს სახელმწიფო ჰიდროგრაფიული სამსახურისა და სააგენტოს მოთხოვნით, მითითებულ ვადაში საკუთარი ხარჯებით აიღონ, გადაიტანონ ან გადააკეთონ შენობა - ნაგებობანი, რომლებიც ხელს უშლის ნაოსნობას ან/და სანავიგაციო საშუალებათა მოქმედებას.

3. საქართველოს ტერიტორიულ ზღვაში, სანავსადგურე ერთეულსა და სანაპირო ზოლში სანავიგაციო მოწყობილობებისა და საშუალებების განთავსება დასაშვებია მხოლოდ საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს სისტემაში შემავალ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირთან − საქართველოს სახელმწიფო ჰიდროგრაფიულ სამსახურთან შეთანხმებით.

4. საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს სისტემაში შემავალი საჯარო სამართლის იურიდიული პირის − საქართველოს სახელმწიფო ჰიდროგრაფიული სამსახურის მიერ გაწეული მომსახურების სახეებს და საფასურის ოდენობას განსაზღვრავს საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტრო.

[ 5. „საქართველოს საზღვაო სივრცის შესახებ“ საქართველოს კანონით განსაზღვრულ საქართველოს შიდა საზღვაო წყლებში, ტერიტორიულ ზღვაში (წყლებში), განსაკუთრებულ ეკონომიკურ ზონაში და კონტინენტურ შელფზე ნაოსნობის ჰიდროგრაფიულ უზრუნველყოფას ახორციელებს საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს სისტემაში შემავალი საჯარო სამართლის იურიდიული პირი − საქართველოს სახელმწიფო ჰიდროგრაფიული სამსახური საქართველოს მთავრობის ნორმატიული აქტის შესაბამისად.  (ამოქმედდეს 2023 წლის 1 სექტემბრიდან)]

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2008 წლის 19 დეკემბრის კანონი №784-სსმI, №40, 29.12.2008წ., მუხ.252

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2014 წლის 2 მაისის კანონი №2397 – ვებგვერდი, 16.05.2014წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.
საქართველოს 2022 წლის 20 სექტემბრის კანონი №1816 – ვებგვერდი, 30.09.2022წ.

    მუხლი 12

1. ამ კოდექსის მიზნებისათვის გემი“ მოიცავს ყველა სახეობის მცურავ ობიექტს, მათ შორის, არაწყალწყვის გემსა და ჰიდროთვითმფრინავს, რომლებიც გამოიყენება ან შეიძლება გამოყენებულ იქნეს წყალზე გადაადგილების საშუალებად, კერძოდ:

ა) მგზავრთა გადასაყვანად, ტვირთისა და ბარგის გადასაზიდად, ფოსტის გადასატანად, თევზისა და სხვა საზღვაო რეწვისათვის, სასარგებლო წიაღისეულის მოსაპოვებლად, ზღვაში მყოფი, საფრთხეში აღმოჩენილი ადამიანებისა და გემების გადასარჩენად, გემებისა და სხვა მცურავი ობიექტების ბუქსირებისათვის, ჰიდროტექნიკური სამუშაოების ჩასატარებლად და ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოსაღებად;

ბ) საგანგებო სამსახურის გასაწევად (სარეწების დაცვა, სანიტარიულ - საკარანტინო მომსახურების გაწევა, ზღვის დაცვა დაბინძურებისაგან და ა. შ.);

გ) სამეცნიერო, სასწავლო და კულტურული მიზნებისათვის;

დ) სპორტული ღონისძიებებისათვის;

ე) სხვა მიზნებისათვის.

2. ამ კოდექსის მიზნებისათვის გემი“ არის წყალზედა მოტივტივე პლატფორმა და ინსტალაცია.

3. ზომამცირე გემი არის 7 (შვიდ) მეტრზე ნაკლები სიგრძის გემი, რომელიც განკუთვნილია დასვენება - გართობისათვის, ბიზნეს- და სამეურნეო საქმიანობისათვის, ტურისტული, სპორტული და სხვა მიზნებისათვის, მიუხედავად გემის ტიპისა, წარმოშობისა და ნაოსნობის რაიონისა.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 13

კოდექსის მიხედვით „თევზსაჭერი გემი“ არის ნებისმიერი გემი, რომელსაც იყენებენ თევზჭერისა და სხვა სახეობის საზღვაო რეწვისათვის. გემის განუყოფელი ნაწილი არის რეწვის იარაღი. სხვა გემის მიერ მისი დაზიანება განიხილება, როგორც საზღვაო ინციდენტი.

    მუხლი 14

1. გემთმფლობელად იწოდება ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელიც განაგებს გემს, განურჩევლად იმისა, გემის მესაკუთრეა, თუ სარგებლობს ამ გემით სხვა რომელიმე კანონიერ საფუძველზე.

2. გემის მესაკუთრეა სახელმწიფო, ნებისმიერი ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელიც მარეგისტრირებელი სახელმწიფოს გემების რეესტრში შეტანილია როგორც გემის მესაკუთრე, თუ არ არსებობს პირდაპირი მითითება სხვა რამეზე.

3. ყოველ სანაოსნო კომპანიას ჰყავს მმართველი, რომელიც პასუხისმგებელია ზღვაოსნობის უსაფრთხოებასა და გარემოს დაბინძურების თავიდან აცილებაზე.

4. გემთმფლობელი ვალდებულია უზრუნველყოს:

ა) გემის ზღვაოსნობაუნარიანობა და ნაოსნობის უსაფრთხოება;

ბ) ადამიანის, გემისა და ტვირთის დაზიანების თავიდან აცილება;

გ) გემის ტექნიკური გამართულობა;

დ) ეკიპაჟის წევრებისათვის შრომის უსაფრთხო პირობები;

ე) გემის სურსათ-სანოვაგით, წყლითა და საპოხ-საცხები და საწვავი მასალით მომარაგება;

ვ) გემის ეკიპაჟის წევრებისა და მგზავრებისათვის ნორმალური საყოფაცხოვრებო პირობების შექმნა;

ზ) საქართველოს კანონმდებლობითა და საერთაშორისო სამართლის ნორმებით დაკისრებულ სხვა ვალდებულებათა შესრულება.

საქართველოს 2000 წლის 13 ივლისის კანონი №490-სსმI, №28, 24.07.2000წ., მუხ.87  

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 15

კოდექსში აღნიშნული ტერმინები, რომლებიც მითითებულია ქვემოთ მოყვანილ თავებში, გამოიყენება შემდეგი მნიშვნელობით:

ა) (ამოღებულია – 05.06.2012, №6386);

1) III1  თავში − „საკრუინგო საქმიანობა“ – იგულისხმება „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული სამართლებრივი ფორმით შექმნილი იურიდიული პირის საშუამავლო საქმიანობა გემებზე მეზღვაურთა დასაქმების მიზნით;

ბ) (ამოღებულია – 10.05.2022, №1547);

1) ამ კოდექსის მიზნებისთვის − „სანავსადგურე ერთეული“ − საქართველოს ნავსადგურის ტერიტორიაზე მდებარე, საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სამართლებრივი ფორმით შექმნილი, დამოუკიდებელი იურიდიული პირი, რომელსაც აქვს ჰიდროტექნიკური ნაგებობები, სატვირთო ოპერაციებისთვის განკუთვნილი ინფრასტრუქტურა და შესაბამისი ტერიტორია და რომლისთვისაც გამოყოფილია სათანადო სტატუსის მქონე საზღვაო აკვატორია. ორი ან ორზე მეტი სანავსადგურე ერთეულისთვის შეიძლება გამოყოფილი იყოს საერთო საზღვაო აკვატორია ან აკვატორიის ნაწილი. ტერმინში „სანავსადგურე ერთეული“ არ იგულისხმება სამხედრო დანიშნულების სანავსადგურე ინფრასტრუქტურა;

გ) V თავში – „საზღვაო ნავსადგურის კაპიტანი“ – იგულისხმება საქართველოს ყველა არასამხედრო ნავსადგურის კაპიტანი თევზჭერის ნავსადგურის კაპიტნის ჩათვლით;

დ) VI თავში – „სალოცმანო სამსახური“ – იგულისხმება სამსახური, რომელიც ახორციელებს სანაოსნო ურთიერთობას საზღვაო ლოცმანების მიერ ნავსადგურების მისასვლელებთან, სანავსადგურე ერთეულების შიგა წყლებში და ნავსადგურებს შორის გემების გაცილებისას;

ე) VII თავში − „ზღვაში ჩაძირული ქონება“ − იგულისხმება საქართველოს ტერიტორიულ ზღვაში ან შიგა წყლებში ჩაძირული, აგრეთვე მეჩხერ წყლებზე, კლდეებზე და სხვა ადგილებში გამორიყული გემი, მისი ნამსხვრევები, მოწყობილობანი, ტვირთი და სხვა;

ვ) XXI თავში – „გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის ფარგლები“ – იგულისხმება იმ გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის ფარგლები, რომელსაც ეკუთვნის საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემი. უცხო ქვეყნის სახელმწიფო დროშით მცურავი ბირთვული გემის გემთმფლობელისა და ოპერატორის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება ამ გემის დროშის სახელმწიფოს კანონმდებლობით, მაგრამ თუ მისი ფარგლები ამ კოდექსით განსაზღვრულზე დაბალია, გამოიყენება ამ კოდექსის შესაბამისი დებულებები;

ზ) XXII თავში – „პრივ ილეგიური მოთხოვნები“ – იგულისხმება შემთხვევა, როდესაც დავა განიხილება საქართველოში; 

თ) XXIII თავში – „საზღვაო პროტესტი“ – იგულისხმება შემთხვევა, როდესაც საზღვაო პროტესტი წარედგინება ნოტარიუსს და/ან საქართველოს შესაბამის პირს;

ი) XXIV თავში – „პრეტენზია და სარჩელი“ – იგულისხმება შემთხვევა, როდესაც შესაბამისი ურთიერთობები რეგულირდება ამ კო დექსით, ამასთან კოდექსის 364-ე და 374-ე მუხლების დებულებები ეხება მხოლოდ საქართველოში წარმოშობილ ურთიერთობებს;

კ) მხარეთა უფლება-მოვალეობანი ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების (თავი VIII), მგზავრთა საზღვაო გადაყვანის და ბარგის გადაზიდვის ხელშეკრულების (თავი IX), საზღვაო კრუიზის (თავი X), გემის გარკვეული ვადით დაქირავების (თავი XI), გემის უეკიპაჟოდ დაქირავების (თავი XII), საზღვაო იპოთეკის (თავი XIII), ბუქსირზიდვის ხელშეკრულების (თავი XIV) და საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულების (თავი XV) მიხედვით განისაზღვრება გაფორმების ადგილის კანონით, თუ მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6546 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 16

1. საქართველოს საზღვრებს გარეთ მცურავი გემების საკუთრების ან სხვა ქონებრივი უფლებების, აგრეთვე ამ უფლებათა წარმოქმნის, შეცვლისა თუ შეწყვეტის საკითხი განისაზღვრება გემის დროშის სახელმწიფო კანონმდებლობით.

2. უფლება მშენებარე გემზე განისაზღვრება იმ სახელმწიფოს კანონმდებლობით, სადაც ეს გემი შენდება, თუ გემის მშენებლობის ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

3. სახელმწიფო არ არის პასუხისმგებელი სანაოსნო კომპანიის ვალდებულებებზე, ისევე როგორც სანაოსნო კომპანია არ აგებს პასუხს სახელმწიფოს ვალდებულებებზე, მიუხედავად სანაოსნო კომპანიის რეგისტრაციის ადგილის, ორგანიზაციულ-სამართლებრივი თუ საკუთრების ფორმისა.

4. სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებული სანაოსნო კომპანია პასუხისმგებელია მხოლოდ კომპანიის მიერ ნაკისრ ვალდებულებებზე თავისი ქონებით.

5. სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებული სანაოსნო კომპანია არ არის პასუხისმგებელი სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებულ სხვა სანაოსნო კომპანიების მიერ ნაკისრ ვალდებულებათა შესრულებაზე

საქართველოს 2000 წლის 13 ივლისის კანონი №490-სსმI, №28, 24.07.2000წ., მუხ.87

    მუხლი 17

 1. გემის ეკიპაჟის სამართლებრივი მდგომარეობა, კერძოდ, გემის ექსპლუატაციასთან დაკავშირებული ეკიპაჟის წევრთა ურთიერთობა განისაზღვრება გემის დროშის სახელმწიფოს კანონით.

2. გემის ეკიპაჟის წევრთა და გემთმფლობელთა ურთიერთობა განისაზღვრება გემის დროშის სახელმწიფოს კანონით, თუ სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული ხელშეკრულებით, რომელიც არეგულირებს ამ ურთიერთობებს.

    მუხლი 18

1. უფლება ტერიტორიულ წყლებში ან შიგა წყლებში ჩაძირულ ქონებაზე (გემი, მისი ნამსხვრევები, აღჭურვილობა, ტვირთი და ა.შ.), აგრეთვე ამ ქონებასთან დაკავშირებული ურთიერთობა განისაზღვრება იმ სახელმწიფოს კანონმდებლობით, რომლის ტერიტორიულ ან შიგა წყლებშიც მდებარეობს ჩაძირული ქონება.

2. ღია ზღვაში ჩაძირული გემის, მასზე არსებული ტვირთისა და სხვა ნივთების მიმართ გამოიყენება გემის დროშის სახელმწიფოს კანონი.

    მუხლი 19

1. საერთო ავარიასთან დაკავშირებული ურთიერთობა რეგულირდება იმ ქვეყნის კანონმდებლობით, რომლის ნავსადგურშიც შევიდა გემი საერთო ავარიის გამომწვევი შემთხვევის შემდეგ, თუ მხარეების მიერ სხვა რამ არ არის დადგენილი.

2. თუ მხარეები, რომელთა ინტერესებსაც შეეხო საერთო ავარია, არიან საქართველოს რეზიდენტები, მაშინ გამოიყენება საქართველოს კანონმდებლობა, თუ მხარეების მიერ სხვა რამ არ არის დადგენილი.

3. საერთო ავარიის მატერიალური პასუხისმგებლობა ნაწილდება ამ კოდექსის 273-289-ე მუხლებით.

    მუხლი 20

1. ტერიტორიულ და შიგა წყლებში გემების შეჯახებით გამოწვეული ზიანის ანაზღაურება რეგულირდება იმ სახელმწიფოს კანონმდებლობით, რომლის ტერიტორიაზეც მოხდა შეჯახება.

2. თუ შეჯახება მოხდა ღია ზღვაში და შეჯახებასთან დაკავშირებული დავა განიხილება საქართველოში, გამოიყენება კოდექსის XVII თავში მოცემული წესები.

3. თუ შეჯახებული გემები ნაოსნობენ ერთსა და იმავე ქვეყნის დროშით და შეჯახება არ ეხება მესამე მხარის ინტერესებს, მაშინ გამოიყენება გემის დროშის სახელმწიფოს კანონი განურჩევლად იმისა, თუ სად მოხდა შეჯახება.

    მუხლი 21

საქართველოს ტერიტორიაზე, მათ შორის საქართველოს ტერიტორიულ წყლებში ბირთვულ-ენერგეტიკული მოწყობილობით აღჭურვილი გემით (შემდეგში – „ბირთვული გემი“) ბირთვული ზიანის მიყენების შემთხვევაში გამოიყენება ამ კოდექსის XIX თავის წესები.

    მუხლი 22

თუ გემის მიერ მიყენებული ზიანი განსაზღვრული არ არის ამ კოდექსის მე-20 და 32-ე მუხლებით, ზიანის ანაზღაურებას არეგულირებს იმ სახელმწიფოს კანონმდებლობა, სადაც ადგილი ჰქონდა ზიანის გამომწვევ ქმედებას ან სხვა გარემოებას, რომელმაც შექმნა საფუძველი ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნისათვის, ხოლო, თუ ზიანი მიყენებულია ღია ზღვაში, ზიანის ანაზღაურებას აწესრიგებს გემის დროშის სახელმწიფოს კანონი.

    მუხლი 23

1. ტერიტორიულ და შიგა წყლებში გემის ან სხვა ობიექტის გადარჩენისათვის დაჯილდოების საქმეს არეგულირებს იმ სახელმწიფოს კანონმდებლობა, რომლის ტერიტორიაზეც მოხდა გადარჩენა, თუ მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, ხოლო თუ ეს მოხდა ღია ზღვაში და გადარჩენასთან დაკავშირებით წარმოქმნილი დავა განიხილება საქართველოში, – გამოიყენება კოდექსის XX თავის წესები.

2. თუ გადარჩენილი და გადამრჩენი გემები ერთი სახელმწიფოს დროშით ნაოსნობენ, საქმე განიხილება ამ სახელმწიფოს კანონმდებლობის მიხედვით, გადარჩენის ადგილის განურჩევლად.

3. გემთმფლობელსა და გადამრჩენი გემის ეკიპაჟს, ასევე ამ ეკიპაჟის წევრებს შორის გადარჩენისათვის გამოყოფილი ჯილდო განაწილდება გემის დროშის სახელმწიფოს კანონის შესაბამისად.

    მუხლი 24

უცხო ქვეყნის კანონმდებლობისა და სავაჭრო ნაოსნობის წეს-ჩვეულებათა გამოყენება კოდექსით გათვალისწინებულ ხელშეკრულებებში შესაძლებელია, თუ მხარეები შეთანხმდებიან ამის შესახებ, მაგრამ არ გამოიყენება, თუ ეს ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციას.

    მუხლი 25

ზღვაოსნობასთან დაკავშირებული ქონებრივი დავა, რომელშიც მონაწილეობენ უცხო ქვეყნების ფიზიკური თუ იურიდიული პირები, მხარეთა შეთანხმებით შეიძლება განსახილველად გადაეცეს უცხო ქვეყნის სასამართლოს ან არბიტრაჟს.

    მუხლი 26

თუ საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულება ან კონვენცია, რომლის წევრიც საქართველოა, შეიცავს ამ კოდექსისაგან განსხვავებულ წესებს, გამოიყენება საერთაშორისო ხელშეკრულების ან კონვენციის წესები.

    მუხლი 27

1. საზღვაო ნაოსნობის თავისებურებების გათვალისწინებით სამოქალაქო, ადმინისტრაციული და სხვა ურთიერთობები, თუ მათ არ აწესრიგებს ეს კოდექსი, რეგულირდება საქართველოს სამოქალაქო, ადმინისტრაციული და სხვა შესაბამისი კანონმდებლობ ებ ით, კანონის ანალოგიით ან საქართველოს კანონმდებლობის ზოგადი პრინციპებით.

2. საზღვაო ნაოსნობა, გარდა ამ მუხლის პირველ ნაწილში მითითებული კანონმდებლობებისა, რეგულირდება საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციისა (IMO) და მისი ორგანოების მიერ მიღებული რეზოლუციებით.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

 

თავი II. გემის რეგისტრაცია

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 28

ამ თავის მიზნებისათვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) გემი:

ა.ა) დიდი გემი მცურავი საშუალება, რომლის რეგისტრული ტონა არის 100 ტონა ან 100 ტონაზე მეტი;

ა.ბ) პატარა გემი მცურავი საშუალება, რომლის რეგისტრული ტონა არის 100 ტონაზე ნაკლები, გარდა ზომამცირე გემისა;

ა.გ) მშენებარე გემი მშენებარე მცურავი საშუალება, რომლის იდენტიფიცირება შესაძლებელია გემთმშენებლის მშენებარე გემის კორპუსის ნომრით ან სხვა რაიმე საშუალებით;

ბ) მთავარი რეგისტრატორი სააგენტოს დირექტორი;

გ) რეგისტრატორი პირი, რომელზედაც მთავარმა რეგისტრატორმა სააგენტოს მიერ დადგენილი წესით მოახდინა თავისი უფლებამოსილებების დელეგირება;

დ) რეესტრი საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრი, რომელსაც აწარმოებს სააგენტო;

ე) გემის რეგისტრაციის შეჩერება გემის რეგისტრაციის მოწმობის ან დროებითი რეგისტრაციის მოწმობის შეჩერება, რის საფუძველზედაც გემს ჩამოერთმევა საქართველოს სახელმწიფო დროშით სარგებლობის უფლება;

ვ) გემის რეგისტრაციიდან მოხსნა გემის რეესტრიდან ამოღება გემთმფლობელის ან სხვა უფლებამოსილი პირის განცხადების საფუძველზე;

ზ) გემის რეგისტრაციის შეწყვეტა გემის რეესტრიდან ამოღება მთავარი რეგისტრატორის გადაწყვეტილებით;

თ) რეგისტრაცია გემის დროებითი, ვადიანი ან მუდმივი რეგისტრაცია:

თ.ა) მუდმივი რეგისტრაცია გემის რეესტრში განუსაზღვრელი ვადით რეგისტრაცია;

თ.ბ) ვადიანი რეგისტრაცია გემის რეესტრში გარკვეული ვადით რეგისტრაცია გემთმფლობელის ან გემის ოპერატორის მოთხოვნის საფუძველზე;

თ.გ) დროებითი რეგისტრაცია გემის რეესტრში რეგისტრაცია ვადიან ან მუდმივ რეგისტრაციამდე, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ შემთხვევაში;

ი) აღიარებული აგენტი – პირი/ორგანიზაცია, რომელიც სააგენტოსთან დადებული წერილობითი ხელშეკრულების საფუძველზე გემთმფლობელებთან ურთიერთობებში სააგენტოს წარმოადგენს.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 29

1. საქართველოს სახელმწიფო დროშით სარგებლობის (ნაოსნობის) უფლება გემს ენიჭება რეესტრში რეგისტრაციის მომენტიდან.

2. საქართველოს სახელმწიფო დროშით სარგებლობის უფლება ენიჭება მშენებარე გემს.

3. საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემის მიმართ მოქმედებს საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული საკუთრების ყველა ფორმა.

4. გემის რეესტრში რეგისტრაცია შეიძლება იყოს დროებითი, ვადიანი ან მუდმივი, ნაოსნობის უფლებით ან ნაოსნობის უფლების გარეშე.

5. რეესტრში რეგისტრირდება გემი, რომელიც არის:

ა) საქართველოს სახელმწიფოს საკუთრება;

ბ) საქართველოს ფიზიკური ან იურიდიული პირის საკუთრება;

გ) უცხო ქვეყნის გემთმფლობელის საკუთრება, რომელსაც საქართველოში ჰყავს უფლებამოსილი წარმომადგენელი საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად;

დ) ამ კოდექსიდან გამომდინარე ბერბოუტ - ჩარტერის ხელშეკრულებით ექსპლუატაციაში მყოფი გემი.

6. საქართველო არ ცნობს გემის პარალელურ რეგისტრაციას, გარდა ამ მუხლის მე -8 ნაწილით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

7. საქართველო არ ცნობს სხვა ქვეყნის სათანადო რეესტრში საქართველოს გემის რეგისტრაციას, თუ ეს გემი საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით არ მოიხსნება რეგისტრაციიდან ან მას არ შეუჩერდება რეგისტრაცია.

8. ბერბოუტ-ჩარტერის შემთხვევაში გემი შეიძლება დარეგისტრირდეს საქართველოში, თუ დაფრახტვის მომენტში მისი დროშის სახელმწიფოს რეესტრში რეგისტრაცია შეჩერებულია ან ეს გემი არ არის სხვა ქვეყნის სათანადო რეესტრში რეგისტრირებული.

9. თუ გემი რეგისტრირებულია სხვა ქვეყნის სათანადო რეესტრში, საქართველოში მისი და რეგისტრირება შესაძლებელია მხოლოდ ამ გემის სხვა ქვეყნის რეესტრში რეგისტრაციის შეჩერების, შეწყვეტის ან რეგისტრაციიდან მოხსნის შემდეგ.

10. გემზე საქართველოს სახელმწიფო დროშის სათანადო უფლების გარეშე აღმართვისათვის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება საქართველოს კანონმდებლობით.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 30

1. გემის რეესტრში რეგისტრაციას ახორციელებს სააგენტო, რომელიც გასცემს შესაბამის მოწმობებს.

2. სააგენტო აწარმოებს რეესტრს, ამტკიცებს გემის რეგისტრაციის, რეესტრის წარმოებისა და საზღვაო იპოთეკის აღრიცხვის წესებს.

3. დროებითი რეგისტრაციის მოწმობა შეიძლება გაიცეს მუდმივ რეგისტრაციამდე ან ვადიან რეგისტრაციამდე, არაუმეტეს 6 თვის ვადით. შესაძლებელია ამ ვადის 1 წლამდე გახანგრძლივება.

4. ამ მუხლის მე-3 ნაწილში მითითებული 1-წლიანი ვადის ამოწურვის შემდეგ, განსაკუთრებულ შემთხვევაში, გემთმფლობელის წერილობითი მიმართვის საფუძველზე, მთავარი რეგისტრატორის თანხმობით, დროებითი რეგისტრაციის მოწმობის მოქმედების ვადა შეიძლება გახანგრძლივდეს, მაგრამ არა უმეტეს 1 (ერთი) წლისა. დროებითი რეგისტრაციის მოწმობა წარმოშობს იმავე უფლებებსა და მოვალეობებს, რომლებსაც მუდმივი რეგისტრაცია.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 31

1. მთავარი რეგისტრატორი ახორციელებს ამ კოდექსით გათვალისწინებულ გემის რეგისტრაციასთან დაკავშირებულ ქმედებებს.

2. რეგისტრატორი გემის რეგისტრაციასთან დაკავშირებულ პროცედურებს ახორციელებს დელეგირებული უფლებამოსილებების ფარგლებში.

3. მთავარ რეგისტრატორს გემის რეგისტრაციასთან დაკავშირებული უფლებამოსილების დელეგირება შეუძლია მოახდინოს მხოლოდ შემდეგ პირებზე:

ა) სააგენტოს თანამშრომელზე რეგისტრატორზე;

ბ) საქართველოს საჯარო მოსამსახურეზე;

გ) საქართველოს საკონსულო თანამდებობის პირზე;

დ) აღიარებულ ორგანიზაციაზე, ამ კოდექსის II1 თავის შესაბამისად;

ე) აღიარებულ აგენტზე – მხოლოდ დროებითი რეგისტრაციის მოწმობების გაცემის მიზნებისათვის.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 32

1. რეესტრი შედგება წიგნებისაგან, კერძოდ:

ა) საერთაშორისო ნაოსნობის გემების წიგნისაგან;

ბ) შიდა ნაოსნობის გემების წიგნისაგან;

გ) ბერბოუტ-ჩარტერის წიგნისაგან;

დ) მშენებარე გემების წიგნისაგან.

2. ერთი და იმავე გემის რეგისტრაცია ერთსა და იმავე დროს ხდება რეესტრის მხოლოდ ერთ წიგნში.

3. გემზე საკუთრების უფლება, სხვა უფლებები და ქონებრივი შეზღუდვები (საზღვაო გირავნობა, საზღვაო იპოთეკა და სხვა) რეგისტრირდება რეესტრის შესაბამის წიგნში. იმ გემის რეესტრში რეგისტრაცია, რეგისტრაციიდან მოხსნა ან რეგისტრაციის შეწყვეტა, რომელზედაც არსებობს ქონებრივი შეზღუდვა (საზღვაო გირავნობა, საზღვაო იპოთეკა და სხვა), ხორციელდება მხოლოდ მოთხოვნის უფლების მქონე პირის წერილობითი თანხმობით, რომლის სასარგებლოდაც დარეგისტრირებულია ასეთი ქონებრივი შეზღუდვა.

4. გემის ბერბოუტ-ჩარტერის წიგნში რეგისტრაცია წარმოშობს იმავე უფლებებსა და მოვალეობებს, რომლებსაც მისი მუდმივი რეგისტრაცია. გემის ბერბოუტ-ჩარტერის წიგნში რეგისტრაციის ვადა განისაზღვრება ბერბოუტ-ჩარტერის ხელშეკრულების მოქმედების ვადით ან გემის სხვა ქვეყნის სათანადო რეესტრში რეგისტრაციის შეჩერების ვადის შესაბამისად.

5. გემის რეესტრში რეგისტრაცია არის საქართველოს სახელმწიფო დროშით სარგებლობის (ნაოსნობის) უფლების პირველადი მტკიცებულება.

6. ზომამცირე გემის რეგისტრაციის წესსა და პირობებს განსაზღვრავს სააგენტო.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 33

1. საერთაშორისო ნაოსნობის გემების წიგნში რეგისტრირდება გემი, რომელიც შეიძლება გამოიყენებოდეს საერთაშორისო ნაოსნობისათვის, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ხდება გემის ბერბოუტ - ჩარტერით რეგისტრაცია.

2. შიდა ნაოსნობის გემების წიგნში რეგისტრირდება გემი, რომელიც არ გამოიყენება საერთაშორისო ნაოსნობისათვის, გარდა გემის ბერბოუტ-ჩარტერით რეგისტრაციის შემთხვევისა და ამ კოდექსის 44 11 მუხლის მე-4 და მე-5 ნაწილებით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

3. ბერბოუტ-ჩარტერის წიგნში რეგისტრირდება გემი, რომლის სხვა ქვეყნის სათანადო რეესტრში რეგისტრაციაც შეჩერებულია და რომლის ასეთად დარეგისტრირების თაობაზე წერილობით განცხადებას წარმოადგენს გემის უეკიპაჟოდ დამფრახტავი.

4. მესაკუთრის მოთხოვნით, მშენებარე გემი მშენებარე გემების წიგნში რეგისტრირდება მხოლოდ იმ პირობით, რომ გემის იდენტიფიცირება შესაძლებელი იქნება მისი მშენებლობის ეტაპის გათვალისწინებით, გემთმშენებლის მშენებარე გემების სიაში ან სხვა რაიმე საშუალებით. მშენებარე გემის რეგისტრაციის საკითხს წყვეტს მთავარი რეგისტრატორი. გემის მშენებლობის დასრულების შემდეგ, თუ გემთმფლობელი წერილობით ადასტურებს მისი დარეგისტრირების თაობაზე თავის ნებას, მთავარი რეგისტრატორი ახორციელებს გემის რეგისტრაციას.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი , 19.06.2012 .

საქართველოს 2018 წლის 22 დეკემბრის კანონი №4106 – ვებგვერდი, 10.01.2019წ.

    მუხლი 34

1. რეესტრში რეგისტრირდება გემი, რომელზედაც ტექნიკური ზედამხედველობა ხორციელდება ამ კოდექსის IIთავის შესაბამისად.

2. პატარა გემი, რომლის ასაკიც არ აღემატება 3 (სამ) წელს, არ არის ვალდებული, გაიაროს ტექნიკური ზედამხედველობა ყოველწლიურად, თუ საქართველოს კანონმდებლობით სხვა რამ არ არის დადგენილი.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2009 წლის 3 ნოემბრის კანონი №1923-სსმI, №35, 19.11.2009წ., მუხ.233

საქართველოს 2010 წლის 26 ოქტომბრის კანონი №3750-სსმI, №62,05.11.2010წ., მუხ.390

საქართველოს 2012 წლის 8 მაისის კანონი №6171 – ვებგვერდი, 25.05.2012წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 35

1. გემის რეესტრში რეგისტრაცია დასტურდება რეგისტრაციის მოწმობით.

2. რეგისტრაციის მოწმობა შეიძლება იყოს დროებითი, ვადიანი და მუდმივი.

3. დროებითი რეგისტრაციის მოწმობა შეიძლება გაიცეს ვადიან ან მუდმივ რეგისტრაციამდე.

4. პატარა გემის რეგისტრაცია არის მუდმივი და მისი შეჩერება, შეწყვეტა ან გემის რეგისტრაციიდან მოხსნა შესაძლებელია მხოლოდ საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ შემთხვევებში.

5. დიდი გემის რეგისტრაციის მოწმობა ექვემდებარება ყოველწლიურ დამოწმებას.

6. ბერბოუტ-ჩარტერის რეგისტრაცია დასტურდება ვადიანი რეგისტრაციის მოწმობით, რომლის ვადა განისაზღვრება ბერბოუტ-ჩარტერის ხელშეკრულების მოქმედების ვადით ან შესაბამისი გემისთვის უცხო ქვეყნის სათანადო რეესტრში რეგისტრაციის შეჩერების ვადის შესაბამისად.

7. გემს აქვს სახელი, რომელსაც მას ანიჭებს მესაკუთრე და რომელიც შეიძლება შეიცვალოს გემთმფლობელის მოთხოვნით.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 36

1. გემის რეგისტრაციაზე უარის თქმის საფუძვლებია:

) გემის მდგომარეობის საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით დადგენილ საზღვაო უსაფრთხოების სტანდარტებთან შეუსაბამობა ან ზღვის გარემოს დაბინძურების რისკის შემცველობა;

ბ) გემზე დასაქმებული პირების უსაფრთხოებისა და ჯანმრთელობის დაცვის გარანტიების არარსებობა;

გ) წინასწარ დადასტურებული ეჭვის არსებობა, რომ გემი გამოიყენება დანაშაულებრივი მიზნებისათვის, საერთაშორისო უსაფრთხოების, მართლწესრიგის, მშვიდობის ან საქართველოს ეროვნული ინტერესების წინააღმდეგ;

დ) ამ მუხლის მე -4 ნაწილით გათვალისწინებული გარემოებების არსებობა.

2. გემის რეესტრში რეგისტრაციის შეჩერების საფუძვლებია:

ა) გემის ბერბოუტ-ჩარტერით რეგისტრაცია სხვა ქვეყნის სათანადო რეესტრში;

ბ) საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი გადასახდელის გადაუხდელობა;

გ) რეგისტრირებული გემთმფლობელის სათანადო წერილობითი განცხადების არსებობა;

დ) გემის მდგომარეობის საზღვაო უსაფრთხოების საერთაშორისო სტანდარტებთან შეუსაბამობა ან ზღვის გარემოს დაბინძურების რისკის შემცველობა;

ე) გემზე დასაქმებული პირების უსაფრთხოებისა და ჯანმრთელობის დაცვის გარანტიების არარსებობა;

ვ) წინასწარ დადასტურებული ეჭვის არსებობა, რომ გემი გამოიყენება დანაშაულებრივი მიზნებისათვის, საერთაშორისო უსაფრთხოების, მართლწესრიგის, მშვიდობის ან საქართველოს ეროვნული ინტერესების წინააღმდეგ;

ზ) სასამართლოს ან ადმინისტრაციული ორგანოს შესაბამისი გადაწყვეტილების არსებობა.

3. გემის რეგისტრაციიდან მოხსნის საფუძვლებია:

ა) გემთმფლობელის ან სხვა უფლებამოსილი პირის მოთხოვნა;

ბ) გემის ჩამოწერა;

გ) გემის შემდგომი ექსპლუატაციისა და შეკეთებისათვის უვარგისად ცნობა;

დ) გემის დაღუპვა;

ე) ბერბოუტ-ჩარტერის ვადის გასვლა (ბერბოუტ-ჩარტერის რეგისტრაციის შემთხვევაში);

ვ) გემის მესაკუთრის ან სხვა უფლებამოსილი პირის მიერ ბერბოუტ-ჩარტერის რეგისტრაციის ვადამდე შეწყვეტის მოთხოვნა;

ზ) სასამართლოს ან ადმინისტრაციული ორგანოს შესაბამისი გადაწყვეტილების არსებობა.

4. გემის რეგისტრაციის შეწყვეტის საფუძვლებია:

ა) რეგისტრაციის შემდეგ გემის მიერ ზღვაოსნობაუნარიანობის დაკარგვა ან მისი სხვაგვარად განადგურება, მათ შორის, ხანძრის ან ჩაძირვის შედეგად;

ბ) გემის მდგომარეობის ამ კოდექსის დებულებებთან ან/და გემის რეგისტრაციის პირობებთან შეუსაბამობა;

გ) გემის მდგომარეობის საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით დადგენილ საზღვაო უსაფრთხოების, ნაოსნობის უშიშროების და ზღვის გარემოს დაცვის სტანდარტებთან შეუსაბამობა;

დ) გემის სხვა სახელმწიფოს ნავსადგურში დაკავება.

5. ამ მუხლის მე -4 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში გემთმფლობელი ვალდებულია შეატყობინოს სააგენტოს ასეთი შემთხვევის შესახებ.

6. ამ მუხლის მე -4 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევაში გემის რეგისტრაციის შეწყვეტის შესახებ გადაწყვეტილება ფორმდება მთავარი რეგისტრატორის ინდივიდუალურ სამართლებრივი აქტით.

7. გემის რეგისტრაციაზე უფლებამოსილი პირის მიერ სააგენტოში განცხადების წარდგენის შემთხვევაში ან შესაბამისი საფუძვლის არსებობისას მთავარ რეგისტრატორს უფლება აქვს, უარი თქვას გემის რეგისტრაციიდან მოხსნაზე/რეგისტრაციის შეწყვეტაზე, თუ გემთან დაკავშირებული ნებისმიერი პასუხისმგებლობა ან ვალდებულება სააგენტოს წინაშე არ შესრულებულა სრულად ან შესრულდა ნაწილობრივ. სააგენტო არ გასცემს რეგისტრაციიდან მოხსნის მოწმობას, თუ გემის რეგისტრაციის მოწმობა ან სხვა მოთხოვნილი მოწმობები მას არ ჩაჰბარდება.

8. (ამოღებულია - 11.12.2015, №4622).

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 37. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 38

1. გემი სანაოსნოდ დაიშვება, თუ მისი მდგომარეობა შეესაბამება ნაოსნობის უშიშროების, ზღვის გარემოს დაცვისა და საზღვაო უსაფრთხოების საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით ან საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებს.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ შესაბამისობას ადგენს სააგენტო ან/და აღიარებული ორგანიზაცია ამ კოდექსის II 1 თავის შესაბამისად.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 39

1. საქართველოში რეგისტრირებულ გემს უნდა ჰქონდეს შემდეგი ძირითადი საბუთები:

ა) რეგისტრაციის მოწმობა;

ბ) გემის ეკიპაჟის განრიგი;

გ) გემის ჟურნალი;

დ) სამანქანო ჟურნალი (მექანიკური ძრავის მქონე გემს);

ე) გემის რადიოსადგურის ჟურნალი;

ვ) სანიტარიული ჟურნალი;

ზ) გემის სანიტარიული მოწმობა;

თ) გემის რადიოსადგურის მოწმობა და სხვა საბუთები რადიოკავშირის რეგლამენტის თანახმად;

ი) სხვა საბუთები, რომლებიც გათვალისწინებულია საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით.

2. გემის, გემის რადიოსადგურის, სანიტარიული და სამანქანო ჟურნალები იწარმოება სააგენტოს მიერ დადგენილი წესით. ამასთანავე, სანიტარიული ჟურნალის წარმოებისა და გაცემის წესს სააგენტო განსაზღვრავს საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროსთან შეთანხმებით.

3. ამ მუხლში აღნიშნული საბუთების დედნები უნდა ინახებოდეს გემზე. გემზე შეიძლება ინახებოდეს რეგისტრაციის მოწმობის ასლი მანამ, სანამ გემი დედანს არ მიიღებს.

4. სპეციალური მომსახურების და სპორტულ გემებს შეიძლება არ ჰქონდეთ სატონაჟო მოწმობა. სპეციალური მომსახურების გემის წყალწყვა შეიძლება განისაზღვროს გამარტივებული წესით, რაც დასტურდება შესაბამისი მოწმობის გაცემით.

5. პატარა გემი არ არის ვალდებული, ჰქონდეს სამანქანო ან სანიტარიული ჟურნალი, თუ გემთმფლობელის მიერ სხვა რამ არ არის დადგენილი.

6. საქართველოს გემებს, რომლებიც ჩართული არიან საერთაშორისო ნაოსნობაში, ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული საბუთების გარდა, უნდა ჰქონდეთ საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით გათვალისწინებული სხვა სავალდებულო მოწმობები.

7. ამ მუხლით გათვალისწინებული ვალდებულებებიდან გამონაკლისის დაშვება სააგენტოს შეუძლია მიზანშეწონილობიდან გამომდინარე.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2018 წლის 5   ივლისის  კანონი №3072  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

    მუხლი 40

1. გემის რეგისტრაციის მოწმობას გასცემს სააგენტო თავის მიერ დადგენილი წესით.

2. სააგენტოს შეუძლია მოახდინოს უფლებამოსილების დელეგირება აღიარებულ ორგანიზაციებსა და ტექნიკური ზედამხედველობის ორგანიზაციებზე, რათა მათ გასცენ საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით გათვალისწინებული მოწმობები.

3. გემის რადიოსადგურის მოწმობას გასცემს სააგენტო საქართველოს კომუნიკაციების ეროვნულ კომისიასთან შეთანხმებით.

4. გამონაკლის შემთხვევაში სააგენტოს შეუძლია, ამ კოდექსის II1 თავით გათვალისწინებულ აღიარებულ ორგანიზაციასთან შეთანხმებით, ამავე კოდექსით განსაზღვრული მოწმობების გარეშე გასცეს ერთჯერადი ნაოსნობის უფლება მოწმობების არქონის ან მოთხოვნილ სტანდარტებთან შეუსაბამობის დროს, თუ ეს არ ეწინააღმდეგება საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით გათვალისწინებულ ვალდებულებებს.

5. სააგენტოს უფლება აქვს, ამ კოდექსის II1 თავით გათვალისწინებულ ტექნიკური ზედამხედველობის ორგანიზაციასთან შეთანხმებით გასცეს ერთჯერადი ნაოსნობის უფლება საერთაშორისო ნაოსნობის განსახორციელებლად იმ გემზე, რომელიც ჩართულია შიდა ნაოსნობაში, თუ ასეთი ნაოსნობის მიზანია გემის მიმდინარე და სავალდებულო სარემონტო სამუშაოების ჩატარება.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 41

საქართველოს ნავსადგურში სხვა ქვეყნის დროშით შემოსული გემის განზომილებათა, სამგზავრო, სატვირთო მარკის და გემის რადიოსადგურის მოწმობების აღიარება ხორციელდება იმ საერთაშორისო ხელშეკრულებების საფუძველზე, რომელთა მხარეც არის საქართველო.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

   მუხლი 42

საქართველოს სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებული გემის სხვა ქვეყანაზე, სხვა ქვეყნის ფიზიკურ ან იურიდიულ პირზე გასხვისება შეიძლება დადგენილი წესის მიხედვით, მხოლოდ საქართველოს მთავრობის ნებართვით.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.  
საქართველოს 2013 წლის 24 სექტემბრის   კანონი №1286  – ვებგვერდი, 08.10.2013წ.

    მუხლი 43. (ამოღებულია)

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 44. (ამოღებულია)

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

 

თავი II1 . საქართველოს გემების ინსპექტირებისა და შემოწმების განმახორციელებელი ორგანიზაციების აღიარება, მათი უფლებამოსილებები, ფუნქციონირების წესები და სტანდარტები

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 441

ამ თავის მიზნებისათვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

) უფლებამოსილების მინიჭება საქართველოს მიერ აღიარებული ორგანიზაციისთვის უფლებამოსილების დელეგირების (გადაცემის) სათანადო აქტი;

ბ) გემი საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით გათვალისწინებული ყველა ტიპის გემი;

) საქართველოს გემი ამ კოდექსის დებულებების შესაბამისად საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში რეგისტრირებული და საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემი;

დ) გემთმფლობელი გემის მესაკუთრე ფიზიკური ან იურიდიული პირი;

ე) სატვირთო გემი გემი, რომელიც განკუთვნილია ტვირთის გადასაზიდად და არ არის სამგზავრო გემი;

ვ) სამგზავრო გემი გემი, რომელიც იტევს 12 მგზავრზე მეტს და რომელზედაც მგზავრი არის ნებისმიერი პირი, გარდა:

ვ.ა) კაპიტნისა, ეკიპაჟის წევრებისა და გემზე დასაქმებული სხვა პირებისა;

ვ.ბ) 1 (ერთ) წლამდე ასაკის ბავშვისა;

) სატვირთო გემის უსაფრთხოების რადიოკავშირის რადიომოწმობა მოწმობა, რომელიც გათვალისწინებულია ზღვაზე ადამიანის სიცოცხლის დაცვის შესახებ საერთაშორისო კონვენციის შესწორებული რადიოწესებით;

თ) კლასის მოწმობა აღიარებული ორგანიზაციების მიერ შემუშავებული და გამოქვეყნებული წესებისა და პროცედურების საფუძველზე მათ მიერვე გაცემული დოკუმენტი, რომელიც ადასტურებს გემის განსაზღვრულ მიზნებთან ან მომსახურებასთან შესაბამისობას;

ი) ინსპექტირება და შემოწმება საქართველოს გემის აუცილებელი ინსპექტირება და შემოწმება საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებების, საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციისა და საერთაშორისო სატელეკომუნიკაციო კავშირის აქტების, სტანდარტების, რეზოლუციებისა და რეკომენდაციების საფუძველზე;

კ) საერთაშორისო ხელშეკრულებები:

კ.ა) საერთაშორისო კონვენცია ზღვაზე ადამიანის სიცოცხლის დაცვის შესახებ, 1974 წ., 1978 წლის ოქმით, ცვლილებათა გათვალისწინებით;

კ.ბ) საერთაშორისო კონვენცია სატვირთო მარკის შესახებ, 1966 წ., ცვლილებათა გათვალისწინებით;

კ.გ) საერთაშორისო კონვენცია ხომალდებიდან გაჭუჭყიანების აღკვეთის შესახებ (MAR POL), 1973 წ., 1978 წლის ოქმით, ცვლილებათა გათვალისწინებით;

კ.დ) საერთაშორისო კონვენცია ხომალდების გაზომვის შესახებ (T ONNAGE 69), 1969 წ., ცვლილებათა გათვალისწინებით;

კ.ე) „კ.ა“−„კ.დ“ ქვეპუნქტებში აღნიშნული საერთაშორისო ხელშეკრულებების ოქმები, სხვა დაკავშირებული დოკუმენტები და სათანადო კოდექსები, ცვლილებათა გათვალისწინებით;

კ.ვ) სხვა საერთაშორისო ხელშეკრულებები, რომლებსაც სავალდებულოდ აღიარებს საქართველო და რომლებიც შეეხება საზღვაო უსაფრთხოებას, ნაოსნობის უშიშროებას და ზღვის გარემოს დაცვის საკითხებს;

ლ) ადგილსამყოფელი რეგისტრირებული ოფისის ადგილსამყოფელი, ცენტრალური ადმინისტრაციის ან ორგანიზაციის ძირითადი საქმიანობის ადგილი;

მ) გემის ოპერატორი გემთმფლობელი ან ნებისმიერი სხვა პირი, რომელიც შესაძლებელია იყოს მენეჯერი ან გემის უეკიპაჟოდ დამფრახტავი (ბერბოუტ-ჩარტერერი), რომელსაც გემთმფლობელმა დააკისრა გემის მართვის პასუხისმგებლობა და რომელმაც ამ პასუხისმგებლობის აღებისას განაცხადა თანხმობა, შეასრულოს საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული ყველა ვალდებულება და იკისროს სათანადო პასუხისმგებლობა;

ნ) კონტროლი ორგანიზაციასთან მიმართებით უფლებები, კონტრაქტები ან სხვა, კანონით განსაზღვრული ან ფაქტობრივი საშუალებები, რომლებიც ცალმხრივად ან ერთობლივად ანიჭებს პირს შესაძლებლობას, გადამწყვეტი გავლენა მოახდინოს იურიდიულ პირზე ამ კოდექსით განსაზღვრული ამოცანების შესასრულებლად;

ო) წესები და პროცედურები − აღიარებული ორგანიზაციის მიერ გემის დიზაინის, კონსტრუქციის, აღჭურვილობის, მოვლა-შენახვისა და შემოწმების მიმართ წაყენებული მოთხოვნები, რომლებიც შეთანხმებულია სააგენტოსთან;

პ) მინისტრი საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების მინისტრი;

ჟ) ორგანიზაცია იურიდიული პირი, კერძოდ, საკლასიფიკაციო საზოგადოება ან სხვა კერძო დაწესებულება, მისი ფილიალი, მისი კონტროლისადმი დაქვემდებარებული სხვა პირი, რომლებიც ერთობლივად ან ცალ-ცალკე ახორციელებენ ისეთ საქმიანობას, რომელიც ამ კოდექსის მოქმედების სფეროში ექცევა;

რ) გემების შემმოწმებელი პირი, რომელიც რეგისტრირებულია სააგენტოში გემების შემმოწმებლად ამ კოდექსის მოთხოვნების შესაბამისად;

ს) აღიარებული ორგანიზაცია ამ კოდექსის თანახმად აღიარებული ორგანიზაცია;

ტ) სავალდებულო მოწმობა საერთაშორისო ხელშეკრულებების შესაბამისად საქართველოს მიერ ან საქართველოს სახელით გაცემული მოწმობა;

უ) IMO-ს A.1070 (28) რეზოლუცია − საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციის 2013 წლის 4 დეკემბრის რეზოლუცია საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციის ინსტრუმენტების საიმპლემენტაციო კოდექსის (III კოდექსის) შესახებ;

ფ) IMO- A.739 (18) რეზოლუცია საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციის 1993 წლის 4 ნოემბრის რეზოლუცია ადმინისტრაციის სახელით მოქმედი ორგანიზაციებისათვის უფლებამოსილების მისანიჭებლად სახელმძღვანელოს შესახებ;

ქ) MSC/Circ. 710 და MEPC/Circ. 307 ცირკულარები – საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციის 1995 წლის 9 ოქტომბრის ცირკულარები ადმინისტრაციის სახელით მოქმედი აღიარებული ორგანიზაციებისათვის უფლებამოსილების გადაცემის ხელშეკრულების მოდელის შესახებ;

ღ) გადამცემი ორგანიზაცია გემის მიერ კლასის შეცვლისას ის აღიარებული ორგანიზაცია, რომლის კლასიც ჰქონდა გემს;

ყ) მიმღები ორგანიზაცია გემის მიერ კლასის შეცვლისას ის აღიარებული ორგანიზაცია, რომლის კლასიც ექნება გემს.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 442

1. ევროკავშირის მიერ აღიარებულ ორგანიზაციას უფლება აქვს, განახორციელოს აღიარებული ორგანიზაციის უფლებამოსილებები საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემის მიმართ ამ მუხლით გათვალისწინებული წინაპირობების შესრულებისას.

2. საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემის მიმართ აღიარებული ორგანიზაციის უფლებამოსილებების განხორციელებისას ყველა ასეთი ორგანიზაცია ვალდებულია სააგენტოსთან წინასწარი კონსულტაციები გაიაროს იმის თაობაზე, თუ რა უფლებამოსილებების დელეგირებას ითხოვს იგი.

3. კონსულტაციების შედეგად ორგანიზაციასთან სააგენტოს შეთანხმება წერილობით ფორმდება. ეს შეთანხმება უნდა უ პასუხებდეს ამ კოდექსის 4415 მუხლით გათვალისწინებულ მოთხოვნებს და უნდა შეიცავდეს განცხადებას იმის თაობაზე, რომ საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავ გემთან დაკავშირებით მისი საქმიანობა რეგულირდება საქართველოს კანონმდებლობით.

4. სააგენტო უფლებამოსილია აღიარებული ორგანიზაციებისათვის შეიმუშაოს საქართველოს გემების ინსპექტირების, შემოწმებისა და სერტიფიცირების თაობაზე სავალდებულო ინსტრუქციები საერთაშორისო ხელშეკრულებებისა და IMO-ს A.1070 (28) რეზოლუციის შესაბამისად.

5. სააგენტო ამ კოდექსის შესაბამისად ახორციელებს აღიარებული ორგანიზაციების მიერ შესრულებული სამუშაოების ზედამხედველობას და კონტროლს საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისად.

6. საქართველო უფლებამოსილია მიიღოს ფინანსური კომპენსაცია აღიარებული ორგანიზაციისგან, თუ საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად, სასამართლოს ან არბიტრაჟის გადაწყვეტილებით დადგინდა, რომ ქონებრივი ზარალი ან ზიანი, ფიზიკური ზიანი ან დაღუპვა გამოწვეულია აღიარებული ორგანიზაციის ქმედებით.

7. სააგენტოსა და აღიარებულ ორგანიზაციას შორის დადებული წერილობითი შეთანხმებით განსაზღვრულ ნებისმიერ საკითხთან დაკავშირებული დავა გადაწყდება საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად, თუ მხარეები სხვა რამეზე არ შეთანხმდებიან.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 443

1. სააგენტოს უფლება აქვს, გემის შემმოწმებელს ან აღიარებულ ორგანიზაციას სრულად ან შეზღუდულად გადასცეს უფლებამოსილება, რათა მან განახორციელოს შემდეგი ქმედებები: ინსპექტირება და შემოწმება, სატვირთო მარკის მონიშვნა, ტევადობის გაზომვა, გემის მშენებლობისა და შეკეთების მონიტორინგი, საერთაშორისო ხელშეკრულებების შესაბამისი მოწმობის გაცემა და განახლება, საერთაშორისო ხელშეკრულებების მოთხოვნების შესრულებისაგან გათავისუფლების შესახებ მოწმობის გაცემა და განახლება, ამ კოდექსის 44 12  მუხლთან შესაბამისობის დამადასტურებელი მოწმობის გაცემა.

2. სააგენტო ადასტურებს საერთაშორისო ხელშეკრულებების შესაბამისად გაცემულ ყველა მოწმობას, რომლებშიც აღნიშნულია გამონაკლისები საერთაშორისო ხელშეკრულებებიდან, მიუხედავად იმისა, ისინი მუდმივია თუ დროებითი, აგრეთვე ასეთ მოწმობებში შეტანილ ყველა ცვლილებას.

3. სატვირთო გემის რადიოსადგურის მოწმობის სპეციფიკიდან გამომდინარე, კერძო ორგანიზაციას, რომელიც აღიარებულია სააგენტოს მიერ, აქვს სათანადო პრაქტიკა და ჰყავს კვალიფიციური პერსონალი, შეიძლება მიენიჭოს რადიოსაკომუნიკაციო უსაფრთხოების დამოუკიდებლად შეფასების უფლებამოსილება.

4. ამ მუხლის მე -3 ნაწილით გათვალისწინებული უფლებამოსილების მისაღებად კერძო ორგანიზაცია უნდა აკმაყოფილებდეს ამ კოდექსით განსაზღვრულ და სააგენტოს მიერ დადგენილ და გამოქვეყნებულ მოთხოვნებს. კერძო ორგანიზაციის აღიარება და მისთვის მოვალეობათა გადაცემა ხორციელდება სააგენტოს მიერ მიღებული გადაწყვეტილების საფუძველზე.

5. სააგენტოს უფლება აქვს, გააუქმოს იმ კერძო ორგანიზაციის აღიარება, რომელიც აღარ აკმაყოფილებს ამ მუხლის მე -4 ნაწილით გათვალისწინებულ მოთხოვნებს ან რომლის მიერ შესრულებული სამუშაო არადამაკმაყოფილებლად ფასდება.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 444

სააგენტოსა და აღიარებულ ორგანიზაციას შორის დადებული წერილობითი შეთანხმებით შეიძლება განისაზღვროს აღიარებული ორგანიზაციის ვალდებულება, დააფუძნოს საქართველოში წარმომადგენლობა.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 445   

1. ევროკავშირის მიერ აღიარებულ ორგანიზაციას უფლება აქვს, სააგენტოს წარუდგინოს წერილობითი შეთანხმების პროექტი. ეს პროექტი უნდა შეესაბამებოდეს MSC/Circ. 710 და MEPC/Circ. 307 ცირკულარების მოთხოვნებს. სააგენტო ვალდებულია შეისწავლოს ამ ნაწილის შესაბამისად წარდგენილი წერილობითი შეთანხმების პროექტი, მიიღოს გადაწყვეტილება მისი წარდგენიდან არა უგვიანეს 2 კვირისა და გადაწყვეტილების მიღების შესახებ აცნობოს განმცხადებელ ორგანიზაციას.

2. საქართველოში რეგისტრირებულ ორგანიზაციას, რომელიც აკმაყოფილებს სააგენტოს მიერ განსაზღვრულ მოთხოვნებს, უფლება აქვს, სააგენტოს წარუდგინოს წერილობითი შეთანხმების პროექტი. წერილობითი შეთანხმების პროექტი და მისი განხილვის წესი უნდა შეესაბამებოდეს ამ მუხლის პირველი ნაწილის მოთხოვნებს. წერილობითი შეთანხმების პროექტი ასევე უნდა შეიცავდეს სრულ ინფორმაციას და მტკიცებულებას, რომელთა მიერ სააგენტოს მოთხოვნების დაკმაყოფილების შემთხვევაში სააგენტო შეამოწმებს განმცხადებელი ორგანიზაციის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ მოთხოვნებთან შესაბამისობას.

3. სააგენტოს უფლება აქვს, მიზანშეწონილობიდან გამომდინარე, არ დაეთანხმოს ამ მუხლის პირველი და მე -2 ნაწილების შესაბამისად წარმოდგენილი წერილობითი შეთანხმების პროექტს.

4. ორგანიზაციის მიერ ყალბი დოკუმენტების ან მცდარი ინფორმაციის წარდგენისათვის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება საქართველოს შესაბამისი კანონმდებლობით.

5. ორგანიზაცია უფლებამოსილების განხორციელებას დაიწყებს საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემის მიმართ სააგენტოსთან წერილობითი შეთანხმების ხელმოწერის შემდეგ. ეს შეთანხმება ძალაში შედის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით საჯაროდ გამოქვეყნების შემდეგ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 446

1. საქართველო უფლებამოსილია სასამართლოს ან არბიტრაჟის გადაწყვეტილებით განსაზღვრული აღიარებული ორგანიზაციის პასუხისმგებლობის ხარისხის გათვალისწინებით მიიღოს კომპენსაცია აღიარებული ორგანიზაციისაგან, თუ სასამართლო ან არბიტრაჟი საქართველოს დააკისრებს პასუხისმგებლობას, მათ შორის, დაზარალებული მხარეებისათვის კომპენსაციის გადახდას ზიანისათვის, რომელიც გამომდინარეობს ნებისმიერი ინციდენტისგან, რომელიც დაკავშირებულია ქონების დაკარგვასთან ან დაზიანებასთან ანდა პირად ზიანთან ან სიკვდილთან და გამოწვეულია აღიარებული ორგანიზაციის ან მისი ორგანოს, თანამშრომლის, აგენტის ან ამ ორგანიზაციის სახელით მოქმედი სხვა პირის ბრალეული ქმედებით.

2. სააგენტოს და აღიარებულ ორგანიზაციას შეუძლიათ შეთანხმდნენ ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობის შეზღუდვაზე.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 447

1. თუ სააგენტო მიიჩნევს, რომ აღიარებულ ორგანიზაციას აღარ აქვს შესაძლებლობა, შეასრულოს ამ კოდექსის 44მუხლით გათვალისწინებული ფუნქციები, სააგენტოს უფლება აქვს, მიიღოს გადაწყვეტილება ამ ორგანიზაციის აღიარების შეჩერების ან გაუქმების შესახებ. სააგენტო დაუყოვნებლივ აცნობებს ასეთ ორგანიზაციას მისი უფლებამოსილების შეჩერების ან გაუქმების თაობაზე.

2. თუ ორგანიზაციის აღიარებას უქმებს ან აჩერებს ევროკომისია, ეს ორგანიზაცია ავტომატურად კარგავს ან მას დროებით უჩერდება უფლება, განახორციელოს აღიარებული ორგანიზაციის უფლებამოსილებანი საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემის მიმართ.

3. ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად ორგანიზაციის უფლებამოსილება შეჩერდება ან გაუქმდება სააგენტოს სათანადო გადაწყვეტილებით, რომელიც საჯაროდ ქვეყნდება.

4. სააგენტომ ამ მუხლით გათვალისწინებული შეჩერების ან გაუქმების შესახებ გადაწყვეტილების მიღებისას უნდა იხელმძღვანელოს უსაფრთხოებისა და გარემოს დაცვის ინტერესებით.

5. თუ სააგენტო აღიარებულ ორგანიზაციას შეუჩერებს აღიარებას, ამ ორგანიზაციას იმავე ვადით შეუჩერდება ამ კოდექსით გათვალისწინებული საქართველოს გემისათვის მოწმობების გაცემისა და განახლების უფლებამოსილება.

 6. ამ მუხლის პირველი მე -5 ნაწილები გავლენას არ ახდენს იმ მოწმობების მოქმედებაზე, რომლებიც გაცემულია ორგანიზაციის აღიარების შეჩერებამდე ან გაუქმებამდე.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 448

1. სააგენტო დაუყოვნებლივ აცნობებს საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციას (IMO) აღიარებული ორგანიზაციის აღიარების შეჩერების ან გაუქმების შესახებ.

2. ორგანიზაციის უფლებამოსილების შეჩერების ან გაუქმების შესახებ სააგენტოს გადაწყვეტილება დადგენილი წესით, საჯაროდ ქვეყნდება.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 449

1. სააგენტო ვალდებულია განახორციელოს საქართველოს სახელით მოქმედი აღიარებული ორგანიზაციების მუშაობის მონიტორინგი, რათა დარწმუნდეს, რომ ისინი სათანადოდ ასრულებენ ამ კოდექსის 443  მუხლით გათვალისწინებულ ფუნქციებს.

2. სააგენტო აღიარებული ორგანიზაციის მუშაობის მონიტორინგს ახორციელებს სულ მცირე 2 წელიწადში ერთხელ და ვალდებულია უზრუნველყოს მონიტორინგის შედეგების ანგარიშის გამოქვეყნება არა უგვიანეს მომდევნო წლის 31 დეკემბრისა.

3. ამ კოდექსის 44მუხლის თანახმად სააგენტოს მიერ მინიჭებული უფლებამოსილების მქონე აღიარებული ორგანიზაცია ვალდებულია სააგენტოსთვის ყოველწლიურად ხელმისაწვდომი გახადოს ხარისხის მართვის სისტემის შედეგები.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 4410

1. ამ მუხლით განსაზღვრული უფლებები ენიჭება გემის ინსპექტორს შეფასების, კონტროლის ან ამ კოდექსის 449   მუხლით განსაზღვრული მონიტორინგის სათანადო პროცედურების განსახორციელებლად.

2. გემის ინსპექტორს მინიჭებული აქვს უფლება, უფლებამოსილების განხორციელებისას მარტო ან იმ პირის თანხლებით, რომლის დასწრებასაც იგი აუცილებლად მიიჩნევს, და იმ დანადგარითა და მატერიალური აღჭურვილობით, რომლებსაც იგი საჭიროდ მიიჩნევს:

) ავიდეს საქართველოს ნებისმიერ გემზე, მოიპოვოს ყველა აუცილებელი ინფორმაცია, როგორც ნავსადგურში, ისე ნაოსნობის დროს, გააკონტროლოს და შეამოწმოს საქართველოს ნებისმიერი გემი, რომელიც შემოწმებისას აღიარებული ორგანიზაციის ტექნიკური ზედამხედველობის ქვეშ იმყოფება;

 ბ) შევიდეს, გააკონტროლოს, შეამოწმოს და გამოიკვლიოს საქართველოში ან სხვაგან არსებული ნებისმიერი უძრავი ქონება, გარდა კერძო საკუთრებისა, თუ არსებობს საკმარისი მიზეზი, რომ იგი არის შესაფასებელი აღიარებული ორგანიზაციის ქონება ან მას ეს აღიარებული ორგანიზაცია იყენებს თავისი საქმიანობის მიზნებისათვის;

) შეამოწმოს ნებისმიერი სახით არსებულ მონაცემთა ბაზაში რეგისტრირებული მონაცემები, წიგნები და დოკუმენტები, რომლებიც ინახება ამ ნაწილის ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ საქართველოს გემზე, ან ამავე ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტში აღნიშნულ უძრავ ქონებაში ან სხვა ადგილას (გარდა კერძო საკუთრებისა), თუ მას საკმარისი მიზეზი აქვს, ივარაუდოს, რომ ისინი შეიცავენ მისთვის საინტერესო ინფორმაციას, ან თუ დაშვება დაკავშირებულია უშუალოდ იმ მიზანთან, რომლისთვისაც მას მინიჭებული აქვს ინსპექტირების ჩატარების უფლება. გემის ინსპექტორს უფლება აქვს, გადაიღოს აღნიშნული ინფორმაციის ან ამონარიდების ასლები, თუ მას საკმარისი მიზეზი აქვს, ივარაუდოს, რომ ეს ინფორმაცია ან ამონარიდები შესაძლებელია გამოიყენებოდეს სამხილებად სისხლის ან ადმინისტრაციულ სამართალწარმოებასთან დაკავშირებით, რომელიც დაკავშირებულია ამ კოდექსით დაკისრებული ვალდებულებების შეუსრულებლობასთან.

3. ამ მუხლის მე-2 ნაწილის ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული საქართველოს გემის ოპერატორი, კაპიტანი ან სხვა მეზღვაური, ანდა აღიარებული ორგანიზაცია ან პირი, რომელიც პასუხისმგებელია იმავე ნაწილის ბ“ ქვეპუნქტში აღნიშნულ უძრავ ქონებაზე, გარდა კერძო საკუთრებისა, ვალდებული არიან უზრუნველყონ გემის ინსპექტორი დახმარებითა და აუცილებელი ინფორმაციით, რომლებიც საჭიროა ინსპექტორის მიერ მისთვის მინიჭებული უფლებამოსილებების განსახორციელებლად.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 4411

1. საქართველოს ყველა გემი, რომლებზედაც ვრცელდება საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებები, უნდა იმყოფებოდეს აღიარებული ორგანიზაციის ტექნიკური ზედამხედველობის ქვეშ და უნდა ჰქონდეს ამ ორგანიზაციის მიერ მინიჭებული კლასი.

2. აღიარებული ორგანიზაციის ტექნიკური ზედამხედველობის ქვეშ, გარდა ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული გემებისა, უნდა იმყოფებოდეს საქართველოს ყველა გემი, რომლებიც ჩართული არიან საერთაშორისო ნაოსნობაში ან რომელთა რეგისტრული ტონა არის 500 ტონა ან 500 ტონაზე მეტი, მიუხედავად ნაოსნობის რაიონისა.

3. ამ მუხლის მოთხოვნები არ ვრცელდება გასართობ იახტებზე.

4. საქართველოს სახელმწიფო საკუთრებაში არსებულ 500 ან 500-ზე მეტი რეგისტრული ტონის საერთო ტევადობის გემს, რომელიც გამოიყენება მეზღვაურთა სასწავლო-საწვრთნელი მიზნით, შეუძლია განახორციელოს საერთაშორისო ნაოსნობა.

5. ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული გემების ტექნიკური ზედამხედველობის პირობას, ტექნიკური ზედამხედველობის სტანდარტს და საერთაშორისო მოწმობების გაცემის წესს აღიარებული ორგანიზაცია ათანხმებს სააგენტოსთან.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2018 წლის 22 დეკემბრის კანონი №4106 – ვებგვერდი, 10.01.2019წ.

    მუხლი 4412

საქართველოს გემები უნდა აშენდეს აღიარებული ორგანიზაციის მიერ განსაზღვრული ელექტრომექანიზმების, სამანქანო და საკონტროლო მექანიზმების დამონტაჟების მოთხოვნების თანახმად და უნდა შეესაბამებოდეს ამ მოთხოვნებს.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 4413

1. აღიარებული ორგანიზაცია თანამშრომლობს სააგენტოსთან და გემების ინსპექტორებთან, რათა ხელი შეუწყოს მისი კლასისთვის მიკუთვნებულ გემებთან დაკავშირებით არსებული ხარვეზებისა და ნაკლოვანებების აღმოფხვრას.

2. აღიარებული ორგანიზაცია სააგენტოს აწვდის ყველა არსებით ინფორმაციას საქართველოს გემებისათვის კლასის მინიჭების, გადაცემის, შეცვლის, შეჩერების ან გაუქმების შესახებ.

3. აღიარებული ორგანიზაცია საკუთარ ოფიციალურ ვებგვერდზე აქვეყნებს საქართველოს გემებისათვის კლასის მინიჭების, გადაცემის, შეცვლის, შეჩერების ან გაუქმების შესახებ ინფორმაციას, გეგმური შემოწმების, რეკომენდაციების, გემისთვის გაცემული კლასის პირობებისა და საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი, მისი კლასისთვის მიკუთვნებული გემების ექსპლუატაციის პირობებისა და ექსპლუატაციის შეზღუდვების შესახებ ინფორმაციის ჩათვლით.

4. აღიარებულ ორგანიზაციას, რომელიც სარგებლობს ამ კოდექსის 44მუხლიდან გამომდინარე უფლებამოსილებით, ეკრძალება საქართველოს გემზე მოწმობის გაცემა, თუ ამ გემს უსაფრთხოების მიზნით გაუქმებული აქვს კლასი ან იგი კლასის ცვლილების პროცესშია, მანამ, სანამ სააგენტო არ გამოხატავს საკუთარ მოსაზრებას, აუცილებელია თუ არა სრული ინსპექტირების ჩატარება.

5. ამ მუხლის მე-4 ნაწილის პირობების დარღვევით გაცემული მოწმობა ბათილია.

6. საქართველოს გემის მიერ კლასის შეცვლის შემთხვევაში:

ა) გადამცემი ორგანიზაცია ვალდებულია მიმღებ ორგანიზაციას მიაწოდოს ინფორმაცია ყველა სამომავლო გეგმური შემოწმების, რეკომენდაციისა და გემისთვის გაცემული კლასის პირობების, ექსპლუატაციის პირობებისა და ექსპლუატაციის შეზღუდვების შესახებ;

ბ) გადაცემის დროს გადამცემი ორგანიზაცია ვალდებულია მიმღებ ორგანიზაციას გადასცეს გემის სრულყოფილი საარქივო ჩანაწერები;

გ) მიმღებ ორგანიზაციას უფლება აქვს, გასცეს მოწმობები გემისთვის მხოლოდ ყველა გეგმური შემოწმებისა და კონტროლის დამაკმაყოფილებელ დონეზე ჩატარების შემდეგ და გადამცემი ორგანიზაციის მიერ განსაზღვრული პირობების თანახმად, ყველა სამომავლო რეკომენდაციისა და გემისთვის წინა პერიოდში გაცემული კლასის პირობების სრულად დაკმაყოფილების შემდეგ;

დ) გემისთვის სათანადო მოწმობის გაცემამდე მიმღები ორგანიზაცია ვალდებულია გადამცემი ორგანიზაციისგან მიიღოს ინფორმაცია მოწმობის გაცემის თარიღის შესახებ, განთავსების ადგილისა და ღონისძიებების დაზუსტების მიზნით, რომლებიც საჭიროა თითოეული გეგმური შემოწმებისთვის, რეკომენდაციისთვის და კლასის მინიჭების პირობისთვის.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 4414

1. სააგენტოს დირექტორი ამ თავიდან გამომდინარე ნებისმიერი საკითხის დასარეგულირებლად უფლებამოსილია გამოსცეს ბრძანება თავისი უფლებამოსილების ფარგლებში.

2. სააგენტოს დირექტორის ბრძანებით შესაძლებელია განისაზღვროს ამ თავიდან გამომდინარე ნებისმიერ საკითხთან დაკავშირებული დამატებითი მოთხოვნები.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 4415

წერილობით შეთანხმებას საქართველოს სახელით ხელს აწერს სააგენტო, ხოლო აღიარებული ორგანიზაციის სახელით − მისი უფლებამოსილი წარმომადგენელი. ეს შეთანხმება სრულად უნდა ეფუძნებოდეს IMO- A.739 (18) რეზოლუციის მე-2 დანართის, MSC/Circ. 710 და MEPC/Circ. 307 ცირკულარებით გათვალისწინებული მოდელური ხელშეკრულების დებულებებს.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 4416  

1. აღიარებული ორგანიზაციის ზედამხედველობისადმი დაუქვემდებარებელი გემების, მათ შორის, პატარა და ზომამცირე გემების, ტექნიკურ ზედამხედველობას განახორციელებს ორგანიზაცია, რომელსაც აკრედიტაციას მიანიჭებს საჯარო სამართლის იურიდიული პირი აკრედიტაციის ერთიანი ეროვნული ორგანო აკრედიტაციის ცენტრი. საჯარო სამართლის იურიდიული პირი აკრედიტაციის ერთიანი ეროვნული ორგანო აკრედიტაციის ცენტრი განსაზღვრავს აკრედიტაციის მინიჭების პროცედურებს.

2. ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული გემების ტექნიკური ზედამხედველობის ააგენტოს მიერ დამტკიცებული მოთხოვნების შესაბამისად განხორციელების უფლება აქვს ასევე აღიარებულ ორგანიზაციას.

3. აკრედიტაციის პროცესში მონაწილეობს სააგენტოს უფლებამოსილი წარმომადგენელი.

4. აკრედიტაციის მიზნებისათვის ორგანიზაციის აღიარების აუცილებელ მოთხოვნებს განსაზღვრავს სააგენტო თავისი ნორმატიული აქტით. სააგენტო ასევე ადგენს/ამტკიცებს იმ ტექნიკურ სტანდარტს, რომლის შესაბამისადაც ორგანიზაცია განახორციელებს ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული გემების ტექნიკურ ზედამხედველობას.

5. ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად აკრედიტებული ორგანიზაცია განსაზღვრავს პატარა და ზომამცირე გემების ზღვაში გასვლის მოთხოვნებსა და ნაოსნობის საზღვრებს.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

 

თავი III. გემის კაპიტანი და ეკიპაჟი

    მუხლი 45

1. გემის ეკიპაჟის შემადგენლობაში შედიან გემის კაპიტანი, ოფიცერთა შემადგენლობა და რიგითი.

2. გემის ეკიპაჟის შემადგენლობასთან დაკავშირებული სხვა საკითხები რეგულირდება „მეზღვაურთა განათლებისა და სერტიფიცირების შესახებ“ საქართველოს კანონით.

3. თევზსაჭერი გემის ეკიპაჟის შემადგენლობა განისაზღვრება „მეთევზე-მეზღვაურთა განათლებისა და სერტიფიცირების შესახებ“ საქართველოს კანონით.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 46

საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში რეგისტრირებული გემის კაპიტანი და ეკიპაჟის სხვა წევრები შეიძლება იყვნენ ნებისმიერი სახელმწიფოს მოქალაქენი.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 47

1. გემის კაპიტნის, ოფიცრისა და რიგითის თანამდებობებზე სამუშაოდ დაიშვებიან სათანადო წოდების მქონე საზღვაო საქმის სპეციალისტები „მეზღვაურთა განათლებისა და სერტიფიცირების შესახებ“ საქართველოს კანონისა და „მეზღვაურების მომზადების, დიპლომირებისა და ვახტის გაწევის შესახებ“ 1978 წლის საერთაშორისო კონვენციის (ცვლილებათა გათვალისწინებით) შესაბამისად. თევზსაჭერ გემზე შკიპერის, ოფიცრისა და რიგითის თანამდებობებზე სამუშაოდ დაიშვებიან სათანადო წოდების მქონე საზღვაო საქმის სპეციალისტები „მეთევზე-მეზღვაურთა განათლებისა და სერტიფიცირების შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად.

2. პირს წოდება ენიჭება სააგენტოში სათანადო გამოცდების ჩაბარების შემდეგ, რაც დასტურდება შესაბამისი კომპეტენციის სერტიფიკატით და კვალიფიკაციის სერტიფიკატით.

3. პირს წოდება ჩამოერთმევა საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით.

4. საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი სამგზავრო გემის კაპიტნის თანამდებობის დაკავების უფლება აქვს კაპიტნის წოდების მქონე პირს, რომელსაც აქვს სათანადო კომპეტენცია „მეზღვაურების მომზადების, დიპლომირებისა და ვახტის გაწევის შესახებ“ 1978 წლის საერთაშორისო კონვენციის (ცვლილებათა გათვალისწინებით) შესაბამისად.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 48

1. მთელი რეისის განმავლობაში გემის კაპიტანს ევალება:

ა) გემის ზღვაოსნობაუნარიანობის უზრუნველყოფა;

ბ) ადამიანის, გემისა და ტვირთის დაზიანების თავიდან აცილება;

გ) ნაოსნობის უსაფრთხოება;

დ) გემის მართვა;

ე) გემის მმართველობა;

ვ) ტექნიკური მდგომარეობის უზრუნველყოფა;

ზ) გემზე წესრიგის უზრუნველყოფა;

თ) ზღვის დაბინძურების თავიდან აცილება;

ი) ადამიანებისათვის სამედიცინო დახმარების აღმოჩენა;

კ) საჭიროების შემთხვევაში ნავსადგურში შესვლა.

2. გემის კაპიტნის განკარგულებები მისი უფლებამოსილების ფარგლებში უსიტყვოდ უნდა შეასრულოს გემზე მყოფმა ყველა პირმა. წინააღმდეგ შემთხვევაში ამ პირთა მიმართ კაპიტანი იღებს სათანადო ზომებს.

3. თუ გემზე მყოფი პირის მოქმედება საშიშროებას უქმნის გემის უსაფრთხოებას ან გემზე მყოფ პირებსა და ქონებას, კაპიტანს უფლება აქვს მოათავსოს ეს პირი განსაკუთრებულ სადგომში და გააჩეროს იქ რეპატრიაციისათვის მოხერხებულ პირველსავე ნავსადგურში შესვლამდე.

4. განსაკუთრებულ სადგომში ვისიმე უკანონოდ მოთავსებისათვის გემის კაპიტანი პასუხს აგებს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით.

    მუხლი 49

1. საქართველოს ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსის შესაბამისად გემის კაპიტანი განიხილავს ეკიპაჟის ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა საქმეებს, ატარებს წამახალისებელ ღონისძიებებს, გამოაქვს დისციპლინური სასჯელი, აჯარიმებს ადმინისტრაციული წესით.

2. გემის კაპიტანს უფლება აქვს აუცილებლობის შემთხვევაში გემის ეკიპაჟის ნებისმიერი წევრი გადააყენოს სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებიდან.

    მუხლი 50

საქართველოს საკონსულო თანამდებობის პირთან გემის კაპიტნისა და ეკიპაჟის სხვა წევრების ურთიერთობა განისაზღვრება „საკონსულო საქმიანობის შესახებ“ საქართველოს კანონით.

საქართველოს 2012 წლის 12 ივნისის კანონი №6439 – ვებგვერდი, 22.06.2012წ.

    მუხლი 51

გემის კაპიტანი თავისი სამსახურებრივი მდგომარეობით ითვლება გემთმფლობელისა და ტვირთმფლობელის წარმომადგენლად ყველა გარიგებაში, რომელიც დაკავშირებულია გემთან, ტვირთთან ან ნაოსნობასთან, აგრეთვე მისთვის მინდობილ ქონებასთან დაკავშირებით წამოჭრილი სადავო საკითხის მოგვარებისას, თუ გემთმფლობელის ან ტვირთმფლობელის წარმომადგენელი ადგილზე არ იმყოფება.

    მუხლი 52

1. გემზე ბავშვის დაბადების ან ქორწინებისას გემის კაპიტანი ვალდებულია შეადგინოს აქტი ორი მოწმის თანდასწრებით და გააკეთოს ჩანაწერი გემის ჟურნალში.

2. გემის კაპიტნის მიერ შედგენილ აქტს წარადგენენ სამოქალაქო მდგომარეობის აქტების ჩამწერ ორგანოებში დაბადების ან ქორწინების მოწმობის გასაცემად.

    მუხლი 53

1. გემის კაპიტანი ვალდებულია დაამოწმოს გემზე მყოფი პირის ანდერძი, შეინახოს და გადასცეს იგი საქართველოს ნავსადგურის კაპიტანს, ან საქართველოს საკონსულო თანამდებობის პირს უცხოეთის ნავსადგურში.

2. გემზე ადამიანის გარდაცვალებისას კაპიტანი ვალდებულია შეადგინოს აქტი ორი მოწმის თანდასწრებით, თუ გემზე იმყოფება ექიმი ან ექთანი, ასევე მათი თანდასწრებით, – გააკეთოს ჩანაწერი გემის ჟურნალში და შეატყობინოს გემთმფლობელს. გარდაცვალების აქტს თან დაერთვის გარდაცვლილის გემზე არსებული ქონების ნუსხა. გემის კაპიტანი იღებს ზომებს გარდაცვლილის ქონების შესანახად.

3. გემის კაპიტანი გარდაცვალების აქტსა და ქონების ნუსხას გადასცემს საქართველოს საკონსულო თანამდებობის პირს უცხოეთის ნავსადგურში, ან საქართველოს ნავსადგურის კაპიტანს, თუ გემი შედის საქართველოს ნავსადგურში.

4. გემის კაპიტანი გემთმფლობელის ხარჯზე იღებს ზომებს მიცვალებულის დასაკრძალავად. განსაკუთრებულ შემთხვევებში, გემის ღია ზღვაში ხანგრძლივი ყოფნის დროს, როდესაც მიცვალებულის გვამის შენახვა შეუძლებელია, კაპიტანს უფლება აქვს, საზღვაო ტრადიციების თანახმად დაკრძალოს გვამი ზღვაში, ამასთან შეადგინოს სათანადო აქტი და გააკეთოს შესაბამისი ჩანაწერი გემის ჟურნალში.

საქართველოს 2012 წლის 12 ივნისის კანონი №6439 – ვებგვერდი, 22.06.2012წ.

    მუხლი 54

1. თუ სერიოზულ საფრთხეს არ უქმნის გემს, ეკიპაჟსა და მგზავრებს, გემის კაპიტანი ვალდებულია:

ა) დახმარება აღმოუჩინოს ზღვაში დაღუპვის საფრთხეში მყოფ ნებისმიერ ადამიანს;

ბ) შესაძლო მაქსიმალური სიჩქარით გაეშუროს კატასტროფაში მოხვედრილთა დასახმარებლად, თუ კაპიტანს აქვს ინფორმაცია, რომ კატასტროფაში მოხვედრილნი საჭიროებენ დახმარებას და ასეთი მოქმედება გონივრულია.

2. ამ მუხლის პირველ ნაწილში მითითებული ვალდებულებების შეუსრულებლობისათვის გემის კაპიტნის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით. გემთმფლობელი პასუხს არ აგებს გემის კაპიტნის ასეთ ქმედებაზე.

    მუხლი 55

1. იმ შემთხვევაში, თუ გემს, მასზე მყოფ ხალხსა და ტვირთს საფრთხე ემუქრება ან შეიქმნა სხვა გამოუვალი მდგომარეობა, გემის კაპიტანმა უნდა მოიწვიოს გემის საბჭო საკონსულტაციოდ.

2. გემის საბჭო არ ზღუდავს კაპიტნის უფლებებს, გემზე შექმნილი ნებისმიერ ვითარებაში საბოლოო გადაწყვეტილებას იღებს გემის კაპიტანი.

    მუხლი 56

1. გემზე არსებული სასიცოცხლო რესურსების – მათ შორის სურსათის ხელშეუხებელი მარაგის – გამოლევის შემთხვევაში, კაპიტანი უფლებამოსილია მოახდინოს გემზე მყოფ პირთა განკარგულებაში არსებული საჭირო რაოდენობის სურსათის, აგრეთვე ტვირთის სახით გემზე მოთავსებული სურსათის რეკვიზიცია, რის შესახებაც უნდა შედგეს აქტი.

2. რეკვიზირებული სურსათისა და ტვირთის ღირებულებას ანაზღაურებს გემთმფლობელი.

    მუხლი 57

 1. თუ, კაპიტნის აზრით, გემს ემუქრება გარდაუვალი დაღუპვა, მგზავრთა სიცოცხლის გადასარჩენად ყველა ღონისძიების განხორციელების შემდეგ იგი ნებას რთავს ეკიპაჟის წევრებს დატოვონ გემი.

2. კაპიტანი უკანასკნელი ტოვებს გემს მას შემდეგ, რაც მიღებულია მასზე დამოკიდებული ყველა ზომა გემის, რადიო - და სამანქანო ჟურნალების, ამ რეისის რუკის, საბუთების, ფასეულობისა და სალაროს გადასარჩენად.

3. გემის დაღუპვის შემთხვევაში კაპიტანი ინარჩუნებს თავის უფლება-მოვალეობას მგზავრების, ეკიპაჟის, ტვირთის მიმართ იმის მიუხედავად, თუ სად შეაფარა თავი ეკიპაჟმა.

4. გემის კაპიტნის სიკვდილის ან ავადმყოფობის შემთხვევაში გემსა და ეკიპაჟს ხელმძღვანელობს კაპიტნის უფროსი თანაშემწე.

    მუხლი 58

სამხედრო საფრთხის, სამხედრო მოქმედების, აგრეთვე მეკობრეთა თავდასხმის შემთხვევაში გემის კაპიტანი ვალდებულია, გარემოებათა გათვალისწინებით, ისე, რომ ზიანი არ მიადგეთ გემის ბორტზე მყოფ ადამიანებს, განახორციელოს საერთაშორისო სამართლით ნებადართული ყველა ღონისძიება, რათა არ დაუშვას გემის ბორტზე მყოფი ადამიანების, არსებული საბუთების, ტვირთისა და სხვა ქონების თავდამსხმელთა მიერ ხელში ჩაგდება.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 59

1. თუ გემის კაპიტანს რეისის დროს ნაოსნობის გასაგრძელებლად, განსაკუთრებით გემის შესაკეთებლად და ეკიპაჟის შესანახად გადაუდებლად ესაჭიროება გარკვეული რაოდენობის თანხა და არა აქვს დრო ან შესაძლებლობა გემთმფლობელის განკარგულების მიღებისა, ის უფლებამოსილია გაყიდოს მისთვის მინდობილი ქონების ნაწილი, თუ ეს უკანასკნელი არ არის აუცილებელი ნაოსნობის შემდგომ გასაგრძელებლად.

2. გემის კაპიტანი უფლებამოსილია ნაოსნობის გასაგრძელებლად აირჩიოს სახსრების გამონახვის ისეთი საშუალება, რომელიც ნაკლებად დააზარალებს გემისა და ტვირთის მფლობელს.

3. სავალდებულოა გაყიდული ტვირთის საფასურის ანაზღაურება მისი მფლობელისათვის, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც ზარალი ხასიათდება საერთო ავარიისათვის დამახასიათებელი ნიშნებით, ან გაყიდვა განხორციელდა მხოლოდ ტვირთის ინტერესებიდან გამომდინარე.

    მუხლი 60

1. (ამოღებულია).

2. ნაოსნობის პერიოდში გემის უცხო ქვეყნის ნავსადგურში დგომისას ამ ქვეყნის სისხლის სამართლის კანონმდებლობით გათვალისწინებული დანაშაულის ჩადენის შემთხვევაში, გემის კაპიტანი ატარებს საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კანონმდებლობით გათვალისწინებულ აუცილებელ ზომებს, ხელმძღვანელობს საქართველოსა და აღნიშნულ ქვეყანას შორის დადებული ნაოსნობის ხელშეკრულებებით და საერთაშორისო სამართლის კოლიზიური ნორმებით.

3. გემის კაპიტანი უფლებამოსილია დააკავოს გემზე მყოფი, სისხლის სამართლის დანაშაულის ჩადენაში ბრალდებული პირი და საქართველოს პირველივე ნავსადგურში გადასცეს შესაბამის ორგანოს. აუცილებლობის შემთხვევაში გემის კაპიტანს უფლება აქვს, აღნიშნული პირი და გამოძიების მასალები გაგზავნოს საქართველოში სხვა გემით, რომელიც რეგისტრირებულია საქართველოში. საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში გემის კაპიტანს უფლება აქვს, გადასცეს აღნიშნული პირი სხვა სახელმწიფოს უფლებამოსილ ორგანოს.

4. გემის საქართველოს ნავსადგურში ყოფნისას გემის კაპიტანი ვალდებულია სისხლის სამართლის კანონმდებლობით გათვალისწინებული დანაშაულის ჩადენაში ბრალდებული პირი გადასცეს ადგილობრივ ხელისუფლებას.

საქართველოს 20005 წლის 20 აპრილის კანონი №1361-სსმI, №19, 28.04.2005წ., მუხ.133

საქართველოს 2006 წლის 25 ივლისის კანონი №3541-სსმI, №36, 04.08.2006წ., მუხ.267

საქართველოს 2010 წლის 24 სექტემბრის კანონი №3619-სსმI, №51,29.09.2010წ., მუხ.332

    მუხლი 61

1. როდესაც გემის კაპიტანი მოქმედებს ზღვაზე უსაფრთხოების და ზღვის გარემოს დაცვის ინტერესების გათვალისწინებით და ამ სფეროში ნებისმიერ გადაწყვეტილებას იღებს საკუთარი პროფესიული გამოცდილებიდან გამომდინარე, გემთმფლობელს, გემის დამქირავებელს ან ნებისმიერ სხვა პირს არ აქვს უფლება შეზღუდოს მისი მოქმედება.

2. გემთფლობელს, გემის დამქირავებელს ან სხვა რომელიმე პირს არა აქვს უფლება უსაფუძვლოდ გაათავისუფლოს ან მიიღოს სხვა უსამართლო გადაწყვეტილება გემის კაპიტნის მიმართ, რომელიც თავისი პროფესიული გამოცდილების მიხედვით სათანადოდ ასრულებს სამსახურებრივ მოვალეობას.

3. ამ მუხლის პირველ და მეორე ნაწილებში აღნიშნულ შემთხვევებში გემის კაპიტანს აქვს გასაჩივრების უფლება.

    მუხლი 62

1. სააგენტო ზღვაოსნობის უსაფრთხოების, გარემოს დაბინძურების თავიდან აცილებისა და შრომის დაცვის მიზნით განსაზღვრავს ეკიპაჟის მინიმალურ დასაშვებ შემადგენლობას, რომლითაც შეიძლება გემის ზღვაში გასვლა.

2. ეკიპაჟის მინიმალური დასაშვები შემადგენლობა განისაზღვრება საერთო ტონაჟის და გემის დანიშნულების მიხედვით იმ საერთაშორისო კონვენციების შესაბამისად, რომელთა მონაწილეც არის საქართველო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 63

გემი კომპლექტდება სპეციალურად მომზადებული ეკიპაჟით. ამ ეკიპაჟის თითოეული წევრის კვალიფიკაცია დადასტურებული უნდა იყოს შესაბამისი კომპეტენციის სერტიფიკატით და კვალიფიკაციის სერტიფიკატით.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 64

გემზე სამუშაოდ დაიშვებიან ის პირები, რომელთა ჯანმრთელობის მდგომარეობა აკმაყოფილებს საქართველოს კანონმდებლობითა და საერთაშორისო სამართლის ნორმებით დადგენილ მოთხოვნებს. პირის ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესახებ დასკვნას იძლევა საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად აღიარებული უფლებამოსილი ექიმი.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 65

ადამიანის გემზე სამუშაოდ მიღება-დათხოვნის წესი, მისი უფლება-მოვალეობანი, გემზე მუშაობის პირობები, შრომის ანაზღაურება, მისი სოციალური დაცვა განისაზღვრება საქართველოს შრომითი კანონმდებლობის, ამ კოდექსის, დისციპლინური წესდებისა და შრომითი ხელშეკრულების საფუძველზე.

    მუხლი 66

გემის ეკიპაჟის არც ერთი წევრი არ დაიშვება გემზე სამუშაოდ კაპიტნის თანხმობის გარეშე. კაპიტნის უარი გემის ეკიპაჟის შემადგენლობაში გემთმფლობელის მიერ წარდგენილი პირის მიღებაზე დასაბუთებული უნდა იყოს.

    მუხლი 67

ავარიის შედეგად ეკიპაჟის წევრის ქონების დაღუპვის ან დაზიანების შემთხვევაში გემთმფლობელი ვალდებულია აუნაზღაუროს მას მიყენებული ზიანი.

    მუხლი 68

1. ეკიპაჟის წევრის რეპატრიაცია გემთმფლობელის ხარჯზე ხდება შემდეგ შემთხვევებში:

ა) სააგენტოს ინიციატივით გათავისუფლებისას;

ბ) ავადმყოფობის ან ტრავმის შემთხვევაში;

გ) გემის დაღუპვისას;

დ) როდესაც გემთმფლობელს არ შეუძლია შეასრულოს კონტრაქტით გათვალისწინებული ვალდებულებანი;

ე) შვებულებაში გასვლისას;

ვ) კონტრაქტის ვადის გასვლისას.

2. გემთმფლობელი ვალდებულია ორგანიზება გაუწიოს მეზღვაურის რეპატრიაციას კონტრაქტით ან კოლექტიური ხელშეკრულებით გათვალისწინებული სამუშაო ვადის გასვლის შემდეგ.

3. გემთმფლობელი პასუხს აგებს მგზავრობის (როგორც წესი, თვითმფრინავით), სასტუმროს, კვების, ხელფასისა და ფულადი დახმარების, ხელშეკრულებით განსაზღვრული ოდენობის ბარგის გადატანისა და მკურნალობის ორგანიზაციაზე და ანაზღაურებს გაწეულ ხარჯებს.

4. თუ გემთმფლობელს არ შესწევს უნარი ორგანიზაცია გაუკეთოს მეზღვაურის რეპატრიაციას და აანაზღაუროს ხარჯები, მაშინ ამ ვალდებულებას კისრულობს საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლების შესაბამისი ორგანო გაწეული ხარჯების გემთმფლობელისათვის შემდგომი გადახდევინებით.

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 69

საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებისა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტების შესაბამისად, გემის ეკიპაჟი ვალდებულია პირნათლად შეასრულოს დაკისრებული მოვალეობა; ნაოსნობის უსაფრთხოების, ზღვის გარემოს დაცვის, ტვირთის უდანაკარგოდ გადატანის, გემის გამართული ტექნიკური მდგომარეობის შენარჩუნების მიზნით შეასრულოს კაპიტნის განკარგულებები და მოთხოვნები, იხელმძღვანელოს სააგენტოს სამართლებრივი აქტებითა და კომპანიის წესებით.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

 

თავი III1 . საკრუინგო საქმიანობა

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6546 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

    მუხლი 691

1. საკრუინგო საქმიანობა შეიძლება განახორციელოს „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული სამართლებრივი ფორმით შექმნილმა იურიდიულმა პირმა გემებზე მეზღვაურთა დასაქმების მიზნით.

2. საკრუინგო საქმიანობა ხორციელდება საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6546 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

    მუხლი 692

1. ამ თავის მიზნებისათვის სააგენტო აღიარებს საკრუინგო საქმიანობის განმახორციელებელ იურიდიულ პირს. მისი აღიარების წესი, პირობები და მონიტორინგის შესახებ დებულებები, აღიარების შეჩერებისა და შეწყვეტის საფუძვლები განისაზღვრება სააგენტოს დირექტორის შესაბამისი კანონქვემდებარე აქტით.

2. ამ თავის მიზნებისათვის სააგენტო განსაზღვრავს მეზღვაურთა პირადი მონაცემების მოპოვების, გამოყენებისა და მესამე მხარისათვის გადაცემის პირობებს და მეზღვაურთა პირადი მონაცემების დაცვის წესებს.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6546 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

    მუხლი 693

საკრუინგო საქმიანობის განმახორციელებელი იურიდიული პირი ვალდებულია:

ა) აწარმოოს თავის მიერ დასაქმებული ან/და დასასაქმებელი მეზღვაურების მუდმივად განახლებადი რეესტრი, რომელზედაც მონიტორინგს ახორციელებს სააგენტო;

ბ) უზრუნველყოს, რომ მეზღვაურთა დასაქმების პროცესში უშუალოდ მონაწილე პირებს ჰქონდეთ შესაბამისი კომპეტენცია;

გ) შეამოწმოს დასაქმების კანდიდატი მეზღვაურის კვალიფიკაცია და მის მიერ წარმოდგენილი დოკუმენტაციის შესასრულებელი სამუშაოს მოთხოვნებთან შესაბამისობა, ასევე შრომითი ხელშეკრულების ან კოლექტიური ხელშეკრულების  საქართველოს კანონმდებლობასა და მეზღვაურთა დასაქმების სფეროში არსებულ საერთაშორისო სტანდარტებთან შესაბამისობა;

დ) შესაძლებლობის ფარგლებში შეამოწმოს გემთმფლობელი ს შესაბამისი საშუალებები სხვა სახელმწიფოს ნავსადგურებში მიტოვებული მეზღვაურების დასაცავად;

ე) დასაქმებამდე გააცნოს მეზღვაურს შრომითი ხელშეკრულების პირობები, მათ შორის,  შესასრულებელი სამუშაოს, მეზღვაურის უფლებებისა და მოვალეობების თაობაზე;

ვ) გამოიკვლიოს და უპასუხოს ნებისმიერ პრეტენზიას, რომელიც უკავშირდება მის საქმიანობას, და სააგენტოს შეატყობინოს ნებისმიერი გადაუწყვეტელი პრობლემის შესახებ;

ზ) უზრუნველყოს შესაძლებლობის ფარგლებში გემთმფლობელის მიერ შრომით ხელშეკრულებაში მეზღვაურთა სოციალური დაცვის პირობების გათვალისწინება და მათი ჯეროვანი შესრულება;

თ) უზრუნველყოს შრომითი ხელშეკრულების ხელმოწერის შემდეგ მეზღვაურისათვის ხელშეკრულების ასლის მიწოდება;

ი) უზრუნველყოს, რომ შრომითმა ხელშეკრულებამ მეზღვაური დისკრიმინაციულ მდგომარეობაში არ ჩააყენოს და არ შექმნას მისი შრომითი თუ სხვა სახის ექსპლუატაციის საფრთხე;

კ) უზრუნველყოს გემთმფლობელის მიერ შესაბამისი პასუხისმგე ბლობის აღება შრომითი ხელშეკრულების საფუძველზე, ხელშეკრულებაში შემდეგი მინიმალური დებულებების გათვალისწინებით:

კ.ა) მეზღვაურის სახელი, გვარი, დაბადების ადგილი და თარიღი;  დამსაქმებლის რეკვიზიტები;

კ.ბ) მეზღვაურის მიერ დაკავებული თანამდებობის დასახელება;

კ.გ) მეზღვაურის დასაქმების ხანგრძლივობა;

კ.დ) შრომითი ხელშეკრულების შეწყვეტის პირობები;

კ.ე) მეზღვაურის შრომის ანაზღაურების ოდენობა და გადახდის მეთოდი;

კ.ვ) მეზღვაურის შვებულების ანაზღაურება, ასეთის არსებობის შემთხვევაში;

კ.ზ) დისციპლინური გადაცდომისთვის დაწესებული სახდელი;

კ.თ) მეზღვაურის რეპატრიაციასთან დაკავშირებული დებულებები;

ლ) უზრუნველყოს შესაძლებლობის ფარგლებში გემთმფლობელის მიერ მეზღვაურის მიმართ შესაბამისი პასუხისმგებლობის აღება სხვა სახელმწიფოს ნავსადგურში გემის დაკავების ან დაპატიმრების შემთხვევაში;

მ) უზრუნველყოს, რომ საკრუინგო საქმიანობა განხორციელდეს სააგენტოს მიერ აღიარებული ხარისხის მართვის სისტემის საფუძველზე.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6546 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

 

თავი IV. საზღვაო ნავსადგური

     მუხლი 70

1. საზღვაო ნავსადგური არის იმ სანავსადგურე ინფრასტრუქტურის ერთობლიობა, რომელიც განლაგებულია განსაზღვრულ გეოგრაფიულ ადგილზე და რომელშიც შეიძლება მდებარეობდეს ერთი ან ერთზე მეტი სანავსადგურე ერთეული.

2. სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორია მოიცავს მისთვის გამოყოფილ სახმელეთო ტერიტორიას, ხოლო აკვატორია − მისთვის გამოყოფილ ზღვის სივრცეს.

3. სანავსადგურე ერთეული უზრუნველყოფს სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიისა და აკვატორიის მზადყოფნას უსაფრთხო ნაოსნობისთვის.

4. საქართველოს ტერიტორიულ ზღვაში და ყველა საზღვაო ნავსადგურში გემების მოძრაობის მომსახურებას უზრუნველყოფს სააგენტო თავისი სტრუქტურული ერთეულის მეშვეობით, „ზღვაზე ადამიანის სიცოცხლის დაცვის შესახებ“ 1974 წლის საერთაშორისო კონვენციის, მისი 1988 წლის ოქმის, ცვლილებათა გათვალისწინებით, V თავის მოთხოვნათა შესაბამისად.

41. საქართველოს ტერიტორიულ ზღვაში და ყველა საზღვაო ნავსადგურში გემების მოძრაობის სისტემის ფუნქციონირებისა და კონტროლის წესები განისაზღვრება სააგენტოს დირექტორის ნორმატიული აქტით.

5. სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიაზე და აკვატორიაში ხორციელდება შემოსული გემების დატვირთვა-გადმოტვირთვა, მომსახურება, საწვავით მომარაგება, ტექნიკური მომსახურება და შეკეთება, ტვირთის სატრანსპორტო-საექსპედიტორო, შენახვის, დაგროვების, შეფუთვისა და საწყობში განთავსების ოპერაციები, მისი ერთი სახეობის ტრანსპორტიდან მეორე სახეობის ტრანსპორტზე გადატვირთვა, მგზავრთა მომსახურების, ტვირთის, ბარგისა და ფოსტის გადაზიდვის ოპერაციები და სხვა.

6. საქართველოს იმ საზღვაო ნავსადგურების ნუსხას, რომლებიც ღიაა უცხო ქვეყნების გემებისათვის, განსაზღვრავს საქართველოს მთავრობა და იგი ქვეყნდება „ზღვაოსანთა უწყებებში“. ამ ნუსხის გამოქვეყნებას უზრუნველყოფს სააგენტო.

7. სამხედრო ნავსადგურების შექმნისა და ფუნქციონირების საკითხი რეგულირდება შესაბამისი კანონმდებლობით. 

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2013 წლის 24 სექტემბრის   კანონი №1286  – ვებგვერდი, 08.10.2013წ.
საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 71

1. სანავსადგურე ერთეული ფიზიკურ და იურიდიულ პირებს საქმიანობისთვის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გამოუყოფს სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიის, აკვატორიის ან ნავმისადგომის ცალკეულ უბნებს, დანადგარებსა და მოწყობილობებს.

2. სანავსადგურე ერთეული სანაპირო დაცვის დეპარტამენტსა და სახელმწიფო საბაჟო, სასაზღვრო-მიგრაციულ და სანიტარიულ სამსახურებს, აგრეთვე სააგენტოს შესაბამის სამსახურებს უსასყიდლოდ უზრუნველყოფს სათანადო ფართობით და უქმნის ნორმალური მუშაობის პირობებს.

3. სანავსადგურე ერთეულს არ აქვს უფლება, ხელი შეუშალოს შესაბამისი ნავსადგურის ტერიტორიაზე განთავსებული საწარმოსა და ორგანიზაციის საქმიანობას, ჩაერიოს მათ სამეურნეო მუშაობაში, გარდა საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

4. სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიაზე განთავსებული საწარმო და ორგანიზაცია ვალდებული არიან დაიცვან ნავსადგურის წესები.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102
საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91
საქართველოს 2010 წლის 12 ნოემბრის კანონი №3806-სსმI, №66,03.12.2010წ., მუხ.414
საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.
საქართველოს 2019 წლის 28 ივნისის კანონი №4923 - ვებგვერდი, 04.07.2019წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 72

1. (ამოღებულია).

2. განსაკუთრებული მნიშვნელობის ნავსადგურების ნავმისადგომები, ჰიდროტექნიკური ნაგებობები, შუქურები, შუქნიშნები და აკვატორია სახელმწიფოს საკუთრებაა.

3. მიწისა და აკვატორიის გამოყოფა და ჩამორთმევა ხდება მოქმედი კანონმდებლობის შესაბამისად.

საქართველოს 2007 წლის 11 ივლისის კანონი №5301-სსმI, №31.03.08.2007წ., მუხ.353

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 73. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 74. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

     მუხლი 741

1. საქართველოს ნავსადგურში მოქმედ სანავსადგურე ერთეულებს აქვთ თანაბარი უფლებები და წვდომა საერთო შესასვლელ არხზე ან/და შესასვლელი არხის საერთო ნაწილზე.

2. სანავსადგურე ერთეულს არ აქვს უფლება, დააწესოს საზღაური შესასვლელი არხით სარგებლობისთვის ან სხვა სანავსადგურე საფასური ან/და საზღაური სხვა სანავსადგურე ერთეულში შემსვლელი და სხვა სანავსადგურე ერთეულიდან გამსვლელი გემებისთვის.

3. საერთო შესასვლელ არხში ან/და შესასვლელი არხის საერთო ნაწილში საპროექტო სიღრმეების შენარჩუნებისთვის პასუხისმგებლობა სანავსადგურე ერთეულებს ეკისრებათ.

4. საერთო შესასვლელი არხის ან/და შესასვლელი არხის საერთო ნაწილის ფსკერდაღრმავებითი სამუშაოების ჩატარების ხარჯი უნდა განაწილდეს სანავსადგურე ერთეულებს შორის, თითოეულ სანავსადგურე ერთეულში ამ მუხლის მე-5 ნაწილით გათვალისწინებული ხელშეკრულებით განსაზღვრულ საანგარიშო პერიოდში შესული გემების წყალწყვის ჯამური მაჩვენებლის პროპორციულად. აღნიშნული ხარჯის განაწილებისას არ გაითვალისწინება სამხედრო, სახელმწიფო და სხვა არაკომერციული დანიშნულების გემები, არასატვირთო ოპერაციებისთვის განკუთვნილი გემები, მათ შორის, ნავსადგურის ფლოტი და ფსკერდაღრმავებითი სამუშაოებისთვის განკუთვნილი გემები.

5. სანავსადგურე ერთეულები საერთო შესასვლელი არხის ან/და შესასვლელი არხის საერთო ნაწილის დაღრმავებასა და მოვლა-პატრონობას ახორციელებენ მათ შორის დადებული ხელშეკრულების საფუძველზე. აღნიშნული ხელშეკრულება უნდა დაიდოს ამ კოდექსითა და ამ მუხლის მე-8 ნაწილში მითითებული საქართველოს მთავრობის ნორმატიული აქტით განსაზღვრული პირობების გათვალისწინებით.

6. სააგენტო უფლებამოსილია ჩაატაროს ნავსადგურის შესასვლელი არხის დაღრმავების სამუშაოები და უზრუნველყოს აღნიშნული არხის სიღრმეების შენარჩუნება ამ მუხლის მე-8 ნაწილში მითითებული საქართველოს მთავრობის ნორმატიული აქტით განსაზღვრულ შემთხვევაში. ასეთ შემთხვევაში ნავსადგურის შესასვლელი არხით სარგებლობის საფასური განისაზღვრება საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების მინისტრის შესაბამისი ნორმატიული აქტით. აღნიშნულ შემთხვევაში სააგენტო არ არის პასუხისმგებელი სანავსადგურე ერთეულების საკუთრებაში ან/და მფლობელობაში არსებულ ინფრასტრუქტურაზე ხარჯის გაწევისთვის.

7. ამ მუხლის მე-6 ნაწილით გათვალისწინებულ უფლებამოსილებას სააგენტო ახორციელებს დამოუკიდებლად ან მესამე პირის მეშვეობით. ამასთანავე, სააგენტოს არ აქვს უფლება, აღნიშნული უფლებამოსილება გადასცეს სანავსადგურე ერთეულს ან პირს, თუ სანავსადგურე ერთეული და ეს პირი ურთიერთდამოკიდებული პირები არიან.

8. საქართველოს მთავრობა ნორმატიული აქტით ამტკიცებს ნავსადგურის შესასვლელი არხით სარგებლობის წესს.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 75

1. (ამოღებულია).

2. გემების დატვირთვა-გადმოტვირთვა წარმოებს მათი შემოსვლის თანმიმდევრობის მიხედვით. გამონაკლისი შეიძლება დაიშვას რეგულარულ ხაზებზე მოძრავი, უბედურებაში ჩავარდნილი ან ავარიული გემებისათვის.

3. (ამოღებულია).

4. (ამოღებულია).

5. ორგანიზაციას, რომელსაც აქვს საკუთარი ტერიტორია, უფლება ეძლევა შექმნას შესაბამისი ტექნიკური საშუალებები და განახორციელოს საზღვაო-სატვირთო ოპერაციები დადგენილი წესის შესაბამისად.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 76

1. სანავსადგურე ერთეული ნაოსნობის უსაფრთხოებისა და სანავსადგურე ერთეულში მომსახურების დადგენილ ნორმებსა და წესებთან შესაბამისობის უზრუნველყოფის მიზნით პასუხისმგებელია:

ა) ნავმისადგომებთან გემების უსაფრთხო დგომის პირობების დაცვისთვის;

ბ) ჰიდროტექნიკური ნაგებობების გამართულობისთვის;

გ) სანავსადგურე ერთეულის მფლობელობაში არსებულ კავშირგაბმულობისა და ელექტრორადიოსანავიგაციო საშუალებათა გამართულობისთვის;

დ) სანავსადგურე ერთეულის საკუთრებაში არსებული სანავიგაციო ნიშნების გამართულობისთვის;

ე) საპროექტო სიღრმეების შენარჩუნებისთვის;

ვ) ნავსადგურის წესების დაცვისთვის;

ზ) სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიაზე და აკვატორიაში სისუფთავისა და გარემოს დაცვის მოთხოვნათა შესრულებისთვის;

თ) გემიდან ნავთობშემცველი მასების მიღებისთვის;

ი) გემიდან ფეკალური მასების, ნაგვის, ადამიანის ჯანმრთელობისა და გარემოსთვის მავნე სხვა ნივთიერებების მიღებისა და უტილიზაციისთვის;

კ) კატასტროფის შედეგად უბედურებაში ჩავარდნილი ადამიანებისთვის შესაბამისი პირველადი დახმარების აღმოჩენისთვის;

ლ) ზღვაზე საძიებო-სამაშველო ოპერაციების განხორციელებისას, აგრეთვე ნავთობისა და მავნე ნივთიერებების ავარიული დაღვრის ლიკვიდაციის დროს თავისი კომპეტენციის ფარგლებში სააგენტოს და საზღვაო სამაშველო-საკოორდინაციო ცენტრის მითითებების შესრულებისთვის.

2. სანავსადგურე ერთეული ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებულ საქმიანობებს ახორციელებს ამ კოდექსის, საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებისა და სააგენტოს მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტების შესაბამისად.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

      მუხლი 77

1. სანავსადგურე ერთეული ფუნქციონირებს ნავსადგურის წესების შესაბამისად. ნავსადგურის წესებს ამტკიცებს სააგენტო. სანავსადგურე ერთეული თავისი კომპეტენციის ფარგლებში მონაწილეობს ნავსადგურის წესების შემუშავებაში.

2. სანავსადგურე ერთეულში ნავსადგურის ოპერატორი პასუხისმგებელია ტვირთზე მისი მიღების მომენტიდან მიმღებისთვის, სხვა უფლებამოსილი პირისთვის ან გადამზიდავისთვის გადაცემამდე.

3. ოპერატორი პასუხისმგებელია ტვირთის დაკარგვით, დაყოვნებით ან დაზიანებით მიყენებული ზიანისათვის.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

     მუხლი 78

1. სანავსადგურე ერთეულში გემის სააგენტო მომსახურება, სტივიდორული მომსახურება, სურვეირული მომსახურება და სატრანსპორტო-საექსპედიტორო მომსახურება გაიწევა საერთაშორისო სტანდარტებისა და საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად. აღნიშნული მომსახურებების გამწევი კომპანიები ვალდებული არიან შესაბამისი საქმიანობის განხორციელების დაწყებამდე წარუდგინონ სააგენტოს სარეგისტრაციო მონაცემები და საკონტაქტო ინფორმაცია.

2. სააგენტო კომპანია ვალდებულია გემთმფლობელის ან დამფრახტავის სახელით და მისი დავალებით განახორციელოს ანგარიშსწორება გაწეულ ყველა სახის მომსახურებაზე და წარუდგინოს გემთმფლობელს ან დამფრახტავს ერთიანი სადისბურსმენტო ანგარიში.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 79. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

     მუხლი 791. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 23 დეკემბრის კანონი №833-სსმI, №40, 29.12.2008წ., მუხ.272

საქართველოს 2009 წლის 3 ნოემბრის კანონი №1923-სსმI, №35, 19.11.2009წ., მუხ.233

საქართველოს 2010 წლის 26 ოქტომბრის კანონი №3750-სსმI, №62,05.11.2010წ., მუხ.390

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2014 წლის 2 მაისის კანონი №2397 – ვებგვერდი, 16.05.2014წ.

 

თავი V. საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში უსაფრთხო ნაოსნობის განხორციელება

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 80

1. საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში უსაფრთხო ნაოსნობის განხორციელებისთვის პასუხისმგებელია სანავსადგურე ერთეული.

2. სანავსადგურე ერთეული საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში უსაფრთხო ნაოსნობის განხორციელებისა და სანავსადგურე ერთეულში წესრიგის დაცვის მიზნით ვალდებულია:

ა) უზრუნველყოს სალოცმანო სამსახურის მიერ სალოცმანო ოპერაციების უსაფრთხოდ განსახორციელებლად სათანადო პირობების შექმნა ამ კოდექსის 87-ე მუხლის შესაბამისად;

ბ) უზრუნველყოს სააგენტოს მიერ დამტკიცებული სანავსადგურე ერთეულის პასუხისმგებლობის ზონაში ჩაძირული ქონების ამოღების სამუშაოების ჩატარების გეგმის შესაბამისად სათანადო ღონისძიებების განხორციელება;

გ) უზრუნველყოს სანავსადგურე ერთეულის პასუხისმგებლობის ზონაში საფრთხეში მყოფი ადამიანებისა და გემის გადასარჩენად საძიებო-სამაშველო ოპერაციების განსახორციელებლად, აგრეთვე ნავთობისა და მავნე ნივთიერებების ავარიული დაღვრის ლიკვიდაციისთვის სამუშაოების ჩასატარებლად სააგენტოს მიერ დამტკიცებული ღონისძიებების განხორციელების მიზნით სანავსადგურე ერთეულში ყველა რესურსის მობილიზება;

დ) უზრუნველყოს სანავსადგურე ერთეულში სახიფათო ტვირთის შენახვისა და სატვირთო ოპერაციების დადგენილი წესით განხორციელება.

3. სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული ფუნქციების შესრულებისას დაიცვას საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებების, ამ კოდექსის, საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტების, დადგენილი ტექნიკური რეგლამენტების, ნავსადგურის წესებისა და სათანადო შემთხვევებისთვის განსაზღვრული სააგენტოს წერილობითი მოთხოვნები.

საქართველოს 2000 წლის 13 ივლისის კანონი №490-სსმI, №28, 24.07.2000წ., მუხ.87

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 81. (ამოღებულია)

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 82

1. ყველა გემი (განურჩევლად დროშის სახელმწიფოსი და კუთვნილების ფორმისა) ვალდებულია ნავსადგურიდან გასვლამდე საზღვაო ნავსადგურის სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის სამსახურისაგან მიიღოს გასვლის წერილობითი თანხმობა.

2. საზღვაო ნავსადგურში გემის ან ტვირთის დაკავების უფლება აქვს ნავსადგურის კაპიტანს, თუ:

ა) გემი სანაოსნოდ უვარგისია;

ბ) მწყობრიდან არის გამოსული სანავსადგურო ნაგებობანი, ნავსადგურში არსებული სხვა ქონება და სანავიგაციო მოწყობილობა;

გ) დარღვეულია დატვირთვის, მომარაგების, ეკიპაჟის დაკომპლექტების მოთხოვნები, არსებობს გემთან დაკავშირებული სხვა ნაკლოვანებანი, რომლებიც საშიშროებას უქმნის გემის უსაფრთხო ნაოსნობას, გემზე მყოფ ადამიანთა ჯანმრთელობას და გარემოს;

დ) არასწორად არის შედგენილი გემის საბუთები;

ე) არსებობს ფიზიკური ან იურიდიული პირის განცხადება საერთო ავარიის, გადარჩენის, ტვირთის გადაზიდვის ხელშეკრულების, გემების შეჯახების, გადასახადის გადაუხდელობის ან სხვა ზიანის შესახებ;

ვ) გემის ან ტვირთის მფლობელი არ წარმოადგენს სათანადო უზრუნველყოფას (ჯარიმის, გადასახდელის გადაუხდელობის ან ზიანის აუნაზღაურებლობის შემთხვევაში).

3. საზღვაო ნავსადგურის კაპიტნის განკარგულება გემის ან ტვირთის დაკავების შესახებ მოქმედებს 3 დღე-ღამის განმავლობაში. ამ ვადაში არ შედის საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი დასვენებისა და უქმე დღეები. თუ ამ ვადაში სასამართლო არ გამოიტანს გადაწყვეტილებას გემის ან ტვირთის დაკავების შესახებ, იგი დაუყოვნებლივ განთავისუფლდება.

4. დაუშვებელია სხვა სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებული გემის დაკავება, რომელიც გამოიყენება არაკომერციული მიზნებისათვის, გარდა საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებითა და საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

      მუხლი 83

1. სანავსადგურე ერთეულში მდგომი გემის (გარდა სხვა სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებული გემისა, რომელიც არაკომერციული მიზნებისთვის გამოიყენება) კაპიტანი და სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიაზე მყოფი პირები ვალდებული არიან, სააგენტოს დავალების შესაბამისად, სანავსადგურე ერთეულის მოთხოვნისთანავე გადასცენ მას მათი კუთვნილი მცურავი ობიექტები ან სხვა ტექნიკური საშუალებები საფრთხეში მყოფი ადამიანებისა და გემის გადასარჩენად, აგრეთვე ზღვის დაბინძურების ლიკვიდაციისთვის.

2. სააგენტოს და სანავსადგურე ერთეულის მიერ თავიანთი კომპეტენციის ფარგლებში ნაოსნობის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად და შესაბამის სანავსადგურე ერთეულში წესრიგის დასაცავად დადგენილ მოთხოვნათა შესრულება სავალდებულოა სანავსადგურე ერთეულში მყოფი ყველა ფიზიკური და იურიდიული პირისა და გემის კაპიტნისთვის.

3. ნაოსნობის უსაფრთხოებისა და ნავსადგურში წესრიგის დაცვის მოთხოვნათა დარღვევისათვის გამოიყენება ადმინისტრაციული სახდელი საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესის შესაბამისად.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.  

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

      მუხლი 831

1. გემის დაპატიმრება ხდება მხოლოდ საზღვაო სარჩელის უზრუნველსაყოფად.

2. საზღვაო სარჩელი გამომდინარეობს გემის საკუთრებიდან და სხვა ქონებრივი ურთიერთობიდან, რომელიც წარმოიშობა გემის მშენებლობის, მართვის, ექსპლუატაციის, კომერციული გამოყენების, იპოთეკის ან გადარჩენასთან დაკავშირებულ ღონისძიებათა განხორციელებისას.

3. გემის დაპატიმრებასა და გათავისუფლებასხდენს მხოლოდ სასამართლო საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კანონმდებლობის შესაბამისად.

4. საქართველოს სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული გემის დაპატიმრება და მისთვის სასჯელის დაკისრება შეიძლება მხოლოდ საქართველოს მთავრობის თანხმობით

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 84. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 85. (ამოღებულია)

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 86

1. საზღვაო ნავსადგურში გემის შესვლის, გასვლის, დგომის, სატვირთო ოპერაციის, მათ შორის, სახიფათო ტვირთის შენახვის, და სატვირთო ოპერაციის განხორციელების, გემის საწვავით გამართვის, სალოცმანო გაცილების წესები და პირობები და სხვა საკითხები განისაზღვრება „ნავსადგურის წესებით“, რომელსაც ამტკიცებს სააგენტო.

2. სააგენტო სამხედრო ნავსადგურის, გემთმშენებელი და სხვა საწარმოების, რომელთა აკვატორია ემიჯნება საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიას, უფლებამოსილ რწმუნებულთან ერთად ადგენს ნავსადგურებში და მათ მისასვლელებთან მოძრაობის წესებს.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

 

თავი V1. საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში სახელმწიფო ზედამხედველობა და კონტროლი

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 861

1. საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში ნაოსნობის უსაფრთხოებაზე სახელმწიფო ზედამხედველობასა და კონტროლს ახორციელებს სააგენტო თავისი სტრუქტურული ერთეულის ნავსადგურის სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის სამსახურის მეშვეობით, რომელსაც ხელმძღვანელობს სააგენტოს დირექტორის მიერ დანიშნული ნავსადგურის კაპიტანი.

2. ნავსადგურის კაპიტნად შეიძლება დაინიშნოს საქართველოს მოქალაქე, რომელსაც აქვს განათლება გემთწამყვანის სპეციალობით და 3000 ტონაზე მეტი საერთო ტევადობის გემის კაპიტნის წოდება.

3. ნაოსნობის უსაფრთხოების სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის უზრუნველსაყოფად სააგენტოს ძირითადი ფუნქციებია:

ა) ნაოსნობის უსაფრთხოებაზე სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის განხორციელება;

ბ) გემის (მათ შორის, თევზსაჭერი გემის) (განურჩევლად დროშის სახელმწიფოსი და კუთვნილების ფორმისა) საზღვაო ნავსადგურში შესვლის/საზღვაო ნავსადგურიდან გასვლის გაფორმება თავის მიერ დამტკიცებული ნავსადგურის წესების შესაბამისად;

გ) საქართველოს ნავსადგურში შემოსული გემების მიერ (განურჩევლად დროშის სახელმწიფოსი და კუთვნილების ფორმისა) საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებითა და საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნების შესრულების კონტროლი თავისი უფლებამოსილების ფარგლებში;

დ) შესაბამისი ნავსადგურის აკვატორიაში ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღების სამუშაოთა წარმოებაზე თანხმობის მიცემა;

ე) ნავსადგურის აკვატორიაში საფრთხეში მყოფი ადამიანებისა და გემების გადასარჩენად საძიებო - სამაშველო ოპერაციების, აგრეთვე ნავთობისა და მავნე ნივთიერებების ავარიული დაღვრის სალიკვიდაციო სამუშაოების ხელმძღვანელობა და საზღვაო ნავსადგურში ყველა რესურსის გამოყენების კოორდინაცია;

ვ) ნაოსნობის უსაფრთხოების სფეროში შესაბამისი ტექნიკური რეგლამენტების შესრულების კონტროლი.

4. სააგენტოს თავისი ფუნქციების შესრულებისას უფლება აქვს, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად:

ა) დააკავოს გემი ან/და ტვირთი;

ბ) შეამოწმოს საზღვაო ნავსადგურში შემოსული გემის დოკუმენტები, მეზღვაურთა სერტიფიკატები, აგრეთვე ეკიპაჟის წევრთა მოწმობები;

გ) სანავსადგურე ერთეულს მისცეს მითითებები ნაოსნობის უსაფრთხოების უზრუნველყოფასთან დაკავშირებულ საკითხებზე;

დ) მიიღოს სხვა შესაბამისი გადაწყვეტილებები ამ კოდექსით,ტრანსპორტის სფეროს მართვისა და რეგულირების შესახებ“ საქართველოს კანონითა და მათგან გამომდინარე, კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებით მისი კომპეტენციისთვის მიკუთვნებულ საკითხებზე.

5. თუ უცხო ქვეყნის დროშით მცურავი გემი საქართველოს ნავსადგურში შემოსვლისას ვერ წარმოადგენს ამ კოდექსითა და საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებით გათვალისწინებულ საბუთებს, გემთმფლობელის ხარჯზე, ტექნიკური ზედამხედველობის წესით, აუცილებლად უნდა შემოწმდეს მისი ტვირთტევადობა, მგზავრთტევადობა, წყალზედა ბორტის მინიმალური სიმაღლის განსაზღვრა და რადიოსადგური საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემების შემოწმებისთვის დადგენილი წესების შესაბამისად.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

 

თავი VI. სალოცმანო სამსახური

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 87

1. ზღვაოსნობის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად გემის სალოცმანო გაცილებას საქართველოს ნავსადგურის მისასვლელებთან და მის აკვატორიაში ახორციელებს მხოლოდ სააგენტოს მიერ სერტიფიცირებული საზღვაო ლოცმანი (შემდგომ – ლოცმანი).

2. სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია ნაოსნობის უსაფრთხოებისთვის უზრუნველყოს სანავსადგურე ერთეულის ტერიტორიაზე და აკვატორიაში სალოცმანო სამსახურის ფუნქციონირება.

3. საზღვაო უსაფრთხოების ინტერესებიდან გამომდინარე, დაუშვებელია, სალოცმანო სამსახური შეიქმნას სანავსადგურე ერთეულის/სანავსადგურე ერთეულის თანამშრომლის მიერ ან იყოს მასთან დაკავშირებული იურიდიული პირი.

4. სალოცმანო სამსახური შეიძლება შეიქმნას „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული სამართლებრივი ფორმით. საქართველოს სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია შესაბამის სალოცმანო სამსახურთან დადოს სათანადო ხელშეკრულება სალოცმანო მომსახურების შესახებ. ეს ხელშეკრულება უნდა შეიცავდეს დებულებებს სალოცმანო მომსახურების ნავსადგურში და ნავსადგურთან მისასვლელ გზებზე განხორციელების თაობაზე, აგრეთვე სალოცმანო კატარღების ნავმისადგომზე დგომის შესახებ.

5. სალოცმანო სამსახურის საქმიანობა რეგულირდება საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებული ტექნიკური რეგლამენტით (შემდგომ – ტექნიკური რეგლამენტი), რომლის მიზანია საქართველოს საზღვაო ნავსადგურების მისასვლელებთან და მათ აკვატორიაში ნაოსნობის უსაფრთხოების უზრუნველყოფა და სალოცმანო სამსახურების მიერ სალოცმანო მომსახურების განხორციელებასთან დაკავშირებული საქმიანობის სამართლებრივი მოწესრიგება. ტექნიკური რეგლამენტი ეფუძნება საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციის – IMO-ს – 2003 წლის 5 დეკემბრის A.960 (23) რეზოლუციას „საზღვაო ლოცმანების, გარდა ღია ზღვის ლოცმანებისა, მომზადების, სერტიფიცირებისა და საექსპლუატაციო პროცედურების შესახებ რეკომენდაციები“ (შემდგომ – რეზოლუცია), „მეზღვაურების მომზადების, დიპლომირებისა და ვახტის გაწევის შესახებ“ 1978 წლის საერთაშორისო კონვენციას (შემდგომ – კონვენცია), ამ კოდექსსა და სხვა სამართლებრივ აქტებს.

6. სალოცმანო სამსახურის სერტიფიკატის ან ლოცმანის სერტიფიკატის მფლობელის მიერ სალოცმანო მომსახურების განხორციელებასთან დაკავშირებულ საქმიანობას მუდმივ ზედამხედველობასა და კონტროლს უწევს სააგენტო. ამ ზედამხედველობისა და კონტროლის მიზანია სალოცმანო მომსახურების საქართველოს კანონმდებლობით, რეზოლუციითა და კონვენციით დადგენილ მოთხოვნებთან, აგრეთვე საუკეთესო საზღვაო პრაქტიკასთან შესაბამისობის უზრუნველყოფა. საზღვაო უსაფრთხოების საკითხებში სერტიფიცირებული სალოცმანო სამსახური და სერტიფიცირებული ლოცმანი ექვემდებარებიან ნავსადგურის სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის სამსახურის უფროსს – ნავსადგურის კაპიტანს.

7. სალოცმანო სამსახურის სერტიფიცირება ხორციელდება 5 წლის ვადით. სალოცმანო სამსახურის სერტიფიცირების წესი და პირობები განისაზღვრება ტექნიკური რეგლამენტით.

8. თუ სალოცმანო სამსახურის ან/და სანავსადგურე ერთეულის ბრალით, მათ შორის ხელშეკრულების არარსებობის გამო ან საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ სხვა შემთხვევაში შეუძლებელია სავალდებულო სალოცმანო გაცილების რაიონში სალოცმანო მომსახურების განხორციელება, სააგენტოს უფლება აქვს, სავალდებულო სალოცმანო მომსახურების განხორციელების უზრუნველსაყოფად დანიშნოს შესაბამისი კომპეტენტური პირი ან/და სააგენტოს მიერ სერტიფიცირებული ლოცმანი. აღნიშნული ლოცმანის ანაზღაურების წესს განსაზღვრავს სააგენტო.

9. სააგენტოს მიერ სერტიფიცირებული ლოცმანი სახელმწიფო ინტერესების დაცვის და საქართველოს ნავსადგურებში საზღვაო უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად ვალდებულია შესაბამისი ანაზღაურების საფუძველზე შეასრულოს სააგენტოს მითითება სავალდებულო სალოცმანო გაცილების რაიონში სალოცმანო გაცილების უზრუნველსაყოფად. სააგენტოს სავალდებულო მითითების შესრულებაზე დაუსაბუთებელი უარის თქმა ლოცმანის სერტიფიკატის მოქმედების შეწყვეტის საფუძველია. ლოცმანის ანაზღაურების წესს განსაზღვრავს სააგენტოს დირექტორი.

10. სალოცმანო სამსახურს საკუთრებაში/მფლობელობაში უნდა ჰქონდეს მცურავი საშუალება, რომელიც აყვანილია სააგენტოს მიერ აღიარებული საკლასიფიკაციო საზოგადოების ტექნიკური ზედამხედველობის ქვეშ და რომელსაც სააგენტოს მიერ მინიჭებული აქვს სალოცმანო კატარღის სტატუსი. სალოცმანო კატარღა უნდა აკმაყოფილებდეს ტექნიკური რეგლამენტით დადგენილ მოთხოვნებს. სააგენტო მცურავ საშუალებას სალოცმანო კატარღის სტატუსს ანიჭებს გემის რეგისტრაციის მოწმობაში შესაბამისი ჩანაწერის გაკეთებით. გემის რეგისტრაციის მოწმობაში ასევე მიეთითება იმ ნავსადგურის დასახელება, რომელში სანაოსნოდაც აღნიშნული კატარღაა სერტიფიცირებული. სააგენტო არ ახდენს სალოცმანო კატარღების ცალკე სერტიფიცირებას. თუ მცურავი საშუალება არ არის აშენებული, როგორც სალოცმანო კატარღა, საკლასიფიკაციო საზოგადოება დამატებით ამოწმებს მის ამ ტიპის მცურავი საშუალებისთვის აუცილებელ ტექნიკურ კრიტერიუმებთან შესაბამისობას. საკლასიფიკაციო საზოგადოებას ამ ქმედების განსახორციელებლად უნდა ჰქონდეს სალოცმანო კატარღის ტექნიკური შემოწმების სტანდარტი. ამ სტანდარტს ამტკიცებს სააგენტო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.  

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 88

ლოცმანად ინიშნება საქართველოს მოქალაქე, რომელსაც აქვს სააგენტოს მიერ საერთაშორისო საზღვაო ორგანიზაციების მოთხოვნათა გათვალისწინებით, დადგენილი წესით გაცემული ლოცმანის სერტიფიკატი.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 89

1. (ამოღებულია).

2. სავალდებულო სალოცმანო გაცილების რაიონებში აკრძალულია ნაოსნობა ლოცმანის გარეშე.

3. გემის კაპიტანს უფლება აქვს საჭიროების შემთხვევაში აიყვანოს გემზე ლოცმანი არასავალდებულო სალოცმანო გაცილების რაიონებში ნაოსნობისას. ამ შემთხვევაში გემის კაპიტანი უფლებას იტოვებს უარი განაცხადოს სალოცმანო მომსახურებაზე, როცა ამას მიზანშეწონილად მიიჩნევს.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 90

1. გემის გაცილებისას ლოცმანი ვალდებულია თვალყური ადევნოს ცვლილებებს ფარვატერზე, აგრეთვე სანაპირო სანავიგაციო ნიშნების მდგომარეობას და დაუყოვნებლივ აცნობოს ნავსადგურის კაპიტანს გასაცილებელ გემთან დაკავშირებული ყველა საზღვაო ინციდენტი და ყოველგვარი ცვლილება ფარვატერზე.

2. გემის გაცილებისას ლოცმანი ვალდებულია მიუთითოს გემის კაპიტანს ნაოსნობის წესების, სავალდებულო დადგენილებებისა და სხვა წესების დარღვევათა ფაქტების გამო, მოითხოვოს ამ დარღვევათა აღმოფხვრა და გემის კაპიტნის მიერ ამ მოთხოვნათა უგულებელყოფა დაუყოვნებლივ აცნობოს ნავსადგურის კაპიტანს, აუცილებლობის შემთხვევაში კი შეაჩეროს გემის მოძრაობა.

    მუხლი 91

სააგენტოს უფლება აქვს, შეზღუდოს გემის გასვლა ცუდ ამინდში (ცუდი ხედვისას, შტორმის, მიწისძვრისა და სხვა შემთხვევაში), აგრეთვე უსაფრთხო ნაოსნობისათვის არახელსაყრელი სხვა განსაკუთრებული პირობების დროს.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 92

1. პასუხისმგებლობა გემის მიერ მომხდარი ავარიული საზღვაო შემთხვევისათვის ეკისრება გემის კაპიტანს, ხოლო თუ ეს მოხდა სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას ლოცმანის მიზეზით – სალოცმანო სამსახურსაც.

2. ლოცმანის მიერ მიყენებული ზიანის ანაზღაურება ხორციელდება სამოქალაქო პასუხისმგებლობის სავალდებულო დაზღვევით.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 93

1. ლოცმანის გემზე გამოძახებისას სალოცმანო სამსახური ვალდებულია დაუყოვნებლივ გაგზავნოს იგი გემზე, რის შესახებაც აუწყებს გემის კაპიტანს. თუ რაიმე მიზეზით ლოცმანის გემზე დაუყოვნებლივ გაგზავნა შეუძლებელია, სალოცმანო სამსახური ვალდებულია შეატყობინოს ამის შესახებ გემის კაპიტანს და აცნობოს ლოცმანის გემზე გამოცხადების დრო.

2. გემზე სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას ლოცმანს შესაძლებელია ახლდეს პირი, რომელიც გადის ლოცმანის პროფესიის დაუფლებისათვის საჭირო მომზადებას (სტაჟიორი).

    მუხლი 94

გემის კაპიტანი ვალდებულია უზრუნველყოს ლოცმანისა და ლოცმან-სტაჟიორის დაუყოვნებლივ და უსაფრთხოდ მიღება, აგრეთვე გემის გაცილების მთელ პერიოდში უფასოდ უზრუნველყოს ისინი ცალკე მოსასვენებელი ოთახითა და კვებით ოფიცერთა შემადგენლობის მსგავსად.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 95

1. გემზე ასვლისას ლოცმანი ვალდებულია გემის კაპიტანს წარუდგინოს ლოცმანის სერტიფიკატი და სალოცმანო ქვითარი.

2. გემის კაპიტანს უფლება არა აქვს გემზე მიიღოს ლოცმანი, რომელიც მას არ წარუდგენს ლოცმანის სერტიფიკატს და სალოცმანო ქვითარს.

3. გემის კაპიტანი ქვითარში აღნიშნავს სალოცმანო გაცილების დაწყებისა და დამთავრების ადგილსა და დროს, ტვირთისა და გემის ზუსტ მონაცემებს; აუცილებლობის შემთხვევაში შეაქვს შენიშვნები იმ გარემოებებთან დაკავშირებით, რომლებიც თან ახლავს სალოცმანო გაცილებას, რასაც ადასტურებს ხელის მოწერით.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 96

ლოცმანს უფლება არა აქვს კაპიტნის თანხმობის გარეშე მიატოვოს გემი ღუზის ჩაშვებამდე, უსაფრთხო ნავმისადგომთან ბაგირით დაბმამდე, ზღვაში გაყვანამდე ან შემცვლელი ლოცმანის მოსვლამდე.

    მუხლი 97

გემზე ლოცმანის ყოფნა არ ათავისუფლებს კაპიტანს გემის მართვის პასუხისმგებლობისაგან. განსაკუთრებულ შემთხვევაში გემის ხიდურის დატოვებისას იგი ვალდებულია ლოცმანთან დატოვოს პირი, რომელიც პასუხისმგებელია გემის მართვაზე კაპიტნის არყოფნის პერიოდში.

    მუხლი 98

1. თუ გემის კაპიტანი არ ითვალისწინებს ლოცმანის რეკომენდაციებს, ამ უკანასკნელს უფლება აქვს მესამე პირის თანდასწრებით უარი თქვას გემის შემდგომ გაცილებაზე და მოითხოვოს ჩაწერონ ეს სალოცმანო ქვითარში, ამასთან, მიუხედავად გემის გაცილებაზე ლოცმანის უარისა, ის ვალდებულია დარჩეს გემის ხიდურზე და მიაწოდოს კაპიტანს გემის უსაფრთხო ნაოსნობისათვის საჭირო მონაცემები. თუ კაპიტანი მოითხოვს სალოცმანო გაცილების განახლებას, ლოცმანი ვალდებულია გააგრძელოს გაცილება.

2. თუ კაპიტანს ეჭვი ეპარება ლოცმანის რეკომენდაციების სისწორეში, უფლება აქვს უარი თქვას მის მომსახურებაზე. ასეთ შემთხვევაში სავალდებულო სალოცმანო გაცილების რაიონში კაპიტანი შეძლებისდაგვარად აჩერებს გემის მოძრაობას გემზე ახალი ლოცმანის მიღებამდე.

    მუხლი 99. (ამოღებულია)

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

    მუხლი 100

კაპიტანი, რომელიც გემზე ლოცმანის გამოძახებისა და ამ უკანასკნელის მისვლის შემდეგ უარს ამბობს სალოცმანო მომსახურებაზე, ვალდებულია მთლიანად გადაიხადოს სალოცმანო მომსახურების ფასი.

    მუხლი 101

1. სალოცმანო ქვითარში მცდარი მონაცემების შეტანისათვის კაპიტანი იხდის ჯარიმას სალოცმანო მომსახურების საფასურის ორმაგი ოდენობით. მასვე ეკისრება კანონით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა ამ მონაცემებით გამოწვეული შედეგებისათვის.

2. სალოცმანო ქვითარში აღნიშნული უნდა იყოს:

ა) გემის დასახელება;

ბ) გემის სახელმწიფოს დროშა;

გ) გემთმფლობელის დასახელება, მისი მისამართი;

დ) საერთო სარეგისტრო ტევადობა და წმინდა სარეგისტრო ტევადობა;

ე) დეტვეიტი (ტვირთამწეობა);

ვ) გემის საერთო სიგრძე, სიგანე და ბორტის სიმაღლე;

ზ) გემის წყალშიგი;

თ) ტვირთის დასახელება და რაოდენობა;

ი) შესრულებული სამუშაო.

    მუხლი 102

გემის კაპიტანი ვალდებულია გადაიხადოს განსაკუთრებული გასამრჯელო ორმაგი სალოცმანო განაკვეთის ოდენობით იმ შემთხვევაში, თუ ლოცმანი სალოცმანო გაცილების დაწყებამდე იძულებულია ორ საათზე მეტი დაჰყოს გემზე გემისა და აგენტის მიზეზით და არა დაუძლეველი ძალის (ფორს-მაჟორი) მოქმედების შედეგად.

    მუხლი 103

თუ სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას ლოცმანი (ლოცმანი და სტაჟიორი) გემით გასცდებიან მათი მომსახურების ზონის ფარგლებს, კაპიტანი ვალდებულია ლოცმანსა და სტაჟიორს აუნაზღაუროს უკან დასაბრუნებელი ხარჯები (მგზავრობა, სადღეღამისო ხარჯი, სასტუმროს ღირებულება) და სალოცმანო გაცილების გასამრჯელო ყოველი დღე(ღამისათვის.

    მუხლი 104. (ამოღებულია)

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

 

თავი VII. ზღვაში ჩაძირული ქონება

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

    მუხლი 105

1. ამ თავის მიზნებისათვის ზღვაში ჩაძირულ ქონებად მიიჩნევა საქართველოს ტერიტორიულ ზღვაში ან ში წყლებში ჩაძირული, აგრეთვე მეჩხერ წყლებზე, კლდეებზე და სხვა ადგილებში გამორიყული გემი, მისი ნამსხვრევები, მოწყობილობანი, ტვირთი და სხვ ა. 

2. ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღება, გამოტანა ან განადგურება ხორციელდება ამ კოდექსის ა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტების შესაბამისად.

3. ზღვაში ჩაძირულ ქონებად არ მიიჩნევა ის ქონება, რომელიც საქართველოს ნავსადგურში სატვირთო ოპერაციებისა და სანავსადგურო ინფრასტრუქტურაზე სარემონტო სამუშაოების განხორციელებისას შემთხვევით ჩაიძირა ნავსადგურის აკვატორიაში.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 106

1. ქონების ზღვაში ჩაძირვის შემთხვევაში ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელი ან/და მესაკუთრე ვალდებულია დაუყოვნებლივ აცნობოს ამის შესახებ საქართველოს უახლოესი საზღვაო ნავსადგურის სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის სამსახურის უფროსს − ნავსადგურის კაპიტანს.

2. გემთმფლობელის მოთხოვნის შემთხვევაში სააგენტო შესაბამის სახელმწიფო ორგანოებთან შეთანხმებით ადგენს ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღების ვადას და ითანხმებს მისი დაცვისა და ამოღების სამუშაოების წარმოების გეგმას. აღნიშნული ვადისა და გეგმის შესახებ სააგენტო ქონების მფლობელს ან/და მესაკუთრეს აცნობებს.

3. თუ ქონება საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაშია ჩაძირული, მისი ამოღების სამუშაოების ჩატარების შემთხვევაში ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებული გეგმა უნდა შეთანხმდეს ასევე შესაბამის სანავსადგურე ერთეულთან. სანავსადგურე ერთეულმა ხელი უნდა შეუწყოს აღნიშნული გეგმის ჩაძირული ქონების მფლობელის ან/და მესაკუთრის ხარჯით შესრულებას.

4. თუ ზღვაში ჩაძირული ქონება საფრთხეს უქმნის ადამიანის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას, ხელს უშლის უსაფრთხო ნაოსნობას, საზღვაო რეწვას, ჰიდროტექნიკური, სამეცნიერო-კვლევითი, გარემოსდაცვითი, საზღვაო-სამაშველო ან/და სხვა, მსგავსი სამუშაოების წარმოებას ან/და შეიძლება გამოიწვიოს გარემოს დაბინძურება, ქონების მფლობელი ან/და მესაკუთრე ვალდებულია ამის შესახებ დაუყოვნებლივ აცნობოს საქართველოს უახლოესი საზღვაო ნავსადგურის სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის სამსახურის უფროსს − ნავსადგურის კაპიტანს და, მისი მოთხოვნის შესაბამისად, საკუთარი ხარჯით ამოიღოს ზღვაში ჩაძირული ქონება. ქონების ამოღების ვადა ნავსადგურის კაპიტანთან უნდა შეთანხმდეს.

5. საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში ჩაძირული ქონების შესაბამისი სანავსადგურე ერთეულის მიერ ამოღებისას, თუ არსებობს ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული გარემოება, აგრეთვე თუ ეს ქონება აფერხებს ნავსადგურის აკვატორიაში კომერციულ საქმიანობას ან მან შეიძლება შეაფერხოს ასეთი საქმიანობა, მიუხედავად იმისა, აღნიშნული ქონება სახელმწიფო საკუთრებაშია თუ არა, სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია სააგენტოსთან შეთანხმებით, საკუთარი ხარჯით ამოიღოს ქონება. ამასთანავე, სანავსადგურე ერთეულს უფლება აქვს, გაწეული ხარჯი ამოღებული ქონების რეალიზაციით აანაზღაუროს.

6. საქართველოს სანავსადგურე ერთეულში სატვირთო ოპერაციებისა და სანავსადგურე ინფრასტრუქტურის სარემონტო სამუშაოების განხორციელებისას ზღვაში შემთხვევით ჩაძირული ქონების ამოღებასა და რეალიზაციას ახორციელებს უშუალოდ სანავსადგურე ერთეული საკუთარი ხარჯით.

7. თუ სანავსადგურე ერთეულის მიერ სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღებისას ამ ქონების რეალიზაციის ფასი სრულად დაფარავს მისი ამოღების ხარჯებს და რეალიზაციის შედეგად თანხა დარჩება, სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია ეს თანხა საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტში გადარიცხოს. ამ მუხლით გათვალისწინებული ქონების რეალიზაციის შემთხვევაში სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია სააგენტოს წარუდგინოს აღნიშნული ქონების რეალიზაციის შესახებ ინფორმაცია და შესაბამისი დოკუმენტაცია.

8. საქართველოს სახელმწიფოს, როგორც ზღვაში ჩაძირული ქონების მესაკუთრეს, მის ამოღებასთან/რეალიზაციასთან დაკავშირებით ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღების ხარჯების ანაზღაურების ვალდებულება არ წარმოეშობა არცერთი პირის მიმართ. ეს ნორმა არ ვრცელდება იმ შემთხვევაზე, როდესაც საქართველოს სახელმწიფო თავად არის ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღების ინიციატორი.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 107

1. თუ ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელი ან/და მესაკუთრე უცნობია, სააგენტო მისი მფლობელის ან/და მესაკუთრის მოსაძიებლად საჯაროდ აქვეყნებს ინფორმაციას ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღების გონივრული ვადის მითითებით.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის მიზნებიდან გამომდინარე, თუ ზღვაში ჩაძირული ქონება გემია, მისი მფლობელის ან/და მესაკუთრის თაობაზე ინფორმაციის არარსებობის შემთხვევაში სააგენტო ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელის ან/და მესაკუთრის მოსაძიებლად აღნიშნული გემის დროშის სახელმწიფოსათვის გადასაცემ შეტყობინებას ქონების ამოღების გონივრული ვადის მითითებით უგზავნის საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტროს ან, გარემოებათა გათვალისწინებით, ასეთი შეტყობინების გადასაცემად პირდაპირ შესაბამისი სახელმწიფოს კომპეტენტურ ორგანოს უკავშირდება.

3. თუ ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღება ამ მუხლის პირველი და მე-2 ნაწილებით განსაზღვრულ ვადაში არ განხორციელდა, სააგენტო უფლებამოსილია უზრუნველყოს ქონების ამოღება ან, ამ თავით დადგენილი წესით, ამ კოდექსის 108-ე მუხლით გათვალისწინებული ვადის მიუხედავად, განახორციელოს მისი რეალიზაცია, ხოლო აუცილებლობის შემთხვევაში − მიიღოს ზომები ქონების გასანადგურებლად.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.  

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

     მუხლი 108

1. ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელი ან/და მესაკუთრე უფლებამოსილია ამოიღოს ჩაძირული ქონება მისი ჩაძირვიდან 2 წლის ვადაში ან გამოითხოვოს ამოღებული ქონება მისი ჩაძირვიდან 2 წლის ვადაში. ამასთანავე, იგი ვალდებულია სააგენტოს ან სანავსადგურე ერთეულს აუნაზღაუროს აღნიშნული ქონების ზღვაში ჩაძირვით მიყენებული ზიანი და მისი ამოღების ხარჯები.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ვადის ამოწურვის შემდეგ შესაბამისი ქონება სახელმწიფო საკუთრება ხდება.

3. თუ სანავსადგურე ერთეულმა ან სააგენტომ ამოღებული ქონების რეალიზაცია იმის გამო განახორციელა, რომ მისი შენახვა შესაძლებელი ან/და მიზანშეწონილი არ იყო, ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელს ან/და მესაკუთრეს უბრუნდება ამ ქონების რეალიზაციით მიღებული თანხა, იმ ხარჯების გამოკლებით, რომლებიც სანავსადგურე ერთეულმა ან სააგენტომ გასწია, და იმ ზიანის თანხის გამოკლებით, რომელიც სანავსადგურე ერთეულს ან სააგენტოს მიადგა აღნიშნული ქონების ამოღების, შენახვისა და რეალიზაციის დროს.

4. ზღვაში ჩაძირულ ქონებაზე ან ამოღებულ ქონებაზე უარის თქმა ქონების მფლობელს ან/და მესაკუთრეს არ ათავისუფლებს სახელმწიფოსთვის ან/და სანავსადგურე ერთეულისთვის გაწეული ხარჯებისა და მიყენებული ზიანის ანაზღაურების ვალდებულების შესრულებისგან.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.  

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

     მუხლი 109

თუ ნავსადგურის აკვატორიაში ჩაძირული ქონება საფრთხეს უქმნის ადამიანის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას, ხელს უშლის უსაფრთხო ნაოსნობას ან/და შეიძლება გამოიწვიოს გარემოს დაბინძურება, ან/და ჩაძირული ქონება მის მფლობელს ან/და მესაკუთრეს დადგენილ ვადაში არ ამოაქვს, სანავსადგურე ერთეული ვალდებულია სააგენტოს მითითებით დაუყოვნებლივ ამოიღოს ეს ქონება, ხოლო აუცილებლობის შემთხვევაში – მიიღოს ზომები მის გასანადგურებლად ან სხვაგვარად მოსაცილებლად.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.  

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

     მუხლი 110

სააგენტოს უფლება აქვს, სანავსადგურე ერთეულის შუამდგომლობის საფუძველზე ან მის გარეშე აუკრძალოს ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელს ან/და მესაკუთრეს მისი ამოღება ქონების მფლობელის ან/და მესაკუთრის ან/და მის მიერ შერჩეული გემთამწე ორგანიზაციის კუთვნილი საშუალებებით, თუ ამ საშუალებებით სამუშაოთა წარმოება ან/და მათი წარმოების ტექნოლოგია საფრთხეს უქმნის ადამიანის სიცოცხლეს ან/და ჯანმრთელობას, ხელს უშლის უსაფრთხო ნაოსნობას ან/და შეიძლება გამოიწვიოს გარემოს დაბინძურება. ამ შემთხვევაში სააგენტო უფლებამოსილია ზღვაში ჩაძირული ქონება მისი მფლობელის ან/და მესაკუთრის ხარჯით ამოიღოს ან აღნიშნული ქონების მფლობელს ან/და მესაკუთრეს სათანადო საშუალებებისა და ტექნოლოგიის გამოყენება მოსთხოვოს.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 111

ზღვაში ჩაძირული სამხედრო ქონების ამოღებას, განადგურებას ან/და მოცილებას სააგენტოსთან შეთანხმებით ახორციელებს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს სისტემაში შემავალი უფლებამოსილი ორგანო.         

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

    მუხლი 112

შემთხვევით ამოღებული ზღვაში ჩაძირული ქონება სააგენტოს უნდა გადაეცეს.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

    მუხლი 113

1. ზღვაში ჩაძირული ქონების მფლობელი ან/და მესაკუთრე კარგავს უფლებას ქონებაზე, თუ მას ამ კოდექსით დადგენილ ვადაში არ ამოიღებს ან არ გამოითხოვს ამ კოდექსის 108-ე მუხლის პირველი ნაწილით განსაზღვრული ვადისა და პირობების დაცვით.

2. სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღებას ახორციელებს „ლიცენზიებისა და ნებართვების შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული საქართველოს ტერიტორიულ ზღვასა და შიგა წყლებში ჩაძირული სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული ჯართისა და ფერადი ლითონის ამოღების ლიცენზიის მფლობელი, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული ზღვაში ჩაძირული ქონების ამოღებას ამ კოდექსის შესაბამისად სააგენტო ან სანავსადგურე ერთეული ახორციელებს.

საქართველოს 2012 წლის 22 ივნისის კანონი №6545 – ვებგვერდი, 04.07.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

 

თავი VIII. ხელშეკრულება ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის შესახებ

    მუხლი 114

1. ხელშეკრულება ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის შესახებ არის წერილობითი ხელშეკრულება, რომლის თანახმად ტვირთის გადამზიდავი ან გამფრახტველი ვალდებულებას იღებს გადაზიდოს ტვირთი და ჩააბაროს იგი მიმღებს, ხოლო გამგზავნი ან დამფრახტველი კისრულობს გადაიხადოს გადაზიდვის ღირებულება (ფრახტი).

2. დამფრახტველად და გამფრახტველად მიიჩნევიან პირები, რომლებიც გემის დაფრახტვის შესახებ დებენ წერილობით ხელშეკრულებას (ჩარტერი).

3. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის „ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის შესახებ“ კონვენციის 31-ე მუხლის მე-4 პუნქტის შესაბამისად საქართველოში მოქმედებს კონვენციები: „კონოსამენტის ზოგიერთი წესის უნიფიკაციის შესახებ“ 1924 წლის საერთაშორისო კონვენცია („ჰააგა-ვიზ ბის წესები“) და „ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის შესახებ“ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის 1978 წლის კონვენცია („ჰამბურგის წესები“).

    მუხლი 115

1. ჩარტერში ძირითადი რეკვიზიტების სახით აღნიშნული უნდა იყოს:

ა) მხარეების დასახელება;

ბ) გემის დასახელება;

გ) ტვირთის დასახელება;

დ) დატვირთვისა და დანიშნულების ნავსადგურები (გემის მოძრაობის მიმართულება);

ე) გადაზიდვის ღირებულება (ფრახტი);

 ვ) მხარეთა ძირითადი მოვალეობანი და გადაზიდვის პირობები.

2. მხარეთა შეთანხმების საფუძველზე ჩარტერში შეიძლება შეიტანონ სხვა დამატებითი პირობები.

3. ჩარტერს ხელს აწერენ გამფრახტველი და დამფრახტველი ან მათი უფლებამოსილი წარმომადგენლები.

    მუხლი 116

1. ტვირთის მიღება, შემოტანა ან გატანა შეიძლება აკრძალოს სააგენტომ მხოლოდ ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებულ შემთხვევებში. იგი ამას დაუყოვნებლივ აცნობებს საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების მინისტრს და სხვა დაინტერესებულ პირებს.

2. გადასაზიდად ტვირთის მიღების აკრძალვა, დროებით შეჩერება ან შეზღუდვა შეიძლება შემოღებულ იქნეს გარკვეული მიმართულებით კონკრეტული ნავსადგურიდან ან კონკრეტულ ნავსადგურამდე გადაზიდვისას. ამას სააგენტო დაუყოვნებლივ აცნობებს ტვირთის გამგზავნსა და შესაბამის უწყებებს.

3. სტიქიური მოვლენების, მარცხისა და ავარიის, ასევე კარანტინის გამოცხადების შემთხვევაში, როდესაც შეწყვეტილია მოძრაობა, ნავსადგურის კაპიტნის განკარგულებით შეიძლება დროებით შეჩერდეს ან/და შეიზღუდოს ტვირთის მიღება, რაც დაუყოვნებლივ ეცნობება სააგენტოს, რომელიც განსაზღვრავს ტვირთის მიღების დროებით შეჩერების ან/და შეზღუდვის ვადებს და აქვეყნებს „ზღვაოსანთა უწყებებში“.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2008 წლის 23 დეკემბრის კანონი №851-სსმI, №40, 29.12.2008წ., მუხ.277

საქართველოს 2010 წლის 26 ოქტომბრის კანონი №3750-სსმI, №62,05.11.2010წ., მუხ.390

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 117

ამ თავში აღნიშნული წესები გამოიყენება ყველა იმ შემთხვევაში, თუ მხარეთა შორის დადებულ ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 118

1. სამართლებრივი ურთიერთობები ტვირთის გადამზიდავსა და მიმღებს შორის განისაზღვრება კონოსამენტით ან საზღვაო ზედნადებით.

2. ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის შესახებ ხელშეკრულების პირობები, რომლებიც ჩამოყალიბებულია კონოსამენტში ან საზღვაო ზედნადებში, აუცილებელია შეასრულოს ტვირთის მიმღებმა, თუ კონოსამენტში ან საზღვაო ზედნადებში მითითებულია საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულება, რომელშიც ეს პირობებია ჩამოყალიბებული.

    მუხლი 119

კონოსამენტი არის ტვირთის განმკარგავი დოკუმენტი, რომელიც ადასტურებს საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულებას და გადამზიდავის მიერ ტვირთის მიღებას ან დატვირთვას. კონოსამენტის წარდგენისას გადამზიდავი ვალდებულია გასცეს ტვირთი.

    მუხლი 120

 1. ტვირთის გემზე მიღების შემდეგ გადამზიდავი ვალდებულია ტვირთის გამგზავნის მოთხოვნით გადასცეს მას კონოსამენტი (ან საზღვაო ზედნადები), რომელიც ადასტურებს, რომ გადამზიდავმა მიიღო კონოსამენტში მითითებული ტვირთი.

2. ტვირთის გადამზიდავს შეუძლია კონოსამენტის ან საზღვაო ზედნადების ნაცვლად გასცეს სხვა საბუთი, რომელიც ადასტურებს გადასაზიდად ტვირთის მიღებას. ასეთი საბუთი წარმოადგენს გადამზიდავის მიერ ტვირთის მიღებისა (როგორც ეს საბუთშია აღწერილი) და საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების უპირველეს დოკუმენტს.

3. კონოსამენტის შედგენა ხდება ტვირთის გამგზავნის მიერ ხელმოწერილი საბუთის საფუძველზე, რომელიც უნდა შეიცავდეს კოდექსის 121-ე მუხლის „ა“ - „კ“ ქვეპუნქტებში აღნიშნულ მონაცემებს.

4. ტვირთის გამგზავნი პასუხს აგებს გადამზიდავის წინაშე საბუთში არასწორი, არაზუსტი ან არასრული მონაცემების შეტანით გამოწვეულ შედეგებზე.

    მუხლი 121

კონოსამენტში აღნიშნული უნდა იყოს:

ა) ტვირთის საერთო მახასიათებლები, ტვირთის იდენტიფიკაციისათვის აუცილებელი ძირითადი მარკები, ტვირთის სახიფათო ან განსაკუთრებული თვისებების პირდაპირი მითითება, ადგილებისა ან საგნების და ტვირთის წონა ან რაოდენობა. ამასთან, ყველა მონაცემი მითითებული უნდა იყოს ტვირთის გამგზავნის მიერ წარმოდგენილი სახით;

ბ) ტვირთის გარეგნული სახე;

გ) ტვირთის გადამზიდავის დასახელება და მისი ძირითადი საწარმოს მისამართი;

დ) ტვირთის გამგზავნის დასახელება;

ე) ტვირთის მიმღების დასახელება (სახელობითი კონოსამენტი), ტვირთის გაცემა დასახელებული პირის ბრძანებით (საორდერო კონოსამენტი) ან ტვირთის გაცემა კონოსამენტის წარდგენაზე (კონოსამენტი წარმდგენზე).

ვ) დატვირთვის ნავსადგური ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების თანახმად და გადამზიდავის მიერ ტვირთის გემზე მიღების თარიღი;

ზ) გადმოტვირთვის ნავსადგური ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების თანახმად;

თ) კონოსამენტის დედნების რაოდენობა, თუ ის ერთზე მეტია;

ი) მითითება იმის შესახებ, გადაზიდვა რეგულირდება „კონოსამენტის ზოგიერთი წესის უნიფიკაციის შესახებ“ 1924 წლის საერთაშორისო კონვენციით“ („ჰააგა-ვიზბის წესები“), თუ „ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის შესახებ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის 1978 წლის კონვენციით („ჰა მბურგის წესები“).

კ) გარკვეულ შემთხვევაში მითითება იმის შესახებ, რომ ტვირთი უნდა განლაგდეს ან შეიძლება განლაგდეს გემბანზე;

ლ) ფრახტის ის ოდენობა, რომელიც უნდა გადაიხადოს ტვირთის მიმღებმა ან მის მიერ ფრახტის გადახდასთან დაკავშირებული სხვა მითითება;

მ) კონოსამენტის გაცემის ადგილი და თარიღი;

ნ) ტვირთის გადამზიდავის ან მისი სახელით მოქმედი პირის ხელმოწერა.

    მუხლი 122

გადამზიდავი ვალდებულია ტვირთის გამგზავნს გადასცეს ერთი და იმავე კონოსამენტის რამდენიმე ეგზემპლარი. თითოეულ მათგანში აღინიშნება კონოსამენტების საერთო რაოდენობა. კონოსამენტის ერთ-ერთი დედნით ტვირთის გაცემის შემდეგ ყველა სხვა ეგზემპლარი ბათილია.

    მუხლი 123

კონოსამენტის გადაცემა ხდება შემდეგი წესების დაცვით:

ა) სახელობითი კონოსამენტი შეიძლება გადაეცეს სახელობითი გადასაცემი წარწერით ან სხვა რომელიმე ფორმით, რომელიც შეესაბამება სასესხო მოთხოვნის გადაცემისათვის დადგენილ წესს;

ბ) საორდერო კონოსამენტი შეიძლება გადაეცეს სახელობითი ან საბლანკო გადასაცემი წარწერით;

გ) კონოსამენტი წარმდგენზე გადაიცემა ჩვეულებრივად.

    მუხლი 124

1. ტვირთის გამგზავნს უფლება აქვს მოითხოვოს:

ა) ნავსადგურიდან გემის გასვლამდე ტვირთის უკან დაბრუნება;

ბ) ტვირთის გაცემა შუალედურ ნავსადგურში;

გ) გაცემა იმ პირზე, რომელიც არ არის მითითებული კონოსამენტში, იმ პირობით, რომ იგი წარმოადგენს ტვირთის გამგზავნისათვის გაცემული კონოსამენტების ყველა ეგზემპლარს და დაიცავს საზღვაო გადაზიდვაზე უარის თქმის შესახებ ამ კოდექსის ყველა დებულებას ან წარმოადგენს შესაბამის უზრუნველყოფას.

2. ასეთივე უფლებით სარგებლობს კონოსამენტის კანონიერ საფუძველზე მქონე ნებისმიერი პირი, რომელიც ფლობს კონოსამენტის ყველა ეგზემპლარს ან საზღვაო ზედნადებს.

    მუხლი 125

1. ტვირთი, რომლის დაკარგვის, დანაკლისისა თუ დაზიანების გარეშე გადაზიდვა აუცილებლად მოითხოვს ტარასა და შეფუთვას, უნდა მოთავსდეს სათანადოდ გაწყობილ ტარაში და კარგად შეიფუთოს, რათა გადაზიდვისა და გადატვირთვის დროს უზრუნველყოფილ იქნეს მისი დაუზიანებლად და სრულად შენახვა.

2. ყოველ ერთეულ სატვირთო ადგილს უნდა გაუკეთდეს საზღვაო გადაზიდვის წესების შესაბამისი სრული და მკაფიო მარკირება.

    მუხლი 126

1. გადამზიდავი ვალდებულია წინასწარ, რეისის დაწყებამდე, გემი:

ა) მოიყვანოს სანაოსნო მდგომარეობაში;

ბ) უზრუნველყოს მისი ტექნიკური მზადყოფნა ზღვაოსნობისათვის;

გ) სათანადოდ აღჭურვოს და მოამარაგოს;

დ) დააკომპლექტოს ეკიპაჟით;

ე) მოაწესრიგოს ტრიუმები და ყველა სხვა სათავსო, რომლითაც ხდება ტვირთის გადაზიდვა, რათა უზრუნველყოფილ იქნეს ტვირთის სათანადოდ მიღება, გადაზიდვა და შენახვა.

2. გადამზიდავი პასუხს არ აგებს გემის არასანაოსნო მდგომარეობაზე, თუ დაამტკიცებს, რომ ეს გამოწვეულია ნაკლოვანებებით, რომელთა გამოვლენაც, გამოჩენილი სათანადო მზრუნველობის მიუხედავად, შეუძლებელი იყო (ფარული დეფექტები).

3. მხარეების შეთანხმება, რომელიც ეწინააღმდეგება ამ მუხლის პირველ ნაწილს, ბათილია.

    მუხლი 127

ტვირთის გამგზავნი ვალდებულია გადამზიდავს დროულად გადასცეს ტვირთთან დაკავშირებული ყველა საბუთი ნავსადგურის, სანიტარიული და სხვა ადმინისტრაციული წესების, აგრეთვე საქართველოს საბაჟო კანონმდებლობის მოთხოვნათა შესაბამისად. ტვირთის გამგზავნი პასუხისმგებელია გადამზიდავის წინაშე მისთვის აღნიშნული საბუთების დაგვიანებით გადაცემით, არასწორად ან არასრულად შედგენით გამოწვეული ზიანისათვის.

საქართველოს 2010 წლის 12 ნოემბრის კანონი №3806-სსმI, №66,03.12.2010წ., მუხ.414

საქართველოს 2012 წლის 27 მარტის კანონი №5961 – ვებგვერდი, 12.04.2012წ.

საქართველოს 2019 წლის 28 ივნისის  კანონი  №4923  - ვებგვერდი, 04.07.2019წ.

    მუხლი 128

ტვირთის გადასაზიდად ადრე შერჩეული გემის ნაცვლად სხვა გემზე დატვირთვა შეიძლება მხოლოდ გამგზავნის ან დამფრახტველის თანხმობით, გარდა იმ შემთხვევებისა, როდესაც გადატვირთვა გამოწვეულია გემის დატვირთვის დაწყების შემდეგ წარმოქმნილი ტექნიკური აუცილებლობით.

    მუხლი 129

გემზე ტვირთი ლაგდება გემის კაპიტნის შეხედულებისამებრ. ამასთან, დაუშვებელია ტვირთის გემბანზე მოთავსება გამგზავნის წერილობითი თანხმობის გარეშე. გამონაკლისს წარმოადგენს ტვირთი, რომლის გემბანზე დატვირთვაც დაშვებულია მოქმედი წესებითა და ჩვევებით. გადამზიდავი პასუხისმგებელია გემზე ტვირთის სწორად განლაგების, დამაგრებისა და სეპარაციისათვის. გადამზიდავის განკარგულებები დატვირთვის, დამაგრებისა და სეპარაციის შესახებ სავალდებულოა შესასრულებლად ყველა ფიზიკური და იურიდიული პირისათვის, რომლებიც აწარმოებენ სატვირთო სამუშაოებს.

    მუხლი 130

ტვირთი შეიძლება გადაიზიდოს გამგზავნის მიერ დალუქული ლიხტერით, გემის ცალკე სათავსოთი ან კონტეინერით.

    მუხლი 131

დრო, რომლის განმავლობაშიც უნდა მოხდეს გემის დატვირთვა ან გადმოტვირთვა (სტალიური დრო), განისაზღვრება მხარეთა შეთანხმებით, ხოლო ამ შეთანხმების არარსებობისას – გემის დატვირთვისა და გადმოტვირთვის ნორმებით, რომლებიც სანავსადგურე ერთეულშია მიღებული.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 132

1. მხარეების შეთანხმებით შეიძლება დადგინდეს გემის დატვირთვა-გადმოტვირთვისა და სატვირთო სამუშაოების დამთავრებისათვის განსაზღვრული დროის გასვლის შემდეგ დამატებითი დრო (კონტრსტალიური დრო) და კონტრსტალიური დროის განმავლობაში ტვირთის გადამზიდავისათვის გემის მოცდენის გამო საფასურის ოდენობა (დემერეჯი), აგრეთვე ჯილდო (დისპაჩი) სტალიური დროის გასვლამდე გემის დატვირთვა - გადმოტვირთვის დამთავრებისათვის.

2. თუ მხარეთა შეთანხმება არ არსებობს, კონტრსტალიური დროის ხანგრძლივობა და გადამზიდავის მიერ გემის მოცდენის საფასურის ოდენობა, აგრეთვე ტვირთის ვადამდე დატვირთვა-გადმოტვირთვის გამო დამფრახტავისთვის ან გამგზავნისთვის გადასახდელი ჯილდოს ოდენობა განისაზღვრება იმ ვადისა და განაკვეთების შესაბამისად, რომლებიც, ჩვეულებრივ, მიღებულია შესაბამის სანავსადგურე ერთეულში.

3. განაკვეთების უქონლობის შემთხვევაში გემის მოცდენის საფასურის ოდენობა განისაზღვრება გემისა და ეკიპაჟის შენახვის ხარჯებით, ხოლო ჯილდო დატვირთვა-გადმოტვირთვის ვადამდე დამთავრებისათვის განისაზღვრება გემის მოცდენისათვის გადასახდელი თანხის ნახევრით.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 133

გემის დატვირთვისას კონტრსტალიური დროის გასვლის შემდეგ გადამზიდავს უფლება აქვს შემდგომი დაყოვნებისას მოითხოვოს მიყენებული ზიანის ანაზღაურება და გაგზავნოს გემი ნაოსნობაში, თუნდაც გემზე მთლიანად არ იყოს ატანილი წინასწარ განსაზღვრული ტვირთი გადამზიდავისგან დამოუკიდებელ მიზეზთა გამო. ამ შემთხვევაში გადამზიდავს აქვს სრული ფრახტის მიღების უფლება.

    მუხლი 134

1. თუ გამგზავნის მიერ გემი მთლიანადაა დაქირავებული, გემის კაპიტანს სტალიური და კონტრსტალიური დროის გასვლამდე უფლება არა აქვს უარი თქვას მიტანილი ტვირთის მიღებაზე, თუ მხარეებს შორის არსებობდა ამის შესახებ შეთანხმება, იმ შემთხვევაშიც კი, როცა ტვირთის მიღებას და დაწყობას შეიძლება დასჭირდეს გემის დადგენილ დროზე მეტი ხნით მოცდენა.

2. კონტრსტალიური დროის გასვლის შემდეგ გემის მოცდენის ყოველ დღეზე გამგზავნი ვალდებულია გადამზიდავს აუნაზღაუროს მიყენებული ზიანი.

3. თუ ტვირთის გადასაზიდად გემის მხოლოდ გარკვეული ნაწილია გამოყოფილი, სტალიური (ან სტალიური და კონტრსტალიური) დროის გასვლამდე გემის კაპიტანს უფლება აქვს უარი თქვას დაგვიანებით მიტანილი ტვირთის მიღებაზე, თუ ტვირთის დაწყობა გამოიწვევს გემის დამატებით დაყოვნებას, რითაც ზიანი მიადგება დანარჩენ ტვირთს. ამასთან, გადამზიდავი ინარჩუნებს ფრახტის სრულად მიღების უფლებას.

    მუხლი 135

თუ ტვირთის გადასაზიდად განკუთვნილია გემი მთლიანად ან ნაწილობრივ, ან გემის გარკვეული სათავსოები, ტვირთის გამგზავნს შეუძლია მოითხოვოს გემიდან ან სათავსოებიდან გარეშე ტვირთის ამოღება გაგზავნის ნავსადგურში, ხოლო თუ გემი მთლიანადაა დაქირავებული – ნებისმიერ ნავსადგურში შესვლისას. თუ გარეშე ტვირთი დროულად არ იქნა ამოღებული გემიდან, გამგზავნს უფლება აქვს მოითხოვოს ფრახტის შესაბამისი შემცირება, აგრეთვე მიყენებული ზიანის ანაზღაურება.

    მუხლი 136

1. თუ ადვილად აალებადი, ფეთქებადი ან სხვა სახიფათო ტვირთი ჩაბარებულია არასწორი დასახელებით და მიღებისას გადამზიდავს არ შეეძლო გარეგანი დათვალიერებით ტვირთის თვისებების გარკვევა, მას უფლება აქვს, ვითარების გათვალისწინებით, ნებისმიერ დროს გადმოტვირთოს, გაანადგუროს ან გააუვნებელყოს იგი ტვირთის გამგზავნისათვის ზიანის აუნაზღაურებლად.

2. ტვირთის გამგზავნი პასუხს აგებს ყველა ზიანისათვის, რომელიც მან მიაყენა გადამზიდავს ან მესამე პირს ადვილად აალებადი, ფეთქებადი ან სხვა სახიფათო ტვირთის გადაზიდვით. ასეთ შემთხვევაში ფრახტის უკან დაბრუნება არ ხდება, ხოლო თუ ტვირთის გაგზავნისას ფრახტი გადახდილი არ არის, გადამზიდავს უფლება აქვს მთლიანად გადაახდევინოს იგი.

    მუხლი 137

თუ კოდექსის 136-ე მუხლში დასახელებული ტვირთი გემზე მიღებულია გადამზიდავის თანხმობით და საშიშროებას უქმნის გემს, მასზე მყოფ ადამიანებსა და ტვირთს, გადამზიდავს უფლება აქვს იმოქმედოს კოდექსის 136 - ე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად. ამ შემთხვევაში ტვირთის გამგზავნი პასუხს არ აგებს გადამზიდავის წინაშე ამ ტვირთის გადაზიდვის შედეგად მიყენებული ზიანისათვის, გარდა საერთო ავარიის შემთხვევისა. გადამზიდავს უფლება აქვს მოითხოვოს ფრახტის ის რაოდენობა, რომელიც პროპორციულია გადაზიდვის ფაქტობრივი მანძილისა მისი შეწყვეტის მომენტამდე.

    მუხლი 138

თუ ტვირთის გადასაზიდად განკუთვნილია მთელი გემი, გადამზიდავი ვალდებულია გამგზავნის მოთხოვნისთანავე გაუშვას გემი ნაოსნობაში, თუნდაც ტვირთი მთლიანად არ იყოს მიღებული. ამასთან, გადამზიდავი ინარჩუნებს სრული ფრახტის მიღების უფლებას.

    მუხლი 139

თუ გემზე არსებული ტვირთის ღირებულება ვერ ანაზღაურებს ფრახტს და გადამზიდავის სხვა სატვირთო ხარჯებს, ხოლო გამგზავნს გემის გასვლის წინ სრულად არა აქვს გადახდილი ფრახტის ღირებულება და წარმოდგენილი არა აქვს დამატებითი უზრუნველყოფა, გადამზიდავს უფლება აქვს გემის გასვლამდე გააუქმოს ხელშეკრულება და მოითხოვოს დათქმული ფრახტის ნახევარი, გემის მოცდენის საფასური (თუ ასეთი რამ მოხდა), აგრეთვე სხვა ხარჯების ანაზღაურება. ასეთი ტვირთის გადმოტვირთვა ხდება გამგზავნის ხარჯზე.

    მუხლი 140

1. თუ ტვირთის გადასაზიდად განკუთვნილია მთელი გემი, გამგზავნს ან დამფრახტველს უფლება აქვს უარი თქვას ხელშეკრულებაზე, რისთვისაც უნდა გადაიხდოს:

ა) სრული ფრახტის ნახევარი, გემის მოცდენის (თუ ასეთი რამ მოხდა) საფასური, გადამზიდავის სატვირთო ხარჯები, ფრახტში ჩაუთვლელი თანხები, თუ გამგზავნმა უარი განაცხადა სტალიური ან კონტრსტალიური დროის ამოწურვამდე ან გემის გასვლამდე, იმის მიხედვით, თუ ამ ორი მომენტიდან რომელი დადგება უფრო ადრე;

ბ) სრული ფრახტი და სხვა თანხები ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტის შესაბამისად, თუ უარი განაცხადა ამ ქვეპუნქტში მითითებული ერთ-ერთი მომენტის დადგომის შემდეგ და ხელშეკრულება დადებული იყო მხოლოდ ერთ რეისზე;

გ) შესრულებული რეისის სრული ფრახტი, ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტში მითითებული სხვა თანხები და დანარჩენი რეისების ნახევარი ფრახტი, თუ უარი განაცხადა ამ ქვეპუნქტში აღნიშნული ერთ-ერთი მომენტის დადგომის შემდეგ და ხელშეკრულება დადებული იყო რამდენიმე რ ეისზე.

2. გემის რეისში გასვლამდე გამგზავნის მიერ ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულებაზე უარის თქმისას გადამზიდავი ვალდებულია დაუბრუნოს ტვირთი გამგზავნს, თუნდაც გადმოტვირთვამ გამოიწვიოს გემის შეჩერება დადგენილ ვადაზე მეტი ხნით.

3. თუ გამგზავნმა ხელშეკრულებაზე უარი თქვა გემის რეისში ყოფნისას, მას ტვირთის მიღების მოთხოვნის უფლება აქვს მხოლოდ ხელშეკრულებაში აღნიშნულ დანიშნულების ნავსადგურში ან სხვა ნავსადგურში, სადაც გემი შევა აუცილებლობის გამო.

    მუხლი 141

1. თუ ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულებით ტვირთის გამგზავნის განკარგულებაშია გემის ნაწილი, მას შეუძლია უარი განაცხადოს ხელშეკრულებაზე იმ პირობით, თუ გადაიხდის სრულ ფრახტს, გემის მოცდენის (თუ ასეთი რამ მოხდა) საფასურს და გადამზიდავს აუნაზღაურებს სატვირთო ხარჯებს, რომლებიც არ იყო ჩათვლილი სრულ ფრახტში.

2. ტვირთის გამგზავნის მოთხოვნით გადამზიდავი ვალდებულია გასცეს ტვირთი მისი დანიშნულების ნავსადგურში მიტანამდე მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ამით არ დაზარალდებიან თავად გადამზიდავი და სხვა ტვირთის გამგზავნები.

    მუხლი 142

1. გემის ნავსადგურიდან გასვლამდე ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულებაზე უარის თქმა შეუძლია ორივე მხარეს ამასთან დაკავშირებული ხარჯების მეორე მხარისათვის ანაზღაურების გარეშე შემდეგ შემთხვევებში:

ა) სამხედრო ან სხვა ისეთი მოქმედებების დროს, როდესაც შეიძლება გაჩნდეს გემის ან ტვირთის სხვის ხელში ჩაგდების საშიშროება;

ბ) გაგზავნის ან დანიშნულების ნავსადგურების ბლოკადაში ყოფნისას;

გ) ხელშეკრულების მხარეთაგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო ხელისუფლების წარმომადგენელთა განკარგულებით გემის დაკავებისას;

დ) დროშის ან ნავსადგურის სახელმწიფოს მიერ გემის სპეციალური მიზნებისათვის გამოყენების შემთხვევაში;

ე) როდესაც ხელისუფლების ორგანოების მიერ აკრძალულია გადასაზიდი ტვირთის გაგზავნის ნავსადგურიდან გატანა ან დანიშნულების ნავსადგურში შეტანა.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „გ“ და „დ“ ქვეპუნქტებში მითითებული შემთხვევები არ წარმოადგენს ტვირთის საზღვაო გადაზიდვაზე უარის თქმის საფუძველს მეორე მხარისათვის ზიანის აუნაზღაურებლად, თუ ასეთი დაყოვნება ხანმოკლეა.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევებში გადამზიდავი არ გაიღებს გადატვირთვის ხარჯებს.

    მუხლი 143

ამ კოდექსის 142-ე მუხლით გათვალისწინებულ გარემოებათა დადგომისას ყოველ მხარეს აქვს უფლება რეისის დროსაც თქვას უარი ხელშეკრულებაზე. ამ შემთხვევაში გამგზავნი უნაზღაურებს გადამზიდავს ტვირთთან დაკავშირებულ ყველა ხარჯს, მათ შორის გადმოტვირთვის ხარჯებს, აგრეთვე ფრახტს ტვირთის გადაზიდვის ფაქტობრივი მანძილის პროპორციულად.

    მუხლი 144

1. ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულება უპირობოდ კარგავს ძალას და მხარეები არ არიან ვალდებული ერთმანეთს აუნაზღაურონ მიყენებული ზიანი, თუ ხელშეკრულების გაფორმების შემდეგ და დატვირთვის ნავსადგურიდან გემის გასვლამდე ხელშეკრულების მხარეებისაგან დამოუკიდებლად ადგილი ექნება შემდეგ გარემოებებს:

ა) გემი დაიღუპება ან მას ძალით დაიპყრობენ;

ბ) გემს მიიჩნევენ ნაოსნობისათვის გამოუსადეგარად;

გ) განსაზღვრული კონკრეტული ტვირთი დაიღუპება;

დ) დასატვირთად ჩაბარების შემდეგ ტვირთი დაიღუპა, ხოლო გამგზავნი ვერ ასწრებს მის მაგიერ სხვა ტვირთის მიწოდებას.

2. აღნიშნულ გარემოებათა გამო ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულება ძალას კარგავს გემის რეისში ყოფნის დროსაც. ამასთან, გადამზიდავს ერგება ფრახტი გადაზიდვის ფაქტობრივი მანძილის პროპორციულად, თავის მიერ გადარჩენილი ან ჩაბარებული ტვირთის ოდენობიდან გამომდინარე.

 

    მუხლი 145

1. თუ გემს არ შეუძლია დანიშნულების ნავსადგურში შესვლა ხელისუფლების მიერ აკრძალვის, სტიქიური მოვლენებისა ან გადამზიდავისაგან დამოუკიდებელი სხვა მიზეზების გამო, გადამზიდავი ვალდებულია დაუყონებლივ აცნობოს ამის შესახებ ტვირთის გამგზავნს.

2. თუ ტვირთის გადასაზიდად განკუთვნილია მთელი გემი და შეტყობინების გაგზავნიდან გონივრულ ვადაში არ მოვიდა ტვირთის გამგზავნის განკარგულება, თუ როგორ მოექცნენ ტვირთს, გემის კაპიტანს უფლება აქვს იმოქმედოს თავისი შეხედულებისამებრ და მიიღოს ტვირთის გამგზავნისათვის ყველაზე უფრო ხელსაყრელი გადაწყვეტილება უახლოეს ნავსადგურში გადმოტვირთვის შესახებ ან დააბრუნოს ტვირთი გაგზავნის ნავსადგურში.

3. თუ ტვირთის გადასაზიდად განკუთვნილია გემის ნაწილი და ამასთან არ არის დანიშნულების ნავსადგურში გემის შესვლის საშუალება, კაპიტანი ვალდებულია სხვა ნავსადგურში გადმოტვირთოს ტვირთი მისი გამგზავნის განკარგულების შესაბამისად. თუ გემის კაპიტანი შეტყობინების გაგზავნიდან სამი დღე-ღამის განმავლობაში ვერ მიიღებს ასეთ განკარგულებას ტვირთის გამგზავნისაგან, მას უფლება აქვს თავისი შეხედულებისამებრ გადმოტვირთოს ტვირთი უახლოეს ნავსადგურში და შეატყობინოს ეს ტვირთის გამგზავნს. გემის კაპიტანს უფლება აქვს მიიღოს ასეთივე გადაწყვეტილება, თუ ტვირთის გამგზავნის განკარგულების შესრულება შეუძლებელია გემზე არსებული სხვა ტვირთის მფლობელებისათვის ზიანის მიუყენებლად.

4. ტვირთის გამგზავნი ვალდებულია აუნაზღაუროს გადამზიდავს განკარგულების მოლოდინში გაწეული ხარჯი, ასევე ტვირთთან დაკავშირებული ყველა ხარჯი და ფრახტი ტვირთის გადაზიდვის ფაქტობრივი მანძილის პროპორციულად.

    მუხლი 146

ტვირთის გადამზიდავი ვალდებულია გადაზიდოს ტვირთი დადგენილ ვადაში, ხოლო თუ ასეთი რამ არ არის დადგენილი, – ჩვეულებრივად მიღებულ ვადაში.

    მუხლი 147

გემის მიერ დადგენილი კურსიდან გადახვევა ზღვაზე ადამიანის, გემის ან ტვირთის გადარჩენის მიზნით, ასევე სხვა გონივრული გადახვევა, თუ იგი გამოწვეული არ არის გადამზიდავის არასწორი მოქმედებით, ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების დარღვევად არ ჩაითვლება.

    მუხლი 148

ტვირთი დანიშნულების ნავსადგურში გადაეცემა კონოსამენტის დედნის მფლობელს:

ა) სახელობითი კონოსამენტის მიხედვით – მიმღებს, რომელიც მითითებულია კონოსამენტში ან პირს, რომელსაც გადაეცა კონოსამენტი სახელობითი გადასაცემი წარწერით ან სასესხო მოთხოვნათა გადაცემისათვის დადგენილი სხვა ფორმით;

ბ) საორდერო კონოსამენტის მიხედვით – მიმღებს ან გამგზავნს, იმის მიხედვით, კონოსამენტი შედგენილია „გამგზავნის ბრძანებით“ თუ „მიმღების ბრძანებით“, ხოლო თუ კონოსამენტში არის გადასაცემი ჩანაწერები – პირს, რომელიც მითითებულია უწყვეტი რიგის გადასაცემი წარწერის ბოლოს ან ბოლო საბლანკოწარწერიანი კონოსამენტის წარმდგენს;

გ) წარმდგენზე გაცემული კონოსამენტის მიხედვით – „კონოსამენტის წარმდგენს“.

    მუხლი 149

1. ტვირთის მიმღებსა და გადამზიდავს უფლება აქვთ ტვირთის გაცემამდე მოითხოვონ მისი დათვალიერება და რაოდენობის შემოწმება. ამასთან დაკავშირებულ ხარჯებს გაიღებს ის მხარე, რომელმაც მოითხოვა ტვირთის დათვალიერება ან რაოდენობის შემოწმება.

2. თუ აღმოჩნდა ტვირთის ისეთი ნაკლი, რომელზეც პასუხს აგებს გადამზიდავი, ხარჯები მანვე უნდა აანაზღაუროს.

    მუხლი 150

1. თუ კონოსამენტით გადასაზიდი ტვირთის მიღებისას ტვირთის მიმღებმა წერილობით არ განუცხადა გადამზიდავს ტვირთის დანაკლისის ან დაზიანების შესახებ, ჩაითვლება, რომ ტვირთი მიმღებს ჩაბარდა კონოსამენტის შესაბამისად, ვიდრე დამტკიცებული არ იქნება საწინააღმდეგო რამ.

2. იმ შემთხვევაში, თუ ტვირთის მიმღებმა და გადამზიდავმა ერთობლივად დაათვალიერეს და შეამოწმეს ტვირთი, წერილობითი განცხადება დანაკლისის ან დაზიანების შესახებ სავალდებულო არ არის.

3. თუ ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისის ან დაზიანების აღმოჩენა ჩვეულებრივი მეთოდით შეუძლებელი იყო, მიმღებმა ამის შესახებ შეიძლება განაცხადოს ტვირთის მიღებიდან სამი დღის ვადაში.

    მუხლი 151

გადამზიდავისაგან დამოუკიდებელი მიზეზებით ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისის ან დაზიანების შემთხვევაში ფრახტი გადაიხდება მთლიანად. 137-ე, 144-ე, 145-ე მუხლებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში ფრახტი გადაიხდება გადაზიდვის ფაქტობრივი მანძილის პროპორციულად.

    მუხლი 152

1. გადამზიდავისათვის განკუთვნილ მთლიან თანხას გადაიხდის ტვირთის გამგზავნი (დამფრახტველი). ტვირთის გამგზავნსა და გადამზიდავს შორის დადებული შეთანხმებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში, ასევე საკაბოტაჟო გადაზიდვისას საქართველოს საზღვაო ტრანსპორტზე მოქმედი წესების შესაბამისად, დასაშვებია გადაზიდვის საფასური გადაიხადოს ტვირთის მიმღებმა.

2. მიმღები ვალდებულია ტვირთის მიღებისთანავე გადაიხადოს ფრახტი (თუ ის ადრე არ იყო გადახდილი), გემის მოცდენის საფასური (თუ ასეთი რამ მოხდა) და სატვირთო ხარჯები, ხოლო საერთო ავარიის შემთხვევაში გადაიხადოს საავარიო შესატანი ან წარმოადგინოს სათანადო უზრუნველყოფა.

3. გადამზიდავს უფლება აქვს არ ჩააბაროს ტვირთი გადაზიდვის საფასურის ანაზღაურებამდე ან უზრუნველყოფის წარმოდგენამდე.

4. თუ გადამზიდავი ჩააბარებს ტვირთს, მას აღარა აქვს უფლება მოითხოვოს მიუღებელი ანაზღაურება, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა მას არ შეეძლო ტვირთის დაკავება მისგან დამოუკიდებელი მიზეზების გამო.

    მუხლი 153

1. თუ გადაზიდვისათვის გამოყენებულია გემის ნაწილი, ხოლო დანიშნულების ნავსადგურში მიმღებმა არ გამოითხოვა ტვირთი, არ გასცა რაიმე განკარგულება მის შესახებ, ან უარი თქვა ტვირთის მიღებაზე, გადამზიდავს უფლება აქვს ტვირთი შეინახოს საიმედო ადგილას გამგზავნის რისკით და ხარჯზე და ვალდებულია ამის შესახებ აცნობოს ტვირთის გამგზავნს.

2. თუ ტვირთის გადასაზიდად გემი გამოყენებულია მთლიანად, ხოლო ტვირთის მიმღები არ გამოცხადდა დანიშნულების ნავსადგურში ან უარი განაცხადა ტვირთის მიღებაზე, გემის კაპიტანი ვალდებულია დაუყოვნებლივ აცნობოს ამის შესახებ ტვირთის გამგზავნს. კაპიტანმა ნავსადგურში ტვირთი უნდა გადმოცალოს და საწყობში ჩააბაროს მხოლოდ გადმოტვირთვის ვადის დამთავრებისა და კონტრსტალიური დროის გასვლის შემდეგ, თუ ამ დროის განმავლობაში მიღებული არ არის ტვირთის გაგზავნის სხვა განკარგულება. გადამზიდავის მიერ ტვირთის ჩაბარებისათვის დახარჯული დრო ჩაითვლება გემის მოცდენად.

3. თუ შესანახად ჩაბარებული ტვირთი არ იქნა მოთხოვნილი ნავსადგურში გემის შესვლიდან ორი თვის განმავლობაში და გამგზავნი არ აუნაზღაურებს გადამზიდავს ამ გადაზიდვასთან დაკავშირებულ ყველა ხარჯს, გადამზიდავს უფლება აქვს გაყიდოს ეს ტვირთი და შეატყობინოს ამის შესახებ გამგზავნს. მალფუჭებადი მოუკითხავი ტვირთი შეიძლება გაიყიდოს აღნიშნული ვადის გასვლამდე. ამის შესახებ გადამზიდავი ატყობინებს ტვირთის გამგზავნს.

4. საქართველოს საზღვაო ნავსადგურში მიმღების მიერ ტვირთის მიღება-შენახვის წესები და ვადა განისაზღვრება, აგრეთვე მიმღების მიერ მოუკითხავი ტვირთის გაყიდვა ხდება საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს მიერ დადგენილი წესის შესაბამისად.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 154

1. საქართველოს ნავსადგურებში საკაბოტაჟო გადაზიდვის დროს მიმღების მიზეზით ტვირთის დაგვიანებით გატანის შედეგად დაგროვილი ტვირთის ნავსადგურში შენახვის ხარჯები შეიძლება სამმაგად გაიზარდოს.

2. ტვირთის შენახვის გაზრდილი საფასურის აკრეფა იწყება არა უადრეს ერთი დღე-ღამის გასვლისა, მხოლოდ მას შემდეგ, რაც ამის შესახებ წერილობით ეცნობება იმ ფიზიკურ ან იურიდიულ პირს, რომელსაც უნდა გადაახდევინონ გაზრდილი საფასური.

    მუხლი 155

1. ტვირთის გაყიდვით ამოღებული თანხა, გადამზიდავის კუთვნილი თანხის გამოკლებით, ჩაირიცხება გადამზიდავის დეპოზიტზე კუთვნილების მიხედვით გაცემის მიზნით.

2. თუ ტვირთის გაყიდვით ამოღებული თანხა არ არის საკმარისი ტვირთის გაყიდვისა და შენახვის ხარჯების, აგრეთვე სხვა ხარჯების დასაფარავად, გადამზიდავს უფლება აქვს აანაზღაურებინოს დანაკლისი ტვირთის გამგზავნს.

3. თუ ტვირთის გაყიდვიდან ექვსი თვის განმავლობაში არავინ განაცხადებს თავის უფლებას გაყიდვით ამოღებულ თანხაზე, მაშინ დებეტზე არსებული თანხა ჩაირიცხება საქართველოს ბიუჯეტში. უსაბუთო ტვირთის გაყიდვით მიღებული თანხა ჩაირიცხება გადამზიდავის ზიანის დასაფარავად.

4. უსაბუთო ტვირთის გაყიდვით მიღებული თანხა ჩაირიცხება გადამზიდავის ანგარიშზე იმ ზიანის დასაფარავად, რომელიც მას მიადგა ტვირთის დანაკლისის ანაზღაურების შედეგად.

    მუხლი 156

1. გადამზიდავი პასუხს აგებს გემზე მიღებული ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისისა ან დაზიანებისათვის, თუ ვერ დაამტკიცებს, რომ დაკარგვა, დანაკლისი ან დაზიანება გამოწვეულია მისგან დამოუკიდებელი მიზეზებით, კერძოდ:

ა) დაუძლეველი ძალის მოქმედების შედეგად (ფორს-მაჟორი);

ბ) ხიფათის შექმნითა და შემთხვევითობით ზღვებსა და სხვა სანაოსნო წყლებში;

გ) ხანძრით, რომელშიც გადამზიდავს ბრალი არ მიუძღვის;

დ) ადამიანის სიცოცხლის, გემისა და ტვირთის გადარჩენით ან გადარჩენის მცდელობით;

ე) ხელისუფლების მიერ გაცემული განკარგულებით ან მისი მოქმედების (დაკავება, დაპატიმრება, კარანტინი და სხვა) შედეგად;

ვ) სამხედრო მოქმედებით, ტერორისტული აქტით, სახალხო მღელვარებით;

ზ) ტვირთის გამგზავნის ან მიმღების დაუდევრობით ან სხვა მოქმედებით;

თ) ტვირთის ფარული ნაკლით, მისი თვისებრივი ან ბუნებრივი დანაკლისით, რაც არ აღემატება დადგენილ ნორმებს;

ი) ტვირთის ტარისა და შეფუთვის გარეგნულად შეუმჩნეველი დეფექტებით;

კ) ტვირთის არასაკმარისი ან გაურკვეველი მარკირებით;

ლ) გაფიცვის შემთხვევაში ან სხვა გარემოებათა გამო, რამაც გამოიწვია მუშაობის სრული ან ნაწილობრივი შეჩერება ან შეზღუდვა.

2. ამ მუხლის მიხედვით გადამზიდავს პასუხისმგებლობა ეკისრება გადასაზიდი ტვირთის მიღებისთანავე და ეხსნება გაცემის მომენტში.

3. ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულება, რომელიც არ შეესაბამება ამ მუხლის წესებს, გარდა ტვირთის მიღებიდან გემზე დატვირთვამდე და გადმოტვირთვის შემდეგ ტვირთის ჩაბარებამდე პასუხისმგებლობის შესახებ შეთანხმებისა, ბათილია.

    მუხლი 157

1. ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისის, დაზიანების ან გაფუჭებისათვის, გარდა კაბოტაჟით გადასაზიდი ტვირთისა, გადამზიდავი პასუხს არ აგებს, თუ დაამტკიცებს, რომ ეს მოხდა გემის ნაოსნობის ან მართვის პერიოდში კაპიტნის, გემის ეკიპაჟის სხვა წევრებისა ან ლოცმანის დაუდევრობისა თუ სხვა მოქმედების შედეგად.

2. ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისის, დაზიანების ან გაფუჭებისათვის, რაც გამოიწვია პირველ ნაწილში ჩამოთვლილი პირების მოქმედებამ ან დაუდევრობამ დატვირთვის, განლაგების, გადაზიდვის, გადმოცლის ან ტვირთის ჩაბარების დროს, გადამზიდავი პასუხს აგებს ამ კოდექსის 156-ე მუხლის შესაბამისად.

    მუხლი 158

გადამზიდავი პასუხს არ აგებს დანიშნულების ნავსადგურში ჩატანილი ტვირთის დანაკლისისათვის, თუ:

ა) გემის სათავსოები, ლიხტერები, კონტეინერები გამართულია, ხოლო ტვირთის გამგზავნის მიერ დადებული პლომბები – დაუზიანებელი;

ბ) ტარა მთელია, წესიერ მდგომარეობაშია და არ არსებობს გზაში მისი გახსნის ნაკვალევი;

გ) ტვირთს აცილებს გამგზავნის ან მიმღების წარმომადგენელი და ტვირთის მიმღები ვერ დაამტკიცებს, რომ ტვირთის დანაკლისი გამოწვეულია გადამზიდავის მიზეზით.

    მუხლი 159

1. ტვირთის დაკარგვით ან დაზიანებით გამოწვეულ ზიანს გადამზიდავი ანაზღაურებს შემდეგნაირად:

ა) ტვირთის დაკარგვის ან დანაკლისისათვის – ტვირთის დანაკლისის ღირებულებას;

ბ) ტვირთის დაზიანების ან გაფუჭებისათვის – იმ თანხის ოდენობით, რამდენითაც შემცირდა ტვირთის ღირებულება.

2. გადამზიდავი აბრუნებს მიღებულ ფრახტს, თუ იგი არ შედის დაკარგული ან ნაკლული ტვირთის ღირებულებაში.

    მუხლი 160

1. დაკარგული ან დანაკლისი ტვირთის ღირებულება განისაზღვრება დანიშნულების ნავსადგურში გემის შესვლის ან ყოფნის დროს ამ ნავსადგურში მოქმედი ფასებით. თუ ნავსადგურში მოქმედი ფასების დადგენა შეუძლებელია, გაგზავნის ნავსადგურში იმ დროისათვის მოქმედი ფასებით, რომელსაც დაემატება გადაზიდვის ხარჯები.

2. ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისის, დაზიანების ან გაფუჭების ანაზღაურების თანხიდან დაიქვითება ტვირთის გადაზიდვის ხარჯები (ფრახტი, ბაჟი და სხვა), რომელიც უნდა გადაეხადა ტვირთის გამგზავნს, მაგრამ ტვირთის დაკარგვის, დანაკლისის, დაზიანების ან გაფუჭების გამო ეს ვერ მოხერხდა.

    მუხლი 161

1. თუ ტვირთის ღირებულება არ იყო გაცხადებული და შეტანილი კონოსამენტში, დაკარგვის, დანაკლისის, დაზიანების ან გაფუჭების ანაზღაურება ტვირთის ერთეულზე არ უნდა აღემატებოდეს საერთაშორისო სავალუტო ფონდის 666.67 საანგარიშო ერთეულს (SDR) ან დაკარგული, დაკლებული, დაზიანებული ან გაფუჭებული ტვირთის ერთ კილოგრამ ბრუტო – მასაზე 2.0 საანგარიშო ერთეულს, იმის მიხედვით, თუ კონტეინერის ღირებულების ან გამგზავნის სხვა სატრანსპორტო საშუალებათა ღირებულების გამოკლების შედეგად რომელი თანხაა მეტი. ამ თანხას გამოაკლდება გამგზავნის კუთვნილი კონტეინერის ან სხვა სატრანსპორტო საშუალებების ღირებულება.

2. შეთანხმება ამ თანხების შემცირების შესახებ ბათილია.

3. გადამზიდავის პასუხისმგებლობა არ შემოიფარგლება ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ნორმებით, თუ დამტკიცდა, რომ დაკარგვა, დანაკლისი, დაზიანება, ან გაფუჭება უხეში გაუფრთხილებლობით ან განზრახ ქმედებით არის გამოწვეული.

4. გადამზიდავის აგენტის ან მოსამსახურის პასუხისმგებლობა არ შემოიფარგლება ამ თავში გათვალისწინებული ნორმებით, თუ დამტკიცდა, რომ დაკარგვა, დანაკლისი, დაზიანება ან გაფუჭება გამოწვეულია უხეში გაუფრთხილებლობით ან განზრახ ქმედებით.

5. თუ კონოსამენტში აღნიშნულია კონტეინერში ან სხვა სათავსში განლაგებული ტვირთის ადგილებისა და ერთეულების რაოდენობა, ამ მუხლის მიზნებისათვის ეს რაოდენობა მიიღება კონოსამენტის მიხედვით.

6. თუ კონოსამენტში აღნიშნული არ არის კონტეინერში ან სხვა სათავსში განლაგებული ტვირთის ადგილებისა და ერთეულების რაოდენობა, ტვირთის რაოდენობა ჩაითვლება ტვირთის ერთ ადგილად ან ტვირთის ერთ ერთეულად.

    მუხლი 162

კონტეინერის ან სხვა მოწყობილობის დაკარგვის ან დაზიანების შემთხვევაში გადამზიდავი პასუხს აგებს შემდეგ ფარგლებში:

ა) კონტეინერის ან სხვა დამხმარე მოწყობილობის დაკარგვისათვის-კონტეინერის ან დამხმარე მოწყობილობის ღირებულების ფარგლებში, დაკარგვის მომენტისათვის მათი ფაქტობრივი ცვეთის გათვალისწინებით;

ბ) კონტეინერის ან მოწყობილობის დაზიანებისათვის – დანიშნულების ნავსადგურში მისი შეკეთების ღირებულების ოდენობით, თუ იგი გადამზიდავმა დამოუკიდებლად და/ან საკუთარი სახსრებით არ შეაკეთა მიმღებისათვის ჩაბარებამდე.

    მუხლი 163

ფრახტი და სხვა გადასახდელები, რომლებიც ერგება გადამზიდავს, აგრეთვე მათი გადახდის ვადა განისაზღვრება ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულებით. გამგზავნი ან მიმღები ვადაგადაცილებული ფრახტისათვის საურავს იხდის ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების შესაბამისად.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

    მუხლი 164

გემის მოცდენის, ტვირთის დაგვიანებით მიწოდების ან მიუწოდებლობის, ტვირთის გამგზავნის ან მიმღების ძალებით განხორციელებული დატვირთვა - გადმოტვირთვის სამუშაოების გაჭიანურების, გამგზავნის ან მიმღების მოქმედებით განპირობებული სხვა დარღვევებისათვის, ტვირთის საზღვაო გადაზიდვის ხელშეკრულების თანახმად, პასუხს აგებს ტვირთის გამგზავნი ან მიმღები.

მუხლი 1641

ამ თავის მიზნებისთვის მასში გამოყენებულ ტერმინებს აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) გადამყვანი − პირი, რომელმაც დადო ან რომლის სახელითაც დაიდო მგზავრის გადაყვანის ხელშეკრულება ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ხელშეკრულება, მიუხედავად იმისა, მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ახორციელებს თვითონ თუ გადაყვანის განმახორციელებლის მეშვეობით;

ბ) გადაყვანის განმახორციელებელი − პირი (გარდა გადამყვანისა), რომელიც არის გემის მესაკუთრე, დამფრახტავი ან ოპერატორი და რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ნაწილს;

გ) გადამყვანი, რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ნაწილს − გადაყვანის განმახორციელებელი ან, თუ გადამყვანი ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ტვირთის გადაზიდვას, − გადამყვანი;

დ) ბარგი − საგანი ან ავტოსატრანსპორტო საშუალება, რომლის გადაზიდვასაც ახორციელებს გადამყვანი გადაზიდვის ხელშეკრულების საფუძველზე, გარდა:

დ.ა) იმ საგნისა ან ავტოსატრანსპორტო საშუალებისა, რომლის გადაზიდვაც ხორციელდება საფრახტო ხელშეკრულების, კონოსამენტის ან იმ ხელშეკრულების საფუძველზე, რომლის ძირითადი მიზანია საქონლის გადაზიდვა;

დ.ბ) ცოცხალი ცხოველისა;

ე) კაიუტაში არსებული ბარგი − ბარგი, რომელიც განთავსებულია მგზავრის კაიუტაში ან სხვაგვარად იმყოფება მგზავრის მფლობელობაში ან მისი მეთვალყურეობის ან კონტროლის ქვეშ, აგრეთვე ბარგი, რომელსაც მგზავრი თავის ავტოსატრანსპორტო საშუალებაში ან თავის ავტოსატრანსპორტო საშუალებაზე ინახავს, გარდა ამ კოდექსის 175-ე მუხლის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შემთხვევისა;

ვ) ინციდენტი − გემის ჩაძირვა, გადაყირავება, მეჩეჩზე დაჯდომა ან სხვა გემთან შეჯახება, გემზე მომხდარი აფეთქება ან ხანძარი, გემის ხარვეზი.

საქართველოს 2019 წლის 17 სექტემბრის კანონი №4944 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

 

თავი IX. ხელშეკრულება მგზავრისა და ბარგის საზღვაო გადაყვანა-გადაზიდვის შესახებ (მგზავრი და ბარგი)

    მუხლი 165

1. მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულების მიხედვით გადამყვანი ვალდებულია უსაფრთხოდ გადაიყვანოს მგზავრი დანიშნულების ნავსადგურში. მგზავრის მიერ ბარგის ჩაბარების შემთხვევაში გადამყვანი ვალდებულია გადაზიდოს ბარგი დანიშნულების ნავსადგურში და ჩააბაროს ბარგის მიღების უფლების მქონე პირს.

2. მგზავრი ვალდებულია გადაიხადოს მგზავრობის, ხოლო ბარგის ჩაბარების შემთხვევაში - მისი გადაზიდვის საფასურიც.

3. მგზავრის საზღვაო გადაყვანა მოიცავს მგზავრის გემზე ყოფნისა და ჩასხდომა-გადასხდომის დროს, აგრეთვე ნაპირიდან სანაოსნო გზით გემამდე მიყვანისა და უკან დაბრუნების დროს, თუ ამ სახეობის მომსახურების საფასური შედის სამგზავრო ბილეთის ღირებულებაში ან თუ მგზავრის მისაყვანად გამოყენებულია გემი, რომელიც გადამყვანმა წარმოადგინა.

    მუხლი 166

მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულების დადების და მგზავრობის ღირებულების გადახდის დამადასტურებელია გადამყვანის მიერ გაცემული ბილეთი. გადამყვანისათვის ბარგის ჩაბარება დამოწმებულია საბარგო ქვითრით.

    მუხლი 167

1. ამ თავში მოცემული მომდევნო წესები გამოიყენება იმ შემთხვევებში, როდესაც მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. მხარეთა ნებისმიერი შეთანხმება, რომელიც ზღუდავს ამ თავით გათვალისწინებულ მგზავრის უფლებებს, ბათილია.

     მუხლი 168

1. ნაოსნობისას მგზავრის უსაფრთხოდ გადასაყვანად გადამყვანი ვალდებულია მგზავრის საზღვაო გადაყვანის დაწყებამდე უზრუნველყოს, რომ გემი იმყოფებოდეს ამ კოდექსის მე-14 მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებულ მდგომარეობაში, დააკომპლექტოს გემის ეკიპაჟი და აღნიშნულ მდგომარეობაში ჰყავდეს გემი მგზავრის საზღვაო გადაყვანის მთელი დროის განმავლობაში.

2. გადამყვანი, რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ნაწილს საქართველოში რეგისტრირებული იმ გემით, რომელსაც 12-ზე მეტი მგზავრი გადაჰყავს, ვალდებულია მგზავრის საზღვაო გადაყვანის დაწყებამდე განახორციელოს მგზავრის გარდაცვალებისთვის ან ჯანმრთელობის დაზიანებისთვის პასუხისმგებლობის დაზღვევა, რომელიც ფარავს მგზავრის გარდაცვალებისთვის ან ჯანმრთელობის დაზიანებისთვის გადამყვანის პასუხისმგებლობას.

3. სავალდებულო დაზღვევის თანხა კონკრეტულ შემთხვევაში თითოეული მგზავრისთვის 250 000 საანგარიშო ერთეულზე ნაკლები არ უნდა იყოს.

4. თუ გადამყვანი, რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ტვირთის გადაზიდვის ნაწილს, აკმაყოფილებს ამ მუხლის მე-2 და მე-3 ნაწილებით დადგენილ მოთხოვნებს, სააგენტო ამ მუხლის მე-2 ნაწილით გათვალისწინებულ გემზე გასცემს დაზღვევის დამადასტურებელ მოწმობას.

5. საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემი საერთაშორისო ნაოსნობაში არ დაიშვება, თუ მას არ აქვს ამ მუხლის მე-4 ნაწილით გათვალისწინებული მოწმობა.

6. სანავსადგურე ერთეულში შესვლისას ან სანავსადგურე ერთეულიდან გასვლისას გემს, რომელსაც 12-ზე მეტი მგზავრი გადაჰყავს, უნდა ჰქონდეს სავალდებულო დაზღვევის დამადასტურებელი მოწმობა.

7. სავალდებულო დაზღვევის დამადასტურებელი მოწმობის გაცემის, შემოწმებისა და აღიარების წესებსა და პირობებს ადგენს სააგენტო.

საქართველოს 2019 წლის 17 სექტემბრის კანონი №4944 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 169

1. მგზავრს უფლება აქვს:

ა) გადაიყვანოს ბავშვები უფასოდ ან შეღავათიანი პირობებით;

ბ) უფასოდ გადაიტანოს ხელბარგი დადგენილი ნორმის ფარგლებში;

გ) გადასატანად ჩააბაროს ბარგი საფასურის გადახდით.

2. იმ შეღავათებისა და მომსახურების წესებს, რომელთა მიღების უფლება აქვს მგზავრს, ამტკიცებს სააგენტო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 170

1. მგზავრს უფლება აქვს გემის გასვლამდე ნებისმიერ დროს, ხოლო მგზავრობის დაწყების შემდეგ ნებისმიერ ნავსადგურში, რომელშიც გემი შევა მგზავრთა ჩასხდომა-გადმოსხდომისათვის, შეწყვიტოს საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულება.

2. მგზავრს, რომელმაც აცნობა გადამყვანს საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულების შეწყვეტის შესახებ, უფლება აქვს უკან დაიბრუნოს მგზავრობისა და ბარგის გადაზიდვის საფასური ხელშეკრულებით გათვალისწინებული წესის, ვადისა და ოდენობის ფარგლებში.

3. მგზავრს მთლიანად დაუბრუნდება მგზავრობისა და ბარგის გადატანისათვის გადახდილი თანხა, თუ იგი:

ა) საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულებას შეწყვეტს დადგენილი ვადის გასვლამდე;

ბ) ვერ გამოცხადდება გემზე ავადმყოფობის გამო ან ამავე მიზეზით უარს განაცხადებს მგზავრობაზე და წარმოადგენს ავადმყოფობის ცნობას;

გ) უარს განაცხადებს მგზავრობაზე გადამყვანის ქმედებიდან გამომდინარე მიზეზის გამო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

    მუხლი 171

1. მგზავრების გადამყვანს უფლება აქვს შეწყვიტოს მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულება ამ კოდექსის 142-ე მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნულ გარემოებათა გამო.

2. მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულება გაუქმებულად ჩაითვლება, თუ ადგილი აქვს ამ კოდექსის 144-ე მუხლის პირველ ნაწილში („გ“ და „დ“ ქვეპუნქტების გარდა) აღნიშნულ შემთხვევებს.

3. გემის გასვლამდე მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულების გაუქმებისას მგზავრს სრულად უნაზღაურდება მგზავრობისა და ბარგის გადატანის საფასური, მგზავრობის დაწყების შემდეგ ხელშეკრულების შეწყვეტის შემთხვევაში კი – საფასურის ნაწილი გასავლელი მანძილის პროპორციულად.

4. თუ სტიქიური უბედურების, გასვლისა და დანიშნულების ნავსადგურებში ან მგზავრობის მარშრუტზე არადამაკმაყოფილებელი სანიტარიულ-ეპიდემიური პირობების, ასევე სხვა მოვლენების გამო, რომლებიც დამოკიდებული არ არის გადამყვანზე, შეუძლებელი ხდება მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულების შესრულება, გადამყვანს უფლება აქვს შეაჩეროს გემის გასვლა, შეცვალოს გადაყვანის მარშრუტი, მგზავრთა ჩასხდომისა და/ან გადმოსხდომის ადგილი.

    მუხლი 172

1. მგზავრის საზღვაო გადაყვანის ხელშეკრულების მიხედვით გადამყვანი ვალდებულია აუცილებლად დააზღვიოს მგზავრი და მისი ბარგი უბედური შემთხვევისაგან საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

2. მგზავრის მიერ გადახდილი სადაზღვევო თანხა შედის ბილეთის ღირებულებაში.

3. თუ მგზავრი გარდაიცვალა ან დაშავდა გემის დაღუპვის, გემების შეჯახების, მეჩეჩზე დაჯდომის, აფეთქების, ხანძრის ან გემის წუნის შედეგად, იგულისხმება გადამყვანის, მისი თანამშრომლების ან აგენტების, რომლებიც მოქმედებდნენ თავიანთი სამსახურებრივი პასუხისმგებლობის ფარგლებში, განზრახი ქმედობა ან დაუდევრობა, თუ ამის საწინააღმდეგო სხვა რამ არ არის დამტკიცებული.

4. გადამყვანის პასუხისმგებლობის ფარგლები მგზავრის სიკვდილის ან ჯანმრთელობის შერყევის შემთხვევაში, ასევე ბარგისათვის მიყენებული ზიანის გამო, განისაზღვრება ამ კოდექსის 175-ე მუხლით.

5. თუ საქართველოს მონაწილეობით დადებულია საერთაშორისო ხელშეკრულება მგზავრთა გადაყვანის შესახებ, მგზავრის სიკვდილის ან ჯანმრთელობის შერყევის შემთხვევაში გადამყვანის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება შესაბამისი ხელშეკრულებით.

6. მტკიცება დაზიანების სიდიდისა და ის, რომ ინციდენტი მოხდა გადაზიდვისას, ეკისრება მოსარჩელეს.

    მუხლი 173

თუ შესანახად ჩაბარებული ბარგი არ იქნა მოთხოვნილი გემის ნავსადგურში შესვლიდან ექვსი თვის განმავლობაში, იგი შეიძლება გაიყიდოს საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად დადგენილი წესით.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

    მუხლი 174

1. გადამყვანი პასუხს აგებს მიღებული ბარგის დანაკლისის, დაზიანების ან დაგვიანებით მიტანისათვის, თუ ყოველივე ეს გამოწვეულია გადამყვანის, მისი თანამშრომლებისა და აგენტების მიზეზით.

2. ხელბარგის დანაკლისის ან დაზიანებისას გადამყვანი პასუხისმგებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ მგზავრი დაამტკიცებს, რომ ეს გადამყვანის უხეში გაუფრთხილებლობით ან განზრახ ქმედებით არის გამოწვეული.

3. ბარგის დაკარგვის, დანაკლისის ან დაზიანების შემთხვევაში მგზავრმა ეს დაუყოვნებლივ, ხოლო „ფარული ნაკლის“ შემთხვევაში – 3 დღის ვადაში, წერილობით უნდა განუცხადოს გადამზიდავს ან მის აგენტს. წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩაითვლება, რომ მგზავრმა ბარგი მიიღო დაუზიანებლად, ვიდრე საწინააღმდეგო არ იქნება დამტკიცებული.

    მუხლი 175

გადამყვანის პასუხისმგებლობა შემოიფარგლება:

ა) მგზავრის გარდაცვალებისთვის ან ჯანმრთელობის დაზიანებისთვის – 400 000 საანგარიშო ერთეულით თითოეული მგზავრისთვის;

ბ) ავტოსატრანსპორტო საშუალების (მათ შორის, ბარგის) დაკარგვისთვის ან დაზიანებისთვის – 12 700 საანგარიშო ერთეულით თითოეული ავტოსატრანსპორტო საშუალებისთვის;

გ) კაიუტაში არსებული ბარგის დაკარგვისთვის ან დაზიანებისთვის – 2 250 საანგარიშო ერთეულით თითოეული მგზავრისთვის;

დ) ბარგის (გარდა ამ მუხლის „ბ“ და „გ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული ბარგისა) დაკარგვისთვის ან დაზიანებისთვის − 3 375 საანგარიშო ერთეულით თითოეული მგზავრისთვის.

საქართველოს 2019 წლის 17 სექტემბრის კანონი №4944 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

მუხლი 1751

1. მგზავრის საზღვაო გადაყვანისას ინციდენტის შედეგად მგზავრის გარდაცვალების ან ჯანმრთელობის დაზიანების შემთხვევაში გადამყვანი, რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ნაწილს, ვალდებულია მიყენებული ზიანის ანაზღაურების მიღების უფლებამოსილების მქონე პირის იდენტიფიცირებიდან 15 კალენდარული დღის ვადაში გადაუხადოს მას ავანსი ამ ზიანის პროპორციულად, გადაუდებელი ეკონომიკური საჭიროებებისთვის. მგზავრის გარდაცვალების შემთხვევაში აღნიშნული ავანსის თანხა მისი გადახდის დღეს არსებული საქართველოს ეროვნული ბანკის გაცვლითი კურსის შესაბამისად განსაზღვრულ ლარში 21 000 ევროს ეკვივალენტზე ნაკლები არ უნდა იყოს.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული ავანსი არ არის იმ გადამყვანის მიერ მოთხოვნის არსებობის აღიარება, რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ნაწილს, და იგი შეიძლება გაიქვითოს ამ თავით გათვალისწინებულ ნებისმიერ შემდგომ გადახდილ ანაზღაურებაში. აღნიშნული ავანსის თანხა არ დაბრუნდება, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც გადამყვანი, რომელიც ფაქტობრივად ახორციელებს მგზავრის გადაყვანას ან მგზავრის გადაყვანასა და მისი ბარგის გადაზიდვას ან მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ნაწილს, დაამტკიცებს, რომ მგზავრის გარდაცვალება ან ჯანმრთელობის დაზიანება გამოწვეული იყო:

ა) მგზავრის ბრალით ან დაუდევრობით;

ბ) ომით, საბრძოლო მოქმედებით, სამოქალაქო ომით, ამბოხებით ან განსაკუთრებული, გარდაუვალი და დაუძლეველი სტიქიური მოვლენით;

გ) მესამე მხარის ქმედებით ან უმოქმედობით, რომლის განზრახვაც იყო ინციდენტის გამოწვევა.

3. გადამყვანმა ან/და გადაყვანის განმახორციელებელმა უნდა უზრუნველყოს, რომ მგზავრს მიეწოდოს სრულყოფილი ინფორმაცია ამ თავით გათვალისწინებული მგზავრის უფლებების თაობაზე.

4. თუ გადაყვანა საქართველოში იწყება, მგზავრს ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული ინფორმაცია უნდა მიეწოდოს გემში ჩაჯდომამდე, ხოლო თუ მგზავრის გადაყვანის ან მგზავრის გადაყვანისა და მისი ბარგის გადაზიდვის ხელშეკრულება საქართველოში იდება, მგზავრს ამ მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული ინფორმაცია უნდა მიეწოდოს აღნიშნული ხელშეკრულების დადებისას (ბილეთის შეძენისას, მათ შორის, იმ შემთხვევაში, როდესაც მგზავრმა ბილეთი ინტერნეტით ან ტელეფონით შეიძინა).

საქართველოს 2019 წლის 17 სექტემბრის კანონი №4944 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

 

თავი X. საზღვაო კრუიზის ხელშეკრულება

    მუხლი 176

1. საზღვაო კრუიზის ხელშეკრულებით კრუიზის ორგანიზატორი კისრულობს ვალდებულებას განახორციელოს ზღვაზე კოლექტიური მოგზაურობა გარკვეული პროგრამით (კრუიზი) და კრუიზის მონაწილენი უზრუნველყოს შესაბამისი მომსახურებით (ზღვით გადაყვანა, კვება, საყოფაცხოვრებო და საექსკურსიო მომსახურება და ა.შ.).

2. კრუიზის მონაწილე კისრულობს ვალდებულებას გადაიხადოს შესაბამისი საფასური.

    მუხლი 177

1. საზღვაო კრუიზის ხელშეკრულების დადების დამადასტურებელი დოკუმენტია კრუიზის ორგანიზატორის მიერ გაცემული საგზური ან მისი ტოლფასი სხვა საბუთი.

2. საზღვაო კრუიზის ხელშეკრულებაში აღნიშნული უნდა იყოს:

ა) გემის სახელწოდება და ტიპი;

ბ) კრუიზის ორგანიზატორის სახელი, გვარი და მისამართი;

გ) მგზავრის სახელი, გვარი და მისამართი;

დ) კაიუტის ნომერი და კლასი, კრუიზის ღირებულება, რომელშიც შედის სხვა გაწეული ხარჯებიც;

ე) ჩასხდომისა და გადმოსხდომის ნავსადგურები;

ვ) გასვლისა და ჩასვლის დრო;

ზ) შესვლის ნავსადგურები;

თ) კრუიზის პერიოდში მომსახურების სახეობები.

    მუხლი 178

კრუიზის ორგანიზატორი ვალდებულია კრუიზის დაწყებამდე მოამზადოს გემი ამ კოდექსის 168-ე მუხლის შესაბამისად და იქონიოს იგი ასეთ მდგომარეობაში მთელი კრუიზის განმავლობაში.

    მუხლი 179

1. ამ თავში მოცემული მომდევნო წესები გამოიყენება იმ შემთხვევებში, როდესაც მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. მხარეთა ნებისმიერი შეთანხმება, რომელიც ზღუდავს ამ თავით გათვალისწინებულ კრუიზის მონაწილის უფლებებს, ბათილია.

    მუხლი 180

1. კრუიზის მონაწილეს უფლება აქვს კრუიზის დაწყებამდე ერთი კვირით ადრე მაინც უარი თქვას საზღვაო კრუიზის ხელშეკრულებაზე და ამ ხელშეკრულებით დადგენილი წესით და ვადაში დაიბრუნოს კრუიზის საფასური.

2. თუ კრუიზის ორგანიზატორმა კრუიზის მონაწილე ვერ უზრუნველყო ხელშეკრულებით განსაზღვრული ადგილით გემზე ან მისი თანხმობის საფუძველზე ასეთივე ადგილით სხვა გემზე, რომელიც კომფორტით არ ჩამოუვარდება მანამდე გათვალისწინებულ გემს, კრუიზის მონაწილეს უფლება აქვს უარი თქვას ხელშეკრულებაზე და მთლიანად დაიბრუნოს კრუიზის საფასური.

    მუხლი 181

1. კრუიზის ორგანიზატორს ამ კოდექსის 142-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“-„ე“ ქვეპუნქტებში აღნიშნულ გარემოებათა გამო შეუძლია უარი თქვას ხელშეკრულებაზე კრუიზის დაწყებამდე.

2. თუ ამ კოდექსის 142-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“-„ე“ ქვეპუნქტებში აღნიშნული გარემოება შეიქმნა კრუიზის დაწყების შემდეგ და კრუიზი შეწყდა, ხელშეკრულება უქმდება. ამ შემთხვევაში კრუიზის ორგანიზატორი ვალდებულია აუნაზღაუროს კრუიზის მონაწილეს გადახდილი საფასურის ნაწილი და მისი მოთხოვნის თანახმად დააბრუნოს იგი მოგზაურობის საწყის ნავსადგურში.

    მუხლი 182

გაუთვალისწინებელ გარემოებათა გამო კრუიზის ვადის გაგრძელების შემთხვევაში კრუიზის ორგანიზატორი ვალდებულია კრუიზის მონაწილეს თავის ხარჯზე გაუწიოს ყველა მომსახურება.

    მუხლი 183

კრუიზის ორგანიზატორი პასუხს აგებს კრუიზის მონაწილის სიკვდილის, ჯანმრთელობის შერყევის, ნივთების დანაკლისის ან დაზიანებისათვის ამ კოდექსის 172-ე, 174-ე, 175-ე მუხლების შესაბამისად, აგრეთვე კრუიზის ხელშეკრულებაში აღნიშნული სხვა პირობების შეუსრულებლობისათვის.

 

თავი XI. გემის დაქირავება გარკვეული ვადით (ტაიმ-ჩარტერი)

    მუხლი 184

გემის გარკვეული ვადით დაქირავების ხელშეკრულებით (ტაიმ-ჩარტერი) გემთმფლობელი კისრულობს ვალდებულებას გარკვეული ვადით და საფასურით მიაქირაოს გემი დამქირავებელს (დამფრახტავს) ტვირთის გადასატანად, მგზავრთა გადასაყვანად ან სავაჭრო ზღვაოსნობის სხვა მიზნით.

    მუხლი 185

1. ტაიმ-ჩარტერი ფორმდება წერილობით.

2. ამ თავში მოცემული მომდევნო წესები გამოიყენება იმ შემთხვევებში, როდესაც მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 186

ტაიმ-ჩარტერში აღნიშნული უნდა იყოს ხელშეკრულების მხარეთა დასახელება, გემის სახელწოდება, მისი ტექნიკური და საექსპლუატაციო მონაცემები (ტვირთამწეობა, ტვირთტევადობა, სიჩქარე და ა.შ.), ნაოსნობის რაიონი, დაქირავების (დაფრახტვის) მიზანი, ფრახტის ოდენობა, ხელშეკრულების მოქმედების ვადა, გემის მიღებისა და ჩაბარების ადგილი.

    მუხლი 187

1. ტაიმ-ჩარტერით მინიჭებული უფლებების ფარგლებში, გემის დამფრახტველს შეუძლია თავისი სახელით დამოუკიდებლად გააფორმოს ხელშეკრულება მესამე პირთან გემის გარკვეული ვადით დაფრახტვის შესახებ. ასეთი ხელშეკრულების დადება დამფრახტველს არ ათავისუფლებს გემთმფლობელთან დადებული ხელშეკრულებიდან გამომდინარე პასუხისმგებლობისაგან.

2. კოდექსის ამ თავის წესები ვრცელდება გემის დამფრახტველის მიერ მესამე პირთან დადებულ საფრახტო ხელშეკრულებაზეც.

    მუხლი 188

1. გემთმფლობელი ვალდებულია დამფრახტველს გადასცეს ტექნიკურად გამართული გემი, მისი ტაიმ-ჩარტერში აღნიშნული მიზნით შეუფერხებელი გამოყენების გათვალისწინებით.

2. ტაიმ-ჩარტერის საფუძველზე დაფრახტვის დროს გემთმფლობელი ვალდებულია გემი აღჭურვოს და დააკომპლექტოს ეკიპაჟით, ასევე ტაიმ-ჩარტერის პერიოდში შეინარჩუნოს გემის სანაოსნო მდგომარეობა, გაიღოს გემის დაზღვევისა და ეკიპაჟის შენახვის ხარჯები.

    მუხლი 189

 1. დამფრახტველი ვალდებულია გემი გამოიყენოს მხოლოდ ტაიმ-ჩარტერით გათვალისწინებული პირობებითა და მიზნით.

2. დამფრახტველი ვალდებულია ტაიმ-ჩარტერის ვადის გასვლის შემდეგ გემი დააბრუნოს იმავე მდგომარეობაში, როგორშიც მიიღო (ბუნებრივი ცვეთის გამოკლებით).

3. გემის დაგვიანებით მიღების შემთხვევაში დამფრახტველი ვალდებულია აანაზღაუროს გემის დაყოვნების ხარჯები.

    მუხლი 190

 1. თუ გემი დაფრახტულია ტვირთის გადასაზიდად, დამფრახტველს უფლება აქვს თავისი სახელით გააფორმოს ტვირთის გადაზიდვის ხელშეკრულება, ხელი მოაწეროს ჩარტერს, გასცეს კონოსამენტები და გადაზიდვასთან დაკავშირებული სხვა დოკუმენტები.

2. დამფრახტველი პასუხს აგებს ამ დოკუმენტებით, კერძოდ, კონოსამენტით და გადაზიდვასთან დაკავშირებული სხვა დოკუმენტებით გათვალისწინებული ვალდებულებების შეუსრულებლობისათვის.

3. დამფრახტველი ასევე აგებს პასუხს იმ ვალდებულებებზე, რომლებიც გამომდინარეობს კონოსამენტიდან ან გადაზიდვასთან დაკავშირებული სხვა დოკუმენტებიდან, რომლებსაც ხელს აწერს გემის კაპიტანი.

    მუხლი 191

გემის ტაიმ-ჩარტერის საფუძველზე დაფრახტვის დროს გემის კაპიტანი და ეკიპაჟის სხვა წევრები ასრულებენ დამფრახტველის განკარგულებას გემის კომერციულ ექსპლუატაციასთან დაკავშირებით, გარდა იმ ბრძანებებისა, რომლებიც ეხება გემის მართვას, შინაგანაწესსა და ეკიპაჟის შემადგენლობას.

    მუხლი 192

დამფრახტველი პასუხისმგებელია დაფრახტული გემის გადარჩენით, დაზიანებით ან დაღუპვით გამოწვეული ზიანისათვის, თუ ეს ზიანი მისი მიზეზით მოხდა.

    მუხლი 193

1. დამფრახტველი ვალდებულია გემთმფლობელს გადაუხადოს საფასური ტაიმ-ჩარტერით დადგენილი წესითა და ვადით.

 2. დამფრახტველი თავისუფლდება ფრახტისა და გემთან დაკავშირებული ხარჯებისაგან იმ დროის განმავლობაში, როცა გაუმართაობის გამო გემი უვარგისია ზღვაოსნობისათვის.

 3. თუ გემის გაუმართაობა გამოწვეულია დამფრახტველის ბრალით, იგი ვალდებულია გადაიხადოს სრული ფრახტი და აანაზღაუროს მიყენებული ზიანი.

4. ფრახტის გადახდის დაგვიანების შემთხვევაში გემთმფლობელი უფლებამოსილია ჩამოართვას გემი დამფრახტველს და მოსთხოვოს დაგვიანებით გამოწვეული ზიანის ანაზღაურება.

    მუხლი 194

გემის დაღუპვის შემთხვევაში ფრახტი გადაიხდება დაღუპვის დღის ჩათვლით, ხოლო თუ ამ დღის დადგენა შეუძლებელია, – მაშინ გემის შესახებ უკანასკნელი ცნობის მიღების დღის ჩათვლით.

    მუხლი 195

ტაიმ-ჩარტერით დაფრახტული გემის ეკიპაჟის მიერ ტაიმ-ჩარტერის ვადის გასვლამდე ზღვაზე განხორციელებული სამაშველო ოპერაციებისათვის გამოყოფილი გასამრჯელო თანაბრად უნაწილდებათ გემთმფლობელსა და დამფრახტველს, გემისათვის მიყენებული ზიანის ანაზღაურებისათვის საჭირო თანხისა და გემის ეკიპაჟის წევრების წილის გამოკლებით.

 

თავი XII. უეკიპაჟოდ გემის დაქირავების ხელშეკრულება (ბერბოუტ-ჩარტერი)

    მუხლი 196

1. უეკიპაჟოდ გემის დაქირავების ხელშეკრულებით (ბერბოუტ-ჩარტერი) გემის მესაკუთრე იღებს ვალდებულებას უეკიპაჟოდ გადასცეს გემი დამქირავებელს (დამფრახტველს) ნაოსნობისათვის გარკვეული ვადით.

2. ბერბოუტ-ჩარტერის ვადის გასვლის შემდეგ გემი შეიძლება გადაეცეს დამფრახტველს საკუთრებაში, თუ ხელშეკრულებაში გათვალისწინებულია გემის გამოსყიდვის უფლება, დამფრახტველი ასრულებდა თავის სახელშეკრულებო ვალდებულებებს და დაფარული აქვს ფრახტის ბოლო გადასახადი.

3. ბერბოუტ - ჩარტერის ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს მხოლოდ ამ კოდექსის 42- მუხლის გათვალისწინებით.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 197

ბერბოუტ-ჩარტერი ფორმდება წერილობით.

    მუხლი 198

1. ბერბოუტ-ჩარტერში აღნიშნული უნდა იყოს:

ა) მხარეთა დასახელება;

ბ) ხელშეკრულების მიზანი;

გ) გემის სახელწოდება;

დ) გემის აგების წელი;

ე) გემის კლასი;

ვ) ტვირთამწეობა და ტვირთტევადობა;

ზ) ძრავების სიმძლავრე;

თ) სვლის სიჩქარე და საწვავის ხარჯი;

ი) გემით სარგებლობის ვადა, რომლის გასვლის შემდეგ დამფრახტველს შეიძლება გადაეცეს გემის მფლობელის უფლება;

კ) ბერბოუტ-ჩარტერის საფასურის შეტანის ოდენობა და ვადები;

ლ) დამფრახტველისათვის გემის გადაცემის დრო და ადგილი;

მ) დამფრახტველის მიერ გემის ეკიპაჟის არჩევის უფლება;

ნ) ვის ეკისრება რეგისტრაციის ხარჯები;

ო) სხვა აუცილებელი მონაცემები.

2. თუ ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, დამფრახტველს, ბერბოუტ-ჩარტერით გათვალისწინებული უფლებამოსილების ფარგლებში, შეუძლია თავისი სახელით დადოს ხელშეკრულება მესამე პირთან ბერბოუტ-ჩარტერის მთელი დროით ან გარკვეული პერიოდის განმავლობაში (სუბბერბოუტ-ჩარტერი). ასეთი ხელშეკრულების დადება დამფრახტველს არ ათავისუფლებს გემთმფლობელთან დადებული ხელშეკრულებიდან გამომდინარე პასუხისმგებლობისაგან.

    მუხლი 199

1. გემთმფლობელი ვალდებულია დამფრახტველს გადასცეს სანაოსნოდ გამართული გემი ბერბოუტ-ჩარტერით გათვალისწინებული მიზნების შესასრულებლად.

2. გემთმფლობელი პასუხს აგებს ყველა იმ ნაკლოვანებისთვის, რაც გააჩნდა გემს (ფარული ნაკლის ჩათვლით) მისი გადაცემის მომენტში.

3. პრეტენზია გემის გაუმართაობის ან სხვა ნაკლოვანებათა გამო დამფრახტველს შეუძლია განაცხადოს გემის გადაცემის დღიდან ერთი წლის განმავლობაში.

    მუხლი 200

ამ თავში მოცემული მომდევნო მუხლების წესები გამოიყენება იმ შემთხვევებში, როდესაც მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 201

 1. დამფრახტველი ვალდებულია შეინარჩუნოს გემი გამართულ მდგომარეობაში და გაიღოს მისი შენახვისა და შეკეთების ხარჯები.

2. დამფრახტველზე გემის გადაცემასთან ერთად გადადის შემთხვევით დაღუპვის ან შემთხვევით დაზიანების რისკი.

3. გემის უეკიპაჟოდ დაქირავების (ბერბოუტ-ჩარტერი) შემთხვევაში, ბერბოუტ-ჩარტერის მოქმედების პერიოდში, დაფრახტული გემის მიერ ზღვაზე სამაშველო სამუშაოების შესრულების გასამრჯელო ეკუთვნის დამფრახტველს.

    მუხლი 202

1. დამფრახტველს უფლება აქვს უარი განაცხადოს ბერბოუტ-ჩარტერზე და მოითხოვოს ზიანის ანაზღაურება, თუ:

ა) გემთმფლობელი დამფრახტველს გემს არ გადასცემს ბერბოუტ-ჩარტერით განსაზღვრულ ვადაში;

ბ) ამ კოდექსის 199-ე მუხლის მეორე ნაწილში მითითებულ ნაკლოვანებათა გამო დამფრახტველი ვერ გამოიყენებს გემს ბერბოუტ-ჩარტერის შესაბამისად.

2. გემთმფლობელს უფლება აქვს უარი თქვას ბერბოუტ-ჩარტერზე და მოითხოვოს გემის უკან დაბრუნება, თუ გადახდის ყოველი ვადის დაწყებიდან სამი თვის განმავლობაში დამფრახტველმა არ შეიტანა ბერბოუტ-ჩარტერის საფასური.

    მუხლი 203

1. გემის დაბრუნების შემთხვევაში გემთმფლობელმა უნდა მიიღოს ბერბოუტ-ჩარტერის საფასურის კუთვნილი ნაწილი გემით სარგებლობისათვის.

2. ამ შემთხვევაში დამფრახტველს უბრუნდება სახელშეკრულებო ფასის კუთვნილი ნაწილი გემით სარგებლობისათვის.

3. დამფრახტველი ვალდებულია გემთმფლობელს გემი დაუბრუნოს მისი მიღებისას არსებული სახით, ბუნებრივი ცვეთის გათვალისწინებით. გემის მდგომარეობის გაუარესების შემთხვევაში დამფრახტველი გემთმფლობელს ზიანს უნაზღაურებს.

4. თუ დამფრახტველმა გააუმჯობესა გემის მდგომარეობა, გემთმფლობელი ვალდებულია აუნაზღაუროს გაწეული ხარჯი. თუ გემთმფლობელი უარს იტყვის გაუმჯობესებულის ანაზღაურებაზე, დამფრახტველს უფლება აქვს გამოაცალკეოს ის, რაც გააუმჯობესა, თუკი ეს შესაძლებელია.

თავი XIII. საზღვაო იპოთეკა

    მუხლი 204

1. ნებისმიერი გემი, მათ შორის მშენებარეც, ან უფლება მასზე შეიძლება გემთმფლობელმა (დამგირავებელმა) დააგირაოს (იპოთეკა) სესხით ან სხვა ფინანსური უზრუნველყოფით იპოთეკის მიღების გზით.

2. მოგირავნე შეიძლება იყოს საქართველოს ან უცხო ქვეყნების ნებისმიერი ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელსაც საქართველოს კანონმდებლობის მიხედვით შესაძლებელია გირაოდ გადაეცეს გემი.

    მუხლი 205

1. იპოთეკის ხელშეკრულებაში აღინიშნული უნდა იყოს:

ა) მხარეთა დასახელება;

ბ) მხარეთა მისამართები;

გ) გირავნობის მოთხოვნების უზრუნველყოფის არსი;

დ) იპოთეკის ფორმა;

ე) ვალდებულების შესრულების ვადა;

ვ) გემის შეფასება და მისი ყოფნის ადგილი;

ზ) იპოთეკის რეგისტრაცია, მისი გადაცემა, ცვლილებების შეტანა ან შეცვლა;

თ) რეგისტრირებული იპოთეკის თანამიმდევრობა;

ი) სხვა ნებისმიერი პირობა, რომელიც წამოაყენა ერთ-ერთმა მხარემ და მიღწეულია შეთანხმება.

2. იპოთეკის ხელშეკრულებაში მხარეთა უფლება-მოვალეობა და ხელშეკრულების გაფორმების წესი განისაზღვრება მოგირავნის ქვეყნის კანონმდებლობით, თუ მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

3. იპოთეკა არ ნიშნავს მოგირავნისათვის გემის გასხვისებას, ისევე, როგორც დამგირავებელი არ შეიძლება მიჩნეულ იქნეს იმ პირად, რომელიც კარგავს დაგირავებულ გემზე საკუთრების უფლებას.

    მუხლი 206

1. იპოთეკის ხელშეკრულება სათანადოდ უნდა დამოწმდეს და აუცილებლად გატარდეს საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში. ამის შესახებ კეთდება ჩანაწერი გემის საკუთრების მოწმობაში.

2. იპოთეკის აღრიცხვის წესს ადგენს სააგენტო.

3. იპოთეკის რეგისტრაციისათვის დამგირავებელმა უნდა წარმოადგინოს გემის იპოთეკის ხელშეკრულების დედანი და ნოტარიუსით დამოწმებული ასლი.

4. სააგენტო ვალდებულია საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრიდან ამონაწერი მიაწოდოს დამგირავებელს, მოთხოვნისას კი – ასევე მოგირავნესა და სხვა დაინტერესებულ პირებს.

5. იპოთეკის რეგისტრაცია და საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრიდან ამონაწერის გაცემა ფასიანია.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 207

1. თუ იპოთეკის საგანს წარმოადგენს გემი, რომელიც უკვე გადაცემულია იპოთეკით და წარმოადგენს საგირავნო ვალდებულებათა უზრუნველყოფის საგანს, ძალაში რჩება წინა იპოთეკის მოგირავნის უფლებებიც.

2. მომდევნო მოგირავნის მოთხოვნები კმაყოფილდება გემის ღირებულებიდან წინა იპოთეკის მოთხოვნათა დაკმაყოფილების შემდეგ.

3. მოგირავნეთა შორის უპირატესობის უფლება მოთხოვნათა შესრულებაზე კმაყოფილდება საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში მათი რეგისტრაციის თარიღისა და საათის მიხედვით.

4. იპოთეკით დამგირავებელი ვალდებულია აცნობოს ყოველ მომდევნო იპოთეკით მოგირავნეს ყველა არსებული იპოთეკის, აგრეთვე იპოთეკის ხასიათისა და ვალდებულებათა უზრუნველყოფის ფორმირების შესახებ. იპოთეკით დამგირავებელი, ამ მოთხოვნის უგულებელყოფის შემთხვევაში, ვალდებულია ნებისმიერ მოგირავნეს აუნაზღაუროს ამ საკითხთან დაკავშირებული ყველა ზიანი.

    მუხლი 208

იპოთეკით მოგირავნეს ენიჭება უფლება მოითხოვოს მიყენებული ზიანის ანაზღაურება, თუ იპოთეკის პირობებით გათვალისწინებულ ვადაში ვალდებულებები არ შესრულდა. გამონაკლისს წარმოადგენს შემთხვევა, თუ გირავნობის შესახებ კანონით ან ხელშეკრულებით ასეთი უფლება წარმოიშობა მოგვიანებით ან შეიძლებოდა განხორციელებულიყო ადრე.

    მუხლი 209

იპოთეკით მოგირავნეს უფლება აქვს დაგირავებული გემის ხარჯზე სრულად დაიკმაყოფილოს მოთხოვნილებები, კერძოდ, ვალდებულებათა გადავადებით მიყენებული ზიანი და პროცენტები, ხოლო იპოთეკის შესახებ ხელშეკრულებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში – პირგასამტეხლო. უნდა ანაზღაურდეს აგრეთვე მოგირავნის აუცილებელი ხარჯები იპოთეკის მოთხოვნების უზრუნველსაყოფად.

    მუხლი 210

1. დაგირავებული გემი ჯარიმდება იპოთეკის ხელშეკრულების შესაბამისად.

2. რეალიზაცია იმ დაგირავებული გემისა, რომელსაც დაეკისრა ჯარიმა, ხდება საქართველოს მოქმედი კანონმდებლობის შესაბამისად, თუ იპოთეკის ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 211

1. იპოთეკა უქმდება:

ა) ვალის დაფარვისას;

ბ) ვალის დაფარვის სხვა გზით (გემის იძულებითი გაყიდვა და სხვა) ფულადი ვალდებულების შეწყვეტისას;

გ) გემის დაღუპვისას, დაზღვევის ანაზღაურების გამოკლებით;

დ) სპეციალური ხელშეკრულების არსებობისას.

2. დამგირავებლის მოთხოვნით მოგირავნე ვალდებულია მისცეს მას ვალდებულების მთლიანად ან ნაწილობრივ შესრულების დამადასტურებელი სათანადოდ დამოწმებული საბუთი.

3. დამგირავებლისაგან ვალდებულების მთლიანად ან ნაწილობრივ შესრულების დამადასტურებელი სათანადოდ დამოწმებული საბუთის მიღებისას იპოთეკის რეგისტრაციის ორგანო ვალდებულია დაუყოვნებლივ შეიტანოს შესაბამისი აღნიშვნა საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში.

    მუხლი 212

თუ საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში იპოთეკის რეგისტრაციის შემდეგ გემის დამგირავებელი გაკოტრდა, რეგისტრაციაში გატარებული გირავნობის ვალდებულებები შეუსრულებლად ჩაითვლება.

    მუხლი 213

1. იმ შემთხვევაში, როცა კანონით დადგენილი წესების შესაბამისად მოგირავნე იპოთეკით უზრუნველყოფილ მოთხოვნებს უთმობს მესამე პირს, ან იპოთეკის უზრუნველყოფის გარემოებიდან გამომდინარე, დამგირავებელს სხვა პირზე გადააქვს ვალი, იპოთეკა ძალაში რჩება.

2. მოგირავნის მიერ გირაოს უზრუნველყოფის მოთხოვნების ან დამგირავებლის მიერ ვალის გადაცემის უფლების სხვა პირზე გადატანის შესახებ სათანადო წესით დამოწმებული საბუთების მიღებისას გემების სახელმწიფო რეესტრში უნდა გაკეთდეს შესაბამისი აღნიშვნა იმ პირის შესახებ, რომელზეც გადადის მოგირავნის ყველა უფლება ან დამგირავებლის ყველა ვალდებულება.

    მუხლი 214

1. თუ რომელიმე კანონიერი გზით, მაგალითად, გარდაცვალების ან გაკოტრების შემთხვევაში, მოგირავნის უფლებები გადავიდა სხვა პირზე, ამას სათანადოდ დამოწმებული დეკლარაციით ამოწმებს ის პირი, რომელსაც გადაეცემა ეს უფლებები. დეკლარაციაში დასაბუთებული უნდა იყოს ქონების გადაცემის კანონიერება და იმ პირის უფლებამოსილება, რომლის საკუთრებაშიც გადადის იპოთეკა.

2. ამ საბუთების საფუძველზე საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრში შეიტანება იმ პირის სახელი, რომელსაც გადაეცა მთელი გემის ან მისი ნაწილის მოგირავნის უფლებები.

 

თავი XIV. ბუქსირზიდვის ხელშეკრულება

    მუხლი 215

საზღვაო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულების თანახმად გემის მფლობელი გასამრჯელოს საფასურად კისრულობს ვალდებულებას:

ა) გემი ან სხვა მცურავი ობიექტი ბუქსირით გადაიყვანოს ერთი ნავსადგურიდან მეორეში;

ბ) გარკვეული დროის განმავლობაში გარკვეულ მანძილზე ბუქსირით გადაიყვანოს გემი ან სხვა მცურავი ობიექტი;

გ) აწარმოოს მანევრირება ან მორიგეობა აუცილებლობის შემთხვევაში.

    მუხლი 216

1. საზღვაო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულება ფორმდება წერილობით.

2. ხელშეკრულებაში აღნიშნული უნდა იყოს:

ა) გაგზავნისა და დანიშნულების ნავსადგურები;

ბ) ბუქსირზიდვის დრო;

გ) მხარეთა უფლებები და მოვალეობები;

დ) პასუხისმგებლობა ხელშეკრულების დარღვევისათვის;

ე) საბუქსირო ობიექტების თავისებურებები, რომლებმაც შეიძლება გავლენა იქონიონ ბუქსირზიდვის უსაფრთხოებაზე;

ვ) სხვა გარემოებები, რომელთა აღნიშვნაც მხარეებს აუცილებლად მიაჩნიათ.

    მუხლი 217

1. ბუქსირზიდვის ხელშეკრულებით გათვალისწინებული სამუშაოების შესრულების მიზნით მხარეები ვალდებული არიან გემი ან სხვა მცურავი ობიექტი დროულად მოიყვანონ სათანადო მდგომარეობაში.

2. გემისა და/ან ბუქსირის მფლობელი პასუხს არ აგებს თავისი გემისა და/ან ბუქსირის ნაკლოვანებისათვის, თუ დაამტკიცებს, რომ მათი აღმოჩენა შეუძლებელი იყო სათანადო ყურადღების გამოჩენის შემთხვევაშიც კი (ფარული ნაკლი).

    მუხლი 218

ბუქსირზიდვისას საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის ან მათზე არსებული ქონებისა და ტვირთის დაზიანებისას, როცა ბუქსირმზიდი გემის კაპიტანი მართავს საბუქსირო გემს ან სხვა მცურავ ობიექტს, პასუხისმგებლობა ეკისრება ბუქსირმზიდი გემის მეპატრონეს, თუ მხარეებს შორის სხვა შეთანხმება არ არსებობს, ამასთან, თუ მეპატრონე თავის უდანაშაულობას ვერ დაამტკიცებს.

    მუხლი 219

ბუქსირზიდვისას ბუქსირმზიდი გემის ან მასზე არსებული ქონებისა და ტვირთის დაზიანებისას, როცა ბუქსირზიდვის ოპერაციებს წარმართავს საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის კაპიტანი, პასუხისმგებლობა ეკისრება საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის მფლობელს, თუ მხარეთა შორის სხვა შეთანხმება არ არსებობს, ამასთან, თუ მეპატრონე თავის უდანაშაულობას ვერ დაამტკიცებს.

    მუხლი 220

ბუქსირმზიდის მფლობელი პასუხს არ აგებს საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის ან მათზე არსებული ქონებისა და ტვირთის დაზიანებისათვის, თუ ბუქსირზიდვა მიმდინარეობს ყინულის პირობებში და არ დამტკიცდება, რომ ზიანი მიყენებულია ბუქსირმზიდი გემის მიზეზით.

    მუხლი 221

საზღვაო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულების მიხედვით ბუქსირმზიდის მფლობელს პასუხისმგებლობა ეკისრება გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის საწყის პუნქტში ბუქსირზე აყვანის მომენტიდან და ეხსნება საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის ბუქსირზიდვის საბოლოო პუნქტში ნავმისადგომთან დაყენებით ან ღუზაზე დადგომით.

    მუხლი 222

საზღვაო ბუქსირზიდვას, როგორც წესი, ხელმძღვანელობს ბუქსირმზიდი გემის კაპიტანი, რომელსაც არა აქვს უფლება ჩაერიოს საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის შინაგანაწესში.

    მუხლი 223

თუ გემთმფლობელმა ბუქსირზიდვის ხელმძღვანელობა დააკისრა პირს, რომელიც არ არის ბუქსირის კაპიტანი, მაშინ ამ პირის სამართალურთიერთობა ბუქსირმზიდი გემისა და საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის კაპიტნებთან განისაზღვრება საზღვაო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულებით.

    მუხლი 224

ხელშეკრულებით განსაზღვრულ ვადაში გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის ბუქსირზიდვისათვის მოუმზადებლობის შემთხვევაში, ბუქსირის გასვლის პუნქტში გამოცხადების შემდეგ ბუქსირის მფლობელს უფლება აქვს გააუქმოს ხელშეკრულება და საბუქსირო ობიექტის მფლობელს აანაზღაურებინოს ბუქსირმზიდის გასვლის პუნქტიდან დანიშნულების პუნქტამდე მისვლის, ასევე ბაზირების პუნქტში (ან სხვა პუნქტში, არა უშორეს ბაზირების ნავსადგურისა), უკან დაბრუნებისათვის გაწეული ხარჯი, ასევე გადაახდევინოს შესაძლო შემოსავალი (ხელიდან გაშვებული სარგებელი).

    მუხლი 225

გასვლის ნავსადგურში ბუქსირის არასანაოსნო ან ბუქსირზიდვისათვის მოუმზადებელ მდგომარეობაში შესვლის შემთხვევაში საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის მფლობელი უფლებამოსილია შეწყვიტოს ხელშეკრულება და დააკისროს ბუქსირის მფლობელს მის მიერ გაწეული ხარჯებისა და შესაძლო შემოსავლის ანაზღაურება.

    მუხლი 226

საქართველოს ნავსადგურებს შორის, აგრეთვე უცხო ქვეყნების ნავსადგურებამდე ან უკან საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემების მიერ ბუქსირზიდვის განხორციელება რეგულირდება ამ კოდექსით.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 227

თუ საბუქსირო გემი ან სხვა მცურავი ობიექტი ბუქსირმზიდი გემისაგან დამოუკიდებელი მიზეზებით აღმოჩნდება საზღვაო ინციდენტის მდგომარეობაში, ბუქსირმზიდის კაპიტანი ვალდებულია მიაწოდოს საბუქსირო გემს ან სხვა მცურავ ობიექტს სამაშველო საშუალებები და აღმოუჩინოს მას საჭირო დახმარება მანამ, ვიდრე დაზარალებულს აღარ დასჭირდება მაშველი ძალა. ამ შემთხვევაში ბუქსირმზიდ გემს აუნაზღაურდება მხოლოდ ფაქტობრივი დანახარჯები სამაშველო გასამრჯელოს გარეშე.

    მუხლი 228

1. სანავსადგურო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულებით ბუქსირის მფლობელს გასამრჯელოს საფასურად სანავსადგურო წყლებში შეჰყავს ან გამოჰყავს გემი ან სხვა მცურავი ობიექტი, ატარებს სანავსადგურო წყლებში საბუქსირო გემის მანევრირებას, გემის ბაგირით მიბმასა და სხვა ოპერაციებს.

2. სანავსადგურო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულების დადების მტკიცებულებას წარმოადგენს კაპიტნის განაცხადი.

    მუხლი 229

1. სანავსადგურო ბუქსირზიდვას მართავს საბუქსირო გემის ან სხვა მცურავი ობიექტის კაპიტანი, თუ ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. ბუქსირმზიდი გემის კაპიტნისათვის ბუქსირზიდვის ხელმძღვანელობის დაკისრება შეიძლება მხოლოდ წერილობით გაფორმებული ხელშეკრულებით.

    მუხლი 230

1. ნაოსნობის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად ბუქსირის გამოყენების აუცილებლობა საზღვაო ნავსადგურის აკვატორიაში შესვლისათვის, გასვლისა და გადაადგილებისათვის, მანევრირებისათვის, გემის ბაგირით მიბმისა და სხვა ოპერაციების შესრულებისათვის განისაზღვრება ნავსადგურის წესებით.

2. 500 ტონა და მასზე ნაკლები საერთო ტევადობის გემი განთავისუფლებულია ბუქსირის გამოყენებისგან, თუ გემის კაპიტანი არ მოითხოვს მის გამოყენებას.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

 

თავი XV. საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება

    მუხლი 231

საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულების თანახმად მზღვეველი სათანადო საზღაურის (სადაზღვევო პრემია) მიღებით კისრულობს ვალდებულებას ხელშეკრულებაში აღნიშნული საშიშროების ან შემთხვევის დროს (სადაზღვევო შემთხვევა), აუნაზღაუროს ზიანი დამზღვევს ან სხვა პირს, ვის სასარგებლოდაც არის გაფორმებული ხელშეკრულება.

    მუხლი 232

საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება ფორმდება წერილობით.

    მუხლი 233

1. ამ თავში მოცემული მომდევნო წესები გამოიყენება იმ შემთხვევებში, როდესაც მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

2. ამ თავში პირდაპირ მითითებული შემთხვევების საწინააღმდეგო შეთანხმება ბათილია.

    მუხლი 234

1. საზღვაო დაზღვევის ობიექტი შეიძლება იყოს ზღვაოსნობასთან დაკავშირებული ნებისმიერი ქონებრივი ინტერესი, როგორიცაა, მაგალითად, გემი (მათ შორის მშენებარე), ტვირთი, ფრახტი, მგზავრობის საფასური, საიჯარო ქირა, მოგება, აგრეთვე გემით, ტვირთით ან ფრახტით უზრუნველყოფილი სხვა მოთხოვნები, კაპიტნის და ეკიპაჟის წევრების ხელფასი ან სხვა გასამრჯელო, გემთმფლობელისა და ტვირთის გადამზიდავის ქონებრივი ან სამოქალაქო პასუხისმგებლობა, აგრეთვე მზღვეველის მიერ თავის თავზე აღებული რისკი (გადაზღვევა).

2. დაზღვევის ობიექტი მითითებული უნდა იყოს საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულებაში.

    მუხლი 235

1. ხელშეკრულების დადებისას დამზღვევი ვალდებულია მზღვეველს მიაწოდოს გარემოებათა რისკის ხარისხის დადგენისათვის საჭირო მისთვის ცნობილი ყველა ინფორმაცია ან ის ინფორმაცია, რომელიც მას უნდა სცოდნოდა, აგრეთვე სხვა ცნობები მზღვეველის მოთხოვნათა შესაბამისად.

2. დამზღვევი თავისუფლდება ვალდებულებისაგან, რომ მზღვეველს მიაწოდოს საყოველთაოდ ცნობილი ინფორმაცია და ის ინფორმაცია, რომელიც მისთვის ცნობილია ან ცნობილი უნდა ყოფილიყო.

3. დამზღვევის მიერ სათანადო ცნობების მიუწოდებლობის ან არასწორი ინფორმაციის მიწოდების შემთხვევაში მზღვეველს უფლება აქვს უარი თქვას ხელშეკრულებაზე.

    მუხლი 236

მზღვეველი ვალდებულია დამზღვევს მოთხოვნის შესაბამისად გადასცეს თავისი ხელმოწერილი დოკუმენტი, რომელშიც ასახული იქნება საზღვაო დაზღვევის პირობები (პოლისი, სადაზღვევო სერტიფიკატი და ა.შ.).

    მუხლი 237

დამზღვევი ვალდებულია მზღვეველს დათქმულ ვადაში გადაუხადოს სადაზღვევო პრემია. სადაზღვევო პრემიის გადახდამდე საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება ძალაში არ შედის, თუ ხელშეკრულებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 238

დამზღვევს შეუძლია საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება გააფორმოს თავისი ან სხვა პირის სასარგებლოდ, რომელიც შეიძლება იყოს ან არ იყოს მითითებული ხელშეკრულებაში.

    მუხლი 239

თუ საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულებას აფორმებენ სხვა პირის სასარგებლოდ, დამზღვევი მოვალეა შეასრულოს ყველა სახელშეკრულებო ვალდებულება. ასევე მოვალეა ის პირიც, რომლის სასარგებლოდაც დაიდო ხელშეკრულება, თუ ის დადებულია მისი მითითებით ან თუნდაც მითითების გარეშე, თუკი მან შემდგომში თანხმობა განაცხადა დაზღვევაზე.

    მუხლი 240

სხვა პირის სასარგებლოდ ხელშეკრულების დადებისას დამზღვევი სარგებლობს დაზღვევის ხელშეკრულებით მინიჭებული ყველა უფლებით ამ პირისაგან შესაბამისი მინდობილობის მიღების გარეშეც.

    მუხლი 241

სადაზღვევო ანაზღაურების გადახდისას მზღვეველს უფლება აქვს მოითხოვოს მის მიერ დაზღვევის დროს გაცემული პოლისის ან სხვა სადაზღვევო საბუთების წარმოდგენა.

    მუხლი 242

1. დაზღვეული ტვირთის გასხვისების შემთხვევაში ძალაში რჩება დაზღვევის ხელშეკრულება. დამზღვევის ყველა უფლება-მოვალეობა გადადის ტვირთის შემსყიდველზე.

2. თუ ტვირთის გასხვისებამდე სადაზღვევო პრემია არ იყო გადახდილი, მისი ანაზღაურების ვალდებულება ეკისრება როგორც დამზღვევს, ისე იმ პირს, ვინც ტვირთი შეიძინა. ამასთან, თუ პოლისში ან სხვა სადაზღვევო საბუთში აღნიშნული არ არის პრემიის გადაუხდელობა, მისი მფლობელის მიმართ პრემიის გადახდის მოთხოვნა ბათილია.

    მუხლი 243

1. დაზღვეული გემის გასხვისებისას საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება უქმდება გასხვისების მომენტიდან. გამონაკლისია გემის გასხვისება რეისის დროს. ამ შემთხვევაში ხელშეკრულება ძალას ინარჩუნებს რეისის დამთავრებამდე და დამზღვევის ყველა უფლება-მოვალეობა გადადის გემის შემძენზე.

2. ეს მუხლი გამოიყენება გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის დაზღვევის შემთხვევაშიც.

    მუხლი 244

1. საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულების დადებისას დამზღვევი ვალდებულია განაცხადოს თანხა, რომლითაც იგი აზღვევს შესაბამის ინტერესს (სადაზღვევო თანხა).

2. თუ სადაზღვევო თანხა ნაკლებია დაზღვეული ინტერესის ნამდვილ ღირებულებაზე (დაზღვევის ღირებულება), მზღვეველი ზიანისათვის პასუხს აგებს სადაზღვევო თანხის დაზღვევის ღირებულებასთან შეფარდების პროპორციულად.

3. თუ საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულებაში მითითებული სადაზღვევო თანხა აღემატება დაზღვევის ღირებულებას, ხელშეკრულება ითვლება ძალადაკარგულად სადაზღვევო თანხის იმ ნაწილში, რომელიც აღემატება დაზღვევის ღირებულებას.

    მუხლი 245

თუ ინტერესი დაზღვეულია რამდენიმე მზღვეველისაგან თანხით, რომელიც ჯამში აღემატება დაზღვევის ღირებულებას, ყოველი მზღვეველი პასუხს აგებს მხოლოდ დაზღვევის ღირებულების ფარგლებში, ამასთან, ყოველი მათგანი პასუხს აგებს საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულებით განსაზღვრული სადაზღვევო თანხის პროპორციულად.

    მუხლი 246

1. საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება ძალაში რჩება მაშინაც, თუ ხელშეკრულების გაფორმების მომენტში აუცილებლად ასანაზღაურებელი ზიანის წარმოქმნის საშიშროება აღარ არსებობს ან ზიანი უკვე წარმოიშვა.

2. თუ საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულების გაფორმებისას მზღვეველმა იცოდა ან უნდა სცოდნოდა, რომ სადაზღვევო შემთხვევის წარმოქმნის შესაძლებლობა გამორიცხულია ან თუ დამზღვევმა იცოდა ან უნდა სცოდნოდა უკვე მომხდარი ზიანის შესახებ, მაშინ იმ მხარისათვის, რომელმაც ეს არ იცოდა, დაზღვევის ხელშეკრულების მოთხოვნათა შესრულება აუცილებელი არ არის.

3. მზღვეველს სადაზღვევო პრემია ეკუთვნის იმ შემთხვევაშიც, თუ საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულების შესრულება მისთვის აუცილებლობას არ წარმოადგენს.

    მუხლი 247

განსაკუთრებული შეთანხმებით (გენერალური პოლისით) შეიძლება დაზღვეულ იქნეს ყველა ტვირთი, რომელსაც დამზღვევი გარკვეული დროის განმავლობაში იღებს ან გზავნის.

    მუხლი 248

1. დამზღვევი ვალდებულია გენერალური პოლისით გაფორმებული ყოველი ტვირთის გაგზავნის ცნობის მიღებისთანავე დაუყოვნებლივ მიაწოდოს მზღვეველს ყველა აუცილებელი ინფორმაცია, კერძოდ:

ა) ტვირთის გადამტანი გემის სახელწოდება;

ბ) ტვირთის გადატანის მარშრუტი;

გ) სადაზღვევო თანხა.

2. დამზღვევი არ თავისუფლდება ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული მოვალეობისაგან მაშინაც კი, როცა ის მიიღებს ცნობას, რომ ტვირთი დაუზიანებლად მივიდა დანიშნულების ადგილზე.

3. დამზღვევის მიერ მზღვეველისათვის აუცილებელი ინფორმაციის მიუწოდებლობის ან დაგვიანებით მიწოდების შემთხვევაში, მზღვეველს უფლება აქვს უარი განაცხადოს შესაბამის ტვირთთან დაკავშირებული ზიანის ანაზღაურებაზე. ამასთან, მზღვეველი ინარჩუნებს უფლებას სადაზღვევო პრემიაზე, რომელსაც მიიღებდა, თუ დამზღვევი ვერ დაამტკიცებს, რომ ინფორმაციის მიუწოდებლობა ან დაგვიანებით მიწოდება არ იყო მისი განზრახი ქმედობა.

4. თუ დამზღვევმა განზრახ დააყოვნა საჭირო ინფორმაციის მიწოდება, საერთოდ არ მიაწოდა ან შეგნებულად მიაწოდა მცდარი მონაცემები ტვირთისა და სადაზღვევო თანხის შესახებ, მზღვეველს უფლება აქვს უარი თქვას გენერალური პოლისით დაზღვევაზე. ამასთან, მზღვეველი ინარჩუნებს უფლებას სადაზღვევო პრემიაზე, რომელსაც მიიღებდა დამზღვევის მიერ სადაზღვევო ხელშეკრულების პირობების კეთილსინდისიერად და სრულად შესრულების შემთხვევაში.

    მუხლი 249

1. მზღვეველი ვალდებულია დამზღვევის მოთხოვნით გენერალურ პოლისს დაქვემდებარებული ტვირთის ცალკეული გაგზავნისას გასცეს პოლისი ან სადაზღვევო სერტიფიკატი.

2. პოლისის ან სადაზღვევო სერტიფიკატის შინაარსის გენერალური პოლისის შინაარსთან შეუთანხმებლობის შემთხვევაში უპირატესობა ენიჭებათ პოლისსა და სადაზღვევო სერტიფიკატს.

    მუხლი 250

მზღვეველი პასუხს არ აგებს ზიანისათვის, რომელიც გამოწვეულია დამზღვევის, ტვირთის გამგზავნის, მიმღების ან მათი წარმომადგენლის უხეში გაუფრთხილებლობით ან განზრახი ქმედობით.

    მუხლი 251

1. მზღვეველი გემის დაზღვევისას, ამ კოდექსის 250-ე მუხლში აღნიშნული შემთხვევების გარდა, პასუხს არ აგებს არასანაოსნო მდგომარეობაში მყოფი გემის რეისში გაგზავნის შედეგად გამოწვეული ზიანისათვის, თუ ეს მდგომარეობა ფარული ნაკლის შედეგი არ იყო.

2. მზღვეველი პასუხს არ აგებს ასევე გემისა და მისი აღჭურვილობის სიძველით, ბუნებრივი ცვეთით, ისევე, როგორც ფეთქებადი და თვითაალებადი ნივთიერებებით გამოწვეული ზიანისათვის, თუ ასეთი დატვირთეს დამზღვევის ან მისი წარმომადგენლის ნებართვით მზღვეველთან შეუთანხმებლად.

    მუხლი 252

 ტვირთის ან მოსალოდნელი მოგების დაზღვევისას, კოდექსის 250-ე მუხლში აღნიშნული შემთხვევების გარდა, მზღვეველი პასუხს არ აგებს თვით ტვირთის ბუნებრივი თვისებებიდან გამომდინარე (შიდა გაფუჭება, დაკლება, დაჟანგვა, დაობება, გატეხვა ან გაჟონვა, თვითაალება და ა. შ.) და არასათანადო შეფუთვით გამოწვეული ზიანისათვის.

    მუხლი 253

ფრახტის დაზღვევის დროს გამოიყენება ამ კოდექსის 250-ე, 251-ე და 252-ე მუხლები.

    მუხლი 254

მზღვეველი პასუხს არ აგებს ბირთვული აფეთქებისას რადიაციით ან რადიაქტიული დაზიანებით გამოწვეული ზიანისათვის, თუ შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 255

მზღვეველი პასუხს არ აგებს სამხედრო მოქმედებით ან სამხედრო ღონისძიებებით გემის შეპყრობით, მეკობრეთა თავდასხმით, სახალხო მღელვარებით, გაფიცვით, აგრეთვე სამხედრო ან სამოქალაქო ხელისუფლების ბრძანებით ტვირთის ან გემის კონფისკაციით, რეკვიზიციით, დაპატიმრებით, ან გემისა და ტვირთის განადგურებით გამოწვეული ზიანისათვის.

    მუხლი 256

1. დამზღვევი ვალდებულია დაზღვევის ობიექტთან დაკავშირებული ყველა მნიშვნელოვანი ცვლილება (ზედმეტად დატვირთვა, ტვირთის გადაზიდვის საშუალების, ჩამოტვირთვის ნავსადგურის, დათქმული ან ჩვეული მარშრუტის შეცვლა, გამოზამთრებისათვის დატოვება და ა.შ.), დაუყოვნებლივ შეატყობინოს მზღვეველს.

2. დასაზღვევი ობიექტის მიმართ საშიშროების გაძლიერების შემთხვევაში, თუ ეს არ არის დაკავშირებული ადამიანების, გემის, ტვირთის გადარჩენასთან, მზღვეველს უფლება ეძლევა გადასინჯოს ხელშეკრულების პირობები და მოითხოვოს დამატებითი პრემია. თუ დამზღვევი ამას არ ეთანხმება, საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულება უქმდება აღნიშნული ცვლილების წარმოქმნისთანავე.

    მუხლი 257

1. დამზღვევი ვალდებულია სადაზღვევო შემთხვევის დადგომისთანავე მიიღოს ყველა მასზე დამოკიდებული ზომა ზიანის გამომწვევი მიზეზების თავიდან ასაცილებლად და შესამცირებლად, დაუყოვნებლივ შეატყობინოს მზღვეველს სადაზღვევო შემთხვევის დადგომა და თუ მზღვეველისაგან აქვს მიღებული მითითება, შეასრულოს იგი.

2. თუ დამზღვევმა უხეში გაუფრთხილებლობით ან განზრახ ქმედობით არ მიიღო ღონისძიება ზიანის თავიდან ასაცილებლად და შესამცირებლად, მზღვეველი თავისუფლდება მიღებული ზიანის ანაზღაურების პასუხისმგებლობისაგან.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

    მუხლი 258

დამზღვევის მოთხოვნით მზღვეველი ვალდებულია სადაზღვევო თანხის ფარგლებში წარმოადგინოს საერთო ავარიის შესატანის გადახდის უზრუნველყოფა.

    მუხლი 259

საერთო ავარიის დისპაშის შედგენისას დამზღვევი ვალდებულია დაიცვას მზღვეველის ინტერესები.

    მუხლი 260

1. სადაზღვევო შემთხვევის წარმოქმნისას მზღვეველს უფლება აქვს სრული სადაზღვევო თანხის გადახდის გზით გათავისუფლდეს საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულებით დაკისრებული მოვალეობისაგან. იგი ვალდებულია ამ უფლების გამოყენების სურვილი აცნობოს დამზღვევს სადაზღვევო შემთხვევის შესახებ უკანასკნელი ცნობის მიღებიდან შვიდი დღის განმავლობაში, აგრეთვე ვალდებულია აანაზღაუროს აღნიშნული ცნობის მიღებამდე დამზღვევის მიერ ზიანის შემცირებისა და თავიდან აცილების მიზნით გაწეული ხარჯები.

2. ამ მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევაში სადაზღვევო თანხის გადახდით მზღვეველი არ იღებს უფლებას დაზღვეულ ქონებაზე.

    მუხლი 261

1. მზღვეველი ვალდებულია დამზღვევს აუნაზღაუროს ზიანის შესამცირებლად ან თავიდან ასაცილებლად გაწეული ხარჯები, რომელზეც პასუხისმგებელია მზღვეველი, აგრეთვე ხარჯები, რომლებიც გაწეულია მზღვეველის მითითებათა შესასრულებლად, იმ ზიანის სიდიდის გასარკვევად და დასადგენად, რომელიც უნდა აანაზღაუროს მზღვეველმა, ასევე საერთო ავარიის დისპაშის შესადგენად.

2. ამ მუხლში მითითებული ხარჯების ანაზღაურება ხდება სადაზღვევო თანხის დაზღვევის ღირებულებასთან შეფარდების პროპორციულად.

    მუხლი 262

 1. მზღვეველი ზიანისათვის პასუხს აგებს მხოლოდ სადაზღვევო თანხის ფარგლებში. ამასთან, ამ კოდექსის 261-ე მუხლში მითითებულ ხარჯებსა და საერთო ავარიის გადასახადს ანაზღაურებს მზღვეველი, მიუხედავად იმისა, ზემოაღნიშნული თანხა და ზიანი ერთად გადააჭარბებს თუ არა სადაზღვევო თანხას.

2. მზღვეველი პასუხს აგებს აგრეთვე ერთმანეთის მომდევნო რამდენიმე სადაზღვევო შემთხვევით გამოწვეული ზიანისათვის იმ შემთხვევაშიც კი, თუ მათი საერთო თანხა აღემატება სადაზღვევო თანხას.

    მუხლი 263

სრული სადაზღვევო თანხის ანაზღაურებისას, კოდექსის 260-ე მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევის გარდა, მზღვეველზე მისი თანხმობით გადადის:

ა) სრული ღირებულებით დაზღვევისას – ყველა უფლება დაზღვეულ ქონებაზე;

ბ) არასრული ღირებულებით დაზღვევისას – უფლება დაზღვეული ქონების ნაწილზე, სადაზღვევო თანხის დაზღვევის ღირებულებასთან შეფარდების პროპორციულად.

    მუხლი 264

1. გემის უგზო-უკვლოდ დაკარგვის შემთხვევაში მზღვეველი პასუხს აგებს სრული სადაზღვევო თანხით.

2. გემი უგზო-უკვლოდ დაკარგულად ითვლება, თუ მის შესახებ არავითარი ცნობა არ არსებობს სამი თვის განმავლობაში, ხოლო თუ ცნობის მიღებას ხელი შეუშალა მიმდინარე სამხედრო მოქმედებებმა, მაშინ ეს ვადა ექვს თვემდე იზრდება.

3. თუ გემი გარკვეული ვადითაა დაზღვეული, საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულების მიხედვით, მზღვეველი პასუხს აგებს გემის უგზო-უკვლოდ დაკარგვისათვის, თუ გემის შესახებ უკანასკნელი ცნობა მიღებულია ხელშეკრულების ვადის გასვლამდე და თუ მზღვეველი ვერ დაამტკიცებს, რომ გემი დაიღუპა ვადის გასვლის შემდეგ.

    მუხლი 265

1. დამზღვევს შეუძლია უარი უთხრას მზღვეველს დაზღვეულ ქონებაზე მის უფლებაზე (აბანდონი) და მოსთხოვოს მას სრული სადაზღვევო თანხა, თუ:

ა) გემი უგზო-უკვლოდ დაიკარგა;

ბ) ეკონომიკურად მიზანშეუწონელია დაზღვეული გემის აღდგენა ან რემონტი (სრული კონსტრუქციული დაღუპვა);

გ) ეკონომიკურად მიზანშეუწონელია დაზღვეული ტვირთის დაზიანების მიზეზის აღმოფხვრა ან მისი დანიშნულების ადგილზე მიტანა;

დ) გემი ან ტვირთი შეპყრობილია, ორივე კი დაზღვეულია აღნიშნული საფრთხისაგან, ხოლო ძალადობა გრძელდება ორი თვის განმავლობაში.

2. სახელმწიფო საკუთრებაში მყოფი გემის აბანდონი შეიძლება განხორციელდეს მხოლოდ ამ კოდექსის 42- მუხლის შესაბამისად.

3. მხარეთა შეთანხმება, რომელიც ეწინააღმდეგება ამ მუხლს, ბათილია.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 266

1. დამზღვევმა აბანდონის შესახებ უნდა განაცხადოს კოდექსის 264-ე და 265-ე მუხლებში მითითებული ვადის დამთავრების მომენტიდან (გარემოებათა დასაწყისი) ექვსი თვის განმავლობაში.

2. ექვსი თვის გასვლის შემდეგ დამზღვევი კარგავს აბანდონის უფლებას, მაგრამ შეუძლია მოითხოვოს ზიანის ანაზღაურება საერთო საფუძველზე.

3. დამზღვევის მიერ აბანდონის შესახებ განცხადება არ შეიძლება იყოს პირობითი და დაუშვებელია შემდეგ მასზე უარის თქმა.

4. მხარეთა შეთანხმება, რომელიც ეწინააღმდეგება ამ მუხლს, ბათილია.

    მუხლი 267

თუ მზღვეველისაგან ანაზღაურების მიღების შემდეგ გაირკვა, რომ გემი არ დაღუპულა ან შეპყრობილი გემი და ტვირთი გათავისუფლდა, მზღვეველს შეუძლია დაზღვეულისაგან, მისთვის ქონების დატოვებით, დაიბრუნოს სადაზღვევო ანაზღაურება ზიანის გამოკლებით, თუკი დამზღვევმა ასეთი რამ განიცადა.

    მუხლი 268

1. მზღვეველს, რომელმაც გადაიხადა სადაზღვევო ანაზღაურება, გადახდილი თანხის ფარგლებში ენიჭება უფლება მოთხოვნებზე, რომლებიც დამზღვევს (ან სადაზღვევო ანაზღაურების მიმღებ სხვა პირს) შეუძლია წარუდგინოს ზიანისათვის პასუხისმგებელ პირს. ამ უფლებას მზღვეველი ახორციელებს ანაზღაურების მიმღები პირისათვის დადგენილი წესებით.

2. თუ დამზღვევი უარს განაცხადებს გამოიყენოს თავისი უფლებები იმ პირის მიმართ, რომელიც პასუხისმგებელია მიყენებული ზიანისათვის ან თუ ასეთი უფლების გამოყენება შეუძლებელი ხდება მისივე მიზეზით, მზღვეველი მთლიანად ან შესაბამისი ნაწილით თავისუფლდება სადაზღვევო ანაზღაურებისაგან.

    მუხლი 269

ამ კოდექსის 263-ე, 265-ე და 268-ე მუხლებით გათვალისწინებულ შემთხვევებში დამზღვევი ვალდებულია მზღვეველს გადასცეს ყველა საბუთი და ნივთმტკიცება, მიაწოდოს საჭირო ცნობები მასზე გადასულ უფლებათა გამოყენების მიზნით.

    მუხლი 270

თუ დამზღვევს ზიანი აუნაზღაურა მესამე პირმა, მზღვეველი იხდის მხოლოდ სხვაობას დაზღვევის ხელშეკრულების მიხედვით გადასახდელ თანხასა და მესამე პირისაგან მიღებულ თანხას შორის.

 

თავი XVI. საერთო ავარია

    მუხლი 271

1. საერთო ავარიად იგულისხმება ზიანი, რომელიც გამოწვეულია საერთო საფრთხეში მყოფი გემის, ფრახტისა და გადასაზიდი ტვირთის გადარჩენის მიზნით განზრახ და შეგნებულად საგანგებო ხარჯების გაღების ან შეწირვის შედეგად.

2. საერთო ავარია ნაწილდება გემს, ფრახტსა და ტვირთს შორის მათი ღირებულების, ამ რეისის დამთავრების ადგილისა და დროის მიხედვით.

3. ამ თავში ფრახტად იგულისხმება, აგრეთვე, მგზავრთა გადაყვანისა და მათი ბარგის გადაზიდვის ღირებულება.

    მუხლი 272

ამ კოდექსის 273–283-ე მუხლები გამოიყენება მხოლოდ იმ შემთხვევებში, თუ მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული.

    მუხლი 273

საერთო ავარიას, თუ არსებობს 271-ე მუხლში ჩამოთვლილი ნიშნები, განეკუთვნება:

ა) ბორტს იქით ტვირთის ან გემის მოწყობილობათა გადაგდებით მიყენებული ზიანი, ასევე საერთო სამაშველო ღონისძიებათა ჩატარებისას გემის ან ტვირთის დაზიანებისგან მიყენებული ზიანი, რომელიც გამოწვეულია ტვირთის გადასაგდებად გაღებული ლიუკებიდან ან ამ მიზნით გაკეთებული ხვრელებიდან ტრიუმში წყლის შეღწევის შედეგად;

ბ) გემზე ხანძრის ჩაქრობით გამოწვეული გემის და/ან ტვირთის ზიანი, ამ მიზნით ცეცხლმოდებული გემის განზრახ დატბორვის ან ნაპირზე გამორიყვის ჩათვლით;

გ) გემის მეჩეჩზე განზრახ დაჯდომითა და მოხსნით გამოწვეული ზიანი, იმის მიუხედავად, რომ შესაძლებელი იყო გემის მეჩეჩზე თვითნებურად დაჯდომაც;

დ) გემის მეჩეჩიდან მოხსნის მცდელობისას ძრავების, გემის სხვა მანქანებისა და საქვაბეების დაზიანებით გამოწვეული ზიანი;

ე) გემის მეჩეჩზე დაჯდომისას ტვირთის, საწვავის ან სხვა მარაგის ლიხტერებში გადატვირთვის, მათი გემზე უკან გადმოტვირთვის და ლიხტერების დაქირავების საგანგებო ხარჯები;

ვ) ტვირთის, საწვავის ან მარაგის დაღუპვის ან დაზიანების შედეგად მიღებული ზიანი, რომელიც გამოწვეულია მათი გემზე გადაადგილების, გემიდან გადმოტვირთვის, ხელმეორედ დატვირთვის ან დალაგების, აგრეთვე შენახვის შედეგად, თუ ამ ოპერაციების შესასრულებლად გაწეული ხარჯები აღიარებულია საერთო ავარიად;

ზ) ხარჯი, რომელიც გაღებულია დახმარების აღმოსაჩენად როგორც ხელშეკრულებით, ისე უამისოდ, იმ მოცულობით, რომლითაც სამაშველო ოპერაციები ხორციელდება გემის, ფრახტის და ტვირთის საფრთხისაგან დასაცავად;

თ) ტვირთის დაკარგვით გამოწვეული ფრახტის დაკარგვა – იმ შემთხვევაში, როცა ტვირთის დაკარგვა ანაზღაურდება საერთო ავარიის განაწილების წესით, ფრახტს გამოაკლდება ხარჯი, რომელიც უნდა გაეღო ტვირთის გადამზიდს ფრახტის მიღების მიზნით, მაგრამ შეწირვის გამო ასეთ ხარჯს ადგილი არ ჰქონია.

    მუხლი 274

საერთო ავარიას განეკუთვნება ან უთანაბრდება ასევე:

ა) ხარჯი, რომელიც გამოწვეულია უბედური შემთხვევის გამო გემის თავშესაფარში იძულებითი შესვლით ან დატვირთვის ადგილზე დაბრუნებით ან სხვა რაიმე განსაკუთრებული გარემოების გამო გამოწვეული ხარჯი, როდესაც ასეთი შესვლის აუცილებლობა ან დაბრუნება საერთო უსაფრთხოებითაა განპირობებული;

ბ) ხარჯი, რომელიც გამოწვეულია გემის პირველსაწყისი ტვირთით ან მისი ნაწილით თავშესაფრიდან ან გასვლის ნავსადგურიდან გასვლით, სადაც იგი იძულებული იყო დაბრუნებულიყო;

გ) შესვლისა და გასვლის ნავსადგურებში ან თავშესაფარში ტვირთის, საწვავის ან მარაგის გადაადგილებასთან დაკავშირებული ხარჯი, რომელიც გაიღეს საერთო უსაფრთხოების მიზნით ან დაბრუნებული გემის შესაკეთებლად, რაც გამოწვეული იყო უბედური შემთხვევით ან სხვა განსაკუთრებული გარემოებით, თუ ეს შეკეთება აუცილებელი იყო რეისის უსაფრთხო გაგრძელებისათვის;

დ) შენახვის ხარჯი, რომელიც გამოწვეულია, დასაბუთებული დაზღვევის ჩათვლით, ამ მუხლის „გ“ ქვეპუნქტში აღნიშნული გარემოებების პირობებში გადმოტვირთული და გადაადგილებული საწვავის, ტვირთის ან მომარაგების საგნების ხელახლა დასატვირთად და დასაწყობად, – თუ გემი მიჩნეულ ია სანაოსნოდ უვარგისად ან თუ მან არ გააგრძელა დაწყებული რეისი. შენახვის ხარჯი მიჩნეულია საერთო ავარიად გემის სანაოსნოდ უვარგისად აღიარების, რეისზე უარის თქმის ან ტვირთის გადმოტვირთვის დამთავრების თარიღამდე, – თუ გემი მიჩნეულია სანაოსნოდ უვარგისად ან ამ თარიღამდე უარი განაცხადა რეისის გაგრძელებაზე;

ე) ამ მუხლის „ა“ და „გ“ ქვეპუნქტებში აღნიშნულ გარემოებებში გემის თავშესაფარში შესვლის ან ნავსადგურში დაბრუნების შედეგად რეისის გაგრძელებასთან დაკავშირებით ხელფასის, გემის ეკიპაჟის შენახვის, საწვავის და მომარაგების საგნებზე გაწეული ხარჯი, – თუ გემი მიჩნეულია სანაოსნოდ უვარგისად ან თუ მან არ გააგრძელა დაწყებული რეისი; აღნიშნული ხარჯი მიჩნეულია საერთო ავარიად გემის სანაოსნოდ უვარგისად აღიარების, რეისზე უარის თქმის ან ტვირთის გადმოტვირთვის დამთავრების თარიღამდე, – თუ გემი მიჩნეულია სანაოსნოდ უვარგისად ან უარი განაცხადა რეისის გაგრძელებაზე ამ თარიღამდე;

ვ) საერთო უსაფრთხოების ინტერესებიდან გამომდინარე უბედური შემთხვევის შედეგად ან სხვა რაიმე განსაკუთრებული გარემოების გამო, ან ასეთი გარემოებების გამო დაზიანებული გემის შეკეთებით, თუ ეს შეკეთება აუცილებელია რეისის უსაფრთხო გაგრძელებისათვის; გემის რომელიმე ადგილას შეყოვნებასთან დაკავშირებული დანახარჯები, ხელფასისა და ეკიპაჟის შენახვის, ნავსადგურის, საწვავისა და მომარაგების საგნებზე გაწეული ხარჯები, წარმოშობილი შეყოვნების გამო, ანაზღაურდება საერთო ავარიის განახლების წესის მიხედვით, იმ ხარჯების გამოკლებით, რომელიც წარმოიშვა გემის საერთო ავარიას მიუკუთვნებელი შეკეთებით;

ზ) გემის დროებითი რემონტი, რომელიც საერთო უსაფრთხოების გამო ჩატარდა დატვირთვის, შესვლის ან თავშესაფარ ადგილზე, ასევე იმ დაზიანებათა დროებითი რემონტი, რომელიც შედის საერთო ავარიაში. ამასთან, შემთხვევით დაზიანებათა დროებითი შეკეთების, რომელიც აუცილებელი იყო მხოლოდ აღნიშნული რეისის დამთავრებისათვის, ღირებულების ანაზღაურება ხდება მხოლოდ თავიდან აცილებული იმ ხარჯების ფარგლებში, რომელიც უნდა მიკუთვნებოდა საერთო ავარიას, თუ აღნიშნული შეკეთება არ ჩატარდებოდა;

თ) ყველა საგანგებო ხარჯი, რომელიც გაწეულ იქნა სხვა ხარჯების მაგივრად და რომელიც შეიძლებოდა მიკუთვნებოდა საერთო ავარიას. ამასთან, მისი ანაზღაურება ხდება მხოლოდ თავიდან აცილებული ხარჯის ფარგლებში საერთო ავარიის რომელიმე მონაწილისაგან ასეთი ხარჯის შედეგად მიღებული ეკონომიის შეუფარდებლად.

    მუხლი 275

ზიანი, რომელიც არ ეხება კოდექსის 271-ე, 273-ე და 274-ე მუხლებს, მიეკუთვნება კერძო ავარიას. ასეთი ზიანი არ ნაწილდება გემს, ტვირთსა და ფრახტს შორის. მას ანაზღაურებს ის, ვინც დაზიანდა, ან ის, ვინც პასუხს აგებს ზიანის მიყენებისათვის.

    მუხლი 276

271-ე მუხლში ჩამოთვლილი ნიშნების არსებობის მიუხედავად, საერთო ავარიად არ ჩაითვლება:

ა) ღირებულება ბორტს იქით გადაგდებული თვითაალებადი ტვირთისა, რომელიც იწვის, და ისეთი ტვირთისა, რომელიც გადააქვს გემს სავაჭრო ზღვაოსნობის წესებისა და ჩვეულებების შეუსაბამოდ;

ბ) გემის ბორტზე ხანძრის ჩაქრობისას კვამლით ან სიმხურვალით მიყენებული ნებისმიერი ზიანი;

გ) ზიანი, რომელიც მიყენებულ იქნა საერთო საფრთხისაგან გადარჩენის მიზნით შეწირულობათა გაღებამდე გემის ნაწილების ან ნამსხვრევების ჩამოჭრით, რომლებიც წაღებულია ან დაიკარგა უბედური შემთხვევის გამო;

დ) გასვლის და შესვლის ნავსადგურებში ან თავშესაფარში ტვირთის, საწვავის ან მომარაგების საგნების გადაადგილების ან გადმოტვირთვისათვის გაწეული ხარჯი, როცა გემის დაზიანება გამომჟღავნდა შესვლის ან გასვლის ნავსადგურში და რეისის განმავლობაში არ მომხდარა ამ დაზიანებასთან დაკავშირებული არავითარი უბედური ან სხვა საგანგებო შემთხვევა, ასევე, როცა ხარჯი გაწეულია რეისის პროცესში ტვირთის გადაადგილება-გადაცვენის გამო მხოლოდ მისი გადაწყობის მიზნით, თუ ასეთი გადაწყობა საერთო უსაფრთხოებისათვის აუცილებლობას არ წარმოადგენს;

ე) შეკეთების პერიოდში გაწეული დანახარჯები ხელფასზე ან გემის ეკიპაჟის შესანახად, საწვავზე და მომარაგების საგნებზე, იმ შემთხვევაშიც კი, როცა შეკეთება აუცილებელია რეისის უსაფრთხო გაგრძელებისათვის და როცა დაზიანება გამომჟღავნდა გასვლის ან შესვლის ნავსადგურში, მხოლოდ იმ პირობით, თუ რეისის განმავლობაში არ მომხდარა ამ დაზიანებასთან დაკავშირებული არცერთი უბედური ან სხვა საგანგებო შემთხვევა;

ვ) ნებისმიერი ზიანი ან დანაკარგი, რომელიც განიცადა გემმა ან ტვირთმა რეისის ხანგრძლივობის გაზრდის შედეგად (ზიანი მოცდენის, ფასის ცვლილების გამო და ა.შ.).

    მუხლი 277

საერთო ავარია ნაწილდება კოდექსის 271-ე მუხლში მითითებული წესების მიხედვით იმ შემთხვევაშიც კი, როცა საგანგებო ხარჯების ან შეწირვის გამომწვევი საფრთხე წარმოიქმნა გემით, ფრახტით ან ტვირთით ქონებრივად დაინტერესებული პირის დანაშაულის გამო. ამასთან, ასეთი განაწილება საერთო ავარიის დანარჩენ მონაწილეებს არ ართმევს უფლებას აანაზღაურებინონ პასუხისმგებელ პირს მიყენებული ზიანი ისევე, როგორც ამ დროს ამ პირს არ ერთმევა დაცვის შესაძლო საშუალებანი.

    მუხლი 278

1. გემზე გემთმფლობელის ან მისი აგენტის ნებართვის გარეშე მიღებული ან გადასაზიდად შეგნებულად არასწორი დასახელებით ჩაბარებული ტვირთის დაზიანებით ან დაღუპვით გამოწვეული ზიანი არ ნაწილდება ამ კოდექსის 271-ე მუხლის შესაბამისად. თუ ტვირთი გადარჩა, მისი მფლობელი ვალდებულია საერთო საფუძველზე მონაწილეობა მიიღოს საერთო ავარიის შენატანებში.

2. თუ ტვირთის ღირებულება გადასაზიდად ჩაბარებისას გამოცხადებულია მის ნამდვილ ღირებულებაზე ნაკლებად, მისი მფლობელი საერთო ავარიის შენატანებში მონაწილეობს ტვირთის ნამდვილი ღირებულების შესაბამისად, ხოლო ზიანის საზღაურს იღებს მის მიერ გამოცხადებული ღირებულების შესაბამისად.

    მუხლი 279

1. გემის, მისი მანქანებისა და აღჭურვილობის დაზიანებით მიყენებული ზიანის ოდენობა, რომელიც ექვემდებარება საერთო ავარიის წესით ანაზღაურებას, განისაზღვრება:

ა) გემის შეკეთების ან მისი ნაწილების შეცვლისას – შეკეთების ან შეცვლის ნამდვილი ღირებულებით;

ბ) დანარჩენ შემთხვევაში – ღირებულების შემცირებით, რომელიც გამოწვეულია ასეთი დაზიანებით, მაგრამ არა უმეტეს შეკეთების შეფასებითი ღირებულებისა.

2. თუ თხუთმეტ წელზე მეტი ხნის გემზე ძველი მასალები ან ნაწილები იცვლება ახლით, – შეკეთების ღირებულებიდან, რომელიც საერთო ავარიად არის მიჩნეული, „ძველის ნაცვლად ახლისათვის“ ჩამოფასდება ერთი მესამედით.

3. გემის ნამდვილი ან სრული კონსტრუქციული დაღუპვის შემთხვევაში – საერთო ავარიის მიხედვით ასანაზღაურებელი თანხა შეადგენს სხვაობას დაუზიანებელი გემის ღირებულებას გამოკლებული დაზიანების აღსადგენად საჭირო ღირებულება, რომელიც არ მიეკუთვნება საერთო ავარიას, – და დაზიანებული გემის ღირებულებას შორის, რომელიც შეიძლება იყოს განსაზღვრული გაყიდვიდან მიღებული წმინდა ამონაგებით, თუ გემი გაყიდულია.

    მუხლი 280

1. ტვირთის დაზიანებით ან დაკარგვით გამოწვეული ზიანი, რომელიც ანაზღაურდება საერთო ავარიის წესით, დგინდება გადმოტვირთვის მომენტისათვის ტვირთის მიმღებისათვის წარდგენილი ანგარიშით განსაზღვრული ფასით, ხოლო ანგარიშის უქონლობის შემთხვევაში - წარმოების ადგილზე ტვირთის ფასის შესაბამისად. გადმოტვირთვის მომენტის ღირებულებაში შედის დაზღვევისა და ფრახტის ღირებულება, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ფრახტი ტვირთის გარდა იმყოფება სხვა ინტერესების რისკზე.

2. დაზიანებული ტვირთის გაყიდვის შემთხვევაში ასანაზღაურებელი ზიანი განისაზღვრება დაზიანებამდე გემის ღირებულებასა და გაყიდვის შედეგად მიღებულ წმინდა ამონაგებს შორის არსებული სხვაობით.

    მუხლი 281

საერთო ავარიის დროს ასანაზღაურებელი ხარჯების თანხას, გარდა რეისის განმავლობაში ეკიპაჟის შენახვისა და ხელფასის, აგრეთვე საწვავისა და მომარაგების საგნებისა, რომლებიც არ შეცვლილა რეისის დროს, დაერიცხება ორი პროცენტი ხარჯის გამწევი მხარის სასარგებლოდ.

    მუხლი 282

გაწეული ხარჯის თანხასა და სხვა თანხებს, რომლებიც ანაზღაურდება საერთო ავარიის წესით, დაერიცხება წლიური შვიდი პროცენტი ხარჯის გაწევის მომენტიდან დისპაშის შედგენის დამთავრებამდე. თუ რაიმე თანხა გადახდილია დისპაშის შედგენის დამთავრებამდე ხარჯისა და ზიანის ანაზღაურების საერთო ავარიის წესით, მაშინ გადახდილ თანხაზე პროცენტები დაერიცხება მისი გადახდის დღის ჩათვლით.

    მუხლი 283

1. საერთო ავარიის წესით საკონტრიბუციო შენატანები ხორციელდება ქონების წმინდა ღირებულებიდან რეისის დამთავრების მომენტისათვის, გარდა სატვირთო შენატანებისა, რომლებიც განისაზღვრება გადმოტვირთვის მომენტისათვის ტვირთის ღირებულებიდან ტვირთის მიმღების მიერ წარმოდგენილი ანგარიშის მიხედვით, ხოლო ანგარიშის უქონლობისას – წარმოების ადგილზე ტვირთის ფასის მიხედვით. გადმოტვირთვის მომენტის ღირებულებაში შედის დაზღვევისა და ფრახტის ღირებულება, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა ფრახტი იმყოფება ტვირთისაგან განსხვავებული ინტერესების რისკზე. ასეთ პირობებში ტვირთის ღირებულებას აკლდება გადმოტვირთვის მომენტისათვის არსებული დანაკარგისა და დაზიანების ღირებულება.

2. გემის ღირებულება განისაზღვრება დიმაიზის ან ტაიმ-ჩარტერის დადებითი ან უარყოფითი ეფექტის გაუთვალისწინებლად.

3. გემის ღირებულებას ემატება თანხა, რომელიც ითვალისწინებს საერთო ავარიით შეწირული ქონების ანაზღაურებას, თუ იგი მანამდე არ იყო გათვალისწინებული. ამასთან, ფრახტის თანხას ან გადაზიდვის საფასურს, რომელიც გემთმფლობელის რისკზე იმყოფება, აკლდება ხელფასი და ეკიპაჟის შესანახი ხარჯი, რომელსაც არ გადაიხდიდნენ, თუ გემი და ტვირთი მთლიანად დაიღუპებოდა იმ პირობებში, რამაც გამოიწვია საერთო ავარია და იგი საერთო ავარიას არ მიაკუთვნეს.

4. ქონების ღირებულებას აკლდება ყველა დამატებითი ხარჯი, რომლებიც გაწეულ იქნა ამ ქონებაზე საერთო ავარიის შემდეგ, გარდა იმ ხარჯებისა, რომლებიც მიეკუთვნება საერთო ავარიას.

5. მგზავრთა ქონება და ბარგი, რომლებზეც კონოსამენტი არ იყო გაცემული, საერთო ავარიის შენატანებში არ შედის.

    მუხლი 284

საერთო ავარიას ადგენს და მის განაწილებას დაინტერესებულ პირთა განცხადების საფუძველზე ანგარიშობს დისპაშორი, რომელსაც ნიშნავს გემთმფლობელი საქართველოში რეგისტრირებული საზღვაო სურვეირული კომპანიების მოსამსახურე პირთაგან. დისპაშორს უნდა გააჩნდეს სათანადო ცოდნა და გამოცდილება კერძო საზღვაო სამართლისა და სავაჭრო ნაოსნობის სფეროში.

    მუხლი 285

1. საერთო ავარიის განაწილების მომთხოვნ მხარეს ევალება დაამტკიცოს, რომ გაცხადებული ზიანი ან ხარჯები ნამდვილად იყო აღიარებული საერთო ავარიად.

2. ყველა ის მასალა, რომლის საფუძველზეც ხდება დისპაშის შედგენა, მიმოხილვისათვის ხელმისაწვდომი უნდა იყოს. დისპაშორი ვალდებულია დაინტერესებულ პირებს მოთხოვნისას მისცეს ამ მასალების დამოწმებული ასლები მათივე ხარჯზე.

    მუხლი 286

დისპაშის შედგენისათვის იხდიან საფასურს, რომელიც შედის დისპაშში და უნაწილდება ყველა დაინტერესებულ პირს საერთო ავარიაში მათი მონაწილეობის პროპორციულად.

    მუხლი 287

დაინტერესებულ პირებს შეუძლიათ სასამართლოში გაასაჩივრონ დისპაში 6 თვის განმავლობაში, რის შესახებაც უნდა ეცნობოს დისპაშორს და გაეგზავნოს სასარჩელო განცხადების ასლი.

    მუხლი 288

თუ დისპაში არ გასაჩივრდა 287-ე მუხლით გათვალისწინებულ ვადაში ან გასაჩივრდა, მაგრამ სასამართლომ იგი ძალაში დატოვა, მისი ზღვევინება შეიძლება სანოტარო საშემსრულებლო წარწერის საშუალებით, რისთვისაც სანოტარო კანტორაში წარდგენილ უნდა იქნეს დისპაში და დისპაშორის ცნობა იმის შესახებ, რომ სასამართლოს დისპაში არ გაუუქმებია და არ შეუცვლია.

    მუხლი 289

ავარიის სახეობის დადგენის, საერთო ავარიის ოდენობის გამოთვლისა და დისპაშის შედგენისას, თუ კანონი სრული არ არის, დისპაშორი ხელმძღვანელობს სავაჭრო ნაოსნობის საერთაშორისო ჩვევებით.

 

თავი XVII. გემების შეჯახებით გამოწვეული ზიანის ანაზღაურება

    მუხლი 290

1. ამ თავის წესები გამოიყენება ზღვაში ან სხვა წყლებში გემების შეჯახების დროს.

2. ამ თავის მიხედვით გემების შეჯახებას უტოლდება შემთხვევა, რომლის დროსაც ერთმა გემმა მეორეს ან მასზე მყოფ ხალხს, ტვირთს ან სხვა ქონებას გემის მანევრის შესრულებით ან შეუსრულებლობით, ან ნაოსნობის წესების დაუცველობით მიაყენა ზიანი, მაშინაც კი, თუ ეს გემები ფიზიკურად არ შეხებიან ერთმანეთს.

    მუხლი 291

შეჯახების მონაწილე არც ერთი გემი არ ჩაითვლება დამნაშავედ მისი დანაშაულის დამტკიცებამდე.

    მუხლი 292

თუ შეჯახება გამოწვეულია ერთ-ერთი გემის არასწორი ქმედებით ან დაუდევრობით, ზიანს ანაზღაურებს ის მხარე, რომლის მიზეზითაც მოხდა შეჯახება.

    მუხლი 293

თუ შეჯახება გამოწვეულია შეჯახების მონაწილე ყველა გემის მიზეზით, მაშინ მხარეთა პასუხისმგებლობა განისაზღვრება შეჯახებაში მათი ბრალის შესაბამისად. ბრალის ხარისხის დადგენის შეუძლებლობის შემთხვევაში პასუხისმგებლობა მხარეებზე თანაბრად ნაწილდება.

    მუხლი 294

1. თუ შეჯახება მოხდა დაუძლეველი ძალის (ფორს–მაჟორი) გამო, აგრეთვე თუ შეუძლებელია შეჯახების მიზეზის დადგენა, ზიანს ანაზღაურებს ის, ვინც ზიანი განიცადა.

2. ეს წესი გამოიყენება იმ შემთხვევაშიც, თუ გემები, ან ერთ-ერთი მაინც, შეჯახების მომენტში ღუზაზე იდგა ან სხვაგვარად იყო დამაგრებული.

    მუხლი 295

1. ამ კოდექსის 293-ე მუხლში აღნიშნულ შემთხვევაში ადამიანის სიკვდილის ან ჯანმრთელობის შერყევით მიყენებული ზიანის გამო გემთმფლობელები ერთად (სოლიდარულად) აგებენ პასუხს მესამე პირის წინაშე, ამასთან გემთმფლობელს, რომელმაც გადაიხადა იმაზე მეტი თანხა, ვიდრე ევალება, აქვს სხვა გემთმფლობელისათვის უკუმოთხოვნის წაყენების უფლება.

2. მესამე პირისთვის მიყენებული ყველა სხვა ზიანი ანაზღაურდება 293-ე მუხლის შესაბამისად, ოღონდ სოლიდარული პასუხისმგებლობის გარეშე.

    მუხლი 296

ამ კოდექსის 292-ე, 293-ე და 295-ე მუხლებით დადგენილი პასუხისმგებლობა ძალაშია იმ შემთხვევაშიც, როცა შეჯახება გამოწვეულია ლოცმანის ან ნაოსნობის მართვის სისტემის მიზეზით.

    მუხლი 297

1. შეჯახების მონაწილე თითოეული გემის კაპიტანი ვალდებულია, შეჯახების შემდეგ, თავისი მგზავრების, ეკიპაჟის და გემის სერიოზულ საფრთხეში ჩაგდების გარეშე, შესაძლებლობის ფარგლებში მიეშველოს სხვა გემს, ეკიპაჟს და მგზავრებს.

2. გემის კაპიტნები ვალდებული არიან შეძლებისდაგვარად აცნობონ ერთმანეთს თავიანთი გემის სახელწოდება, მიწერის ნავსადგური, აგრეთვე გამოსვლის და დანიშნულების ნავსადგურები ან უახლოესი ნავსადგური, რომელშიც გემი შევა.

3. ამ მუხლით გათვალისწინებულ ვალდებულებათა დარღვევისათვის გემის კაპიტანი პასუხს აგებს მოქმედი კანონმდებლობის შესაბამისად.

4. გემთმფლობელი პასუხს არ აგებს გემის კაპიტნის მიერ ამ მუხლით გათვალისწინებულ ვალდებულებათა შეუსრულებლობისათვის.

 

თავი XVIII. გემებით გარემოს დაბინძურების შედეგად მიყენებული ზიანის ანაზღაურება

    მუხლი 298

1. გემის მესაკუთრე ან ამ კოდექსის მე-14 მუხლით განსაზღვრული პირი პასუხს აგებს ზიანისათვის, რომელიც გამოწვეულია გემიდან ნავთობის გაჟონვით ან გადასხმით ან ზღვაში გემიდან იმ ნივთიერებათა ჩაყრით (შემდგომში – დამაბინძურებელი ნივთიერება), რომელიც მავნეა ადამიანის ჯანმრთელობისა და ზღვის ცოცხალი რესურსებისათვის. გამონაკლისს წარმოადგენს 299-ე მუხლში გათვალისწინებული შემთხვევა.

2. ზღვის დაბინძურებით გამოწვეული დანაკლისი არის ზიანი, რომელიც მიაყენა გემის გარე დამაბინძურებელმა საზღვაო გარემოს, სანაპიროს ან სხვა რომელიმე ობიექტს (გემებს, თევზსარეწ აღჭურვილობას და ა.შ.). ის მოიცავს ნებისმიერი პირის მიერ იმ გონივრულ ღონისძიებათა გატარებისათვის დახარჯულ თანხას, რომელსაც შეეძლო გამოეწვია ან უკვე გამოიწვია გაჟონვა ან დამაბინძურებელ ნივთიერებათა ჩაყრა, დაბინძურების გამო ზიანის აღსაკვეთად ან შესამცირებლად, ასევე ზიანს, რომელიც მიყენებულია იმავე ღონისძიებებით.

    მუხლი 299

გემის მესაკუთრე პასუხს არ აგებს ზღვის დაბინძურებით გამოწვეული ზიანისათვის, თუ დაამტკიცებს, რომ ზღვის დაბინძურება გამოიწვია:

ა) თავისი ხასიათით განსაკუთრებულმა, გადაულახავმა და გარდაუვალმა სტიქიურმა მოვლენამ;

ბ) სამხედრო მოქმედებამ, მტრულმა ქმედებამ ან სახალხო მღელვარებამ;

გ) მესამე პირმა, რომელიც მოქმედებდა ან უმოქმედოდ იყო ზიანის განზრახ მიყენების მიზნით;

დ) მაშუქ ან სხვა სანავიგაციო საშუალებათა გაუმართაობამ, რაც გამოიწვია ამ საშუალებების გამართულ მუშაობაზე პასუხისმგებელ ხელისუფალთა დაუდევრობამ ან სხვა გაუმართლებელმა მოქმედებამ;

ე) სანავსადგურე ერთეულის მიერ ფეკალური წყლების, ნაგვისა და გარემოსთვის მავნე სხვა ნივთიერებების მიუღებლობის შემთხვევაში წყალში ამ ნივთიერებათა ავარიულმა გადაყრამ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 300

თუ გემთმფლობელი დაამტკიცებს, რომ ზღვის დაბინძურებით გამოწვეული ზიანი ნაწილობრივ ან მთლიანად წარმოიქმნა სხვა პასუხისმგებელი მხარის და/ან დაზარალებულის გამიზნული ან დაუდევარი მოქმედებით, მაშინ პასუხისმგებელი მხარისა და/ან დაზარალებულის ბრალის ხარისხის შესაბამისად გემთმფლობელს უმცირდება ზიანის ანაზღაურების ოდენობა ან მთლიანად თავისუფლდება მიყენებული ზიანის ანაზღაურებისაგან.

    მუხლი 301

თუ ზღვის დაბინძურებით გამოწვეული ზიანი წარმოიქმნა ორი ან რამდენიმე გემიდან მავნე ნივთიერებათა გაჟონვით ან ზღვაში ჩაშვებით და ვერ მოხერხდა დანაშაულში თითოეული გემის მფლობელის პასუხისმგებლობის წილის დადგენა, გემის მესაკუთრეები ზიანისათვის სოლიდარულად აგებენ პასუხს.

    მუხლი 302

1. გემიდან ზღვაში მავნე ნივთიერებების გაჟონვის ან ჩაშვების შედეგად ზღვის დაბინძურებით გამოწვეული ზიანისათვის გემის მესაკუთრის პასუხისმგებლობა ერთი და იმავე მიზეზით გამოწვეულ ერთ და რამდენიმე შემთხვევასთან მიმართებით შემოიფარგლება საერთო თანხით გემის ტევადობის ყოველი ერთეულისათვის საერთაშორისო სავალუტო ფონდის 133 საანგარიშსწორებო ერთეულთან. ეს საერთო თანხა არ შეიძლება აღემატებოდეს 14 მლნ საანგარიშსწორებო ერთეულს.

2. გემის ტევადობა არის გემის წმინდა ტევადობას დამატებული სამანქანო განყოფილების მოცულობა. თუ გაზომვის ჩვეულებრივი წესებით შეუძლებელია გემის ტევადობის განსაზღვრა, მაშინ მიიჩნევენ, რომ გემის ტევადობა ტოლია ნავთობის ან სხვა ნივთიერების იმ რაოდენობის (ტონებში) 40 პროცენტისა, რომლის გადაზიდვაც გემს შეუძლია.

    მუხლი 303

302-ე მუხლში აღნიშნული დაბინძურებისათვის თავისი პასუხისმგებლობის შეზღუდვის მიზნით გემის მესაკუთრეს სასამართლოში ან არბიტრაჟში, სადაც მას წაუყენეს ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნა, შეუძლია შექმნას ფონდი, რომელიც ტოლი იქნება მისი პასუხისმგებლობის საზღვრის თანხისა. ფონდი იქმნება თანხის გადარიცხვით (დეპოზიტით) ან სხვა სახის უზრუნველყოფით, რომელსაც სასამართლო ან არბიტრაჟი მისაღებად და საკმარისად აღიარებს.

მუხლი 3031  

„საბუნკერო საწვავით დაბინძურების შედეგად გამოწვეული ზარალის გამო წარმოშობილი სამოქალაქო პასუხისმგებლობის შესახებ“ საერთაშორისო კონვენციიდან გამომდინარე დავებს განიხილავენ საქართველოს საერთო სასამართლოები.  

საქართველოს 2018 წლის 31  ოქტომბრის  კანონი №3569 – ვებგვერდი, 20.11.2018წ.

    მუხლი 304

1. გემის მესაკუთრემ, რომელსაც ტანკერით გადააქვს 2000 ტონაზე მეტი ნავთობი, დაბინძურებით მიყენებული ზიანისათვის თავისი პასუხისმგებლობა უნდა უზრუნველყოს დაზღვევით, საბანკო ან სხვა გარანტიით.

11. საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავი გემი, რომლის საერთო ტევადობა 1 000 რეგისტრულ ტონას აღემატება, ვალდებულია საბუნკერო საწვავით დაბინძურებით გამოწვეული ზიანისთვის პასუხისმგებლობის დაზღვევის უზრუნველსაყოფად იქონიოს შესაბამისი დაზღვევა ან უპირობო და გამოუხმობი საბანკო გარანტია, რომელსაც გემთმფლობელი წარუდგენს სააგენტოს. გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის საზღვრები დგინდება ამ კოდექსის 340-ე მუხლის შესაბამისად.

12. გემთმფლობელის მიერ ამ მუხლის 11 ნაწილით გათვალისწინებული შესაბამისი დაზღვევის ან უპირობო და გამოუხმობი საბანკო გარანტიის სააგენტოსთვის წარდგენისა და მისი ოდენობის განსაზღვრისთვის გამოიყენება „საბუნკერო საწვავით დაბინძურების შედეგად გამოწვეული ზარალის გამო წარმოშობილი სამოქალაქო პასუხისმგებლობის შესახებ“ საერთაშორისო კონვენციის მე-7 მუხლით დადგენილი წესი.  

2. ნავთობით დაბინძურების გამო ზიანის ანაზღაურებაზე სარჩელი შეიძლება წაუყენონ უშუალოდ გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის მქონე მზღვეველს ან სხვა პირს, რომელიც უზრუნველყოფს გემთმფლობელის პასუხისმგებლობას. პირს, რომელსაც ასეთი სარჩელი წაუყენეს, ამ კოდექსის 302-ე და 303-ე მუხლებიდან გამომდინარე, უფლება აქვს შეზღუდოს თავისი პასუხისმგებლობა და შექმნას ფონდი, რომელიც თანხით თვით პასუხისმგებლობის ზღვრის ტოლია იმ შემთხვევაშიც კი, როცა გემის მესაკუთრის პასუხისმგებლობა, კოდექსის 337-ე მუხლიდან გამომდინარე, არ შეიძლება იყოს შეზღუდული. ასეთი სარჩელის შემთხვევაში მოპასუხეს უფლება აქვს შეედავოს დაზარალებულს იმ მოთხოვნებზე, რომლებსაც შეიძლება დაყრდნობოდა თვით გემის მესაკუთრე, გარდა გემთმფლობელის გადამხდელუუნარობისა და მისი საწარმოს ლიკვიდაციაზე დაყრდნობისა. მოპასუხე პასუხისმგებლობისაგან თავისუფლდება, აგრეთვე, თუ დაამტკიცებს, რომ ნავთობით ზღვის დაბინძურებისაგან მიყენებული ზიანი თვით გემის ეკიპაჟის შეგნებული ქმედების შედეგია. მოპასუხის მოთხოვნით გემის მესაკუთრე საქმის განხილვისას უნდა წარსდგეს, როგორც თანამოპასუხე.

3. სარჩელი ზიანის ანაზღაურებაზე, თუ ის არ იყო მიყენებული განზრახ ქმედებით ან უმოქმედობით ან უხეში გაუფრთხილებლობით, არ შეიძლება წაეყენოს:

ა) მომსახურეებს და/ან მესაკუთრის აგენტებს ან ეკიპაჟის წევრებს;

ბ) გემზე სამუშაოს შემსრულებელ ნებისმიერ პირს, რომელიც არ არის ეკიპაჟის წევრი;

გ) დამფრახტველს, მათ შორის ბერბოუტ-ჩარტერით დამფრახტველს და გემის მმართველს, მათ მომსახურეებს და აგენტებს;

დ) მაშველებს, მათ მომსახურეებს და აგენტებს, რომელთაც განახორციელეს სამაშველო სამუშაოები მესაკუთრის თანხმობით ან საზღვაო ხელისუფლების მითითებით.

4. მესაკუთრის უფლება რეგრესზე არ იზღუდება.

საქართველოს 2018 წლის 31  ოქტომბრის  კანონი №3569 – ვებგვერდი, 20.11.2018წ.

    მუხლი 305

1. გემს, რომელსაც გადააქვს 2000 ტონაზე მეტი ნავთობი, უნდა ჰქონდეს ნავთობით ზღვის დაბინძურებისათვის გემის მესაკუთრის პასუხისმგებლობის უზრუნველყოფის დამადასტურებელი შესაბამისი მოქმედი მოწმობა კოდექსის 304-ე მუხლის მოთხოვნათა დაცვით.

2. ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული მოწმობის გაცემის, შემოწმებისა და აღიარების პირობებსა და წესებს ადგენს სააგენტო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 306

  ზღვის დაბინძურებით მიყენებული ზიანისათვის პასუხისმგებლობა განისაზღვრება ამ კოდექსის 337–ე, 341–ე, 342–ე, 343–ე, 348–ე მუხლების შესაბამისად.

    მუხლი 307

სიტყვა „ნავთობი“ გულისხმობს ნებისმიერ მდგრად ნავთობს, კერძოდ, ნავთობის ნედლეულს, მაზუთს, დიზელის მძიმე საწვავსა და საპოხ ზეთებს, აგრეთვე ვეშაპისა და თევზის ქონს.

 

თავი XIX. ბირთვული ზიანისათვის ბირთვული გემის ოპერატორის პასუხისმგებლობა

    მუხლი 308

1. ბირთვული გემის ოპერატორი პასუხს აგებს ბირთვულ გემთან დაკავშირებული ბირთვული ინციდენტით მიყენებული ბირთვული ზიანისათვის, გარდა ამ თავის 310-ე მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული შემთხვევებისა.

2. ბირთვული ზიანი პიროვნებას ან ქონებას შეიძლება მიადგეს რადიაქტიური თვისებების ან რადიაქტიური და ტოქსიკური, ფეთქებადი და სხვა საშიში თვისებების მქონე ბირთვული საწვავით, ბირთვული გემის რადიაქტიური პროდუქტებით ან სხვა ნარჩენებით, აგრეთვე ზიანის აღკვეთის ან მისი ოდენობის შემცირების მიზნით გაწეული ხარჯებით.

3. თუ ბირთვულთან ერთად მიყენებულია სხვა ზიანი, რომლის ბირთვულისაგან გამოყოფა არ ხერხდება, მაშინ მიყენებული ზიანი მთლიანად ბირთვულად ჩაითვლება.

4. ბირთვულ ზიანად არ ითვლება თვით ბირთვული გემის, მისი აღჭურვილობის, ბირთვული საწვავის, საწვავის და სურსათის მარაგისათვის მიყენებული ზიანი.

5. ბირთვულ ინციდენტად ითვლება შემთხვევა ან ერთი და იმავე მიზეზით გამოწვეული შემთხვევები, რომლებმაც გამოიწვიეს ზიანი ამ მუხლის მეორე და მესამე ნაწილებში აღნიშნული ნიშან-თვისებების მიხედვით.

    მუხლი 309

1. 314-ე მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევების გარდა, ბირთვული ზიანისათვის პასუხს აგებს უშუალოდ ბირთვული გემის ოპერატორი.

2. ბირთვული გემის ოპერატორად ითვლება ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელსაც გემის ექსპლუატაციის უფლება მიანიჭა გემის დროშის სახელმწიფომ, ან რომელიც უშუალოდ აწარმოებს გემის ექსპლუატაციას.

    მუხლი 310

1. ბირთვული გემის ოპერატორი ვალდებულია აანაზღაუროს ბირთვული ზიანი, თუ ვერ დაამტკიცებს, რომ ზიანი გამოწვეულია სამხედრო მოქმედების, მტრული ქმედების, სახალხო მღელვარების ან დაუძლეველი ძალების შედეგად.

2. თუ ოპერატორი დაამტკიცებს, რომ ბირთვული ზიანი მთლიანად ან ნაწილობრივ გამოიწვია თვით დაზარალებულის გამიზნულმა მოქმედებამ, იგი მთლიანად ან ნაწილობრივ თავისუფლდება დაზარალებულის წინაშე პასუხისმგებლობისაგან.

    მუხლი 311

1. ბირთვული გემის ოპერატორს, რომელმაც აანაზღაურა ბირთვული ზიანი, უფლება აქვს რეგრესული მოთხოვნა წაუყენოს:

ა) პირს, რომელმაც გამიზნულად გამოიწვია ბირთვული ზიანი;

ბ) პირს, რომელმაც ოპერატორის ან გემის დროშის სახელმწიფოს ნებართვის გარეშე განახორციელა ჩაძირული ბირთვული გემის ამოღება, თუ ზიანი მისი ქმედების შედეგია.

2. რეგრესული სარჩელი შეიძლება წაეყენოს აგრეთვე პირს, რომელმაც ბირთვული გემის ოპერატორთან შეთანხმებით იკისრა ბირთვული ზიანის ანაზღაურება. ამ მუხლით გათვალისწინებულ შემთხვევაში რეგრესული მოთხოვნა შეიძლება წაეყენოს იმ პირსაც, რომელმაც ამ კოდექსის 317-ე მუხლის საფუძველზე აანაზღაურა ზიანი.

    მუხლი 312

1. ბირთვული გემის ოპერატორის პასუხისმგებლობა ბირთვული ზიანისათვის, რომელიც გამოწვეულია ამ გემთან დაკავშირებული ერთი ბირთვული ინციდენტით, განისაზღვრება საერთაშორისო სავალუტო ფონდის 81,97 მლნ საანგარიშო ერთეულით, სასამართლო ხარჯების ჩათვლით.

2. თუ ბირთვული ინციდენტის შედეგად ფიზიკური პირის ან ქონებისათვის მიყენებული ზიანის ასანაზღაურებლად წაყენებულია მოთხოვნა, მაშინ ამ მუხლის პირველ პუნქტში დადგენილი თანხიდან ერთი ნაწილი – 57,38 მლნ საანგარიშო ერთეულის ოდენობით განკუთვნილია მხოლოდ და მხოლოდ ფიზიკური პირისათვის მიყენებული ზიანის ასანაზღაურებლად, ხოლო მეორე – 24,59 მლნ საანგარიშო ერთეულის ოდენობით ქონებისათვის მიყენებული ზიანის მოთხოვნის ასანაზღაურებლად.

3. თუ აღნიშნული თანხის პირველი ნაწილი არ აღმოჩნდა საკმარისი ფიზიკური პირისათვის მიყენებული ზიანისათვის მოთხოვნის ასანაზღაურებლად, მაშინ დარჩენილი თანხა გადაიხდება თანხის მეორე ნაწილიდან პროპორციულად, ქონებისათვის მიყენებული ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნებთან ერთად.

4. თანხა, რომელიც გათვალისწინებულია მოთხოვნების ასანაზღაურებლად, ნაწილდება მოსარჩელეთა შორის მათი მოთხოვნების დამტკიცებული ოდენობის პროპორციულად.

    მუხლი 313

1. თუ ბირთვული ზიანი მიყენებულია რამდენიმე ბირთვული გემის ოპერატორის მიერ, ისინი სოლიდარულად აგებენ პასუხს. ამასთან, პასუხისმგებლობა ბირთვული გემის ოპერატორისა, რომელსაც წაეყენა სარჩელი, მთელი მოცულობით აანაზღაუროს ბირთვული ზიანი, არ შეიძლება აღემატებოდეს 312-ე მუხლის პირველ ნაწილში დადგენილ ზღვარს.

2. ბირთვული გემის ოპერატორს, რომელმაც ზიანი აანაზღაურა ამ მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად, უფლება აქვს სხვა ბირთვული გემების ოპერატორებს მოსთხოვოს ანაზღაურება თითოეული მათგანის მიერ მიყენებული ზიანის პროპორციულად, ხოლო თუ ეს შეუძლებელია, – თანაბარწილად.

    მუხლი 314

თუ ბირთვული გემის მიერ ბირთვული ზიანის მიყენებისას, ბირთვული ინციდენტის მომენტში გემს არა აქვს გემის დროშის სახელმწიფოს მიერ გაცემული ნებართვა, პასუხისმგებლობა ეკისრება გემის მესაკუთრეს. ამ შემთხვევაში კოდექსის 312-ე მუხლით გათვალისწინებული ბირთვული გემის ოპერატორის პასუხისმგებლობა არ იზღუდება.

    მუხლი 315

1. თუ ბირთვული ინციდენტის შემთხვევაში ზიანდება მუშაკი თავისი შრომითი (სამსახურებრივი) მოვალეობის შესრულებისას, მაშინ პასუხისმგებლობა გემის ოპერატორს ეკისრება. გემის ოპერატორი ასევე ვალდებულია დაზარალებულს გადაუხადოს სადაზღვევო შესატანი.

2. თუ დაზარალებული იღებს დახმარებას ან პენსიას სპეციალური დაზღვევით, მაშინ ანაზღაურება ხდება საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად.

    მუხლი 316

1. ბირთვულ გემს უნდა ჰქონდეს შესაბამისი მოქმედი მოწმობა, რომელიც ადასტურებს ბირთვული ავარიის შემთხვევაში გემის ოპერატორის პასუხისმგებლობის უზრუნველყოფას ამ კოდექსის 312-ე მუხლის შესაბამისად.

2. ამ მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული მოწმობის გაცემის, შემოწმებისა და აღიარების პირობებსა და წესებს ადგენს სააგენტო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

    მუხლი 317

1. ბირთვული გემის მიერ მიყენებული ბირთვული ზიანისთვის სარჩელი შეიძლება წარედგინოს უშუალოდ მზღვეველს ან სხვა პირს, რომელიც ფინანსურად უზრუნველყოფს ბირთვული გემის ოპერატორს.

2. ბირთვული გემის ოპერატორისათვის ბირთვული ზიანის ანაზღაურებისათვის სარჩელის წარდგენისას, მზღვეველს ან ფინანსურად უზრუნველმყოფ სხვა პირს უფლება აქვს მონაწილეობა მიიღოს სასამართლო პროცესში.

    მუხლი 318

1. თუ ბირთვული ზიანის ოდენობა აღემატება ბირთვული გემის ოპერატორის პასუხისმგებლობის ზღვარს, რომელიც კოდექსის 312-ე მუხლის პირველი ნაწილით არის განსაზღვრული, ბირთვული გემის ოპერატორის, მოსარჩელის ან ბირთვული გემის ექსპლუატაციის ნებართვის გამცემი სახელმწიფოს სასამართლოში ან არბიტრაჟში იქმნება ფონდი შეზღუდული პასუხისმგებლობის უზრუნველსაყოფად ამ ზომის ფარგლებში ოპერატორის მიერ სასამართლოში ან არბიტრაჟში ფულადი სახსრების (დეპოზიტის) შეტანის გზით ან სხვა უზრუნველყოფის წარდგენით, რომელსაც სასამართლო ან არბიტრაჟი მისაღებად და საკმარისად აღიარებს.

 2. ამ ფონდის შექმნისა და განაწილებისას გამოიყენება კოდექსის 343-ე, 344-ე, 345-ე და 347-ე მუხლები.

    მუხლი 319

ბირთვული გემის ოპერატორის მიერ გამოწვეული ბირთვული ზიანისათვის გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა განისაზღვრება 339-ე მუხლის „ბ“ ქვეპუნქტით, 341-ე და 348-ე მუხლებით.

    მუხლი 320

ბირთვული გემი საქართველოს ტერიტორიულ წყლებსა და სანავსადგურე ერთეულში შეიძლება შევიდეს მხოლოდ საქართველოს მთავრობის ნებართვით. საქართველოს ტერიტორიულ წყლებსა და სანავსადგურე ერთეულში ბირთვული გემის კონტროლს ახორციელებენ სააგენტო და საქართველოს გარემოს დაცვისა და სოფლის მეურნეობის სამინისტრო.

საქართველოს 2007 წლის 30 მარტის კანონი №4598-სსმI, №11, 10.04.2007წ., მუხ.102

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2011 წლის 11 მარტის კანონი №4421– ვებგვერდი, 17.03.2011წ.

საქართველოს 2013 წლის 25 მარტის კანონი №4 59  – ვებგვერდი, 05.04.2013წ.

საქართველოს 2013 წლის 24 სექტემბრის   კანონი №1286  – ვებგვერდი, 08.10.2013წ.
საქართველოს 2017 წლის 7  დეკემბრის   კანონი №1664   ვებგვერდი, 14.12.2017წ.
საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

 

თავი XX. დაჯილდოება ზღვაზე გადარჩენისათვის

    მუხლი 321

1. სამაშველო ოპერაციად ითვლება საფრთხეში მყოფი ადამიანების, გემის ან სხვა ქონების გადასარჩენად ნებისმიერ წყლებში გაწეული ნებისმიერი ქმედება.

2. ამ თავის წესები ვრცელდება იმ გემზედაც, რომელიც საქართველოს სამხედრო-საზღვაო დროშით დაცურავს.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.

    მუხლი 322

1. საფრთხეში ჩავარდნილი გემის, მასზე მყოფი ადამიანების, ტვირთისა და სხვა ნივთების, აგრეთვე ფრახტის გადასარჩენად, მგზავრთა გადაყვანის, ბარგის გადაზიდვის ან სხვა ქონების საფასურის შესანარჩუნებლად, ასევე გარემოს დაბინძურების თავიდან ასაცილებლად გაწეული დადებითი შედეგის მქონე ყოველგვარი ქმედება იძლევა სამართლიანი ჯილდოს მიღების უფლებას.

2. ჯილდო არ გაიცემა, თუ ქმედებას დადებითი შედეგი არ მოჰყოლია.

    მუხლი 323

არ ჯილდოვდება:

ა) სამაშველო მომსახურება, რომელიც ჩაუტარდა საფრთხეში ჩავარდნილ გემს მისი კაპიტნის მიერ აღნიშნული მომსახურების პირდაპირი და გონივრული აკრძალვის მიუხედავად;

ბ) საზღვაო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულებიდან გამომდინარე მაშველი ქმედება.

    მუხლი 324

1. გადარჩენილი ადამიანები არ არიან ვალდებული გადაიხადონ ფულადი ჯილდო გადარჩენისათვის.

2. ადამიანების გადამრჩენებს უფლება აქვთ ქონების გადამრჩენთა თანაბრად მიიღონ სამართლიანი წილი ქონების გადარჩენისათვის დაწესებული ჯილდოდან, თუ ადამიანებისა და ქონების გადარჩენა ერთი და იმავე შემთხვევის დროს მოხდა.

    მუხლი 325

ჯილდო გაიცემა მაშინაც, როდესაც მაშველი ღონისძიებების მწარმოებელი გემი გადარჩენილი გემის მფლობელს ეკუთვნის.

    მუხლი 326

1. ჯილდოს ოდენობა განისაზღვრება მხარეთა შეთანხმებით, ხოლო შეუთანხმებლობის შემთხვევაში – სასამართლოს ან არბიტრაჟის მიერ.

2. გადარჩენის შესახებ ყოველგვარი შეთანხმება, რომელიც შედგა საფრთხის მომენტში და მისი ზეგავლენით, ერთ-ერთი მხარის მოთხოვნით შეიძლება ცნობილ იქნეს ბათილად ან შეიცვალოს სასამართლოსა და არბიტრაჟის მიერ, თუ სასამართლო ან არბიტრაჟი აღიარებს, რომ შეთანხმების პირობები უსამართლოა.

    მუხლი 327

ჯილდო გადარჩენისათვის მოიცავს:

ა) გადამრჩენის მომსახურების ანაზღაურებას;

ბ) გადასარჩენად გაწეულ ხარჯს;

გ) გადარჩენილი ქონების შენახვის საზღაურს;

დ) სპეციალურ კომპენსაციას, თუ გადამრჩენმა თავიდან აიცილა ან მინიმუმამდე შეამცირა გარემოს დაბინძურება.

    მუხლი 328

1. მხარეების შეუთანხმებლობის შემთხვევაში ჯილდოს ოდენობას განსაზღვრავს სასამართლო ან არბიტრაჟი შემდეგი კრიტერიუმების გათვალისწინებით, ქვემოთ წარმოდგენილი თანამიმდევრობის მიუხედავად:

ა) გადამრჩენის მიერ მიღწეული წარმატების ხარისხი;

ბ) გადარჩენილი გემისა და სხვა ქონების ღირებულება;

გ) საფრთხე, რომელიც განიცადა გადარჩენილმა გემმა, მისმა ეკიპაჟმა, მგზავრებმა და ტვირთმა;

დ) გემის, ადამიანებისა და სხვა ქონების გადასარჩენად გადამრჩენთა ძალისხმევა და ოსტატობა;

ე) გადამრჩენის მიერ დახარჯული დრო, გაწეული ხარჯი და დანაკარგები;

ვ) გადამრჩენის შესაძლო პასუხისმგებლობა მესამე პირთა მიმართ;

ზ) პასუხისმგებლობის რისკი და სხვა რისკი, რომლებიც განიცადეს გადამრჩენებმა და მათმა ქონებამ;

თ) გადამრჩენთა ქონების ღირებულება, რომელიც საფრთხეში აღმოჩნდა;

ი) მაშველი გემის სპეციალური დანიშნულება;

კ) გადამრჩენთა ძალისხმევა გარემოს დაბინძურების თავიდან ასაცილებად ან მინიმუმამდე შესამცირებლად.

2. დადგენილი ჯილდოს ანაზღაურება უნდა მოხდეს ყველა ინტერესით (გემის ან სხვა გადარჩენილი ქონების) გადარჩენილი ღირებულების პროპორციულად.

    მუხლი 329

ჯილდოს ოდენობა შეიძლება შემცირდეს ან გადამრჩენებს უარი ეთქვათ მასზე, თუ გადარჩენის აუცილებლობა გამოწვეულია მათივე მიზეზით ან ჩაიდინეს ქურდობა, ქონების მითვისება ან დაუდევრად განახორციელეს ქმედება, რამაც კიდევ უფრო დაამძიმა ოპერაციის შედეგები.

    მუხლი 330

1. გემთმფლობელი გარემოს დაბინძურების თავიდან ასაცილებლად ან მის მინიმუმამდე შესამცირებლად გადამრჩენს უხდის სპეციალურ კომპენსაციას გადამრჩენის მიერ გაწეულ ხარჯებზე ამ ხარჯების არა უმეტეს 30 პროცენტის დამატებით.

2. თუ სასამართლო ან არბიტრაჟი საქმის გარემოებათა და კოდექსის 328–329-ე მუხლების გათვალისწინებით სამართლიანად მიიჩნევს, მას შეუძლია მიიღოს გადაწყვეტილება, რომ სპეციალური კომპენსაცია გადამრჩენის მიერ გაწეული ხარჯების 100 პროცენტამდე გაიზარდოს.

    მუხლი 331

გადარჩენის ჯილდო არ უნდა აღემატებოდეს გადარჩენილი ქონების ღირებულებას.

    მუხლი 332

გადარჩენილი ქონების ღირებულებად მიიჩნევა მისი შეფასების თანხა, ხოლო თუ ქონება გაიყიდა – მისი გაყიდვით ამოღებული თანხა, ამასთან, ორსავე შემთხვევაში, აღნიშნულ თანხას აკლდება ბაჟი და მოსაკრებელი, ასევე დატვირთვისა და შენახვის, ქონების შეფასებისა და გაყიდვის დანახარჯები.

    მუხლი 333

რამდენიმე გადამრჩენს შორის ჯილდო ნაწილდება მათი შეთანხმებისამებრ, ხოლო თუ შეთანხმება არ არსებობს, განაწილება ხდება სასამართლოს ან არბიტრაჟის გადაწყვეტილებით, 328–329-ე მუხლების შესაბამისად.

    მუხლი 334

გემთმფლობელს, ეკიპაჟის წევრებს და სხვა პირებს შორის ჯილდო გადანაწილდება გადარჩენის შედეგებში თითოეული მათგანის წილის შესაბამისად და მხარეთა ურთიერთშეთანხმებით, ხოლო თუ შეთანხმება არ არსებობს, ჯილდოს განაწილების საკითხს წყვეტს სასამართლო ან არბიტრაჟი.

    მუხლი 335

მაშველთა დაჯილდოება ხდება იმ ვალუტით, რომელიც მიღებულია გადარჩენისათვის.

 

თავი XXI. გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის ფარგლების განსაზღვრა

    მუხლი 336

გემთმფლობელი თავისი ვალდებულებისათვის პასუხს აგებს იმ კუთვნილი ქონებით, რომელზეც საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად შეიძლება დაეკისროს ანაზღაურება.

    მუხლი 337

1. გემთმფლობელის პასუხისმგებლობა მოთხოვნებისათვის, რომლებიც წარმოიშვა მათი სამართლებრივი საფუძვლის მიუხედავად, განისაზღვრება ამ კოდექსის 340-ე მუხლის შესაბამისად. ესენია:

ა) მოთხოვნები, რომლებიც დაკავშირებულია გარდაცვალებასთან ან დაშავებასთან, ასევე ქონების დაკარგვასთან ან დაზიანებასთან (ნავსადგურის ნაგებობების, წყლის აუზების, სანაოსნო გზების, სანავიგაციო საშუალებების დაზიანების ჩათვლით), რომელიც მოხდა გემზე ან პირდაპირ კავშირშია მის ექსპლუატაციასთან ან სამაშველო ოპერაციებთან;

ბ) გემზე არსებული ტვირთის მოშორებასთან, განადგურებასთან ან უვნებელყოფასთან დაკავშირებული მოთხოვნები;

გ) ზღვით ტვირთის გადაზიდვის, მგზავრთა გადაყვანისა და მათი ბარგის შეფერხებით გამოწვეული ზიანი;

დ) ხელშეკრულებით გაუთვალისწინებელი უფლებების ნებისმიერი დარღვევით გამოწვეული ზიანი, რომელიც პირდაპირ კავშირშია გემის ექსპლუატაციასთან ან სამაშველო ოპერაციებთან;

ე) ჩაძირული, ნამსხვრევებად ქცეული, მეჩეჩზე დამჯდარი ან მიტოვებული გემის ამოღებასთან, მოშორებასთან, განადგურებასა და უვნებელყოფასთან დაკავშირებული მოთხოვნები;

ვ) გემზე არმყოფი ადამიანების ან ქონებისათვის გემის ნაოსნობის ან ექსპლუატაციის შედეგად მიყენებული ზიანი.

2. თუ ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ვ“ ქვეპუნქტში აღნიშნული ზიანი გამოიწვია პირმა, რომელიც არ იმყოფება გემზე, მაშინ ამ პირის ქმედებისა და დაუდევრობისათვის პასუხისმგებელ გემთმფლობელს შეუძლია შეზღუდოს თავისი პასუხისმგებლობა, თუ აღნიშნული ქმე დება ან პასუხისმგებლობა გემის ტარებასთან ან მართვასთან ან ტვირთის, ბარგის ან ხელბარგის დატვირთვასთან, გადაზიდვასთან ან გადმოტვირთვასთან, მგზავრთა ჩასხდომა-გადმოსხდომასთან იყო დაკავშირებული.

    მუხლი 338

გემთმფლობელის პასუხისმგებლობა არ შეიზღუდება, თუკი დამტკიცებულია, რომ ზიანი გამოწვეულია მისი პირადი ქმედებით ან დაუდევრობით, რაც განხორციელდა ასეთი ზიანის განზრახ მიყენებით ან ზიანის მიყენების შესაძლებლობის გააზრებული თვითდაიმედებით.

    მუხლი 339

ამ კოდექსის 337-ე მუხლის საფუძველზე პასუხისმგებლობის შეზღუდვა არ ეხებათ:

ა) გადარჩენის ან საერთო ავარიის შესატანით გამოწვეულ მოთხოვნებს;

ბ) ეკიპაჟის და გემთმფლობელის მომსახურე სხვა წევრების მოთხოვნებს, რომელთა მოვალეობა დაკავშირებულია გემთან, აგრეთვე მემკვიდრეთა ან მოქალაქეთა მოთხოვნებთან, რომელთაც აქვთ დახმარების მიღების უფლება, თუ გემთმფლობელთან ამ პირთა ურთიერთობის მარეგულირებელი კანონმდებლობით მათი პასუხისმგებლობა ამ მოთხოვნებზე არ შეიზღუდება ან არ გადააჭარბებს 331-ე მუხლით გათვალისწინებულ ზღვარს;

გ) ჩაძირული ქონების ამოღების ან მოშორების მოთხოვნებს;

დ) მოთხოვნებს ადამიანების ან ზღვის ცოცხალი რესურსების სიცოცხლისათვის საფრთხის შემქმნელი სხვადასხვა მავნე ნივთიერებებითა და ნავთობით გარემოს დაბინძურებაზე, როცა ამ ზიანზე პასუხისმგებლობა განისაზღვრება კოდექსის XVIII თავის შესაბამისად;

ე) ბირთვული ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნებს, რაზეც პასუხისმგებლობა განისაზღვრება კოდექსის XIX თავის შესაბამისად.

    მუხლი 340

1. ამ კოდექსის 337-ე მუხლში აღნიშნული და ერთი და იმავე შემთხვევით წარმოქმნილი მოთხოვნებისათვის პასუხისმგებლობის საზღვრებია:

ა) სიკვდილით ან დაშავებით გამოწვეული მოთხოვნების მიმართ:

333000 საანგარიშო ერთეული – არა უმეტეს 500 ტონა საერთო ტევადობის გემისათვის;

თუ გემი 500 ტონაზე მეტი ტევადობისაა, ამ თანხას ემატება:

501-დან 3000 ტონამდე – 500 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე;

3001-დან 30000 ტონამდე – 333 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე;

30001-დან 70000 ტონამდე – 250 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე;

70000 ტონის ზემოთ – 167 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე;

ბ) ნებისმიერ სხვა მოთხოვნათა მიმართ:

167 000 საანგარიშო ერთეული – არა უმეტეს 500 ტონა საერთო ტევადობის გემისათვის;

თუ გემი 500 ტონაზე მეტი ტევადობისაა, ამ თანხას ემატება:

501-დან 30000 ტონამდე – 167 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე;

30 001-დან 70 000 ტონამდე – 125 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე;

70 000 ტონას ზემოთ – 83 საანგარიშო ერთეული ყოველ ტონაზე.

2. როცა შემთხვევამ გამოიწვია ამ მუხლის პირველ ნაწილში მითითებული მოთხოვნები, თუ ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტში მითითებული თანხა საკმარისი არ აღმოჩნდა ფიზიკური პირისათვის მიყენებული ზიანი ს ანაზღაურების მოთხოვნის გადასახდელად, მაშინ ასეთ მოთხოვნათა აუნაზღაურებელი ნაწილი პროპორციულად დაიფარება ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტში ნაჩვენები თანხიდან სხვა მოთხოვნებთან ერთად.

3. ფიზიკური პირისათვის მიყენებული ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნა განეკუთვნება სიკვდილის ან ადამიანთა ჯანმრთელობის შერყევის შედეგებით წარმოქმნილ მოთხოვნას.

4. გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის საზღვრების დასადგენად 300 ერთეულზე ნაკლები ტევადობის გემი ითვლება 300 ერთეულის ტევადობის მქონე გემად.

    მუხლი 341

კოდექსის 340-ე მუხლით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობის საზღვრები მიიღება ერთობლიობაში ყველა იმ მოთხოვნასთან, რომლებიც წარმოიშვა რომელიმე ერთი შემთხვევის გამო და წაუყენეს ერთ გემთმფლობელს და ამ თავის 347-ე მუხლში აღნიშნულ პირებს.

    მუხლის 342

თუ გემთმფლობელს, რომლის პასუხისმგებლობა იზღუდება კოდექსის 337-ე მუხლის საფუძველზე, იმავე შემთხვევიდან გამომდინარე, აქვს შემხვედრი მოთხოვნის უფლება – მისი პასუხისმგებლობა იზღუდება მხოლოდ იმ სხვაობით, რომელიც წარმოიშვა ურთიერთმოთხოვნათა თანხის ჩათვლის შედეგად.

    მუხლი 343

1. თავისი პასუხისმგებლობის უზრუნველსაყოფად გემთმფლობელს სასამართლოში ან სხვა კომპეტენტურ ორგანოში, სადაც მას მოთხოვნა წაუყენეს, შეუძლია შექმნას ფონდი.

2. ფონდი იქმნება იმ თანხის ოდენობით, რაც არ სცილდება გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის ფარგლებს. ეს ფონდი იქმნება ფულადი შენატანების გზით (დეპოზიტით) ან სხვაგვარი უზრუნველყოფით, რომელიც აღიარებულია მისაღებად და საკმარისად სასამართლოში ან სხვა კომპეტენტურ ორგანოში, რომელშიც იქმნება ფონდი.

    მუხლი 344

კოდექსის 343-ე მუხლის შესაბამისად შექმნილი ფონდი განკუთვნილია მხოლოდ იმ მოთხოვნათა გადასახდელად, რომლის მიმართ პასუხისმგებლობა შეიძლება შეზღუდული იყოს.

    მუხლი 345

1. ამ კოდექსის 343-ე მუხლის შესაბამისად, სასამართლო, სადაც ფონდი შეიქმნა, განსაკუთრებულად კომპეტენტურია გადაწყვიტოს ფონდის განაწილების ნებისმიერი საკითხი.

2. ფონდი ნაწილდება კრედიტორებს შორის სასამართლოს მიერ დადგენილი მათი მოთხოვნების პროპორციულად.

    მუხლი 346

საანგარიშო ერთეული წარმოადგენს საერთაშორისო სავალუტო ფონდის დადგენილ „სესხების სპეციალური უფლების" ერთეულს, რომლის კურსსაც განსაზღვრავს საერთაშორისო სავალუტო ფონდი. ამ თავის 340-ე მუხლის პირველ ნაწილში აღნიშნული თანხები გადაიყვანება იმ სახელმწიფოს ეროვნულ ვალუტაზე, რომლის სასამართლოში ან არბიტრაჟშიც განიხილეს სარჩელი.

    მუხლი 347

თუ რომელიმე მოთხოვნას, რომლის მიხედვითაც შეიძლება შეიზღუდოს გემთმფლობელის პასუხისმგებლობა, წაუყენებენ უშუალოდ პირს, რომლის ქმედების ან დაუდევრობისათვის პასუხს აგებს გემთმფლობელი, ამ პირს უფლება აქვს ისარგებლოს გემთმფლობელისათვის დადგენილი პასუხისმგებლობის შეზღუდვის ყველა წესით, თუ არ არის დამტკიცებული, რომ ამ პირმა ზიანი განზრახ მიაყენა.

    მუხლი 348

შეზღუდული პასუხისმგებლობის უზრუნველსაყოფად მიმართული ქმედება, კერძოდ, ფონდის შექმნა ან ასეთ უზრუნველყოფაზე დაყრდნობა, არ ნიშნავს პასუხისმგებლობის აღიარებას.

    მუხლი 349

ამ თავის წესებით განსაზღვრული შეთანხმება გემთმფლობელის პასუხისმგებლობის შემცირების თაობაზე ბათილია.

 

თავი XXII. პრივილეგიური მოთხოვნები

    მუხლი 350

1. სხვადასხვა, მათ შორის გირაოთი უზრუნველყოფის მოთხოვნების დაკმაყოფილებამდე უნდა დაკმაყოფილდეს უპირველესი მოთხოვნები შემდეგი თანამიმდევრობით:

ა) შრომის სამართალურთიერთობებიდან გამომდინარე დასახიჩრებით, ჯანმრთელობის სხვადასხვაგვარი დაზიანებით ან სიკვდილით მიყენებული ზიანის ანაზღაურების და მათი სრული დაკმაყოფილების შემდეგ სოციალური დაზღვევის მოთხოვნები, რამდენადაც ყველა ეს მოთხოვნა ეხება შესაბამის გემს;

ბ) ბირთვული ზიანიდან და ზღვის დაბინძურებიდან გამომდინარე მოთხოვნა;

გ) სანავსადგურო საფასურის მოთხოვნა;

დ) გადარჩენის ჯილდოსა და საერთო ავარიის შენატანების საერთო მოთხოვნა;

ე) ზღვაზე გემების შეჯახებით ან სხვა საზღვაო ინციდენტებით გამოწვეული ზიანის, ნავსადგურის ნაგებობათა, ნავსადგურის სხვა ქონების, აგრეთვე სანავიგაციო მოწყობილობათა დაზიანებით გამოწვეული ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნა;

ვ) გემის კაპიტნის უფლებამოსილების ფარგლებში გემის შენარჩუნების ან რეისის გაგრძელებისათვის ჩადენილი ქმედებებიდან გამომდინარე მოთხოვნა;

ზ) ტვირთთან ან ბარგთან დაკავშირებული ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნა;

თ) ფრახტისა და ტვირთის გადასაზიდად გადასახდელი სხვა თანხების ანაზღაურების მოთხოვნა.

2. სანავსადგურე ერთეულში გაწეული მომსახურების საფასურის გადახდის მოთხოვნა უტოლდება ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ზ“ და „თ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებულ მოთხოვნებს, იმის მიხედვით, თუ რომელი ქონებიდან დაკმაყოფილდება ისინი.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 351

ამ კოდექსის 350–ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“-„ზ“ ქვეპუნქტებში აღნიშნული მოთხოვნები ექვემდებარება უპირატეს დაკმაყოფილებას, გამომდინარე:

ა) გემის ღირებულებიდან;

ბ) ფრახტიდან და მგზავრების გადაყვანისა და მათი ბარგის გადაზიდვის საფასურიდან, რომელიც ერიცხება იმ რეისისათვის, რომლის განმავლობაშიც წარმოიქმნა ძირითადი მოთხოვნები;

გ) საერთო ავარიის შენატანიდან, რომელიც ერგება გემთმფლობელს ამ გემიდან;

დ) ანაზღაურებიდან, რომელიც ეკუთვნის გემთმფლობელს ფრახტის დაკარგვის გამო, აგრეთვე გემისათვის მიყენებული ჯერ კიდევ აღუდგენელი ზიანისათვის;

ე) ჯილდოდან, რომელიც ერგება გემთმფლობელს რეისის დამთავრებამდე გემის გადარჩენისათვის, იმ თანხის გამოკლებით, რომელიც გემთმფლობელმა კოდექსის 332-ე მუხლის შესაბამისად უნდა გადაიხადოს.

    მუხლი 352

350-ე მუხლის პირველი ნაწილის „გ“, „დ“, „ვ“ და „თ“ ქვეპუნქტების მოთხოვნები ექვემდებარება პრივილეგიურ დაკმაყოფილებას შემდეგი წყაროებიდან:

ა) მიმღებისათვის ჩაუბარებელი ტვირთის ღირებულებიდან;

ბ) ტვირთის დაზიანებისათვის კუთვნილი ანაზღაურებიდან;

გ) ტვირთის მფლობელის კუთვნილი საერთო ავარიის შენატანებიდან.

    მუხლი 353

350-ე მუხლში აღნიშნული მოთხოვნები კმაყოფილდება რიგითობის მიხედვით და მოთხოვნათა საერთო ოდენობის პროპორციულად ყოველი მათგანის ფარგლებში. ამასთან, 350–ე მუხლის პირველი ნაწილის „დ“ და „ვ“ ქვეპუნქტებში მითითებული მოთხოვნები კმაყოფილდება ამ რიგითობის ფარგლებში მათი წარმოშობის დროის უკუპროპორციულად. თუ რამდენიმე მოთხოვნა შეეხება ერთ შემთხვევას, მაშინ მათი წარმოშობა ერთდროულად ჩაითვლება.

    მუხლი 354

1. ბოლო რეისთან დაკავშირებული მოთხოვნები კმაყოფილდება უპირატესად წინა რეისის ასეთსავე მოთხოვნებთან შედარებით.

2. ამასთან, 350-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტში აღნიშნული მოთხოვნები, რომლებიც დაკავშირებულია რამდენიმე რეისთან, უთანაბრდება ბოლო რეისის ასეთსავე მოთხოვნებს.

    მუხლი 355

პრივილეგიური დაკმაყოფილების უფლება შეწყდება მოთხოვნის წარდგენიდან ერთი წლის შემდეგ, გარდა 350-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ვ“ ქვეპუნქტში მითითებული მოთხოვნებისა, რომელთა პრივილეგიური დაკმაყოფილების უფლება წყდება მოთხოვნის წამოჭრის დღიდან 6 -თვიანი ვადის გ ასვლის შემდეგ.

 

თავი XXIII. საზღვაო პროტესტი

    მუხლი 356

1. თუ გემის ნაოსნობის ან დგომის პერიოდში მოხდა ინციდენტი, რომელიც შეიძლება ჩაითვალოს გემთმფლობელისათვის ქონებრივი მოთხოვნის წაყენების საფუძვლად, მაშინ გემთმფლობელის უფლებისა და კანონიერი ინტერესების დაცვის მტკიცებათა უზრუნველყოფის მიზნით გემის კაპიტანი აცხადებს საზღვაო პროტესტს დადგენილი წესით.

 2. საზღვაო პროტესტის განცხადებაში აღწერილი უნდა იყოს შემთხვევასთან დაკავშირებული გარემოებები, ასევე გემის კაპიტნის მიერ მასზე მინდობილი ქონების დასაცავად გატარებული ღონისძიებები.

    მუხლი 357

საზღვაო პროტესტის შესახებ განცხადება აღრიცხვის მიზნით რეგისტრაციისთვის უნდა წარედგინოს:

ა) საქართველოს სანავსადგურე ერთეულში – სააგენტოს ნოტარიულად დამოწმებული წესით;

ბ) უცხო ქვეყნის ნავსადგურში – საქართველოს საკონსულო თანამდებობის პირს ან ადგილობრივ კომპეტენტურ პირს ამ ქვეყნის კანონმდებლობის შესაბამისად.

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2011 წლის 22 თებერვლის კანონი №4222 – ვებგვერდი, 10.03.2011წ.

საქართველოს 2012 წლის 12 ივნისის კანონი №6439 – ვებგვერდი, 22.06.2012წ.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 358

საქართველოს სანავსადგურე ერთეულში საზღვაო პროტესტის შესახებ განცხადება კეთდება სანავსადგურე ერთეულში გემის შესვლის მომენტიდან 24 საათის განმავლობაში. თუ საზღვაო პროტესტის შესახებ განცხადების გაკეთების აუცილებლობის გამომწვევი შემთხვევა სანავსადგურე ერთეულში მოხდა, ეს განცხადება უნდა გაკეთდეს ამ შემთხვევიდან 24 საათის განმავლობაში.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 359

1. პროტესტის დადგენილ ვადაში განცხადების შეუძლებლობის შემთხვევაში მიზეზები განცხადებაში უნდა აისახოს.

2. თუ მომხდარი შემთხვევის დროს არის გემზე არსებული ტვირთის დაზიანების საფუძველი, მაშინ განცხადება საზღვაო პროტესტის შესახებ უნდა გაკეთდეს ლიუკების გახსნამდე. საზღვაო პროტესტის განცხადებამდე ტვირთის გადმოტვირთვა შეიძლება მხოლოდ უკიდურესი აუცილებლობის შემთხვევაში.

    მუხლი 360

საზღვაო პროტესტის შესახებ განცხადებაში მითითებულ გარემოებათა დასამტკიცებლად გემის კაპიტანი ვალდებულია არაუგვიანეს სანავსადგურე ერთეულში გემის შესვლის მომენტიდან 7 დღისა ან შესაბამისი შემთხვევისა, თუ ის სანავსადგურე ერთეულში მოხდა, ამ განცხადებასთან ერთად ნოტარიუსს ან სხვა თანამდებობის პირს განსახილველად წარუდგინოს გემის ჟურნალი და გემის კაპიტნის მიერ დამოწმებული ამონაწერი ამ ჟურნალიდან.

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

    მუხლი 361

ნოტარიუსი ან სხვა თანამდებობის პირი გემის კაპიტნის განცხადების, გემის ჟურნალის მონაცემებისა და გემის კაპიტნის გამოკითხვის საფუძველზე, აუცილებლობის შემთხვევაში კი გემის ეკიპაჟის წევრთაგან სხვა მოწმეების გამოკითხვის შედეგებზე დაყრდნობით ადგენს საზღვაო პროტესტის აქტს და მას თავისი ხელმოწერით და გერბიანი ბეჭედით ამოწმებს.

    მუხლი 362

საზღვარგარეთის გემის კაპიტნებისაგან საზღვაო პროტესტის განცხადება შეიძლება მიიღონ საქართველოში მყოფმა უცხოეთის სახელმწიფოთა შესაბამისი საკონსულოს წარმომადგენლობებმა ურთიერთქმედების პირობებში ან კოდექსის 357-ე მუხლის „ა“ ქვეპუნქტში აღნიშნულმა პირებმა.

 

თავი XXIV. პრეტენზია და სარჩელი

    მუხლი 363

1. გარემოება, რომელიც შეიძლება გახდეს ქონებრივი პასუხისმგებლობის საფუძველი ტვირთის გამგზავნის, გადამზიდავის და მიმღების, ასევე მგზავრთა გადამყვანის მიმართ, უნდა დადასტურდეს წერილობით, დამოუკიდებელი სურვეირის პატაკით ან აქტით.

2.საზღვარგარეთის ნავსადგურში ამ გარემოებათა წერილობითი დამოწმება ხდება ადგილობრივი წესების შესაბამისად.

3. პატაკი ან აქტი უნდა შედგეს შემდეგ გარემოებათა დასამოწმებლად:

ა) შეუსაბამობა ტვირთის ან ბარგის ფაქტობრივ დასახელებას, მასას, ტვირთის ან ბარგის ადგილების რაოდენობას და გადატვირთვის საბუთებში შეტანილ მონაცემებს შორის;

ბ) ტვირთის ან ბარგის დაზიანება ან გაფუჭება;

გ) უსაბუთო ტვირთის, ბარგის ან იმ საბუთების აღმოჩენა, რომლებსაც არ ახლავთ ტვირთი და ბარგი;

დ) გადამზიდავისათვის მოპარული ტვირთისა და ბარგის დაბრუნება;

4. პატაკის ან აქტის ფორმა, მისი შედგენის წესი, აგრეთვე ის გარემოებები, რომელიც აქტის შედგენას არ საჭიროებს, განისაზღვრება დამოუკიდებელი სურვეიერის მიერ მიღებული წესების ან რეკომენდაციების შესაბამისად.

    მუხლი 364

1. ტვირთის ზღვით გადაზიდვისას გადამზიდავისათვის სარჩელის წარდგენამდე აუცილებელია მის მიმართ წაყენებულ იქნეს პრეტენზია.

2. პრეტენზია წარედგინებათ იმ პირებს, რომლებიც აწარმოებდნენ ტვირთის დატვირთვა–გადმოტვირთვისას ზღვით გადაზიდვას, ხოლო თუ ტვირთი არ გადაზიდულა, პრეტენზია შეეხებათ იმ ორგანიზაციებს, რომლებსაც ტვირთის ზღვით გადაზიდვის ხელშეკრულების თანახმად უნდა გადაეზიდათ იგი.

3. ბარგის გადაზიდვასთან დაკავშირებული პრეტენზია შესაძლებელია წარედგინოს ტვირთის გადამზიდავს, გასვლის ან დანიშნულების ნავსადგურებს პრეტენზიის განმცხადებლის შეხედულებისამებრ.

    მუხლი 365

1. შერეული და პირდაპირი საზღვაო მიმოსვლით ტვირთის გადაზიდვასთან დაკავშირებული პრეტენზია განეცხადება ტვირთის იმ გადამზიდავს, რომლის სატრანსპორტო საშუალებებითაც ტვირთი გადაზიდეს ან უნდა გადაეზიდათ დანიშნულების ნავსადგურში.

2. იმ შემთხვევაში, როცა ტრანსპორტირების საბოლოო პუნქტია სარკინიგზო ან საავტომობილო სადგური ან აეროპორტი, პრეტენზია წარედგინება შესაბამის გადამზიდავს სათანადო სახეობის ტრანსპორტის მიმართ დადგენილი წესებით.

    მუხლი 366

1. პრეტენზიისა და სარჩელის განცხადების უფლება აქვთ:

ა) ტვირთის გამგზავნს გემის დაგვიანებით მიწოდების ან მიუწოდებლობის შემთხვევაში;

ბ) ტვირთის დანაკლისის, დაზიანების ან დაკარგვის შემთხვევაში – ექსპედიტორს (ფორვადერს), ტვირთის მიმღებს ან გამგზავნს, იმ პირობით, თუ ის წარადგენს კონოსამენტს, აგრეთვე წერილობით ცნობას ან სათანადო საბუთს მოქმედი წესების შესაბამისად;

გ) ტვირთის მიმღებს ტვირთის დაგვიანებით მიტანის ან გაცემის დაყოვნების შემთხვევაში, თუ იგი წარადგენს კონოსამენტს;

დ) ბარგის დაკარგვის ან დაგვიანებით მიტანის შემთხვევაში – საბარგო ქვითრის წარმდგენს, ხოლო ბარგის დანაკლისის ან დაზიანების შემთხვევაში – წერილობითი ცნობის წარმდგენს;

ე) გადატანის ხარჯების გადამეტების შემთხვევაში – ტვირთის გამგზავნს ან მიმღებს, თუ ისინი წარმოადგენენ კონოსამენტს.

2. თუ ტვირთის გადატანა ხდება საზღვაო ზედნადების საფუძველზე, მაშინ პრეტენზიის განმცხადებელმა კონოსამენტის ნაცვლად უნდა წარადგინოს საზღვაო ზედნადები, ხოლო ზედნადებით გადასატანი ტვირთის დაკარგვის შემთხვევაში – ქვითარი.

3. წერილობითი ცნობის უქონლობა არ ართმევს მოცემულ პირს პრეტენზიის განცხადებისა და სარჩელის წაყენების უფლებას, თუ დამტკიცდა, რომ წერილობითი ცნობის შედგენაზე მას უარი ეთქვა და ეს უარი გასაჩივრდა.

    მუხლი 367

1. შეიძლება გამგზავნმა პრეტენზიისა და სარჩელის უფლება გადასცეს ტვირთის მიმღებს ან პირიქით, ტვირთის მიმღებმა ან გამგზავნმა – ტვირთის მესაკუთრეს, საექსპედიტორო ორგანიზაციას ან მზღვეველს, უფლებამოსილ ადვოკატებს ან აგენტებს.

2. პრეტენზიებისა და სარჩელის უფლების გადაცემა დასტურდება კონოსამენტზე, საზღვაო ზედნადებზე, ზედნადებსა და ქვითარზე გადამცემის ხელმოწერით ან წერილობით.

    მუხლი 368

1. პრეტენზიის განცხადება ხდება წერილობით.

2. პრეტენზიის განცხადებას უნდა დაერთოს დამამტკიცებელი საბუთები. გადასაზიდი ტვირთის საბუთები უნდა წარადგინონ დედნის, დედნის უქონლობის შემთხვევაში კი – ასლის სახით.

3. ტვირთის დანაკლისის, დაზიანების ან გაფუჭების შესახებ პრეტენზიის წარდგენისას პრეტენზიის წაყენების უფლების დამადასტურებელ საბუთებს უნდა დაერთოს ტვირთის ღირებულების დამადასტურებელი საბუთებიც.

    მუხლი 369

1. საქართველოს იურიდიული პირების მიმართ განსაზღვრულია სარჩელის ხანდაზმულობის ორწლიანი, ხოლო ფიზიკური პირების მიმართ – სამწლიანი ვადა.

ეს ვადა აითვლება:

ა) ტვირთის გადაზიდვის ხელშეკრულებით გათვალისწინებული მოთხოვნებისათვის – ტვირთის გაცემის დღიდან, ხოლო თუ ტვირთი არ გაცემულა – იმ დღიდან, როცა იგი უნდა გაეცათ;

ბ) ტვირთის გადაზიდვიდან გამომდინარე ჯარიმის ან პრემიის გადახდის მოთხოვნისას – იმ თვის დამთავრებიდან, როდესაც დაიწყო ან უნდა დაწყებულიყო გადაზიდვა. სტალიურ დროზე მეტი ხნით დაყოვნებისათვის ჯარიმის დარიცხვის მოთხოვნისას – იმ დღიდან, როცა გამგზავნმა ტვირთის გადამზიდავისაგან მიიღო ფულადი გადასახადის მოთხოვნის ასლი (ანგარიში) ჯარიმის დარიცხვის შესახებ;

გ) გემის დროებით დაქირავების (დაფრახტვის), ბერბოუტ–ჩარტერის, გემის იპოთეკის, საზღვაო ბუქსირზიდვის ხელშეკრულებებიდან გამომდინარე მოთხოვნებთან, გემის კაპიტნის მიერ მისთვის კანონით მინიჭებული უფლებების ფარგლებში განხორციელებულ გარიგებისა და სალოცმანო მომსახურების, ასევე ამ კოდექსის 304-ე მუხლით გათვალისწინებულ სხვა მოთხოვნებთან დაკავშირებით – გასაჩივრების უფლების მიღების დღიდან;

დ) (ამოღებულია - 17.09.2019, №4944);

ე) (ამოღებულია - 17.09.2019, №4944);

ვ) გემების შეჯახებით გამოწვეული ზიანის ანაზღაურების მოთხოვნებზე – შეჯახების დღიდან;

ზ) ზღვაზე გადარჩენისათვის ჯილდოსთან დაკავშირებულ მოთხოვნებზე – მაშველი სამუშაოების დამთავრების დღიდან;

თ) საზღვაო დაზღვევის ხელშეკრულებასთან დაკავშირებულ მოთხოვნებზე – გასაჩივრების უფლების მიღების დღიდან.

2. ამ მუხლის პირველი ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტში აღნიშნული პრეტენზია ტვირთის გადამტანს შეიძლება წაუყენონ სარჩელის ხანდაზმულობის ვადის პირველი ექვსი თვის განმავლობაში.

3. ტვირთის გადამტანი ვალდებულია განიხილოს წაყენებული პრეტენზია და მისი დაკმაყოფილების ან აცილების შესახებ აცნობოს განმცხადებელს პრეტენზიის მიღებიდან სამი თვის განმავლობაში.

4. ტვირთის გადამტანისათვის პრეტენზიის წარდგენის დღიდან ხდება სარჩელის ხანდაზმულობის დროის შეჩერება პრეტენზიაზე პასუხის მიღებამდე ან პასუხის მიღების ვადის ამოწურვამდე.

5. მგზავრის გარდაცვალებით ან ჯანმრთელობის დაზიანებით ანდა მისი ბარგის დაკარგვით ან დაზიანებით გამოწვეული ზიანის ანაზღაურებასთან დაკავშირებული მოთხოვნისთვის სასარჩელო ხანდაზმულობის საკითხები განისაზღვრება „ზღვით მგზავრების გადაყვანისა და მათი ბარგის გადაზიდვის შესახებ“ 2002 წლის ათენის კონვენციით დადგენილი წესით.

საქართველოს 2019 წლის 17 სექტემბრის კანონი №4944 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

    მუხლი 370

1. ზღვის დაბინძურებით გამოწვეული ზიანის და ბირთვული ზიანის ანაზღაურებასთან დაკავშირებული მოთხოვნებისათვის განსაზღვრულია სასარჩელე ხანდაზმულობის სამწლიანი ვადა, ხოლო თუ აღნიშნული მოთხოვნები წამოიჭრა საქართველოს იურიდიულ პირებს შორის - სასარჩელე ხანდაზმულობის ერთწლიანი ვადა.

2. ეს ვადა აითვლება იმ დღიდან, როცა დაზარალებულმა გაიგო ან უნდა გაეგო მისთვის მიყენებული ზიანის ან დანაკლისის შესახებ, მაგრამ არა უგვიანეს 6 წლისა შემთხვევის დღიდან, როცა მოხდა დაბინძურება და 15 წლისა – შემთხვევის შედეგად გამოწვეული ზიანის დღიდან.

3. „საბუნკერო საწვავით დაბინძურების შედეგად გამოწვეული ზარალის გამო წარმოშობილი სამოქალაქო პასუხისმგებლობის შესახებ“ საერთაშორისო კონვენციიდან გამომდინარე კომპენსაციის მოთხოვნის უფლებაზე სასარჩელო ხანდაზმულობის ვადა განისაზღვრება საქართველოს სამოქალაქო კოდექსით დადგენილი წესით. ამასთანავე, ზიანის გამომწვევი ინციდენტიდან 6 წელზე მეტი არ უნდა იყოს გასული. თუ ინციდენტი რამდენიმე შემთხვევისგან შედგება, 6-წლიანი პერიოდი აითვლება პირველი შემთხვევის დადგომის დღიდან.  

საქართველოს 2018 წლის 31  ოქტომბრის  კანონი №3569 – ვებგვერდი, 20.11.2018წ.

    მუხლი 371

იმ მოთხოვნებზე, რომლებისთვისაც კოდექსით განსაზღვრული არ არის სასარჩელე ხანდაზმულობის ვადა, ვრცელდება საქართველოს სამოქალაქო კანონმდებლობით დადგენილი საერთო ვადა, თუ საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებით ამ მოთხოვნებისათვის სხვა ვადა არ არის დადგენილი.

    მუხლი 372

1. კოდექსში მითითებულ სასარჩელე ხანდაზმულობის ვადაზე ვრცელდება საქართველოს სამოქალაქო კანონმდებლობით დადგენილი წესები სასარჩელე ხანდაზმულობის ვადის შეწყვეტის, შეჩერებისა და განახლების შესახებ.

2. თუ სასარჩელე თანხის დარიცხვა დამოკიდებულია საერთო ავარიასთან დაკავშირებულ გაანგარიშებებზე, ამ შემთხვევაში ხდება სასარჩელე ხანდაზმულობის ვადის დროებით შეჩერება, დისპაშორის მიერ საერთო ავარიის შესახებ დადგენილების მიღების დღიდან დაინტერესებული პირის მიერ დისპაშის მიღების დღემდე.

    მუხლი 373

ამ კოდექსის 369-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ვ“ და „ზ“ ქვეპუნქტებში ჩამოთვლილი მოთხოვნებისათვის დადგენილი სასარჩელე ხანდაზმულობის ვადა სამი წლით გაგრძელდება იმ შემთხვევაში, თუ გემი, რომელსაც ეს მოთხოვნები წაეყენა, სასარჩელე ხანდაზმულობის ვადის განმავლობაში არ შემოსულა საქართველოს ტერიტორიულ წყლებში.

    მუხლი 374

1. კოდექსით გათვალისწინებული მოთხოვნების დაკმაყოფილებისას გადასახდელ თანხას დაერიცხება წლიური პროცენტი საქართველოს ეროვნული ბანკის მიერ დადგენილ ფარგლებში.

2. პროცენტები დაირიცხება მოცემული თანხის გადახდის წერილობითი მოთხოვნის დღიდან მისი გადახდის დღემდე.

3. ამ მუხლის წესები არ ეხება ჯარიმას და პრემიებს, აგრეთვე ზიანის შესახებ მოთხოვნებს, რომელთა ანაზღაურება ხდება საერთო ავარიის განაწილების გზით.

 

თავი XXIV1 .  მეზღვაურის სამუშაო ფორმები

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 3741

საქართველოს სახელმწიფო დროშით მცურავ გემზე მეზღვაურები ვალდებული არიან ატარონ შესაბამისი სამუშაო ფორმა. სამუშაო ფორმა უნდა შეესაბამებოდეს შრომის პირობებს და უნდა ჰქონდეს სიმბოლიკა, რომელიც განასხვავებს მეზღვაურთა კომპეტენციის დონეებს.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 3742

1. სააგენტოს თანამშრომლები ვალდებული არიან ატარონ შესაბამისი სამუშაო ფორმა.

2. სააგენტოს იმ თანამშრომელთა სიას, რომლებიც ვალდებული არიან ატარონ სამუშაო ფორმა, განსაზღვრავს სააგენტო საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროსთან შეთანხმებით.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

     მუხლი 3743

ამ კოდექსის 374და 3742 მუხლებში აღნიშნული სამუშაო ფორმების ძირითად მახასიათებლებს განსაზღვრავს სააგენტო.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

 

თავი XXIV2 . გარდამავალი დებულებანი

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

    მუხლი 3744

1. თუ მოწმობა გაცემულია ამ კოდექსის II1 თავის ამოქმედებამდე, იგი ჩაითვლება ამავე კოდექსის დებულებების შესაბამისად გაცემულად და ძალის მქონედ, თუ მისი გამცემი ორგანიზაცია მიიღებს აღიარებას იმავე თავის შესაბამისად.

2. თუ მოწმობა გაცემულია ამ კოდექსის II1 თავის ამოქმედებამდე და მისი გამცემი ორგანიზაცია ვერ მიიღებს აღიარებას იმავე თავის შესაბამისად, ამ მოწმობის მოქმედების ვადა განისაზღვრება გაცემული მოწმობის მოქმედების ვადით.

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

     მუხლი 3745

საქართველოს მთავრობამ საქართველოს ეკონომიკისა და მდგრადი განვითარების სამინისტროს წარდგინებით 2023 წლის 1 სექტემბრამდე უზრუნველყოს ნაოსნობის ჰიდროგრაფიული უზრუნველყოფის წესის დამტკიცების შესახებ ნორმატიული აქტის მიღება.

საქართველოს 2022 წლის 20 სექტემბრის კანონი №1816 – ვებგვერდი, 30.09.2022წ.

 

თავი XXV. დასკვნითი დებულებები

    მუხლი 375

ეს კოდექსი ამოქმედდეს 1997 წლის 1 ივლისიდან.

საქართველოს საზღვაო კოდექსის დანართი

საქართველოს საზღვაო კოდექსში გამოყენებული საზღვაო ტერმინები

 

საქართველოს 2008 წლის 27 ივნისის კანონი №69-სსმI, №12, 14.07.2008წ., მუხ.91

საქართველოს 2012 წლის 5 ივნისის კანონი №6386 – ვებგვერდი, 19.06.2012წ.

საქართველოს 2015 წლის 11  დეკემბრის კანონი  №4622  - ვებგვერდი, 23.12.2015წ.  

საქართველოს 2022 წლის 10 მაისის კანონი №1547 – ვებგვერდი, 24.05.2022წ.

 

1. გემი ადამიანების გადასაყვანი და ტვირთის გადასაზიდი მცურავი სატრანსპორტო საშუალება.

2. ბარჟა – მცურავი სატვირთო სატრანსპორტო საშუალება, რომელიც ბუქსირით მოძრაობს (კარჭაპი).

3. ბუქსირი (ბუქსირმზიდი) – საბაგირე გემი.

4. საბუქსირე – გემი ან სხვა მცურავი ობიექტი, რომელიც ბუქსირის (ბუქსირმზიდის) მეშვეობით დაცურავს (მოძრაობს).

5. კრუიზი – საზღვაო მოგზაურობა.

6. ფრახტი – გემით ტვირთის გადაზიდვის ქირა.

7. დაფრახტვა – გემის გარკვეული ვადით დაქირავება.

8. დამფრახტავი – გემის დამქირავებელი.

9. გამფრახტავი – გემის გამქირავებელი.

10. ჩარტერი – გემთმფლობელსა და გემის დამქირავებელს შორის დადებული ხელშეკრულება გემის დაფრახტვის შესახებ.

11. ბერბოუტ - ჩარტერი – გემის უეკიპაჟოდ დაქირავება.

12. ტაიმ - ჩარტერი – გემის ეკიპაჟით დაქირავება გარკვეული დროით.

13. სარეისო ჩარტერი − დაფრახტვა გემით განსაზღვრული რაოდენობის ტვირთის წინასწარ შეთანხმებულ ნავსადგურებს შორის გადაზიდვის მიზნით.

14. გემის იპოთეკა – გემის იპოთეკით დატვირთვა ამ კოდექსის შესაბამისად.

15. ოპერატორი:

ა) თანამდებობის პირი, რომელიც იღებს და უშუალო შემსრულებელს აცნობს დისპეტჩერის განკარგულებას;

ბ) ბერბოუტ - ჩარტერის დროს გემთმფლობელი ან დამფრახტავი ნებისმიერი ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელსაც ოფიციალურად ეკისრება მფლობელის ან დამფრახტავის პასუხისმგებლობა.

16. სატრანსპორტო ტერმინალის ოპერატორი – პირი, რომელიც თავისი სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას ვალდებულია საკუთარ განკარგულებაში მიიღოს ტვირთი, რომელიც საერთაშორისო გადაზიდვის ობიექტია. სატრანსპორტო ტერმინალის ოპერატორად არ ჩაითვლება პირი, რომელიც, ტვირთის გადაზიდვის საერთაშორისო კონვენციის თანახმად, გადამზიდველია.

17. სტალიური დრო – ზუსტად განსაზღვრული სუფთა დრო, რომლის განმავლობაშიც უნდა მოხდეს გემის დატვირთვა ან გადმოტვირთვა.

18. კონტრსტალიური დრო – დამატებითი დრო გემის სატვირთო სამუშაოების დამთავრებისათვის განსაზღვრული დროის ამოწურვის შემდეგ.

19. დისპაჩი – პრემია, რომელსაც გემთმფლობელი უხდის ტვირთის პატრონს გემის ვადაზე ადრე დატვირთვისათვის ან გადმოტვირთვისათვის.

20. დემერეჯი – შეთანხმებული თანხის ოდენობა, რომელსაც ჩარტერერი უხდის გემთმფლობელს გემის მოცდენისათვის კონტრსტალიური დროის მიხედვით.

21. დისპაში – ავარიის შემთხვევაში იმ ზარალის გაანგარიშება, რომელიც მიადგა ტვირთსა და გემს.

22. ნავსადგურის კაპიტანი – საზღვაო ნავსადგურის სახელმწიფო ზედამხედველობისა და კონტროლის სამსახურის უფროსი, რომელიც პასუხისმგებელია ნავსადგურში ნაოსნობის უსაფრთხოებისთვის.

23. სალოცმანო სამსახური – „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული სამართლებრივი ფორმით რეგისტრირებული ფიზიკური ან იურიდიული პირი, რომელიც ახორციელებს სალოცმანო მომსახურებას სერტიფიცირებული ლოცმანის მეშვეობით, სააგენტოს მიერ დადგენილ მოთხოვნათა შესაბამისად.

24. ლოცმანი – საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად სერტიფიცირებული ფიზიკური პირი, რომელიც უზრუნველყოფს საქართველოს საზღვაო ნავსადგურების მისასვლელებთან გემის გაცილებას.

25. კონოსამენტი – დოკუმენტი, რომლითაც განისაზღვრება ტვირთის გადამზიდავსა და მიმღებს შორის სამართლებრივი ურთიერთობა და რომელშიც აღნიშნულია ტვირთის ყველა რეკვიზიტი (საზღვაო ზედნადები).

26. საორდერო კონოსამენტი – კონოსამენტი, რომელშიც მითითებული არ არის ტვირთის მიმღები და აღნიშნულია მხოლოდ ის პირი, რომლის ბრძანებითაც შეიძლება გაიცეს ტვირთი.

27. კაბოტაჟი – სანაპირო ნაოსნობა ერთი სახელმწიფოს ნავსადგურებს შორის.

28. სადისბურსმენტო ანგარიში – დოკუმენტი, რომლითაც ხდება გემთმფლობელსა და სანავსადგურე ერთეულს შორის ანგარიშსწორება.

29. სურვეირული მომსახურება – ცარიელი და დატვირთული გემების აზომვა, მათი ტექნიკური მდგომარეობის ექსპერტიზა, აგრეთვე ტვირთის რაოდენობის, მისი დანაკლისისა და დაზიანების შემოწმება და ა. შ..

30. დროშის სახელმწიფო კონტროლი – იმ სახელმწიფოს მიერ ეკიპაჟისა და კომპანიის კონტროლი, რომლის დროშითაც დაცურავს გემი.

31. ნავსადგურის სახელმწიფო კონტროლი – სახელმწიფოს კონტროლი მის ნავსადგურში შესულ გემებზე.

32. საქართველოს გემების სახელმწიფო რეესტრი – საქართველოში რეგისტრირებული გემების მონაცემთა ბაზა.

33. საკლასიფიკაციო საზოგადოება – ტექნიკური ზედამხედველობის ორგანიზაცია, რომლის წესების შესაბამისად და რომლის ზედამხედველობითაც ხორციელდება გემების დაპროექტება, მშენებლობა და ა. შ..

34. პირდაპირი შერეული გადაზიდვა – ტვირთის სხვადასხვა სატრანსპორტო საშუალებით გადაზიდვა.

35. პირდაპირი საწყლოსნო გადაზიდვა – გაგზავნის და დანიშნულების ადგილებს შორის ტვირთის დატვირთვის გარეშე საერთაშორისო გადაზიდვა წყლისა და საზღვაო გზების მეშვეობით (მაგალითად, ჰამბურგიდან ფოთამდე ან ბათუმამდე მდინარეებით – ელბითა და დუნაით − და შავი ზღვით).

36. BIMCO – ბალტიის საერთაშორისო საზღვაო კონფერენცია – საერთაშორისო ორგანიზაცია, რომელიც: აერთიანებს გემთმფლობელებს, ბროკერებსა და გემის აგენტებს; ქმნის და ამტკიცებს საზღვაო გადაზიდვების უნიფიცირებულ ფორმებს, კონოსამენტებს და სხვა საზღვაო კომერციულ დოკუმენტებს. BIMCO აღიარებულია მსოფლიოს ყველა არბიტრაჟის მიერ. საზღვაო - კომერციული შეთანხმების შედგენისას აუცილებელია მისი დოკუმენტებით ხელმძღვანელობა.

37. გემის ზღვაოსნობაუნარიანობა – გემის ზღვაოსნობის თვისებათა ერთობლიობა, რომლითაც უზრუნველყოფილია მისი შეუფერხებელი და უსაფრთხო ცურვა.

38. სათანადო მზრუნველობა – გემის ზღვაოსნობაუნარიანობის უზრუნველყოფა, რომელიც შეიძლება განისაზღვროს, როგორც გადამზიდავის კომპეტენტური და გონივრული ძალისხმევა ჰააგის წესების მე -3 პუნქტის პირველი ქვეპუნქტის „a“, „b“ და „c“ ნაწილებით გათვალისწინებული აუცილებელი პირობების შესასრულებლად.

39. ზღვაში ჩაძირული ქონება – ზღვაში ან ზღვის ნაპირზე აღმოჩენილი დაკარგული, უპატრონო, მიგდებული ქონება, კერძოდ, ნაპირზე გამორიყული ტვირთი, ზღვის ზედაპირზე მოტივტივე დაღუპული გემის ნამსხვრევები, გემი, ქონება, რომელიც გემით ან მისი მეშვეობით გადაიზიდებოდა, და სხვა. ზღვაში ჩაძირულ ქონებად არ მიიჩნევა ის ქონება, რომელიც საქართველოს სანავსადგურე ერთეულში სატვირთო ოპერაციებისა და სანავსადგურე ინფრასტრუქტურის სარემონტო სამუშაოების განხორციელებისას შემთხვევით ჩაიძირა სანავსადგურე ერთეულის აკვატორიაში.

საქართველოს პრეზიდენტი        ედუარდ შევარდნაძე

თბილისი,

1997 წლის 15 მაისი 

№715-II

 

LAW OF GEORGIA

MARITIME CODE OF GEORGIA

 

Chapter I – General Provisions

 

Article 1

The Maritime Code of Georgia ('the Code') regulates relations with maritime navigation. 'Maritime navigation' means the use of ships for carrying passengers, cargo, luggage, and post; for fishing and other offshore harvesting operations; for exploring and extracting minerals for towage and rescue operations, and for other economic, scientific and cultural purposes.

 

Article 2

The Code applies to ship traffic on the seas, rivers, lakes, reservoirs and other waterways, unless there exists another special law or international agreement of Georgia.

 

Article 3

The Code does not apply to warships, except for special cases; however, these special cases must not allow the arrest, detention or seizure of these ships and cargo. The rules of the Code are applied to naval transportation only in connection with the matters that are not regulated by special legislation governing such transportation.

 

Article 4

The rules of the Code apply to maritime carriage carried out in direct multimodal or direct water transportation in cases directly referred to in the Code. This Code also applies to matters not addressed by special legislation regulating such carriage.

 

Article 5

Carriage and towing operations between seaports of Georgia are performed by ships flying the national flag of Georgia. Foreign ships may perform operations between seaports of Georgia in compliance with the international agreements of Georgia.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 6

Transportation and towing operations between Georgian and foreign ports may be performed by ships flying the flag of any State.

 

Article 7

1. 'Maritime navigation' under Article 1 of the Code may be performed by natural or legal persons that possess or own ships.

2. Shipping companies are legal entities registered under the procedure established by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 490 of 13 July 2000 – LHGI, No 28, 24.7.2000, Art. 87

 

Article 8

The Legal Entity under Public Law (LEPL)   Maritime Transport Agency of the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia (the ‘Agency') carries out technical regulation of the maritime industry in conformity with the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 9

The Agency shall:

a) on behalf of Georgia, exercise state control over the flag, the seaports, and harbour operators of Georgia, and draft and issue legal acts within the scope of its authority;

b) establish a unified system of education and certification of sailors;

c) administer the Maritime Rescue and Coordination Centre and exercise state supervision over arrangements for saving people’s lives at sea and for elimination of marine pollution;

d) exercise other rights/duties provided for by this Code and other legislative and subordinate normative acts of Georgia.

Law of Georgia No 490 of 13 July 2000 – LHGI, No 28, 24.7.2000, Art. 87

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 10

All ships calling at the ports of Georgia shall be subject to technical survey of the classification society recognised by the flag State.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 11

1. In the areas where sea routes and navigation equipment are located and operated, land plots and water areas shall be allocated and construction works shall be conducted according to the procedure established by the legislation of Georgia in agreement with the LEPL State Hydrographic Service of Georgia – a competent authority of the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia (‘the LEPL State Hydrographic Service of Georgia’) and with the Agency.

2. Natural and legal persons that violate the rules under this article shall, at the request of the LEPL State Hydrographic Service of Georgia and the Agency, within the specified period and at their own expense, dismantle, remove or modify buildings and structures that impede navigation and/or operation of navigation equipment.

3. Navigation equipment and facilities may be deployed in the territorial sea, at the harbour operators and along the coastline of Georgia only in agreement with the LEPL State Hydrographic Service of Georgia operating within the system of the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia.

4. The types of services rendered and the fees charged by the LEPL State Hydrographic Service of Georgia are determined by the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia.

[ 5. The hydrographic support of navigation in the internal waters, territorial sea (waters), exclusive economic zone and continental shelf of Georgia determined by the Law of Georgia on the Maritime Space, shall be provided by the LEPL State Hydrographic Service of Georgia operating within the system of the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia in accordance with a normative act of the Government of Georgia. (Shall become effective from 1 September 2023)]

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 784 of 19 December 2008 – LHGI, No 40, 29.12.2008, Art. 252

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 2397 of 2 May 2014 – website, 16.5.2014

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

Law of Georgia No 1816 of 20 September 2022 – website, 30.9.2022

 

Article 12

1. For the purposes of this Code, 'a ship' means any type of floating facilities, including zero draft ships and seaplanes, that are used or may be used as a means of travel on water, in particular to:

a) carry passengers, cargo and luggage, and post; to harvest fish and other marine resources; to extract minerals, rescue people and ships in distress, or to tow ships and other floating facilities, to carry out hydrotechnical works and to recover property sunk in the sea;

b) to provide emergency services (protection of fisheries, provision of sanitary and quarantine services, protection of the sea from pollution, etc.);

c) to carry out scientific, educational and cultural activities;

d) to conduct sports events;

e) to conduct other activities.

2. For the purposes of this Code, 'a ship' is a surface floating platform and installation.

3. A small size ship is a ship less than 7 (seven) meters in length intended for leisure and entertainment, or for business and economic activities, tourism, sports and other purposes, regardless of its type, origin and the navigation area.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 13

Under this Code, 'a fishing vessel' mean any vessel used for fishing and other types of offshore harvesting operations. Fishing gear is an integral part of a ship. Damage of fishing gear by another ship shall be deemed to be a maritime incident.

 

Article 14

1. A natural or legal person who is in charge of a ship is referred to as a ship owner regardless of whether he/she owns the ship or uses it on any other legitimate basis.

2. The owner of a ship is the State, or any natural or legal person that is entered as a ship owner in the register of ships maintained by the State of registry, unless expressly provided otherwise.

3. Each shipping company shall have a manager who is responsible for maritime safety and prevention of environmental pollution.

4. A ship owner shall ensure:

a) seaworthiness of the ship and navigation safety;

b) prevention of damage to people, ship and cargo;

c) proper technical functionality of the ship;

d) safe working conditions for crew members;

e) a supply of food, water, lubricants and fuel;

f) normal living conditions for crew members and passengers;

g) compliance with other obligations under the legislation of Georgia and international laws.

Law of Georgia No 490 of 13 July 2000 – LHGI, No 28, 24.7.2000, Art. 87

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 15

The terms described in the Code as specified in the chapters below have the following meanings:

a) (deleted – 5.6.2012, No 6386);

a1) in Chapter III1 – ‘crewing activity’– means intermediary activities carried out by a legal person established under the Law of Georgia on Entrepreneurs in order to recruit seafarers on ships;

b) (deleted – 10.5.2022, No 1547);

b1) for the purposes of this Code – ‘harbour operator’ – means an independent legal person established in the legal form provided for by the legislation of Georgia and located in the territory of a seaport of Georgia, which has hydrotechnical facilities, the infrastructure for cargo operations and an appropriate area, and for which the water area with an appropriate status has been allocated. The common water area or a part of water area may be allocated for two or more harbour operators. A term ‘harbour operator’ shall not include harbour infrastructure intended for military purposes;

c) in Chapter V – ‘port captain’ – means all non–naval port captains, including fishing port captains;

d) in Chapter VI – ‘marine pilotage service’ – means the service that carries out navigational relations in which marine pilots are engaged when escorting ships to port approaches, within the internal waters of harbour operators, and between ports;

e) in Chapter VII – 'property sunk in the sea' – refers to a ship sunk in the territorial sea or internal waters of Georgia; a ship stranded in shallow waters, on rocks and other places; remains of a ship, its equipment, cargo, etc.;

f) in Chapter XXI – ship-owner's liability limits – refers to the liability of a ship-owner who owns a ship flying the national flag of Georgia. Liability of ship owners or operators of nuclear ships flying a foreign flag are determined under the legislation of the flag State, but if the scope of the legislation is lesser in scope than this Code, then the requirements of this Code shall apply.;

g) in Chapter XXII – 'preferential claims' – refers to cases where disputes are heard in Georgia;

h) in Chapter XXIII – 'sea protest' – refers to cases where a sea protest is submitted to a notary and/or a relevant person of Georgia;

i) in Chapter XXIV – claims and actions’ – refers to cases where respective relations are governed by this Code; however, the provisions of Articles 364 and 374 of the Code apply only to the relations originated in Georgia;

j) rights and obligations of the parties according to contracts of carriage of goods by sea (Chapter VIII), contracts for carriage of passengers and luggage by sea (Chapter IX), cruise contracts (Chapter X), time charter contracts (Chapter XI), bareboat charter contracts (Chapter XII), contracts of maritime mortgage (Chapter XIII), contracts for towing operations (Chapter XIV) and marine insurance contracts (Chapter XV) shall be determined under the legislation of the place of their execution, unless otherwise agreed to by the parties.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 6546 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 16

1. Ownership rights or other property rights of ships navigating outside Georgian borders, and the issues related to the origination, alteration or termination of these rights shall be determined under the legislation of the flag State.

2. The rights to a ship under construction shall be determined by the legislation of the State where the ship is being constructed, unless otherwise provided for by a construction contract.

3. The State shall not be liable for a shipping company's obligations, and the shipping company shall not liable for obligations of the State, regardless of the place of registration of the shipping company, its organisational, legal or ownership form.

4. A shipping company established by the State shall be liable to the full extent of its property only for the obligations undertaken by the company.

5. A shipping company established by the State shall not liable for the performance of obligations undertaken by other shipping companies established by the State.

Law of Georgia No 490 of 13 July 2000 – LHGI, No 28, 24.7.2000, Art. 87

 

Article 17

1. The legal status of a crew, in particular, the relations of the crew members connected with the operation of the ship shall be determined by the law of the ship's flag State.

2. Relations between crew members and ship-owners shall be determined by the law of the ship's flag State, unless otherwise provided for in a contract that regulates these relationships.

 

Article 18

1. The rights to property sunk in territorial waters or internal waters (a ship, its remains, equipment, cargo, etc.), and the matters related to this property shall be determined by the legislation of the State, in the territorial or internal waters of which the sunken property is located.

2. A ship sunk on the high seas, its cargo and other items shall be subject to the law of its flag State.

 

Article 19

1. Matters relating to general average shall be regulated by the legislation of the State where the ship calls after the event causing the accident, unless otherwise established by the parties.

2. If the parties whose interests are affected by the general average act are the residents of Georgia, they shall be subject to the legislation of Georgia, unless otherwise established by the parties.

3. Liability for damage in the case of general average shall be distributed under Articles 273-289 of this Code.

 

Article 20

1. Matters related to damage caused by the collision of ships in territorial and internal waters shall be governed by the legislation of the State in the territory of which the collision took place.

2. If a collision occurs on the high seas and the collision-related dispute is heard in Georgia, the rules provided in Chapter XVII of the Code shall be used.

3. If the ships involved in the collision are sailing under the flag of the same State and the collision does not affect the interests of third parties, then the law of the ship's flag State shall be applied, regardless of where the collision occurred.

 

Article 21

If a ship equipped with a nuclear power plant ('a nuclear ship') causes nuclear damage in the territory of Georgia, including the territorial waters of Georgia, the rules referred to in the Chapter XIX of this Code shall be applied.

 

Article 22

If the damage caused by a ship is not covered under Articles 20 and 32 of this Code, payment of compensation shall be regulated by the legislation of the State where the action or circumstances causing the damage took place, and which has created the basis for a claim of compensation; if the damage is caused on the high seas, payment of compensation shall be regulated under the law of the ship's flag State.

 

Article 23

1. Matters related to the reward for salvage of ships or other objects in territorial and internal waters shall be regulated by the legislation of the State in the territory of which the salvage occurred, unless otherwise agreed to by the parties; if salvage occurs on the high seas and the salvage-related dispute is heard in Georgia, the rules under the Chapter XX of the Code shall apply.

2. If salvaged and rescue ships are sailing under the flag of the same State, the case shall be considered according to the legislation of that State, regardless of the place of salvage.

3. A salvage reward shall be distributed between the ship owner and the crew of the rescue ship, and between the members of this crew in accordance with the law of the ship's flag State.

 

Article 24

By agreement of the parties, foreign legislation and merchant shipping practices may be used in contracts provided for by the Code, unless it contradicts the Constitution of Georgia.

 

Article 25

Maritime property disputes involving foreign physical and legal persons may be referred to a foreign court or arbitration tribunal for adjudication, by the agreement of the parties.

         

Article 26

If an international treaty or convention to which Georgia is a signatory contains rules different from those provided by this Code, the rules of the international treaty or convention shall apply.

         

Article 27

1. Civil, administrative and other relationships, considering the peculiarities of maritime navigation, if they are not regulated by this Code, shall be governed by civil, administrative and other relevant laws, by analogy of law, or by the general principles of the legislation of Georgia.

2. Maritime navigation, except for the laws referred to in paragraph 1 of this article, shall be regulated under the resolutions adopted by the International Maritime Organisation (IMO) and its agencies.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Chapter II – Ship Registration

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 28

For the purposes of this Law, the terms used herein have the following meanings:

a) ship:

a.a) a large ship – a vessel with gross registered tonnage of 100 tons or more;

a.b) a small ship – a vessel with gross registered tonnage of less than 100 tons, except for small size ships;

a.c) a ship under construction – a vessel under construction that may be identified by the number of the hull of the shipbuilder or by any other means;

b) Chief Registrar – Director of the Agency;

c) Registrar – a person to whom the Chief Registrar has delegated its powers as established by the Agency;

d) Register – the state register of ships of Georgia, which is maintained by the Agency;

e) suspension of a ship’s registration – suspension of a ship’s registration certificate or of a temporary registration certificate, on the basis of which the ship forfeits the right to use the national flag of Georgia;

f) deregistration of a ship – removal of a ship from the register based on an application of the ship-owner or another authorised person;

g) termination of a ship’s registration – removal of a ship from the register by the decision of the Chief Registrar;

h) registration – a temporary, fixed-term or permanent registration of a ship:

h.a) a permanent registration – registration of a ship in the register of ships for an indefinite period;

h.b) a fixed-term registration – registration of a ship in the register of ships for a certain period of time at the request of the ship-owner or ship operator;

h.c) a temporary registration – registration of a ship in the register of ships before a fixed-term or permanent registration is issued, in cases established by the legislation of Georgia;

i) a recognised agent – a person and/or organisation, which, on the basis of a written agreement signed with the Agency, represents the Agency in the relations with ship-owners.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 29

1. The right to fly (to sail under) the national flag of Georgia shall be assigned to a ship upon its registration in the register.

2. The right to fly the national flag of Georgia shall be assigned to a ship under construction.

3. All forms of ownership provided for by the legislation of Georgia shall apply to a ship sailing under the national flag of Georgia.

4. A ship registration may be temporary, fixed-term or permanent, with the right to navigate or without the right of navigation.

5. The following ships are subject to registration in the register:

a) ships that are under state ownership of Georgia;

b) ships that are the property of natural or legal persons of Georgia;

c) ships that are the property of a foreign ship-owner, who has an authorised representative in Georgia in accordance with the legislation of Georgia;

d) ships that are operating under a bareboat charter arrangement provided for by this Code.

6. Georgia does not recognise a parallel registration of a ship, except for cases provided in paragraph 8 of this article.

7. Georgia does not recognise foreign registration of a Georgian ship, unless the ship is removed from the register as prescribed by the legislation of Georgia or unless its registration is suspended.

8. In the case of a bareboat charter a ship may be registered in Georgia if at the moment of chartering, its registration is suspended in the register of the ship's flag state or if the ship is not properly registered in the register of another country.

9. If a ship is properly registered in the register of another state, the ship may be registered in Georgia only after its foreign registration is suspended, terminated or removed.

10. The liability for flying the national flag of Georgia on a ship without proper authorisation shall be determined by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 30

1. A ship is registered in the register of ships by the Agency, which issues relevant certificates.

2. The Agency shall maintain a register, and approve the rules for ship registration, for maintenance of the register and for keeping records of maritime mortgages.

3. A temporary registration certificate may be issued prior to permanent registration or before the fixed-term registration, for a period of not more than six months. Such period may be extended up to one year.

4. After the expiration of the one-year period referred to in paragraph 3 of this article, in special cases, upon a written request of a ship-owner, and with the consent of the Chief Registrar, the validity of a temporary registration certificate may be extended, but not longer than up to 1 (one) year. A temporary registration certificate gives rise to the same rights and duties as a permanent registration.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 31

1. The Chief Registrar shall take actions relating to a ship’s registration under this Code.

2. A Registrar shall implement the procedures related to a ship registration within the delegated powers.

3. The Chief Registrar may delegate the powers related to a ship registration only to the following persons:

a) an employee of the Agency – a registrar;

b) a public servant of Georgia;

c) consular officials of Georgia;

d) a recognised organisation, in accordance with Chapter II1 of this Code;

e) a recognised agent, only for the purposes of issuing temporary registration certificate.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 32

1. The Register shall consist of different Books, in particular:

a) the book for ships engaged in international shipping;

b) the book for ships engaged in internal shipping;

c) the book for bareboat charters;

d) the book for ships under construction.

2. A ship shall be registered at the same time only in one Book.

3. The property rights on a ship, other rights and property restrictions (maritime lien, maritime mortgage, etc.) shall be registered in the respective Book of the Register. Registration, deregistration or termination of the registration of a ship over which there is a property restriction (maritime lien, maritime mortgage, etc.), shall be performed only with a written consent of the person having the right of claim for whose benefit the property restriction is registered.

4. A ship’s registration in a bareboat charter Book shall give rise to the same rights and obligations as a permanent registration. The period for registering a ship in a bareboat charter Book shall be determined by the effective period of a bareboat charter agreement or in accordance with the period of suspension of the ship’s registration in the relevant foreign register.

5. Registration of a ship in the Register is the primary evidence for the right to fly (sail under) the national flag of Georgia.

6. The rules and conditions for the registration of small size ships shall be determined by the Agency.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 33

1. A ship that may be used for international navigation shall be registered in the Book for ships engaged in international shipping, except for the cases where the ship is registered as a bareboat charter.

2. A ship which is not used for international navigation shall be registered in the Book for ships engaged in internal shipping, except for the cases where the ship is registered as a bareboat charter and the cases determined by paragraphs 4 and 5 of Article 441 of this Code.

3. A ship shall be registered in the Book for bareboat charter if its foreign registration has been suspended and if the bareboat charterer files a written application for such registration.

4. At the request of a ship-owner, a ship under construction shall be registered in the Book for ships under construction only if the ship can be identifiable, considering the ship's construction phase, in the ship-owner's list of ships under construction or by any other means. The Chief Registrar shall decide the issue of registering a ship under construction. After completion of the construction of a ship, if the ship-owner confirms in writing his/her desire to register the ship, the Chief Registrar shall register the ship.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4106 of 22 December 2018 – website, 10.1.2019

 

Article 34

1. A ship, which is subject to a technical survey under Chapter II1 of this Code, shall be registered in the Register.

2. A small ship, which is not more than 3 (three) years old, need not undergo an annual technical survey, unless otherwise provided for by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 1923 of 3 November 2009 – LHGI, No 35, 19.11.2009, Art. 233

Law of Georgia No 3750 of 26 October 2010 – LHGI, No 62, 5.11.2010, Art. 390

Law of Georgia No 6171 of 8 May 2012 – website, 25.5.2012

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 35

1. A ship’s registration shall be evidenced by a certificate of registration.

2. A registration certificate may be temporary, fixed-term and permanent.

3. A temporary registration certificate may be issued prior to a fixed-term or permanent registration.

4. A small ship registration shall be permanent and its suspension, termination or deregistration is possible only in cases established by the legislation of Georgia.

5. A registration certificate for a large ship shall be subject to annual verification.

6. A bareboat charter registration shall be confirmed by a fixed-term registration certificate, the duration of which is determined by the effective period of the bareboat charter agreement or in accordance with the period of suspension of the ship’s registration in the relevant foreign register.

7. A ship has its name, which is assigned by the owner and may be changed at the request of the ship-owner.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 36

1. The grounds for refusal to register a ship are:

a) non-compliance of the ship's condition with the maritime safety standards established under international agreements of Georgia or the existence of marine pollution risk;

b) absence of guarantees for the safety and health of persons employed on the ship;

c) existence of a pre-confirmed suspicion that the ship is used for criminal purposes, against international security, law and order, peace or the national interests of Georgia;

d) existence of circumstances under paragraph 4 of this article.

2. The grounds for suspension of a ship’s registration in the Register are:

a) the ship's bareboat charter registration in the relevant foreign register;

b) failure to pay the fees prescribed by the legislation of Georgia;

c) a written application of the registered ship-owner;

d) non-compliance of the ship's condition with the maritime safety standards or existence of a marine pollution risk;

e) absence of guarantees for the safety and health of persons employed on the ship;

f) existence of a pre-confirmed suspicion that the ship is used for criminal purposes, against international security, law and order, peace or the national interests of Georgia;

g) existence of a relevant decision of a court or administrative authority.

3. The grounds for deregistration of a ship are:

a) request of the ship-owner or of another authorised person;

b) decommissioning of the ship;

c) recognition of the ship as unfit for further operation and maintenance;

d) shipwreck;

e) the expiration of a bareboat charter term (in case of the bareboat charter registration);

f) request of the ship-owner or of another authorised person to prematurely terminate the bareboat charter registration of the ship;

g) existence of a relevant decision of a court or of an administrative authority.

4. The grounds for terminating the registration of a ship are:

a) loss of the seaworthiness by the ship after the registration or its destruction in any other way, including as a result of fire or sinking;

b) non-compliance of the ship's condition with the provisions of this Code and/or with the conditions of the ship's registration;

c) non-compliance of the ship's condition with the standards of maritime safety, navigation security and marine environment protection established under the international agreements of Georgia;

d) detention of the ship in the port of another State.

5. In the case provided for in paragraph 4 of this article, a ship-owner shall notify the Agency of such event.

6. In the case provided for in paragraph 4 of this article, the decision to terminate the registration of the ship shall be executed by an individual legal act of the Chief Registrar.

7. If a person authorised to register a ship submits an application to the Agency or if there are appropriate grounds, the Chief Registrar shall have the right to refuse to deregister/terminate the registration of the ship if any of the responsibilities or obligations related to the ship and owed to the Agency have not been fully performed or have been performed only partially. The Agency shall not issue a certificate of deregistration if the ship's registration certificate or other requested certificates are not submitted to the Agency.

8. (Deleted – 11.12.2015, No 4622).

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 37 (Deleted)

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 38

1. A ship shall be permitted to navigate if its condition complies with the requirements of navigation security, marine environment protection and maritime security established under the international agreements of Georgia or the legislation of Georgia.

2. Compliance under paragraph 1 of this article shall be established by the Agency and/or a recognised organisation in accordance with Chapter II1 of this Code.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 39

1. A ship registered in Georgia shall have the following basic documents:

a) a registration certificate;

b) a muster list;

c) a ship's logbook;

d) an engine-room logbook (for a power-driven ship);

e) a ship's radio station logbook;

f) a sanitary logbook;

g) a ship's sanitary certificate;

h) a ship's radio station licence and other documents in accordance with the Radio Regulations;

i) other documents provided for by the international agreements of Georgia.

2. A ship's logbook, a ship's radio station logbook, sanitary and engine-room logbooks shall be maintained as prescribed by the Agency. At the same time, the rules for maintaining and issuing sanitary logbooks shall be determined by the Agency in agreement with the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia.

3. The original copies of the documents referred to in this article shall be kept on board a ship. A copy of the registration certificate may be stored on board until the ship receives the original copy.

4. Special service and sports ships need not have a tonnage certificate. A special service ship’s displacement may be determined in a simplified manner, and evidenced by the relevant certificate.

5. A small ship need not have an engine-room or a sanitary logbook, unless otherwise required by the ship-owner.

6. Georgian ships that are engaged in international navigation, in addition to the documents referred to in paragraph 1 of this article, shall have other mandatory certificates, provided for by the international agreements of Georgia.

7. As an exception, the Agency may grant an exemption from the obligations under this article, on the grounds of expediency.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 3072 of 5 July 2018 – website, 11.7.2018

 

Article 40

1. The Agency shall issue a ship registration certificate according to its prescribed procedure.

2. The Agency may delegate its powers to recognised organisations and to technical supervision organisations in order for them to issue certificates provided for by the international agreements of Georgia.

3. The Agency shall issue a ship radio station certificate in agreement with the Georgian National Communications Commission.

4. In exceptional cases, the Agency may, in agreement with the recognised organisation under Chapter II1 of this Code, grant a one-time navigation right without the certificates determined by the same Code if the ship does not have relevant certificates or fails to comply with the required standards, provided such action does not contradict the obligations under the international agreements of Georgia.

5. The Agency may, in agreement with the recognised technical supervision organisation under Chapter II1 of this Code, grant a one-time right to carry out international shipping to a ship which is engaged in internal navigation, if such navigation is intended to conduct current and obligatory repair works on the ship.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 41

Certificates of ships entering Georgian ports under foreign flags concerning their dimensions, passengers, freight and radio stations shall be recognised on the basis of the international agreements to which Georgia is a party.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

         

Article 42

Alienation of a ship, which is in the state ownership of Georgia, to a foreign natural or legal person is possible in the prescribed manner, only with the permission of the Government of Georgia.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 1286 of 24 September 2013 – website, 8.10.2013

 

Article 43 – (Deleted)

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 44 – (Deleted)

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Chapter II1 – Recognition of Organisations Conducting Inspection and Survey of Georgian Ships; their Powers, Rules of Operation and Standards

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 441

For the purposes of this Chapter, the terms used herein have the following meanings:

a) authorisation – an act of delegating (granting) authority to an organisation recognised by Georgia;

b) a ship – all types of ships provided for by international agreements of Georgia;

c) a Georgian ship – a ship registered in the state register of ships of Georgia in accordance with the provisions of this Code and navigating under the national flag of Georgia;

d) a ship-owner – a natural or legal person who is the owner of the ship;

e) a cargo ship – a ship which is designed to carry cargo and which is not a passenger ship;

f) a passenger ship – a ship, which accommodates more than 12 passengers and the passengers are persons, other than:

f.a) the captain, crew members and other persons employed on the ship;

f.b) children under the age of 1 (one) year;

g) a cargo ship safety radio certificate – the certificate provided for in the revised radio regulations under International Convention for Safety of Life at Sea;

h) a class certificate – the document, developed and issued by recognised organisations based on the published rules and procedures, which certifies its compliance with the defined goals or services of the ship;

i) inspection and survey – a mandatory inspection and survey of Georgian ships based on regulations, standards, resolutions and recommendations of the international agreements of Georgia, the International Maritime Organisation and the International Telecommunication Union;

j) international conventions:

j.a) the 1974 International Convention for the Safety of Life at Sea, together with 1978 Protocol, as amended;

j.b) the 1966 International Convention on Load Lines (CLL), as amended;

j.c) the 1973 International Convention for the Prevention of Pollution from Ships (MAR POL), together with the 1978 Protocol, as amended;

j.d) the 1969 International Convention on Tonnage Measurement of Ships (TONNAGE 69), as amended;

j.e) protocols of the international agreements referred to in paragraphs (j.a)-(j.d), and other related documents and relevant codes, as amended;

j.f) other international agreements, recognised by Georgia as binding and relating to maritime safety, navigation security and marine environment protection;

k) location – the place of the registered office, central administration or principal place of business of an organisation;

l) a ship operator – a ship-owner or any other person who may be a manager or a charterer who hires a ship without crew (a bareboat charterer), who is charged by the ship-owner with the management of the ship and who has consented to undertake such responsibility, assume the responsibility and comply with all obligations under the legislation of Georgia;

m) control with respect to an organisation – rights, contracts or any other means, in law or in fact, which, either separately or in combination confer the possibility of exercising decisive influence on a legal person or enable that entity to carry out tasks falling under the scope of this Code;

n) rules and procedures – a recognised organisation’s requirements for the design, construction, equipment, maintenance and survey of ships which are agreed with the Agency;

o) the Minister – the Minister of Economy and Sustainable Development of Georgia;

p) organisation – a legal person, namely, a classification society or other private institution, its subsidiaries, other entities under its control, which jointly or separately carry out tasks falling under the scope of this Code;

q) a ship inspector – a person who is registered with the Agency as a ship inspector in accordance with the requirements of this Code;

r) a recognised organisation – an organisation recognised in accordance with this Code;

s) a statutory certificate – a certificate issued by or on behalf of Georgia in accordance with the international conventions;

t) IMO A.1070 (28) Resolution – Resolution of the International Maritime Organisation of 4 December 2013 on the International Maritime Organisation Instruments Implementation Code (III Code);

u) IMO A.739 (18) Resolution – Resolution of the International Maritime Organisation of 4 November 1993 on the Guidelines for the Authorisation of Organisations Acting on Behalf of the Administration;

v) M SC/Circ. 710 and MEPC/Circ. Circulars 307 – the circulars of the International Maritime Organisation of 9 October 1995 on the Model Agreement for the Authorisation of Recognised Organisations Acting on Behalf of the Administration;

w) the losing organisation – in cases of transfer of class, the recognised organisation whose class the ship had;

x) the gaining organisation – in cases of transfer of class, the recognised organisation whose class is assigned to the ship.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 442

1. An organisation recognised by the European Union shall have the right to exercise powers of the recognised organisation towards a ship sailing under the national flag of Georgia while fulfilling the pre-conditions set forth in this article.

2. When exercising powers of the recognised organisation towards a ship sailing under the national flag of Georgia, all such organisations shall have preliminary consultations with the Agency on the nature of the requested powers.

3. As a result of the consultations, an agreement between the Agency and the organisation shall be prepared in writing. This agreement shall comply with the requirements of Article 4415 of this Code, and shall include a statement that its activity in relation to a ship sailing under the national flag of Georgia is regulated by the legislation of Georgia.

4. The Agency shall be authorised to develop statutory instructions for recognised organisations concerning inspection, survey and certification of ships of Georgia according to the international agreements and IMO A.1070 (28) Resolution.

5. The Agency, in accordance with this Code, shall supervise and control the activities performed by recognised organisations in compliance with the international standards.

6. Georgia shall be entitled to financial compensation from a recognised organisation if the court or arbitral tribunal determines according to the legislation of Georgia that the property loss or damage, physical injury or death is caused by the action of the recognised organisation.

7. A dispute related to any matter under a written agreement concluded between the Agency and a recognised organisation shall be resolved according to the legislation of Georgia, unless otherwise agreed to by the parties.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 443

1. The Agency may transfer powers in full or with certain limitations to a ship inspector or a recognised organisation to carry out the following actions: inspection and survey, load line marking, capacity measurement, ship construction and repair monitoring, issuing and updating certificates that conform with international conventions, issuing and updating certificates on the exemption from the requirements of international conventions, issuing conformity certificates under Article 4412 of this Code.

2. The Agency shall verify all certificates issued in accordance with international agreements, which provide exemptions from the international agreements, regardless of whether they are permanent or temporary, as well as all amendments to such certificates.

3. Given the specific nature of a cargo ship radio station certificate, a private organisation, which is recognised by the Agency, and which has relevant experience and trained personnel, may be granted authority to independently assess the safety radio communications.

4. In order for a private organisation to obtain the authority specified in paragraph 3 of this article, it shall meet the requirements determined in this Code and established and published by the Agency. A private organisation and shall be recognised and shall be charged with tasks based on the decision made by the Agency.

5. The Agency may cancel the recognition of a private organisation which no longer meets the requirements under paragraph 4 of this article, or whose work performance is graded as poor.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 444

A written agreement concluded between the Agency and a recognised organisation may obligate the recognised organisation to establish a representative office in Georgia.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 445

1. An organisation recognised by the EU shall have the right to submit a draft written agreement to the Agency. The draft shall comply with the requirements of circulars MSC/Circ. 710 and MEPC/Circ. 307. The Agency shall examine a draft written agreement submitted in accordance with this paragraph and make a decision no later than two weeks after its submission and inform the applicant organisation of the decision.

2. An organisation registered in Georgia, which meets the requirements defined by the Agency, may submit a draft written agreement to the Agency. A draft written agreement and the rules for its consideration must conform to the requirements of paragraph 1 of this article. A draft written agreement must also include full information and evidence, and if it meets the requirements of the Agency, the Agency shall verify compliance of the applicant organisation with the requirements established by the legislation of Georgia.

3. The Agency may, on the grounds of expediency, reject a draft written agreement submitted according to paragraphs 1 and 2 of this article.

4. The liability of an organisation for submitting false documents or information is determined by the relevant legislation of Georgia.

5. An organisation shall begin to exercise the powers towards a ship sailing under the national flag of Georgia only after signing a written agreement with the Agency. This Agreement shall enter into force after its publication as prescribed by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 446

1. Georgia may, taking into account the degree of liability imposed on a recognised organisation by a court decision or arbitral award, receive compensation from the recognised organisation if the court or arbitral tribunal imposes liability on Georgia, including payment of compensation to the injured parties for damage arising from any incident related to property loss or damage and/or injury or death that is caused by the recognised organisation or its agency, employee, agent or by a culpable action of another person acting on behalf of this organisation.

2. The Agency and a recognised organisation may agree on the limitation of liability specified in paragraph 1 of this article.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 447

1. If the Agency believes that a recognised organisation is no longer able to perform the functions provided for in Article 443 of this Code, the Agency may suspend or cancel the recognition of this organisation. The Agency shall promptly inform the organisation of the suspension or cancellation of its powers.

2. If the European Commission cancels or suspends the recognition of an organisation, the right of such organisation to exercise the powers of a recognised organisation towards a ship sailing under the national flag of Georgia shall be automatically lost or temporarily suspended.

3. The powers of an organisation shall be suspended or cancelled in accordance with paragraph 1 of this article by a relevant decision of the Agency; the decision shall be made public.

4. In making a decision to suspend or cancel under this article, the Agency shall be guided by the interests of safety and environmental protection.

5. If the Agency suspends recognition of a recognised organisation, the powers of this organisation to issue and update certificates for Georgian ships shall be suspended for the same period of time.

6. Paragraphs 1-5 of this article shall not affect the validity of certificates that are issued prior to the suspension or cancellation of the recognition of an organisation.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 448

1. The Agency shall promptly inform the International Maritime Organisation (IMO) of the suspension or cancellation of recognition of a recognised organisation.

2. The Agency's decision to suspend or cancel the powers of an organisation shall be made public in the prescribed manner.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

         

Article 449

1. The Agency shall monitor the work of recognised organisations acting on behalf of Georgia to make sure that they are properly performing the functions provided for in Article 443 of this Code.

2. The Agency shall monitor the work of recognised organisations at least once every two years, and shall ensure the publication of the report on the results of the monitoring not later than 31 December of the next year.

3. A recognised organisation authorised by the Agency under Article 445 of this Code shall annually submit the results of the quality management system to the Agency.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 4410

1. The rights under this article shall be assigned to a ship inspector to carry out assessment, control or monitoring as defined in Article 449 of this Code.

2. A ship inspector may, when exercising his/her powers either alone or with a person whose attendance is deemed necessary by the ship inspector, use all appropriate installations and equipment, which he/she deems necessary, to:

a) board any ship of Georgia, obtain all necessary information both in a port and in the course of navigation, monitor and inspect any ship of Georgia, which is under technical supervision of a recognised organisation during the inspection;

b) enter, monitor, inspect and examine any real property existing in Georgia or elsewhere, except for private property, if there is sufficient reason to believe that it is the property of the recognised organisation subject to assessment or this recognised organisation uses it for its business purposes;

c) examine data, books and documents registered in any existing database, that are stored on board a ship of Georgia specified in subparagraph (a) of this paragraph, or on a real property specified in subparagraph (b) of this paragraph or elsewhere (except for private property), if he/she has sufficient reason to believe that they contain interesting information, or if his/her access is directly related to the purpose for which he/she has been granted the right to conduct the inspection. A ship inspector may make copies of the mentioned information or excerpts if he/she has sufficient reason to believe that this information or excerpts can be used as evidence in criminal or administrative proceedings which are related to the failure to fulfil the obligations imposed under this Code.

3. An operator, captain or sailor of a ship provided for in paragraph 2(a) of this article or a recognised organisation or a person who is responsible for real property specified in paragraph 2(b), except for private property, shall provide the ship inspector with assistance and necessary information required by the inspector to exercise the powers assigned to him/her.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 4411

1. All ships of Georgia that are covered by the international agreements of Georgia, shall be under the technical supervision of recognised organisations and shall have a class assigned by these organisations.

2. In addition to the ships referred to paragraph 1 of this article, all ships of Georgia that are engaged in international navigation or have gross tonnage of 500 tons or more than 500 tons, shall be under the technical supervision of recognised organisations, regardless of the navigation area.

3. The requirements of this article shall not apply to pleasure yachts.

4. A ship in the state ownership of Georgia with the total capacity of 500 tons or more than 500 tons of registered tonnage, which is used for the purpose of training of sailors, may engage in international navigation.

5. A recognised organisation shall agree with the Agency the condition of technical supervision and the standard of technical supervision of the ships, specified in paragraph 4 of this article and the procedure for issuance of international certificates.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4106 of 22 December 2018 – website, 10.1.2019

 

Article 4412

Ships of Georgia shall be constructed according to requirements determined by recognised organisations concerning the installation of electrical equipment, machinery and control mechanisms and shall comply with these requirements.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 4413

1. A recognised organisation shall cooperate with the Agency and the inspectors of ships to facilitate elimination of gaps and deficiencies existing with respect to ships belonging to its class.

2. A recognised organisation shall provide the Agency with all essential information on granting, transferring, changing, suspending or cancelling a class for the ships of Georgia.

3. A recognised organisation shall publish information on granting, transferring, changing, suspending or cancelling a class for the ships of Georgia on its official website, including the information on overdue surveys, recommendations, conditions for the class assigned to a ship, operating conditions for the ships sailing under the national flag of Georgia and belonging to its class and operational constraints.

4. A recognised organisation that enjoys the powers under Article 445 of this Code may not issue a certificate to a ship of Georgia, if the ship’s class has been cancelled for security reasons or if the ship is in the process of changing its class, until the Agency expresses its opinion whether or not a full inspection is necessary.

5. A certificate issued in breach of paragraph 4 of this article shall be void.

6. In cases of transfer of class by a ship of Georgia:

a) the losing organisation shall provide the gaining organisation with information on all the overdue surveys, recommendations, and requirements, operating conditions and operating restrictions for the class assigned to a ship;

b) at the time of transfer, the losing organisation shall transfer the complete history file of the ship to the gaining organisation;

c) the gaining organisation may issue certificates to a ship only after all overdue surveys and control activities have been satisfactorily completed and all overdue recommendations or conditions of class previously issued in respect of the ship have been completed as specified by the losing organisation;

d) before issuing a relevant certificate to a ship, the gaining organisation shall obtain information about the date of issue of the certificate from the losing organisation, in order to confirm the place and measures taken to satisfy each overdue survey, recommendation and condition of class.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 4414

1. The Director of the Agency may issue an order within his/her authority to resolve any issue under this Chapter.

2. The Director of the Agency may determine additional requirements relating to any issue under this Chapter.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 4415

A written agreement shall be signed by the Agency on behalf of Georgia, or by its authorised representative on behalf of a recognised organisation. This agreement shall fully comply with the provisions of Annex 2 of the Resolution IMO A.739 (18), the provisions of the model agreement provided for in the circulars M SC/Circ. 710 and MEP C/Circ. 307.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 4416

1. Technical supervision of ships not subject to the supervision of a recognised organisation, including small ships and small size ships, shall be carried out by an organisation accredited by the LEPL Unified National Body of Accreditation – Accreditation Centre. The Accreditation Centre shall define the procedures for granting accreditation.

2. A recognised organisation may also have the right to carry out the technical inspection of ships referred to in paragraph 1 of this article in accordance with the requirements approved by the Agency.

3. An authorised representative of the Agency shall participate in the accreditation process.

4. For the purposes of accreditation, the Agency shall determine under its normative act the essential requirements for the recognition of an organisation. The Agency shall also establish/approve the technical standard, according to which the organisation carries out the technical supervision of the ships referred to in paragraph 1 of this article.

5. In compliance with paragraph 1 of this article, an accredited organisation shall determine the navigation requirements for small and small-sized ships, as well as the navigation limits.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Chapter III – Ship's Captain and Crew

         

Article 45

1. A ship's crew consists of a ship's captain, other officers and seamen.

2. Other matters related to a ship’s crew are regulated by the Law of Georgia on Education and Certification of Sailors.

3. Composition of a crew for the fishing vessel shall be determined under the Law of Georgia on Education and Certification of Sailors of Fishing Vessels.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 46

The captain and other members of the crew of a ship registered in the state register of ships of Georgia may be the citizens of any other State.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 47

1. Naval experts with respective rank shall be eligible to work as a ship's captain, officers and seamen in compliance with the Law of Georgia on Education and Certification of Sailors and the International Convention of 1978 on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers (including the amendments) .Naval experts with respective rank shall be eligible to work as a skipper, officer and seaman on a fishing vessel in accordance with the Law of Georgia on Education and Certification of Sailors.

2. Ranks shall be conferred after passing examinations in the Agency, and are evidenced by a relevant certificate of competence and a qualification certificate.

3. Ranks shall be taken away under procedures determined by the legislation of Georgia.

4. A person holding a captain’s rank shall be eligible to work as a captain of a passenger ship sailing under the national flag of Georgia, who has appropriate competence in accordance with the International Convention of 1978 on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers (including the amendments).

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 48

1. During the entire voyage, a ship's captain shall be responsible for:

a) ensuring the ship's seaworthiness;

b) preventing human, ship and cargo damage;

c) navigation safety;

d) navigation of the ship;

e) ship management;

f) ensuring the required technical conditions aboard;

g) ensuring discipline aboard;

h) preventing marine pollution;

i) providing people with medical assistance;

j) making an emergency call at a port.

2. All persons on board a ship shall obey the captain's orders that are within his/her powers, unconditionally. Otherwise, the captain shall take appropriate measures against those persons.

3. If a person's actions pose a threat to the ship or to the safety of persons and property on board, the captain may place a person in custody in a special room and keep him/her there until the ship calls at the first port convenient for repatriation.

4. A ship's captain shall be liable under the legislation of Georgia for unlawful detention of a person in a special room.

 

Article 49

1. Pursuant to the Code of Administrative Offences of Georgia, a ship's captain shall hear administrative offence cases of the crew, take incentive measures, and impose disciplinary measures and administrative fines.

2. A ship's captain may relieve from duty any member of the crew, if necessary.

 

Article 50

Relations of a ship's captain and the crew members with a consular official of Georgia is determined by the Law of Georgia on Consular Activities.

Law of Georgia No 6439 of 12 June 2012 – website, 22.6.2012

 

Article 51

A ship's captain in his/her official capacity shall be considered to be a representative of the ship-owner and of the cargo owner in all transactions relating to the ship, cargo or navigation, and in matters relating to the resolution of disputes over the property entrusted to him/her, if a representative of the ship-owner or of the cargo owner is not present.

 

Article 52

1. Every instance of a child's birth or marriage shall be documented by the captain in the presence of two witnesses with an appropriate entry of these occasions in the logbook of the ship.

2. The evidence of these acts prepared by the captain of the ship shall be transferred to authorities dealing with registrations of marriage and birth for issuance of appropriate certificates.

 

Article 53

1. A ship's captain is obligated to attest the will of a person present on board the ship, save it and transfer it to the harbour master in a Georgian port, or to a consular official of Georgia in a foreign port.

2. If there is a death at sea, the captain shall record it in the presence of two witnesses, including a doctor or a paramedic if present, make an entry into the logbook of the ship and notify the ship-owner. The list of the diseased person’s property on the ship shall be added to the record of death. The captain shall take measures to store the property of the deceased.

3. The captain of the ship shall transfer the death report and the list of property to a consular official of Georgia in a foreign port, or to the captain of a Georgian port, if the ship calls at a port of Georgia.

4. The captain shall make burial arrangements at the expense of the ship-owner. In special cases, when a ship is to remain in the high seas for a long time and the cadaver cannot be preserved, the captain may, according to marine customs, commit the body of the diseased to the sea, properly document it and make an appropriate entry into the logbook of the ship.

Law of Georgia No 6439 of 12 June 2012 – website, 22.6.2012

 

Article 54

1. If the captain of a ship can do so without serious danger to the ship, the crew and the passengers, he/she shall be obliged to:

a) help any person facing a risk of death at sea;

b) proceed with all possible speed to the rescue of persons in distress, if informed of their need of assistance and if such action may reasonably be expected from him/her.

2. The captain shall be held liable under the legislation of Georgia for the failure to fulfil obligations under paragraph 1 of this article. A ship-owner shall not be liable for such actions of the ship's captain.

 

Article 55

1. If a ship, the passengers on board and the cargo are in danger or otherwise experience dire circumstances, the ship's captain must convene the ship's council for consultations.

2. Such council shall not limit the rights of the captain, in any situation arising on board; a final decision shall be made by the ship's captain.

 

Article 56

1. If vital resources on board a ship, including emergency food reserves, have been depleted, the captain may undertake a requisition of the necessary food stock from the property of persons aboard and the food stowed on the ship in the form of cargo. Such requisition details shall be documented.

2. The cost of the requisitioned food and cargo shall be reimbursed by the ship-owner.

 

Article 57

1. If, the captain believes that the ship is facing imminent danger of total loss, after exhausting all means of saving passengers, the captain may authorise the crew members to abandon the ship.

2. The captain himself/herself shall be the last person to leave the ship the last after having taken all possible measures to save the ship, radio and engine logbooks, the voyage plan, documents, valuables and money.

3. In the case of a shipwreck, the captain shall fully retain his/her rights and duties with respect to the passengers, crew and cargo, regardless of where the crew takes shelter.

4. If the captain dies or is incapacitated, the chief mate shall assume command over the ship and its crew.

 

Article 58

If there is a military threat, military action, or attacks by pirates, the captain shall, taking account of the existing circumstances and in such a way as not to harm the people on board, take all measures permitted under international law to prevent the capture by the attackers of the people, documents, cargo and other property on board.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 59

1. If, in the course of a voyage, a captain of the ship urgently needs a certain amount of money to continue sailing, especially to repair the ship and to support the crew, but has no time or opportunity to receive the order from the ship-owner, the captain shall have authority to sell part of the property entrusted to him/her, if this property is not critical for the continuation of the voyage.

2. The captain may select the method for raising funds to continue navigation that is less prejudicial to the interests of the ship-owner and of the cargo owner.

3. The cost of the sold cargo shall be refunded to its owner, except when the loss is characterised by signs of general average, or when the sale has been carried out only in the interests of the cargo.

 

Article 60

1. (Deleted).

2. If in the course of a ship's voyage, a crime is committed in a foreign port and the crime is addressed by the criminal legislation of that foreign State, the captain shall take necessary measures under the criminal procedure legislation of Georgia, act according to the navigation agreements concluded between Georgia and the given State and according to the conflict-of-laws rules under international law.

3. A ship's captain shall have the right to take into custody a person on board who is accused of committing a criminal offence and to transfer the accused to the relevant authority in the very first port of Georgia. If necessary, the captain may send this person and the investigation materials to Georgia by another ship that is registered in Georgia. In cases specified in an international agreement of Georgia, the captain may transfer this person to a competent authority of another State.

4. During a stay of a ship in a Georgian port, the captain shall transfer to the local authorities a person accused of committing a criminal offence stipulated by the criminal legislation.

Law of Georgia No 1361 of 20 April 2005 – LHGI, No 19, 28.4.2005, Art. 133

Law of Georgia No 3541 of 25 July 2006 – LHGI, No 36, 4.8.2006, Art. 267

Law of Georgia No 3619 of 24 September 2010 – LHGI, No 51, 29.9.2010, Art. 332

 

Article 61

1. When a ship's captain acts in the interests of maritime safety and marine environment protection at sea and makes any decision based on his/her professional experience in this field, the ship-owner, charterer or any other person may not limit his/her actions.

2. A ship-owner, a charterer or any other person may not dismiss without reasonable grounds or take other unfair decisions against the captain of the ship, who in accordance with his/her professional experience properly carries out his/her duties.

3. In the cases under paragraphs 1 and 2 of this article, a ship's captain shall have the right to appeal.

 

Article 62

1. In order to ensure maritime safety, prevent marine pollution and protect labour, the Agency shall determine a minimum allowable composition of the crew, who may be on board a ship at sea.

2. A minimum allowable composition of the crew shall be determined according to a total tonnage of the ship and its destination in compliance with the international conventions to which Georgia is a party.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 63

A ship shall be staffed by a specially trained crew. The qualification of each member of the crew shall be evidenced by an appropriate certificate of competence and by a qualification certificate.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 64

Persons whose health condition meets the requirements established by the legislation of Georgia and international standards shall be allowed to work on a ship. Health status reports shall be issued by an authorised physician recognised in accordance with the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 65

The procedure for hiring or dismissing persons on the ship, their rights and obligations, working conditions on board, labour remuneration and their social protection shall be determined by the labour legislation of Georgia, this Code, disciplinary regulations and labour agreements.

 

Article 66

None of the crew members shall be permitted to work on a ship without the captain's consent. A captain's refusal to hire a person recommended by the ship-owner as a crew member must be substantiated.

 

Article 67

In the case of loss or damage to the property of a crew member as a result of an accident, the ship-owner shall compensate him/her for the damage.

 

Article 68

1. A crew member shall be repatriated at the expense of the ship-owner if:

a) he/she is dismissed on the initiative of the Agency;

b) he/she is ill or injured;

c) the ship has been wrecked;

d) the ship-owner is unable to fulfil contractual obligations;

e) he/she goes on leave;

f) the contract expires.

2. A ship-owner shall organise the repatriation of a seafarer after the termination of employment under the contract or collective agreement.

3. A ship-owner shall be responsible for arranging travel (usually by air), hotel, food, salary and cash assistance, and carriage of luggage in the amount stipulated under the contract, and shall provide medical treatment and compensate the expenses incurred.

4. If a ship-owner is unable to organise the repatriation of a seafarer and to reimburse the costs, then the relevant body of the executive authority of Georgia shall undertake this obligation and collect the incurred costs from the ship-owner at a later time.

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 69

In compliance with the international agreements of Georgia and other legislative and subordinate normative acts of Georgia, the crew of a ship shall properly perform their duties, and carry out the captain's orders and requirements in order to ensure navigation safety, protection of marine environment, carriage of cargo without any loss and technical maintenance of the ship. They shall also act in accordance with the Agency's legal acts and the rules of the company.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Chapter III1 – Crewing Activity

Law of Georgia No 6546 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Article 691

1. A crewing activity may be carried out by a legal person, established in the legal form as provided for in the Law of Georgia on Entrepreneurs, for employment of seafarers on ships.

2. A crewing activity shall be carried out according to the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 6546 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Article 692

1. For the purposes of this Chapter, the Agency shall recognise a legal person carrying out a crewing activity. The rules and conditions for its recognition, and the provisions concerning monitoring activities, and the grounds for suspension and termination of recognition shall be determined under a subordinate legal act of the Director of the Agency.

2. For the purposes of this Chapter, the Agency shall determine the conditions for the collection, use and transfer of seafarers' personal data to a third party and the seafarers' personal data protection rules.

Law of Georgia No 6546 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Article 693

A legal person carrying out a crewing activity shall:

a) maintain a constantly updated register of the seafarers employed by it and/or seafarers to be employed. The register is monitored by the Agency;

b) ensure that persons directly involved in the process of employment of seafarers have appropriate competence;

c) examine the qualifications of employment candidate seafarers and conformity of the submitted documents with the requirements of the work to be performed, also compliance of the collective or labour agreement with the legislation of Georgia and with the international labour standards on seafarers;

d) to the extent possible, examine the relevant means of ship-owners to protect seafarers abandoned in the ports of another State;

e) inform, before employment, seafarers of the conditions of the labour contract, including the scope of work, their rights and duties;

f) examine and respond to any claims related to its activities, and notify the Agency of any unresolved problem;

g) as far as possible, ensure that the ship-owners include social protection conditions for seafarers in labour contracts and properly fulfil them;

h) provide a seafarer with a copy of the labour contract after signing it;

i) ensure that a seafarer is not discriminated against on the basis of a labour contract, and is not at risk labour or other forms of exploitation;

j) ensure that the ship-owner undertake appropriate responsibility under a labour contract, taking into account the following minimum requirements:

j.a) the seafarer's name, surname, birth date and place; details of the employer;

j.b) the name of the seafarer's position;

j.c) the duration of the employment;

j.d) the conditions for the termination of the labour contract;

j.e) the remuneration amount for seafarers and the payment method;

j.f) vacation pay for seafarers, if any;

j.g) measures imposed for disciplinary violations;

j.h) provisions concerning the repatriation of seafarers;

k) as far as possible, ensure that the ship-owners undertake appropriate responsibility in respect of seafarers in the case of arrest or detention of the ship in a foreign port;

l) ensure that the crewing activities are carried out based on the quality management system recognised by the Agency.

Law of Georgia No 6546 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Chapter IV – Seaports

 

Article 70

1. A seaport shall comprise a combination of harbour infrastructure, which is located on a specific geographic location and in which one or more harbour operators may be located.

2. The territory of a harbour operator shall cover a specially allocated land area, and the water area of the harbour operator shall cover a specially allocated area of water.

3. A harbour operator shall ensure that the territory and water area of the harbour operator are ready for safe navigation.

4. Navigation services in the territorial sea and all seaports of Georgia shall be ensured by the Agency via its structural unit in accordance with the requirements of the International Convention of 1974 for the Safety of Life at Sea, its Protocol of 1988, including the amendments made thereto.

41. Procedures for the operation and control of the navigation system within the territorial sea and all seaports of Georgia shall be determined by the normative act of the director of the Agency.

5. Cargo loading and unloading services, provision of services, fuel supply, technical maintenance and repair of incoming ships, freight forwarding operations, cargo storage, accumulation, packaging, and warehousing activities, cargo transshipment from one carrier to another, and the operations related to passenger service, cargo, luggage and postal carriage, etc. shall be performed in the territory and water area of a harbour operator.

6. A list of ports of Georgia that are open to foreign ships shall be defined by the Government of Georgia and shall be published in the 'Maritime Bulletin'. The Agency shall ensure the publication of this list.

7. The issues related to the establishment and operation of naval ports shall be regulated under the relevant legislation.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 1286 of 24 September 2013 – website, 8.10.2013

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 71

1. A harbour operator shall allocate a certain area within its territory, water area or berth, and provide equipment and installations to natural and legal persons for their activities, as provided for by the legislation of Georgia.

2. A harbour operator shall, free of charge, provide appropriate areas to and create normal working conditions for the Coast Guard Department and state customs, border-migration and sanitary service authorities, as well as relevant departments of the Agency.

3. A harbour operator may not interfere with the activities of an enterprise and an organisation located in the territory of a respective seaport, or become involved in their economic activities, except as provided for by the legislation of Georgia.

4. An enterprise and an organisation located within the territory of a harbour operator shall observe the rules of the port.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 3806 of 12 November 2010 – LHGI, No 66, 3.12.2010, Art. 414

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4923 of 28 June 2019 – website, 4.7.2019

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 72

1. (Deleted).

2. Berths, hydraulic structures, lighthouses, beacons and water areas of the ports of special importance shall be owned by the State.

3. Allocation and deprivation of land and water areas shall be carried out according to the applicable legislation of Georgia.

Law of Georgia No 5301 of 11 July 2007 – LHGI, No 31, 3.8.2007, Art. 353

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 73 (Deleted)

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

         

Article 74 (Deleted)

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 741

1. The harbour operators operating in a port of Georgia shall have equal rights and access to a common entrance channel and/or to the common part of an entrance channel.

2. A harbour operator shall not have the right to introduce charges for using the entrance channel, or any other port fees, and/or charges for ships entering and leaving other harbour operators.

3. A harbour operator shall be responsible for maintaining the design depths in the common entrance channel and/or in the common part of an entrance channel.

4. The expenses for conducting dredging works in the common entrance channel and/or in the common part of an entrance channel shall be apportioned between the harbour operators in proportion to the total amount of displacement of ships entering each harbour operator during the reporting period determined by an agreement provided for by paragraph 5 of this article. Military, state and other non-commercial vessels, and vessels intended for non-cargo operations, including the port fleet and dredging vessels, shall not be taken into consideration when apportioning the said expenses.

5. Harbour operators shall carry out dredging works and ensure maintenance of the common entrance channel and/or the common part of an entrance channel on the basis of an agreement concluded between them. Such agreement shall be concluded taking into consideration the conditions provided for by this Code and the normative act of the Government of Georgia specified in paragraph 8 of this article.

6. The Agency shall be authorised to carry out dredging works in the entrance channel and to maintain its depths in the case provided for by a normative act of the Government of Georgia specified in paragraph 8 of this article. In such case, the fee for using the entrance channel shall be determined by an appropriate normative act of the Minister of Economy and Sustainable Development of Georgia. In this case, the Agency shall not be responsible for the expenses borne for the infrastructure owned and/or possessed by the harbour operators.

7. The Agency shall exercise the authority determined by paragraph 6 of this Article independently or through a third party. In addition, the Agency shall not have the right to transfer such authority to a harbour operator or a person, if the harbour operator and the person are interdependent.

8. The rules for using the port entrance channel shall be approved by a normative act of the Government of Georgia.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 75

1. (Deleted).

2. Cargo handling shall be carried out according to the order of entry of the ships. Exceptions may be made for ships sailing the regular lines, ships in distress or damaged ships.

3. (Deleted).

4. (Deleted).

5. An organisation that has its own territory, may set up the appropriate technical facilities and carry out sea-freight operations in the prescribed manner.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 76

1. To ensure navigation safety and compliance with the harbour operator service norms and rules, the harbour operator shall be responsible for:

a) safe anchorage and mooring of ships at harbours;

b) smooth operation of hydraulic structures;

c) smooth operation of communication and electronic-radio-navigation facilities owned by the harbour operator;

d) smooth operation of navigation signs owned by the harbour operator;

e) maintenance of design depths;

f) observance of port rules;

g) compliance with the requirements of cleanliness and environmental protection within water areas and territory of the harbour operator;

h) receiving from ships oil-containing substances;

i) receiving from ships and disposing sewage, garbage, and other substances harmful to human health and the environment;

j) providing first aid to the people in distress as a result of an accident;

k) carrying out, within the scope of its authority, the instructions of the Agency and of the Maritime Rescue and Coordination Centre during sea search and rescue operations and during the liquidation of accidental spills of oil and hazardous substances.

2. A harbour operator shall carry out the activities under paragraph 1 of this article according to this Code, other legislative and subordinate normative acts of Georgia, and technical regulations approved by the Agency.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 77

1. A harbour operator shall operate in accordance with the port rules. The port rules shall be approved by the Agency. A harbour operator shall, within the scope of its authority, participate in the drafting of port rules.

2. A harbour operator shall be responsible for the cargo from the moment of its acceptance until its delivery to the consignee, other authorised person or carrier.

3. The operator shall be responsible for harm caused by the loss, delay or damage of the cargo.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 78

1. Agency, stevedoring, survey and forwarding services shall be carried out at a harbour operator according to international standards and the legislation of Georgia. Companies rendering such services shall submit to the Agency the registration data and contact information prior to the performance of the activities.

2. An agency company shall be obligated, on behalf of the ship-owner or the charterer and on his/her instructions, to make payments for all kinds of services rendered and submit to the ship-owner or the charterer a total disbursement account.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 79 (Deleted)

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 791 (Deleted)

Law of Georgia No 833 of 23 December 2008 – LHGI, No 40, 29.12.2008, Art. 272

Law of Georgia No 1923 of 3 November 2009 – LHGI, No 35, 19.11.2009, Art. 233

Law of Georgia No 3750 of 26 October 2010 – LHGI, No 62, 5.11.2010, Art. 390

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 2397 of 2 May 2014 – website, 16.5.2014

 

Chapter V – Implementation of Safe Navigation within a Seaport Water Area

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 80

1. A harbour operator shall be responsible for safe navigation within the water area of a seaport.

2. For the purposes of safe navigation within the water area of a seaport and observance of the regulations of a harbour operator, the harbour operator shall:

a) provide appropriate conditions for safe conduct of pilotage operations by the pilotage service in accordance with Article 87 of this Code;

b) ensure that appropriate measures are taken according to a plan for the recovery of property sunk within the area of responsibility of the harbour operator approved by the Agency;

c) ensure the mobilisation of all resources of the harbour operator to implement the measures approved by the Agency for conducting search and rescue operations to save people and ships in distress and for carrying out works for the liquidation of accidental spills of oil and hazardous substances in the area of responsibility of the harbour operator;

d) ensure the storage of dangerous goods and conduct of cargo operations at the harbour operator according to the established procedures.

3. In performing duties specified in paragraph 2 of this article, a harbour operator shall comply with the requirements laid down by the international agreements of Georgia, this Code, other legislative and subordinate normative acts of Georgia, established technical regulations, port rules, and written requirements established by the Agency for appropriate cases.

Law of Georgia No 490 of 13 July 2000 – LHGI, No 28, 24.7.2000, Art. 87

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 81 (Deleted)

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 82

1. All ships (regardless of their flag State and form of ownership) shall obtain a written consent from the State Supervision and Control Service of the Seaport before departure.

2. A port captain may detain a ship or cargo in the seaport, if:

a) the ship is unfit for navigation;

b) port facilities, other property and navigation equipment of the port are not operational;

c) loading, supply or manning requirements are breached, or there are other defects associated with the ship that pose a threat to the safe navigation of the ship, human health or the environment;

d) ship documents are completed incorrectly;

e) there is a claim of a natural or legal person arising out of general average, salvage, agreement related to the carriage of goods, damage caused by collision of ships, failure to pay fees or from other damage;

f) a ship-owner or a cargo owner fails to provide appropriate security (in the case of a fine, or failure to pay fees or to reimburse damage).

3. An order issued by the captain of a seaport concerning the detention of a ship or cargo shall be effective for three days and nights. This period does not include Saturdays, Sundays and public holidays established by the legislation of Georgia. A ship or cargo shall be immediately released if a court does not make a decision regarding the detention of the ship or cargo within this period.

4. A ship owned by a foreign state, which is used for non-commercial purposes, may not be detained, except as provided in the international agreements of Georgia and the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 83

1. A captain of a ship mooring at a harbour operator (except for a ship owned by a foreign state, which is used for non-commercial purposes) and persons on the territory of the harbour operator shall, as assigned by the Agency, transfer their own floating objects or other technical facilities to the harbour operator upon request for rescuing people and ships in distress, and for eliminating sea pollution.

2. Compliance with the requirements established by the Agency and a harbour operator within their competence for ensuring navigation safety and observing order at the harbour operator shall be mandatory for all natural and legal persons and ship captains within the harbour operator.

3. An administrative sanction shall be used for the non–compliance with the requirements of the navigation safety and the observance of order in a port under the procedure established by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 831

1. A ship shall be arrested only to secure a maritime claim.

2. A maritime claim derives from matters related to the ownership of a ship and other property relations arising during the conduct of the activities related to the construction, management, operation, commercial use, mortgage or salvage of the ship.

3. A ship may be arrested and released only by a court according to the civil procedure legislation of Georgia.

4. A ship in the state ownership of Georgia may be arrested or subjected to a penalty only with the approval of the Government of Georgia.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 84 (Deleted)

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 85 (Deleted)

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

         

Article 86

1. Rules and conditions for a ship’s entry, departure, standing in a seaport, for cargo operations, including storage and handling of dangerous goods, ship refuelling, pilotage and other issues shall be determined by 'Port Rules', approved by the Agency.

2. The Agency, together with an authorised representative of a naval port, shipbuilding enterprise or other enterprises, the water areas of which adjoin the water areas of the seaport, shall establish traffic rules for the ports and for approaches to the port.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Chapter V1 – State Supervision and Control of Seaport Water Area

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 861

1. The Agency shall carry out state supervision and control of the navigation safety in the seaport water area through its structural unit – Port State Supervision and Control Service, headed by a Port Captain, who is appointed by the Director of the Agency.

2. A citizen of Georgia, who has completed education in ship navigation and holds the rank of captain of a ship with total capacity of more than 3 000 tons, may be appointed as a port captain.

3. To ensure state supervision and control of navigation safety, the Agency shall:

a) conduct state supervision and control over navigation safety;

b) record entries/departures of ships (including fishing vessels) (regardless of their flag State and form of ownership) into/from seaports in accordance with port rules approved by the Agency;

c) monitor, within its powers, compliance with the international agreements of Georgia and the legislation of Georgia by ships entering the ports of Georgia (regardless of their flag State and form of ownership);

d) grant consent to carry out works for the recovery of property sunk in the sea within the water area of the seaport;

e) manage search and rescue operations to save people and ships in distress within the port water area; also manage liquidation efforts for accidental spills of oil and hazardous substances and coordinate the use all available resources in the seaport;

f) monitor compliance with relevant technical regulations in the field of navigation safety.

4. In performing its functions, the Agency may, under the legislation of Georgia:

a) detain a ship and/or cargo;

b) examine documents of ships entering a seaport, certificates of seafarers, and certificates of crew members;

c) give instructions to a harbour operator on navigation safety issues;

d) make other decisions on issues falling within its authority under this Code, under the Law of Georgia on Transport Management and Regulation and relevant subordinate legal acts.

5. If a foreign-flagged ship, upon entry into a port of Georgia, fails to present the documents required by this Code and the international agreements of Georgia, its cargo capacity, passenger capacity, minimum freeboard height and its radio station shall be inspected at the ship owner's expense, according to the technical survey rules and the inspection procedures established for ships sailing under the national flag of Georgia.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Chapter VI – Pilotage Service

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 87

1. To ensure navigation safety, only a marine pilot ('the pilot') certified by the Agency shall carry out piloting activities in port approaches and within the port water area.

2. For the purpose of navigation safety, a harbour operator shall ensure proper functioning of the pilotage service in the territory and water area of the harbour operator.

3. For the purposes of navigation safety, a pilotage service shall not be established by a harbour operator and/or by an employee of a harbour operator, or shall not be a legal person related to it.

4. A pilotage service may be set up in a legal form determined by the Law of Georgia on Entrepreneurs. A harbour operator of Georgia is obliged to sign an appropriate agreement with the pilotage service concerned for rendering pilotage services. The agreement shall contain provisions for carrying out piloting activities in the seaport and port approaches and for anchoring and mooring by pilotage boats at harbours.

5. Activities of the pilotage service are regulated under the Technical Regulations (‘the Technical Regulations’) approved by the Government of Georgia, which is intended to ensure the safety at port approaches of Georgia and within the port water area and to regulate activities related to the pilotage services to be rendered by the pilotage service. The Technical Regulations is based on Recommendations on Training and Certification and on Operational Procedures for Maritime Pilots and Other Deep-Sea Pilots of the Resolution A.960 (23) of IMO of 5 December 2003 (‘the Resolution’), International Convention on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers of 1978 (‘the Convention’), this Code and other legal acts.

6. Activities related to the performance of pilotage services by a person holding pilotage service certificate or a certificate of the pilot shall be permanently supervised and controlled by the Agency. Aim of the supervision and control activities is to ensure the compliance with the requirements under the legislation of Georgia, the Resolution and the Convention, as well as the compliance with best marine practice. The pilotage service certified in marine safety matters and a certified pilot shall be subordinated to the seaport captain, who is a head of the State Supervision and Control Service of the seaport.

7. The term of certification of the pilotage service lasts for five years. Rules and procedures for the certification of the pilotage service shall be determined by the Technical Regulations.

8. If piloting activities cannot be carried out within the mandatory pilotage service area due to the fault of a pilotage service and/or a harbour operator, including due to the absence of an agreement signed between them, or in other cases determined by the legislation of Georgia, the Agency may appoint an appropriate authorised person and/or a pilot certified by the Agency in order to ensure the performance of mandatory pilotage services. The remuneration of the pilot shall be determined by the Agency.

9. A pilot certified by the Agency shall fulfil the instruction of the Agency to ensure piloting activities within the area of compulsory piloting on the basis of appropriate remuneration, in order to ensure the protection of the state interests of Georgia and the naval safety in seaports of Georgia. Unreasonable refusal to perform compulsory instructions of the Agency shall be the basis of the termination of the pilot certificate. Procedures for the remuneration of the pilot shall be determined by the director of the Agency.

10. A pilotage service shall own/possess a vessel under technical supervision of the classification society recognised by the Agency that has been granted a status of the pilotage boat. The pilotage boat shall comply with the requirements under the Technical Regulations. The Agency shall grant the vessel a status of the pilotage boat by making an appropriate record in a ship registration certificate. The ship registration certificate shall also include the name of the seaport where the said pilotage boat is certified to navigate. The Agency may not issue separate certificates for each pilotage boat. If the vessel has not been constructed as a pilotage boat, the classification society shall additionally certify the compliance of this vessel with technical criteria necessary for this type of vessels. The classification society shall have a technical standard for the supervision of pilotage boats in order to perform such activities. The standard shall be approved by the Agency.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 88

A pilot shall be a citizen of Georgia who holds a pilot certificate issued by the Agency in accordance with the requirements of the International Maritime Organisations.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 89

1. (Deleted).

2. Navigation without a pilot shall be prohibited in compulsory pilotage areas.

3. If necessary, a ship's captain may take a pilot on board while sailing in optional pilotage areas. In this case, whenever the captain deems it appropriate, he/she shall reserve the right to refuse piloting services.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

         

Article 90

1. While piloting a ship, a pilot shall monitor the changes on the fairway, the condition of coastal navigation marks and immediately notify the port captain of all maritime incidents related to the piloted ship and of any changes on the fairway.

2. While piloting a ship, a pilot shall indicate to the ship's captain the facts of violation of navigation rules, binding resolutions and other rules; the pilot shall demand the correction of the violations and immediately inform the port captain if these demands are disregarded by the ship’s captain, and if necessary, stop the movement of the ship.

 

Article 91

The Agency may limit the departure of ships in bad weather (in case of poor vision, storms, earthquakes, etc.), and under other special circumstances unfavourable for safe navigation.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 92

1. Liability for a marine incident involving a ship shall rest with the ship's captain, and if the incident happened during the performance of the official duties by a pilot, liability shall also rest with the pilotage service.

2. The damage caused by a pilot shall be compensated through compulsory insurance against civil liability.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 93

1. When a pilot is called on board, the pilotage service shall immediately send him/her aboard the ship, and notify the captain. If for any reason it is impossible to immediately send a pilot to a ship, the pilotage service shall notify the captain and inform him/her of the time of the pilot’s arrival.

2. A pilot on duty on board a ship may be accompanied by a person who is undergoing pilotage training (a trainee).

         

Article 94

A ship's captain shall ensure immediate and safe embarkation of a pilot and of a pilot-trainee, and during the whole period of piloting provide them, free of charge, with a separate accommodation and food equal to that enjoyed by the ship’s officers.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 95

1. Upon boarding a ship, a pilot shall submit to the captain a pilot certificate and a pilot card.

2. A ship's captain may not take a pilot on board who fails to submit a pilot certificate and a pilot card.

3. The ship's captain shall enter in the card the place and time of the commencement and completion of the pilotage, accurate data on the cargo and the ship, and if necessary, enter comments relating to the circumstances incidental to the pilotage, and confirm it by signature.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 96

A pilot may not abandon a ship without the captain's consent before the ship is anchored, secured to a mooring by a rope, or escorted into the sea or before the arrival of a substitute pilot.

 

Article 97

A pilot's presence on board shall not relieve the captain from the obligation to navigate the ship. In special cases where the captain abandons the ship's bridge, he/she shall leave with the pilot a person who is responsible for ship-handling during the captain's absence.

         

Article 98

1. If the captain does not follow the pilot's recommendations, the pilot may, in the presence of a third person, refuse to conduct any further pilotage of the ship and request that the refusal be recorded in the pilot card; however, despite the pilot's refusal to pilot the ship, he/she shall be obliged to remain on the ship's bridge and provide the captain with the necessary data for safe navigation of the ship. If the captain requests the renewal of pilotage, the pilot shall be obliged to resume the pilotage.

2. If the captain doubts the accuracy of the pilot’s recommendations, he/she may refuse his/her services. In that case, if the ship is within the compulsory pilotage area, the captain shall stop the movement of the ship to the extent possible before the arrival of a new pilot.

 

Article 99 (Deleted)

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

 

Article 100

A captain, who requests the services of a pilot and after the arrival of the pilot refuses to receive the pilotage services, shall pay the pilotage charges in full.

 

Article 101

1. For entering incorrect data in a pilot card, the captain shall be fined in the amount double the pilotage charges. He/she shall also be liable, under the law, for the consequences caused by these data.

2. A pilot card shall include the:

a) ship's name;

b) ship's state flag;

c) ship-owner's name, address;

d) total registered tonnage and net registered tonnage;

e) dead weight (deadweight capacity);

f) ship's overall length, width and height of the board;

g) ship's draught;

h) name and number of the cargo;

i) work performed.

 

Article 102

A ship's captain shall pay for extraordinary services double the amount of the pilotage charges if the pilot has to spend more than two hours on board before the commencement of piloting through the fault of the captain or the agent and not as a result of force majeure.

 

Article 103

If, in the course of his/her duties, a pilot (or a pilot and a trainee) goes beyond the bounds of their service area, the captain shall reimburse the return costs to the pilot and the trainee (travel, daily expenses, hotel costs) and pay pilotage fees for each day/night.

 

Article 104 (Deleted)

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

 

Chapter VII – Property Sunk in the Sea

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Article 105

1. For the purposes of this Chapter, property sunk in the sea refers to ships, their remains, equipment, goods, etc. sunk in the territorial sea of Georgia or in internal waters, or stranded in shallow waters, rocks and other places.

2. Raising of property sunk in the sea, its recovery or destruction shall be carried out according to this Code and other legislative and subordinate normative acts of Georgia.

3. Property that has been accidentally sunk in the water area of a seaport during the cargo operations in the seaports of Georgia and during repair works of the seaport infrastructure shall not be deemed property sunk in the sea.

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 106

1. Upon sinking of property in the sea, the owner and/or possessor of the sunk property shall immediately notify the head of the nearest Seaport State Supervision and Control Service – the port captain.

2. The Agency, in agreement with the relevant state authorities, shall set a period for the recovery of the property sunk in the sea, and approve an action plan for its protection and raising. The Agency shall notify the owner and/or possessor of the property on the mentioned period and the action plan.

3. If property is sunk in the water area of a seaport, in the event of its recovery, the plan specified in paragraph 2 of this article shall also be agreed with the respective harbour operator. The harbour operator shall facilitate the implementation of the plan at the expense of the owner and/or possessor of the property sunk in the sea.

4. If property sunk in the sea poses a threat to human life and health, to safe navigation, or interferes with the harvesting of maritime resources, or with the conduct of hydraulic engineering, scientific, research, environmental, search and rescue and other similar operations, or creates a risk of environmental pollution, its owner and/or possessor shall immediately notify the head of the nearest Seaport State Supervision and Control Service – the port captain of this fact and, in accordance with his/her request, recover the property sunk in the sea at his/her own expense. The period for the recovery of the sunk property shall be agreed with the port captain.

5. When the property sunk in the seaport water area is recovered by a harbour operator, where circumstances referred to in paragraph 4 of this article exist and if such property hinders or may hinder commercial operations within the seaport water area, whether or not such property is in the ownership of the State, the harbour operator shall, in agreement with the Agency, recover the property at its own expenses. In addition, the harbour operator shall have the right to compensate expenses by selling the recovered property.

6. The recovery and sale of property, that has been accidentally sunk in the sea during cargo operations and seaport infrastructure repair works at a harbour operator of Georgia, shall be carried out directly by the harbour operator at its own expense.

7. If the state-owned property sunk in the sea is recovered by a harbour operator and if the selling price of such property covers all recovery expenses and if certain proceeds remain after the sale of such property, the harbour operator shall transfer it to the State Budget of Georgia. In the case of the sale of property referred to in this article, the harbour operator shall submit to the Agency information and appropriate documents on the sale of the property.

8. The State of Georgia as the owner of the property sunk in the sea shall not be liable to any person with regard to the compensation of expenses related to the recovery and/or sale of property sunk in the sea. This provision shall not apply to the cases when the State of Georgia requests the recovery of the property sunk in the sea at its own initiative.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 107

1. If the owner and/or possessor of the property sunk in the sea is unknown, the Agency shall, for a reasonable period of time, issue a public notice to locate the owner and/or possessor of the property sunk in the sea, and indicate a reasonable time limit for the recovery of the sunken property.

2. In view of the purposes of paragraph 1 of this article, if the property sunk in the sea is a ship and there is no information on the owner and/or possessor of the ship, in order to find the owner and/or possessor of the sunken property, the Agency, indicating a reasonable time limit for the recovery of the sunken property, shall send a notice, to be transmitted to the flag state of the owner and/or possessor of the sunken property, to the Ministry of Foreign Affairs of Georgia or, by taking into account specific circumstance, the Agency shall directly communicate with an appropriate body of the State concerned in order to transmit such notice.

3. If the property sunk in the sea has not been recovered within a reasonable time limit specified in paragraphs 1 and 2 of this article, the Agency may ensure the recovery of the property, or, in accordance with procedures under this Chapter, regardless the time limit referred to in Article 108 of this Code, the Agency may sell, and if necessary, take measures for its destruction.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 108

1. The owner and/or possessor of the property sunk in the sea may recover the property sunk in the sea within 2 years from the time of its sinking or claim the recovered property within 2 years from the time of its sinking. At the same time, the owner and/or possessor shall compensate the Agency or a harbour operator for the damage caused by the sinking of the property, and the costs related to the recovery of the sunken property.

2. After the expiration of the time limit referred to in paragraph 1 of this article, the property concerned shall move to the ownership of the State.

3. If the recovered property is sold by a harbour operator or the Agency due to impossibility and/or inexpediency of its storage, the proceeds from the sale of the sunken property shall be returned to the owner and/or possessor of the property sunk in the sea after deducting the costs, which have been incurred by the harbour operator or the Agency, and after deducting the damage, which have been sustained by the harbour operator or the Agency, in the course of recovery, storage and sale of the property.

4. Relinquishment of sunken or recovered property shall not relieve the owner and/or possessor of the sunken property from the obligation to compensate the damage caused to and the costs incurred by the State or the harbour operator.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 109

If property sunk in the sea poses a threat to human life and/or health, hinders safe navigation, and/or may cause environmental pollution, and/or if the owner and/or possessor of the property sunk in the sea does not recover the property within the set time limit, the harbour operator shall, under the instruction of the Agency, immediately recover the property sunk in the sea, and where necessary, take measures for its destruction or for its elimination in any other way.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 110

The Agency may, on the basis of an application of a harbour operator or without it, prohibit the owner and/or possessor of the property sunk in the sea from recovering the sunken property using the facilities belonging to the owner and/or possessor and/or to a ship-raising company selected by the owner and/or possessor, if the operations performed by these facilities and/or their technology poses a threat to human life and/or health, hinders safe navigation, and/or may cause environmental pollution. In this case, the Agency may recover the property sunk in the sea at the expense of its owner and/or possessor, or require the owner and/or possessor of the property to use the appropriate facilities and technology.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 111

Military property sunk in the sea shall be recovered, destroyed or removed by the competent authority within the Ministry of Internal Affairs of Georgia in agreement with the Agency.

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Article 112

Property sunk in a sea, which has been recovered by accident, shall be transferred to the Agency.

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

 

Article 113

1. The owner and/or possessor of the property sunk in the sea shall be deprived of the right to such property in the event he/she fails to recover it within the time limit specified by this Code or to claim it in accordance with the terms and conditions specified under Article 108 of this Code.

2. State-owned property sunk in the sea shall be recovered by a holder of a licence to recover state-owned scrap metal and nonferrous metal sunk in the territorial sea and inland waters of Georgia as provided for by the Law of Georgia on Licences and Permits, except if the state-owned property sunk in the sea is recovered by the Agency or a harbour operator.

Law of Georgia No 6545 of 22 June 2012 – website, 4.7.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Chapter VIII – Contract of Carriage of Goods by Sea

 

Article 114

1. A contract of carriage of goods by sea is a written agreement according to which the carrier or ship-owner undertakes to carry and deliver the cargo to the consignee, and the consignor or charterer undertakes to pay the shipping cost (freight).

2. Persons who have entered into a written agreement on freighting a ship (a charter-party) shall be considered to be the charterer and the ship-owner.

3. According to Article 31(4) of the United Nations Convention on the Carriage of Goods by Sea, the following conventions shall apply in Georgia: 1924 International Convention for the Unification of Certain Rules of Law Relating to Bills of Lading ('The Hague-Visby Rules') and 1978 United Nations Convention on the Carriage of Goods by Sea ('The Hamburg Rules').

 

Article 115

1. A charter-party shall contain:

a) name of the parties;

b) name of the ship;

c) name of the cargo;

d) ports of loading and destination (a shipping route);

e) shipping cost (freight);

f) primary responsibilities of the parties and the conditions of carriage.

2. Additional terms may be included in a charter-party upon agreement of the parties.

3. A charter shall be signed by the ship-owner and the charterer or by their authorised representatives.

 

Article 116

1. The Agency may prohibit the receipt, import or export of cargo only in cases specified in paragraph 3 of this article and shall immediately notify the Minister of Economy and Sustainable Development of Georgia and other interested persons.

2. A prohibition, temporary suspension or restriction to accept cargo for shipping may be introduced in a certain direction in the course of shipping from one specific port or to another. The Agency shall immediately inform the consignor and the relevant agencies.

3. In the case of natural disasters, wreckage, accidents, or a quarantine, when traffic is stopped, acceptance of goods may be temporally suspended and/or restricted by decree of the port captain. The Agency shall be immediately notified of these events, and the Agency shall define the period of temporary suspension and/or restriction to accept goods and make it public in the 'Maritime Bulletin'.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 851 of 23 December 2008 – LHGI, No 40, 29.12.2008, Art. 277

Law of Georgia No 3750 of 26 October 2010 – LHGI, No 62, 5.11.2010, Art. 390

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 117

The rules referred to in this Chapter shall apply, unless otherwise provided for by a contract of carriage by sea concluded between the parties.

 

Article 118

1. Legal relations between a carrier and a consignee shall be regulated by a bill of lading or a sea waybill.

2. Terms and conditions of a contract of carriage by sea, which are set out in a bill of lading or in a sea waybill, shall be performed by the consignee, if the bill of lading or the sea waybill refers to the contract of carriage by sea in which these conditions are listed.

 

Article 119

A bill of lading is document of title to the goods, which evidences a contract of carriage by sea and the receipt or loading of the cargo by the carrier. A carrier shall be obliged to release goods upon the presentation of a bill of lading.

 

Article 120

 1. Upon receipt of cargo on board a ship, a carrier shall, on demand of the shipper, issue a bill of lading (or a sea waybill) to the consignor confirming that the carrier has received the cargo indicated in the bill of lading.

2. A carrier may issue another document instead of a bill of lading or sea waybill to evidence the receipt of the goods for carriage. This document is a prima facie evidence of the receipt by the carrier of the goods (as described in the document) and of the conclusion of the contract of carriage by sea.

3. A bill of lading shall be drafted on the basis of a document signed by the consignor, which must include the particulars specified in Article 121(a)-(j) of the Code.

4. The consignor shall be liable to the carrier for the consequences caused by entering incorrect, inaccurate or incomplete data in the document.

 

Article 121

A bill of lading shall contain:

a) the general nature of the goods, the leading marks necessary for identification of the goods, an express statement as to the dangerous or specific character of the goods, the number of packages or pieces, or weight of the goods or their quantity, all such particulars as provided by the consignor;

b) the apparent condition of the goods;

c) the name and principle place of business of the carrier;

d) the name of the consignor;

e) the name of the consignee (a straight bill of lading), release of goods pursuant to the order of the named person (an order bill of lading) or release of goods upon presentation of a bill of lading (a bearer bill of lading);

f) the port of loading according to the contract of carriage by sea and the date on which the goods were taken over by the carrier;

g) the port of discharge according to the contract of carriage by sea;

h) the number of originals of the bill of lading, if more than one;

i) a reference that the carriage is regulated either according to the 1924 International Convention for the Unification of Certain Rules of Law Relating to Bills of Lading ('The Hague-Visby Rules') or the 1978 United Nations Convention on the Carriage of Goods by Sea ('The Hamburg Rules');

j) the statement, if applicable, that the goods shall or may be carried on deck;

k) the freight payable by the consignee or other indication that freight is payable by him/her;

l) place and date of issuance of the bill of lading;

m) the signature of the carrier or a person acting on behalf of him/her.

 

Article 122

The carrier shall provide the consignor with several copies of the same bill of lading. Each of them shall include the total number of the bills of lading. After the goods are released on the basis of one of the original bills of lading, all other copies shall become invalid.

 

Article 123

A bill of lading shall be transferred according to the following rules:

a) a straight bill of lading may be transferred by a special endorsement or otherwise, in conformity with the procedure established for the assignment of a claim;

b) an order bill of lading may be transferred by an endorsement or a blank endorsement;

c) a bearer bill of lading may be transferred in the usual manner.

 

Article 124

1. The consignor shall have the right to request:

a) the return of the goods prior to the ship's departure from the port;

b) the delivery of the goods in an intermediate port;

c) the delivery of the goods to a person not named in the bill of lading, provided that the person presents all copies of the bills of lading issued to the consignor and complies with all the provisions of this Code concerning the refusal of carriage by sea or presents appropriate security.

2. Any person lawfully holding a bill of lading, who has all copies of the bill of lading or the sea waybill shall enjoy the same right.

 

Article 125

1. The goods whose carriage without loss or damage requires containers and packaging shall be placed in appropriate containers and shall be well-packaged in order to ensure their integrity and safety during carriage and unloading.

2. Each cargo package shall have a full and clear marking in compliance with maritime shipping regulations.

 

Article 126

1. Before the commencement of the voyage, the carrier shall:

a) make the ship ready for navigation;

b) make the ship seaworthy;

c) properly equip and supply;

d) properly man the crew;

e) make fit and safe the ship’s holds and all other storage areas in which the goods are carried, in order to ensure proper receipt, carriage and storage of the goods.

2. The carrier shall not be liable for the unseaworthiness of the ship if he/she can prove that it is caused by defects not discoverable by due diligence (latent defects).

3. Any agreement of the parties contradicting paragraph 1 of this article shall be void.

 

Article 127

The consignor shall be obligated to hand over all cargo-related documents to the carrier in a timely manner, in compliance with the port, sanitary and other administrative rules, as well as the requirements of the customs legislation of Georgia. The consignor shall be liable to the carrier for the damage caused by delayed provision of the documents to the carrier, and by incorrectly or incompletely completed documents.

Law of Georgia No 3806 of 12 November 2010 – LHGI, No 66, 3.12.2010, Art. 414

Law of Georgia No 5961 of 27 March 2012 – website, 12.4.2012

Law of Georgia No 4923 of 28 June 2019 – website, 4.7.2019

 

Article 128

Cargo may be loaded on another ship in place of the previously selected one only with the consent of the consignor or the charterer, except where the reloading is caused by technical necessity that arose after the commencement of the loading.

         

Article 129

Cargo shall be stowed on a ship at the ship captain's discretion. The cargo may not be stowed on the deck without a written consent of the consignor except for cargo that may be loaded on the deck under the applicable rules and customs. The carrier shall be responsible for the correct stowage, fastening and separation of cargo on the ship. The carrier's orders regarding the loading, fastening and separation shall be binding upon all natural and legal persons who render freight services.

 

Article 130

Goods may be carried in a covered lighter, separate storage area of the ship or in a container.

 

Article 131

The amount of time allowed for the loading or unloading of a ship (laytime) shall be determined by agreement between the parties, and if there is no such agreement, according to the normal practice of loading and discharge that is used by a harbour operator.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 132

1. On the expiry of the time allowed for loading and discharge of goods, the parties may, by agreement, set an additional time (demurrage time) and the amount payable to the carrier (demurrage) for the delaying of the ship, also a reward (despatch) for the completion of loading and unloading of the ship prior to the expiry of the allowed laytime.

2. If there is no agreement between the parties, the duration of the demurrage time, the amount of demurrage by a carrier, and the amount of the despatch payable to a charterer or a consignor due to the early loading and discharge of goods, shall be determined in accordance with the periods and rates that are normally used by the respective harbour operator.

3. If the rates are not fixed, the amount of demurrage shall be calculated according to the cost of maintaining the ship and its crew, and the amount of despatch shall be one half the amount of the demurrage.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 133

If demurrage time expires during the loading of a ship, the carrier may claim damages and put the ship to sea, even if the ship is not fully loaded, as agreed in advance, for reasons beyond the control of the carrier. In this case, the carrier shall have the right to receive the full freight.

 

Article 134

1. If a ship is fully chartered by the consignor, the captain of the ship may not refuse to accept the delivered goods until the laytime and the demurrage time expire, if the parties so agreed, even if the receipt and stowage of the goods may delay the ship longer than the stipulated period.

2. After the expiration of the demurrage time, the consignor shall be obliged to pay to the carrier compensation for the loss incurred for each day of the delay.

3. If only a certain part of the ship is allocated for the carriage of cargo, the captain may, before the expiry of the laytime (or of the laytime and demurrage time) refuse to accept the goods delivered with delay if the stowage may cause an additional delay of the ship, that damages the rest of the cargo. The carrier shall still retain the right to receive the full freight.

 

Article 135

If the entire ship, its part or specific compartments are intended for the carriage of goods, the consignor may demand that the extraneous goods [all goods not belonging to him/her] be removed from those compartments at the port of departure, and if the entire ship is made available, the shipper may make such demand at any port of call. If the extraneous goods are not removed in due time, the consignor shall have the right to demand proportionate discount of the freight, and compensation for damage incurred.

 

Article 136

1. If an easily flammable, explosive or other hazardous cargo has been accepted under a wrong name and upon its receipt the carrier was unable to identify the character of the cargo by visual examination, he/she may, based on the circumstances, unload, destroy or render the cargo innocuous at any time without compensating the consignor.

2. The consignor shall be liable for the damage caused to the carrier or to a third person due to the transportation of easily flammable, explosive or other hazardous cargo. In this case the freight shall not be refunded, and if the freight has not been paid by the time of sending the goods, the carrier shall have the right to demand its payment in full.

 

Article 137

If the cargo referred to in Article 136 of the Code is accepted on board a ship with the carrier's consent and it poses a threat to the ship, people on board and the cargo, the carrier may act in accordance with Article 136(1) of the Code. In this case, the consignor shall not be liable for the damage caused to the carrier as a result of the carriage of this cargo, except for the case of a general average. The carrier shall have the right to request the amount of freight that is proportional to the actual distance of the transportation till the moment of its termination.

 

Article 138

If the entire ship is made available for the carriage of goods, the carrier shall, upon request of the consignor, put the ship to sea, even if the cargo is not fully accepted. The carrier shall still retain the right to receive the freight in full.

 

Article 139

If the value of the cargo stowed on board cannot cover the freight and other cargo-handling costs of the carrier, and if the consignor has not paid the freight in full prior to the ship’s departure and has presented no additional security, the carrier shall have the right to cancel the contract prior to departure and claim one half of the agreed freight, demurrage charges (if any), and compensation of other expenses. Such cargo shall be unloaded at the consignor's expense.

 

Article 140

1. If the entire ship is made available for the carriage of goods, the consignor or the charterer may repudiate a contract, for which they must pay:

a) one half of the full freight, demurrage charges (if any), the carrier's cargo-handling costs, the amounts not included into the freight, if the consignor repudiated the contract before the laytime or demurrage time expire or before the ship’s departure, depending on which of these two moments occurs sooner;

b) the full freight and other amounts according to paragraph 1(a) of this article, if he/she has repudiated the contract after one of the moments referred to in this sub-paragraph has occurred or the agreement was concluded only for one voyage;

c) the full freight for the voyage made, other amounts referred to in paragraph 1(a) of this article and half of the freight for the rest of the voyages, if he/she has repudiated the contract after the occurrence of one of the moments referred to in this sub-paragraph and the agreement was concluded for several voyages.

2. If the consignor repudiates a contract of carriage by sea before the ship’s setting out on a voyage, the carrier shall be obliged to return the goods to the consignor, even if the unloading delays the ship longer than the stipulated period of time.

3. If the consignor repudiates a contract in the course of the voyage, he/she shall have the right to receive the goods only in the port of destination indicated in the contract or in another port where the ship calls out of necessity.

 

Article 141

1. If a part of the ship is at the disposal of the consignor under the contract of carriage by sea, he/she may repudiate the contract provided that he/she pays the full freight, demurrage charges (if any) and reimburses the carrier's cargo-handling costs not included in the full freight.

2. At the consignor's request, the carrier shall be obliged to release the goods prior to delivery to the port of destination only if it does not cause damage to the carrier and other consignors.

 

Article 142

1. Either party may repudiate the contract of carriage by sea before the ship's departure from the seaport without compensating the other party for the related costs in the following cases:

a) during military or other operations, when the ship or cargo may be at risk of capture by others;

b) if ports of shipment or destination are blockaded;

c) if the ship is detained by order of the authorities for reasons beyond the control of the parties to the contract;

d) if the ship is used for special purposes by its flag State or port State;

e) if authorities prohibit the export of the goods intended for carriage t from the port of departure or import of the goods into the port of destination.

2. The cases referred to in paragraph 1'c and d) of this article shall not constitute grounds for refusing to perform the contract of carriage by sea without compensating the other party for the damage incurred, provided that such delay is short.

3. In the cases under this article the carrier shall not bear the reloading costs.

 

Article 143

In the circumstances under Article 142 of this Code, either party may repudiate the contract during the voyage. In this case, the consignor shall reimburse the carrier for all cargo-handling costs, including unloading costs, and the freight in proportion to the actual distance of the carriage of the cargo.

 

Article 144

1. A contract of carriage by sea shall become unconditionally invalid and the parties shall not be obliged to compensate each other for the damage caused if after signing the contract and prior to the ship's departure from the port of loading the following circumstances occur due to the reasons beyond the control of the parties to the contract:

a) the ship is wrecked or captured by force;

b) the ship is considered unfit for navigation;

c) the specific cargo has perished;

d) the cargo has perished after it has been delivered for loading, and the consignor is unable to supply other goods instead.

2. Due to these circumstances, a contract of carriage by sea shall become invalid even during a voyage. The carrier shall be entitled to the freight in proportion to the actual distance covered, based on the quantity of the cargo saved or delivered by him/her.

 

Article 145

1. If a ship is unable to call at a port of destination due to a prohibition imposed by the authorities, natural disasters or other reasons beyond the control of the carrier, the carrier shall immediately notify the consignor.

2. If the entire ship is made available for the carriage of goods and if the consignor's instructions on how to handle the cargo do not arrive within a reasonable time after sending the notification, the ship's captain may act at his/her discretion and make the decision most favourable for the consignor and unload the cargo at the nearest port or return the cargo to the port of shipment.

3. If only a part of the ship is made available for the carriage of goods and it is impossible to call at the port of destination, the captain of the ship shall be obliged to unload the goods at another port according to the instructions of the consignor. If the captain of the ship, within three days and nights after sending the notification does not receive such instructions from the consignor, the captain may, at his/her discretion, unload the goods at the nearest port and notify the shipper. The captain may also take such decision, if the consignor's instructions cannot be followed without damaging the owners of the other goods on board.

4. The consignor shall be obliged to reimburse the carrier for the costs incurred while waiting for instructions, and all expenses related to the cargo and the freight in proportion to the actual distance covered by the ship.

 

Article 146

A cargo carrier shall be obliged to carry the goods within a specified period of time, and if such time has not been fixed, within the period of time normally used in such cases.

 

Article 147

Deviation from the course for the purpose of saving people, ships or cargoes, and other reasonable deviation, if it is not caused by the carrier's misconduct, shall not be constitute a breach of contract of carriage by sea.

 

Article 148

The cargo shall be delivered in the port of destination to the holder of the original bill of lading:

a) in the case of a straight bill of lading the cargo shall be delivered to the consignee indicated in the bill of lading or to a person to whom the bill of lading has been transferred by endorsement or in any other form established for the assignment of claims;

b) in the case of an order bill of lading the cargo shall be delivered to the consignee or the consignor, depending on whether the bill of lading is issued 'to the order of the consignee' or 'to the order of the consignor', and if there are instructions on the bill of lading for its transfer to a particular person, the cargo shall be transferred to a person who is indicated in the last of the continuous list of endorsements or to a person who presents the bill of lading with a final blank endorsement;

c) in the case of a bearer bill of lading the cargo shall be transferred to 'the presenter'.

 

Article 149

1. The shipper and the carrier may demand that the goods and their quantity be inspected prior to the delivery. The cost of inspection shall be borne by the party who requested such inspection.

2. If the goods are found to be defective and the defect is under the responsibility of the carrier, he/she shall reimburse the costs.

 

Article 150

1. If at the time of receipt of goods the consignee does not notify the carrier in writing about lost or damaged cargo carried under a bill of lading, it shall be considered that the goods have been delivered to the consignee according to the bill of lading, unless proved otherwise.

2. If the consignee and the carrier jointly inspected and examined the goods, a written statement about lost or damaged goods need not be presented.

3. If the loss, shortage or damage of goods could not be detected through usual methods, the consignee may report it within three days after receipt of the goods.

 

Article 151

In the case of loss, shortage or damage of goods for reasons beyond the control of the carrier, the freight shall be paid in full. In cases provided for in Articles 137, 144, 145 the freight shall be paid in proportion to the actual distance covered by the ship.

 

Article 152

1. The consignor (charterer) shall cover the total amount payable to the carrier. The consignee shall be permitted to pay shipping fees in cases stipulated by the agreement concluded between the consignor and the carrier, and in cases provided by the rules of maritime cabotage operations in Georgia.

2. The consignee shall be obliged to pay the freight upon receipt of goods (unless the freight has been prepaid), demurrage charges (if any) and cargo-handling costs, and in the case of a general average the consignee shall pay a general average contribution or provide a proper security.

3. The carrier shall have the right not to deliver the goods until the payment of shipping fees or presentation of security.

4. If the carrier has delivered the goods, he/she shall no longer have the right to claim unpaid remuneration, except when he/she was unable to retain the goods for reasons beyond his/her control.

 

Article 153

1. If only a part of a ship is used for the transportation of cargo, and the consignee has not requested the cargo at the port of destination, has not issued any relevant instructions, or has refused to accept the cargo, the carrier may store the goods in a safe place at the risk and expense of the consignor and shall be obliged to notify the consignor.

2. If the entire ship is used for the transportation of cargo, and the consignee has not appeared at the port of destination or has refused to accept the cargo, the ship's captain shall be obliged to immediately notify the consignor. The captain shall unload the cargo in the port and deliver it to a warehouse only after the period allowed for unloading and demurrage time have expired, unless other instructions relating to the shipment of the cargo have been received during this period. The time spent by the carrier for the delivery of cargo shall be deemed as the delay of the ship.

3. If the cargo deposited for safekeeping is not claimed within two months after the entry of the ship into the port, and if the consignor does not compensate the carrier all the costs related to this shipment, the carrier may sell the goods and notify the consignor. Unclaimed perishable goods may be sold prior to the expiration of the specified period. The carrier shall notify the consignor of this fact.

4. The rules and time limits for acceptance and storage of cargo by consignees in seaports of Georgia, and for the sale of unclaimed goods shall be determined in accordance with the procedures determined by the Ministry of Finance of Georgia.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 154

1. During maritime cabotage between seaports of Georgia, the port cargo storage fees accumulated as a result of the delayed removal of the goods by the consignee may increase three-fold.

2. The collection of the increased cargo storage fees shall commence not earlier than after one day and night elapse, and only after the natural or legal person, who is to pay the increased fees, is notified in writing.

 

Article 155

1. The proceeds from the sale of the goods, less the amount payable to the carrier, shall be credited to the carrier's deposit in order to be paid according to the entitlement.

2. If the proceeds from the sale of the goods are not enough to cover their sale and storage costs, and other expenses, the carrier may recover the shortage from the consignor.

3. If within six months after the sale of the goods nobody claims the right to the proceeds from the sale of the goods, then the deposited amount shall be transferred to the State Budget. The proceeds from the sale of undocumented goods shall be used to cover the carrier's loss.

4. The proceeds from the sale of undocumented goods shall be paid into the carrier's account to cover the loss caused to him/her as a result of paying for the shortage of the cargo.

 

Article 156

1. The carrier shall be liable for the loss, shortage or damage of the cargo taken over on board if he/she fails to prove that the loss, shortage or damage is caused by reasons beyond his/her control, namely:

a) superior force (force majeure);

b) perils and accidents of the sea or other navigable waters;

c) fire, unless caused by the actual fault of the carrier;

d) saving or attempting to save life, ship or cargo at sea;

e) orders issued by the relevant authorities or their application (detention, arrest, quarantine, etc.);

f) acts of war, acts of terrorism, civil commotions;

g) negligence or any other action of the shipper or the consignee;

h) latent defects of the cargo, its wastage resulting from inherent defect or quality, which does not exceed the established norms;

i) externally invisible defects of containers and packaging;

j) insufficient or unclear marking of the cargo;

k) strikes or other circumstances causing complete or partial stoppage or restraint of labour from whatever cause.

2. According to this article, the carrier shall become liable upon receipt of the goods for carriage and shall be released from the liability upon their delivery.

3. A contract of carriage by sea, which does not comply with the rules of this article, shall be void, except for the agreement on the assumption of liability for the goods from the moment of their receipt until their loading on board a ship and until delivery of the goods after their unloading.

 

Article 157

1. The carrier shall not be liable for the loss, shortage, damage or deterioration of the cargo, except for the cargo transported by cabotage, if he/she proves that it is caused by negligence or other action of the ship's captain, other members of the crew or the pilot in the course of sailing or navigating the ship.

2. The carrier shall be liable under Article 156 of this Code for the loss, shortage, damage or deterioration of the cargo during loading, stowage, carriage, unloading or delivery of the cargo caused by negligence or other action of persons specified in paragraph 1 of this article.

 

Article 158

The carrier shall not be liable for the shortage of goods delivered to the port of destination, if:

a) a ship's compartments, lighters and containers are in good order and the shipper’s seals are intact;

b) containers are intact, without any trace of being opened during the voyage;

c) the cargo is accompanied by a representative of the consignor or the consignee and the consignee cannot prove that the shortage of the cargo is caused through the carrier's fault.

 

Article 159

1. The carrier shall reimburse any harm caused by loss or damage of cargo as follows:

a) in the case of loss or shortage of the cargo – the cost of the missing goods;

b) in the case of damage or deterioration of the cargo – in the amount proportionate to the reduction of the value of the cargo.

2. The carrier shall return the received freight if it is not included in the cost of the lost or missing goods.

 

Article 160

1. The cost of lost or missing goods shall be determined by the current prices applicable in the port of destination at the moment of entry of the ship into this port or during its stay there. If the prices applicable in the port are not available, the cost shall be determined according to the prices applicable at that time in the port of loading, with the addition of carriage costs.

2. Cargo transportation costs (freight, duties, etc.) payable by the carrier but unpaid due to the loss, shortage, damage or deterioration of the goods shall be deducted from the amount of the compensation for lost, missing, damaged or deteriorated goods.

 

Article 161

1. Unless the value of the goods has been declared and included in the bill of lading, the compensation for the loss, shortage, damage or deterioration of the goods shall not exceed the 666.67 units of account (SDR) defined by the International Monetary Fund per cargo unit or 2.0 units of account per kilogram of gross weight of the lost, missing, damaged or deteriorated cargo, whichever is higher after the cost of the container or the cost of other articles of transport of the consignor are deducted. Costs of the container or other article of transport belonging to the consignor shall be deducted from this amount.

2. Any agreement on the reduction of these amounts shall be void.

3. The carrier's liability shall not be limited to the provisions of paragraph 1 of this article, if it is proved that the loss, shortage, damage, or deterioration of the goods is caused by gross negligence or intentional action.

4. Liability of the agent or servant of the carrier shall not be limited to the provisions of this Chapter, if it is proved that the loss, shortage, damage, or deterioration of the goods is caused by gross negligence or intentional action.

5. If the number of packages and units packed in a container or in any other article of transport is specified in the bill of lading, for the purposes of this article this number shall be deemed the number of packages or units according to the bill of lading.

6. If the number of packages and units packed in a container or in any other article of transport is not specified in the bill of lading, the number of the cargo shall be considered to be one package or one unit.

 

Article 162

In the case of loss or damage of a container or of any other equipment, the carrier shall be liable within the following limits:

a) for the loss of a container or of any other auxiliary equipment – within the limits of the value of the container or of the auxiliary equipment, considering their actual wear and tear at the moment of the loss;

b) for the damage of a container or of any other auxiliary equipment – in the amount of the cost of its repair at the port of destination, unless the carrier has repaired it independently and/or at his/her own expense before delivering it to the consignee.

 

Article 163

Freight and other payments, which are payable to the carrier, and the term of their payment shall be determined under the contract of carriage by sea. The consignor or the consignee shall pay the penalty for the overdue freight in compliance with the contract of carriage by sea.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

 

Article 164

The consignor or the consignee, according to the contract of carriage by sea, shall be liable for the delay of the ship, for delayed or failed delivery of cargo, for the delayed cargo-handling operations carried out by the consignor or the consignee, and for other violations caused by the consignor's or the consignee's actions.

 

Article 1641

For the purposes of this Chapter, the terms used herein shall have the following meanings:

a) carrier – a person, that has concluded or on whose behalf a contract on the carriage of passengers or a contract on the carriage of passengers and luggage has been concluded, despite whether the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage is performed by a carrier or by a person performing the carriage;

b) person performing the carriage – a person (other than a carrier), that is a ship-owner, a charterer or an operator actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage;

c) carrier actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage – a person performing the carriage or a carrier, if the latter actually performs the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage;

d) luggage – an item or a vehicle, the carriage of which is performed by a carrier on the basis of a contract of carriage, except for:

d.a) an item or a vehicle, the carriage of which is performed on the basis of a freight agreement, bill of lading or a contract, the main purpose of which is carriage of goods;

d.b) live animals;

e) cabin luggage – luggage that is in a passenger’s cabin or otherwise belongs to a passenger, or is subject to a passenger’s supervision or control, as well as the luggage which the passenger keeps in or on his/her vehicle, except for the cases determined by Article 175(c) of this Code;

f) incident – sinking, overturning, stranding, or collision of a ship with other ship, explosion or fire, or defect in the ship.

Law of Georgia No 4944 of 17 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Chapter IX – Contract of Carriage of Passengers and Luggage by Sea (Passengers and Luggage)

 

Article 165

1. Under a contract of carriage of passengers by sea (‘contract of carriage’), the carrier shall be obliged to safely carry the passengers to the port of destination. If luggage is received by the carrier, it shall be obliged to carry the luggage to the port of destination and to deliver the luggage to the person authorised to receive it.

2. A passenger shall be obliged to pay the fare and in the case of luggage transportation, the luggage charge.

3. Carriage of passengers by sea covers the period during which the passenger is on board the ship or in the course of embarkation or disembarkation, and the period during which the passenger is transported by water from land to the ship or vice-versa, if the cost of such transport is included in the fare or if the ship used for this purpose has been put at the disposal of the passenger by the carrier.

 

Article 166

A travel ticket issued by the carrier shall be the proof of conclusion of the contract of carriage and of payment of the fare. Registration of the luggage shall be evidenced by a luggage receipt.

 

Article 167

1. The following rules provided in this Chapter shall be applicable unless otherwise agreed to by the parties.

2. Any agreement between the parties that restricts the rights of passengers under this Chapter shall be void.

 

Article 168

1. For safe navigation and carriage of passengers, the carrier shall, before beginning the carriage of passengers by sea, ensure that the ship is in the condition determined by Article 14(4) of this Code, man the ship and maintain the ship in that condition for the entire period of carriage of passengers by sea.

2. A carrier actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage with a ship registered in Georgia, with the capacity to carry more than 12 passengers, shall, before beginning the carriage of passengers by sea, insure its liability for the death or injury of passengers, which shall cover the carrier’s liability for the death or injury of passengers.

3. The compulsory insurance amount for each passenger, in each specific case, shall not be less than 250 000 units of account.

4. If a carrier actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage complies with the requirements of paragraphs 2 and 3 of this article, the Agency shall issue a certificate of insurance to the ship determined by paragraph 2 of this article.

5. A ship flying the national flag of Georgia may not be engaged in the international navigation if it does not hold a certificate determined by paragraph 4 of this article.

6. Upon the entry to or departure from a harbour operator, a ship carrying more than 12 passengers shall have a certificate of compulsory insurance.

7. The procedures and conditions for the issuance, verification and recognition of a certificate of compulsory insurance shall be determined by the Agency.

Law of Georgia No 4944 of 17 September 2019 – website, 1.10.2019

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 169

1. A passenger shall have the right to:

a) transport children for free or at a discount;

b) carry hand luggage for free within established limits;

c) check in luggage for carriage by paying a luggage charge.

2. The Agency shall approve the benefits and terms of service enjoyed by passengers.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 170

1. A passenger may, at any time before the departure or at any port at which the ship calls for embarkation and disembarkation during the voyage, terminate the contract of carriage.

2. A passenger who informs the carrier of the termination of the contract of carriage, may claim a refund of the amount paid for travel and for the carriage of luggage within the limits of the rules, time limits and the amount stipulated by the contract.

3. Passengers shall be fully reimbursed for travel and luggage carriage fees, if they:

a) terminate the contract of carriage before the expiry of the specified time;

b) fail to board the ship due to illness or refuse to travel for the same reason and submit a relevant medical certificate;

c) refuse to travel by reason of the carrier's actions.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

 

Article 171

1. A passenger carrier may terminate a contract of carriage of passengers by sea due to the circumstances referred to in Article 142(1) of this Code.

2. A contract of carriage shall be considered cancelled if the circumstances referred to in Article 144(1) of this Code, except for sub-paragraphs (c) and (d), occur.

3. If a contract of carriage is cancelled prior to departure, the passenger shall be fully reimbursed for travel and luggage carriage fees. If the contract is terminated after the beginning of the voyage, the passenger shall be reimbursed in proportion to the distance to be covered.

4. If due to a natural disaster, unsatisfactory sanitary and epidemic conditions in the ports of departure and destination or along the travel route, or due to other events that are beyond the control of the carrier it is impossible to perform the contract of carriage of passengers, the carrier may delay the ship's departure, change the voyage route or the place of embarkation and disembarkation.

 

Article 172

1. Under a contract of carriage of passengers, the carrier shall be obliged to insure passengers and their luggage against accidents in accordance with the legislation of Georgia.

2. the insurance amount paid by a passenger shall be included in the price of the travel ticket.

3. Fault or neglect of the carrier or of his/her servants or agents acting within the scope of their employment shall be presumed, unless the contrary is proved, if a passenger dies or is injured as a result of a shipwreck, collision, stranding, explosion, fire or defect in the ship.

4. The limits of the carrier's liability in the case of a passenger's death or injury, or damage to luggage, shall be determined in accordance with Article 175 of this Code.

5. If an international agreement on the carriage of passengers is concluded with the participation of Georgia, the carrier's liability in the case of a passenger's death or injury shall be determined by the relevant agreement.

6. The burden of proving the extent of the damage and that the incident that caused the damage took place during the carriage, shall lie with the claimant.

 

Article 173

If the deposited luggage has not been claimed within six months after the entry of the ship in a port, it may be sold in accordance with the procedure established by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

 

Article 174

1. The carrier shall be liable for the loss, damage or delay in the delivery of the deposited luggage, if it is caused through the fault of the carrier, or his/her servants and agents.

2. In the case of missing or damaged hand luggage, the carrier shall be liable only if the passenger proves that it is caused by the carrier's gross negligence or international action.

3. In the case of lost, missing or damaged luggage, the passenger shall immediately notify in writing the carrier or his/her agent; in the case of 'a latent defect' the notification shall be made within three days. Otherwise the luggage shall be considered to be delivered to the passenger without damage, unless the contrary is proved.

 

Article 175

1. The carrier's liability shall be limited to:

a) for death or injury of a passenger – 400 000 units of account per passenger;

b) for loss of or damage to a motor vehicle (including the luggage) – 12 700 units of account per motor vehicle;

c) for loss of or damage to cabin luggage – 2 250 units of account per passenger;

d) for loss of or damage to luggage (other than the luggage specified in paragraphs (b) and (c) of this article – 3 375 units of account per passenger.

Law of Georgia No 4944 of 17 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Article 1751

1. In the case of death or injury of a passenger as a result of an incident during the carriage of a passenger by sea, a carrier actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage is obliged, within 15 calendar days after identifying a person authorised to receive compensation for the inflicted damage, to pay him/her an advance in proportion to the damage, for urgent economic needs. In the case of death of a passenger, the amount of advance payment shall not be less than EUR 21 000 equivalent in GEL according to the exchange rate established by the National Bank of Georgia on the date of payment.

2. The advance payment determined by paragraph 1 of this article shall not mean the recognition of the existence of a claim by the carrier actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage, and it may be deducted from any remuneration payable in the future under this Chapter. The amount of the advance payment shall not be refunded, unless the carrier actually performing the carriage of passengers, or the carriage of passengers and luggage, or part of the carriage of passengers or the carriage of passengers and luggage proves that the death or injury of a passenger was caused by the following:

a) the passenger’s fault or negligence;

b) war, hostilities, civil war, riot or special, inevitable and insurmountable natural calamities;

c) an act or omission of a third party, which was intended to cause an incident.

3. A carrier and/or a person performing the carriage shall ensure the provision of comprehensive information to the passengers on the passenger’s rights determined by this Chapter.

4. If carriage starts in Georgia, the information determined by paragraph 3 of this Chapter shall be provided to the passengers before boarding, and if an agreement on the carriage of passengers or an agreement on the carriage of passengers and luggage is concluded in Georgia, the information determined by paragraph 3 of this Chapter shall be provided to the passengers upon signing such an agreement (upon purchasing a ticket, including if a passenger purchases a ticket via internet or phone).

Law of Georgia No 4944 of 17 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Chapter X ­– Cruise Contract

 

Article 176

1. Under a cruise contract, the cruise organiser undertakes to carry out a collective voyage at sea according to a specific program (cruise) and to provide cruise participants with appropriate services (carriage by sea, meals, household and excursion services, etc.).

2. Cruise participants undertake to pay the appropriate fees.

 

Article 177

1. A cruise ticket or equivalent document issued by the cruise organiser shall certify the conclusion of the cruise contract.

2. A cruise contract shall contain:

a) the name and type of the ship;

b) the name, surname and address of the cruise organiser;

c) the name, surname and address of the passenger;

d) the number and class of the cabin, the cruise cost, including other expenses incurred;

e) the ports of embarkation and disembarkation;

f) the time of departure and arrival;

g) the ports of call;

h) the types of services offered during the cruise.

 

Article 178

A cruise organiser shall be obliged to prepare the ship before the voyage pursuant to Article 168 of this Code and to maintain it in this condition for the entire cruise period.

 

Article 179

1. The following rules specified in this Chapter shall be applicable unless otherwise agreed by the parties.

2. Any agreement between the parties which restricts the rights of cruise participants under this Chapter shall be void.

 

Article 180

1. A cruise participant may repudiate the cruise contract at least one week before the start of the cruise and may claim a refund of the cruise price in the manner and within the period prescribed by the contract.

2. If the cruise organiser fails to provide the cruise participant with a place on the ship as agreed in the contract, or with the similar place on another ship with his/her consent, which is comparable in terms of comfort provided by the previous ship, the cruise participant may repudiate the contract and claim full refund of the price of the cruise.

 

Article 181

1. A cruise organiser may repudiate a contract before the start of the cruise due to the circumstances referred to in Article 142(1)(a)-(e) of this Code.

2. A contract shall be cancelled if the circumstances referred to in Article 142(1)(a)-(e) of this Code have occurred after the start of the cruise and the cruise has been stopped. In this case, the cruise organiser shall be obliged to reimburse the part of the paid fees to the cruise participant and take him/her back to the port of departure as requested.

 

Article 182

If the duration of a cruise is extended due to unforeseen circumstances, the cruise organiser shall be obliged to provide all services at his/her expense to the cruise participants.

 

Article 183

A cruise organiser shall be liable for the death or injury of a cruise participant, or for the shortage or damage to the goods under Articles 172, 174, 175 of this Code, and for the failure to fulfil other terms and conditions stated in the cruise contract.

 

Chapter XI – Hiring a Ship for a Specific Period of Time (Time Charter)

 

Article 184

Under a contract of hiring a ship for a specific period of time (time charter), the ship-owner undertakes to lease the ship to the lessee (charterer) for a certain period of time and for a fee to carry cargo, passengers or for other merchant shipping purposes.

 

Article 185

1. Time charters shall be concluded in writing.

2. The following rules specified in this Chapter shall be applicable unless otherwise agreed by the parties.

 

Article 186

Time charters shall include the name of the parties to the contract, the name of the ship, its technical and operational data (deadweight capacity, cargo capacity, speed, etc.), navigation areas, objectives of leasing (chartering), the freight amount, duration of the contract, and the place where the ship is to be handed over and the place where the ship is to be returned.

 

Article 187

1. Within the scope of the rights granted under a time charter, the charterer may independently enter into an agreement with a third party in his/her name on chartering a ship for a certain period of time. Such agreement shall not exempt the charterer from the liability under the contract signed with the ship-owner.

2. The rules under this Chapter shall apply to a freight agreement concluded between the charterer and a third party.

 

Article 188

1. A ship-owner shall be obliged to deliver a technically properly functioning ship to the charterer, to ensure its unimpeded use for the purpose indicated in the time charter.

2. In the case of a time charter, the ship-owner shall be obliged to equip and man the ship, and maintain the navigable condition of the ship during the time charter period, cover the ship’s insurance and crew maintenance costs.

 

Article 189

1. The charterer shall be obliged to use the ship only under the conditions and for the purpose provided for in the time charter.

2. After the expiry of the time charter the charterer shall be obliged to return the ship in the same condition as it was received (excluding a natural wear and tear).

3. In the case of a delayed return of the ship, the charterer shall be obliged to pay the costs of delay.

 

Article 190

1. If a ship is chartered to carry goods, the charterer may conclude a contract of carriage of goods in his/her name, sign the charter, issue bills of lading and other documents related to the shipment.

2. The charterer shall be liable for the failure to comply with the requirements provided for in these documents, in particular, in the bill of lading and other documents related to the shipment.

3. The charterer shall be also liable for the obligations arising out of the bill of lading or other documents related to shipment, which are signed by the ship's captain.

 

Article 191

Under a time charter party, the ship's captain and the crew shall carry out the charterer's instructions in relation to commercial exploitation of the ship, except for the instructions relating to the ship's management, internal regulations and the composition of the crew.

 

Article 192

A charterer shall be responsible for the loss caused by salvage, damage or wreck of the ship, provided that the damage was his/her fault.

         

Article 193

1. The charterer shall be obliged to pay the charter fee to the ship-owner within the period and as prescribed by the time charter.

2. The charterer shall be exempt from the freight and the ship-related costs for the period during which the ship is unfit for navigation due to defects.

3. If the ship's unfitness for navigation is caused through the charterer's fault, he/she shall be obliged to pay the full freight and compensate the damage caused.

4. In the case of delayed payment of the freight, the ship-owner may seize the ship from the charterer and demand compensation for the damage caused by the delay.

 

Article 194

In the case of a shipwreck, the freight shall be paid including the day of the wreck, and if this day cannot be determined, including the day of receipt of the last information about the ship.

         

Article 195

The rewards paid for sea salvage operations performed by the crew of the time-chartered ship before the expiration of the time charter period shall be equally distributed between the ship-owner and the charterer, excluding the amount necessary for the compensation of the damage inflicted on the ship and the share of the crew members.

 

Chapter XII – Hiring a Ship without a Crew (Bareboat Charter)

         

Article 196

1. Under a bareboat charter the ship-owner undertakes to transfer the ship without its crew to the lessee (charterer) for a certain period of time for navigation purposes.

2. After the expiration of the bareboat charter, the ship may be transferred to the ownership of the charterer, if the agreement provides for the right to acquire the title to the ship, the charterer has fulfilled his/her contractual obligations and has covered the last instalment of the freight.

3. Bareboat charter contracts may be concluded only under Article 42 of this Code.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 197

A bareboat charter shall be concluded in writing.

 

Article 198

1. A bareboat charter shall contain:

a) the name of the parties;

b) the purpose of the contract;

c) the name of the ship;

d) the date of building the ship;

e) the class of the ship;

f) the deadweight capacity and cargo capacity;

g) the power of the engines;

h) the speed of travel and the rate of fuel consumption;

i) the term for the use of the ship, after the expiration of which the right to ownership of the ship may be transferred to the charterer;

j) the amount of the bareboat charter fee and time limits for its payment;

k) the time and place of delivery of the ship to the charterer;

l) the right of the charterer to man the crew;

m) the party responsible for the payment of registration costs;

n) any other necessary data.

2. Unless otherwise provided for by the contract, the charterer, within the scope of authority under the bareboat charter, may enter into an agreement with a third party in his/her own name for the entire duration of the bareboat charter or for a certain period of time (sub-bareboat charter). Conclusion of such agreement shall not exempt the charterer from the liability under the contract signed with the ship-owner.

 

Article 199

1. The ship-owner shall be obliged to deliver to the charterer the ship fit for navigation in order for the charterer to accomplish the objectives of the bareboat charter.

2. The ship-owner shall be liable for all the defects of that the ship (including latent defects) existing at the moment of its transfer.

3. The charterer may raise a claim with respect to the fitness of the ship for navigation or other defects within one year after the ship has been delivered.

 

Article 200

The provisions of the following article provided in this Chapter shall be applicable unless otherwise agreed by the parties.

 

Article 201

1. The charterer shall be obliged to maintain the ship in seaworthy condition and cover its maintenance and repair costs.

2. The risk of accidental wreck or accidental damage shall be transferred to the charterer together with the transfer of the ship.

3. In the case of a bareboat charter, during the period of operation of the bareboat charter, rewards for maritime salvage operations performed by the chartered ship shall belong to the charterer.

 

Article 202

1. The charterer may repudiate a bareboat charter and claim damages, if:

a) the ship-owner fails to transfer the ship to the charterer within a defined period of time;

b) due to the defects referred to in Article 199(2) of this Code, the charterer cannot use the ship in accordance with the bareboat charter.

2. The ship-owner shall have the right to repudiate a bareboat charter and claim the return of the ship, if the charterer fails to pay the bareboat charter fee within three months after the beginning of each period of payment.

 

Article 203

1. If the ship is returned, the ship-owner shall receive his/her due portion of the bareboat charter fee for the use of the ship.

2. In this case the charterer shall receive back his/her portion of the contractual price for the use of the ship.

3. The charterer shall be obliged to return the ship to the ship-owner in the same condition as it was received, taking into account normal wear and tear. In the case of deterioration of the ship, the charterer shall reimburse the damage to the ship-owner.

4. If the charterer improves the ship's condition, the ship-owner shall be obliged to compensate the costs incurred. If the ship-owner refuses to pay reimbursement for the improvement made to the ship, the charterer may separate what has been improved, if possible.

 

Chapter XIII – Maritime Mortgage

 

Article 204

1. A ship-owner (mortgagor) may pledge (mortgage any ship or its title, including a ship under construction, as security to obtain a loan or by way of a mortgage under other financial security.

2. A mortgagee may be any natural or legal person of Georgia or of a foreign State, to whom a ship may be pledged according to the legislation of Georgia.

 

Article 205

1. A mortgage agreement shall contain:

a) the name of the parties;

b) the addresses of the parties;

c) the essence of the security of the mortgage;

d) the form of the mortgage;

e) the period for the performance of obligations;

f) the evaluation of the ship and the place of its stay;

g) the registration, transfer, modification or replacement of the mortgage;

h) the priority ranking of the registered mortgage;

i) any other conditions raised by one of the parties and agreed between the parties.

2. The rights and obligations of the parties, and the procedure for concluding a mortgage agreement shall be defined in accordance with the legislation of the mortgagee's state, unless otherwise agreed by the parties.

3. A mortgage shall not mean the sale of the ship to the mortgagee, and the mortgagor shall not be considered to be a person who loses the right of ownership to the pledged ship.

 

Article 206

1. A mortgage agreement shall be properly certified and registered in the State Register of Ships of Georgia. A record to that effect shall be made in the ship's certificate of ownership.

2. The procedure for keeping record of mortgages shall be established by the Agency.

3. For the registration of a mortgage, the mortgagor shall submit the original ship mortgage agreement and a copy certified by a notary.

4. The Agency shall be obliged to provide the mortgagor, and upon request, to the mortgagee and other interested parties, with an extract from the State Register of Ships of Georgia.

5. The registration of mortgages and the issuance of extracts from the State Register of Ships shall be paid services.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 207

1. If the object of the mortgage is a ship that has already been transferred under a mortgage and constitutes security for mortgage obligations, the rights of the previous mortgage-holder shall remain in force as well.

2. The claims of the next mortgagee shall be satisfied after the claims of the previous mortgage have been satisfied from the value of the ship.

3. The priority rights of the mortgagees with respect to the satisfaction of their claims shall be determined according to the date and hour of their registration in the State Register of Ships of Georgia.

4. The mortgagor shall inform each subsequent mortgagee of all existing mortgages, the nature of the mortgage and of the formation of secured liabilities. If the mortgagor fails to comply with this requirement, he/she shall reimburse to any of the mortgagee the damage caused in relation to this issue.

         

Article 208

A mortgage holder shall be entitled to claim damages if the obligations have not been fulfilled within the time specified in the mortgage agreement, with the exception of cases where such right, under mortgage law or the contract, arises later or could be exercised earlier.

 

Article 209

A mortgagee may fully satisfy his/her needs at the expense of the pledged ship, in particular, the damage caused by the deferral of obligations and interest, and in the cases under the mortgage agreement, the penalty. Necessary costs of the mortgagee must be also reimbursed to secure mortgage requirements.

 

Article 210

1. A pledged ship shall be fined in accordance with the mortgage agreement.

2. The sale of the pledged ship, which has been fined, shall be made in accordance of the applicable legislation of Georgia, unless otherwise provided for by the mortgage contract.

 

Article 211

1. A mortgage shall be cancelled in the case of

a) repayment of the debt;

b) the termination of monetary obligation in any other way of debt repayment (a forced sale of the ship, etc.);

c) a shipwreck, excluding insurance reimbursement;

d) the existence of a special contract.

2. Upon request of the mortgagor, the mortgagee shall be obliged to provide the mortgagor with a duly certified document evidencing full or partial satisfaction of the obligations.

3. Upon receiving from the mortgagee a duly certified document proving full or partial satisfaction of the obligations, the mortgage registration authority shall be obliged to immediately make an appropriate entry in the State Register of Ships of Georgia.

 

Article 212

If the mortgagor has gone bankrupt after having registered a mortgage in the State Register of Ships of Georgia, the registered mortgage obligations shall be deemed unenforceable.

 

Article 213

1. A mortgage shall remain in force in the case where the mortgagee, in accordance with the rules established by law, assigns the claims secured by the mortgage to a third person or passes the debt to another person based on the circumstances of the mortgage security.

2. Upon receipt of duly certified documents evidencing the assignment by the mortgagee the claims secured by the mortgage to another person or the transfer by the mortgagor of the right to pass a debt to another person, a corresponding entry about the person to whom all the rights of the mortgagee or all the obligations of the mortgagor are passed, must be made in the State Register of Ships.

 

Article 214

1. If in any legal way, for example, in the case of death or bankruptcy, a mortgagee’s rights are passed to another person, this person, who receives these rights, shall prove this by a duly certified declaration. The declaration must evidence the legality of the transfer of property and the powers of the person who owns the transferred mortgage.

2. On the basis of these documents, the name of the person to whom the rights of the mortgagee with respect to the entire ship or its part are transferred shall be entered in the State Register of Ships of Georgia.

 

Chapter XIV – Towing Contracts

 

Article 215

Under a towing contract, the ship-owner undertakes to:

a) tow a ship or other floating object from one port to another;

b) tow a ship or other floating object at a certain distance for a certain period of time;

c) manoeuvre or be on duty if necessary.

 

Article 216

1. Towing contracts shall be concluded in writing.

2. A towing contract shall contain:

a) the port of departure and the port of destination;

b) the time for towing operations;

c) the rights and obligations of the parties;

d) the liability for breach of contract;

e) the specific features of towing objects that may affect the safety of towing operations;

f) other circumstances that the parties deem necessary to include in the contract.

 

Article 217

1. To carry out operations under a towing contract, the parties shall be obliged to bring the ship or other floating object in proper condition in a timely manner.

2. The owner of the ship and/or of the towing ship shall not be liable for the defects of his/her ship and/or tug boat if he/she proves that the defects were not discoverable even by due diligence (latent defects).

 

Article 218

During towing operations if a towed ship or other floating object or any property and cargo on board is damaged while a captain of the towing ship navigates the towed ship or other floating object, the liability shall lie with the owner of the towing ship, unless otherwise agreed by the parties, and if the owner fails to prove his/her innocence.

 

Article 219

During towing operations if the towing ship or any property and cargo on its board is damaged while a captain of the towed ship or of other floating object carries out the towing operations, the responsibility shall lie with the owner of the towed ship or of other floating object, unless otherwise agreed by the parties, and if the owner fails to prove his/her innocence.

 

Article 220

The owner of the towing ship shall not be liable for damage to the towed ship or to other floating object or to any property and cargo on their board if the towing operations are carried out under icy conditions and unless it is proved that the damage has been caused by reason of the towing ship.

 

Article 221

Under a towing contract, the owner of the towing ship shall be liable from the moment of taking a ship or other floating object in tow at the point of departure and shall be exempt from the liability upon mooring or dropping an anchor of the ship or of other floating object at the final point of the towing operations.

 

Article 222

As a rule, the captain of the towing ship shall manage maritime towing operations, and has no right to interfere with the by-laws of the towed ship or of other floating object.

 

Article 223

If the ship-owner assigns the management of the ship to a person who is not the captain of the towing ship, then the legal relationship of this person with the captains of the towing ship and of the towed ship or of other floating object shall be determined by the towing contract.

 

Article 224

If the ship or other floating object is not made fit for towing operations within the period determined by the contract, after arriving at a point of departure, the owner of the towing ship shall have the right to cancel the contract and recover from the owner of the object to be towed compensation for the costs for the sailing distance from the point of departure to the point of destination, and to the base station (or to another point, not farther than the base station), the costs for sailing back, or payment for lost possible income (loss of expected gain).

 

Article 225

If a towing ship enters into the port of departure in unseaworthy state or is not fit for towing operations, the owner of the ship or other floating object shall be entitled to terminate the contract and to claim from the owner of the towing ship the compensation for the costs incurred and for possible income.

 

Article 226

Towing operations carried out by the ships sailing under the national flag of Georgia between the ports of Georgia, or to foreign ports and back, shall be regulated by this Code.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 227

If a towed ship or other floating object is involved in a marine incident for reasons beyond the control of the towing ship, the captain of the towing ship shall be obliged to provide the towed ship or other floating object with rescue facilities and provide assistance until the victims no longer require help. In that case, only the actually incurred expenses, without remuneration for salvage, shall be reimbursed to the towing ship.

 

Article 228

1. Under a contract of port towing operations, the owner of the towing ship shall, for remuneration, bring a ship or other floating object into or out of the waters of the port, conduct manoeuvring, mooring or other operations of the towed in the waters of the port.

2. A captain's statement shall be the evidence of entering into a contract for port towing operations.

 

Article 229

1. The captain of the towed ship or of other floating object shall manage port towing operations unless otherwise provided for by the contract.

2. Management of towing operations shall be assigned to the captain of the towing ship only under a written agreement.

 

Article 230

1. To ensure the safety of navigation, the necessity of towing operations for entry, exit and movement within the waters of a seaport, for manoeuvring, mooring and for performing other operations shall be determined by the port rules.

2. A ship with the total capacity of 500 tons or less shall be exempt from the use of a towing ship, unless the captain does requests its use.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Chapter XV – Maritime Insurance Contracts

 

Article 231

Under a maritime insurance contract, the insurer undertakes, in exchange for appropriate consideration (insurance premium), to indemnify the insurant, or another person for whose benefit the contract is signed, against losses related to certain perils or accidents (insured event) referred to in the contract.

 

Article 232

A maritime insurance contract shall be concluded in writing.

 

Article 233

1. The following rules provided in this Chapter shall be applicable unless otherwise agreed by the parties.

2. Any agreement contrary to the provisions expressly referred to in this Chapter shall be void.

 

Article 234

1. A subject-matter of maritime insurance may be any property interest related to sailing, such as a ship (including the one under construction), cargo, freight, transportation fee, rental fees, profit, and other claims secured by the ship, cargo or freight, wages or other remuneration of the captain and crew members, property or civil liability of the ship-owner and of the cargo carrier, and risks assumed and guaranteed by the insurer (reinsurance).

2. A subject matter of insurance shall be specified in the contract of maritime insurance.

 

Article 235

1. When concluding a contract, the insurant shall be obliged to provide the insurer with all information known to him/her to assess the level of risk of the circumstances or such information that he/she ought to have known, and other information requested by the insurer.

2. An insurant shall be exempt from the obligation to provide the insurer with generally known information and such information that he/she knows or ought to have known.

3. If an insurant provides insufficient or inaccurate information, the insurer may to repudiate the contract.

 

Article 236

The insurer shall, upon request of the insurant, hand over the document signed by him/her to the insurant, which contains the conditions of maritime insurance (insurance policy, insurance certificate, etc.).

 

Article 237

The insurant shall be obliged to pay the insurance premium to the insurer within the specified period of time. A maritime insurance contract shall not take effect unless the insurance premium is paid, unless otherwise provided for by the contract.

 

Article 238

An insurant may conclude a maritime insurance contract for his/her benefit or for the benefit of another person who may or may not be specified in the contract.

 

Article 239

If a maritime insurance contract is concluded for the benefit of another person, the insurant shall be obligated to perform all contractual obligations. The same shall apply to the person for the benefit of whom the contract is concluded, regardless of whether or not the contract is made upon his/her instructions provided that he/she subsequently consents to be insured.

 

Article 240

If an insurance contract is concluded for the benefit of another person, the insurant shall enjoy all the rights under the contract without the need to obtain a power of attorney from this person.

 

Article 241

When paying the insurance compensation, the insurer may require the presentation of the insurance policy or other insurance documents issued by him/her at the time of insurance.

 

Article 242

1. If the insured cargo is alienated, the insurance contract shall remain in force. All the rights and obligations of the insurant shall be transferred to the purchaser of the cargo.

2. If the insurance premium has not been paid prior to the alienation of the cargo, both the insurant and the person who has purchased the cargo shall be obliged to pay it. The requirement to pay the insurance premium shall not apply to the holder of the insurance policy or of any other insurance document in which there is no indication that the insurance premium has not been paid.

 

Article 243

1. In the case of alienation of an insured ship, the maritime insurance contract shall be terminated upon the alienation. If a ship is alienated during a voyage, the contract shall remain in force until the end of the voyage and all the rights and obligations of the insurant shall be transferred to the purchaser of the ship.

2. This article shall also apply to the liability insurance of the ship-owner.

 

Article 244

1. When concluding a maritime insurance contract, the insurant shall be obliged to declare the amount for which he/she insures the corresponding interest (sum insured).

2. If the sum insured is less than the actual value of the insured interest (insurable value), the insurer shall be liable for damages in proportion to the ratio of the sum insured to the insurable value.

3. If the sum insured referred to in the maritime insurance contract exceeds the insurable value, the contract shall be deemed invalid with respect to that part of the sum insured that exceeds the insurable value.

 

Article 245

If an interest is insured by several insurers for the amounts which in total exceed the insurable value, each insurer shall be liable only in the amount of the insurable value, and each of them shall be liable in the amount proportionate to the sum insured specified in the maritime insurance contract.

 

Article 246

1. A maritime insurance contract shall remain in force even if by the moment of its conclusion the risk of the occurrence of damage subject to obligatory compensation no longer exists or the damage has already occurred.

2. If, when entering into a maritime insurance contract, the insurer knew or should have known that the risk of the occurrence of an insured event no longer exists or if the insurant knew or should have known about the already occurred damage, then the party who did not know about it shall not be obligated to perform with the requirements of the insurance contract.

3. The insurance premium shall be due to the insurer in the case where there is no need for him/her to comply with the obligations under the maritime insurance contract.

 

Article 247

All cargoes, received or shipped by the insurant within a specified period of time, may be insured under a special agreement (general policy).

 

Article 248

1. The insurant shall be obliged to promptly provide the insurer with all necessary information upon receipt of notice of each shipment of cargo covered by the general policy, in particular:

a) the name of the ship carrying the cargo;

b) the route of carriage;

c) the sum insured.

2. The insurant shall not be exempt from the duties referred to in paragraph 1 of this article even if he/she receives a notification that the cargo arrived at its destination without damage.

3. If the insurant fails to provide the insurer with necessary information or provides it with delay, the insurer may refuse to compensate the damage related to such shipment of cargo. The insurer shall retain the right to the insurance premium, which he/she would have received if the insurant cannot prove that the failure to deliver or delayed delivery of the information was not a result of his/her deliberate action.

4. If the insurant has intentionally delayed the delivery of necessary information, or failed to deliver or delivered false information about the cargo and the sum insured, the insurer may refuse to provide insurance under the general insurance policy. The insurer shall retain the right to the insurance premium which he/she would have received had the insurant faithfully and fully complied with the conditions of the insurance contract.

 

Article 249

1. The insurer shall be obliged to issue a policy or an insurance certificate for each shipment of cargo covered by the general policy, as requested by the insurant.

2. In the case of discrepancy between the content of the policy or insurance certificate and the general policy, the policy and insurance certificate shall take priority.

 

Article 250

The insurer shall not be liable for the damage caused by gross negligence or intentional action of the insurant, the consignor, the consignee or their representative.

 

Article 251

1. When a ship is insured, the insurer shall not be liable, except for the cases referred to in Article 250 of this Code, for damage caused as a result of sailing the ship in unseaworthy condition, unless it was the result of a latent defect.

2. The insurer shall not be also liable for the dilapidation, natural wear-and-tear of the ship and of its equipment and for the damage caused by explosive and self–igniting substances, if such cargo was loaded on board with the consent of the insurant or his/her representative but without the knowledge of the insurer.

 

Article 252

While insuring a cargo or anticipated profit, the insurer shall not be liable, except for the cases referred to in Article 250 of this Code, for damage caused as a result of inherent characteristics of the cargo (deterioration, loss, rust, mould, breakage or leakage, and self-ignition, etc.) and improper packing.

 

Article 253

Articles 250, 251 and 252 of this Code shall be applied with respect to freight insurance.

 

Article 254

The insurer shall not be liable for losses caused by radiation or radioactive damage during a nuclear explosion, unless otherwise provided for in the agreement.

 

Article 255

The insurer shall not be liable for damage caused as a result of the capture of the ship as a result of military actions or measures, pirate attacks, civil commotion, strike, confiscation, requisition, arrest or destruction of the ship or cargo by order of military or civil authorities.

 

Article 256

1. The insurant shall be obliged to immediately notify the insurer about all significant changes related to the subject matter of insurance (transhipment, change of mode of transport, change of port of discharge, deviation from the agreed or usual route, leaving for wintering, etc.).

2. In the case of an increased risk against the subject matter of insurance, if it is not related to salvage of life, ship or cargo, the insurer shall be entitled to revise the terms of the agreement and require additional insurance premium. If the insurant does not agree, the maritime insurance contract shall be cancelled upon occurrence of such change.

 

Article 257

1. Upon the occurrence of the insured event, the insurant shall be obliged to take all measures required of him/her to prevent and reduce the damage and shall immediately notify the insurer about the occurrence of the insured event and follow the instructions of the insurer, if any.

2. If the insurant by gross negligence or intentional action failed to take measures to prevent or reduce the damage, the insurer shall be released from liability for compensation of damage.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008 – LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

 

Article 258

Upon request of the insurant, the insurer shall be obliged to provide security for the payment of general average contribution within the limits of the sum insured.

 

Article 259

When preparing a general average statement, the insurant shall be obliged to protect the interests of the insurer.

 

Article 260

1. If the insured event occurs, the insurer shall have the right to be exempt from the obligations imposed under the marine insurance contract by way of paying the entire sum insured. The insurer shall notify the insurant of his/her intention to use this right within seven days after the receipt of the last notification on the insured event, and shall be obliged to compensate the damage prevention and reduction costs incurred by the insurant prior to the receipt of this notification.

2. In the case specified in this article, the insurer shall not obtain the title to the insured property by way of paying the sum insured.

 

Article 261

1. The insurer shall be obliged to reimburse the expenses incurred by the insurant to reduce or avoid the damages for which the insurer is responsible and the costs incurred to carry out the instructions of the insurer, to ascertain and determine the extent of the damage which is to be reimbursed by the insurer, and the costs related to the preparation of a general average statement.

2. The costs referred to in this article shall be reimbursed in proportion to the ratio of the sum insured to the insurable value.

 

Article 262

1. The insurer shall be liable for damages only within the limits of the sum insured. The costs referred to in Article 261 of this Code and the costs of general average shall be reimbursed by the insurer, regardless of whether or not this amount together with the damage exceeds the sum insured.

2. The insurer shall also be liable for the damage caused by several consecutive insured events even if their total amount exceeds the sum insured.

 

Article 263

If the sum insured is reimbursed in full, except for the case provided for in Article 260 of this Code, the following shall be conveyed to the insurer with his/her consent:

a) all the rights to the insured property, if the total value is insured;

b) the right to a part of the property insured, in proportion to the ratio of the insured sum to the insurable value, if part of the value is insured.

 

Article 264

1. If the ship is missing, the insurer shall be liable to the full amount of the sum insured.

2. A ship shall be deemed to be missing if no information of it has been received for three months. If ongoing acts of war have prevented the receipt of this news, then this term shall be extended to six months.

3. If the ship is insured for a definite period of time, according to the maritime insurance contract, the insurer shall be liable for the disappearance of the ship without a trace if the latest news about the ship has been received before the expiration of the contract and if the insurer fails to prove that the shipwreck occurred prior to the expiry of the contract.

 

Article 265

1. The insurant may waive his/her right to the insured property (abandonment) and require the insurer to pay the sum insured in full, if:

a) the ship is missing;

b) the restoration or repair of the insured ship (constructive total loss) is economically infeasible;

c) the elimination of the causes of damage of the insured cargo or its delivery to the point of destination is economically infeasible;

d) the ship or cargo is seized, and both are insured against such threats, and the seizure continues for two months.

2. A state-owned ship may be abandoned only according to Article 42 of this Code.

3. An agreement of the parties contrary to this article shall be void.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 266

1. The insurant shall give a notice of abandonment within six months from the moment of the expiry of the period referred to in Articles 264 and 265 of the Code (start the occurrence of the circumstances).

2. After six months the insurant shall lose the right of abandonment, but may claim damages according to the standard procedure.

3. The insurant's notice of abandonment shall be unconditional and irrevocable.

4. Any agreement of the parties contrary to this article shall be void.

 

Article 267

If after receipt of the compensation from the insurer it has become known that there has not been a ship wreck or the captured ship and cargo have been released, the insurer may demand that the insurant retain the property and return the insurance compensation, less the damage, if any, suffered by the insurant.

 

Article 268

1. The insurer who has paid insurance compensation shall be subrogated, to the extent of the amount paid, to claims that the insurant (or beneficiary) may have against the person responsible for the damage. This right shall be exercised by the insurer according to the rules established for the recipient of compensation.

2. If the insurant waives his/her rights against a person who is responsible for the damage inflicted or if the use of this right is impossible through the insurant’s fault, the insurer shall be exempt from the insurance reimbursement in whole or in the corresponding part.

 

Article 269

In the cases provided for in Articles 263, 265 and 268 of this Code, the insurant shall be obliged to deliver all the documents and evidence to the insurer, and provide the necessary information for the use of the transferred rights.

 

Article 270

If a third person has reimbursed the damage to the insurant, the insurer shall pay only the difference between the amount payable under the insurance contract and the amount received from the third party.

 

Chapter XVI – General Average

 

Article 271

1. General average means damage caused as a result of any extraordinary expenditure or sacrifice intentionally and reasonably made or incurred to save the ship, freight and goods facing a common peril.

2. General average shall be adjusted among the ship, freight and cargo according to their value at the place and time where and when the voyage ends.

3. In this Chapter freight shall also mean cost of carriage of passengers and their luggage.

 

Article 272

Articles 273-283 of this Code shall apply only in the cases where the parties have not agreed otherwise.

 

Article 273

The following shall be regarded as general average, provided the events specified in Article 271 take place:

a) damage caused by jettisoning the cargo or ship’s equipment, and damage caused to the ship or cargo in the course of carrying out common rescue operations as a result of water which goes down the hatches opened or other opening made for the purpose of jettisoning of the cargo;

b) damage done to the ship and/or cargo in extinguishing fire on board, including scuttling or beaching the burning ship;

c) damage caused by intentional stranding and refloating, whether or not the ship might have been driven on shore;

d) damage caused to engines, other ship equipment and boilers in attempting to refloat the ship;

e) extraordinary expenses incurred when a ship is ashore, for discharge of cargo, fuel or other supplies into lighters, for their reshipping and for hiring lighters;

f) damage inflicted as a result of loss or damage of cargo, fuel or supplies, caused by their handling on board or by their discharge, re-loading or stowage, or storage, if the costs incurred for the performance of these operations are recognised as general average;

g) expenses incurred in salvage operations, whether or not carried out under a contract, to the extent to which the salvage operations are performed to preserve from peril the ship, freight and cargo;

h) loss of freight caused by the loss of cargo – when the loss of cargo is compensated as general average, deduction shall be made from the amount of the [gross] freight of the expenses which the carrier would have incurred to receive such freight, but has not incurred due to the sacrifice.

 

Article 274

The following shall also be admitted as general average or equal to general average:

a) costs incurred when a ship is forced to enter a place of refuge or to return to the place of loading due to an accident or other extraordinary circumstances, when such entry or return is necessary for common safety;

b) costs incurred due to the departure of the ship from a place of refuge or port of loading with its original cargo or its part, where it was forced to return;

c) expenses related to the handling of cargo, fuel or supplies at the ports of entry and departure or refuge, which was incurred for common safety or to repair the damage caused to the returned ship by an accident or other extraordinary circumstances, if the repairs were necessary to continue safe voyage;

d) storage costs incurred, including insurance if reasonable incurred, during reloading and stowage of discharged and restowed fuel, cargo or supplies under the circumstances referred to in subparagraph (c) of this article, provided the ship is condemned or if it fails to proceed on its voyage, storage costs shall be considered to be general average only up to the date of the ship’s condemnation, abandonment of the voyage or up to the date of completion of discharge [of cargo], provided the ship’s condemnation or abandonment takes place before this date;

e) expenses incurred for wages, maintenance of the crew, fuel and supplies during the prolongation of the voyage caused by a ship’s entering a place of refuge or its returning to the port under the circumstances referred to in subparagraphs (a) and (c) of this article, provided the ship is condemned or abandons the original voyage; the mentioned costs shall be considered as general average up to the date of the ship’s condemnation, abandonment of the voyage or up to the date of completion of discharge, provided the ship’s condemnation or abandonment takes place before this date;

f) expenses incurred due to the detention of a ship at any place in the interests of the common safety because of an accident or other extraordinary circumstances, or for repair of a ship damaged under such circumstances, if this repair is necessary to continue a safe voyage; costs related to the detention of the ship at any place, and expenses related to wages and crew maintenance, port, fuel and supplies, arising due to the delay, shall be reimbursed according to general average adjustment rules, less the costs arising from the repair not included in general average;

g) expenses for a ship’s temporary repair carried out for the common safety, at the places of loading, entry or refuge, and a temporary repair of the damage included in general average. The costs for temporary repair of accidental damages, which was necessary only to complete the given voyage, shall be reimbursed only within the limits of those saved expenses which would have been allowed in general average if these repairs have not been effected there;

h) any additional expense incurred in place of another expense which would have been included in general average. These costs shall be reimbursed only up to the amount of the general average expense avoided, regardless of the saving made by any of the participants of the general average.

 

Article 275

Damage, which is not referred to Articles 271, 273 and 274 of the Code, shall belong to particular average. Such damage shall not be distributed between a ship, cargo and freight. It shall be reimbursed by a person who has been damaged, or the one who is responsible for the damages.

 

Article 276

Regardless of the existence of the circumstances listed in Article 271, the following shall not be included in general average:

a) the value of jettisoned self-igniting cargo which is burning, and such cargo, which is shipped in breach of maritime trade rules and practices;

b) any damage caused by smoke or heat during fire extinguishing on board a ship;

c) damage sustained by cutting away wrecked or parts of the ship that have been carried away or are effectively lost by accident before sacrifices are made for common safety;

d) costs of handling on board or discharging cargo, fuel or supplies at a port of departure, entry or refuge, when the ship's damage is detected at a port of entry or departure and where no accident or other extraordinary circumstances connected with this damage has occurred during the voyage, and where the expenses are incurred only for restowage purposes due to shifting – dropping of goods during the voyage, unless such restowage is necessary for the common safety;

e) expenses incurred during the repairs for wages or the maintenance of the crew, for fuel and supplies, even when the repairs are necessary to continue a safe voyage and when the damage has been discovered at a port of departure or entry, provided that there is no accident or other extraordinary circumstances connected with this damage has occurred during the voyage;

f) any damage or loss caused to a ship or cargo as a result of the prolongation of the voyage (demurrage, loss of market, etc.).

 

Article 277

General average shall be adjusted according to the rules set forth in Article 271 of the Code, even if a threat causing extraordinary expenditures or sacrifices has arisen through a fault of person who has a property interest in the ship, freight or cargo. Such adjustment shall not deprive other participants in general average of the right to be reimbursed by the person responsible for the damage inflicted and this person shall not be deprived of possible remedies.

 

Article 278

1. Losses caused by damage or loss of cargo deliberately taken on board or shipped under a wrong name without permission of the ship-owner or of his/her agent shall not be distributed in accordance with Article 271 of this Code. If the cargo has been saved, its owner shall be obliged to take part in contributing to general average according to the standard procedure.

2. If the cost of cargo during its delivery for carriage is declared as less than its actual cost, the owner of the cargo shall take part in contributions to general average according to the actual cost of the cargo, but shall receive compensation according to the cost declared by him/her.

 

Article 279

1. The amount to be allowed as general average for damage to the ship, its machinery and gear caused by a general average act shall be as follows:

a) when the ship is repaired or its parts are replaced, the actual cost of repair or replacement;

b) in other cases, depreciation caused by such damage, but not exceeding the assessed cost of repairs.

2. If old material or parts are replaced by new ones on a ship that is over fifteen years old, – the cost of repairs deemed as general average shall be subject to ‘new for old’ deductions by one third.

3. In the case of actual or constructive total loss of the ship – the amount to be compensated according to general average shall be the difference between the net sound value of the ship less the cost necessary for the repair of the damage not included in general average – and the cost of the damaged ship, which may be ascertained according to the net proceeds of sale, if the ship is sold.

 

Article 280

1. The amount to be compensated as general average for damage to or loss of cargo sacrificed, shall be the value at the time of discharge, ascertained from the commercial invoice submitted to the consignee, and if there is no such invoice, from the value of the goods at the place of production. The value at the time of discharge shall include the cost of insurance and freight, except insofar as such freight is at risk of interests other than the cargo.

2. When the damaged cargo is sold, the loss to be compensated shall be the difference between the net sound value of the ship and net proceeds of sale.

 

Article 281

A commission of two per cent on general average disbursements, except for the maintenance of the crew and wages during the voyage, and fuel and supplies not replaced during the voyage, shall be allowed for the benefit of the party who bears the expenses.

 

Article 282

Interest at the rate of 7 per cent per annum shall be allowed on expenditures and other allowances in general average, from the moment of incurring the expenses until the issue of the general average adjustment. If any payment is made for the compensation of damage or expenses according to the general average procedures, then interest shall be charged on the amount paid including the day of its payment.

 

Article 283

1. Contributions to a general average shall be made upon the net value of the property at the end of the voyage, except for cargo contributions, which shall be the value at the time of discharge ascertained from the commercial invoice submitted by the consignee, and in the absence of the report, from the price of the cargo at the place of production. The value at the time of discharge shall include the cost of insurance and freight, insofar as such freight is at the risk of interests other than the cargo. In such circumstances, any loss or damage suffered by the cargo at the moment of discharge shall be deducted from the value of the cargo.

2. A ship's value shall be assessed without taking into account the beneficial or detrimental effect of any demise or a time charter-party [to which the ship may be committed].

3. The value of the ship shall be added to the amount compensated as general average for property sacrificed, if it has not already been included. Deductions shall be made from the freight and passage money at risk of the ship-owner of the expenses related to the maintenance of the crew and their wages which would not have been incurred if the ship and the cargo had been totally lost under the circumstances that caused the general average, and have not been included in general average.

4. All additional charges incurred with respect to the property after the general average act, shall be deducted from the value of the property, except for the charges included in general average.

5. Personal effects and luggage of passengers on which a bill of lading has not been issued shall not be included in the contributions to general average.

 

Article 284

An average adjuster shall estimate the extent of general average and shall calculate its distribution upon the application of interested persons. The average adjuster is appointed by a ship-owner from among the employees of maritime survey companies registered in Georgia. The average adjuster must have proper knowledge and experience in the field of private maritime law and merchant marine.

 

Article 285

1. A party who demands the adjustment of general average shall prove that the declared damage or costs are really recognised as general average.

2. All the material on the basis of which a general average statement is prepared shall be available for review. An average adjuster shall be obliged to give certified copies of these materials to the interested persons as requested, at their own expense.

 

Article 286

An average statement shall be drawn up for a fee, which is included in the general average statement and is distributed to all interested parties in proportion to their participation in the general average.

 

Article 287

Interested parties may appeal the general average statement to a court within six months, of which they must notify the average adjuster and send a copy of the statement of claim to him/her.

 

Article 288

If an average statement has not been appealed within the period provided for in Article 287 or has been appealed, but the court retained it in force, it may be reimbursed by means of an executive inscription [writ] of a notary. To obtain this executive inscription the general average statement and the average adjuster’s notice certifying that the general average statement has not been cancelled or changed by the court must be submitted to the notary's office.

 

Article 289

When establishing the type of accident, calculating the extent of general average and preparing an average statement, if the law is not complete [does not regulate all the issues at hand], an average adjuster shall act in accordance with the internationally recognised customs of maritime trade.

 

Chapter XVII – Reimbursement of Damages Caused by the Collision of Ships

 

Article 290

1. The rules of this Chapter shall be applied during the collision of ships at sea or in other waters.

2. According to this Chapter, an event during which one ship inflicts damage to another ship or people, cargo or other property on board by execution or non-execution of manoeuvres, or by breaching navigation rules even if there has been no physical contact between the ships shall also be treated as a ship collision.

 

Article 291

None of the ships involved in a collision shall be deemed to be at fault until so proved.

 

Article 292

If the collision is caused by one of the ships’ wrong action or negligence, the damage shall be covered by the side that caused the collision.

 

Article 293

If a collision is caused by reason of all the ships involved in the collision, then the parties shall be liable in accordance with their fault in the collision. If it is impossible to establish the degree of fault, liability shall be evenly distributed between the parties.

 

Article 294

1. If a collision occurs due to a superior force (force majeure), and if it is impossible to determine the reason of the collision, damage shall be compensated by the party who suffered it.

2. This rule shall apply even in the case where the ships, or at least one of them, was anchored or otherwise fastened at the moment of the collision.

 

Article 295

1. In the case referred to in Article 293 of this Code, ship-owners shall be liable (jointly and severally) to a third party due to the harm caused by death or injury; the ship-owner who has paid more money than is required shall have the right to claim refund from other ship-owners.

2. All other damages inflicted to a third party shall be compensated in accordance with Article 293, but without joint and several liability.

 

Article 296

Liability established under Articles 292, 293 and 295 of this Code shall apply even if the collision is caused by a pilot or by reason of navigation management system.

 

Article 297

1. The captain of each ship involved in a collision shall be obliged, after the collision, to assist another ship, its crew and passengers as far as possible without seriously endangering his/her own ship, crew members and passengers.

2. Ship captains shall be obliged to inform each other of the name of their ships, port or registry, and ports of departure and destination or the nearest port, at which the ship will call.

3. The captain shall be liable under the legislation in force for the failure to perform the obligations under this article.

4. The ship-owner shall not be liable for the failure of the captain to fulfil the obligations under this article.

 

Chapter XVIII – Compensation for Damages Resulting from Environmental Pollution by Ships

 

Article 298

1. The ship-owner or a person defined in Article 14 of this Code shall be liable for the damage caused by escape or release of oil from the ship or by discharge from the ship into the sea of those substances (‘the pollutants’) that are harmful to human health and living resources of the sea, with the exception of the case specified in Article 299.

2. The loss resulting from sea pollution shall be the damage that is inflicted on the marine environment, coast or any other object (ships, fishing gear, etc.) by external pollutants of the ship. It shall include any amount spent by any person for the implementation of reasonable measures that could cause or have already caused escape or discharge pollutants to prevent or minimise the pollution damage, and the harm caused by these measures.

 

Article 299

The ship-owner shall not be liable for the damage caused by sea pollution if he/she proves that the pollution is caused by:

a) natural phenomenon of extraordinary, irresistible and inevitable character;

b) acts of war, hostilities or civil commotions;

c) a third person who acted or failed to act with intent to inflict damage;

d) malfunctioning lights or other navigation facilities, which is caused by the negligence or other unjustified actions of the authorities responsible for the proper operation of these facilities;

e) accidental discharge into sea of sewage, garbage and other substances harmful to the environment, caused by the refusal of a harbour operator to receive them.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 300

If the ship-owner proves that the damage resulting from sea pollution is partially or fully caused by intentional action or negligence of another responsible person and/or victim, then the amount of compensation payable for the damages by the ship-owner shall be reduced according to the degree of fault of the responsible party and/or of the victim or shall be completely exempted from the payment of damages.

 

Article 301

If damage resulting from sea pollution is caused by an escape or discharge of harmful substances from two or more ships into the sea and the degree of fault of each ship-owner cannot be established, the ship-owners shall be jointly and severally liable for damages.

 

Article 302

1. The ship-owner's liability for damage caused by sea pollution as a result of escape or discharge of harmful substances into the sea, in respect of one and several cases having occurred on the same ground shall be limited to a total sum of the IMF 133 units of account per each unit of the ship’s capacity. This total sum shall not exceed 14 million units of account.

2. Capacity of a ship shall be the net tonnage of the ship plus the area of the engine room. If the capacity of a ship cannot be determined by usual rules of measurement, then it is considered that the capacity of the ship is 40 per cent of the volume (in tons) of oil or other substances that the ship can carry.

 

Article 303

In order to limit his/her liability for the pollution referred to in Article 302, the ship-owner may constitute a fund by depositing with the court or arbitral tribunal in which the owner faces the claim for damages, security that is equal to the monetary limit of his/her liability. The fund shall be set up by money transfer (deposit) or by other types of security, which is recognised by the court or arbitral tribunal to be acceptable and sufficient.

 

Article 3031

Disputes arising from the International Convention on Civil Liability for Bunker Oil Pollution Damage shall be reviewed by the common courts of Georgia.

Law of Georgia No 3569 of 31 October 2018 – website, 20.11.2018

 

Article 304

1. A ship-owner carrying by tanker more than 2 000 tons of oil, shall be required to maintain insurance banking or other security covering his/her liability for damage caused by pollution.

11. A ship sailing under the national flag of Georgia, the total capacity of which exceeds 1 000 registered tons, is obliged to hold an appropriate insurance or unconditional and irrevocable bank guarantee in order to insure the liability for bunker oil pollution damage, which shall be submitted to the Agency by a ship-owner. The limits of liability of a ship-owner shall be determined according to Article 340 of this Code.

12. The procedure established by Article 7 of the International Convention on Civil Liability for Bunker Oil Pollution Damage shall apply to the determination of the amount of and submission of the insurance or unconditional and irrevocable bank guarantee to the Agency by a ship-owner as provided for in paragraph 11 of this Article.

2. A claim for damages due to oil pollution may be made against the insurer that has the same liability as the ship-owner or to another person that covers the liability of the ship-owner. A person against whom such a lawsuit has been brought, pursuant to Articles 302 and 303 of this Code, shall have the right to limit his/her liability and to establish a fund, which is equal to the monetary limit of the liability, even if the ship owner's liability, pursuant to Article 337 of this Code, cannot not be limited. In the case of such a lawsuit the defendant shall have the right to challenge the claims of the victim, on which the ship-owner could rely himself/herself, except for the insolvency of the ship-owner and liquidation of his/her enterprise. The defendant shall also be released from responsibility if he/she proves that the damage caused by oil pollution of the sea is the result of an intentional act of the crew of the ship. At the request of the defendant, the ship-owner shall appear in court during the hearing as a co-defendant.

3. A claim for damages, if it was not caused by wilful act or inaction or gross negligence, may not be raised against:

a) servants and/or agents of the owner or crew members;

b) any person who works on board the ship but is not a crew member;

c) charterers, including bareboat charterers and ship-managers, their servants and agents;

d) salvors, their servants and agents, who have carried out the salvage operations with the consent of the owner or upon the instructions of maritime authorities.

4. The owner’s right of recourse shall not be limited.

Law of Georgia No 3569 of 31 October 2018 – website, 20.11.2018

 

Article 305

1. A ship carrying more than 2 000 tons of oil must have an appropriate valid certificate confirming that the liability of the ship-owner for oil pollution of the sea is covered in compliance with the requirements of Article 304 of the Code.

2. The Agency shall establish the rules and conditions for the issuance, verification and recognition of a certificate referred to in paragraph 1 of this article.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 306

Liability for damage caused by sea pollution shall be defined in accordance with Articles 337, 341, 342, 343, 348 of this Code.

 

Article 307

The term ‘oil’ means any persistent oil such as, crude oil, fuel oil, heavy diesel oil and lubricating oils, and whale and fish oil.

 

Chapter XIX – Liability of a Nuclear Ship Operator for Nuclear Damage

 

Article 308

1. A nuclear ship operator shall be liable for nuclear damage caused by a nuclear incident related to the nuclear ship, except for the cases specified in paragraph 1 of Article 310 of this Chapter.

2. Nuclear damage may be inflicted on a person or property by nuclear fuel with radioactive properties or radioactive and toxic, explosive or other hazardous properties, by radioactive products or waste of a nuclear ship, or by expenses incurred for the prevention or reduction of the damage.

3. Whenever both nuclear damage and damage other than nuclear damage have been caused, and the nuclear damage and such other damage cannot be separated, then the entire damage shall be considered to be nuclear damage.

4. Damage inflicted on a nuclear ship, its equipment, nuclear fuel, fuel and food supplies shall not be considered to be nuclear damage.

5. A nuclear incident shall be any occurrences or series of occurrences having the same origin which causes damage according to paragraphs 2 and 3 of this article.

 

Article 309

1. Except as provided in Article 314, no person other than the nuclear ship operator shall be liable for nuclear damage.

2. A nuclear ship operator is a natural or legal person authorised by the flag State to operate the ship, or who directly operates the ship.

 

Article 310

1. A nuclear ship operator shall be obliged to compensate nuclear damage if he/she fails to prove that the damage is caused by an act of war, hostilities, and civil commotion or force majeure.

2. If the operator proves that the nuclear damage is caused in whole or in part by intentional act of the victim, he/she shall be wholly or partially exempt from liability to the victim.

 

Article 311

1. A nuclear ship operator, who has paid compensation for nuclear damage, shall have the right of recourse against:

a) a person who has intentionally caused the nuclear damage;

b) a person who raised the sunken nuclear ship without the authorisation of the operator or of the ship's flag State, provided the damage is the result of his/her actions.

2. A claim of recourse may be also made against a person who has undertaken to reimburse nuclear damage in agreement with the operator of the nuclear ship. In the case under this article, a claim of recourse may also be made against a person who reimbursed the damage pursuant to Article 317 of this Code.

 

Article 312

1. A nuclear ship operator’s liability for nuclear damage caused by a nuclear incident related to this ship shall be determined by the International Monetary Fund 81.97 million units of account, including court costs.

2. If a claim for damages inflicted on a natural person or property as a result of nuclear incident is made, then the first part of the sum established under paragraph 1 of this article, in the amount of 57.38 million units of account is intended solely to compensate the damage caused to the natural person; the second part, in the amount of 24.59 million units of account is intended to compensate the property damage.

3. If the first part of this sum is not enough to compensate the damage caused to the natural person, then the remaining amount shall be paid in proportion to the amount of the second part, together with the claim for property damages.

4. The amount of money that is intended to cover the claims shall be distributed among the claimants in proportion to their established clams.

 

Article 313

1. If nuclear damage is caused by operators of several nuclear ships, they shall be jointly and severally liable. The liability of the nuclear ship operator against whom a claim for the total damages is brought, may not exceed the limit established in paragraph 1 of Article 312.

2. A nuclear ship operator who has reimbursed the damage according to paragraph 1 of this article may demand from other operators of the nuclear ships compensation in proportion to the damages caused by each of them, and if the degree of fault cannot be apportioned, in equal parts.

 

Article 314

In the event of nuclear damage involving a nuclear ship that at the time of the nuclear incident does not have a permit issued by the flag State of the ship, the liability shall lie with the owner of the ship. In this case, the liability of the operator of the nuclear ship under Article 312 of this Code shall not be limited.

 

Article 315

1. In the case of a nuclear incident where a workman is injured when performing his/her labour (official) duties, the liability shall lie with the operator of the ship. The ship operator shall also be obliged to pay insurance premiums for the victim.

2. If the victim receives assistance or special pension insurance, then the compensation shall be made according to the legislation of Georgia.

 

Article 316

1. A nuclear ship must have an appropriate valid licence, which confirms that in the case of a nuclear accident the liability of the nuclear ship operator is covered in accordance with Article 312 of this Code.

2. The Agency shall establish the conditions and rules for the issuance, verification and recognition of the certificate specified in paragraph 1 of this article.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

 

Article 317

1. A claim for nuclear damage caused by a nuclear ship may be brought directly against the insurer or another person who provides financial security for the nuclear ship operator.

2. When a claim for nuclear damage is brought against a nuclear ship operator, the insurer or another person who provides financial security, shall have the right to participate in court proceedings.

 

Article 318

1. If the extent of the nuclear damage exceeds the limits of the nuclear ship operator’s liability, which is determined under Article 312(1) of this Code, a fund shall be constituted with a court or arbitral tribunal of the operator’s or plaintiff’s State or of the licensing State to secure the limited liability. To establish a fund the operator shall deposit with the court or arbitral tribunal, within the limits of the damage, funds (deposit) or any other security that the court or arbitral tribunal recognises as acceptable and sufficient.

2. The fund shall be established and distributed according to Articles 343, 344, 345 and 347 of this Code.

 

Article 319

Liability for nuclear damage caused by a nuclear ship operator shall be determined by Articles 339(b), 341 and 348.

 

Article 320

A nuclear ship may enter the territorial waters and harbour operators of Georgia only with the permission of the Government of Georgia. Control over nuclear ships within the territorial waters and harbour operators of Georgia shall be exercised by the Agency and the Ministry of Environmental Protection and Agriculture of Georgia.

Law of Georgia No 4598 of 30 March 2007 – LHGI, No 11, 10.4.2007, Art. 102

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 4421 of 11 March 2011 – website, 17.3.2011

Law of Georgia No 459 of 25 March 2013 – website, 5.4.2013

Law of Georgia No 1286 of 24 September 2013 – website, 8.10.2013

Law of Georgia No 1664 of 7 December 2017 – website, 14.12.2017

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Chapter XX – Reward for Salvage at Sea

 

Article 321

1. A salvage operation means any action taken in any waters to save life, ship or other property facing danger.

2. The rules of this Chapter shall also apply to the ships sailing under the military-naval flag of Georgia.

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

 

Article 322

1. Any action that is beneficial for saving the ship, its passengers, cargo, freight or other items facing danger, or for the carriage of passengers, luggage or for preserving the value of any other property, or for preventing environmental pollution, shall entitle the salvor to a fair reward.

2. The reward shall not be granted if the action has not been successful.

 

Article 323

The reward shall not be granted for:

a) salvage services rendered to a ship in danger notwithstanding the captain’s express and reasonable prohibition;

b) salvage operations performed under a towing contract.

 

Article 324

1. People rescued shall not be obliged to pay cash reward for life-saving.

2. Salvors who saved people shall be entitled to a fair share of the reward granted for saving property in equal parts with the salvors of the property, if the people and property were saved during the same accident.

 

Article 325

The reward shall be granted even when the ship conducting salvage operations is owned by the owner of the ship which has been salvaged.

 

Article 326

1. The amount of the reward shall be determined by agreement of the parties, and if no such agreement is reached, by a court or arbitral tribunal.

2. Any agreement on salvage made at the moment of danger and under its influence may be declared void at the request of one of the parties or modified by a court or arbitral tribunal if the court or arbitral tribunal recognises that the terms of the agreement are unfair.

 

Article 327

Salvage reward shall include:

a) remuneration for the salvor;

b) costs incurred for salvage;

c) storage costs of the salvaged property;

d) special compensation, provided the salvor prevented or minimised environmental pollution.

 

Article 328

1. If the parties cannot agree on the amount of the reward, it shall be determined by a court or arbitral tribunal, taking into account the following criteria, regardless of the sequence, as follows:

a) the measure of success achieved by the salvor;

b) the salved value of the ship and other property;

c) the danger that the ship salvaged, its crew, passengers and cargo were facing;

d) the effort and skills of the salvors in salving the ship, life and other property;

e) the time used and expenses and losses incurred by the salvors;

f) the possible liability of the salvor to a third person;

g) the risk of liability and other risks run by the salvors or their equipment;

h) the value of the salvors’ property put at risk;

i) special purpose of the rescue boat;

j) the efforts of the salvors in preventing or minimising environmental pollution.

2. The reward shall be paid by all of the ships and other property interests in proportion to their respective saved values.

 

Article 329

The amount of the reward may be reduced or the rescuers may be denied the reward, if the salvage operations are necessitated by their fault or they have committed theft, misappropriated property or recklessly performed their duties, which further complicated the operation results.

 

Article 330

1. If the salvor has prevented or minimised damage to the environment, the special compensation payable by the ship-owner to the salvor shall be increased up to a maximum of 30% of the expenses incurred by the salvor.

2. If a court or arbitral tribunal deems it fair and just to do so, taking into account the case circumstances and Articles 328-329 of the Code, may increase the special compensation further to the amount of 100% of the expenses incurred by the salvor.

 

Article 331

The amount of the salvage reward shall not exceed the value of the property saved.

 

Article 332

The value of the property saved shall be its estimated value, and if the property is sold, the proceeds of its sale; in both cases, the charges and fees are deducted from this amount, and the expenses related to loading and storage, property assessment and sale.

 

Article 333

The reward shall be distributed between several salvors based on their agreement, and if they fail to reach an agreement, based on a decision of the court or arbitral tribunal in accordance with Articles 328-329.

 

Article 334

The reward shall be distributed between the ship-owner, crew and other persons in accordance with their shares in the outcome of the salvage operations and by mutual agreement of the parties; if there is no such agreement, the distribution of the rewards shall be decided by a court or arbitral tribunal.

 

Article 335

Salvors shall receive a reward in the currency that is generally accepted for salvage operations.

 

Chapter XXI – Specifying the Limits of Liability of Ship-owners

 

Article 336

A ship-owner shall be liable for the assumed obligations with the property against which claims for damages may be claimed under the legislation of Georgia.

 

Article 337

1. A ship-owner’s liability in claims arising regardless of their legal basis shall be determined under Article 340 of this Code. These claims are:

a) claims in respect of death or personal injury, or loss of or damage to property (including damage to port facilities, water basins, waterways, navigation equipment), which took place on board the ship or which are directly related to the operation of the ship or to salvage operations;

b) claims in respect of the removal, destruction or the rendering harmless the cargo on board the ship;

c) claims in respect of the damage caused by delays in the carriage of goods, passengers and their luggage by sea;

d) claims in respect of the damage caused by infringement of rights other than contractual rights, occurring in direct connection with the operation of the ship or salvage operations;

e) claims in respect of raising, removal, destruction or the rendering harmless of a sunken, wrecked, grounded or abandoned ship;

f) claims in respect of the damage inflicted to persons not present on board the ship or to property as a result of the ship's voyage or operation.

2. If the damage referred to in paragraph 1(f) of this article is caused by a person who is not on board the ship, then the ship-owner liable for the actions and negligence of this person shall be able to limit his/her liability, if this action or liability is related to navigation or management of the ship, or to loading, carriage or unloading of cargo, luggage or hand luggage, and to embarkation and disembarkation.

 

Article 338

The ship-owner may not limit his/her liability if it is proved that the damage resulted from his/her personal act or negligence committed with the intent to inflict such damage or recklessly and with knowledge that such damage would probably occur.

 

Article 339

Under Article 337 of this Code, limitation of liability shall not apply to:

a) claims for salvage or contributions in general average;

b) claims by the crew and servants of the ship-owner, whose duties are connected with the ship, including claims of their heirs or other persons entitled to make such claims, if under the law governing the relations between the ship-owner and such persons, the ship-owner is not entitled to limit his/her liability with respect to these claims or if he/she is by such law permitted to limit his liability to an amount greater than that provided for in Article 331;

c) claims with respect to raising or removal of sunken property;

d) claims for environmental pollution by various harmful substances and oil posing a threat to human life or marine living resources, when the liability for this damage is determined in accordance with Chapter XVIII of this Code;

e) claims for nuclear damages, where the liability is determined in accordance with Chapter XIX of this Code.

 

Article 340

1. The limits of liability for claims arising from the same accident and for those referred to in Article 337 of this Code, shall be calculated as follows:

a) with respect to claims for death or injury:

333 000 units of account – for ships with a total capacity of not more than 500 tons;

For a ship with a total capacity of more than 500 tons, the following amount in addition to that mentioned in paragraph 1(a):

from 501 to 3 000 tons – 500 units of account per each ton;

from 3 001 to 30 000 tons – 333 units of account per each ton;

from 30 001 to 70 000 tons – 250 units of account per each ton;

above 70 000 tons – 167 units of account per each ton;

b) with respect to any other claims:

167 000 units of account for ships with a total capacity of not more than 500 tons;

For a with a total capacity of more than 500 tons, the following amount in addition to that mentioned in paragraph 1(b):

from 501 to 30 000 tons – 167 units of account per each ton;

from 30 001 to 70 000 tons – 125 units of account per each ton;

over 70 000 tons – 83 units of account per each ton.

2. Where the amount specified in paragraph 1(a) of this article is insufficient to pay in full the claims of a natural person in respect of the damage caused under paragraph 1 of this article, then the unpaid balance of such claims shall be covered proportionately from the amount mentioned in paragraph 1(b) of this article together with other claims.

3. Claims for the damage inflicted to a natural person shall belong to claims arising from the death or personal injury.

4. For the purposes of establishing the limits of a ship-owner’s liability, a ship with a capacity of less than 300 units shall be considered to be a ship with a capacity of 300 units.

 

Article 341

The limits of liability provided for in Article 340 of this Code shall apply to the aggregate of all claims arising from one accident and brought against one ship-owner and against the persons referred to in Article 347 of this Chapter.

 

Article 342

Where a ship-owner who is entitled to limitation of liability under Article 337 of this Code has a claim against the claimant arising out of the same occurrence, their respective claims may be set off against each other and his/her liability shall be limited only according to the balance resulting from this set-off.

 

Article 343

1. In order to insure his/her liability a ship-owner may constitute a fund with the court or other competent authority in which the claim is raised against him/her.

2. The fund shall be established in the amount which does not exceed the limit of liability of the ship-owner. The fund may be constituted either by depositing the sum (deposit) or by providing any other security which is recognised as acceptable and sufficient by the court or other competent authority where the fund is constituted.

 

Article 344

A fund constituted in accordance with Article 343 of this Code shall be intended only to pay the claims with respect to which the liability can be limited.

 

Article 345

1. In accordance with Article 343 of this Code, the court where the fund is constituted, shall be exceptionally competent to decide any question concerning the distribution of the fund.

2. The fund shall be distributed among the creditors in proportion to their claims established by the court.

 

Article 346

A unit of account is a unit of ‘Special Drawing Rights’ as defined by the IMF. The amounts mentioned in Article 340(1) of this Chapter shall be converted into the national currency of the State in the court or arbitral tribunal of which the claim is heard.

 

Article 347

If any claims according to which the liability of the ship-owner may be limited are made against a person for whose action or neglect ship-owner is responsible, this person shall have the right to avail himself/herself of the limitation of liability established for the ship-owner, if it is not proved that this person has intentionally caused the damage.

 

Article 348

Any action aimed at insuring limited liability, in particular, constitution of a fund or invocation of such security shall not constitute an admission of liability.

 

Article 349

Any agreement under this Chapter regarding the reduction of a ship-owner’s liability shall be void.

 

Chapter XII – Preferential Claims

 

Article 350

1. Before different claims are satisfied, including collateral claims, first priority claims shall be satisfied in the following order:

a) social insurance claims, after claims with respect to the damage caused by injury, various types of health deterioration or death are satisfied in full based on labour relationship, insofar as all these requirements apply to the ship;

b) claims with respect to nuclear damage and sea pollution;

c) claims for port fees;

d) aggregated claims for salvage rewards and contributions to general average;

e) claims for the damage caused by collision of ships at sea or by other maritime incidents, or for the damage inflicted to port facilities, other property of the port, and to navigation equipment;

f) claims with respect to actions taken by the captain of the ship, within his/her powers, to preserve the ship or to continue the voyage;

g) claims for damage to cargo or luggage;

h) claims for other amounts payable for the carriage of freight and cargo.

2. Claims for the payment of service charges rendered by a harbour operator shall be equal to the claims referred to in paragraph 1(g) and (h) of this article, depending on the property used to satisfy them.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 351

The claims mentioned in Article 350(1)(a)-(g) of this Code shall be of first priority depending on:

a) the value of the ship;

b) the freight and the cost of carriage of passengers and of their luggage charged for the voyage during which the main claims are accrued;

c) the contribution to general average, which is due to the ship-owner from this ship;

d) the compensation due to the ship-owner for the loss of freight, and for the damage inflicted to the ship and not yet restored;

e) the rewards that is due to the ship-owner for salvage operations conducted before the completion of the voyage, less the amount which must be paid by the ship-owner in accordance with Article 332 of this Code.

 

Article 352

The claims under Article 350(1)(c), (d), (f) and (h) shall take priority and be satisfied from the following sources:

a) the value of the cargo not delivered to the consignee;

b) the compensation for the damage of the cargo;

c) the contributions to general average due to the ship-owner.

 

Article 353

The claims referred to in Article 350 shall be satisfied according to their order of priority and in proportion to the total number of claims, within the limits of each of the claim. The claims under Article 350(1)(d) and (f) shall be satisfied within the limits of this order of priority in reverse proportion to the time of their accrual. If several claims are related to one event, then they shall be considered to have accrued simultaneously.

 

Article 354

1. Claims related to the most recent voyage shall take priority over the same claims of the previous voyage.

2. The claims mentioned in Article 350(1)(a) relating to a several voyages shall be equal to the same claims of the most recent voyage.

 

Article 355

The right to preferential satisfaction of the claim shall be terminated one year after the submission of the claim, except for the claims referred to in Article 350(1)(f), the right of preferred satisfaction of which terminates upon the expiry of a six-month period after the date the claim is made.

 

Chapter XIII – Sea Protests

 

Article 356

1. If an incident occurs, either in the course of navigation or during the ship’s stay, which may form a basis for making property claims against the ship-owner, the shipmaster, or for the purposes of protecting the rights and legal interests of the ship-owner and securing evidence, shall state a sea protest in the prescribed manner.

2. The statement of sea protest must describe the circumstances related to the incident, and measures taken by the captain to protect the property entrusted to him/her.

 

Article 357

For the purpose of registration, a statement of sea protest shall be filed with:

a) the Agency in a notarised form – at a harbour operator of Georgia;

b) an official of the consular office of Georgia or a local competent person in accordance with the legislation of this state – in a foreign port.

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008– LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 4222 of 22 February 2011 – website, 10.3.2011

Law of Georgia No 6439 of 12 June 2012 – website, 22.6.2012

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 358

A statement of sea protest at a harbour operator of Georgia shall be made within 24 hours after the entry of a ship into the harbour operator. If an incident giving rise to a statement of sea protest has occurred at the harbour operator, such statement shall be made within 24 hours after the incident.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 359

1. If it is impossible to state the sea protest in the specified time, the reasons therefor must be provided in the statement of sea protest.

2. If there are reasons to believe that the damage to the cargo on board has been caused by the incident, then a statement of sea protest must be made before the hatches are opened. Only in exceptional cases may the cargo be unloaded before the statement of sea protest is made.

 

Article 360

To prove the circumstances described in the statement of sea protest, the captain of a ship shall submit, along with the statement of sea protest, a log book and an extract from this log book, certified by the captain, to a notary or other public official not later than 7 days after the entry of the ship into a harbour operator or from the incident, if it happened at the harbour operator.

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

Article 361

Based on the captain’s statement, the data obtained from the log-book and the interview with the captain, and where necessary based on the results of the interview with other witnesses from among the crew members, the notary or another public official shall prepare a note of sea protest and shall endorse it by his/her signature and seal.

 

Article 362

Statements of sea protest made by the captains of foreign ships may be accepted by appropriate consular offices of foreign states in Georgia on a reciprocal basis or by the persons mentioned in Article 357(a) of this Code.

 

Chapter XXIV – Claims and Actions

 

Article 363

1. Circumstances, which may serve as the basis for property liability of the consignor, carrier or the consignee, or of a carrier of passengers, must be confirmed in writing, by an independent surveyor’s report or by a statement of fact.

2. Confirmation of such circumstances in writing in foreign ports shall be made in accordance with local regulations.

3. A report or statement of fact must be drawn up to certify the following circumstances:

a) discrepancy between the actual name, weight, quantity of the cargo or luggage and the data included in the documents of transhipment;

b) damage or spoilage of cargo or luggage;

c) discovery of undocumented cargo or luggage or of documents not accompanied by the respective cargo and luggage;

d) return of stolen cargo and luggage to the carrier.

4. The form of a report or of a statement of fact, the procedure for its preparation, and the circumstances which do not require the preparation of a statement of fact, shall be determined in accordance with the rules or recommendations approved by an independent surveyor.

 

Article 364

1. Prior to bringing an action against the carrier arising out of the carriage of cargo by sea, a claim must be raised against the carrier.

2. Claims shall be made against the persons who were engaged in the carriage by sea during the loading and discharge of the cargo; if the goods are not transported, the claim shall be made against those organisations that were obligated to carry the cargo under the contract of carriage of goods by sea.

3. A claim related to the carriage of luggage may be made against the cargo carrier, or against the port of departure or destination at the claimant's discretion.

 

Article 365

1. A claim relating to multimodal or unimodal transportation of cargo shall be made against the carrier whose means of transport were used to deliver the cargo or should have been used to deliver the cargo to the port of destination.

2. Where the final destination of transportation is a railway or bus station or an airport, the claim shall be made against the relevant carrier as prescribed for the respective type of transport.

 

Article 366

1. The following persons shall have the right to make a claim or bring an action:

a) the consignor in the case of delays in delivery or failure to deliver;

b) in the case of shortage, damage or loss of cargo – the forwarding agent (forwarder), the consignor or consignee, provided that he/she submits the bill of lading, or a written notice or a relevant document according to the applicable rules;

c) the consignee, in the case of delay in the delivery or release of the cargo, provided that he/she submits the bill of lading;

d) in the case of loss or delay in delivery of luggage – a person who presents the luggage receipt, and in the case of lost or damaged luggage – a person who presents a written notice;

e) in the case of excessive costs of carriage – the consignor or consignee, provided that they present the bill of lading.

2. If the cargo is carried under a sea waybill, then the claimant must submit the sea waybill instead of a bill of lading, and in the case of loss of the cargo transportable under invoice sea waybill, the claimant shall present a receipt.

3. The lack of a written notice shall not deprive the person the of right to make a claim or bring an action if it is proved that he/she was refused the written notice and this refusal was appealed.

 

Article 367

1. A consignor may transfer the right to make a claim or to bring an action to the consignee or vice versa, the consignee or consignor may transfer such right –to the owner of the cargo, to the freight forwarding organisation or insurer, to authorised lawyers or agents.

2. The transfer of the rights to make a claim or bring an action shall be confirmed by the signature of the transferor on the bill of lading, sea waybill, waybill or receipt or in writing.

 

Article 368

1. A claim shall be made in writing.

2. A claim must be accompanied with documents evidencing this right. Documents of carriage must be submitted in their original form, and in the absence of the originals, in the form of a copy.

3. When making a claim with respect to the loss, damage or deterioration of the cargo, the documents certifying the right to make a claim must be accompanied by documents certifying the value of the cargo.

 

Article 369

1. There is a two-year period of limitation for actions to be brought by legal entities of Georgia, and a three-year period of limitation for physical persons.

This period shall be calculated:

a) for claims accrued under a contract of carriage of goods – from the date of release of the goods, and if the goods are not released, from the day when they should have been released;

b) for claims for penalty or despatch money relating to the carriage of cargo – from the end of the month when the carriage began or should have begun. For claims relating to the imposition of penalties for exceeding laytime – from the date of receipt by the consignor of a copy (report) of the claim concerning monetary payment of the imposed penalty from the carrier;

c) for claims arising out of the contracts of temporary leasing (chartering) of ships, bareboat charters, ship mortgages, contracts of maritime towing, in relation to the transactions executed by the ship's captain within his/her statutory powers, or in relation to pilotage services, or in relation to other claims specified in Article 304 of this Code – from the date of receipt of the right of appeal;

d) (deleted – 17.9.2019, No 4944);

e) (deleted – 17.9.2019, No 4944);

f) for claims for damages caused by collision of ships – from the date of the collision;

g) for claims for salvage rewards at sea – from the date of completion of slavage operations;

h) for claims related to marine insurance contracts – from the date of receipt of the right to appeal.

2. The claim referred to in paragraph 1(a) of this article may be made against the cargo carrier within the first six months of the period of limitation.

3. The cargo carrier shall be obliged to review the claim filed and notify the applicant of its approval or rejection within three months after receipt of the claim.

4. The period of limitation shall be suspended on the day of filing a complaint against the cargo carrier until the receipt of response or the expiration of the deadline for response.

5. The issues of the period of limitation for the claims related to the compensation of damage incurred as a result of death or injury of a passenger, and/or loss of or damage to the passenger’s luggage shall be solved according to the procedure established by 2002 Athens Convention relating to the Carriage of Passengers and their Luggage by Sea (PAL).

Law of Georgia No 4944 of 17 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Article 370

1. A three-year period of limitation shall be determined for claims relating to damage caused by sea pollution and reimbursement of nuclear damage, and if the mentioned claims arise between the legal persons of Georgia, the period of limitation shall be a one-year.

2. This period shall be computed from the date when the victim learnt or should have learnt about the damage or loss inflicted on him/her, but not later than six years after the date of the accident, when the pollution took place and not later than 15 years after the date of damage as a result of the accident.

3. The period of limitation for the right to claim compensation deriving from the International Convention on Civil Liability for Bunker Oil Pollution Damage shall be determined according to the procedure established by the Civil Code of Georgia. At the same time, not more than six years shall be elapsed from the incident causing the damage. If an incident consists of several accidents, a six-year period shall be computed from the date when the first accident happened.

Law of Georgia No 3569 of 31 October 2018 – website, 20.11.2018

 

Article 371

The general limitation period established by the civil legislation of Georgia shall apply to claims for which this Code does not provide limitation periods, unless other limitation periods are defined for such claims by the international agreements of Georgia.

 

Article 372

1. The rules established by the civil legislation of Georgia for the termination, suspension and renewal of limitation periods shall apply to the period of limitation for the claims referred to in the Code.

2. If the accrual of the amount of the claim depends on the estimates related to general average, the period of limitation shall be suspended, from the day when the average adjuster makes a decision on the general average until the day when the interested persons receive the general average statement.

 

Article 373

The limitation period established for claims listed in Article 369(1)(f) and (g) of this Code shall be prolonged by three years if the ship, against which the claims are raised, has not entered the territorial waters of Georgia during the limitation period.

 

Article 374

1. At the time of the satisfaction of the claims under this Code, an annual interest shall be charged on the amount payable within the limits established by the National Bank of Georgia.

2. Interest shall be accrued from the date that the written request is issued to pay the given amount until the payment date.

3. The rules of this article shall not apply to penalties and bonuses, or to claims for damages, which are compensated by general average adjustment.

 

Chapter XXIV1 – Seafarers’ Uniforms

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 3741

Seafarers on board the ship sailing under the national flag of Georgia shall be obliged to wear appropriate uniforms. The uniform must correspond to the labour conditions and have symbols that distinguish the levels of competence of seafarers.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 3742

1. The employees of the Agency shall be obliged to wear appropriate uniforms.

2. The list of those employees of the Agency, who are obliged to wear uniforms shall be determined by the Agency in agreement with the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012   

 

Article 3743

The Agency shall determine the basic characteristics of the working uniforms mentioned in articles 3741 and 3742 of this Code.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Chapter XXIV2 Transitional Provisions

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 3744

1. If a certificate is issued prior to the entry into force of Chapter II1 of this Code, it shall be considered to be issued and to be in force under the provisions of this Code, if the issuing organisation is recognised according to the same Chapter.

2. If a certificate is issued prior to the entry into force of Chapter II1 of this Code and the issuing organisation fails to be recognised in accordance with the same Chapter, validity of this certificate shall be determined by the validity period of the certificate issued.

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

 

Article 3745

Before 1 September 2023, the Government of Georgia shall, upon the recommendation of the Ministry of Economy and Sustainable Development of Georgia, adopt a normative act on the approval of the procedure for hydrographic support of navigation.

Law of Georgia No 1816 of 20 September 2022 – website, 30.9.2022

 

Chapter XXV – Final Provisions

 

Article 375

This Code shall enter into force on 1 July 1997.

 

Annex to the Maritime Code of Georgia

Maritime Terms Used in the Maritime Code of Georgia

Law of Georgia No 69 of 27 June 2008– LHGI, No 12, 14.7.2008, Art. 91

Law of Georgia No 6386 of 5 June 2012 – website, 19.6.2012

Law of Georgia No 4622 of 11 December 2015 – website, 23.12.2015

Law of Georgia No 1547 of 10 May 2022 – website, 24.5.2022

 

1. Ship – a floating vessel for carrying people and goods.

2. Barge – a floating vessel which is propelled by tugboats (lighter).

3. Tug (towboat) – a tug boat.

4. Towed vessel – a ship or other floating object that sails (moves) by means of a tugs (towboats).

5. Cruise – a sea journey.

6. Freight – rent for the carriage of cargo by a ship.

7. Chartering – leasing a ship for a certain period of time.

8. Charterer – a person or organisation taking a ship on charter.

9. Ship-owner – a person or organisation who rents out a ship.

10. Charter – an agreement concluded between the ship-owner and the charterer on the charter of the ship.

11. Bareboat-charter – hiring a ship without the crew.

12. Time charter – hiring a ship for a certain period of time with the crew.

13. Voyage charter – chartering a ship for the carriage of a certain quantity of goods between the ports agreed in advance.

14. Ship mortgage – a ship mortgaged according to this Code.

15. Operator:

a) an official who receives orders from the dispatcher and informs the direct executor of these orders;

b) in the case of a bareboat-charter, any natural or legal person who is the owner or charterer of the ship, and who is officially liable as the owner or charterer of the ship.

16. Transport terminal operator – a person who, in the course his/her official duties, is obligated to take over the cargo that is the object of international carriage. A person, who is deemed to be a carrier according to the International Convention on the Carriage of Goods, shall not be deemed to be a transport terminal operator.

17. Laytime – exactly defined time, during which the vessel must be loaded or unloaded.

18. Demurrage time – extra time allowed after the expiry of the specified period required for completing stevedoring work.

19. Despatch – a bonus paid by the owner of the ship to the owner of the cargo for loading or unloading of the ship ahead of time.

20. Demurrage – an agreed amount paid by the charterer to the owner of the ship for the delay according to the demurrage time.

21. General average statement – calculation of the losses inflicted to the cargo and the ship in an accident.

22. Captain of the Port – the head of the State Supervision and Control Service of the seaport, who is responsible for the safety of navigation in the port.

23. Pilotage service – a natural or legal person registered in the legal form prescribed by the Law of Georgia on Entrepreneurs, which performs pilotage services through a certified pilot, in accordance with the requirements set by the Agency.

24. Pilot – a natural person certified according to the legislation of Georgia, who provides pilotage services in port approaches of Georgia.

25. Bill of lading – a document that defines the legal relationship between the carrier and consignee and includes all details of the cargo (sea waybill).

26. Order bill of lading – a bill of lading, where the consignee is not indicated and only mentions the person who may order the release of the cargo.

27. Cabotage – coastal navigation between the ports of one State.

28. Disbursement voucher – a document based on which a settlement is made between the owner of a ship and a harbour operator.

29. Survey services – measuring empty and loaded ships, their technical expertise, and inspecting the quantity of the cargo, its shortage and damage, etc.

30. Flag State Control – control of the crew and the company by the flag State of the ship.

31. Port State Control –state control of the ships entering its ports.

32. The State Register of Ships of Georgia – a database of ships registered in Georgia.

33. Classification Society – a technical supervision organisation, under the regulations and supervision of which the ships are designed, constructed, etc.

34. Direct multimodal transport – cargo transportation by several modes of transport.

35. Direct water transport – international transportation by water and sea routes without performing cargo loading operations between the port of departure and port of destination (for example, from Hamburg to Poti or Batumi through rivers –the Elbe and the Danube – and the Black Sea).

36. BIMCO – Baltic and International Maritime Conference – an international organisation that unites ship owners, ship brokers and agents; creates and approves unified shipping forms, bills of lading and other commercial shipping documents. BIMCO is recognised by all arbitral tribunals around the world. It is mandatory to comply with its documents while drafting maritime commercial agreements.

37. Seaworthiness of a ship – a combination of navigation features which ensures smooth and safe sailing of ships.

38. Due diligence – ensuring the seaworthiness of the ship, which may be defined as competent and reasonable efforts of the carrier to comply with the necessary conditions provided for in Article 3(1)(a), (b) and (c) of The Hague-Visby Rules.

39. Property sunk in the sea – lost, unclaimed, abandoned property discovered in the sea or on a seashore, in particular, the beached cargo, the remains of a wrecked ship floating on the sea surface, any ship or property which was carried on board a ship or by means of a ship, etc. Property that has been accidentally sunk in the water area of a harbour operator during the cargo operations and the repair works of seaport infrastructure within the harbour operator of Georgia shall not be deemed property sunk in the sea.

 

President of Georgia                                                    Eduard Shevardnadze

Tbilisi

15 May 1997

No 715 – II