On the Development of High Mountainous Regions

Consolidated version (final)

მაღალმთიანი რეგიონების განვითარების შესახებ

სახელმწიფოს მიერ მაღალმთიანი რეგიონების მიმართ განხორციელებული პოლიტიკა არის ქვეყნის რეგიონული განვითარების პოლიტიკის ნაწილი და მიმართულია საქართველოს მთელი ტერიტორიის თანაბარი სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების უზრუნველყოფისაკენ და მაღალმთიან რეგიონებში მცხოვრებ პირთა სოციალური და ეკონომიკური პრობლემების გადაჭრისაკენ.

ამ კანონის მიზანია საქართველოს კონსტიტუციით გარანტირებული მაღალმთიანი რეგიონების სოციალურ-ეკონომიკური პროგრესის სტიმულირებისათვის შეღავათების განსაზღვრა, რომლებიც უზრუნველყოფს მაღალმთიან რეგიონებში მცხოვრებ პირთა კეთილდღეობას, ცხოვრების დონის ამაღლებას, დასაქმების ხელშეწყობას, სოციალური და ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებას.

მუხლი 1. ტერმინთა განმარტება

ამ კანონში გამოყენებულ ტერმინებს ამავე კანონის მიზნებისათვის აქვს შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) აბონენტი (საყოფაცხოვრებო მომხმარებელი) – მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირი, რომელსაც შესაბამისი ლიცენზიის მფლობელთან (ლიცენზიატთან) საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გაფორმებული აქვს ხელშეკრულება ელექტროენერგიის მიწოდების მომსახურების გაწევის თაობაზე;

ბ) მაღალმთიანი რეგიონი – მაღალმთიანი დასახლება;

გ) მაღალმთიანი დასახლება – საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“ მე-4 მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული დასახლება, რომელიც შეტანილია საქართველოს მთავრობის მიერ დამტკიცებულ მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში;

დ) მასწავლებელი – მასწავლებლის პროფესიული სტანდარტით განსაზღვრული პროფესიული ცოდნის, უნარ-ჩვევებისა და შესაბამისი კვალიფიკაციის მქონე პირი, რომელიც ერთ საგანს მაინც ასწავლის საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს მიერ დაფუძნებულ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირში – ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებაში ან/და სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებულ პროფესიულ საგანმანათლებლო დაწესებულებაში;

ე) მთის განვითარების ეროვნული საბჭო (შემდგომ – საბჭო) – მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების, შესაბამისი სამინისტროების საქმიანობის კოორდინაციის ხელშეწყობის და მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების პოლიტიკის შემუშავების მიზნით, ამ კანონის საფუძველზე შექმნილი კოლეგიური სათათბირო ორგანო;

ვ) მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირი – მაღალმთიან დასახლებაში რეგისტრირებული და ფაქტობრივად მცხოვრები საქართველოს მოქალაქე, რომელსაც საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით მინიჭებული აქვს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი;

ზ) ფაქტობრივად ცხოვრება – ფიზიკური პირის მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად ყოფნა, რაც დასტურდება შესაბამისი ადმინისტრაციული წარმოებისას მოპოვებული მტკიცებულებების და დადგენილი ფაქტების ერთობლიობით;

თ) სამედიცინო პერსონალი – მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე, ამ კანონით გათვალისწინებულ სამედიცინო დაწესებულებაში დასაქმებული ექიმი, ექთანი;

ი) კალენდარული წელი – 12 უწყვეტი კალენდარული თვე.

საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის კანონი №3035 – ვებგვერდი, 11 .07.2018წ.

მუხლი 2. მაღალმთიანი დასახლების სტატუსთან დაკავშირებული საკითხების რეგულირება

1. ჰიფსომეტრიული სიმაღლის მიხედვით, მაღალმთიან დასახლებად ითვლება დასახლება, რომელიც ზღვის დონიდან 1500 მეტრის სიმაღლეზე ან მის ზევით მდებარეობს. საქართველოს მთავრობა უფლებამოსილია, სხვადასხვა კრიტერიუმის (მთის ფერდობის დახრილობა, ინფრასტრუქტურის მდგომარეობა, კლიმატური პირობები და ბუნებრივი გარემო, სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის სიმცირე და სიმწირე, დემოგრაფიული მდგომარეობა, მათ შორის, გამწვავებული მიგრაციული პროცესები) გათვალისწინებით, მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი მიანიჭოს დასახლებას, რომელიც ზღვის დონიდან არანაკლებ 800 მეტრის სიმაღლეზე მდებარეობს. გამონაკლის შემთხვევაში, ამ პუნქტით განსაზღვრული კრიტერიუმების გათვალისწინებით, მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი შეიძლება ზღვის დონიდან 800 მეტრის სიმაღლეზე ქვევით მდებარე დასახლებასაც მიენიჭოს.

2. ზღვის დონიდან შესაბამის სიმაღლეზე მდებარეობის მიუხედავად, მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი ენიჭებათ საქართველოს შემდეგ ისტორიულ-გეოგრაფიულ მხარეებში მდებარე დასახლებებს: ხევი, მთიულეთი, პანკისის ხეობა, მაღალმთიანი აჭარა, გუდამაყრის ხეობა, ფშავ-ხევსურეთი, თუშეთი, ზემო სვანეთი, ქვემო სვანეთი, ლეჩხუმი, რაჭა.

3. დასახლებას მაღალმთიანი დასახლების სტატუსი ენიჭება მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში შეტანის ფორმით. მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხას საბჭოს წარდგინებით, დადგენილებით ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა.

4. დასახლების მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში შეტანის/მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხიდან ამოღების მიზანშეწონილობის საკითხის განსახილველად საბჭოს შესაბამისი შუამდგომლობით მიმართავს საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრო, შესაბამისი მუნიციპალიტეტი, შესაბამისი სახელმწიფო რწმუნებული – გუბერნატორი, აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკის მთავრობა.

5. ეს კანონი საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიაზე მდებარე მაღალმთიან დასახლებებზე გავრცელდება შესაბამის ტერიტორიაზე საქართველოს იურისდიქციის სრულად აღდგენის შემდეგ.

6. თუ დასახლების ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული საქართველოს ისტორიულ-გეოგრაფიული მხარისათვის მიკუთვნების საკითხის დადგენა შეუძლებელია, დასახლების ისტორიულ-გეოგრაფიული მხარისათვის მიკუთვნების საკითხს საბჭოს წარდგინებით წყვეტს საქართველოს მთავრობა.

მუხლი 3. ფიზიკური პირისთვის მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მინიჭება, შეწყვეტა, შეჩერება, აღდგენა

1. ფიზიკური პირისთვის მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტის, შეჩერების, აღდგენის საკითხზე გადაწყვეტილებას იღებს შესაბამისი მუნიციპალიტეტის მერი.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული უფლებამოსილება არის მუნიციპალიტეტისთვის სახელმწიფოს მიერ დელეგირებული უფლებამოსილება.

3. მუნიციპალიტეტის მიერ ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული დელეგირებული უფლებამოსილების განსახორციელებლად აუცილებელი ფინანსური რესურსების ოდენობა განისაზღვრება საქართველოს შესაბამისი წლის სახელმწიფო ბიუჯეტის შესახებ საქართველოს კანონით.

4. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული დელეგირებული უფლებამოსილების განხორციელებაზე დარგობრივ ზედამხედველობას, საქართველოს ორგანული კანონის „ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსი“ შესაბამისად, ახორციელებს საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრო.

5. ფიზიკურ პირს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი ენიჭება, თუ იგი აკმაყოფილებს შემდეგ კრიტერიუმებს:

ა) არის საქართველოს მოქალაქე;

ბ) რეგისტრირებულია მაღალმთიან დასახლებაში;

გ) ყოველი კალენდარული წლის განმავლობაში ჯამში 9 თვის ან 9 თვეზე მეტი ვადით ფაქტობრივად ცხოვრობს მაღალმთიან დასახლებაში.

6. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრებ პირს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი უწყდება, თუ:

ა) გარდაიცვალა;

ბ) შეიცვალა რეგისტრაციის მისამართი (გარდა აღნიშნული პირის სხვა მაღალმთიან დასახლებაში რეგისტრაციის შემთხვევისა);

გ) დატოვა მაღალმთიანი დასახლება, თუ ეს იწვევს ამ მუხლის მე-5 პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტით დადგენილი მოთხოვნის დარღვევას, გარდა ამ მუხლის მე-7 და მე-8 პუნქტებით გათვალისწინებული შემთხვევებისა;

დ) დაკარგა საქართველოს მოქალაქეობა.

7. ფიზიკური პირი მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსს ინარჩუნებს, თუ მან მაღალმთიანი დასახლება მკურნალობის მიზნით ან სამხედრო სავალდებულო სამსახურის მოხდის მიზნით, გარკვეული ვადით დატოვა ან თუ საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად, აღკვეთის ღონისძიების სახით პატიმრობა შეეფარდა.

8. ფიზიკურ პირს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი უჩერდება, თუ:

ა) სასამართლომ სასჯელის სახით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდა;

ბ) მაღალმთიანი დასახლება უმაღლესი ან პროფესიული განათლების მიღების მიზნით დატოვა და აღარ აკმაყოფილებს ამ მუხლის მე-5 პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტით დადგენილ მოთხოვნას.

9. ამ მუხლის მე-8 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ფიზიკურ პირს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი უჩერდება მის მიმართ საბოლოო ინსტანციის სასამართლოს მიერ გამოტანილი გამამტყუნებელი განაჩენის კანონიერ ძალაში შესვლის დღიდან ან სასამართლოს კანონიერ ძალაში შესული გამამტყუნებელი განაჩენის ზემდგომი ინსტანციის სასამართლოში გასაჩივრების ვადის გასვლის დღიდან. ფიზიკურ პირს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი აღუდგება, თუ თავისუფლების აღკვეთის დაწესებულებიდან განთავისუფლების შემდეგ 1 თვის განმავლობაში ფაქტობრივად ცხოვრობდა მაღალმთიან დასახლებაში.

10. ამ მუხლის მე-8 პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში ფიზიკური პირისთვის მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის შეჩერებასთან დაკავშირებული საკითხები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით. ფიზიკურ პირს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსი აღუდგება, თუ სწავლის დასრულების/შეწყვეტის შემდეგ 1 თვის განმავლობაში ფაქტობრივად ცხოვრობდა მაღალმთიან დასახლებაში.

11. მუნიციპალიტეტის მერი ვალდებულია ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული აქტის გამოცემის შემდეგ მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტის, შეჩერების, აღდგენის შესახებ ინფორმაცია მიაწოდოს საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში შემავალ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს – სახელმწიფო სერვისების განვითარების სააგენტოს გადაწყვეტილების მიღებიდან 1 კვირის ვადაში.

12. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის შესახებ ამ მუხლის მე-11 პუნქტით გათვალისწინებული ინფორმაცია საქართველოს იუსტიციის მინისტრის მიერ დამტკიცებული წესის შესაბამისად აისახება მაღალმთიან დასახლებებში მუდმივად მცხოვრებ პირთა რეესტრში. მაღალმთიან დასახლებებში მუდმივად მცხოვრებ პირთა რეესტრის წარმოების წესს ამტკიცებს საქართველოს იუსტიციის მინისტრი.

13. ადმინისტრაციული ორგანოები ვალდებული არიან, ამ მუხლით განსაზღვრული ფაქტობრივი გარემოებების დამადასტურებელი ინფორმაცია მიაწოდონ შესაბამისი მუნიციპალიტეტის მერს.

14. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტის, შეჩერებისა და აღდგენის, მათ შორის, ფიზიკური პირის მაღალმთიან დასახლებაში ფაქტობრივად ცხოვრების დადგენის წესი, აგრეთვე აღნიშნულ პროცედურებთან დაკავშირებული საკითხები, რომლებიც დამატებით რეგულირებას საჭიროებს, განისაზღვრება მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტის, შეჩერებისა და აღდგენის წესით, რომელსაც დადგენილებით ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა.

საქართველოს 2017 წლის 26 ივლისის კანონი №1252 - ვებგვერდი, 29.07.2017წ.

მუხლი 4. სოციალური შეღავათები მაღალმთიან დასახლებაში

1. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირი სარგებლობს ამ კანონითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე აქტებით დადგენილი სოციალური შეღავათებით.

2. სახელმწიფო უზრუნველყოფს მაღალმთიან დასახლებაში შემდეგი სოციალური შეღავათების დაწესებას:

ა) საპენსიო ასაკს მიღწეული მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირისათვის, რომელიც ყოველთვიურად იღებს სახელმწიფო პენსიას, სოციალური დახმარების სახით, საქართველოს შესაბამისი წლის სახელმწიფო ბიუჯეტის შესახებ საქართველოს კანონით განსაზღვრული სახელმწიფო პენსიის ოდენობის გათვალისწინებით, ყოველთვიური დანამატის – სახელმწიფო პენსიის არანაკლებ 20 პროცენტის – მიცემას. აღნიშნული დანამატის გაცემის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით. საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული სოციალური პაკეტის მიმღებ მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრებ პირებს მიეცემათ ყოველთვიური დანამატი მათთვის გათვალისწინებული სოციალური პაკეტის 20 პროცენტის ოდენობით;

ბ) მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე, სახელმწიფოს წილობრივი მონაწილეობით დაფუძნებულ და მის მართვაში არსებულ სამედიცინო დაწესებულებაში დასაქმებული სამედიცინო პერსონალისათვის, რომლის შრომა საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტიდან ანაზღაურდება, საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული წესით ყოველთვიური დანამატის მიცემას:

ბ.ა) ექიმისათვის – სახელმწიფო პენსიის ორმაგი ოდენობით;

ბ.ბ) ექთნისათვის – სახელმწიფო პენსიის ოდენობით;

გ) ზამთრის პერიოდში (შესაბამისი წლის 15 ოქტომბრიდან მომდევნო წლის 15 აპრილის ჩათვლით) მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრებ პირთა გათბობის უზრუნველყოფის ხელშეწყობის მიზნით შესაბამისი ღონისძიებების განხორციელებას;

დ) აბონენტის (საყოფაცხოვრებო მომხმარებლის) მიერ მაღალმთიან დასახლებაში მოხმარებული ელექტროენერგიის ყოველთვიური საფასურის 50 პროცენტის ანაზღაურებას, მაგრამ არაუმეტეს მოხმარებული 100 კვტ.სთ ელექტროენერგიის საფასურისა;

ე) ამ კანონის ამოქმედების შემდეგ დაბადებული პირველი ბავშვისა და მეორე ბავშვისათვის, რომელთა ერთ-ერთი მშობელი არის მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირი, საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განსაზღვრული წესით 1 წლის განმავლობაში ყოველთვიური ფულადი დახმარების – არანაკლებ 100 ლარის – მიცემას, ხოლო მესამე ბავშვისა და ყოველი შემდგომი ბავშვისათვის – 2 წლის განმავლობაში ყოველთვიური ფულადი დახმარების – არანაკლებ 200 ლარის – მიცემას;

ვ) მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე, საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს მიერ დაფუძნებული საჯარო სამართლის იურიდიული პირის – ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულების მასწავლებლისათვის საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს მიერ დადგენილი წესის შესაბამისად დანამატის – საჯარო სკოლის მასწავლებლის საბაზო თანამდებობრივი სარგოს არანაკლებ 35 პროცენტის – მიცემას; მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე, სახელმწიფოს მიერ დაფუძნებული პროფესიული საგანმანათლებლო დაწესებულების მასწავლებლისათვის საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს მიერ დადგენილი წესის შესაბამისად დანამატის – შრომის ანაზღაურების არანაკლებ 35 პროცენტის – მიცემას. მაღალმთიან დასახლებებში სპორტის სფეროში დასაქმებული მწვრთნელებისთვის ფინანსური დახმარების გაწევის და სპორტის განვითარების ხელშეწყობის მიზნით საქართველოს მთავრობა შეიმუშავებს და ამტკიცებს შესაბამის სახელმწიფო პროგრამას;

ზ) მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე საჯარო სკოლის, მრავალსექტორიანი საჯარო სკოლის მოსწავლისათვის, პროფესიული საგანმანათლებლო დაწესებულების სტუდენტისათვის ვაუჩერის გაზრდილი ოდენობით მიცემას. აღნიშნული ვაუჩერის გაცემის წესი და პირობები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით;

თ) საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს ან/და მის სისტემაში შემავალი ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ განსაზღვრული შესაბამისი პროგრამის მონაწილე მასწავლებლისათვის, რომელიც პროგრამის ფარგლებში მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებაშია დასაქმებული, საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს მიერ ან პროგრამის განმახორციელებელი ადმინისტრაციული ორგანოს ხელმძღვანელის მიერ დადგენილი წესისა და პირობების შესაბამისად დანამატის – შრომის ანაზღაურების არანაკლებ 50 პროცენტის – მიცემას. ამ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული დანამატი არ მიეცემა პირს, რომელიც ამ პუნქტის „ვ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათით სარგებლობს.

3. საქართველოს მთავრობა უფლებამოსილია მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრებ პირთა სოციალური და ეკონომიკური მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად შეიმუშაოს დამატებითი სოციალური პროგრამები. აღნიშნული პროგრამები მტკიცდება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

4. ადმინისტრაციული ორგანოები ვალდებული არიან, შესაბამის ადმინისტრაციულ ორგანოს მიაწოდონ მათთან დაცული ინფორმაცია ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათების გასაცემად.

საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის კანონი №3035 – ვებგვერდი, 11 .07.2018წ.

მუხლი 5. საგადასახადო შეღავათები მაღალმთიან დასახლებაში

1. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირი სარგებლობს საშემოსავლო გადასახადთან და ქონების გადასახადთან დაკავშირებით საქართველოს საგადასახადო კოდექსით დადგენილი საგადასახადო შეღავათებით.

2. მეწარმე სუბიექტი, რომელსაც საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად მინიჭებული აქვს მაღალმთიანი დასახლების საწარმოს სტატუსი, საქართველოს საგადასახადო კოდექსით განსაზღვრული ვადითა და წესით თავისუფლდება გადასახადებისაგან.

3. მეწარმე სუბიექტისთვის მაღალმთიანი დასახლების საწარმოს სტატუსის მინიჭების უფლებამოსილების მქონე ადმინისტრაციული ორგანო, აგრეთვე მაღალმთიანი დასახლების საწარმოს სტატუსის მინიჭების, შეჩერებისა და შეწყვეტის წესი და პირობები განისაზღვრება მაღალმთიანი დასახლების საწარმოს სტატუსის მინიჭების, შეჩერებისა და შეწყვეტის წესით, რომელსაც დადგენილებით ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა.

4. მეწარმე სუბიექტს მაღალმთიანი დასახლების საწარმოს სტატუსი არ მიენიჭება ან ეს სტატუსი შეიძლება შეუწყდეს, თუ იგი ახორციელებს:

ა) ლიცენზირებისადმი/ნებართვის გაცემისადმი დაქვემდებარებულ საქმიანობას;

ბ) მომსახურების (გარდა საქართველოს მთავრობის მიერ განსაზღვრული მომსახურებისა) გაწევას;

გ) საქონლით ვაჭრობას, გარდა ამ მუხლის მე-5 პუნქტით გათვალისწინებული შემთხვევებისა, აგრეთვე იმ შემთხვევისა, როდესაც ხორციელდება საქონლის გადამუშავება და მიწოდება.

5. საქართველოს მთავრობა უფლებამოსილია ამ მუხლის მე-3 პუნქტით გათვალისწინებული დადგენილებით განსაზღვროს ამავე მუხლის მე-4 პუნქტში აღნიშნული ეკონომიკური საქმიანობის ის სახეები, რომლებზედაც აგრეთვე გავრცელდება ამ მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული საგადასახადო შეღავათი.

მუხლი 6. მთის განვითარების ეროვნული საბჭოს სტატუსი და შემადგენლობა

1. საბჭო არის ამ კანონის საფუძველზე, საქართველოს მთავრობის დადგენილებით შექმნილი კოლეგიური სათათბირო ორგანო. საბჭოს დებულება მტკიცდება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

2. საბჭოს შემადგენლობა განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით. საბჭოს შემადგენლობაში შედიან საქართველოს აღმასრულებელი ხელისუფლებისა და შესაბამისი ადმინისტრაციული ორგანოების წარმომადგენლები, საქართველოს პარლამენტის წევრები, ექსპერტები, მაღალმთიანი რეგიონების ცალკეული წარმომადგენლები: შესაბამისი მუნიციპალიტეტების მერები, შესაბამისი სახელმწიფო რწმუნებულები – გუბერნატორები, შესაბამისი მაჟორიტარული წესით არჩეული საქართველოს პარლამენტის წევრები, აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკის მთავრობის თავმჯდომარე. საბჭოს თავმჯდომარეობს საქართველოს პრემიერ-მინისტრი.

3. საბჭოს შემადგენლობის არანაკლებ ნახევარს უნდა შეადგენდნენ მაღალმთიანი რეგიონების წარმომადგენლები. საბჭოს შემადგენლობაში შესაბამისი მუნიციპალიტეტების მერების, შესაბამისი სახელმწიფო რწმუნებულების – გუბერნატორების და შესაბამისი მაჟორიტარული წესით არჩეული საქართველოს პარლამენტის წევრების შეყვანის საკითხებზე გადაწყვეტილებების მიღებისას გათვალისწინებული უნდა იქნეს შესაბამის ტერიტორიაზე მდებარე მაღალმთიანი დასახლებების რაოდენობა.

4. საბჭოს საქმიანობის ორგანიზაციულ უზრუნველყოფას ახორციელებს საქართველოს მთავრობის მიერ განსაზღვრული ადმინისტრაციული ორგანო.

საქართველოს 2017 წლის 26 ივლისის კანონი №1252 - ვებგვერდი, 29.07.2017წ.

მუხლი 7. მთის განვითარების ეროვნული საბჭოს უფლებამოსილებანი

1. მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების მიზნით საბჭო:

ა) საქართველოს მთავრობას დასამტკიცებლად წარუდგენს მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების სტრატეგიას და სამოქმედო გეგმას;

ბ) საქართველოს მთავრობას დასამტკიცებლად წარუდგენს მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების პროგრამებს, რომლებიც მიმართულია მაღალმთიან დასახლებებში სოფლის მეურნეობის და ეკონომიკის სხვა დარგების განვითარებისაკენ და ინფრასტრუქტურული პროექტების განხორციელებისაკენ;

გ) შესაბამის სამინისტროს რეკომენდაციებს აძლევს მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების სტრატეგიისა და სამოქმედო გეგმის და მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების პროგრამების განხორციელების საკითხებზე;

დ) განიხილავს დასახლების მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში შეტანის/მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხიდან ამოღების მიზანშეწონილობის საკითხს;

ე) საქართველოს მთავრობას მიმართავს დასახლების მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხაში შეტანის/მაღალმთიან დასახლებათა ნუსხიდან ამოღების წინადადებით;

ვ) ახორციელებს ამ კანონითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე აქტებით მინიჭებულ სხვა უფლებამოსილებებს.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების სტრატეგია და სამოქმედო გეგმა, აგრეთვე ამავე მუხლის პირველი პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტით განსაზღვრული მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების პროგრამები მტკიცდება საქართველოს მთავრობის დადგენილებებით.

მუხლი 8. მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების ფონდი

1. საქართველოს შესაბამისი წლის სახელმწიფო ბიუჯეტის შესახებ საქართველოს კანონით განისაზღვრება მაღალმთიანი დასახლებების განვითარების ფონდი (შემდგომ – ფონდი).

2. ფონდის განკარგვა ხორციელდება საქართველოს მთავრობის მიერ დადგენილი წესით, ამ კანონის მე-7 მუხლის მე-2 პუნქტით განსაზღვრული საქართველოს მთავრობის დადგენილებების გათვალისწინებით.

3. საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრო ფონდისთვის გათვალისწინებული ასიგნებებიდან თანხის გამოყოფის თაობაზე საბჭოს წინადადების საფუძველზე მიმართავს საქართველოს მთავრობას.

მუხლი 9. ამ კანონის ამოქმედებასთან დაკავშირებით განსახორციელებელი ღონისძიებები

1. საქართველოს მთავრობამ:

ა) საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტროს წარდგინებით:

ა.ა) 2015 წლის 1 ოქტომბრამდე უზრუნველყოს მთის განვითარების ეროვნული საბჭოს დებულების დამტკიცება;

ა.ბ) 2015 წლის 1 ნოემბრამდე უზრუნველყოს მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტის, შეჩერებისა და აღდგენის წესის დამტკიცება;

ბ) საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს წარდგინებით, 2015 წლის 1 დეკემბრამდე უზრუნველყოს მაღალმთიანი დასახლების საწარმოს სტატუსის მინიჭების, შეწყვეტისა და შეჩერების წესის დამტკიცება;

გ) საქართველოს სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა სამინისტროს წარდგინებით, 2015 წლის 31 დეკემბრამდე უზრუნველყოს ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ვ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ მაღალმთიან დასახლებებში სპორტის სფეროში დასაქმებული მწვრთნელებისთვის ფინანსური დახმარების გაწევის და სპორტის განვითარების ხელშეწყობის მიზნით შესაბამისი სახელმწიფო პროგრამის დამტკიცება;

დ) 2016 წლის 1 სექტემბრამდე უზრუნველყოს ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „გ“ და „დ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათების გასაცემად შესაბამისი დადგენილების მიღება.

2. საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრომ:

ა) 2015 წლის 1 ნოემბრამდე უზრუნველყოს:

ა.ა) ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ბ“ და „ე“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათების გასაცემად სათანადო კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტების/კანონქვემდებარე ნორმატიულ აქტებში ცვლილების შეტანის თაობაზე ნორმატიული აქტების პროექტების შემუშავება და საქართველოს მთავრობისათვის წარდგენა;

ა.ბ) ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათების გასაცემად სათანადო კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტის პროექტის შემუშავება და საქართველოს მთავრობისათვის წარდგენა;

ბ) 2017 წლის 1 იანვრამდე უზრუნველყოს მაღალმთიან დასახლებაში მდებარე კერძო სამართლის იურიდიულ პირში – სამედიცინო დაწესებულებაში, რომელზედაც არ ვრცელდება ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ბ“ ქვეპუნქტი, დასაქმებული სამედიცინო პერსონალისთვის დანამატის მიცემის თაობაზე შესაბამისი წინადადების მომზადება.

3. საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრომ ან/და მის სისტემაში შემავალმა ადმინისტრაციულმა ორგანომ თავისი კომპეტენციის ფარგლებში, 2016–2017 სასწავლო წლის დაწყებამდე უზრუნველყოს ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ვ“ და „თ“ ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათების გასაცემად (გარდა ამ მუხლის პირველი პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული შემთხვევისა) სათანადო სამართლებრივი აქტების/სამართლებრივ აქტებში ცვლილების შეტანის თაობაზე სამართლებრივი აქტების პროექტების შემუშავება, ხოლო 2015 წლის 1 ნოემბრამდე – ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ზ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათის გასაცემად სათანადო ნორმატიულ აქტში ცვლილების შეტანის თაობაზე ნორმატიული აქტის პროექტის შემუშავება.

4. საქართველოს იუსტიციის სამინისტრომ 2016 წლის 1 იანვრამდე უზრუნველყოს:

ა) მაღალმთიან დასახლებებში მუდმივად მცხოვრებ პირთა რეესტრის წარმოების წესის დამტკიცება;

ბ) ამ კანონის მე-3 მუხლის მე-12 პუნქტით განსაზღვრული რეესტრის შექმნა.

5. საქართველოს რეგიონული განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის სამინისტრომ და საქართველოს ფინანსთა სამინისტრომ 2015 წლის 20 სექტემბრამდე უზრუნველყონ ამ კანონით გათვალისწინებული დელეგირებული უფლებამოსილების განსახორციელებლად აუცილებელი მატერიალური და ფინანსური რესურსების ოდენობის განსაზღვრისათვის შესაბამისი კანონპროექტის მომზადება და საქართველოს მთავრობისათვის წარდგენა.

6. ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული სოციალური შეღავათების მიღება არ არის „სოციალური დახმარების შესახებ“ საქართველოს კანონით განსაზღვრული სოციალური დახმარების სახის – საარსებო შემწეობის – გაუქმების საფუძველი და არ ჩაითვლება შეფასების სისტემით იდენტიფიცირებული ღატაკი ოჯახების სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებად.

მუხლი 10. ამ კანონის ამოქმედებასთან დაკავშირებით ძალადაკარგულად გამოცხადებული ნორმატიული აქტი

1. 2016 წლის 1 იანვრიდან ძალადაკარგულად გამოცხადდეს „მაღალმთიანი რეგიონების სოციალურ-ეკონომიკური და კულტურული განვითარების შესახებ“ საქართველოს 1999 წლის 8 ივნისის კანონი (საქართველოს საკანონმდებლო მაცნე, №24(31), 1999 წელი, მუხ. 121).

2. ამ კანონის ამოქმედებისთანავე ძალადაკარგულად გამოცხადდეს „მაღალმთიანი რეგიონების სოციალურ-ეკონომიკური და კულტურული განვითარების შესახებ“ საქართველოს კანონის პირველი–მე-5 და მე-7 მუხლები.

3. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 82-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა.ვ“ ქვეპუნქტისა და იმავე კოდექსის 206-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ქ“ ქვეპუნქტის მიზნებისათვის, აგრეთვე ამ კანონის ამოქმედებამდე მიღებული (გამოცემული) სხვა, შესაბამისი სამართლებრივი აქტებისათვის მაღალმთიან დასახლებებად ითვლება „მაღალმთიანი რეგიონების სოციალურ-ეკონომიკური და კულტურული განვითარების შესახებ“ საქართველოს კანონის მე-6 მუხლით გათვალისწინებული კანონის დანართით განსაზღვრულ ჩამონათვალში აღნიშნული სოფლები, თემები და დაბები.

მუხლი 11. კანონის ამოქმედება

1. ეს კანონი, გარდა ამ კანონის მე-3 მუხლის მე-3 პუნქტისა, მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტისა და მე-5 მუხლის პირველი–მე-3 პუნქტებისა, ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.

2. ამ კანონის მე-3 მუხლის მე-3 პუნქტი, მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ე“ და „ზ“ ქვეპუნქტები და მე-5 მუხლის პირველი–მე-3 პუნქტები ამოქმედდეს 2016 წლის 1 იანვრიდან.

3. ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „ა“, „ბ“, „გ“, „ვ“ და „თ“ ქვეპუნქტები ამოქმედდეს 2016 წლის 1 სექტემბრიდან.

4. ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის „დ“ ქვეპუნქტი ამოქმედდეს 2017 წლის 1 იანვრიდან.

საქართველოს პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი

ქუთაისი,

16 ივლისი 2015 წ.

N4036-რს

Контролный текст по состоянию на 5.07.2018 N3035

Закон Грузии

О развитии высокогорных регионов

Политика, осуществляемая государством в отношении высокогорных регионов, является частью политики регионального развития страны и направлена на обеспечение равномерного социально-экономического развития всей территории Грузии и разрешение социальных и экономических проблем лиц, проживающих в высокогорных регионах.

Целью настоящего Закона является определение гарантированных Конституцией Грузии льгот для стимулирования социально-экономического прогресса высокогорных регионов, которые обеспечат благосостояние, повышение уровня жизни, содействие трудоустройству, улучшение социального и экономического положения лиц, проживающих в высокогорных регионах.

Статья 1. Разъяснение терминов

Термины, использованные в настоящем Законе, для целей этого же Закона имеют следующие значения:

а) абонент (бытовой потребитель) – лицо, постоянно проживающее в высокогорном населенном пункте, у которого в порядке, установленном законодательством Грузии, оформлен с соответствующим владельцем лицензии (лицензиатом) договор об оказании услуги по поставке электроэнергии;

б) высокогорный регион – высокогорные населенные пункты;

в) высокогорный населенный пункт – населенный пункт, предусмотренный пунктом первым статьи 4 Органического закона Грузии «Кодекс о местном самоуправлении» и внесенный в Перечень высокогорных населенных пунктов, утвержденный Правительством Грузии;

г) учитель – лицо, имеющее профессиональные знания, умения и навыки и соответствующую квалификацию, определенные профессиональным стандартом учителя, которое преподает хотя бы один предмет в юридическом лице публичного права, учрежденном Министерством образования, науки, культуры и спорта Грузии, – общеобразовательном учреждении или (и) в учрежденном государством профессиональном образовательном учреждении; (5.07.2018 N3035)

д) Национальный совет по развитию высокогорных регионов (далее – Совет) – коллегиальный совещательный орган, созданный на основании настоящего Закона в целях развития высокогорных населенных пунктов, содействия координации деятельности соответствующих министерств и разработки политики развития высокогорных населенных пунктов;

е) лицо, постоянно проживающее в высокогорном населенном пункте, – гражданин Грузии, зарегистрированный и фактически проживающий в высокогорном населенном пункте, которому в порядке, установленном законодательством Грузии, присвоен статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте;

ж) фактическое проживание – постоянное пребывание физического лица в высокогорном населенном пункте, которое подтверждается совокупностью доказательств, полученных в ходе соответствующего административного производства, и установленных фактов;

з) медицинский персонал – врач, медсестра, занятые в предусмотренном настоящим Законом медицинском учреждении, расположенном в высокогорном населенном пункте;

и) календарный год – 12 непрерывных календарных месяцев.

Статья 2. Регулирование вопросов, связанных со статусом

высокогорного населенного пункта

1. По гипсометрической высоте высокогорным населенным пунктом считается населенный пункт, расположенный на высоте 1500 и более метров над уровнем моря. Правительство Грузии правомочно с учетом различных критериев (уклон (крутизна), состояние инфраструктуры, климатические условия и природная среда горного склона, маломерность и малоплодородность земель сельскохозяйственного назначения, демографическая ситуация, в том числе – обострившиеся миграционные процессы) присваивать статус высокогорного населенного пункта населенному пункту, расположенному на высоте не менее 800 метров над уровнем моря. В исключительных случаях, с учетом критериев, определенных настоящим пунктом, статус высокогорного населенного пункта может быть присвоен населенному пункту, расположенному на высоте ниже 800 метров над уровнем моря.

2. Невзирая на расположение на соответствующей высоте над уровнем моря, статус высокогорного населенного пункта присваивается населенным пунктам, расположенным в следующих историко-географических краях: Хеви, Мтиулети, Панкисское ущелье, Высокогорная Аджария, Гудамакарское ущелье, Пшав-Хевсурети, Тушети, Земо Сванети, Квемо Сванети, Лечхуми, Рача.

3. Статус высокогорного населенного пункта присваивается населенному пункту внесением его в Перечень высокогорных населенных пунктов. Перечень высокогорных населенных пунктов по представлению Совета постановлением утверждает Правительство Грузии.

4. Для рассмотрения вопроса о целесообразности внесения населенного пункта в Перечень высокогорных населенных пунктов/исключения из Перечня высокогорных населенных пунктов Министерство регионального развития и инфраструктуры Грузии, соответствующий муниципалитет, соответствующий Государственный уполномоченный – губернатор, Правительство Аджарской Автономной Республики обращаются к Совету с соответствующим ходатайством.

5. Действие настоящего Закона будет распространяться на высокогорные населенные пункты, расположенные на оккупированных территориях Грузии, после полного восстановления юрисдикции Грузии на соответствующих территориях.

6. Если установление вопроса отнесения населенного пункта к историко-географическому краю Грузии, предусмотренному пунктом 2 настоящей статьи, невозможно, вопрос отнесения населенного пункта к историко-географическому краю по представлению Совета решает Правительство Грузии.

Статья 3. Присвоение, прекращение, приостановление,

восстановление статуса лица, постоянно проживающего

в высокогорном населенном пункте, физическому лицу

1. Решение по вопросу о присвоении, прекращении, приостановлении, восстановлении физическому лицу статуса лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, принимает мэр соответствующего муниципалитета. (26.07.2017 N1252, ввести в действие со дня официального объявления итогов очередных выборов органов местного самоуправления 2017 года.)

2. Полномочие, предусмотренное пунктом первым настоящей статьи, является полномочием, делегированным государством муниципалитету.

3. Размер финансовых ресурсов, необходимых для осуществления делегированного муниципалитетом полномочия, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, определяется Законом Грузии о Государственном бюджете Грузии на соответствующий год.

4. Отраслевой надзор за осуществлением делегированного полномочия, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, в соответствии с Органическим законом Грузии «Кодекс о местном самоуправлении» осуществляет Министерство регионального развития и инфраструктуры Грузии.

5. Статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, присваивается физическому лицу, если оно удовлетворяет следующим критериям:

а) является гражданином Грузии;

б) зарегистрировано в высокогорном населенном пункте;

в) в течение каждого календарного года сроком в общей сложности 9 месяцев или более 9 месяцев фактически проживает в высокогорном населенном пункте.

6. Статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, прекращается в случае:

а) его смерти;

б) перемены им адреса регистрации (кроме случая регистрации указанного лица в другом высокогорном населенном пункте);

в) оставления им высокогорного населенного пункта, если указанное влечет нарушение требования, установленного подпунктом «в» пункта 5 настоящей статьи, кроме случаев, предусмотренных пунктами 7 и 8 настоящей статьи;

г) утраты им гражданства Грузии.

7. За физическим лицом сохраняется статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, если оно оставило высокогорный населенный пункт на определенный срок с целью прохождения лечения или обязательной военной службы либо в соответствии с законодательством Грузии ему назначена мера пресечения в виде заключения под стражу.

8. Статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, прекращается, если:

а) суд назначил физическому лицу наказание в виде лишения свободы;

б) оно оставило высокогорный населенный пункт с целью получения высшего или профессионального образования и больше не удовлетворяет требованию, установленному подпунктом «в» пункта 5 настоящей статьи.

9. В случае, предусмотренном подпунктом «а» пункта 8 настоящей статьи, статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, физического лица приостанавливается со дня вступления в законную силу обвинительного приговора, вынесенного в отношении него судом последней инстанции, или со дня истечения срока обжалования обвинительного приговора суда, вступившего в законную силу, в суде вышестоящей инстанции. Статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, физического лица восстанавливается, если после освобождения из учреждения лишения свободы оно в течение одного месяца фактически проживало в высокогорном населенном пункте.

10. В случае, предусмотренном подпунктом «б» пункта 8 настоящей статьи, вопросы, связанные с приостановлением статуса лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, физического лица, определяются постановлением Правительства Грузии. Статус лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, физического лица восстанавливается, если после окончания/прекращения учебы оно в течение одного месяца фактически проживало в высокогорном населенном пункте.

11. Мэр муниципалитета обязан после издания акта, предусмотренного пунктом первым настоящей статьи, предоставлять информацию о присвоении, прекращении, приостановлении, восстановлении статуса лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, юридическому лицу публичного права, входящему в сферу управления Министерства юстиции Грузии, – Агентству по развитию государственных сервисов в недельный срок после принятия решения. (26.07.2017 N1252, ввести в действие со дня официального объявления итогов очередных выборов органов местного самоуправления 2017 года.)

12. Информация, предусмотренная пунктом 11 настоящей статьи, о лице, постоянно проживающем в высокогорном населенном пункте, в порядке, утвержденном Министром юстиции Грузии, отражается в Реестре лиц, постоянно проживающих в высокогорных населенных пунктах. Порядок ведения Реестра лиц, постоянно проживающих в высокогорных населенных пунктах, утверждает Министр юстиции Грузии.

13. Административные органы обязаны предоставлять информацию, подтверждающую фактические обстоятельства, определенные настоящей статьей, мэру соответствующего муниципалитета. (26.07.2017 N1252, ввести в действие со дня официального объявления итогов очередных выборов органов местного самоуправления 2017 года.)

14. Порядок присвоения, прекращения, приостановления и восстановления статуса лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, в том числе – установления фактического проживания физического лица в высокогорном населенном пункте, а также вопросы, связанные с указанными процедурами, требующие дополнительного урегулирования, определяются Порядком присвоения, прекращения, приостановления и восстановления статуса лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте, который постановлением утверждает Правительство Грузии.

Статья 4. Социальные льготы в высокогорных населенных пунктах

1. Лица, постоянно проживающие в высокогорных населенных пунктах, пользуются социальными льготами, установленными настоящим Законом и другими законодательными и подзакоными актами Грузии.

2. Государство обеспечивает в высокогорных населенных пунктах установление следующих социальных льгот:

а) для лиц, постоянно проживающих в высокогорных населенных пунктах, достигших пенсионного возраста, ежемесячно получающих государственную пенсию, в виде социальной помощи, с учетом размера государственной пенсии, определенной Законом Грузии о Государственном бюджете Грузии на соответствующий год, – выплату ежемесячной надбавки в размере не менее 20 процентов государственной пенсии. Порядок и условия выплаты указанной надбавки определяются постановлением Правительства Грузии. Лицам, постоянно проживающим в высокогорных населенных пунктах, получающим социальный пакет, определенный постановлением Правительства Грузии, выплачивается ежемесячная надбавка в размере 20 процентов предусмотренного для них социального пакета;

б) для медицинского персонала, занятого в медицинских учреждениях, расположенных в высокогорных населенных пунктах, учрежденных с долевым участием государства и находящихся в его управлении, труд которого оплачивается из Государственного бюджета Грузии, в порядке, определенном постановлением Правительства Грузии, выплату ежемесячной надбавки:

б.а) для врачей – в двойном размере государственной пенсии;

б.б) для медсестер – в размере государственной пенсии;

в) осуществление соответствующих мероприятий в зимний период (с 15 октября соответствующего года по 15 апреля следующего года) с целью содействия обеспечению обогрева помещений лиц, постоянно проживающих в высокогорных населенных пункта;

г) возмещение 50 процентов ежемесячной платы за потребленную абонентом (бытовым поотребителем) электроэнергию в высокогорном населенном пункте, но не более стоимости 100 кВт/ч потребленной электроэнергии;

д) выплату в порядке, определенном постановлением Правительства Грузии, на первого и второго ребенка, родившихся после введения настоящего Закона в действие, один из родителей которых является лицом, постояннно проживающим в высокогорном населенном пункте, ежемесячного денежного пособия в течение одного года – в размере не менее 100 лари, а на третьего и каждого следующего ребенка – ежемесячного денежного пособия в течение 2 лет – в размере не менее 200 лари;

е) выплату учителю расположенного в высокогорном населенном пункте юридического лица публичного права, учрежденного Министерством образования, науки, культуры и спорта Грузии, – общеобразовательного учреждения в порядке, установленном Министерством образования, науки, культуры и спорта Грузии, надбавки в размере не менее 35 процентов базового должностного оклада учителя публичной школы; учителю расположенного в высокогорном населенном пункте учрежденного государством профессионального образовательного учреждения в порядке, установленном Министерством образования, науки, культуры и спорта Грузии, – надбавки в размере не менее 35 процентов оплаты труда. В целях оказания финансовой помощи тренерам, занятым в сфере спорта, и содействия развитию спорта в высокогорных населенных пунктах Правительство Грузии разрабатывает и утверждает соответствующую государственную программу; (5.07.2018 N3035)

ж) выдачу ваучера в увеличенном размере учащимся публичных школ, многосекторных публичных школ, студентам профессиональных образовательных учреждений. Порядок и условия выдачи указанного ваучера определяются постановлением Правительства Грузии;

з) выплату учителям, участвующим в соответствующей программе, определенной Министерством образования, науки, культуры и спорта Грузии или (и) административным органом, входящим в его систему, работающим в рамках программы в общеобразовательных учреждениях, расположенных в высокогорных населенных пунктах, в порядке и на условиях, установленных Министром образования, науки, культуры и спорта Грузии или руководителем административного органа, осуществляющего программу, надбавки в размере не менее 50 процентов оплаты труда. Надбавка, предусмотренная настоящим подпунктом, не выплачивается лицу, пользующемуся социальными льготами, предусмотренными подпунктом «е» настоящего пункта. (5.07.2018 N3035)

3. Правительство Грузии правомочно для улучшения социального и экономического положения лиц, постоянно проживающих в высокогорных населенных пунктах, разрабатывать дополнительные социальные программы. Указанные программы утверждаются постановлением Правительства Грузии.

4. Административные органы обязаны предоставлять соответствующему административному органу хранящуюся у них информацию для предоставления социальных льгот, предусмотренных пунктом 2 настоящей статьи.

Статья 5. Налоговые льготы в высокогорных населенных пунктах

1. Лицо, постоянно проживающее в высокогорном населенном пункте, пользуется налоговыми льготами, установленными Налоговым кодексом Грузии, в отношении подоходного налога и налога на имущество.

2. Предпринимательский субъект, которому в соответствии с законодательством Грузии присвоен статус предприятия высокогорного населенного пункта, освобождается от уплаты налогов в порядке, определенном Налоговым кодексом Грузии и на срок, определенный этим же кодексом.

3. Административный орган, правомочный присваивать статус предприятия высокогорного населенного пункта предпринимательскому субъекту, а также порядок и условия присвоения, приостановления и прекращения статуса предприятия высокогорного населенного пункта определяются Порядком присвоения, приостановления и прекращения статуса предприятия высокогорного населенного пункта, который постановлением утверждает Правительство Грузии.

4. Статус предприятия высокогорного населенного пункта предпринимательскому субъекту не присваивается или этот статус может быть прекращен, если оно осуществляет:

а) деятельность, подлежащую лицензированию/выдаче разрешений;

б) оказание услуг (кроме услуг, определенных Правительством Грузии);

в) торговлю товарами, кроме случаев, предусмотренных пунктом 5 настоящей статьи, а также в случае осуществления переработки поставки товаров.

5. Правительство Грузии правомочно определять постановлением, предусмотренным пунктом 3 настоящей статьи, указанные в пункте 4 этой же статьи виды экономической деятельности, на которые также будет распространяться налоговая льгота, предусмотренная пунктом 2 настоящей статьи.

Статья 6. Статус и состав Национального совета по развитию

высокогорных регионов

1. Совет является созданным постановлением Правительства Грузии на основании настоящего Закона коллегиальным совещательным органом. Положение о Совете утверждается постановлением Правительства Грузии.

2. Состав Совета определяется постановлением Правительства Грузии. В состав Совета входят представители органов исполнительной власти Грузии и соответствующих административных органов, члены Парламента Грузии, эксперты, отдельные представители высокогорных регионов: мэры соответствующих муниципалитетов, соответствующие государственные уполномоченные – губернаторы, соответствующие члены Парламента Грузии, избранные в мажоритарном порядке, Председатель Правительства Аджарской Автономной Республики. Председательствует в Совете Премьер-министр Грузии. (26.07.2017 N1252, ввести в действие со дня официального объявления итогов очередных выборов органов местного самоуправления 2017 года.)

3. Не менее чем половина состава Совета должна состоять из представителей высокогорных регионов. При принятии решений по вопросам о введении в состав Совета мэров соответствующих муниципалитетов, соответствующих государственных уполномоченных – губернаторов и соответствующих членов Парламента Грузии, избранных в мажоритарном порядке, должно учитываться количество высокогорных населенных пунктов, расположенных на соответствующей территории. (26.07.2017 N1252, ввести в действие со дня официального объявления итогов очередных выборов органов местного самоуправления 2017 года.)

4. Организационое обеспечение деятельности Совета осуществляет административный орган, определенный Правительством Грузии.

Статья 7. Полномочия Национального совета по развитию

высокогорных регионов

1. Совет в целях развития высокогорных населенных пунктов:

а) представляет Правительству Грузии на утверждение стратегию и план действий по развитию высокогорных населенных пунктов;

б) представляет Правительству Грузии на утверждение программы развития высокогорных населенных пунктов, которые направлены на развитие сельского хозяйства и других отраслей экономики, осуществление инфраструктурных проектов;

в) дает рекомендации соответствующему министерству по вопросам стратегии и плана действий по развитию высокогорных населенных пунктов и осуществления программ развития высокогорных населенных пунктов;

г) рассматривает вопрос целесообразности включения населенного пункта в перечень высокогорных населенных пунктов/изъятия из перечня высокогорных населенных пунктов;

д) обращается к Правительству Грузии с предложением о включении населенного пункта в перечень высокогорных населенных пунктов/изъятии из перечня высокогорных населенных пунктов;

е) осуществляет полномочия, предоставленные настоящим Законом и иными законодательными и подзаконными актами Грузии.

2. Стратегия и план действий по развитию высокогорных населенных пунктов, предусмотренные подпунктом «а» пункта первого настоящей статьи, а также программы развития высокогорных населенных пунктов, определенные подпунктом «б» пункта первого этой же статьи, утверждаются постановлениями Правительства Грузии.

Статья 8. Фонд развития высокогорных населенных пунктов

1. Фонд развития высокогорных населенных пунктов (далее – Фонд) определяется Законом Грузии о Государственном бюджете Грузии на соответствующий год.

2. Распоряжение Фондом осуществляется в порядке, установленном, Правительством Грузии, с учетом постановлений Правительства Грузии, определенных пунктом 2 статьи 7 настоящего Закона.

3. Министерство регионального развития и инфраструктуры Грузии обращаться к Правительству Грузии на основании предложения Совета о выделении суммы из ассигнований, предусмотренных для Фонда.

Статья 9. Мероприятия, подлежащие осуществлению в связи

с введением настоящего Закона в действие

1. Правительству Грузии:

а) по представлению Министерства регионального развития и инфраструктуры Грузии:

а.б) обеспечить до 1 октября 2015 года утверждение Положения о Национальном совете по развитию горных регионов;

а.б) до 1 ноября 2015 года обеспечить утверждение Порядка присвоения, прекращения, приостановления, восстановления статуса лица, постоянно проживающего в высокогорном населенном пункте,

б) по представлению Министерства финансов Грузии до 1 декабря 2015 года обеспечить утверждение Порядка присвоения, прекращения и приостановления статуса предприятия высокогорного населенного пункта;

в) по представлению Министерства по делам спорта и молодежи Грузии до 31 декабря 2015 года обеспечить утверждение соответствующей государственной программы с целью оказания финансовой помощи тренерам, занятым в сфере спорта, и содействия развитию спорта в высокогорных населенных пунктах, предусмотренной подпунктом «е» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона;

г) до 1 сентября 2016 года обеспечить принятие соответствующего постановления для выплаты социальных льгот, предусмотренных подпунктами «в» и «г» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона.

2. Министерству труда, здравоохранения и социальной защиты Грузии:

а) до 1 ноября 2015 года обеспечить:

а.а) разработку и представление Правительству Грузии проектов соответствующих подзаконных нормативных актов/нормативных актов о внесении изменений в подзаконные нормативные акты для выплаты социальных льгот, предусмотренных подпунктами «б» и «д» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона;

а.б) разработку и представление Правительству Грузии проекта соответствующего подзаконного нормативного акта для выплаты социальных льгот, предусмотренных подпунктом «а» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона;

б) до 1 января 2017 года обеспечить подготовку соответствующего предложения о выплате надбавок медицинскому персоналу, занятому в юридическом лице частного права – медицинском учреждении, расположенном в высокогорном населенном пункте, на которое не распространяется подпункт «б» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона.

3. Министерству образования и науки Грузии или (и) административному органу, входящему в его систему, в пределах своей компетенции до начала 2016/2017 учебного года обеспечить разработку проектов соответствующих правовых актов/правовых актов о внесении изменений в правовые акты для выплаты социальных льгот, предусмотренных подпунктами «е» и «з» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона (кроме случая, предусмотренного подпунктом «в» пункта первого настоящей статьи), а до 1 ноября 2015 года – разработку проекта нормативного акта о внесении изменений в соответствующий нормативный акт для выплаты социальной льготы, предусмотренной подпунктом «ж» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона.

4. Министерству юстиции Грузии до 1 января 2016 года обеспечить:

а) утверждение Порядка ведения Реестра лиц, постоянно проживающих в высокогорных населенных пунктах;

б) создание Реестра, определенного пунктом 12 статьи 3 настоящего Закона.

5. Министерству регионального развития и инфраструктуры Грузии и Министерству финансов Грузии до 20 сентября 2015 года обеспечить подготовку и представление Правительству Грузии соответствующего законопроекта для определения размеров материальных и финансовых ресурсов, необходимых для осуществления делегированного полномочия, предусмотренного настоящим Законом.

6. Получение социальных льгот, предусмотренных пунктом 2 статьи 4 настоящего Закона, не является видом социальной помощи, определенной Законом Грузии «О социальной помощи», – прожиточным пособием и не будет считаться улучшением социально-экономического положения неимущих семей, идентифицированных по системе оценки.

Статья 10. Нормативный акт, объявленный утратившим силу

в связи с введением настоящего Закона в действие

1. С 1 января 2016 года объявить утратившим силу Закон Грузии «О социально-экономическом и культурном развитии высокогорных регионов» от 8 июня 1999 года (Сакартвелос саканонмдебло мацне № 24 (31), 1999 год, ст. 121).

2. С введением настоящего Закона в действие объявить утратившим силу статьи первую–5 и 7 Закона Грузии «О социально-экономическом и культурном развитии высокогорных регионов».

3. Для целей подпункта «а.е» части 2 статьи 82 Налогового кодекса Грузии и подпункта «ц» части первой статьи 206 этого же Кодекса, а также иных, принятых (изданных) до введения настоящего Закона в действие соответствующих правовых актов высокогорными населенными пунктами считаются села, теми (общины) и поселки, указанные в Перечне, определенном Приложением к Закону, предусмотренным статьей 6 Закона Грузии «О социально-экономическом и культурном развитии высокогорных регионов».

Статья 11. Введение Закона в действие

1. Настоящий Закон, кроме пункта 3 статьи 3, пункта 2 статьи 4 и пунктов первого – 3 статьи 5 настоящего Закона, ввести в действие по опубликовании.

2. Пункт 3 статьи 3, подпункты «д» и «ж» пункта 2 статьи 4 и пункты первый–3 статьи 5 настоящего Закона ввести в действие с 1 января 2016 года.

3. Подпункты «а», «б», «в», «е» и «з» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона ввести в действие с 1 сентября 2016 года.

4. Подпункт «г» пункта 2 статьи 4 настоящего Закона ввести в действие с 1 января 2017 года.

Президент Грузии Георгий Маргвелашвили

Кутаиси

16 июля 2015 года

№4036-вс

ри

Feedback