ON VIOLENCE AGAINST WOMEN AND/OR ELIMINATION OF DOMESTIC VIOLENCE, PROTECTION AND SUPPORT OF VICTIMS OF VIOLENCE

Consolidated versions (13/07/2020 - 16/03/2021)

საქართველოს კანონი

ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
 

თავი I. ზოგადი დებულებანი

     მუხლი 1. კანონის რეგულირების სფერო

1. ეს კანონი განსაზღვრავს საზოგადოებრივ თუ პირად ცხოვრებაში ქალთა მიმართ ძალადობისათვის ან/და ოჯახში ძალადობისათვის დამახასიათებელ ქმედებათა ერთობლიობას, ძალადობის გამოვლენისა და აღკვეთის სამართლებრივ და ორგანიზაციულ საფუძვლებს, აგრეთვე მსხვერპლთა სოციალური და სამართლებრივი დაცვისა და დახმარების გარანტიებს.

2. ეს კანონი, ამ კანონით დადგენილ თავისებურებათა გათვალისწინებით, ვრცელდება ასევე იმ ურთიერთობებზე, რომლებითაც ირღვევა არასრულწლოვნის კონსტიტუციური უფლებები და თავისუფლებები უგულებელყოფით ან/და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, ეკონომიკური, სექსუალური ძალადობით ან იძულებით. 

საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის  კანონი  5446  - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.

საქართველოს 2017 წლის 4 მაისის კანონი №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

    მუხლი 2. კანონის მიზანი

ამ კანონის მიზანია:

ა) ოჯახის წევრთა უფლებრივი თანასწორობის აღიარებით მათი უფლებებისა და თავისუფლებების დაცვის, ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ხელშეუხებლობის, ოჯახური ღირებულებების დაცვის საკანონმდებლო გარანტიების შექმნის უზრუნველყოფა;

1) ქალთა უფლებებისა და თავისუფლებების დაცვის, ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, სექსუალური და ეკონომიკური ხელშეუხებლობის საკანონმდებლო გარანტიების შექმნის უზრუნველყოფა;

ბ) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის გამოვლენისათვის, აღკვეთისა და თავიდან აცილებისათვის ეფექტიანი საკანონმდებლო მექანიზმების შექმნა;

გ) მსხვერპლთათვის მართლმსაჯულების ხელმისაწვდომობის უზრუნველყოფის სისტემის შექმნა;

დ) მსხვერპლთა დაცვის, დახმარებისა და რეაბილიტაციის საფუძვლების შექმნა;

ე) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის თავიდან აცილებისათვის და ძალადობის წინააღმდეგ საბრძოლველად სხვადასხვა ინსტიტუტს შორის თანამშრომლობის უზრუნველყოფა;

ვ) მოძალადეთა დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებების განხორციელების ხელშეწყობის უზრუნველყოფა.

  საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

    მუხლი 3. ოჯახში ძალადობა

ოჯახში ძალადობა გულისხმობს ოჯახის ერთი წევრის მიერ მეორის კონსტიტუციური უფლებებისა და თავისუფლებების დარღვევას უგულებელყოფით ან/და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, ეკონომიკური, სექსუალური ძალადობით ან იძულებით.  

საქართველოს 201 4 წლის 17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.  

    მუხლი 31. ქალთა მიმართ ძალადობა 

1. ქალთა მიმართ ძალადობა გულისხმობს საზოგადოებრივ თუ პირად ცხოვრებაში ქალების მიმართ გენდერული ნიშნით ჩადენილი ძალადობისათვის დამახასიათებელ ყველა ქმედებას, რომელთაც შედეგად მოჰყვება ან შეიძლება მოჰყვეს ქალებისთვის ფიზიკური, ფსიქოლოგიური ან სექსუალური ტანჯვის ან ეკონომიკური ზიანის მიყენება, მათ შორის, ასეთი ქმედებების ჩადენის მუქარა, ქალების იძულება ან მათთვის თავისუფლების თვითნებური აღკვეთა.

2. ამ კანონის მიზნებისთვის ქალად მიიჩნევა აგრეთვე 18 წელს მიუღწეველი მდედრობითი სქესის არასრულწლოვანი.

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

    მუხლი 4. კანონში გამოყენებულ ტერმინთა განმარტება

ამ კანონში გამოყენებულ ტერმინებს აქვთ შემდეგი მნიშვნელობა:

ა) ფიზიკური ძალადობა – ცემა, წამება, ჯანმრთელობის დაზიანება, თავისუფლების უკანონო აღკვეთა ან სხვა ისეთი მოქმედება, რომელიც იწვევს ფიზიკურ ტკივილს ან ტანჯვას; ჯანმრთელობის მდგომარეობასთან დაკავშირებული მოთხოვნების დაუკმაყოფილებლობა, რაც იწვევს მსხვერპლის ჯანმრთელობის დაზიანებას ან სიკვდილს;

ბ) ფსიქოლოგიური ძალადობა – შეურაცხყოფა, შანტაჟი, დამცირება, მუქარა ან სხვა ისეთი მოქმედება, რომელიც იწვევს ადამიანის პატივისა და ღირსების შელახვას;

გ) იძულება – ადამიანის ფიზიკური ან ფსიქოლოგიური იძულება, შეასრულოს ან არ შეასრულოს მოქმედება, რომლის განხორციელება ან რომლისგან თავის შეკავება მისი უფლებაა, ანდა საკუთარ თავზე განიცადოს თავისი ნება-სურვილის საწინააღმდეგო ზემოქმედება;

დ) სექსუალური ძალადობა – სქესობრივი კავშირი ძალადობით, ძალადობის მუქარით ან მსხვერპლის უმწეობის გამოყენებით; სქესობრივი კავშირი ან სექსუალური ხასიათის სხვაგვარი მოქმედება ან გარყვნილი ქმედება არასრულწლოვნის მიმართ;

ე) ეკონომიკური ძალადობა – ქმედება, რომელიც იწვევს საკვებით, საცხოვრებელი და ნორმალური განვითარების სხვა პირობებით უზრუნველყოფის, საკუთრებისა და შრომის უფლებების განხორციელების, აგრეთვე თანასაკუთრებაში არსებული ქონებით სარგებლობისა და კუთვნილი წილის განკარგვის უფლების შეზღუდვას;

1) არასრულწლოვნის კანონიერი ინტერესების უგულებელყოფა − მშობლის (მშობლების), სხვა კანონიერი წარმომადგენლის ან/და სხვა პასუხისმგებელი პირის მიერ არასრულწლოვნის ფიზიკური და ფსიქოლოგიური საჭიროებების დაუკმაყოფილებლობა, საფრთხისაგან დაუცველობა, საბაზისო განათლების უფლების შეზღუდვა, დაბადების რეგისტრაციის, სამედიცინო და სხვა მომსახურებებით სარგებლობისათვის აუცილებელი მოქმედებების განუხორციელებლობა, თუკი მშობელს (მშობლებს), სხვა კანონიერ წარმომადგენელს ან/და სხვა პასუხისმგებელ პირს აქვს (აქვთ) სათანადო ინფორმაცია და შესაძლებლობა და ხელი მიუწვდება (მიუწვდებათ) შესაბამის მომსახურებაზე;

ვ) მსხვერპლი – ქალი, აგრეთვე ოჯახის ნებისმიერი წევრი, რომელთა კონსტიტუციური უფლებები და თავისუფლებები დაირღვა უგულებელყოფით ან/და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, ეკონომიკური ან სექსუალური ძალადობით ან იძულებით და რომლებსაც მსხვერპლის სტატუსი განუსაზღვრა საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამისმა სამსახურმა, სასამართლო ორგანომ ან/და გენდერული თანასწორობის, ქალთა მიმართ ძალადობისა და ოჯახში ძალადობის საკითხებზე მომუშავე უწყებათაშორის კომისიასთან არსებულმა ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის მსხვერპლის სტატუსის განმსაზღვრელმა ჯგუფმა (შემდგომ − მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფი). მსხვერპლად მიიჩნევა აგრეთვე არასრულწლოვანი, რომლის კანონიერი ინტერესები უგულებელყოფილია და რომელსაც მსხვერპლის სტატუსი განუსაზღვრა საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამისმა სამსახურმა, სასამართლო ორგანომ ან/და მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფმა. ამ კანონის მე-14 მუხლის პირველი და მე-2 პუნქტებისა და მე-3 პუნქტის მე-2 წინადადების, 142 მუხლის, მე-16 მუხლის მე-3 პუნქტის „ი“ ქვეპუნქტისა და მე-6 პუნქტის მიზნებისთვის მსხვერპლად მიიჩნევა აგრეთვე არასრულწლოვანი, რომელიც სამართლებრივი აქტის ან სამოქალაქოსამართლებრივი გარიგების საფუძველზე ან მათ გარეშე ფაქტობრივად იმყოფება/ცხოვრობს სხვა პასუხისმგებელ პირთან ან ნებისმიერ სხვა პირთან, რომელმაც დაარღვია მისი კონსტიტუციური უფლებები და თავისუფლებები უგულებელყოფით ან/და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, სექსუალური ან ეკონომიკური ძალადობით ან იძულებით, და რომელიც მოძალადისგან სოციალურმა მუშაკმა განაცალკევა. მსხვერპლად მიიჩნევა აგრეთვე ბავშვი, რომელიც ძალადობის მოწმეა;

1) სავარაუდო მსხვერპლი – პირი, რომელსაც მიაჩნია, რომ არის მსხვერპლი, და რომელიც მსხვერპლის სტატუსის განსაზღვრის მიზნით შესაბამის სამსახურს/ორგანოს/მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფს მიმართავს;

ზ) ოჯახის წევრი – ამ კანონის მიზნებისთვის, დედა, მამა, პაპა, ბებია, მეუღლე, არარეგისტრირებულ ქორწინებაში მყოფი პირი, შვილი (გერი), მინდობით აღსაზრდელი, მინდობით აღმზრდელი (დედობილი, მამობილი), დედინაცვალი, მამინაცვალი, შვილიშვილი, და, ძმა, მეუღლის მშობელი, არარეგისტრირებულ ქორწინებაში მყოფი პირის მშობელი, შვილის მეუღლე (მათ შორის, არარეგისტრირებულ ქორწინებაში მყოფი), ყოფილი მეუღლე, წარსულში არარეგისტრირებულ ქორწინებაში მყოფი პირი, მეურვე, მზრუნველი, მხარდამჭერი, მეურვეობისა და მზრუნველობის ქვეშ მყოფი პირი, მხარდაჭერის მიმღები, აგრეთვე პირები, რომლებიც მუდმივად ეწევიან ან ეწეოდნენ ერთიან საოჯახო მეურნეობას;

1) სხვა პასუხისმგებელი პირი – პირი (გარდა ამ მუხლის „ზ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული პირებისა), რომელთანაც სამართლებრივი აქტის ან სამოქალაქოსამართლებრივი გარიგების საფუძველზე ფაქტობრივად იმყოფება/ცხოვრობს არასრულწლოვანი, რომელზე ზრუნვისა და რომლის კანონიერი ინტერესების დაცვის ვალდებულებაც დაეკისრა აღნიშნულ პირს იმავე სამართლებრივი აქტის ან სამოქალაქოსამართლებრივი გარიგების საფუძველზე;

2) სოციალური მუშაკი – ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურებით განსაზღვრული სოციალური მუშაკი; 

თ) მოძალადე – ოჯახის წევრი, რომელიც არღვევს ოჯახის სხვა წევრის კონსტიტუციურ უფლებებსა და თავისუფლებებს უგულებელყოფით ან/და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, სექსუალური ან ეკონომიკური ძალადობით ან იძულებით. მოძალადედ მიიჩნევა აგრეთვე ოჯახის წევრი ან ნებისმიერი სხვა პირი, რომელიც საზოგადოებრივ თუ პირად ცხოვრებაში ქალის მიმართ გენდერული ნიშნით ახორციელებს ფიზიკურ, ფსიქოლოგიურ, სექსუალურ ან ეკონომიკურ ძალადობას ან იძულებას. ამ კანონის მე-14 მუხლის პირველი და მე-2 პუნქტებისა და მე-3 პუნქტის მე-2 წინადადების, 142 მუხლის, მე-16 მუხლის მე-3 პუნქტის „ი“ ქვეპუნქტისა და მე-6 პუნქტის მიზნებისთვის მოძალადედ მიიჩნევა აგრეთვე სხვა პასუხისმგებელი პირი ან ნებისმიერი სხვა პირი, რომელიც არღვევს სამართლებრივი აქტის ან სამოქალაქოსამართლებრივი გარიგების საფუძველზე ან მათ გარეშე მასთან ფაქტობრივად მყოფი/მცხოვრები არასრულწლოვნის კონსტიტუციურ უფლებებსა და თავისუფლებებს უგულებელყოფით ან/და ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, სექსუალური ან ეკონომიკური ძალადობით ან იძულებით;

ი) თავშესაფარი – მსხვერპლთა დროებითი საცხოვრებელი ან  საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს სისტემაში ან/და არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ბაზაზე არსებული მსხვერპლთა დროებითი განთავსების ადგილი, რომელიც ემსახურება მსხვერპლთა ფსიქოლოგიურ-სოციალურ რეაბილიტაციას, იურიდიულ და სამედიცინო დახმარებას და დაცვას;

კ) მოძალადის დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებები – ძალადობრივი დამოკიდებულებისა და ქცევის შეცვლაზე ორიენტირებული სავალდებულო სწავლების კურსი;

ლ) კრიზისული ცენტრი – სავარაუდო მსხვერპლთა და მსხვერპლთა დროებითი განთავსების ადგილი, რომელიც ემსახურება მათ ფსიქოლოგიურ-სოციალურ რეაბილიტაციას, პირველად და გადაუდებელ სამედიცინო მომსახურებას და სამართლებრივ დახმარებას. კრიზისულ ცენტრში პირის და მასზე დამოკიდებული პირების განთავსება შესაძლებელია მსხვერპლის სტატუსის განსაზღვრამდე და ამ სტატუსის განსაზღვრის შემდეგ, თუ მსხვერპლი არ გამოთქვამს საცხოვრებლად მისი თავშესაფარში განთავსების სურვილს და საჭიროებს მხოლოდ ფსიქოლოგიურ-სოციალურ რეაბილიტაციას, პირველად და გადაუდებელ სამედიცინო მომსახურებას და სამართლებრივ დახმარებას თავშესაფარში ცხოვრების გარეშე;

მ) (ამოღებულია - 04.05.2017, №761).

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4
საქართველოს 2014 წლის 17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10.2014წ.
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის კანონი №5446 - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.
საქართველოს 2017 წლის 4 მაისის კანონი №752 - ვებგვერდი, 24.05.2017წ.
საქართველოს 2017 წლის 4 მაისის კანონი №761 - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის კანონი №3105 – ვებგვერდი, 11.07.2018წ.
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.

    მუხლი 5. საქართველოს კანონმდებლობა ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ 

ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ საქართველოს კანონმდებლობა ემყარება საქართველოს კონსტიტუციას, საქართველოს საერთაშორისო ხელშეკრულებებს, ამ კანონსა და საქართველოს სხვა ნორმატიულ აქტებს.

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
 

თავი II. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენცია

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.  

    მუხლი 6. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის მექანიზმები

1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის მექანიზმები გულისხმობს იმ სოციალურ, ეკონომიკურ, სამართლებრივ და სხვა ღონისძიებათა ერთობლიობას, რომლებიც მიმართულია ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის მიზეზებისა და წინაპირობების თავიდან აცილებისკენ, ძალადობის აღკვეთისკენ, მოძალადის სამართლებრივი დევნისკენ, მისი დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ, მსხვერპლის რეაბილიტაციისა და ადაპტაციისკენ.

2. სახელმწიფო თავისი უფლებამოსილი ორგანოების მეშვეობით ხელს უწყობს და უზრუნველყოფს ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის მექანიზმების დანერგვასა და განხორციელებას.

3. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის მექანიზმები გულისხმობს:

ა) იმ ფაქტორების ანალიზს, შესწავლასა და შეფასებას, რომლებიც ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის მიზეზებია;

ბ) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის გამოსავლენად და აღსაკვეთად ეფექტიანი სამართლებრივი მეთოდების დანერგვას;

გ) შესაბამისი სტატისტიკის წარმოებას;

დ) იმ პირთა მიმართ პრევენციული ღონისძიებების განხორციელებას, რომლებიც ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ჩამდენ რისკჯგუფებს განეკუთვნებიან ან რომლებმაც ქალთა მიმართ ძალადობა ან/და ოჯახში ძალადობა ჩაიდინეს;

ე) სათანადო საინფორმაციო-საგანმანათლებლო კამპანიის წარმართვას, რათა ადამიანებს ჰქონდეთ ინფორმაცია თავიანთი უფლებებისა და თავისუფლებების, მოვალეობების, აგრეთვე შესაბამისი დაცვის გარანტიების თაობაზე, მათ შორის, იმ უფლებებისა და მოვალეობების შესახებ, რომლებიც ოჯახის წევრთა თანასწორობასა და ურთიერთვალდებულებებს უზრუნველყოფს;

ვ) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევაში მოძალადის პასუხისმგებლობის, მსხვერპლის უფლებების და ამ უფლებების დაცვის გარანტიების შესახებ ინფორმაციის გავრცელებასა და ხელმისაწვდომობას;

ზ) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევაში მსხვერპლისათვის დახმარებისა და დაცვის ღონისძიებების, ხოლო მოძალადისათვის – დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებების განხორციელებას;

თ) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის უზრუნველსაყოფად დაინტერესებულ ინსტიტუტებთან ერთად ერთობლივი პროგრამების შექმნასა და მხარდაჭერას.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.  

   მუხლი 7. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის ღონისძიებების განხორციელება

1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის ღონისძიებების განხორციელებას თავიანთი კომპეტენციის ფარგლებში, ამ კანონით დადგენილი წესით უზრუნველყოფენ საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის  სამინისტრო, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო, საქართველოს განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტრო, საქართველოს პროკურატურის ორგანოები და სასამართლო ორგანოები.

2. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის ღონისძიებების განხორციელებისას შესაბამისმა სახელმწიფო ორგანოებმა შეიძლება ითანამშრომლონ ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობისა და ადამიანის უფლებების დაცვის საკითხებზე მომუშავე დაინტერესებულ ინსტიტუტებთან და უზრუნველყონ ერთობლივი პროექტების დაგეგმვა და განხორციელება.

3. გენდერული თანასწორობის, ქალთა მიმართ ძალადობისა და ოჯახში ძალადობის საკითხებზე მომუშავე უწყებათაშორისი კომისია საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილ ფარგლებში უზრუნველყოფს მონიტორინგისა და შეფასების ღონისძიებათა განხორციელებას, რომლებიც მიმართულია ამ კანონის რეგულირების სფეროში შემავალი ძალადობის ყველა ფორმის პრევენციისა და აღკვეთისკენ.

4. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა პირველადი იდენტიფიკაცია, გამოვლენა, მათი დაცვა, დახმარება, რეაბილიტაცია და ამ მიზნით სახელმწიფო ორგანოებისა და სხვა შესაბამისი სუბიექტების დროული, კოორდინირებული (ურთიერთშეთანხმებული) საქმიანობა განისაზღვრება „ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა გამოვლენის, მათი დაცვის, დახმარებისა და რეაბილიტაციის ეროვნული რეფერირების პროცედურებით“, რომლებსაც ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა.

5. სახელმწიფო უზრუნველყოფს ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციისკენ მიმართული კომპონენტების ზოგადსაგანმანათლებლო დაწესებულებების (სკოლების), პროფესიული და უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულებების საგანმანათლებლო პროგრამებში გათვალისწინებას.

საქართველოს 2016 წლის 19  თებერვლის კანონი 4744 - ვებგვერდი, 25.02.2016წ.

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2017 წლის 22  დეკემბრის   კანონი №1820   ვებგვერდი, 11.01.2018წ.
საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის   კანონი №3105  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.
საქართველოს 2019 წლის 20 სექტემბრის კანონი №5024 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

    მუხლი 8. სოციალური მომსახურება

1. საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის  სამინისტრო თავისი კომპეტენციის ფარგლებში უზრუნველყოფს სოციალურ მომსახურებას ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის პრევენციის ღონისძიებების განხორციელებისათვის.

2. სოციალური მომსახურება მოიცავს:

ა) ოჯახური დავების მიზეზების შესწავლას, შესაბამის ანალიზს და დავების დაძლევაში ოჯახის წევრთა დახმარებას;

ბ) მსხვერპლთა მხარდაჭერისა და თანადგომის ღონისძიებების განხორციელებას;

გ) შესაბამის სახელმწიფო ორგანოებთან ერთად მოძალადეთა რისკჯგუფების გამოვლენას და მათთან დაკავშირებული პრობლემების გადაჭრაში ხელშეწყობას;

დ) დამცავი ორდერის გაცემის პროცესში მონაწილეობას;

ე) დამცავი და შემაკავებელი ორდერებით გათვალისწინებული საკითხების აღსრულების მონიტორინგის პროცესში მონაწილეობას;

ვ) მსხვერპლთათვის დახმარებისა და სოციალური რეაბილიტაციის პროგრამების შემუშავებას და მათი განხორციელების ხელშეწყობას.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის   კანონი №3105  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.
 

თავი III. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის გამოვლენისა და აღკვეთის მექანიზმები

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.  

    მუხლი 9. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის გამოვლენისა და აღკვეთის მექანიზმები

1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის გამოვლენისა და აღკვეთისათვის გამოიყენება სისხლისსამართლებრივი, სამოქალაქოსამართლებრივი და ადმინისტრაციულსამართლებრივი მექანიზმები.

2. სისხლისსამართლებრივი მექანიზმები გამოიყენება იმ შემთხვევაში, როდესაც ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტი სისხლის სამართლის დანაშაულის ნიშნებს შეიცავს.

3. სამოქალაქოსამართლებრივი მექანიზმები გამოიყენება ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შედეგად მიყენებული ზიანის საქართველოს სამოქალაქო კანონმდებლობით დადგენილი წესით ასანაზღაურებლად.

4. ადმინისტრაციულსამართლებრივი მექანიზმები გამოიყენება შემაკავებელი ორდერის/დამცავი ორდერის გამოცემით, აგრეთვე იმ შემთხვევაში, როდესაც სამართალდარღვევის ხასიათი, საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად, არ იწვევს სისხლისსამართლებრივ პასუხისმგებლობას და მისი აღკვეთა შესაძლებელია საქართველოს ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსის ნორმების გამოყენებით.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

     მუხლი 9​1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევის გამოვლენა

ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევის გამოვლენას და მასზე შესაბამის რეაგირებას უზრუნველყოფენ სამართალდამცავი ორგანოები და სასამართლო ორგანოები, აგრეთვე ამ კანონით დადგენილი წესით − მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფი. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის პირველადი იდენტიფიკაციის და მასზე რეაგირების მიზნით შესაბამისი ორგანოებისათვის მიმართვის ვალდებულება აკისრიათ სამედიცინო დაწესებულებების, არასრულწლოვანთა შემთხვევაში − აგრეთვე საგანმანათლებლო და სააღმზრდელო დაწესებულებების, მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანოს უფლებამოსილ თანამშრომლებს და საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ სხვა სუბიექტებს.

საქართველოს 201 4  წლის  17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2019 წლის 11 დეკემბრის კანონი №5463 – ვებგვერდი, 19.12.2019წ.

    მუხლი 10. დამცავი და შემაკავებელი ორდერები

1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტზე ოპერატიული რეაგირებისათვის უფლებამოსილი ორგანოს მიერ მსხვერპლის დაცვისა და მოძალადის გარკვეული მოქმედებების შეზღუდვის უზრუნველსაყოფად შესაძლებელია დროებითი ღონისძიების სახით გამოიცეს შემაკავებელი ორდერი ან დამცავი ორდერი.

11. პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომლის მიერ მსხვერპლის დაცვისა და მოძალადის გარკვეული მოქმედებების შეზღუდვის უზრუნველსაყოფად დროებითი ღონისძიების სახით შემაკავებელი ორდერის გამოცემა სავალდებულოა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 108-ე, 109-ე, 115-ე, 117-ე, 118-ე, 120-ე, 126-ე, 137-ე და 138-ე მუხლებით, 143-ე მუხლის მე-3 ნაწილის „ე“ ქვეპუნქტითა და მე-4 ნაწილით, 144-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ი“ ქვეპუნქტითა და მე-3 ნაწილით, 1441−1443 და 151-ე მუხლებით, 160-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტითა და მე-3 ნაწილით და 3811 მუხლით გამოძიების დაწყების ან გამოძიების მიმდინარეობის შემთხვევაში.

12. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის შესახებ შეტყობინების მიღების შემდეგ, თუ არ არსებობს გამოძიების დაწყების საფუძველი და, შესაბამისად, არ გამოიყენება ამ მუხლის 11 პუნქტით დადგენილი წესი, პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომელი საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ბრძანებით დადგენილი წესით აფასებს ქალის მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის განმეორების რისკს და ამ რისკის სიმძიმის მიხედვით იღებს ერთ-ერთ შემდეგ გადაწყვეტილებას:

ა) შემაკავებელი ორდერის გამოცემის შესახებ;

ბ) შემაკავებელი ორდერის გამოცემაზე უარის თქმის შესახებ.

2. დამცავი ორდერი არის პირველი ინსტანციის სასამართლოს (მოსამართლის) მიერ ადმინისტრაციული სამართალწარმოების წესით გამოცემული აქტი, რომლითაც განისაზღვრება მსხვერპლის დაცვის დროებითი ღონისძიებები. 

3. შემაკავებელი ორდერი არის პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომლის მიერ გამოცემული აქტი, რომლითაც განისაზღვრება ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევაში მსხვერპლის დაცვის დროებითი ღონისძიებები. შემაკავებელი ორდერი გამოიცემა საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ბრძანებით დამტკიცებული შემაკავებელი ორდერის ოქმით განსაზღვრული რისკების შეფასების კითხვარის საფუძველზე.

31. შემაკავებელ ორდერში მიეთითება:

ა) მისი გამოცემის თარიღი და ადგილი;

ბ) გარემოებები, რომლებიც საფუძვლად დაედო მის გამოცემას;

გ) მოძალადის სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი და ადგილი, პირადი ნომერი, პროფესია და საცხოვრებელი ადგილი;

1) მსხვერპლის სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი და პირადი ნომერი;

დ) ამ მუხლის 32 პუნქტით გათვალისწინებული იმ მოქმედებების ჩამონათვალი, რომელთა განხორციელებაც ეკრძალება მოძალადეს.

32. შემაკავებელ ორდერს ხელს აწერენ მისი გამოცემის უფლების მქონე პირი, მსხვერპლი და მოძალადე. შემაკავებელი ორდერი შეიძლება ითვალისწინებდეს:

ა) მოძალადის მსხვერპლის საცხოვრებელი სახლიდან გარიდების საკითხს, მიუხედავად იმისა, მოძალადე ამ სახლის მესაკუთრეა თუ არა;

ბ) მსხვერპლისა და მასზე დამოკიდებული პირის მოძალადისგან გარიდებისა და თავშესაფარში მოთავსების საკითხებს;

გ) მოძალადისთვის თანასაკუთრებით ერთპიროვნულად სარგებლობის უფლების აკრძალვას;

დ) მოძალადის არასრულწლოვანისაგან განცალკევების საკითხს;

ე) მსხვერპლთან, მის სამსახურთან და სხვა იმ ადგილებთან, სადაც მსხვერპლი იმყოფება, მოძალადის მიახლოების საკითხს;

ვ) ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების საკითხს;

ზ) მოძალადისთვის ამ ორდერის მოქმედების პერიოდში ან ამ ორდერით განსაზღვრულ პერიოდში იარაღით (მათ შორის, სამსახურებრივ-საშტატო იარაღით) სარგებლობის უფლების შეზღუდვას ან აკრძალვას, იარაღის შეძენის ან მისი შეძენისთვის ნებართვის ან ლიცენზიის მოპოვების უფლების აკრძალვას და პირად საკუთრებაში არსებული იარაღის ან/და კუთვნილი იარაღის (მათ შორის, სამსახურებრივ-საშტატო იარაღის) შენახვის ან დროებით ჩამორთმევის პირობებს;

თ) მოძალადის გაფრთხილებას ამ ორდერით გათვალისწინებული მოთხოვნებისა და ვალდებულებების შეუსრულებლობის შემთხვევაში მისთვის საქართველოს კანონმდებლობით განსაზღვრული პასუხისმგებლობის დაკისრების შესახებ;

ი) სხვა საკითხებს, რომელთა გადაწყვეტაც აუცილებელია მსხვერპლის უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად.

33. თუ მსხვერპლი ან/და მოძალადე რაიმე მიზეზის გამო ხელს არ/ვერ აწერს შემაკავებელ ორდერს, მას ხელს აწერს მხოლოდ შემაკავებელი ორდერის გამოცემის უფლების მქონე პირი. ამ შემთხვევაში შემაკავებელ ორდერში სათანადო ჩანაწერი კეთდება და მიეთითება მსხვერპლის ან/და მოძალადის მიერ მის ხელმოწერაზე უარის თქმის/მისი ხელმოწერის შეუძლებლობის მიზეზი.

34. შემაკავებელ ორდერში შესაძლებელია მიეთითოს ამ მუხლის 32 პუნქტით გათვალისწინებული ერთ-ერთი, რამდენიმე ან ყველა საკითხი, ძალადობის ფაქტის ადეკვატურად. შემაკავებელ ორდერში სავალდებულოა ამ მუხლის 32 პუნქტის „ვ“ ქვეპუნქტით განსაზღვრული იარაღით სარგებლობის უფლების შეზღუდვის მითითება საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 108-ე, 109-ე, 115-ე, 117-ე, 118-ე, 120-ე, 126-ე, 137-ე და 138-ე მუხლებით, 143-ე მუხლის მე-3 ნაწილის „ე“ ქვეპუნქტით, 144-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ი“ ქვეპუნქტით, 1441−1443 და 151-ე მუხლებით, 160-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „ა“ ქვეპუნქტითა და მე-3 ნაწილით და 3811 მუხლით გამოძიების დაწყების ან გამოძიების მიმდინარეობის შემთხვევაში.

35. შემაკავებელი ორდერი იწერება სამართალწარმოების ენაზე, ცხადად და გასაგებად. იგი შეიძლება დაიწეროს ხელით ან დაიბეჭდოს ტექნიკური საშუალების გამოყენებით.

36. შემაკავებელი ორდერი ამოქმედდება გამოცემისთანავე. იგი 24 საათის განმავლობაში ეგზავნება/ჰბარდება მსხვერპლსა და მოძალადეს, ხოლო შემაკავებელი ორდერის ერთი ეგზემპლარი რჩება მის გამომცემ ორგანოში.

37. შემაკავებელი ორდერის ასლი დაუყოვნებლივ ეგზავნება:

ა) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს:

ა.ა) ტერიტორიული ორგანოს შესაბამის საუბნო სამსახურს მსხვერპლის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით, შემაკავებელი ორდერით გათვალისწინებული მოთხოვნებისა და ვალდებულებების დარღვევაზე რეაგირების მიზნით;

ა.ბ) შესაბამის სტრუქტურულ ქვედანაყოფს, ინფორმაციის სათანადო ელექტრონულ მონაცემთა ბაზაში შეტანის, დარღვევებზე სწრაფი და ეფექტიანი რეაგირებისა და სტატისტიკური მონაცემების აღრიცხვის მიზნით;

ა.გ) საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს – საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს მომსახურების სააგენტოს, თუ შემაკავებელი ორდერი იარაღთან დაკავშირებულ საკითხებს შეეხება;

ა.დ) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს – საზოგადოებრივი უსაფრთხოების მართვის ცენტრ „112“-ს (შემდგომ − სსიპ − „112“), თუ შემაკავებელი ორდერი ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებას ითვალისწინებს;

ბ) მეურვეობისა და მზრუნველობის შესაბამის ადგილობრივ ორგანოს, თუ შემაკავებელი ორდერით გათვალისწინებული საკითხი არასრულწლოვანს შეეხება.

38. მსხვერპლმა ან მოძალადემ შემაკავებელი ორდერი შეიძლება გაასაჩივროს მისთვის ამ ორდერის გადაცემიდან/ჩაბარებიდან 3 დღის ვადაში.

39. თუ შემაკავებელი ორდერის გამოცემის საკითხის განხილვისას იკვეთება საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსით გათვალისწინებული დანაშაულის ნიშნები, შემაკავებელი ორდერის გამოცემის საკითხის განხილვის პარალელურად საქმის მასალები ქვემდებარეობის მიხედვით ეგზავნება შესაბამის ორგანოს სისხლისსამართლებრივი დევნის საკითხის გადასაწყვეტად;

310. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის დაწესების შემთხვევაში იმ გეოგრაფიული ზონების პარამეტრები, სადაც აკრძალულია ამ მუხლის 32 პუნქტის „ე“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული მიახლოება, განისაზღვრება საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ბრძანებით.

4. მოძალადის მიერ შემაკავებელი ან დამცავი ორდერით გათვალისწინებული მოთხოვნების შეუსრულებლობა, აგრეთვე სოციალური მუშაკის მიერ არასრულწლოვნის განცალკევების შესახებ მიღებული გადაწყვეტილებისადმი დაუმორჩილებლობა იწვევს პასუხისმგებლობას საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით. 

5. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ჩამდენი პირის (მოძალადის) მიმართ საქართველოს სისხლის სამართლის კანონმდებლობით გათვალისწინებული ღონისძიებების (სისხლისსამართლებრივი მექანიზმების) გამოყენება არ აფერხებს ძალადობის შედეგად დაზარალებული პირის (მსხვერპლის) დაცვის უზრუნველსაყოფად დამცავი ორდერის ან შემაკავებელი ორდერის გამოცემას.

6. თუ ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ჩამდენი პირის (მოძალადის) მიმართ სისხლისსამართლებრივი დევნა დაწყებულია ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ან/და ოჯახური დანაშაულის ბრალდებით და გამოყენებულია არასაპატიმრო აღკვეთის ღონისძიება, უფლებამოსილი სასამართლო სისხლის სამართალწარმოების წესით იხილავს და წყვეტს ძალადობის შედეგად დაზარალებული პირის (მსხვერპლის) დაცვის უზრუნველსაყოფად მოძალადის მიმართ შემზღუდავი ღონისძიებების გამოყენების საკითხს.

7. დამცავი ორდერი უნდა ითვალისწინებდეს მოძალადის მიერ ძალადობრივი დამოკიდებულებისა და ქცევის შეცვლაზე ორიენტირებული სავალდებულო სწავლების კურსის გავლას.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4
საქართველოს 2014 წლის 17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10.2014წ.
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის კანონი №5446 - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.
საქართველოს 2017 წლის 4 მაისის კანონი №761 - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2018 წლის 30 მაისის კანონი №2394 – ვებგვერდი, 08.06.2018წ. 
საქართველოს 2019 წლის 20 სექტემბრის კანონი №5024 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.

     მუხლი 101. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის დაწესება და განხორციელება

1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის არსებობისას პოლიციის უფლებამოსილ თანამშრომელს შეუძლია ამ კანონის მე-10 მუხლის 32 პუნქტის „ე“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული მსხვერპლის დაცვის დროებითი ღონისძიების განხორციელების უზრუნველსაყოფად მოძალადის მიმართ დააწესოს ელექტრონული ზედამხედველობა.

2. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის დაწესება დასაშვებია ამ კანონის მე-10 მუხლის 32 პუნქტის „ე“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული მსხვერპლის დაცვის დროებითი ღონისძიების განხორციელების უზრუნველსაყოფად, განსაკუთრებულ შემთხვევაში, თუ არსებობს მოძალადის მხრიდან ძალადობის განმეორების რეალური საფრთხე. ძალადობის განმეორების საფრთხის შეფასებას პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომელი ახორციელებს საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ბრძანებით დამტკიცებული შემაკავებელი ორდერის ოქმით განსაზღვრული რისკების შეფასების კითხვარის საფუძველზე. აღნიშნული საფრთხის შეფასებისას მხედველობაში მიიღება სხვადასხვა გარემოება, მათ შორის, წარსულში მოძალადის მიერ მის მიმართ გამოცემული შემაკავებელი ორდერის ან/და დამცავი ორდერის დარღვევის ფაქტი და დარღვევის ხასიათი, წარსულში ძალადობრივი დანაშაულის ჩადენის ფაქტი, მოძალადის მხრიდან მუქარა ან/და მის მიერ ფიზიკური ძალადობის განხორციელებისას ცივი/ცეცხლსასროლი იარაღის გამოყენების/დემონსტრირების ფაქტი და სხვა გარემოებები.

3. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობა შეიძლება დაწესდეს შემაკავებელი ორდერის გამოცემისას, აგრეთვე შემაკავებელი ორდერის მოქმედების პერიოდში, ნებისმიერ დროს.

4. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის დაწესების შესახებ მითითება შემაკავებელ ორდერში კეთდება იმ შემთხვევაში, თუ ელექტრონული ზედამხედველობა შემაკავებელი ორდერის გამოცემისას წესდება. ამასთანავე, გამოიცემა ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმი და იგი გამოცემიდან 24 საათის განმავლობაში დასამტკიცებლად წარედგინება სასამართლოს. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმის დასამტკიცებლად მისი სასამართლოსთვის 24 საათის ვადაში წარუდგენლობის ან სასამართლოს მიერ ამ ოქმის დამტკიცებაზე უარის თქმის შემთხვევაში დაწყებული ელექტრონული ზედამხედველობის ღონისძიება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

5. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის დაწესების მოთხოვნის უფლება აქვთ ამ კანონის მე-11 მუხლით გათვალისწინებულ პირებს.

6. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებისთვის აუცილებელია მსხვერპლის ან მისი კანონიერი წარმომადგენლის/საპროცესო წარმომადგენლის თანხმობა. თუ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებაზე არასრულწლოვანი მსხვერპლი თანხმობას აცხადებს, ხოლო მისი კანონიერი წარმომადგენელი/საპროცესო წარმომადგენელი − უარს, გადაწყვეტილება მიიღება არასრულწლოვანის საუკეთესო ინტერესების შესაბამისად.

7. ელექტრონული ზედამხედველობა ხორციელდება არაუმეტეს შემაკავებელი ორდერის მოქმედების ვადით.

8. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმში მიეთითება:

ა) ამ ოქმის გამოცემის თარიღი და ადგილი;

ბ) გარემოებები, რომლებიც საფუძვლად დაედო ამ ოქმის გამოცემას;

გ) მოძალადის სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი, პირადი ნომერი და საცხოვრებელი ადგილი;

დ) ინფორმაცია მოძალადის ნასამართლობის შესახებ;

ე) მსხვერპლის სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი და პირადი ნომერი;

ვ) მსხვერპლის თანხმობა ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებაზე;

ზ) იმ შემაკავებელი ორდერის რეკვიზიტები, რომლის უზრუნველსაყოფადაც გამოიყენება ელექტრონული ზედამხედველობის ღონისძიება;

თ) მსხვერპლთან, მის სამსახურთან და სხვა იმ ადგილებთან, სადაც მსხვერპლი იმყოფება, მოძალადის მიახლოების აკრძალვის შესახებ;

ი) ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებისას მოძალადის მიერ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების წესით განსაზღვრულ საგანგაშო ზონაში შეღწევის ანდა საგანგაშო ან ბუფერული ზონის დატოვების შესახებ უფლებამოსილი პირის მოთხოვნის შეუსრულებლობის ანდა ელექტრონული ზედამხედველობისთვის თავის არიდების შემთხვევაში სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობის დაკისრების შესახებ, აგრეთვე ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების მიზნით გადაცემული ელექტრონული საშუალების დაზიანების ან განადგურების შემთხვევაში სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობის დაკისრების შესახებ მოძალადის გაფრთხილების თაობაზე;

კ) სხვა საკითხები, რომელთა გადაწყვეტაც აუცილებელია მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის განსახორციელებლად.

9. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმში მიეთითება ელექტრონული საშუალების ექსპლუატაციის ინსტრუქცია, რომელიც შესასრულებლად სავალდებულოა.

10. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმს ხელს აწერენ მისი გამოცემის უფლების მქონე პირი, მსხვერპლი და მოძალადე, რომლის მიმართაც გამოიცა ეს ოქმი.

11. თუ მსხვერპლი ან/და მოძალადე რაიმე მიზეზის გამო ხელს არ/ვერ აწერს ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმს, მას ხელს აწერს მხოლოდ ამ ოქმის გამოცემის უფლების მქონე პირი. ამ შემთხვევაში ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმში სათანადო ჩანაწერი კეთდება და მიეთითება მსხვერპლის ან/და მოძალადის მიერ მის ხელმოწერაზე უარის თქმის/მისი ხელმოწერის შეუძლებლობის მიზეზი.

12. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმი ამოქმედდება გამოცემისთანავე. ეს ოქმი გამოცემიდან 24 საათის განმავლობაში ეგზავნება/ჰბარდება მსხვერპლსა და მოძალადეს. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმის 1 ეგზემპლარი რჩება მის გამომცემ ორგანოში, ხოლო 1 ეგზემპლარი ამ ოქმის გამოცემიდან 24 საათის განმავლობაში დასამტკიცებლად წარედგინება სასამართლოს.

13. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმის ასლი დაუყოვნებლივ ეგზავნება:

ა) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამისი ტერიტორიული ორგანოს შესაბამის საუბნო სამსახურს მსხვერპლის საცხოვრებელი ადგილის მიხედვით, ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმით გათვალისწინებული მოთხოვნებისა და ვალდებულებების შეუსრულებლობაზე რეაგირების მიზნით;

ბ) საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამის სტრუქტურულ ქვედანაყოფს, ინფორმაციის სათანადო ელექტრონულ მონაცემთა ბაზაში შეტანის, დარღვევებზე სწრაფი და ეფექტიანი რეაგირებისა და სტატისტიკური მონაცემების აღრიცხვის მიზნით;

გ) სსიპ − „112“-ს, ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების ტექნიკური უზრუნველყოფის მიზნით.

14. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების მიზნით მოძალადისთვის გადაცემული ელექტრონული საშუალება შედგება ელექტრონული სამაჯურისა და მიმღები აპარატისგან. ამ ელექტრონული საშუალების  დაზიანება ან განადგურება იწვევს მოძალადისთვის სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობის დაკისრებას.

15. მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების წესი დგინდება საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ბრძანებით, რომელიც დეტალურად განსაზღვრავს ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების  წესებს, მათ შორის, იმ გეოგრაფიული ზონების (ბუფერული ზონისა და საგანგაშო ზონის) პარამეტრებს, სადაც აკრძალულია მსხვერპლთან მიახლოება, ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებისას პერსონალური მონაცემების დამუშავებისა და შენახვის წესს და სხვა საკითხებს.

16. თუ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების მიზნით მოძალადისთვის ელექტრონული საშუალების სხეულზე დამაგრება ადგილზე შეუძლებელია, პოლიციის უფლებამოსილ მოსამსახურეს უფლება აქვს, მოძალადე გადაიყვანოს პოლიციის უახლოეს დაწესებულებაში. პოლიციაში იძულებით მიყვანისას მოძალადეს განემარტება:

ა) პოლიციაში მიყვანის საფუძველი;

ბ) რომ აქვს უფლება ადვოკატზე;

გ) რომ აქვს უფლება, მოძალადის სურვილის შემთხვევაში, მისი პოლიციაში მიყვანის ფაქტი და ადგილსამყოფელი ეცნობოს მის მიერ დასახელებულ ახლობელს, აგრეთვე მისი სამუშაო ან სასწავლო ადგილის ადმინისტრაციას.

17. მოძალადის პოლიციაში მიყვანისას დგება პირის მიყვანის შესახებ ოქმი. ამ ოქმში აღინიშნება: ოქმის შედგენის თარიღი და ადგილი; ოქმის შემდგენი თანამდებობის პირის სახელი, გვარი და თანამდებობა; ცნობები მოძალადის შესახებ; მოძალადის პოლიციაში მიყვანის დრო და საფუძველი. აღნიშნულ ოქმს ხელს აწერენ მისი შემდგენი თანამდებობის პირი და მოძალადე. თუ მოძალადე ოქმის ხელმოწერაზე უარს აცხადებს, ამის შესახებ ოქმში მიეთითება.

18. მოძალადე პოლიციაში უნდა დაყოვნდეს ელექტრონული საშუალების სხეულზე დამაგრებისთვის საჭირო, გონივრული ვადით. მისი პოლიციაში მიყვანის საერთო ვადა 6 საათს არ უნდა აღემატებოდეს. მოძალადის მიყვანის შესახებ გადაწყვეტილება საჩივრდება საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით.

19. პოლიციის უფლებამოსილი მოსამსახურის მიერ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმის მოძალადის ადგილზე არყოფნის შემთხვევაში გამოცემისას პოლიცია უფლებამოსილია ელექტრონული საშუალების სხეულზე დასამაგრებლად მოძალადე საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს უფლებამოსილ ორგანოში დაიბაროს. მოძალადის ამ ორგანოში გამოუცხადებლობის შემთხვევაში პოლიცია უფლებამოსილია განახორციელოს მისი ძებნა ქვეყნის მასშტაბით.

20. პოლიცია უფლებამოსილია მოძალადისთვის ელექტრონული საშუალების სხეულზე დასამაგრებლად საჭიროების შემთხვევაში გამოიყენოს იძულების პროპორციული ღონისძიებები.

21. ელექტრონული ზედამხედველობა ხორციელდება საქართველოს იურისდიქციის ფარგლებში. მოძალადეს/მსხვერპლს ეკრძალება ელექტრონული საშუალებით საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის გადაკვეთა. მოძალადე/მსხვერპლი ვალდებულია მის მიერ საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის გადაკვეთის შესახებ წინასწარ შეატყობინოს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო უფლებამოსილია ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმით განსაზღვრულ პერიოდში დაამუშაოს მოძალადის/მსხვერპლის მიერ საქართველოს სახელმწიფო საზღვრის გადაკვეთის შესახებ ინფორმაცია. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელება ჩერდება მოძალადის/მსხვერპლის საქართველოში დაბრუნებამდე.

22. მოძალადის მიმართ საქართველოს სისხლის სამართლის კანონმდებლობით გათვალისწინებული ღონისძიებების (სისხლისსამართლებრივი მექანიზმების) გამოყენება არ აფერხებს მსხვერპლის დაცვის უზრუნველსაყოფად მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებას. აღკვეთის ღონისძიების − პატიმრობის შეფარდება, დაკავება ან ადმინისტრაციული პატიმრობის შეფარდება მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შეჩერების საფუძველია.

23. მოძალადისა და მსხვერპლის შემთხვევით მიახლოებისას სსიპ − „112“-ის მოსამსახურე ვალდებულია მოძალადეს დაუკავშირდეს და მსხვერპლთან შემთხვევით შეხვედრის თავიდან ასაცილებლად შესაბამისი ტერიტორიის დატოვება მოსთხოვოს. მოძალადე ვალდებულია შეასრულოს სსიპ − „112“-ის მოსამსახურის მოთხოვნა. ამ მოთხოვნის შეუსრულებლობა იწვევს მოძალადისთვის სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობის დაკისრებას.

24. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელებისას მოძალადის მიერ ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების წესით განსაზღვრულ საგანგაშო ზონაში შეღწევა ანდა საგანგაშო ან ბუფერული ზონის დატოვების შესახებ უფლებამოსილი პირის მოთხოვნის შეუსრულებლობა ანდა ელექტრონული ზედამხედველობისთვის თავის არიდება  იწვევს მისთვის საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობის დაკისრებას.

25. გამოყენებული ელექტრონული ზედამხედველობის ღონისძიება სასამართლოსთვის მიმართვის გზით ვადამდე შეიძლება გაუქმდეს:

ა) ვითარების შეცვლის გამო, მათ შორის, მოძალადის მძიმე ავადმყოფობის გამო, თუ შეცვლილი ვითარება გამორიცხავს მოძალადის მხრიდან ძალადობის განმეორების რისკს;

ბ) თუ მსხვერპლი პოლიციას მიმართავს ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების გაუქმების მოთხოვნით.

26. ამ მუხლის 25-ე პუნქტით გათვალისწინებული გარემოების დადგომიდან 24 საათის განმავლობაში პოლიცია სასამართლოს მიმართავს ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების გაუქმების მოთხოვნით. სასამართლო ამ მიმართვიდან 24 საათის განმავლობაში, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით განიხილავს აღნიშნულ საკითხს.

27. უფლებამოსილი ორგანოს მიერ შემაკავებელი ორდერის გაუქმება, მოძალადის ან მსხვერპლის გარდაცვალება იწვევს გამოყენებული ელექტრონული ზედამხედველობის ღონისძიების ავტომატურ გაუქმებას.

28. პოლიციის უფლებამოსილ მოსამსახურეს უფლება აქვს, მოძალადისთვის ელექტრონული საშუალების მოხსნის მიზნით იგი დაიბაროს ან ამ მუხლის მე-16−მე-18 პუნქტების შესაბამისად გადაიყვანოს პოლიციის უახლოეს განყოფილებაში.

29. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს უფლებამოსილ ორგანოს უფლება აქვს, ქალთა მიმართ ძალადობისა და ოჯახში ძალადობის თავიდან აცილების მიზნით დაამუშაოს მოძალადის/მსხვერპლის პერსონალური მონაცემები, მათ შორის, ელექტრონული ზედამხედველობის შედეგად მოპოვებული მონაცემი, მოძალადესთან/მსხვერპლთან კომუნიკაციის ამსახველი მონაცემი.

30. ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების მიზნით ხდება საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს, საქართველოს პროკურატურას, საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს, საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს, სასამართლოს და საჭიროების შემთხვევაში სხვა შესაბამის უწყებებს შორის ინფორმაციის გაცვლა.

საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.

მუხლი 11. შემაკავებელი და დამცავი ორდერების გამოცემის მოთხოვნის უფლება

1. შემაკავებელი და დამცავი ორდერების გამოცემის მოთხოვნის უფლება აქვს მსხვერპლს, მსხვერპლის ოჯახის წევრს ანდა მსხვერპლის თანხმობით − სოციალურ მუშაკს ან პირს, რომელიც მსხვერპლს სამედიცინო, იურიდიულ, ფსიქოლოგიურ დახმარებას უწევს, ხოლო არასრულწლოვნის მიმართ ძალადობის შემთხვევაში – აგრეთვე მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანოს.

2. ამ კანონის 171 მუხლის მე-4 პუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს უფლებამოსილი თანამშრომელი აფასებს მსხვერპლისგან მიღებულ ინფორმაციას. შესაბამისი რისკის შეფასების პროცესში იგი უფლებამოსილია პენიტენციური დაწესებულებისგან გამოითხოვოს მსჯავრდებულის ინდივიდუალური შეფასების ანგარიში. თუ აღნიშნული ინფორმაცია იძლევა საკმარის საფუძველს ვარაუდისთვის, რომ მსხვერპლის მიმართ ძალადობა შეიძლება განმეორდეს, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს უფლებამოსილი თანამშრომელი ადგენს პენიტენციური დაწესებულებიდან გათავისუფლებული პირის ადგილსამყოფელს და მისთვის შესაბამისი ახსნა-განმარტების ჩამორთმევის შემდეგ იღებს გადაწყვეტილებას შემაკავებელი ორდერის გამოცემის შესახებ ან შემაკავებელი ორდერის გამოცემაზე უარის თქმის შესახებ. შემაკავებელი ორდერის გამოცემის შემთხვევაში მის გამოსაცემად სავალდებულო არ არის ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული პირის მოთხოვნის არსებობა.

3. პოლიცია უფლებამოსილია საკუთარი ინიციატივით გამოსცეს შემაკავებელი ორდერი, თუ არსებობს საკმარისი საფუძველი ვარაუდისთვის, რომ შეიძლება დაირღვეს პირის კონსტიტუციური უფლებები და თავისუფლებები მისი უგულებელყოფით ან იძულებით ან/და მის მიმართ ფიზიკური, ფსიქოლოგიური, ეკონომიკური, სექსუალური ძალადობით.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2018 წლის 30  მაისის  კანონი №2394  –  ვებგვერდი, 08.06.2018წ.

საქართველოს 2019 წლის 20 სექტემბრის კანონი №5024 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

     მუხლი 12. დამცავი და შემაკავებელი ორდერების მოქმედების ვადა

1. დამცავი ორდერი გამოიცემა 9 თვემდე ვადით. მისი მოქმედების კონკრეტულ ვადას განსაზღვრავს სასამართლო.

2. დამცავი ორდერის მოქმედების ვადის შეცვლის საკითხს წყვეტს სასამართლო. დამცავი ორდერის მოქმედების ვადის გაგრძელება შესაძლებელია ორდერის მოქმედების პერიოდში და დამატებით არა უმეტეს 3 თვით, თუ არსებობს საფრთხე მსხვერპლის ან ოჯახის სხვა წევრის მიმართ.

3. მხარეთა შერიგებისას მათ მიერ სასამართლოსათვის/პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომლისათვის ერთობლივი მიმართვის საფუძველზე დამცავი და შემაკავებელი ორდერების მოქმედება შეიძლება გაუქმდეს მოსამართლის/პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომლის შესაბამისი გადაწყვეტილებით, საქმის გარემოებების ყოველმხრივი და სრულყოფილი შესწავლის შედეგად, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ჯერ კიდევ არსებობს მსხვერპლის ან მისი ოჯახის სხვა წევრის მიმართ ძალადობის ჩადენის საფრთხე, აგრეთვე ამ კანონის მე-13 მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევებისა.

4. შემაკავებელი ორდერი გამოიცემა 1 თვემდე ვადით.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.  
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.

    მუხლი 13. დამცავი და შემაკავებელი ორდერების გამოცემა და მოქმედება მსხვერპლისა და მოძალადის შერიგების დროს

მსხვერპლისა და მოძალადის შერიგება არ აფერხებს დამცავი და შემაკავებელი ორდერების გამოცემას და არ იწვევს დამცავი და შემაკავებელი ორდერების მოქმედების გაუქმებას, თუ ჯერ კიდევ არსებობს მსხვერპლის ან მისი ოჯახის სხვა წევრის მიმართ ძალადობის ჩადენის საფრთხე ან ქალის მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტი ეწინააღმდეგება მსხვერპლის ოჯახის სხვა წევრთა (განსაკუთრებით – არასრულწლოვნის) ინტერესებს.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
 

თავი IV. ოჯახში ძალადობისაგან არასრულწლოვნის დაცვის სპეციფიკური ღონისძიებები

      მუხლი 14. არასრულწლოვნის მოძალადე მშობლისაგან, სხვა კანონიერი წარმომადგენლისაგან ან არასრულწლოვანთან ფაქტობრივად მყოფი/მცხოვრები სხვა პირისაგან განცალკევება

1. არასრულწლოვანზე ძალადობის დროს არასრულწლოვანი პოლიციის უფლებამოსილი თანამშრომლის მიერ გამოცემული შემაკავებელი ორდერის საფუძველზე, ხოლო ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურებით განსაზღვრულ შემთხვევებში – სოციალური მუშაკის მიერ მიღებული გადაწყვეტილების საფუძველზე განცალკევდება მოძალადე მშობლისაგან (მშობლებისაგან), სხვა კანონიერი წარმომადგენლისაგან ან ნებისმიერი სხვა მოძალადისაგან.

2. არასრულწლოვნის მშობლისაგან (მშობლებისაგან), სხვა კანონიერი წარმომადგენლისაგან ან არასრულწლოვანთან ფაქტობრივად მყოფი/მცხოვრები ნებისმიერი სხვა პირისაგან განცალკევება არის უკიდურესი ზომა, რომელიც მხოლოდ იმ შემთხვევაში გამოიყენება, როდესაც გამოყენებულ იქნა ყველა სხვა, ნაკლებად მკაცრი ზომა (მათ შორის, გასაუბრება და გაფრთხილება) და ამ ზომებმა სასურველი შედეგი ვერ გამოიღო, ან როდესაც შექმნილ ვითარებაში აშკარაა, რომ ნაკლებად მკაცრი ზომის გამოყენება ვერ უზრუნველყოფს არასრულწლოვნის სიცოცხლისა და ჯანმრთელობის დაცვას. არასრულწლოვნის აზრი იმის შესახებ, თუ სად უნდა განთავსდეს იგი, გათვალისწინებული უნდა იქნეს მისი ასაკისა და განვითარების დონის მიხედვით და ნებისმიერ შემთხვევაში გადაწყვეტილება მიღებული უნდა იქნეს არასრულწლოვნის საუკეთესო ინტერესების გათვალისწინებით. გადაწყვეტილების მიღებისას პოლიციის თანამშრომელი/სოციალური მუშაკი ახდენს ძალადობის ნიშნების იდენტიფიკაციას და მსხვერპლისა და იმ პირების გამოკითხვას, რომლებსაც მისთვის სასარგებლო ინფორმაციის მიწოდება შეუძლიათ. საჭიროების შემთხვევაში პოლიციის თანამშრომელი/სოციალური მუშაკი სასწრაფო სამედიცინო დახმარებას იძახებს და გადაწყვეტილების მიღებამდე კონსულტაციას გადის ადგილზე მისული სასწრაფო სამედიცინო დახმარების ბრიგადის ექიმთან. ამის საფუძველზე პოლიციის თანამშრომელი/სოციალური მუშაკი აფასებს შემთხვევას და არასრულწლოვნის უსაფრთხოების რისკების გათვალისწინებით იღებს გადაწყვეტილებას არასრულწლოვნის განცალკევების შესახებ ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურებით დადგენილი წესით. სოციალური მუშაკი არასრულწლოვნის განცალკევების შესახებ გადაწყვეტილების მიღებისთანავე მიმართავს პოლიციას, რომელიც გადაწყვეტილების დაუყოვნებლივ აღსრულებას უზრუნველყოფს.

3. ოჯახში ძალადობის ფორმების არსებობისას ამ კანონის მე-11 მუხლით გათვალისწინებული პირის მიერ დამცავი ორდერის გამოცემის მოთხოვნით სასამართლოსათვის მიმართვის შემთხვევაში სასამართლო განიხილავს არასრულწლოვანთან მოძალადე მშობლის (მშობლების) ან სხვა კანონიერი წარმომადგენლის ურთიერთობის საკითხს. არასრულწლოვანზე ძალადობის კვალის არსებობისას სასამართლოს წინაშე შეიძლება დაისვას სასამართლოს მიერ საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებამდე დროებითი ღონისძიების სახით არასრულწლოვნის მოძალადე მშობლისაგან (მშობლებისაგან), სხვა კანონიერი წარმომადგენლისაგან ან სხვა მოძალადისაგან განცალკევების საკითხი.

4. არასრულწლოვნის წარმომადგენლის უფლების საკითხის განხილვისას გათვალისწინებული უნდა იქნეს ის გარემოება, რომ მოძალადე მშობლისათვის (მშობლებისათვის) ან სხვა კანონიერი წარმომადგენლისათვის არასრულწლოვნის წარმომადგენლის უფლების დატოვება შეიძლება საზიანო იყოს არასრულწლოვნის ინტერესებისათვის. დაუშვებელია მშობლებისათვის არასრულწლოვანზე ერთობლივი მეურვეობის უფლების დატოვება, თუ არსებობს მის მიმართ ერთ-ერთი მშობლის ძალადობის საფუძვლიანი ვარაუდი.

5. საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულ შემთხვევაში არასრულწლოვანს 14 წლიდან უფლება აქვს, მიმართოს სასამართლოს თავისი უფლებებისა და კანონიერი ინტერესების დასაცავად. ამ შემთხვევაში სასამართლო ნიშნავს საპროცესო წარმომადგენელს და განიხილავს საქმეს. არასრულწლოვან მოსარჩელეს უფლება აქვს, არ დაეთანხმოს თავის საპროცესო წარმომადგენელს და თვითონ დაიცვას თავი. სასამართლო ვალდებულია ასეთ საქმეში მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანო ჩართოს.

6. ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებულ შემთხვევაში სოციალური მუშაკის გადაწყვეტილება შეიძლება გასაჩივრდეს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით. გადაწყვეტილების გასაჩივრება არ აჩერებს მის მოქმედებას. 

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4   
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის  კანონი  5446  - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.

     მუხლი 141. არასრულწლოვნის მიმართ ოჯახში ძალადობის ფაქტის გამოვლენა

1. არასრულწლოვნის მიმართ ოჯახში ძალადობის ფაქტის გამოვლენის (პირველადი იდენტიფიკაციის) და მასზე რეაგირების მიზნით შესაბამისი ორგანოებისათვის მიმართვის ვალდებულება აკისრიათ სამედიცინო დაწესებულებებს, სასწავლო და სააღმზრდელო დაწესებულებებს, მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანოს და მათ უფლებამოსილ თანამშრომლებს, აგრეთვე ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურებში ჩართულ სხვა შესაბამის დაწესებულებებს და მათ უფლებამოსილ თანამშრომლებს.

2. ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურებში ჩართული სუბიექტის (დაწესებულების ან/და მისი უფლებამოსილი თანამშრომლის) მიერ არასრულწლოვანზე ძალადობის ფაქტის გამოვლენის და არასრულწლოვანზე ძალადობის შესახებ ინფორმაციის შესაბამისი სახელმწიფო ორგანოსათვის მიწოდების ვალდებულების შეუსრულებლობა გამოიწვევს პასუხისმგებლობას საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით. 

საქართველოს 201 4  წლის  17  ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.  
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის  კანონი  5446  - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.
საქართველოს 2019 წლის 11 დეკემბრის კანონი №5463 – ვებგვერდი, 19.12.2019წ.

    მუხლი 142. ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურები

ბავშვთა დაცვის მიმართვიანობის (რეფერირების) პროცედურებს ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა.

საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის  კანონი  5446  - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.

    მუხლი 15. არასრულწლოვნის მოტაცების თავიდან აცილებისა და სხვა სახის უსაფრთხოების უზრუნველყოფა

1.   სასამართლო თავისი გადაწყვეტილებით განსაზღვრავს მოძალადე მშობლის მიერ არასრულწლოვნის მონახულების ვადებს. მოძალადე მშობელს არასრულწლოვნის მონახულების უფლება შეიძლება მიეცეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა მის მიმართ დაცული იქნება უსაფრთხოების ყველა ზომა, რომელიც შეიძლება მოიცავდეს არასრულწლოვნის მონახულების ადგილს, დროს, პერიოდულობას, ხანგრძლივობას და პირს, რომელიც პასუხისმგებელია არასრულწლოვნის უსაფრთხოების მოთხოვნების/ზომების დაცვისთვის.

2. თუ არასრულწლოვნის მიმართ უსაფრთხოების ზომები დაცული არ არის, იზღუდება მოძალადე მშობლის მიერ არასრულწლოვნის მონახულების უფლება. თუ აღნიშნული შეზღუდვა 3 თვეზე მეტ ხანს გრძელდება, მშობელს, რომლის უფლებაც იზღუდება, შეუძლია მიმართოს სასამართლოს არასრულწლოვნის მონახულების პირობების შეცვლის მოთხოვნით.

3. მოძალადის მიერ არასრულწლოვნის მოტაცების ან მისთვის სხვა სახის ზიანის მიყენების რეალური საფრთხის არსებობისას სასამართლო გადაწყვეტილებით მოძალადეს შეიძლება აეკრძალოს მისი მონახულების უფლება გარემოების შეცვლამდე.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

 

თავი V. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტზე სამართალწარმოების თავისებურებანი

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

    მუხლი 16. პოლიციის მოვალეობანი

1. პოლიცია ვალდებულია ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის შესახებ ინფორმაციის მიღების შემთხვევაში დაუყოვნებლივ მოახდინოს რეაგირება და განახორციელოს კანონით გათვალისწინებული ღონისძიებები.

2. ძალადობის ფაქტის შესახებ შეტყობინების მიღების შემთხვევაში პოლიცია ვალდებულია დაუყოვნებლივ გამოცხადდეს შემთხვევის ადგილზე, მიუხედავად იმისა, პოლიციის ორგანოებს მიმართა დაზარალებულმა, ძალადობის მოწმემ თუ ამ კანონის მე-11 მუხლით გათვალისწინებულმა პირმა.

3. ძალადობის ფაქტის არსებობის შემთხვევაში პოლიცია ვალდებულია:

ა) ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის აღსაკვეთად მიიღოს კანონით გათვალისწინებული ზომები;

ბ) განცალკევებულად გამოკითხოს სავარაუდო მსხვერპლი, მოწმე, მოძალადე, მათ შორის, არასრულწლოვანი, რაც წერილობით უნდა დაფიქსირდეს;

გ) მსხვერპლს მიაწოდოს ინფორმაცია მისი უფლებების შესახებ;

დ) მსხვერპლის მოთხოვნით ან გადაუდებელ შემთხვევაში უზრუნველყოს მისი გადაყვანა სამედიცინო დაწესებულებაში;

ე) მსხვერპლის მოთხოვნით, აგრეთვე გადაუდებელ შემთხვევაში მსხვერპლის თანხმობით უზრუნველყოს მსხვერპლისა და მასზე დამოკიდებული პირის თავშესაფარში გადაყვანა;

ვ) მსხვერპლის სხვა ადგილზე გადაყვანის შემთხვევაში უზრუნველყოს მისი საცხოვრებელი ადგილიდან პირველადი საჭიროების ნივთებისა და საიდენტიფიკაციო დოკუმენტების წამოღება;

1) საჭიროების შემთხვევაში, ამ კანონის საფუძველზე მოძალადე გაარიდოს მსხვერპლის საცხოვრებელი ადგილიდან და უზრუნველყოს მსხვერპლის უსაფრთხოება;

ზ) უზრუნველყოს იმ პირის უსაფრთხოება, რომელმაც განაცხადა ძალადობის ფაქტის შესახებ;

თ) ამ კანონით დადგენილი წესითა და პირობებით გასცეს შემაკავებელი ორდერი;

ი) სოციალური მუშაკის მიერ არასრულწლოვნის განცალკევების შესახებ მიღებული გადაწყვეტილებისადმი დაუმორჩილებლობის შემთხვევაში გამოსცეს იარაღთან დაკავშირებული უფლებების შეზღუდვის ორდერი.

31. იარაღთან დაკავშირებული უფლებების შეზღუდვის ორდერით, რომელიც 1 თვის ვადით გამოიცემა, განისაზღვრება „იარაღის შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული შეზღუდვები. იარაღთან დაკავშირებული უფლებების შეზღუდვის ორდერის ფორმას ამტკიცებს საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრი. 

4. პოლიცია ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტისა და მიღებული ზომების შესახებ ადგენს ოქმს, რომელსაც წარუდგენს ზედამხედველ პროკურორს.

5. პოლიცია ვალდებულია თავის ანგარიშში ცალკე გამოყოს მონაცემები ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტების, მიღებული ზომების, მსხვერპლის რაოდენობის, მოძალადის მიმართ განხორციელებული ქმედებების შესახებ, აგრეთვე მოძალადის თაობაზე სხვა მონაცემების შესახებ.

6. პოლიცია ზედამხედველობს გამოცემული დამცავი, შემაკავებელი და იარაღთან დაკავშირებული უფლებების შეზღუდვის ორდერებით გათვალისწინებული მოთხოვნებისა და პირობების შესრულებას.

7. დამცავი, შემაკავებელი და იარაღთან დაკავშირებული უფლებების შეზღუდვის ორდერებით გათვალისწინებული მოთხოვნებისა და პირობების შესრულების ზედამხედველობის წესი დგინდება საქართველოს შინაგან საქმეთა მინისტრის ბრძანებით.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4 
საქართველოს 2014 წლის 17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10.2014წ.
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის კანონი №5446 - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.
საქართველოს 2017 წლის 4 მაისის კანონი №761 - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2019 წლის 20 სექტემბრის კანონი №5024 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.

    მუხლი 161. მსხვერპლის სტატუსის მინიჭება

1. მსხვერპლის სტატუსის მინიჭებას ამ კანონით განსაზღვრულ სახელმწიფო ორგანოებთან (საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შესაბამისი ორგანოები, საგამოძიებო ორგანოები, სასამართლო) ერთად უზრუნველყოფს აგრეთვე მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფი, თუ მსხვერპლის დაცვის უზრუნველსაყოფად არ მიმდინარეობს დამცავი ორდერის ან შემაკავებელი ორდერის გამოცემის პროცესი ან ქალთა მიმართ ძალადობასთან ან/და ოჯახში ძალადობასთან დაკავშირებით არ ხორციელდება სისხლისსამართლებრივი დევნის ღონისძიებები. მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფის მიერ მინიჭებული მსხვერპლის სტატუსი მოქმედებს მინიჭებიდან 18 თვის განმავლობაში, ხოლო თუ მსხვერპლი თავშესაფრით სარგებლობს − მსხვერპლის თავშესაფარში მოთავსებისათვის ამ კანონით განსაზღვრული ვადით.

2. გენდერული თანასწორობის, ქალთა მიმართ ძალადობისა და ოჯახში ძალადობის საკითხებზე მომუშავე უწყებათაშორისი კომისიის შემადგენლობა, სტატუსი, ფუნქციები, უფლებამოსილება და საქმიანობის წესი განისაზღვრება უწყებათაშორისი კომისიის დებულებით, რომელსაც ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა.

3. მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფის მიერ მსხვერპლის იდენტიფიცირებისა და მსხვერპლის სტატუსის განსაზღვრის წესი დგინდება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4  

საქართველოს 2013 წლის 20 სექტემბრის კანონი №1251  – ვებგვერდი, 08.10.2013წ.

საქართველოს 201 4  წლის  17 სექტემბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

 

თავი VI. მსხვერპლის უფლებები, მისი სოციალური დაცვის და შრომითი გარანტიები; მოძალადის დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებები

საქართველოს 201 4  წლის  17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.  

    მუხლი 17. მსხვერპლის/სავარაუდო მსხვერპლის უფლებები და მისი დაცვის გარანტიები

1. მსხვერპლი/სავარაუდო მსხვერპლი უფლებამოსილია საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით:

ა) მიმართოს შესაბამის სახელმწიფო ორგანოს დამცავი ორდერის ან შემაკავებელი ორდერის გამოცემის მოთხოვნით, ხოლო გამოცემული დამცავი ორდერის ან შემაკავებელი ორდერის პირობების დარღვევისას − მასზე რეაგირების მოთხოვნით;

ბ) მიმართოს შესაბამის სახელმწიფო ორგანოს ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის სიმძიმის გათვალისწინებით ან გამოცემული დამცავი და შემაკავებელი ორდერების პირობების დარღვევის შემთხვევაში ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის გამოვლენისა და აღკვეთისათვის სისხლისსამართლებრივი მექანიზმების გამოყენების მოთხოვნით;

1) მოითხოვოს ამ კანონით დადგენილი წესით მოძალადის მიმართ ელექტრონული ზედამხედველობის დაწესება;

გ) მიმართოს შესაბამის სასამართლო ორგანოს ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შედეგად მისთვის მიყენებული ზიანის მოძალადის მიერ ანაზღაურების მოთხოვნით;

[დ) მიიღოს კომპენსაცია, თუ ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შედეგად მისთვის მიყენებული ზიანი არ ანაზღაურდება ამ პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტის შესაბამისად ან/და მსხვერპლის მომსახურებისა და დაცვისათვის ამ კანონითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებით გათვალისწინებული სხვა წყაროებით; (ამოქმედდეს 2022 წლის 1 იანვრიდან)]

ე) ისარგებლოს თავშესაფრით/კრიზისული ცენტრით და იქ არსებული მომსახურებით;

ვ) თავშესაფარში/კრიზისულ ცენტრში განთავსებისას ისარგებლოს უფასო სამართლებრივი კონსულტაციით, უფასო პირველადი და გადაუდებელი სამედიცინო მომსახურებით და ფსიქოლოგიური დახმარებით;

ზ) თავშესაფარში/კრიზისულ ცენტრში ყოფნისას ისარგებლოს შრომითი ურთიერთობის შეჩერების უფლებით. მისი შეჩერების ვადა არ უნდა აღემატებოდეს წელიწადში 30 კალენდარულ დღეს;

თ) მიმართოს შესაბამის სახელმწიფო ორგანოს საქართველოში ყოფნისათვის დროებითი ბინადრობის ნებართვის მისაღებად, თუ იგი უცხოელი ან მოქალაქეობის არმქონე პირია;

ი) „იურიდიული დახმარების შესახებ“ საქართველოს კანონით დადგენილი წესით ისარგებლოს იურიდიული დახმარებით სახელმწიფოს ხარჯზე;

კ) ისარგებლოს ამ კანონითა და საქართველოს სხვა საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებით გათვალისწინებული სოციალური და სამართლებრივი დაცვის სხვა მექანიზმებით.

2. ოჯახური დანაშაულის, ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევაში სისხლისსამართლებრივი დევნის ღონისძიებების განხორციელებისას ოჯახური დანაშაულის, ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შედეგად დაზარალებული პირისა და პროცესის მონაწილე სხვა სუბიექტების დაცვის უზრუნველსაყოფად შესაძლებელია გამოყენებულ იქნეს საქართველოს სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსით გათვალისწინებული დაცვის სპეციალური ღონისძიებები.

3. ოჯახურ დანაშაულზე, ქალთა მიმართ ძალადობაზე ან/და ოჯახში ძალადობაზე სისხლის სამართალწარმოების ყველა ეტაპზე, მათ შორის, დაკითხვისას, გათვალისწინებული უნდა იქნეს არასრულწლოვანი მოწმისა და არასრულწლოვანი დაზარალებულის საუკეთესო ინტერესები, მათი ასაკისა და განვითარების დონის შესაბამისად. ოჯახურ დანაშაულთან, ქალთა მიმართ ძალადობასთან ან/და ოჯახში ძალადობასთან დაკავშირებით დაუშვებელია არასრულწლოვანი მოწმისა და არასრულწლოვანი დაზარალებულის დაკითხვა, აგრეთვე დამცავი ორდერის ან შემაკავებელი ორდერის გამოცემისას ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის არასრულწლოვანი მსხვერპლის გამოკითხვა (მისგან ახსნა-განმარტების მიღება) სავარაუდო მოძალადე მშობლის (მშობლების) თანდასწრებით. ასევე დაუშვებელია სისხლის სამართალწარმოების პროცესში არასრულწლოვნის კანონიერ წარმომადგენლად იმ პირის ჩართვა, რომელიც სავარაუდო მოძალადეა ან რომლის მიუკერძოებლობასთან დაკავშირებით არსებობს ეჭვი ამ პირსა და მოძალადე ოჯახის წევრს შორის არსებული ურთიერთობის ხასიათიდან გამომდინარე ან ინტერესთა კონფლიქტის სხვა შემთხვევაში, აგრეთვე მისთვის (მათთვის) არასრულწლოვნის მიერ მიცემული ჩვენების (გამოკითხვის ოქმის, ახსნა-განმარტების) გაცნობა ან გადაცემა. ამ შემთხვევებში მშობლის უფლებამოსილება, იყოს არასრულწლოვნის წარმომადგენელი სისხლის/ადმინისტრაციული სამართალწარმოების პროცესში, შეჩერებულად ითვლება სასამართლოში საქმის წარმოების განმავლობაში, დავის საბოლოო გადაწყვეტამდე. მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანო ნიშნავს არასრულწლოვნის წარმომადგენელს, რომელიც საქმის სასამართლოში განხილვის დროს არასრულწლოვნის ინტერესებს წარმოადგენს.

4. თუ მსხვერპლი უცხო ქვეყნის მოქალაქე ან მოქალაქეობის არმქონე პირია, მასზე საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით გაიცემა დროებითი ბინადრობის ნებართვა მსხვერპლთა მომსახურების დაწესებულების ან პროცესის მწარმოებელი ორგანოს შუამდგომლობის საფუძველზე.

5. თუ მსხვერპლი უცხო ქვეყნის მოქალაქე ან მოქალაქეობის არმქონე პირია, იგი არ შეიძლება დაბრუნებულ იქნეს უცხო ქვეყანაში, თუ არსებობს ვარაუდი, რომ იქ დაბრუნების შემთხვევაში მისი უსაფრთხოება არ იქნება დაცული და უზრუნველყოფილი.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4  
საქართველოს 201 4  წლის  17  ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის  კანონი  5446  - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.

მუხლი 171. მსხვერპლის ინფორმირება და პრევენციული ღონისძიებების განხორციელება

1. დამცავი და შემაკავებელი ორდერების გამომცემი ორგანოები, მსხვერპლის იდენტიფიცირების ჯგუფი, ქალთა მიმართ ძალადობასთან ან/და ოჯახში ძალადობასთან დაკავშირებული სისხლის სამართლის საქმის მწარმოებელი ორგანო, მსხვერპლთა მომსახურე დაწესებულება და საქართველოს კანონმდებლობით განსაზღვრული სხვა უფლებამოსილი ორგანო ვალდებული არიან, მსხვერპლს მისთვის გასაგებ ენაზე და გასაგები ფორმით გააცნონ ინფორმაცია ქვეყანაში არსებული მსხვერპლთა სოციალური და სამართლებრივი დაცვისა და დახმარების მექანიზმებისა და შესაბამისი მომსახურების სახეების შესახებ.

2. მსხვერპლთა მომსახურე დაწესებულება და საქართველოს კანონმდებლობით განსაზღვრული სხვა უფლებამოსილი ორგანო მსხვერპლს საჭიროების შემთხვევაში აწვდიან ინფორმაციას და უწევენ სათანადო დახმარებას ქალთა მიმართ ძალადობასთან ან/და ოჯახში ძალადობასთან დაკავშირებული განცხადების (სარჩელის) და ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შედეგად მიყენებული ზიანის ანაზღაურების თაობაზე სარჩელების შედგენასა და შესაბამის სამართალწარმოებაში.

3. პენიტენციური დაწესებულება ვალდებულია ამ მუხლის მე-4 პუნქტით გათვალისწინებული გარემოების დადგომისას ამის შესახებ წერილობითი შეტყობინება დაუყოვნებლივ გაუგზავნოს საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს.

4. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრო ვალდებულია პენიტენციური დაწესებულების მიერ მოწოდებული ინფორმაციის საფუძველზე დაუყოვნებლივ შეატყობინოს მსხვერპლს მის მიმართ ძალადობის ჩამდენი პირის (მოძალადის) პენიტენციური დაწესებულებიდან გათავისუფლების, გაქცევის, პატიმრობის კოდექსის 27-ე მუხლით დადგენილი წესით თავისუფლების აღკვეთის დაწესებულების გარეთ ხანმოკლე გასვლის, იმავე კოდექსის 716 მუხლის მე-3 ნაწილით დადგენილი წესით გათავისუფლებისთვის მომზადების თავისუფლების აღკვეთის დაწესებულებიდან გასვლის შესახებ, აგრეთვე განახორციელოს ამ კანონის მე-11 მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული ღონისძიებები.

5. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს უფლებამოსილი თანამშრომელი ადგენს მსხვერპლთან გასაუბრების ოქმს. ამ ოქმში მან უნდა მიუთითოს მსჯავრდებულისადმი მსხვერპლის დამოკიდებულება, მსხვერპლისადმი მსჯავრდებულის დამოკიდებულება სასჯელის მოხდის პერიოდში და სხვა ინფორმაცია, რომელიც შეიძლება მნიშვნელოვანი იყოს მსხვერპლის მიმართ ძალადობის განმეორების რისკის შესაფასებლად.

საქართველოს 201 4  წლის  17  ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.  

საქართველოს 2015 წლის 1 მაისის კანონი №3557 - ვებგვერდი, 18.05.2015წ.

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2017 წლის  1   ივნისის   კანონი №955  - ვებგვერდი, 20.06.2017წ.
საქართველოს 2019 წლის 20 სექტემბრის კანონი №5024 – ვებგვერდი, 01.10.2019წ.

მუხლი 172. მსხვერპლთა დროებითი საცხოვრებელი (თავშესაფარი)

1. საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს სისტემაში არსებული მსხვერპლთა დროებითი საცხოვრებელი (თავშესაფარი) მსხვერპლს უნდა უქმნიდეს საყოფაცხოვრებო პირობებს და უნდა უზრუნველყოფდეს მის მიერ პირველადი და გადაუდებელი სამედიცინო მომსახურებითა და ფსიქოლოგიური დახმარებით სარგებლობის შესაძლებლობას.

2. არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის მიერ თავშესაფრის შექმნა დასაშვებია, თუ იგი აკმაყოფილებს საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს მიერ ამ ტიპის დაწესებულებისათვის დადგენილ მინიმალურ სტანდარტებს.

3. თავშესაფრის საქმიანობა რეგულირდება მისი წესდებით (შინაგანაწესით), რომელიც განსაზღვრავს მსხვერპლის თავშესაფარში მოთავსებისა და რეაბილიტაციის წესს.

საქართველოს 201 4  წლის  17  ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის   კანონი №3105  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

    მუხლი 18. მსხვერპლის მოთავსება თავშესაფარში

1. ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის ფაქტის არსებობისას მსხვერპლის მიერ თავშესაფრის მოთხოვნის შემთხვევაში სამართალდამცავი ორგანოები უზრუნველყოფენ მსხვერპლისა და მასზე დამოკიდებული პირის თავშესაფარში გადაყვანას.

2. თავშესაფარში მსხვერპლის მოთავსება ხდება 3 თვემდე ვადით. საჭიროების შემთხვევაში ეს ვადა გაგრძელდება თავშესაფრის წესდებით (შინაგანაწესით) დადგენილი წესით, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა მსხვერპლს არ სურს ზემოაღნიშნულ პერიოდზე მეტი ხნით იქ დარჩენა. თავშესაფარში მოთავსების ვადის ამოწურვის შემდეგ, მსხვერპლის მიმართ საფრთხის არსებობის შემთხვევაში, თავშესაფრის ადმინისტრაცია ვალდებულია აღნიშნულის თაობაზე აცნობოს სამართალდამცავ ორგანოებს შემდგომი რეაგირების უზრუნველსაყოფად.

  3. მსხვერპლის თავშესაფარში ან კრიზისულ ცენტრში მოთავსების შემთხვევაში მას უნარჩუნდება სამუშაო ადგილი იმავე თანამდებობაზე.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.
 

მუხლი 181. კრიზისული ცენტრი  

1. კრიზისული ცენტრი არის სავარაუდო მსხვერპლთა და მსხვერპლთა დროებითი განთავსების ადგილი და ემსახურება მათ ფსიქოლოგიურ-სოციალურ რეაბილიტაციას, პირველად და გადაუდებელ სამედიცინო მომსახურებას და სამართლებრივ დახმარებას.

2. კრიზისული ცენტრი იქმნება საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის   სამინისტროს  სისტემაში ან/და არასამეწარმეო იურიდიული პირის ბაზაზე. არასამეწარმეო იურიდიული პირის მიერ შექმნილი კრიზისული ცენტრი უნდა აკმაყოფილებდეს საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის  სამინისტროს მიერ ამ ტიპის დაწესებულებისათვის დადგენილ მინიმალურ სტანდარტებს.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2018 წლის 5 ივლისის   კანონი №3105  –  ვებგვერდი, 11.07.2018წ.

    მუხლი 182. მსხვერპლისთვის საცხოვრებლით დროებით სარგებლობის უფლების შენარჩუნება

თუ მსხვერპლი არ სარგებლობს თავშესაფრით/კრიზისული ცენტრით და მას სურს დარჩეს საცხოვრებელ ადგილზე დამცავი ან შემაკავებელი ორდერით, განისაზღვრება მსხვერპლის საცხოვრებელი ადგილიდან მოძალადის დროებით გარიდების საკითხი. პოლიცია უფლებამოსილია დამცავი ან შემაკავებელი ორდერის შესაბამისად მოძალადე გაარიდოს მსხვერპლის საცხოვრებელი ადგილიდან იმ შემთხვევაშიც, თუ ეს ადგილი მოძალადის საკუთრებაა.

საქართველოს 201 4  წლის  17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

    მუხლი 183. თავშესაფრის/კრიზისული ცენტრის პერსონალისთვის დადგენილი შეზღუდვა

თავშესაფარში/კრიზისულ ცენტრში არ შეიძლება დასაქმდეს „სქესობრივი თავისუფლებისა და ხელშეუხებლობის წინააღმდეგ მიმართულ დანაშაულთან ბრძოლის შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული სქესობრივი თავისუფლებისა და ხელშეუხებლობის წინააღმდეგ მიმართული დანაშაულის ჩადენისთვის ნასამართლევი პირი, მიუხედავად ნასამართლობის მოხსნისა ან გაქარწყლებისა.

საქართველოს 2020 წლის 17 მარტის კანონი №5769 – ვებგვერდი, 23.03.2020წ.

   მუხლი 19. მსხვერპლის შესახებ ინფორმაცია

მსხვერპლის ვინაობის, მისი ჯანმრთელობისა და ფსიქოლოგიური მდგომარეობის შესახებ მიღებული ინფორმაცია კონფიდენციალურია და მისი გამჟღავნება შესაძლებელია მხოლოდ კანონით დადგენილი წესით.

საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

    მუხლი 191. უფასო სატელეფონო დახმარება

1. მსხვერპლთა/სავარაუდო მსხვერპლთა დახმარების და შესაბამის საკითხებზე კონსულტაციის გაწევის უზრუნველსაყოფად იქმნება უფასო, 24-საათიანი საგანგებო მომსახურების სატელეფონო ნომერი, რომელიც ხელმისაწვდომია ქვეყნის მთელ ტერიტორიაზე.

2. უფასო, 24-საათიანი საგანგებო მომსახურების სატელეფონო ნომრის მეშვეობით ნებისმიერ დაინტერესებულ პირს მიეწოდება ინფორმაცია ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შემთხვევაში რეაგირების მექანიზმების და მსხვერპლთა დაცვის ღონისძიებების შესახებ.

3. სატელეფონო დახმარების ქსელი ფუნქციონირებს კონფიდენციალურობის დაცვით. დაუშვებელია ამ ქსელის მეშვეობით მიღებული ინფორმაციის გამჟღავნება, გარდა საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი გამონაკლისისა.

საქართველოს 201 4  წლის  17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.  

  მუხლი 20. მოძალადის დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებები

მოძალადის დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებები გულისხმობს მოძალადის მიერ ძალადობრივი ქცევის შეცვლისკენ და მისი ფსიქოლოგიურ-სოციალური დახმარებისკენ მიმართულ ღონისძიებებს, რომელთა მიზანია ძალადობის განმეორების თავიდან აცილება და მსხვერპლის უსაფრთხოების უზრუნველყოფა, მოძალადის მიერ ძალადობრივ ქცევასა და მის შედეგებზე პასუხისმგებლობის აღიარება, აგრეთვე მის დამოკიდებულებებსა და ქცევაში მიღწეული დადებითი ცვლილებების შენარჩუნება. მათ მისაღწევად მნიშვნელოვანია მოძალადის მიერ ძალადობრივი დამოკიდებულებისა და ქცევის შეცვლაზე ორიენტირებული სავალდებულო სწავლების კურსის გავლა. მოძალადის დამოკიდებულებებისა და ქცევის კორექციისკენ მიმართული ღონისძიებები და მათი განხორციელების წესი და ფორმები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

საქართველოს 201 4  წლის  17  ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.  
საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4
საქართველოს 2015 წლის 28  ოქტომბრის კანონი  №4455  - ვებგვერდი,  11.11. 2015 წ.
საქართველოს 2017 წლის  4 მაისის   კანონი  №761   - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.

 

თავი VII. გარდამავალი დებულებანი

    მუხლი 21. კანონის ამოქმედებასთან დაკავშირებით განსახორციელებელი ღონისძიებები

1. საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრომ განსაზღვროს მსხვერპლთა დროებითი საცხოვრებლის (თავშესაფრის) მოწყობისათვის აუცილებელი მინიმალური სტანდარტები და უზრუნველყოს მათი შექმნა.

2. საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრომ განსაზღვროს ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის საკითხებთან დაკავშირებით სოციალური მომსახურების განხორციელების მექანიზმები და 2017 წლის 1 სექტემბრამდე უზრუნველყოს შესაბამისი სოციალური მუშაკების მომზადება (სერტიფიცირება).

3. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ ამ კანონის გამოქვეყნებიდან 1 თვის ვადაში უზრუნველყოს ოჯახში ძალადობის ფაქტზე შემაკავებელი ორდერის ფორმის შემუშავება და დამტკიცება.

4. (ამოღებულია - 04.05.2017, №761).

5. საქართველოს მთავრობამ უზრუნველყოს ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის შესახებ არსებული ინფორმაციის ურთიერთგაცვლისათვის უწყებებს შორის თანამშრომლობის მექანიზმების შემუშავება.

6. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ უზრუნველყოს მოძალადეთა და გამოცემული დამცავი და შემაკავებელი ორდერების, აგრეთვე სოციალური მუშაკის მიერ არასრულწლოვნის განცალკევების შესახებ მიღებული გადაწყვეტილებისადმი დაუმორჩილებლობის შემთხვევაში პოლიციელის მიერ მოძალადისთვის იარაღის ჩამორთმევის თაობაზე მონაცემთა ბაზის შექმნა, აღნიშნული ინფორმაციის დაინტერესებული სახელმწიფო ორგანოებისთვის დროულად მიწოდება და ხელმისაწვდომობა. 

7. საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრომ 2010 წლის 1 ივლისამდე განსაზღვროს კრიზისული ცენტრის მოწყობისა და ფუნქციონირებისათვის აუცილებელი მინიმალური სტანდარტები. 

8. საქართველოს მთავრობამ 2014 წლის 1 აპრილამდე უზრუნველყოს ამ კანონის 161 მუხლის 11 და მე-2 პუნქტებით გათვალისწინებული დადგენილებების მიღება.

9. საქართველოს მთავრობის მიერ ამ მუხლის მე-8 პუნქტით გათვალისწინებული ნორმატიული აქტების მიღებამდე იურიდიულ ძალას ინარჩუნებს „ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა იდენტიფიცირების წესის დამტკიცების შესახებ“ საქართველოს პრეზიდენტის 2009 წლის 5 ოქტომბრის №665 ბრძანებულება და „ოჯახში ძალადობის აღკვეთის ღონისძიებათა განმახორციელებელი საუწყებათაშორისო საბჭოს შემადგენლობისა და დებულების დამტკიცების შესახებ“ საქართველოს პრეზიდენტის 2008 წლის 26 დეკემბრის №625 ბრძანებულება.

10. საქართველოს მთავრობამ 2015 წლის 1 ოქტომბრამდე უზრუნველყოს მოძალადის მიერ გასავლელი, დამცავი ორდერით გათვალისწინებული ძალადობრივი დამოკიდებულებისა და ქცევის შეცვლაზე ორიენტირებული სავალდებულო სწავლების კურსის ორგანიზებისათვის საჭირო ღონისძიებების განხორციელება, აგრეთვე ამ კურსის ორგანიზების უფლებამოსილების მქონე სახელმწიფო ორგანოს განსაზღვრა.

11. საქართველოს მთავრობამ 2022 წლის 1 იანვრამდე დაამტკიცოს მსხვერპლისათვის გასაცემი კომპენსაციის ოდენობა და კომპენსაციის გაცემის წესი.

12. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ 2020 წლის 1 სექტემბრამდე უზრუნველყოს ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების შესახებ ოქმის ფორმის შემუშავება და დამტკიცება.

13. საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ 2020 წლის 1 სექტემბრამდე უზრუნველყოს ელექტრონული ზედამხედველობის განხორციელების წესის შემუშავება და დამტკიცება.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4​​
საქართველოს 2013 წლის 20 სექტემბრის კანონი №1251 – ვებგვერდი, 08.10.2013წ.
საქართველოს 2014 წლის 17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10.2014წ.
საქართველოს 2015 წლის 24 ივლისის კანონი №4105 - ვებგვერდი, 04.08.2015წ.
საქართველოს 2016 წლის 22 ივნისის კანონი №5446 - ვებგვერდი, 12.07.2016წ.
საქართველოს 2017 წლის 4 მაისის კანონი №761 - ვებგვერდი, 25.05.2017წ.
საქართველოს 2020 წლის 13 ივლისის კანონი №6758 – ვებგვერდი, 20.07.2020წ.
 

თავი VIII. დასკვნითი დებულებანი

    მუხლი 22. კანონის ამოქმედება

1. ეს კანონი, გარდა მე-8 მუხლისა და VI თავისა, ამოქმედდეს გამოქვეყნებისთანავე.

2. ამ კანონის მე-8 მუხლი და VI თავი ამოქმედდეს 2008 წლის 1 იანვრიდან.

3. ამ კანონის მე-8 და მე-20 მუხლების მოქმედება შეჩერდეს 2016 წლის 1 ივლისამდე.

4. ამ კანონის მე-17 მუხლის პირველი პუნქტის „ი“ ქვეპუნქტის მოქმედება შეჩერდეს 2014 წლის 1 დეკემბრამდე, ხოლო 191 მუხლის მოქმედება − 2015 წლის 1 მაისამდე.

საქართველოს 2009 წლის 28 დეკემბრის კანონი №2507-სსმI,№3,13.01.2010წ.,მუხ.4

საქართველოს 201 4  წლის  17 ოქტომბრის კანონი №2697 - ვებგვერდი, 31.10 .2014 წ.
საქართველოს 2015 წლის 24  ივლისის კანონი  №4105  - ვებგვერდი, 04.08.2015წ.

საქართველოს პრეზიდენტი           მ. სააკაშვილი

თბილისი,

2006 წლის 25 მაისი.

№3143-Iს

 

LAW OF GEORGIA

ON THE ELIMINATION OF VIOLENCE AGAINST WOMEN AND/OR DOMESTIC VIOLENCE, AND THE PROTECTION AND SUPPORT OF VICTIMS OF SUCH VIOLENCE

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Chapter 1 – General Provisions

 

Article 1 – Scope of the Law

1. This Law defines the set of actions that characterise violence against women and/or domestic violence in the public or private life, legal and organisational grounds for detecting and eliminating domestic violence, as well as guarantees for social and legal protection and support for victims of violence.

2. This Law, based on the specifics defined by this Law, shall also apply to the relations that contribute to violating constitutional rights and freedoms of a minor through negligence and/or physical, psychological, economic, and sexual violence or coercion.

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 2 – Aim of the Law

The aim of this Law shall be to:

a) ensure creation of legislative guarantees for protecting the rights and freedoms of all family; members, their physical and mental inviolability and family values by recognising their equal rights;

a1) ensure creation of legislative guarantees for protecting the rights and freedoms of women, and for physical, mental, sexual and economic inviolability;

b) create efficient legislative mechanisms to detect, eliminate and prevent violence against women and/or domestic violence;

c) create a system for providing access to justice for victims of violence;

d) create grounds for protection, support and rehabilitation of victims of violence;

e) ensure collaboration between different institutions to prevent and combat violence against women and/or domestic violence;

f) ensure facilitation of the taking of measures envisaged for the correction of attitudes and behaviors of abusers.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 3 – Domestic violence

Domestic violence is the violation of constitutional rights and freedoms of one family member by another family member through neglect and/or physical, psychological, economic, sexual violence or coercion.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

 

Article 31 – Violence against women

1. Violence against women involves all actions in the public or private life that are characteristic to violence against women committed on the grounds of sex, which entail or may entail physical, mental or sexual abuse of women, and which cause or may cause economic damage to women, including the threat of committing such actions, coercion of women, or unauthorised deprivation of liberty of women.

2. For the purposes of this Law, a female minor who has not reached the age of 18 shall be also deemed a woman.

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 4 – Definition of terms

Terms in this Law shall have the following meaning:

a) physical violence – beating, torture, damage to health, illegal deprivation of liberty or any other action that causes physical pain or suffering, withholding health needs, which leads to damage to health or death of a victim of violence;

b) psychological violence – offence, blackmailing, humiliation, threats, or any other action that violates a person's honour and dignity;

c) coercion – compelling a person by using physical or psychological force to carry out or fail to carry out an act, carrying out or refraining from which is the right of that person, or making a person tolerate an action carried out against his/her will;

d) sexual violence – sexual act by violence or threat of violence, or by taking advantage of the victim's helplessness; sexual act or other acts of sexual nature or child sexual abuse;

e) economic violence – an act, which causes restriction of the right to have food, dwelling and other conditions for normal development, to enjoy property and labour rights, to use common property and to administer one's own share of that property;

e1) negligence of legal interests of a minor − failure by a parent(s), another legal representative and/or another responsible person to satisfy physical and psychological needs of a minor, protect him/her from danger, restrict his/her right to basic education, or failure to perform actions necessary to register birth, and to use medical and other services if the parent(s), another legal representative and/or another responsible person has (have) appropriate information, possibility and access to the appropriate services;

f) victim – a woman, also a family member whose constitutional rights and freedoms have been violated by way of negligence and/or physical, psychological, economic and sexual violence or coercion and whose status of a victim has been determined by a relevant service of the Ministry of Internal Affairs of Georgia, a judicial body, and/or by a group for determining the status of victim of violence against women and/or domestic violence (the victim identification group) within the interagency commission working on matters related to gender equality, violence against women and domestic violence. A victim shall be also deemed a minor whose legal interests have been neglected whose status of a victim has been determined by a relevant service of the Ministry of Internal Affairs of Georgia, a judicial body and/or the victim identification group. For the purposes of Article 14(1-2), the second sentence of Article 14(3), Article 142, Article 16(3)(i) and Article 16(6) of this Law, a minor who, on the basis of a legal act or civil transaction, or neither of them, actually stays/lives with another responsible person or any other person that has violated his/her constitutional rights and freedoms through negligence and/or physical, psychological, sexual or economic violence or coercion, and who has been separated from the abuser by a social worker shall also be considered as a victim. A victim may also deemed a child who has witnessed violence;

f1) alleged victim – a person who considers himself/herself to be a victim, and who, for the purpose of determination of the status of victim, refers to a relevant service/body/the victim identification group;

g) family member – for the purposes of this Law, mother, father, grandmother, grandfather, spouse, a person in a non-registered marriage, child (stepchild), foster child, foster carer, (foster mother, foster father), stepmother, stepfather, grandchild, sister, brother, parents of a spouse, parents of a person in non-registered marriage, son-in-law, daughter’s/son’s spouse (including in non-registered marriage), former spouse, persons who were in a non-registered marriage in the past, guardian, caregiver, supporter, person under guardianship or custodianship, beneficiary of support, also persons who have always run or who ran joint family business;

g1) another responsible person – a person (other than persons under paragraph h) of this article), with whom a minor actually stays/lives on the basis of a legal act or civil transaction, the obligation to take care of, and protect the interests of whom, on the basis of the same legal act or civil transaction, has been laid upon this person;

g2) social worker – a social worker determined under the child protection referral procedures;

h) abuser – a family member who violates the constitutional rights and freedoms of another family member through negligence and/or physical, psychological, economic and sexual violence or coercion. A victim shall also be deemed a family member or any other person, who, in the public or private life, commits physical, psychological, economic and sexual violence or coercion in relation to a woman on the grounds of sex. For the purposes of Article 14(1-2), the second sentence of Article 14(3), Article 142, Article 16(3)(i) and Article 16(6) of this Law, another responsible person or any other person who violates the constitutional rights and freedoms of a minor that actually stays/lives with him/her on the basis of a legal act or civil transaction, or neither of them, through negligence and/or physical, psychological, economic, and sexual violence or coercion shall also be considered as an abuser;

i) shelter – a place of temporary residence for victims, or a temporary accommodation for victims that operates within the system of the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia and/or on the premises of a non-entrepreneurial (non-commercial) legal person, which is intended for psychological and social rehabilitation of victims, their legal and medical assistance and protection;

j) rehabilitation measures intended for the correction of attitude and behaviour of abusers – a compulsory training course that is intended to change coercive attitude and behaviour;

k) crisis centre – place of temporary accommodation for alleged victims and victims of violence that is intended for their psychological and social rehabilitation, primary and emergency medical care and legal assistance. Persons (or their dependents) may be placed at a crisis centre before and after the status of victim has been determined, unless the victim expresses willingness to be accommodated in the shelter and if he/she needs only psychological and social rehabilitation, primary and emergency medical care, and legal assistance without placement at a shelter;

l) (Deleted – 4.5.2017, No 761).

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 752 of 4 May 2017 – website, 24.5.2017

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 3105 of 5 July 2018 – website, 11.7.2018

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 5 – Legislation of Georgia on violence against women and/or elimination of domestic violence, protection and support of victims of violence

 

The legislation of Georgia on violence against women and/or elimination of domestic violence, protection and support of victims of violence is based on the Constitution of Georgia, treaties and international agreements of Georgia, this Law and other normative acts of Georgia.

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Chapter II – Prevention of Violence against Women and/or Domestic Violence

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 6 – Mechanisms for prevention of violence against women and/or domestic violence

1. Mechanisms for prevention of violence against women and/or domestic violence include a set of social, economic, legal and other measures that are directed towards prevention of the reasons and preconditions of violence against women and/or domestic violence, prosecution of abusers, correction of their attitude and behavior, and rehabilitation and adaptation of victims.

2. The State shall support and ensure introduction and implementation of the mechanisms for prevention of violence against women and/or domestic violence through its authorised bodies.

3. Mechanisms for prevention of violence against women and/or domestic violence shall include:

a) analysis, studying and assessment of the factors that provoke violence against women and/or domestic violence;

b) implementation of efficient legal methods for detecting and preventing cases of violence against women and/or domestic violence;

c) maintenance of relevant statistics;

d) taking preventive measures against those persons who belong to risk groups of committing violence against women and/or domestic violence perpetration, or who have already committed violence against women and/or domestic violence;

e) conducting appropriate awareness raising campaigns in order to make people aware of their rights and obligations, as well as their protection guarantees, including those rights and obligations that ensure the equality of family members and their obligations to each other;

f) in the cases of violence against women and/or domestic violence, spreading and making information available on the liability of the abuser, rights of the victim and the guarantees for protecting those rights;

g) in the cases of violence against women and/or domestic violence, carrying out measures for protecting and supporting victims and for correcting attitude and behaviour of abusers;

h) creation and promotion of joint programmes with interested institutions for ensuring prevention of violence against women and/or domestic violence.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 7 – Implementation of measures for preventing violence against women and/or domestic violence

1. The Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia, the Ministry of Internal Affairs of Georgia, the Ministry of Education, Science and Sports of Georgia, bodies of the Prosecutor's Office and judicial bodies of Georgia, shall ensure, within the scope of their authority, the carrying out of measures for preventing violence against women and/or domestic violence in accordance with the procedures determined by this Law.

2. During the carrying out of measures for preventing violence against women and/or domestic violence, the relevant state bodies may collaborate with interested institutions working on issues of violence against women and/or domestic violence and protection of human rights, and shall ensure planning and implementing joint projects.

3. An interagency commission working on the matters related to gender equality, violence against women and domestic violence, shall, within the scope established by the legislation of Georgia, ensure the carrying out of measures for monitoring and assessment that shall be directed to the prevention of all forms of violence within the scope of this Law.

4. Primary identification and determination of victims of violence against women and/or domestic violence, their protection, support, rehabilitation and for these purposes, timely and coordinated (mutual) activities of state authorities and other relevant entities shall be determined by the national referral procedures for identifying victims of violence against women and/or domestic violence, for their protection, support and rehabilitation, which shall be approved by the Government of Georgia.

5. The State shall ensure that the components aimed at the prevention of violence against women and / or domestic violence are included in the educational programmes of general education institutions (schools), vocational and higher education institutions.

Law of Georgia No 4744 of 19 February 2016 – website, 25.2.2016

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 1820 of 22 December 2017 – website, 11.1.2018

Law of Georgia No 3105 of 5 July 2018 – website, 11.7.2018

Law of Georgia No 5024 of 20 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Article 8 – Social services

1. The Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia, within the scope of its authority, shall provide social services for carrying out the measures for prevention of violence against women and/or domestic violence.

2. Social services shall include:

a) studying the causes of family disputes, their appropriate analysis and assisting family members to resolve disputes;

b) carrying out assistance and support measures;

c) identification of risk groups of abusers and assisting in overcoming the problems related to them together with relevant state bodies;

d) participation in the process of issuing protective orders;

e) participation in the process of monitoring the execution of matters envisaged by protective and restraining orders;

f) developing programmes for support and social rehabilitation of victims and assisting in their implementation.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 3105 of 5 July 2018 – website, 11.7.2018

 

Chapter III – Mechanisms for Identification and Prevention of Violence against Women and/or Domestic Violence

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 9 – Mechanisms for identification and elimination of domestic violence

1. Criminal law, civil law and administrative-law mechanisms shall be applied for the identification and prevention of violence against women and/or domestic violence.

2. Criminal law mechanisms shall be applied in those cases of violence against women and/or domestic violence that contain elements of a criminal offence.

3. Civil law mechanisms shall be applied for compensation of the damages caused by violence against women and/or domestic violence, in accordance with the procedures determined by the civil legislation.

4. Administrative law mechanisms shall be applied in the form of issuing restraining/protective orders, also when the nature of the offence, under the legislation of Georgia, does not attract criminal liability and it can be prevented under the provisions of the Administrative Code of Georgia.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 91 – Identification of cases of violence against women and/or domestic violence

Law enforcement and judicial bodies, also the Group for Determining Victim Status shall ensure identification of and relevant response to cases of violence against women and/or domestic violence, in accordance with the procedures established by this Law. The obligation to apply to relevant authorities for primary identification of and response to cases of violence against women and/or domestic violence shall rest with the authorised personnel of medical institutions, or in cases of violence against minors, also authorised personnel of childcare and educational institutions, authorised employees of guardianship and custodianship authorities, and other entities provided for by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 5463 of 11 December 2019 – website, 19.12.2019

 

Article 10 – Protective and restraining orders

1. To ensure prompt response to facts of violence against women and/or domestic violence, the authorised body, in order to ensure protection of the victim and to restrain certain actions of the abuser, may issue a restraining or protective order as a temporary measure.

11. In order to ensure the protection of victims and the restriction of certain actions of abusers, the issuance of a restraining order by an authorised police officer as a measure of temporary measure shall be binding in the case of the initiation of investigation or in the case of pending investigation under Article 108, Article 109, Article 115, Article 117, Article 118, Article 120, Article 126, Article 137 and Article 138, Article 143(3)(e) and Article 143(4), Article 144 (2)(i) and Article 144 (3), Articles 1441-1443 and Article 151, Article 160(2)(a) and Article 160(3) and Article 3811 of the Criminal Code of Georgia.

12. Upon receipt of a notification of violence against women and / or domestic violence provided for in paragraph 1 of this article, if there are no grounds to initiate an investigation and, consequently, procedures established by paragraph 11 of this article is not applied, the authorised police officer shall assess the risk of recurrence of violence against women and / or domestic violence in accordance with procedures established by the order of the Minister of Internal Affairs of Georgia and shall make one of the following decisions according to the severity of such risk:

a) on the issuance of a restraining order;

b) on the refusal to issues a restraining order.

2. A protective order is an act issued by a court (judge) of first instance through an administrative proceeding that determines temporary measures for protecting the victim.

3. A restraining order is an act issued by an authorised police officer that determines temporary measures for protecting a victim of violence against women and/or domestic violence. The restraining order shall be issued on the basis of the risk assessment questionnaire determined by the protocol of the restraining order approved by the order of the Minister of Internal Affairs of Georgia.

31. A restraining order shall specify:

a) date and place of its issuance;

b) circumstances depending on which a restraining order has been issued;

c) name, surname, date and place of birth, and the personal number of an abuser, his/her profession and place of residence;

c1) name, surname, date of birth, and the personal number of a victim;

d) a list of those actions provided for by paragraph (32) of this article, which are prohibited to be carried out by an abuser.

32. A restraining order shall be signed by a person authorised to issue it and by an abuser and a victim. It may involve:

a) a matter related to moving of an abuser from the house of a victim, whether or not he/she is an owner of the house;

b) the matters related to separation of a victim, a person dependent on the victim from an abuser and their placement in the asylum;

c) restriction of the right of an abuser to use the joint ownership at his/her own discretion;

d) the matters related to the separation of an abuser from a minor;

e) the matters related to approaching a victim, his/her workplace and those places, where the victim stays, by an abuser;

f) the matters related to the carrying out of electronic surveillance;

g) restriction or prohibition of the right of an abuser to use weapon (including service weapon), restriction of the right of an abuser to purchase weapon or to obtain a permit or a licence, and the conditions of keeping or temporarily seizing weapon (including service weapon) in his/her ownership and/or belonging to him/her during the validity of the said order or during the period determined by the order;

h) warning of an abuser in the case of violating the requirements under the order related to the imposition of liability determined by the legislation of Georgia;

i) other matters which need to be resolved for ensuring the safety of a victim.

33. If for any reason a victim and/or an abuser fails to sign a restraining order, it shall be signed only by a person who is authorised to issue a restraining order. In this case, an appropriate record shall be made in the restraining order and the victim and/or the abuser shall specify the reason of his/her failure to sign the order.

34. A restraining order may specify one of the matters, or some, or all matters, adequate to the fact of violence, provided for by paragraph 32 of this article. It shall be compulsory to specify in the restraining order the restriction of the right to use weapon determined by paragraph 32(f) of this article in the case of the initiation of investigation or in the case of pending investigation under Article 108, Article 109, Article 115, Article 117, Article 118, Article 120, Article 126, Article 137 and Article 138, Article 143(3)(e), Article 144 (2)(i), Articles 1441-1443 and Article 151, Article 160(2)(a) and Article 160(3) and Article 3811 of the Criminal Code of Georgia

35. A restraining order shall be written in the language of court proceedings, clearly and explicitly. It may be handwritten, or printed using a technical means.

36. A restraining order shall enter into force immediately after its issuance. It shall be sent/served to a victim or an abuser, and a counterpart of the restraining order shall remain in the issuing body.

37. A copy of the restraining order shall be immediately sent to:

a) the Ministry of Internal Affairs of Georgia:

a.a) the relevant district service of the territorial body, according to the place of residence of a victim, for the purpose of responding to the non-fulfilment of the requirements and duties provided for by the restraining order;

a.b) the Information-Analytical Department for the purpose of registration of relevant information in the appropriate electronic database, quick and effective response to violation of law and for the purpose of making the record of statistical data;

a.c) a legal entity under public law called the Service Agency of the Ministry of Internal Affairs of Georgia, if a restraining order concerns the matters related to weapon;

a.d) a legal entity under public law called the Public Safety Command Center 112 (LEPL 112) under the Ministry of Internal Affairs of Georgia, if the restraining order provides for the carrying out of electronic surveillance;

b) relevant local guardianship and custody authority, if the matters under the order concerns minors.

38. A victim or an abuser may appeal a restraining order within 3 days after the order has been submitted/served to him/her.

39. If there are elements of crime under the Criminal Code of Georgia during the review of the matter related to the issuance of a restraining order, the case materials shall in parallel be sent, according to the subordination, to the relevant authority for resolving the matters related to criminal prosecution.

310. In case of electronic surveillance of an abuser, the parameters of the geographical zones where the approach provided for by sub-paragraph (e) of paragraph 32 of this article is prohibited, shall be determined by an order of the Minister of Internal Affairs of Georgia.

4. Non-fulfilment of the requirements under a restraining or protective order by the abuser, as well as disobedience of the decision taken by the social worker on separation of a minor, shall result in legal liability under the procedure established by the legislation of Georgia.

5. The use of measures provided in the criminal legislation of Georgia (criminal mechanisms) against the perpetrator of violence against women and/or domestic violence shall not hinder the issuance of a restraining or protective order to ensure the protection of the person affected by violence (the victim).

6. If a measure of restraint (except for detention) is applied with respect to violence against women and/or a domestic violence perpetrator, against whom the prosecution has been initiated on charges of violence against women and/or domestic violence or domestic crime and a non-custodial measure of restraint has been applied, the competent court, by way of criminal proceedings, shall consider and decide the use of restrictive measures against the abuser to ensure the protection of the person affected by violence (the victim).

7. A protective order shall provide for the abuser to undertake a mandatory training course focused on the change of violent attitudes and behaviour.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 2394 of 30 May 2018 – website, 8.6.2018

Law of Georgia No 5024 of 20 September 2019 – website, 1.10.2019

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 101 – Imposing and carrying out of electronic surveillance of an abuser

1. In the presence of violence against women and / or domestic violence, an authorised police officer may impose electronic surveillance on the abuser in order to ensure the implementation of a temporary victim protection measure provided for in Article 10 (32) (e) of this Law.

2. Electronic surveillance of an abuser may be carried out to ensure the provision of a temporary protection measure for a victim provided for in Article 10 (32) (e) of this Law, especially if there is a real risk of recurrence of violence from the side of an abuser. The threat of recurrence of violence shall be assessed by an authorised police officer on the basis of the risk assessment questionnaire specified in the protocol of the restraining order approved by the order of the Minister of Internal Affairs of Georgia. In assessing such threat, various circumstances shall be taken into account, including the fact of violation of a restraining order and / or a protective order by the abuser in the past and the nature of the violation, the fact of committing the crime of violence in the past, the threats from the side of the abuser and / or the fact of the use / demonstration of melee weapon/ firearms in the process of committing the physical violence by the abuser and other circumstances.

3. Electronic surveillance may be imposed on the abuser upon the issuance of a restraining order, as well as at any time during the period of validity of the restraining order.

4. An indication of the imposition of electronic surveillance against the abuser shall be made in the restraining order in the case the electronic surveillance is imposed during the issuance of the restraining order. In addition, a protocol on the electronic surveillance shall be issued and it shall be submitted to the court for approval within 24 hours after its issuance. In the case of the failure to submit to the court for approval of the protocol on electronic surveillance within 24 hours or if the court refuses to approve the protocol, the initiated electronic surveillance measure shall be terminated immediately.

5. Persons provided for in Article 11 of this Law shall have the right to request the imposition of electronic surveillance against the abuser.

6. The electronic surveillance requires the consent of a victim or his / her legal representative / procedural representative. If a victim, who is a minor, consents to, but his / her legal representative / procedural representative refuses from the electronic surveillance, the decision shall be made in the best interests of the minor.

7. Electronic surveillance shall be carried out for a period not exceeding the validity period of a restraining order.

8. The protocol on the carrying out of electronic surveillance shall indicate:

a) the date and place of the issuance of the protocol;

b) the circumstances which gave rise to the issuance of the protocol;

c) name, surname, date of birth, personal number and place of residence of an abuser;

d) information on the conviction of an abuser;

e) name, surname, date of birth and personal number of a victim;

f) consent of a victim to carrying out electronic surveillance;

g) details of a restraining order for ensuring of which the electronic surveillance measure is applied;

h) prohibiting of an abuser’s approach to a victim, his or her office and other places where the victim is present;

i) the imposition of criminal liability in the case of non-compliance by an abuser with the request of an authorised person during the electronic surveillance to enter the alarm zone or to leave the alarm or buffer zone and/or in the case of avoiding the electronic surveillance; also on warning an abuser of the criminal liability in the case of damage or destruction of the electronic means handed over for the purpose of carrying out the electronic surveillance;

j) other matters that need to be addressed in order to carry out the electronic surveillance of an abuser.

9. The protocol on the carrying out of electronic surveillance shall indicate the instructions for the operation of the electronic means, which shall be binding.

10. The protocol on the carrying out of the electronic surveillance shall be signed by the person authorised to issue it, a victim and an abuser against whom the protocol has been issued.

11. If for certain reasons a victim and / or an abuser does not sign the protocol on carrying out the electronic surveillance, it shall be signed only by the person authorised to issue the protocol. In this case, an appropriate entry shall be made in the protocol on the carrying out of electronic surveillance and the reason for the victim and / or the abuser's refusal to sign / inability to sign the protocol shall be indicated.

12. The protocol on the carrying out of electronic surveillance shall enter into force upon issuance. The protocol shall be sent / delivered to a victim and an abuser within 24 hours after its issuance. A copy of the protocol on the carrying out of electronic surveillance shall remain with its issuing body, and another copy shall be submitted to the court for approval within 24 hours after its issuance.

13. A copy of the protocol on the carrying out of electronic surveillance shall be sent immediately to:

a) the relevant district service of the relevant territorial body of the Ministry of Internal Affairs of Georgia according to the place of residence of a victim, in order to respond to the non-fulfilment of the requirements and obligations stipulated in the protocol on the carrying out of electronic surveillance;

b) the relevant structural subdivision of the Ministry of Internal Affairs of Georgia for entering information in the appropriate electronic database, quick and effective response to violations and for recording of the statistical data;

c) The LEPL called 112 for technical support of the carrying out of electronic surveillance.

14. The electronic device submitted to an abuser for the purpose of electronic surveillance consists of an electronic bracelet and a receiving device. Damage to or destruction of the electronic device shall result in the imposition of criminal liability on the abuser.

15. Procedures for electronic surveillance of an abuser shall be established by an order of the Minister of Internal Affairs of Georgia, which shall specify in details procedures for electronic surveillance, including the parameters of the geographical zones (buffer zones and alarm zones) where it is forbidden to approach the victim, procedures for processing and storing personal data during the carrying out of electronic surveillance and other matters.

16. If it is not possible to attach an electronic device to the body of an abuser for the purpose of electronic surveillance, the authorised police officer shall have the right to transfer the abuser to the nearest police institution. When forcibly taken to the police the abuser shall be explained the following:

a) grounds for bringing to the police;

b) that he has the right to a lawyer;

c) that he / she has the right, if the abuser wishes, to report the fact and whereabouts of the abuser to the relative named by him / her, as well as to the administration of his / her work or study place.17. When an abuser is brought to the police, a protocol on the bringing of a person shall be drawn up. The protocol shall include: the date and place of drawing up the protocol; name, surname and position of the official compiling the protocol; information about the abuser; time and grounds for bringing the abuser to the police. The said protocol shall be signed by the official compiling the protocol and the abuser. If the abuser refuses to sign the protocol, it shall be indicated in the protocol.

18. An abuser shall stay in the police for a reasonable period of time to attach the electronic device to the body. The total time for bringing him to the police shall not exceed six hours. The decision on bringing the abuser to the police shall be appealed in accordance with procedures established by the legislation of Georgia.

19. In the case of the absence of an abuser during the issuance of a protocol by an authorised police officer on the carrying out of electronic surveillance, the police shall be authorised to summon the abuser to the authorised body of the Ministry of Internal Affairs of Georgia to attach the electronic means to the body of the abuser. If the abuser does not appear to the said authorised body, the police shall be authorised to search for him throughout the country.

20. The police shall be authorised to use proportionate coercive measures if necessary to attach an electronic means to the body of the abuser.

21. The electronic surveillance shall be carried out within the jurisdiction of Georgia. An abuser / a victim shall be prohibited to cross the state border of Georgia with the electronic means attached to his/her body. The abuser / victim is obliged to notify the Ministry of Internal Affairs of Georgia about the crossing of the state border of Georgia in advance. The Ministry of Internal Affairs of Georgia is authorised to process information on the crossing of the state border of Georgia by the abuser / victim within the period specified in the protocol on electronic surveillance. The electronic surveillance shall be suspended until the abuser / victim returns to Georgia.

22. The use of measures (criminal mechanisms) provided for by the criminal legislation of Georgia against an abuser shall not hinder the carrying out of electronic surveillance of the abuser to ensure the protection of the victim. The imposition of the measure of restraint – detention, arrest or administrative detention shall be the basis for the suspension of electronic surveillance of the abuser.

23. In the case of accidental approach of an abuser and a victim, an employee of the LEPL called 112 is obliged to contact the abuser and ask him/her to leave the relevant territory to avoid a chance of meeting with the victim. The abuser is obliged to comply with the request of the employee of the LEPL called 112. Failure to comply with the request shall result in the imposition of the criminal liability on the abuser.

24. Penetration of an abuser in the alarm zone determined by procedures for electronic surveillance during the carrying out of electronic surveillance and/or failure to comply with the request of the authorised person to leave the alarm or buffer zone, and/or avoidance of electronic surveillance shall lead to the imposition of liability under the Criminal Code of Georgia.

25. The applied electronic surveillance measure may be revoked by an appeal to the court:

a) due to a change in the situation, including due to a serious illness of an abuser, if the changed situation excludes the risk of repeating the violence by the abuser;

b) if the victim appeals to the police for the cancellation of electronic surveillance.

26. Within 24 hours after the occurrence of the circumstances provided for in paragraph 25 of this article, the police shall apply to the court with a request to cancel the electronic surveillance. The court shall consider the issue within 24 hours after such appeal, in accordance with procedures established by the legislation of Georgia.

27. Cancellation of a restraining order by an authorised body, death of an abuser or a victim shall lead to automatic cancellation of the electronic surveillance measure.

28. An authorised police officer shall have the right to summon an abuser to remove the electronic means or to transfer him/her to the nearest police station in accordance with paragraphs 16 − 18 of this article.

29. In order to prevent violence against women and domestic violence the authorised body of the Ministry of Internal Affairs of Georgia shall have the right to process the personal data of an abuser / a victim, including the data obtained through electronic surveillance, and the data on communication with the abuser / victim.

30. In order to carry out electronic surveillance, information is exchanged between the Ministry of Internal Affairs of Georgia, the Prosecutor's Office of Georgia, the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia, the Ministry of Justice of Georgia, the court and other relevant agencies if necessary.

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 11 – The right to request the issuance of restraining and protective orders

1. Victims, their family members and/or, with the consent of the victim, a social worker or a person who provides medical, legal or psychological assistance to the victim, may apply for a protective order and a restraining order. In cases of violence against minors, the issuance of a protective order and a restraining order may be requested by the relevant guardianship and custody authority.

2. In the case provided for by Article 171(4) of this Law, the authorised employee of the Ministry of Internal Affairs of Georgia shall assess the information received from a victim. In the process of assessing the relevant risk, he / she shall be entitled to request an individual assessment report from the penitentiary institution. If the above information provides sufficient grounds to believe that the violence against the victim may be repeated, the authorised officer of the Ministry of Internal Affairs of Georgia shall determine the whereabouts of the person released from the penitentiary institution and, after taking the relevant explanation, the officer shall decide on issuing or refusing to issue a restraining order. In the case of issuance of a restraining order, the existence of the application of the person provided for in paragraph 1 of this article shall not obligatory for its issuance.

3. The police shall be authorised to issue a restraining order on own initiative, if there are sufficient grounds to presume that the constitutional rights and freedoms of a person may be violated by neglecting such rights, or by coercion, and / or by physical, psychological, economic, sexual violence against him / her.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2394 of 30 May 2018 – website, 8.6.2018

Law of Georgia No 5024 of 20 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Article 12 – Validity of restraining and protective orders

1. Protective orders shall be issued for a period of up to nine months. A court shall specify its particular validity period.

2. A court shall decide on the issue of changing the validity of a protective order. The validity of a protective order may be extended during the period of its operation and for an additional term that shall not exceed three months, if the victim and other family members of the victim are at risk.

3. Upon conciliation of the parties, on the basis of their joint request to a court/an authorised police officer, the validity of a protective or restraining order may be terminated by a corresponding decision of a judge/an authorised police officer, as a result of comprehensive and complete study of the circumstances of the case, except where there is a threat of committing violence against a victim or another member of his/her family, and except for the cases determined by Article 13 of this Law.

4. A restraining order shall be issued for a period of up to one month.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 13 – Issuance and operation of restraining and protective orders at the time of conciliation of the victim and the abuser

Conciliation of the parties shall not hinder the issuance of the restraining and protective orders, neither cause the termination of operation of the restraining and protective orders, where there is no threat of committing violence against a victim or other member of his/her family, or if violence against women and the domestic violence violates the interests of other family members (especially a minor’s interests) of the victim.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Chapter IV – Specific Measures for Protecting Minors from Domestic Violence

 

Article 14 – Separation of a minor from an abusive parent, another legal representative, or another person actually staying/living with the minor

1. In case of violence towards a minor, the minor shall be separated from the abusive parent (parents), another legal representative or any other abuser on the basis of a restraining order issued by an authorised police officer, and in cases defined under the child protection referral procedures – on the basis of the decision taken by a social worker.

2. Separation of a minor from a parent (parents), another legal representative, or any other person actually staying/living with the minor shall be the last resort to be used only in cases when all other, less stringent measures (including talking and warning) have been used, and the measures were unable to bring the intended effect, or when in the current situation it is clear that application of a less stringent measure cannot ensure protection of the minor’s life and health. The opinion of a minor as to where to accommodate him/her must be considered taking into account the age and the level of development of the minor, and in any case, the decision must be taken in consideration of the best interests of the minor. When taking decision, a police officer/social worker shall identify signs of violence, and interview the victim and those that may provide beneficial information to him/her. If and when needed, the police officer/social worker may call emergency service and consult with the emergency doctor before taking the decision. Based on this, the police officer/social worker shall assess the case and, considering security risks of the minor, shall take the decision to separate the minor as provided in the child protection referral procedures. Upon taking the decision to separate the minor, the social worker shall apply to the police which will ensure immediate enforcement of the decision.

3. If any type of violence occurs in a family, and in case a person specified in the Article 11 of this Law applies to a court for a protective order, the court shall consider the issue of the relations of the abusive parent (parents) or another legal representative with the minor. If traces of violence can be observed in the minor, the court may be requested to separate the minor from the abusive parent (parents), another legal representative or another abuser, as a temporary measure until the court delivers its final decision.

4. When considering the matter related to the right of representation of the minor, account shall be taken of the fact that if an abusive parent (parents) or another legal representative retains the right to represent the minor, it may be harmful to the interests of the minor. Parents may not retain the right of joint custody of the minor if there is reasonable belief that one of the parents may commit violence against the minor.

5. In the case determined by the legislation of Georgia, a minor may, from the age of 14, apply to a court for the protection of his/her rights and legitimate interests. In such a case the court shall assign a procedural representative and hear the case. A minor claimant may disagree with his/her procedural representative and defend himself/herself. The court shall involve a guardianship and custodianship body in such cases.

6. In the case under paragraph 1 of this article, the decision of the social worker may be appealed against under the procedure established by the legislation of Georgia. Such an appeal shall not suspend the effect of the decision.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.01.2010, Art., 4

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

 

Article 141 – Identification of a fact of domestic violence against a minor

1. The obligation to apply to the relevant authorities for identifying (primary identification) and responding to domestic violence against a minor shall rest with medical institutions, childcare and educational institutions, the guardianship and custodianship bodies, and their authorised personnel, as well as other relevant institutions and their authorised personnel involved in child protection referral procedures.

2. If an entity (an institution and/or its authorised employee) involved in child protection referral procedures fails to perform its obligation to identify a fact of minor’s abuse and to inform a relevant state body about minor’s abuse, it shall incur liability under the procedure established by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 5463 of 11 December 2019 – website, 19.12.2019

 

Article 142 – Child protection referral procedures

The child protection referral procedures shall be approved by the Government of Georgia.

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

 

Article 15 – Preventing the abduction of minors and ensuring other types of security

1. The court shall determine by its decision the terms of visiting the minor by the abusive parent. The abusive parent may be allowed to visit the minor only when all security measures have been taken with respect to him/her, which may include the place of visit of the minor, time of visit, frequency, duration, and the person who is responsible for the fulfilment of security requirements/measures.

2. If security measures are not observed with relation to the minor, the right of the abusive parent to visit the minor shall be restricted. If this restriction lasts more than three months, the parent whose right is being restricted may apply to the court to change the visitation terms.

3. If there is a threat that the abusive parent may abduct or otherwise harm the minor, the abuser may be prohibited from visiting the minor under a court decision until there is a change of circumstances.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

 

Chapter V – Peculiarities of Proceedings on Facts of Violence against Women and/or Domestic Violence

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 16 – Police duties

1. If the police become aware of a fact of violence against women and/or domestic violence, they shall be obliged to respond to such facts immediately and take the measures prescribed by law.

2. If the police become aware of an act of violence, they shall be obliged to arrive at the scene immediately, regardless of whether they were notified by the victim, a witness, or a person specified in Article 11 of this Law.

3. If there is an act of violence, the police shall be obliged to:

a) take the measures prescribed by law to eliminate the facts of violence against women and/or domestic violence;

b) conduct separate interviews with the alleged victim of violence, witnesses, the abuser, including minors, and everything learned shall be written down;

c) inform the victim of violence of her/his rights;

d) at the request of the victim, or in case of emergency, ensure the transfer of the victim to a medical facility;

e) at the request of the victim, or in the case of emergency, with the consent of the victim, ensure the transfer of the victim and/or a dependent person to a shelter;

f) arrange for bringing the articles of first necessity and identification documentation from the victim's place of residence in the event of transferring the victim to another place;

f1) remove, if necessary, the abuser, under this Law, from the victim's place of residence and ensure the victim's safety;

g) ensure the safety of persons who reported the act of violence;

h) issue a restraining order according to the procedure and conditions set out by this Law;

i) in case of disobedience of the decision to separate a minor taken by a social worker, issue an order restricting the rights regarding weapons.

31) The order restricting the rights regarding weapons, which is issued for a period of one month, shall define restrictions under the Law of Georgia on Weapons. The form of the order restricting the rights regarding weapons shall be approved by the Minister of the Internal Affairs of Georgia.

4. The police shall draw up a report on the facts of violence against women and/or domestic violence and measures taken, which shall be submitted to the supervising prosecutor.

5. The police report shall separately indicate the data on the facts of violence against women and/or domestic violence, measures taken, number of victims, measures t against the abuser, as well as other data on the abuser.

6. The police shall supervise fulfilment of the requirements and conditions provided for in the issued restraining and protective orders, and the order restricting the rights regarding weapons.

7. Procedures for supervision over the fulfilment of the requirements and conditions provided by the protection and restraint orders and an order of restriction of rights related to weapons shall be established by the order of the Minister of Internal Affairs of Georgia.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 5024 of 20 September 2019 – website, 1.10.2019

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 161 – Granting the status of victim

1. In addition to the state authorities specified by this Law (the relevant bodies of the Ministry of Internal Affairs of Georgia, investigative bodies, a court), the Victim Identification Group may also grant the status to a victim, unless the proceedings are pending for the issuance of a restraining or protective order to ensure the protection of the victim of violence or unless criminal prosecution measures are being carried out in connection with violence against women and/or domestic violence. The status of victim granted by the Victim Identification Group shall be valid for 18 months after its granting, and if the victim enjoys services of a shelter, the status shall be valid for the period specified by this Law for the placement of a victim in a shelter.

2. The composition, status, functions, authority and the rules of operation of the Interagency Commission working on the matters related to gender equality, violence against women and the domestic violence shall be determined by the regulations of the Interagency Commission, which shall be approved by the Government of Georgia.

3. The procedures for identification and determination of the status of victim by the Victim Identification Group shall be laid down by Ordinance of the Government of Georgia.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 1251 of 20 September 2013 – website, 8.10.2013

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Chapter VI – Rights, Social and Labour Guarantees for Victims, and Measures for Correcting Attitude and Behaviour of Abusers

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 17 – Rights and protection guarantees for victims/alleged victims

1. In accordance with the legislation of Georgia, a victim /an alleged victim may:

a) apply to relevant state authorities with a request to issue a restraining or protective order, but where the conditions of the issued restraining or protective order are breached, with a request to respond to such breach;

b) apply to relevant state authorities, depending on the severity of the facts of violence against women and/or domestic violence, or where the conditions of the issued restraining or protective order are breached, with a request to use criminal mechanisms for identification and prevention of violence against women and/or domestic violence;

b1) request the imposition of electronic surveillance on an abuser in accordance with procedures established by this Law;

c) apply to the appropriate judicial authority and request compensation for the damages incurred as a result of violence against women and/or domestic violence; 

[d) receive compensation if the damages incurred as a result of violence against women and/or domestic violence are not covered in accordance subparagraph (c) of this paragraph and/or from other sources determined under this Law and other legislative and subordinate normative acts of Georgia for protection and provision of services to the victim; ( shall enter into force from 1 January 2022 )]

 

e) enjoy staying in a shelter/crisis centre and the services available therein;

f) receive free legal advice, free primary and emergency medical and psychological assistance upon the placement in the shelter/crises centre;

g) enjoy the right to suspend labour relations during his/her stay at the shelter/crises centre; the term of suspension shall not exceed 30 calendar days during a year;

h) apply to the relevant state authorities to receive temporary residence permit to stay in Georgia, if the victim is an alien or a stateless person;

i) receive legal assistance at the public expense as provided for by the Law of Georgia on Legal Assistance;

j) enjoy legal and social protection mechanisms provided for by this Law and other legislative and subordinate normative acts of Georgia.

2. When criminal prosecution measures are carried out in cases of a domestic crime, violence against women and/or domestic violence, special protective measures provided under the Criminal Procedure Code of Georgia may be applied to protect the person affected by domestic crime, violence against women and/or domestic violence and other entities participating in the process.

3. At all stages of the criminal proceedings on domestic crime, violence against women and/or domestic violence, and during interrogation as well, account shall be taken of the best interests of a minor witness and a minor victim, according to their age and level of development. A minor witness and a minor victim may not be interrogated in connection with a domestic crime, violence against women and/or domestic violence; also, when issuing a restraining or protective order, a minor witness or a minor victim of domestic crime, violence against women and/or domestic violence may not be interviewed (asked to provide explanations) in the presence of the alleged abusive parent(s); it shall also be inadmissible to allow a person to act as a legal representative of the minor in the criminal proceedings if this person is an alleged abuser or if there are doubts as to his/her impartiality based on the nature of his/her relations with the abusive family member or if there are other cases of conflict of interests; it shall also be inadmissible to communicate or hand over to such person the testimony (interview report, explanations) given by the minor. In such cases, the parent's authority to represent the minor in criminal/administrative proceedings shall be deemed suspended for the time the proceedings are pending in court, until the final resolution of the dispute. A guardianship and custodianship authority shall assign the minor’s representative who will represent the interests of the minor during court hearings.

4. If an alien or a stateless person is a victim, a temporary residence permit shall be issued for him/her as provided for by the legislation of Georgia based on the recommendation of a victim service provider or of the authority in charge of the proceedings.

5. If an alien or a stateless person is a victim, he/she may not be returned to the foreign country if it is assumed that in the case of return, his/her safety will not be protected and secured.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 171 – Raising awareness of victims and taking preventive measures

1. Authorities issuing restraining and protective orders, the Victim Identification Group, authorities handling criminal cases involving violence against women and/or domestic violence, facilities providing services to victims and other authorised bodies determined by the legislation of Georgia are obliged to provide information to victims in the language and form they understand about the mechanisms of legal and social protection and assistance, also the types of respective services available in the country for victims.

2. If necessary, facilities providing services to victims and other authorised bodies specified in the legislation of Georgia shall provide information to victims and assist them in drafting applications (claims) related to violence against women and/or domestic violence and claims on compensation for damages incurred as a result of violence against women and/or domestic violence, as well as help them in respective proceedings.

3. The penitentiary institution shall, in the case of the circumstances provided for by paragraph 4 of this article, immediately send a written notification to the Ministry of Internal Affairs of Georgia.

4. The Ministry of Internal Affairs of Georgia shall, based on the information furnished by the penitentiary institution, immediately notify a victim of the release or escape from the penitentiary institution, as well as a short leave from the prison facility under the procedure determined by Article 27 of the Imprisonment Code, also of the leaving of the prison facility for the preparation for release, of the person having committed violence against him/her (the perpetrator), in accordance with the procedures provided for by Article 716(3) of the same Code; the Ministry shall also take the measures provided for by Article 11(2) of this Law.

5. An authorised employee of the Ministry of Internal Affairs of Georgia shall draw up a protocol for interviewing the victim. In the protocol he /she shall indicate the attitude of a victim towards a convict, and the attitude of the convict towards the victim during the serving of the sentence, and other information that may be relevant to assessing the risk of recurrence of violence against the victim.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 3557 of 1 May 2015 – website, 18.05.2015

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 955 of 1 June 2017 – website, 20.6.2017

Law of Georgia No 5024 of 20 September 2019 – website, 1.10.2019

 

Article 172 – A temporary accommodation for victims (a shelter)

1. A temporary residence (shelter) for victims operating within the system of the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall meet the requirements of the victim's living conditions and provide primary and emergency medical and psychological assistance to the victim.

2. A non-entrepreneurial (non-commercial) legal person may set up a shelter, if it meets the minimum standards determined for the facility of this type by the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia.

3. Shelter activities shall be regulated by its Charter (Regulations), which shall determine the procedures for accommodation and rehabilitation of victims in the centre.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 3105 of 5 July 2018 – website, 11.7.2018

 

Article 18 – Placement of victims in a shelter

1. In the case of violence against women and/or domestic violence, if a victim requests to be transferred to a shelter, the law enforcement authorities shall ensure the transfer of the victim to a shelter.

2. A victim shall be placed in a shelter for up to three months. If required, this term shall be extended according to the procedure laid down by the Charter (Regulations) of the shelter, except when the victim is not willing to stay longer than the above period. If the term of placement at the shelter expires but the victim's safety is still not secure, the shelter administration shall be obliged to inform the law enforcement bodies about the situation, in order to ensure further response.

3. If the victim is placed in a shelter or in a crisis centre, she/he shall retain the same job and the same position.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Article 181 – Crisis centre

1. The crisis centre is a place for temporary accommodation of alleged victims and victims, and it is intended for their psychological and social rehabilitation, primary and emergency medical aid and legal assistance.

2. A crisis centre shall be established within the system of the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia and/or on the basis of a non-commercial legal person. A crisis centre established by a non-commercial legal person shall meet the minimum standards determined for institutions of such type by the Ministry of Internally Displaced Persons from the Occupied Territories, Labour, Health and Social Affairs of Georgia.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 3105 of 5 July 2018 – website, 11.7.2018

 

Article 18 2 – Retention by victims of the right to temporarily use the place of residence

If a victim does not use the services of a shelter/crises centre and wants to stay at his/her place of residence on the basis of a restraining or protective order, the abuser shall be temporarily removed from the place of residence of the victim. Under a restraining or protective order the police may remove the abuser from the place of residence even if the place is owned by the abuser.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 183 – Restrictions imposed on shelter / crisis centre staff

A person convicted of a crime against sexual freedom and inviolability under the Law of Georgia on Combating Crime against Sexual Freedom and Inviolability may not be employed in a shelter / crisis centre, regardless of whether the conviction is removed or expunged.

Law of Georgia No 5769 of 17 March 2020 – website, 23.3.2020

 

Article 19 – Information on victims

Identity of the victim, the information obtained on the health and psychological status of the victim shall be confidential and may be disclosed only as provided for by law.

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 191 – Toll-free support line

1. In order to provide assistance and advice on relevant issues to victims/alleged victims, a toll-free, 24-hour emergency service line shall be provided throughout the country.

2. Any interested person may receive information through the toll-free, 24-hour emergency service line about response mechanisms against violence against women and/or domestic violence and about victim protection measures.

3. The support line shall be confidential. Information obtained through this network may not be disclosed, except where required by the legislation of Georgia.

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Article 20 – Measures for correcting attitude and behaviour of abusers

Measures for correcting attitude and behaviour of an abuser shall include measures for changing violent behaviour of an abuser and providing psychological and social assistance to the abuser, which are intended to prevent repeat violence and to ensure safety of the victim, the acknowledgement by an abuser his/her violent behaviour and the liability for the consequences of such behaviour, and to maintain positive changes achieved in his/her attitude and behaviour. For achieving this, a compulsory training course oriented to change an abuser’s violent attitude and behaviour shall have a significant role. Measures for correcting attitude and behaviour of an abuser and procedures and forms for taking such measures shall be defined by Ordinance of the Government of Georgia.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 4455 of 28 October 2015 – website, 11.1.2015

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

 

Chapter VII – Transitional Provisions

 

Article 21 – Measures related to putting the Law into force

1. The Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall determine minimum standards required for setting up temporary accommodations (shelters) for victims and ensure that the above facilities are created.

2. The Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall determine the mechanisms for implementation of social services in relation to violence against women and/or domestic violence issues and arrange for the training (certification) of relevant social workers before 1 September 2017.

3. The Ministry of Internal Affairs of Georgia shall ensure designing and approval of a form for restraining order within one month after promulgation of this Law.

4. (Deleted – 04.05.2017, No 761).

5. The Government of Georgia shall ensure development of the mechanisms for collaboration among agencies for exchanging information available on violence against women and/or domestic violence.

6. The Ministry of Internal Affairs of Georgia shall ensure creation of the database containing information on abusers and the issued protective and restraining orders and, in case of disobedience of the decision to separate a minor taken by a social worker, on seizure of weapons from the abuser by a police officer, timely communication and availability of that information to the interested state bodies.

7. The Ministry of Labour, Health and Social Affairs of Georgia shall determine minimum standards required for setting up and operation of crisis centres before 1 July 2010.

8. The Government of Georgia shall ensure adoption of the Ordinance provided for in Article 161 (11) and (2) of this Law before 1 April 2014.

9. Until the Government of Georgia adopts the normative acts provided for in paragraph 8 of this article, Edict No 665 of 5 October 2009 of the President of Georgia on Approving the Procedure for Identification of Victims of Domestic Violence and Edict No 625 of 26 December 2008 of the President of Georgia on Approving the Composition and Statute of the Interagency Council for Prevention of Domestic Violence shall remain in legal force.

10. The Government of Georgia shall ensure that before 1 October 2015, all necessary measures are taken to organise the mandatory training courses focused on changing the violent attitude and behaviour of abusers, which are to be completed by the abuser under a protective order. The Government of Georgia shall also determine the state body authorised to organise these courses.

11. Before 1 January 2022 the Government of Georgia shall approve the amount of and the procedures for issuing compensation to victims.

12. The Ministry of Internal Affairs of Georgia shall ensure the development and approval of a protocol on the carrying out of electronic surveillance before 1 September 2020.

13. The Ministry of Internal Affairs of Georgia shall ensure the development and approval of procedures for conducting electronic surveillance before 1 September 2020.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 1251 of 20 September 2013 – website, 8.10.2013

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 4105 of 24 July 2015 – website, 4.8.2015

Law of Georgia No 5446 of 22 June 2016 – website, 12.7.2016

Law of Georgia No 761 of 4 May 2017 – website, 25.5.2017

Law of Georgia No 6758 of 13 July 2020 – website, 20.07.2020

 

Chapter VIII – Final Provisions

 

Article 22 – Entry into force

1. This Law, except for Article 8 and Chapter VI, shall become effective upon promulgation.

2. Article 8 and Chapter VI of this Law shall become effective from 1 January 2008.

3. The operation of Articles 8 and 20 of this Law shall be suspended until 1 July 2016.

4. The operation of Article 17(1)(i) shall be suspended until 1 December 2014 and the operation of Article 191 of this Law shall be suspended until 1 May 2015.

Law of Georgia No 2507 of 28 December 2009 – LHG, No 3, 13.1.2010, Art., 4

Law of Georgia No 2697 of 17 October 2014 – website, 31.10.2014

Law of Georgia No 4105 of 24 July 2015 – website, 4.8.2015

 

President of Georgia                                 M. Saakashvili

 

Tbilisi

25 May 2006

No 3143 – I